Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Αργά βαδίζει ο Χριστός

Αργά βαδίζει ο Χριστός

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς 

Πρόλογος των Εκδοτών

Πίνακας Περιεχομένων

Ή έκδοση στά Ελληνικά των έργων του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς αποτελεί τιμή καί εύλογία γιά τίς 'Εκδόσεις Έν πλω. "Οχι μόνο γιατί ό άγιος Νικόλαος είναι ένας άγιος μέ θεολογική βαθύτητα καί οικουμενικό κύρος, αλλά καί γιατί αύτός καθαυτός ό λόγος του αποτελεί μιά πολυεπίπεδη μύηση σέ ένα κόσμο χάριτος καί άλήθειας.Όπως οί σταγόνες της βροχής πέφτουν από τόν ούρανό 'ίδιες παντού, άλλά τό έδαφος πού τίς δέχεται παρουσιάζει ποικιλία μορφολογίας, έτσι συμβαίνει καί μέ τή χάρη τού Θεού στούς άγιους: είναι'ίδιας ποιότητας γιά όλους, όμως κάθε άγιος παρουσιάζει  τά  δικά  του  ξεχωριστά,  προσωπικά  ιδιώματα,πού  ή  χάρις άναδεικνύει καί στιλβώνει μέ τό φώς καί τή λαμπρότητά της. Κι έτσι, κάθε άγιος έχει τόν ιδιαίτερο χαρακτήρα καί τήν ιδιαίτερη ομορφιά του -στόν ένα λαμποκοπά τό τάδε χάρισμα, στόν άλλο τό δείνα. Ό άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς συγκεντρώνει στό πρόσωπο του τέτοια χαρίσματα καί ιδιώματα, πού δέν θά ήταν ύπερβολή νά τόν χαρακτήριζε κανείς, σύγχρονο πατέρα της Εκκλησίας. Υπήρξε μεγάλος θεολόγος μέ βαθιά γνώση των θεολογικών καί φιλοσοφικών ρευμάτων της εποχής του- ποιμένας μέ ασίγαστη την έγνοια καί τη φροντίδα γιά τό ποίμνιο  του-  άνθρωπος  μέ  πλατιά  καλλιέργεια  καί  διεθνή  άκτινοβολία  σέ

ποικίλα περιβάλλοντα, θρησκευτικά καί μή· χριστιανός μέ βαθιά προσήλωση στήν εύαγγελική του αποστολή καί άσβεστο πόθο τών έσχάτων.

Read More ->>

Πρόλογος

Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς 
Αργά βαδίζει ο Χριστός
Πρόλογος
Ο Χριστός βαδίζει άργά μέσα στήν Ιστορία. Αργά  σάν βαθύ ποτάμι, πού κάποιο παιδί θά τό νόμιζε ακίνητο, άλλά πού ό άνθρωπος δέν θά μποροοσε νά τοϋ φτιάξει φράγμα. Άργά σάν σιτάρι, πού σπέρνεις τύ φθινόπωρο καί τό χειμώνα νομίζεις δτι είναι νεκρό. Άκόμα δέν ήρθε ή άνοιξη γιά τόν σπόρο τού Χριστού. Ό δρόμος Του είναι δύσκολος. Γι' αύτύ βαδίζει άργά. Πορεύεται μέσα άπό λακκούβες  αίματος,  μέσα  άπό  τό  σκοτάδι  τών  άμαρτιών,  καί  μέσα  άπό  τά άγκάθια τών ληστών. Είναι στενός ό δρόμος Του καί πολλοί πεσμένοι άμαρτωλοί βρίσκονται στύν γκρεμύ καί στίς δυό πλευρές τοϋ δρόμου Του. Εκείνος πρέπει νά σκύβει καί στίς δυύ πλευρές, νά τούς σηκώνει καί νά τούς τραβά πίσω Του και νά περπατά πρός τά μπρός. Γι' αύτό βαδίζει άργά.Βαδίζει άργά, γιατί τό πλήρωμά Του είναι μακριά. Τό πλήρωμά Του εκτείνεται στά πέρατα τής ιστορίας καί ή θέση Του είναι στά έσχατα...Ό άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) ύπήρξε Επίσκοπος της 'Ορθόδοξης
Σέρβικης Εκκλησίας καί θεολόγος μέ οικουμενικό κύρος καί άκτινοβολία.Τόν Μάιο του 2003, ή 'Ιερά Σύνοδος της Όρθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τόν διεκήρυξε "Αγιο καί τόν ενέταξε στό 'Αγιολόγιο της στίς 18 Μαρτίου (Κοίμηση) καί στίς 3 Μαΐου (Μεταφορά λειψάνων).

Read More ->>

Γιά οσους προσμένουν μέ ανυπομονησία τη Βασιλεία τού Χριστού

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Γιά οσους προσμένουν μέ ανυπομονησία τη Βασιλεία τού Χριστού

Λέγει αύτώ Σίμων Πέτρος· Κύριε, πού ύπάγεις;άττεκρίθη αύτώ ό Ιησούς· όπου έγώ ύπάγω, ού δύνασαί μοι νυν άκολουθησαι. ύστερον δέ ακολουθήσεις μοι. (Ίω. 13,36)

"Αργά περπατά ό Χριστός, άγαπητά άδέλφια. Προσέχει πού θά σταθεί τό άγιο πόδι Του, γιατί δέν θέλει νά σταθεί στό αίμα. Επιλέγει στενά σοκάκια στη γη, στενόχωρα,γιατί δέν μπορεί νά περπατά στήν πλατιά ιδιοκτησία της άμαρτίας. Ξεγλιστρά ανάμεσα στους ληστές, διαγκωνιζόμενος διαρκώς,γιατί πρέπει νά περάσει μπροστά. Έρχεται, φερ' ειπείν, ό Χριστός σέ μάς σάν φιλοξενούμενος καί μάς ρωτά: «Δείξτε μου δρόμο χωρίς αιμα,χωρίς άμαρτία καί χωρίς ληστές!»

Ποιά άπάντηση θά μπορούσαμε νά Του δώσουμε; Που θά βρίσκαμε δρόμο άξιο τού βαδίσματος Του; Έάν κόχλαζε όλο τό ξεραμένο αίμα άπό τή γη, ή γη θά παρουσίαζε έναν ώκεανό αίματος. Έάν άναβε φωτιά σέ κάθε μέρος ατιμασμένο άπό τήν άμαρτία,ή γή θά είχε μεταμορφωθεί σέ μία φλεγόμενη κόλαση. Έάν είχαν άναστηθεϊ όλοι οί νεκροί ληστές καί παρέλαυναν στή γή μαζί μέ τους ζωντανούς,ή γή θά ήταν ένα άδιάβατο δάσος άνθρώπινων σωμάτων.

Read More ->>

Εκκλησία και Επαναστατική Παιδαγωγική

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Εκκλησία και Επαναστατική Παιδαγωγική

"Ολοι  έμείς  θεωρούμε  τούς  εαυτούς  μας  άτομα,  ένώ  τους  άλλους μηδενικά. (Πούσκιν)

Η Εκκλησία τοϋ Χριστού άπό τήν άρχή  φέρει έπαναστατικό χαρακτήρα. Καί όσο πιό πολύ αύτή ή Εκκλησία, στό κύλισμα τής Ιστορίας, στεκόταν πιό κοντά στό ιδανικό τοϋ Χριστού,τόσο πιό φανερά έδειχνε αύτόν τόν έπαναστατικό της χαρακτήρα. Όποτε όμως ή Εκκλησία, σκεπασμένη άπό τήν άκαταμάχητη σκόνη ιού καιρού, στοιχιζόταν στή μακρά σειρά τών συνηθισμένων άνθρώπινων ιδρυμάτων,τό έπαναστατικό της χρώμα ξεθώριαζε. Στήν έπανάσταση βασισμένη, άπό τούς έπαναστάτες χτισμένη, στήν επαναστατικότητα τής άνθρωπότητας έδειξε ή Εκκλησία τήν πιό μεγάλη της λαμπρότητα. Ή χριστιανική παιδαγωγική είναι εξίσου έπαναστατική δσο καί ή χριστιανική Εκκλησία γενικά. Τό νά παιδαγωγεϊς σήμαινε πάντα,γιά τήν πραγματική χριστιανική Εκκλησία, επανάσταση. Όταν στήν Εκκλησία γίνεται λόγος περί άγωγής, γίνεται χωρίς αμφιβολία καί σύγχυση. Δέν συμβαίνει όμως τύ'ίδιο μέ τά σχολικά βιβλία περί παιδαγωγίας. Ή αγωγή στήν Εκκλησία μπορεί νά σημαίνει μόνο ένα πράγμα: έπανάσταση.

Read More ->>

Αγαπάτε τούς φίλους σας

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Αγαπάτε τούς φίλους σας
Γιά τούς άρχάριους στήν άγάπη

Ό φίλος σου αρπάζει καί έσύ δέν τόν ξεσκεπάζεις; Φοβάσαι τόν θυμό άκόμα καί δταν δίκαια τόν ξεσκεπάζεις; Ξεσκέπασε τον λοιπόν καί έκφρασε τήν άρνηση σου λόγω της αγάπης γιά τόν Χριστό, λόγω της άγάττης  γιά  εκείνον  τόν  φίλο  σου·  σταμάτησέ  τον,  έάν βαδίζει  στήν καταστροφή. Στή φιλοξενία καί στά όμορφα λόγια καί στήν κολακεία δέν βρίσκεται κάποια ιδιαίτερη πράξη άγάπης.

'Ιωάννου Χρυσοστόμου ('Ομιλία στην επιστολή πρός Έφεσίους,9,18)

Τί άξία έχει, άδελφοί μου, έάν μιλώ αιώνια γιά τύν Θεό καί ό Θεός αιώνια σιωπά; Μπορώ άραγε νά ύπερασπιστώ τό δίκαιο τοϋ Θεοΰ, έάν ό Θεός δέν τό θέσει ύπό

τήν προστασία Του; Μπορώ νά άποδείξω τόν Θεό στούς άθεους, έάν ό Θεός κρύβεται; Μπορώ νά άγαπώ τά παιδιά Του, έάν Αύτός είναι άδιάφορος άπέναντι στά παθήματά τους;

Οχι. Τίποτα άπό όλα αύτά δέν μπορώ. Οί λεξεις μου δέν έχουν φτερά γιά νά μπορούν νά ύψώσουν στόν Θεό όλους τούς πεσμένους καί ξεπεσμένους άπό τόν Θεό ούτε έχουν φωτιά γιά νά ζεστάνουν τίς παγωμένες καρδιές τών παιδιών έναντι τοϋ Πατέρα  τους.  Οί  λέξεις  μου  δέν  είναι  τίποτα,  άν  δέν  είναι  άπήχηση  καί έπανάληψη αύτοϋ πού ό Θεός μέ τή δική του δυνατή γλώσσα λέει. Τί είναι ό ψίθυρος στά βότσαλα τής άκτής μπροστά στό φοβερό βουητό τοϋ ώκεανοϋ; Έτσι είναι καί οί λέξεις μου άπέναντι στούς λόγους τοϋ Θεοϋ. Πώς μπορεί νά άκούσει κάποιος τόν ψίθυρο στά βότσαλα, τά σκεπασμένα άπό τόν άφρό τοϋ μανιώδους στοιχείου, όταν είναι κουφός μπροστά στό βουητό τοϋ ώκεανοϋ;

Read More ->>

Περί αναστάσεως νεκρών

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Περί αναστάσεως νεκρών
Γιά τούς φοβισμένους άπο τό θάνατο καί άπαράκλητους άπό τή ζωή

Δέν θά σέ δοξάζουν οί νεκροί. Κύριε, ούτε όλοι όσοι κατεβαίνουν στόν  'Άδη.

Άλλά έμεϊς οί ζώντες θά ευλογούμε τόν Κύριο άπό τώρα καί έως τούς αιώνες.

Ψαλμός 113,25-26

Εφόσον ή πεποίθηση στην αθανασία είναι τόσο απαραίτητη γιά τήν ύπαρξη τού άνθρωπου, τότε οπωσδήποτε αύτη είναι καί ή φυσική κατάσταση τής άνθρωπότητας, καί έάν είναι έτσι, τότε καί ή 'ίδια ή αθανασία της ψυχής τού άνθρώπου ύπάρχει άναμφισβήτητα. Μέ μία λέξη, ή 'ιδέα περί άθανασίας είναι ή ϊδια ή ζωή, ή ζωντανή ζωή, ή τελική της μορφή καί ή κύρια πηγή τής άλήθειας καί τής όρθής γνώσης γιά τήν άνθρωπότητα. Ή ότγάττη πρός τήν άνθρωπότητα είναι τελείως αδιανόητη καί τελείως αδύνατη χωρίς τήν πίστη στήν αθανασία τής ψυχής τού άνθρώπου.

Ντοστογιέβσκι

Read More ->>

Σε ποιόν ανήκει η γή;

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Σε ποιόν ανήκει η γή;
Γιά όσους αντιδικούν περί γης

Ή γη είναι τού Θεου καί ο,τι είναι έπάνω της. Ψαλμ.23,1

Εάν κάποιος άπό μάς τούς θνητούς, άγαπητά άδέλφια, σηκωνόταν στό ύψος τού Θεού,  μόνο  γιά  είκοσιτέσσερις  ώρες,  καί  παρατηρούσε  τή  ζωή  όλων  τών άνθρώπων στή γή, θά έπρεπε δώδεκα ώρες νά γελά καί δώδεκα ώρες νά κλαίει. Άφοΰ οί άνθρωποι είναι μέ τό μισό τής ζωής τους γελοίοι, μέ τό μισό θλιβεροί. Καί όταν ι ίναι γελοίοι, δέν καταλαβαίνουν πόσο θλιβεροί είναι,ένώ όταν είναι θλιβεροί,δέν καταλαβαίνουν πόσο γελοίοι είναι. Είναι γελοίοι οί άνθρωποι όταν δίνουν ύπερβολική σημασία στή σοφία τους, στόν πλούτο καί στήν εύτυχία· είναι θλιβεροί  όταν  απελπίζονται  έξαιτίας  τής  φτώχειας  καί  τής  άδικίας  καί  τοϋ θανάτου. Είναι γελοίοι όταν καμώνονται τά παλικάρια καί άπειλοϋν τόν ουρανό μέ τή δόναμή τους, είναι θλιβεροί όταν ριγμένοι καί καταπατημένοι ρίχνουν τή στάχτη στό κεφάλι τους καί μοιρολογούν: «Μακάρια είναι τά σκουλήκια καί τά μυρμήγκια κάτω άπό τά πόδια μας, άφοϋ αύτά μπορούν νά ύποφέρουν καί σωπαίνουν»! Είναι γελοίοι οί άνθρωποι στήν ειρήνη καί θλιβεροί στόν πόλεμο. Γελοίοι ώς άφέντες καί θλιβεροί ώς ύπηρέτες. Όμως, σέ τίποτα δέν είναι οί άνθρωποι τόσο γελοίοι ούτε τόσο θλιβεροί όπως στή μεγάλη δίκη περί τού σέ ποιόν άνήκει ή γή;

Read More ->>