Σημεία θαυμαστά

Ο ΟΣΙΟΣ Θεόδωρος ο Συκεώτης (6ος-7ος αιωνας-) καταγόταν από το χωριό Συκεών της Αναστασιουπόλεως της μεγαλύτερης επαρχίας της" Άγκυρας.

Ήταν νόθος γιος πόρνης, αλλ` αυτό όμως δεν εμπόδισε το Θεό νά τον αναδείξει σε σκεύος εκλογής Του και τίμιο αρχιερέα.

Τελικά, ο Φιλήσυχος Θεόδωρος εγκατέλειψε την επισκοπή και επιδόθηκε απερίσπαστος στην αγαπημένη του άσκηση και ησυχία.

Κάποτε πέρασε από το κελί του ένας κατάδικος, ο Γεώργιος, με τούς φρουρούς του, για νά πάρουν την ευχή του.

Οι στρατιώτες παρακάλεσαν τον όσιο νά συμβουλεύσει το Γεώργιο.

Πραγματικά, ο όσιος τον νουθέτησε, κι εκείνος, κατανυγμένος, ζήτησε νά μεταλάβει.

Λύστε τον, παιδιά μου, από τα δεσμά για να τον κοινωνήσω, παρακάλεσε τούς φρουρούς ο όσιος.

δεν τολμάμε, γέροντα, γιατί είναι δυνατός.

Κι αν θελήσει νά κάνει καμιά τρέλα δεν θα μπορέσουμε νά τον σταματήσουμε, δικαιολογήθηκαν εκείνοι.

Τότε ο θεοφόρος Θεόδωρος πήρε στα χέρια του το άγιο ποτήρια, σήκωσε τα μάτια του ψηλά και αναστέναξε.την ίδια στιγμή οι αλυσίδες λύθηκαν κι έπεσαν κάτω με θόρυβο.

ΟΙ στρατιώτες τρόμαξαν κι έτρεξαν ν' ασφαλίσουν τις πόρτες.

Μην τον φοβάστε, τούς καθησύχασε ο όσιος. Γνωρίζω τη σύνεσή του. δεν θα κάνει καμιά απερισκεψία.

'Έτσι λοιπόν κοινώνησε τον κατάδικο, κι ύστερα έβαλε σ' όλους νά φάνε.

Μετά το φαγητό, οι φρουροί του πέρασαν πάλι τις αλυσίδες και συνέχισαν το δρόμο τους.

Νίκη κατά των δαιμόνων

Η ΕΡΗΜΟΣ δεν είναι μόνο καταφύγιο των φιλήσυχων μοναχών. Είναι και τόπος εξορίας των δαιμόνων, πού στήνουν στους αγωνιστές του Χριστού τις πιο φοβερές παγίδες.

Η τοποθεσία Μελανά ήταν ο τόπος όπου ασκήθηκε ο όσιος 'Αθανάσιος ο 'Αθωνίτης .

Ο διάβολος αγωνίστηκε μεθοδικά για νά τον εκτοπίσει από κει, αλλά δεν τα κατάφερε.

Έτσι ο όσιος ετοιμαζόταν για την οικοδομή του μοναστικού συγκροτήματος της Μεγίστης Λαύρας.

Όταν όμως άρχισε ή οικοδομή, ότι έχτιζαν οι οικοδόμοι τη μέρα, το γκρέμιζαν οι δαίμονες τη νύχτα.

Εμφανίζεται τότε ή Κυρία Θεοτόκος στον όσιο Αθανάσιο και του λέει: Για νά προχωρήσει το έργο, πρέπει νά χτίσεις σε μία μέρα ένα ναϋδριο, κι εκει νά τελεστεί την ίδια μέρα θεία λειτουργία.

Πραγματικά, μέσα σε μία μέρα χτίστηκε και λειτουργήθηκε ένας ναός αφιερωμένος στους άγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό.

Κι ήταν τόσο μικρός, πού μόλις χωρούσαν ο λειτουργός στο Ιερό και τέσσερα-πέντε άτομα στον υπόλοιπο χώρο.

Έτσι λοιπόν, με τη χάρη της θείας λειτουργίας, έφυγαν οι δαίμονες και προχώρησε ή οικοδομή της Λαύρας.

Ή τιμωρία του Τούρκου

ΜΙΑ νέα Οσιακή μορφή από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, γνωστή στην πατρίδα του με την προσωνυμία «Χατζεφεντής», είναι ο όσιος 'Αρσένιος ο Καππαδόκης (1840-1924).Οι Φαρασιώτες διηγούνται πολλά θαυμαστά γεγονότα, πού σχετίζονται με τον όσιο.

Κάποτε στα Φάρασα, τη μέρα της Αναστάσεως, μπήκε ένας Τούρκος λήσταρχος στην εκκλησία, την ώρα πού τελούσε ο όσιος τη θεία λειτουργία.

Μόλις είδε τον Τούρκο αρματωμένο και αδιάντροπο μέσα στο ναό, τον ειδοποίησε νά φύγει αμέσως.

'Εκείνος όμως δεν έδωσε σημασία. Ό όσιος συνέχισε ατάραχος τη θεία λειτουργία.

Όταν βγήκε για τη μεγάλη είσοδο, τον είδε ο Τούρκος νά μην πατάει στη γη, αλλά νά περπατάει στον αέρα.

Βλέποντας αυτό το θαύμα, άρχισε νά τρέμει.

'Έκανε νά φύγει, μα δεν μπορούσε, γιατί ένιωθε δεμένος μ' ένα αόρατο σχοινί ο όσιος, αφού μπήκε με τα Άγια στο ιερό, έκανε νόημα στον Τούρκο νά φύγει.

Πραγματικά, την ώρα εκείνη ο λήσταρχος ένιωσε λυμένος. Τρέμοντας ολόκληρος βγήκε έξω κι έπεσε κάτω σαν νεκρός.

'Όταν τελείωσε ή λειτουργία, βγήκε ο λειτουργός από το ναό, πλησίασε τον τούρκο, τον σήκωσε, κι έτσι εκείνος μπόρεσε νά στηριχθεί στα πόδια του.

'Ύστερα του έκανε αυστηρή παρατήρηση, του έδωσε πέντε γρόσια και τον άφησε νά φύγει υγιή, άλλά κατατρομαγμένο.

Ή άξία της προσκομιδής

Η ΘΕΙΑ χάρη, πού αναβλύζει από την αναίμακτη θυσία, προσφέρεται όχι μόνο στους ζωντανούς, αλλά και στους νεκρούς.

Γι' αυτό οι λειτουργοί δεν παύουν νά δέονται όχι μόνο «υπέρ υγείας»,

άλλά και «υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των κεκοιμημένων δούλων του Θεού».

Όσο περισσότερη είναι ή πίστη και ή αγάπη των ιερέων, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο κατάλογος των ονομάτων, πού μνημονεύουν στην προσκομιδή

Ό παπα-Σάββας ο πνευματικός, μία όσιακή αθωνίτικη μορφή (1821-1908), φαινόταν, με το μικροσκοπικό του σώμα ένας άσημος καλόγερος.

Όταν όμως λειτουργούσε, φαινόταν μεγαλοπρεπής και το πρόσωπό του έλαμπε σαν πρόσωπο αγγέλου.

Στην προσκομιδή, μνημόνευε ονόματα «Ων ουκ εστίν αριθμός».

Χρησιμοποιούσε ένα πολύ μεγάλο δισκάριο, και για δύο-τρεις ώρες έβγαζε μερίδες και μνημόνευε ακατάπαυστα.

Άγιε πνευματικέ, πολύ κουράζεσαι με τόσα ονόματα, του έλεγαν από αγάπη μερικοί πατέρες.

δεν κουράζομαι, απαντούσε εκείνος. 'Αντίθετα, αισθάνομαι μεγάλη χαρά. Ωφελούνται πολύ οι μνημονευόμενοι. Ή ωφέλεια τους εΙναι χαρά μου.

Νέος ακόμα ιερέας ο παπα-Σάββας δέχτηκε κάποια αποκάλυψη, με την όποία ο Θεός του φανέρωσε τη μεγάλη ωφέλεια πού αποκομίζουν οι ψυχές από τη μνημόνευση. την κατέγραψε, λίγο πριν την κοίμησή του, σαν απάντηση σε εκείνους πού τον ρωτούσαν για ποίο λόγο μνημόνευε καθημερινά τόσα ονόματα.

Το 1843, έγραφε, μου έδωσαν αρκετά ονόματα, για νά κάνω σαρανταλείτουργο. τη μέρα πού θα τελούσα την τελευταία λειτουργία, περιμένοντας το γέροντά μου νά πάρω καιρό, αποκοιμήθηκα ακουμπώντας στο αναλόγιο και είδα το έξης αποκαλυπτικό όνειρο:

Ήμουν φορεμένος την ιερατική στολή και στεκόμουν μπροστά στην άγία τράπεζα, πάνω στην όποία βρισκόταν ο άγιος δίσκος της λειτουργίας, γεμάτος με το Αίμα του Χριστού.

Βλέπω τότε άγγελο Κυρίου με μορφή ιερέως νά παίρνει το χαρτί με τα ονόματα από την προσκομιδή και νά πλησιάζει στην άγία τράπεζα. Έκει, αφού έβαλε το χαρτί κοντά στον άγιο δίσκο, βουτάει τη λαβίδα στο Αίμα του Χριστού και σβήνει ένα όνομα, και πάλι βουτάει και σβήνει, μέχρι πού τελείωσαν όλα τα ονόματα και καθάρισε το χαρτί.

Μετά τη θεία λειτουργία ανέφερα το όνειρο στο γεροντα μου κι εκείνος μου είπε:

Εσύ δεν είσαι άξιος για νά συγχωρηθούν οι αμαρτίες εκείνων, πού μνημόνευσες. με την πίστη έλαβαν την άφεση των αμαρτιών τους.

Αυτό το όνειρο είναι ή αιτία πού μνημονεύω τα , ονόματα όλων" .

Σαρανταλείτουργο « υπέρ αναπαύσεως»

Ο ΓΕΡΟ-ΔΑΝΙΗΛ ο αγιορείτης (1929), ο σοφός ησυχαστής των Κατουνακίων, έχει καταχωρισμένο ατά χειρόγραφά του και το ακόλουθο περιστατικό, πού συνέβη το 1869 στην πατρίδα του, τη Σμύρνη.

Κάποιος ενάρετος χριστιανός κάλεσε στα τελευταία της ζωής του τον πνευματικό του παπα-Δημήτρη και του είπε:

Εγώ σήμερα πεθαίνω. Πες μου, σε παρακαλώ, τι πρέπει νά κάνω την κρίσιμη τούτη ώρα;

Ό ιερέας, γνωρίζοντας την αρετή του και τη μυστηριακή προετοιμασία του, του πρότεινε το έξης:

Δώσε εντολή νά σόι κάνουν μετά το θάνατό σου τακτικό σαρανταλείτουργο σ' ένα εξωκλήσι.

'Έτσι κι έγινε. Ό κυρ-Δημήτρης - αυτό ήταν το όνομά του - άφησε εντολή στο γιο του νά κάνει μετά την κοίμησή του σαρανταλείτουργο.

Κι εκείνος, υπακούοντας στην τελευταία επιθυμία του καλού του πατέρα, ανέθεσε χωρίς καθυστέρηση την εκτέλεση της στον παπα-Δημήτρη.

Ο σεμνός λευίτης δέχτηκε νά κάνει το σαρανταλείτουργο, πού ο ίδιος είχε προτείνει στο μακαρίτη, και αποσύρθηκε για όλο αυτό το διάστημα στο εξωκλήσι των άγίων Αποστόλων.

Οι τριάντα εννέα λειτουργίες έγιναν απρόσκοπτα. Η τελευταία έπρεπε νά γίνει ήμέρα Κυριακή.

το βράδυ όμως του Σαββάτου πιάνει τον παπά ένας δυνατός πονόδοντος και τον αναγκάζει νά επιστρέψει ατό σπίτι του.

Η πρεσβυτέρα του πρότεινε νά βγάλει το δόντι, μα εκείνος αρνήθηκε, γιατί έπρεπε την επόμενη νά τελέσει την τελευταία λειτουργία. τα μεσάνυχτα ο πόνος κορυφώθηκε, και τελικά ο παπάς αναγκάστηκε νά βγάλει το δόντι.

Επειδή όμως παρουσιάστηκε αιμορραγία, ανέβαλε την τελευταία λειτουργία για τη Δευτέρα.

Στο μεταξύ, το απόγευμα του Σαββάτου, ο Γεώργιος, ο γιος του μακαριστού Δημητρίου, ετοίμασε μερικά χρήματα για τον κόπο του ιερέα, με σκοπό νά του τα δώσει την επόμενη μέρα.

Τα μεσάνυχτα ξύπνησε για νά προσευχηθεί. 'Ανακάθισε στο κρεβάτι κι άρχισε νά φέρνει ατό νου του τις αρετές, τα χαρίσματα και τα σοφά λόγια του πατέρα του. Κάποια στιγμή πέρασε απ' το μυαλό του ή ακόλουθη σκέψη: "Άραγε ωφελούν τα σαρανταλείτουργα τις ψυχές των κεκοιμημένων, ή τα καθιέρωσε ή εκκλησία για παρηγοριά των ζώντων;"

Τότε ακριβώς τον πήρε ένας ελαφρός ύπνος, και είδε πώς βρέθηκε σε μια πεδιάδα με ομορφιά απερίγραπτη. "Ένιωθε ανάξιο τον εαυτό του νά βρίσκεται σε τέτοιον ιερό και παραδεισένιο χώρο. Μπροστά του απλωνόταν ένα απέραντο και κατάφυτο περιβόλι, πού μοσχοβολούσε με μίαν ανέκφραστη ευωδία.

Αυτός οπωσδήποτε θα εΙναι ο παράδεισος!", μονολόγησε. ""Ω, τι μακαριότητα περιμένει όσους ζουν ενάρετα στη γη!"

Εξετάζόντας έκπληκτος τα υπερκόσμια κάλλη, είδε ένα λαμπρό ανάκτορο με έξοχη αρχιτεκτονική χάρη, ενώ οι τοίχοι του έλαμπαν απ' τα διαμάντια και το χρυσάφι. "Η αμορφία του ήταν ανέκφραστη.

Πλησιάζει πιο κοντά, και τότε - τι χαρά! - βλέπει στην πόρτα του παλατιού τον πατέρα του ολοφώτεινο και λαμπροφορεμένο.

Πώς βρέθηκες εδώ, παιδί μου; τον ρωτάει με πραότητα και στοργή. Ούτε κι εγώ ξέρω, πατέρα.

Καταλαβαίνω πώς δεν είμαι άξιος γι' αυτόν τον τόπο. 'Αλλά πες μου, πως τα περνάς εδώ; πως ήρθες;

Τίνος είναι αυτό το παλάτι;

Ή φιλανθρωπία του ΣΩΤΗΡΟΣ Χριστού με τις πρεσβείες της Παναγίας, πού της είχα ιδιαίτερη ευλάβεια, με αξίωσε νά καταταχθώ σ' αυτό το μέρος. "Ήταν μάλιστα νά μπω σήμερα μέσα στο παλάτι ο οικοδόμος όμως, πού το χτίζει, πέρασε μία ταλαιπωρία- έβγαλε απόψε το δόντι του - κι έτσι δεν τέλειωσαν οι σαράντα μέρες της οικοδομής του. Για το λόγο αυτό θα μπω αύριο.

'Ύστερα απ' αυτά ο Γεώργιος ξύπνησε δακρυσμένος και έκπληκτος, αλλά και με απορίες.

Πέρασε την υπόλοιπη νύχτα αναπέμποντας αίνους και δοξολογίες ατό Θεό. το πρωί, μετά τη θεία λειτουργία, πήρε πρόσφορα, νάμα και αγνό κερί και ξεκίνησε για το εξωκλήσι των άγίων Απόστολων. ο παπα-Δημήτρης τον υποδέχθηκε με χαρά:

Τώρα μόλις τελείωσα κι εγώ τη θεία λειτουργία. 'Έτσι ολοκληρώθηκε το σαρανταλείτουργο. Αυτό το είπε για νά Μην τον λυπήσει.

ο επισκέπτης τότε του διηγήθηκε το νυχτερινό του δράμα.

Όταν έφτασε στο σημείο πού ο πατέρας του δεν μπήκε στο παλάτι, γιατί ο οικοδόμος έβγαλε το δόντι του, ο παπα-Δημήτρης ένιωσε φρίκη, αλλά και θαυμασμό.

Εγώ είμαι, αγαπητέ μου, ο οικοδόμος πού εργάστηκε στην οικοδομή του παλατιού, είπε με χαρά.

Σήμερα δεν λειτούργησα, γιατί έβγαλα το δόντι μου. θα λειτουργήσω όμως τη Δευτέρα, κι έτσι θα ολοκληρώσω το πνευματικό παλάτι του πατέρα σου.

©  ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: