Ο πατήρ Σεργκέι - Λέοντας Τολστόι (1828- 1910)

Ο πατήρ Σεργκέι
Λέοντας Τολστόι (1828- 1910)
Α΄

Γύρω στά 1840, στήν Πετρούπολη, συνέβηκε ένα γεγονός πού κατέπληξε όλο τόν κόσμο. Ένας πρίγκιπας, σωστός λεβέντης καί σπάνιας ομορφιάς νέος διοικητής ’ίλης ιππικού γιά τόν όποιο όλοι ήταν πεπεισμένοι ότι θά φτάσει ύπασπιστής τού αύτοκράτορα καί θά κάνει λαμπρή σταδιοδρομία στήν αυλή τού Νικολάου Α' ένα μήνα πρίν άπ’ τή μέρα πού θά παντρευόταν μέ μιά πανέμορφη δεσποινίδα άπ’ τήν άκολουθία της αύτοκρατόρισσας, παραιτήθηκε άπ’ τό στρατό , χάλασε τήν αρραβώνα, χάρισε τό τσιφλίκι του στήν αδερφή του καί πηγε νά μονάσει σέ κάποιο μακρινό μοναστήρι. Ή πράξη του αυτή θεωρήθηκε παράλογη κι ακατανόητη σέ όλους όσοι δέ γνώριζαν τίς πραγματικές αιτίες πού τήν υποκίνησαν. Όμως,γιά τόν πρίγκιπα Στεπάν Κασάτσκι ή εξέλιξη αυτή ήταν τόσο φυσιολογική , ώστε δέν μπορούσε νά φανταστεί ότι θά τού ήταν δυνατό νά άντιδράσει διαφορετικά.

Ό πατέρας τού Στεπάν Κασάτσκι, συνταγματάρχης έ.ά. της αύτοκρατορικής φρουράς, είχε πεθάνει όταν ό γιός του δέν είχε συπληρώσει τά δώδεκα χρόνια. Παρ’ όλο πού στή μητέρα του ήταν πολύ δύσκολο νά άποχωριστεϊ τό παιδί της, ωστόσο στάθηκε άδύνατο νά μήν ικανοποιήσει τήν έπιθυμία τού μακαρίτη, ό όποιος της είχε ζητήσει πώς αν πεθάνει νά μήν κρατήσει τό παιδί στό σπίτι, αλλά νά τό στείλει στή στρατιωτική σχολή. ’Έτσι κι έγινε. Ή μητέρα κι ή αδερφή του Βαρβάρα μετακόμισαν στήν Πετρούπολη γιά νά βρίσκονται κοντά του καί νά περνούν όλοι μαζί τίς γιορτές στό σπίτι.

Read More ->>

Στο μοναστήρι Ποκροάβε

Ο πατήρ Σεργκέι
Λέοντας Τολστόι (1828- 1910)
Γ' Στο μοναστήρι Ποκροάβε

Ό Κασάτσκι πήγε καί κλείστηκε στό μοναστήρι Ποκροάβε. Ό ήγούμενος της μονής ήταν ένας φιλοσοφημένος καλόγερος,γνωστός συγγραφέας, από παλιά άριστοκρατική οικογένεια. Ύπήρξε μαθητής τού διάσημου ασκητή ’Αμβροσίου, πού μέ τή σειρά του ήταν μαθητής τού Μακάριου, ό όποιος ύπήρξε μαθητής τού ασκητή Λεωνίδα, πού ήταν μαθητής τού Πάίσιου Βελιτσκόφσκυ. Ό Κασάτσκι έγινε ττνευματικό τέκνο τού ήγούμενου τής μονής Ποκροάβε.

Εκτός άπ’ τό α’ίσθημα τής ανωτερότητας πού αισθανόταν έναντι των άλλων καλόγερων, ό Κασάτσκι, έτσι όπως συνέβαινε σέ όλες τις ένέργειές του, έβρισκε στό μοναστήρι τήν ικανοποίηση τής ολοκλήρωσης, τόσο τής πρακτικής, όσο καί τής πνευματικής του ζωής. Όπως καί στό στρατό, όπου είχε κατορθώσει νά ’ναι ένας τέλειος αξιωματικός πού συνεχώς διεύρυνε καί βελτίωνε τήν επαγγελματική του κατάρτιση, έτσι καί στό μοναστήρι προσπαθούσε νά γίνει τέλειος ασκητής. Ήταν φιλόπονος, ψύχραιμος, θεοσεβής, καλοκάγαθος, αγνός στις πράξεις και στις σκέψεις του, υπάκουος ατούς άνωτέρους του. Ή πειθαρχία πού είχε αφομοιώσει στό στρατό τόν διευκόλυνε πολύ στό μοναχικό του βίο. ’Άν καί πολλά πράγματα πού συνέβαιναν στό μοναστήρι δέν τού άρεζαν, ώστόσο,χάρη στό αίσθημα τής πειθαρχίας τά παράβλεπε όλα κι έλεγε μέσα του: «Δέν έχω δικαίωμα νά κρίνω, αλλά νά έκπληρώνω ταπεινά τίς έντολές, είτε άγρυττνώντας μπροστά στά Ιερά λείψανα, είτε ψέλνοντας, είτε ασχολούμενος μέ τό αρχονταρίκι». Χωρίς τό αίσθημα τής υποταγής θά τού ήταν πολύ δύσκολο νά συνηθίσει στίς ατέλειωτες μονότονες λειτουργίες καί τίς άσχημες συνήθειες τών αδελφών μοναχών. 

Read More ->>

Στό Μοναστήρι του πατρός Σεργκέι

Ο πατήρ Σεργκέι
Λέοντας Τολστόι (1828- 1910)
Δ’  Στό Μοναστήρι του πατρός Σεργκέι

'Ήταν άπόκριες κι είχαν περάσει έξι χρόνια άπό τότε πού ό πατήρ Σεργκέι είχε γίνει ερημίτης, όταν μιά εύθυμη παρέα, άντρες καί γυναίκες, άπό τή γειτονική πόλη, υστέρα άπό γερό φαγοπότι άποφάσισε νά κάνει βόλτα μέ τίς τρόικες. Στήν παρέα ήταν δυό δικηγόροι, ένας πλούσιος τσιφλικάς, ένας άξιωματικός καί τέσσερις γυναίκες. Ή μιά άπ’ αύτές ήταν γυναίκα τοΰ άξιωματικοΰ, ή άλλη τοΰ τσιφλικά, ή τρίτη ήταν άδερφή του κι ή τέταρτη ήταν χωρισμένη, πολύ πλούσια, όμορφη , γνωστή σ’ όλόκληρη τήν πόλη άπ’ τά ερωτικά σκάνδαλα καί τήν έκκεντρικότητά της.Ό καιρός ήταν θαυμάσιος κι ή διαδρομή ύπέροχη. Άφοΰ διήνυσαν δέκα περίπου χιλιόμετρα, σταμάτησαν κι άρχισαν νά αναρωτιούνται άν θά συνεχίσουν τη διαδρομή ή θά γυρίσουν στήν πόλη.Ποϋ όδηγει αυτός ό δρόμος; ρώτησε ή όμορφη διαζευγμένη κυρία πού τή λέγανε Μακόφκινα.

Στό Ταμπίνο. Απέχει μόλις δώδεκα χιλιόμετρα από δώ, απάντησε ένας άπ’ τούς δικηγόρους πού της έκανε κόρτε.

Καί πιό πέρα;

Πιό πέρα πάει στήν τοποθεσία Α’. Κι από κεϊ στό μοναστήρι.

Στό μοναστήρι τοΰ πατρός Σεργκέι;

Μάλιστα.

Πού δέν είναι άλλος από τόν κατά κόσμον Κασάτσκι;

Μάλιστα.

Κυρίες καί κύριοι! Πάμε στόν Κασάτσκι, τόν ώραϊο καλόγερο! Θά φάμε καί θά ξεκουραστούμε στή μονή.

Read More ->>

Στην ερημική σπηλιά

ΣΤ'  Στην ερημική σπηλιά
Ο πατήρ Σεργκέι
Λέοντας Τολστόι (1828- 1910)

Ό πατήρ Σεργκέι πέρασε κι άλλα έφτά χρόνια στήν έρημική σπηλιά. Στήν αρχή δεχόταν πολλά άπ’ τά δώρα πού τού προσφέρανε: τσάι, ζάχαρη, άσπρο ψωμί, γάλα, ρούχα καί ξύλα. Αλλά, όσο περνούσαν τά χρόνια, τόσο έκανε τή ζωή του σκληρότερη καί λιτή, άρνούμενος ότιδήποτε θεωρούσε πώς ήταν περιττό καί τελικά έφτασε νά δέχεται μόνο μαύρο ψωμί καί μόνο μιά φορά τή βδομάδα. Τά δώρα πού έπαιρνε άπ’ τούς πιστούς πού έρχονταν νά τόν δουν τά μοίραζε στοάς φτωχούς καί στοάς ζητιάνους.Περνούσε τόν καιρό του προσευχόμενος ή κουβεντιάζοντας μέ τούς πιστούς πού έρχονταν όλο καί περισσότεροι γιά νά τόν δουν. Άπ’ τό κελί έβγαινε μόνο όταν πήγαινε στήν εκκλησία κι αυτό γινόταν κάπου τρεις φορές τό χρόνο, ή όταν έπρεπε νά πάει γιά ξύλα καί νερό.

Είχαν περάσει πέντε χρόνια άπ’ τόν ερχομό του στό Ταμπίνο όταν έγινε τό έπεισόδιο μέ τήν Μακόφκινα. Σέ λίγο ό κόσμος έμαθε γιά τήν περίεργη έπίσκεψή της εκείνη τή νύχτα πού είχε σάν αποτέλεσμα νά μετανοήσει γιά τήν άσωτη ζωή της καί νά καλογερέψει. Άπό έκείνη τή στιγμή ή φήμη τού έρημίτη καλόγερου ξεπέρασε τά όρια της περιοχής. Τό κελί του έγινε τόπος λατρείας γιά πολλούς προσκυνητές πού έρχονταν άπ’ ολόκληρη τή χώρα. Όπως συμβαίνει συνήθως σέ παρόμοιες περιπτώσεις, άρχισε νά διαδίδεται ή φήμη πώς είναι άγιος καί θαυματουργός. ’Έτσι, έκτός άπ’ τούς προσκυνητές άρχισαν νά καταφτάνουν στή σπηλιά του τυφλοί, κουτσοί κι ανίατοι ασθενείς γιά νά τούς κάνει καλά.

Read More ->>

Ενας δυστυχισμένος αμαρτωλός

Ο πατήρ Σεργκέι
Λέοντας Τολστόι (1828-1910)
Ενας δυστυχισμένος αμαρτωλός

Ή Πάσενκα δέν ήταν πρό πολλοΰ ή γυναίκα πού ήξερε. Ήταν ή Πρασκόβια Μιχάηλοβνα, μιά γριά ξερακιανή , σταφιδιασμένη, πεθερά ενός ανεπρόκοπου καί μπεκρούλιακα υπαλληλάκου. Στήν πραγματικότητα αύτή δούλευε καί συντηρούσε όχι μόνο τόν έαυτό της, αλλά καί τήν κόρη, τό γαμπρό καί τά πέντε της έγγονάκια. ’Έκανε μαθήματα μουσικής στά παιδιά των πραματευτάδων, παίρνοντας πενήντα καπίκια τήν ώρα. ’Έκανε πότε τέσσερις καί πότε πέντε ώρες τή μέρα κι έτσι έβγαζε κάπου έξήντα ρούβλια τό μήνα. Αύτά ήταν όλα κι όλα τά έσοδά της. Δέν έφταναν ούτε γιά ψωμί. Ή Πάσενκα είχε γράψει σέ όλους τούς γνωστούς καί φίλους μέ τήν παράκληση νά βρουν καμιά δουλειά γιά τό γαμπρό της. Είχε γράψει καί στόν πατέρα Σεργκέι, αλλά τό γράμμα δέν τόν βρήκε.Ήταν Σάββατο καί ή Πρασκόβια Μιχάηλοβνα έτοίμαζε ένα τσουρέκι μέ σταφίδες πού παλιότερα τό ’φτιάχνε αριστοτεχνικά ό δουλοπάροικος μάγειρας τοϋ πατέρα της. Τήν άλλη μέρα ήταν γιορτή κι ήθελε νά προσφέρει κάτι τό ιδιαίτερο στά έγγονάκια της.

Read More ->>