Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Ο χρόνος της στρατιωτικής θητείας
Την στρατιωτικήν θητείαν εξετέλεσεν ο Συμεών εις την Πετρούπολιν, υπηρετών εις τάγμα σκαπανέων, ανήκον εις την Αυτοκρατορικήν Φρουράν Απελθών εις την θητείαν μετά ζώσης πίστεως και βαθέος αισθήματος μετανοίας δεν έπαυε να έχη μνήμην Θεού.Εις τον στρατόν ηγάπων αυτόν πολύ ως στρατιώτην πρόθυμον εις την υπηρεσίαν, ήσυχον, και ως άνθρωπον πάντοτε καλής συμπεριφοράς, οι δε σύντροφοι αυτού ως ευχάριστον και πιστόν φίλον Άλλως τε τούτο ήτο φαινόμενον ουχί σπάνιον εν τη Ρωσία, ένθα οι στρατιώται έζων ως αδελφοί.Την παραμονήν εορτής τινος ούτος και τρεις άλλοι φρουροί του ιδίου τάγματος ανεχώρησαν εις την πόλιν Κατέληξαν λοιπόν εις τι εκ των μεγάλων καπηλείων της πρωτευούσης, όπου υπήρχον πολλά φώτα και αντήχει δυνατή μουσική Παρήγγειλαν φαγητόν και βότκαν, και διελέγοντο μετ’ ευθυμίας Ο Συμεών μάλλον εσιώπα Είς εξ αυτών ηρώτησε:
‐ Συμεών, συνεχώς σιωπάς· τί σκέπτεσαι;
‐ Σκέπτομαι: Ημείς νυν ευρισκόμεθα εις την ταβέρναν, τρώγομεν, πίνομεν βότκαν, ακούομεν μουσικήν και διασκεδάζομεν, αλλ’ εις τον Άθωνα την ώραν αυτήν τελείται αγρυπνία και καθ’ όλην την νύκτα θα προσεύχωνται Τις εξ ημών εν τη Φοβερά Κρίσει θα δώση την πλέον ευπρόσδεκτον απολογίαν, εκείνοι ή ημείς;
Λέγει τότε ο άλλος:
‐ Τί άνθρωπος αυτός ο Συμεών! Ημείς ακούομεν μουσικήν και διασκεδάζομεν, και ο νους αυτού είναι εις τον Άθωνα και εις την Κρίσιν
Οι λόγοι του φρουρού δια τον Συμεών –«ο νους αυτού είναι εις τον Άθωνα και εις την Κρίσιν»– δυνατόν να ίσχυον ουχί μόνον δια την στιγμήν εκείνην, αλλά και δι’ όλην την περίοδον της στρατιωτικής αυτού υπηρεσίας Ότι εσκέπτετο τον Άθωνα φαίνεται, συν τοις άλλοις, και εκ του ότι πολλάκις έστελλεν εκεί χρήματα Ημέραν τινά μετέβη εκ του στρατοπέδου του Ουστιζόρσκ, ένθα εστρατοπέδευε το τάγμα αυτών κατά το θέρος, εις το ταχυδρομείον του χωρίου Κόλπινο, ίνα αποστείλη επιταγήν εις τον Άθωνα Επιστρέφων, ουχί μακράν του Κόλπινο, βλέπει αίφνης να τρέχη εναντίον αυτού μέγας λυσσών κύων Ότε ήδη επλησίασεν αυτόν και ήτο έτοιμος να ορμήση κατ’ αυτού, ούτος μετά φόβου ανεφώνησε: «Κύριε, ελέησον»! Ευθύς ως προέφερε την σύντομον ταύτην προσευχήν, δύναμίς τις απώθησε πάραυτα τον κύνα κατά μέρος, ως να προσέκρουσεν ούτος εις τι, και κατηυθύνθη προς το χωρίον, ένθα προεξένησε μεγάλην ζημίαν και εις τους ανθρώπους και εις τα κτήνη Το συμβόν τούτο βαθέως ενετυπώθη εις την καρδίαν του Συμεών, διότι ησθάνθη ζωηρώς την εγγύτητα του αντιλήπτορος Κυρίου και έτι ισχυρότερον προσεκολλήθη εις την μνήμην του ΘεούΚατά τον χρόνον της στρατιωτικής αυτού θητείας εφάνη εκ νέου η δύναμις των συμβουλών και της αγαθής επιδράσεως αυτού Ημέραν τινά βλέπει εις το κατάλυμα του λόχου στρατιώτην, όστις απεστρατεύθη, να κάθηται επί της στρωμνής αυτού τεθλιμμένος, έχων την κεφαλήν κεκλιμένην Ο Συμεών επλησίασε και λέγει εις αυτόν:
‐ Δια τί λυπείσαι και δεν χαίρεις ως και οι λοιποί, αφού αφυπηρέτησας και απέρχεσαι νυν εις τον οίκον σου;
‐ Έλαβον επιστολήν εκ των οικείων μου, λέγει ο στρατιώτης Γράφουν ότι κατά την περίοδον της απουσίας μου έτεκεν η σύζυγός μου! … Προς στιγμήν εσιώπησεν Ύστερον σείων την κεφαλήν μεθ’ ησύχου φωνής εν ή διεφαίνετο θλίψις, θυμός και προσβεβλημένος εγωϊσμός ανεφώνησε:
‐ Δεν γνωρίζω τί να ποιήσω … Ώ, φοβούμαι … τοσούτον, ώστε να μη θέλω να επιστρέψω εις τον οίκον μου
Ο Συμεών ηπίως ερωτά:
‐ Και συ κατ’ αυτόν τον καιρόν ποσάκις μετέβης εις καταγώγια;
‐ Ναι, υπήρξαν περιπτώσεις … απήντησεν ο στρατιώτης, ως να ενεθυμείτοτι
Ιδού λοιπόν και συ δεν ηδυνήθης να ανθέξης, λέγει ο Συμεών Αλλάνομίζεις ότι εις αυτήν ήτο εύκολον; … Συ είσαι εν ασφαλεία, είσαι ανήρ, αλλ’
εκείνη από πρώτης πτώσεως δύναται να πάθη τούτο … Σκέψου πού μετέβαινες!
… Συ έναντι αυτής είσαι πλέον ένοχος ή εκείνη … Συγχώρησον αυτήν Άπελθε εις τον οίκον σου, δέξαι το παιδίον ως ίδιον, και θα ίδης ότι τα πάντα θα αποβούν καλώς …
Διήλθον μήνες πολλοί Ο Συμεών έλαβεν ευχαριστήριον επιστολήν παρά
του στρατιώτου εκείνου Έγραφεν ότι, ότε επέστρεψεν εις τον οίκον, ο πατήρ και η μήτηρ αυτού υποδέχθησαν αυτόν «σκυθρωποί», ενώ η σύζυγος αυτού δειλή και τεταραγμένη ίστατο παρά την θύραν της οικίας, φέρουσα εν αγκάλαις το βρέφος Αλλ’ η ψυχή αυτού, από της στιγμής αφ’ ής ωμίλησεν εις αυτόν ο Συμεών, ήτο ήσυχος Εχαιρέτησε τους γονείς και χαίρων επλησίασε την σύζυγον, κατεφίλησεν αυτήν, έλαβε το βρέφος εις τας χείρας και εφίλησεν αυτό Εχάρησαν άπαντες, εισήλθον εις την οικίαν και κατόπιν περιήρχοντο το χωρίον, ίνα χαιρετίση τους γνωστούς και συγγενείς, και αυτός εκράτει το βρέφος εις χείρας Πάντων αι ψυχαί ησθάνοντο χαράν Του λοιπού έζησαν εν ειρήνη
Εν τη επιστολή ηυχαρίστει πολύ ο στρατιώτης τον φίλον αυτού Συμεών δια την καλήν συμβουλήν Και πρέπει να συμφωνήσωμεν ότι η συμβουλή αυτού ήτο πραγματικώς ουχί μόνον καλή, αλλά και σοφή Ούτως, ήδη από των νεανικών χρόνων, ο Γέρων Σιλουανός είχεν εννοήσει καλώς ότι απαραίτητος προϋπόθεσις δια την ειρήνην μεταξύ των ανθρώπων είναι να έχη έκαστος επίγνωσιν του εαυτού πταίσματος
Προς το τέλος της θητείας και ολίγον προ της αναχωρήσεως των στρατιωτών της κλάσεως αυτού δια τας οικίας αυτών ο Συμεών μετέβη μετά του γραφέως του λόχου, ίνα ίδη τον πατέρα Ιωάννην της Κρονστάνδης και ζητήση τας προσευχάς και την ευλογίαν αυτού Μη ευρόντες όμως τον πατέρα Ιωάννην εις την Κρονστάνδην, εσκέφθησαν να αφήσουν επιστολάς Ο γραφεύς συνέταξε δια γραμμάτων καλλιγραφικών και εις ύφος εξεζητημένον σοφήν τινα επιστολήν, ενώ ο Συμεών έγραψε μόνον ολίγας λέξεις:
«Άγιε Πάτερ, θέλω να γίνω μοναχός Προσευχήθητε να μη κρατήση εμέ ο κόσμος»
Επέστρεψεν εις τον στρατώνα, εις την Πετρούπολιν, και ως έλεγεν ο Γέρων, την επομένην ήδη ημέραν ησθάνετο κύκλω αυτού «να βουίζουν αι φλόγες του άδου»
Αναχωρήσας εκ της Πετρουπόλεως ο Συμεών επέστρεψεν εις την οικίαν αυτού και παρέμεινε μίαν μόνον εβδομάδα Συνεκεντρώθησαν και προσεφέρθησαν εις αυτόν λινά υφάσματα και άλλα αφιερώματα δια την Μονήν Απεχαιρέτισεν άπαντας και ανεχώρησε δια τον Άθωνα Από της ημέρας όμως εκείνης, καθ’ ήν προσηυχήθη δι’ αυτόν ο Πατήρ Ιωάννης «αι φλόγες του άδου εβούϊζον» κύκλω αυτού συνεχώς: εις την αμαξοστοιχίαν, εις την Οδησσόν, εις το πλοίον, προσέτι και εις τον Άθωνα, εις την Μονήν, εις τον ναόν, πανταχού
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ
Μετάφρασις εκ του ρωσικού υπό του ιδίου του συγγραφέως και του Ιερομ. Ζαχαρίου
Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας1999
Τίτλος πρωτοτύπου:
СТАРЕЦ СИЛУАН, ИЕРОМОН СОФРОНИЙ, Paris 1952.
Η επεξεργασία, επιμέλεια και μορφοποίηση κειμένου και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο , για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο
© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
.jpg)
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου