Γέροντας Αρσένιος ο σπηλαιώτης

Γέροντας Αρσένιος ο σπηλαιώτης
Εισαγωγή

Όταν ήλθα για πρώτη φορά στο Άγιο Όρος, το 1964, μετά από τις προσκυνηματικές επισκέψεις μου στα Ιερά Καθιδρύματα και ασκητήρια του Αγίου Όρους, τελευταία κατέληξα στην Ιερά Νέα Σκήτη. Εκεί συνάντησα σεβαστά γεροντάκια, τα οποία μου είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωσι. Ο ένας ήτο χαμογελαστός, ευγενικός, ομιλητικός, διδακτικός. Ελεγε συνεχώς και εκφώνως την ευχή του Ιησού το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησόν με». Ενδιάμεσα επανελάμβανε ενίοτε την ευχαριστιακή φράσι: «Δόξα σοι, ο Θεός». Η προσήνειά του με διευκόλυνε να εξοικειωθώ μαζί του και να μάθω ότι ήτο υποτακτικός, αλλά και κατά σάρκα αδελφός του μεγάλου ησυχαστού των ήμερων μας, του Γέροντος Ιωσήφ του Σπηλαιώτου. Αυτός ήτο ο μοναχός Αθανάσιος.

Εκεί στην Νέα Σκήτη ασκήτευε κι ένας ιερομόναχος και Πνευματικός των Πατέρων. Αυτός έμελλε αργότερα να γίνη και για μένα ο πνευματικός οδηγός και Γέροντας μου. Ακούοντας για τις αρετές του, και προπαντός για την άσκησι της νοεράς προσευχής, τον επισκέφθηκα με την ελπίδα ότι κάτι ωφέλιμο έχω ν' αποκομίσω από την μετ' αυτό συναναστροφή και συνομιλία. Τότε έμενε στην Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου. Εξομολογήθηκα και άκουσα τις σοφές συμβουλές και παραινέσεις του για την Εν Χριστώ ζωή. Η ψυχή μου διψούσε για καθάριο νερό. Ποθούσε να γνωρίση, όχι μόνο με λόγια, αλλά με βιώματα το κάλλος της Ορθοδόξου μοναχικής εμπειρίας. Αυτό το κάλλος πού σαν περιδέριο κοσμείται από ποικίλες αρετές αντίκρυσα μέσα στην απλότητα αυτού του Γέροντος. Αυτός ήτο ο παπα Χαράλαμπος.

Read More ->>

Η Καταγωγή του

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ
Η Καταγωγή του

Ο Γέροντας Αρσένιος καταγόταν από τον δοξασμένο Πόντο, οπού γεννήθηκε το 1886. Ήτο γόνος πολυμελούς και ευσεβούς οικογενείας. Στο βάπτισμα του έλαβε το Π όνομα Αναστάσιος. Στην ηλικία των 12 ετών υπέμεινε τον σκληρό και βίαιο εκπατρισμό, μαζί με όλους τους Έλληνες του Πόντου. Οι αλλεπάλληλες πιέσεις των Τούρκων, οι λεηλασίες, οι διώξεις, οι νυκτερινές έφοδοι και έρευνες στα σπίτια τους, στο τέλος και ο εκπατρισμός τους στην Ρωσία, ήσαν οι πρώτες παιδικές του αναπάντεχες και σκληρές περιπέτειες.Εκεί, λοιπόν στην νότιο Ρωσία, έζησε τα υπόλοιπα νεανικά του χρόνια. Όπως είναι φυσικό, σε τέτοιες Εθνικές συμφορές και αναγκαστικές μεταναστεύσεις δεν έτυχε κάποιας θύραθεν παιδείας. Είχε λάβει όμως, σαν ασύλητο θησαυρό την πατρώα ευσέβεια. Αγαπούσε την Εκκλησία και τις ιερές Ακολουθίες. Αγαπούσε την μελέτη των κατορθωμάτων των Αγίων της Εκκλησίας μας. Εδιάβαζε τους Βίους τους στα ποντιακά. Εγνώριζε ακόμη πολύ καλά και τα τουρκικά, την γλωσσά πού διδάχθηκε στο Δημοτικό σχολείο του χωριού του. Ερχόμενος στην Ρωσία έμαθε και τα ρωσικά.

Read More ->>

Στους Αγίους Τόπους

Στους Αγίους Τόπους

Μετά από πολλές περιπέτειες έφθασε στους Αγίους Τόπους και μπήκε στην υπηρεσία του Θεού. Σαν δόκιμος μοναχός ήτο βοηθός στο προσκύνημα του Παναγίου Τάφου, ενώ αργότερα ως ρασοφόρος με το όνομα Ανατόλιος, υπηρέτησε στο Σαραντάριο Όρος.

Μετά από λίγο διάστημα, τον ακολούθησε και η ομόφρονη αδελφή του, η οποία έφθασε στα Ιεροσόλυμα. Ο Αδελφός της την περίμενε και γρήγορα την εισήγαγε σ' ένα από τα γυναικεία Κοινόβια.Εκείνο τον καιρό διακρινόταν για την υψηλή ασκητική του ζωή ένας ιερομόναχος, ονόματι Ιερώνυμος. Σ' αυτόν μετέβησαν οι δύο νεαροί αυτάδελφοι ζητώντας λόγον Αγαθόν. Απ' αυτόν έμαθε ο μοναχός Ανατόλιος ότι ασκητικώτερος τόπος είναι το Άγιον Όρος πού ευρίσκεται στην Ελλάδα. Η ψυχή του νεαρού μοναχού δεν εύρισκε πλέον ησυχία στο άκουσμα των μοναχικών προτερημάτων του Άθωνος. Εζήτησε κανονική άδεια και απολυτήριο και ανεχώρησε για την Ελλάδα.

Η αδελφή του, όπως παλαιά η ισαπόστολος Θέκλα, δεν θέλησε να απομακρυνθή από τον άγιο Πνευματικό της, τον π. Ιερώνυμο. Υποτάχθηκε σ' αυτόν και τον ακολούθησε πιστά. Όταν αργότερα ο π. Ιερώνυμος με θεία Αποκάλυψι, εγκατέλειψε τους Αγίους Τόπους και ήλθε στην Νήσο Αίγινα, τον ακολούθησε και η Αδελφή του. Εκεί γνώρισαν τον Άγιο του αιώνος μας, τον μητροπολίτη Πενταπόλεως Νεκτάριο Κεφαλά, του Οποίου απήλαυσαν τις πολύτιμες συμβουλές και οδηγίες στην μοναχική πολιτεία.Για τον περιβόητο για την αρετή και τα χαρίσματα του π. Ιερώνυμο έχει κυκλοφορήσει βιβλίο, ενώ η Ψυχή εκείνη πού παρέμεινε κοντά του μέχρι την τελευταία του αναπνοή ήτο η αδελφή του η μοναχή Ευπραξία.

Read More ->>

Συνάντησις με τον νεαρόν Φραγκίσκο Κοττέα

Συνάντησις με τον νεαρόν Φραγκίσκο Κοττέα

Εκεί η Θεία Πρόνοια είχε οδηγήσει και ένα άλλον Εραστή της ησυχίας, τον νεαρό Φραγκίσκο. Αυτός είναι ο πολυθρύλητος ασκητής Γέρων Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης. Την ημέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος του 1922 ευδόκησεν ο Κύριος και έγινε η πρώτη συνάντησις και γνωριμία των δύο νέων πάνω στο πανύψηλο εκκλησάκι της κορυφής του Άθω. Από την πρώτη κιόλας γνωριμία τους συνδέθηκαν στενά ως φίλοι και αδελφοί εν Χριστώ. Απεφάσισαν να παραμείνουν ο ένας δίπλα στον άλλον μέχρι της κοιμήσεως τους.Ο μοναχός Αρσένιος, λόγω της απλότητας του και της δοκιμασίας του σαν Π υποτακτικός στους Αγίους Τόπους και στην Μονή Σταυρονικήτα, εύκολα Π υποτάχθηκε στον νεαρό Φραγκίσκο, ο οποίος, παρότι τότε ήτο λαϊκός, όμως ήτο περισσότερο επιβλητικός και στολισμένος με ηγετικά χαρίσματα. Αφού η Θεία Χάρις της Μεταμορφώσεως τους οδήγησε στην κοινή απόφασι να συμβιώσουν και αγωνισθούν μαζί μέχρι θανάτου, ο μοναχός Αρσένιος είπε στον Φραγκίσκο: «Από την στιγμή αυτή είμαστε μία ψυχή σε δύο σώματα. Εγώ από τώρα σου υπόσχομαι ότι θα είμαι τα πόδια και εσύ τα μάτια». Και πράγματι τα λόγια του αυτά βγήκαν αληθινά. Όσον αφορά τους αγώνες πού έκανε ο νεαρός Φραγκίσκος σαν λαϊκός στα βουνά της Πεντέλης και αλλαχού , πριν μπη στον Άθωνα, μπορεί ο φιλάρετος αναγνώστης να διάβαση το βιβλίο: «Έκφρασης μοναχικής Εμπειρίας», 

Read More ->>

Υποταγή στον Γέροντα Εφραίμ και η κουρά του Φραγκίσκου

Υποταγή στον Γέροντα Εφραίμ και η κουρά του Φραγκίσκου

Στην Επιστολή 37η του Γέροντος Ιωσήφ μαθαίνουμε ότι τελικά βρήκαν κάποιον Απλοϊκό και ευλαβή Γέροντα, Ονόματι ' Εφραίμ, ο οποίος τους έδωσε ευλογία ν' αγωνίζωνται, όσο μπορούν, και να εξομολογούνται σε όποιον Πνευματικό Αναπαύονται.

Ο Αγαθός εκείνος και αληθινός ησυχαστής π. Εφραίμ, μετά από δοκιμασία ενός έτους έδωσε την ευλογία του και το 1924 εκάρη ο δόκιμος Φραγκίσκος μεγαλόσχημος μοναχός. Του έδωσε το όνομα Ιωσήφ.Ο Γέροντας Εφραίμ, ασκείτο στα Κατουνάκια από την νεότητα του. Η Καλύβη του ήτο πιο κάτω από το Ησυχαστήριο της Αδελφότητος των Δανιηλέων, αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Η Χάρις του Θεού πού σαν σμίλη κατεργάζεται τον ακατέργαστο «βράχο», την ψυχή του, επέφερε με τον καιρό και τους αγλαούς καρπούς των αρετών. Έτσι ο Γέροντας διακρινόταν για την ακτημοσύνη του, διότι ως υψιπέτης αετός «πετούσε» προς τα ψηλά, ενώ «την πάσαν ελπίδα του» είχε αποθέσει στην παντοδύναμο και Φιλάνθρωπο δεξιά του Υψίστου. Η λιτότητα του στην Ενδυμασία, στην παρασκευή φαγητού στην αντιμετώπιση των αναγκών της καλύβης του έδειχνε ότι δεν είχε αυτός ο άνθρωπος μέλημα το πως θα φάγη, θα κοιμηθή και πως θα ενδυθή. Αληθινά γι' αυτόν τον ασκήτη η προσευχή κατείχε πρωτεύουσα θέσι στην καρδιά και την ζωή του και όλες οι επίγειες ενασχολήσεις ελάχιστα η καθόλου δεν τον ενοχλούσαν. Ακόμη για την καλοσύνη του και την απλότητα του είχαν να διηγούνται οι τότε πατέρες της Ερήμου.

Read More ->>

Σκληροί μοναχικοί αγώνες

Σκληροί μοναχικοί αγώνες

Ιδού ήλθε ο καιρός πού τόσα χρόνια επιθυμούσε να έλθη ο π. Ιωσήφ. Ηλθε ο καιρός δια Αγώνες πνευματικούς. Οπλισμένοι και οι δυό τους με την ευχή του κοιμηθέντος εν οσιότητι Γέροντα τους, είναι από τώρα ελεύθεροι να καταστρώσουν το ασκητικό τους πρόγραμμα. Είναι ελεύθεροι και αιχμάλωτοι εν Χριστώ να αρχίσουν την πάλη με τον πολυμήχανο εχθρό της σωτηρίας μας.

Εξήλθον του κελίου τους αναζητώντας «ως διψώσαι έλαφοι», «ύδωρ εις ζωήν αίτιον», ήκουσαν ότι στην σπηλιά του οσίου Πέτρου του Αθωνίτου ασκείται ένας διορατικός και προορατικός ησυχαστής, ονόματι Δανιήλ ιερομόναχος. Ζη εκεί με τον υποτακτικό του, μοναχό Αντώνιο. Είναι προικισμένος με το χάρισμα των δακρύων από το οποίον πηγάζουν πολλά άλλα χαρίσματα. Και πράγματι το άγιο αυτό Γεροντάκι ήτο προικισμένο με το διορατικό και προορατικό χάρισμα. Πολλές φορές χαιρετούσε άγνωστα πρόσωπα αποκαλώντας τους με τ' όνομα τους. Ακόμη τους προέλεγε τι πράγματα θα τους συμβούν στο μέλλον. Διέκρινε τους απόκρυφους λογισμούς τους και απαντούσε σε απορίες πριν να του υποβληθούν. Αυτός επιτελούσε καθημερινά τα μεσάνυκτα την Θεία Λειτουργία και δεν δεχόταν άλλους στην ώρα της Θείας Λειτουργίας. Πολλοί άλλοι ασκητές τον θεωρούσαν πλανεμένο, διότι προσευχόταν μόνος του στην Εκκλησία με ψάλτη τον υποτακτικό του. Άλλος ήτο ο λόγος της μονώσεώς του στην Εκκλησία. Ποταμοί δακρύων τον περιέλουαν κατά την διάρκεια της Λειτουργίας. Δεν τελείωνε την Λειτουργία, εάν δεν αισθάνετο έντονα την επίσκεψι της Θείας Χάριτος.

Read More ->>

Ενας αδελφός της Μονής μας είπε στον Γέρο-Αρσένιο:

Ενας αδελφός της Μονής μας είπε στον Γέρο-Αρσένιο:

-Γέροντα, στην αρχή κι εγώ αγρυπνούσα όλη την νύκτα όρθιος. Η κατάνυξις και τα δάκρυα δεν έλειπαν από τα μάτια μου. Δεν είχα εφόδους επιθετικών λογισμών. Το διακόνημά μου το έκαμα με υπακοή και προθυμία. Τώρα όμως τα έχασα όλα. Δεν έχω βία στην προσευχή και δεν μπορώ να σταθώ όρθιος την νύκτα. Με πιάνει αμέλεια και ύπνος.
-Πόσες ώρες, παιδί μου, κοιμάσαι;
-Μέχρι 4-5 ώρες.
-Μην ακούς τι κάναμε εμείς, παιδί μου τον παλιό καιρό. Είχαμε άλλη κράση. Εσύ όλη την μέρα δουλεύεις είναι λίγες 4-5 ώρες. Από τώρα σου συνιστώ να κοιμάσαι 6-7 ώρες;
-Μα, Γέροντα, δεν θα πρέπει κι εμείς να κάνουμε λίγη άσκησι;
-Εεε, τότε μη κοιμάσαι παραπάνω, για να κοιμάσαι, όταν προσεύχεσαι.
Επειδή αυτός ο αδελφός έκανε υπακοή και εκοιμάτο περισσότερες ώρες, από εκείνη την βραδυά βρήκε την κανονική του πορεία στις πνευματικές του προσπάθειες.

Read More ->>

Γνωριμία με τον π. Εφραίμ Κατουνακιώτη

Γνωριμία με τον π. Εφραίμ Κατουνακιώτη

Ο π. Εφραίμ ήτο μια από τις μεγαλύτερες ασκητικές φυσιογνωμίες στον Άθωνα κατά τα τελευταία χρόνια. Είχε σε μεγάλη ευλάβεια τους ασκητές μας π. Ιωσήφ και π. Αρσένιο και τους επεσκέπτετο συχνά.Οπότε κάποια φορά ρώτησα τον π. Αρσένιο:

-Γέροντα, ο παπα-Εφραίμ κατάγεται από άλλη συνοδεία και πως θεωρείται σαν μέλος της δικής σας συνοδείας;-Ο παπα-Εφραίμ, όταν πρωτοήρθε στο Άγιο Όρος το 1933 Πήγε στον παπα Νικηφόρο. Αυτός μόλις τον είδε νεαρόν τότε με τόση ευλάβεια και αγωνιστικό φρόνημα, τον έκειρε μοναχό και με την ευλογία του χειροτονήθηκε ιερεύς. Ρασοφόρος μοναχός έγινε από τον Γέροντα του παπα Νικηφόρου, τον Γέροντα Λογγίνο, Αλλ' επειδή αυτός κοιμήθηκε σύντομα, μεγαλόσχημος μοναχός έγινε από τον παπα Νικηφόρο.Ο Γέρο-Νικηφόρος ήτο αυστηρός στα καλογέρια του. Τους επέβαλε εργόχειρο από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά από εμπειρία προσευχής δεν είχε πολλά να τους προσφέρη; Αλλά καλόγερος πού μόνο δουλεύει χωρίς να ασκείται με υπομονή καθημερινά στην προσευχή, δεν διαφέρει πολύ από τους κοσμικούς!

Read More ->>

Εγκατάστασις σε σπηλιές της Μικράς Αγίας Άννης

Εγκατάστασις σε σπηλιές της Μικράς Αγίας Άννης

Ευρισκόμεθα στην χρονική περίοδο του 1938-39.

Τα χρόνια κύλισαν και οι δύο ασκητές μας δεν εγκατέλειψαν την άσκησι. Οι δυνάμεις τους όμως, ως άνθρωποι και αυτοί «σάρκα φορούντες και τον κόσμον ασκούντες» τους πρόδιδαν. Εσκέφθησαν να έλθουν πλησιέστερα προς τα λιμάνια Αγίας Άννης και Κατουνακίων για κάποια ανθρωπινότερη ζωή και ευκολώτερη μεταφορά των βιοποριστικών τους αναγκαίων πραγμάτων. Ετσι ανίχνευσαν την περιοχή της Μικράς Αγίας Άννης και βρήκαν έρημες σπηλιές, στις οποίες παλαιότερα είχαν ασκηθή ονομαστοί Αθωνίτες Πατέρες. Έδωσαν την καλύβη τους της Σκήτης του Αγίου Βασιλείου στον μοναχό Ιωάννη και εκείνοι μετέφεραν στις πλάτες τους τα λίγα πράγματα τους, πού δεν ήσαν περισσότερα από 3-4 τσουβάλια.Στην νέα τους κατοικία η Κυρία Θεοτόκος, Ηγουμένη του Όρους, δεν άργησε να τους στείλη και νέους αδελφούς κοντά τους. Πρώτος ήλθε ο κατά σάρκα αδελφός του Γέροντος Ιωσήφ ο οποίος έλαβε στην κουρά το όνομα μοναχός Αθανάσιος. Μετά απ' αυτόν ακολούθησε ο μοναχός Ιωσήφ, ο οποίος επάνδρωσε προ ετών την μέχρι τότε ιδιόρρυθμη Μονή του Βατοπεδίου, έχοντας σήμερα περί τους 80 μοναχούς με καθηγούμενο τον ιερομόναχο Εφραίμ.

Read More ->>

Γνωριμία μας με τον Γέροντα Παίσιο Αγιορείτη

Γνωριμία μας με τον Γέροντα Παίσιο Αγιορείτη

Εκείνο τον καιρό ζούσε στην Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου της Μονής Ιβήρων κι ένας άλλος μεγάλος ασκητής, ο Γέροντας Παίσιος. Αρκετοί νέοι μοναχοί ακολουθούσαν τις πνευματικές του συμβουλές και οδηγίες στην ησυχαστική ζωή. Ανάμεσα τους ήτο και ο ιερομόναχος π. Βασίλειος Γουντικάκης, ο οποίος προσκλήθηκε από την Μονή Σταυρονικήτα να την επάνδρωση. Μέχρι τότε η Μονή αυτή (1968) ήτο ιδιόρρυθμη. Με την νέα μικρή Αδελφότητα υπό τον Αρχιμ. π. Βασίλειο η Μονή μετετράπη σε κοινοβιακό μοναστικό καθεστώς από αιώνων αναγνωρισμένο και δοκιμασμένο.

Προκειμένου να στηριχθούν οι νέοι αδελφοί στο νέο γι' αυτούς κοινοβιακό πρόγραμμα, ο π. Βασίλειος ζήτησε να κοινοβιάση και ο Γέρο-Παίσιος. Εκείνος δέχθηκε. Δεν έμεινε όμως πολύ καιρό μέσα στην Μονή. Εστάλη να γηροκομήση τον ρώσο ιερομόναχο π. Τύχωνα, πού έμενε μόνος του στο Κελί του Τιμίου Σταυρού, πού άνηκε στην εδαφική περιφέρεια της Μονής. Του συμπαραστάθηκε του παπα Τύχωνος μέχρι της οσιακής του τελευτής.

Read More ->>

Συνασκητής Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστού

Γέροντας Αρσένιος ο σπηλιώτης

Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ (1886 – 1983)

(ΣΥΝΑΣΚΗΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΟΥ)

Σε μια μικρή συνάθροιση με λαϊκούς , ένας ευλαβής νέος είπε στο γέροντα Αρσένιο.

Παππού, σε παρακαλώ να εύχεσαι για μένα.

Πώς σε λένε;Με λένε Ανδρέα.Εγώ να εύχομαι για τον Ανδρέα, αλλά για να πιάσει η δική μου προσευχή πρέπει να ενδιαφέρεται και να εύχεται και ο Ανδρέας για τον εαυτό του.

Ο άγιος Αντώνιος λέει, «ούτε εγώ σ` ελεώ ούτε ο Θεός σ` ελεεί, αν δεν ελεήσεις πρώτα εσύ τον εαυτό σου».Δηλαδή, Γέροντα;Μα δεν το καταλαβαίνεις;Καλά, τότε να σου πω κάτι που συνέβη επί των ημερών μου.Πέρασε ένας προσκυνητής από την έρημο ψάχνοντας άγιους, όπως και εσύ τώρα, για να του κάνουν προσευχή.Βρίσκει ένα ασκητή και του λέει.«σε παρακαλώ Γέροντα, προσευχήσου για μένα, έχω σοβαρά προβλήματα».Ο ασκητής τον λυπήθηκε και κάθε βράδυ στην αγρυπνία, δώστου προσευχή για τον κοσμικό.Μια νύχτα ενώ προσευχόταν, βλέπει έξω από το κελί του τον σατανά, να γελά  σαρκαστικά και να κοροϊδεύει.

Read More ->>

Σάββας ο πνευματικός 1821-1908

Σάββας ο πνευματικός  1821-1908

 Μια σπουδαία Αγιορείτικη Μορφή είναι και ο παπα – Σάββας  ο πνευματικός.

 Μέγας ασκητής, ισάγγελος  λειτουργός, ασύγκριτος εξομολόγος και καθοδηγητής ψυχών.

 Αναρίθμητες ψυχές ταλαιπωρημένες σε χρόνους δύσκολους και ταραγμένους βρήκαν κοντά του το λιμάνι της σωτηρίας, τους δρόμους της ζωής το ύδωρ της αναπαύσεως. Στους τόσους που εξομολογούσε ο παπα – Σάββας ήταν και ένας ρουμάνος διάκονος.

Νεαρός ακόμη ήρθε στον Άθω και ησύχαζε κάπου στην έρημο, όχι πολύ μακριά από την Μικρά Αγία Άννα.Πνευματικέ μου, του λέει μια μέρα ο διάκονος αυτός περίλυπα, σε παρακαλώ μην ξεχάσεις να μνημονεύσειςΑύριο στην λειτουργία την μητέρα μου που έχει τα τρίτα της.

Τα λόγια αυτά χτύπησαν στην ακοή του παπα – Σάββα σαν λόγια που πρόδιδαν θριάμβους του διαβόλου.Ο Γέροντας ταράχτηκε. Εδώ σκέφτηκε κάποιο άσχημο φαγητό μαγείρεψε ο εχθρός.

Ο πανούργος! Με πόση τέχνη πλανεύει και σκοτίζει τα πλάσματα του Θεού.

Χωρίς να δείξει εξωτερικά την αγωνιά του, επιδόθηκε στην ανίχνευση του κακού.

Read More ->>

Αββακούμ ο ανυπόδητος 1894-1978

Αββακούμ ο ανυπόδητος  1894-1978

Ο πατέρας Αββακούμ ήταν καλός εργάτης της προσευχής και της εγκράτειας.

 Στο ασκηταριό του στην Βίγλα  είχε σύντροφο του την εγκράτεια.

Λίγο βρασμένο ρυζάκι, και πολλάκις ανάλαδο, ήταν από τα πιο συνηθισμένα γεύματα.

Γέροντα, θέλει πλύσιμο του είπε κάποτε ένας αδελφός της Λαύρας, όταν τον είδε να ρίχνει το ρύζι στην κατσαρόλα, χωρίς να το πλύνει προηγουμένως.Όλα άγια με την προσευχή, ήταν η απάντηση του π. Αββακούμ ο οποίος εφάρμοσε και σε αυτό το σημείο τον λόγο της Γραφής.

«Παν κτίσμα Θεού καλόν και ουδέν απόβλητον μετά ευχαριστίας λαμβανόμενων, αγιάζεται γαρ δια λόγου Θεού και εντεύξεως».Το κελάκι του ήταν πτωχό και απέριττο, αλλά αυτός το ονόμαζε παλάτι. Η σύντροφος κακοπάθεια του βίου του τον είχε κάνει να αρκείται στα ελάχιστα, και το πνεύμα

της ευγνωμοσύνης τον δίδασκε να τα θεωρεί και αυτά πολλά και τον εαυτό του ανάξιο για τόσες ευλογίες.

Read More ->>

Συζητήσεις στον Άθωνα

Συζητήσεις στον Άθωνα

Αποσπάσματα από το βιβλίο "Συζητήσεις στον Άθωνα" του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού.

Τι είναι η θεία Χάρη; Είναι δυνατόν να περιγραφεί;

Ότι ανήκει στην υπερφυσική θεία ιδιότητα δεν μπορεί ποτέ να περιγραφεί από τα κτιστά όντα. Αμυδρά και σκιωδώς κατανοείται από τον άνθρωπο, γιατί το θείο είναι ακατάληπτο και απερίγραπτο.

Θεία Χάρη ονομάζουμε τη θεία δύναμη και ενέργεια με την οποία ο Θεός κατασκεύασε και συντηρεί το σύμπαν. Χάρη ονομάζεται γιατί ακριβώς παρέχεται από το Θεό δωρεάν.

Αυτή είναι και για μας η μόνιμη ελπίδα και παρηγοριά. Αυτή στερηθήκαμε με την πτώση. Την επανέφερε όμως ο Κύριος μας με την παρουσία του στη γη. Αυτή ανάλογα με την πίστη και την ακρίβεια της τηρήσεως των θείων εντολών, μας απαλλάσσει από την αιχμαλωσία του παλαιού ανθρώπου, του χοϊκού, και μας μεταμορφώνει κτίζοντας μέσα μας την εικόνα του επουρανίου. Πρέπει όμως, εδώ να τονίσουμε ότι όλα εξαρτώνται από το Θεό και όχι από την ανθρώπινη δραστηριότητα.Το ταπεινό φρόνημα και ιδιαίτερα η εκδήλωση συμπάθειας και αγάπης προκαλεί την επέμβαση και παρουσία της Χάριτος.

Read More ->>

Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθείτης

Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθείτης
Προηγούμενος Ι.Μονής Φιλοθέου
Σχετικά  με την προσευχή διηγείται ο Γέροντας Εφραίμ.

Η προσευχή είναι καταπέλτης κατά των δαιμόνων, κατά των παθών, κατά της αμαρτίας και γενικά, βέβαια, κατά παντός που εναντιώνεται στο δρόμο της σωτηρίας.Κάποτε ήταν ένας μοναχός και είχε πέσει σε αμέλεια πολλή. Τόσο ώστε και τον κανόνα του άφησε και στράφηκε προς το κόσμο.

Πήγε στην πατρίδα του την Κεφαλονιά. Πήγε λοιπόν να προσκύνηση τον Αγιον Γεράσιμο.

Πηγαίνοντας λοιπόν να προσκυνήσει τον Άγιο, τον συναντά μια δαιμονισμένη στο δρόμο και του λέει.Ξέρεις τι κρατάς στο χέρι σου;Αχ, να ήξερες, ταλαίπωρε τι κρατάς στο χέρι σου;

Να ήξερες πόσο με καίει εμένα αυτό το κομποσκοίνι σου, και συ το κρατάς, έτσι από συνήθεια για το τύπο!Εμβρόντητος έμεινε ο μοναχός.Από Θεού ήταν να μιλήσει το δαιμόνιο. Συνήλθε. Τον φώτισε ο Θεός και λέγει στον εαυτό του.Για δες τι κάνω ο ανόητος!

Κρατώ στο χέρι μου το δυνατότερο όπλο και δεν μπορώ να χτυπήσω ένα διάβολο.

Και όχι μόνο να τον κτυπήσω δεν μπορώ αλλά με σύρει και αιχμάλωτο όπου θέλει.

Ήμαρτον Θεέ μου.

Και την ίδια αυτή στιγμή αναχωρεί για το μοναστήρι.

Μετανοιωμένος έβαλε πάλι αρχή καλή. Τόσο πρόκοψε στην ευχή ώστε έγινε υπόδειγμα ωφέλειας και για τους άλλους.

 Τον πρόλαβε και η ταπεινότητα μου αυτόν τον Γέροντα.

Δεν άκουγες από το στόμα του άλλο, παρά το Κύριε Ιησού ελέησον με! Ακατάπαυστα.

Του έλεγες κάτι, σου έλεγε δυο λέξεις και η γλώσσα του γύρισε ευθύς στην ευχή.

Τόσο την είχε συνηθίσει. Τόσο τον είχε αλλοίωση.

Read More ->>

Η ιστορία ενός πρώην μάγου

Η ιστορία ενός πρώην μάγου

­ Ιησούς Χριστός Νικά

(μοναχός Ιωσήφ).

Διαβάστε την ιστορία ενός πρώην μάγου που γνωρίζει θρησκειολογία τόσο όσο κανένας άλλος, και όχι μόνο εξωτερικά αλλά εσωτερικά, βιωματικά, τον βουδισμό, κομφουκιανισμό, ινδουισμό, πνευματισμό, μασονισμό, μαγεία, γιόγκα, δαιμονολατρία και άλλα πολλά. Επίσης καταλήγει στο ότι όλες αυτές οι θρησκείες έχουν κοινή σχέση, δηλαδή έχουν στο κέντρο τους τον Εωσφόρο.
Το κείμενο πού ακολουθεί, εστάλη από τον μοναχό Ιωσήφ εις τους εν Χριστώ αδελφούς του εις Κύπρον:
Τελευταίως ήρθεν εδώ στο Άγιον Όρος ένα παιδάκι 16­-17 . Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τριών χρόνων οί γονείς του το έδωσαν σε κάτι μάγους εις την Κίναν και το έβαλαν σε Κινέζικο μοναστήρι, οπού πιστεύουν εις τον Βούδα. Μέχρι 11 χρόνων το παιδί έγινε τέλειος μάγος. Διηγείται ό ίδιος ότι μπορούσε να καλέσει οποίον δαίμονα ήθελε. Έχει λέγει άλλον δαίμονα για την πορνείαν, άλλον του θυμού, της κατακρίσεως,κ.τ.λ.

Read More ->>

Ἡ Μασονία εἶναι ὁ μέγιστος ἐχθρός τής Ορθοδοξίας

Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος :
Ἡ Μασονία εἶναι ὁ μέγιστος ἐχθρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐσωτερικὸς καὶ ἐξωτερικὸς

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς), Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος (1881-1956) ἀνήκει στὶς ἐπιφανέστερες καὶ μὲ οἰκουμενικὸ κῦρος θεολογικὲς μορφὲς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας τοῦ τελευταίου αἰῶνος, μαζὶ καὶ μὲ τὸν πνευματικό του υἱό, τὸν γνωστὸ Γέροντα καὶ Θεολόγο Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, τῆς Μονῆς τοῦ Τσέλιε, Καθηγητὴ (1935-1945) τῆς Δογματικῆς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Βελιγραδίου. Ὁ Νικόλαος Βελιμίροβιτς, διδάκτωρ τῆς Θεολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βέρνης (1908) καὶ τῆς Φιλοσοφίας στὸ Πανεπιστήμο τῆς Γενεύης (1909), ἀκολούθησε μετέπειτα τὴν ὁδὸ τῆς ἀφιερώσεως στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του. Ὑπηρέτησε τὴν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας ὡς Ἐπίσκοπος Ζίτσας (1919, 1934-1941) καὶ Ἀχρίδος (1920-1934). Μετὰ τὴν ἐπικράτηση τῶν Γερμανῶν στὴ Γιουγκοσλαβία (1941) ὑπέστη διώξεις καὶ κατέληξε στὸ στρατόπεδο συγκεντρώσεως Νταχάου, ὅπου ὑπέστη κακουχίες καὶ βασανιστήρια. Μετὰ τὸ πέρας τοῦ Β΄ Π.Π. καὶ τὴν ἐπικράτηση τοῦ κομμουνισμοῦ στὴ Νοτιοσλαβία, κατέφυγε στὶς Η.Π.Α. ὅπου δίδαξε σὲ διάφορες Ὀρθόδοξες Χριστιανικὲς Πανεπιστημιακὲς Σχολὲς καὶ Σεμινάρια. Ἀνακηρύχθηκε Ἅγιος ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας τὸ ἔτος 2003, ἑορταζόμενος στὶς 18 Μαρτίου (ἡμερομηνία κοιμήσεως).

Read More ->>

Η Ορθόδοξη πίστη και η Μασωνία

Η Ορθόδοξη πίστη και η Μασωνία

Είναι δυνατόν κάποιος να είναι χριστιανός ορθόδοξος και ταυτοχρόνως να είναι και Μασώνος;

Γράφει ο Πρωτ. Βασίλειος Α.Γεωργόπουλος . Δρ.Θ

Βασική τακτική διαφόρων ομάδων, κινήσεων, οργανώσεων κ. α όπου ο χαρακτήρας τους, οι διδασκαλίες και οι πρακτικές είναι απολύτως ασυμβίβαστες με την ορθόδοξη πίστη μας, είναι η προσπάθεια χειραγώγησης των ανθρώπων μέσω της παραπληροφόρησης. Τακτική η οποία κατ’ εξοχήν χρησιμοποιείται από τον Τεκτονισμό η Μασωνία.

Μόνιμη επωδός των διαφόρων Τεκτόνων αποτελεί ο ισχυρισμός, ότι αποτελούν απλώς φιλοσοφική οργάνωση που αποβλέπει στην αναζήτηση της αλήθειας, στην κοινωνική και ατομική πρόοδο χωρίς να έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Άποψη που προσπαθούν να τη διαδώσουν με κάθε πρόσφορο μέσο και σε κάθε ευκαιρία. Θεωρούν μάλιστα ότι μπορεί κάποιος να είναι ταυτοχρόνως και χριστιανός και Τέκτονας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν κάποιος να είναι χριστιανός ορθόδοξος και ταυτοχρόνως να είναι και Μασώνος ;

Read More ->>

Θα δεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στις Εκκλησίες;

Θα δεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στις Εκκλησίες;
(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επισκ. Αχρίδος)

Στο προηγούμενο γράμμα μου απαντάτε πάλι με ερώτηση: «Θα ανεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στην Εκκλησία;». Οπωσδήποτε. Το ανεχόταν και τότε, θα το ανεχόταν και τώρα. Τότε υπήρχε στα Ιεροσόλυμα ο ναός του Σολομώντα, ένα από τα σπάνια θαύματα της αρχιτεκτονικής και πολυτέλειας στον κόσμο. Τούτος ο ναός είχε περισσότερο χρυσό και πολύτιμες πέτρες εσωτερικά απ' ό,τι έχουν σήμερα όλοι οι χριστιανικοί ναοί στα Βαλκάνια. «Και όλον τον οίκον περιέσχε χρυσίω έως συντέλειας παντός του οίκου» (Γ' Βασ. 6,22). Σ' αυτό το ναό έμπαινε ο Χριστός πολλές φορές, όμως ποτέ δεν εξέφρασε τη δική σας σκέψη, ότι θα έπρεπε όλα αυτά να μεταμορφωθούν σε ψωμί και να φαγωθούν.

Read More ->>

«Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθείτου
«Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»

 Ευλογημένα μου παιδιά,

Κινούμενος από αγάπη και ενδιαφέρον θα προσπαθήσω με την ελάχιστη δύναμι, που υπάρχει, να σας πω δυο λόγια πατρικής στοργής και αγάπης…

Εμείς οι ταλαίπωροι άνθρωποι- ων πρώτος ειμί εγώ- κρίνουμε εύκολα. Για έναν άνθρωπο, ή τον βλέπουμε αμαρτάνοντα ή ακούσαμε ότι αμάρτησε ή μας τον κατηγόρησαν άλλοι, αμέσως ασυζητητί , χωρίς έλεγχο, χωρίς βασανισμό, κατά πόσον είναι αυτό αλήθεια ή όχι, αμέσως καταφέρουμε τον λίθον του αναθέματος και τον χτυπάμε εφαρμόζοντας τον Μωσαϊκό νόμο.Έχουμε τόσες αμαρτίες επάνω μας, είμεθα τόσο φορτωμένοι, έχουμε τόσα προσωπικά σφάλματα κι όμως έχουμε κάνει τόσα λάθη στις κρίσεις μας. Παρ’ ότι έχουμε συλλάβει τον εαυτό μας να κάνει κρίσεις λανθασμένες, επιμένουμε∙ και με την παραμικρή αιτία και αφορμή, αμέσως ξεκινούν οι γλώσσες, τα τηλέφωνα κι αρχίζουν τα «κατηγορώ» και το «κουτσομπολιό». Έτσι ο διάβολος νοίγει τα βιβλιάρια όλων μας κι αρχίζει να καταγράφη μέσα στο ποινικό μας ευθύνες. Γιατί να γίνεται αυτό, εφ’ ‘όσον ο Χριστός μας μας διδάσκει πολύ καθαρά να μη κρίνουμε;

Read More ->>