Τό Μυστήριον τού Θανάτου - Πίνακας Περιεχομένων

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Συγγραφεύς :

Νικόλαος Π. Βασιλειάδης  

Εκδοσις 'Αδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ»

ΕΚΔΟΣΗ ΔΕΚΑΤΗ ΟΓΔΟΗ ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΕΝΗ

1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τί είναι αύτό τό μυστήριο,τό πικρό καί άκατανόητο, πού συνέβη σέ μάς τούς άνθρώπους; Πώς παραδοθήκαμε στή φθορά καί συζευχθήκαμε μέ τόν θάνατο;», διερωτάται τό θείο όργανο τής Εκκλησίας, ό θεωρός τών μυστηρίων τού Θεού άγιος Ιωάννης ό Δαμασκηνός.

Τό έρώτημα διατυπώνεται άπό τούς άνθρώπους κάθε έποχής, κάθε ήλικίας καί μορφώσεως. Διότι άπό τότε πού ό θάνατος είσόρμησε στόν κόσμο ώς καρπός τής άμαρτίας, κανείς δέν είδε τόν θάνατο μέ άδιαφορία. Ένώ όμως όλοι παραδεχόμαστε ότι ό θάνατος είναι ή περιουσία τής ζωής, μάς είναι άδύνατο νά φαντασθούμε τούς έαυτούς μας νεκρούς Άλλ’ είτε τό συλλαμβάνουμε είτε όχι, άπό τήν ώρα πού ήλθαμε στόν κόσμο είμαστε μελλοθάνατοι Καί κάτι άκόμη· ένώ ό θάνατος έρχεται μία φορά στή ζωή μας, έμείς τόν φοβούμεθα κάθε ήμέρα. Καί είναι άδυσώπητος. ’Έρχεται σάν σκελετός μέ μεγάλο δρεπάνι - έτσι τόν είκονίζει ή ζωγραφική - καί «θερίζει» τόν άνθρωπο,χωρίς νά τού έπιτρέπει νά πάρει τίποτε μαζί του. Καί όταν πλέον ό συνάνθρωπός μας βρίσκεται στήν άπέναντι όχθη, οί ύπόλοι-ποι μένουμε άπό έδώ καταπτοημένοι καί προβληματιζόμενοι.

O ιερός Αύγουστίνος, ό όποίος στήν άρχή τής ζωής του θρήνησε τόν θάνατο στενού φίλου του, όμολογεί: «'Η λύπη μου γιά τή σκληρή αύτή άπώλεια βύθισε σέ φοβερό σκοτάδι τήν ψυχή μου. 'Όλα γύρω μου ήσαν νεκρά. Ρωτούσα τήν ψυχή μου γιατί ήταν τόσο περίλυπη καί συντετριμμένη, ήταν όμως άνίκανη νά μού άπαντήσει». Πράγματι· όταν ό θάνατος άρπάζει κάποιον, τά έρωτήματα άναπηδούν τό ένα κατόπιν τού άλλου, ένώ έμείς μένουμε σιωπηλοί, κυριευμένοι άπό μεγάλη όδύνη, άφού ένας πέπλος μυστηρίου καλύπτει τό θέμα αύτό.

Οί διάφορες θρησκείες πάλι δίνουν κάποια άπάντηση. Ωστόσο τούς φόβους τού άνθρώπου περί θανάτου τούς διαλύει καί τά προβλήματα αύτά τά λύει άριστα μόνο ή ορθόδοξη θεώρηση τού μυστη-

ρίου τού θανάτου. Διότι τόσο ή παπική όσο καί ή προτεσταντική θεολογία έχουν ύποστή έντονη τήν έπίδραση ύλιστικών άντιλήψεων, γι’ αύτό καί έχουν μάλλον άόριστες, άσαφείς καί άρνητικές άκόμη ιδέες γιά τό μεγάλο τούτο θέμα. 

Οί ’Ορθόδοξοι όμως, οί όποίοι διαφυλάττουμε άκέραιη καί άνό-θευτη τήν «άπαξ παραδοθεϊσαν τοϊς άγίοις πίστιν» (’Ιούδα 3), δηλαδή τήν πίστη πού έχει παραδοθεί στούς Χριστιανούς μέ τό κήρυγμα μιά γιά πάντα, έχουμε πλήρη βεβαιότητα ότι ό θάνατος καί ή Ανάσταση τού Θεανθρώπου νίκησαν κατά κράτος τόν διάβολο, διέλυσαν τό βασίλειο τού 'Άδη καί κατήργησαν τόν θάνατο. Οί ’Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ό θάνατος είναι διάβαση άπό τήν παρούσα ζωή στή μέλλουσα καί αιωνία. Όταν φεύγει ό άδελφός μας. αισθανόμαστε ότι άπεδήμησε μέν, άλλά ζεϊ σέ άλλη ζωή. Γι’ αύτό δεχόμαστε μέ ειρήνη τήν τραγικότητα του θανάτου.

Πιστοί στήν άγια ’Ορθοδοξία, προσπαθήσαμε ώστε μέ πνεύμα μαθητείας καί θερμή 'ικεσία στό Παράκλητον Πνεύμα νά έμβαθύνου-με, όσο μάς ήταν δυνατό, στήν άγιοπνευματική διδασκαλία τής Εκκλησίας μας. Ταυτοχρόνως ζητήσαμε καί τή χειραγωγία τών άγιων Πατέρων, οί όποίοι «έφωτίσθησαν φώς γνώσεως καί διέκυψαν εις τά βάθη τού Πνεύματος, καί μετά Θεού τά περί Θεού διεσκέψαντο».   ’Άν καί οί θεοφόροι Πατέρες δέν έπεχείρησαν συστηματική έκθεση τού μυστηρίου τού θανάτου, ώστόσο άπαντούν σέ όλες σχεδόν τίς άπορίες μας. Οί Πατέρες όλα τά μεγάλα θέματα τής πίστεως τά άντιμετωπίζουν χωρίς μάταιη περιέργεια καί πολυπραγμοσύνη. Όταν ό άγιος ’Ιωάννης ό Χρυσόστομος μιλούσε γιά τήν ψηλάφηση τού Θωμά (βλ. Ίω. κ [20] 19-29),έλεγε: «Ότι μέν (ό Κύριος) είσήλθε (“κεκλεισμένων τών θυρών”) πρός τούς μαθητάς», τό έχω διδαχθεί άπό τήν Αγία Γραφή. «Τό δέ πώς είσήλθεν, ούκέτι μεμάθηκα». Αύτό, λοιπόν, τό όποίο δέν παρέλαβα, «ούτε λέγειν τολμώ. Υμνώ τον είσελθόντα (Κύριον), ού πολυπραγμονώ (δέν περιεργάζομαι) τής εισόδου τόν τρόπον. Θαυμάζω τό γεγενημένον σημείον (θαόμα)», πώς όμως έγινε αύτό δέν έξετάζω μέ άκρίβεια καί λεπτομέρεια. Διότι εγώ είμαι «άκροατής θαυμάτων δεσποτικών» καί όχι «διαιτητής θείων ένεργειών».  

Μέ αύτό τό πνεύμα ομιλούν οί Πατέρες καί γιά τό μυστήριο τού θανάτου. Ή χάρη τής θεολογίας τους τούς καθοδηγούσε, ώστε μέ δέος καί κατάνυξη,γονατιστοί καί πύρινοι, μέ 'ιερή έκσταση καί άγία σιωπή νά άποδέχονται τά θεία μυστήρια. Κι έπειδή έμεϊς είμαστε σκοτισμένοι στή διάνοια (βλ. Έφεσ. δ' 18), ρωτήσαμε γιά όλα έκείνους, όπως μάς συμβουλεύει τό Άγιο Πνεύμα (πρβλ. Β' Έσδρ. ε 9· Ψαλ. μγ' [43] 2). Εκείνοι είχαν κάτοικο στήν ψυχή τους τήν Παναγία Τριάδα, γι’ αύτό έκχύνεται άπό τά πάγχρυσα στόματά τους ή θεο-λογική τους διδασκαλία «ώς μάννα πνευματικόν καί ούράνιον». Επειδή δέ αύτοί είναι σέ όλα άλήθεια καί φώς, μάς προφυλάσσουν άπό τήν «νόθον θεολογίαν» τής Δύσεως καί μάς οδηγούν, μέ τίς προσευχές καί τή συμφωνία τους,   μέ άσφάλεια καί σ’ αύτό τό μεγάλο θέμα.

Μέ οδηγούς λοιπόν τή θεία Αποκάλυψη καί τήν Άποστολική Παράδοση καί μέ τή χειραγωγία τών θεοφόρων Πατέρων, έξετάζουμε τά άκόλουθα θέματα:

Πώς είσόρμησε στόν κόσμο ό θάνατος; Πώς ό Θεός μετέβαλε τήν τιμωρία σέ εύεργεσία; Πώς ό Θεάνθρωπος νίκησε κατά κράτος τόν θάνατο; Πώς, άπό τή στιγμή πού άναστήθηκε, προγευόμαστε καί έμείς τόν αιώνα τής άναστάσεως; Ακόμη έξετάζουμε πώς πρέπει νά φιλοσοφούμε θετικά περί θανάτου. Τί είναι ό τελωνισμός τών ψυχών. Πού πηγαίνουν μετά θάνατον οί ψυχές τών κεκοιμημένων μέχρι τής Δευτέρας Παρουσίας καί πώς ζούν έκεί. Επιπλέον κάνουμε λόγο γιά τό πώς έμείς, πού είμαστε άκόμη «ξένοι καίπαρεπίδημοι» (Έβρ. ια' [11] 13) στόν κόσμο αύτό, μπορούμε νά βοηθήσουμε τούς κεκοιμημένους μέ τίς προσευχές καί τά Μνημόσυνα καί πώς έκείνοι μάς παρακολουθούν καί μάς βοηθούν.

Κατόπιν τολμήσαμε νά είσδύσουμε στά μεγάλα θέματα: Πώς θά γίνει ή άνάσταση τών νεκρών; Πώς θά είναι τά σώματα πού θά άναστηθούν; Πώς θά γίνει ή καθολική κρίση; 'Υπάρχει αιώνια κόλαση; Πώς είναι ό αιώνιος Παράδεισος καί πώς θά γίνει ή συντέλεια καί άνακαίνιση τού κόσμου;

Μεταβάλαμε τήν άτολμία σέ τόλμη μέ έπίγνωση τής άναξιότητος καί άδυναμίας μας καί άναλάβαμε τό δύσκολο έργο μέ πολλή καί θερμή προσευχή, διότι μάς ένίσχυσε ό λόγος τού άγιου Γρηγορίου τού Θεολόγου: «Πλήν καί Θεώ φίλον τό κατά δύναμιν»,   άλλά καί τό κατά δύναμη είναι άγαπητό άπό τόν Θεόν ό Θεός έκτιμά ό,τι κάνει ό άνθρωπος κατά δύναμη.

Επειδή μόνη μας έπιθυμία είναι νά ύπηρετήσουμε τήν άλήθεια τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας μας μέ τή βοήθεια τής Παναγίας Τριάδος καί τή θερμότητα τής προαιρέσεώς μας, κατακλείουμε τήν Εισαγωγή μέ τούς λόγους τού όσιου Συμεών τού νέου Θεολόγου: «Έτσι λοιπόν τά είδα αύτά μέ τά μάτια τού σώματος νά είναι γραμμένα στίς θεόπνευστες Γραφές καί τά έδιδάχθηκα πνευματικώς άπό τό 'Άγιον Πνεύμα· καί τά έγραψα πρός γνώσιν σας, δέν τά άπεσιώπησα άπό πολλήν άγάπην πρός σάς. ’Ιδού λοιπόν όλα σάς τά έφανέρωσα, καί τό τάλαντο δέν τό έκρυψα, καί τή σωτηρία σας δέν τήν έφθόνησα. (...) Έγώ έκαμα πλέον τό χρέος μου άπέναντί σας, έν Χριστώ ’Ιησού τώ Κυρίω ήμών» 

Ν. Π. ΒΑΣΙΛΕΙΆΔΗΣ

9 Μαρτίου 1980.

Αδελφέ μου συναμαρτωλέ, ας φέρνουμε συχνά στό νού

τό φοβερό εκείνο κριτήριο, όπου δέν υπάρχει γέλως,

αλλά θρήνος· όπου δέν υπάρχει καλλωπισμός, αλλά σκοτισμός·όπου δέν ύπάρχει περισπασμός

, άλλ’ έξετασμός όπου δέν υπάρχει προσωποληψία,

άλλά δικαιοκρισία· όπου όλοι θά παρουσιασθούμε

άλλοι μέν αίσχυνόμενοι, άλλοι δέ στεφανούμενοι.

Πού είναι εκεί των βασιλέων ή φαντασία;

Πού των πλουτούντων ή άσπλαγχνία;

πού τών δικαζόντων ή προσωποληψία;

πού τό κάλλος της νεότητος τό πολυφάνταστον;

ό χόρτος ό εύμάραντος

ό ένύπνιον τό εύληθάργητον , ή σκιά ή ανυπόστατος·

Εδώ σοβαρός, εκεί θά άποκαλυφθεί ελεεινός·

Αύτός πού εδώ μεθά, εκεί θά άναζητά σταγόνα νερού.

• Τό μυστήριο του Θανάτου
• 2 Ο απροσωπόληπτος εκβιαστής του ανθρώπινου γένους...
• 3 Η Κοσμική Φιλοσοφία και ο θάνατος
• 4. Ο θάνατος εισορμά είς τόν Κόσμον
• 5. Η τιμωρία γίνεται ευεργεσία
• 6.Σάρκωσις Θεού Λόγου, Απαρχή καταλύσεως θανάτου
• 7. Σταύρωσις Κατάργησις Θανάτου
• 8 H Κάθοδος του Κυρίου είς τον Αδην
• 9. Ανάστασις Ανάληψις Πεντηκοστή
• 10 O Θάνατος προ Χριστού και μετά Χριστόν
• 11. Τό άγνωστο τού θανάτου
• 12. Ο φόβος τού θανάτου
• 13. Πώς νικάται ο φόβος τού θανάτου
• 14.Οι Χριστιανοί φιλοσοφούν περί θανάτου
• 15. Μνήμη θανάτου
• 16. Τά Διδάγματα από τούς Τάφους
• 17. Ο θάνατος τών μαρτύρων
• 18. Πώς μάς παρηγορούν οι Πατέρες
• 19. Ποιός ο κακός και καλός θάνατος
• 20. Οι μετά θάνατον φροντίδες για τόν νεκρό
• 21. Η νεκρώσιμη ακολουθία
• 22. Τελωνισμός των Ψυχών
• 23. Μέση κατάσταση Ψυχών
• 24. Τά ιερά Μνημόσυνα
• 25. Η Ανάσταση τών νεκρών
• 26. Πώς θα είναι τό σώμα που θα αναστηθεί
• 27. Η καθολική κρίση
• 28. Ο Αθάνατος Θάνατος
• 29. Ο Αιώνιος Παράδεισος
• 30. Η συντέλεια τού κόσμου


• © 2016 – ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ 8

           

2.Ο ΑΠΡΟΣΟΠΟΛΗΠΤΟΣ ΕΚΒΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΟΙΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ      33

Πρόβλημα συγκλονιστικό      33

Ό έμφυτος τρόμος του θανάτου          37

Μέγιστον μυστήριον τής θείας Σοφίας            40

           

3.Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ 44

Ασεβής υποβιβασμός τού ανθρώπου..            44

Αντιλήψεις μυθικές και παιδαριωδεις 47

Επιτάφια επιγράμματα των αρχαίων Ελλήνων           50

Οδυνηρά θλίψις και μελέτη θανάτου  52

Ασάφειες και αντιφάσεις         56

Αγωνία και μελαγχολία          60

’Αμφιβολία και ρηχότης          65

           

4.Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΣΟΡΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ           69

Ή μακαρία ζωή των πρωτοπλάστων   69

Έξηρτάτο από τήν ελεύθερη θέλησή μας       74

Ή πρώτη ανταρσία έπάνω στή γή       78

Ή απόφαση έκυρώθη αύθημερόν.      83

Ό πνευματικός θάνατος           87

Φυσική συνέπεια ό σωματικός θάνατος         90

Καθολικό φαινόμενο. 95

Μόνον έμείς καί κανένας άλλος          100

Όποίον αγώνα έχει ή ψυχή.     106

Χωρισμός ψυχής καί σώματος           109

5.Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ        112

Γιά νά μην αμαρτάνουμε αθάνατα      112

Καταστέλλει τήν αλαζονεία μας.        115

Ή διάλυση τού σώματος είναι εύεργεσία.      117

Αφορμή ύγιούς φιλοσοφίας    120

Μάς ανοίγει τό στάδιο τού μαρτυρίου 123

Ό Θεός καλλιεργεί ελπίδες.    126

Μετασκευάζει φιλανθρώπως έπί τό κρείτττον            130

6. ΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟY ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ ΑΠΑΡΧΗ ΚΑΤΑΛΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ           133

Δι ανθρώπου ό θάνατος  δι ανθρώπου άνάστασις       133

Ή άπόλυτη άναμαρτησία τού Κυρίου 138

Μάς άνοιξε τόν δρόμο πρός τόν ουρανό         141

Αφανίζει τόν θάνατο.  145

Προανακρούσματα άναστάσεως.        148

           

7. ΣΤΑΥΡΩΣΗ   ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ  153

Άπέθανε ύπέρ πάντων καί αντί πάντων.         153

Ζωογονεί τούς άνθρώπους καί τήν κτίση        160

Έσταυρώθη έκεί όπου έβασίλευσε ό θάνατος            165

«Από θανάτου γεγόναμεν αθάνατοι»  168

           

8. Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΑΔΗ         173

Ή νίκη έπεκτείνεται καί στόν Αδη..    173

Κάθοδος τού Χριστού στόν Αδη.       177

«Έλαβε σώμα καί Θεώ περιέτυχεν»   185

Κατέβηκε στόν Αδη ώς έξουσιαστής. 190

«Γέφυρα πρός άναβίωσιν».     195

«Τόν άδην έποίησεν ούρανόν»           198

           

9. ΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΑΝΑΛΗΨΗ  ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ      203

Ή νίκη βεβαιώθηκε     203

Πλήρεις καί λαμπροί στην αιωνιότητα.           207

Αμεσα καί καταφανή αποτελέσματα. 211

«Γένος έγένετο έν,Θεού καί ανθρώπων»       216

«Άντέδωκε τού Πνεύματος τήν χάριν».          220

10  ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ    224

Φοβερός ό θάνατος πρό Χριστού..     224

Ανυπόφορος καί άξιος πολλών θρήνων.         227

Τώρα «όνομα μόνον έχει θανάτου».   229

Μόνος άληθινά νεκρός είναι ό διάβολος         231

11 ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ            236

Ή ώρα τού θανάτου είναι άδηλη.        236

Γιατί είναι άγνωστη ή ώρα τού θανάτου.        239

12 Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ       246

 Ποιοι φοβούνται τόν Θάνατο; 246

13 ΠΩΣ ΝΙΚΑΤΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ;  252

Ό θάνατος είναι θύρα πρός τήν αιωνιότητα.    252

«Δάκρυσε, αλλά ήρεμα»         254

Ή θεοφιλής στάση έναντι τού θανάτου.          257

14 ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ           265

«’Ηρεμήσατε, έμβλέψατε, ίδετε»       265

«Πού ό πολυφάνταστοςάνθρωπος;»   268

«Θέασαι καί στέναξον».         271

Παίρνουμε ώς καρπό εύθυμία καί παντοτινή χαρά     275

15 ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ      279

Νά ένθυμούμεθα τόν θάνατο  279

Δέν θά άμαρτήσεις ποτέ          282

Δύναμη ένισχυτική      286

Περιεκτική πολλών άρετών    289

16 ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ          293

Έξέλθωμεν έν τώ μνήματι      293

Οί τάφοι τών Μαρτύρων         297

«Έν σοροίς προσεύχου πυκνά»          298

17 Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ           301

Τό άποθανείν τού ζην βέλτιον..           301

Όλων τών αγαθών ρίζα καί πηγή καί μητέρα 304

18 ΠΩΣ ΜΑΣ ΠΑΡΗΓΟΡΟΥΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ        307

Ό θάνατος τών προσφιλών μας.          307

Γιά τό πένθος τού συζύγου ή της συζύγου.    311

«Νά μή θρηνήσω τό παιδί μου;»        317

Απέθανε τό παιδί σου; «Εύχαρίστησε τόν Θεόν»      324

Ό θάνατος τών νηπίων είναι μακάριος            327

19 ΠΟΙΌΣ Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΌΣ Ο ΚΑΛΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ         335

Ό σκληρός καί ό άδικος θάνατος είναι κακός;            335

Ό θάνατος τών αμαρτωλών.   338

Ό θάνατος τών δικαίων           341

20 ΟΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΦΡΟΝΤΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΚΡΟ          345

Ετοιμασία, πρόθεση καί εκφορά τού νεκρού..            345

Διδακτικοί συμβολισμοί.        354

21 Η ΝΕΚΡΩΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ 359

Ή δραματικότερη Ακολουθία της Εκκλησίας μας      359

Ό Αμωμος      362

Τά Νεκρώσιμα Εύλογητάρια. 366

Θρήνοι, όδυρμοί, απορίες, ελπίδες.    368

Οί Μακαρισμοί καί τά Αναγνώσματα.            373

Ή ανακήρυξη καί ό τελευταίος ασπασμός.     378

«Γή εί καί είς γήν άπελεύση»  382

22 ΤΕΛΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ    386

Άφωνη αρχή τής μελλούσης ζωής.     386

Αυτός πού αποθνήσκει βλέπει «εξουσίας αγγελικός».           389

Τελωνίζονται οί ψυχές καί τών δικαίων καί τών αμαρτωλών 393

23 ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ      401

Ή ψυχή ύπάρχει καί ένεργεί χωρίς τό σώμα   401

Πού ζούν οί ψυχές μετά θάνατον.       405

Προσωρινή κατάσταση αναμονής.      409

Πώς ζούν έκει οί ψυχές;         413

Οί κεκοιμημένοι μάς παρακολουθούν καί εύχονται γιά μάς.  415

Ό Θεός άποκαλύπτει στους δικαίους τίς άνάγκες μας.           422

24 ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ           425

Εύχαί ύπέρ των κεκοιμημένων           425

Τά ιερά Μνημόσυνα.   428

Ψυχοσάββατα -  Κόλλυβα      432

Ώφελούν τά Μνημόσυνα;       434

Αγαθοεργίες ύπέρ τών κεκοιμημένων            444

25 Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ  448

Ή μετενσάρκωση είναι ανόητη καί άφελής    448

Υπάρχει καθαρτήριο πύρ;       452

«Προσδοκώ άνάστασιν νεκρών».       454

Την άνάσταση τών σωμάτων απαιτεί ή δικαιοσύνη τού Θεού.           460

Νά χαίρουμε όταν διαλύεται τό σώμα.           463

Ή άνάσταση τών νεκρών σωμάτων    466

26 ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ   476

Μέ νέες ιδιότητες, άφθαρτο,λαμπρό, αιώνιο  476

27 Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ    489

θά. γίvει κρίση 489

Ποιός θά είναι ό κριτής;          496

Θά συναχθούν όλα τά έθνη     499

Πώς θά γίνει ή κρίση; 506

28 Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ        512

'Υπάρχει κόλαση;        512

Ποιές είναι οί ποινές τής κολάσεως    518

Γιατί είναι αιώνια ή κόλαση .  527

29 Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ        544

Ή μέλλουσα βασιλεία 544

Άφραστο καί άπερινόητο κάλλος.       548

Ή θέωση τού ανθρώπου         551

Ή μακαριότης τών δικαίων.    554

Ή άληκτη χαρά τού Παραδείσου        561

Ή παμπόθητη ζωή τών δικαίων          564

Ή εύφρόσυνη συνάντηση       568

Ή μακαριότης τών δικαίων θά είναι ατελεύτητη.        573

30 Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ            577

«’Ιδού καινά ποιώ πάντα» (Άποκ. κα' 5)        577

Εισαγωγή σε πρώτη αποκλειστική δημοσίευση στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο :

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

 Συγγραφεύς : ΝΙΚ.Π.ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ

Η ηλεκτρονική επεξεργασία ,μορφοποίηση κειμένων και εικόνων έγινε από τόν Ν.Β.Β

Επιτρέπεται η χρήση, διάθεση και αναπαραγωγή κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα ,χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς, με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: