Α’ Παιδικοί και νεανικοί χρόνοι

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Μέρος Πρώτον Βίος και Διδασκαλία Αγίου Σιλουανού
Α’  Παιδικοί και νεανικοί χρόνοι

Η ζωή του μακαρίου Γέροντος Σιλουανού εξωτερικώς παρουσιάζει ολίγον ενδικαφέρον  Μέχρι   της   στρατιωτικής   αυτού   θητείας,   ζωή   πτωχού   ρώσου χωρικού· κατά την διάρκειαν αυτής υπηρεσία εις τους κατωτέρους βαθμούς, ύστερον δε, επί ήμισυ σχεδόν αιώνα, μονότονος μοναστηριακή ζωή απλού μοναχούΤο αρχείον της Μονής αναγράφει περί αυτού τα εξής: «Μεγαλόσχημος Πατήρ Σιλουανός, ο κατά κόσμον Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ, χωρικός εκ της διοικήσεως Ταμπώφ, επαρχίας Λεμπεντίσκ, χωρίον Σόβσκ Εγεννήθη το  Εις τον Άθωνα προσήλθε το  Έλαβε τον μανδύαν εν έτει  Το μέγα σχήμα εν έτει  Διήλθε διακονίας: εις τον Μύλον, εις το μετόχιον της Καλαμαρίας (κτήμα της Μονής εκτός του Άθωνος), εις το Παλαιόν Ρωσικόν, Οικονόμος Ετελεύτησε την /ην Σεπτεμβρίου  Από του «εγεννήθη» έως του «ετελεύτησε» το παν είναι πτωχόν, και μάλλον μικρού ενδιαφέροντος Να εγγίσωμεν δε την εσωτερικήν ζωήν του ανθρώπου ενώπιον του Θεού είναι αδιακρισία Να διανοίξωμεν εις τας πλατείας του κόσμου την «βαθείαν» καρδίαν του Χριστιανού αποτελεί σχεδόν ιεροσυλίαν



Πεπεισμένοι εν τούτοις ότι ο Γέρων μεταστάς νυν εκ του κόσμου ως νικητής του κόσμου ήδη ουδέν φοβείται, ουδέν δύναται πλέον να διαταράξη  την αιωνίαν εν τω Θεώ ανάπαυσιν αυτού, επιτρέπομεν εις εαυτόν την απόπειραν να διηγηθή έστω και ολίγα τινά εκ της εξόχως πλουσίας και βασιλικώς υψηλής βιοτής αυτού, αποβλέποντες εις την ωφέλειαν εκείνων των ολίγων, οίτινες ωσαύτως ελκύονται προς την θείαν ταύτην ζωήν Πεδίον του πνευματικού αγώνος δι’ έκαστον άνθρωπον είναι πρωτίστως η εαυτού καρδία Όστις δε αγαπά να εισέρχηται εις αυτήν κατανοεί τον λόγον του προφήτου Δαβίδ: «Προσελεύσεται άνθρωπος και καρδία βαθεία» (Ψαλμ ξγ’ ) Η γνησία εν Χριστώ ζωή ρέει εκεί, εν τη βαθεία καρδία, κεκρυμμένη ουχί μόνον από των ξένων βλεμμάτων, αλλ’ εν τω πληρώματι αυτής και από αυτού του ιδίου του ανθρώπου Όστις εισήλθεν εις τον μυστικόν τούτον νυμφώνα, ούτος αναμφιβόλως κατελήφθη υπό αφράστου εκπλήξεως προ του μυστηρίου της υπάρξεως Όστις κεκαθαρμένη διανοία παρεδόθη εις την εντατικήν παρατήρησιν της βαθείας αυτού καρδίας, ούτος κατανοεί ότι είναι αδύνατον να παρακολουθήση πλήρως την ροήν της ιδίας ζωής, έστω και επί βραχύ τι χρονικόν διάστημα  Ούτος  συνειδητοποιεί  το  αδύνατον  να  συλλάβη  την  πορείαν  της πνευματικής ζωής της καρδίας, το βάθος της οποίας έρχεται εις επαφήν μετ’ εκείνου του Είναι, ένθα δεν υπάρχουν πλέον πορείαι Εν τούτοις αυτός ακριβώς ο σκοπός προβάλλεται ενώπιον ημών εν τη παρούση βιογραφία: να διαζωγραφήσωμεν την εσωτερικήν πορείαν της ανόδου ενός μεγάλου ασκητού
Ουχί· ημείς δεν θα θέσωμεν προ ημών ανεκπλήρωτον σκοπόν Μόνον εν μέρει θα εγγίσωμεν εκείνα τα στάδια της ζωής αυτού, άτινα γνωρίζομεν ακριβέστερον Έτι ατοπωτέραν θεωρούμεν πάσαν απόπειραν επιστημονικής ψυχαναλύσεως, διότι, εκεί όπου ενεργεί ο Θεός, αργεί η επιστήμη Εκ του μακρού βίου του Γέροντος διετηρήσαμεν πλέον εναργώς εν τη μνήμη  γεγονότα  τινά  ενδεικτικά  της  εσωτερικής  ζωής,  συνάμα  δε  και  της «ιστορίας» αυτού Το πρώτον εξ αυτών αναφέρεται εις την πολύ μικράν ηλικίαν αυτού, ότε δεν ήτο πλέον των τεσσάρων ετών Ο πατήρ αυτού, ως και πολλοί άλλοι ρώσοι χωρικοί, ηγάπα να φιλοξενή τους οδοιπόρους Εορτάσιμον τινα ημέραν μετ’ ιδιαιτέρας χαράς προσεκάλεσεν εις την οικίαν αυτού πλανόδιόν τινα πωλητήν βιβλίων Ήλπιζε να μάθη παρ’ αυτού, ανθρώπου «εγγραμμάτου», ενδιαφέρον τι νέον, διότι εθλίβετο δια το «σκότος» αυτού και είχε μεγάλην δίψαν και ζήλον προς μάθησιν και γνώσιν Προσέφερε τέϊον και φαγητόν εις τον ξένον Ο μικρός Συμεών μετά παιδικής περιεργείας ατένιζεν εις αυτόν και ήκουε προσεκτικώς την συνομιλίαν Ο βιβλιοπώλης απεπειράτο να αποδείξη εις τον πατέρα ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός και ότι εν γένει Θεός δεν υπάρχει Τον μικρόν Συμεών ιδιαιτέρως εξέπληξαν οι λόγοι: «Πού είναι λοιπόν αυτός ο Θεός»; Εσκέφθη: «Όταν μεγαλώσω, θα περιέλθω όλην την γην προς αναζήτησιν του Θεού» Ότε ανεχώρησεν ο ξένος, ο μικρός Συμεών είπεν εις τον πατέρα: «Εσύ διδάσκεις   εμέ   να   προσεύχωμαι,   και   αυτός   λέγει   ότι   Θεός   δεν   υπάρχει» Απήντησεν ο πατήρ: «Ενόμισα ότι ούτος ήτο σπουδαίος άνθρωπος, αλλ’ απεδείχθη ανόητος Μη ακούης αυτού» Η απάντησις όμως του πατρός δεν εξήλειψεν από της ψυχής του παιδίου την αμφιβολίαν
Παρήλθον  έκτοτε  έτη  πολλά  Ο   Συμεών  εγένετο  μεγαλόσωμος  και δυνατός νεανίας και ειργάζετο ουχί μακράν του χωρίου αυτών, εις το κτήμα του πρίγκιπος Τρουμπετσκόη, όπου ο πρεσβύτερος αδελφός αυτού είχεν αναλάβει την ανέγερσιν οικοδομής τινος Ειργάζοντο συνεταιρικώς· ο Συμεών ως ξυλουργός Το συνεργείον είχεν ως οικονόμον απλήν τινα χωρικήν Αύτη μετέβη ποτέ εις προσκύνημα και συν τοις άλλοις επεσκέφθη τον τάφον σπουδαίου τινός ασκητού, του εγκλείστου Ιωάννου Σεζένωφ  (‐) Ότε επέστρεψε, διηγείτο τον άγιον βίον του εγκλείστου και ότι θαύματα ενεργούνται επί του τάφου αυτού Τινές των παρισταμένων ηλικιωμένων εργατών επεβεβαίωσαν τας διηγήσεις περί των θαυμάτων, άπαντες δε συνεφώνησαν ότι ο Ιωάννης ήτο άγιος άνθρωπος
Ακούων ταύτα ο Συμεών εσκέφθη: «Εάν ούτος είναι άγιος, άρα ο Θεός είναι μεθ’ ημών, και δεν είναι αναγκαίον να περιοδεύσω όλον τον κόσμον προς αναζήτησίν Αυτού» Και δι’ αυτής της σκέψεως η νεανική αυτού καρδία επυρώθη εξ αγάπης προς τον Θεόν Καταπληκτικόν   γεγονός!   Από   της   ηλικίας   των   τεσσάρων   έως   των δεκαεννέα ετών διετηρήθη ο λογισμός, τον οποίον έσπειρεν εις την ψυχήν του παιδίου ο πλανόδιος εκείνος πωλητής βιβλίων Ο λογισμός ούτος, ως φαίνεται, έθλιβεν αυτόν παραμένων άλυτος εν τω βάθει της ψυχής αυτού, και ιδού, ελύθη δια τοιούτου παραδόξου και, φαινομενικώς, αφελούς τρόπουΗ χαρά του Συμεών ήτο μεγάλη, διότι επανεύρε την πίστιν, και ο νους αυτού προσεκολλήθη εις την μνήμην του Θεού και προσηύχετο πολύ μετά δακρύων Τότε δε παρετήρησεν εσωτερικήν τινα μεταβολήν και ησθάνθη πόθον δια τον μοναχισμόν και, ως έλεγεν ο ίδιος ο Γέρων, ήρχισε να βλέπη τας νεαράς θυγατέρας του πρίγκιπος μετ’ αγάπης μεν αλλ’ ως αδελφάς, άνευ επιθυμίας, ενώ πρότερον ηνωχλείτο εκ της παρουσίας αυτών Κατ’ εκείνον τον καιρόν εζήτησεν ευχήν παρά του πατρός αυτού, όπως αναχωρήση δια την Μεγάλην Λαύραν   του   Κιέβου   Όμως   ο   πατήρ   αυτού   απήντησε   κατηγορηματικώς:
«Υπηρέτησον   πρώτον   την   στρατιωτικήν   σου   θητείαν,   και   ύστερον   είσαι ελεύθερος να υπάγης»
Διήλθε τρεις μήνας εις τοιαύτην ασυνήθη κατάστασιν ο Συμεών Κατόπιν η χάρις αύτη εγκατέλειψεν αυτόν,  και επέστρεψεν ούτος εις τας φιλίας μετά των συνομηλίκων αυτού, ήρχισεν εκ νέου τους περιπάτους μετά των νεανίδων του χωρίου, έπινε βότκαν, έπαιζεν ακκορντεόν και εν γένει έζη καθ’ όν τρόπον και οι άλλοι νεαροί του χωρίου
Νέος, δυνατός, ωραίος, τότε δε και εύπορος, ο Συμεών απελάμβανε την ζωήν Εν τω χωρίω ηγάπων αυτόν δια τον ειρηνικόν και εύχαριν χαρακτήρα αυτού, αι δε νεάνιδες προσέβλεπον εις αυτόν ως προς επίζηλον σύζυγον Ο ίδιος εθέλθη υπό τινος, και πριν ή τεθή θέμα γάμου, θερινήν τινα νύκτα συνέβη μετ’ αυτών το «σύνηθες»
Αξιοσημείωτον είναι ότι την επομένην πρωΐαν, ενώ ειργάζετο μετά του πατρός αυτού, εκείνος είπεν εις αυτόν ηπίως:
«Πού ήσο χθες, τέκνον μου; Εθλίβετο η καρδία μου»
Οι μειλίχιοι ούτοι λόγοι του πατρός ενετυπώθησαν βαθέως εις την ψυχήν του Συμεών και βραδύτερον, ότε ενεθυμείτο αυτούς, έλεγεν:
«Εγώ εις το μέτρον του πατρός μου δεν έφθασα Εκείνος ήτο εντελώς αγράμματος·  και  το  “Πάτερ  ημών”  εισέτι  απήγγειλλεν  εσφαλμένως· έμαθεν αυτό εξ ακοής εν τω ναώ, αλλ’ ήτο πράος και σοφός άνθρωπος»
Η οικογένεια αυτών ήτο πολυμελής: ο πατήρ, η μήτηρ, πέντε υιοί και δύο θυγατέρες Έζων ηγαπημένοι Οι πρεσβύτεροι υιοί ειργάζοντο μετά του πατρός Ημέραν τινά, κατά τον θερισμόν, ήτο η σειρά του Συμεών να ετοιμάση το γεύμα Ούτος δεν ενεθυμήθη ότι ήτο ημέρα Παρασκευή και έβρασε χοιρινόν κρέας και έφαγον πάντες Παρήλθεν ήμισυ έτος Τον χειμώνα, κατά τινα εορτήν, ο πατήρ λέγει εις τον Συμεών μετά προσηνούς μειδιάματος
‐ Ενθυμείσαι, τέκνον μου, ότι έδωκας εις εμέ να φάγω χοιρινόν κρέας εις τον αγρόν; Ήτο Παρασκευή· πίστευσον, έτρωγον τούτο ως να ήτο πτώμα
‐ Και δια τί τότε ουδέν είπες;
 ‐ Δεν ήθελον, τέκνον μου, να προκαλέσω ταραχήν εις σε
Διηγούμενος ο Γέρων παρόμοια γεγονότα εκ της ζωής αυτών εν τω οίκω
του πατρός αυτού προσέθετεν:
«Ιδού, τοιτούτον γέροντα θα ήθελον να έχω: Ποτέ δεν ηρεθίζετο και ήτο πάντοτε πράος και συνετός Σκέφθητε, υπέμενεν ήμισυ χρόνον, και εύρε την κατάλληλον στιγμήν, ώστε και να διορθώση και να μη ταράξη εμέ»
Ο Γέρων Σιλουανός ήτο ανήρ εξαιρέτου φυσικής δυνάμεως, ως μαρτυρούν συν τοις άλλοις και τα κατωτέρω γεγονότα
Ήτο εισέτι νέος, προ της στρατιωτικής αυτού θητείας, ότε ημέραν τινά του Πάσχα, μετά τι πλούσιον γεύμα, ανεχώρησαν οι αδελφοί αυτού, ίνα επισκεφθούν φίλους, ούτος δε παρέμεινεν εν τη οικία Η μήτηρ αυτού ηρώτησεν, εάν ήθελεν ολίγα ωά Δεν ηρνήθη Αύτη έβρασε πλήρη χύτραν, πεντήκοντα περίπου ωών, και ούτος έφαγε πάντα ταύτα
Εκείνον τον καιρόν, ότε ειργάζετο μετά των αδελφών αυτού εις το κτήμα του πρίγκιπος Τρουμπετσκόη, ενίοτε, κατά τας εορτάς μετέβαινεν εις την ταβέρναν Συνέβαινε να πίνη εις μίαν νύκτα έως τρία λίτρα βότκας, πλην όμως δεν εμέθυεν
Άλλοτε πάλιν, ενώ ευρίσκετο εις αυλήν πανδοχείου, ότε ενέσκηψε δριμύ ψύχος, μετά θερμοτέρας τινάς ημέρας κατά τας οποίας ετήκετο η χιών, είς των διανυκτερευσάντων  εκεί  ήθελε  να  αναχωρήση  Μετέβη  ίνα  ζεύξη  τον  ίππον, αλλά ταχέως επέστρεψε λέγων:
‐ Συμφορά! Πρέπει να αναχωρήσω, αλλά δεν δύναμαι Ο πάγος εκάλυψε
τας οπλάς του ίππου και εκ του πόνου δεν αφίνει να αποσπάσω τον πάγον
Ο Συμεών λέγει εις αυτόν:
‐ Ας υπάγωμεν, θα σε βοηθήσω
Εν τω σταύλω εκράτησεν ισχυρώς τον λαιμόν του ίππου  και λέγει εις τον χωρικόν: «Σπάζε» Ο ίππος ίστατο ακίνητος και ο χωρικός ηδυνήθη να σπάση τον πάγον και να αναχωρήση
Ο Συμεών δια γυμνών χειρών ηδύνατο να μεταφέρη σιδηράν χύτραν, πλήρη ζέοντος ζωμού, εκ της εστίας εις την τράπεζαν, πέριξ της οποίας εγευμάτιζε το συνεργείον Ηδύνατο δια της πυγμής αυτού να θραύση σανίδα ικανού πάχους και να άρη μεγάλα βάρη Είχε σπανίαν αντοχήν και εις τον καύσωνα και εις το ψύχος Ηδύνατο να τρώγη πολύ και να εργάζηται πολύ
Η φυσική όμως αύτη δύναμις, ήτις βραδύτερον θα εχρησίμευεν εις αυτόν δια  την  επιτέλεσιν  πολλών  εξαιρέτων  ασκήσεων,  εγένετο  κατ’  εκείνον  τον καιρόν αιτία της μεγαλυτέρας αμαρτίας αυτού, δια την οποίαν προσέφερεν ούτος άκραν μετάνοιαν
Ημέραν τινά, ότε το χωρίον εώρταζε τον πολιούχον αυτού, ο Συμεών μετά τινος φίλου περιεπάτει επί της οδού παίζων ακκορντεόν Δύο αδελφοί, οι υποδηματοποιοί του χωρίου, ήρχοντο προς αυτούς εκ της αντιθέτου κατευθύνσεως Ο πρεσβύτερος εξ αυτών, άνθρωπος τεραστίου ύψους και δυνάμεως, προσέτι δε και μέγας σκανδαλοποιός, διετέλει εν ευθυμία Ότε επλησίασαν, απεπειράτο εμπαικτικώς να αρπάξη το ακκορντεόν εκ των χειρών του Συμεών, όστις όμως κατώρθωσε να δώση τούτο εις τον σύντροφον αυτού Εστάθη κατά πρόσωπον του υποδηματοποιού και προσεπάθησε να πείση αυτόν «να βαδίση τον δρόμον του» Ούτος όμως επιθυμών, ως φαίνεται, να δείξη την ανωτερότητα αυτού ενώπιον όλων των νεαρών του χωρίου, εις τοιαύτην μάλιστα ημέραν, καθ’ ήν όλαι αι νεάνιδες ήσαν έξω των οικιών και παρηκολούθουν μετά γέλωτος την σκηνήν, επετέθη κατά του Συμεών Ιδού πώς διηγείτο περί τούτου ο ίδιος ο Γέρων:
«Κατ’ αρχάς εσκέφθην να υποχωρήσω, αλλ’ αμέσως, φοβούμενος τας ειρωνείας των νεανίδων, εκτύπησα αυτόν ισχυρώς εις το στήθος Το σώμα αυτού εξηκοντίσθη   μακράν απ’ εμού και έπεσεν ούτος βαρύς, ύπτιος εν τω μέσω της οδού Εκ του στόματος αυτού εξήρχοντο αφροί και αίμα Ετρομοκρατήθησαν άπαντες Εφοβήθην και εγώ Εσκέφθην: Εφόνευσα! Και έμεινα ακίνητος Εν τω μεταξύ  ο  νεώτερος  αδελφός του  υποδηματοποιού έλαβε  μεγάλην  πέτραν  και έρριψεν αυτήν κατ’ εμού Προσεπάθησα να αποφύγω αυτήν, αλλ’ η πέτρα εύρεν εμέ εις την ράχιν Τότε λέγω εις αυτόν: “Τί λοιπόν; Θέλεις να πάθης και συ το αυτό”;  Και  ώρμησα  κατ’  αυτού,  αλλ’  εκείνος  διέφυγεν  Ο  υποδηματοποιός έμεινεν επί πολλήν ώραν εξηπλωμένος επί της οδού Οι άνθρωποι έσπευσαν εις βοήθειαν, και έχεον επ’ αυτού ψυχρόν ύδωρ Παρήλθεν ημίσεια και πλέον ώρα, μέχρις ότου δυνηθή να ορθωθή Ωδήγησαν αυτόν μετά δυσκολίας εις την οικίαν αυτού Επί δύο σχεδόν μήνας παρέμεινε σοβαρώς άρρωστος, αλλ’ ευτυχώς επέζησεν· εγώ δε έπρεπε να προσέχω πανταχού: Τας νυκτερινάς ώρας οι αδελφοί του υποδηματοποιού και οι φίλοι αυτών ενήδρευον μετά ροπάλων και μαχαιρών εις τας γωνίας των οδών, αλλ’ ο Θεός διεφύλαξεν εμέ»
Ούτως, εν μέσω του σάλου της νεανικής ζωής, συν τω χρόνω ήδη κατεπνίγετο εν τη ψυχή του Συμεών η πρώτη θεία κλήσις προς τον μοναστικόν αγώνα Αλλ’ ο Θεός, Όστις εξέλεξεν αυτόν, εκ νέου εκάλεσεν αυτόν δι’ ενός οράματος
Ημέραν  τινά,  μετά  ουχί  σωφρόνως  κατεσπαταλημένον  χρόνον, απεκοιμήθη ούτος επ’ ολίγον, και εν καταστάσει ελαφρού ύπνου είδεν ότι όφις εισεχώρησε  δια  του  στόματος  εντός  αυτού  ησθάνθη  φοβεράν  αηδίαν  και ετινάχθη επάνω, οπότε ήκουσε τούτους τους λόγους:
«Κατέπιες κατ’ όναρ όφιν και ησθάνθης αποστροφήν Ομοίως και εις Εμέ δεν είναι αρεστόν να βλέπω τα έργα σου» (σ )
Ο Συμεών ουδένα είδεν, αλλ’ ήκουσε μόνον φωνήν τινα, ήτις κατά την γλυκύτητα και το κάλλος αυτής ήτο  όλως ασυνήθης Η δια της φωνής ταύτης προκληθείσα ενέργεια παρά την πραότητα και την γλυκύτητα αυτής συνεκλόνισεν αυτόν Ο Γέρων επίστευε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η φωνή αύτη ήτο φωνή Αυτής της Θεοτόκου Μέχρι του τέλους των ημερών αυτού ηυχαρίστει την Θεομήτορα, διότι δεν εβδελύχθη αυτόν, αλλ’ ηυδόκησεν η Ιδία όπως επισκεφθή και εγείρη αυτόν εκ της πτώσεως Έλεγε:
«Νυν βλέπω πόσον ο Κύριος και η Μήτηρ του Θεού σπλαγχνίζονται τον λαόν Σκέφθητε, η Θεομήτωρ κατέβη εκ των ουρανών, ίνα νουθετήση εμέ, ενώ ήμην νέος και εν αμαρτίαις»
Τον λόγον, δια τον οποίον δεν κατηξιώθη ούτος να ίδη την Δέσποιναν, απέδιδεν εις την ρυπαρότητα εντός της οποίας ευρίσκετο τότε Η Δευτέρα αύτη κλήσις, ήτις συνέβη ολίγον προ της στρατιωτικής αυτού θητείας, είχε πλέον αποφασιστικήν σημασίαν δια την εκλογήν της μελλοντικής αυτού πορείας Ως πρώτον αποτέλεσμα είχε την ριζικήν αλλαγήν της λαβούσης κακήν κατεύθυνσιν ζωής αυτού Ο Συμεών ησθάνθη βαθείαν αισχύνην δια το παρελθόν και έβαλεν αρχήν διακαούς μετανοίας ενώπιον του Θεού Η απόφασις, όπως, μετά το τέλος της στρατιωτικής αυτού θητείας, εισέλθη εις μοναστήριον, επέστρεψε μετά διπλής δυνάμεως Εγεννήθη εντός αυτού η πικρά γεύσις της αμαρτίας, ήτις ήλλαξε την στάσιν αυτού έναντι παντός πράγματος Η αλλαγή αύτη  εξεδηλούτο  ουχί  μόνον  εις  τας  προσωπικάς  ενεργείας  και  την συμπεριφοράν αυτού, αλλά και εις τας άκρως ενδιαφερούσας συνομιλίας αυτού μετά των ανθρώπων Ημείς, δυστυχώς, δυνάμεθα να διηγηθώμεν μόνον ολίγας εξ αυτών, ήτοι εκείνας αι οποίαι διετηρήθησαν εναργέστερον εν τη μνήμη ημών
Κατά τινα εορτήν εις το χωρίον είχον μουσικήν και χορούς Ο Συμεών παρετήρει μεσήλικά τινα εκ του ιδίου   χωρίου να παίζη ακκορντεόν και να χορεύη Τότε εκάλεσεν αυτόν και κατ’ ιδίαν ηρώτησε:
‐ Στέφανε, πώς δύνασαι να παίζης και να χορεύης; Δεν είναι αληθές ότι
εφόνευσας άνθρωπον;
Εφόνευσεν αυτόν είς τινα συμπλοκήν μεμεθυσμένων
Τότε ο Στέφανος ωδήγησε τον Συμεών κατά μέρος και λέγει εις αυτόν:
‐ Αληθώς, αλλά, ότε ήμην εν τη φυλακή, προσηυχήθην πολύ εις τον Θεόν να συγχωρήση εις εμέ την αμαρτίαν, και ο Θεός συνεχώρησεν αυτήν Δια τούτο νυν παίζω ησύχως
Ο Συμεών, όστις προσφάτως παρ’ ολίγον θα διέπραττε φόνον, κατενόησεν ότι δύναταί τις να εκζητήση παρά του Θεού άφεσιν αμαρτιών· ηννόησε την ειρήνην του συγκεχωρημένου φονέως Το γεγονός τούτο δεικνύει εμφανώς και την ευκρινή συνείδησιν της αμαρτίας, και την ισχυράν αίσθησιν της μετανοίας, και την βαθείαν θρησκευτικήν διαίσθησιν των ρώσων χωρικών
Άλλος τις νεαρός, ομοχώριος του Συμεών, είχε γνωριμίαν μετά τινος κόρης εκ γειτονικού χωρίου και κατέστησεν αυτήν έγκυον Βλέπων ο Συμεών ότι ο νέος δεν έδωκε και μεγάλην σημασίαν εις το γεγονός τούτο, απεπειράτο να πείση αυτόν όπως νυμφευθή αυτήν, λέγων ότι «άλλως θα είναι αμαρτία» Ο δε επί πολύ δεν συνεφώνει
Ότε  ηκούσαμεν  εκ  του  στόματος  του  Γέροντος  αυτήν  την  ιστορίαν,
ηρωτήσαμεν  αυτόν  δια  τί  και  ο  ίδιος  δεν  ενυμφεύθη εκείνην  την  κόρην,  την οποίαν εγνώρισεν Επί τούτου ο Γέρων είπεν:
‐ Ότε ηθέλησα να γίνω μοναχός, παρεκάλεσα πολύ τον Θεόν, ίνα οικονομήση ούτως το πράγμα, ώστε να δυνηθώ ησύχως να πραγματοποιήσω τον σκοπόν μου, και ο Θεός τα πάντα ετακτοποίησε κατ’ άριστον τρόπον Ότε ήμην εις τον στρατόν, έμπορος τις σιτηρών ήλθεν εις το χωρίον ημών, ίνα αγοράση σίτον Βλέπων την κόρην αυτήν  εις τινα χορόν, ότι ήτο εύμορφος και κομψή, καλλίφωνος και πολύ εύθυμος, ηγάπησε και ενυμφεύθη αυτήν Έζησαν ευτυχείς και απέκτησαν πολλά τέκνα
Ο Γέρων ηυχαρίστει θερμώς τον Θεόν, Όστις εισήκουσε της προσευχής αυτού, αλλά δεν επελάθετο του ανομήματος αυτού


Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ
Μετάφρασις εκ του ρωσικού υπό του ιδίου του συγγραφέως και του Ιερομ. Ζαχαρίου
Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας1999
Τίτλος πρωτοτύπου:
СТАРЕЦ СИЛУАН, ИЕРОМОН СОФРОНИЙ, Paris 1952.


Η  επεξεργασία, επιμέλεια και μορφοποίηση  κειμένου  και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο , για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο
©  ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: