Η Ορθοδοξία εν διωγμώ

Θεωδορήτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Όταν οι Φύλακες προδίδουν
Η Ορθοδοξία εν διωγμώ

Τί λέγουν οί άγιοι τής Εκκλησίας και ή Ιστορία δια τις «ποινές» των καινοτομων και κακοδόξων ποιμένων. Πρωί τής 14ης ’Απριλίου 1926 μέ τό νέο ημερολόγιο. Ή πλατεία Μητροπόλεως έχει γεμίσει μέ ποικίλο πλήθος ανθρώπων άνδρες, γυναίκες, παιδιά, γέροντες, μονάχους, μονάχες, οι οποίοι συζητούν ζωηρά χειρονομώντας και κυττάζοντας προς τήν οδόν Φιλοθέης, δπου καί τά γραφεία τής Συνόδου. Σε λίγο θά έδικάζοντο από τό Συνοδικό Δικαστήριο 4 Μοναχές τής Ί. Μονής Κεχροβουνίου Τήνου, ή ήγουμένη και τρεις άδελφές, διότι έσυνέχιζαν νά μή δέχωνται τήν καινοτομία του παπικού Καλενδαρίου. Όλο σχεδόν τό Μοναστήρι είχε ακολουθήσει τήν ήγουμένη στήν ομολογία της, αλλα οι συνοδικοί θα εδικαζαν μονον αυτές, σαν «πρωταγωνίστριες τής αντιδρασεως». Σέ λίγο κατέφθασαν καί οί επτά συνοδικοί πού θά συγκροτούσαν «τήν ιεράν έξέτασιν» τής ’Ορθοδοξίας εν έτει 1926 κατά 4 Μοναζουσών! Πρόεδρος τού δικαστηρίου, ό τής έπαναστάσεως τού 1923 έκλεκτός, ό άρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Μόλις εισήλθε τελευταίος εις τήν αίθουσα ό Πρόεδρος, ένας εκ των επισκοπών προετρεψε τις Μονάχες να βάλλουν μετάνοια στον Μακαριώτατο. Ή απάντηση ήλθε από τήν Μοναχή Εύπραξία: — Θεωρούμε ότι προτιμότερο είναι ν αρχίσει ή δίκη το συντομωτερον εμείς μετάνοια σε καινοτόμους αρχιερείς δεν βάζουμε. — Τι ημερομηνία εχουμε σήμερα; ρώτησε ο Πρόεδρός άρχίζοντας τήν δίκη.

Read More ->>

«Ο τελευταίος παγκόσμιος Αυτοκράτορας »

Θεωδορήτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Όταν οι Φύλακες προδίδουν
«Ο τελευταίος παγκόσμιος Αυτοκράτορας »

Στην άποκαλυπτική εποχή μας πολλά άπό τά άναφερόμενα υπό τής 'Αγίας Γραφής έσχατολογικά γεγονότα έκπληροΰνται μέ άπόλυτον άκρίβειαν. 'Η άποστασία δογματική και ήθική καλπάζει σέ λεωφόρους καΐ έξοχες, σχολεία και Ναούς, πόλεις καΐ χωριά... 'Η παρουσία της γίνεται ακόμη πιό έκδηλη λόγφ τής έφαρμάτου σιγής των υπευθύνων επισκόπων, κληρικών καΐ μοναχών, οι όποιοι ασχολούνται μόνον μέ μισθούς, προαγωγές και ανακαινίσεις τών ι. Μονών τους, ένώ ή άκαδημαϊκή θεολογία είναι σάν νά μήν ύπάρχει...Εύτυχώς πού αγρυπνούν μερικοί έκ τών λαϊκών και Μοναχών και γενικώς ό κλήρος καΐ ό λαός τού πατρώου έορτολογίου, οι όποιοι αγωνίζονται νά διατηρήσουν έαυ-τούς μακράν τής αποστασίας, ένώ συγχρόνως διά τής βιοτής των δίδουν τό καλό παράδειγμα στούς καλοπροαιρέτους.Αλλά ή άποστασία δεν περιορίζεται μόνο στόν θρησκευτικό χώρο. Ώς έγράφη έπιτυχώς: «'Υπάρχει ένα σχέδιο νά είσέλθει ή Αμερική καΐ όλα τά έθνη τής γής σέ μιά Νέα Παγκόσμια Τάξη — ή μυστική κωδική άποκρυφιστική φράση τής ένιαίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης... ’Έτσι ή πολιτική, οικονομική καΐ έκκλησιαστική έξουσία όλοκλήρου τού κόσμου θά πρέπει νά συγκεντρωθεί κάτω άπό αύτήν τήν κεντρική έξουσία, δηλαδή τόν ’Οργανισμόν 'Ηνωμένων Εθνών» (Ο.Η.Ε.).

Τά άνωτέρω σημαίνουν ότι τά γραφέντα πραγματοποιούνται και τά βήματα τού Αντιχρίστου αντηχούν ήδη στον έσχατολογικό θάλαμο τής Ιστορίας... Αυτά τά βήματα, τά καταλυτικά διά πάσαν έννοιαν θρησκείας καΐ πατρίδος περιγράφει τό βιβλίον τού άμερικανοΰ D. Kinman «Ό τελευταίος Παγκόσμιος δικτάτορας» (Εκδόσεις «Στερέωμα», Θεσ/νίκη, τηλ. 274.313), απάνθισμα του οποίου παραθέτομεν κατωτέρω.

Read More ->>

Όταν οι Φύλακες προδίδουν

Θεωδορήτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Όταν οι Φύλακες προδίδουν

Δεκαετίες τώρα τό Οικουμενικό Πατριαρχείο εμπαίζει τούς Άγιορείτας. Ένώ προδίδει τήν ’Ορθοδοξίαν, συγχρόνως εγκωμιάζει —εύκαιρίας δοθείσης— καί τάς ορθοδόξους Παραδόσεις σέ έπιστολές της προς αυτούς, οι όποιοι αφορμή ζητούν νά δικαιολογήσουν τό Φανάρι, ώστε νά μή πάρουν θάρρος οι Ζηλωταί! ’Έτσι έπι δεκαετίες παίζεται ένα διπλό παιχνίδι εις βάρος τής ’Ορθοδοξίας· τό Φανάρι κοροϊδεύει τούς 'Αγιορείτας καί οί Αγιορεΐται τόν λαόν του Θεού, έλαχιστοποιοΰντες τΙς κακοδοξίες τής Κωνσταντινουπόλεως καί μεγαλοποιουντες τάς άτελείας του άνθενωτικοΰ μετώπου. Καί όχι μόνον αυτό, άλλα διώκουν καί τούς συμμοναστάς των ζηλωτάς πατέρας, προσφέροντες οΰτω «λατρεία τω πατριάρχη των»... Εϊμεθα όμως περίεργοι πώς θά δικαιολογήσουν τήν πλήρη άναγνώρισιν του Παπισμού καί τής Ούνίας ώς «άδελφών έκκλη-σιών» στό Μπελεμέντ του Λιβάνου τόν ’Ιούνιον του 1993!

«Αδελφές», λοιπόν. Εκκλησίες πλέον ό Παπισμός καί ή ’Ορθοδοξία! Αλλά τό κακό έχει καί συνέχεια. «Αδελφές ’Εκκλησίες» άνεγνωρίσθηκαν καί οί Ούνιτικές, οί όποιες κατά δηλώσεις των πατριαρχικών στήν Ρώμη (1991), καί στό Φανάρι (1992) έχουν δικαίωμα ύπάρξεως, ένώ ή Κων/λις από τόν Μάϊον του 1992 «έστειλε αντιπρόσωπό της σέ Ουκρανική Σύνοδο Ουνιτών στήν Λεόπολι τής Ουκρανίας, ό όποιος έργω καί λόγφ διεσάλπισε καί τό δικαίωμα ύπάρξεως των Ούνιτών, καί τήν πλήρη έκκλησιαστικότητα αύτών, καί τήν ταύτισι Ούνιτών καί ’Ορθοδόξων»! («’Ορθόδοξος Ένη-μέρωσις», Σεπτ. /93, σ. 36).

Read More ->>

Τό παλαιόν ήμερολόγιον και οί «συντηρητικοί»

Θεωδορήτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Όταν οι Φύλακες προδίδουν
Τό παλαιόν ήμερολόγιον και οί «συντηρητικοί»

Προσφάτως ό έπίσκοπος Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος ήσχολήθη καΐ πάλι μέ τό ημερολογιακόν θέμα. Δυστυχώς ούτε τό 1989 ούτε τό 1995 κατώρθωσε νά έμβαθύνη στην τραγικότητα τοϋ σχίσματος του 1924 καΐ των θλιβερών του συνεπειών. Παραπονεΐται στό πρόσφατο άρθρο του (Σπίθα, Φεβρ. ’95), διότι κάποιος φανατικός παλαιοημερολογίτης τό 1927 προσεπάθησε μέ ψαλίδι νά κόψη τήν γενειάδα του καινοτόμου άρχιεπισκόπου Παπαδοπούλου. Ούδέν όμως αναφέρει διά τούς φοβερούς διωγμούς τών συναδέλφων του έναντίον τών παλαιοημερολογιτών ιερέων τούς άποσχισματισμούς καΐ τά ξυρίσματα, τις άνατροπές τών Επιταφίων τους καΐ τις βεβηλώσεις τών Άχράντων Μυστηρίων έν ώρα θείας Λειτουργίας! Δύο μέτρα, δύο σταθμά! Τόν συγχωρούμε λόγω γήρατος. Θεωρεί «ρανσκολίνκους» τούς παλαιοημερολογίτας, συλλειτουργούς του όμως τούς οίκουμενιστάς, όπως τόν Μεθόδιον Φούγιαν, τόν και μετά πυρολατρών συμπροσευχηθέντα! Είναι θλιβερώτατο τό φαινόμενο τής σχιζοφρενικής διαγωγής τών λεγομένων «συντηρητικών» έπισκόπων τής Κρατικής Εκκλησίας, οί όποιοι τήν Δευτέραν χαρακτηρίζουν παναίρεσιν τόν ΟΙκουμενισμό, τήν Τρίτην συλλειτουργούν μέ κορυφαίους εκπροσώπους του καΐ τήν Τετάρτην επιθυμούν «επιστροφήν εις τό παλαιόν, τήν πρό τού 1923 τάξιν»!

Read More ->>

Ο δεύτερος Πρόδρομος της παρουσίας του Χριστού

Θεωδορήτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Όταν οι Φύλακες προδίδουν
Ο δεύτερος Πρόδρομος της παρουσίας του Χριστού

ΕΙς τό περιοδικόν ΚΟΙΝΩΝΙΑ, δημοσιογραφικόν όργανον τής Πανελληνίου Ένώσεως Θεολόγων (τεύχη: Δεκ. 90, σ. 522-31 καΐ Ίαν. 91, σ. 83-98) έδημοσιεύθη αρθρον του θεολόγου κ. Άποστ. Νικολαΐδη με τίτλον: «Ό Ήλίας τής έσχατολογίας». Τό αρθρον άσχολεΐται με την δράσιν ή μή του προφήτου Ήλιού κατά τήν δευτέραν του Κυρίου παρουσίαν καί έγράφη, ώς αναφέρει ό συγγραφεύς, «μέ βάση τήν 'Αγία Γραφή καί τούς Πατέρες τής Εκκλησίας» προκειμένου νά γίνη ένα «ξεκαθάρισμα των παραστάσεων πού συνδέονται μέ τά έσχατα». Καί τούτο, διότι, ώς σημειώνει, «στις ή μέρες μας ή έσχατολογική φαντασία όργιάζει, μέ αποτέλεσμα νά ασχολούμαστε περισσότερο μέ τόν αντίχριστο... παρά μέ τόν Χριστό και τήν Βασιλεία του...» (σ. 522). Αέν θά πρέπη όμως νά λησμονή ό αγαπητός κ. Νικολαΐδης, ότι κάτι ανάλογο είχε συμβή καί μέ τόν άγιον Χρυσόστομον, πού τόν κατηγορούσαν τινές ότι άσχολεΐται πολύ μέ τόν Διάβολον, πρός τούς όποίους άπήντησεν ώς έξής: «Ποιούμεν δέ τούτο, ουκ επειδή ήδύς ήμΐν ό περί τού διαβόλου λόγος, άλλ’ έπειδή άσφαλής ύμΐν ή περί τούτου διδασκαλία· εχθρός γάρ έστι και πολέμιος· μεγάλη δέ ασφάλεια τά των εχθρών είδέναι σαφώς».

'Ο κ. Νικ. τονίζει ότι ό προφήτης Ήλίας δέν πρόκειται νά έλθη πρό τής δευτέρας παρουσίας νά κηρύξη πρός σωτηρίαν τών πιστών, ώς πιστεύουν πολλοί, καθότι, «ή  έρμηνεία αύτή στηρίζεται περισσότερο στην απόκρυφη γραμματεία, παρά στα έπίσημα κείμενα τής Εκκλησίας μας» (σ. 95).

Read More ->>

Γιατί είμαι παλαιοημερολογίτης

Θεωδορήτου Ιερομονάχου Αγιορείτου

Όταν οι Φύλακες προδίδουν

Γιατί είμαι παλαιοημερολογίτης

Απάντησις εις σχετικόν δημοσίευμα τής Ί. Μονής Γρηγορίου Αγ. Όρους

Εβδομήντα εξη χρόνια έχουν περάσει από την άντικανονικήν άλλαγήν του ήμερολογίου καί οί ύπερασπισταί τής καινοτομίας δέν παύουν να κατηγορούν τούς Ζηλωτάς των πατρώων παραδόσεων. Τούς κατηγορούν καί διαβάλλουν εύκαίρως άκαίρως, άποκαλοΰντες αύτούς σχισματικούς, κακοδόξους και προτεστάντας, επίθετα πού τόσο ταιριάζουν στούς πρωταγωνιστάς καί συμμάχους τής καινοτομίας! Εσχάτως ή Μονή Γρηγορίου τού Αγίου ’Όρους  τούς κατηγόρησε καί πάλιν εμπαθέστατα, προσπαθήσασα μετά πάσης σοφιστείας νά άθωώση όχι μόνον τούς ενόχους τού σχίσματος τού 1924, αλλά καί τούς επάξιους σημερινούς κακοδόξους διαδόχους τους! Είναι ή στάση τού ενόχου ή μάλλον τού συνενόχου, προκειμένου νά δικαιολογήση τις συνεχώς νέες προδοσίες πίστεως τού προϊσταμένου του. Μιά άγωνιώδης προσπάθεια χωρίς ελπίδα δικαιώσεως, άφού έχει ώς σύμμαχον τό ψεύδος... Καί όλα αυτά, διότι δέν έχουν τον ήρωϊσμόν καί την ταπείνωσιν ν’ άποκηρύξουν τούς ένόχους, παραδεχόμενοι τον έπαινετόν αγώνα τών Ζηλωτών πατέρων.

Μέ περισσή σοφιστεία πού θά ζήλευε καί ό διδάσκαλός τους π. Έπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, προσεπάθησαν ν’ αποδείξουν τον π. Ν. Δημαράν συκοφάντην καί άντιπαραδοσιακόν, άκριβώς διότι ήλεγξε την άντιπατερική στάση τους, αναιρώντας τάς θέσεις τους! Εμείς στό παρόν άρθρον θ’ άπαντήσωμε μόνον στήν πρώτην και κυρίαν κατηγορίαν τής Μονής Γρηγορίου. Έάν τήν άποδείξωμε ψευδή καΐ άντιπατερική, τότε και όλες οί άλλες κρημνίζονται, άφοΰ δεν θάχουν θεμέλια... Όσον άφορα τΙς λοιπές θέσεις, πιστεύομεν ότι ό π. Νικόλαος είναι ικανός νά δώση τήν δέουσαν άπάντησιν. Άντιγράφομεν τήν κυρίαν κατηγορίαν τής Μονής. «Πρώτη βασική κακοδοξία των Ζηλωτών είναι ή θεωρία, ότι επιτρέπεται ή διακοπή τής εκκλησιαστικής κοινωνίας ακόμη καΐ για μή δογματικούς λόγους. Ή άντιπατερική αυτή θεωρία, πού άθετεΐ τήν ΑΒ Σύνοδο του άγίου Φωτίου (861), άνατινάσσει κυριολεκτικά τά εκκλησιαστικά θεμέλια τού Σώματος τού Χριστού καΐ όδηγεΐ σέ καθαρό Προτεσταντισμό».

Read More ->>

«Μετήλλαξαν την άλήθειαν τού Θεού εν τω ψεύδει...»

Θεωδορήτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Όταν οι Φύλακες προδίδουν

«Μετήλλαξαν την άλήθειαν τού Θεού εν τω ψεύδει...»

Ανάμικτα συναισθήματα οίκτου, ’οργής καΐ καταπλήξεως προξενεί ή περίπτωση τοϋ πανεπιστημιακού τέως καθηγητοϋ τής ’Ορθοδόξου Θεολογίας κ. Σάββα Άγουρίδη, ό όποιος με δύο βιβλία του, πού περιήλθαν εις γνώση μας τελευταίως, κακουργεί ειδεχθώς κατά τής ’Ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως. Αφόρητο δε ψυχικό άλγος μάς διακατέχει, διότι ή εκ τής «ύγιαινούσης διδασκαλίας» πτώση τού εν λόγω καθηγητοϋ, έχει αφήσει άσυγκίνητο τό ’Ορθόδοξο Πανελλήνιο καί, κυρίως, τό κομμάτι τό ένασμε-νιζόμενο ή νομιζόμενο, ότι κατέχει είς βάθος τή Θεολογία των Πατέρων καΐ ότι έπαγρυπνεΐ έναντι πάσης κατ’ αυτής επιβουλής. Ούδείς βρέθηκε, από ό,τι γνωρίζουμε, ούτε έκ των συναδέλφων του, να αρθρώσει έναν, ασθενικό έστω, άντίλογο, μολονότι ή περίπτωση απαιτούσε ορυμαγδό άντιδράσεως και οξύ καΐ διεξοδικό κριτικό σφυροκόπημα. — Τό 1983 καΐ 1988, ό κύριος αύτός έξέδωσε δύο βιβλία του, ύπό τούς τίτλους, άντιστοίχως, «Ή Θρησκεία των σημερινών Ελλήνων» καΐ «Μύθος - 'Ιστορία - Θεολογία», (βραχυγραφικά εφεξής τό πρώτο «ΘHΕ» καΐ τό δεύτερο «ΜΙΘ»), στό όποιο «παρελαύνουν» δοξασίες και φρονήματα Αρειανικής τάξεως καΐ εικονοκλαστικού ήθους... ΚαΙ ναΐ μέν ό καθείς είναι ελεύθερος νά πιστεύει δ,τι θέλει, αλλά ό κ. Αγουρίδης επιμένει νά μάς τά σερβίρει ως αυθεντική ’Ορθοδοξία καί, έπιπροσθέτως, νά καταγγέλλει τούς στερρώς ερχομένους τής άληθούς πίστεως ως... άντιδραστικούς.

Κατά τούς πατέρας, άμφότεροι, ό αιρετικός καΐ ό άθεος, έκ του αύτοϋ ελατηρίου «εξακοντίζονται»: Την δαιμονική ύπερηφάνεια. Ή γνώμη γιά τό τί άπό τά δύο είναι ό κ. Άγουρίδης καΐ ή προς τον Πανοικτίρμονα Θεό προσευχή νά τόν έλεήσει, έπαφίεται, άντιστοίχως, στό ~μΐσος των άληθινών πιστών γιά τήν αίρεση καΐ τήν άθεΐα και στήν άγάπη τους γιά τόν αιρετικό καΐ τόν άθεο. Στά βιβλία αυτά έπισημάνθηκαν οκτώ τραγικώς πεπλανημένα κηρύγματα:

Read More ->>

Επιλεγόμενα

Θεωδορήτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Όταν οι Φύλακες προδίδουν

ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ

Δυστυχώς, ώς άποδεικνύεται από την πορείαν των πραγμάτων, ή Έλλαδική Εκκλησία από τό 1924 μέχρι σήμερα πορεύεται άπό πτώσεως εις πτώσιν, όσον αφορά την όρθόδοξον ομολογίαν καΐ την τήρησιν των ιερών Παραδόσεων. Καίτοι δέν πρωταγωνιστεί ή ιδία είς όλας τάς ανωτέρω πτώσεις, έπικροτει όμως αύτάς δι’ έργου ή τής σιωπής.

Ή πρόσφατος άντιπαράθεσις διά τήν μελετωμένην έπίσκεψιν τού πάπα είς τήν Ελλάδα έγινε αιτία νά άποκαλυφθοϋν πολλών «καρδιών διαλογισμοί», νά πέσουν προσωπεία καΐ νά άφυπνισθή τό άντιπαπικόν φρόνημα τού ορθοδόξου ποιμνίου, πού τόσα έχει ύποφέρει διά μέσου τών αΙώνων άπό τόν αίρετικόν παπισμόν. Διά μίαν άκόμη φο'ρά άπεδείχθη ότι τό ποίμνιον, όταν καθοδηγείται όρθώς, ομολογεί μετά παρρησίας τήν πίστιν του, άποστρεφόμενον καινοτομίας καΐ αιρέσεις. Τό ϊδιο ποίμνιον όδηγούμενον άπό καινοτόμους ποιμένας, άπεμπολεΐ τάς παραδόσεις του κατά τό μέτρον τής άποστασίας τών ποιμένων του, ώς συνέβη τό 1924 καΐ συνεχίζεται μέχρι τών ήμερών μας.

Διά τήν άνωτέρω έπίσκεψιν άντέδρασαν κληρικοί, μοναχοί καΐ λαϊκοί μέ ένα δυναμικόν τρόπον πού δέν μάς είχαν συνηθίσει άπό τήν δεκαετίαν του 196Θ μέχρι σήμερα. Βεβαίως καλώς έπραξαν, πράγμα πού διατρανώνει τήν έτέραν θέσιν, ότι κακώς έπραξαν μέχρι σήμερα πού δέν άντιδροΰσαν στίς χειρότερες προσβολές τής πίστεως άπό τούς οίκουμενιστάς ποιμένας των, είτε αυτοί ήσαν πατριάρχαι, αρχιεπίσκοποι ή άπλοι επίσκοποι, έσωτερικοϋ καΐ εξωτερικού.

Read More ->>

Τι σημαίνει: Μαρία – Θεοτόκος – Παναγία

Τι σημαίνει: Μαρία – Θεοτόκος – Παναγία
Μαρία

Ασφαλώς δεν είναι γνωστό σε πολύ κόσμο το τι σημαίνει το όνομα Μαρία, και το οποίο είναι το καθ” αυτό όνομα που της δόθηκε αρχικά, και που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη και δεν της δόθηκε τυχαία.«Το πανσεβάσμιον και κεχαριτωμένον όνομα της Μαρίας προσφυέστατα και αρμοδιώτατα εδόθη εις την αειπάρθενον Θεοτόκον κατά πρόγνωση και βουλή Θεού,παρά του οποίου ήταν ωρισμένη να γίνη Μητέρα Αυτού.Σημαίνει δε το όνομα Μαρία: Παντοδυναμία, τουτέστιν εκείνη η οποία ήνωσε τα δύο άκρα αντικείμενα Θεό και άνθρωπο.

Ακόμη σημαίνει Σοφία, η οποία βρήκε τον τρόπο δια να ενώση δύο φύσεις σε μια υπόσταση, χωρίς να συγχύση τα ιδιώματα των φύσεων.Και τρίτον σημαίνει Αγαθότης, ήτοι χάρις, η οποία εθεοποίησε την ανθρώπινη φύση και ανεβίβασε αυτή υπεράνω των ουρανίων δυνάμεων. Αυτά τα τρία περιέχει το όνομα Μαρία.Δόθηκε διότι έμελλε να υπηρετήσει το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας.

…» Το όνομα Μαρία παράγεται από το εβραϊκό Αϊός το οποίο δηλοί Κύριος και ερμηνεύεται Κυρία διότι, ως Μήτηρ Θεού κυριεύει και εξουσιάζει ουράνια και επίγεια κτίσματα.

Έχει δε την κυριότητα της δυνάμεως επειδή το θεμέλιο της κυριότητος είναι η δύναμις».

(Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου, στην ερμηνεία της ενάτης ωδής της Παρθένου)

Θεοτόκος

Read More ->>