ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ὁ μακαριστὸς Γέροντας Παΐσιος ἄρχισε ἀπὸ τὸ 1980 νὰ μᾶς μιλάη γιὰ τὰ
δύσκολα χρόνια ποὺ θὰ ἔρθουν. Συχνὰ ἐπαναλάμβανε ὅτι ἴσως ζήσουμε καὶ ἐμεῖς
πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ γράφει ἡ Ἀποκάλυψη. Σκοπὸ εἶχε νὰ βάλη μέσα μας τὴν καλὴ ἀνησυχία,
ὥστε νὰ ἐντείνουμε τὸν πνευματικό μας ἀγώνα, νὰ ἀντισταθοῦμε στὸ πνεῦμα τῆς ἀδιαφορίας
– ποὺ ὕπουλα ἔβλεπε νὰ μπαίνη καὶ στοὺς κόλπους τοῦ Μοναχισμοῦ – νὰ ἀπαλλαγοῦμε
ἀπὸ τὴν φιλαυτία καὶ νὰ καταπολεμήσουμε τὶς ἀδυναμίες μας, γιὰ νὰ ἔχη δύναμη ἡ
προσευχή μας. «Μὲ τὶς ἀδυναμίες, ἔλεγε, ἀποδυναμώνεται ἡ προσευχή, καὶ μετὰ δὲν
μποροῦμε νὰ βοηθήσουμε οὔτε τὸν ἑαυτό μας οὔτε τὸν κόσμο. Ἀχρηστεύονται ἀσύρματοι.
Καὶ ἂν δὲν δουλεύουν οἱ ἀσύρματοι, τὸν ἄλλον τὸν πιάνει ὁ ἐχθρός».
Στὸν γενικώτερο πρόλογο τοῦ Α´ τόμου, μὲ τίτλο «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν
σύγχρονο ἄνθρωπο», ἔγινε διεξοδικὰ λόγος γιὰ τὴν προέλευση καὶ τὸν τρόπο συλλογῆς καὶ
σύνθεσης τοῦ ὑλικοῦ
ποὺ ἔχει ἤδη ἀρχίσει νὰ
συγκροτῆ τὴν σειρὰ «Γέροντος Παϊσίου
Ἁγιορείτου, Λόγοι». Στὸν
ἀνὰ χεῖρας Β´
τόμο, μὲ τίτλο «Πνευματικὴ ἀφύπνιση»,
συμπεριλήφθηκαν θέματα τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν
στὴν σημερινὴ πραγματικότητα, μᾶς καλοῦν σὲ συνεχῆ ἐγρήγορση καὶ ἑτοιμότητα
καὶ μᾶς προετοιμάζουν γιὰ δύσκολες καταστάσεις, ποὺ πιθανὸν νὰ ἀντιμετωπίσουμε,
γιατὶ ἔχουμε κιόλας δεῖ νὰ πραγματοποιῆται αὐτὸ ποὺ συχνὰ ἔλεγε ὁ Γέροντας:
«Μπόρες– μπόρες θὰ περνοῦμε· τώρα γιὰ μερικὰ χρόνια ἔτσι θὰ πᾶμε· παντοῦ ἕνας
γενικὸς ἀναβρασμός».
Ὁ δεύτερος αὐτὸς τόμος ἀπαρτίζεται ἀπὸ
πέντε μέρη. Τὸ πρῶτο μέρος ἀναφέρεται στὴν γενικὴ
ἀδιαφορία καὶ ἀνευθυνότητα
ποὺ παρατηροῦνται στὴν ἐποχή μας καὶ στὸ χρέος τοῦ συνειδητοῦ
Χριστιανοῦ νὰ βοηθήση τὴν κατάσταση μὲ τὴν διόρθωση τοῦ ἑαυτοῦ του, τὴν συνετὴ
συμπεριφορά, τὴν ὁμολογία πίστεως καὶ τὴν προσευχή. «Δὲν λέω νὰ πάρουμε πλακάτ,
ἀναφέρει ὁ Γέροντας σὲ κάποιο σημεῖο, ἀλλὰ νὰ ὑψώνουμε τὰ χέρια μας πρὸς τὸν
Θεό». Στὸ δεύτερο μέρος ὁ Γέροντας, χωρὶς νὰ σὲ περιορίζη σὲ συγκεκριμένο ἀγώνα,
ἀνάβει τὸν ζῆλο γιὰ πνευματικὴ ἐργασία. Ἀπομένει ἀπὸ ᾿κεῖ καὶ πέρα ὁ καθένας νὰ
ἀγωνισθῆ ἀνάλογα μὲ τὶς δυνάμεις του καὶ τὸ φιλότιμό του, γιὰ νὰ ζήση τὴν ἐν
Χριστῷ ζωή, ποὺ εἶναι Παράδεισος ἀπὸ τὴν γῆ. Τὸ τρίτο μέρος ἀναφέρεται στὴν
μικρὴ κατοχὴ τοῦ Ἀντιχρίστου, ποὺ θὰ δώση τὴν
εὐκαιρία νὰ ὁμολογήσουν οἱ Χριστιανοὶ καὶ πάλι Χριστό, ὅπως στὸ Ἅγιο Βάπτισμα –
συνειδητὰ ὅμως αὐτὴν τὴν φορά –, νὰ ἀγωνισθοῦν καὶ νὰ χαροῦν ἐκ προοιμίου τὴν νίκη
τοῦ Χριστοῦ κατὰ τοῦ σατανᾶ. Τὴν εὐκαιρία αὐτὴ θὰ τὴν ζήλευαν, ὅπως ἔλεγε ὁ
Γέροντας, οἱ Ἅγιοι. «Πολλοὶ Ἅγιοι θὰ παρακαλοῦσαν νὰ ζοῦσαν στὴν ἐποχή μας, γιὰ
νὰ ἀγωνισθοῦν. Βρεθήκαμε ἐμεῖς... Δὲν ἤμασταν ἄξιοι! Τοὐλάχιστον νὰ τὸ ἀναγνωρίζουμε».
Γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθῆ σωστὰ ἡ περίοδος αὐτή, ἀπαιτεῖται νὰ καλλιεργηθῆ ἰδιαίτερα
ἡ παλληκαριὰ καὶ τὸ πνεῦμα τῆς θυσίας. Στὸ τέταρτο μέρος, ποὺ ἀναφέρεται στὴν
θεία πρόνοια, στὴν πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, καὶ στὴν θεία βοήθεια, ὁδηγεῖται
κανεὶς στὴν πηγή, ἀπὸ τὴν ὁποία
ἀντλεῖ τὴν δύναμη νὰ ἀντιμετωπίση ὁποιαδήποτε
δυσκολία. Τέλος, στὸ
πέμπτο μέρος τονίζεται
ἡ ἀναγκαιότητα καὶ ἡ δύναμη τῆς καρδιακῆς
προσευχῆς, ποὺ εἶναι ὅπλο ἰσχυρὸ γιὰ τὴν καταπολέμηση τοῦ κακοῦ, τὸ ὁποῖο ἐξαπλώνεται
ὅλο καὶ περισσότερο. Οἱ μοναχοὶ καλοῦνται νὰ βρίσκωνται σὲ «κατάσταση συναγερμοῦ»,
ὅπως οἱ στρατιῶτες ἐν καιρῷ πολέμου, γιὰ νὰ βοηθοῦν συνέχεια μὲ τὴν προσευχὴ τὸν
κόσμο, καὶ νὰ προσέξουν νὰ μὴν ἀλλοιωθῆ τὸ γνήσιο πνεῦμα
τοῦ Μοναχισμοῦ, γιὰ νὰ μείνη
μαγιὰ γιὰ τὶς ἑπόμενες γενιές. Τὸ τελευταῖο αὐτὸ μέρος
κλείνει μὲ τὸ κεφάλαιο ποὺ ὁρίζει ποιό εἶναι τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς καὶ ἐπισημαίνει
τὴν ἀνάγκη τῆς μετανοίας.
Κοίμηση τῆς Θεοτόκου 1999
Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου
Φιλοθέη Μοναχὴ
καὶ αἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφαὶ
ΛΟΓΟΙ Β’ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΓΕΡΟΝΤΟΣ
ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΙΕΡΟΝ
ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1999
© Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Μοναζουσῶν «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ
Θεολόγος»
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Εἰσαγωγὴ ἀπὸ λόγους τοῦ Γέροντα
«Γιὰ νὰ περάσης στὴν βουλὴ τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ γίνης
"βουλευτὴς" τοῦ Θεοῦ, ὄχι "βολευτὴς" τοῦ ἑαυτοῦ σου».
Ὁ Θεὸς θὰ δώση τὴν λύση
«Ἐπικατάρατος ὁ ποιῶν τὰ ἔργα Κυρίου ἀμελῶς»
Νὰ ἀναπαύουμε τοὺς ἀνθρώπους πνευματικὰ
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ - Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
Ἡ γενιὰ τῆς ἀδιαφορίας
Ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὸν Θεὸ φέρνει τὴν ἀδιαφορία καὶ γιὰ ὅλα
τὰ ἄλλα
Σήμερα οἱ ἄνθρωποι γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους
Ἔχουμε εὐθύνη
Βλέπω τί μᾶς περιμένει, γι᾿ αὐτὸ πονάω
Ἄγνοια δὲν δικαιολογεῖται
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Ἡ παρουσία τοῦ
Χριστιανοῦ εἶναι ὁμολογία πίστεως
Κοιμίζουν τὸν κόσμο
Τὸ παράδειγμα μιλάει.
Ὁ Θεὸς μᾶς ὑπομένει
Ἡ ὑπεράσπιση τοῦ δικαίου
Ἀντιμετώπιση ὑβριστῶν
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
«Πάντα καθαρὰ
τοῖς καθαροῖς»
Ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος εἶναι «πῦρ καταναλίσκον»
Νὰ μὴ δημιουργοῦμε ἐμεῖς σκάνδαλα
Τί σκανδαλοποιοὶ εἶναι μερικοὶ
Δημοσιοποίηση ἁμαρτημάτων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
Ἐνέργειες μὲ
σύνεση καὶ ἀγάπη
Ἐργασία στὸν ἑαυτό μας
Τὸ καλὸ νὰ γίνεται μὲ καλὸ τρόπο
Συμπεριφορὰ μὲ διάκριση
Ἡ πνευματικὴ εἰλικρίνεια χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη
«Τὸ γράμμα τοῦ νόμου ἀποκτείνει»
Ὅ,τι κάνουμε νὰ τὸ κάνουμε γιὰ τὸν Θεὸ
Νὰ ἀποκτήσουμε αἰσθητήριο πνευματικὸ
Ὁ θεῖος φωτισμὸς εἶναι τὸ πᾶν
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ - ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΛΑΒΕΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Ὁ «καλὸς ἀγὼν»
Ἀγώνας γιὰ τὸν ἁγιασμὸ τῆς ψυχῆς
Τί βοηθάει στὴν πνευματικὴ πρόοδο
Πνευματικὴ μελέτη
«Οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταί...»
Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Πῶς ἐργάζεται ὁ
διάβολος
Ὁ διάβολος προσπαθεῖ νὰ ἀχρηστέψη τὸν ἀγωνιστὴ
Ὁ διάβολος μᾶς βάζει ἔνεση ἀναισθησίας.
Ὁ διάβολος κάνει τὸ πᾶν, γιὰ νὰ μὴ βοηθηθῆ ὁ ἄνθρωπος
Ἡ φτερούγα τῆς θελήσεως
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
Ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὴν
καλὴ συναναστροφὴ
Ἡ ἀδελφοσύνη.
Ἡ πνευματικὴ συγγένεια.
Προσοχὴ στὴν συναναστροφὴ
Μητρικὴ ἀγάπη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
Ἡ εὐλάβεια
συγκινεῖ τὸν Θεὸ.
Τί εἶναι εὐλάβεια
Ἡ εὐλάβεια μεταδίδεται
Εὐλάβεια ἐξωτερικὴ
«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ»
Εὐλάβεια σὲ ὅλα
Τί εὐλάβεια εἶχαν παλιὰ
Εὐλάβεια στὶς εἰκόνες
Προσφέρουμε στὸν Θεὸ τὸ πιὸ καθαρὸ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5
Τὸ δόσιμο ἔχει
θεῖο ὀξυγόνο
Οἱ ἄνθρωποι ξεχνοῦν αὐτοὺς ποὺ ὑποφέρουν
Κριτήριο ἀγάπης
Αὐτὸς ποὺ δίνει δέχεται θεϊκὴ χαρὰ
Ὁ φιλάργυρος μαζεύει, γιὰ νὰ τὰ βροῦν οἱ ἄλλοι
Ἡ καλὴ διάθεση εἶναι τὸ πᾶν
Ἡ ἐλεημοσύνη πολὺ βοηθάει τοὺς κεκοιμημένους
Ἐλεημοσύνη «ἐν τῷ κρυπτῷ»
«Τοῦτο ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν
αὐτοῦ»
ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
Τὰ σημεῖα τῶν
καιρῶν
Ὁ Ἀντίχριστος
Ὁ ἐπίγειος βασιλιὰς τῶν Ἑβραίων
Σφράγισμα ‒ 666
Οἱ νέες ταυτότητες
Ὕπουλος τρόπος εἰσαγωγῆς τοῦ σφραγίσματος
Σφράγισμα ἴσον ἄρνηση
Ἑρμηνεῖες τῶν προφητειῶν
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Στὴν ἐποχή μας σπανίζει ἡ θυσία
Ἡ δική μου ἀνάπαυση γεννιέται ἀπὸ τὴν ἀνάπαυση τοῦ ἄλλου
.
Ὅσο ξεχνᾶμε τὸν ἑαυτό μας, τόσο μᾶς θυμᾶται ὁ Θεὸς
Ὅσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δὲν πεθαίνουν
Ὅποιος δὲν ὑπολογίζει τὸν ἑαυτό τουδέχεται θεϊκὴ
δύναμη
Ὅλη ἡ ζωὴ τοῦ μοναχοῦ εἶναι μιὰ θυσία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
Ἡ παλληκαριὰ
γεννιέται ἀπὸ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ
Ἡ παλληκαριὰ δὲν ἔχει βαρβαρότητα
Τί παλληκαριὰ ὑπῆρχε παλιὰ
Ὁ φυσικὸς φόβος εἶναι φρένο
Ὅποιος δὲν φοβᾶται τὸν θάνατο, τὸν φοβᾶται ὁ θάνατος
Τὸ θάρρος εἶναι μεγάλη ὑπόθεση
Πειθαρχία
Ὁ Θεὸς τὴν διάθεση βλέπει καὶ βοηθάει
Νὰ ἀντιμετωπίζουμε πνευματικὰ τοὺς κινδύνους
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
Τὸ μαρτύριο γιὰ τὸν πιστὸ εἶναι πανηγύρι.
Πρέπει νὰ πέσουν μερικοί, γιὰ νὰ σωθῆ ἡ κατάσταση
Ὅποιος ἀποφασίση τὸν θάνατο δὲν φοβᾶται τίποτε
Ἡ ἄρνηση πίστεως μὲ μαρτύριο ἐξιλεωνόταν
Μαρτύριο καὶ ταπείνωση
Τί λεβεντιὰ εἶχαν οἱ Ἅγιοι
Μοναχὸς καὶ μαρτύριο
ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
Ἡ πρόνοια τοῦ
Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο
«Ζητεῖτε πρῶτον τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ»
Ὁ ἄνθρωπος συχνὰ κανονίζει χωρὶς τὸν Θεὸ
Εὐλογίες τῆς θαυμαστῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ
Νὰ ἀφεθοῦμε στὴν θεία πρόνοια
Ὁ Θεὸς ἀξιοποιεῖ τὰ πάντα γιὰ τὸ καλὸ
Οἱ εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ ραγίζουν τὴν καρδιὰ
Εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὸ λίγο καὶ γιὰ τὸ
πολὺ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Ἡ πίστη καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη
στὸν Θεὸ
Νὰ πιστέψουμε φιλότιμα στὸν Θεὸ
«Πρόσθες ἡμῖν πίστιν»
Ὅλα νὰ μᾶς ἀνεβάζουν στὸν Θεὸ
Ἡ δύναμη τῆς πίστεως
Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ ἔχει μητέρα τὴν πίστη
Πίστη καὶ ἀγάπη
«Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν»
Θὰ ἔρθη καιρὸς ποὺ ὅλοι θὰ πιστέψουν
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
Ὅπου δὲν φθάνει
ὁ ἄνθρωπος, βοηθάει ὁ Θεὸς
Ὁ Θεὸς βοηθάει σὲ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως
Ὁ Θεὸς φροντίζει πάντα γιὰ τὸ καλό μας..
«Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν»
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ προσελκύεται μὲ τὴν ταπείνωση
Βοήθεια στὶς ἀρχὲς τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα .
Οἱ θεῖες δυνάμεις εἶναι παντοδύναμες
Ἀγαθὴ διάθεση
ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΟΠΛΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
Ἡ προσευχή, ὅπλο ἰσχυρὸ
Χρειάζεται πολλὴ προσευχὴ
Αἰτήματα στὴν προσευχὴ
Βοήθεια μὲ τὴν προσευχὴ
Ἡ ποιότητα τῆς προσευχῆς μετράει
«Καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν»
Προσευχὴ μὲ πόνο
Ἡ θεία παρηγοριὰ
Ὁ κίνδυνος τῆς ἀναισθησίας
Κατάσταση συναγερμοῦ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Τὰ μοναστήρια εἶναι τὰ ὀχυρὰ τῆς Ἐκκλησίας
Ὁ μοναχὸς εἶναι φάρος πάνω στὰ βράχια
Τὸ ἀθόρυβο κήρυγμα τοῦ μοναχοῦ
Ὁ μοναχὸς καὶ ἡ ἀναγέννηση τοῦ κόσμου
Ἡ πνευματικὴ συστολὴ ἀλλοιώνει τοὺς ἄλλους
Ὁ σκοπὸς τῶν μονῶν εἶναι πνευματικὸς
Κατάσταση πνευματική, ὀχυρὸ πνευματικὸ
Προσευχή, ὀρθὴ ζωή, παράδειγμα
Κινδυνεύει ὁ Μοναχισμὸς
Νὰ ἀφήσουμε κληρονομιὰ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
Τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς
Νὰ ἑτοιμασθοῦμε γιὰ τὴν ἄλλη ζωὴ
Νὰ αἰσθανθοῦμε τὸ καλὸ ὡς ἀνάγκη
Νὰ βοηθοῦμε τὸν κόσμο στὴν μετάνοια
Ἡ μετάνοια βοηθάει νὰ ἐξαφανισθῆ τὸ κακὸ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΑ - ΙΙ. Ἐννοιῶν, πραγμάτων καὶ ὀνομάτων
ΠΙΝΑΚΑΣ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ - LINKS
ΠΙΝΑΚΑΣ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ - LINKS
- Β΄ Λόγοι Αγίου Παισίου Πρόλογος
- Εἰσαγωγὴ ἀπὸ λόγους τοῦ Γέροντα
- Ἡ γενιὰ τῆς ἀδιαφορίας
- Ἡ παρουσία τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ὁμολογία πίστεως
- Ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος εἶναι «πῦρ καταναλίσκον»
- Ἐνέργειες μὲ σύνεση καὶ ἀγάπη
- Ὁ «καλὸς ἀγὼν»
- Πῶς ἐργάζεται ὁ διάβολος
- Ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὴν καλὴ συναναστροφὴ
- Ἡ εὐλάβεια συγκινεί τὸν Θεὸ
- Τὸ δόσιμο ἔχει θείο ὀξυγόνο
- Τὰ Σημεία τών Καιρών
- Ἡ θυσία φέρνει τὴν χαρὰ
- Ἡ παλληκαριὰ γεννιέται ἀπὸ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό
- Τὸ μαρτύριο γιὰ τὸν πιστὸ είναι πανηγύρι
- Ἡ πρόνοια τοῦ Θεού γιὰ τὸν άνθρωπο
- Ἡ πίστη καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ
- Ὅπου δὲν φθάνει ὁ ἄνθρωπος, βοηθάει ὁ Θεὸς
- Η Προσευχή είναι όπλο Ισχυρό
- Τὰ Μοναστήρια είναι τὰ ὀχυρὰ τής Ἐκκλησίας
- Τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς
.jpg)
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου