Θεωδορήτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Όταν οι Φύλακες προδίδουν
Προλεγόμενα
Τά άρθρα του παρόντος έργου έχουν πρωτοδημοσιευθή στο φυλλάδιο «Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ» κατά τη διάρκεια των ετών 1982-2000. Επειδή, ώς γνωστόν, «το βιβλίο μένει», διά τούτο και ύπεβλήθημεν εις τον κόπον και τά έξοδα τής παρούσης εκόοσεως. Και τούτο, διότι πιστευομεν οτι τα θέματα πουαναπτύσσονται στις επόμενες σελίδες διατηρούν την επίκαιροτητα τους, οχι μονον δια το σήμερα, αλλα και δια το μέλλον,αφού στηρίζονται στην αγιοπατερικη «πρακτική» του παρελθοντος, η οποία εχει διαχρονικήν αξίαν. Καθημερινώς λυποόμεθα πληροφορούμενοι τις ποικίλες προδοσίες πιστεως και ταξεως που ενεργούν οι φύσει και θεσει φρουροί τής 'Ορθοδοξίας όλων τών αΰτοκεφάλων Εκκλησιών! Πιο πολύ όμως λυπούμεθα διά την απαθή και σιωπηρά αντιμετωπισιν των ανωτέρω απο το σώμα τής Εκκλησίας, κληρικούς και λαϊκούς, και ιδιαιτέρως τους Μοναχούς. Έδώ πιστεύομεν ότι εύρίσκεται το κέντρο τής κρίσεως, αφού «Έργον Μοναχού, μηδέ το τυχόν άνέχεσθαι καινοτομεϊσθαι το Ευαγγέ λιον». Και όμως! Ό Μοναχισμός απουσιάζει σήμερα τελείως σχεδόν απο τον στίβον τής ομολογίας! Κατόπιν τουτου είναι φυσικόν να εφησυχάζουν και οι υπολοιποι των υπευθύνων.
Τους λογους μας τούς επιβεβαιώνει το εξής γεγονός' ή πληθώρα τών θεολογικών συνεδρίων, τά όποια αυξάνουν συνεχώς. Κατά την διάρκειάν τους αναλύονται τα παντα, πλήν του ενός, «ου εστι χρεία», του θέματος τής αιρέσεως! Κληρικοί και θεολόγοι γράφουν και ομιλούν ωσάν να μην υπαρχη η αιρεσις τον Οικουμενισμον, που έχει αλλοιώσει δόγματα και παραδόσεις! Το Θέμα είναι τεράστιον και αλγεινόν, διότι αναφερεται εις την εσωτερικήν αλλοιωσιν των ορθοδόξων κριτηρίων κλήρου και λαού. Ευρισκομεθα εις την περίοδον του τρίτου κατα σειράν λατινόφρονος και κακοδοξοΰντος πατριάρχου Κωνσταντίνο υπόλεως, χωρίς να εχη εμφανισϋη ουόεμια επίσημος αντιδρασις για το φθοροποιόν έργον τους! Και όταν αργότερα θα εχη κορυφωθή ετι πλέον η αποστασία διά τής έτοιμαζομένης «Πανορθοδόξου» Συνόδου, ή όποια θα αλλοίωση εν επισημω λογω και τελετή τα «όρια των πάτερων», τότε θ’ αρχίσουν νά... εξετάζουν τό θέμα oi... «στρατηγοί» και λοιποί «φύλακες», προκειμένου νά δώσουν τό σύνθημα τής άντιδράσεως... Το μονον παρηγορον σημειον είναι η αφυπνισις του λαϊκού στοιχείου που παρατηρεϊται εσχάτως, έστω και σε μικρή κλίμακα. Σ αυτους τους πιστούς κυρίως απευθύνεται ή παρούσα έκδοσις.
Επιθυμεί νά ένισχύση τό ανθενωτικόν και παραδοσια ’ κον φρόνημα τους, ώστε μετά λογου ν αντιδρούν στους ψευδοποιμένας και φθορεϊς του θείου Αμπελώνος. Πρέπει τό ποίμνιον ν' άντιληφθή ότι δεν είναι άμέτοχονευθύνης, όταν εφυσυχαζη και αδιάφορή, τήν ώραν που προδιδεται ή πίστις! Ό Αγιος Θεόδωρος γράφει σχετικώς: «"Ωστε δταν ό λόγος είναι γιά τήν αλλοίωση τής πίστεως, δενεπιτρέπεται να λεη κάποιος: Ποιος είμαι εγω; Μήπως είμαι ιερεύς, ή αρχών, ή στρατιωτικός, ή γεωργός; "Ένας πτωχός είμαι, που με δυσκολία βγάζω τον καθημερινόν μου άρτον. Συνεπώς δεν υπάρχει για μένα κανένας λογος και φροντίδα για το Θέμα αυτό. Ούά, (άπαντά ό πατήρ), οι λίθοι Θά διαμαρτυρηθοϋν και συ παραμένεις σιωπηλός και αμέριμνος;» (P.G. 99,1321 Β.). Εύχόμεθα τοΰ λοιπού ούδεϊς νά εύρεθή μεταξύ των ’Ορθοδόξων «σιωπηλός και αμέριμνος». Και τούτο διότι ό κίνδυνος είναι μεγάλος δια τήν σωτηρίαν τής ψυχής του, αφού κατα τον λογον των άγιων Πάτερων «η μετά των κακοδοξούν των κοινωνία δημιουργεί διακοπήν τής μετά του Χρίστου κοινωνίας»! Ίερομ. Θεοδώρητος Ί. Ήσυχαστήριον Ευαγγελισμού Πάρου Πάσχα τού 2001 1. Θαυμαστή έξαίρεσιν αποτελούν αι «’Επιστολαι πόνου» τοΰ Μητροπολίτου Φιλαρέτου τής Ρωσικής Διασπορας, καθώς επίσης και έτερα συναφή κείμενά του, τά όποια εχομεν έκδόσει σέ βιβλίον υπό τον τίτλον: «’Ορθόδοξος μαρτυρία», Άθήναι 1985, σσ. 84. 2. Με αυτά τά σαθρά επιχειρήματα ό π. Έπιφάνιος Θεοδωρόπουλος καί οι δορυφόροι του έκοίμισαν δεκαετίες τώρα τον ορθόδοξον λαόν διά διαφόρων συγγραφών, όπως «Τά δύο άκρα», ώστε να παραμένη εν κοινωνία μετά των λατινοφρόνων ποιμένων του. Λεπτομερή άναίρεσιν των άντορθοδόξων αυτών θέσεων βλέπε εις ήμέτερα:
«Διάλογοι τής έρημου περί Οίκουμενισμοϋ» και «Άντίδοτον».
«Φυλάξατε ετι έαυτάς τής ψυχοφθόρου αίρέσεως, ής ή κοινωνία άλλοτρίωσις Χριστού». (P.G. 99, 1257 C).
Πρώτη εισαγωγή και δημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο:
ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ 'Αγιορείτου
ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ
Άρθρα καΐ σχόλια άναφερόμενα εις την αϊρεσιν του Οικουμενισμοΰ καί την μεγάλην ευθύνην των κοινωνούντων αμέσως η εμμέσως μετ’ αυτής
Εκδοσις περιοδικού «Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»
ΑΘΗΝΑΙ 2001
Η ηλεκτρονική επεξεργασία, σάρωση Βιβλίου , η επιμέλεια κειμένων και εικόνων έγινε απο τόν Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο
ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου