« Σημεία από τον Ουρανό »:

Ιερομόναχου Serapheim Rose
Η Ορθοδοξία και η θρησκεία τού μέλλοντος
« Σημεία από τον Ουρανό »:

Μια Ορθόδοξη χριστιανική κατανόηση του αγνώστο υ ταυτότητας ιπτα µ ένων αντικει µ ένων (UFO) Οι δεκαετίες µετά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο, που έγιναν µάρτυρες της καταπληκτικής αύξησης των ανατολικών θρησκευτικών λατρειών και της επιρροής τους στη ∆ύση, είδαν επίσης την αρχή και την εξάπλωση ενός παράλληλου φαινοµένου το οποίο, παρ’ ότι µε την πρώτη µατιά φαίνεται εντελώς άσχετο µε τη θρησκεία, µε µια πιο προσεκτική εξέταση αποδεικνύεται να είναι σηµείο της «µεταχριστιανικής» εποχής και της «νέας θρησκευτικής συνειδητότητας» όσο και οι ανατολικές λατρείες. Αυτό είναι το φαινόµενο των αγνώστου ταυτότητος ιπταµένων αντικειµένων», τα οποία δήθεν έχουν θεαθεί σχεδόν σε κάθε σηµείο του κόσµου, αφ’ ότου ο πρώτους «ιπτάµενος δίσκος» εντοπίστηκε το 1947. Η ανθρώπινη µωροπιστία και πρόληψη – που σήµερα δεν είναι λιγότερο παρούσες απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας – έκαναν αυτό το φαινόµενο να συνδεθεί σε κάποιο βαθµό µε τους «παλαβούς περιθωριακούς» του κόσµου των λατρειών· αλλά υπήρξε επίσης και ένα επαρκώς σοβαρό και υπεύθυνο ενδιαφέρον γι’ αυτό, ώστε να παραχθούν αρκετές κυβερνητικές έρευνες κι ένας αριθµός βιβλίων από αξιόπιστους επιστήµονες. Αυτές οι έρευνες δεν έφτασαν σε θετικό αποτέλεσµα όσον αφορά την αναγνώριση των αντικειµένων ως φυσική πραγµατικότητα. 

Πάντως οι νεώτερες υποθέσεις που έγιναν από πολλούς επιστηµονικούς ερευνητές µε σκοπό να ερευνήσουν τα φαινόµενα µοιάζουν πραγµατικά να έρχονται πλησιέστερα σε µια ικανοποιητική εξήγηση, από άλλες  θεωρίες που είχαν προταθεί στο παρελθόν· αλλά ταυτόχρονα, αυτές οι νεώτερες υποθέσεις φέρνουν κάποιον στο «χείλος της πραγµατικότητας» (όπως λέγεται ένα από αυτά τα νέα επιστηµονικά βιβλία), στα όρια της ψυχικής και πνευµατικής πραγµατικότητας την οποία αυτοί οι ερευνητές δεν είναι εξοπλισµένοι να πραγµατευθούν. Ο πλούτος της αγιογραφικής και πατερικής γνώσης ειδικά σε αυτήν την τελευταία πραγµατικότητα, τοποθετεί τον Ορθόδοξο Χριστιανό παρατηρητή σε µια µοναδικά πλεονεκτική θέση, από την οποία αξιολογεί αυτές τις νέες υποθέσεις και γενικά το φαινόµενο των UFO. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός παρατηρητής, πάντως, ενδιαφέρεται λιγότερο για τα ίδια τα φαινόµενα, απ’ ό,τι για την νοοτροπία που συνδέεται µε αυτά: πως οι άνθρωποι ερµηνεύουν συνήθως τα UFO, και γιατί; Ανάµεσα στους πρώτους που προσέγγισαν το θέµα των UFO µ’ αυτόν τον τρόπο, σε µια σοβαρή µελέτη, ήταν ο γνωστός Ελβετός ψυχολόγος C.G. Jung. Στο βιβλίο του του 1959 «Ιπτάµενοι δίσκοι: Ένας σύγχρονος µύθος για πράγµατα ορατά στον ουρανό» (Flying Saucers: A Modern Myth of Things Seen in the Skies), προσέγγισε το φαινόµενο ως κάτι πρωταρχικά ψυχολογικό και θρησκευτικό σε νόηµα· και παρ’ ότι αυτός ο ίδιος δεν προσπάθησε να τα αναγνωρίσει ως «αντικειµενική πραγµατικότητα», εν τούτοις συνέλαβε το χώρο ανθρώπινης γνώσης στον οποίο ανήκουν πραγµατικά.

Οι ερευνητές του σήµερα, παρ’ ότι αρχίζουν από την «αντικειµενική» και όχι ψυχολογική πλευρά του θέµατος, έχουν επίσης βρει αναγκαίο να αναπτύξουν «ψυχικές» υποθέσεις για να εξηγήσουν τα φαινόµενα. Στην προσέγγιση της θρησκευτικής και ψυχολογικής πλευράς των φαινοµένων UFO, είναι σηµαντικό για µας, πρώτα απ’ όλα, να κατανοήσουµε του υπόβαθρο, µε τους όρους του οποίου έχουν γενικά ερµηνευθεί οι ιπτάµενοι δίσκοι (από αυτούς που πιστεύουν στην ύπαρξή τους) από τον καιρό της πρώτης τους εµφάνισης τη δεκαετία του 1940. Τι είχαν προετοιµαστεί να δουν στον ουρανό οι άνθρωποι; Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτηµα µπορεί να βρεθεί µε µια σύντοµη µατιά στη φιλολογία της δηµοφιλούς «επιστηµονικής φαντασίας». 1. Το πνεύµα της επιστηµονικής φαντασίας Ιστορικοί της επιστηµονικής φαντασίας ιχνηλατούν συνήθως την προέλευση αυτής της µορφής λογοτεχνίας πίσω στις αρχές του 19ου αιώνα. Μερικοί προτιµούν να βλέπουν την αρχή της στις σύντοµες ιστορίες του Edgar Allen Poe, οι οποίες συνδύαζαν ένα πειστικό ρεαλισµό στο ύφος µε ένα θέµα-υλικό πάντα χρωµατισµένο µε το «µυστήριο» και το απόκρυφο. Άλλοι βλέπουν την πρώτη συγγραφέα επιστηµονικής φαντασίας στην σύγχρονη του Poe, Mary Wollstonecraft Shelley (σύζυγο του διάσηµου ποιητή)· ο «Frankenstein, ή νεώτερος Προµηθέας» της, συνδυάζει φανταστική επιστήµη και αποκρυφισµό µε έναν τρόπο χαρακτηριστικό πολλών ιστοριών επιστηµονικής φαντασίας από τότε. Η τυπική ιστορία επιστηµονικής φαντασίας, πάντως, επρόκειτο να έρθει στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, από τον Ιούλιο Verne και τον H. G. Wells µέχρι τις µέρες µας. Από µια κατά ένα µεγάλο µέρος δεύτερης κατηγορίας µορφή λογοτεχνίας στα φτηνά λαϊκά αµερικανικά περιοδικά της δεκαετίας του 1930 και 1940, η επιστηµονική φαντασία ενηλικιώθηκε κι έγινε ένα αξιοσέβαστο διεθνές λογοτεχνικό είδος στις πρόσφατες δεκαετίες. Επιπροσθέτως, ένας αριθµός εξαιρετικά δηµοφιλών κινηµατογραφικών ταινιών έδειξε πόσο το πνεύµα της επιστηµονικής φαντασίας είχε γοητεύσει τη φαντασία του ευρέος κοινού. Τις φτηνότερες και εντυπωσιακότερες ταινίες επιστηµονικής φαντασίας της δεκαετίας του 1950 διαδέχτηκαν την τελευταία δεκαετία οι µοντέρνες ταινίες – πρότυπα σαν τις «2001: η Οδύσσεια του διαστήµατος», και «Στενές επαφές τρίτου τύπου», για να µην αναφέρουµε µια από τις πιο δηµοφιλείς και µακράς διαρκείας αµερικανικές τηλεοπτικές σειρές, το «Star Trek» (ταξίδι στ’ αστέρια). Το πνεύµα της επιστηµονικής φαντασίας πηγάζει από µια υποστρωµατική φιλοσοφία ή ιδεολογία, η οποία πιο συχνά υπονοείται, παρά εκφράζεται, µε πολλές λέξεις, και την οποία ουσιαστικά ασπάζονται όλοι όσοι δηµιουργούν στο είδος της επιστηµονικής φαντασίας. Αυτή η φιλοσοφία µπορεί να συνοψιστεί στα ακόλουθα κύρια σηµεία:

1. Η θρησκεία, µε την παραδοσιακή έννοια, είναι απούσα, ή αλλού παρουσιάζεται µ’ ένα πολύ περιστασιακό ή τεχνητό τρόπο. Το ίδιο το λογοτεχνικό είδος είναι φανερά προϊόν της «µεταχριστιανικής εποχής», (που είναι ήδη εµφανής στις ιστορίες του Poe και της Shelley). Ο κόσµος της επιστηµονικής φαντασίας είναι τελείως υλιστικός, παρ’ ότι συχνά έχει «µυστικιστικές» προεκτάσεις αποκρυφιστικού ή ανατολικού χαρακτήρα. Ο «Θεός», αν αναφέρεται καθόλου, είναι µια κενή και απρόσωπη δύναµη, όχι ένα προσωπικό ον (για παράδειγµα, η «∆ύναµη» στον «πόλεµο των άστρων», µια κοσµική ενέργεια που έχει την κακή, όπως επίσης και την καλή της πλευρά). Η αυξανόµενη ελκυστικότητα των θεµάτων επιστηµονικής φαντασίας στον σύγχρονο άνθρωπο είναι άµεση αντανάκλαση της απώλειας των παραδοσιακών θρησκευτικών αξιών.

2. Το κέντρο του σύµπαντος της επιστηµονικής φαντασίας (στη θέση του απόντος Θεού) είναι ο άνθρωπος – συνήθως όχι ο άνθρωπος όπως είναι τώρα, αλλά ο άνθρωπος όπως θα «γίνει» στο µέλλον, σε συµφωνία µε τη µοντέρνα µυθολογία της εξέλιξης. Παρ’ ότι οι ήρωες της επιστηµονικής φαντασίας είναι συνήθως αναγνωρίσιµοι άνθρωποι, το ενδιαφέρον της ιστορίας συχνά επικεντρώνεται στις επαφές τους µε διαφόρων ειδών «υπερανθρώπους» από «υψηλά εξελιγµένες» φυλές του µέλλοντος (ή καµµιά φορά του παρελθόντος), ή από µακρινούς γαλαξίες. Η ιδέα της πιθανότητας «υψηλά εξελιγµένης» νοήµονος ζωής σε άλλους πλανήτες, έχει γίνει τόσο πολύ µέρος της σύγχρονης νοοτροπίας, που ακόµα και σεβαστές επιστηµονικές (και ηµιεπιστηµονικές) θεωρίες την προϋποθέτουν ως κάτι αδιαµφισβήτητο. Έτσι, µια δηµοφιλής σειρά βιβλίων (Erich von Daeniken, «Άρµατα των θεών;» «Θεοί από το εξώτερο διάστηµα»), βρίσκει δήθεν ενδείξεις της παρουσίας «εξωγήινων» όντων ή «θεών» στην αρχαία ιστορία, οι οποίοι είναι υποθετικά υπεύθυνοι για την ξαφνική εµφάνιση της νοηµοσύνης στον άνθρωπο, η οποία είναι δύσκολο να εξηγηθεί µε τη συνηθισµένη εξελικτική θεωρία. Σοβαροί επιστήµονες στη Σοβιετική Ένωση εικάζουν ότι η καταστροφή των Σοδόµων και Γοµόρρων οφειλόταν σε πυρηνική έκρηξη, ότι «εξωγήινα» όντα επισκέφθηκαν τη γη αιώνες πριν, ότι ο Ιησούς Χριστός µπορεί να ήταν ένας «κοσµοναύτης», και ότι σήµερα «µπορεί να είµαστε στο κατώφλι µιας ‘’δεύτερης παρουσίας’’ νοηµόνων όντων από το εξώτερο διάστηµα».8 Εξίσου σοβαροί επιστήµονες στη ∆ύση θεωρούν την ύπαρξη «εξωγήινης νοηµοσύνης» πολύ πιθανή, γι’ αυτό προσπαθούν επί δεκαοκτώ τουλάχιστον χρόνια να επιτύχουν επαφή µαζί τους µέσω ραδιοτηλεσκόπιων, και για την ώρα υπάρχουν τουλάχιστον έξι έρευνες που διεξάγονται από αστρονόµους σε όλο τον κόσµο για ραδιοσήµατα που να προέρχονται από νοήµονα όντα από το διάστηµα. Σύγχρονοι Προτεστάντες και Ρωµαιοκαθολικοί «θεολόγοι» - που έχουν συνηθίσει να φέρονται όπου φαίνεται να άγει η «επιστήµη» εικάζουν εκ περιτροπής στο νέο πεδίο της «εξωθεολογίας» (της «θεολογίας του εξώτερου διαστήµατος») σχετικά µε το ποιας φύσης µπορούν να είναι οι «εξωγήινες» φυλές.9 ∆ύσκολα µπορεί να αρνηθεί κανείς ότι ο µύθος πίσω από την επιστηµονική φαντασία ασκεί ισχυρή έλξη ακόµα κι ανάµεσα σε µορφωµένους ανθρώπους των ηµερών µας. Τα µελλοντικά «εξελιγµένα» όντα στη φιλολογία επιστηµονικής φαντασίας θεωρούνται χωρίς εξαιρέσεις να έχουν ξεπεράσει τους περιορισµούς της σηµερινής ανθρωπότητας, ιδιαιτέρως τους περιορισµούς της «προσωπικότητας». Όπως ο «Θεός» της επιστηµονικής φαντασίας, ο άνθρωπος έχει επίσης γίνει παράξενα απρόσωπος. Στο «Τέλος της παιδικής ηλικίας» του Arthur C. Clark, η νέα φυλή των ανθρώπων έχει παρουσιαστικό παιδιών, αλλά αντιµετωπίζει κενό προσωπικότητας· Πρόκειται να οδηγηθούν σε ακόµα υψηλότερες «εξελικτικές» µεταµορφώσεις, στο  δρόµο της απορρόφησής τους στον απρόσωπο «Υπέρ-νου». Γενικά η φιλολογία επιστηµονικής φαντασίας – σε άµεση αντίθεση µε τον Χριστιανισµό, αλλά ακριβώς σε συµφωνία µε κάποιες σχολές ανατολικής σκέψης – βλέπει την «εξελικτική πρόοδο» και την «πνευµατικότητα» µε όρους αυξανόµενης έλλειψης προσωπικότητας.

3. Ο µελλοντικός κόσµος και η ανθρωπότητα θεωρούνται από την επιστηµονική φαντασία µε όρους «προβολών» των σηµερινών επιστηµονικών ανακαλύψεων· στην πραγµατικότητα, πάντως, αυτές οι «προβολές» συµφωνούν αξιοσηµείωτα µε τον καθηµερινό αντικειµενικό κόσµο της αποκρυφιστικής και καταφανώς δαιµονικής εµπειρίας καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων. Μεταξύ των χαρακτηριστικών των «υψηλά εξελιγµένων» πλασµάτων του µέλλοντος είναι: επικοινωνία µέσω νοητικής τηλεπάθειας, ικανότητα να πετούν, να υλοποιούν και να αποϋλοποιούν, να αλλάζουν την εµφάνιση των πραγµάτων ή να δηµιουργούν φανταστικές σκηνές και πλάσµατα µε «καθαρή σκέψη», να ταξιδεύουν σε ταχύτητες πολύ πιο πέρα από οποιαδήποτε σύγχρονη τεχνολογία, να καταλαµβάνουν τα σώµατα των γήινων· και να αναπτύσσουν µια «πνευµατική» φιλοσοφία η οποία είναι «πέρα από όλες τις θρησκείες» και επαγγέλεται µια κατάσταση όπου οι «ανεπτυγµένες διάνοιες» δεν θα εξαρτώνται πια από την ύλη. Όλα αυτά είναι οι δεδοµένες πρακτικές και ισχυρισµοί των µάγων και των δαιµόνων. Μια πρόσφατη ιστορία της επιστηµονικής φαντασίας σηµειώνει ότι «ένας επίµονος προσανατολισµός του οράµατος της επιστηµονικής φαντασίας είναι η επιθυµία να υπερβεί τη φυσική εµπειρία... µέσω της παρουσίασης χαρακτήρων και γεγονότων που παραβιάζουν τις συνθήκες χώρου και χρόνου όπως τις ξέρουµε».10 Το σενάριο του «Star Trek» και άλλων ιστοριών επιστηµονικής φαντασίας, µε τις φουτουριστικές «επιστηµονικές» µηχανές τους, σε µερικά σηµεία διαβάζονται σαν αποσπάσµατα από βίους αρχαίων Ορθοδόξων αγίων, στους οποίους περιγράφονται οι ενέργειες των µάγων σε µια εποχή όπου η µαγεία ήταν ακόµα σηµαντικό µέρος της ειδωλολατρικής ζωής. Η επιστηµονική φαντασία σε γενικές γραµµές δεν είναι συνήθως καθόλου επιστηµονική, ούτε και «φουτουριστική»· είναι µια οπισθοχώρηση στις «µυστικιστικές» πηγές της σύγχρονης επιστήµης – της επιστήµης πριν το ∆ιαφωτισµό του 17ου και 18ου αιώνα, που ήταν πολύ πιο κοντά στον αποκρυφισµό. Η ίδια ιστορία 11 της επιστηµονικής φαντασίας παρατηρεί ότι «οι ρίζες της επιστηµονικής φαντασίας, όπως οι ρίζες  της ίδιας της επιστήµης, βρίσκονται στη µαγεία και στη µυθολογία». Η σηµερινή έρευνα και τα πειράµατα στην «παραψυχολογία» µαρτυρούν επίσης µια µελλοντική σχέση «επιστήµης» και αποκρυφισµού – µια εξέλιξη µε την οποία η φιλολογία επιστηµονικής φαντασίας είναι ήδη σε πλήρη αρµονία. Η επιστηµονική φαντασία στη Σοβιετική Ένωση (όπου είναι τόσο δηµοφιλής όσο και στη ∆ύση, παρ’ ότι η ανάπτυξή της ήταν λίγο διαφορετική) έχει ακριβώς τα ίδια θέµατα όπως η ∆υτική επιστηµονική φαντασία. Σε γενικές γραµµές, τα «µεταφυσικά» θέµατα στη σοβιετική επιστηµονική φαντασία (η οποία είναι θύµα του άγρυπνου µατιού «υλιστών» λογοκριτών) προέρχονται από την επίδραση ∆υτικών συγγραφέων ή από άµεση ινδουϊστική επιρροή, όπως στην περίπτωση του συγγραφέα Ivan Efremov.

Ο αναγνώστης της σοβιετικής επιστηµονικής φαντασίας, σύµφωνα µε µια κριτική, «παρουσιάζεται µε αµυδρή ικανότητα να διακρίνει τις ζωτικές διαφορές µεταξύ Επιστήµης και Μαγείας, µεταξύ επιστήµονα και µάγου, µεταξύ µέλλοντος και φαντασίας». Η επιστηµονική φαντασία, τόσο ∆υτική και Ανατολική, λέει ο ίδιος συγγραφέας, όπως και άλλες όψεις του σύγχρονου πολιτισµού, «επιβεβαιώνουν όλες το γεγονός ότι το υψηλότερο στάδιο του ανθρωπισµού είναι ο αποκρυφισµός». 4. Σχεδόν από την ίδια τη φύση της ως «φουτουριστική», η επιστηµονική φαντασία τείνει να είναι ουτοπική· λίγα µυθιστορήµατα ή ιστορίες περιγράφουν πραγµατικά µια µελλοντική τέλεια κοινωνία, αλλά τα περισσότερα από αυτά διαπραγµατεύονται την «εξέλιξη» της σηµερινής κοινωνίας σε κάτι ανώτερο, ή τη συνάντηση µε ένα εξελιγµένο πολιτισµό σε κάποιον άλλο πλανήτη, µε την ελπίδα ή τις προϋποθέσεις της υπέρβασης των προβληµάτων του σήµερα και γενικά των περιορισµών της ανθρωπότητας. Στην επιστηµονική φαντασία του Efremov και άλλων Σοβιετικών, ο ίδιος ο κοµµουνισµός γίνεται «κοσµικός» κι «αρχίζει να αποκτά µη υλικές ποιότητες», και «ο µεταβιοµηχανικός πολιτισµός θα είναι σαν ινδουϊστικός».12 Τα «ανώτερα όντα» του εξώτερου διαστήµατος συχνά είναι προικισµένα µε ιδιότητες «σωτήρα», και οι προσεδαφίσεις διαστηµοπλοίων συχνά κηρύττουν «αποκαλυπτικά» γεγονότα – συνήθως την άφιξη αγαθοεργών όντων, που θα οδηγήσουν τους ανθρώπους στην «εξελικτική πρόοδό» τους. Με δυο λόγια, η λογοτεχνία επιστηµονικής φαντασίας του 20ού αιώνα είναι η ίδια ένα καθαρό σηµάδι της απώλειας των χριστιανικών αξιών και της χριστιανικής ερµηνείας του κόσµου· έχει γίνει ένα ισχυρό µέσο διάδοσης µιας µη χριστιανικής φιλοσοφίας της ζωής και της ιστορίας, κατά ένα µεγάλο µέρος κάτω από απροκάλυπτη, ή συγκεκαλυµµένη, αποκρυφιστική και ανατολική επίδραση· και σε µια κρίσιµη µεταβατική περίοδο κρίσης και µετάβασης για τον ανθρώπινο πολιτισµό, έχει γίνει µια βασική δύναµη στην καλλιέργεια της ελπίδας και της πραγµατικής προσδοκίας για «επισκέπτες από το εξώτερο διάστηµα» οι οποίοι θα λύσουν τα προβλήµατα της ανθρωπότητας και θα οδηγήσουν τον άνθρωπο σε µια νέα «κοσµική» εποχή της ιστορίας του. Ενώ εµφανίζεται ως επιστηµονική και µη θρησκευτική, η λογοτεχνία επιστηµονικής φαντασίας είναι στην πραγµατικότητα ένας βασικός διασπορέας (σε κοσµική µορφή) της «νέας θρησκευτικής συνειδητότητας», η οποία σαρώνει το ανθρώπινο γένος καθώς ο Χριστιανισµός υποχωρεί. Τα παραπάνω συνθέτουν το αναγκαίο υπόβαθρο για να συζητήσουµε τις πραγµατικές εκδηλώσεις των «αγνώστου ταυτότητας ιπταµένων αντικειµένων», τα οποία παραδόξως ανταποκρίνονται στις ψευδοθρησκευτικές προσδοκίες που έχουν εξαφθεί στον «µεταχριστιανικό» άνθρωπο.

 2. Θεάσεις UFO και η επιστηµονική διερεύνησή τους Παρ’ ότι µπορεί να πει κανείς ότι η επιστηµονική φαντασία έχει κατά κάποιον τρόπο προετοιµάσει τους ανθρώπους για την εµφάνιση των UFO, η κατανόηση της «αντικειµενικής» πραγµατικότητας προφανώς δεν µπορεί να πηγάζει από τη λογοτεχνία ή τις ανθρώπινες προσδοκίες και φαντασίες. Πριν καταλάβουµε τι µπορεί να είναι, πρέπει να ξέρουµε κάτι για τη φύση και την αξιοπιστία των παρατηρήσεων που έχουν γίνει γι’ αυτά. Είναι στ’ αλήθεια κάτι «εκεί έξω» στον ουρανό, ή είναι το φαινόµενο στην ολότητά του ένα θέµα παραίσθησης από τη µια, και εκπλήρωσης ψυχολογικής και ψευδοθρησκευτικής επιθυµίας από την άλλη; Μια αξιόπιστη συνοπτική περιγραφή των φαινοµένων UFO έχει δοθεί από τον δόκτορα Jacques Vallee, έναν Γάλλο επιστήµονα που τώρα ζει στην California, ο οποίος έχει ανώτερα πτυχία στην αστροφυσική και την επιστήµη των υπολογιστών, κι έχει εµπλακεί στην επιστηµονική ανάλυση των αναφορών για UFO επί σειρά ετών. Η µαρτυρία του είναι ακόµα πιο πολύτιµη για µας ως προς το ότι έχει µελετήσει από κοντά θεάσεις UFO έξω από τις Ηνωµένες Πολιτείες, ειδικά στη Γαλλία, κι είναι έτσι ικανός να δώσει µια αµερόληπτη διεθνή εικόνα της κατανοµής τους. Ο δρ. Vallee διαπιστώνει πως παρ’ ότι παράξενα ιπτάµενα αντικείµενα να έχουν παρατηρηθεί σε διάφορες εποχές στους περασµένους αιώνες, η «σύγχρονη ιστορία» τους ως µαζικό φαινόµενο αρχίζει στα χρόνια κατά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο κι αµέσως µετά από αυτόν. Το αµερικανικό ενδιαφέρον αρχίζει µε τις θεάσεις του 1947, αλλά υπάρχει ένας αριθµός θεάσεων πριν από αυτές στην Ευρώπη. Κατά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο πολλοί πιλότοι ανέφεραν παράξενα φώτα που έµοιαζαν να βρίσκονται υπό νοήµονα έλεγχο,15 και το 1946, ειδικά τον Ιούλιο, υπήρχε µια ολόκληρη σειρά από θεάσεις στη Σουηδία και άλλες χώρες της βόρειας Ευρώπης.16 Οι θεάσεις σ’ αυτό το «σκανδιναβικό κύµα» ερµηνεύθηκαν αρχικά ως «µετεωρίτες», στη συνέχεια ως «πύραυλοι» (ή «πύραυλοι φαντάσµατα») ή «βόµβες», και τελικά ως ένας «νέος τύπος αεροσκάφους» ικανού για ασυνήθιστες κινήσεις στον ουρανό, που όµως δεν άφηνε ίχνη στο έδαφος ακόµα κι όταν έµοιαζε να προσγειώνεται.

Ο ευρωπαϊκός τύπος ήταν γεµάτος αναφορές αυτού του κύµατος θεάσεων, και όλοι στη Σουηδία µιλούσαν γι’ αυτές· µερικές χιλιάδες θεάσεων αναφέρθηκαν, αλλά ούτε µια φορά δεν προτάθηκε η υπόθεση της «εξωγήινης» ή «ενδοπλανητικής» προέλευσης. Ο ∆ρ. Vallee συµπεραίνει ότι το «κύµα» προκλήθηκε από όντως υπαρκτά µη αναγνωρίσιµα αντικείµενα κι όχι από κάποια προϋπάρχουσα «φήµη για UFO» ή «κύµατα δίσκων» βρήκε µια ολική απουσία οποιασδήποτε συσχέτισης µεταξύ ευρέως διαδεδοµένου ενδιαφέροντος για την επιστηµονική φαντασία και απογείου της δραστηριότητας των UFO· επίσης, παλιότερα, δεν υπήρχε «κύµα δίσκων» τον καιρό του αµερικανικού πανικού από τη ραδιοφωνική προσαρµογή του Orson Welles στον «Πόλεµο των κόσµων» του H. G. Wells. Καταλήγει στο ότι η «η γέννηση, ανάπτυξη και εξάπλωση ενός κύµατος UFO είναι ένα αντικειµενικό γεγονός ανεξάρτητο από τις συνειδητές ή υποσυνείδητες επιρροές των µαρτύρων, και τις αντιδράσεις τους σ’ αυτό».17 Η πρώτη δηµοσιοποιηµένη θέαση UFO στις Ηνωµένες Πολιτείες συνέβη τον Ιούνιο του 1947, όταν ο Kenneth Arnold, πωλητής που οδηγούσε το δικό του αεροπλάνο, είδε εννέα αντικείµενα που έµοιαζαν µε δίσκους να πετούν κοντά στο βουνό Rainier στην πολιτεία Washington. Οι εφηµερίδες βρήκαν τυχαία την είδηση, και η εποχή των «ιπτάµενων δίσκων» άρχισε. Πάντως είναι ενδιαφέρον ότι αυτή δεν ήταν καθόλου η πρώτη θέαση στην Αµερική· άλλες αδηµοσίευτες θεάσεις είχαν γίνει τους προηγούµενους µήνες. Υπήρχε επίσης ένα κύµα UFO (µε 50 αναφορές) στην Ουγγαρία νωρίς τον Ιούνιο. Γι’ αυτό οι θεάσεις UFO δεν µπορούν να αποδοθούν όλες στην υστερία λόγω του γεγονότος στην Αµερική. Υπήρξε ένας αριθµός άλλων θεάσεων στο αµερικανικό κύµα του 1947, κυρίως τον Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο. Μολονότι µερικές εφηµερίδες έκαναν υποθέσεις για «διαπλανητικούς επισκέπτες», αυτές οι θεάσεις αντιµετωπίστηκαν σοβαρά από επιστήµονες, που θεώρησαν ως δεδοµένο ότι αυτές ήταν το αποτέλεσµα προοδευµένης ανθρώπινης τεχνολογίας, το πιθανότερο αµερικανικής, ή ίσως ρωσικής (σελ. 55-57). Ένα δεύτερο κύµα προέκυψε τον Ιούλιο του 1948, µε θεάσεις στην Αµερική και τη Γαλλία. Στις Ηνωµένες Πολιτείες υπήρξε µια θεαµατική νυχτερινή θέαση από τους πιλότους ενός αεροπλάνου DC-3 των Ανατολικών Αερογραµµών: ένα σκάφος σε σχήµα τορπίλλης µε δύο σειρές «φινιστρίνια», περιβαλλόµενο από µια µπλε λάµψη και µε µια ουρά από πορτοκαλιές φλόγες, το οποίο έκανε ελιγµό για να αποφύγει τη σύγκρουση κι εξαφανίστηκε. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς υπήρξαν πολλές θεάσεις «ενός µακρουλού, ιχθυοειδούς αντικειµένου» στη Σαϊγκόν κι άλλα µέρη της Νοτιοανατολικής Ασίας (σελ. 57-59).

 Το 1949 είδε αναφορές για παράξενα αντικείµενα και σφαίρες στη Σουηδία και περισσότερα UFO στην Αµερική, περιλαµβανοµένων δύο παρατηρήσεων από εκπαιδευµένους αστρονοµικούς παρατηρητές (σελ. 60-62). Μικρά κύµατα UFO, όπως επίσης και µεµονωµένες θεάσεις, συνεχίστηκαν το 1950 και 1951, ειδικά στις Ηνωµένες Πολιτείες, αλλά και στην Ευρώπη (σελ. 62-65). Το 1952 προέκυψε το πρώτο πραγµατικά διεθνές κύµα UFO, µε πολλές θεάσεις στις Ηνωµένες Πολιτείες, τη Γαλλία και τη Βόρεια Αφρική. Στο απόγειο του κύµατος, έγιναν δυο εντυπωσιακές θεάσεις πάνω από το Καπιτώλιο και τον Λευκό Οίκο στην Washington (µια περιοχή κάτω από διαρκή έλεγχο ραντάρ). Το Σεπτέµβριο υπήρξε ένα κύµα που συµπεριελάµβανε τη ∆ανία, τη Σουηδία, τη βόρεια Γερµανία και την Πολωνία. Ταυτόχρονα στη Γαλλία αναφέρθηκε η πρώτη «προσγείωση» UFO, µαζί µε µια περιγραφή για ανθρωπάκια» (σελ. 65-69). Το 1953 δεν υπήρξαν κύµατα, αλλά ένας αριθµός ξεχωριστών θεάσεων. Η πιο αξιοσηµείωτη συνέβη στο Bishmark, στη Βόρεια Dakota, όπου τέσσερα αντικείµενα αιωρούνταν κι έκαναν ελιγµούς πάνω από ένα σταθµό καθαρισµού αέρα τη νύχτα επί τρεις ώρες· µια υπηρεσιακή αναφορά του γεγονότος απετελείτο από αρκετές εκατοντάδες σελίδες, µε αφηγήσεις πολλών µαρτύρων, κυρίως πιλότων και στρατιωτικού προσωπικού (σελ. 69-70). Το 1954 είδε το µεγαλύτερο κύµα µέχρι τώρα. Η Γαλλία κατακλύστηκε στην κυριολεξία από θεάσεις, µε δεκάδες αναφορές καθηµερινά το Σεπτέµβριο, Οκτώβριο και Νοέµβριο. Κατά το γαλλικό κύµα τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει µια σοβαρή επιστηµονική διερεύνηση των φαινοµένων UFO περιγράφονται καλά: «Το φαινόµενο ήταν τόσο έντονο, ο αντίκτυπος στην κοινή γνώµη τόσο βαθύς, η αντίδραση των εφηµερίδων τόσο συναισθηµατική, που τα επιστηµονικά αντανακλαστικά κορέστηκαν πολύ πριν µπορέσει να οργανωθεί µια σοβαρή έρευνα. Ως αποτέλεσµα, κανένας επιστήµονας δεν µπορούσε να διακινδυνεύσει τη φήµη του µελετώντας επιστηµονικά ένα φαινόµενο τόσο συναισθηµατικά παραποιηµένο· οι Γάλλοι επιστήµονες παρέµειναν σιωπηλοί µέχρι το κύµα πέρασε και σταµάτησε» (σελ. 71). Κατά τη διάρκεια του γαλλικού κύµατος, τα τυπικά χαρακτηριστικά των πιο πρόσφατων θεάσεων UFO ήταν συχνά παρόντα: «προσγειώσεις» UFO, (µε κάποιες ενδείξεις), ακτίνες φωτός που έβγαιναν από το UFO προς το µάρτυρα, σταµάτηµα των µηχανών στην περιοχή των θεάσεων, παράξενα µικρά όντα µε «στολές δυτών», σοβαρές ψυχικές και σωµατικές βλάβες στους µάρτυρες. Από το 1954 συνέβησαν πολλές θεάσεις κάθε χρόνο σε διάφορες χώρες, µε µεγάλα διεθνή κύµατα το 1965, 1967 και το 1972-3· οι θεάσεις ήταν ιδιαίτερα πολυάριθµες και µε έντονα αποτελέσµατα στις νοτιοαµερικανικές χώρες.

Η γνωστότερη κυβερνητική έρευνα για τα UFO ήταν αυτή που ανέλαβε η Πολεµική Αεροπορία των Ηνωµένων Πολιτειών αµέσως µετά τις πρώτες αµερικανικές θεάσεις το 1947· αυτή η έρευνα, γνωστή από το 1951 έως το 1969, οπότε εγκαταλείφθηκε µε τη σύσταση της «αναφοράς Condon» του 1968 – την εργασία µιας επιστηµονικής επιτροπής µε επικεφαλής ένα διακεκριµένο φυσικό επιστήµονα του Πανεπιστηµίου του Colorado. Κοντινοί παρατηρητές τόσο του «Μπλε Βιβλίου» όσο και της «επιτροπής Condon», έχουν διαπιστώσει ότι καµµιά από αυτές δεν πήρε τα φαινόµενα UFO στα σοβαρά και ότι η κύρια απασχόλησή τους ήταν περισσότερο το δηµοσιοσχεσίτικο καθήκον να προσπαθούν να δικαιολογήσουν εναέρια φαινόµενα που επέφεραν σύγχυση, ώστε να καθησυχάσουν το φόβο του κοινού γι’ αυτά. Κάποιες οµάδες «ιπτάµενων δίσκων» ισχυρίστηκαν ότι η κυβέρνηση των Ηνωµένων Πολιτειών χρησιµοποιούσε αυτές τις έρευνες ως «κάλυψη» της δικής της γνώσης για την «πραγµατική φύση» των UFO· αλλά όλα τα στοιχεία υποδεικνύουν το γεγονός ότι οι ίδιες οι έρευνες ήταν απλώς απρόσεκτες, γιατί τα φαινόµενα δεν είχαν ληφθεί στα σοβαρά – ιδιαίτερα αφ’ ότου κάποιες από τις άγνωστες ιστορίες UFO είχαν αρχίσει να κάνουν το θέµα δυσάρεστο στους επιστήµονες. Ο πρώτος διευθυντής του «Μπλε Βιβλίου», σµηναγός Edward Ruppelt, παραδέχτηκε ότι «αν η Πολεµική Αεροπορία είχε προσπαθήσει να ρίξει ένα παραπέτασµα καπνού, δεν θα έκανε καλύτερη δουλειά... το πρόβληµα αντιµετωπίστηκε µε οργανωµένη σύγχυση... το καθετί αξιολογήθηκε µε βάση την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν UFO». Η αναφορά Condon περιέχει µερικές κλασικές «εξηγήσεις» των UFO· µια, για παράδειγµα, δηλώνει ότι «αυτή η ασυνήθιστη θέαση πρέπει γι’ αυτό να αποδοθεί στην κατηγορία κάποιων σχεδόν σίγουρα φυσικών φαινοµένων, που είναι τόσο σπάνια, ώστε προφανώς ποτέ δεν έχουν αναφερθεί πριν ή µέχρι τώρα». Ο κύριος επιστηµονικός σύµβουλος του «Μπλε Βιβλίου» για τα περισσότερα από τα 22 χρόνια του, αστρονόµος του Πανεπιστηµίου North-western, J. Allen Hynek, καλεί ανοιχτά το όλο πράγµα ένα «ψευδοεπιστηµονικό σχέδιο».13 Στα 22 χρόνια ερευνών του. το «Σχέδιο Μπλε Βιβλίο» συγκέντρωσε πάνω από 12.000 περιπτώσεις αινιγµατικών εναερίων φαινοµένων, 25% από τα οποία παρέµειναν «αγνώστου ταυτότητας» ακόµα και µετά από βεβιασµένες «εξηγήσεις». Πολλές χιλιάδες άλλων περιπτώσεων έχουν συγκεντρωθεί και συγκεντρώνονται από ιδιωτικούς οργανισµούς στις Ηνωµένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες, παρ’ ότι σχεδόν όλοι οι κυβερνητικοί οργανισµοί αποφεύγουν να τις σχολιάσουν.

Στη Σοβιετική Ένωση έγινε αρχικά δηµόσια αναφορά (που σηµαίνει κυβερνητική έγκριση) στο θέµα του 1967, όταν ο ∆ρ Felix U. Ziegel του Ινστιτούτου Αεροπορίας της Μόσχας, σε ένα άρθρο στο σοβιετικό περιοδικό «Smena», δήλωσε ότι «σοβιετικό ραντάρ ‘’πιάνει’’ αγνώστου ταυτότητας ιπτάµενα αντικείµενα εδώ και 20 χρόνια». Ταυτόχρονα έγινε µια σοβιετική επιστηµονική   συνδιάσκεψη «σχετικά µε τους διαστηµικούς πολιτισµούς», µε επικεφαλής τον Αρµένιο αστρονόµο Victor Ambartsumyam, η οποία σύστησε µια προκαταρκτική µελέτη των επιστηµονικών και τεχνικών προβληµάτων της επικοινωνίας µε τέτοιους «πολιτισµούς», των οποίων η ύπαρξη θεωρήθηκε δεδοµένη. Την επόµενη χρονιά, πάντως, το θέµα των UFO απαγορεύτηκε µια φορά ακόµα στη Σοβιετική Ένωση, και από τότε οι Σοβιετικοί επιστήµονες έλεγαν στους ∆υτικούς συναδέλφους τους για τις έρευνες και τις υποθέσεις τους µόνο ανεπίσηµα. Στις Ηνωµένες Πολιτείες, το θέµα των UFO παραµένει κατά κάποιον τρόπο «εκτός ορίων» για στρατιωτικούς και επιστήµονες, αλλά στα πρόσφατα χρόνια ένας αυξανόµενος αριθµός – ιδίως ανάµεσα στους νεώτερους επιστήµονες – έχουν αρχίσει να παίρνουν το θέµα στα σοβαρά και να συνέρχονται για να το συζητήσουν και να προτείνουν µέσα διερεύνησης. Οι δόκτορες Hynek και Vallee µιλούν για ένα «αόρατο κολλέγιο» επιστηµόνων που ενδιαφέρονται τώρα ενεργά για τα φαινόµενα UFO, παρ’ ότι οι περισσότεροι δεν θέλουν τα ονόµατά τους να συνδεθούν µε το θέµα δηµοσίως. Υπάρχουν, φυσικά, αυτοί που συνεχίζουν να αρνούνται συνολικά το φαινόµενο, εξηγώντας το ως παρανόηση φυσικών αντικειµένων, µπαλονιών, αεροπλάνων κτλ., για να µην αναφέρουµε τις απάτες και τις ψυχολογικές «προβολές». Ένας από αυτούς, ο Philip Klass, απολαµβάνει το να «ξεσκεπάζει» τα UFO, ερευνώντας µερικές από τις θεάσεις και βρίσκοντας ότι είναι είτε φυσικά φαινόµενα είτε απάτες. Η µελέτη του τον έχει πείσει ότι «η ιδέα των θαυµαστών διαστηµοπλοίων από ένα µακρινό πολιτισµό είναι αληθινά ένα παραµύθι στα µέτρα της διάνοιας των ενηλίκων». Τέτοιοι ξεροκέφαλοι ερευνητές, πάντως, περιορίζονται συνήθως σε περιπτώσεις όπου έχουν µείνει πραγµατικές υλικές αποδείξεις (οι λεγόµενες «στενές επαφές δεύτερου τύπου», όπως θα δούµε παρακάτω)· κι ακόµα και σταθεροί υπερασπιστές της πραγµατικότητάς τους αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι υπάρχει λίγη από αυτή ακόµα και στις πιο πειστικές θεάσεις UFO. Αυτό που έχει πείσει έναν αριθµό επιστηµόνων στα πρόσφατα χρόνια να πάρει τα φαινόµενα στα σοβαρά δεν είναι οι υλικές αποδείξεις, αλλά το γεγονός ότι πολλά σοβαρά και αξιόπιστα άτοµα έχουν δει κάτι που δεν εξηγείται και που συχνά έχει ισχυρή επενέργεια πάνω τους.

 Ο Dr. Hynek γράφει για την έρευνά του: «Πάντα είχα την αίσθηση ότι µιλούσα σε κάποιον που περιέγραφε ένα πολύ πραγµατικό γεγονός. Για εκείνον ή εκείνη αντιπροσώπευε µια ξεχωριστή εµπειρία, ζωντανή και καθόλου ονειρώδη, ένα γεγονός για το οποίο ο παρατηρητής ήταν συνήθως εντελώς απροετοίµαστος – κάτι το οποίο αναγνώρισε σύντοµα ως πέρα από κατανόηση» (The UFO Experience, σελ. 14). Αυτός ο συνδυασµός της συχνά έντονης πραγµατικότητας της εµπειρίας της συνάντησης ενός UFO (ειδικά στις «στενές επαφές»), και η σχεδόν ολοκληρωτική έλλειψη υλικών αποδείξεων γι’ αυτήν – κάνει τη διερεύνηση των UFO από τη φύση της όχι βασικά µια εξέταση υλικών φαινοµένων, αλλά περισσότερο µια διερεύνηση των αναφορών γι’ αυτά, σχετικά µε την αξιοπιστία, συνέπειά τους κτλ. Αυτό τοποθετεί κάπως την έρευνα στο πεδίο της ψυχολογίας, κι αυτό είναι αρκετό για να µας πει ότι η προσέγγιση µόνο στην αναζήτηση υλικών αποδείξεων είναι ανεπαρκής. Όπως και να ‘ναι, η γνώµη του κ. Klass ότι τα «θαυµαστά διαστηµόπλοια» είναι ένα «παραµύθι για ενηλίκους» δεν είναι ίσως µακριά από την αλήθεια. Άλλο είναι οι παρατηρήσεις που γίνονται στα UFO, κι άλλο η ερµηνεία που δίνουν οι άνθρωποι στις παρατηρήσεις τις δικές τους (και των άλλων) – οι πρώτες µπορεί να είναι πραγµατικές, και οι δεύτερες ένα «παραµύθι» ή µύθος της εποχής µας Ο Dr. Hynek έχει κάνει πολλά για να αφαιρέσει κάποιες από τις συνήθεις παρανοήσεις γύρω από τις θεάσεις UFO. Έτσι, ξεκαθαρίζει ότι οι περισσότερες θεάσεις δεν αναφέρονται από οπαδούς λατρειών, ανισόρροπους ή αµόρφωτους ανθρώπους. Οι λίγες αναφορές που γίνονται από τέτοιους ανθρώπους αναγνωρίζονται συνήθως εύκολα ως αναξιόπιστες και δεν ερευνώνται περισσότερο. Αλλά οι περισσότερο συνεπείς και ευκρινείς αναφορές προέρχονται από φυσιολογικούς, υπεύθυνους ανθρώπους, (συχνά µε επιστηµονική εκπαίδευση), οι οποίοι δοκιµάζουν γνήσια έκπληξη ή σοκ από την εµπειρία τους και δεν ξέρουν πως να την εξηγήσουν (The UFO Experience, σελ. 10-11)· όσο πιο δυνατή είναι η εµπειρία κι όσο πιο κοντά έχει οραθεί ένα UFO, τόσο πιο απρόθυµοι είναι οι µάρτυρες να την αναφέρουν: Οι καταγραφές UFO είναι «απίστευτες ιστορίες ειπωµένες από πιστευτά πρόσωπα», όπως έχει παρατηρήσει ένας στρατηγός της Αεροπορίας. ∆εν µπορεί να υπάρχει λογική αµφιβολία ότι υπάρχει κάτι πίσω από τις πολλές χιλιάδες σοβαρών αναφορών σε UFO. 3. Τα έξι είδη επαφών µε UFO Ο ∆ρ. Hynek, που έχει µελετήσει το θέµα πιο εξονυχιστικά από κάθε άλλο διακεκριµένο επιστήµονα, έχει διαιρέσει πρόχειρα τα UFO σε έξι γενικές κατηγορίες.15 Η πρώτη, τα «νυχτερινά φώτα», είναι αυτή που αναφέρεται συνήθως και η λιγότερο παράξενη από όλες. Οι περισσότερες από αυτές τις αναφορές εξηγούνται εύκολα ως ουράνια σώµατα, µετεωρίτες κ.λπ., και δεν θεωρούνται UFO.

Πραγµατικά αινιγµατικά νυχτερινά φώτα (αυτά που παραµένουν «µη αναγνωρίσιµα»), τα οποία φαίνεται να επιδεικνύουν νοήµονα δράση αλλά δεν εξηγούνται ως συνηθισµένα αεροσκάφη, ορώνται συχνά από πολλούς µαζί µάρτυρες, συµπεριλαµβανοµένων αστυνοµικών, πιλότων αεροπλάνων, και χειριστών αεροπορικών πύργων. Η δεύτερη κατηγορία UFO είναι οι «δίσκοι στο φως της µέρας», των οποίων η συµπεριφορά είναι κοντινή σ’ αυτή των «νυχτερινών φώτων». Αυτοί είναι οι αυθεντικού «ιπτάµενοι δίσκοι», και για την ακρίβεια οι περισσότερες από τις µη αναγνωρίσιµες θεάσεις σ’ αυτή την κατηγορία είναι θεάσεις δίσκων που ποικίλλουν σε σχήµα, από το κυκλικό µέχρι αυτό του πούρου. Συχνά έχουν µεταλλική εµφάνιση, και αναφέρονται ως ικανοί για εξαιρετικά γρήγορες εκκινήσεις και σταµατήµατα, και για µεγάλη ταχύτητα, καθώς και για ελιγµούς (όπως ξαφνικές αντιστροφές κατεύθυνσης και αιώρηση χωρίς κίνηση) που είναι πέρα από τις δυνατότητες οποιουδήποτε αεροσκάφους που υπάρχει τώρα. Υπάρχουν πολλές φωτογραφίες τέτοιων δίσκων, αλλά καµµιά από αυτές δεν είναι πολύ πειστική εξαιτίας της απόστασης που µεσολαβεί και της πιθανότητας απάτης. Όπως τα νυχτερινά φώτα, τα UFO σ’ αυτή την κατηγορία αναφέρονται σχεδόν πάντα ως εντελώς αθόρυβα, και συχνά εµφανίζονται δύο ή περισσότερα. Η τρίτη κατηγορία είναι αυτή των «ραντάρ-οπτικών» αναφορών – δηλαδή θεάσεις ραντάρ που επιβεβαιώνονται από ανεξάρτητη οπτική παρατήρηση (το ραντάρ από µόνο του υπόκειται σε διάφορα είδη λανθασµένου εντοπισµού). Τα περισσότερα από αυτά τα περιστατικά συµβαίνουν τη νύχτα, και τα εµφανέστερα περιστατικά περιλαµβάνουν ταυτόχρονες θεάσεις από αεροπλάνα (που µερικές φορές αποστέλλονται ειδικά για να ακολουθούν τα UFO) σε πολύ κοντινή εµβέλεια· σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα UFO πάντα ξεπερνούν µε ελιγµούς τα αεροπλάνα, µερικές φορές ακολουθώντας τα, και τελικά εξαφανίζονται µε µεγάλη ταχύτητα (µέχρι 400 και παραπάνω µίλια την ώρα). Μερικές φορές, όπως και στις κατηγορίες 1 και 2, το αντικείµενο µοιάζει να διαιρείται και να γίνεται δύο ή περισσότερα ξεχωριστά αντικείµενα· και µερικές φορές, καθαρές θεάσεις τέτοιων αντικειµένων από πιλότους δεν καταγράφονται καθόλου από τα ραντάρ. Οι θεάσεις αυτής της κατηγορίας, όπως και οι δύο πρώτες, διαρκούν από λίγα λεπτά έως και µερικές ώρες. Ένας αριθµός περιπτώσεων στις τρεις πρώτες κατηγορίες είναι καλά τεκµηριωµένος, µε πολυάριθµους αξιόπιστους, έµπειρους και ανεξάρτητους µάρτυρες. Εν τούτοις, η καθεµιά περίπτωση, όπως σηµειώνει ο Dr. Hynek, µπορεί να έχει προκληθεί από κάποιο εξαιρετικά ασυνήθιστο σύνολο περιστάσεων και όχι από κάποιο νέο κι εντελώς άγνωστο φαινόµενο. Αλλά όταν πολλές καλά τεκµηριωµένες περιπτώσεις, όλες παρόµοιες η µια µε την άλλη, συσσωρεύονται, οι πιθανότητες να είναι όλες ασυνήθιστες παρανοήσεις γνώριµων αντικειµένων γίνεται πολύ µικρή (The UFO Experience, σελ. 92).

Γι’ αυτό οι σοβαροί µελετητές UFO συγκεντρώνονται τώρα στη συλλογή ενός αριθµού καλά τεκµηριωµένων περιπτώσεων, και η σύγκριση πολλών αξιόπιστων µαρτυριών ήδη αρχίζει να δείχνει συγκεκριµένα πρότυπα δραστηριότητας των UFO. Η συναισθηµατική ανταπόκριση αυτών που έχουν γίνει µάρτυρες UFO των τριών πρώτων κατηγοριών είναι αυτή της απλής αµηχανίας και κατάπληξης· έχουν δει κάτι του οποίου η συµπεριφορά µοιάζει τελείως ανεξήγητη, και µένουν µε µια βασανιστική επιθυµία να το δουν «από λίγο πιο κοντά». Μόνο σε µερικές περιπτώσεις – όπου γενικά εµπλέκονται πιλότοι, που έχουν προσπαθήσει να κυνηγήσουν τα αγνώστου ταυτότητας αντικείµενα – υπάρχει κάτι σαν εµπειρία πραγµατικού φόβου στη συνάντηση µε κάτι που µοιάζει να κατευθύνεται από νοηµοσύνη, και κατέχει µια τεχνολογία πιο προοδευµένη από οτιδήποτε γνωστό σήµερα. Σε περιπτώσεις που περιλαµβάνουν «στενές επαφές», από την άλλη, η ανθρώπινη ανταπόκριση γίνεται πολύ βαθύτερη και η «ψυχική» πλευρά των φαινοµένων πιο καταφανής. Οι «στενές επαφές πρώτου τύπου» (ΣΕ-1) είναι θεάσεις φωτοβόλων αντικειµένων σε κοντινή εµβέλεια (γύρω στα 500 πόδια και λιγότερο), µε το φως να γίνεται µερικές φορές πολύ λαµπρό, και να εκπέµπει φωτεινότητα στο έδαφος από κάτω. Όταν η µορφή του αντικειµένου είναι περιγράψιµη, δηλώνεται συνήθως ότι είναι οβάλ, µερικές φορές µε ένα θόλο στην κορυφή, και τα φώτα περιγράφονται συχνά ως περιστρεφόµενα, συνήθως σε κατεύθυνση αντίστροφη από αυτήν του ρολογιού. Τα αντικείµενα συχνά αιωρούνται κοντά στο έδαφος, δίχως ήχο ή (περιστασιακά) µε βόµβο· µερικές φορές κινούνται κοντά στο έδαφος για µεγάλες αποστάσεις, και τελικά απογειώνονται εξαιρετικά γρήγορα, αθόρυβα, και συνήθως κατακόρυφα. Υπάρχουν πολυάριθµες διηγήσεις πολλών µαρτύρων ταυτόχρονα για τέτοιες «στενές επαφές»· αυτές οι διηγήσεις είναι πάντα σχεδόν παρόµοιες η µια µε την άλλη, λες και είναι πραγµατικά ένα και το αυτό αντικείµενο (ή παρόµοια αντικείµενα) που παρατηρούνται σε όλες τις καλά τεκµηριωµένες περιπτώσεις. Τυπικά, αυτά τα περιστατικά προκύπτουν τη νύχτα σε αραιοκατοικηµένες περιοχές, και υπάρχει ένας µικρός αριθµός µαρτύρων για κάθε θέαση (κατά µέσο όρο, τρεις µε τέσσερις στις περιπτώσεις που εξέτασε ο ∆ρ. Hynek). Οι «στενές επαφές πρώτου τύπου» είναι πάντα απόκοσµες και συχνά τροµακτικές, αλλά δεν αφήνουν ορατά σηµάδια· οι µάρτυρες είναι συνήθως τόσο συνεπαρµένοι από την εµπειρία που παραµελούν να φωτογραφίσουν το αντικείµενο ακόµα κι όταν µια φωτογραφική µηχανή είναι δίπλα. Τυπικό της επίδρασης σε µάρτυρες είναι το έξης σχόλιο από µια έκθεση UFO του 1955: «Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, άπαξ και οποιοσδήποτε δει ένα αντικείµενο σαν αυτό τόσο κοντά και για διάστηµα ακόµα κι ενός λεπτού, θα χαραχτεί στη µνήµη του για πάντα» (The Hynek UFO Report, σελ. 145).

Η εµπειρία είναι τόσο ασυνήθιστη που συχνά οι µάρτυρες δεν γίνονται πιστευτοί όταν την αναφέρουν – ένα γεγονός που κάνει πολλούς να την αναφέρουν µόνο εµπιστευτικά, µετά από πολλά χρόνια, ή και καθόλου. Η εµπειρία είναι έντονα πραγµατική γι’ αυτούς που την έζησαν – αλλά πολύ απίστευτη για τους άλλους. Μια τυπική «στενή επαφή πρώτου τύπου» συνέβη σε δυο βοηθούς του σερίφη του Portage Country στο Ohio το1966. Γύρω στις 5 το πρωί της 16ης Απριλίου, αφού σταµάτησαν για να ερευνήσουν ένα αυτοκίνητο παρκαρισµένο σ’ ένα εξοχικό δρόµο, είδαν ένα αντικείµενο «µεγάλο σαν ένα σπίτι» να ανυψώνεται στο επίπεδο των δέντρων (γύρω στα 100 πόδια). Καθώς τους πλησίαζε αυξήθηκε σε φωτεινότητα, φωτίζοντας όλη την περιοχή γύρω, και µετά σταµάτησε κι αιωρήθηκε από πάνω τους µ’ ένα βοµβώδη ήχο. Όταν έφυγε το καταδίωξαν για 70 περίπου µίλια µέσα στην Pennsylvania, µε ταχύτητα πάνω από 105 µίλια την ώρα. ∆ύο άλλοι αστυνοµικοί είδαν καθαρά το αντικείµενο να αιωρείται πιο ψηλά, πριν φύγει µε κατακόρυφη κατεύθυνση κι εξαφανιστεί κατά το ξηµέρωµα. Πίεση από το Κογκρέσσο εξανάγκασε το «Σχέδιο Μπλε Βιβλίο» να διερευνήσει αυτή την υπόθεση· «ερµηνεύθηκε» ως «παρατήρηση του πλανήτη Αφροδίτη», και οι αξιωµατικοί που το είδαν υποβλήθηκαν σε σηµαντική γελοιοποίηση στον Τύπο, κάτι που οδήγησε στη διάλυση της οικογένειας του ενός και στην καταστροφή της υγείας και της σταδιοδροµίας του (The UFO Experience, σελ. 114-124). Προσωπικές τραγωδίες αυτού του είδους ανάµεσα σε ανθρώπους που έχουν «στενές επαφές» µε UFO είναι τόσο κοινές που θα έπρεπε να συµπεριληφθούν οριστικά στα «τυπικά χαρακτηριστικά» αυτού του φαινοµένου. Οι «στενές επαφές δευτέρου τύπου» (ΣΕ-2) είναι ουσιαστικά παρόµοιες µε τις εµπειρίες ΣΕ-1, µε µόνη διαφορά ότι αφήνουν κάποια χτυπητά υλικά και/ή ψυχολογικά επακόλουθα της παρουσίας τους. Αυτά τα επακόλουθα περιλαµβάνουν σηµάδια στο έδαφος, κάψιµο ή ξήρανση φυτών και δέντρων, παρεµβολή στα ηλεκτρικά κυκλώµατα που προκαλεί παράσιτα στο ραδιόφωνο και σταµάτηµα των µηχανών των αυτοκινήτων, ανησυχία στα ζώα, όπως αποδεικνύεται από την περίεργη συµπεριφορά τους, και συνέπειες σε ανθρώπους, οι οποίες περιλαµβάνουν προσωρινή παράλυση ή µούδιασµα, αίσθηση ζέστης, ναυτίας ή άλλης ανησυχίας, προσωρινή έλλειψη βαρύτητας (που µερικές φορές προκαλεί αιώρηση), ξαφνική θεραπεία πληγών και πόνων, και διάφορα ψυχολογικά και σωµατικά δευτερεύοντα αποτελέσµατα, που περιλαµβάνουν παράξενα σηµάδια στο σώµα.

Αυτό το είδος επαφής µε UFO δίνει τη µεγαλύτερη δυνατότητα για επιστηµονική έρευνα, καθώς επιπροσθέτως µε την ανθρώπινη µαρτυρία υπάρχουν υλικά στοιχεία που µπορούν να εξεταστούν· αλλά στην πραγµατικότητα δεν έχει επιχειρηθεί µεγάλη έρευνα, τόσο επειδή οι περισσότεροι επιστήµονες φοβούνται να αναµειχθούν στο όλο θέµα των UFO, όσο και επειδή οι ίδιες οι αποδείξεις είτε δεν οδηγούν συνήθως σε κανένα συµπέρασµα είτε είναι εν µέρει υποκειµενικές. Έχει συσταθεί ένας κατάλογος από περισσότερα από 800 περιστατικά αυτού του τύπου σε 24 χώρες (The UFO Report, σελ. 30). Κανένα πραγµατικό «κοµµάτι» UFO δεν έχει ποτέ αποδειχθεί γνήσιο πάντως, και τα σηµάδια που µένουν στο έδαφος είναι συχνά τόσο δυσνόητα όσο οι ίδιες οι θεάσεις. Το πιο συνηθισµένο σηµάδι που µένει στο έδαφος µετά από µια θέαση (το ίδιο το UFO έχει θεαθεί είτε στο έδαφος είτε ακριβώς από πάνω) είναι µια καµµένη, αφυδατωµένη ή «βουλιαγµένη» περιοχή σε σχήµα δαχτυλιδιού, συνήθως µε διάµετρο 20 - 30 πόδια και µε πάχος από ένα έως τρία πόδια. Αυτά τα «δαχτυλίδια» παραµένουν για εβδοµάδες ή µήνες και το εσωτερικό του δαχτυλιδιού (καµµιά φορά ολόκληρο το δαχτυλίδι) αναφέρεται να είναι άγονο για µια έως δυο εποχές µετά τη θέαση. Λίγες χηµικές αναλύσεις του χώµατος σε τέτοια δαχτυλίδια δεν έχουν δώσει οριστικά συµπεράσµατα για την πιθανή προέλευση αυτής της κατάστασης. Οι «στενές επαφές δευτέρου τύπου» συχνά συµβαίνουν σε άτοµα κατά τη διάρκεια της νύχτας σε αποµονωµένα µέρη του δρόµου. Σε πολλές παρόµοιες περιπτώσεις ένα φωτεινό αντικείµενο προσγειώνεται σ’ ένα χωράφι δίπλα ή στο δρόµο µπροστά σ’ ένα αυτοκίνητο ή φορτηγό, η µηχανή και οι προβολείς του αυτοκινήτου παύουν να λειτουργούν, και οι επιβάτες τροµοκρατούνται µέχρι που το UFO φεύγει, συχνά εκτοξευόµενο ξαφνικά κατακόρυφα, χωρίς ήχο· τότε η µηχανή του οχήµατος µπορεί να λειτουργήσει πάλι, και συχνά ξεκινάει από µόνη της. Οι πιο παράξενες από όλες τις αναφορές UFO είναι αυτές που πραγµατεύονται «στενές επαφές τρίτου τύπου» (ΣΕ-3) – οι οποίες είναι εµπειρίες UFO που περιλαµβάνουν «κινούµεν πλάσµατα» («επιβάτες» ή «ανθρωποειδή»). Η πρώτη σκέψη πολλών ανθρώπων όταν ακούν τέτοιες αναφορές είναι να φαντάζονται «µικρά πράσινα ανθρωπάκια» και να απορρίπτουν το όλο φαινόµενο ως απίστευτο – µια απάτη ή παραίσθηση. Πάντως, η επιτυχία της πρόσφατης ταινίας επιστηµονικής φαντασίας που ονοµάστηκε από αυτήν ακριβώς την κατηγορία φαινοµένων UFO, «Στενές επαφές τρίτου τύπου» (στην οποία ο Dr. Hynek εργάστηκε ως τεχνικός σύµβουλος), µαζί µε στοιχεία από τη δηµοσκόπηση του 1974, ότι 54% από αυτούς που ξέρουν για τα UFO πιστεύουν ότι είναι πραγµατικά, και 46% όλων των ερωτώµενων πιστεύουν ότι υπάρχει νοήµων σε άλλους πλανήτες (το ποσοστό σήµερα θα είναι ασφαλώς µεγαλύτερο) – υποδεικνύουν την γοργά αυξανόµενη αποδοχή εκ µέρους των σύγχρονων ανθρώπων, της πιθανότητας πραγµατικής συνάντησης µε «µη ανθρώπινες» διάνοιες. Η επιστηµονική φαντασία έχει δώσει τις εικόνες, η «εξέλιξη» έχει παράγει τη φιλοσοφία, και η τεχνολογία της «διαστηµικής εποχής» έχει προµηθεύσει την αληθοφάνεια σε τέτοιες επαφές. Είναι εκπληκτικό ότι τέτοιες επαφές φαίνονται πραγµατικά να συµβαίνουν σήµερα, όπως πιστοποιούν τα στοιχεία από πολλούς αξιόπιστους µάρτυρες. Γι’ αυτό έχει κρίσιµη σηµασία ποια ερµηνεία πρέπει να δοθεί σ’ αυτά τα συµβάντα· είναι η πραγµατικότητα πίσω από αυτά µια αληθινή επαφή µε «επισκέπτες από το εξώτερο διάστηµα», ή αυτή είναι µόνο µια εξήγηση που δίνει το «πνεύµα των καιρών» για µια επαφή τελείως διαφορετικού τύπο;

Όπως θα δούµε παρακάτω, οι σηµερινοί επιστηµονικοί ερευνητές των UFO έχουν ή δη θέσει αυτά τα ερωτήµατα. Ο ∆ρ. Hynek παραδέχεται τη δική του δυσαρέσκεια κατά την αντιµετώπιση της πιθανότητας των εµπειριών ΣΕ-3: «Για να είµαι ειλικρινής, θα παρέλειπα µε χαρά αυτό το κοµµάτι αν µπορούσα να το κάνω χωρίς προσβολή στην επιστηµονικής αρτιότητα» (The UFO Experience, σελ. 158). Πάντως, αφού ο σκοπός του είναι η επιστηµονική αντικειµενικότητα, βρίσκει αδύνατο το να αγνοήσει τα καλά τεκµηριωµένα περιστατικά, από πιστευτούς µάρτυρες, αυτού του παράξενου φαινοµένου. Από σχεδόν 1250 «στενές επαφές» που αναφέρονται σε κατάλογο από τον ∆ρ. Jacques Vallee, 750 αναφέρουν την προσεδάφιση σκάφους, και περισσότερες από 300 εξ αυτών αναφέρουν «ανθρωποειδή» µέσα ή γύρω από το σκάφος· ένα τρίτο από όλα αυτά τα περιστατικά έχουν θεαθεί από πολλούς µάρτυρες (Στο ίδιο, σελ. 161). Σε ένα περιστατικό µε «ανθρωποειδή», που συνέβη το Νοέµβριο του 1961, σε µια από τις βόρειες πολιτείες των ΗΠΑ µε πεδιάδες, τέσσερις άντρες επέστρεφαν αργά το βράδυ στο σπίτι από µια κυνηγετική εκδροµή, όταν ο ένας αντιλήφθηκε ένα φλεγόµενο αντικείµενο να κατεβαίνει, σαν αεροπλάνο που έπεφτε στο δρόµο, µισό µίλι πέρα από αυτούς. Όταν έφτασαν στο σηµείο του «αεροπορικού δυστυχήµατος», είδαν όλοι ένα σκάφος σε σχήµα σιλό σε ένα χωράφι, ακινητοποιηµένο στο έδαφος σε γωνία, µε τέσσερις φιγούρες που έµοιαζαν ανθρώπινες να στέκονται  γύρω του (αυτά σε απόσταση 150 µέτρα περίπου). Έστρεψαν ένα φακό πάνω σε µια από τις µορφές που ήταν περίπου 4,5 πόδια ψηλή και φορούσε κάτι σαν λευκή ολόσωµη στολή· αυτή έκανε χειρονοµία στους ανθρώπους να µείνουν πίσω. Μετά από κάποιο δισταγµό (νόµιζαν ακόµα ότι επρόκειτο για συντριβή αεροπλάνου), πήγαν σε µια κοντινή πόλη για να βρουν αστυνοµικό, κι όταν επέστρεψαν είδαν µόνο µερικά µικρά κόκκινα φώτα, κάτι σαν φώτα αυτοκινήτου. Οδήγησαν µέσα στον αγρό µε τον αστυνοµικό, κι ακολούθησαν τα φώτα, µόνο για να ανακαλύψουν ότι αυτά είχαν ξαφνικά εξαφανιστεί, χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος, παρ’ όλη τη λάσπη του αγρού. Αφ’ ότου έφυγε ο απορηµένος αστυνοµικός, οι άντρες είδαν πάλι το «σιλό» να κατεβαίνει από τον ουρανό µε µια κοκκινωπή λάµψη. Αµέσως µόλις «προσγειώθηκε» το αντικείµενο, έγιναν ορατές δυο µορφές δίπλα του· ακούστηκε ένας πυροβολισµός (µολονότι κανείς από τους άντρες δεν παραδέχτηκε ότι πυροβόλησε) και µια από τις µορφές «χτυπήθηκε» στον ώµο µε γδούπο, στριφογύρισε κι έπεσε στα γόνατα. Οι άντρες έτρεξαν πανικόβλητοι στο αµάξι τους κι έφυγαν µε ταχύτητα, συµφωνώντας µεταξύ τους να µην αναφέρουν το γεγονός σε κανένα. Επέστρεψαν στα σπίτια τους µε µια παράξενη αίσθηση ότι υπήρξε µια «χαµένη» χρονική περίοδος κατά τη διάρκεια της νύχτας. Την επόµενη µέρα, επισκέφτηκαν τον ένα στη δουλειά του µερικοί καλοντυµένοι άντρες µε «εµφάνιση κρατικών υπαλλήλων», οι οποίοι του έκαναν ερωτήσεις για το γεγονός (χωρίς να αναφέρουν τον πυροβολισµό) και µετά τον πήγαν µε το αυτοκίνητό τους στο σπίτι του, όπου τον ρώτησαν σχετικά µε τα ρούχα και τις µπότες του κι έφυγαν λέγοντάς του να µην πει σε κανένα τίποτα για το γεγονός. Ο κυνηγός υπέθεσε ότι ήσαν ανακριτές της Αεροπορίας των ΗΠΑ, που προσπαθούσαν να αποκρύψουν κάποια νέα «µυστική συσκευή», αλλά αυτοί ποτέ δεν είπαν ποιοι ήταν ούτε επικοινώνησαν µαζί του ξανά. Και οι τέσσερις άντρες ήταν εξαιρετικά σοκαρισµένοι από το συµβάν· έξι χρόνια µετά ο ένας αισθάνθηκε υποχρεωµένος να πει όλη την ιστορία σε έναν υπάλληλο του υπουργείου οικονοµικών (Edge of Reality, σελ. 129-141). Τα κύρια γεγονότα σ’ αυτή την ιστορία είναι τυπικά σε πολλές «στενές επαφές τρίτου τύπου». Μια λίγο διαφορετική περίπτωση αυτού του είδους είναι η περίφηµη «προσγείωση» UFO στο Kelly, µια µικρή πόλη κοντά στο Hopkinsville του Kentucky, που ερευνήθηκε εκτεταµένως από την αστυνοµία, την Πολεµική Αεροπορία, και ανεξάρτητους ερευνητές. Το απόγευµα και το βράδυ της 21ης Αυγούστου του 1955, επτά ενήλικες και τέσσερα παιδιά µιας οικογένειας σε ένα αγρόκτηµα, είχαν µια παρατεταµένη συνάντηση µε «ανθρωποειδή». Το συµβάν άρχισε στις επτά, όταν ο έφηβος γιος της οικογένειας είδε ένα ιπτάµενο αντικείµενο να «προσγειώνεται» πίσω από το σπίτι του αγροκτήµατος.

 Κανείς δεν τον πίστεψε, αλλά µια ώρα αργότερα ένα «ανθρωπάκι» που εξέπεµπε µια «παράξενη λάµψη» περπατούσε προς το σπίτι µε τα χέρια υψωµένα. ∆υο από τους άντρες στο σπίτι πυροβόλησαν από φόβο το πλάσµα όταν ήταν 7 µέτρα µακριά· αυτό έκανε µεταβολή κι εξαφανίστηκε στο σκοτάδι. Σύντοµα άλλο ένα παρόµοιο πλάσµα εµφανίστηκε σ’ ένα παράθυρο· το πυροβόλησαν ξανά, κι αυτό εξαφανίστηκε πάλι. Οι άντρες βγήκαν έξω και πυροβόλησαν άλλο ένα πλάσµα µε χέρι σαν οπλή, το οποίο είδαν πάνω στη στέγη· ακόµα ένα πάνω σ’ ένα δέντρο εκεί δίπλα γλίστρησε στο έδαφος όταν πυροβολήθηκε. Άλλα πλάσµατα εµφανίστηκαν και χτυπήθηκαν επίσης (ή ίσως ήταν τα ίδια πλάσµατα που ξαναεµφανίζονταν), αλλά οι άντρες είδαν ότι οι σφαίρες έµοιαζαν να εξοστρακίζονται πάνω τους και να µην έχουν πραγµατικό αποτέλεσµα· ο ήχος ήταν σαν να πυροβολούσαν κουβά. Αφού ξόδεψαν τέσσερα κουτιά σφαίρες χωρίς αποτέλεσµα, πήγαν έντροµοι και οι έντεκα στο αστυνοµικό τµήµα του Hopkinsville µε το αυτοκίνητο. Η αστυνοµία έφτασε στο αγρόκτηµα µετά τα µεσάνυχτα κι έκανε εξονυχιστική έρευνα στα κτίρια, βρίσκοντας λίγα ασυνήθιστα σηµάδια και βλέποντας αρκετούς παράξενους «µετεωρίτες» που έρχονταν προς την κατεύθυνση του αγροκτήµατος, αλλά δεν ανακάλυψε «πλάσµατα». Όταν έφυγε η αστυνοµία, τα πλάσµατα εµφανίστηκαν ξανά, προκαλώντας περισσότερο τρόµο στην οικογένεια. Τα «ανθρωποειδή» σ’ αυτή την περίπτωση περιγράφηκαν ως 1,2 µε 1,5 µέτρο ψηλά, µε τεράστια χέρια και µάτια (δίχως κόρες ή βλέφαρα), µεγάλα µυτερά αυτιά, και χέρια που κρέµονταν ως το έδαφος. Έµοιαζαν να µην έχουν ρούχα αλλά να είναι «επινικελωµένα». Πλησίαζαν το σπίτι πάντα από την πιο σκοτεινή πλευρά, και δεν πλησίαζαν όταν ήταν αναµµένα τα εξωτερικά φώτα. (Vallee, UFOs in space, σελ.187-191· Hynek, The UFO Experience, σελ. 172-177). Ο Dr. Hynek κάνει σαφή διάκριση µεταξύ «στενών επαφών τρίτου τύπου» και περιπτώσεων«επικοινωνούντων» (contactees). Οι «επικοινωνούντες» έχουν επαναλαµβανόµενες επαφές µε όντα από UFO, και φέρνουν συχνά ψευδοθρησκευτικά µηνύµατα από αυτά, σχετικά µε «υψηλά εξελιγµένα» όντα από άλλους πλανήτες που πρόκειται να έρθουν για να φέρουν «ειρήνη στη γη», και συνδέονται συχνά µε ουφολογικές θρησκευτικές οµάδες. Οι συνηθισµένες εµπειρίες ΣΕ-3, από την άλλη, είναι γενικώς πολύ παρόµοιες µε άλλες «στενές επαφές»· συµβαίνουν σε ανθρώπους µε παρόµοιες ασχολίες και αξιοπιστία, είναι το ίδιο απρόσµενες, και παράγουν το ίδιο είδος σοκ στη θέα ενός πράγµατος τόσο απίστευτου. Οι «επιβάτες» που γίνονται ορατοί (συνήθως από µικρή απόσταση) αναφέρονται συχνά σαν να µαζεύουν δείγµατα πετρών και εδάφους, ή σαν να «επισκευάζουν» το δικό τους σκάφος. Τα «ανθρωποειδή» περιγράφονται να έχουν µεγάλα κεφάλια µε έντονα µη ανθρώπινα χαρακτηριστικά (χωρίς µάτια, ή µε µεγάλα µάτια, µια γυµνή σχισµή για στόµα), µε πόδια κάτισχνα σαν σπιρτόξυλα, χωρίς λαιµό· µερικά αναφέρονται να έχουν ανθρώπινο µέγεθος, αλλά µε ύψος περίπου 120 εκατοστά, όπως στο περιστατικό στο Kelly – Hopkinsville. Πρόσφατα έχει συνταχθεί ένας νέος κατάλογος µε περισσότερες από 1000 περιπτώσεις ΣΕ-3 (Hynek, The UFO Experience, σελ. 31). Έχει υπάρξει ένας αριθµός περιπτώσεων, αναφεροµένων σοβαρά από φαινοµενικά αξιόπιστους ανθρώπους, για «απαγωγές» από επιβάτες UFO,συνήθως για σκοπούς «εξετάσεων». Σχεδόν κάθε στοιχείο για τέτοιες περιπτώσεις (αν εξαιρέσουµε τους «επικοινωνούντες») έχει αποκτηθεί µε αναδροµική ύπνωση· η εµπειρία είναι τόσο τραυµατική για τους µάρτυρες που ο συνειδητός νους δεν τη θυµάται, και µόνο µετά από κάποιο καιρό τέτοιοι άνθρωποι δέχονται να υπνωτιστούν µε σκοπό να εξηγήσουν κάποιο παράξενο «χάσιµο του χρόνου» σε σχέση µε την εµπειρία «στενής επαφής» - το πρώτο µέρος της οποίας θυµούνται.

Μια από τις πιο γνωστές περιπτώσεις «απαγωγής» συνέβη γύρω στα µεσάνυχτα της 19ης Σεπτεµβρίου του 1961 κοντά στο Whitfield στο New Hampshire. Έγινε το θέµα ενός βιβλίου του John Fuller, (The Interrupted Journey), το οποίο δηµοσιεύθηκε σε περιληπτική µορφή στο περιοδικό Look. Εκείνη τη νύχτα, ο Barney και η Betty Hill επέστρεφαν από ένα ταξίδι διακοπών, όταν είδαν να κατεβαίνει ένα UFO το οποίο προσγειώθηκε ακριβώς µπροστά στο αυτοκίνητό τους σ’ έναν πλάγιο δρόµο. Μερικά «ανθρωποειδή» τους πλησίασαν, και το επόµενο πράγµα που θυµόντουσαν ήταν δυο ώρες αργότερα, και βρίσκονταν τριανταπέντε µίλια µακρύτερα, στο δρόµο. Αυτή η αµνησία τους ενοχλούσε, οδηγώντας σε σωµατικές και διανοητικές δυσλειτουργίες, και τελικά πήγαν σ’ ένα ψυχίατρο. Κάτω από ύπνωση, αφηγήθηκαν ελεύθερα και οι δύο τι συνέβη κατά τη διάρκεια του «χαµένου» χρόνου. Και οι δύο δήλωσαν ότι τα «ανθρωποειδή» τους ανέβασαν στο σκάφος και τους έκαναν σωµατικές εξετάσεις, παίρνοντας δείγµατα νυχιών και δέρµατος. Τους ελευθέρωσαν αφού τους έκαναν υπνωτιστική υποβολή να µη θυµούνται τίποτα από την εµπειρία. Κάτω από ύπνωση εξιστόρησαν την εµπειρία µε µεγάλη συναισθηµατικά ενόχληση (The UFO Experience, σελ. 178-184). Σε παρόµοια περίπτωση, στις 2.30 π.µ. στις 3 ∆εκεµβρίου του 1967, ένας αστυνοµικός στο Ashland της Nebraska, είδε ένα αντικείµενο µε µια σειρά παλλόµενων φώτων στο δρόµο, το οποίο απογειώθηκε στον αέρα όταν το πλησίασε. Ανέφερε στους ανωτέρους του έναν «ιπτάµενο δίσκο» και πήγε σπίτι του µε δυνατό πονοκέφαλο, βουητό στ’ αυτιά κι ένα κόκκινο σηµάδι από χτύπηµα κάτω από το αριστερό του αυτί. Αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι υπήρξε µια χρονική περίοδος 20 λεπτών εκείνο το βράδυ, για την οποία δεν θυµόταν τίποτα· κάτω από ύπνωση αποκάλυψε ότι είχε ακολουθήσει το UFO, το οποίο προσγειώθηκε ξανά. Οι επιβάτες έριξαν πάνω του ένα λαµπερό φως, και µετά τον πήραν πάνω στο «σκάφος» τους, όπου είδε πίνακες ελέγχου και µηχανήµατα σαν υπολογιστές. (Ένας µηχανικός στη Γαλλία είδε κάτι παρόµοιο όταν «απήχθη» για 18 ηµέρες). Τα «ανθρωποειδή», που φορούσαν ολόσωµες φόρµες µε το έµβληµα ενός φτερωτού ερπετού, είπαν στον αστυνοµικό ότι έρχονταν από ένα κοντινό γαλαξία, είχαν βάσεις στις ΗΠΑ, και χειρίζονταν το σκάφος τους µε «αντίστροφο ηλεκτροµαγνητισµό»· συναντούσαν ανθρώπους τυχαία και «ήθελαν να τους καταπλήξουν». Ελευθέρωσαν τον άντρα, λέγοντάς του «να µη µιλήσει, και να µείνει φρόνιµος, σχετικά µ’ αυτή τη νύχτα» (The Invisible College, σελ. 57-59). Με την πρώτη µατιά, τέτοια συµβάντα µοιάζουν απλώς απίστευτα, σαν κάποιες παράξενες περιπτώσεις παραίσθησης ή διαταραγµένης φαντασίας. Αλλά τώρα υπάρχουν πάρα πολλά από αυτά να τα απορρίψει κανείς τόσο εύκολα. Ως αναφορές συναντήσεων µε πραγµατικά, υλικά αεροσκάφη, σίγουρα δεν είναι πολύ πειστικές. Επιπλέον, οι ίδιοι οι ψυχίατροι προειδοποιούν ότι τα αποτελέσµατα της «αναδροµικής ύπνωσης» είναι πολύ αβέβαια· συχνά το πρόσωπο που έχει υπνωτιστεί δεν είναι ικανό να ξεχωρίσει µεταξύ πραγµατικών εµπειριών και «υποβολών» βαλµένων στο νου του, είτε από τον υπνωτιστή είτε από κάποιον άλλο κατά το διάστηµα της υποτιθέµενης «στενής επαφής». Αλλά ακόµα κι αν αυτές οι εµπειρίες δεν είναι εντελώς «πραγµατικές» (όπως τα αντικειµενικά φαινόµενα στο χώρο και στο χρόνο), το ίδιο το γεγονός ότι τόσο πολλές από αυτές έχουν «εµφυτευθεί» σε ανθρώπινα µυαλά κατά τα τελευταία χρόνια είναι ήδη αρκετά ενδεικτικό. Χωρίς αµφιβολία, υπάρχει κάτι πίσω από τις εµπειρίες «απαγωγής» επίσης, και οι νεώτεροι ερευνητές UFO έχουν αρχίσει να ψάχνουν σε διαφορετική κατεύθυνση για την εξήγησή τους. Τέτοιες εµπειρίες, και ειδικά οι «στενές επαφές» της δεκαετίας του 1970, είναι καταφανώς συνδεδεµένες µε «παραφυσικά» και αποκρυφιστικά φαινόµενα. Μερικές φορές οι άνθρωποι βλέπουν παράξενα όνειρα ακριβώς πριν δουν τα UFO, ή ακούνε χτυπήµατα στην πόρτα ενώ δεν είναι κανείς εκεί, ή έχουν παράξενους επισκέπτες κατόπιν· µερικοί µάρτυρες λαµβάνουν τηλεπαθητικά µηνύµατα από επιβάτες UFO. Τα UFO µερικές φορές υλοποιούνται και αποϋλοποιούνται, αντί να έρχονται και να φεύγουν µε µεγάλη ταχύτητα· µερικές φορές «θαυµατουργικές θεραπείες» συµβαί-νουν κατά την παρουσία τους ή όταν κάποιος εκτίθεται στο φως τους. Αλλά οι «στενές επαφές» µε UFO έχουν επίσης καταλήξει σε λευχαιµία και ασθένεια από ραδιενέργεια· συχνά υπάρχουν τραγικά ψυχολογικά επακόλουθα· εκφυλισµός της προσωπικότητας, παράνοια, αυτοκτονία.

Η αύξηση της «ψυχικής συνιστώσας» στις θεάσεις UFO έχει οδηγήσει τους επιστήµονες στο να αναζητούν οµοιότητες µεταξύ των εµπειριών UFO και των αποκρυφιστικών φαινοµένων, και να ψάχνουν το κλειδί της κατανόησης των UFO στα ψυχικά επακόλουθα που προκαλούν (The Invisible College, σελ. 29). Πολλοί ερευνητές σηµειώνουν την οµοιότητα µεταξύ των φαινοµένων UFO και του πνευµατισµού του 19ου αιώνα, ο οποίος επίσης συνδύαζε υλικά φαινόµενα µε παράξενες υλικές συνέπειες, αλλά µε µια πιο πρωτόγονη «τεχνολογία». Σε γενικές γραµµές, η δεκαετία του 1970 έχει δει ένα στένεµα του χάσµατος µεταξύ των «υλικών» φαινοµένων UFO του παρελθόντος και των UFOλατρειών, σε συµφωνία µε την αυξηµένη δεκτικότητα της ανθρωπότητας στις αποκρυφιστικές πρακτικές αυτή τη δεκαετία. 4. Εξήγηση των φαινοµένων UFO Το τελευταίο βιβλίο του Dr. Jacques Vallee σχετικά µε τα UFO, «Το αόρατο Κολλέγιο» (The Invisible College), αποκαλύπτει τι σκέφτονται τώρα γι’ αυτά αξιόπιστοι επιστήµονες ερευνητές. Πιστεύει ότι τώρα είµαστε «πολύ κοντά» στο να κατανοήσουµε τι είναι. Σηµειώνει ότι η ιδέα της «εξωγήινης» νοήµονος ζωής έχει µέσα σε λίγα χρόνια γίνει πολύ της µόδας, ανάµεσα σε επιστήµονες όπως επίσης και µάντεις, ως αποτέλεσµα «µεγάλης δίψας για επαφή µε ανώτερους νόες που θα προσφέρουν καθοδήγηση για το φτωχό, ταλαιπωρηµένο, ταραχώδη πλανήτη µας» (σελ. 195). Ενδεικτικά βλέπει ότι η ιδέα επισκεπτών από το εξώτερο διάστηµα έχει γίνει ο µεγάλος µύθος ή «ζωτικό ψεύδος» των καιρών µας. «Έχει γίνει πολύ σηµαντικό για µεγάλους αριθµούς ανθρώπων να περιµένουν επισκέπτες από το εξώτερο διάστηµα» (σελ. 207, η έµφαση στο πρωτότυπο). Όµως βρίσκει αφελές το να πιστέψει σ’ αυτόν το µύθο: «Αυτή η εξήγηση είναι πολύ κουτή για να ερµηνεύσει την ανοµοιότητα της αναφερόµενης συµπεριφοράς των επιβατών και της διακρινόµενης αλληλεπίδρασής τους µε τα ανθρώπινα όντα» (σελ. 27). Ο ∆ρ. Hynek έχει σηµειώσει ότι µε σκοπό να εξηγήσουµε τις ποικίλες επενέργειες που παράγουν τα UFO, πρέπει να υποθέσουµε ότι αυτά είναι «ένα φαινόµενο που έχει υλικές συνέπειες αλλά έχει επίσης τα χαρακτηριστικά του ψυχικού κόσµου» (The Edge of Reality, σελ. 259). Ο ∆ρ. Vallee πιστεύει ότι «είναι δοµηµένα τόσο ως υλικά σκάφη (ένα γεγονός που για καιρό µου φαινόταν αναµφισβήτητο) όσο και ως ψυχικά επινοήµατα, των οποίων οι ακριβείς ιδιότητες µένουν να καθοριστούν» (The Invisible College, σελ. 202, έµφαση στο πρωτότυπο). Πραγµατικά, τη θεωρία ότι τα UFO δεν είναι καθόλου υλικά σκάφη, αλλά κάποιο είδος «παραφυσικού» ή ψυχικού φαινοµένου, έχει εισηγηθεί ένας αριθµός ερευνητών στην αρχή της δεκαετίας του 1950· αλλά η γνώµη αυτή «πνίγηκε» µετά, από τη µια µεριά από τους οπαδούς λατρειών και την επιµονή τους στην «εξωγήινη» προέλευση των UFO, κι από την άλλη από τις επίσηµες κυβερνητικές εξηγήσεις, που ανταποκρίνονταν στην ευρέως εξαπλωµένη λαϊκή γνώµη ότι το όλο φαινόµενο ήταν φανταστικό (Keel, UFOs: Operation Trojan Horse, σελ. 38-41). Μόνο αργότερο άρχισαν σοβαροί ερευνητές να συµφωνούν ότι τα UFO, παρ’ ότι είχαν συγκεκριµένα «υλικά» χαρακτηριστικά, δεν µπορούν όλα να ερµηνευθούν ως «διαστηµόπλοια» κάποιου, αλλά είναι καθαρά κάτι που ανήκει στον παραφυσικό ή αποκρυφιστικό χώρο. Γιατί, αλήθεια, υπάρχουν τόσες πολλές «προσεδαφίσεις» UFO ακριβώς στη µέση του δρόµου; Γιατί τόσο φανταστικά «προοδευµένα» σκάφη χρειάζονται τόσο συχνά «επισκευές»; Γιατί οι επιβάτες χρειάζεται να µαζεύουν τόσο συχνά πέτρες και ξύλα (ξανά και ξανά επί 25 χρόνια!) και να «εξετάζουν» τόσους πολλούς ανθρώπους – αν είναι στ’ αλήθεια αναγνωριστικά σκάφη από άλλο πλανήτη, όπως ισχυρίζονται συνήθως τα «ανθρωποειδή»; Ο ∆ρ Vallee ρωτάει σωστά: πότε η ιδέα «επισκεπτών από το εξώτερο διάστηµα» δεν µπορεί να «εξυπηρετεί ακριβώς ένα ρόλο αντιπερισπασµού που καλύπτει την αληθινή, απείρως πολυπλοκότερη φύση της τεχνολογίας που προκαλεί τις θεάσεις» (The Invisible College, σελ. 28). Πιστεύει ότι «δεν έχουµε να κάνουµε µε διαδοχικά κύµατα επισκέψεων από το διάστηµα. Έχουµε να κάνουµε µε ένα σύστηµα ελέγχου» (σελ. 195). «Αυτό που λαµβάνει χώρα µέσω των στενών επαφών µε UFO είναι ο έλεγχος των ανθρώπινων δοξασιών» (σελ. 3). «Με κάθε νέο κύµα UFO, ο κοινωνικός αντίκτυπος γίνεται µεγαλύτερος.

 Περισσότεροι νέοι άνθρωποι γοητεύονται µε το διάστηµα, µε τα ψυχικά φαινόµενα, µε νέα σύνορα στη συνειδητότητα. Περισσότερα βιβλία και άρθρα εµφανίζονται, αλλάζοντας τον πολιτισµό µας» (σελ. 197-8). Σε ένα άλλο βιβλίο σηµειώνει ότι «είναι δυνατό να κάνεις µεγάλες µερίδες οποιουδήποτε πληθυσµού να πιστέψει στην ύπαρξη υπερφυσικών φυλών, στο ενδεχόµενο ιπτάµενων συσκευών, στο πλήθος των κατοικηµένων κόσµων, εκθέτοντάς τους σε λίγες προσεκτικά σχεδιασµένες σκηνές, οι λεπτοµέρειες των οποίων προσαρµόζονται στον πολιτισµό και τις προλήψεις ενός συγκεκριµένου χρόνου και χώρου». Μια σηµαντική ένδειξη του νοήµατος αυτών των «σχεδιασµένων σκηνών» µπορεί να φανερωθεί από ένα σχόλιο που κάνουν συχνά προσεκτικοί παρατηρητές των φαινοµένων UFO, ειδικά των περιπτώσεων ΣΕ-3 και των «επικοινωνούντων»· ότι είναι βαθειά «παράλογες» ή περιέχουν τόση µωρία, όση λογική (Vallee, The Invisible College, σελ. 196). Ατοµικές «στενές επαφές» έχουν ανόητες λεπτοµέρειες, όπως οι τέσσερις τηγανίτες που έδωσε ένας επιβάτης UFO σε ένα εκτροφέα κοτόπουλων στο Wisconsin το 1961· Πιο ενδεικτικά, οι ίδιοι οι επιβάτες είναι παράξενα ξεκάρφωτοι, χωρίς καθαρό σκοπό ή νόηµα. Ένας ψυχίατρος της Pennsylvania έχει υποθέσει ότι η ανοησία που είναι παρούσα σε όλες σχεδόν τις στενές επαφές µε UFOείναι στην πραγµατικότητα µια υπνωτιστική τεχνική. «Όταν το άτοµο είναι ενοχληµένο από το παράλογο ή το αντιφατικό, και το µυαλό του ψάχνει για νόηµα, είναι εξαιρετικά ανοιχτό σε µεταβίβαση σκέψης, σε αποδοχή ψυχικής θεραπείας, κ.τ.λ.» (The Invisible College, σελ. 115). Ο Dr Vallee συγκρίνει αυτή την τεχνική µε τα παράλογα κοάν των δασκάλων του Ζεν (σελ. 27), και κάνει λόγο για την οµοιότητα µεταξύ των επαφών µε UFO και των αποκρυφιστικών τελετών µύησης που «ανοίγουν το νου» σε ένα «νέο σύνολο συµβόλων» (σελ. 117). Όλα αυτά καταδεικνύουν αυτό που αποκαλεί «την επόµενη µορφή θρησκείας» (σελ. 202). Έτσι, οι «επικοινωνούντες» µε UFO δεν είναι παρά µια σύγχρονη µορφή ενός αποκρυφιστικού φαινοµένου το οποίο έχει υπάρξει δια µέσου των αιώνων. Οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει το Χριστιανισµό και ψάχνουν για «σωτήρες» από το εξώτερο διάστηµα, και γι’ αυτό το φαινόµενο παρέχει εικόνες διαστηµοπλοίων και όντων από το διάστηµα. Αλλά τι είναι αυτό το φαινόµενο; Ποιος κάνει το «σχεδιασµό», και µε ποιο σκοπό; Οι ερευνητές του σήµερα έχουν ήδη δώσει τις απαντήσεις τουλάχιστον στα δύο πρώτα ερωτήµατα, παρ’ ότι, µη έχοντας επάρκεια στο πεδίο των θρησκευτικών φαινοµένων, δεν καταλαβαίνουν πλήρως τη σηµασία αυτού που έχουν ανακαλύψει. Ένας ερευνητής, ο Brad Steiger, καθηγητής του Πανεπιστηµίου της Iowa, που έχει γράψει πολλά βιβλία πάνω στο θέµα, µετά από µια πρόσφατη λεπτοµερή µελέτη των φακέλων της Πολεµικής Αεροπορίας «Μπλε Βιβλίο», συµπέρανε: «Έχουµε να κάνουµε µε ένα πολυδιάστατο παραφυσικό φαινοµένο, το οποίο είναι κατά ένα µεγάλο µέρος γηγενές στον πλανήτη γη» (Canadian UFO Report, καλοκαίρι 1977). Οι δόκτορες Hynek και Vallee έχουν παραγάγει την υπόθεση των «ξένων αποκλεισµένων στη γη» για να εξηγήσουν τα φαινόµενα UFO, και κάνουν εικασίες για «συνδεόµενα σύµπαντα» ακριβώς εδώ στη γη, από τα οποία µπορεί να προέρχονται, όπως τα «poltergeist» (θορυβοποιά και ενοχλητικά πνεύµατα) παράγουν φυσικά αποτελέσµατα ενώ τα ίδια παραµένουν αόρατα.

Ο John Keel, που άρχισε την έρευνά του για τα UFO ως σκεπτικιστής και είναι ο ίδιος αγνωστικιστής όσον αφορά τη θρησκεία, γράφει: «Η πραγµατική ιστορία των UFO... είναι µια ιστορία µε πνεύµατα και φαντάσµατα και παράξενες νοητικές αποπλανήσεις· ενός αόρατου κόσµου που µας περιβάλλει και περιστασιακά µας καταπίνει... Είναι ένας κόσµος παραίσθησης... όπου η ίδια η πραγµατικότητα διαστρεβλώνεται από παράξενες δυνάµεις που φαινοµενικά µπορούν να χειριστούν το χώρο, το χρόνο, και την ύλη – δυνάµεις που είναι σχεδόν ολοκληρωτικά πέρα από τις δυνάµεις κατανόησής µας... οι εκδηλώσεις UFO µοιάζουν να είναι, συνολικά, µονάχα µικρότερες παραλλαγές του αρχαίου δαιµονολογικού φαινοµένου» (UFOs: Operation Trojan Horse, σελ. 46, 299). Σε µια πρόσφατη βιβλιογραφία των φαινοµένων UFO που ετοίµασε η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσσου για το γραφείο επιστηµονικής έρευνας της Πολεµικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, η εισαγωγή δηλώνει ότι «Πολλές από τις αναφορές UFO που δηµοσιεύονται τώρα στον λαϊκό Τύπο εξιστορούν υποθετικά συµβάντα που είναι χτυπητά παρόµοια µε τη δαιµονοκαταληψία και τα ψυχικά φαινόµενα που είναι γνωστά από παλιά στους θεολόγους και τους παραψυχολόγους». Οι περισσότεροι ερευνητές UFO στρέφονται τώρα στο πεδίο του αποκρυφισµού και στη δαιµονολογία για την ανάλυση των φαινοµένων τα οποία µελετούν. Πολλές πρόσφατες µελέτες των UFO από ευαγγελικούς Προτεστάντες, συγκεντρώνουν όλα αυτά τα στοιχεία και φτάνουν στο συµπέρασµα ότι τα φαινόµενα UFO είναι απλώς και ακριβώς δαιµονικής προέλευσης. ∆ύσκολα µπορεί να φτάσει σ’ ένα διαφορετικό συµπέρασµα ο Ορθόδοξος Χριστιανός ερευνητής. Μερικές ή πολλές από τις εµπειρίες, ίσως να είναι το αποτέλεσµα απάτης ή παραισθήσεων· αλλά είναι απλώς αδύνατον να απορρίψει κανείς όλες τις πολλές χιλιάδες αναφορών UFO µε αυτόν τον τρόπο. Ένας µεγάλος αριθµός από τα σύγχρονα µέντιουµ και τα πνευµατιστικά τους φαινόµενα είναι  επίσης απατηλά· αλλά ο µεντιουµιστικός πνευµατισµός, όταν είναι γνήσιος, αναµφισβήτητα παράγει  αληθινά «παραφυσικά» φαινόµενα υπό τη δράση των δαιµόνων. Τα φαινόµενα UFO, έχοντας την ίδια πηγή, δεν είναι λιγότερο αληθινά. Ιστορικά ανθρώπων που έχουν παρασυρθεί σε επικοινωνία µε UFO αποκαλύπτουν τα δεδοµένα χαρακτηριστικά που συµβαδίζουν µε την εµπλοκή µε δαίµονες στο χώρο του αποκρυφισµού. Ένας αστυνοµικός στη νότια California, για παράδειγµα, άρχισε να βλέπει UFO τον Ιούνιο του 1966, και από τότε τα έβλεπε συχνά σχεδόν πάντα τη νύχτα. Μετά από µια «προσεδάφιση», αυτός και η γυναίκα του είδαν διακριτά ίχνη του UFO στο έδαφος. «Κατά τη διάρκεια αυτών των εβδοµάδων µε τις βασανιστικές θεάσεις, έγινα ολοκληρωτικά µονοµανής µε τα UFO, πεπεισµένος ότι κάτι σπουδαίο επρόκειτο να συµβεί. Εγκατέλειψα την καθηµερινή ανάγνωση της Βίβλου και γύρισα την πλάτη στο Θεό, καθώς διάβαζα οποιοδήποτε βιβλίο για τα UFO µπορούσα να βάλω στο χέρι... Πολλές βραδιές πρόσεχα µάταια, προσπαθώντας να επικοινωνήσω νοητικά µε αυτά που τότε νόµιζα εξωγήινα όντα, σχεδόν προσευχόµενος σ’ αυτά να εµφανιστούν και να εδραιώσουν κάποιο είδος επαφής µαζί µου». Τελικά είχε µια «στενή επαφή» µε ένα «σκάφος» µε διάµετρο 27 περίπου µέτρα, µε περιστρεφόµενα λευκά, κόκκινα και πράσινα φώτα. Έφυγε µε ταχύτητα και τον άφησε να προσδοκά να συµβεί κάτι «σπουδαίο» - αλλά τίποτα δεν έγινε ποτέ· τα UFO έπαψαν να εµφανίζονται, και στην απογοήτευσή του στράφηκε στο αλκοόλ, την κατάθλιψη, στις σκέψεις αυτοκτονίας, µέχρι που η µεταστροφή του στο Χριστό έβαλε τέρµα σ’ αυτή την περίοδο της ζωής του. Άνθρωποι που έχουν πραγµατική επαφή µε τα όντα UFO έχουν πολύ χειρότερες εµπειρίες· µερικές φορές τα όντα τους «καταλαµβάνουν» στην κυριολεξία και προσπαθούν να τους σκοτώσουν όταν αντιστέκονται (σελ. 298-305).

Τέτοιες περιπτώσεις µας θυµίζουν εµφατικά ότι, ξέχωρα από το νόηµα του συνολικού φαινοµένου των UFO, κάθε «στενή επαφή» µε UFO έχει τον ειδικό σκοπό να εξαπατήσει το άτοµο µε το οποίο έχει επαφή και να το οδηγήσει, αν όχι σε περαιτέρω «επαφές» και διάδοση του «µηνύµατος» των UFO, τότε τουλάχιστον στην προσωπική πνευµατική σύγχυση και τον αποπροσανατολισµό. Η πιο αινιγµατική, για τους περισσότερους ερευνητές, όψη των φαινοµένων UFO – δηλαδή, η παράξενη ανάµειξη υλικών και ψυχικών χαρακτηριστικών σ’ αυτά – δεν είναι καθόλου αίνιγµα στους αναγνώστες Ορθοδόξων πνευµατικών βιβλίων των βίων των Αγίων. Οι δαίµονες έχουν επίσης «υλικά σώµατα», παρ’ ότι η «ύλη» σ’ αυτά είναι τέτοιας λεπτότητας που δεν µπορεί να γίνει αντιληπτή από ανθρώπους, εκτός αν ανοιχθούν οι πνευµατικές τους «πύλες της αντίληψης», είτε µε το θέληµα του Θεού (όπως στην περίπτωση των αγίων) είτε ενάντια σ’ αυτό (όπως στην περίπτωση των µάγων και των µέντιουµ). Η Ορθόδοξη φιλολογία έχει πολλά παραδείγµατα δαιµονικών εκδηλώσεων, οι οποίες ταιριάζουν ακριβώς µε το φαινόµενο των UFO: εµφανίσεις «συµπαγών» όντων και αντικειµένων (είτε των ίδιων των δαιµόνων είτε των φανταστικών δηµιουργιών τους), τα οποία ξαφνικά «υλοποιούνται» και «αποϋλοποιούνται», πάντα µε σκοπό να προκαλέσουν τρόµο, δέος και σύγχυση σε ανθρώπους, οδηγώντας τους τελικά στην απώλεια. Οι βίοι των αγίων Αντωνίου του Μεγάλου, του 4ου αιώνα, και Κυπριανού του πρώην µάγου, του 3ου αιώνα, είναι γεµάτοι µε τέτοια επεισόδια. Ο βίος του αγίου Μαρτίνου της Tours (+397) από το µαθητή του Σουλπίτιο Σεβήρο, έχει ένα ενδιαφέρον παράδειγµα δαιµονικής ισχύος σε συνδυασµό µε µια παράξενη «υλική» εκδήλωση που µοιάζει µε τις σηµερινές «στενές επαφές» µε UFO: Ένας νέος ονόµατι Ανατόλιος έγινε µοναχός κοντά στο µοναστήρι του αγίου Μαρτίνου, αλλά από ψεύτικη ταπείνωση έπεσε θύµα δαιµονικής πλάνης. Φανταζόταν ότι διαλεγόταν µε «αγγέλους», και µε σκοπό να πείσουν τους άλλους για την αγιότητά του, αυτοί οι «άγγελοι» συµφώνησαν να του δώσουν «ένα λαµπρό ένδυµα από τον ουρανό» ως σηµείο της «δύναµης του Θεού» που κατοικούσε στο νεαρό. Μια βραδυά γύρω στα µεσάνυχτα ακούστηκε τροµερός υπόκωφος κρότος από πόδια που χόρευαν κι ένα βουητό σαν από πολλές φωνές στο ερηµητήριο, και το κελλί του Ανατόλιου άστραψε από φως. Μετά έγινε σιωπή, και ο παραπλανηµένος ξεπρόβαλε από το κελλί του µε το «ουράνιο» ρούχο. «Έφεραν ένα φως και επιθεωρούσαν όλοι προσεκτικά το ένδυµα .Ήταν υπερβολικά απαλό, µε ανυπέρβλητη ελκυστικότητα και µε χρώµα λαµπερό κόκκινο, αλλά ήταν αδύνατον να προσδιορίσουν τη φύση του υλικού. Ταυτόχρονα, κάτω από τον πιο εξονυχιστικό έλεγχο από µάτια και δάχτυλα, έµοιαζε να είναι ένα ένδυµα και τίποτε άλλο».

Το επόµενο πρωί, ο πνευµατικός πατέρας του Ανατόλιου τον πήρε από το χέρι µε σκοπό να τον οδηγήσει στον άγιο Μαρτίνο, για να ανακαλύψει αν αυτό ήταν όντως κόλπο του διαβόλου. Φοβισµένος, ο παραπλανηµένος αρνήθηκε να πάει, «και καθώς τον εξανάγκαζαν να πάει τη θέλησή του, το ένδυµα εξαφανίστηκε µέσα από τα χέρια εκείνων που τον τραβούσαν». Ο συγγραφέας της αφήγησης (ο οποίος είτε είδε το συµβάν ο ίδιος είτε το άκουσε από αυτόπτη µάρτυρα) συµπεραίνει ότι «ο διάβολος ήταν ανίκανος να συνεχίσει τις παραισθήσεις του ή να αποκρύψει τη φύση τους όταν θα υποβάλλονταν στα µάτια του Μαρτίνου». «Ήταν τόσο ολοκληρωτικά στην εξουσία του να βλέπει τον διάβολο, που τον αναγνώριζε κάτω από οποιαδήποτε µορφή, είτε διατηρούσε το δικό του χαρακτήρα είτε µεταµορφωνόταν σε κάποιο από τα ποικίλα σχήµατα της ‘’πνευµατικής ανοµίας’’» - περιλαµβανοµένων των µορφών των ειδωλολατρικών θεών και της εµφάνισης του ίδιου του Χριστού, µε βασιλικά ενδύµατα και στέµµα και περιβεβληµένου µε λαµπρό κόκκινο φως». Είναι φανερό ότι οι εκδηλώσεις των σηµερινών «ιπτάµενων δίσκων» είναι κατά πολύ εντός των ορίων της «τεχνολογίας» των δαιµόνων· πραγµατικά, τίποτα άλλο δεν τις εξηγεί τόσο καλά. Οι πολυσχιδείς δαιµονικές απάτες της Ορθόδοξης φιλολογίας έχουν προσαρµοστεί στην µυθολογία του εξώτερου διαστήµατος, τίποτα περισσότερο· ο προαναφερόµενος Ανατόλιος σήµερα θα ήταν απλώς γνωστός ως ένας «επικοινωνών». Και ο σκοπός των «αγνώστου ταυτότητας» αντικειµένων σε τέτοιες διηγήσεις είναι ξεκάθαρος: να προκαλέσουν δέος µε µια αίσθηση του «µυστηριώδους» σ’ αυτούς που βλέπουν, και να παράγουν «αποδείξεις» για τις «ανώτερες διάνοιες» («αγγέλους», αν το θύµα πιστεύει σ’ αυτούς, ή «διαστηµικούς επισκέπτες» για το σύγχρονο άνθρωπο), και µ’ αυτόν τον τρόπο να κερδίσουν εµπιστοσύνη για το µήνυµα που θέλουν να µεταδώσουν. Θα δούµε αυτό το µήνυµα παρακάτω. Μια δαιµονική «απαγωγή» πολύ κοντινή µε τις «απαγωγές» από UFO περιγράφεται στο βίο του αγίου Νείλου της Σόρα, του ιδρυτή της µοναστικής ζωής στη Ρωσία το 15ο αιώνα. Λίγον καιρό µετά το θάνατο του αγίου ζούσε στο µοναστήρι του ένας ιερέας µε το γιο του. Μια φορά, καθώς το παιδί είχε σταλεί για ένα θέληµα, «ξαφνικά ήρθε σ’ αυτόν ένας παράξενος άνθρωπος που τον άρπαξε και τον πήγε, πάνω στον άνεµο λες, σ’ ένα αδιαπέραστο δάσος, φέρνοντάς τον σ’ ένα µεγάλο δωµάτιο στην κατοικία του και βάζοντάς τον στη µέση αυτής της καλύβας, µπροστά στο παράθυρο». Όταν ο ιερέας και οι µοναχοί προσευχήθηκαν για τη βοήθεια του αγίου Νείλου στην ανεύρεση του παιδιού, ο άγιος «έσπευσε προς βοήθειαν του παιδιού και στάθηκε µπροστά στο δωµάτιο όπου στεκόταν το αγόρι, και όταν χτύπησε το πλαίσιο του παραθύρου µε το ραβδί του το κτίριο σείστηκε και όλα τα ακάθαρτα πνεύµατα έπεσαν στη γη». Ο άγιος είπε στο δαίµονα να επιστρέψει το παιδί στο µέρος απ’ όπου το είχε πάρει, και µετά εξαφανίστηκε. Τότε, µετά από κάποια ουρλιαχτά των δαιµόνων, «ο ίδιος παράξενος άρπαξε το παιδί και τον έφερε στη Σκήτη σαν τον άνεµο... και βάζοντάς το πάνω σε µια θηµωνιά, έγινε άφαντος».

Αφ’ ότου το είδαν οι µοναχοί, «το παιδί τους είπε όλα όσα του συνέβησαν, τι είχε δει και ακούσει. Κι από εκείνη τη στιγµή αυτό το αγόρι έγινε πολύ µαζεµένο, σαν να είχε αποχαυνωθεί. Ο ιερέας, έντροµος, εγκατέλειψε τη σκήτη µαζί µε το γιο του». (Η Θηβαΐδα του Βορρά). Σε µια παρόµοια δαιµονική «απαγωγή» στη Ρωσία του 19ου αι., ένας νεαρός, αφ’ ότου τον καταράστηκε η µητέρα του, έγινε σκλάβος ενός «παππού» δαίµονα για δώδεκα χρόνια και ήταν ικανός να εµφανίζεται αοράτως µεταξύ των ανθρώπων µε σκοπό να βοηθάει το δαίµονα να σπέρνει σύγχυση ανάµεσά τους. Τέτοιες αληθινές ιστορίες δαιµονικής δραστηριότητας ήταν συνηθισµένες σε προηγούµενους αιώνες. Είναι ένα σηµάδι της πνευµατικής κρίσης του σήµερα ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι, µε όλη την υπερήφανη «διαφώτιση» και «σοφία» τους, γίνονται για άλλη µια φορά ενήµεροι για τέτοιες εµπειρίες – αλλά δεν έχουν πια τη χριστιανική υποδοµή ώστε να τις ερµηνεύσουν µ’ αυτήν. Οι σύγχρονοι ερευνητές UFO, ψάχνοντας µια εξήγηση για φαινόµενα τα οποία έχουν γίνει πολύ αξιοπρόσεκτα για να τα παραβλέπουν πλέον, έχουν συµπράξει µε τους σηµερινούς ψυχικούς ερευνητές σε µια προσπάθεια να διατυπώσουν µια «θεωρία ενοποιηµένου πεδίου» που θα συµπεριλαµβάνει ψυχικά, όπως επίσης και υλικά φαινόµενα. Αλλά τέτοιοι ερευνητές συνεχίζουν µόνο την προσέγγιση του σύγχρονου «διαφωτισµένου» ανθρώπου και εµπιστεύονται τις επιστηµονικές παρατηρήσεις τους για να δώσουν απαντήσεις σ’ ένα πνευµατικό πεδίο που δεν µπορεί καθόλου να προσεγγιστεί «αντικειµενικά», αλλά µόνο δια της πίστεως. Ο φυσικός κόσµος είναι ηθικά ουδέτερος και µπορεί να γίνει γνωστός σχετικά καλά σε έναν αντικειµενικό παρατηρητή· αλλά το αόρατο πνευµατικό βασίλειο περιλαµβάνει και καλά, και κακά όντα, και ο «αντικειµενικός» παρατηρητής δεν έχει τα µέσα να διακρίνει τα µεν από τα δε, εκτός αν αποδεχθεί την αποκάλυψη που έχει κάνει σχετικά µ’ αυτά στον άνθρωπο ο αόρατος Θεός. Έτσι, οι σηµερινοί ερευνητές των UFO τοποθετούν τη θεία έµπνευση της Βίβλου στο ίδιο επίπεδο µε τη σατανικά εµπνευσµένη αυτόµατη γραφή του πνευµατισµού, και δεν διακρίνουν µεταξύ της δράσης των αγγέλων κι αυτής των δαιµόνων. Γνωρίζουν τώρα (µετά από µια µακρά περίοδο όπου οι υλιστικές προκαταλήψεις βασίλευαν µεταξύ των επιστηµόνων), ότι υπάρχει ένα µη υλικό πεδίο που είναι πραγµατικό, και βλέπουν τα αποτελέσµατά του στα φαινόµενα UFO· αλλά όσο προσεγγίζουν αυτό το πεδίο «επιστηµονικά», θα εξαπατώνται από τις αόρατες δυνάµεις τόσο εύκολα όσο και ο πιο αφελής «επικοινωνών». Όταν προσπαθούν να προσδιορίσουν ποιος ή τι είναι πίσω από τα φαινόµενα, και ποιος µπορεί να είναι ο σκοπός των φαινοµένων, είναι αναγκασµένοι να ενδώσουν στις πιο τρελλές εικασίες. Έτσι ο ∆ρ. Vallee οµολογεί ότι βρίσκεται σε αµηχανία, εάν η πηγή των εκδηλώσεων UFO είναι ένας ηθικά ουδέτερος «αυτόµατος µηχανισµός, µη συνεπαγόµενος κινδύνους», µια φιλάνθρωπη «επιβλητική συνάθροιση σοφών» (όπως θα µας έκανε να πιστέψουµε ο µύθος των «εξωγήινων») ή «µια τροµερή υπεράνθρωπη τερατωδία της οποίας η ίδια η παρατήρηση θα έκανε έναν άνθρωπο παράφρονα», κάτι που είναι η δραστηριότητα των δαιµόνων (The Invisible College, σελ. 206).

Μια πραγµατική αποτίµηση των εµπειριών UFO µπορεί να γίνει µόνο στη βάση της χριστιανικής αποκάλυψης κι εµπειρίας, και είναι προσιτή µόνο στον ταπεινό Χριστιανό πιστό που εµπιστεύεται αυτές τις πηγές. Είναι σίγουρο, δεν έχει δοθεί στον άνθρωπο να «εξηγήσει» ολοκληρωτικά τον αόρατο κόσµο των αγγέλων και των δαιµόνων· αλλά µας έχει δοθεί αρκετή χριστιανική γνώση για να ξέρουµε πως δρουν αυτά τα όντα στον κόσµο µας και πως πρέπει να ανταποκρινόµαστε στις πράξεις τους, και ιδιαίτερα πως να αποφεύγουµε τα δίχτυα των δαιµόνων. Οι ερευνητές UFO έχουν φτάσει στο συµπέρασµα ότι τα φαινόµενα που έχουν µελετήσει είναι ουσιαστικά ταυτόσηµα µε φαινόµενα τα οποία συνηθιζόταν να καλούνται «δαιµονικά»· αλλά µόνο ο Χριστιανός – ο Ορθόδοξος Χριστιανός, ο οποίος διαφωτίζεται από την πατερική κατανόηση της Γραφής και τα 2000 χρόνια εµπειρίας των επαφών των Αγίων µε αόρατα όντα – είναι ικανός να γνωρίζει το πλήρες νόηµα αυτού του συµπεράσµατος. 5. Το νόηµα των UFO Ποιο, λοιπόν, είναι το νόηµα των φαινοµένων UFO του καιρού µας; Γιατί έχουν εµφανιστεί σε αυτή την ιστορικά περίοδο; Ποιο είναι το µήνυµά τους; Σε ποιο µέλλον δείχνουν; Πρώτον, τα φαινόµενα UFO δεν είναι παρά ένα µέρος µιας εκπληκτικής «υπερχείλισης» «παραφυσικών» γεγονότων – αυτών που µερικά χρόνια πριν οι περισσότεροι άνθρωποι θα είχαν θεωρήσει ως «θαύµατα». Ο ∆ρ. Vallee εκφράζει στο «Αόρατο κολλέγιο» την κοσµική εκτίµηση του γεγονότος: «Παρατηρήσεις ασυνήθιστων φαινοµένων ξαφνικά εµφανίζονται απειλητικά στο περιβάλλον µας κατά χιλιάδες» (σελ. 87), προκαλώντας «µια γενική µεταβολή στα µοντέλα πίστης του ανθρώπου, σε ολόκληρη τη σχέση του µε την αρχή του αόρατου» (σελ. 114). «Κάτι συµβαίνει στην ανθρώπινη συνειδητότητα» (σελ. 34) · η ίδια «ισχυρή δύναµη (που) έχει επηρεάσει το ανθρώπινο γένος στο παρελθόν το επηρεάζει πάλι τώρα» (σελ. 14). Στη χριστιανική γλώσσα αυτό σηµαίνει: ένα νέο δαιµονικό «ξεχείλισµα» έχει απελευθερωθεί πάνω στην ανθρωπότητα. Στη χριστιανική αποκαλυπτική θεώρηση (βλ. τέλος του βιβλίου), µπορούµε να δούµε ότι η δύναµη που µέχρι τώρα αναχαίτιζε την τελική και πιο τροµερή εκδήλωση της δαιµονικής δραστηριότητας στη γη έχει µειωθεί (Β’ Θεσ. 2:7), η Ορθόδοξη χριστιανική κυβέρνηση και δηµόσια τάξη (της οποίας κύριος εκπρόσωπος στη γη ήταν ο Ορθόδοξος αυτοκράτορας) και η Ορθόδοξη χριστιανική κοσµοθεωρία δεν υπάρχουν στο σύνολο, και ο σατανάς έχει «ελευθερωθεί από τη φυλακή του», όπου παρέµενε λόγω της χάριτος της Εκκλησίας του Χριστού, µε σκοπό να «πλανήσει τα έθνη» (Αποκ. 20:7-8) και να τα προετοιµάσει να λατρέψουν τον Αντίχριστο στο τέλος του χρόνου. Ίσως ποτέ, από την αρχή της χριστιανικής εποχής, να µην έχουν οι δαίµονες εµφανιστεί τόσο ανοιχτά κι εκτεταµένα όσο σήµερα. Η θεωρία των «επισκεπτών από το εξώτερο διάστηµα» είναι µονάχα µία από τις προφάσεις που χρησιµοποιούν για να επιτύχουν την αποδοχή της ιδέας ότι «ανώτερα όντα» πρόκειται τώρα να αναλάβουν το πεπρωµένο της ανθρωπότητας

 Πολλές από τις αναφορές για «µεγαλοπόδαρους» και άλλα «τέρατα» έχουν τα ίδια αποκρυφιστικά χαρακτηριστικά µε τις θεάσεις UFO και συχνά συµβαίνουν σε σχέση µε τέτοιες θεάσεις. ∆εύτερον, τα UFO δεν είναι παρά η νεώτερη από τις µεντιουµιστικές τεχνικές µε τις οποίες ο διάβολος κερδίζει νεοφώτιστους στο απόκρυφο βασίλειό του. Είναι ένα τροµερό σηµείο ότι ο άνθρωπος έχει γίνει δεκτικός σε δαιµονικές υποβολές όσο ποτέ πριν στη χριστιανική εποχή. Τον 19ο αιώνα ήταν συνήθως απαραίτητο να αναζητήσει κάποιος σκοτεινά δωµάτια πνευµατιστικών συγκεντρώσεων για να έρθει σε επαφή µε δαίµονες, ενώ τώρα χρειάζεται µόνο να κοιτάξει στον ουρανό (συνήθως τη νύχτα, είναι αλήθεια). Η ανθρωπότητα έχει χάσει ό,τι απέµενε µέχρι στιγµής από βασική χριστιανική κατανόηση, και τώρα θέτει παθητικά τον εαυτό της στη διάθεση οποιωνδήποτε «δυνάµεων» είναι πιθανό να κατέλθουν από τον ουρανό. Η νέα ταινία, «Στενές επαφές τρίτου τύπου», είναι µια σοκαριστική αποκάλυψη του πως έχει γίνει ο προληπτικός «µεταχριστιανικός» άνθρωπος – έτοιµος να πιστέψει και να ακολουθήσει, σε µια στιγµή και ανενδοίαστα, δαίµονες µόλις και µετά βίας συγκεκαλυµµένους, όπου αυτοί µπορούν να οδηγήσουν. Τρίτον, το «µήνυµα» των UFO είναι: προετοιµαστείτε για τον αντίχριστο· ο «σωτήρας» του αποστάτη κόσµου έρχεται να τον κυβερνήσει. Ίσως ο ίδιος έρθει στον αέρα, µε σκοπό να ολοκληρώσει την προσπάθεια µίµησης του Χριστού (Ματθ. 24:30· Πράξ. 1:11)· ίσως µόνο οι «επισκέπτες από το εξώτερο διάστηµα» προσγειωθούν δηµοσίως για να προσφέρουν «κοσµική» λατρεία στον κύριό τους· ίσως η «φωτιά από τον ουρανό» να είναι µόνο ένα µέρος των µεγάλων δαιµονικών θεαµάτων των εσχάτων καιρών. Εν πάσει περιπτώσει, το µήνυµα για τη σύγχρονη ανθρωπότητα είναι: περιµένετε για απελευθέρωση όχι από τη χριστιανική αποκάλυψη κι από την πίστη σ’ έναν αόρατο Θεό, αλλά από οχήµατα στον ουρανό. Είναι ένα από τα σηµάδια των εσχάτων καιρών ότι «θα υπάρξουν σηµεία και τέρατα από τον ουρανό» (Λουκ. 21:11). Ακόµα κι εκατό χρόνια πριν, ο Επίσκοπος Ιγνάτιος Brianchaninov, (άγιος σήµερα), στο βιβλίο του «Σχετικά µε θαύµατα και σηµεία» (Yaroslav 1870) σχολίαζε την «προσπάθεια που συναντάται στη σύγχρονη χριστιανική κοινωνία να δουν θαύµατα κι ακόµα να κάνουν θαύµατα... Τέτοια προσπάθεια αποκαλύπτει την αυταπάτη, βασισµένη στην αυτοεκτίµηση και τη µαταιοδοξία, που κατοικεί µέσα στην ψυχή και κυριαρχεί πάνω της» (σελ. 32). Οι αληθινοί θαυµατουργοί µειώνονται κι εξαφανίζονται, αλλά οι άνθρωποι «διψούν για θαύµατα περισσότερο από ποτέ...

Πλησιάζουµε βαθµιαία στην εποχή όπου θα ανοιχτεί µια τεράστια αρένα για πολλά κι εντυπωσιακά ψευτοθαύµατα, για να σύρουν στην απώλεια αυτούς τους άτυχους απογόνους της σαρκικής σοφίας που θα γοητευθούν και θα πλανηθούν από αυτά τα θαύµατα» (σελ. 48-49). Κάτι µε ειδικό ενδιαφέρον για τους ερευνητές των UFO: «Τα θαύµατα του αντιχρίστου θα εκδηλωθούν προ παντός στη σφαίρα του αέρα, όπου έχει πρωτίστως την κυριαρχία του ο σατανάς. Τα σηµεία θα επιδρούν πάνω απ’ όλα στην αίσθηση της όρασης, γοητεύοντας και παραπλανώντας την. Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, βλέποντας σε αποκάλυψη τα γεγονότα που θα προηγηθούν του τέλους του κόσµου, λέει ότι ο αντίχριστος θα κάνει µεγάλα θαύµατα, και θα κάνει ακόµα και να κατέβει φωτιά από τον ουρανό ∆υο άλλα «παραφυσικά» φαινόµενα που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, αποκαλύπτουν πόσο αναιδώς χρησιµοποιούν οι δαίµονες υλικά µέσα (συγκεκριµένα, µοντέρνες τεχνολογικές συσκευές) ώστε να έρθουν σε επαφή µε ανθρώπους. (1) Ένας Λιθουανός ερευνητής (που τώρα ακολουθείται από άλλους) έχει ανακαλύψει το φαινόµενο µυστηριωδών φωνών που εµφανίζονται ανεξήγητα σε ηχογραφηµένες κασέτες, ακόµα κι να η ηχογράφηση έχει γίνει υπό κλινικές συνθήκες σε ατµόσφαιρα χωρίς καθόλου ήχους, µε αποτελέσµατα κατά πολύ παρόµοια µ’ αυτά των πνευµατιστικών συγκεντρώσεων. Η παρουσία ενός µέντιουµ ή «ψυχικού» στο δωµάτιο φαίνεται να βοηθά το φαινόµενο (Konstantin Raudive, Breakthrough: An Amazing Experiment in Electronic Communication with the Dead, Tarlinger Publishing Co., New York,1971). (2) Υποτίθεται ότι «διαστηµάνθρωποι» µε µεταλλική φωνή χρησιµοποιούσαν για ένα διάστηµα τηλέφωνο για να έρθουν σε επαφή µε «επικοινωνούντες» και ερευνητές UFO. Η πιθανότητα απάτης σ’ ένα τέτοιο φαινόµενο είναι βέβαια µεγάλη. Αλλά στα πρόσφατα χρόνια οι φωνές των νεκρών, πειστικές σ’ αυτούς που τις άκουσαν, ακούστηκαν σε τηλεφωνικές συνοµιλίες µε τους αγαπηµένους τους. ∆ύσκολα µπορούµε να αρνηθούµε, όπως σηµειώνει κι αυτός που ανέφερε αυτό το φαινόµενο, ότι «οι δαίµονες του παλιού καιρού παρελαύνουν ανάµεσά µας και σήµερα» - σε ένα βαθµό ανήκουστο στο παρελθόν (Kell, UFOs: Operation Trojan Horse, σελ. 306) στη γη, µπροστά στα µάτια των ανθρώπων (Αποκ. 13:13). Αυτό το θαύµα υποδεικνύει η Γραφή ως το µεγαλύτερο από τα θαύµατα του αντιχρίστου, και ο τόπος όπου γίνεται αυτό το θαύµα είναι ο αέρας· θα είναι ένα εκθαµβωτικό και τροµερό θέαµα» (σελ. 13)

. Γι’ αυτό το λόγο ο άγιος Συµεών ο Νέος Θεολόγος παρατηρεί ότι «ο αγωνιστής της προσευχής θα πρέπει σπάνια να κοιτά στον ουρανό, από το φόβο των πονηρών πνευµάτων στον αέρα, που προκαλούν πολλές και διάφορες πλάνες εκεί» (Φιλοκαλία, «Περί των τριών τρόπων της προσευχής»). «Οι άνθρωποι δεν θα καταλάβουν ότι τα θαύµατα του αντιχρίστου δεν έχουν καλό, λογικό σκοπό, ούτε σαφές νόηµα, ότι είναι ξένα στην αλήθεια, γεµάτα ψέµµατα, ότι είναι ένα τερατώδες, δόλιο, ανόητο θεατρικό έργο, που αυξάνει µε σκοπό να καταπλήξει, να φέρει σύγχυση και λήθη, να εξαπατήσει, να αποπλανήσει, να γοητεύσει µε την ελκυστικότητα ενός ποµπώδους, κενού, βλακώδους αποτελέσµατος» (σελ. 11). «Όλες οι δαιµονικές εκδηλώσεις έχουν το χαρακτηριστικό ότι είναι επικίνδυνο να τους δοθεί και η παραµικρή προσοχή· και µόνο από τέτοια προσοχή, που δίνεται ακόµα και χωρίς καµµιά συµπάθεια για την εκδήλωση, µπορεί κανείς να ‘’σφραγιστεί’’ µε τη βλαβερότερη εντύπωση και να υποβληθεί σε σοβαρό πειρασµό» (σελ. 50). Χιλιάδες «επικοινωνούντες» µε UFO κι ακόµα και απλοί µάρτυρες έχουν βιώσει τη φρικτή αλήθεια αυτών των λέξεων· ελάχιστοι γλύτωσαν, άπαξ και αναµείχθηκαν σε βάθος. Ακόµα και οι κοσµικοί ερευνητές των φαινοµένων UFO έχουν βρει σωστό το να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους για τους κινδύνους τους. Ο John Keel για παράδειγµα, γράφει: «Το να ανακατεύεται κανείς µε τα UFO είναι σαν να ανακατεύεται µε τη µαύρη µαγεία. Το φαινόµενο λυµαίνεται τους νευρωτικούς, τους αφελείς, και τους ανώριµους. Παρανοϊκή σχιζοφρένεια, δαιµονοµανία, κι ακόµα και αυτοκτονία µπορεί να προκύψουν – όπως έχουν προκύψει σε ένα αριθµό περιπτώσεων. Μια µέτρια περιέργεια σχετικά µε τα UFO µπορεί να µετατραπεί σε καταστροφική µονοµανία. Γι’ αυτόν το λόγο, συνιστώ σθεναρά στους γονείς να απαγορεύουν στα παιδιά τους να αναµειχθούν. Οι δάσκαλοι και άλλοι ενήλικες δεν πρέπει να ενθαρρύνουν τους εφήβους να ενδιαφέρονται γι’ αυτό το θέµα» (UFOs: Operation Trojan Horse, σελ. 220). Σ’ ένα διαφορετικό τοµέα, ο Επίσκοπος Ιγνάτιος Brianchaninov κατέγραψε µε δέος και προαίσθηµα κακού το όραµα ενός απλού Ρώσου σιδερά σ’ ένα χωριό κοντά στην Πετρούπολη, στην αυγή του παρόντος αιώνα µας της απιστίας και της επανάστασης (1817). Μέσα στο µεσηµέρι είδε ξαφνικά ένα πλήθος δαιµόνων µε ανθρώπινη µορφή, να κάθονται στα κλαδιά των δέντρων του δάσους, µε παράξενα ρούχα και µυτερά καπέλα, τραγουδώντας µε τη συνοδεία απίστευτα παράξενων µουσικών οργάνων, ένα αλλόκοτο κι απαίσιο τραγούδι: «Οι καιροί µας έχουν έρθει, το θέληµά µας θα γίνει!» (Σ. Νείλος, Suyatutyna pod Spudom, Sergiev Posad, σελ. 122). Ζούµε κοντά στο τέλος αυτού του φοβερού αιώνα του δαιµονικού θριάµβου και αγαλλίασης, όταν τα απόκοσµα «ανθρωποειδή» (άλλη µια µάσκα των δαιµόνων) έχουν γίνει ορατά σε χιλιάδες ανθρώπους και µε τις ανόητες επαφές τους καταλαµβάνουν τις ψυχές των ανθρώπων, από τους οποίους έχει αποχωρήσει η χάρη του Θεού. Το φαινόµενο των UFO είναι ένα σηµάδι για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς να περπατούν όσο πιο προσεκτικά και σοβαρά στο δρόµο της σωτηρίας, ξέροντας ότι µπορούµε να πέσουµε σε πειρασµό και να παραπλανηθούµε όχι µόνο από ψεύτικες θρησκείες, αλλά ακόµα κι από αντικείµενα που µοιάζουν υλικά κι απλώς τα πιάνει το µάτι. Στους παλιότερους αιώνες οι Χριστιανοί ήταν πολύ προσεκτικοί σχετικά µε νέα και παράξενα φαινόµενα, γνωρίζοντας για τα τεχνάσµατα του διαβόλου· αλλά µετά τη σύγχρονη εποχή του «∆ιαφωτισµού» οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν γίνει απλώς περίεργοι για τέτοια πράγµατα και ακόµα τα επιδιώκουν, υποβιβάζοντας το διάβολο σε µια ηµιφανταστική σφαίρα. Η επίγνωση της φύσης των UFO, συνεπώς , µπορεί να αποτελέσει βοήθεια στην αφύπνιση των Ορθοδόξων Χριστιανών σε µια συνειδητή πνευµατική ζωή και µια συνειδητή Ορθόδοξη κοσµοθεωρία που δεν ακολουθεί εύκολα τις ιδέες που είναι στη µόδα αυτούς τους καιρούς

. Ο συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός ζει σ’ έναν καθαρά πεπτωκότα κόσµο, τόσο όσον αφορά τη γη, όσο και τ’ αστέρια· όλα είναι εξ ίσου µακριά από τον χαµένο παράδεισο, για τον οποίο αγωνίζεται. Είναι µέρος του ανθρώπινου γένους που υποφέρει, κι ολόκληρο κατάγεται από τον Αδάµ, τον πρώτο άνθρωπο, κι ολόκληρο έχει εξ ίσου ανάγκη από τη λύτρωση, που προσφέρει ελεύθερα ο Υιός του Θεού µε τη σωτήρια θυσία Του πάνω στο Σταυρό. Ξέρει ότι ο άνθρωπος δεν πρόκειται να «εξελιχθεί» σε κάτι «ανώτερο», ούτε κι έχει κανένα λόγο να πιστεύει ότι υπάρχουν «ανώτερα εξελιγµένα» όντα σε άλλους πλανήτες· όµως ξέρει καλά πως υπάρχουν πράγµατι «ανώτερες διάνοιες» στο σύµπαν εκτός από τον ίδιο· αυτές είναι δύο ειδών, κι αυτός αγωνίζεται να ζει έτσι ώστε να µένει µ’ αυτούς που υπηρετούν το Θεό (τους αγγέλους) κι αποφεύγει επαφή µε τους άλλους που έχουν απορρίψει το Θεό, και πασχίζουν µέσα στο φθόνο και τη µοχθηρία τους να παρασύρουν τον άνθρωπο στη δυστυχία τους (τους δαίµονες). Ξέρει ότι ο άνθρωπος, από φιλαυτία και αδυναµία, εύκολα τείνει να ακολουθεί το κακό και να πιστεύει σε «παραµύθια», που υπόσχονται επαφή µε µια «ανώτερη κατάσταση» ή «ανώτερα όντα» χωρίς τον αγώνα της χριστιανικής ζωής – στην πραγµατικότητα, ακριβώς σαν µια απόδραση από τον αγώνα της χριστιανικής ζωής. ∆εν εµπιστεύεται τη δική του ικανότητα να διακρίνει τις πλάνες των δαιµόνων γι’ αυτό προσηλώνεται όσο πιο σταθερά γίνεται στις γραφικές και πατερικές κατευθυντήριες γραµµές, µε τις οποίες τον εφοδιάζει για τη ζωή του η Εκκλησία του Χριστού. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει πιθανότητα να αντισταθεί στη θρησκεία του µέλλοντος, τη θρησκεία του Αντιχρίστου, σε οποιαδήποτε µορφή κι αν παρουσιαστεί αυτή· η υπόλοιπη ανθρωπότητα, εκτός αν κάνει κάποιο θαύµα ο Θεός, είναι χαµένη.