29 ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ

Εισαγωγή

Το βιβλίο “Σοφία Σολομώντος" συνιστά μια διατριβή για τα αγαθά της σοφίας και τα κακά της ασέβειας. Ο τίτλος του οφείλεται στη φήμη του Σολομώπα ως σοφού βασιλιά (Α'Βασ 5,9-14) και στην τάση της εποχής να αποδίδονται τα περισσότερα σο-φιολογικά έργα σ’ αυτόν.

Το βιβλίο γράφτηκε πρωτοτύπως σε ελληνική γλώσσα, στην Αλεξάνδρεια, της Αιγύπτου οπότε δεν συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των έργων της Εβραϊκής Βίβλου. Παρατίθεται μόνον από την ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο ), η οποία το κατατάσσει στα “Ποιητικά - Διδακτικά Βιβλία” της Παλαιάς Διαθήκης.

Η πραγμάτευση του βασικού θέματος του έργου αρχίζει με τη διερεύνηση του ρόλου της σοφίας στη ζωή του ανθρώπου και στη συνέχεια γίνεται σύγκριση της τύχης των δικαίων με εκείνη των αδίκων κατά την παρούσα ζωή αλλά και μετά το θάνατο. Ακολουθεί ανάλυση της προέλευσης και της φύσης της σοφίας και παρουσίαση των τρόπων απόκτησής της. Τέλος, εξετάζονται μέσα από μια επισκόπηση της ιερής ιστορίας με ιδιαίτερη αναφορά στα γεγονότα της εξόδου των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, οι συνέπειες της σοφίας και ασκείται σκληρή κριτική κατά της ειδωλολατρίας.

Στόχος του συγγραφέα είναι κυρίως να στηρίξει την κλονισμένη, εξαιτίας των επιτευγμάτων και της λάμψης του αλεξανδρινού πολιτισμού, πίστη των Ιουδαίων, αλλά και να προσελκύσει τους ειδωλολάτρες στην πίστη του αληθινού Θεού. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του έργου είναι η επίδραση της ελληνιστικής σκέψης, κυρίως της πλατωνικής φιλοσοφίας, σε ορισμένες ιδέες του συγγραφέα και πολύ περισσότερο στη γλώσσα του. Αυτός ο επιτυχής συνδυασμός ελληνικής παιδείας και ιουδαϊκής πίστης αποτελεί ένα άριστο δείγμα του πόσο δημιουργική μπορεί να αποβεί η συνάντηση δύο πολιτισμών (βλ. και λήμμα “Σοφία" του Γλωσσάριου).

Διάγραμμα του περιεχομένου

1. Η σοφία και οι συνέπειες της για τον άνθρωπο:              1,1-5,23

2.Ο Σολομών και η αναζήτηση της σοφίας:                         6,1-9,19

3. Οι συνέπειες της σοφίας στην ιστορία:                           10,1-19,22

 

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 1

Η Σοφία του Θεού οδηγεί στη ζωή

1Αγαπήστε τη δικαιοσύνη, εσείς οι κυβερνήτες της γης, σκεφτείτε με αγαθά αισθήματα τον Κύριο κι αναζητήστε τον με ειλικρινή καρδιά. 2Τον βρίσκουν αυτοί που δεν τον προκαλούν, αποκαλύπτεται σ’ αυτούς που τον εμπιστεύονται. 3Οι διεφθαρμένες σκέψεις απομακρύνουν από το Θεό· κι αυτοί που είναι τόσο ανόητοι, ώστε να περιφρονούν τη δύναμη του Θεού, θα τιμωρηθούν.

4Σε καρδιά που αγαπάει το κακό δε θα κατοικήσει η Σοφίαα ούτε θα συνυπάρξει με κάποιον που είναι γεμάτος αμαρτία. 5Η Σοφία είναι το Άγιο Πνεύμα του Θεού, που διδάσκει τους ανθρώπους. Αποφεύγει την απάτη, απομακρύνει τους ανθρώπους από ανόητες σκέψεις και προσβάλλεται από αυτούς που διαπράττουν την αδικία.β

6Η Σοφία αγαπάει τους ανθρώπους και θα τιμωρήσει αυτόν που με τα λόγια του βρίζει τους άλλους. Ο Θεός γνωρίζει τις πιο απόκρυφες σκέψεις του· ερευνάει βαθιά την καρδιά του και ακούει τα λόγια του. 7Το Πνεύμα του Κυρίου έχει γεμίσει την οικουμένη· όλα τα συγκρατεί και γνωρίζει το καθετί που λέγεται. 8Γι’ αυτό κανείς που λέει λόγια άπρεπα δε θα μπορέσει να κρυφτεί, ούτε θα αποφύγει την τιμωρία του Θεού. 9Στις σκέψεις του ασεβή θα γίνει έρευνα· τα λόγια του θα φτάσουν μέχρι τον Κύριο, για να ξεσπάσει πάνω στις παράνομες πράξεις του η τιμωρία. 10Το προσεκτικό αυτί του Θεού ακούει το καθετί και τα ψιθυριστά παράπονα δεν μπορούν να κρυφτούν απ’ αυτόν.

11Φυλαχτείτε, λοιπόν, από τους ανώφελους ψιθυρισμούς και αποφύγετε τα πικρόχολα λόγια εναντίον των ανθρώπων, αφού και το παραμικρό μυστικό δεν είναι χωρίς συνέπειες· αυτός που διαδίδει ψεύδη για τους άλλους, καταστρέφει τον ίδιο του τον εαυτό. 12Μην πάτε γυρεύοντας, λοιπόν, το θάνατο με το λαθεμένο τρόπο της ζωής σας και μην προκαλείτε την καταστροφή σας με τα έργα σας. 13Γιατί το θάνατο δεν τον έκανε ο Θεός, ούτε ευχαριστείται με τον αφανισμό των ζωντανών. 14Ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν για να υπάρχει και το διατηρεί στη ζωή με τη συνεχή δημιουργία του. Στα δημιουργήματά του δεν υπάρχει τίποτα που να τα οδηγεί στην καταστροφή· και πάνω στη γη δεν βασιλεύει ο θάνατος αλλά ο Θεός. 15Στον δίκαιο ο θάνατος δεν έχει εξουσία.γ

Η πνευματική τύφλωση οδηγεί στο θάνατο

16Οι ασεβείς με τα έργα τους και με τα λόγια τους προσκαλούν το θάνατο· τον αποζητούν με πάθος να τον κάνουν φίλο τους και κάνουν συμφωνία μαζί του. Συνεπώς τους αξίζει να ανήκουν σ’ αυτόν.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 2

1Είπαν λοιπόν μέσα τους χωρίς να σκεφτούν σωστά: «Σύντομη και γεμάτη λύπες είναι η ζωή μας· ο θάνατος του ανθρώπου δεν μπορεί να αποτραπεί· μήπως γνωρίσαμε κανέναν που να γύρισε απ’ τον άδη; 2Τυχαία δημιουργηθήκαμε· και μετά το θάνατο θα πάμε στην ανυπαρξία. Η αναπνοή μας είναι σαν την πάχνη κι οι σκέψεις μας είναι σπίθες που πετάγονται καθώς χτυπάει η καρδιά μας. 3Όταν αυτή η σπίθα σβήσει, στάχτη το σώμα μας θα γίνει και σαν αδύναμο αεράκι το πνεύμα μας θα σκορπιστεί. 4Με τον καιρό οι άνθρωποι θα μας ξεχάσουν· κανείς δε θα θυμάται πια τα έργα μας. Η ζωή μας σαν σύννεφο θα περάσει και σαν καταχνιά θα σκορπιστεί κυνηγημένη από του ήλιου τις αχτίδες, διαλυμένη απ’ τη θερμότητά του. 5Η ζωή μας περνάει σαν σκιά και η στιγμή του τέλους μας δεν επαναλαμβάνεται. Το τέλος μας είναι προκαθορισμένο κι από το θάνατο δεν υπάρχει γυρισμός.

6«Εμπρός λοιπόν, να χαρούμε τη ζωή!» σκέφτονται. «Όλα να τ’ απολαύσουμε σ’ αυτό τον κόσμο με την ανεμελιά της νιότης μας! 7Ας τρέξει άφθονο το εκλεκτό κρασί και τα αρώματα· ας μη χάσουμε κανένα ανοιξιάτικο λουλούδι. 8Γιορντάνια ας φτιάξουμε με ροδοπέταλα πριν μαραθούν· 9Κανένας να μη μείνει απ’ έξω απ’ το τρελό ξεφάντωμά μας. Παντού ας αφήσουμε τα ίχνη της ξέφρενης χαράς μας. Γι’ αυτά είμαστε πλασμένοι στη ζωή.

10»Τι κι αν καταπιέσουμε», λένε, «τον φτωχό, που ζει σύμφωνα με του Θεού το θέλημα; Ποιος για τη χήρα νοιάζεται ή για το γέροντα τον ασπρομάλλη; 11Η δύναμή μας είναι νόμος που ρυθμίζει τι είναι δίκαιο· ο αδύναμος τίποτα δεν αξίζει». 12Έτσι, λοιπόν, αποφασίζουν να παγιδέψουν τον ευσεβή. «Αυτός δεν είναι του χεριού μας», σκέφτονται. «Εναντιώνεται στα έργα μας, μας κατηγορεί ότι παραβαίνουμε το νόμο κι ότι ξεφύγαμε απ’ τις αρχές μας. 13Προσποιείται ότι γνωρίζει το Θεό και αυτοαποκαλείται δούλος Κυρίου. 14Μας κακίζει για τον τρόπο που σκεφτόμαστε· ακόμα και η παρουσία του μας ενοχλεί· 15πράγματι, η ζωή του ευσεβή δεν είναι σαν όλων των άλλων, συμπεριφέρεται διαφορετικά. 16Μας θεωρεί κίβδηλους· μας αποφεύγει σαν να ’μαστε κοπριά· μακαρίζει τα τέλη των δικαίων και καυχάται πως έχει πατέρα το Θεό.

17»Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν», λένε οι ασεβείς, «αν τα λόγια αυτού του δίκαιου θα βγουν αληθινά κι ας δούμε ποιο θα είναι το τέλος του. 18Αν πράγματι είναι δούλος του Θεού, θα τον βοηθήσει ο Θεός. Θα τον γλιτώσει απ’ τους εχθρούς του. 19Με προσβολές και με βασανιστήρια μπορούμε να τον δοκιμάσουμε και να δούμε πόσο πράος είναι κι ανεξίκακος. 20Θα τον καταδικάσουμε σε θάνατο ντροπιαστικό, και να δούμε τότε αν θα τον προστατέψει ο Θεός, όπως λέει».

Η ελπίδα των ευσεβών

21Αυτά σκέφτηκαν μέσα στην πλάνη τους οι ασεβείς. Αλλά τους τύφλωσε η κακία τους 22και δεν εννόησαν τα ανεξερεύνητα σχέδια του Θεού, ούτε διανοήθηκαν πως οι δίκαιοι θα ανταμείβονταν για την τελειότητά τους, δεν πίστεψαν στην επιβράβευση των δικαίων. 23Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για την άφθαρτη ζωή· τον έφτιαξε σύμφωνα με τη δική του εικόνα, την εικόνα του αιώνιου Θεού. 24Όμως, από το φθόνο του διαβόλου μπήκε ο θάνατος στον κόσμο, κι όσοι στο διάβολο ανήκουν, θα υποστούν το θάνατο.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 3

1Οι ευσεβείς, όμως, προστατεύονται από το Θεό και κανείς δε θα τους βλάψει. 2Στα μάτια των ασεβών φαίνονται ότι πέθαναν· ο θάνατός τους θεωρείται τιμωρία τους, 3και το ότι έφυγαν απ’ αυτόν τον κόσμο θεωρείται καταστροφή. Αυτοί όμως ζουν στην ειρήνη του Θεού. 4Στα μάτια των άλλων φαίνονται ότι τιμωρούνται, αλλά αυτοί έχουν τη βεβαιότητα που τους δίνει η σταθερή τους ελπίδα ότι θα ζήσουν αιώνια. 5Κι αν υπέφεραν για λίγο, πολύ θα ευεργετηθούν, γιατί ο Θεός τούς δοκίμασε και τους βρήκε άξιους να τους πάρει μαζί του. 6Σαν χρυσάφι στο χωνευτήρι τούς δοκίμασε και σαν θυσία ολοκαυτώματος τους δέχτηκε με ευμένεια. 7Στο συγκεκριμένο χρόνο που ο Θεός θα δώσει την ανταμοιβή του, η λαμπρότητα των ευσεβών θα είναι μεγάλη. Θα γίνουν σπίθες που θα πυρπολήσουν τις καλαμιές· 8θα κρίνουν τα έθνη και θα εξουσιάσουν τους λαούς και ο Κύριος θα είναι ο παντοτινός τους βασιλιάς. 9Αυτοί που έχουν στηρίξει την εμπιστοσύνη τους σ’ αυτόν θα κατανοήσουν την αλήθεια, και οι πιστοί του θα τον προσμένουν με αγάπη, γιατί χάρη κι αγάπη περιμένει τους εκλεκτούς του. 10Οι ασεβείς όμως θα τιμωρηθούν αντάξια μ’ αυτά που μηχανεύτηκαν. Αδιαφόρησαν για το δίκαιο κι απομακρύνθηκαν από τον Κύριο. 11Δυστυχισμένοι είναι αυτοί που περιφρονούν τη Σοφία και τη διδασκαλία της· η ελπίδα τους είναι μάταιη, οι κόποι τους ανώφελοι, τα έργα τους άχρηστα. 12Οι γυναίκες τους είναι ανόητες και τα παιδιά τους γεμάτα μοχθηρία. Οι απόγονοί τους είναι καταραμένοι.

Νέα θεώρηση της ατεκνίας

13Γι’ αυτό ευτυχισμένη η στείρα γυναίκα, που όμως η διαγωγή της είναι άμεμπτη· αυτή που δε διέπραξε μοιχεία και ποτέ δεν έκανε παράνομες σχέσεις.δ Αυτή θ’ ανταμειφθεί όταν ο Κύριος έρθει να κρίνει τους ανθρώπους. 14Ευτυχισμένος κι ο ευνούχος που δεν έπραξε ανομία, ούτε έκανε πονηρές σκέψεις για να προκαλέσει τον Κύριο. Θα του παρασχεθεί ειδική εύνοια για την πιστότητά του και τιμητική θέση στο ναό του Κυρίου. 15Αυτός που κάνει καλά έργα είναι σαν το δέντρο που κάνει πολλούς καρπούς. Η σύνεσή του είναι σαν ρίζα που δεν ξεραίνεται. 16Τα παιδιά των μοιχών, όμως, δε θα φτάσουν ως το τέλος της ζωής τους· οι καρποί των παράνομων σχέσεων θα αφανιστούν. 17Αλλά κι αν ζήσουν πολλά χρόνια κανένας δεν θα τους σέβεται· χωρίς υπόληψη θα ζήσουν ως τα βαθιά γεράματα. 18Αν πεθάνουν πρόωρα, δεν θα ’χουν ελπίδα ούτε παρηγοριά την ημέρα της κρίσης. 19Σκληρό θα είναι το τέλος των παιδιών των παρανόμων.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 4

1Η ατεκνία όταν συνοδεύεται από την αρετή είναι καλύτερη· αναγνωρίζεται και από το Θεό και από τους ανθρώπους και όλοι τη θυμούνται για πάντα. 2Αυτή την ατεκνία με την αρετή όταν υπάρχει, τη μιμούνται· κι όταν απουσιάζει την επιθυμούν· πάντοτε κάνει τη θριαμβευτική της πορεία στεφανωμένη με τη νίκη· νίκησε σ’ όλα τα αγωνίσματα και κέρδισε πολύτιμα βραβεία.

3Οι πολυάριθμοι απόγονοι των ασεβών θα είναι άχρηστοι· σαν τα κλαδιά που φυτεύονται στο χώμα, αλλά δεν μπορούν να σταθούν, γιατί δεν έχουν ρίζες. 4Βγάζουν για λίγον καιρό κλαδιά αλλά δεν έχουν ριζώσει για τα καλά· και στο πρώτο φύσημα του ορμητικού ανέμου ξεριζώνονται. 5Σπάζουν κι οι κλώνοι πριν καρποφορήσουν, και ο καρπός τους είναι σκάρτος, είναι άγουρος και δεν τρώγεται, είναι άχρηστος. 6Τα παιδιά που γεννιούνται από παράνομες σχέσεις είναι μάρτυρες της αμαρτίας των γονιών τους όταν θα τους κρίνει ο Θεός.

Νέα θεώρηση του πρόωρου θανάτου

7Ο δίκαιος όμως κι όταν πεθάνει πρόωρα, θ’ αναπαυθεί στην αιώνια ευτυχία. 8Αυτό που φέρνει τιμή στα γηρατειά δεν είναι τα πολλά τα χρόνια. 9Η φρόνηση στους ανθρώπους αξίζει περισσότερο από τ’ άσπρα μαλλιά· κι η άμεμπτη ζωή από τη μεγάλη ηλικία. 10Κάποτε ένας άνθρωπος ήταν αρεστός στο Θεό και αγαπήθηκε απ’ αυτόν, κι επειδή ζούσε ανάμεσα στους αμαρτωλούς μετατέθηκε στην άλλη ζωή. 11Αρπάχθηκε για να μην επιδράσει στη φρόνησή του η κακία, για να μην τον εξαπατήσει η δολιότητα. 12Πράγματι, η δολιότητα της κακίας αμαυρώνει τα καλά, κι η παραζάλη της αμαρτωλής επιθυμίας διαφθείρει και το πιο αγνό μυαλό. 13Επειδή ο άνθρωπος αυτός έζησε ως τέλειος τα λίγα χρόνια του, αυτά ισοδυνάμησαν με πολλά χρόνια επίγειας ζωής. 14Ήταν αρεστός στον Κύριο, και γι’ αυτό αρπάχθηκε γρήγορα μέσα από τον κακό αυτό κόσμο. Οι λαοί το είδαν αλλά δεν το κατάλαβαν ούτε θέλησαν να λάβουν υπόψη τους ένα πράγμα: 15ότι χάρη και αγάπη περιμένει τους εκλεκτούς του Θεού και προστασία αυτούς που ζουν μ’ ευσέβεια ενώπιόν του.

16Έτσι, ο ευσεβής που πέθανε κατακρίνει με το παράδειγμά του τους ασεβείς που ζουν. Κι ένας νέος που από τα νιάτα του έφτασε να είναι τέλειος, ελέγχει με τη διαγωγή του το γέροντα τον ασεβή. 17Οι ασεβείς βλέπουν το θάνατο του ευσεβή, αλλά δεν καταλαβαίνουν τις προθέσεις του Κυρίου γι’ αυτόν, και πώς αυτός τον προστατεύει. 18Το βλέπουν και χλευάζουν τους δικαίους· όμως κι ο Κύριος θα περιγελάσει τους ασεβείς. 19Όταν πεθάνουν, κανένας δεν θα σεβαστεί το σκήνωμά τους· θα ζήσουν στην αιώνια καταφρόνια στον άδη, ανάμεσα στους νεκρούς. Ο Κύριος θα τους συντρίψει και θα τους αφήσει καταγής άφωνους με το πρόσωπο στο χώμα. Συθέμελα θα τους ταρακουνήσει και θα τους καταστρέψει μέχρι τον τελευταίο· θα πονέσουν κι απ’ όλους θα ξεχαστούν.

Ευσεβείς και ασεβείς στην τελική κρίση

20Όταν καλέσει ο Θεός τους ασεβείς για να τους κρίνει, αυτοί θα παρουσιαστούν δειλοί μπροστά του καθώς θα σκέφτονται τα αμαρτήματά τους· οι ίδιες τους οι ανομίες θα τους κατηγορήσουν κατά πρόσωπο.

 

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 5

1Τότε θα σταθεί με πολύ θάρρος ο δίκαιος απέναντι σ’ εκείνους που τον στενοχώρησαν και αμφισβήτησαν τους κόπους του. 2Οι ασεβείς όταν τον δουν θα ταραχθούν και θα τα χάσουν για την αναπάντεχη σωτηρία του· 3Θ’ αναστενάξουν και θα πουν μετανιωμένοι και θλιμμένοι: 4«Αυτός δεν είν’ εκείνος, που κάποτε τον περιγελούσαμε; Εμείς οι ασεβείς τον περιπαίζαμε με σκωπτικά τραγούδια· τον νομίζαμε τρελό που ζούσε τέτοια ζωή και θεωρήσαμε ντροπή τον πρόωρο θάνατό του. 5Πώς λοιπόν υπολογίστηκε ανάμεσα στους γιους του Θεού; Πώς βρέθηκε ανάμεσα στους αγίους;ε 6Άρα λοιπόν», θα σκεφτούν, «είχαμε απομακρυνθεί από το δρόμο της αλήθειας, ποτέ η ζωή μας δε φωτίστηκε με το φως της δικαιοσύνης κι ο ήλιος της ζωής ποτέ δεν ανέτειλε πάνω μας. 7Ακολουθήσαμε σταθερά το δρόμο της ασέβειας και της καταστροφής, περάσαμε αδιάβατες ερήμους κι αρνηθήκαμε να γνωρίσουμε το δρόμο του Κυρίου.

8«Τι μας ωφέλησε, αλήθεια, η υπερηφάνεια μας;» θα αναλογιστούν οι ασεβείς. «Τι μας πρόσφερε ο πλούτος, που γι’ αυτόν καμαρώναμε; 9Όλα εκείνα πέρασαν σαν σκιά, σαν είδηση που έρχεται και φεύγει· 10σαν πλοίο που διασχίζει την τρικυμισμένη θάλασσα, που δεν μπορεί κανείς να βρει τα ίχνη του, να βρει το δρόμο της καρίνας μέσα στα κύματα. 11Πέρασαν όλα σαν το όρνιο που διασχίζει τον αέρα δίχως ν’ αφήσει ίχνη· μόνο το πλατάγισμα των φτερών του στον αέρα ακούγεται, όταν ανοίγουν δρόμο με ορμή· περνάει χτυπώντας τα φτερά του κι ύστερα κανείς δε βρίσκει από πού πέταξε. 12Πέρασαν όλα σαν ένα βέλος που ρίχτηκε στο στόχο· διασχίστηκε ο αέρας του μα γρήγορα ξαναγύρισε στη θέση του χωρίς να δώσει σημασία στο πέρασμα του βέλους. 13Έτσι κι εμείς», θα πουν οι ασεβείς, «γεννηθήκαμε και πεθάναμε χωρίς να έχουμε να δείξουμε κανένα σημάδι της αρετής μας. Καταστρέψαμε τη ζωή μας με την κακία μας». 14Πράγματι, η ελπίδα του ασεβή είναι σαν το χνούδι που ο άνεμος το παίρνει ή σαν λεπτή ομίχλη που διαλύεται από τη λαίλαπα· σαν καπνός είναι, που τον σκορπίζει ο άνεμος, σαν την ανάμνηση κάποιου περαστικού για μία μόνο μέρα· μετά φεύγει.

Ο Θεός βοηθός των ασεβών

15Οι δίκαιοι όμως ζουν αιώνια. Ο Κύριος θα τους αμείψει, ο Ύψιστος γι’ αυτούς φροντίζει. 16Γι’ αυτό θα λάβουν από το χέρι του Κυρίου το στέμμα το λαμπρό, για να βασιλεύσουν δοξασμένοι. Ο Κύριος θα τους προστατέψει με τη δύναμή του την ακαταμάχητη, με το βραχίονά του θα τους υπερασπιστεί.

17Με όπλο το ζήλο του κι όλη του τη δημιουργία θα αποκρούσει τους εχθρούς του. 18Θα φορέσει για θώρακα τη δικαιοσύνη και θα βάλει για περικεφαλαία του την κρίση του την αμερόληπτη. 19Απροσπέλαστη ασπίδα του θα έχει την αγιότητα, 20και για ρομφαία θ’ ακονίσει τη φοβερή οργή του· και μαζί του θα πολεμήσει όλη η κτίση εναντίον των ασεβών. 21Όπως εξακοντίζεται το βέλος από ένα καλοτεντωμένο τόξο, έτσι μέσ’ απ’ τα σύννεφα θα εκτοξευθούν αστραπές, που εύστοχα θα βρουν το στόχο τους. 22Και όπως από τη σφενδόνη εξαπολύονται τα λιθάρια, έτσι θα πέσει το χαλάζι με ορμή· θα ξεσπάσουν οργισμένα εναντίον τους τα κύματα της θάλασσας και σαν ποτάμια που απότομα θα πλημμυρίσουν. 23Θα σηκωθεί εναντίον τους άνεμος ισχυρόςς που σαν καταιγίδα θα τους διασκορπίσει.

Έτσι όλη τη γη η ανομία θα την ερημώσει και το κακό θα ανατρέψει τους θρόνους των ισχυρών.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 6

Προτροπές προς τους ισχυρούς της γης

1Ακούστε, λοιπόν, βασιλιάδες και προσπαθήστε να καταλάβετε· πληροφορηθείτε το εσείς, οι δικαστές όλης της γης. 2Ακούστε με προσοχή εσείς που κυβερνάτε μεγάλα πλήθη των εθνών κι υπερηφανευόσαστε γι’ αυτά. 3Από τον Κύριο σας δόθηκε η εξουσία, από τον Ύψιστο η κυριαρχία· αυτός θα εξετάσει τις πράξεις σας και θα διερευνήσει τις σκέψεις σας. 4Αν και είστε υπηρέτες της βασιλείας του δεν κρίνατε σωστά ούτε τηρήσατε το νόμο του Θεού ούτε βαδίσατε σύμφωνα με το θέλημά του. 5Με τρομερό και βίαιο τρόπο θα έρθει εναντίον σας· πιο αυστηρή θα είναι η κρίση του εναντίον των αρχόντων. 6Ο Θεός στους άσημους θα δείξει καλοσύνη και επιείκεια, ενώ οι ισχυροί θα κριθούν με αυστηρότητα. 7Αυτός, ο κυρίαρχος των πάντων, δε θα προτιμήσει τους ισχυρούς ούτε θα επηρεαστεί από τα αξιώματά τους, γιατί αυτός δημιούργησε τους ασήμαντους και τους μεγάλους και προνοεί για όλους με τον ίδιο τρόπο. 8Οι πράξεις των ισχυρών θα κριθούν με μεγάλη αυστηρότητα. 9Σ’ εσάς λοιπόν, τους τυράννους, απευθύνω τα λόγια μου, για να γνωρίσετε τη Σοφία και να μην πλανηθείτε. 10Αυτοί που φύλαξαν μ’ ευλάβεια τους θείους νόμους, θα γίνουν άγιοι· κι αυτοί που τους διδάχτηκαν θα μπορέσουν να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους στην κρίση. 11Δεχθείτε, λοιπόν, με προθυμία τη διδασκαλία μου· αγαπήστε την και θ’ αποκτήσετε αληθινή παιδεία.

Η αναζήτηση της Σοφίας

12Λαμπρή είναι η Σοφία και δε μαραίνεται· εύκολα την ξεχωρίζουν όσοι την αγαπούν, τη βρίσκουν όσοι την αναζητούν. 13Προφτάνει αυτούς που επιθυμούν να τη γνωρίσουν, κάνοντας πρώτη αυτή γνωστό τον εαυτό της σ’ εκείνους. 14Αυτός που σηκώνεται πολύ πρωί γι’ αυτήν, δε θα κουραστεί να τη συναντήσει γιατί θα τη βρει να κάθεται μπροστά στην πόρτα του. 15Το πάθος για τη Σοφία είναι σημάδι τέλειας σύνεσης· κι αυτός που αγρυπνά γι’ αυτήν, θ’ απαλλαγεί γρήγορα από κάθε φροντίδα. 16Η Σοφία πηγαίνει κι αναζητά αυτούς που θεωρεί αντάξιούς της· εμφανίζεται στο δρόμο τους με καλοσύνη και σε κάθε σκέψη τους τους συναντά.

17Η αναζήτηση της Σοφίας αρχίζει με την ειλικρινή επιθυμία για μάθηση και η φροντίδα για μάθηση οδηγεί στην αγάπη. 18Αγάπη σημαίνει την τήρηση των νόμων της και η τήρηση των νόμων της είναι εγγύηση αφθαρσίας· 19η αφθαρσία μάς φέρνει κοντά στο Θεό 20κι επομένως η επιθυμία ν’ αποκτήσουμε Σοφία μάς οδηγεί στη βασιλεία του Θεού. 21Αν λοιπόν εσείς, οι τύραννοι των λαών, απολαμβάνετε τους θρόνους σας και τη βασιλική σας εξουσία, τιμήστε τη Σοφία και θα βασιλεύετε για πάντα.

Ο δάσκαλος της Σοφίας παρουσιάζει τον εαυτό του

22Τι είναι Σοφία και πώς δημιουργήθηκε; Θα σας το εξηγήσω αμέσως, δίχως να σας αποκρύψω κανένα μυστικό. Θα ξεκινήσω την έρευνα απ’ την αρχή της δημιουργίας της και θα σας φανερώσω ό,τι γνωρίζω γι’ αυτήν, χωρίς να παραβλέψω την αλήθεια. 23Δε θ’ αφήσω να με παρασύρει ένα τέτοιο απαίσιο συναίσθημα, γιατί κάτι τέτοιο θα μ’ εμπόδιζε να γίνω κοινωνός της Σοφίας. 24Οι πολλοί σοφοί συντηρούν αυτό τον κόσμο, κι ένας συνετός βασιλιάς είναι ευημερία για το λαό του. 25Γι’ αυτό συμμορφωθείτε με τα λόγια μου και πολλά θα έχετε να ωφεληθείτε.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 7

1-2Είμαι κι εγώ θνητός, όμοιος με όλους κι απόγονος του πρώτου ανθρώπου που πλάστηκε από χώμα. Ο πατέρας μου με γέννησε με την ευχαρίστηση της γενετήσιας σχέσης τη νύχτα. Το σπέρμα του έπηξε στο αίμα της μάνας μου κι έτσι διαμορφώθηκε το σώμα μου μες στην κοιλιά της σε δέκα μήνες.ζ 3Όταν γεννήθηκα ανέπνευσα τον ίδιο αέρα που αναπνέουν όλοι και βρέθηκα πάνω στην κοινή για όλους γη ξεφωνίζοντας το πρώτο κλάμα, που είναι όμοιο με το κλάμα όλων των άλλων ανθρώπων. 4Με τύλιξαν στις φασκιές κι ανατράφηκα με πολλές φροντίδες. 5Κανένας βασιλιάς δεν δημιουργήθηκε διαφορετικά· 6ένας είναι ο τρόπος που γεννιούνται και πεθαίνουν όλοι οι άνθρωποι.

7Γι’ αυτό προσευχήθηκα στο Θεό και μου έδωσε σύνεση· τον κάλεσα σε βοήθεια κι ήρθε σ’ εμένα το πνεύμα της Σοφίας. 8Προτίμησα τη Σοφία απ’ τη βασιλική εξουσία και τους θρόνους· θεώρησα τον πλούτο μηδέν όταν τον σύγκρινα μ’ αυτήν. 9Ποτέ δεν την εξίσωσα με τα πολύτιμα πετράδια γιατί όλο το χρυσάφι είναι μπροστά της σαν μια χούφτα άμμος και το ασήμι θεωρείται λάσπη μπροστά της. 10Την αγάπησα περισσότερο από την υγεία και την ομορφιά, την προτίμησα από το φως, γιατί η δική της λάμψη είναι άσβεστη. 11Μαζί με τη Σοφία ήρθαν σ’ εμένα όλα τα αγαθά· στα χέρια της κρατάει αναρίθμητο πλούτο. 12Όλα αυτά τα αγαθά τα απόλαυσα, γιατί είχαν έρθει μαζί με τη Σοφία· δεν ήξερα όμως ακόμα ότι αυτή ήταν και η πηγή της προέλευσής τους. 13Έμαθα να μεταδίδω στους άλλους τη Σοφία με ειλικρινή καρδιά και ανιδιοτέλεια. Δεν έκρυψα τίποτε από τον πλούτο της, 14γιατί αυτή είναι ανεξάντλητος θησαυρός για τους ανθρώπους. Αυτοί που τον απέκτησαν έγιναν φίλοι του Θεού, συμφιλιωμένοι μαζί του μέσω των καρπών της μόρφωσης.

Ο Θεός πηγή της Σοφίας

15Μακάρι ο Θεός να μ’ αξιώνει πάντα να μιλάω με ορθή κρίση και να σκέφτομαι ανάλογα με τα δώρα που μου δίνει, γιατί αυτός είναι που οδηγεί προς τη Σοφία και διορθώνει τους σοφούς όταν πλανώνται. 16Από τη δύναμή του εξαρτώμαστε εμείς και τα λόγια μας, όλη η τεχνογνωσία μας και η ευφυΐα μας. 17Αυτός μου έδωσε την αληθινή γνώση των πραγμάτων: σχετικά με τη σύσταση του κόσμου και τη δράση των στοιχείων·η 18την αρχή, τη μέση και το τέλος των χρόνων, τις αλλαγές του ηλιοστασίου και τις μεταβολές των εποχών· 19τους κύκλους του έτους και τις θέσεις των άστρων· 20τη φύση των ζώων και τη συμπεριφορά των θηρίων, τη σφοδρότητα των ανέμων και τις σκέψεις των ανθρώπων· τις ποικιλίες των φυτών και τις θεραπευτικές ιδιότητες των ριζών. 21Γνώρισα όλα όσα είναι κρυφά και φανερά· η Σοφία μού τα δίδαξε, αυτή άλλωστε που δημιούργησε τα πάντα.

 

Δοξολογία προς την αληθινή Σοφία

22Το πνεύμα της Σοφίας είναι ευφυές, άγιο, μοναδικό στο είδος του αλλά πολύπλευρο, λεπτό, ευκίνητο, διεισδυτικό, αμόλυντο, κατανοητό, σώο, γεμάτο καλοσύνη, πρόθυμο, 23ανεξάρτητο, ευεργετικό, φιλάνθρωπο, σταθερό, ασφαλές, χωρίς φροντίδες, παντοδύναμο, άγρυπνο, που εισχωρεί σε όλα τα έξυπνα, καθαρά και φωτεινά μυαλά.

24Η Σοφία είναι πιο γρήγορη απ’ ο,τιδήποτε άλλο· εισχωρεί και διέρχεται μέσα απ’ όλα γιατί είναι καθαρή. 25Είναι η πνοή του παντοδύναμου Θεού και σαφής αντανάκλαση της δόξας του· γι’ αυτό τίποτα το μολυσμένο δε χωράει σ’ αυτήν. 26Είναι αντανάκλαση του αιώνιου φωτός, καθαρός καθρέφτης της δύναμης του Θεού και εικόνα της καλοσύνης του. 27Μόνη της μπορεί να κάνει τα πάντα· τα κάνει όλα καινούρια και η ίδια μένει αμετάβλητη. Από γενιά σε γενιά πάει και βρίσκει αγνές ψυχές και δημιουργεί τους φίλους του Θεού και τους προφήτες. 28Κανέναν δεν αγαπάει ο Θεός, παρά μόνο αυτόν που ζει με τη Σοφία. 29Αυτή είναι πιο λαμπρή από τον ήλιο και βρίσκεται πιο ψηλά από τ’ αστέρια, και σε σύγκριση με το φως της ημέρας έχει υπάρξει πριν απ’ αυτό. 30Το φως το διαδέχεται η νύχτα· τη Σοφία όμως ποτέ δε θα τη νικήσει η κακία.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 8

1Απλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη με δύναμη κι όλα τα κυβερνάει με καλοσύνη.

Επικοινωνία με τη θεία Σοφία

2Τη Σοφία την αγάπησα και την αναζήτησα από τα νιάτα μου. Ερωτεύτηκα την ομορφιά της και ζήτησα να την πάρω γυναίκα μου. 3Αυτή ισχυρίζεται πως έχει υψηλή καταγωγή, γιατί ζει μαζί με το Θεό, γιατί ο Κυρίαρχος των πάντων την αγάπησε. 4Γνωρίζει τα μυστήρια που οδηγούν στη γνώση του Θεού και αποφασίζει τι θα δημιουργήσει αυτός. 5Αν ο πλούτος είναι επιθυμητό απόκτημα στη ζωή του ανθρώπου, τι είναι πολυτιμότερο από τη Σοφία, που όλα τα δημιουργεί; 6Αν το ανθρώπινο μυαλό δημιουργεί, πολύ περισσότερο η Σοφία του Θεού είναι δημιουργός όλων αυτών που βρίσκονται στην ύπαρξη. 7Αν κανείς αγαπάει τη δικαιοσύνη, τότε εμφανίζονται όλες οι υπέρτατες αξίες: αυτή διδάσκει σωφροσύνη και σύνεση, δικαιοσύνη και γενναιότητα· τίποτα πιο χρήσιμο απ’ αυτά δεν υπάρχει στη ζωή του ανθρώπου. 8Αν κανείς επιθυμεί να μάθει πολλά, αυτή γνωρίζει τα περασμένα και μαντεύει τα μελλούμενα· ερμηνεύει τους διαλόγους των σοφών και βρίσκει τις λύσεις των αινιγμάτων· γνωρίζει από πριν τους οιωνούς των γεγονότων, την εξέλιξη και την κατάληξη των εποχών και των χρόνων. 9Αποφάσισα λοιπόν να πάρω τη Σοφία κοντά μου, για να ζήσω μαζί της, γιατί ξέρω πως θα μου είναι καλός σύμβουλος και θα με ενθαρρύνει στις φροντίδες και στις στενοχώριες μου. 10Εξαιτίας της θ’ αποκτήσω δόξα ανάμεσα στο λαό μου και θα με εκτιμούν οι γεροντότεροι παρ’ όλο που είμαι νέος. 11Θα είμαι αυστηρός στην κρίση μου και θα με θαυμάζουν οι ισχυροί. 12Όταν σιωπώ θα με περιμένουν να συνεχίσω κι όταν μιλάω θα με προσέχουν· όταν παρατείνω την ομιλία μου θα με θαυμάζουν. 13Εξαιτίας της Σοφίας θα αποκτήσω την αθανασία και θ’ αφήσω αιώνια ανάμνηση στους μεταγενεστέρους μου. 14Θα κυβερνήσω λαούς και θα υποτάξω έθνη· 15θα με φοβηθούν οι σκληροί τύραννοι όταν με ακούσουν· στο λαό μου θα εμφανιστώ καλός και στον πόλεμο γενναίος. 16Όταν θα μπω στο σπίτι μου θ’ αναπαυθώ με τη Σοφία, γιατί η συναναστροφή της δεν φέρνει πίκρα ούτε φέρνει θλίψη το να ζει κανείς μ’ αυτήν, αλλά του δίνει ευχαρίστηση και χαρά.

17Αυτά σκέφτηκα και διαπίστωσα βαθιά μέσα μου ότι η αθανασία έχει σχέση με τη Σοφία· 18είδα ότι στη φιλία της υπάρχει αγνή ευχαρίστηση και η δράση της παράγει ανεξάντλητο πλούτο· η συνεχής συναναστροφή μαζί της εξασφαλίζει σύνεση και η συνομιλία μαζί της εξασφαλίζει καλό όνομα. Γι’ αυτό κι εγώ έτρεχα και την αναζητούσα για να την πάρω γυναίκα μου.

Η Σοφία είναι δώρο του Θεού

19Εγώ ήμουν χαρισματούχο παιδί με προικισμένη ψυχή· 20ή καλύτερα, επειδή ήμουν ήδη καλός, μου δόθηκε αμόλυντο σώμα για να ζήσω. 21Επειδή γνώριζα ότι δε θα μπορούσα διαφορετικά ν’ αποκτήσω τη Σοφία αν δε μου την έδινε ο Θεός –κι αυτό είναι δείγμα σύνεσης το να γνωρίζω από πού προέρχεται αυτή η δωρεά– συνάντησα τον Κύριο και τον παρακάλεσα μ’ όλη την καρδιά μου:

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 9

Προσευχή του Σολομώντα για Σοφία

1«Θεέ των προπατόρων μου και πολυεύσπλαχνε Κύριε, εσύ δημιούργησες τα πάντα με το λόγο σου 2κι έπλασες με τη Σοφία σου τον άνθρωπο για να κυριαρχεί στα δημιουργήματά σου, 3να κυβερνάει τον κόσμο με αγιότητα και δικαιοσύνη και ν’ αποδίδει το δίκαιο με αμεροληψία. 4Δώσ’ μου, λοιπόν, τη Σοφία που κάθεται δίπλα στο θρόνο σου και δέξου με για παιδί σου. 5Εγώ είμαι δούλος σου, γιος της δούλης σου, άνθρωπος αδύναμος και λιγόχρονος και μειονεκτώ στην ορθή κρίση και στη γνώση των νόμων σου. 6Ακόμη κι αν είναι τέλειος κανείς σε σχέση με τους άλλους, τίποτα δεν αξίζει όταν του λείπει η Σοφία. 7Εσύ με διάλεξες βασιλιά για το λαό σου και δικαστή στους γιους σου και στις θυγατέρες σου. 8Μου είπες να χτίσω ναό στο άγιο σου βουνό όμοιον με την άγια σκηνή σου, που είχες κάνει αρχικά, και θυσιαστήριο στην πόλη όπου κατοικείς.

9»Μαζί σου είναι η Σοφία που γνωρίζει τα έργα σου, γιατί ήταν παρούσα όταν δημιουργούσες τον κόσμο· αυτή γνωρίζει τι σε ευχαριστεί και τι είναι σύμφωνο με τις εντολές σου. 10Στείλε την από τους άγιους ουρανούς, κατάπεμψέ την από τον ένδοξο θρόνο σου, για να έρθει κοντά μου και να με βοηθήσει στα έργα μου, ώστε να μάθω τι είν’ εκείνο που σε ευχαριστεί. 11Εκείνη γνωρίζει και κατανοεί τα πάντα, γι’ αυτό θα μ’ οδηγήσει ορθά στα έργα μου και θα με διαφυλάξει με τη λαμπρή δόξα της απ’ τα παραστρατήματα. 12Τότε θα δέχεσαι με ευχαρίστηση τα έργα μου, για να κυβερνήσω το λαό σου με δικαιοσύνη και να φανώ αντάξιος του θρόνου του πατέρα μου.

13»Ποιος άνθρωπος, αλήθεια, μπορεί να γνωρίσει τη σκέψη του Θεού; ή ποιος μπορεί να καταλάβει το θέλημα του Κυρίου; 14Οι σκέψεις των ανθρώπων είναι αδύνατες και οι συλλογισμοί μας ασταθείς, 15γιατί το φθαρτό σώμα βαραίνει την ψυχή, το σώμα το χωμάτινο είναι γεμάτο σκέψεις κι έχει πολλές φροντίδες. 16Με δυσκολία εικάζουμε αυτά που συμβαίνουν πάνω στη γη και με κόπο ανακαλύπτουμε τη γύρω μας χειροπιαστή πραγματικότητα· ποιος μπορεί να ερευνήσει αυτά που υπάρχουν στον ουρανό; 17Ποιος θα γνώριζε το σχέδιό σου, Κύριε, αν εσύ δεν του έδινες Σοφία, αν δεν έστελνες το άγιο σου Πνεύμα από τον ουρανό; 18Έτσι διορθώθηκε η συμπεριφορά των ανθρώπων που κατοικούν στη γη, διδάχτηκαν οι άνθρωποι αυτά που σου αρέσουν και με τη Σοφία σου σώθηκαν».

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 10

Η σωτήρια και τιμωρός δύναμη της Σοφίας στην Ιστορία

1Η Σοφία προστάτεψε τον πρώτο άνθρωπο, τον προπάτορα όλου του κόσμου, την εποχή που ήταν μόνος όταν δημιουργήθηκε Όταν αργότερα αυτός αμάρτησε, τον έσωσε απ’ το παράπτωμά του 2και του έδωσε δύναμη να κυριαρχήσει πάνω σε όλα τα δημιουργήματα.

3Ένας κακός άνθρωπος, όμως, απομακρύνθηκε απ’ τη Σοφία και καταστράφηκε παρασυρμένος απ’ την οργή του, που τον οδήγησε να δολοφονήσει τον αδερφό του. 4Εξαιτίας αυτού του ανθρώπου έγινε ο κατακλυσμός, αλλά πάλι τη γη την έσωσε η Σοφία, όταν οδήγησε το δίκαιο άνθρωπο να επιπλεύσει πάνω στα νερά μ’ ένα ευτελές ξύλινο σκάφος.θ 5Κάποτε τα ειδωλολατρικά έθνη συνενώθηκαν με πονηρό σκοπό και γι’ αυτό τιμωρήθηκαν με τη σύγχυση των γλωσσών τους. Η Σοφία όμως τότε διάλεξε το δίκαιο εκείνο άνθρωπο και τον διατήρησε αγνό ενώπιον του Θεού, δίνοντάς του τη δύναμη να αρνηθεί την πατρική αγάπη στο παιδί του.

6Η Σοφία έσωσε έναν άλλο δίκαιο άνθρωπο που διέφυγε την καταστροφή των ασεβών απ’ τη φωτιά που έστειλε ο Θεός στην Πεντάπολη. 7Αυτής της κακίας μάρτυρας είναι η έρημος, που ακόμα βγάζει καπνούς, τα φυτά που δεν καρποφορούν όταν έρθει ο καιρός τους, και η στήλη άλατος, που στήθηκε εκεί για να θυμίζει την απιστία μιας γυναίκας. 8Επειδή περιφρόνησαν οι άνθρωποι τη Σοφία, όχι μόνο τιμωρήθηκαν με το να μη γνωρίσουν τα αγαθά της, αλλά έγιναν και μνημείο ανοησίας στους μεταγενεστέρους κι έτσι τα σφάλματά τους δεν ξεχάστηκαν. 9Εκείνοι όμως που υπηρέτησαν τη Σοφία, σώθηκαν απ’ αυτήν από όλα τους τα βάσανα.

10Η Σοφία βοήθησε έναν δίκαιο άνθρωπο να αποφύγει την οργή του αδερφού του, και τον οδήγησε στον ίσιο δρόμο. Του έδειξε το ουράνιο βασίλειο του Θεού και του δίδαξε αυτά που γνωρίζουν οι άγγελοι. Του χάρισε επιτυχία στους σκληρούς κόπους του κι αντάμειψε με άφθονους καρπούς τις προσπάθειές του. 11Η Σοφία ήταν κοντά σ’ αυτόν τον άνθρωπο και τον έκανε πλούσιο, όταν οι ισχυρότεροί του τον καταπίεζαν από πλεονεξία. 12Τον προστάτεψε από τους εχθρούς του κι από κείνους που του έστηναν παγίδες, και στη σκληρή του πάλη τον ανέδειξε νικητή· έτσι έμαθε πως η ευσέβεια είναι δυνατότερη απ’ όλα.

13Η Σοφία δεν εγκατέλειψε τον άλλο εκείνο δίκαιο όταν πουλήθηκε σκλάβος, αλλά τον έσωσε από την αμαρτία. 14Κατέβηκε μαζί του στο λάκκο της φυλακής και δεν τον εγκατέλειψε εκεί μέσα, μέχρις ότου του πρόσφερε το βασιλικό σκήπτρο και υπέταξε στην εξουσία του αυτούς που άλλοτε τον τυραννούσαν. Απέδειξε ψεύτες τους κατηγόρους του και του χάρισε αιώνια δόξα.

Η δύναμη της Σοφίας κατά την Έξοδο από την Αίγυπτο (10,15–19,22)ι

15Η Σοφία έσωσε τον άγιο λαό σου, Κύριε, την άψογη εκείνη γενιά από το έθνος που τους καταπίεζε· 16Μπήκε στην ψυχή ενός δούλου σου και τον βοήθησε ν’ αντισταθεί σε τρομερούς βασιλιάδες, χρησιμοποιώντας καταπληκτικά θαύματα. 17Αντάμειψε τους ευσεβείς εκείνους ανθρώπους για τους κόπους τους, τους οδήγησε με τρόπο θαυμαστό κι έγινε γι’ αυτούς σκεπή την ημέρα και φωτεινό άστρο τη νύχτα. 18Τους πέρασε μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα και τους μετέφερε μέσα από βαθιά νερά· 19τους εχθρούς τους όμως τους σκέπασε με νερά και μετά τους ξέρασε από τα βάθη της αβύσσου στη στεριά. 20Γι’ αυτό και οι δίκαιοι λαφυραγώγησαν τους ασεβείς. Ύμνησαν, Κύριε, το άγιο όνομά σου, κι όλοι μαζί δοξολόγησαν την παντοδυναμία σου. 21Η Σοφία άνοιξε το στόμα των κωφαλάλων κι έκανε και τις γλώσσες των μικρών παιδιών να μιλούν με ευκρίνεια.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 11

Το μολυσμένο νερό του Νείλου και το καθαρό νερό του βράχου

1Η Σοφία έκανε να έχουν καλό τέλος τα έργα του λαού, Κύριε, με τη βοήθεια ενός άγιου προφήτη. 2Πέρασαν μέσα από την ακατοίκητη έρημο και σε αδιάβατους τόπους έστησαν τις σκηνές τους· 3αντιστάθηκαν στους αντιπάλους και αμύνθηκαν στους εχθρούς τους. 4Δίψασαν και ζήτησαν τη βοήθειά σου· τότε τους δόθηκε νερό απ’ την απόκρημνη πέτρα και ξεδίψασαν από το νερό που έτρεξε από το σκληρό βράχο. 5Οι εχθροί του λαού σου, Κύριε, τιμωρήθηκαν μ’ αυτό ακριβώς που ο λαός σου ευεργετήθηκε όταν βρισκόταν σε ανάγκη. 6-7Δηλαδή, ενώ το νερό του αστείρευτου ποταμού Νείλου ανακατεύθηκε με βρώμικο αίμα για να τιμωρηθεί ο Φαραώ, ο οποίος είχε βγάλει διαταγή να θανατώσουν τα νήπια, εσύ έδωσες στο λαό σου άφθονο νερό, δίχως να το περιμένουν. 8Πριν απ’ αυτό, όμως, τους είχες κάνει να διψάσουν για να τους δείξεις πώς τιμωρείς τους εχθρούς τους. 9Γιατί όταν τους δοκίμαζες και τους διόρθωνες με επιείκεια, έμαθαν πώς βασανίζονταν οι ασεβείς όταν εσύ τους κρίνεις με την οργή σου. 10Αυτούς τους τιμώρησες σαν πατέρας, για να τους συνετίσεις· τους άλλους, όμως, τους έκρινες και τους καταδίκασες σαν αυστηρός βασιλιάς.

11-12Πέρασαν από την ίδια θλίψη δύο φορές: Δίψασαν όταν οι δικοί σου ήταν παρόντες· και ζούσαν με την κακή αυτή ανάμνηση, όταν οι δικοί σου ήταν απόντες. Στέναζαν βαθιά 13όταν έμαθαν ότι εκείνο που γι’ αυτούς ήταν τιμωρία, έγινε για το λαό σου ευεργεσία. Τότε κατάλαβαν ότι εσύ, Κύριε, το έκανες αυτό. 14Τον άντρα που παλιά τον κορόιδευαν και τον είχαν εγκαταλείψει ένα έκθετο μωρό στον ποταμό, αυτόν, στο τέλος των γεγονότων τον θαύμασαν, γιατί αυτοί υπέφεραν από δίψα περισσότερο απ’ ό,τι οι ευσεβείς.

Τα ζώα χρησιμοποιούνται για τιμωρία

15Οι ασεβείς έκαναν ανόητες σκέψεις, με τις οποίες πλανήθηκαν και λάτρεψαν τα ερπετά που δεν είχαν λογικό και τα θηρία, που δεν είχαν καμιά αξία. Εσύ, Κύριε, για να τους τιμωρήσεις, έστειλες εναντίον τους αναρίθμητα ζώα,ια 16για να μάθουν ότι μ’ αυτά που αμαρτάνει κάποιος, μ’ αυτά και τιμωρείται.

Η δύναμη του Θεού θεμέλιο της καλοσύνης του

17Για το παντοδύναμο χέρι σου, Κύριε, που δημιούργησε τον κόσμο από ασχημάτιστο υλικό, δεν ήταν αδύνατο να στείλει στους ασεβείς αναρίθμητες αρκούδες ή εξαγριωμένα λιοντάρια. 18Μπορούσε να δημιουργήσει νέα εξοργισμένα θηρία, άγνωστα μέχρι τότε, που να βγάζουν απ’ τα ρουθούνια τους φωτιά, να κάνουν θόρυβο και να βγάζουν από τα μάτια τους καπνούς και φοβερές αστραφτερές σπίθες. 19Αυτά μπορούσαν όχι μόνο να τους κομματιάσουν αλλά και μόνο η φοβερή τους όψη να τους κάνει να πεθάνουν από φόβο. 20Και χωρίς αυτά τα ζώα, όμως, θα μπορούσαν μ’ ένα φύσημα να πέσουν κάτω, γιατί θα τους καταδίωκε η θεία δίκη και θα τους διασκόρπιζε μ’ ένα φύσημα η παντοδυναμία σου.

Όλα όμως τα ρύθμισες εσύ με μέτρο στην ορισμένη τους ποσότητα και στις σωστές τους αναλογίες. 21Εσύ πάντοτε μπορείς να εκδηλώνεις τη μεγάλη σου δύναμη. Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί σ’ αυτήν; 22Όλος ο κόσμος είναι μπροστά σου, Κύριε, σαν μια πλάστιγγα που γέρνει και σαν στάλα πρωινής δροσιάς, που πέφτει στη γη. 23Όλους τους αγαπάς. Όλα τα μπορείς και γι’ αυτό παραβλέπεις τα αμαρτήματα των ανθρώπων όταν μετανοούν. 24Εσύ αγαπάς όλα τα δημιουργήματά σου και κανένα απ’ αυτά δεν το αποστρέφεσαι· δε θα δημιουργούσες τίποτε αν το μισούσες. 25Πώς λοιπόν θα ζούσε κάτι αν εσύ δεν το ήθελες ή και πώς θα διετηρείτο στην ύπαρξη αν εσύ δεν το καλούσες σ’ αυτήν; 26Όλα είναι δικά σου και γι’ αυτό τα φροντίζεις, Κύριε, εσύ που αγαπάς τη ζωή.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 12

1Το άφθαρτό σου Πνεύμα διέπει όλα τα φθαρτά δημιουργήματα.

Παράδειγμα της υπομονής του Θεού

2Εσύ, Κύριε, τιμωρείς λίγο λίγο αυτούς που κάνουν αμαρτίες. Τους συμβουλεύεις θυμίζοντάς τους τα αμαρτήματά τους για ν’ απαλλαγούν από την κακία και να επιστρέψουν σ’ εσένα.

3-4Έτσι στράφηκες ενάντια στους παλαιότερους κατοίκους της άγιας σου χώρας, γιατί είχαν κάνει τις πιο βδελυρές πράξεις, δηλαδή μαγείες και μιαρές τελετές: 5Θανάτωναν παιδιά χωρίς οίκτο, έκαναν συμπόσια όπου έτρωγαν ανθρώπινες σάρκες, σπλάχνα και αίμα. Έτσι, όλους αυτούς που είχαν ασπασθεί την ειδωλολατρία, 6τους γονείς εκείνους που θυσίαζαν με τα ίδια τους τα χέρια τ’ ανυπεράσπιστα παιδιά τους, εσύ αποφάσισες να τους θανατώσεις με τη δύναμη των δικών μας προγόνων, 7ώστε η χώρα σου, η πιο τίμια απ’ όλες τις άλλες, να φιλοξενήσει τα παιδιά σου, Θεέ.

8Αλλά και αυτούς ακόμα τους διεφθαρμένους τούς λυπήθηκες σαν ανθρώπους, κι έστειλες σαν ανιχνευτές του στρατού σου σφήκες για να τους καταστρέψουν λίγο λίγο. 9Όχι γιατί δεν μπορούσες να υποτάξεις τους ασεβείς στους δίκαιους με πόλεμο, ή να τους παραδώσεις στα φοβερά θηρία ή να τους εξαφανίσεις με μιας μ’ έναν ξαφνικό λόγο σου ή μ’ ένα χτύπημα· 10εκδηλώνοντας, όμως, την κρίση σου εναντίον τους λίγο λίγο, τους έδινες την ευκαιρία να μετανοήσουν. Εσύ ήξερες πως η γενιά τους ήταν αμαρτωλή με έμφυτη την κακία τους, και ότι δεν επρόκειτο ποτέ ν’ αλλάξουν νοοτροπία. 11Όλοι αυτοί ήταν λαός ανέκαθεν καταραμένος.

Δικαιοσύνη και ταυτόχρονη επιείκεια του Θεού

Κανένα δεν φοβόσουν, Κύριε, όταν τους φερνόσουν με επιείκεια, παρ’ όλη τους την αμαρτία. 12Ποιος, αλήθεια, μπορεί να σε ελέγξει για τις πράξεις σου; ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί στις αποφάσεις σου; ποιος θα σε κατηγορήσει για τα ειδωλολατρικά έθνη που κατέστρεψες, ενώ εσύ ο ίδιος τα είχες δημιουργήσει; ή ποιος θα σου αντισταθεί υπερασπίζοντας τους διεφθαρμένους; 13Δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από σένα, που να φροντίζει για τα πάντα, για να του αποδείξεις ότι η κρίση σου ήταν δίκαιη. 14Κανένας βασιλιάς ή τύραννος δεν μπορεί να σε εμποδίσει να εκτελέσεις την τιμωρία σου.

15Εσύ όμως, Κύριε, είσαι δίκαιος και γι’ αυτό όλα τα διευθύνεις με δικαιοσύνη. Όταν κάποιος δεν πρέπει να τιμωρηθεί, το θεωρείς ασυμβίβαστο για τη δύναμή σου να τον τιμωρήσεις. 16Πραγματικά, η δύναμή σου είναι η πηγή της δικαιοσύνης σου και επειδή κυριαρχείς πάνω σε όλα, αυτό σε κάνει και δείχνεις επιείκεια. 17Εκδηλώνεις τη δύναμή σου ενάντια μόνο σ’ αυτόν που αμφισβητεί την τελειότητά της, και τιμωρείς αυτούς που τη γνωρίζουν αλλά σου αντιστέκονται. 18Εσύ, όμως, που εξουσιάζεις τη δύναμη, εσύ είσαι που κρίνεις με επιείκεια και μας κυβερνάς με πολλή συμπάθεια· κι όταν θέλεις, έχεις τη δύναμη να επεμβαίνεις.

Η συμπεριφορά του Θεού δίδαγμα για τους ευσεβείς

19Μ’ αυτή την καλοσύνη δίδαξες το λαό σου ότι ο δίκαιος πρέπει ν’ αγαπάει τους ανθρώπους και έκανες τα παιδιά σου να ελπίζουν ότι τους δίνεις ευκαιρίες να μετανοούν όταν αμαρτάνουν. 20Τους εχθρούς των παιδιών σου, οι οποίοι ήταν άξιοι θανάτου, τους τιμώρησες με τόση μετριοπάθεια και επιείκεια και τους έδωσες την ευκαιρία και το χρόνο για ν’ απαλλαχθούν από την κακία τους. 21Με πόση μεγαλύτερη επιείκεια έκρινες τους δικούς σου όταν έδινες στους προπάτορές τους ένορκες διαβεβαιώσεις ότι θα τους χορηγήσεις κάθε είδους αγαθά! 22Χίλιες φορές, λοιπόν, περισσότερο διδάσκεις εμάς, όταν μαστιγώνεις τους εχθρούς μας· το κάνεις για να σκεφτόμαστε την καλοσύνη σου όταν κρίνουμε τους άλλους, και να ελπίζουμε στην αγάπη σου όταν κρινόμαστε από σένα.

Τα βατράχια της Αιγύπτου ως τιμωρία για την ειδωλολατρία

23Να γιατί κι εκείνους τους ασεβείς που ζούσαν με αφροσύνη, τους τιμώρησες με τα ίδια τους τα βδελύγματα που τα λάτρευαν για θεούς. 24Είναι γιατί αυτοί πλανήθηκαν ακόμα περισσότερο θεωρώντας ως θεούς τα πιο σιχαμερά ζώα κι έτσι εξαπατήθηκαν σαν άμυαλα παιδιά. 25Κι εσύ τους τιμώρησες σαν να επρόκειτο ακριβώς για άμυαλα παιδιά, και τους γελοιοποίησες. 26Όσοι όμως δεν συνετίστηκαν από την ελαφριά τιμωρία, δοκίμασαν από το Θεό την τιμωρία που άξιζε στην αμαρτία τους. 27Κι αγανακτούσαν γιατί υπέφεραν από αυτά τα ίδια τα ζώα που, όμως, τα θεωρούσαν θεούς. Έτσι αναγνώρισαν ως αληθινό θεό εκείνον που προηγουμένως τον αρνούνταν· γι’ αυτό ήρθε εναντίον τους η τελική καταδίκη.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 13

Λατρεία των δημιουργημάτων αντί του Δημιουργού

1Πράγματι, όλοι όσοι στερούνται τη γνώση του Θεού, είναι από τη φύση τους ανόητοι, γιατί δεν κατόρθωσαν να διακρίνουν τον αληθινό Θεό μέσα από τα υλικά αγαθά που βλέπουν γύρω τους· δεν αναγνώρισαν τον τεχνίτη από την παρατήρηση των έργων του. 2Θεώρησαν για κυβερνήτες του κόσμου θεούς όπως τη φωτιά, τον άνεμο, τον ανεμοστρόβιλο, τον κύκλο των άστρων, τα ορμητικά νερά και τ’ άστρα του ουρανού. 3Αν, λοιπόν, γοητεύονταν από την ομορφιά όλων αυτών των κτισμάτων και τα θεωρούσαν θεούς, ας μάθουν πόσο ωραιότερος απ’ αυτά είναι ο Κύριος! Ο δημιουργός της ομορφιάς τα έφτιαξε. 4Κι αν έμειναν εμβρόντητοι από τη δύναμη και τη λειτουργία των δημιουργημάτων, ας καταλάβουν πόσο δυνατότερος απ’ αυτά είναι εκείνος που τα δημιούργησε· 5γιατί απ’ το μέγεθος και την ομορφιά των δημιουργημάτων παίρνουμε την ανάλογη ιδέα για το δημιουργό τους.

6Εντούτοις γι’ αυτούς, που στερούνται τη γνώση του Θεού, η κατηγορία δεν είναι μεγάλη, γιατί πλανώνται καθώς ειλικρινά ζητούν να βρουν το Θεό. 7Ασχολούνται με τα έργα του, τα ερευνούν και γοητεύονται από την εμφάνισή τους, αντικρύζοντας την ομορφιά τους. 8Αλλά είναι κι αυτοί ένοχοι κατά κάποιον τρόπο, 9γιατί αν και κατόρθωσαν να μάθουν τόσα, ώστε να μπορούν ν’ ανακαλύπτουν τα μυστικά του κόσμου, δεν ανακάλυψαν πρωτύτερα τον ίδιο τον κυρίαρχο όλων αυτών.

Η μωρία της ειδωλολατρίας

10Δυστυχισμένοι αυτοί που στηρίζουν την ελπίδα τους σε πράγματα νεκρά! Ονόμασαν “θεούς” τα ανθρώπινα κατασκευάσματα, δηλαδή τα περίτεχνα χρυσά και ασημένια ομοιώματα ζώων ή τα άχρηστα λιθάρια, που τα φιλοτέχνησε κάποιο αρχαίο χέρι. 11Κάποιος ξυλουργός πριόνισε ένα ευκολομεταχείριστο κλαρί δέντρου, έξυσε με επιμέλεια όλη την εξωτερική του φλούδα, το επεξεργάστηκε με τέχνη και κατασκεύασε ένα χρήσιμο αντικείμενο για καθημερινή χρήση. 12Ό,τι περίσσεψε απ’ αυτή την εργασία, το χρησιμοποίησε για τη φωτιά και μαγείρεψε φαγητό με το οποίο και χόρτασε την πείνα του. 13Ανάμεσα σ’ αυτά τα ξύλα όμως βρέθηκε κι ένα τελείως άχρηστο κομμάτι, στραβό και γεμάτο ρόζους· ο ξυλουργός το πλάνισε με επιμέλεια κάποια ώρα που ξεκουραζόταν, όταν δεν είχε τίποτε καλύτερο να κάνει, και με την πείρα της τέχνης του του έδωσε μια συγκεκριμένη ανθρώπινη μορφή 14ή τη μορφή κάποιου ευτελούς ζώου. Μετά το σκέπασε με κοκκινόχωμα και κοκκίνισε την επιφάνειά του με φύκια, για να καλύψει τα στίγματα του ξύλου. 15Ύστερα το κατασκεύασμα αυτό το τοποθέτησε στον τοίχο σε μια ταιριαστή υποδοχή που είχε προετοιμάσει, και το στερέωσε με σιδερένια καρφιά.

16Προνόησε γι’ αυτό ο κατασκευαστής του, για να μην πέσει κάτω. Ήξερε ότι αυτό το ίδιο δεν μπορούσε να βοηθήσει τον εαυτό του, ακριβώς γιατί ήταν ένα απλό είδωλο και είχε ανάγκη από βοήθεια. 17Μιλάει όμως σ’ αυτό το άψυχο αντικείμενο ο άνθρωπος χωρίς κανένα ενδοιασμό και προσεύχεται για την περιουσία του, για τη γυναίκα του και τα παιδιά του· ζητάει προστασία για την υγεία του από ένα αδύναμο κατασκεύασμα, 18ή προστασία για τη ζωή του από ένα νεκρό αντικείμενο. Ζητάει δύναμη από το ανίσχυρο είδωλο ή υπολογίζει για ασφάλεια στο ταξίδι του σε κάτι που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του. 19Τέλος σχετικά με τα κέρδη του, τις ασχολίες του και την επιτυχία στις δουλειές του ζητάει ο άνθρωπος βοήθεια από ένα αντικείμενο που δεν μπορεί να κουνήσει τα χέρια του.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 14

Ο αληθινός βοηθός

1Ένας άλλος πρόκειται να κάνει ένα θαλάσσιο ταξίδι και να περάσει μέσα από άγρια κύματα, και πάει κι επικαλείται ένα είδωλο, που είναι πιο σάπιο κι από το πλοίο που τον μεταφέρει. 2Το πλοίο το επινόησε ο άνθρωπος στην επιθυμία του για κέρδη και το κατασκεύασε με την ικανότητα της τέχνης του. 3Αλλά το κυβερνάει η δική σου πρόνοια, Πατέρα· εσύ άνοιξες δρόμο στη θάλασσα, ασφαλές μονοπάτι μέσα απ’ τα κύματα. 4Έτσι δείχνεις ότι μπορείς να προστατεύσεις από κάθε κίνδυνο, ακόμη κι όταν αυτός που ταξιδεύει δε γνωρίζει τη ναυτική τέχνη. 5Εσύ δεν θέλεις τα έργα της Σοφίας σου να μένουν αχρησιμοποίητα· γι’ αυτό οι άνθρωποι εμπιστεύονται τη ζωή τους σ’ ένα μικρό κομμάτι ξύλο και μπορούν να σώζονται απ’ τη θαλασσοταραχή πάνω σε μια ξύλινη σχεδία. 6Στην αρχή της ιστορίας του κόσμου, όταν καταστράφηκαν οι υπερήφανοι γίγαντες, η ελπίδα του κόσμου κατέφυγε στην ξύλινη κιβωτό, η οποία κυβερνήθηκε από το δικό σου χέρι κι άφησε απογόνους για τη διαιώνιση του ανθρώπινου γένους.

7Ευλογημένο εκείνο το ξύλο, με το οποίο επικράτησε η δικαιοσύνη! 8Αλλά το ξύλινο είδωλο που κατασκευάστηκε από ανθρώπινα χέρια, θα είναι καταραμένο και αυτό κι εκείνος που το ’φτιαξε, γιατί όταν το κατασκεύασε το ονόμασε θεό. 9Πράγματι, ο Θεός αποστρέφεται το ίδιο και τον ασεβή και την ασέβειά του. 10Το κατασκεύασμα και ο κατασκευαστής θα τιμωρηθούν. 11Γι’ αυτό και τα είδωλα των εθνών θα τα καταστρέψει ο Θεός, γιατί στη δημιουργία του βρέθηκαν τέτοια βδελυρά πράγματα, που σκανδάλισαν τις ψυχές των ανθρώπων και παγίδεψαν τους ανόητους.

Προέλευση και συνέπειες της ειδωλολατρίας

12Η επινόηση των ειδώλων είναι η αρχή της αποστασίας από το Θεόιβ και η εφεύρεσή τους καταστροφή της ζωής. 13Στην αρχή δεν υπήρχε ειδωλολατρία ούτε θα υπάρχει αιώνια. 14Αυτή μπήκε στον κόσμο εξαιτίας της ματαιοδοξίας των ανθρώπων και γι’ αυτό αποφασίστηκε τα είδωλα να καταργηθούν ταχύτατα.

15Ένας πατέρας βασανισμένος από τη λύπη για τον πρόωρο θάνατο του παιδιού του, του κάνει μια εικόνα. Έναν νεκρό τον τιμάει τώρα σαν θεό και παραδίδει στην οικογένειά του θρησκευτικές ιεροτελεστίες και τελετές. 16Έπειτα, με το πέρασμα του χρόνου, η ασεβής αυτή συνήθεια σιγά σιγά επιβάλλεται και τηρείται σαν νόμος.

17Επίσης τα γλυπτά άρχισαν να λατρεύονται με διαταγή των τυράννων. Αυτούς που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τους τιμήσουν προσωπικά, επειδή κατοικούσαν μακριά, σχεδίασαν στο μυαλό τους τη μορφή τους που έλειπε κι έφτιαξαν μια εικόνα που έμοιαζε με το βασιλιά, τον οποίο ήθελαν να τιμήσουν. Έτσι έσπευδαν να κολακεύσουν πρόθυμα τον απόντα σαν να ήταν παρών. 18Η φιλοτιμία του τεχνίτη συνετέλεσε να αυξηθεί η ειδωλολατρία σ’ αυτούς που δεν τη γνώριζαν. 19Ο τεχνίτης, επειδή ίσως ήθελε να είναι αρεστός στον άρχοντα, βιάστηκε να κάνει με όλη του την τέχνη ένα είδωλο που να του μοιάζει όσο το δυνατό περισσότερο. 20Ο λαός ελκύστηκε από την ομορφιά του έργου, και λάτρεψε αυτόν που λίγο πριν είχε τιμήσει ως άνθρωπο. 21Έτσι οι άνθρωποι έπεσαν στην παγίδα, γιατί πιέστηκαν από κάποια συμφορά ή από την κακή διακυβέρνηση κάποιου· αναγκάστηκαν να ονομάσουν θεούς τα λιθάρια και τα ξύλα, χωρίς πράγματι να επικοινωνούν μ’ αυτά.

22Και δε φτάνει που πλανήθηκαν σχετικά με τη γνώση του Θεού, αλλά ζούσαν κιόλας, χωρίς να το γνωρίζουν, σε μια διαρκή πάλη ενάντια στον εαυτό τους και σ’ όλον τον κόσμο, και όλα αυτά τα δεινά τα ονόμαζαν αρμονική ζωή. 23Έτσι οργανώνουν τελετές όπου θυσιάζουν τα παιδιά τους και κάνουν απόκρυφες ιεροτελεστίες ή ξέφρενα γλέντια αφύσικης λατρείας· 24έχουν εγκαταλείψει την αγνότητα στη ζωή και στο γάμο, ο ένας στήνει ενέδρα και φονεύει τον άλλο ή και τον κάνει να υποφέρει εξαπατώντας τον. 25Όλα είναι ανακατεμένα: Αιματοχυσίες και φόνοι, κλεψιές και απάτες, διαφθορές, απιστίες, αναταραχές, ψευδορκίες, 26διωγμός των φιλήσυχων ανθρώπων, αχαριστία, μολυσμός των ψυχών, γενετήσιες διαστροφές, διαλύσεις γάμων, μοιχείες, ακολασία.

27Η λατρεία ειδώλων που καλύτερα να μην τα ονομάσουμε, είναι η αιτία, η αρχή και το αποτέλεσμα κάθε κακού· 28γιατί οι ειδωλολάτρες θα είναι είτε ασυλλόγιστοι στα γλέντια τους ή ψευδοπροφήτες ή θα ζουν με αδικίες ή θα ψευδορκούν αδίστακτα. 29Και ψέματα να ορκιστούν δε φοβούνται μήπως τιμωρηθούν, αφού πιστεύουν στα άψυχα είδωλα. 30Θα τιμωρηθούν όμως και για τα δύο: Και γιατί δε σκέφτηκαν σωστά για το Θεό κι αφοσιώθηκαν στα είδωλα, και γιατί ορκίστηκαν ψέματα για να εξαπατήσουν τους άλλους, παραβλέποντας το νόμο του Θεού. 31Έτσι, οι ασεβείς δεν τιμωρούνται από κάποια δύναμη που υπάρχει στα είδωλα στα οποία ορκίζονται, αλλά υφίστανται την καταδίκη που τους αξίζει για τις παραβάσεις τους.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 15

Οι Ισραηλίτες γνωρίζουν το Θεό

1Εσύ όμως, Θεέ μας, είσαι αληθινός και μεγάλος· είσαι πολυεύσπλαχνος κι όλα τα κυβερνάς με αγάπη. 2Κι αν αμαρτήσαμε, είμαστε δικοί σου και τη δύναμή σου αναγνωρίζουμε· αλλά όχι, δε θα αμαρτήσουμε, γιατί αισθανόμαστε ότι ανήκουμε σ’ εσένα. 3Το να σε γνωρίζει κανείς, αυτό είναι όλη η αρετή· και το ν’ αναγνωρίζει κανείς τη δύναμή σου, αυτό είναι η ρίζα της αθανασίας.

4Εμάς δεν μας παραπλάνησε η διεστραμμένη εφεύρεση των ανθρώπων, ούτε ο μάταιος κόπος των ζωγράφων με τα βέβηλα κατασκευάσματά τους που τα βάφουν με διάφορα χρώματα. 5Μόνο τους ασεβείς κάνει η θέα τέτοιων αντικειμένων να επιθυμούν τη νεκρή, άψυχη εικόνα. 6Αυτοί που φτιάχνουν τα είδωλα, αυτοί που τα ποθούν κι αυτοί που τα λατρεύουν, όλοι τους αγαπούν το κακό και τους αξίζει οι ελπίδες τους να ματαιωθούν.

 

Το δημιούργημα δεν μπορεί να δημιουργήσει το Θεό

7Ο κεραμοποιός ζυμώνει με κόπο τον πηλό και δημιουργεί διάφορα αντικείμενα για χρήση μας· από την ίδια λάσπη κατασκευάζει τα σκεύη που θα χρησιμέψουν και για να δέχονται κάτι πολύτιμο και για το αντίθετο. Όλα τα κάνει ομοιόμορφα, αλλά του καθενός από αυτά είναι διαφορετική η χρήση, ο κεραμοποιός αποφασίζει. 8Μετά, επιδίδεται σ’ ένα κακό έργο: Από την ίδια λάσπη κατασκευάζει έναν ψεύτικο θεό. Τον κατασκευάζει αυτός, που πριν από λίγον καιρό δημιουργήθηκε από πηλό και θα ξαναγυρίσει στη γη απ’ την οποία πάρθηκε, όταν θα του ζητηθεί να ξεπληρώσει αυτό το χρέος δίνοντας πίσω την ψυχή του. 9Παρ’ όλα αυτά δεν σκέφτεται ότι η ζωή του είναι μικρή κι ότι κάποτε θα πεθάνει, αλλά συναγωνίζεται τους χρυσοχόους και τους αργυροχόους και μιμείται τους χαλκουργούς, θεωρώντας τιμή του να κατασκευάζει ψεύτικα αντικείμενα.

10Η καρδιά του κεραμοποιού είναι από στάχτη και η ελπίδα του έχει λιγότερη αξία κι από το χώμα· η ζωή του είναι πιο φτηνή κι από τη λάσπη, 11γιατί αγνοεί το δημιουργό του, που του έχει χαρίσει μια ψυχή η οποία μπορεί και δρα, και του εμφύσησε μέσα του ζωοποιό δύναμη. 12Όλοι αυτοί οι αγγειοπλάστες μάς θεωρούν παίγνιο και τη ζωή μας πανηγύρι, όπου κανείς μπορεί να κερδίζει πολλά λεφτά. Στην πραγματικότητα πιστεύουν ότι πρέπει κανείς να κερδίζει με οποιονδήποτε τρόπο, έστω και πονηρό.

Η ειδωλολατρία των Αιγυπτίων

13Οι κατασκευαστές των ειδώλων ξέρουν περισσότερο από κάθε άλλον ότι αμαρτάνουν, γιατί κατασκευάζουν θεούς από την ίδια λάσπη που κατασκευάζουν εύθραυστα αντικείμενα και πήλινα γλυπτά. 14Αλλά οι εχθροί του λαού σου, Κύριε, που τον καταπιέζουν, είναι ταλαίπωροι κι έχουν όλοι φτωχή αντίληψη, πιότερο κι απ’ τα μικρά παιδιά. 15Θεωρούν θεούς τα είδωλα των ειδωλολατρικών λαών. Αυτά που έχουν μάτια αλλά δεν μπορούν να δουν, έχουν μύτη μα δεν μπορούν να αναπνεύσουν· έχουν αυτιά αλλά δεν μπορούν ν’ ακούσουν· έχουν δάχτυλα στα χέρια μα δεν μπορούν να πιάσουν τίποτα και τα πόδια τους δεν μπορούν να περπατήσουν. 16Άνθρωποι τα κατασκεύασαν, αλλά το μυαλό με το οποίο τα έφτιαξαν είναι κι αυτό δανεισμένο από το Θεό. Αλλά δεν υπάρχει και κανένας, που να μπορεί να κατασκευάσει το Θεό, όπως ακριβώς είναι. 17Ο θνητός άνθρωπος με τα άνομα χέρια του δεν μπορεί παρά να φτιάξει ένα νεκρό αντικείμενο. Έτσι αποδεικνύεται ανώτερος από τα είδωλα που λατρεύει· γιατί αυτός είναι ζωντανός, έστω και προσωρινά, ενώ εκείνα είναι για πάντα νεκρά.

Οι βάτραχοι και τα ορτύκια

(συνέχεια από το κεφ. 11,15-16)

18Αυτοί οι άνθρωποι λατρεύουν τα πιο σιχαμερά ζώα, που σε σύγκριση με τ’ άλλα ζώα της δημιουργίας είναι τα χειρότερα: 19Ούτε εμφανίσιμα είναι ούτε αξιαγάπητα όπως τα άλλα ζώα, γιατί αυτά δεν έχουν ούτε τον έπαινο ούτε την ευλογία του Θεού.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 16

1Γι’ αυτό λοιπόν, Κύριε, οι ειδωλολάτρες τιμωρήθηκαν δίκαια με τα ίδια τα δημιουργήματά τους και βασανίστηκαν από πολλά θηρία. 2Ενώ όμως τιμώρησες αυτούς, ευεργέτησες το λαό σου και του έστειλες μια παράξενη τροφή: ορτύκια για να χορτάσεις την πείνα του. 3Γι’ αυτό οι εχθροί σου, αν και πεινούσαν πολύ όταν στάλθηκαν τα ορτύκια, αισθάνθηκαν απέχθεια και δεν είχαν όρεξη να τα φάνε· ενώ οι Ισραηλίτες, αν και πεινούσαν λίγο, έφαγαν την παράξενη εκείνη τροφή. 4Αυτό συνέβη γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να έρθει και στους τυράννους η φτώχεια κι επίσης να δουν καθαρά οι Ισραηλίτες πώς βασανίζονταν οι εχθροί τους.

Τα κουνούπια και τα φίδια

5Όταν ξέσπασε εναντίον των Ισραηλιτών ο φοβερός θυμός των θηρίων κι εξολοθρεύονταν με τα δαγκώματα των κουλουριασμένων φιδιών, η οργή σου, Κύριε, δεν διήρκεσε μέχρι τον τελικό αφανισμό. 6Απλώς τους αναστάτωσε λίγο για να τους προειδοποιήσει· έτσι αποτέλεσε απόδειξη σωτηρίας, για να τους θυμίζει τις εντολές του νόμου σου. 7Εκείνος που έστρεφε και κοίταζε στο χάλκινο φίδι σωζόταν· όχι από το φίδι που έβλεπε, αλλά από σένα, το σωτήρα όλων των ανθρώπων.

8Μ’ αυτόν τον τρόπο, Κύριε, έπεισες τους εχθρούς μας ότι εσύ είσαι που σώζεις από κάθε κακό. 9Τους Αιγύπτιους τους θανάτωσαν τα δαγκώματα των ακρίδων και των μυγών και δε βρέθηκε θεραπεία για να σωθούν, γιατί τους άξιζε να τιμωρηθούν απ’ αυτά τα έντομα. 10Τα παιδιά σου, όμως, τους Ισραηλίτες, δεν μπόρεσαν να τους καταβάλουν τα δόντια των φαρμακερών φιδιών, γιατί η αγάπη σου τους βοήθησε και τους θεράπευσε.

11Για να θυμούνται τα λόγια σου, Κύριε, τους δάγκωναν τα φίδια αλλά αμέσως γιατρεύονταν, για να μην τα ξεχάσουν τελείως, αλλά να θυμούνται την καλοσύνη σου. 12Κανένα βότανο ούτε έμπλαστρο τους θεράπευσε, αλλά ο λόγος σου, Κύριε, που όλους τους θεραπεύει. 13Γιατί εσύ εξουσιάζεις τη ζωή και το θάνατο, κατεβάζεις στις πύλες του άδη κι ανεβάζεις από ’κει. 14Ο άνθρωπος φονεύει κάποιον με την κακία του, αλλά η ψυχή που βγαίνει απ’ αυτόν που φονεύτηκε δεν ξαναγυρίζει πίσω ούτε μπορεί ο φονιάς να την απελευθερώσει από τον άδη, ο οποίος και την παρέλαβε.

 

Το χαλάζι και το μάννα

15Κανένας, όμως, δεν μπορεί ν’ αποφύγει τη δύναμή σου, Κύριε. 16Γι’ αυτό, όταν οι ασεβείς αρνήθηκαν να σε αναγνωρίσουν, μαστιγώθηκαν από το δυνατό σου χέρι, καταδιώχτηκαν από πρωτοφανείς καταιγίδες, χαλάζι και βροχές, και καταστράφηκαν από τη φωτιά. 17Το πιο περίεργο είναι ότι το νερό που σβήνει τα πάντα, άναβε όλο και περισσότερο τη φωτιά, γιατί και η φύση ακόμη αγωνίζεται για χάρη των δικαίων. 18Άλλοτε χαμήλωνε η φλόγα για να μην κατακάψει τα θηρία που είχαν σταλθεί εναντίον των ασεβών, για να τα βλέπουν και να καταλαβαίνουν ότι καταδιώκονται από την κρίση του Θεού. 19Άλλοτε πάλι μέσα στο νερό η φωτιά δυνάμωνε περισσότερο για να καταστρέψει τα προϊόντα της άδικης γης.

20Αντίθετα, στο λαό σου, Κύριε, έδωσες να φάει την τροφή των αγγέλων και τους έστειλες, χωρίς αυτοί να κουραστούν, έτοιμο ψωμί από τον ουρανό, που όλους τους ευχαριστούσε και το έβρισκαν γευστικότατο. 21Η παρουσία σου φανέρωνε τη γλυκύτητά σου απέναντι στα παιδιά σου· το ψωμί αυτό ικανοποιούσε την επιθυμία όλων που το έτρωγαν και μαγειρευόταν σύμφωνα με όλα τα γούστα. 22Το χιόνι και ο πάγος άντεξαν στη φωτιά και δεν έλιωσαν,ιγ για να μάθουν ότι τη συγκομιδή των εχθρών τους την κατέστρεψε η φωτιά που υπήρχε ανάμεσα στο χαλάζι κι άστραφτε ανάμεσα στις καταιγίδες. 23Αντίθετα, η ίδια αυτή φωτιά έχασε την καταστροφική της δύναμη κι αυτό πάλι έγινε για να μπορέσουν οι δίκαιοι να βρουν τροφή.

Τα θαύματα του Θεού προκαλούν τις ευχαριστίες των ανθρώπων

24Η κτίση υπηρετεί εσένα, Δημιουργέ! Άλλοτε δείχνει τη δύναμή της εναντίον των ασεβών κι άλλοτε αναστέλλει τη δύναμή της για να ευεργετήσει αυτούς που πιστεύουν σ’ εσένα. 25Γι’ αυτό κι αυτή η φύση έγινε τότε υπηρέτης της χάρης σου, που όλα τα συντηρεί, και έγινε τροφή που ικανοποιούσε όλες τις απαιτήσεις των παιδιών σου. 26Τα παιδιά σου που τα αγάπησες, Κύριε, έπρεπε να μάθουν ότι τον άνθρωπο δεν τον τρέφουν μόνο τα προϊόντα της γης, αλλά ο λόγος σου είναι που συντηρεί εκείνους που πιστεύουν σ’ εσένα. 27Εκείνο που δεν καταστρεφόταν από τη φωτιά, μόλις θερμάνθηκε λίγο από τις ακτίνες του ήλιου έλιωσε, 28για να γίνει γνωστό ότι πρέπει κανείς να προφταίνει την ανατολή του ήλιου για να σου στέλνει τις ευχαριστίες του, και ότι οι άνθρωποι πρέπει να σε συναντούν με την αυγή. 29Η ελπίδα του αχάριστου θα λιώσει σαν χειμωνιάτικη πάχνη και θα κυλίσει πέρα σαν άχρηστο νερό.

 

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 17

Σκοτάδι πάνω στους εχθρούς του Θεού

1Εκπληκτικές είναι οι εκδηλώσεις της κρίσης σου, Κύριε! Κανένας δεν μπορεί εύκολα να τις διηγηθεί· γι’ αυτό όσοι δεν θέλησαν να διδαχτούν γι’ αυτές, πλανήθηκαν. 2Οι ασεβείς νόμισαν ότι θα καταδυναστεύσουν το δικό σου έθνος και γι’ αυτό έγιναν δέσμιοι του σκότους και αιχμάλωτοι μεγάλης νύχτας· κλείστηκαν στα σπίτια τους και βρίσκονταν εκεί αποξενωμένοι από την αιώνια πρόνοιά σου. 3Νόμισαν ότι θα μείνουν άγνωστοι μαζί με τα κρυφά τους αμαρτήματα κάτω από το σκοτεινό πέπλο της λησμονιάς· διασκορπίστηκαν, όμως, γιατί τους έπιασε πανικός και τρόμαξαν απ’ τα φαντάσματα. 4Το βαθύ καταφύγιο δεν τους απάλλαξε από το φόβο, και ήχοι τρομακτικοί αντηχούσαν γύρω τους, και παρουσιάζονταν μπροστά τους φαντάσματα σκυθρωπά με αγέλαστα πρόσωπα. 5Καμιά φωτιά δεν είχε τη δύναμη να φωτίσει το σκοτάδι εκείνο ούτε οι ακτίνες των άστρων μπορούσαν να φωτίσουν την τρομερή αυτή νύχτα. 6Κάποτε παρουσιαζόταν σ’ αυτούς μια φωτιά που άναβε μόνη της αλλά κι αυτή τους προκαλούσε φόβο. Έτσι, τρομαγμένοι από τις δυσδιάκριτες μορφές, τα έβλεπαν όλα αυτά χειρότερα απ’ ό,τι ήταν. 7Όλοι οι μάγοι και οι εξορκιστές ήταν ανίσχυροι μπροστά σ’ αυτή τη φωτιά και η υπερηφάνεια της σοφίας τους αποδείχτηκε γελοία· 8γιατί αυτοί που υπόσχονταν ότι μπορούσαν ν’ απομακρύνουν τους φόβους και τις ταραχές από τους ασθενείς τους, ήταν αυτοί οι ίδιοι άρρωστοι από έναν γελοίο φόβο. 9Κι αν ακόμα τίποτα δεν υπήρχε να τους τρομάξει, αυτοί τρόμαζαν από το πέρασμα των θηρίων ή το σφύριγμα των ερπετών· πέθαιναν από τον τρόμο τους, χωρίς να τολμούν ν’ αντικρύσουν τον αέρα γύρω τους. 10Η κακία αυτοαποκαλύπτεται από τη δειλία και αυτοτιμωρείται· ο ένοχος έχει πάντοτε βαριά συνείδηση και φοβάται για το χειρότερο.

11Ο φόβος δεν είναι τίποτε άλλο παρά αδυναμία να βοηθηθούμε από το λογικό. 12Όσο μικρότερη είναι η εμπιστοσύνη στο λογικό μας, τόσο περισσότερο υποχωρούμε μπροστά στο φόβο, γιατί αγνοούμε από πού προέρχεται. 13Οι ασεβείς, λοιπόν, κοιμούνταν τη νύχτα, όπου κάθε δύναμη αναστέλλεται, τη νύχτα που προέρχεται από τα βάθη του άδη, όπου κάθε δύναμη εκλείπει· κοιμούνταν όλοι τον ίδιο ύπνο 14αλλά καταδιώκονταν από τρομερά φαντάσματα και τους εγκατέλειπε κάθε ψυχικό θάρρος, γιατί είχαν καταληφθεί από έναν ξαφνικό και απροσδόκητο φόβο. 15Βυθισμένοι όλοι σ’ αυτόν το φόβο, ήταν κλεισμένοι σε μια φυλακή χωρίς αλυσίδες και κάγκελα. 16Είτε ήταν γεωργοί είτε βοσκοί είτε εργάτες που μοχθούσαν στις ερημιές, υπέμεναν όλοι την αναπόφευκτη ανάγκη εκεί που βρίσκονταν, γιατί είχαν δεθεί με τις ίδιες αλυσίδες σκότους. 17Ο άνεμος που σφύριζε ή το αρμονικό κελάδημα των πουλιών ανάμεσα στα πυκνά κλαδιά, η βουή του νερού που κυλούσε ορμητικά ή ο τρομερός ήχος των βράχων που κατρακυλούσαν, 18οι μετακινήσεις των ζώων που χοροπηδούσαν πριν κανείς τα δει ή οι βρυχηθμοί των άγριων θηρίων ή οι αντίλαλοι στις κοιλάδες ανάμεσα στα βουνά, όλα αυτά τους παρέλυαν από τρόμο.

19Κι αυτά συνέβαιναν, όταν όλος ο άλλος κόσμος φωτιζόταν με λαμπρό φως και ήταν απασχολημένος με τα έργα του με πλήρη ελευθερία. 20Μόνο στους ασεβείς είχε πέσει πάνω τους νύχτα βαριά, εικόνα του σκότους που τους περίμενε· μέσα τους η θλίψη ήταν πιο ζοφερή από το εξωτερικό σκοτάδι.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 18

Στήλη φωτιάς πάνω από τους ευσεβείς

1Αλλά τους δικούς σου, Κύριε, τους φώτιζε το πιο λαμπρό φως. Οι άλλοι άκουγαν τις φωνές των δικών σου, χωρίς να βλέπουν τα πρόσωπά τους και τους μακάριζαν που δεν υπέφεραν. 2Επίσης οι άλλοι ευχαριστούσαν τους δικούς σου και τους ζητούσαν συγχώρηση, γιατί ενώ τους είχαν προηγουμένως βλάψει, οι δικοί σου δεν ζητούσαν εκδίκηση.

3Αντί για το σκοτάδι, εσύ έδωσες στους δικούς σου μια στήλη φωτιάς για οδηγό τους στον άγνωστο δρόμο τους, ήλιο που δεν τους έκαιγε στη θριαμβευτική πορεία τους. 4Δίκαια, λοιπόν, οι άλλοι στερήθηκαν το φως και κλείστηκαν στο σκοτάδι, αυτοί που είχαν φυλακίσει τα παιδιά σου, με τα οποία επρόκειτο να μεταδοθεί για πάντα το αιώνιο φως του νόμου. 5Αυτοί είχαν αποφασίσει να θανατώσουν τα νεογέννητα βρέφη των ευσεβών και μόνο ένα παιδί σώθηκε, που πρωτύτερα είχε εγκαταλειφθεί να πεθάνει. Για να τους τιμωρήσεις ξεχώρισες πολλά παιδιά τους κι όλα μαζί τα θανάτωσες στα ορμητικά νερά. 6Η νύχτα εκείνη είχε προαναγγελθεί στους προγόνους μας, για να μπορούν να χαίρονται με ασφάλεια, γνωρίζοντας σε τι μοναδικές υποσχέσεις είχαν πιστέψει, και να είναι θαρραλέοι. 7Έτσι ο λαός σου ήξερε ότι εκείνη τη νύχτα θα σώζονταν οι δίκαιοι και θα καταστρέφονταν οι ασεβείς. 8Πράγματι, με το μέσον που τιμώρησες τους εχθρούς μας, με το ίδιο κάλεσες εμάς και μας δόξασες.

9Αυτό συνέβη γιατί τα ενάρετα παιδιά των ευσεβών θυσίαζαν κρυφά σ’ εσένα, Θεέ, και καθόριζαν ομόφωνα το νόμο σου, κι έτσι συμμετείχαν όλοι μαζί και στ’ αγαθά και στους κινδύνους, ψάλλοντας προηγουμένως τους ύμνους των προγόνων τους. 10Και αντηχούσαν οι θλιβερές κραυγές των εχθρών κι ανάμεσά τους διακρίνονταν οι τρομερές φωνές εκείνων που θρηνούσαν τα πρωτότοκά τους. 11Με τον ίδιο τρόπο τιμωρήθηκε ο δούλος και το αφεντικό, τα ίδια υπέφερε και ο πολίτης και ο βασιλιάς· 12όλοι μαζί είχαν αναρίθμητους νεκρούς από το ίδιο είδος θανάτου. Οι ζωντανοί δεν ήταν αρκετοί για να τους θάψουν· σε μια στιγμή καταστράφηκε η πιο πολύτιμη γενιά. 13Αυτοί δεν είχαν μέχρι τότε εμπιστοσύνη σε τίποτα, γιατί στηρίζονταν στις μαγείες τους. Μετά τον εξολοθρεμό, όμως, των πρωτοτόκων τους ομολόγησαν ότι αυτός ο λαός ήταν πράγματι γιος του Θεού.

14Ενώ, λοιπόν, παντού επικρατούσε βαθιά σιγή και η νύχτα πλησίαζε γοργά στο μεσονύκτιο, 15ο παντοδύναμος λόγος σου, Κύριε, πήδηξε απ’ το βασιλικό θρόνο του ουρανού πάνω στην κατεστραμμένη γη σαν σκληρός πολεμιστής, κραδαίνοντας σαν κοφτερό ξίφος την αληθινή προσταγή σου. 16Στάθηκε όρθιος και σκόρπισε το θάνατο παντού, κι ενώ περπατούσε στη γη άγγιξε τον ουρανό. 17Τότε αμέσως κυρίεψαν τους ασεβείς παραισθήσεις τρομερών ονείρων και φόβοι ξαφνικοί. 18Κι ενώ έπεφταν άλλος από ’δω κι ο άλλος από ’κει μισοπεθαμένοι, φανέρωναν την αιτία του θανάτου τους: 19Τα όνειρα που τους είχαν θορυβήσει τους τον είχαν αποκαλύψει, ώστε τελικά να μην πεθάνουν αγνοώντας το λόγο, για τον οποίο βασανίζονταν σκληρά.

 

Ο Ααρών σταματάει το θάνατο στην έρημο

20Η δοκιμασία όμως του θανάτου ήρθε και στους δικαίους και ξέσπασε μεγάλη καταστροφή του λαού στην έρημο. Η οργή σου όμως, Κύριε, δεν διήρκεσε για πολύ, 21γιατί κάποιος αγνός άντρας έτρεξε και πολέμησε γι’ αυτούς, χρησιμοποιώντας τα όπλα της ιερατικής του ιδιότητας, δηλαδή την προσευχή και το εξευμενιστικό λιβάνι. Έτσι αντιστάθηκε στο θυμό σου, Θεέ, και σταμάτησε την καταστροφή δείχνοντας έτσι ότι είναι δικός σου υπηρέτης. 22Νίκησε την άγρια οργή σου όχι με τη σωματική του δύναμη ούτε με τη χρήση όπλων αλλά με το λόγο υπέταξε εσένα, τον τιμωρό, υπενθυμίζοντάς σου τις ένορκες διαβεβαιώσεις και τις συμφωνίες σου με τους προγόνους μας. 23Στάθηκε ανάμεσα στους νεκρούς που είχαν πέσει σε σωρούς ο ένας πάνω στον άλλο, και σταμάτησε την οργή σου, φράζοντας στον εξολοθρευτή το δρόμο που οδηγούσε στους ζωντανούς. 24Πάνω στον μακρύ ποδήρη χιτώνα του αντιπροσωπευόταν όλος ο κόσμος και σε τέσσερις σειρές λιθαριών ήταν χαραγμένα τα ένδοξα ονόματα των προγόνων μας. Το ένδοξο όνομά σου, Κύριε, ήταν γραμμένο πάνω στο τουρμπάνι του. 25Μ’ αυτόν τον τρόπο εμποδίστηκε ο εξολοθρευτής και φοβήθηκε· ήταν αρκετό ότι αυτοί είχαν δοκιμάσει λίγη μόνο από την οργή του.

ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ 19

Διάσωση και καταστροφή στη θάλασσα

1Αντίθετα, οι ασεβείς υπέστησαν τη σκληρή οργή του Θεού μέχρι τέλους. Αυτός ήξερε από πριν τα όσα επρόκειτο να συμβούν: 2Μετά απ’ αυτά τα γεγονότα οι άλλοι επέτρεψαν στους δικούς του ν’ αναχωρήσουν· αλλά ενώ πρόθυμα τους κατευόδωναν, μετά από λίγο μετάνιωσαν και άρχισαν να τους καταδιώκουν. 3Κι ενώ ακόμα πενθούσαν και έκλαιγαν στους τάφους των νεκρών τους, επινόησαν άλλη ανόητη σκέψη και καταδίωκαν σαν δραπέτες εκείνους, που προηγουμένως τους παρακαλούσαν να φύγουν. 4Σ’ αυτό το σημείο τούς οδήγησε μια αξεπέραστη δύναμη, και τους έκανε να ξεχάσουν τα γεγονότα που πριν λίγο είχαν συμβεί, ώστε να συμπληρωθούν τα βάσανα που απαιτούνταν για την ολοκλήρωση της τιμωρίας τους. 5Έτσι ο λαός σου, Κύριε, επιχείρησε τη θαυμαστή εκείνη διάβαση, ενώ οι άλλοι βρήκαν ασυνήθιστο θάνατο.

Η δημιουργία στην υπηρεσία του σωστικού έργου του Θεού

6Όλα τα δημιουργήματα καθένα στο είδος του ξανασχηματίζονταν από την αρχή υπακούοντας στις εντολές σου, ώστε τα παιδιά σου, Κύριε, να διαφυλαχθούν σώα: 7Η νεφέλη σκέπαζε το στρατόπεδο κι εκεί που προηγουμένως υπήρχε νερό, φάνηκε στεγνή γη· μέσα στην Ερυθρά Θάλασσα ανοίχτηκε ελεύθερος δρόμος και τα ορμητικά νερά μεταβλήθηκαν σε καταπράσινη πεδιάδα. 8Μέσα απ’ αυτήν πέρασε ολόκληρο το έθνος, που προστατευόταν από σένα κι έβλεπε γύρω του να γίνονται μεγάλα θαύματα. 9Βόσκησαν εκεί σαν άλογα και χοροπηδούσαν σαν αρνιά απ’ τη χαρά τους δοξολογώντας εσένα, Κύριε, που τους έσωσες. 10Θυμούνταν ακόμα τα όσα είχαν συμβεί στην ξένη χώρα όπου ζούσαν, πώς δηλαδή η γη είχε βγάλει σκνίπες αντί να γεννηθούν ζώα, και πώς ο Νείλος έβγαλε πολλά βατράχια αντί για ψάρια. 11Ακόμα είδαν ένα νέο είδος πουλιών, όταν αυτοί πιέζονταν από τη λαιμαργία και ζητούσαν τροφή. 12Τότε για παρηγοριά τους παρουσιάστηκαν από τη θάλασσα ορτύκια. 13Στους αμαρτωλούς όμως ξέσπασαν τιμωρίες, για τις οποίες είχαν προειδοποιηθεί με δυνατούς κεραυνούς· δίκαια αυτοί υπέφεραν για τις κακίες τους, γιατί έδειξαν μεγαλύτερη αφιλοξενία κι από τους Σοδομίτες. 14Εκείνοι δεν δέχτηκαν αυτούς που δε γνώριζαν όταν παρουσιάστηκαν μπροστά τους· αυτοί όμως, τους ξένους που τους είχαν κάνει καλό, τους υποδούλωσαν. 15Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ετούτοι εδώ θα τιμωρηθούν, γιατί φέρθηκαν με εχθρότητα σε ξένους. 16Οι Αιγύπτιοι, ενώ στην αρχή τούς δέχτηκαν με γιορτές, κι ενώ πια απολάμβαναν τα ίδια δικαιώματα μ’ αυτούς, μετά τους ταλαιπώρησαν με φοβερά βασανιστήρια. 17Τιμωρήθηκαν, όμως, με αορασία, όπως οι Σοδομίτες όταν αναζητούσαν μάταια την πόρτα του δικαίου, και έψαχναν το δρόμο καθένας για τη δική του πόρτα. Οι Αιγύπτιοι βρέθηκαν κι αυτοί σε βαθύ σκοτάδι.

Η δημιουργία χρησιμοποιείται από το Θεό για χάρη του λαού του

18Οι φθόγγοι μιας άρπας, μολονότι είναι πάντα οι ίδιοι, μπορούν να δώσουν διάφορες μελωδίες με τον κατάλληλο συνδυασμό παιξίματος. Κατά τον ίδιο τρόπο, εκείνη την εποχή τα στοιχεία της φύσεως συνδυάστηκαν μεταξύ τους σε νέα διάταξη, όπως φαίνεται από τα ακόλουθα γεγονότα: 19Τα ζώα της ξηράς έγιναν υδρόβια και τα υδρόβια βάδιζαν στη στεριά. 20Η φωτιά διατηρούσε τη φλόγα της μέσα στο νερό και το νερό έχανε την ιδιότητά του να σβήνει τη φωτιά. 21Επίσης οι φλόγες δεν έκαιγαν τις σάρκες των ζώων, που ήταν πολύ εύκολο να καταστραφούν, και τα ζώα περπατούσαν μέσα σ’ αυτές. Ούτε έλιωναν οι φλόγες αυτό το είδος της θεϊκής τροφής, που όμως έλιωνε εύκολα από μόνο του, όπως ο πάγος.

22Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, εσύ Κύριε, λάμπρυνες το λαό σου και τον δόξασες· δεν τον παραμέλησες, αλλά τον βοήθησες παντού και πάντοτε.

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η ηλεκτρονική επεξεργασία αναρτήσων κειμένων, τίτλων  και εικόνων έγινε από τον N.B.B

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση  κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα ,χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς,με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: