Προσευχές στήν Λίμνη

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Παράρτημα II
Προσευχές στήν Λίμνη

Μάρτυρες(1) πραγματικής πίστης, προσευχηθείτε στόν Θεό γιά μάς.

(1) Οί «Προσευχές στή λίμνη» γράφτηκαν τά διαστήματα πού ό Άγιος Νικόλαος αναπαυόταν κοντά στή λίμνη Άχρίδα. Χαρακτηρίζονται άπό ιδιαίτερο θεολογικό βάθος καί λυρισμό.

Σάς πλησίασε ή πίστη σας στόν λαμπρό θρόνο τής δόξας, στολισμένο μέ άκτινοβόλα Σεραφείμ καί πανίσχυρα Χερουβείμ. Είστε πιό κοντά στήν άθανασία άπό μάς καί ή προσευχή σας είναι πιό καθάρια καί εύπρόσδεκτη.

Μνημονεόστε καί μάς στήν προσευχή σας,νά άκουστοϋν οί φωνές σας άκόμα περισσότερο στόν οόρανό. Βαστάξτε μας πάνω σας καί πιό γρήγορα, πιό εύκολα θά πετάτε πρός τό θρόνο τής δόξας. Όποιος βαστά μόνο τόν έαυτό του πιό άργά βαδίζει καί πιό πολύ σκοντάφτει. Όσο μεγαλύτερο τύ βάρος τών άδελφών πού κουβαλάτε, τύσο πιό γρήγορα πετάτε.

Είπα στούς άνθρώπους: Είστε όλοι σας μάρτυρες άλλά όχι τού ϊδιου μαρτυρίου. Οί μάρτυρες

Συχνά τά πνευματικά τέκνα τοϋ Αγίου συναθροίζονταν στήν επισκοπική κατοικία καί  εψελναν  ιδιαίτερα  συγκινητικά  άσματα  πού  ειχε  συνθέσει ό'ίδιος.πραγματικής πίστης δέν είναι ίδιοι μέ τούς μάρτυρες κίβδηλης πίστης. Όντως,τά  οστά τους  διαφέρουν, οχι  μόνο  ή  ψυχή.  Άφοϋ  ή  ψυχή  μεταφέρει δύναμη καί άδυναμία καί στά οστά.

Εσείς   πού  μαρτυρείτε   πραγματική   πίστη,  ύποφέρετε   γιά  έκείνο   πού   ή πνευματική σας όραση βλέπει. Έσείς πού μαρτυρείτε λάθος πίστη, πάσχετε γιά έκείνο πού τά σωματικά σας μάτια βλέπουν. Οί μέν ύποφέρετε γιά πίστη φανερή καί άληθινή, οί δέ πάσχετε γιά όνειρο καί οφθαλμαπάτη.

Ή πνευματική όραση ονόμασε τή γνώση της σεμνά - πίστη. Τά μάτια ονόμασαν τήν πίστη τους ύπερήφανα - γνώση. Καί τό ένα καί τό άλλο είναι θεωρία- τό πρώτο: θεωρία ήσυχης, λαμπερής ούσίας πραγμάτων τό δεύτερο: θεωρία πυγολαμπίδων τής'ίδιας ούσίας στό σκοτάδι.

Άπ' όλα τά πράγματα πιό άναπόφευκτο είναι τό μαρτύριο σας, υιοί ούρανοϋ, υιοί γής. Τό μαρτύριο σας έγκειται στή φυγή σας. "Η ξεφεύγετε άπύ τό σκοτάδι πρός τό φώς ή άπό τό φώς πρός τό σκοτάδι. Έάν ξεφεύγετε άπύ τό σκοτάδι πρός τό φώς, θά έξεγείρετε τόν κόσμο ένάντιά σας. Έάν ξεφεύγετε άπό τό φώς πρός τό

σκοτάδι, ό Ούρανός θά άπομακρυνθεί άπό τούς σπασμούς σας καί τήν καταστροφή σας.

Διασταυρώνονται οί δρόμοι τών υιών τών άνθρώπων καί ή σύγκρουση είναι άναπόφευκτη. Άφοϋ οί μέν βαδίζουν πρός τήν Ανατολή, ένώ οί δέ πρός τή Δύση. Ό Κύριος είναι εύσπλαχνος καί στέλνει τούς άγγέλους του παντού.

Ή ψυχή μου είναι γεμάτη άπό μάρτυρες όπως ό καρπερός άγρός σιτάρι καί ζιζάνια. Οί μέν στραμμένοι στήν Ανατολή,οί δέ στή Δύση.

Ψιθυρίζω στήν ψυχή μου τά μεσάνυχτα: 'Έως πότε θά σταυρώνεσαι μεταξύ παραδείσου καί κύλασης; Συγκεντρώσου, καί ξεκίνα πρός τά κει όπου οί μάρτυρες πραγματικής πίστης βάδισαν.

Ψιθυρίζω στόν γείτονά μου τήν αύγή: Μήν προχωράς πολύ στόν καλοπατημένο δρόμο, πολλά ψοφίμια βρομούν γύρω του. 'Άς πάρουμε δρομάκι τοϋ βουνού. Είναι άπύκρημνο, άλλά σ' αύτό δέν βρομούν ψοφίμια.

Ψιθυρίζω πρωί βράδι σ' έσάς, μάρτυρες πραγματικής πίστης: Προσευχηθείτε στόν

Θεό γιά μάς.

Μάρτυρες καλής έλπίδας, προσευχηθείτε στόν Θεό γιά μάς. Εσείς πού θάψατε όλες τίς έλπίδες γιά νά σάς πλουτίζει μόνο μία.

Πού περιμένατε τό τέλος πολλών ανθρώπινων έλπίδων καί είδατε τή στάχτη.

Πού  είδατε  πολλά  δακρυσμένα  μάτια  νά  γυρίζουν  άπό  τό  νεκροταφείο  τών

έλπίδων τους.

Πού άκούσατε πολλές έξομολογήσεις γιά τή δυσοσμία κάθε γήινης έλπίδας άπύ τά πέρατα.

Καί πού άφήσατε νά σάς σταυρώσουν γιά τή μία,έπιλεγμένη έλπίδα,πού δέν τελειώνει μέ στάχτη , νεκροταφείο ή δυσοσμία.

Σ' έσάς προσευχόμαστε καί έσάς προσκυνούμε , προσευχηθείτε στόν Θεό γιά μάς.

Είδα  παιδί  νά  κυνηγά  γιά  καιρό  ένα  πουλί  μέ  πολύχρωμα  πούπουλα  καί πράσινο ράμφος, κι όταν τό 'πιάσε, τό πουλί τό τσίμπησε κι έκείνο άρχισε νά κλαίει.

Είπα: Τέτοιοι είστε μέ τίς έλπίδες σας, παιδιά τών άνθρώπων, καί τέτοιο είναι τό τέλος σας.

Είδα, πάλι, παιδί νά κυνηγά γιά καιρό σμήνος άνοιξιάτικων πεταλούδων κι όταν έφθασε  μία  πεταλούδα,  τήν  άφησε  κι  έτρεξε  γι'  άλλη,  πού  τοϋ  φάνηκε  πιό όμορφη.

Είπα: Τέτοιοι είναι οί υιοί τών άνθρώπων καί τέτοια ή διαδρομή τους, ολάκερη ζωή πίσω άπό πολλές έπιθυμίες.

Όντως, ή διαδρομή σας κουραστική, μάταιη.

Σάν έρθει ή στιγμή τοϋ θανάτου, δέν θά ξέρετε νά πείτε γιατί τρέχατε. Καί θά μπείτε σ' άλλο κόσμο μ' άδεια χέρια καί συγχυσμένη καρδιά.

Καί οί υιοί τού ούρανοϋ έχουν κουραστική διαδρομή μά όχι μάταιη. Καί σάν έρθει ή στιγμή τοϋ θανάτου, θά ξέρουν νά ποϋν γιατί έτρεχαν. Καί σ' άλλο κύσμο θά έχουν γεμάτα χέρια καί ξεκούραστη καρδιά.

Ό άετός κάτω άπό τά σύννεφα βλέπει άρνί στό λιβάδι, κατεβαίνει καί ρωτά τά σπουργίτια πού στέκουν στήν πλάτη του: Δέν βλέπετε τό άρνί; Καί έκεΐνα τοϋ άπαντούν: Όχι, δέν βλέπουμε. Έτσι είναι καί μέ τούς μάρτυρες τής καλής πίστης. Άπύ μακριά βλέπουν τήν τροφή τους καί τρέχουν γι' αύτήν, ενόσω οί γείτονες αύτής τής τροφής περπατούν πάνω της καί δέν τή βλέπουν.

Είναι μακρύ τό ταξίδι γιά τήν καλή έλπίδα. Όμως,τό παλικάρι ξεκινά νά τρέχει καί πετά όλες τίς απατηλές έλπίδες κάτω καί τίς πατά όπως τά ξεραμένα φύλλα. Είναι πολλά, πάρα πολλά, έμπόδια μέχρι τήν έλπίδα του κι ό θάνατος είναι ένα άπ' αύτά. Όμως, αύτό τά ύπερπηδά όλα, ύπερπηδά καί τό θάνατο, καί τρέχει γιά τήν έλπίδα του.

Μάρτυρες καλής πίστης, πού σάν τό σμήνος λευκών περιστεριών χορεύετε γύρω άπ' τό ούρά-νιο φώς, προσευχηθείτε στύν Θεό γιά μάς.

Μάρτυρες μεγάλης άγάπης, προσευχηθείτε στόν Θεό γιά μάς.

Έσεΐς πού γνωρίσατε άγάπη πιό δυνατή άπό τύ θάνατο, προσευχηθείτε στήν

Άγάπη γιά μάς.

Τυχερά γλιτώσατε σ' αύτή τή ζωή άπό τά δίχτυα τής πρόσκαιρης άγάπης. πού σάν λιγοστό χρώμα στό βράχο ξεθωριάζει στή βροχή.

Κηρύξατε ότι ή άγάπη είναι πιό μυστηριώδης άπό τό σώμα, καί αίωνιότερη άπό τ' άστρα τού ούρανού.

Μέσω τής άγάπης καταλάβατε τύ δένδρο,τήν πέτρα, τά θηρία τού βουνού καί τά ψάρια τού νερού. Ή άγάπη σπάει τή σφραγίδα όλων τών μυστηρίων καί όλα τά πράγματα δείχνονται γυμνά στόν άγαπημένο τους.

Γεμίσατε μέ τήν άγάπη όλους τούς προφήτες, ικανοποιήσατε όλες τίς ευσεβείς έντολές καί σκεπάσατε όλους τούς νόμους.

Μέγιστοι κατακτητές, ποιός είναι πιό δυνατός άπό σάς; Σοφότατοι,ποιός είναι πιό σοφός άπό σάς;

Πολύτιμα πετράδια, ποιός είναι πιό σπάνιος άπό σάς;

Θεοί, πού είδατε τούς έαυτούς σας στόν Θεό καί τόν Θεό μέσα σας.

Πού έχετε μεγαλύτερη τιμή άπό τούς αγγέλους, άφού οί άγγελοι έγιναν άγγελοι χωρίς βάσανο καί μαρτύριο.

Σέ σάς προσευχόμαστε καί εσάς προσκυνούμε, προσευχηθείτε στον Θεό γιά μάς. Γιά νά καθαριστούμε κι έμείς άπό τήν άγάπη τής οφθαλμαπάτης, πού τελειώνει

μέ μίσος.

Γιά νά στέψουμε τήν πίστη καί τήν έλπίδα μας μέ στέμμα, μπροστά στό όποίο οί ήλιοι έχουν μικρή άξία.

Γιά νά άναβλέψουμε, νά γνωρίσουμε, νά χαρούμε μέ χαρά πού μόνο οί άγγελοι μπορούν νά χαίρονται.

Γιά νά γίνει ή ζωή μας τρισήλιος λάμψη, παρόμοια μ' έκείνη άπ' όπου έρχεται όλη ή λάμψη πού δέν άνακατώνεται μέ σκότος.

Γιά νά δούμε κι έμεΐς τόν άίδιο πατέρα μέσα μας, καί τόν προαιώνιο Υιό Του, καί τό Πνεύμα τό Άγιο.

Μάρτυρες μεγάλης άγάπης,  μόνο τό μαρτύριο  σας είναι  μικρότερο άπό  τήν άγάπη σας. Κάθε άγάπη γήινη φέρνει βάσανο, μεγαλύτερο άπ' αύτή τήν άγάπη. Έσεΐς όμως άγαπήσατε έκεΐνο πού είναι μακρύτερο άπύ τύ χρόνο καί πλατύτερο άπό τό χώρο.

Ακούγοντας γιά τό μαρτύριο σας τά θνητά σας αδέλφια τύ θεωρούν άπίστευτο καί δυσβάστακτο. Μόνο έπειδή αύτοί πράγματι μπορεί νά μεταφερθούν στά πάθη σας άλλά όχι καί στήν άγάπη σας, στό νόημα τών παθών σας. "Ω, νά μπορούσαν νά μεταφερθούν καί στήν άγάπη σας! Όλα σας τά πάθη γι' αύτούς θά ήταν

παιχνίδι, όπως ήταν καί γιά σάς. Σάν τήν παγωμένη βροχή καί τόν δυνατό άνεμο μές τή νύχτα, πού είναι παιχνίδι γιά τή μάνα πού σπεύδει στο παιδί της σπίτι.

Έκείνου πού έχει στόχο μεγαλύτερο άπό τόν κόσμο, ό κόσμος δέν μπορεί νά τού κάνει τίποτα.

Εκείνον πού σπεύδει πρύς σπίτι πλατύτερο άπύ τόν χώρο, ό χώρος δέν μπορεί νά τόν κρατήσει.

Εκείνον πού έχει άγάπη πολυτιμύτερη άπό τίς δημιουργίες τού χρύνου, ό χρόνος δέν μπορεί ούτε νά τόν σταματήσει ούτε νά τόν πατήσει.

Μέσα άπ' όλα τά βράχια καί τίς θύελλες ή Άγάπη οδηγεί τούς άγαπημένους της καί τούς τραβά πρύς τόν έαυτό της.

Μάρτυρες μεγάλης άγάπης, προσευχηθείτε στόν Θεό γιά μάς.

Λιώνουν τά χιόνια στό βουνό, όταν ό ήλιος λάμψει, καί τά ποτάμια ρέουν γιά νά πλύνουν τήν γή.

Ποιος ήλιος θά λιώσει χιόνια άπό τίς κορυφές τών ψυχών σας, υιοί άνθρώπου, καί θά πλύνει τή γή σας;

Σάν τσουχτερή παγωνιά, έτσι είναι σφιγμένη ή ψυχή σας άπό τίς άμαρτίες. Σάν τό περσινό χιόνι πού σκεπάζεται άπ' τύ καινούργιο, έτσι άκίνητα κείτεται ή περσινή καί ή προπέρσινή σας άμαρτία, ή κλίνη γιά τή σημερινή σας άμαρτία καί γιά τήν αύριανή.

Δέν θά είχατε άμαρτία,έάν δέν είχατε άμαρτωλότητα· έάν δέν είχατε άμαρτωλή βούληση, δέν θά είχατε άμαρτία. Δέν θά κρατιόταν τό χιόνι στό βουνό, έάν ήταν ζεστή ή γή. Έάν ή γή ήταν ζεστή καί έάν ή κρύα ομίχλη, πού κρύβει τύν ήλιο, παραμεριζύταν, δέν θά κρατιόταν χιόνι ούτε στό βουνό ούτε στήν κοιλάδα.

Ή κρύα ομίχλη μεταξύ σας καί τοϋ ήλιου σας, μαζεύει χιόνι στό χιόνι καί πάγο στόν πάγο.

Ποιός θά πάρει τίς άμαρτίες σας, καί τήν παγωνιά σας ποιός θά ξεπαγώσει; Μάταια δίνετε άφεση άμαρτιών στούς εαυτούς σας. Μέ τήν άφεση τών άμαρτιών

σας άπύ χιόνι φτιάχνετε πάγο κι έπάνω στή γυαλιστερή κλίνη ξανά χιονίζει καί τή σκεπάζει.

Μόνο τό φώς τής τρισηλίου Θεότητας μπορεί νά πάρει τίς άμαρτίες σας, όπως μόνο ό ήλιος μπορεί νά λιώσει χιόνι στό βουνό, νά λιώσει χιόνι καί πάγο καί νά δελεάσει άνθη νά βγούν άπό τή μαύρη γή.

«Συγχωρούνται οί άμαρτίες σου, σήκω!». 'Άνθρωπε,γνωρίζεις έκείνον πού έχει τήν έξουσία νά σέ χαιρετήσει μ' αύτά τά γλυκά λόγια; Σού ορκίζομαι, δέν θά τόν βρεις ούτε θά τόν συναντήσεις στή γή, μά κι όλη άν τήν σκάψεις άπ' άκρη σ' άκρη. Μά κι όλους τούς πλανήτες πού περιστρέφονται γύρω άπ' τόν ήλιο νά σκάψεις, δέν θά τόν βρεις. Γιατί αύτός δέν είναι άπό χώμα καί ή γή δέν τόν τρέφει.

Τούτος είναι ό ούράνιος άνθρωπος, σωτήρας τής ψυχής σου, μακριά άπό κείνον πού δίνει άφεση άμαρτιών στόν έαυτό του, ένώ κοντά, έγγύτα-τα σ' έκείνον, πού μισεί τίς άμαρτίες του καί κραυγάζει στύν ούρανό γιά νά τίς έξολοθρεύσει.

Ό νοϋς του είναι πιο καθαρός καί ό λόγος του πιό καυτός άπό τόν ήλιο. Ώστε λιώνει χιόνι άπ' τήν ψυχή τοϋ άνθρώπου καί δελεάζει άνθη νά μεγαλώνουν.

'Ολόκληρους ορόφους στοιβαγμένου χιονιού καί πάγου μπορεί νά λιώσει καί όλη

τή γή νά πλύνει. Αύτύν κάλεσε άπ' τό βάθος τής ψυχής σου καί θά 'ρθεί.

Όταν φωνάξει: «Συγχώρεσα τίς άμαρτίες σου»,τότε ή ψυχή σου, πού τώρα είναι σκυμμένη κάτω άπό τό βάρος τών άμαρτιών, θά γίνει έλα-φριά καί άεικίνητη, καί θά φύγει ή άσθένεια άπό τό σώμα σου.

Οί άμαρτίες τής ψυχής είναι πληγές τής ψυχής. Πώς θά είναι τό σώμα σου ύγιές μέ τήν ψυχή πληγωμένη ;

Ό άμυαλος λέει: Κοίτα τό γείτονά μου, σκληρό άμαρτωλό, πώς τό σώμα του άνθίζει άπό ύγεία! Πράγματι, ή άμαρτία τής ψυχής δέν ζημιώνει τό σώμα, λέει ό άμυαλος.

Περίμενε, άμυαλε, περίμενε λίγο άκόμα, ώσπου τό πύον τής ψυχής νά βγει μέσα άπύ τό σώμα. Τότε θά κλειδώσεις τό στόμα σου καί θά φεύγεις άπύ τήν άμαρτία όπως φεύγεις άπό τή βρομερή σαπίλα. Περίμενε ώσπου τό σκουλήκι νά φάει άπό μέσα τό μήλο καί θά στενοχωρηθείς γιά τό έξωτερικό του μαρασμό καί τήν κιτρινίλα.

Τότε κι έσύ θά στηθείς μέ τούς πανουκλιασμέ-νους δίπλα στό δρόμο καί θά φωνάζεις όπως στό νεκροκρέβατο: «Υιέ τοϋ Θεού,έλέησόν με!».

Καί τότε θά ακούσεις - καί θά καταλάβεις τά λόγια τής σωτηρίας: «Σέ άπάλλαξα άπύ τίς άμαρτίες σου,πήγαινε έν ειρήνη!».

Aκούω φωνή άπ' τά βάθη νά μιλά: Ό άναμάρτητος θά βαδίζει μεταξύ άρρώστων καί δέν θά άρρωσταίνει. Άφού ή άπουσία άμαρτίας είναι ύγεία καί ισχύς, πληρότητα ύγείας καί ισχύος.

Ό άναμάρτητος δέν πεθαίνει. Καί έάν πεθάνει ό άναμάρτητος λόγω τών άμαρτιών άλλων, θά ζωντανέψει.

Σάν  όλες  τίς  άρρώστιες  -  καί  ό  θάνατος  είναι  άρρώστια,  πού  τόν  φέρνει  ή άμαρτία. Καί όπως ούτε μία άρρώστια δέν έχει έξουσία έπάνω στόν άναμάρτητο, έτσι ούτε ό θάνατος δέν έχει έξουσία έπάνω του. Όντως, υιοί γής, καί ό θάνατος δέν είναι άλλο παρά άρρώστια.

Άς σηκωθεί έκεϊνος,όποιος είναι άφέντης έπάνω άπό τήν άμαρτία, καί θά είναι άφέντης έπάνω στίς άρρώστιες. Καί θά θεραπεύει τούς άρρώστους, καί θά άνασταίνει τούς νεκρούς.

Ή άπουσία άμαρτίας σημαίνει άφθονη ζωή,ένώ ή άμαρτωλότητα λίγη ζωή. Άν πετάτε καυτά κάρβουνα στό πράσινο χόρτο, δέν θά τό κάψετε. Ένώ τό άποξηραμένο χόρτο,χωρίς χυμό ζωής, θά τό κάψουν τά καυτά κάρβουνα. Μπροστά στόν άναμάρτητο οί άρρώστιες είναι πιό άνίσχυρες,άπ' ότι ή φωτιά μπροστά στό πράσινο χόρτο.

Ό άναμάρτητος έχει άφθονη ζωή καί προσφέρει· ό άμαρτωλός έχει λίγη ζωή καί άρπάζει. Όποιος έχει άφθονη ζωή, σ' αύτόν δίδεται κι άλλη, όπως τό νερό σέ γεμάτη  θάλασσα.  Όποιος  έχει  λίγη  ζωή,  άπ'  αύτόν  παίρνεται.  Καί  όσο περισσότερο θά άρπάζει,τόσο λιγότερο θά έχει. Πράγματι, ή ζωή είναι δώρο καί γίνεται μόνο νά χαριστεί, καί χαριζόμενη πολλαπλασιάζεται. Ένώ ό άπαγω-γέας όλο καί περισσότερο θά σμικραίνει,ώσπου νά έξαφανιστεί.

Στό χόρτο τού βουνού βαδίζει ή άκοή: ή άμαρτία καί ή άρρώστια δέν μπορούν νά ραγίσουν καί νά άποσυνθέσουν τή ζωή· μόνο μπορούν νά τή συμπιέσουν καί νά πάρουν τή θέση της.

Στήν πράσινη λίμνη γάργαρη ή άκοή: ή άφθονη ζωή είναι πιό δυνατή άπό τήν πολλή άμαρτία καί ή άφθονη ζωή διώχνει τήν άμαρτία καί λαμβάνει τή θέση της.

Σ' όλη τήν γή βαδίζει ή άκοή: ή ζωή καί ή άρρώστια παίρνονται σάν ύπαρκτές καί άνύπαρκτες·τό βασίλειο τής μίας δέν ξέρει γιά τό βασίλειο τής άλλης.

Σ'  όλη  τήν  οικουμένη  τών  άστρων  ψιθυρίζει  ή  άκοή:  ή  έπαφή  μέ  τόν  Θεό καθαρίζει άπό τίς άμαρτίες· ή έπαφή μέ τόν Θεό θεραπεύει άπό τίς άρρώστιες· ή έπαφή μέ τύν Θεύ σώζει άπύ τό θάνατο.

Οί προφήτες καί οί σοφοί φωνάζουν έκεΐνο πού οί άγγελοι ψιθυρίζουν: όποιος άκουμπήσει τή ζωή, θά ζει- όποιος άκουμπήσει τήν άμαρτία, θά πεθάνει. Όποιος γνωρίζει τή ζωή, αύτύν καί ή ζωή τόν γνωρίζει· Όποιος γνωρίζει τό θάνατο, αύτόν καί ό θάνατος τόν γνωρίζει. Ή ζωή δέν έχει μάτια γιά τό θάνατο, ούτε ό θάνατος γιά τή ζωή.

Κοίτα, πώς ή παρουσία τοϋ Ερχόμενου άπ' τόν ούρανό θεραπεύει έκείνους πού ομολόγησαν ζωή, καί νεκρώνει έκείνους πού ομολόγησαν θάνατο!

Κοίτα πόσο ύπερπλήρης ζωής είναι ό Υιός τής Παρθένου καί πώς τή δίνει σ έκείνους τούς υιούς γυναικών πού έπέστρεψαν στή σεμνότητα κοπέλας καί άρραβωνιαστήκαν ζωή τοϋ Ζωοδότη!

Κοίτα, πόσο εύκολο είναι στόν 'Υπερπλήρη νά έκχυθεί καί στόν Άναμάρτητο νά δίνει  άφεση άμαρτιών  καί  στόν  'Υγιή  νά  θεραπεύει  καί  στόν  Ζωηφόρο  τούς νεκρούς νά άνασταίνει!

Ψυχή μου,σήκω καί περπάτα. Απαλλάσσεσαι άπό τίς άμαρτίες. Θεραπεύεσαι άπό τήν άδυνα-μία καί ό θάνατος είναι έτοιμος γιά φυγή.

Σέ μικρό λιβάδι, πού ή άμαρτία καί ή άρρώστια άκόμα δέν σοϋ τό άρπάξανε, άναστήσου, ψυχή μου. Καί  όλα τά  παλιά σου λιβάδια,  άρπαγ-μένα άπό τό άνύπαρκτο, θά είναι πάλι δικά σου.

Κύριέ μου άγαπητέ, πιστεύω καί ομολογώ ότι Κσύ είσαι ζωή.

Μόνο άπάλλαξέ με άπό τίς άμαρτίες, Δόξα μου, καί όλα τ' άλλα θά μοϋ δοθούν μόνα τους.

ΤΕΛΟΣ

Πρώτη εισαγωγή  και δημοσίευση κειμένων  στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο 

Αργά βαδίζει ο Χριστός

Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς 

Η  επεξεργασία, επιμέλεια  μορφοποίηση  κειμένου  και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο, για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο:

©  ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net/

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: