Μυνήματα Ορθοδοξίας

Θεοδωρήτου Ιερομόναχουν Αγιορείτου
ΠΑΛΑΙΟΝ ΚΑΙ NEON
’Από τήν ημερολογιακή καινοτομία του 1924
στήν σημερινή συγκριτιστική αίρεση του Οίκουμενισμού
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΡΥΝΟ ΚΑΝΑΔΑ

Μετά μεγάλης χαράς καί ίκανοποιήσεως δημοσιεύομεν κατωτέρω την συνέντευξιν πού παρεχώρησε ό κ. Δ. Οικονομόπουλος, κάτοικος Μοντρεάλ, (=Μ) εις τόν διευθυντήν τοϋ Ελληνικού Ραδιοφωνικού Σταθμού τού Βανκούβερ (=Β) κ. Παρίσην Σάββαν.Ή μοναδικότης τής συνεντεύξεως αυτής έγκειται εις τό ότι διά πρώτην φοράν μετεδόθη άπό Ραδιοφωνικόν Σταθμόν τού Καναδά τό ορθόδοξον μήνυμα τής άποτει χίσεως (=άπομακρύνσεως) των πιστών άπό τούς κακοδοξούντας ποιμένας των μέ σαφήνειαν καί παραδοσιακήν θεμελίωσιν. Τά έπιχειρήματα τής συνεντεύξεως έκφρά ζουν άπολύτως τό πατερικόν  άγωνιστικόν πνεύμα τής ’Ορθοδοξίας, καί έρχονται εις μίαν κρίσιμον ώραν νά βοηθήσουν όσους διατελούν άκόμη έν κοινωνία μέ τούς οικουμενιστάς ψευδοποιμένας των, φοβούμενοι νά τούς άποδοκιμάσουν, μήπως καί εύρεθούν... «εκτός ’Εκκλησίας»! Δυστυχώς μερικοί έκ τών «δοκούντων όρθοδοξεΐν» έχουν ταλαιπωρήσει καί συνεχίζουν νά ταλαιπωρούν τούς πιστούς πού έπιθυμούν καθαράν ’Ορθοδοξίαν, χωρίς συμβιβασμούς καί άντορθόδοξες «ομολογίες», πού έχουν ώς άποτέλεσμα τήν... παραμονήν τού ποιμνίου υπό τον κακόδοξον ποιμένα του!

Ή ευθύνη των όμογενών ’Ορθοδόξων του Καναδα  όσων ήκουσαν την συνέντευξιν  γίνεται πλέον μεγαλυτέρα, έάν τυχόν αδιαφορήσουν στό μήνυμά της. Ό "Αγιος Νικόδημος ό 'Αγιορείτης έγραψε, ότι όταν οί 'Ιεράρχαι δέν όρθοδοξούν, τότε τόν λόγον νά τόν έχουν οί Μοναχοί. Καιρός νά προστεθή: καί όταν καί αύτοί στήν πλειονότητά των άδιαφορήσουν, τότε τόν λόγον νά τόν έχη ό πιστός λαός τοΰ Θεοί), όπως άκριβώς έκφράζεται διά της Εγκυκλίου των Πατριάρχων τής ’Ανατολής (1848).

Εις τήν ανωτέρω Εγκύκλιον σαφώς τονίζεται ότι «... υπερασπιστής τής Θρησκείας έστίν αυτό τό σώμα τής Εκκλησίας, ήτοι αύτός ό λαός, όστις έθέλει τό θρήσκευμα αυτού αιωνίως άμετάβλητον καί όμοειδές τώ των πατέρων αύτού...».

’Από τήν Ελλάδα στέλλομεν τά θερμά μας συγχαρητήρια στά δύο εκλεκτά καί εύσεβή τέκνα της, διά τήν μεγίστην προσφοράν των πρός τούς έν Καναδα Όρθοδό  ξους ομογενείς. Εύχόμεθα έκ καρδίας ό λόγος των νά εύρη άπήχησιν στίς ψυχές των πιστών καί συντόμως νά προστεθούν πολλοί έξ αύτών  είθε οί πάντες  στό ήδη από τήν δεκαετίαν τοΰ 1970 άγωνιζόμενον μέτωπον τής έν Καναδα άκαινοτομήτου ’Ορθοδοξίας.

Είθε, έπίσης, ή συνέντευξις αυτή νά γίνη αιτία αυτοκριτικής τών έν Έλλάδι ορθοδόξων, κληρικών καί λαϊκών, οί όποιοι έπί δεκαετίες τώρα κοινωνούν άταράχως μετά τών ’Επισκόπων των, τών ύποστηρικτών καί δορυφόρων τής αίρέσεως τοΰ αιώνος μας.

Τό κείμενον πού ακολουθεί αποτελεί μέρος τής συνεντεύξεως, τήν όποια έλπίζομεν νά όλοκληρώσωμεν προσεχώς.

Β. ’Αδελφέ Δημήτριε, ή Ιερά ύποχρέωσις εις τό νά συμβάλλω εις τό ξεσκέπασμα των δολιοφθορέων της όρθοδόξου πίστεώς μας καί των εχθρών αυτής πού σκευω  ροϋν έναντίον της ’Ορθοδοξίας καί ή έπιθυμία μου όπως οί όρθόδοξοι "Ελληνες γνωρίσουν βαθύτερον τήν αλήθειαν, με φέρνει γιά μιά άκόμη φορά σέ τηλεφωνική έπικοινωνία μαζί σας, γιά νά συζητήσωμε τό πάντα έπίκαιρόν θέμα τοϋ Οικουμενισμοΰ.

Μ. ’Αδελφέ μου Παρίση, όπως πάντα έτσι καί τώρα είμαι πρόθυμος νά συζητήσωμεν έξετάζοντες καί τίς άλλες πλευρές τοϋ περί Οικουμενισμοΰ θέματος χάριν τής αλήθειας, ή γνώσις τής όποιας έλευθερώνει τόν άνθρωπον άπό πάσης πλάνης καί παγίδος.

Β. ’Αρχίζω μέ τήν πρώτην έρώτησιν: Τί ζητεί ό Θεός καί ή Εκκλησία νά πράξουν οί ’Ορθόδοξοι χριστιανοί, κληρικοί καί λαϊκοί, όταν ό επίσκοπός των είναι ύποστηρικτής τής παναιρέσεως τοΰ Οικουμενισμοΰ;

Μ. Δεδομένου ότι ή ’Εκκλησία είναι μία, μία είναι καί ή ευθύνη πού βαρύνει όλους, όλα τά μέλη τής ’Εκκλησίας, έναντι τής κηρυττομένης κακοδοξίας. Στήν προκειμένη περίπτωσιν οί πιστοί παρακολουθούν μέ αγωνία νά δουν πώς θά άντιδράση ό έπίσκοπός των, ή άλλοι έπίσκοποι άλλων ορθοδόξων ’Εκκλησιών, διά νά ένερ γήσουν άναλόγως.

Β.  Δηλαδή άν ό έπίσκοπός των άντιδράση πατερικώς, τότε ύποχρεοΰνται νά τοϋ συμπαρασταθούν μέ κάθε δυνατόν τρόπον, αυτό δέν θέλετε νά πήτε;

Μ. Ναί, αυτό άκριβώς.

Β. ”Αν όμως δέν άντιδράση ό έπίσκοπός των, ούτε οί συνεπίσκοποί του καί άντιδράσουν έπίσκοποι άλλων ορθοδόξων ’Εκκλησιών, ύποχρεοΰνται νά συμπαρασταθούν σ’ αυτούς;

Μ. Πιστεύω ότι ύποχρεοΰνται. Καί μάλιστα άν οι αντιδράσεις των ορθοδόξων έκείνων επισκόπων κλιμακωθούν καί καταλήξουν εις διακοπήν τής έκκλησια στικής κοινωνίας μετά των κακοδόξων οικουμενιστών, τότε οί πιστοί, όσοι κληρικοί καί λαϊκοί παραμείνουν πιστοί εις τήν ’Ορθοδοξίαν, ύποχρεοΰνται νά έχουν έκκλησιαστικήν κοινωνίαν μόνον μέ όρθοδόξους έπισκόπους, είτε αύτοί είναι Έλληνες, είτε Ρώσοι, είτε Σέρβοι κ.λπ., αρκεί νά είναι ορθόδοξοι καί όχι οικουμενισταί. Οί πατέρες τής έκκλησίας τονίζουν ότι έχθροί τού Θεού είναι όχι μόνον οί διάφοροι αιρετικοί, άλλά καί οί έχοντες εκκλησιαστικήν κοινωνίαν μετ’ αύτών.

Β. Υποστηρίζουν μερικοί, ότι οί πιστοί πρέπει νά περιμένουν πρώτα τήν Συνοδικήν καταδίκην τού επισκόπου έκείνου πού κηρύττει αιρεσιν καί κατόπιν νά άποσχισθοϋν απ’ αύτόν. Διότι, άν άποσχισθοΰν πρό συνοδικής διαγνώμης δημιουργούν τάχα σχίσμα εν τή Εκκλησία. ’Εσείς πώς τό σχολιάζετε αύτό;

Μ.  Οί λέγοντες αύτά έρχονται εις άντίθεσιν μέ τούς άγιους πατέρας. Οί πατέρες τής Έκκλησίας στήν εποχή τους, σέ παρόμοιες περιπτώσεις, δέν ήθελαν καμμίαν έκ κλησιαστικήν κοινωνίαν μέ τούς αιρετικούς. Ή άπόσχισις άπαγορεύεται, όταν ό έπίσκοπος σφάλλη ώς άτομον, στήν ιδιωτική του ζωή. "Οταν όμως σφάλλη περί τήν πίστιν, ή άποτείχισιςσυνιστάται έκ μέρους των πατέρων τής Έκκλησίας, τών Ί. Κανόνων καί τής 'Αγίας Γραφής.

Πρό συνοδικής άποφάσεως

Β. Παρακαλώ νά μας αναφέρετε ονόματα αγίων πατέρων πού άπεσχίσθησαν αμέσως από τού αιρετικού έπισκόπου, προτού νά καταδικασθη ό αιρετικός επίσκοπος υπό της Συνόδου.

Μ. Σάς άναφέρω τόν άγιώτατον πατριάρχην ’Αλεξάνδρειάς Κύριλλον, ό όποιος προέτρεπε τούς πιστούς της Κων/λεως, κληρικούς καί λαϊκούς, νά άπέχουν της κοινωνίας τού αιρετικά κηρύσσοντος Νεστορίου, αν καί δέν είχε συνέλθη άκόμη σύνοδος πρός καταδίκην του. Καί σημειώσατε, ότι όταν ό θείος Κύριλλος προέτρεπε μέ τά λόγια αύτά τούς πιστούς της Κων/λεως, αύτοί είχαν προηγουμένως διακόψει κοινωνίαν μέ τόν κακόδοξον ποιμενάρχη των, τόν Νεστόριον. Επίσης ό άγιος Ύπάτιος, πού μόλις έπληροφορήθη την κακοδοξίαν τού Νεστορίου, διέκοψε τό μνημόσυνό του, πρίν καν συνέλθη Σύνοδος πρός καταδίκην τού αιρετικού Νεστορίου. νΑλλο παράδειγμα: Ό άγιος Μάξιμος ό ομολογητής διέκοψε πάσαν έκκλησιαστικήν κοινωνίαν πρό συνοδικής διαγνώμης, μεθ’ όλων σχεδόν των θρόνων ’Ανατολής καί Δύσεως, ένεκα της αίρέσεως τού Μονοθελητισμού, ώστε νά θεωρηται υπό των άντιπάλων του ώς ευρισκόμενος τάχα εκτός ’Εκκλησίας. Τού έλεγαν: Ποιάς Εκκλησίας είσαι; Τού Βυζαντίου, τής Ρώμης, τής ’Αντιόχειας, τής ’Αλεξάνδρειάς; ποιας; όλαι αύταί έχουν ένωθή. Έάν λοιπόν είσαι μέλος τής Εκκλησίας ένώσου καί σύ. Καί τότε ό άγιος άπήντησεν: «μέλη τής ’Εκκλησίας είναι όσοι έχουν την ομολογίαν τής ’Ορθοδόξου πίστεως• χάριν αύτής είμαι έτοιμος καί νά άποθάνω». Καί τέλος, οί πρό τής έβδομης Οϊκ. Συνόδου άθλήσαντες είκονόφιλοι, κληρικοί καί λαϊκοί, διετέλεσαν έν άκοινωνησία πρός τους είκονομάχους επί ολοκλήρους δεκαετίας γιά την καλή όμολογία τής πίστεως.

Β. Μέ αύτά πού μου είπατε, κ. Οικονομόπουλε, μοΰ ύπενθυμίσατε τόν άγ. Θεόδωρον τόν Στουδίτην, πού έγραψε ότι: «μολυσμόν έχει ή κοινωνία εκ μόνου τοΰ μνημονεύειν τόν εικονομάχον έπίσκοπον, έστω καί άν ό μνημονεύων είναι ’Ορθόδοξος».

Μ. Πολύ σωστά. Ας μή ματαιοπονούν λοιπόν, όλοι εκείνοι πού κακώς προσπαθούν νά δικαιολογήσουν τά άδικαιολόγητα.

Β.  Κύριε ΟΙκονομόπουλε, σχετικώς μέ όλα αύτά θεω  ρώ άναγκαΐον νά έξετασθή ό τρόπος μέ τόν όποιον ή Εκκλησία αντιμετώπιζε τίς έκάστοτε έμφανιζόμενες αίρέσεις, πρίν δημιουργηθούν οί σχετικοί ιεροί  Κανόνες.

Μ. Πρίν δημιουργηθούν οί Κανόνες, τίς αιρέσεις ή Εκκλησία τάς άντιμετώπιζεν βάσει τής άγ. Γραφής, ή όποια λέγει: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τιτ. 3, 10). Καί πάλιν: «Άλλ’ άν ήμεϊς ή άγγελος έξ ουρανού εύαγγελίζεται ύμϊν παρ’ ό εύαγγελισάμεθα ύμϊν, άνάθεμα έστω». (Γαλ. 1, 8). Επίσης γράφει: «Κρατεϊν τάς παραδόσεις άς έδιδάχθημεν, είτε διά λόγου, είτε δι’ έπιστολής τών αποστόλων, καί μένειν έν οίς έμάθομεν καί έπιστώθημεν. Καί μή πλα νάσθαι υπό τών άντικειμένων, άλλά γρηγορεϊν, στήκειν έν τή πίστει, έδραίους γίγνεσθαι, άμετακινήτους». Καί ό άγιος ’Ιγνάτιος λέγει: «Φεύγετε τάς αίρέσεις, διότι είναι τού διαβόλου εφευρέσεις». Καί ό άγ. Έπιφάνιος: «Άποστρεφεσθε πάσας τάς αιρέσεις σάν θηρία έχοντα θανατηφόρον δηλητήριον».

Β.  Δηλαδή αιρετικοί είναι όχι μόνον οι άρνούμενοι τά θεία δόγματα, άλλα καί οί άρνούμενοι τόν Ευαγγελικόν νόμον, οί άρνούμενοι τά Γραφικά εδάφια πού μάς άναφέρατε.

Μ. Μάλιστα. Καί ό άγ. Χρυστόστομος λέγει: «Υπάρχει καί καλό σχίσμα, υπάρχει καί κακή όμόνοια, άλλά καί καλή διαφωνία». Λοιπόν όσοι συμφωνούν άπολύτως μέ την άγ. Γραφήν, μέ τούς Ιερούς  Κανόνας καί γενικά μέ τήν Παράδοσιν τής Εκκλησίας τού Χριστού, άντιλαμβάνοναι ότι ή συνέχισις εκκλησιαστικής κοινωνίας μέ τούς οικουμενιστάς έπισκόπους καθιστά τόν οίονδήποτε μετά τής μερίδος τού αιρετικού. Άντιθέτως, οί μή κοινωνούντες μέ τούς κακοδόξους οικουμενιστάς, δημιουργούν τήν ύγιά άντίδρασιν τής Εκκλησίας. ’Αποτελούν μέ άλλα λόγια τό ύγιές μέρος αύτής. Αύτό διδάσκει ή ιστορία τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας, αυτά παρελάβομεν υπό των άγ. Πατέρων. Ενώπιον αύτής τής διδασκαλίας έπρεπε ό κάθε άντιφρονών νά ταπεινώση τόν έαυτόν του καί νά μή σοφίζεται περιττά καί άδικα άκολουθων δική του πολιτικήν, διά τής όποιας βλάπτει καί τόν έαυτόν του καί όσους καλή τή πίστει συμφωνούν μαζί του. Ό Θεός καί ή Εκκλησία του επιθυμούν τήν άπομάκρυνσιν των πιστών έκ των αίρετιζόντων οικουμενιστών καί τήν μέχρι θανάτου όμολογίαν τής ορθοδόξου πίστεως.

Β.  Συνεπώς σήμερον πού ή αΐρεσις κηρύσσεται ύπό των οικουμενιστών έπί τή βάσει προδοτικού σχεδίου καί αί αίρετικαί παρασυναγωγαί χαρακτηρίζονται ώς «ά δελφαί έκκλησίαι» πώς είναι δυνατόν τά ορθόδοξα μέλη τής Εκκλησίας νά δικαιολογηθούν διά τήν κατάκριτον σιωπήν των καί τή μετά τών προδοτών τής πίστεως οίκου μενιστών κοινωνίαν των;

Μ. Τό έρώτημά σας πρέπει νά άπασχολήσει όλους τούς ορθοδόξους, διότι ή προδοσία έχει λάβει πολύ μεγάλας διαστάσει. Ιδού διατί:

 α) Έγινε άναγνώρισις των δυτικών ώς «αδελφών έκκλησιών»•

β) έξίσωσις ’Ορθοδοξίας, Παπισμού καί Μονοφυσιτισμού

 γ) ό πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έχαρακτήρισεν τούς ιερούς κανόνας ώς «τεί χη αίσχους»•

δ) οι οίκουμενισταί άπηγόρευσαν τόν άναβαπτισμόν των αιρετικών καί άρα τήν μετάνοιαν αύτών•

ε) επιδιώκεται αρχοντιά έν τη Εκκλησία έκ μέρους τού κ. Βαρθολομαίου ώς πάπα της Ανατολής... Ολοι αύτοί οί οίκουμενισταί καταδικάζουν ορθοδόξους δίχως νά δικάζουν. Οί οίκουμενισταί έκοινώνησαν έκκλησιαστικώς μετά τών άμετανοήτων αιρετικών Παπικών, Προτεσταντών, Μονοφυσιτών συνεώρτασαν, συμπροσευχήθησαν, συλλειτούργησαν, άλληλοευλογήθησαν, καί όλα αυτά άντίθετα πρός τήν όρθόδοξον πίστιν! Λάβετε ύπ’ όψιν σας, ότι ό άγιος Θεόδωρος ό Στουδίτης λέγει ότι οί έχοντες έκκλησιαστικήν κοινωνίαν μέ αιρετικούς, δέν λογίζονται πιστοί.

Τό πρόβλημα τής κοινωνίας

Β.  Κατόπιν όλων αύτών είναι σοβαρώτατον καί έπιτακτικώτατον τό ζήτημα τής κοινωνίας, εννοώ τήν σχέσιν τών ορθοδόξων πιστών έναντι τών οίκουμενιστών έπισκόπων καί Ιερέων. Πολλοί όρθόδοξοι χριστιανοί εύρίσκονται σέ άπορία. Δέν γνωρίζουν τί νά κάνουν καί εξακολουθούν έκκλησιαζόμενοι σέ ναούς, όπου λειτουργούν κληρικοί οίκουμενισταί. "Αλλοι πάλιν γνωρίζοντες βαθύτερον τό θέμα καί έπιθυμούντες νά όρθοδοξούν, όχι μόνον θεωρητικώς άλλά καί πρακτικώς καί μέ συνέπεια, άποτειχίζονται έκ τών οίκουμενιστών καί έκκλησιάζονται σέ ναούς πού λειτουργούν Ιερείς όχι οίκουμενισταί, άλλά ορθόδοξοι, οι όποιοι πολεμούν καί αναθεματίζουν τόν Οίκουμενισμόν, είτε οί κληρικοί αυτοί είναι Έλληνες, είτε Ρώσοι της Διασπορας κ.λπ., άρκεϊ νά είναι πραγματικοί ’Ορθόδοξοι. Πώς τό βλέπετε αύτό;

Μ. ’Αδελφέ μου, ύποστηρίζω ότι καλώς πράττουν όλοι έκεϊνοι πού άπομακρύνθησαν από τούς αίρετικούς καί προδότας οικουμενιστάς, διότι ακριβώς αύτό κηρύσσει καί ή 'Αγία Γραφή καί οί Πατέρες... Λοιπόν οί ’Ορθόδοξοι πρέπει νά συντασσώμεθα μέ την ορθόδοξον πίστιν καί νά έχωμε κοινωνίαν μόνον μέ όρθοδόξους κληρικούς.

Β. Διερωτώμαι γιά ποιό λόγον έπικρατεΐ στίς ήμέρες μας τόσο φοβερή άδράνεια, τόση αφασία γιά τά θέματα τής πίστεως, άφασία πού άπό καιρό έχει περάσει πιά στήν περιοχή τής καταφρονήσεως τών ίερών καί όσιων, καί δέν ένδιαφέρονται νά διορθώσουν διά τού σωτηρίου ελέγχου καί τής καταλλήλου άντιδράσεως τούς κακοδόξους οικουμενιστάς;

Μ. "Ολοι οί πιστοί, κληρικοί καί λαϊκοί, άπό τήν στιγμήν πού θά πληροφορηθούν τήν κηρυττομένη κακοδοξίαν καθίστανται συνυπεύθυνοι μέ τόν αιρετικόν, έάν δέν κάνουν τό παν γιά νά τόν έπιστρέψουν στήν άλήθεια τής ’Ορθοδόξου τού Χριστού ’Εκκλησίας. "Η, έφ’ όσον παραμένει άμετανόητος, νά τόν άποβάλουν τό συντο μώτερον άπό τό σώμα της. Είναι άποκαρδιωτική ή άδρά νεια καί συνοδοιπορία τόσων καί τόσων καθησυχαστών, οί όποιοι ένώ στηλιτεύουν τούς προδότας, δέν άποχωρί ζονται άπ’ αύτών!

Διακηρύσσουν ότι λύκοι βαρείς μέ ένδυμα προβάτου κατέχουν τούς πατριαρχικούς θρόνους καί τούς περισσότέρους Μητροπολιτικούς, άλλά δέν άπομακρύνονται άπ’ αυτών, ούτε καί τά λογικά πρόβατα, τά αισθανόμενα την παρουσίαν των λύκων, άφήνουν νά άποτειχισθοΰν, άλλα καί παροτρύνουν νά μείνουν εις την τάξιν τού ποιμνίου μαζί μέ τούς λύκους!... Μακρυά από τούς χριστοκαπήλους, χριστεμπόρους καί προδότας της πίστεως! Ύπακοή στους οίκουμενιστάς ίσοδυναμεΐ μέ παρακοή πρός τούς θεοφόρους πατέρας καί συνεπώς απείθεια πρός τό "Αγιον Πνεύμα διά τού όποιου έλάλησαν οί Πατέρες. "Αλλως τε πώς θά φανή ή διαφορά μεταξύ εκείνων πού προδίδουν καί έκείνων πού δέν προδίδουν, έάν καί οί μέν καί οί δέ συμπροσεύχωνται καί συλλειτουργούν;

Μέ τέτοιους βοηθούς πού συλλειτουργούν καί τόν μνημονεύουν ό Βαρθολομαίος, προχωρεί άνεμπόδιστα. "Ακούσε άδελφέ μου, τήν ευθύνην πού έχουν σήμερον οί προσφέροντες στην νεότητα πορνό καί ναρκωτικά, τήν ιδίαν έχουν καί οί σιωπώντες καί μνημονεύοντες τούς ψευδεπισκόπους τού ΟΙκουμενισμοϋ. Καί άς έχωμε ύπ’ δψει μας ότι μνημόσυνον σημαίνει έκκλησιαστικήν κοινωνίαν.

Β. Τό άσχημο είναι ότι μερικοί κληρικοί δέν θέλουν νά παραδεχθούν ότι δέν πηγαίνουν καλά. "Οχι μόνον άρνούνται τόν δίκαιον έλεγχον, αλλά χαρακτηρίζουν ώς φανατικόν καί άδιάκριτον καί «έκτος Εκκλησίας» τόν έλέγχοντα.

Μ. Μά αυτό άκριβώς θέλει καί ό κάθε πραγματικά ’Ορθόδοξος χριστιανός• θέλει νά είναι εκτός μιας τέτοιας Εκκλησίας πού δέν παραδέχεται τήν μοναδικότητά της, άλλ’ αγκαλιάζει ώς «άδελφή ’Εκκλησία» τήν παπωσύνην, τό ταμεϊον αύτό τών αιρέσεων.

Β.  Πώς άναπαύουν τήν συνείδησίν των οί κληρικοί αύτοί, άλλά καί τούς πιστούς πού άνησυχούν;

Μ.  ’Αδελφέ μου, έχουν βρή ένα κακόηχον τροπάριον. ’Αργότερα, λέγουν, θά άντιδράσωμεν   όταν θά έλθη ό κατάλληλος καιρός. Μέχρι τώρα έλεγαν, άν γίνη συλλειτουργό μέ τόν πάπαν, θά διαχωρίσωμεν τίς εύθϋνες μας  κατόπιν άλλαξαν τό χρονικόν σημεΐον άντιδράσεως. Τώρα λέγουν ότι θά άντιδράσουν άν ό Βαρθολομαίος τολμήση καί άλλάξη τό Πασχάλιον... Αί συναθροίσεις των Θρησκειών σκοπεύουν εις την κατάργησιν της ’Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τόν ’Οκτώβριον τοϋ 1996 συνήλθον εις τήν Ρώμην 200 εκπρόσωποι 12 διαφορετικών θρησκειών, μεταξύ τών όποιων καί ό έκπρόσωπος τοϋ πα τριάρχου Βαρθολομαίου Μητροπολίτης Ελβετίας κ. Δαμασκηνός... Εις αυτήν τήν δαιμονικήν συνάθροισιν παρέστησαν άκόμη καί πυρολάτραι Σατανισταί καί μετεμψυχωταί μάγοι τοϋ Βούδα. Καί τώρα τίθεται τό ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν νά μνημονεύεται ένας πατριάρχης πού συμμετέχει δι’ εκπροσώπου του εις σατανικός συναθροίσεις;

Ή κατάκριτος ένότης...

Β. Μερικοί κληρικοί λέγουν ότι θά άντιδράσουν άλλά αργότερα, όταν θά έλθη κατά τήν γνώμην των ό κατάλληλος καιρός. "Οταν π.χ. τολμήσουν τήν άλλαγήν τοϋ Πασχαλίου πού συζητειται ή κάτι άλλο. Καί ερωτώ: Ποιος τούς έγγυαται ότι θά ζήσουν μέχρι τότε, ή ότι μέ τήν τακτική τους αυτή, έξασφαλίζουν τήν σωτηρία των, άφοϋ γίνονται αιτία νά προχωρή ή παναίρεσις τοϋ οίκουμενισμοϋ καί νά χάνωνται ψυχαί;

Μ.  "Εχετε δίκηο. "Αλλως τε όταν ό Κύριος είπε, αυτός πού θά φανή πιστός εις τό ολίγον, θά φανή πιστός καί εις τό πολύ, αυτό δέν ήθελε νά διδάξη; "Οτι δηλαδή μόνον αύτός πού πολεμά άμέσως χωρίς άναβολή, τό οίοδήποτε κακό, θά φανη τελικά νικητής τού κακού; Έπ’ αύτοΰ προσέξατε τί λέγει ό άγιος Χρυστόστομος: «Διότι έάν οί τολμώντες νά καταργήσουν τούς θείους θεσμούς καί παραδόσεις, έστω καί κατά μικρόν, έδέχοντο εγκαίρως τόν αρμόδιον έλεγχον, δέν θά έγίνετο ή παρούσα συμφορά, ούτε θά κατελάμβανε τήν Εκκλησίαν τέτοιος χειμώνας. Καί τούτο, διότι ό άνατρέπων καί τό έλάχιστον τής ορθής πίστεως, καταστρέφει τό όλον».

Δυστυχώς, αδελφέ μου, έχουν δημιουργήσει μίαν έκκλησιολογίαν κατά τήν όποιαν ήμπορεΐ ό έπίσκοπος νά έχη διαφορετικήν πίστιν άπό τόν πατριάρχην του καί ό Ιερέας διαφορετικήν πίστιν άπό τόν επίσκοπόν του, καί αύτό νά μή γίνεται αιτία σχίσματος, προκειμένου νά διατηρηθή ή ένότης! ’Αλλά μιά τέτοια ένότης δέν είναι τού Θεού, είναι τής παπωσύνης, άνευ αλήθειας καί άνευ Πνεύματος αγίου.

Β. Διερωτώμαι: τί συμβαίνει μέ τούς ρασοφόρους έκείνους πού είναι όρθόδοξοι, καί έχουν μόρφωσιν καί φήμην ώς πνευματικοί πατέρες, ως άνθρωποι τής προσευχής, όλοι αύτοί δέν θά έπρεπε νά σαλπίσουν συναγερμόν, ώστε νά καταλάβουν τά λογικά πρόβατα τόν κίνδυνον;

Μ. Συμβαίνει τό έξής. Αύτοί αναπαύονται στήν προσευχή μέ τό κομβοσχοίνι τους. Αδιαφορούν γιά τό τί γίνεται γύρω τους, γιά τό ποιούς μνημονεύουν• γιά τό τί λέγουν σχετικώς οί ί. Κανόνες γιά κείνους πού κρατούν μιά τέτοια στάσι σέ καιρό κηρυσσομένης αίρέσεως, όπως σήμερα...

Αν την ίδια στάσι πού κρατούν σήμερα οί ’Ορθόδοξοι αυτοί, πού μνημονεύουν οίκουμενιστάς έπισκόπους, την κρατούσαν στήν εποχή τους καί ό Μ. ’Αθανάσιος, ό άγ. Μάξιμος, ό άγ. Θεόδωρος ό Στουδίτης, οί λαμπροί αυτοί όμολογηταί, ή ακόμη καί οί έπί Βέκκου μαρτυρήσαντες Αγιορείτες Πατέρες, θά είχαμε έμείς σήμερα ’Ορθοδοξία;

Στίς ήμέρες μας αύτοί πού μνημονεύουν οίκουμενιστάς έπισκόπους, κρατούν θέσιν θεατού καί μόνον. Θεατού βυθισμένου στόν κόσμον του, στίς απόψεις του, στόν ανθρώπινο νού του. "Ομως οί ιεροί  Κανόνες καί οί άγιοι τής τού Χριστού ’Εκκλησίας, προτρέπουν τόν εύσεβή κλήρον καί λαόν, νά φεύγουν άμέσως μακρυά από τόν ποιμένα πού θά κακοδοξούσε, γενόμενος ούτω λύκος αντί καλού ποιμένος. Ό άγιος Μάξιμος ό 'Ομολογητής λέγει ότι «κανείς νά μή νοθεύη τόν λόγον τού Θεού καί νά μήν άποκρύπτη τήν αλήθειαν, γιά νά μή γίνη ύπόδικος διά τήν παράβασιν τού λόγου τού Θεού».

Β. Δηλαδή ή Εκκλησία τούς έκανε έπισκόπους διά νά διδάξουν καί φυλάξουν τόν λόγον τής αλήθειας της ακέραιον καί άνόθευτον, κρατώντας συγχρόνως τά πρόβατά της μακράν άπό τά λιβάδια των αιρετικών, καί αύτοί τά έγκαταλείπουν άπροστάτευτα μέχρι τό στόμα τού λύκου! Πότε θά άντιληφθοΰν όλοι αυτοί, ότι ένα ΟΧΙ στήν αϊρεσι αξίζει περισσότερο άπό κάθε ιεραποστολική δράσι καί ότι γι’ αυτό τό ΟΧΙ έφόρεσαν τό ράσο;

Μ. Οί ποιμένες τής Εκκλησίας πρέπει νά άντιληφθούν τήν φοβερή ευθύνη τους καί νά άποφασίσουν νά δώσουν τό παρόν εις τό ώραϊον μέτωπον τής ομολογίας καί ν’ άναδειχθούν στρατιώται τής άληθείας πρός δόξαν τού Χριστού καί τής ’Ορθοδοξίας καί σωτηρία τού λαού.

Εκκλησιαστική κοινωνία μετά των αιρετικών δεν είναι αρετή• είναι αμαρτία ίση πρός μοιχείαν κατά τόν άγιον Θεόδωρον Στουδίτην. Διά ταΰτα, ούδεμία κοινωνία μέ τους αιρετικούς. «Αρνησις μέχρι θανάτου.»

Εις τάς ήμέρας μας ό παπισμός άνεγνωρίσθη υπό τοΰ Οικουμενικοί) πατριαρχείου  μέ τήν ανοχή καί των άλλων ’Ορθοδόξων Εκκλησιών  «ώς σεβασμία άδελφή Εκκλησία». Ποιος; ό παπισμός! Ό δε πάπας ώς πρώτος έπίσκοπος ολοκλήρου της Εκκλησίας τοΰ Χρίστου! Παρά ταϋτα, ποιμένες καί ποιμαινόμενοι εκ τών ’Ορθοδόξων, αγωνίζονται ποιος θά φανή άπαθέστερος καί εΰγενέστερος στό ξεπούλημα τής ’Ορθοδοξίας. Καί ας διαμαρτύρεται ό άγιος Μάξιμος ό 'Ομολογητής γράφων, ότι πάσα αποδοχή τών αιρετικών, ισοδύναμεί πρός προδοσίαν τής πίστεως. Καί ότι ή άγάπη πρός άμετανοήτους αιρετικούς άποτελεϊ «μισανθρωπίαν»! (7 Φεβρ. 1997).(«Αγιορείτης», Άπρ. '97)

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: