25 ΙΩΒ - Κεφάλαια - 1 - 23

Εισαγωγή

Η σχέση της ανθρώπινης δυστυχίας προς τη θεία δικαιοσύνη συνιστά ένα πρόβλημα που απασχολεί τη θρησκευτική σκέψη όλων των εποχών. Μια προσέγγιση του προβλήματος αυτού επιχειρείται στο βιβλίο “Ιώβ". Σύμφωνα με τις πληροφορίες του βιβλίου, ο Ιώβ ήταν ένας ευσεβής άνθρωπος με πολλά παιδιά και μεγάλη περιουσία, ο οποίος χάνει τα πάντα (πλούτη, παιδιά, υγεία), αλλά παραμένει πιστός στο Θεό και τελικά ευτυχεί και πάλι. Για το χώρο και το χρόνο που έζησε δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία. Χαρακτηρίζεται ως “Ανατολίτης” (1,3), ο οποίος ζούσε στη χώρα Ουζ (1,1). Η ακριβής θέση της χώρας αυτής είναι άγνωστη, αλλά “Ανατολίτες” ονόμαζαν οι Ισραηλίτες τους πληθυσμούς που κατοικούσαν ανατολικά του ποταμού Ιορδάνη, οπότε η πατρίδα του Ιώβ θα πρέπει μ αναζητηθεί σε κάποια περιοχή της Συρίας, της Εδώμ ή της Αραβίας.

Η χριστιανική παράδοση κατατάσσει το βιβλίο “Ιώβ" στην ομάδα “Ποιητικά - Διδακτικά Βιβλία" της Παλαιός Διαθήκης. Η θέση του όμως μέσα στην ομάδα ποικίλλει, τόσο στα διάφορα χειρόγραφα της μετάφρασης των Εβδομήκοντα όσο και στους συνοδικούς και πατερικούς καταλόγους. Η ιουδαϊκή παράδοση κατατάσσει το έργο στην ομάδα “Αγιόγραφα" της Εβραϊκής Βίβλου, δεύτερο στη σειρά μετά το βιβλίο “Ψαλμοί”.

Read More ->>

ΙΩΒ - Κεφάλαια - 24 - 41

ΙΩΒ 24

Γιατί ο Θεός αφήνει ασύδοτους τους αμαρτωλούς;

1Γιατί δεν καθορίζει ο Παντοδύναμος της κρίσης τον καιρό,

ώστε οι δικοί του να τον δούνε

πώς δικάζει;

2Οι άδικοι μετακινούν τα σύνορα

των χωραφιών,

ξένα κοπάδια αρπάζουνε

και στους δικούς τους κάμπους

τα βοσκάνε.

3Παίρνουνε το γαϊδούρι απ’ τα ορφανά,

από τη χήρα αρπάζουν για

ενέχυρο το βόδι.

4Παραμερίζουν τους φτωχούς στο δρόμο

κι όλους τους άπορους της χώρας

τους αναγκάζουνε να καταχωνιαστούν.

5Και να που οι άμοιροι, σαν τα γαϊδούρια τ’ άγρια,

στην έρημο τραβούν απ’ την αυγή για να δουλέψουν,

να βρουν τροφή.

Read More ->>

26 ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ

ΠΑΡΟΙΜΙΑI

Εισαγωγή

Το βιβλίο “Παροιμίαι οφείλει τον τίτλο του στο περιεχόμενό του, που συνιστά μια συλλογή συμβουλών, παραινέσεων και γνωμικών που αφορούν στην ηθική οικοδομή του ατόμου.

Στην ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο') κατατάσσεται το έργο στα “Ποιητικά - Διδακτικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ στην Εβραϊκή Βίβλο στην ομάδα “Αγιόγραφα”.    Οι “παροιμίες” συνιστούν συνήθως σύντομες φράσεις, εύκολες ν’ απομνημονευθούν, στις οποίες αποτυπώνεται η ατομική ή συλλογική εμπειρία από την αντιμετώπιση διαφόρων καταστάσεων της καθημερινής ζωής και οι οποίες μεταδίδονται προφορικά από γενιά σε γενιά με σκοπό να προσφέρουν στους ανθρώπους συμβουλές για την επίτευξη της ευτυχίας και της ευημερίας υπό τις υφιστάμενες συνθήκες του κόσμου. Αυτό το είδος της “σοφίας", που ήταν ευρύτατα διαδεδομένο στους Αιγύπτιους, Βαβυλώνιους και ιδιαίτερα στους Αραβες, καλλιεργήθηκε και στον Ισραήλ και εμπλουτίστηκε με θρησκευτικές ιδέες. Ως πρώτος και σπουδαιότερος σοφός αναφέρε-ται στην Παλαιό Διαθήκη ο βασιλιάς Σολομών (Α'Βασ 5,9-14), στον οποίο αποδίδονται πολλά σοφιολογικά έργα. Αργότερα και άλλα πρόσωπα ασχολήθηκαν με τη συλλογή και καταγραφή παροιμιών (πρβλ. Παρ 25,1  30,1).    Παρ’ όλο που το βιβλίο έχει το χαρακτήρα ηθικού εγχειριδίου, χωρίς ιδιαίτερα θεολογικά ενδιαφέροντα, και παρ’ όλο που συχνά οι παροιμίες παρατίθενται χωρίς συστηματική τάξη και στενή συνάφεια με τις προηγούμενες και τις επόμενες, διήκου-σα ιδέα του έργου είναι η αρχή ότι η επιτυχία στη ζωή δεν εξαρτάται μόνον από την ανθρώπινη εξυπνάδα, αλλά προϋποθέτει πρώτα και κύρια την αναγνώριση του Θεού και την τήρηση των εντολών του (1, Τ 2,4-5· 9,10· 15,33). Συχνά επίσης η σοφία παρι-στάνεται ως πρόσωπο (8,1εξ- 9,1εξ) που ζει κοπά στο Θεό και δια της οποίας ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο. Με τις παραστάσεις αυτές προετοιμάζεται η περί Λόγου (Ιω 1,1 εξ) και Σοφίας του Θεού (Α'Κορ 1,24) διδασκαλία της Καινής Διαθήκης (βλ. λήμματα “Λόγος" και “Σοφία" του Γλωσσάριου).

Read More ->>

27 ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ

Εισαγωγή

Ο όρος “Εκκλησιαστής", με τον οποίο επιγράφεται το ομώνυμο βιβλικό έργο, είναι απόδοση στα ελληνικά μιας εβραϊκής λέξης που δηλώνει τον επικεφαλής μιας συνάθροισης ή ενός κύκλου σοφών.

Ο Εκκλησιαστής ανήκει στα “Ποιητικά - Διδακτικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ στην Εβραϊκή Βίβλο κατατάσσεται στην τρίτη ομάδα βιβλίων, τα “Αγιόγραφα".

Το περιεχόμενο του έργου αποτελεί μια συλλογή εμπειρικών σκέψεων, με χαλαρή μεταξύ τους σύνδεση και χωρίς συστηματική κατάταξη, σχετικά με την αξία της ζωής και τα υλικά αγαθά.    Το βιβλίο έχει έναν εντελώς ιδιόμορφο χαρακτήρα που το διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα διδακτικά έργα της ομάδας. Οι ιδέες του εμφανίζονται ιδιαίτερα απαισιόδοξες. Σε ολόκληρο το έργο τονίζεται η ματαιότητα των ανθρώπινων πραγμάτων, η μη ύπαρξη σκοπού στη ζωή και η αδυναμία του ανθρώπου να ορίσει τη μοίρα του. Μέσα από αυτήν την απαισιόδοξη θεώρηση ο συγγραφέας επιχειρεί να τονίσει ότι μόνον ο θεός γνωρίζει την αληθινή έννοια όλων των πραγμάτων. Αντί, λοιπόν, ο άνθρωπος να αναλώνεται στην εξιχνίαση των μυστηρίων της ζωής, οφείλει να σέβεται και να εμπιστεύεται το Θεό και να ζει το παρόν με χαρά μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του (βλ. λήμμα “Σοφία" του Γλωσσάριου).

Read More ->>

28 ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

Εισαγωγή

Η έκφραση “Άσμα Ασμάτων”, με την οποία επιγράφεται το ομώνυμο βιβλικό έργο είναι εβραϊσμός. Με ανάλογους συνδυασμούς ίδιων λέξεων, όπου η δεύτερη λέξη τίθεται σε γενική πληθυντικού (πρβλ. “άγια των αγίων”) δηλώνεται η υπέρθεση, οπότε ο τίτλος του βιβλίου σημαίνει: Το πιο όμορφο τραγούδι.

Σύμφωνα με την ιουδαϊκή κατάταξη των βιβλικών έργων, το Άσμα Ασμάτων ανήκει στην τρίτη ομάδα των βιβλίων της Εβραϊκής Βίβλου, τα “Αγιόγραφα”, ενώ σύμφωνα με τη χριστιανική στη δεύτερη ομάδα, στα “Ποιητικά - Διδακτικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης.

Το βιβλίο συνιστά πιθανότατα μια ανθολογία ερωτικών ή γαμήλιων τραγουδιών, στα οποία υμνείται σε ποικίλους τόνους, με ζωηρές και πολλές φορές τολμηρές εικόνες και σε ωραιότατη λυρική γλώσσα ο έρωτας και τα δυνατά συναισθήματα που συνδέονται μ’ αυτόν. Η θέση ενός τέτοιου βιβλίου στην Αγία Γραφή προκαλεί συχνά έκπληξη στον αναγνώστη. Παρ’ όλα αυτά ο έρωτας, όπως και όλα τα αγνά συναισθήματα που συνδέουν τους ανθρώπους μεταξύ τους, συνιστούν δώρα του Θεού και από την άποψη αυτή η εξύμνησή τους δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τη Βίβλο. Από την άλλη μεριά η συζυγική αγάπη ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα απεικονίζει στα βιβλικά κείμενα τη σχέση Θεού - Ισραήλ (Ωσ κεφ. 1-3 Ιερ 2,2 Ιεζ κεφ. 16) και Χριστού - Εκκλησίας (Εφ 5,25.31-32). Έτσι, το περιεχόμενο του βιβλίου κατανοήθηκε τόσο από τους Ιουδαίους όσο και από τους χριστιανούς ως αλληγορική έκφραση των σχέσεων αυτών.

Read More ->>

29 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ

Εισαγωγή

Το βιβλίο “Σοφία Σολομώντος" συνιστά μια διατριβή για τα αγαθά της σοφίας και τα κακά της ασέβειας. Ο τίτλος του οφείλεται στη φήμη του Σολομώπα ως σοφού βασιλιά (Α'Βασ 5,9-14) και στην τάση της εποχής να αποδίδονται τα περισσότερα σο-φιολογικά έργα σ’ αυτόν.

Το βιβλίο γράφτηκε πρωτοτύπως σε ελληνική γλώσσα, στην Αλεξάνδρεια, της Αιγύπτου οπότε δεν συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των έργων της Εβραϊκής Βίβλου. Παρατίθεται μόνον από την ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο ), η οποία το κατατάσσει στα “Ποιητικά - Διδακτικά Βιβλία” της Παλαιάς Διαθήκης.

Η πραγμάτευση του βασικού θέματος του έργου αρχίζει με τη διερεύνηση του ρόλου της σοφίας στη ζωή του ανθρώπου και στη συνέχεια γίνεται σύγκριση της τύχης των δικαίων με εκείνη των αδίκων κατά την παρούσα ζωή αλλά και μετά το θάνατο. Ακολουθεί ανάλυση της προέλευσης και της φύσης της σοφίας και παρουσίαση των τρόπων απόκτησής της. Τέλος, εξετάζονται μέσα από μια επισκόπηση της ιερής ιστορίας με ιδιαίτερη αναφορά στα γεγονότα της εξόδου των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, οι συνέπειες της σοφίας και ασκείται σκληρή κριτική κατά της ειδωλολατρίας.

Στόχος του συγγραφέα είναι κυρίως να στηρίξει την κλονισμένη, εξαιτίας των επιτευγμάτων και της λάμψης του αλεξανδρινού πολιτισμού, πίστη των Ιουδαίων, αλλά και να προσελκύσει τους ειδωλολάτρες στην πίστη του αληθινού Θεού. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του έργου είναι η επίδραση της ελληνιστικής σκέψης, κυρίως της πλατωνικής φιλοσοφίας, σε ορισμένες ιδέες του συγγραφέα και πολύ περισσότερο στη γλώσσα του. Αυτός ο επιτυχής συνδυασμός ελληνικής παιδείας και ιουδαϊκής πίστης αποτελεί ένα άριστο δείγμα του πόσο δημιουργική μπορεί να αποβεί η συνάντηση δύο πολιτισμών (βλ. και λήμμα “Σοφία" του Γλωσσάριου).

Read More ->>

30 ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ

Εισαγωγή

    Ο τίτλος του βιβλίου "Σοφία Σειράχ" είναι αύντμηοη του πλήρους τίτλου του έργου "Σοφία Ιησού υιού Σειράχ". Πρόκειται, δηλαδή, για ένα σοφιολογικό έργο γραμμένο από κάποιον Ιουδαίο Ιησού (50,27). Ο μεταγενέστερος λατινικός τίτλος "(Liber) Ecclesiasticus" δηλώνει την επίσημη χρήση του βιβλίου από την Εκκλησία. Το βιβλίο μεταφράστηκε το 132 π.Χ. στα ελληνικά από τον εγγονό τού συγγραφέα (πρόλογος στ. 27εξ) και παρατίθεται από τη μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο') στο τέλος της ομάδας "Ποιητικά-Διδακτικά Βιβλία" της Παλαιός Διαθήκης. Από την ιουδαϊκή Συναγωγή δεν έγινε δεκτό στον κανόνα της, το εβραϊκό πρωτότυπο χάθηκε, αλλά η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φως μεγάλα αποσπάσματά του. Στην παρούσα μετάφραση, τα τμήματα του βιβλίου για τα οποία δεν βρέθηκε εβραϊκό πρωτότυπο τίθενται σε αγκύλες.

    Ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο το βιβλίο δεν διαφοροποιείται ουσιαστικά από τα υπόλοιπα έργα της ομάδας. Μετά τον πρόλογο του μεταφραστή παρατίθεται μια μεγάλη συλλογή γνωμικών, συμβουλών και παραινέσεων χωρίς συστηματική τάξη, που αναφέρονται στην αντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων της ζωής και προτρέπουν τον αναγνώστη στην αναζήτηση της σοφίας. Ακολουθούν δύο τμήματα στα οποία υμνείται η δόξα και το μεγαλείο του Θεού, όπως αυτή παρουσιάζεται στη φύση μέσα από τα δημιουργήματά του και αποκαλύπτεται στην ιστορία μέσα από τις προσωπικότητες της Βίβλου. Το έργο κατακλείεται με έναν ευχαριστήριο ύμνο στο Θεό για τις ευεργεσίες του και ένα ποίημα που αναφέρεται στην αναζήτηση της σοφίας.

Read More ->>

31 ΩΣΗΕ

Εισαγωγή

    Το βιβλίο “Ωσηέ” περιέχει το κήρυγμα και βιογραφικά στοιχεία του ομώνυμου προφήτη, ο οποίος καταγόταν από το βόρειο βασίλειο, του Ισραήλ, και έδρασε εκεί από τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Ιεροβοάμ Β' (787-747 π.Χ.) μέχρι την καταστροφή του βασιλείου (722 π.Χ.) Τη μακρά περίοδο της βασιλείας του Ιεροβοάμ Β', που εξασφάλισε στο κράτος κάποια σταθερότητα, αλλά παράλληλα συνέβαλε στην αύξηση της κοινωνικής ανισότητας και της ηθικής κατάπτωσης του λαού, τη διαδέχτηκε μια περίοδος πολιτικής αστάθειας εξαιτίας των αλλεπάλληλων πραξικοπημάτων για την εξασφάλιση του θρόνου, που επιδεινωνόταν από την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος των Ασσυριών για την περιοχή και των συνεχών πολιτικών και στρατιωτικών επεμβάσεών τους που οδήγησαν τελικά στην κατάλυση του βόρειου βασιλείου

    Στην ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο') το έργο κατατάσσεται στην ομάδα “Προφητικά Βιβλία” της Παλαιάς Διαθήκης, συνήθως επικεφαλής της υποομάδας “Δωδεκαπρόφητον". Ανάλογη θέση κατέχει και στην Εβραϊκή Βίβλο, στην υποομάδα “Μεταγενέστεροι Προφήτες” της ομάδας “Προφήτες”.

Read More ->>

32 ΑΜΩΣ

Εισαγωγή

Ο Αμώς. οι λόγοι του οποίου περιέχονται οτο φερώνυμο βιβλίο, ήταν κτηνοτρόφος και καταγόταν από την περιοχή του βασιλείου του Ιούδα, αλλά έδρασε ως προφήτης οτο βόρειο βασίλειο, του Ισραήλ, κατά τα μέσα της μακράς βασιλείας του Ιεροβοάμ Β' (787-747 πΧ) Η δράση του συμπίπτει με μια περίοδο, κατά την οποία η εξασθένιση της ασουριακής δύναμης και η ειρήνη που επικράτησε στην περιοχή έδωσαν στη χώρα τη δυνατότητα για οικονομική ανάπτυξη, που συνοδεύτηκε όμως από μεγάλη κοινωνική ανισότητα Η υψηλή φορολογία (5,11-12) είχε ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας γης στα χέρια μιας μικρής αλλά ισχυρής τάξης γαιοκτημόνων, ενώ η μεγάλη μάζα του πληθυσμού της υπαίθρου υπέφερε από τη φτώχεια και την καταπίεση των πλουσίων

Το έργο κατατάσσεται στα “Προφητικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης Το βιβλίο, αν και είναι η αρχαιότερη αυτοτελής γραπτή συλλογή προφητειών, παρατίθεται δεύτερο ή τρίτο κατά σειρά στην υποομάδα “Μικροί Προφήται ή “Δωδεκαπρόφητον" Στην Εβραϊκή Βίβλο το έργο κατατάσσεται στην ίδια περίπου σειρά, στην υποομάδα "Μεταγενέστεροι Προφήτες” της ομάδας “Προφήτες"

Read More ->>

33 ΜΙΧΑΙΑΣ

Εισαγωγή

Ο προφήτης Μιχαίας, τις προφητείες του οποίου περιέχει το φερώνυμο βιβλίο, ήταν σύγχρονος του προφήτη Ησαία, καταγόταν, όπως και ο Αμώς, από αγροτική περιοχή και έδρασε κατά τα τέλη του 8ου π X αιώνα στην Ιερουσαλήμ, σε μια περίοδο που το βασίλειο του Ιούδα υπέφερε από τις συνεχείς επεμβάσεις των Ασσυριών (βλ εισαγωγή στο βιβλίο “Ησαίας")

Το έργο ανήκει στην υποομάδα “Δωδεκαπρόφητον" της ομάδας “Προφητικά Βιβλία” της Παλαιός Διαθήκης. Στην Εβραϊκή Βίβλο κατατάσσεται στην υποομάδα “Μεταγενέστεροι Προφήτες" της δεύτερης ομάδας των βιβλικών έργων, "Προφήτες"

Στα επτά κεφάλαια του βιβλίου εναλλάσσονται οι απειλητικές προρρήσεις με τις προφητείες αποκατάστασης του λαού Το έργο αρχίζει με προφητείες κατά του Ισραήλ και του Ιούδα Με ιδιαίτερη δριμύτητα στρέφεται στη συνέχεια ο προφήτης κατά των πολιτικών και κυρίως των πνευματικών ηγετών του λαού, τους ιερείς και προπάντων τους ψευδοπροφήτες Η ειδωλολατρία και η ηθική κατάπτωση θα οδηγήσουν αναπότρεπτα στην καταστροφή, από την οποία μόνον ένα ευσεβές υπόλοιπο θα διασωθεί, για να ακολουθήσει η εποχή της αποκατάστασης με ηγέτη τον ειρηνικό ποιμένα Μεσαία, κατά την οποία η Ιερουσαλήμ θα αναδειχθεί σε κέντρο της παγκόσμιας ειρήνης και της αποκάλυψης του Θεού προς τα έθνη. Μετά τα παρηγορητικά μηνύματα, ο προφήτης επανέρχεται στη σκληρή κριτική του και στις απειλητικές προρρήσεις, για να κλείσει με μια νέα προφητεία αποκατάστασης

Read More ->>

34 ΙΩΗΛ

Εισαγωγή

Το βιβλίο Ιωήλ” περιέχει τις προφητείες του ομώνυμου προφήτη σχετικά με το θέμα της ημέρας της κρίσεως του Κυρίου Ο Ιωήλ έδρασε στην Ιερουσαλήμ, αλλά στο βιβλίο δεν αναφέρονται άλλα στοιχεία ούτε για τον ίδιο ούτε για την εποχή της δράσης του Η κατάταξη του βιβλίου στους κανόνες της Εκκλησίας και της Συναγωγής είναι ίδια με εκείνη των προηγούμενων προφητικών έργων

Μια ιδιαίτερα καταστροφική επιδρομή ακριδών, ερμηνεύεται από τον προφήτη ως προάγγελος της ημέρας της κρίσεως του Κυρίου. Ο λαός θρηνεί και μετανοεί πάνδημα και ο Θεός σώζει τη χώρα, υποσχόμενος ταυτόχρονα ευφορία της γης και έκχυση του Πνεύματος στο λαό του Για τους γύρω λαούς όμως η απειλή εξακολουθεί να ισχύει

Το θέμα της ημέρας της κρίσεως του Κυρίου κατέχει κεντρική θέση στην εσχατολογία του Ισραήλ. Ο προφήτης όμως δεν εξαγγέλλει μόνον καταστροφή, αλλά υποδεικνύει και τον τρόπο αποφυγής της με τη μετάνοια και την επιστροφή στο Θεό. Ιδιαίτερη θέση στο εσχατολογικό όραμα του προφήτη κατέχει η έκχυση του Πνεύματος ως σημείο της τελικής αποκατάστασης. Ο απόστολος Πέτρος στο κήρυγμά του κατά την ημέρα της Πεντηκοστής θα ερμηνεύσει την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους ως εκπλήρωση της προφητείας αυτής (Πραξ 2,16-21).

Read More ->>

35 ΟΒΔΙΟΥ

Εισαγωγή

Το βιβλίο "Οβδιού” είναι το μικρότερο της Παλαιάς Διαθήκης με 21 μόνο στίχους. Για τον προφήτη Οβδιού ή Αβδιού δεν περιέχονται βιογραφικά στοιχεία στο κείμενο Το βιβλίο ανήκει στις ίδιες με τα προηγούμενα προφητικά έργα ομάδες της χριστιανικής και ιουδαϊκής Βίβλου.

Αφορμή της προφητείας που περιέχεται στο βιβλίο αποτελεί η εχθρική συμπεριφορά των Εδωμιτών προς τους Ιουδαίους κατά τη διάρκεια και μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους Ο προφήτης εξαγγέλλει ότι αναμένει τους Εδωμίτες η ίδια τύχη με τους κατοίκους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, εναντίον των οποίων συνέπραξαν με τους Βαβυλωνίους, διέπραξαν λεηλασίες και επέδειξαν χαι-ρεκακία. Το ύφος της προφητείας εξηγείται αν ληφθούν υπόψη τα αισθήματα πικρίας και αγανάκτησης που γέννησε στο λαό του Ιούδα η συμπεριφορά των Εδωμιτών, τα οποία μαρτυρούνται και σε άλλα βιβλικά κείμενα (Ιεζ 25,12-14· 35,1-15 Ψλ 137,7). Ο προφήτης παρηγορεί τους ηττημένους και απελπισμένους συμπατριώτες του προαναγγέλλοντας την παραδειγματική τιμωρία της Εδώμ και εξαγγέλλοντας την αποκατάσταση της Ιερουσαλήμ.

Read More ->>

36 ΙΩΝΑΣ

Εισαγωγή

   Το βιβλίο Ιωνάς” διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα προφητικά έργα, καθώς δεν ουνιοτά ουλλογή προφητειών αλλά αφήγηση ενός επεισοδίου της ζωής του ομώνυμου προφήτη Το βιβλίο ανήκει στις ίδιες με τα προηγούμενα προφητικά έργα ομάδες της Παλαιάς Διαθήκης και της Εβραϊκής Βίβλου

   Σύμφωνα με το κείμενο, ο Ιωνάς αποστέλλεται από το Θεό στη Νινευή για να κηρύξει στους αμαρτωλούς κατοίκους της την επερχόμενη καταστροφή. Ο προφήτης προσπαθεί να αποφύγει την αποστολή του και δραπετεύει με ένα καράβι που ταξίδευε δυτικά. Με θαυματουργική επέμβαση του Θεού ο Ιωνάς φέρει τελικά σε πέρας την αποστολή του, αλλά η απρόσμενη επιτυχία του κηρύγματος του, που προκάλεσε τη μετάνοια των κατοίκων της Νινευή και τη συγχώρησή τους από το Θεό, τον γεμίζει απογοήτευση. Και πάλι με θαυματουργικό τρόπο όμως διδάσκεται ο προφήτης ότι η αγάπη του Θεού δεν περιορίζεται στον Ισραήλ, αλλά επεκτείνεται σε όλους εκείνους που μετανοούν και ζητούν τη θεία βοήθεια.

Read More ->>

37 ΝΑΟΥΜ

Εισαγωγή

Το βιβλίο “Ναούμ” περιέχει τις προφητείες του ομώνυμου προφήτη, ο οποίος έδρασε στο βασίλειο του Ιούδα, πιθανότατα μετά τα μέσα του 7ου π.Χ. αιώνα, σε μια εποχή κατά την οποία η ηγεμονία των Ασσυριών, από την οποία για πολλές δεκαετίες υπέφεραν οι λαοί της νοτιοδυτικής Ασίας, αρχίζει να καταρρέει. Το έργο κατατάσσεται στις ίδιες με τα προηγούμενα προφητικά βιβλία ομάδες της χριστιανικής και ιουδαϊκής Βίβλου
Το βιβλίο αρχίζει με έναν αλφαβητικό ψαλμό στον οποίο τονίζεται η οργή του Θεού κατά των εχθρών του. Ακολουθεί μια σύντομη παρηγορητική προφητεία για το λαό του Ιούδα και στη συνέχεια παρατίθενται προφητείες κατά της Νινευή, στις οποίες προλέγεται η ατιμωτική καταστροφή της Το έργο τελειώνει με έκφραση της γενικής ικανοποίησης από την παραδειγματική τιμωρία της Νινευή, η πτώση της οποίας επίκειται Το 612 π.Χ., τα συνασπισμένα στρατεύματα Βαβυλωνίων και Μήδων καταλαμβάνουν τελικά τη Νινευή.

Read More ->>

38 ΑΒΒΑΚΟΥΜ

Εισαγωγή

   To βιβλίο "Αββακούμ’’ περιέχει τις προφητείες του ομώνυμου προφήτη και κατατάσσεται στις ίδιες με τα προηγούμενα προφητικά βιβλία ομάδες βιβλικών έργων. Ο Αββακούμ ήταν πιθανότατα σύγχρονος του προφήτη Ιερεμία και έδρασε στην Ιερουσαλήμ, σε μια περίοδο κατά την οποία οι Βαβυλώνιοι μετά τη νίκη τους επί των Αιγυπτίων στην Χαρκεμίς (605 π.Χ.) επεκτείνουν την κυριαρχία τους στην Παλαιστίνη

   Το έργο αρχίζει με ένα διάλογο ανάμεσα στον Αββακούμ και το Θεό, μέσα από τον οποίο ο προφήτης προσπαθεί να εξιχνιάσει τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός κατευθύνει την ιστορία. Η εύλογη απορία του προφήτη συνίσταται στο γιατί ο Θεός επιλέγει τους Χαλδαίους ως όργανα του, προκειμένου να τιμωρήσει το λαό του. Τελικά ο προφήτης διαβεβαιώνεται ότι ο Θεός δεν επιτρέπει στο άδικο να θριαμβεύσει και το έργο ολοκληρώνεται με ένα δοξολογικό ψαλμό, στον οποίο υμνείται ο τελικός θρίαμβος του Θεού.

   Το βασικό ερώτημα που κυριαρχεί στο διάλογο του προφήτη με το Θεό, για το πώς είναι δυνατό να επιτρέπει ο άγιος και δίκαιος Κριτής την επικράτηση του κακού, απασχολεί τους ανθρώπους όλων των εποχών. Η απάντηση που δίνει το βιβλίο στο ερώτημα αυτό, είναι ότι Θεός μέσα από ανεξιχνίαστους για τον άνθρωπο δρόμους προετοιμάζει την τελική νίκη του δικαίου. Η διαβεβαίωση ότι ο δίκαιος άνθρωπος θα ζήοει χάρη στην εμπιστοσύνη του στο Θεό (2,4) θα καταστεί βασική βιβλική σωτηριολογική διδασκαλία (πρβλ Ρωμ 1,17 Γαλ 3,11)

Read More ->>

39 ΣΟΦΟΝΙΑΣ

ΣΟΦΟΝΙΑΣ 1

1Λόγος του Κυρίου, που απευθύνθηκε στο Σοφονία, την εποχή που βασίλευε στον Ιούδα ο Ιωσίας,α γιος του Αμών. Πατέρας του Σοφονία ήταν ο Χουσεί, παππούς του ο Γεδαλίας και προπάππος του ο Αμαρίας, γιος του Εζεκία.

Η ημέρα της κρίσεως του Κυρίου

2«Θα εξαφανίσω εντελώς τα πάντα από τη γη», λέει ο Κύριος. 3«Θα εξαφανίσω τους ανθρώπους και τα ζώα, όλα τα πετούμενα και της θάλασσας τα ψάρια –όλα αυτά που οδηγούν τους ανθρώπους στην ασέβεια– κι όλο το γένος το ανθρώπινο θα το εξοντώσω από τη γη. Εγώ ο Κύριος το λέω. 4Το χέρι μου θ’ απλώσω ενάντια στον Ιούδα και ενάντια σ’ όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ. Θα εξαφανίσω από τον τόπο αυτό ό,τι απόμεινε απ’ τη λατρεία του Βάαλ, ακόμα και τη θύμηση των ιερέων που τον υπηρετούν. 5Θα εξαφανίσω εκείνους που στις στέγες ανεβαίνουν να προσκυνήσουν τα άστρα τ’ ουρανού,β κι εκείνους που με προσκυνούν και τάχα στ’ όνομά μου ορκίζονται, μα ορκίζονται συγχρόνως στον Μιλκώμ. 6Θα εξαφανίσω εκείνους που απομακρύνονται από μένα, που δεν ενδιαφέρονται για μένα και δε με αναζητούν».

Read More ->>

40 ΑΓΓΑΙΟΣ

Εισαγωγή

Το βιβλίο “Αγγαίος περιέχει τους λόγους του ομώνυμου προφήτη, ο οποίος έδρασε στην Ιουδαίο κατά το δεύτερο έτος του Πέρση βασιλιά Δαρείου A' (520 π.Χ.) Πρόκειται για την περίοδο κατά την οποία οι Ιουδαίοι αγωνίζονται να οργανωθούν μετά την περιπέτεια της βαβυλωνίας αιχμαλωσίας με κέντρο το ναό της Ιερουσαλήμ. Ο βασιλιάς των Περσών Κύρος επέτρεψε στους Ιουδαίους να επιστρέφουν από τη Μεσοποταμία στην Ιερουσαλήμ και να ξαναχτίσουν το ναό της (538 π.Χ.), αλλά οι εργασίες ανοικοδόμησης, παρά τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών, διακόπηκαν για οικονομικούς λόγους και εξαιτίας της αντίδρασης των Σαμαρειτών. Σ’ αυτήν την καθοριστική για το μέλλον του λαού του Θεού περίοδο εμφανίζονται οι προφήτες Αγγαίος και Ζαχαρίας, για να ενισχύσουν με το κήρυγμά τους τον πολιτικό διοικητή Ζοροβάβελ, τον αρχιερέα Ιησού και το λαό, ώστε να ξαναρχίσουν οι εργασίες ανοικοδόμησης του ναού της Ιερουσαλήμ. Η θέση του βιβλίου στο χριστιανικό και τον ιουδαϊκό κανόνα είναι ίδια με εκείνη των προηγούμενων προφητικών έργων.

Το μήνυμα του προφήτη καθορίζεται από τις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες της εποχής.

Read More ->>

41 ΖΑΧΑΡΙΑΣ

 

 

ΖΑΧΑΡΙΑΣ 1

Πρόσκληση σε μετάνοια

1Τον όγδοο μήνα του δεύτερου έτους της βασιλείας του Δαρείου, δόθηκε μήνυμα από τον Κύριο στον προφήτη Ζαχαρία, γιο του Βαραχία, κι εγγονό του Ιδδώ.α 2-3Ο Κύριος τον διέταξε να πει στο λαό της Ιουδαίας:

Ακούστε τι έχει να σας πει ο Κύριος του σύμπαντος: «Οργίστηκα αφάνταστα εναντίον των προγόνων σας. Επιστρέψτε σ’ εμένα, και θα επιστρέψω κι εγώ σ’ εσάς. Εγώ, ο Κύριος του σύμπαντος, το λέω. 4Μη γίνεστε σαν τους προγόνους σας. Οι προηγούμενοι προφήτες, κήρυξαν σ’ αυτούς εκ μέρους μου και τους είπαν ν’ απαρνηθούν τον κακό τους δρόμο και τις βδελυρές τους πράξεις. Αυτοί όμως δεν άκουσαν και δε μου δώσαν προσοχή. 5Πού είναι τώρα οι πρόγονοί σας; Ασφαλώς κι οι προφήτες δε ζουν αιώνια. 6Οι λόγοι μου όμως και οι νόμοι μου, που τους μετέφεραν οι δούλοι μου, οι προφήτες, έπεισαν τελικά τους προγόνους σας. Κι εκείνοι μετανόησαν κι ομολόγησαν: “όπως αποφάσισε ο Κύριος του σύμπαντος να πράξει σ’ εμάς, έτσι έπραξε, ανάλογα με τη συμπεριφορά μας και τα έργα μας”».

Read More ->>

42 ΜΑΛΑΧΙΑΣ

ΜΑΛΑΧΙΑΣ 1 

1Λόγος του Κυρίου, μήνυμα που το έστειλε στον Ισραήλ με το Μαλαχία.

Ο Θεός αγαπάει το λαό του τον Ισραήλ

2«Σας αγάπησα», είπε ο Κύριος. Εσείς όμως λέτε: «Πώς μας αγάπησες;»

Σ’ αυτό ο Κύριος απαντάει: «Δεν είναι ο Ησαύ αδερφός του Ιακώβ;β Κι όμως εγώ αγάπησα τον Ιακώβ, 3ενώ τον Ησαύ τον εγκατέλειψα· ερήμωσα τα βουνά του και παρέδωσα τη χώρα του στα τσακάλια. 4Οι Εδωμίτες ισχυρίζονται ότι παρ’ όλο που καταστράφηκαν θα ξαναχτίσουν τις ερημωμένες πόλεις τους. Εγώ όμως, ο Κύριος του σύμπαντος λέω: Άσ’ τους να χτίζουν. Εγώ θα τα γκρεμίσω. Η περιοχή τους θα ονομάζεται “ασεβής χώρα” και οι ίδιοι “λαός καταραμένος για πάντα από τον Κύριο”. 5Όταν το δείτε αυτό θα πείτε: “μεγάλος είναι ο Κύριος και πέρα ακόμα από τα σύνορα της χώρας του Ισραήλ”».

Θυσίες που προσβάλλουν τον Κύριο

Read More ->>

43 ΗΣΑΙΑΣ - Κεφάλαια 1 - 37

Εισαγωγή

Ο προφήτης Ηααίας, με το όνομα του οποίου τιτλοφορείται το ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, κλήθηκε στο προφητικό αξίωμα με μεγαλειώδες όραμα το 736 Π.Χ., έτος του θανάτου του βασιλιά Ουζζία, και έδρασε στην Ιερουσαλήμ κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 8ου πΧ. αιώνα, στα χρόνια των βασιλιάδων Ιωθάμ, Αχαζ και Εζεκία

    Η δράση του συμπίπτει με μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο της ιστορίας του βασιλείου του Ιούδα Προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ασσυριακή επεκτατικότητα προς τα δυτικά, οι βασιλιάδες Φεκάχ του Ισραήλ και Ρεσίν των Αραμαίων συνέπηξαν συμμαχία, στην οποία προσκάλεσαν και τους ηγεμόνες των γειτονικών χωρών. Η άρνηση τελικά του βασιλιά Άχαζ του Ιούδα να συμμετάσχει στη συμμαχία είχε ως συνέπεια το να βαδίσει ο συνασπισμένος στρατός Ισραηλιτών και Αραμαίων κατά της Ιερουσαλήμ. Για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο ο Άχαζ κάλεσε σε βοήθεια τους Ασσυρίους, οι οποίοι κατέλυσαν το αραμαίκό βασίλειο, κατέλαβαν μεγάλα τμήματα του βόρειου βασιλείου του Ιαραήλ και οδήγησαν μέρος του πληθυσμού στην αιχμαλωσία. Λλλά και ο σύμμαχος των Ασσυριών, ο Άχαζ, κατέληξε υποτελής τους Άμεση συνέπεια της πολιτικής υπο-τέλειας υπήρξε η είσοδος ειδωλολατρικών στοιχείων στην ιουδαϊκή λατρεία, τα οποία προσπάθησε να απομακρύνει ο διάδοχος του Άχαζ, Εζεκίας, επαναστατώντας κατά των Ασσυριών και επιχειρώντας θρησκευτική μεταρρύθμιση Οι Ασσύριοι εισέβαλαν στον Ιούδα, αλλά απέτυχαν τελικά να καταλάβουν την Ιερουσαλήμ

Read More ->>

ΗΣΑΙΑΣ - Κεφάλαια - 38 - 66

ΚΕΦΆΛΑΙΟΝ 38

Η ασθένεια του Εζεκία

(Β΄ Βασ 20,1-11)       

1Εκείνη την εποχή ο βασιλιάς Εζεκίας αρρώστησε βαριά, να πεθάνει. Τότε τον επισκέφθηκε ο προφήτης Ησαίας, γιος του Αμώς, και του είπε: «Άκου τι λέει ο Κύριος: Τακτοποίησε τις υποθέσεις του σπιτιού σου, γιατί δε θα ζήσεις για πολύ ακόμη. Θα πεθάνεις».

2Ο Εζεκίας γύρισε τότε το πρόσωπο στον τοίχο και προσευχήθηκε στον Κύριο. 3«Κύριε», είπε, «θυμήσου, σε παρακαλώ, πώς έζησα ενώπιόν σου με πιστότητα και με ευθύτητα καρδιάς, κι έπραξα ό,τι σου ήταν αρεστό!» Κι άρχισε να κλαίει γοερά.

4Τότε ήρθε στον Ησαΐα λόγος του Κυρίου: 5«Γύρνα πίσω», του είπε ο Κύριος, «και πες στον Εζεκία: “ο Κύριος, ο Θεός του Δαβίδ, του προγόνου σου, λέει: Άκουσα την προσευχή σου και είδα τα δάκρυά σου. Θα προσθέσω, λοιπόν, στη ζωή σου δεκαπέντε χρόνια· 6θα υπερασπιστώ αυτή την πόλη και θα σας ελευθερώσω εσένα και την πόλη από το βασιλιά της Ασσυρίας. 7Και για να ’σαι βέβαιος ότι εγώ, ο Κύριος, θα εκπληρώσω την υπόσχεσή μου, θα σου δώσω ένα σημείο: 8Στη σκάλα του Άχαζ,οη όπου η σκιά έχει κατέβει δέκα σκαλοπάτια, θα την κάνω να γυρίσει πίσω”». Και πραγματικά η σκιά οπισθοχώρησε κι ο ήλιος ξαναφώτισε τα δέκα σκαλοπάτια όπου είχε κατεβεί η σκιά.

Read More ->>

44 ΙΕΡΕΜΙΑΣ - Κεφάλαια 1- 24

Εισαγωγή

    Ο προφήτης Ιερεμίας, στη δράση του οποίου αναφέρεται και τους λόγους του οποίου περιέχει το φερώνυμο βιβλίο, έδρασε στο βασίλειο του Ιούδα, κατά τα τέλη του 7ου και τις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα. Καταγόταν από ιερατική οικογένεια και κλήθηκε στο προφητικό αξίωμα το 627 π.Χ. σε νεαρή ηλικία. Η εποχή της δράσης του συμπίπτει με την κατάρρευση της ηγεμονίας των Ασσυριών και την ανάδειξη των Βαβυλωνίων σε κυρίαρχη δύναμη της Μεσοποταμίας αρχικά και της ευρύτερης περιοχής της Συρίας και της Παλαιστίνης στη συνέχεια. Η εξασθένιση του ασσυριακού ελέγχου οτην Παλαιστίνη έδωσε στο βασιλιά Ιωσία τη δυνατότητα να επεκτείνει τα όρια του κράτους του και να προχωρήσει σε θρησκευτική μεταρρύθμιση για την αποκάθαρση της ιουδαϊκής λατρείας από τα ειδωλολατρικά στοιχεία. Η ήπα και ο θάνατος του Ιω-σία στη Μεγιδδώ (609 π.Χ.) από τους Αιγυπτίους και η ήπα στη συνέχεια των Αιγυπτίων στη Χαρκεμίς (605 π.Χ.) από τους Βαβυλωνίους είχαν ως συνέπεια να περιέλ-θει το βασίλειο του Ιούδα υπό βαβυλωνιακό έλεγχο. Οι προσπάθειες του βασιλιά Ιωα-κίμ για ανεξαρτησία όχι μόνο δεν απέδωσαν, αλλά και έφεραν στη χώρα την καταστροφή. Οι Βαβυλώνιοι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και οδήγησαν το διάδοχό του Ιεχο-νία και μέρος του πληθυσμού στην αιχμαλωσία (597 π.Χ.). Ο νέος βασιλιάς Σεδεκίας ακολούθησε ανάλογη με τους προκατόχους του πολιτική με αποτέλεσμα να προκαλέ-οει νέα εκστρατεία των Βαβυλωνίων και ολοκληρωτική καταστροφή του βασιλείου του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ και νέα αιχμαλωσία του λαού (587/6 π.Χ.). Ο Ιερεμίας πα-ρέμεινε στη χώρα μέχρι τη δολοφονία του διοικητή Γεδαλία τον οποίο είχαν τοποθετήσει εκεί οι Βαβυλώνιοι και στη συνέχεια κατέφυγε στην Αίγυπτο

Read More ->>

ΙΕΡΕΜΙΑΣ - Κεφάλαια 25 - 42

ΚΕΦAΛΑΙΟΝ 25

Είκοσι τρία χρόνια μάταιες προσπάθειες

1Το τέταρτο έτος της βασιλείας του Ιωακίμ, γιου του Ιωσία και βασιλιά του Ιούδα, που αντιστοιχούσε στο πρώτο έτος της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορ, βασιλιά της Βαβυλώνας, ο Κύριος ανέθεσε στον Ιερεμία να μιλήσει σχετικά με όλο το λαό του Ιούδα.οζ 2Να τι είπε, λοιπόν, ο προφήτης σ’ όλο το βασίλειο του Ιούδα και στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ:

3«Από το δέκατο τρίτο έτος της βασιλείας του Ιωσία, γιου του Αμών και βασιλιά του Ιούδα, για είκοσι τρία χρόνια μέχρι σήμερα, ο Κύριος μου μιλούσε και εγώ επανειλημμένα σας διαβίβαζα αυτά που μου έλεγε, εσείς όμως δε δίνατε σημασία. 4Ο Κύριος έστελνε συνεχώς τους δούλους του τους προφήτες, εσείς όμως δεν ακούγατε ούτε δίνατε καμιά προσοχή. 5“Επιστρέψτε”, σας έλεγε, “απ’ τον κακό σας δρόμο, σταματήστε τις κακές σας πράξεις, αν θέλετε να κατοικήσετε στη χώρα που έχω δώσει σ’ εσάς και στους προγόνους σας από παλιά για μόνιμη ιδιοκτησία. 6Μην τρέχετε πίσω από ξένους θεούς για να τους λατρεύετε και να τους προσκυνάτε. Μη με εξοργίζετε με τα είδωλα που κατασκευάσατε με τα χέρια σας, για να μη σας τιμωρήσω”.

Read More ->>

45 ΒΑΡΟΥΧ

Εισαγωγή

   Το βιβλίο “Βαρούχ" συνιστά, σύμφωνα με την ειοαγωγή του (1,1-14), ένα κείμενο το οποίο έστειλε ο μαθητής και γραμματέας του προφήτη Ιερεμία, Βαρούχ, από τη Βαβυλώνα, όπου Τρύσε μεταξύ των εξόριστων Ιουδαίων, προς τους συμπατριώτες του στην Ιερουσαλήμ, για να διαβάζεται κατά τις λατρευτικές συνάξεις.

   Το εβραϊκό πρωτότυπο του κειμένου χάθηκε και το έργο σώζεται μόνο σε μεταγενέστερη ελληνική μετάφραση, οπότε δεν συμπεριλαμβάνεται στα βιβλία της Εβραϊκής Βίβλου. Στη μετάφραση των Εβδομήκοπα (O΄') κατατάσσεται στα “Ποιητικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης, μεταξύ των βιβλίων “Ιερεμίας" και “Θρήνοι”.

   Το κύριο μέρος του βιβλίου αρχίζει με εκτενή προσευχή, στην οποία οι εξόριστοι Ιουδαίοι αναγνωρίζουν ότι αιτία των δεινών τους είναι η αποστασία τους από το Θεό και δηλώνουν τη μετάνοιά τους. Ακολουθεί ένα εγκώμιο της σοφίας, η οποία ταυτίζεται με το νόμο του Θεού. Στην τελευταία ενότητα παρουσιάζεται η Ιερουσαλήμ προσωποποιημένη να παρηγορεί τους εξόριστους ενισχύοντας την πίστη τους στο Θεό, και προφητεύεται το τέλος της αιχμαλωσίας.

   Στο βιβλίο εκφράζεται η βασική προφητική πίστη ότι αιτία της καταστροφής υπήρξε η αποστασία του λαού από το Θεό, αλλά και η ελπίδα ότι η μετάνοια θα φέρει τα αναμενόμενα αγαθά αποτελέσματα.

Read More ->>

46 ΘΡΗΝΟΙ ΙΕΡΕΜΙΟΥ

Εισαγωγή

   Το βιβλίο “Θρήνοι” οφείλει τον τίτλο του στο περιεχόμενό του, που συνιστά μια ουλλογή θρηνωδών ασμάτων για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους. Στο εβραϊκό πρωτότυπο το βιβλίο επιγράφεται “Εϊχάχ” (= Ω, πώς!) από την πρώτη λέξη των ασμάτων.

   Στην ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο') το έργο κατατάσσεται στα “Προφητικά Βιβλία" της Παλαιός Διαθήκης, επειδή ερμηνεύει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ με βάση την προφητική διδασκαλία (Ιερεμίας) ως συνέπεια της αποστασίας του λαού από το Θεό. Στην Εβραϊκή Βίβλο το έργο κατατάσσεται στην τρίτη ομάδα βιβλίων, τα “Αγιόγραφα”.

   Στο βιβλίο περιέχονται πέντε θρηνώδη άσματα, στα οποία περιγράφεται η οικτρή κατάσταση που δημιουργήθηκε στη χώρα και στην Ιερουσαλήμ μετά τη βαβυλωνιακή κατάκτηση. Ο ποιητής διερωτάται για το λόγο αυτής της απερίγραπτης καταστροφής, για να διαπιστώσει ότι δεν ευθύνεται ο Θεός γι’ αυτήν αλλά η αμαρτία του λαού. Παρά την απόγνωσή του όμως από το μέγεθος των δεινών, δεν παύει να εμπιστεύεται στη θεία μακροθυμία και ευσπλαχνία και να ελπίζει ότι ο Θεός και πάλι θα βοηθήσει και θα σώσει το λαό του.

Read More ->>

47 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΕΡΕΜΙΟΥ

Εισαγωγή

Με τον τίτλο “Επιστολή Ιερεμίου" παρατίθεται από την ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο'), μετά το βιβλίο “Θρήνοι”, μια σύντομη απολογητική πραγματεία κατά των ειδώλων. Το έργο ανάγεται σε κάποιο εβραϊκό πρωτότυπο, το οποίο όμως χάθηκε. Στη λατινική μετάφραση της Βίβλου (Βουλγάτα) βρίσκεται ενσωματωμένο ως 6ο κεφάλαιο στο βιβλίο “Βαρούχ”.

Σύμφωνη με το περιχόμενό της, η επιστολή γράφεται με σκοπό να προφυλάγει τους εξόριστους στη Βαβυλώνα Ιουδαίους από την ειδωλολατρία, τονίζοντας με σκωπτική διάθεση την αδυναμία των ειδώλων να βοηθήσουν με οποιονδήποτε τρόπο τους ανθρώπους.

 Διάγραμμα του περιεχομένου

1. Η αδυναμία των ειδώλων για βοήθεια:

2. Η ανοησία της ειδωλολατρίας:

Read More ->>

48 ΙΕΖΕΚΙΗΛ

ΙΕΖΕΚΙΗΛ

Εισαγωγή

Ο προφήτης Ιεζεκιήλ, οτη δράση και τις προφητείες του οποίου αναφέρεται το περιεχόμενο του φερώνυμου βιβλίου, ήταν ιερέας και οδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα μετά την πρώτη κατάληψη της Ιερουσαλήμ το 597 π.Χ. Εκεί κλήθηκε στο προφητικό αξίωμα το 593 π.Χ. και έδρασε μεταξύ των εξόριστων συμπατριωτών του.

   Το έργο ανήκει οτα "Προφητικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης, στην υποομάδα “Μεγάλοι Προφήται. Στην Εβραϊκή Βίβλο κατατάσσεται επίσης στους "Προφήτες”, στην υποομάδα “Μεταγενέστεροι Προφήτες".

   Μετά την εισαγωγή (κεφ. 1-3), όπου περιγράφεται ένα μεγαλειώδες όραμα και η κλήση του Ιεζεκιήλ στο προφητικό αξίωμα, ακολουθούν οι προφητείες, οι οποίες εξαγγέλθηκαν κατά τις δύο περιόδους της δράσης του, πριν και μετά την οριστική κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους (587 π.Χ.). Κατά την πρώτη περίοδο της δράσης του εξαγγέλλει ο προφήτης το αναπόφευκτο της καταστροφής της Ιερουσαλήμ εξαιτίας των αμαρτιών των κατοίκων της, διαλύοντας έτσι τις απατηλές ελπίδες των εξόριστων συμπατριωτών του, οι οποίοι πίστευαν ότι ο Θεός θα λυπηθεί τελικά την πόλη του και οι ίδιοι γρήγορα θα επιστρέφουν στην πατρίδα τους (κεφ. 1-24). Την ενότητα αυτή ακολουθεί μια συλλογή προφητειών κατά των γειτονικών με τον Ισραήλ λαών (κεφ. 25-32). Μετά την οριστική πτώση της Ιερουσαλήμ και την καταστροφή της αλλάζει και η αποστολή του προφήτη.

Read More ->>

49 ΔΑΝΙΗΛ -ΣΟΥΣΑΝΝΑ - ΒΗΛ ΚΑΙ ΔΡΑΚΩΝ

Εισαγωγή

Ο προφήτης Δανιήλ, η δράοη, οι προφητείες και τα οράματα του οποίου περιέχονται ατο φερώνυμο βιβλίο, μεταφέρθηκε σε νεαρή ηλικία ως αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, όπου εκπαιδεύτηκε στην αυλή του Ναβουχοδονόσορ, για να ενταχθεί αρχικά στο υπηρετικό προσωπικό και να αναλάβει στη συνέχεια καθήκοντα αυλικού αξιωματού-χου. Στη Βαβυλώνα παρέμεινε ο Δανιήλ και μετά την κατάληψή της από τους Πέροες, συνεχίζοντας και υπό το νέο καθεστώς τη λαμπρή σταδιοδρομία του.

Στην ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο') το βιβλίο κατατάσσεται συνήθως στο τέλος της Παλαιάς Διαθήκης, στην ομάδα “Προφητικά Βιβλία". Αντίθετα, στην Εβραϊκή Βίβλο δεν ουμπεριλαμβάνεται μεταξύ των προφητικών έργων, αλλά κατατάσσεται στα “Αγιόγραφα". Το κείμενο του έργου σώζεται σε τρεις βασικές παργές: α) Το πρωτότυπο κείμενο, ένα μέρος του οποίου είναι γραμμένο στα εβραϊκά (1,1-2,4α· 8,1-12) και ένα άλλο μέρος στα αραμαϊκά (2,4β-7,28), β) Το κείμενο των Ο'που ουνιστά μάλλον παράφραση στα ελληνικά παρά μετάφραση του έργου και γ) Το κείμενο του Θεοδοτίωνα, μια πιστότερη στο πρωτότυπο ελληνική μετάφραση, που εκπονήθηκε κατά το 2ο μ.Χ. αιώνα. Η τελευταία αυτή παργή αντικατέστησε τελικά το κείμενο των Ο'στον κανόνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα ελληνικά κείμενα περιέχουν, εκτός από το υλικό του πρωτότυπου κειμένου, εκτενείς προσθήκες σε πεζό και έμμετρο λόγο.

Read More ->>