45 ΒΑΡΟΥΧ

Εισαγωγή

   Το βιβλίο “Βαρούχ" συνιστά, σύμφωνα με την ειοαγωγή του (1,1-14), ένα κείμενο το οποίο έστειλε ο μαθητής και γραμματέας του προφήτη Ιερεμία, Βαρούχ, από τη Βαβυλώνα, όπου Τρύσε μεταξύ των εξόριστων Ιουδαίων, προς τους συμπατριώτες του στην Ιερουσαλήμ, για να διαβάζεται κατά τις λατρευτικές συνάξεις.

   Το εβραϊκό πρωτότυπο του κειμένου χάθηκε και το έργο σώζεται μόνο σε μεταγενέστερη ελληνική μετάφραση, οπότε δεν συμπεριλαμβάνεται στα βιβλία της Εβραϊκής Βίβλου. Στη μετάφραση των Εβδομήκοπα (O΄') κατατάσσεται στα “Ποιητικά Βιβλία" της Παλαιάς Διαθήκης, μεταξύ των βιβλίων “Ιερεμίας" και “Θρήνοι”.

   Το κύριο μέρος του βιβλίου αρχίζει με εκτενή προσευχή, στην οποία οι εξόριστοι Ιουδαίοι αναγνωρίζουν ότι αιτία των δεινών τους είναι η αποστασία τους από το Θεό και δηλώνουν τη μετάνοιά τους. Ακολουθεί ένα εγκώμιο της σοφίας, η οποία ταυτίζεται με το νόμο του Θεού. Στην τελευταία ενότητα παρουσιάζεται η Ιερουσαλήμ προσωποποιημένη να παρηγορεί τους εξόριστους ενισχύοντας την πίστη τους στο Θεό, και προφητεύεται το τέλος της αιχμαλωσίας.

   Στο βιβλίο εκφράζεται η βασική προφητική πίστη ότι αιτία της καταστροφής υπήρξε η αποστασία του λαού από το Θεό, αλλά και η ελπίδα ότι η μετάνοια θα φέρει τα αναμενόμενα αγαθά αποτελέσματα.

   Διάγραμμα του περιεχομένου

   1. Εισαγωγή:                                                        1,1-14

   2. Η προσευχή των εξόριστων:                                      1,15-3,8

   3. Το εγκώμιο της σοφίας:                                           3,9—4,4

   4. Παρηγορητικός λόγος προς τους εξόριστους:                        4,5-5,9

 

  

 

ΚΕΦΆΛΑΙΟΝ 1

Ο Βαρούχ και οι αιχμάλωτοι της Βαβυλώνας

1Τα λόγια του βιβλίου αυτού γράφτηκαν στη Βαβυλώνα από το Βαρούχ, γιο του Νηρία, εγγονό του Μαασαίου και απόγονο του Σεδεκία, του Ασαδία και του Χελκία, 2την έβδομη μέρα του μήναα του πέμπτου έτους, αφότου οι Βαβυλώνιοι κυρίεψαν την Ιερουσαλήμ και την έκαψαν.

3-4Ο Βαρούχ διάβασε τα λόγια του βιβλίου αυτού για ν’ ακούσουν ο βασιλιάς του Ιούδα Ιεχονίας, γιος του Ιωακίμ και όλος ο λαός, που είχε απαχθεί στη Βαβυλώνα και κατοικούσαν εκεί κοντά στον ποταμό Σουδ. Πήγαν όλοι για ν’ ακούσουν, μικροί και μεγάλοιβ: οι αξιωματούχοι, οι απόγονοι βασιλικών οικογενειών και οι γεροντότεροι.

5Όταν διαβάστηκε το βιβλίο, όλοι έκλαψαν, νήστεψαν και προσευχήθηκαν ενώπιον του Κυρίου. 6Επίσης συγκέντρωσαν όσα χρήματα μπορούσε καθένας 7και τα έστειλαν με το Βαρούχ στην Ιερουσαλήμ στον αρχιερέα Ιωακίμ, γιο του Χελκία και εγγονό του Σαλώμ, στους ιερείς και στο λαό, που βρισκόταν μαζί του εκεί.

8Στις δέκα του μήνα Σιουάν ο Βαρούχ είχε πάρει, για να τα φέρει πίσω στη χώρα του Ιούδα, τα ιερά σκεύη που ο Ναβουχοδονόσορ είχε αφαιρέσει από το ναό του Κυρίου. Τα σκεύη αυτά τα είχε κατασκευάσει ο βασιλιάς του Ιούδα Σεδεκίας, γιος του Ιωσία, 9μετά που ο Ναβουχοδονόσορ, βασιλιάς της Βαβυλώνας, είχε μεταφέρει τον Ιεχονία, τους άρχοντες, τους κατασκευαστές οχυρωματικών έργων,γ τους ισχυρούς και γενικά όλο το λαό της χώρας από την Ιερουσαλήμ στη Βαβυλώνα ως αιχμαλώτους.

10Επίσης, ο εξόριστος λαός έγραψε την ακόλουθη επιστολή:

Σας στέλνουμε χρήματα για ν’ αγοράσετε ζώα για τα ολοκαυτώματα και για τις θυσίες εξιλέωσης των αμαρτιών, καθώς και λιβάνι. Κάνετε λοιπόν αναίμακτες προσφορές και προσφέρετέ τις στο θυσιαστήριο του Κυρίου του Θεού μας. 11Προσευχηθείτε για τη ζωή του Ναβουχοδονόσορ, βασιλιά της Βαβυλώνας, και του γιου του Βαλτάσαρ, για να ζήσουν στη γη όσο χρόνο υπάρχει ο ουρανός. 12Ο Κύριος θα μας δώσει δύναμη και ευτυχία· θα ζήσουμε κάτω από την προστασία του Ναβουχοδονόσορ και του γιου του, θα τους υπηρετήσουμε για πολύν καιρό και θα έχουμε την εύνοιά τους. 13Προσευχηθείτε λοιπόν για μας στον Κύριο το Θεό μας, επειδή αμαρτήσαμε σ’ αυτόν και είναι ακόμα μέχρι σήμερα φοβερά οργισμένος μαζί μας. 14Διαβάστε το βιβλίο αυτό που σας στέλνουμε και εξομολογηθείτε δημόσια στο ναό του Κυρίου μια μέρα γιορτής, που θα έχετε παλλαϊκή συγκέντρωση, 15και πείτε: «Ο Κύριος ο Θεός μας είναι δίκαιος αλλά εμείς είμαστε μες στην ντροπή, όλοι μας: ο λαός του Ιούδα και οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, 16οι βασιλιάδες μας, οι άρχοντές μας, οι ιερείς μας, οι προφήτες μας και οι πρόγονοί μας. 17Αμαρτήσαμε ενώπιον του Κυρίου του Θεού μας. 18Απειθήσαμε σ’ αυτόν και δεν υπακούσαμε στις εντολές του ούτε ακολουθήσαμε τις προσταγές που μας έδωσε. 19Από την ημέρα που ο Κύριος έβγαλε τους προγόνους μας από την Αίγυπτο και μέχρι σήμερα εμείς απειθούμε στον Κύριο το Θεό μας και αρνούμαστε να υπακούσουμε στις εντολές του. 20Γι’ αυτό μας βρήκαν οι συμφορές και οι κατάρες, τις οποίες ο Κύριος ανάγγειλε με το δούλο του το Μωυσή την ημέρα που έβγαλε τους προγόνους μας από την Αίγυπτο, για να μας δώσει τη χώρα που ρέει γάλα και μέλι. 21Δεν υπακούσαμε στις εντολές του Κυρίου του Θεού μας, που μας τις ανάγγειλε με τους προφήτες που μας έστειλε. 22Αντίθετα, απομακρυνθήκαμε όλοι μας κι ακολουθήσαμε τις πονηρές μας σκέψεις. Λατρεύσαμε ξένους θεούς και πράξαμε ό,τι δυσαρεστούσε τον Κύριο το Θεό μας».

ΚΕΦΆΛΑΙΟΝ 2 

1Ο Κύριος εκπλήρωσε το λόγο του που είπε εναντίον μας, εναντίον των κριτών που μας κυβέρνησαν, εναντίον των βασιλιάδων μας, των αρχόντων μας και του λαού του Ισραήλ και του Ιούδα. 2Πουθενά πάνω στη γη δεν τιμώρησε ο Κύριος κανέναν, όπως τιμώρησε την Ιερουσαλήμ. Έγινε όπως είχε γραφτεί στο νόμο του Μωυσή: 3φάγαμε άλλος τις σάρκες του γιου του και άλλος τις σάρκες της κόρης του. 4Ο Κύριος υποδούλωσε το λαό του σ’ όλα τα γειτονικά μας βασίλεια· μας διασκόρπισε σ’ όλους τους γύρω λαούς και όπου πηγαίναμε, οι άνθρωποι μας κορόιδευαν και μας αποστρέφονταν με αποτροπιασμό. 5Ήμασταν κυρίαρχοι και γίναμε υπόδουλοι, γιατί αμαρτήσαμε στον Κύριο το Θεό μας και δεν υπακούσαμε τις εντολές του.

6Ο Κύριος ο Θεός μας είναι δίκαιος αλλά εμείς και οι πρόγονοί μας ζούμε μες στην ντροπή όπως σήμερα. 7Όλες οι συμφορές που προανάγγειλε ο Κύριος εναντίον μας, ξέσπασαν πάνω μας. 8Δεν παρακαλέσαμε τον Κύριο να βγάλει από μέσα μας τις αμαρτωλές μας επιθυμίες. 9Γι’ αυτό ο Κύριος δεν λησμόνησε να φέρει πάνω μας τις τιμωρίες του. Πράγματι, είναι δίκαιος σε ό,τι αποφασίζει εναντίον μας. 10Δεν υπακούσαμε στις εντολές του, ώστε ν’ ακολουθήσουμε τις προσταγές του.

Ο λαός ζητάει το έλεος του Θεού

11Παρ’ όλα αυτά, Κύριε, εσύ παραμένεις Θεός του Ισραήλ! Έβγαλες το λαό σου από την Αίγυπτο δυναμικά, με θαυμαστές ενέργειες και με την ακαταμάχητη δύναμή σου κι έκανες το όνομά σου γνωστό παντού μέχρι σήμερα. 12Κύριε, Θεέ μας, αμαρτήσαμε, ασεβήσαμε, παρακούσαμε όλες τις προσταγές σου. 13Τώρα, όμως, πάψε να είσαι θυμωμένος μαζί μας, γιατί έχουμε απομείνει λίγοι ανάμεσα στα έθνη, όπου μας έχεις διασκορπίσει. 14Άκου, Κύριε, την προσευχή μας και την παράκλησή μας και απάλλαξέ μας επειδή είσαι δοξασμένος, και κάνε ν’ αποκτήσουμε την εύνοια εκείνων που μας αιχμαλώτισαν. 15Για να γνωρίσουν όλοι οι λαοί ότι εσύ είσαι ο Κύριος ο Θεός μας, και ότι έχεις διακηρύξει πως ο Ιακώβ και οι απόγονοί του είναι ιδιοκτησία σου.

16Κοίταξε, Κύριε, από το άγιο σου κατοικητήριο στον ουρανό, και δες τη δυστυχία μας· άκουσέ μας με προσοχή. 17Άνοιξε, Κύριε, τα μάτια σου και κοίταξε· γιατί δεν πρόκειται να σε δοξάσουν και ν’ αναγνωρίσουν τις μεγάλες πράξεις σου οι νεκροί στον άδη, που τους έχεις αφαιρέσει κάθε πνοή από τα σώματά τους. 18Μόνον οι ζωντανοί θα σε δοξάσουν και θ’ αναγνωρίσουν τις δίκαιες πράξεις σου, ακόμη κι αν είναι λυπημένοι για τις πολλές τους αμαρτίες και εξαιτίας τους βαδίζουν σκυφτοί και αδύναμοι, εξαντλημένοι και με εξασθενημένα μάτια.

19Σε παρακαλούμε, Κύριε Θεέ μας, στηριζόμενοι όχι στην εντιμότητα των προγόνων μας και των βασιλιάδων μας. 20Άφησες, πράγματι, να ξεσπάσει ο φοβερός θυμός σου εναντίον μας, όπως ακριβώς το είχες προαναγγείλει με τους δούλους σου τους προφήτες, οι οποίοι μας έφεραν το δικό σου λόγο και μας έλεγαν: 21«Ακούστε τι λέει για σας ο Κύριος: Υποταχθείτε και υπηρετήστε το βασιλιά της Βαβυλώνας και μείνετε στη χώρα που έδωσα στους προγόνους σας. 22Αν δεν με υπακούσετε και δεν υπηρετήσετε το βασιλιά της Βαβυλώνας, 23θα κάνω να σωπάσουν οι χαρούμενες γιορταστικές φωνές και τα τραγούδια των νεονύμφων στις πόλεις του Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ, κι όλη η χώρα θα μείνει ακατοίκητη».

24Εμείς όμως δεν ακούσαμε στις προειδοποιήσεις σου να υποταχθούμε στο βασιλιά της Βαβυλώνας. Έτσι, εσύ εκπλήρωσες τις απειλές σου που ανήγγειλες με τους δούλους σου τους προφήτες, ότι οι εχθροί θα βγάλουν τα κόκαλα των βασιλιάδων μας και των προγόνων μας από τους τάφους τους. 25Πράγματι, λοιπόν, τώρα αυτά είναι εκτεθειμένα στον καύσωνα της ημέρας και στην παγωνιά της νύχτας. Πολλοί από τη γενιά μας πέθαναν με φοβερούς πόνους ή από πείνα ή στον πόλεμο ή στην αιχμαλωσία. 26Εξαιτίας της αμαρτίας του Ισραήλ και του Ιούδα ερήμωσες το ναό που φέρει το όνομά σου κι ερημωμένος μένει μέχρι σήμερα.

Η μετάνοια φέρνει τη σωτηρία

27Σ’ εμάς, όμως, Κύριε Θεέ μας, δείξε όλη σου την επιείκεια και τη μεγάλη σου αγάπη, 28σύμφωνα με όσα είπες με το δούλο σου το Μωυσή την ημέρα που τον διέταξες να γράψει το νόμο σου ενώπιον των Ισραηλιτών. Είπες δηλαδή ότι: 29«Έάν δεν υπακούσετε τις εντολές μου, το μεγάλο πλήθος σας θα το κάνω μικρό ανάμεσα στα έθνη, όπου θα σας διασκορπίσω. 30Προβλέπω ότι οι απόγονοί σας δε θα με ακούσουν, γιατί είναι λαός πεισματάρης. Εκεί, όμως, στη χώρα της αιχμαλωσίας τους, θα βρουν τον εαυτό τους 31και θα πεισθούν ότι εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός τους. Εγώ θα τους δώσω καρδιά να αισθάνονται και αυτιά ν’ ακούνε. 32Εκεί, στη χώρα της αιχμαλωσίας τους, θα με θυμηθούν και θα με δοξάσουν. 33Θα πάψουν να είναι πεισματάρηδες και θα απαρνηθούν τις κακές τους πράξεις, γιατί θα θυμηθούν πού οδήγησε τους προγόνους τους η ανυπακοή τους ενώπιον μου. 34Τότε εγώ θα κάνω να ξαναγυρίσουν στη χώρα που υποσχέθηκα με όρκο στους προπάτορές τους, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, και θα την επανακτήσουν. Θα τους αυξήσω πάλι και δε θα τους ελαττώσω πια. 35Θα συνάψω μαζί τους αιώνια διαθήκη ότι εγώ θα είμαι Θεός τους κι αυτοί λαός μου· δε θα μετακινήσω πια το λαό μου, τους Ισραηλίτες, από τη χώρα που τους έδωσα».

ΚΕΦΆΛΑΙΟΝ 3

Επείγουσα επίκληση για βοήθεια

1Κύριε παντοδύναμε, Θεέ του Ισραήλ, σου φωνάζουμε δυνατά με λυπημένο πνεύμα από τα βάθη της θλιμμένης μας ψυχής. 2Άκουσέ μας, Κύριε, κι ελέησέ μας, γιατί αμαρτήσαμε ενώπιόν σου. 3Εσύ θα εξουσιάζεις αιώνια, ενώ εμείς θα χαθούμε για πάντα. 4Κύριε παντοδύναμε, Θεέ του Ισραήλ, άκουσε λοιπόν την προσευχή των μελλοθανάτων Ισραηλιτών· είμαστε τα παιδιά αυτών που έχουν αμαρτήσει ενώπιόν σου, που δεν υπάκουσαν τις εντολές του Κυρίου του Θεού τους και γι’ αυτό ξέσπασαν εναντίον μας συμφορές. 5Μη λογαριάσεις τις αδικίες των προγόνων μας αλλά τη στιγμή αυτή θυμήσου τη δύναμή σου και διαφύλαξε τη φήμη του ονόματός σου. 6Δείξε ότι εσύ είσαι ο Κύριος ο Θεός μας, και γι’ αυτό θα σε δοξάζουμε, Κύριε. 7Έβαλες στην καρδιά μας σεβασμό για να επικαλούμαστε το όνομά σου. Ακόμα και στην αιχμαλωσία μας σε δοξάζουμε, αφού έχουμε απαρνηθεί όλες τις αδικίες των προγόνων μας, οι οποίοι αμάρτησαν ενώπιόν σου. 8Παρ’ όλα αυτά εμείς βρισκόμαστε σήμερα στην αιχμαλωσία, όπου μας διασκόρπισες. Όλοι μάς χλευάζουν και μας καταριούνται· πληρώνουμε για τις αδικίες των προγόνων μας, οι οποίοι απομακρύνθηκαν από τον Κύριο το Θεό μας.

Οι Ισραηλίτες πρέπει ν’ αναζητήσουν την πηγή της ζωής

9Ακούστε, Ισραηλίτες, τις εντολές που οδηγούν στη ζωή, και προσέξτε τις για να γίνετε συνετοί. 10Πώς συνέβη αυτό, Ισραηλίτες; Γιατί βρίσκεστε στη χώρα των εχθρών και γεράσατε στην ξενιτιά; 11Γιατί μολυνθήκατε και πέσατε στην καταφρόνια, σαν να ήσασταν νεκροί στον άδη; 12Είναι γιατί εγκαταλείψατε την πηγή της σοφίας. 13Αν ακολουθούσατε το δρόμο του Θεού, θα ζούσατε ειρηνικά για πάντα. 14Μάθετε πού βρίσκεται η σύνεση, πού βρίσκεται η δύναμη, πού βρίσκεται η φρόνηση, για να γνωρίσετε ταυτόχρονα πού βρίσκεται η μακροζωία και η αληθινή ζωή, να γνωρίσετε πού βρίσκεται το φως και η ειρήνη. 15Ποιος βρήκε πού κατοικεί η σοφία και ποιος μπήκε στους θησαυρούς της; 16Πού είναι οι άρχοντες των εθνών κι αυτοί που εξουσιάζουν τα θηρία της γης; 17Πού είναι αυτοί που πιάνουν τα όρνια και παίζουν μ’ αυτά, κι αυτοί που συγκεντρώνουν το ασήμι και το χρυσάφι, στα οποία όλοι στηρίζονται και δε σταματούν να τα αποκτούν; 18Πού είναι αυτοί που επεξεργάζονται το ασήμι και κοπιάζουν γι’ αυτό αλλά που δεν υπάρχει ίχνος από τα έργα τους; 19Εξαφανίστηκαν και κατέβηκαν στον άδη· και τώρα άλλοι έχουν εμφανιστεί στη θέση τους. 20Στη συνέχεια οι απόγονοί τους κατοίκησαν πάνω στη γη, δε γνώρισαν όμως το δρόμο της σοφίας, 21δεν την κατανόησαν ούτε διέκριναν τα ίχνη της. Αλλά κι αυτών οι απόγονοι απομακρύνθηκαν ακόμα περισσότερο από το δρόμο των προγόνων τους. 22Δεν ακούστηκε η σοφία στη Χαναάν ούτε φανερώθηκε στη Θαιμάν.δ 23Οι γιοι της Άγαρ, που αναζητούν τη σοφία πάνω στη γη, οι έμποροι της Μερράν και της Θαιμάν, αυτοί που αφηγούνται του μύθους κι αναζητούν τη γνώση, δε βρήκαν το δρόμο της σοφίας ούτε διέκριναν τα μονοπάτια της.ε

24Ισραηλίτες, πόσο μεγάλος είναι ο ναός του Θεού κι απέραντος ο τόπος της κυριαρχίας του! 25Μεγάλος και ατέλειωτος, ψηλός κι αμέτρητος. 26Εκεί γεννήθηκαν οι γίγαντες, που από την αρχή ήταν ονομαστοί, ήταν μεγαλόσωμοι κι ήξεραν από πόλεμο. 27Δε διάλεξε, όμως, αυτούς ο Θεός ούτε έδειξε σ’ αυτούς το δρόμο της γνώσης. 28Χάθηκαν από την αφροσύνη τους και την ανοησία τους.

29Ποιος ανέβηκε στον ουρανό, πήρε τη σοφία και την κατέβασε από τα σύννεφα; 30Ποιος πέρασε πέρα από τη θάλασσα και βρήκε τη σοφία για να τη φέρει, προτιμώντας την από το εκλεκτό χρυσάφι; 31Κανένας δεν ξέρει πώς να τη φτάσει ούτε θυμάται κανείς τα μονοπάτια που οδηγούν σ’ αυτήν.

32Αλλά ο Θεός, που γνωρίζει τα πάντα, γνωρίζει τη σοφία. Τη βρήκε με τη σύνεσή του. Είναι αυτός που δημιούργησε τη γη για πάντα και τη γέμισε με τετράποδα ζώα. 33Είναι εκείνος που στέλνει το φως κι αυτό παρουσιάζεται, το καλεί και υπακούει σ’ αυτόν με τρόμο. 34Τ’ αστέρια λάμπουν στις θέσεις τους και χαίρονται. 35Τα προσκαλεί, κι αυτά απαντούν: «Εδώ είμαστε!» Λάμπουν από χαρά για χάρη του δημιουργού τους. 36Αυτός είναι ο Θεός μας και κανέναν δεν μπορούμε να τον θεωρήσουμε όμοιόν του. 37Αυτός ανακάλυψε τους δρόμους της γνώσης κι έδωσε τη σοφία στο δούλο του τον Ιακώβ, στον αγαπημένο του, τον Ισραήλ. 38Αργότερα η σοφία φανερώθηκε πάνω στη γη και συναναστράφηκε τους ανθρώπους.

ΚΕΦΆΛΑΙΟΝ 4

Ο νόμος του Θεού περιέχει όλη τη σοφία

1Αυτό είναι το βιβλίο των εντολών του Θεού, ο νόμος που θα ισχύει για πάντα. Όλοι όσοι τηρούν το βιβλίο αυτό, θα ζήσουν, κι όσοι το εγκαταλείπουν θα πεθάνουν. 2Μετανοήστε, απόγονοι του Ιακώβ, ενστερνισθείτε το βιβλίο, βαδίστε στο φως του. 3Μη παραχωρήσετε τα ένδοξα πλεονεκτήματά σας σε άλλους, τα προνόμιά σας σε ξένο έθνος. 4Ισραηλίτες, είμαστε ευτυχισμένοι γιατί γνωρίζουμε τι ευαρεστεί το Θεό.

Η χήρα Ιερουσαλήμ θρηνεί για την τύχη των παιδιών της

5Πάρε θάρρος, λαέ μου, εσείς που κρατάτε ζωντανό το όνομα του λαού Ισραήλ! 6Πουληθήκατε στα έθνη και υποδουλωθήκατε στους εχθρούς σας όχι για να εξαφανιστείτε, αλλά επειδή εξοργίσατε το Θεό. 7Εξοργίσατε το δημιουργό σας, γιατί θυσιάσατε στα δαιμόνια και όχι στο Θεό. 8Λησμονήσατε τον αιώνιο Θεό, που ήταν ο τροφός σας, και λυπήσατε την Ιερουσαλήμ, που σας ανέθρεψε. 9Η Ιερουσαλήμ είδε την οργή του Θεού, που ξέσπασε πάνω σας και είπε: «Ακούστε γειτονικοί λαοί της Σιών: Ο Θεός προκάλεσε σ’ εμένα μεγάλο πένθος. 10Είδα την αιχμαλωσία των γιων μου και των θυγατέρων μου, στην οποία τους οδήγησε ο Αιώνιος. 11Τους ανάθρεψα με χαρά αλλά τους έκλαψα και τους πένθησα όταν μου τους πήραν μακριά. 12Κανένας ας μη χαίρεται μ’ εμένα· έμεινα χήρα και πολλοί μ’ εγκατέλειψαν· απόμεινα ερημωμένη για τις αμαρτίες των παιδιών μου, που εγκατέλειψαν το νόμο του Θεού. 13Δεν ενδιαφέρθηκαν για τα προστάγματά του· δεν ακολούθησαν το δρόμο των εντολών του· δε δέχτηκαν να διαπαιδαγωγηθούν με τη σωστή του καθοδήγηση.

14»Ελάτε όλοι οι γειτονικοί λαοί της Σιών και θυμηθείτε την αιχμαλωσία των γιων μου και των θυγατέρων μου, στην οποία τους οδήγησε ο αιώνιος Θεός. 15Έφερε εναντίον τους ένα έθνος από μακριά, έθνος αδιάντροπο που μιλάει άλλη γλώσσα· αυτοί δεν ντράπηκαν τους γέροντες ούτε σπλαχνίστηκαν τα παιδιά. 16Αιχμαλώτισαν τους αγαπημένους μου γιους ενώ ήμουνα χήρα και με ερήμωσαν από τις θυγατέρες μου αφήνοντάς με μόνη.

17»Εγώ όμως, παιδιά μου, πώς μπορώ να σας βοηθήσω; 18Αυτός που σας προξένησε τούτες τις συμφορές, θα σας απαλλάξει από την εξουσία των εχθρών σας. 19Πηγαίνετε στο καλό, παιδιά μου, πηγαίνετε. Τώρα πια εγώ απόμεινα έρημη. 20Έβγαλα τη γιορτινή στολή μου και ντύθηκα στα πένθιμα. Την υπόλοιπη ζωή μου θα την περάσω κράζοντας στον αιώνιο Θεό».

Η χήρα Ιερουσαλήμ ενθαρρύνει τα παιδιά της

21«Πάρτε θάρρος, παιδιά μου, επικαλεσθείτε με δυνατές κραυγές το Θεό και θα σας απαλλάξει από την καταδυνάστευση των εχθρών σας. 22Εγώ στήριξα την ελπίδα μου για τη σωτηρία σας στον Αιώνιο κι αυτός, ο Άγιος Θεός, μού ’δωσε αυτή τη χαρά: Ξέρω πως πολύ σύντομα ο αιώνιος σωτήρας σας θα σας δείξει το έλεός του. 23Εγώ σας έκλαψα και σας πένθησα· ο Θεός, όμως, θα σας φέρει πίσω σ’ εμένα και θα μου δώσει αιώνια ευφροσύνη και χαρά. 24Όπως ακριβώς τώρα οι γειτονικοί της Σιών λαοί έχουν δει την αιχμαλωσία σας, έτσι σύντομα θα δουν τη σωτηρία από τον αιώνιο Θεό σας, η οποία θα έρθει σ’ εσάς με μεγάλη δόξα και παντοτινή λαμπρότητα. 25Παιδιά μου, κάντε υπομονή για τις συμφορές που σας έστειλε ο Θεός με την οργή του· σας καταδίωξε ο εχθρός σας αλλά θα δείτε γρήγορα την καταστροφή του και θα τον εξουσιάσετε. 26Καλομαθημένα μου παιδιά, περάσατε από μεγάλες δυσκολίες· συρθήκατε σαν κοπάδι που το άρπαξαν οι εχθροί. 27Πάρτε θάρρος, όμως, παιδιά μου κι επικαλεσθείτε με δυνατή φωνή το Θεό. Σας τιμώρησε αλλά δε θα σας ξεχάσει. 28Όπως, λοιπόν, κάποτε αποφασίσατε να απομακρυνθείτε από το Θεό, τώρα δεκαπλασιάστε την επιθυμία σας να τον αναζητήσετε και να γυρίσετε σ’ αυτόν. 29Γιατί αυτός που σας έστειλε τις συμφορές, ο ίδιος θα σας φέρει και την αιώνια χαρά μαζί με τη σωτηρία σας».

Αναγγέλλεται στη χήρα Ιερουσαλήμ η αλλαγή της κατάστασής της

30Πάρε θάρρος, Ιερουσαλήμ! Θα σε παρηγορήσει αυτός που σου ’δωσε το όνομά σου. 31Δυστυχία να έρθει σ’ αυτούς που σε κακομεταχειρίστηκαν και χάρηκαν με την πτώση σου. 32Δυστυχία στις πόλεις που τα παιδιά σου τα υποδούλωσαν· κι ιδιαίτερα η πόλη εκείνη που τα δέχτηκε αιχμαλώτους. 33Όπως ακριβώς χάρηκε αυτή για την πτώση σου και ευχαριστήθηκε όταν είδε το πτώμα σου, έτσι τώρα θα λυπηθεί και για τη δική της ερήμωση. 34Θα χάσει τη χαρά του πολύβουου πλήθους της και η περηφάνια της θα μετατραπεί σε πένθος. 35Γιατί θα έρθει εναντίον της φωτιά από τον αιώνιο Θεό για πολύν καιρό· και τον περισσότερο καιρό δαιμόνια θα κατοικούν σ’ αυτήν.

36Στρέψε το βλέμμα σου εκεί που ο ήλιος ανατέλλει, Ιερουσαλήμ, και δες τη χαρά που έρχεται σ’ εσένα από το Θεό. 37Κοίτα! Επιστρέφουν οι γιοι σου που τους είχες στείλει στην αιχμαλωσία· συγκεντρώθηκαν από ανατολή και δύση κι επιστρέφουν με την εντολή του Αγίου· χαίρονται για τη δόξα του Θεού.

 

ΚΕΦΆΛΑΙΟΝ 5 

1Βγάλε, Ιερουσαλήμ, από πάνω σου τα πένθιμα! Πέταξε τα κουρέλια που σκεπάζουν την ταλαιπωρία σου και ντύσου τη λαμπρή, την αιώνια δόξα του Θεού. 2Φόρεσε το πανωφόρι της δικαιοσύνης του Θεού, βάλε στο κεφάλι σου την ένδοξη μίτρα του Αιωνίου, 3γιατί ο Θεός θα δείξει σ’ όλους τους ανθρώπους πάνω στη γη τη λαμπρότητά σου. 4Θα ονομαστείς με το όνομα που θα σου δώσει ο Θεός για πάντα: «Ειρήνη που στηρίζεται στη σωτηρία, και δόξα που πηγάζει από το σεβασμό προς το Θεό».

5Σήκω, Ιερουσαλήμ, και στάσου σ’ ένα ψηλό μέρος και κοίταξε προς τα ’κει που ανατέλλει ο ήλιος, να δεις τα παιδιά σου· συγκεντρώνονται από ανατολή και δύση με την εντολή του Αγίου και χαίρονται γιατί τους θυμήθηκε ο Θεός. 6Βγήκαν από σένα πεζοί και σύρθηκαν στην αιχμαλωσία από τους εχθρούς, αλλά τώρα ο Θεός τούς επαναφέρει σ’ εσένα δοξασμένους, σαν να είναι πάνω σε βασιλικό θρόνο καθισμένοι. 7Ο Θεός διέταξε να χαμηλώσουν τα ψηλά βουνά και οι αιώνιοι αμμόλοφοι, και να γεμίσουν τα φαράγγια, για να ισοπεδωθεί η γη και να βαδίσουν οι Ισραηλίτες με ασφάλεια κάτω απ’ τη δόξα του Θεού. 8Με του Θεού την εντολή, τα δάση κι όλα τα αρωματικά δέντρα πρόσφεραν τη σκιά τους και το άρωμά τους στους Ισραηλίτες. 9Πράγματι, ο Θεός θα οδηγήσει τον ισραηλιτικό λαό με χαρά κάτω από το φως της δόξας του· μετά θα τους δείξει την ευσπλαχνία του και θα τους λυτρώσει.

 Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η ηλεκτρονική επεξεργασία αναρτήσων κειμένων, τίτλων  και εικόνων έγινε από τον N.B.B
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση  κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα ,χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς,
με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: