ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ
ΨΥΧΗΣ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ κ. ΔΑΝΙΗΛ
Κατά τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν καλούμεθα νά ἐργασθῶμεν
φιλοτίμως, περιχαρῶς καί προθύμως. Κύριος σκοπός αὐτῆς τῆς πνευματικῆς ἐργασίας
εἶναι ἡ φροντίδα τῆς ψυχῆς.
Θά ἐλέγαμεν, παραφράσσοντες τό γνωστόν ἀπολυτίκιον πού
ψάλλεται πρός τιμήν ὁσίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν, ὅτι ἡ προτροπή τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας
εἶναι: «Παρορᾶτε σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθε ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου».
Ἔτσι λοιπόν, ἄς περιστραφῆ ὁ λόγος μας περί τήν ἐπιμέλειαν τῆς ψυχῆς.
«Ρίζα τῶν περί τόν βίον πλημμελημάτων ἐστίν ἡ περί ψυχῆς
ἀμεριμνία», λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος.
Καί ὁ Μ. Βασίλειος: «Μή τοίνυν ἀμεριμνομεν τῆς ψυχῆς».
§ 1. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΨΥΧΗ
Κατά τήν διδασκαλίαν τῆς Γραφῆς καί τῆς Ἐκκλησίας μας,
ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπον. Τόν ἐδημιούργησε κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν
Δαμασκηνόν, «ἄκακο, εὐθύ, ἐνάρετο, ἄλυπο, ἀμέριμνο, λαμπρυνόμενο ἀπό κάθε ἀρετή,
στολισμένο μέ ὅλα τά ἀγαθά... ἐπόπτη τῆς ὁρατῆς, μύστη τῆς νοητῆς, βασιλέα τῶν ὅσων
βρίσκονται στή γῆ, βασιλευόμενο ἀπό πάνω, ἐπίγειο καί οὐράνιο, πρόσκαιρο καί ἀθάνατο,
ὁρατό καί νοούμενο, μέσον μεγαλείου καί ταπεινότητος, τόν ἴδιο Πνεῦμα καί σάρκα,
σάρκα γιά τήν ἔπαρση, πνεῦμα γιά τήν Χάρη. Τό πρῶτο γιά νά πάσχει ἀπό τήν σάρκα
καί νά θυμᾶται καί νά διαπαιδαγωγεῖται, καί τό δεύτερο γιά νά μένει μέ τήν Χάρη
στόν Θεό καί νά δοξάζει τόν εὐεργέτη. Νά φιλοτιμεῖται γιά τό μεγαλεῖο, νά περνᾶ
ἐδῶ τήν ζωή του, δηλαδή τήν παροῦσα τήν φάση, κι᾽ ἀλλοῦ νά ἐξέρχεται στόν μέλλοντα
αἰώνα, καί - πέρας τοῦ μυστηρίου - νά θεώνεται μέ τήν τάση πρός τόν Θεό. Νά θεώνεται
ὅμως μέ τήν μετοχή στή θεία λάμψη κι᾽ ὄχι νά μεταβαίνει στή θεία οὐσία» (Ἔκδοσις
ἀκριβής. Περί ἀνθρώπου).
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ by Nikolaos on Scribd
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου