Επιλεγόμενα

'Ο Παπισμός, ώς φορέας σωρείας αιρετικών δοξασιών, βρίσκεται έξω άπό τά όρια τής ’Εκκλησίας· καί, ώς έκφραστής ένός έγκοσμιοκρατικοϋ πολιτεύματος, άποτελεϊ παγκόσμιο κέντρο έξουσίας. Παρ’ όλη, βέβαια, τήν έξωτερική του λάμψη καί δύναμη, κρύβει μέσα του μιά τραγική άδυναμία, γιατί άπλουστατα στηρίζεται στήν πλάνη. 'Ο δρόμος τής έπιστροφής στή χαμένη του ’Ορθοδοξία περνάει άπό τή μετάνοια, τήν οποία, όμως, σήμερα μόνο ώς θαΰμα μπορεί κανείς νά περιμένει άπό τή σκληρυμμένη ολιγαρχία τοϋ Βατικανού.

Ωστόσο, oi έξουθενωμένοι άττό τόν παπικό ολοκληρωτισμό ετερόδοξοι άδελφοί μας άναζητοΰν, συνειδητά ή άνεπίγνωστα, την άλήθεια που έλευθερώνει, που δίνει νόημα καί ομορφιά στη ζωή· την άλήθεια, που, ώς Χριστοζωή καί Θεοκοινωνία, διαφυλάσσεται αυθεντική μόνο στήν ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία, τή μοναδική «Μία, 'Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» τοϋ Χριστού.

Ή άποστολοπαράδοτη πίστη δέν είναι άποκλειστικό κτήμα κανενός. ’Αποτελεί δωρεά τοϋ Θεοϋ καί άνήκει στήν οικουμένη ολόκληρη. Γι’ αύτό πρέπει νά φυλάσσεται αναλλοίωτη, ώστε, ώς χρέος άγάπης, νά προσφέρεται άκέραιη καί καθαρή σ’ αυτούς που τήν άναζητοΰν.

Ή άπαρασάλευτη, λοιπόν, έμμονή στήν ορθόδοξη παράδοση δέν δηλώνει αυτάρεσκη ομολογιακή έσωστρέφεια. Οϋτε ή κατάδειξη τής παπικής πλάνης συνιστά μισαλλοδοξία ή φανατισμό. ’Αντίθετα, ή σχετικοποίηση τής πίστεως καί ή συγκάλυψη τών λατινικών κακοδοξιών, που έπιχειροϋνται στους οΐκουμενιστικους κύκλους, διακυδεύουν τή σωτηρία μας καί άποτρέπουν τους άδελφους μας τής Δυσεως άπό τήν έπαφή μέ τή σώζουσα άλήθεια.

Στους διπλωματικούς ελιγμούς τοϋ Βατικανού, στίς θλιβερές φιλοπαπικές έκδηλώσεις ορθοδόξων ήγετών, ατούς άτελέσφορους Θεολογικούς Διαλόγους καί στά σύγχρονα χαλκεία «ένώσεως τών ’Εκκλησιών» δίχως ενότητα πίστεως, ό ’Ορθόδοξος Χριστιανός άντιτάσσεται μέ τή θεολογική έγρήγορσή του, τήν άπροσμέτρητη δύναμη τής προσευχής του καί τήν άκλόνητη πίστη του στόν Δομήτορα τής ’Εκκλησίας, τόν Κύριό μας ’Ιησού Χριστό. Συγχρόνως, μέ τή συνεπή καί άγία του ζωή, ομολογεί ταπεινά καί θαρρετά τή «φίλη Ορθοδοξία», διακηρύσσοντας πρός κάθε κατεύθυνση τό «είναι» τής πίστεώς του: «Γιά μάς αύτή είναι ή περιουσία μας: Ή πίστη πού μάς κληροδότησαν οί πατέρες μας. Αύτή είναι ό πλούτος μας, αύτή ή δόξα μας, αύτή ή γενιά μας, αύτή τό στεφάνι μας, αύτή τό καύχημά μας! Ένα Βάπτισμα έχουμε, μιά πίστη, μιά Εκκλησία κι ένα Θεό πού δοξάζουμε τρισυπόστατο» (μοναχός ’Ιωσήφ Βρυέννιος, 15ος αί).

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1.         π. Ίωάννου Σ. Ρωμανίδου, Ρωμηοσυνη-Ρωμανία-Ρουμελη, έκδ. Πουρ- ναρά, Θεοοαλονίκη 1975, ο. 322.

2.         Patrologia Latina, έκδ. J.P. Migne, Paris 1844-1890, τ. 148,107. Βλ. ελληνική μετάφραση: Βλασίου Ίω. Φειδά, ’Εκκλησιαστική Ιστορία Β', Άθήναι 1994, σ. 336.

3.         Θεοδώρου Κοντίδη, Καμπές στήν Ιστορία του Καθολικισμού, στόν συλλογικό τόμο Ό Καθολικισμός, έκδ. «'Ελληνικά Γράμματα», ’Αθήνα 2000, σ. 69.

4.         Μαρτυρία τοϋ Enzo Bianchi, Ηγουμένου τής Μονής Bose Ιταλίας, στό ττεριοδ. Παρακαταθήκη, άριθ. 54, Θεσσαλονίκη 2007, σ. 12.

5.         Άρχιμ. Γεωργίου, Καθηγ. Ί. Μ. Όσ. Γρηγορίου, ’Ορθοδοξία καί Ρωμαιοκαθολικισμός (Παπισμός), έκδ. Ί. Μ. Όσ. Γρηγορίου, Άγ. Όρος 2006, σ. 19.

6.         Δημητρίου Σαλάχα, ’Εκκλησία Καθολική, στόν τόμο Οί Θρησκείες, έκδ. «’Εκδοτική ’Αθηνών», ’Αθήνα 1992, σ. 133.

7.         Κατήχηση τής Καθολικής Εκκλησίας, έκδ. Κάκτος-Ubreria Editrice Vaticana, ’Αθήνα 1996, σ. 293.

8.         Άρχιμ. ’Ιουστίνου Πόττοβιτς, ’Ορθόδοξος ’Εκκλησία καί Οίκουμενι- σμός, έκδ. «’Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1974, σ. 212, 220.

9.         Δημητρίου Σαλάχα, ό.ττ., σ. 132.

10.       Βλ. Άρχιμ. ’Ιουστίνου Πόττοβιτς, ό.ττ., σ. 224.

11.       Χρήστου Γιανναρά, ’Ορθοδοξία καί Δύση στή Νεώτερη Ελλάδα, έκδ. «Δόμος», ’Αθήνα 2006, σ. 43-44.

12.       Βλ. Άρχιμ. ’Εμμανουήλ Καλύβα, Ή καταδίκη τοϋ Παπισμού, Άθήναι 1999.

13.       ττ. Γεωργίου Μεταλληνοϋ, Ούνία· πρόσωπο καί προσωπείο, στόν συλλ. τόμο Ή Ούνία χθες καί σήμερα, έκδ. «Αρμός», Αθήνα 19993, σ. 20.

14.       Βλ. Μάρκο Άουρέλιο Ριβέλλι, Ό ’Αρχιεπίσκοπος τής Γενοκτονίας, έκδ. «Προσκήνιο», Αθήνα 2000· ττ.Ίωάννου Κοβάτσεβιτς, Σχέσεις τής Σερβικής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας πρός τόν Ρωμαιοκαθολικισμόν, εν Άθή- ναις 1965· Μίρκο Τομάσοβιτς, Ο σέρβικός λαός καί ή Εκκλησία του, ττε- ριοδ. Σύναξη, άριθ. 40, ’Αθήνα 1991, σ. 83-84· Σ. Νόσωφ, Ό Παπισμός καί οί άγώνες του κατά τής ’Ορθοδοξίας, έκδ. «Κύπρος ή αγία νήσος», Αίγιαλοϋσα Καρπασίας 1997, σ. 139-154.

15.       Μαρτυρία τοϋ ευρωβουλευτή Γεωργίου Ρωμαίου, στήν έφημ. Τό Βήμα, Αθήνα 31-1-1993.

16.       A. Vasiliev, Ιστορία τής Βυζαντινής Αύτοκρατορίας, έκδ. Μπεργαδή, χ.χ., σ. 567.

17.       A. Vasiliev, ό.π., σ. 575.

18.       Στήβεν Ράνσιμαν, Δύση καί ’Ανατολή σέ Σχίσμα, έκδ. «Έν πλω», ’Αθήνα 2008, σ. 216.

19.       Μεθοδίου Φούγια, Αρχιεπ. πρ. Θυατείρων, Ελληνες καί Λατίνοι, Αθήναι 1990, ο. 278.

20.       Κωσταντίνου Ί. Μανίκα, Σχέσεις ’Ορθοδοξίας καί Ρωμαιοκαθολικισμού στήν Ελλάδα κατά τή διάρκεια τής Έτταναστάσεως (1821-1827), Αθήνα 2002, ο. 291.

21.       Χρυσοστόμου Πατταδοττούλου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών, Φύσις καί χαρακτήρ τής Ούνίας, έκδ. «Φοίνικος», Αθήνησι 1928, ο. 45.

22.       Βλ. Κωνσταντίνου ΧολέΒα, Ο παπισμός, ό έλληνισμός καί τά ’Ορθόδοξα Βαλκάνια, περιοδ. Πειραϊκή Εκκλησία, άριθ. 115, Πειραιάς, Απρίλιος 2001, ο. 38-41.

23.       Βλ. Νικολάου Π. Βασιλειάδη, Μάρκος ό Εύγενικός καί ή Ένωσις των Εκκλησιών, έκδ. «Ό Σωτήρ», Αθήναι 1998 .

24.       Χρήστου Γιανναρά, ό.π., ο. 96.

25.       Βλ. π. Γεωργ. Δ. Μεταλληνοΰ, Δημ. Γόνη, δ. Ήλ. Φρατσέα, δ. Εύγ. Μοράρου, έπισκ. Αθανασίου (Γιέβτιτς), Ή Ούνία χθές καί σήμερα, έκδ. «Αρμός», Αθήνα 19993.

26.       Ίω. Καρμίρη, ’Ορθοδοξία καί Ρωμαιοκαθολικισμός, τόμ. II, Αθήναι 1965, σ.170.

27.       Απόστολου Β. Νικολαίδη, Οι οικουμενικές περιπέτειες τού Χριστιανισμού, έκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 2007, ο. 183.

28.       Έφημ. ’Ορθόδοξος Τύπος, Αθήναι 8-12-2006.

29.       Αρχιμ. Γεωργίου, Καθηγουμένου 1. Μ. Όσ. Γρηγορίου Αγ. Όρους, ’Ανησυχία γιά τήν προετοιμαζομένη άπό τό Βατικανό ένωση Όρθο- δόξων-Ρωμαιοκαθολικών, περιοδ. Είαρακαταθήκη, άριθ. 54, Θεσσαλονίκη 2007, ο. 5.

30.       Έφημ. Κυριακάτικη ’Ελευθεροτυπία, Αθήνα 6-5-2001, ο. 6.

31.       Διάταγμα περί Οίκουμενισμού, Typis Polyglottis Vaticanis 1965, ο. 7.

32.       Βλ. Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, ’Ορθοδόξων Πορεία, έκδ. News Books and Magazines Ltd, Αθήνα 2000, ο. 130.

33.       Περιοδ. ’Εκκλησία, άριθ. 12, Αθήναι 1967, ο. 326.

34.       Περιοδ. Έπίσκεψις, άριθ. 234, Γενεύη 1980, ο. 4.

35.       Περιοδ. Έπίσκεψις, άριθ. 180, Γενεύη 1977, ο. 12.

36.       Περιοδ. Έπίσκεψις, άριθ. 520, Γενεύη 1995, ο. 19-20.

37.       Βλ. Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, Ούνία* ή καταδίκη καί ή άθώωση, έκδ. «Βρυέννιος», Θεσσαλονίκη 2002· Αρχιμ. Γεωργίου, Καθηγ. 1. Μ. Όσ. Γρηγορίου Αγ. Όρους, Ούνία: Ή μέθοδος τού παποκεντρικού οίκουμε- νισμού, περιοδ. Παρακαταθήκη, άριθ. 60, Θεσσαλονίκη 2008, ο. 3.

38.       Περιοδ. Εκκλησία, άριθ. 14, Αθήναι 1969, ο. 313.

39.       Έφημ. Αύστραλίας Νέος Κόσμος, Μελβούρνη 19-7-2007, ο. 1.

40.       Περιοδ. Φωνή τής ’Ορθοδοξίας; έκδ. Ίεράς Αρχιεπισκοπής Αύστραλίας, άριθ. 325, Σίδνεϋ Ιούλιος 2007, ο. 77 (Ή ύπογράμμιση είναι τού συγγραφέως). 

Η ψηφοποιήση κειμένου και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β για το Ιστολόγιο ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: