1. Οσίου Νείλου Σόρσκυ Άπαντα τά σωζόμενα Ασκητικά

ΤΟΥ ΕΝ ΟΣΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΕΙΛΟΥ ΣΟΡΣΚΥ

ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΣΩΖΟΜΕΝΑΑΣΚΗΤΙΚΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ, ΒΙΟΣ , ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΡΩΣΙΚΗ και ΣΧΟΛΙΑ

ΜΟΝΑΧΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ GROLIMUND

Β ΕΚΔΟΣΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Α'. Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΣΟΡΣΚΥ

Ό ΙΕ' αιών είναι εποχή μεταβατική για όλη την Ευρώπη. Αποτελεί το μεταίχμιο μεταξύ Μεσαίωνας και Αναγεννήσεως. Δια το Βυζάντιο σημαίνει το τραγικό τέλος της μακροχρονίου λαμπράς αυτοκρατορίας, ή οποία ως θεοκρατία προσπάθησε, παρ' όλες της ανθρώπινες ελλείψεις, να πραγματοποίηση την Βασιλεία του Θεού επί της γης. Οι  τελευταίοι δύο εκατονταετίες του Βυζαντίου παρουσιάζουν, παρά της εξωτερικές αποτυχίες και ήττες, μία μεγάλη άνθηση σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής, χαρακτηριζόμενη ως Παλαιολόγεια Αναγέννηση ή Προαναγέννηση, γιατι αποβαίνει αφετηρία του μεγάλου πνευματικού κινήματος της Αναγέννησης και του Ανθρωπισμού  στην Ιταλία και στην  συνεχεία σε  όλη την Ευρώπη. Καθ' όλη την βυζαντινή ιστορία παρατηρείται μία ζώσα συνέχεια της αρχαίας ελληνικής παιδείας, τελούσης όμως υπό το φως της εν Χριστώ πίστεως και τελειουμένης υπό της Θείας Χάριτος. Παρόλο αυτά δεν λείπουν οι κατά καιρούς συγ-κρούσεις μεταξύ ελληνιζόντων φιλοσόφων, κυρίως νεο-πλατωνιζόντων, και της υπό της Εκκλησίας κηρυττομένης ορθοδόξου διδασκαλίας (π.χ. οί Ιωάννης Ιταλός και Γεώργιος Γεμιστός Πληθών). Άλλα οι μεμονωμένοι και κατά την Παλαιολόγειο περίοδο αυξανόμενες περιπτώσεις αυτές δεν κατόρθωσαν να διασείσουν την βαθιά πίστιν του λαού και να κλονίσουν σοβαρός το κύρος της Εκκλησίας. Μετά την άλωση της Βασιλευούσης των πό-λεων οί φορείς της ελληνιζούσης τάσεως βυζαντινοί λόγιοι βρίσκουν άσυλο κυρίως στην Ιταλία, όπου οί πρόσφυγες αναπτύσσουν και διαδίδουν πλέον άνευ περιορισμών της ιδέες τους, οι οποίες σπείρονται σε γόνιμο έδαφος. Ή επιστροφή στο πνεύμα της αρχαίας Ελλάδος, ό θαυμασμός δια το κάλλος των αρχαίων έργων τέχνης και ή ενθουσιώδης μελέτη των αρχαίων φιλοσόφων και ποιητών χαρακτηρίζουν αυτήν την Αναγέννηση της κλασσικής ελληνορωμαϊκής αρχαιότητος. Ή θεοκεντρική κοσμοθεωρία του Βυζαντίου και του δυτικού Μεσαίωνα παραμερίζεται από τον Ανθρωποκεντρισμό των Ουμανιστών της Αναγεννήσεως. Ή ένότης μεταξύ χριστιανικής πίστεως, κοσμοθεωρίας και ζωής βαθμιαίως διασπάται. Κατ' αρχάς ή πίστη  στον Θεόν δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση, άλλ' απλώς μετατίθεται στην περιφέρεια του ενδιαφέροντος. Από την Αναγέννηση μέχρι του Κ' αιώνος δυνάμεθα να διαπιστώσουμε μία βραδεία, αλλά συνεχώς αύξουσα εκκοσμίκευση και αποχριστοποίηση της όλης πνευματικής ζωής του Ευρωπαίου άνθρωπου. Κατά τον ΙΗ' αιώνα οι αντιχριστιανικές ιδέες της ψευδωνύμου Διαφωτίσεως κυριαρχούν στα σαλόνια και στην ανωτέρα παιδεία και οδηγούν κατά τον επόμενο αιώνα με εσωτερική συνέπεια στον υλισμό και την αθεΐα, ή οποία, αποτελούσα κατ' αρχάς ιδεολογία των φιλοσόφων και διανοουμένων, διακηρύττεται εν τέλει μετά πάσης χυδαιότητας στις μάζες του λαού. Εν ονόματι της ελευθερίας, του ανθρωπισμού, της προόδου και της επιστήμης γίνονται φρικτοί πόλεμοι και απάνθρωπα ανοσιουργήματα, και ή αξία του άνθρωπου πατείτε από τα ποδιά των «ελευθερωτών» του.

Read More ->>

2. Οσίου Νείλου Σόρσκυ Άπαντα τά σωζόμενα Ασκητικά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'.

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΣΟΡΣΚΥ 1433 - 7η ΜΑΊΌΥ 1508

Ό παλαιός Βίος του Όσιου κατά μεταγενέστερα είδηση κάηκε εξ αιτίας μιας επιδρομής των Τατάρων του Καζάν κατά τον ΙΣΤ' αιώνα. Αντίγραφα δυστυχώς δεν σώζονται. Υπάρχουν  διεσπαρμένες πληροφορίές μας δίνουν τα εξής βιογραφικά στοιχεία:

Ό Άγιος γεννάται πιθανώς κατά το έτος 1433 στη Μόσχα. Το βαπτιστικό του όνομα παραμένει άγνωστο, το δε οικογενειακό είναι Μάικωφ. Τυγχάνει ευγενούς καταγωγής, ανήκων πιθανώς στην τάξη των βογιάρων, αν και ό ίδιος από ταπεινοφροσύνη ισχυρίζεται ότι είναι αγράμματος και χωρικός. Ως νέος εξασκεί το επάγγελμα του ταχυγράφου στην υπηρεσία του Μεγάλου Ήγεμόνος, πιθανώς ως γραμματέας  δικαστηρίου. Εκ των ιστορικών πηγών γνωρίζομε, ότι ό Ανδρέας Φεόδωροβιτς Μάικο  ο οποίος  χρημάτισε γραμματέας του υπουργείου εξωτερικών και απεβίωσε περί τα τέλη του έτους 1502 - αρχάς 1503, είναι αδελφός του οσίου.

Συνεπώς  ό πατήρ του ονομάζεται Θεόδωρος.

Νωρίς όμως ό Όσιος εγκαταλείπει την ματαιότητα μιας κατά κόσμο λαμπράς σταδιοδρομίας και εισέρχεται ως δόκιμος στην μονήν του οσίου Κυρίλλου στη περιοχή της Λευκής Λίμνης . Βρίσκομε την υπογραφή του μεταξύ άλλων ονομάτων επί εγγράφων της μονής αυτής αναγομένων στα έτη 1448-1460. Δεν γνωρίζομε, αν ή απόφαση του είναι ή τελική εξέλιξη μιας εξ απαλών ονύχων ευλαβούς ζωής ή αν ή Χάρις του Θεού τον οδήγησε μέσω ενός συγκλονιστικού γεγονότος ή μιας ιδιαιτέρας κλήσεως στην ισάγγελος πολιτεία. Ή εκλογή του τόπου της μετανοίας του μας αποκαλύπτει όμως τις πνευματικές του αναζητήσεις.

Read More ->>

3. Οσίου Νείλου Σόρσκυ Άπαντα τά σωζόμενα Ασκητικά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Γ.

ΠΑΛΙΕΣ  ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΣΟΡΣΚΥ

Συλλογή Α'.

Περί των θαυμάτων του οσίου Πατρός ημών Νείλου του ερημίτου παρά το Σόρα.

Θαύμα Α'. Κάποιος άνθρωπος βρισκόταν  σε αιχμαλωσία. Του φανερωθή οφθαλμοφανώς ό όσιος Πατήρ ημών Νείλος, τον διέταξε να φυγή από την αιχμαλωσία  στην βασιλεύουσα πόλιν της Μόσχας και του παρήγγειλε: «Όπως με είδες τώρα, έτσι να γράψεις την εικόνα μου και να συνοδεύσεις αυτήν προς την Λευκή Λίμνη, στην περιοχή της μονής του Κυρίλλου, στην σκήτη του Νείλου!». Ό δε άνθρωπος εκείνος, αφού ελευθερώθηκε από τους βαρβάρους, ήλθε  στα ίδια και διηγήθηκε στη γυναικά του τα της απελευθερώσεως του και  ότι  του παρήγγειλε ό Όσιος να γράψει την εικόνα του κατά το είδος του.  Δεν έπραξε όμως το διατεταγμένο και πέθανε. Μετά τον θάνατον του ή γυναίκα  του θυμήθηκεπαρ αυτού ακουσθέντα, δηλαδή ότι ό Όσιος του είχε αναγγείλει περί της εικόνας. Απήλθε λοιπόν στην αγορά και ζήτησε εικονογράφο. Αυτός όμως  λόγω αγνοίας της υποθέσεως αυτής της έδωσε τη εικόνα του οσίου Νείλου Στολμπένσκυ  και η γυναίκα συνόδευσε τη εικόνα αυτή στη σκήτη του Νείλου ήτις εικόνα εκείτο επί πολλά έτη επί της σορού του.

Read More ->>

4. Οσίου Νείλου Σόρσκυ Άπαντα τά σωζόμενα Ασκητικά

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΖ' ΑΙΩΝΑ

Διήγηση περί του οσίου Πατρός ημών Γέροντος Νείλου και της τιμίας αυτού μονής, η οποια βρίσκεται  στην περιοχή της Λευκής Λίμνης, στην έρημο του Σόρα. Σε αυτή  υπάρχει το πολίτευμα των σκητών κατά το τυπικό των Αγίων και παλαιών Πατέρων

            

Εξ αρχής λοιπόν, όταν ό άνθρωπος παρέβη την εντολή του Θεού, ό εχθρός τον πλάνησε και αυτόν τον κυρίευσε και του αφήρεσε την εξουσία. Διότι στην αρχή ό άνθρωπος είχε κατασταθεί υπό του Θεού άρχων και δεσπότης του κόσμου τούτου. Έτσι ούτε το πυρ είχε δύναμη εναντίον του, ούτε το ύδωρ τον έπνιγε, ούτε ένα θηρίο τον έβλαπτε, ούτε το δηλητηριώδες στοιχείο ήταν  δραστικό πάνω του. Άλλ' έκτοτε αφού τυλίχθηκε στην πλάνη παρέδωσε την εξουσία του στον πλάνο και κατεβλήθη στο βάθος της πλάνης και κατοίκησε στην αυλή  του Άδη. Και εξαιτίας της μεγάλης και υπέρμετρου αποστάσεως η οποια διαχώρισε την ψυχήν από τον Θεό  ήταν σε αυτή αδύνατο να προσέγγιση και να γνωρίσει τον Κτίστη της. Δια τούτο όμως ό Θεός την έστρεψε και την ανακάλεσε προς τον Εαυτόν Του   τον μεν δια μέσου των Προφητών, και την είλκυσε    στην έπίγνωσίν Του, έπειτα δε ήλθε Αυτός ό ίδιος και ήρε μεν την λήθη, ήρε δε και την πλάνη, και διέρρηξε τις πύλες του αδου, εισήλθε προς την πλανηθείσα ψυχή και της έδωσε το υπόδειγμα, κατά το όποιον ήταν δυνατό να ευαρεστήσει σε Αυτόν.

Read More ->>

5. Οσίου Νείλου Σόρσκυ Άπαντα τά σωζόμενα Ασκητικά

ΛΟΓΟΣ Α'.ΤΟΥ ΌΣΙΟΥ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΝΕΙΛΟΥ

Περί διαφοράς των εναντίον ημών νοητών πολέμων, περί νίκης και ήττας και ότι πρέπει επιμελώς να εναντιωνόμαστε στα πάθη.

         «Διάφορα λοιπόν είναι ό εναντίον ημών πόλεμος του νοερού αγώνος, οι νίκες και οι ήττες, —είπαν  οί Πατέρες—, πρώτον ή προσβολή, έπειτα ό συνδυασμός, μετά από αυτά ή συγκατάθεση, έπειτα ή αιχμαλωσία και μετά ταύτα το πάθος».

«Προσβολή» λοιπόν ονόμασαν οί άγιοι Πατέρες Ιωάννης της Κλίμακος καί Φιλόθεος ό Σιναΐτης «κάποιον ψιλό λογισμό, ή εικόνα του τυχόντος πράγματος, ή οποία νεοφανώς εισφέρεται  στην καρδία και εμφανίζεται στο  νουν». Ό δε Γρηγόριος ό Σιναΐτης λέγει: «Προσβολή είναι ή παρά του εχθρού γινομένη υπόμνησης, π.χ. Κάμε τούτο ή εκείνο, όπως επί του Κυρίου και Θεού ημών: Είπε ίνα οί λίθοι ούτοι άρτοι γένονται. Απλώς ειπείν, τούτο είναι οποιοσδήποτε λογισμός, ο οποίος προσφέρεται  στον νουν του ανθρώπου. «Και τούτο, —λέγουν—, είναι χωρίς αμαρτία και δεν έχει« ούτε έπαινο, ούτε μομφή, επειδή δεν είναι εντός ημών». Διότι είναι αδύνατον να μη μας έλθει προσβολή , του εχθρικού λογισμού, όπως λέγει ό Συμεών ό Νέος Θεολόγος: «Προς τούτο εύρε ό διάβολος με τους δαίμονας του είσοδον αφού έκαμε τον άνθρωπον να εκδιωχθεί από τον Παράδεισο και από τον Θεό εξ αιτίας της παρακοής στον να σαλεύει το λογικό έκαστου με τους λογισμούς. Διότι των  προκοψάντων και των τελείων είναι το να παραμένουν ασάλευτοι. «Άλλα και εις τούτους συμβαίνει κατά καιρόν να σαλευτούν», όπως λέγει ό άγιος Ισαάκ.

Read More ->>

6. Οσίου Νείλου Σόρσκυ Άπαντα τά σωζόμενα Ασκητικά

ΛΟΓΟΣ Ε'.

Περί της διαφοράς της πάλης και της νίκης ημών κατά των οκτώ πρωταρχικών εμπαθών λογισμών και των λοιπών.

Οί διάφοροι τρόποι πάλης, με τους οποίους πρέπει να στήσουμε την νίκη κατά των πονηρών λογισμών αναλόγως με το μέτρον εκάστου αγωνιζομένου, λέγουν οί Πατέρες, είναι οί έξης: το να προσευχηθεί κανείς κατά των λογισμών, και το να αντιλογήσει προς αυτούς, και το να εξουθένωση αυτούς και να αποδιώξει αυτούς. Και το μεν να εξουθένωση και να αποδιώξει αυτούς είναι των τελείων, αλλά και το να μιλήσει κανείς εναντίον των, και τούτο είναι των προκοψάντων. Των δε αρχαρίων και των αδυνάτων είναι το να προσευχηθούν εναντίον των και να επιφέρουν καλούς λογισμούς κατά των πονηρών, επειδή ό άγιος Ισαάκ διατάσσει· «με το σχήμα των αρετών εις τον νουν να υποκλέψουμε τα πάθη». Και ό Πέτρος ό Δαμασκηνός λέγει· «την αγαθή προσβολή των λογισμών να έχομεν εργασία τετελεσμένη». Και άλλοι Πατέρες είπον ούτος. Όθεν καί ημείς όταν καταδυναστευώμεθα υπό των λογισμών και δεν δυνάμεθα να προσευχηθούμε εν ταπεινώσει καί εσωτερική γαλήνη, πρέπει να προσευχηθούμε εναντίον των και να μεταβάλομε αυτούς εις ωφελίμους. Πώς δε να προσευχηθούμε και να τους μεταβάλομε εις ωφελίμους, και περί τούτου θα παραθέσουμε τάς Αγίας Γραφάς. Διότι «οκτώ λογισμοί ειναι περιεκτικοί, —είπον οί Πατέρες—, και εξ αυτού γεννώνται και οί λοιποί πολλοί λογισμοί·

Read More ->>

7.Οσίου Νείλου Σόρσκυ Άπαντα τά σωζόμενα Ασκητικά

ΛΟΓΟΣ Ζ'

 Περί της μνήμης του θανάτου και της φοβέρας κρίσεως, πώς πρέπει να μελετώμαι περί τούτων, δια να αποκτήσωμεν τον λογισμό τούτον εν ταίς καρδίαις ημών.

   Λέγουν δε οί Πατέρες, ότι εις την εργασίαν ημών είναι λίαν αναγκαίων και ωφέλιμων να έχομεν παντοιοτρόπως την μνήμην του θανάτου καί της φοβέρας κρίσεως. Καί ό μεν Φιλόθεος ό Σιναΐτης καθορίζει εις την έργασίαν ταύτην τρόπον τινά κάποιαν τάξιν «διότι από την πρωίαν, —λέγει—, πρέπει να καταγινώμεθα εις την μνήμην του Θεού, τουτέστιν, εις την προσευχή καί την φυλακήν της καρδίας μέχρι του καιρού του φαγητού.

       Έπειτα δε, άφ' ου ευχαριστήσομε τον Θεόν, πρέπει να μελετώμαι περί του θανάτου καί της κρίσεως». Καί όταν λοιπόν επιδιδώμεθα με σπουδή εις τούτο, πρέπει πλέον πάντων να έχομεν κατά νουν τον υπό του Κυρίου ρηθέντα λόγον «Ταύτη τη νυκτί οί άγγελοι την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου». Καί είπεν ότι θα αποδώσομε λόγον περί παντός ρήματος αργού εν ήμερα κρίσεως, καί ότι ο διαλογισμός της καρδίας κοινοί τον ανθρωπον. Πρέπει να μνημονεύσωμεν του ρητού των αγίων Αποστόλων, ότι «πάντων δε το τέλος ήγγικε» καί «ήξει δε ή ήμερα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί»6. Πάντες θα παραστούμε ενώπιον του δικαστηρίου του Χριστού, καί ό Λόγος του Θεού δεν θα κρίνει μόνον τα έργα καί τους λόγους, αλλά και τους διαλογισμούς της καρδίας.

Read More ->>

8. Οσίου Νείλου Σόρσκυ Άπαντα τά σωζόμενα Ασκητικά

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ

α') Επιστολή προς τον Γέροντα Βασσιανόν Πατρικιέγιεφ .

Επιστολή τον Γέροντος Νείλου προς αδελφό, ερωτήσαντα αυτόν περί των λογισμών.

  Επιθυμία επαινετή διήγειρας, ω αγαπητέ, διότι ζητείς να ακούσης τον λόγον του Θεού προς στερέωσίν σου, προς διαφύλαξιν από τα κακά και προς μελέτην επί τα αγαθά. Άλλα πρέπον θα ήτο να μάθεις ταύτα από τους καλώς κατανοούντας. Σύ όμως απαιτείς αυτά άπ' έμέ τον ασύνετον και αμαρτωλόν. Διότι εγώ είμαι και εις την τάξιν των διδασκομένων αχρείος. Όθεν ηρνούμην και ανέβαλλον επί πολύ, όχι επειδή δεν θα ήθελον να προσφέρω υπηρεσίαν εις την καλήν σου προαίρεσιν, άλλα δια την αφροσύνην και τάς αμαρτίας μου. Τι να ειπώ λοιπόν, άφ' ου εγώ ό ίδιος δεν έπραξα τίποτε καλόν; Ποία είναι ή γνώσις του αμαρτωλού; Μόνον τα αμαρτήματα! Άλλ' επειδή πολλάκις με εβίαζες προς τούτο, δηλαδή το να σου γράψω λόγον προς οίκοδομήν της αρετής, δια τούτο και απετόλμησα να σου γράψω ταύτα, τα όποια είναι υπέρ τα μετρά μου, επειδή δεν ηδυνήθην να παραβλέψω την αιτησίν σου, διά να μη θλιβής περισσότερον.

Read More ->>

9. Οσίου Νείλου Σόρσκυ Άπαντα τά σωζόμενα Ασκητικά

Β') ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΑΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΑΣ ΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΟΝ,

ΘΛΙΒΟΜΕΝΟΝ ΕΝ ΤΑΙΣ ΝΗΣΟΙΣ.

Ως τελευταίος αδελφός υμών κατά το Σχήμα ποιώ ευχή προς τον εν Χριστώ αδελφόν, επειδή με ηνάγκασας λόγω της υποχρεώσεως μου να σου γράψω και να σου στείλω επιστολήν, γνωστοποιων εις το γράμμα μου κατά την υπόσχεσιν ημών την προς σε πίστιν και άγάπην μου. Και δεν υπομένω, αγαπητέ μου, να φυλάξω το μυστήριον εν σιωπή, αλλά γίνομαι άφρων και μωρός δια την ωφέλειαν των αδελφών. Επειδή αύτη είναι ή αληθινή αγάπη, ήτις δεν δύναται να κρυβή εν τινι μυστηρίω από τους αγαπητούς της.

Οτε ήρχισα να σου γράφω, μου έμεινεν πολλάκις ο χάρτης λευκός και δεν υπέφερα να εκτείνω την πολυαμάρτητον δεξιάν μου χωρίς εγκάρδιους σταγόνας δακρύων, ενθυμούμενος την προς σε εύσπλαγχνίαν και το έλεος του Θεού ότι σε εξήγαγε εκ γης Αιγύπτου και σε ωδήγησεν εις γήν Ισραήλ, και σε έκαμε να γνωρίσης Αυτόν ως τον μόνον Θεόν ημών, τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκι ελθόντα. Και το βάπτισμα Του εβαπτίσθης. Και μετά τούτο ηξιώθης του αγγελικού Σχήματος ώστε να βάλις αρχήν του μοναχικού επαγγέλματος εις το πενιχρόν ημών κελλύδριον.

        Μετά ταύτα δε, αδελφέ, - συγχέομαι την ψυχήν, ταράττομαι την συνείδησιν, σπαράττομαι τα σπλάγχνα μου, ενθυμούμενος τάς εκ νεότητας σου θλίψεις και τάς ταλαιπωρίας και την αιχμαλωσία και την απαγωγή σου από την χωράν και το γένος και την πατρίδα σου εις χωράν ξένη και άγνωστων, όπου ή γλώσσα σου είναι ακατάληπτος και κατοικεί ένα γένος άγνωστων. Έτι δε ενθυμούμαι ότι είσαι τέκνον προκρίτων κατά την λαμπρότητα του αξιώματος γονέων και ότι Ο Κύριος σε λύτρωσε μετά ταύτα από πολλούς και διαφόρους θανάτους, και από πυρ και από μάχαιραν και από ύδωρ - και μάλιστα συ ό ιδίως ταύτα δεν αγνοείς

Read More ->>

10. Οσίου Νείλου Σόρσκυ Άπαντα τά σωζόμενα Ασκητικά

Ε «ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΝΕΙΛΟΥ  ΣΟΡΣΚΥ»

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (+1767) ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ, ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΒΕΛΙΤΣΚΟΒΣΚΥ (+1722-1794).

Οί άγιοι Πατέρες, οίτινες διδάσκουν δια μόνων των εντολών του Χριστού να ταπεινώσωμεν τα πάθη και να καθαρίσωμεν την καρδίαν από τους κακούς λογισμούς, καθώρισαν να έχουν οί έργάται τα δύο ταύτα ως ισχυρότατα όπλα, τουτέστιν τον φόβον του Θεού και την μνήμην της παρουσίας του Θεού, κατά τον λέγοντα· «Τω δε φόβω Κυρίου εκκλίνει πάς από κάκου» και «Προωρώμην τον Κύριον ενώπιον μου δια παντός, ότι εκ δεξιών μου εστίν, ίνα μη σαλευθώ». Προτείνουν λοιπόν να έχει κανείς την μνήμην του θανάτου και της Γεέννης και ακόμη την ανάγνωσιν των Αγίων Γραφών.

Καλά μεν είναι ταύτα πάντα δια τους καλούς και ευλαβείς άνδρας. Εις δε τους αναίσθητους και απολιθωθέντας, καν αύτη αυτή ή Γέεννα ή ό Θεός αποκαλυφθεί αισθητώς, δεν θα τους προξενήση ουδένα φόβον. Προς τούτοις δε και αυτός ό νους των αρχαρίων μοναχών ταχέως  αμβλύνεται κατά την μνήμην τούτων και φεύγει άπ' αυτά ως μέλισσα από καπνόν.

Αν και ή των τοιούτων μνήμη είναι καλή και ωφέλιμος εν ώρα πολέμου, όμως υπεράνω του κάλου τούτου φανέρωσαν οί πνευματικώτατοι και εμπειρότατοι Πατέρες ένα έτι μεγαλύτερον και ασύγκριτον καλόν, το όποιον δύναται να βοηθήση και τους λίαν αδυνάτους.

Read More ->>

1. Βίος καί Λόγοι τού Οσίου Πατρός Ισααάκ τού Σύρου

Ευλόγησον Πάτερ.

 

Ο όσιος πατήρ ημών Ισαάκ, ο μέγας και θαυμαστός στην αρετή, ο ουρανοπολίτης αυτός άνθρωπος και επίγειος άγγελος, του θαυμάσιου εκείνου Αβραάμ όχι υιός, αλλά γνήσιος απόγονος, υπήρχε το μεν γένος Σύρος, γεννήθηκε δε κατά άλλους στην Νινευή πόλιν της Μεσοποταμίας, κατ' άλλους γεννήθηκε και ανατράφηκε και μεγάλωσε σε κάποια κωμόπολη, όχι μακριά της Εδέσσης, πόλεως της Συρίας.

Ποίοι υπήρξαν οι γονείς τούτου του μακαρίου πατρός και ποίας καταστάσεως άνθρωποι ήσαν και πώς λεγόντουσαν, είναι άγνωστο.

Γνωρίζομε όμως, ότι ο θείος ούτος πατήρ στην ακμή της ηλικίας του απαρνήθηκε τον κόσμο και τα εν τω κόσμο απήλθε μετά του αυτάδελφού του σε κοινόβιο, στα μέρη εκείνα του αγίου μάρτυρος Ματθαίου καλούμενο, οπού και άλλοι πολλοί τότε ασκούσαν την εν σώματι Αγγελική πολιτεία.

Αφού ντύθηκε το αγγελικό σχήμα και τον τρόπον και τον βίον και γυμνάστηκε στους ασκητικούς αγώνας και πόνους και κορέστηκε εκ του γάλακτος της πρακτικής αρετής και αφού με ικανό τρόπο κατεκοίμησε τα άταχτα της σάρκας πάθη και την σάρκα καθυπέταξε στο πνεύματι, πεθύμησε την στερεά της βαθυτέρας θεωρίας του πνεύματος τροφή.

Και αμέσως έφυγε από το κοινόβιο και από όλη εκείνη της ιερά αδελφότητα και δρομαίος ήλθε ως διψασμένο ελάφι στις πηγές των υδάτων σε ερημικό τόπον, μακριά του κόσμου και της συναναστροφής των πολλών, κατοίκησε εντός μεμονωμένου κελιού, μόνος μόνω τω Θεώ και τω εαυτού πνεύματι ασχολούμενος.

Read More ->>

2. Βίος και Λόγοι του Οσίου Πατρός ημών Ισαάκ του Σύρου

ΑΜΑΡΤΙΑ - ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Τα αίτια της αμαρτίας

Όποιος δεν απομακρύνεται, με τη θέληση του, από τα αίτια των παθών, χωρίς να το θέλει σέρνεται από την αμαρτία. Τα αίτια λοιπόν της αμαρ τίας είναι αυτά: ό οίνος, οι γυναίκες, ό πλούτος καί ή ευεξία του σώματος. Όχι ότι αυτά είναι αμαρτίες από τη φύση τους, αλλά ή ανθρώπινη φύση επηρεά ζεται άπ' αυτά καί κλίνει εύκολα προς τα πάθη της αμαρτίας. Γι' αυτό οφείλει κάθε άνθρωπος να προφυλάγεται άπ' αυτά με ιδιαίτερη φροντίδα.

Όποιος φοβάται την αμαρτία

Αυτός πού φοβάται την αμαρτία, θα διαβεί τον επικίνδυνο δρόμο της ζωής του χωρίς προσκόμματα καί, όταν αρχίζει να βλέπει σκοτάδι μέσα του ή μπροστά του, θα δει φως ιλαρό. Όταν ένας άνθρω πος φοβάται τίς αμαρτίες, ό Κύριος φυλάει τα βήματα του καί, όταν γλιστράει στην αμαρτία, τον προλα βαίνει το έλεος του Θεού. Όποιος θεωρεί τα παραπτώματα του μικρά καί ασήμαντα, πέφτει σε άλλα, μεγαλύτερα καί χειρότερα, καί θα τιμωρηθεί επτά φορές περισσότερο, έτσι πού κάνει.

Κάθε αρρώστια έχει το δικό της φάρμακο

 

Είπε ό άγιος Έφραίμ ότι το καλοκαίρι δεν πολεμάς τον καύσωνα με χειμωνιάτικα ρούχα. Κάθε αρρώστια λοιπόν γιατρεύεται με τα δικά της φάρμακα. Καί συ, αν τυχόν κυριεύεσαι από φθόνο, γιατί προσπαθείς να πολεμήσεις τον ύπνο;

Read More ->>

3. Βίος και Λόγοι του Οσίου Πατρός ημών Ισαάκ του Σύρου

Στο ταπεινόφρονα υποτάσσεται ή λογική καί ή άλογη κτίση. Ό αληθινός ταπεινόφρων

Όποιος υποτάξει τον εαυτό του στο Θεό, είναι κοντά στο να υποταγούν σ' αυτόν τα πάντα. Τον καιρό δηλ. πού κυριαρχεί ή ταπείνωση στη διαγωγή σου, υποτάσσεται σε σένα τον ταπεινό ό ψυχικός σου κόσμος, καί μαζί μ' αυτόν υποτάσσονται σε σένα τα πάντα. Διότι γεννιέται μέσα στην καρδιά σου ή ειρήνη του Θεού. Καί όσο είσαι έξω από την ειρήνη του Θεού, θα καταδιώκεσαι συνεχώς όχι μόνο από τα πάθη σου, αλλά καί από διάφορα δυσάρεστα περιστατικά. Αλήθεια, Κύριε, αν δεν ταπεινωθούμε, δεν παύεις συ να μας ταπεινώνεις. Ή αληθινή ταπείνωση γεννιέται από τη γνώση. Καί ή αληθινή γνώση γεννιέται από τους πειρασμούς.

Τον ταπεινόφρονα κανένας μυαλωμένος άνθρωπος ποτέ δεν τον μισεί, δεν τον πληγώνει με λόγια, δεν τον καταφρονεί. Όλοι οί καλοί άνθρωποι τον αγαπούν, διότι τον αγαπά ό Κύριος του. Όλους τους αγαπάει καί όλοι τον αγαπούν. Όλοι τον θέλουν, καί σε κάθε τόπο, όπου πλησιάζει, τον βλέπουν ως άγγελο φωτός καί του αποδίδουν ξεχωριστή τιμή. Καί όταν μιλήσει, ό σοφός καί ό δάσκαλος σιωπούν μπροστά του, διότι δίνουν το λόγο στον ταπεινόφρονα. Τα μάτια όλων προσέχουν στα λόγια του στόματος του. Κάθε άνθρωπος περιμένει τι θα πει, σαν να είναι λόγια Θεού. Τα σύντομα καί κοφτά λόγια του είναι σαν τους λόγους των σοφών, πού προσέχουν ένα ένα τα νοήματα τους. Τα λόγια του είναι γλυκά για τους σοφούς πού τα ακούνε, πιο γλυκά από την κηρήθρα στο φάρυγγα. Καί όλοι τον λογαριάζουν ότι έχει το Θεό μέσα του, κι ας είναι αμαθής στην έκφραση του, καί στη θεωρία ευκαταφρόνητος καί ευτελής.

Read More ->>

4. Βίος καί Λόγοι τού Οσίου Πατρός Ισααάκ τού Σύρου

Τα ονόματα των παθών

Όταν θέλουμε να ονομάσουμε όλα τα πάθη μαζί, τα λέμε «κόσμο». Καί όταν θέλουμε να ξεχωρίσουμε καί να δώσουμε στο καθένα το όνομά του, τα ονομάζουμε «πάθη». Καί τα πάθη, καθώς διαδέχο νται το ένα το άλλο, σχηματίζουν το δρόμο του κόσμου, καί οπού τελειώνουν τα πάθη, εκεί παύει να υπάρχει ό δρόμος του κόσμου.

Τα πάθη είναι τα έξης:

Ό πόθος του πλούτου το να μαζεύει ό μοναχός γήι να καί μη αναγκαία πράγματα

Η τρυφή του σώματος, από την οποία έρχεται το πορνικό πάθος. Ο πόθος της τιμής, από τον όποιο προκύπτει ό φθόνος.

Ο πόθος της εξουσίας, ή φιλαρχία.

Ο στολισμός καί ή ανόητη επίδειξη .

Η ανθρώπινη δόξα, πού είναι αιτία της μνησικακίας .

Ο φόβος ότι θα πάθει κάτι κακό το σώμα μας.

Όπου πάψει ή ενέργεια των παθών, εκεί πεθαίνει μαζί τους καί ό κόσμος. Είπε κάποιος σοφός για τους αγίους, ότι όταν ζούσαν, ήταν ήδη πε θαμένοι διότι, ενώ ζούσαν με το σώμα τους, δε ζούσαν ζωή σαρκική. Καί συ πρόσεξε να δεις ποια πάθη ζούνε μέσα σου, για να καταλάβεις πόσο ανήκεις στον κόσμο καί για ποια πάθη είσαι δεμένος μαζί του καί από ποια ελευθερώθηκες. Με δυο λόγια, κόσμος είναι ή εμπαθής ζωή καί το σαρκικό φρόνημα Όποιος απαλλαγεί από τα πάθη του, έχει εξέλθει από τον κόσμο.

Read More ->>

5. Βίος καί Λόγοι τού Οσίου Πατρός Ισααάκ τού Σύρου

Ή προσευχή διαλύει τα σύννεφα των παθών

Συμβαίνει συνήθως στους μοναχούς πού α γωνίζονται στην ησυχία, να ταραχθεί ή ψυχή από το σκοτάδι των παθών. Όπως δηλ. οι ηλιακές ακτίνες καλύπτονται από τα σύννεφα, έτσι μπορεί καί συ να στερηθείς για λίγο την πνευματική παρηγοριά, από το νέφος των παθών πού επισκιάζει την ψυχή σου, καί να φύγει για λίγο από μέσα σου ή χαροποιός δύ ναμη του Θεού, καί να σκεπάσει το νου σου ασυνήθης ομίχλη όμως ας μην ταραχθεί ό λογισμός σου, αλλά να κάνεις υπομονή, καί να διαβάζεις τα βιβλία των αγίων διδασκάλων μας, καί να ζορίσεις τον εαυτό σου στην προσευχή, καί να περιμένεις τη θεία βοήθεια. Καί θα 'ρθει αμέσως, χωρίς να καταλάβεις το πώς. Όπως δηλ. οι ακτίνες του ήλιου διώχνουν το σκοτάδι καί φωτίζουν τη γη, έτσι μπορεί καί ή προσ ευχή

να διαλύσει καί να διασκορπίσει από την ψυχή τα σύννεφα των παθών, καί να φωτίσει το νου με το φως της θείας χαράς καί της παρηγοριάς

Read More ->>

6. Βίος και Λόγοι του Οσίου Πατρός Ισαάκ του Σύρου

Στο ταπεινόφρονα υποτάσσεται ή λογική καί ή άλογη κτίση. 

Ό αληθινός ταπεινόφρων

Όποιος υποτάξει τον εαυτό του στο Θεό, είναι κοντά στο να υποταγούν σ' αυτόν τα πάντα. Τον καιρό δηλ. πού κυριαρχεί ή ταπείνωση στη διαγωγή σου, υποτάσσεται σε σένα τον ταπεινό ό ψυχικός σου κόσμος, καί μαζί μ' αυτόν υποτάσσονται σε σένα τα πάντα. Διότι γεννιέται μέσα στην καρδιά σου ή ειρήνη του Θεού. Καί όσο είσαι έξω από την ειρήνη του Θεού, θα καταδιώκεσαι συνεχώς όχι μόνο από τα πάθη σου, αλλά καί από διάφορα δυσάρεστα περιστατικά. Αλήθεια, Κύριε, αν δεν ταπεινωθούμε, δεν παύεις συ να μας ταπεινώνεις. Ή αληθινή ταπείνωση γεννιέται από τη γνώση. Καί ή αληθινή γνώση γεννιέται από τους πειρασμούς.

Τον ταπεινόφρονα κανένας μυαλωμένος άνθρωπος ποτέ δεν τον μισεί, δεν τον πληγώνει με λόγια, δεν τον καταφρονεί. Όλοι οί καλοί άνθρωποι τον αγαπούν, διότι τον αγαπά ό Κύριος του. Όλους τους αγαπάει καί όλοι τον αγαπούν. Όλοι τον  θέλουν, καί σε κάθε τόπο, όπου πλησιάζει, τον βλέπουν ως άγγελο φωτός καί του αποδίδουν ξεχωριστή τιμή. Καί όταν μιλήσει, ό σοφός καί ό δάσκαλος σιωπούν μπροστά του, διότι δίνουν το λόγο στον ταπεινόφρονα. Τα μάτια όλων προσέχουν στα λόγια του στόματος του. Κάθε άνθρωπος περιμένει τι θα πει, σαν να είναι λόγια Θεού. Τα σύντομα καί κοφτά λόγια του είναι σαν τους λόγους των σοφών, πού προσέχουν ένα ένα τα νοήματα τους. Τα λόγια του είναι γλυκά για τους σοφούς πού τα ακούνε, πιο γλυκά από την κηρήθρα στο φάρυγγα. Καί όλοι τον λογαριάζουν ότι έχει το Θεό μέσα του, κι ας είναι αμαθής στην έκφραση του, καί στη θεωρία ευκαταφρόνητος καί ευτελής.

Read More ->>

1. Πρώτη Εκατοντάδα Κεφαλαίων Περί Αγάπης

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής Τα 400 κεφάλαια περί Αγάπης

1. Η αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής, η οποία την κάνει να μην προτιμά κανένα από τα όντα περισσότερο από τη γνώση του Θεού. Είναι όμως αδύνατο να φτάσει ν’ αποκτήσει σταθερά αυτή την αγάπη όποιος έχει κάποια εμπαθή κλίση σε κάτι από τα γήινα.

 

2. Την αγάπη την γεννά η απάθεια. την απάθεια την γεννά η ελπίδα στον Θεό. την ελπίδα, η υπομονή και η μακροθυμία. Αυτές τις γεννά η καθολική εγκράτεια. την εγκράτεια, ο φόβος του Θεού. το φόβο του Θεού τον γεννά η πίστη.

 3. Εκείνος που πιστεύει στον Κύριο, φοβάται την κόλαση. Κι εκείνος που φοβάται την κόλαση, εγκρατεύεται από τα πάθη. Εκείνος που εγκρατεύεται από τα πάθη, υπομένει όσα θλίβουν. Εκείνος που υπομένει όσα θλίβουν, θα αποκτήσει την ελπίδα στον Θεό. Η ελπίδα στο Θεό απομακρύνει το νου από κάθε εμπαθή κλίση προς τα γήινα. Και όταν χωριστεί από αυτήν ο νους, θα αποκτήσει την αγάπη προς τον Θεό.

Read More ->>

2.Δεύτερη Εκατοντάδα Κεφαλαίων Περί Αγάπης

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής Τα 400 κεφάλαια περί Αγάπης

1. Όποιος αγαπά αληθινά το Θεό, αυτός οπωσδήποτε προσεύχεται χωρίς να διασπάται. Και όποιος προσεύχεται με αυτόν τον τρόπο, αυτός αγαπά αληθινά το Θεό. Δεν προσεύχεται απερίσπαστα εκείνος που έχει το νου του προσηλωμένο σε κάτι από τα επίγεια.

 

2. Ο νους που χρονοτριβεί σε κάποιο αισθητό πράγμα, οπωσδήποτε έχει πάθος προς αυτό. πάθος επιθυμίας, λύπης, οργής ή μνησικακίας. Και αν δεν καταφρονήσει εκείνο το πράγμα, δεν μπορεί να ελευθερωθεί από το αντίστοιχο πάθος.

 

3. Όταν τα πάθη κυριαρχούν στο νου, τον δένουν με τα υλικά πράγματα, και αφού τον χωρίσουν από το Θεό, τον κάνουν να ασχολείται με αυτά. Όταν όμως επικρατήσει η αγάπη του Θεού, τον λύνει από τα δεσμά και τον πείθει να περιφρονεί όχι μόνο τα αισθητά πράγματα, αλλά και αυτή την πρόσκαιρη ζωή.

Read More ->>

3. Τρίτη Εκατοντάδα Κεφαλαίων Περί Αγάπης

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής Τα 400 κεφάλαια περί Αγάπης

 

1. Η χρησιμοποίηση των πραγμάτων και των νοημάτων που στηρίζεται στον ορθό λόγο, προξενεί σωφροσύνη και γνώση. Η άλογη, χρησιμοποίησή τους προξενεί ακολασία, μίσος και άγνοια.

 

2. «Έστρωσες μπροστά μου τραπέζι κλπ.»(Ψαλμ. 22, 5). Το τραπέζι εδώ σημαίνει την πρακτική αρετή, γιατί αυτή ετοιμάστηκε από τον Χριστό κατά πρόσωπο αυτών που μας θλίβουν. Το λάδι που λιπαίνει το νου σημαίνει τη θεωρία των δημιουργημάτων. Το ποτήρι του Θεού σημαίνει τη γνώση του Θεού, ενώ το «έλαιο» Αυτού σημαίνει το Λόγο του Θεού και Θεό. Γιατί Αυτός με την ενανθρώπησή Του, καταδιώκει καθημερινά μέχρις ότου πιάσει όλους εκίνους που θα σωθούν, όπως π.χ. τον Παύλο. Ο οίκος σημαίνει τη βασιλεία όπου καταλήγουν όλοι οι άγιοι. Και η «μακρότης των ημερών» σημαίνει την αιώνια ζωή.

 3. Οι κακίες προέρχονται από την κακή χρήση των δυνάμεων της ψυχής, δηλαδή της λογιστικής και της επιθυμητικής. Της λογιστικής δυνάμεως κακή χρήση είναι η άγνοια και η αφροσύνη. Της θυμοειδούς και της επιθυμητικής είναι το μίσος και η ακολασία. Καλή χρήση τους είναι η γνώση

και η φρόνηση, η αγάπη και η σωφροσύνη. Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε κανένα κτίσμα του Θεού και δημιούργημα δεν είναι κακό.

Read More ->>

4. Τετάρτη Εκατοντάδα Κεφαλαίων Περί Αγάπης

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής Τα 400 κεφάλαια περί Αγάπης

1. Πρώτα ο νους αισθάνεται θαυμασμό καθώς εννοεί την απόλυτη απειρία του Θεού κι εκείνο το απέραντο και πολυπόθητο πέλαγος της Θεότητας. Έπειτα κυριεύεται από έκπληξη καθώς σκέφτεται πως ο Θεός δημιούργησε τα πάντα από το μηδέν. Αλλά όπως η μεγαλοσύνη Του δεν έχει

όριο(Ψαλμ. 144,3), έτσι και δεν μπορεί κανείς να εξιχνιάσει τη σοφία Του(Ησ. 40,28).

2. Πώς να μην θαυμάζει ο νους, όταν συλλογίζεται το απέραντο πέλαγος της αγαθότητας του Θεού, που είναι πέρα από κάθε έκπληξη; Ή πώς να μην σαστίσει, όταν σκέφτεται πως και από που έγινε η λογική και νοερή ουσία, και τα τέσσερα στοιχεία από τα οποία αποτελούνται τα σώματα, χωρίς να υπάρχει καμιά ύλη πριν από την δημιουργία τους, και ποια είναι η δύναμη εκείνη που μπήκε σε ενέργεια και τα έφερε στην ύπαρξη; Αλλά τούτο οι Έλληνες δεν το παραδέχονται, γιατί αγνοούν

την παντοδύναμη Αγαθότητα και τη δραστική σοφία και γνώση Της που ξεπερνά κάθε νου.

Read More ->>

1. Οι περιπέτειες ενός Προσκυνητή

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ

 ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΚΑΡΑΝΙΚΟΛ Α ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Έκδοση 18η

«Ει θεολόγος ει, προσεύξη αληθώς·

και ει αληθώς προσεύχη θεολόγος ει».

Όσιος Νείλος.

 1 ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Το βιβλίο τούτο που ο συγγραφέας του είναι άγνωστος, εγράφη πρωτότυπα στην ρωσική γλώσσα γύρω στο έτος 1853.

 Το πρωτότυπο του έργου τούτου βρέθηκε στο Άγιον Όρος το έτος 1884 οπότε και τυπώθηκε στην πόλη Καζάν που βρίσκεται στα Ουράλια Όρη.

Από την έκδοση αυτή μόνο τρία ή τέσσερα αντίτυπα σώζονται στην Ευρώπη, έξω από την Ρωσία

 Το αριστούργημα τούτο, όπως το χαρακτήρισαν στην Ευρώπη θεολόγοι που εντρύφησαν πνευματικά σ' αυτό, ομιλεί για έναν ορθόδοξο χριστιανό προσκυνητή, που ταξιδεύει με την δίψα να εμβαθύνει στη γνώση και την εφαρμογή του ρητού του Αποστόλου Παύλου που λέγει «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε».

 Ο προσκυνητής τέλος, από ένα μοναχό και με την βοήθεια του βιβλίου Φιλοκαλία των νηπτικών Πατέρων  κατορθώνει  να  μάθει  να  εμβαθύνει  και  να  εφαρμόσει,  την  αδιάλειπτη  προσευχή  που λέγεται και νοερά προσευχή ή προσευχή της καρδιάς και συνοψίζεται στις λέξεις «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

 Επειδή η πρώτη έκδοση του πρώτου μέρους του βιβλιαρίου για το οποίον μιλούμε, εξαντλήθηκε μέσα σε δύο χρόνια, ο ενθουσιασμός δε που εκδηλώθηκε από τους αναγνώστες και από τον τύπο ακόμη ήτο αυθόρμητος και μεγάλος, αποφασίστηκε η δεύτερη έκδοση του πρώτου μέρους, συμπληρωμένη και με το δεύτερο μέρος αυτού, το οποίο βοηθά στην πληρέστερη εφαρμογή της νοεράς προσευχής, παρέχει δε και πλείστες άλλες πνευματικές συμβουλές σε κάθε θεοαγάπητο χριστιανό που φροντίζει για τη σωτηρία του. Εξαντληθείσης και της δεύτερης έκδοσης σε μικρό χρονικό διάστημα, αποφασίσαμε την  τρίτη  έκδοση με την  ελπίδα πάντα,  ότι  προσφέρομε  τροφή  πνευματική  στους πνευματικούς μας αδελφούς, όλους τους Χριστιανούς.

Read More ->>

2. Οι περιπέτειες ενός Προσκυνητή

«Τι είδους πνευματική τροφή ζητείς;» μ' ερώτησε ο γέρο-μοναχός. «Τι είναι αυτό που σε κάνει τόσο πολύ ν' απορείς; Σε παρακαλώ έλα, έλα να πάμε στο μοναστήρι, αδελφέ μου. Εκεί έχουμε αγίους πνευματικούς οδηγούς με ώριμη σκέψη που θα μπορέσουν να καθοδηγήσουν την ψυχή σου στο αληθινό μονοπάτι, με τη βοήθεια που παρέχει το φως του Λόγου του Θεού και τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας».

«Αφού είναι έτσι, πάτερ μου, άκουσέ με», του είπα. «Εδώ κι ένα χρόνο, ένα Σάββατο στην λειτουργία, άκουσα απ' την περικοπή του Αποστόλου, λόγια που παρότρυναν τους ανθρώπους λέγοντάς τους να προσεύχονται αδιάλειπτα. Δεν κατόρθωσα να καταλάβω την βαθειά τους έννοια κι άρχισα έτσι να διαβάζω πολύ το Ευαγγέλιο. Άλλοι μου είπαν σε διάφορα μέρη, ότι σύμφωνα με την εντολή αυτή του Παύλου, πρέπει να προσευχόμαστε κάθε στιγμή, σε κάθε μέρος, όχι μόνον όταν είμεθα ξύπνιοι, αλλά και όταν κοιμόμαστε ακόμα, όπως λέει κι ένα άλλο ρητό, εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί. Έτσι έχασα την ηρεμία μου, επειδή κι ο ίδιος χάθηκα στις σκέψεις για να εννοήσω όλα αυτά, και να βρω τρόπο να τα εφαρμόσω. Μέρα και νύκτα οι σκέψεις μου στριφογύριζαν επάνω στο θέμα αυτό, που  μου  αναστάτωνε  τις  πνευματικές  μου  δυνάμεις  και  μου  φλόγιζε  την  επιθυμία  για  μάθηση. Πήγαινα στις εκκλησίες για ν' ακούσω ειδικές ομιλίες κι άκουσα πολλές, αλλά καμιά δεν έσβησε την δίψα  που  είχα  για  να  γνωρίσω  πώς  να  προσεύχομαι  ακατάπαυστα,  ακόμη δε  γυρίζω  τρέχοντας ζητώντας φλογερά να μάθω, πώς να γευθώ τον άγνωστο καρπό, που θα με κάνει να γνωρίσω τον τρόπο, ώστε να προσεύχομαι αδιάλειπτα».

Read More ->>