28 ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

Εισαγωγή

Η έκφραση “Άσμα Ασμάτων”, με την οποία επιγράφεται το ομώνυμο βιβλικό έργο είναι εβραϊσμός. Με ανάλογους συνδυασμούς ίδιων λέξεων, όπου η δεύτερη λέξη τίθεται σε γενική πληθυντικού (πρβλ. “άγια των αγίων”) δηλώνεται η υπέρθεση, οπότε ο τίτλος του βιβλίου σημαίνει: Το πιο όμορφο τραγούδι.

Σύμφωνα με την ιουδαϊκή κατάταξη των βιβλικών έργων, το Άσμα Ασμάτων ανήκει στην τρίτη ομάδα των βιβλίων της Εβραϊκής Βίβλου, τα “Αγιόγραφα”, ενώ σύμφωνα με τη χριστιανική στη δεύτερη ομάδα, στα “Ποιητικά - Διδακτικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης.

Το βιβλίο συνιστά πιθανότατα μια ανθολογία ερωτικών ή γαμήλιων τραγουδιών, στα οποία υμνείται σε ποικίλους τόνους, με ζωηρές και πολλές φορές τολμηρές εικόνες και σε ωραιότατη λυρική γλώσσα ο έρωτας και τα δυνατά συναισθήματα που συνδέονται μ’ αυτόν. Η θέση ενός τέτοιου βιβλίου στην Αγία Γραφή προκαλεί συχνά έκπληξη στον αναγνώστη. Παρ’ όλα αυτά ο έρωτας, όπως και όλα τα αγνά συναισθήματα που συνδέουν τους ανθρώπους μεταξύ τους, συνιστούν δώρα του Θεού και από την άποψη αυτή η εξύμνησή τους δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τη Βίβλο. Από την άλλη μεριά η συζυγική αγάπη ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα απεικονίζει στα βιβλικά κείμενα τη σχέση Θεού - Ισραήλ (Ωσ κεφ. 1-3 Ιερ 2,2 Ιεζ κεφ. 16) και Χριστού - Εκκλησίας (Εφ 5,25.31-32). Έτσι, το περιεχόμενο του βιβλίου κατανοήθηκε τόσο από τους Ιουδαίους όσο και από τους χριστιανούς ως αλληγορική έκφραση των σχέσεων αυτών.

Επειδή το θέμα όλων των τραγουδιών είναι το ίδιο, μόνον υποθέσεις μπορούν να γίνουν σχετικά με τον αριθμό τους. Συνήθως αναγνωρίζονται έξι άσματα.

Διάγραμμα του περιεχομένου

1ο άσμα:             1,1-2,7

2ο άσμα:             2,8-3,5

3ο άσμα:             3,6-5,1

4ο άσμα:             5,2-6,3

5ο άσμα:             6,4-8,7

 6ο άσμα:              8,8-14

 

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 1

1Το πιο όμορφο από του Σολομώντα τα τραγούδια.

«Γίνε βασιλιάς μου»

ΕΚΕΙΝΗ:

2Ας με γεμίσουνε τα χείλη σου φιλιά

γιατί η αγάπη σου κι απ’ το κρασί καλύτερη.

3Τα μύρα σου ευωδιάζουνε γλυκά

και τ’ όνομά σου μύρο που σκορπιέται,

γι’ αυτό κι οι νιες κοπέλες σ’ αγαπούν.

4Πάνω στα βήματά σου

σύρε με κι ας τρέξουμε.

Στα δώματά σου, βασιλιά μου,

πέρασέ με.

Μαζί ας χαρούμε

κι ας γιορτάσουμε.

Πιότερο από κρασί,

από έρωτα ας μεθύσουμε.

Διόλου παράξενο που όλες σ’ αγαπούν!

Η όμορφη χωριατοπούλα

ΕΚΕΙΝΗ:

5Μαυριδερή είμαι κι όμως είμαι όμορφη,

κοπέλες της Ιερουσαλήμ·

σαν τις σκηνές των Βεδουίνων του Κηδάρ,

σαν τα παραπετάσματα στου Σολομώντα το παλάτι.

6Μην το πολυπροσέχετε αν είμαι μαυρισμένη,

του ήλιου η λαύρα μ’ άρπαξε.

Της μάνας μου οι γιοι σκληρά μού φέρθηκαν.

Μ’ έβαλαν να φυλάω τ’ αμπέλια,

μα το δικό μου αμπέλι δεν το φύλαξα.

Η βοσκοπούλα

ΕΚΕΙΝΗ:

7Για πες μου εσύ που τόσο σ’ αγαπώ,

πού βόσκεις το κοπάδι σου;

το μεσημέρι πού το ξαποσταίνεις;

Για να μην τριγυρνώ και σε γυρεύω

μες στα κοπάδια των συντρόφων σου.

ΕΚΕΙΝΟΣ:

8Ετούτο αν δεν το ξέρεις,

εσύ μες στις γυναίκες η ομορφότερη,

βγες κι ακολούθησε του κοπαδιού τ’ αχνάρια

και βόσκησε τα γίδια σου

κοντά στις στάνες των βοσκών.

Διάλογος των δύο αγαπημένων

ΕΚΕΙΝΟΣ:

9Σε παρομοιάζω, αγαπημένη μου,

μ’ ωραία φοραδοπούλα

ζεμένη στ’ άρματα του Φαραώ.

10Τι όμορφα που ’ναι τα μάγουλά σου

στα σκουλαρίκια ανάμεσα,

κι ο τράχηλός σου μέσα στα γιορντάνια!

11Στολίδια θα σου φτιάξουμε χρυσά

μ’ ασημοκόλλητα πετράδια.

ΕΚΕΙΝΗ:

12Καθώς ο βασιλιάς κάθεται στο τραπέζι του

η νάρδος μου σκορπά την ευωδιά της.

13Θήκη με σμύρνα είναι για με ο αγαπημένος μου,

που ανάμεσα στα δυο μου στήθη ξαποσταίνει.

14Αγριοστάφυλο για με ο αγαπημένος μου,

στ’ αμπέλια που φυτρώνει του Εν-Γεδί.α

ΕΚΕΙΝΟΣ:

15Τι όμορφη που είσαι, αγαπημένη μου,

τι όμορφη που είσαι!

Περιστέρια τα μάτια σου.

ΕΚΕΙΝΗ:

16Τι όμορφος που είσαι, αγαπημένε μου,

και ζηλευτός!

Γρασίδι θαλερό είναι το κλινάρι μας.

17Κέδροι του σπιτικού μας τα δοκάρια,

και τα φατνώματά του κυπαρίσσια.

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 2

Η αγάπη όλα όμορφα τα βλέπει

ΕΚΕΙΝΗ:

1Εγώ είμαι της Σαρών ο νάρκισσος,

το κρίνο των κοιλάδων.

ΕΚΕΙΝΟΣ:

2Καθώς το κρίνο ανάμεσα στ’ αγκάθια,

έτσι η αγαπημένη μου

μέσα στις νέες κοπέλες.

ΕΚΕΙΝΗ:

3Καθώς μηλιά μες στου δρυμού τα δέντρα,

έτσι ο αγαπημένος μου

στα παλικάρια ανάμεσα.

Κάθισα στη σκιά του, όπως λαχτάρησα,

κι είναι γλυκός στον ουρανίσκο μου ο καρπός του.

Κυριευμένη από αγάπη

ΕΚΕΙΝΗ:

4Στου συμποσίου μ’ έφερε τα δώματα

κι η αγάπη του φλάμπουρο πάνωθέ μου.

5Με τόνωσε με σταφιδόψωμα

και με ζωντάνεψε με μήλα,

γιατί πεθαίνω απ’ της αγάπης την πληγή.

6Το αριστερό του χέρι κάτω απ’ το κεφάλι μου

και το δεξί του με κρατάει στην αγκαλιά του.

7Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,

σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνεςβ έχει ο κάμπος,

μην την ταράξτε, μην αναστατώστε την αγάπη μας,

ώσπου μονάχη της να το θελήσει.

Ο χειμώνας πέρασε

ΕΚΕΙΝΗ:

8Ακούω τον αγαπημένο μου! Νάτος που έρχεται

πηδώντας πάνω απ’ τα βουνά,

τρέχοντας πάνω από τους λόφους.

9Ζαρκάδι μοιάζει ο αγαπημένος μου,

μοιάζει μικρό ελαφόπουλο.

Νάτος που στέκεται έξω απ’ το σπίτι μας,

κοιτάει απ’ το παράθυρο,

ρίχνει ματιές απ’ το καφασωτό.

10Ο αγαπημένος μου μιλάει και μου λέει:

ΕΚΕΙΝΟΣ:

«Σήκω αγαπημένη μου,

πανέμορφή μου, έλα.

11Γιατί ο χειμώνας, κοίτα, πέρασε,

οι βροχές φύγανε, διαβήκαν.

12Τ’ άνθη προβάλλουνε στη γη,

του τραγουδιού έφτασε η ώρα,

και της τρυγόνας μες στους κάμπους μας

ακούγεται η φωνή.

13Τον πρώτο της καρπό δένει η συκιά

κι ευωδιές χύνουν τ’ ανθισμένα αμπέλια.

Σήκω, αγαπημένη μου,

πανέμορφή μου, έλα.

14Κρυμμένη περιστέρα μου

στη σχισματιά του βράχου,

στη χαραμάδα του γκρεμού,

το πρόσωπό σου δείξε μου

κι άσε ν’ ακούσω τη φωνή σου,

γιατί γλυκιά σου είν’ η φωνή

και θελκτική σου η όψη».

ΧΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝ:

15Πιάστε μας τις αλεπούδες,

τις μικρές αλεπουδίτσες,

που αφανίζουνε τ’ αμπέλια μας

τώρα που είναι πάνω στον ανθό τους.

ΕΚΕΙΝΗ:

16Δικός μου ο αγαπημένος μου

κι εγώ είμαι δική του,

στα κρίνα ανάμεσα βοσκάει το κοπάδι του.

17Πριν να φυσήξει η αύρα η πρωινή

και φύγουν τα σκοτάδια,

γύρισε πίσω, αγαπημένε μου,

γίνε σαν το ζαρκάδι

σαν το μικρό ελαφόπουλογ πάνω στου Βέθερ τα βουνά.

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 3

Νυχτερινοί στοχασμοί

ΕΚΕΙΝΗ:

1Τις νύχτες στο κρεβάτι μου

γύρευα κείνον που αγαπώ.

Τον γύρευα μα δεν τον βρήκα.

2Θα σηκωθώ και θα γυρίσω όλη την πόλη,

μέσα στους δρόμους, μέσα στις πλατείες,

και θα γυρέψω κείνον που αγαπώ.

Τον γύρεψα μα δεν τον βρήκα.

3Με συναπάντησαν οι φύλακες

που τριγυρνάνε μες στην πόλη.

«Είδατε τον αγαπημένο μου;» τους ρώτησα.

4Μόλις τους είχα προσπεράσει

και βρήκα κείνον που αγαπώ.

Τον άδραξα και δε θα τον αφήσω

ώσπου στης μάνας μου το σπίτι να τον φέρω,

στον κοιτώνα εκείνης που με γέννησε.

5Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,

σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνεςδ έχει ο κάμπος,

μην την ταράξτε, μην αναστατώστε την αγάπη μας

ώσπου μονάχη της να το θελήσει.

Ο ερχομός του γαμπρού

ΧΟΡΟΣ ΑΝΤΡΩΝ:

6Τι να ’ναι τούτο που ανεβαίνει από την έρημο;

Μοιάζει κολόνα από καπνό

μες σε θυμίαμα από σμύρνα και λιβάνι

κι όλες τις σκόνες τις εξωτικές.

7Να το ανάκλιντρο του Σολομώντα.

Εξήντα ρωμαλέοι άντρες τριγύρω του

απ’ τους πολέμαρχους του Ισραήλ.

8Κρατούν όλοι τους ξίφος,

μαθημένοι είναι να μάχονται·

είναι καθένας τους ζωσμένος το σπαθί

μην τύχει αιφνίδιο νυχτερινό επεισόδιο.

9Ο βασιλιάς ο Σολομών έφτιαξε

το θρόνο του το φορητό με ξύλα του Λιβάνου.

10Τους στύλους του τους έφτιαξε ασημένιους,

τη ράχη του από μάλαμα,

το κάθισμα πορφύρα,

και το απομέσα στολισμένο, ομορφοκέντητο μ’ αγάπη

από τις κόρες της Ιερουσαλήμ.

11Βγείτε, κορίτσια της Σιών,

και δείτε τον το βασιλιά το Σολομώντα

με το στεφάνι που τον έστεψε η μητέρα του

στου γάμου του τη μέρα,

τη μέρα της ευτυχίας του και της χαράς του.

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 4

Ύμνος στην ομορφιά της νύφης

ΕΚΕΙΝΟΣ:

1Τι όμορφη που είσαι αγαπημένη μου,

τι όμορφη που είσαι!

Περιστέρια τα μάτια σου μέσ’ απ’ το πέπλο σου,

ωσάν κοπάδι ερίφια τα μαλλιά σου,

που ροβολάνε από τις ράχες της Γαλαάδ.

2Τα δόντια σου ωσάν κοπάδι αμνάδες,

που μόλις τις κουρέψαν και τις έπλυναν.

Όλες γεννάνε δίδυμα,

στέρφα δεν βρίσκεται ανάμεσά τους.

3Τα χείλη σου είναι σαν σειρήτι κόκκινο

και θελκτική η λαλιά σου,

τα μάγουλά σου μέσ’ από το πέπλο σου

σαν δυο μισά ροδιού.

4Ο τράχηλός σου ορθώνεται καθώς ο πύργος του Δαβίδ,

χτισμένος στρογγυλά για φρούριο

κι από σειρές λιθάρια λαξεμένα·

ασπίδες χίλιες κρέμονται τριγύρω του,

όλες οι ασπίδες των γενναίων ανδρών.

5Τα δυο σου στήθη είναι σαν δυο νιογέννητα

δίδυμα της ζαρκάδας,

που βόσκουνε στα κρίνα ανάμεσα.

6Πριν να φυσήξει η αύρα η πρωινή

και φύγουν τα σκοτάδια,

θα πάω στης σμύρνας το βουνό,

στου λιβανιού το λόφο.

7Ολάκερη είσαι ωραία, αγαπημένη μου,

ψεγάδι δεν σου βρίσκεται!

Προστασία από τους κινδύνους

ΕΚΕΙΝΟΣ:

8Καλή μου, έλα μαζί μου από το Λίβανο,

έλα απ’ το Λίβανο μαζί μου.

Κατέβα απ’ την κορφή του Αμανά,

απ’ του Σενείρ και του Ερμών τα ύψη,

απ’ τις σπηλιές των λιονταριών

κι απ’ της λεοπάρδαλης τα όρη.

Η γοητεία της αγάπης

ΕΚΕΙΝΟΣ:

9Με γήτεψες, καλή μου κι αδερφή μου,

μου πήρες την καρδιά με μια ματιά σου,

μ’ ένα μονάχα τίναγμα του κεφαλιού σου.

10Ο έρωτάς σου μάγεμα, καλή μου κι αδερφή μου.

Πιότερο αξίζει ο έρωτάς σου απ’ το κρασί,

κι η ευωδιά των μύρων σου από τ’ αρώματα όλα.

11Καθάριο μέλι στάζουνε τα χείλη σου, καλή μου.

μέλι και γάλα βρίσκονται στη γλώσσα σου από κάτω

κι είναι της φορεσιάς σου η οσμή

σαν μύρο του Λιβάνου.

Ο κήπος της αγάπης

ΕΚΕΙΝΟΣ:

12Κλεισμένο περιβόλι εσύ, καλή μου κι αδερφή μου,

κλεισμένο περιβόλι

κι εφτασφράγιστη πηγή.

13Τα νέα βλαστάρια σου παράδεισος από ροδιές

με τους καρπούς τους πιο εκλεκτούς,

αγριοστάφυλα και νάρδος.

14Νάρδος και κρόκος, αρωματικό καλάμι και κανέλα

κι όλα τα λιβανόδεντρα, σμύρνα κι αλόη

κι όλα τα πιο καλά φυτά,

που δίνουνε τα τέλεια βάλσαμα.

15Βρύση των περβολιών,

πηγή τρεχούμενων νερών

και ρυάκια που αναβρύζουν απ’ το Λίβανο.

ΕΚΕΙΝΗ:

16Σήκω βοριά κι έλα νοτιά,

φυσήξτε μες στον κήπο μου

να ξεχυθούν τα μύρα του.

Ας έρθει ο καλός μου στο περβόλι του

και τους εξαίσιους ας γευτεί καρπούς του.

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 5

ΕΚΕΙΝΟΣ:

1Μπαίνω μες στο περβόλι μου, καλή μου κι αδερφή μου,

τρυγώ τη σμύρνα μου, τρυγώ τ’ αρώματά μου·

γεύομαι την κερήθρα μου αντάμα με το μέλι μου

και το κρασί μου πίνω με το γάλα μου μαζί.

Φίλοι μου, φάτε, πιείτε

και μεθύστε απ’ αγάπη!

Νυχτερινοί στοχασμοί

ΕΚΕΙΝΗ:

2Εγώ κοιμόμουν, μα ξαγρύπνα μου η καρδιά.

Άκου, χτυπάει ο αγαπημένος μου και λέει:

ΕΚΕΙΝΟΣ:

«Καλή μου, άνοιξέ μου, κι αδερφή μου,

περιστεράκι μου και λατρευτή μου,

γιατί η δροσιά σκέπασε το κεφάλι μου

κι οι βραδινές σταλαγματιές νοτίσαν τα μαλλιά μου».

ΕΚΕΙΝΗ:

3«Έβγαλα το χιτώνα μου·

τώρα ξανά πρέπει

να τον φορέσω.

Τα πόδια μου τα έπλυνα·

τώρα ξανά πρέπει

να λερωθούν».

4Άπλωσε ο αγαπημένος μου το χέρι του

μέσ’ απ’ της θύρας μου τη χαραμάδα

κι αναταράχτηκαν τα σπλάχνα μου γι’ αυτόν.

5Σηκώθηκα ν’ ανοίξω στον καλό μου

και σμύρνα στάλαζε απ’ τα χέρια μου,

κι από τα δάχτυλά μου σμύρνα ρέουσα

στης κλειδωνιάς απάνω τη λαβή.

6Άνοιξα στον αγαπημένο μου,

μα ο καλός μου είχε φύγει.

Λαχτάρησα ν’ ακούσω τη λαλιά του.

Τον αναζήτησα και δεν τον βρήκα.

Του φώναξα κι αυτός δε μ’ αποκρίθηκε.

7Με συναπάντησαν οι φύλακες

που τριγυρνάνε μες στην πόλη·

με χτύπησαν, με πλήγωσαν,

μου βγάλανε το πέπλο μου

εκείνοι που στα τείχη είναι φρουροί.

Η νύφη ζητάει βοήθεια

ΕΚΕΙΝΗ:

8Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,

σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνες έχει ο κάμπος,ε

αν τον καλό μου βρείτε, να του πείτε

ότι πεθαίνω απ’ της αγάπης την πληγή.

ΧΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝ:

9Τι έχει τάχα ο καλός σου πιότερο

από έναν άλλο αγαπημένο,

εσύ, μες στις γυναίκες η ομορφότερη;

Τι έχει τάχα ο καλός σου πιότερο

από έναν άλλο αγαπημένο,

ώστε να μας ξορκίζεις με τον τρόπο αυτό;

ΕΚΕΙΝΗ:

10Ο αγαπημένος μου είναι άσπρος κι είναι ρόδινος

και ξεχωρίζει μέσα σε μυριάδες.

11Η κεφαλή του είναι καθάριο μάλαμα

και τα μαλλιά του χουρμαδιάς κλαδιά, μαύρα σαν το κοράκι.

12Τα μάτια του, καθώς τα περιστέρια

στις όχθες των ρυακιών·

λούζονται μες στο γάλα,

κάθονται δίπλα στο νερό.

13Τα μάγουλά του είναι πρασιές μυριστικά,

βραγιές λουλούδια ευωδιασμένα,

τα χείλη του είναι κρίνα

που στάζουν σμύρνα ρέουσα.

14Βέργες χρυσές τα χέρια του,

με της Θαρσείς πετράδια στολισμένα·

τεχνουργημένο η κοιλιά του ελεφαντόδοντο

ζαφείρια σκεπασμένο.

15Οι κνήμες του κολόνες αλαβάστρινες

σε χρυσαφένια βάθρα στηριγμένες.

Η όψη του καθώς ο Λίβανος,

έξοχος σαν τους κέδρους.

16Τό στόμα του είναι γλύκα μοναχή

και μυριοπόθητη ολάκερη η ύπαρξή του.

Τέτοιος ο αγαπημένος μου

και τέτοιος ο καλός μου,

κοπέλες της Ιερουσαλήμ.

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 6

ΧΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝ:

1Πού πήγε ο αγαπημένος σου,

εσύ, μες στις γυναίκες η ομορφότερη;

Ποιον δρόμο πήρε ο αγαπημένος σου

ώστε να τον γυρέψουμε μαζί σου;

ΕΚΕΙΝΗ:

2Ο αγαπημένος μου κατέβηκε στον κήπο του,

στα ευωδιαστά παρτέρια,

για να βοσκήσει μες στους κήπους το κοπάδι του

και να μαζέψει κρίνα.

3Του αγαπημένου μου είμ’ εγώ

κι ο αγαπημένος μου δικός μου.

Στα κρίνα ανάμεσα βοσκάει το κοπάδι του.

«Καλή μου, είσαι ωραία...»

ΕΚΕΙΝΟΣ:

4Καλή μου, είσαι ωραία όπως η Θίρσα,ς

χαριτωμένη όπως η Ιερουσαλήμ

και τρομερή καθώς στρατιές με φλάμπουρα.

5Πάρε από πάνω μου τα μάτια σου

γιατί μ’ αναστατώνουν.

Ωσάν κοπάδι ερίφια τα μαλλιά σου,

που ροβολάνε από τις ράχες της Γαλαάδ.

6Τα δόντια σου ωσάν κοπάδι αμνάδες,

που τωραδά τις πλύναν κι ανεβαίνουνε·

όλες γεννάνε δίδυμα,

στέρφα δεν βρίσκεται ανάμεσά τους.

7Τα μάγουλά σου μέσ’ από το πέπλο σου

σαν δυο μισά ροδιού.

8Εξήντα είν’ οι βασίλισσες

κι ογδόντα οι παλλακίδες

κι αμέτρητες οι κοπελιές.

9Μια και μοναδική ’ναι η περιστέρα μου,

η λατρευτή μου,

της μάνας της μονάκριβη

και διαλεχτή εκεινής που την εγέννα.

Οι κοπελιές την είδαν και την καλοτύχισαν,

οι παλλακίδες κι οι βασίλισσες,

και την παινέψαν.

ΧΟΡΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ:

10Ποια είν’ ετούτη που ξεπροβάλλει

σαν την αυγή,

ωραία σαν τη σελήνη,

ακτινοβόλα σαν τον ήλιο

και τρομερή καθώς στρατιές με φλάμπουρα;

Προσμονή

ΕΚΕΙΝΟΣ:

11Στον κήπο με τις καρυδιές κατέβηκα

να δω το χλόισμα της κοιλάδας,

να δω αν βλάστησε τ’ αμπέλι,

αν λουλουδίσαν οι ροδιές.

ΕΚΕΙΝΗ:

12Δεν ξέρω πώς, μα τον εαυτό μου πια δεν τον κατέχω,

μ’ όλο που από ευγενική κατάγομαι γενιά.ζ

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 7

Γαμήλιος χορός

ΧΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ:

1Γύρισε γύρω γύρω,η

γύρισε, Σουλαμίτισσα,

γύρισε να σε καμαρώσουμε!

ΕΚΕΙΝΗ:

Τι έχετε στη Σουλαμίτισσα να δείτε

καθώς χορεύει τον κυκλοτερή

χορό των στρατοπέδων;

ΕΚΕΙΝΟΣ:

2Τι όμορφα που ’ναι τα βήματά σου

με τα σανδάλια σου,

αρχοντογεννημένη!

Είν’ η καμπύλη των μηρών σου περιδέραιο

από τεχνίτη χέρια σμιλεμένο.

3Ο κόλπος σου κρατήρας τορνευτός,

και το κρασί το ευωδιαστό δεν του απολείπει.

Είν’ η κοιλιά σου θημωνιά σταριού

φραγμένη ολόγυρα με κρίνα.

4Τα στήθη σου τα δυο σαν δυο ελαφόπουλα,

δίδυμα ζαρκαδάκια.

5Ο τράχηλός σου πύργος από φίλντισι,

τα μάτια σου σαν της Εσεβών τις στέρνες

κοντά στην πύλη Βαθ-Ραβίμ,

η μύτη σου σαν πύργος του Λιβάνου

αντίκρυ από τη Δαμασκό.

6Η κεφαλή σου σαν τον Κάρμηλο υψώνεται

και τα χυτά σου τα μαλλιά σαν την πορφύρα,

κι ο βασιλιάς στα κύματά τους δέσμιος.

Η ολοκλήρωση της αγάπης

ΕΚΕΙΝΟΣ:

7Τι όμορφη που είσαι και τι θελκτική

μέσα στα χάδια, αγάπη μου!

8Μοιάζει η κορμοστασιά σου με το φοίνικα,

τα στήθη σου τσαμπιά χουρμάδες.

9Είπα: «Θ’ ανέβω απά’ στο φοίνικα

τα βάγια του θα πιάσω,

θα γίνουνε τα στήθη σου σαν τα σταφύλια του αμπελιού,

και της ανάσας σου η οσμή μοσκοβολιά από μήλα.

10Το στόμα σου θα γίνει

σαν το εξαίσιο το κρασί...»

ΕΚΕΙΝΗ:

«...Κρασί οπού κυλάει γλυκά

μόνο για τον αγαπημένο μου,

και βρέχει του τα χείλη και τα δόντια».

«Σ’ εκείνον μόνο ανήκω»

ΕΚΕΙΝΗ:

11Δική του είμ’ εγώ του αγαπημένου μου

κι εκείνου η λαχτάρα είναι για μένα!

12Έλα κι ας βγούμε στα χωράφια, αγαπημένε μου,

ας την περάσουμε τη νύχτα στα χωριά,

13κι ας πάμε ξημερώματα στ’ αμπέλια

να δούμε αν βλάστησαν τα κλήματα,

του σταφυλιού ο ανθός αν άνοιξε,

αν λουλουδίσαν οι ροδιές.

Εκεί τον έρωτά μου θα σου δώσω.θ

Πρόσκληση

ΕΚΕΙΝΗ:

14Οι μανδραγόρες χύνουν το άρωμά τους,

καρποί εξαίσιοι, νέοι και παλιοί,

μπροστά στη θύρα μας,

που τους έχω για σένα, αγαπημένε μου, φυλάξει.

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 8

Ανεκπλήρωτη επιθυμία

1Γιατί να μην είσ’ αδερφός μου,

να ’χεις της μάνας μου θηλάσει τους μαστούς!

Τότε θα σ’ έβρισκα έξω και θα σε φιλούσα

και κανενός δε θα ’χα την καταφρόνεση.

2Θα σε οδηγούσα και θα σ’ έφερνα

στης μάνας μου το σπίτι,

κι εκεί θα με δασκάλευες.

Κρασί μοσχάτο θα σε πότιζα

κι απ’ των ροδιών μου το χυμό να πιεις.

3Το αριστερό του χέρι κάτω απ’ το κεφάλι μου

και το δεξί του με κρατάει στην αγκαλιά του.

4Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,

σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνεςι έχει ο κάμπος,

μην την ταράξτε μην αναστατώστε την αγάπη μας

ώσπου μονάχη της να το θελήσει.

ΧΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝ:

5Ποια είν’ ετούτη που ανεβαίνει από την έρημο

στου αγαπημένου της το μπράτσο ακουμπισμένη;

Η φλόγα της αγάπης

ΕΚΕΙΝΗ:

Κάτω από τη μηλιά σε ξύπνησα,

εκεί που κοιλοπόνεσε για σένα η μάνα σου,

εκεί που σ’ έφερε στο φως

εκείνη που σ’ εγέννα.

6Βάλε με σαν σφραγίδα στην καρδιά σου,ια

βούλαιβ πάνω στο μπράτσο σου.

Γιατ’ είναι δυνατή σαν θάνατος η αγάπη,

σκληρό καθώς ο άδης το πάθος το αγαπητικό.

Οι φλόγες της φλόγες φωτιάς,

άγριο αστροπελέκι.

7Πλήθος νερά να σβήσουν την αγάπη δεν μπορούν

κι ούτε μπορούν ποτάμια να την πνίξουν.

Αν κάποιος του σπιτιού του

όλα τα πλούτη έδινε

για ν’ αγοράσει αγάπη,

άλλο από καταφρόνια δε θα κέρδιζε.

Η ανησυχία των αδερφών της νύφης

ΧΟΡΟΣ ΑΝΔΡΩΝ - ΤΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ:

8Έχουμε μια αδερφή κι είναι μικρή,

τα στήθη της δε σπάργωσαν ακόμη.

Γι’ αυτήν την αδερφή μας τι θα κάνουμε

όταν θα ’ρθεί ο καιρός να παντρευτεί;

9Αν είναι τείχος, θα της χτίσουμε

επάλξεις ασημένιες για στεφάνι της.

Θα τη σφαλίσουμε, αν είναι πύλη,

με τάβλες κέδρινες.

ΕΚΕΙΝΗ:

10Εγώ είμαι τείχος και σαν πύργοι είναι τα στήθη μου,

αλλά το ξέρει εκείνος πως του παραδόθηκα

γυρεύοντας ειρήνη.

Ο γαμπρός πιο ευτυχής κι από το Σολομώντα

ΕΚΕΙΝΟΣ:

11Ο Σολομών είχε αμπέλι στη Βάαλ-Αμών

και σε δραγάτες το ’δωσε.

Κι είχε να δίνει ο καθείς για τον καρπό

χίλια ασημένια σίκλα.

12Το αμπέλι μου που είναι δικό μου

το φυλάω εγώ.

Δικοί σου Σολομώντα οι χίλιοι σίκλοι,

και διακόσιοι για κείνους

που δραγατεύουν τον καρπό.

Το κάλεσμα της αγάπης

ΕΚΕΙΝΟΣ

13Εσύ που στα περβόλια κατοικείς,

οι σύντροφοι στήνουν αυτί

ν’ ακούσουν τη φωνή σου.

Κάνε να την ακούσω ως κι εγώ.

ΕΚΕΙΝΗ:

14Τρέξε, αγαπημένε μου, και φύγε!

Γίνε ζαρκάδι και μικρό ελαφόπουλοιγ

στα κορφοβούνια πάνω,

’κει που φυτρώνουν τ’ αρωματικά φυτά.

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η ηλεκτρονική επεξεργασία αναρτήσων κειμένων, τίτλων  και εικόνων έγινε από τον N.B.B

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση  κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα ,χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς,με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: