Α’ Δίψα Θεού

Αγιος Σιλουανός Αθωνίτης

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ – ΑΙ ΓΡΑΦΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ

 Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω Νοών αληθώς ρήματα αγραμμάτου (Αγ Συμεών Ν Θεολόγου, Ύμνος )

Α’ Δίψα Θεού 

Διψά η ψυχή μου τον Κύριον και μετά δακρύων ζητώ Αυτόν Πώς να μη Σε ζητώ; Συ πρώτος εζήτησας εμέ και έδωκας εις εμέ να γευθώ της γλυκύτητος του Πνεύματος του Αγίου, και η ψυχή μου Σε ηγάπησεν έως τέλους Βλέπεις, Κύριε, την λύπην και τα δάκρυα μου … Εάν δεν είλκυες εμέ δια της αγάπης Σου, τότε δεν θα Σε εζήτουν καθώς Σε ζητώ Αλλά το Πνεύμα Σου το Άγιον έδωκεν εις εμέ να Σε γνωρίσω, και χαίρει η ψυχή μου, διότι Συ είσαι ο Θεός μου και ο Κύριος μου και Σε διψώ μέχρι δακρύων Επιποθεί   η   ψυχή   μου   τον   Θεόν   και   μετά   δακρύων   ζητώ   Αυτόν Εύσπλαγχνε Κύριε, Συ βλέπεις την πτώσιν μου και την θλίψιν μου, και ταπεινώς παρακαλώ το έλεός Σου: Έκχυσον επ’ εμέ τον αμαρτωλόν την χάριν του Αγίου Σου Πνεύματος Η μνήμη αυτής έλκει τον νουν μου, ίνα εύρη πάλιν την ευσπλαγχνίαν ΣουΚύριε, δος μοι το ταπεινόν Σου πνεύμα, ίνα μη απολέσω πάλιν την χάριν Σου και άρξωμαι θρηνών δι’ αυτήν, ως εθρήνει ο Αδάμ δια τον παράδεισον και τον Θεόν Τον πρώτον χρόνον της ζωής μου εν τη Μονή η ψυχή μου εγνώρισε τον Κύριον εν Πνεύματι Αγίω



 Πολύ αγαπά ημάς ο Κύριος· έμαθον τούτο εκ του Αγίου Πνεύματος,
Όπερ έδωκεν εις εμέ ο Κύριος κατά το μέγα Αυτού έλεος
Εγήρασα και ετοιμάζομαι δια τον θάνατον, και χάριν του λαού γράφω την αλήθειαν
Το  Πνεύμα  του  Χριστού,  όπερ  έδωκεν  εις  εμέ  ο  Κύριος,  πάντας  θέλει
σωθήναι, ίνα οι πάντες γνωρίσουν τον Θεόν
Ο Κύριος εις τον ληστήν έδωκε τον παράδεισον· και εις πάντα αμαρτωλόν ομοίως θα δώση τον παράδεισον Εγώ ήμην χείρων δυσώδους κυνός ένεκα των
αμαρτιών  μου,  αλλ’  ήρχισα  να  ζητώ  παρά  του  Θεού  συγχώρησιν,  και  Αυτός
έδωκεν εις εμέ ου μόνον την συγχώρησιν, αλλά και το Πνεύμα το Άγιον, και εν
Πνεύματι Αγίω εγνώρισα τον Θεόν
Βλέπεις   αγάπην   Θεού   προς   ημάς;   Και   ποίος   θα   περιέγραφε   την
ευσπλαγχνίαν ταύτην;
Ώ, αδελφοί, πίπτω εις τα γόνατα και παρακαλώ υμάς: Πιστεύετε εις τον Θεόν, πιστεύετε ότι υπάρχει το Άγιον Πνεύμα, Όπερ μαρτυρεί περί του Θεού εις όλους τους ναούς ημών και εν τη ψυχή μου
Το Πνεύμα το Άγιον είναι αγάπη Και η αγάπη αύτη πλημμυρεί όλας τας ψυχάς των ουρανοπολιτών αγίων Το αυτό δε Άγιον Πνεύμα είναι επί της γης εν ταις ψυχαίς των αγαπώντων τον Θεόν
Εν Πνεύματι Αγίω όλοι οι ουρανοί βλέπουν την γην, και ακούουν των προσευχών ημών και προσφέρουν αυτάς εις τον Θεόν
Ο Κύριος είναι ελεήμων, γνωρίζει τούτο η ψυχή μου, αλλ’ αδυνατώ να περιγράψω τούτο Είναι εις άκρον πραΰς και ταπεινός, και όταν ίδη Αυτόν η ψυχή, αλλοιούται και γίνεται όλη αγάπη προς τον Θεόν και τον πλησίον, και η ιδία  γίνεται  πραεία  και  ταπεινή  Αλλ’  εάν  ο  άνθρωπος  απολέση  την  χάριν ταύτην, τότε θα κλαίη ως ο Αδάμ μετά την έξωσιν αυτού εκ του παραδείσου Ωδύρετο  και τους οδυρμούς αυτού ήκουε πάσα η έρημος Τα δάκρυα αυτού ήσαν πικρά εκ της θλίψεως, και επί πολλά έτη έχεεν αυτά
Ούτω και η ψυχή, ήτις εγνώρισε την χάριν του Θεού και κατόπιν απώλεσεν
αυτήν, πονεί δια τον Θεόν και λέγει:
«Διψά η ψυχή μου τον Κύριον και μετά δακρύων αναζητώ Αυτόν»
Είμαι μέγας αμαρτωλός, και όμως είδον την άμετρον αγάπην και το έλεος του Κυρίου επ’ εμέ
Από παιδικής ηλικίας προσηυχόμην δι’ αυτούς, οίτινες προσέβαλλον εμέ,
και  έλεγον:  «Κύριε,  μη  στήσης  εις  αυτούς  αμαρτίας  δι’  εμέ»  Αλλά,  αν  και ηγάπων να προσεύχωμαι, εν τούτοις δεν εξέφυγον της αμαρτίας Ο Κύριος όμως δεν εμνήσθη των αμαρτιών μου, και έδωκεν εις εμέ να αγαπώ τους ανθρώπους Ούτως επιθυμεί η ψυχή μου όπως σωθή πάσα η οικουμένη, και εισέλθουν οι πάντες εις την Βασιλείαν των Ουρανών, και ίδουν την δόξαν του Κυρίου, και απολαύσουν της αγάπης του Θεού
Εγώ κρίνω εξ εμαυτού: Εάν ηγάπησεν εμέ ο Κύριος τοσούτον, τούτο σημαίνει ότι Ούτος αγαπά πάντας τους αμαρτωλούς, ως ηγάπησεν εμέ
Ώ, η αγάπη του Κυρίου Δεν έχω δυνάμεις να περιγράψω αυτήν, διότι είναι απείρως μεγάλη και θαυμαστή
Η χάρις του Θεού παρέχει δυνάμεις, ίνα αγαπάς τον Ηγαπημένον Τότε έλκεται η ψυχή αδιαλείπτως προς την προσευχήν, και δεν δύναται να επιλησθή του Κυρίου ούτε δι’ έν δευτερόλεπτον
Φιλάνθρωπε Κύριε, πώς δεν επελήσθης του αμαρτωλού δούλου Σου, αλλά πλήρης ελέους επέβλεψας επ’ εμέ εκ της δόξης Σου και δι’ ακαταλήπτου τρόπου ενεφανίσθης εις εμέ;
Εγώ πάντοτε Σε προσέβαλλον και Σε ελύπουν, Συ  δε, Κύριε, δια την
μικράν μου μετάνοιαν έδωκας εις εμέ να γνωρίσω την μεγάλην Σου αγάπην και την άμετρον Σου αγαθότητα
Το ιλαρόν και πράον βλέμμα Σου έθελξε την ψυχήν μου
Τί ανταποδώσω εις Σε, Κύριε, ή ποίον αίνον εις Σένα προσφέρω;
Συ δίδεις την χάριν Σου όπως η ψυχή καίηται αδιαλείπτως εξ αγάπης και μη γνωρίζη πλέον ανάπαυσιν ημέρας και νυκτός εκ της θείας αγάπης
Η μνήμη Σου θερμαίνει την ψυχήν μου και εις ουδέν επί της γης αναπαύεται, ει μη εις Σε Δια τούτο Σε ζητώ μετά δακρύων, και πάλιν Σε «χάνω», και πάλιν ποθεί ο νους μου την γλυκύτητα Σου, αλλά Συ δεν εμφανίζεις το Πρόσωπόν Σου, όπερ επιθυμεί η ψυχή μου ημέρας και νυκτός
Κύριε, δος μοι Σε μόνον να αγαπώ
Συ έκτισας εμέ, Συ εφώτισας εμέ δια του αγίου βαπτίσματος, Συ συγχωρείς τας αμαρτίας μου και δίδεις να κοινωνώ το τίμιον Σώμα Σου και Αίμα Δος μοι την δύναμιν να μένω πάντοτε εν Σοι
Κύριε, δος μοι αδαμιαίαν μετάνοιαν και την αγίαν Σου ταπείνωσιν
Η ψυχή μου πλήττει επί της γης και ποθεί τα ουράνια
Ο Κύριος ήλθεν εις την γην, ίνα προσλάβη ημάς εκεί, όπου μένει Ούτος, η Πανάχραντος Αυτού Μήτηρ, Ήτις υπηρέτησεν Αυτόν επί της γης χάριν της σωτηρίας ημών, και οι μαθηταί και ακόλουθοι του Κυρίου
Εκεί καλεί ημάς ο Κύριος, παρά πάσας τας αμαρτίας ημών
Εκεί θα ίδωμεν τους αγίους Αποστόλους, οίτινες δοξάζονται ως κήρυκες του Ευαγγελίου Εκεί θα ίδωμεν  τους αγίους προφήτας και ιεράρχας, τους διδασκάλους της Εκκλησίας Εκεί θα ίδωμεν τους οσίους, οίτινες ηγωνίσθησαν να ταπεινώσουν δια νηστείας την ψυχήν αυτών Εκεί δοξάζονται οι δια Χριστόν σαλοί, επειδή ενίκησαν τον κόσμον
Εκεί θα δοξάζωνται πάντες, όσοι ενίκησαν εαυτούς, όσοι προσηύχοντο δι’ όλον τον κόσμον και έφερον επ’ αυτών την θλίψιν όλου του κόσμου, διότι είχον την αγάπην του Χριστού, η δε αγάπη δεν υποφέρει να απολεσθή έστω και μία ψυχή
Εκεί θέλει να σκηνώση η ψυχή μου· ουδέν όμως το ακάθαρτον θα εισέλθη
εκεί, όπου εισέρχονται δια μεγάλων θλίψεων, δια πολλών δακρύων, δια συντετριμμένου πνεύματος Μόνον τα παιδία, άτινα εφύλαξαν την χάριν του αγίου βαπτίσματος, διαβαίνουν εκεί άνευ θλίψεως, και εν Πνεύματι Αγίω γνωρίζουν τον Κύριον
Νοσταλγεί η ψυχή μου τον Θεόν και προσεύχεται ημέρας και νυκτός, διότι το  όνομα  του  Κυρίου  είναι  γλυκύ  και  περιπόθητον  δια  την  προσευχομένην ψυχήν, και έλκει αυτήν εις την αγάπην του Θεού
Έζησα πολύν καιρόν επί της γης και πολλά ήκουσα και είδον Ήκουσα πολλήν μουσικήν, ήτις εγλύκαινε την ψυχήν μου, και εφρόνουν ότι, αν αύτη η μουσική  είναι  τοσούτον  γλυκεία,  τότε  πόσον  μάλλον  τέρπει  την  ψυχήν  η ουράνιος μελωδία, εκεί όπου εν Πνεύματι Αγίω δοξάζεται ο Κύριος δια τα πάθηΑυτού
Η ψυχή ζη επί μακρόν επί της γης και αγαπά τα γήϊνα κάλλη Αγαπά τον ουρανόν και τον ήλιον, αγαπά τους ωραίους κήπους, αγαπά την θάλασσαν και τους ποταμούς, αγαπά τα δάση και τους λειμώνας· αγαπά η ψυχή και την μουσικήν, και πάντα ταύτα τα επίγεια γλυκαίνουν αυτήν Αλλ’ όταν αύτη γνωρίση τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τότε δεν θέλει πλέον να βλέπη τα επίγεια
 Είδον επίγειους βασιλείς εν δόξη και πολύ εξετίμων αυτό Αλλ’ όταν η ψυχή γνωρίση τον Κύριον, τότε εις ολίγον θα λογίζηται όλην την δόξαν των βασιλέων Η ψυχή τότε διψά συνεχώς τον Κύριον και επιποθεί απλήστως ημέρας και νυκτός να ίδη τον Αόρατον, να ψηλαφήση τον Αψηλάφητον
Το Άγιον Πνεύμα, εάν η ψυχή σου γνωρίζη Αυτό, θα δώση εις σε να εννοήσης εκ πείρας πώς Αυτό αποκαλύπτει εις την ψυχήν τον Κύριον, και πόσον γλυκεία είναι η πείρα αύτη
Ώ,  Ελεήμον  Κύριε,  φώτισον  τους  λαούς  Σου,  ίνα  Σε  γνωρίσουν,  ίνα
γνωρίσουν το μεγαλείον της αγάπης Σου
Θαυμαστά τα έργα του Κυρίου! Έπλασεν εκ της γης τον άνθρωπον, και έδωκεν εις τον «πήλινον» να γνωρίση Αυτόν δια Πνεύματος Αγίου, ώστε να λέγη ο άνθρωπος: «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου», και να λέγη τούτο εκ πληρώματος πίστεως και αγάπης
Τί μεγαλύτερον δύναται να ζήση η ψυχή επί της γης;
Μέγα θαύμα! Η ψυχή αίφνης γνωρίζει τον Δημιουργόν αυτής και την αγάπην Αυτού
Όταν η ψυχή ίδη τον Κύριον, πόσον είναι πράος και ταπεινός, τότε και εκείνη ταπεινούται έως τέλους, και ύστερον ουδέν ποθεί τοσούτον, όσον την ταπείνωσιν του Χριστού Και όσον και αν έζη η ψυχή επί της γης, πάντοτε θα επόθει  και  θα  εζήτει  αυτήν  την  ακατάληπτον  ταπείνωσιν  του  Χριστού,  της οποίας είναι αδύνατον να επιλησθή
Κύριε, πόσον πολύ αγαπάς τον άνθρωπον!
Κύριε Ελεήμον, δος την χάριν Σου εις όλους τους λαούς της γης, ίνα Σε γνωρίσουν, διότι άνευ του Πνεύματος Σου του Αγίου δεν δύναται ο άνθρωπος να Σε γνωρίση και να εννοήση την αγάπην Σου
Κύριε, εξαπόστειλον εφ’ ημάς το Πνεύμα Σου το Άγιον,  διότι Συ και παν το ιδικόν Σου γνωρίζεται μόνον δια του Αγίου Πνεύματος, Όπερ πρώτον έδωκας εις τον Αδάμ, ύστερον εις τους αγίους προφήτας και κατόπιν εις τους χριστιανούς
Δος, Κύριε, εις όλους τους λαούς Σου όπως εννοήσουν την αγάπην Σου και την ηδύτητα του Αγίου Πνεύματος, ίνα επιλησθούν οι άνθρωποι της πικρίας της γης, εγκαταλείψουν όλα τα κακά και προσκολληθούν εις Σε δια της αγάπης, και ζήσουν εν ειρήνη, ποιούντες το θέλημα Σου προς δόξαν Σου
Ώ, Κύριε, καταξίωσον ημάς της δωρεάς του Πνεύματος του Αγίου, ίνα εννοήσωμεν την δόξαν Σου και ζήσωμεν επί της γης εν ειρήνη και αγάπη Ας μη
υπάρχουν ούτε κακία, ούτε πόλεμοι, ούτε εχθροί, αλλά ας βασιλεύη μόνον η
αγάπη, και δεν θα υπάρχη ανάγκη στρατού ή φυλακών, η δε ζωή εν όλη τη γη θα είναι εύκολος
Δέομαι Σου, ελεήμον Κύριε, όπως Σε γνωρίσουν δια Πνεύματος Αγίου πάντες οι λαοί της γης
Ως έδωκας εις εμέ τον αμαρτωλόν να Σε γνωρίσω δια του Πνεύματος Σου του  Αγίου, ομοίως  είθε  να  Σε  γνωρίσουν  οι  λαοί  της  γης,  και  να  Σε  υμνούν ημέρας και νυκτός
Γνωρίζω, Κύριε, ότι αγαπάς τον λαόν Σου, αλλ’ οι άνθρωποι δεν εννοούν
την αγάπην Σου, και θορυβούνται πάντες οι λαοί της γης, και αι σκέψεις αυτών είναι ως τα νέφη, τα φερόμενα υπό του ανέμου εις όλα τα μέρη
Οι άνθρωποι επελάθοντο Σου, του Δημιουργού αυτών, και ζητούν την ελευθερίαν αυτών, μη εννοούντες ότι Συ είσαι ελεήμων και αγαπάς τους μετανοούντας   αμαρτωλούς,   και   δίδεις   εις   αυτούς   την   χάριν   του   Αγίου Πνεύματος
Κύριε, Κύριε, δος την δύναμιν της χάριτος Σου, ίνα Σε γνωρίσουν πάντες οι λαοί Πνεύματι Αγίω και Σε να αινούν εν χαρά, ως και εις εμέ τον βδελυκτόν έδωκας την  χαράν της επιθυμίας Σου, και έλκεται ακορέστως η ψυχή μου προς την αγάπην Σου, ημέρας και νυκτός
Ώ, του απείρου προς ημάς ελέους του Θεού!
Πολλοί πλούσιοι και δυνατοί θα έδιδον χρήματα πολλά ίνα ίδουν τον Κύριον ή την Πανάχραντον Αυτού Μητέρα, αλλ’ ο Θεός εμφανίζεται εις την ταπεινήν ψυχήν και ουχί εις τον πλούτον
Ποίαν χρείαν έχομεν χρημάτων; Ο Άγιος Σπυρίδων όψιν εις χρυσούν μετέβαλε, και εις ημάς ουδεμία χρεία υπάρχει, ει μη μόνον ο Κύριος· εν Αυτώ κατοικεί το πλήρωμα της ζωής
Εάν ο Κύριος δεν έδωκεν εις ημάς να γνωρίσωμεν πώς πολλά πράγματα του κόσμου εκτίσθησαν, τούτο σημαίνει ότι αυτό δεν είναι αναγκαίον Δια της διανοίας   ημών   δεν   δυνάμεθα   να   γνωρίσωμεν   πάντα   τα   μυστήρια   της δημιουργίας Αλλ’ ο Ίδιος ο Δημιουργός του ουρανού και της γης και παντός πλάσματος δίδει εις ημάς να γνωρίσωμεν Αυτόν τον Ίδιον δια Πνεύματος Αγίου Και εν τω αυτώ Αγίω Πνεύματι γνωρίζομεν την Θεομήτορα, τους Αγγέλους και τους Αγίους, και φλέγεται το πνεύμα ημών εξ αγάπης προς αυτούς
Όστις όμως δεν θα αγαπά τους εχθρούς, ούτος δεν θα δυνηθή να γνωρίση αληθώς τον Κύριον και την ηδύτητα του Αγίου Πνεύματος
Το Άγιον Πνεύμα ούτω διδάσκει να αγαπώμεν τους εχθρούς, ώστε η ψυχή
πονεί δι’ αυτούς ως δι’ αληθινά τέκνα αυτής
Υπάρχουν άνθρωποι οίτινες εύχονται δια τους εχθρούς αυτών, ή δια τους εχθρούς της Εκκλησίας, την απώλειαν και τας βασάνους εν τω πυρί της κολάσεως Σκέπτονται ούτω, διότι δεν εδιδάχθησαν υπό του Αγίου Πνεύματος την αγάπην του Θεού Εκείνος δε, όστις εδιδάχθη αυτήν, χέει δάκρυα δι’ όλον τον κόσμον
Λέγεις ότι είναι κακούργος ούτος και ας καή εν τω  πυρί του άδου
Σε ερωτώ όμως, εάν ο Θεός δώση εις σε καλόν τόπον εν τω παραδείσω και ίδης ερριμένον εις τας φλόγας εκείνον εις τον οποίον ηύχου αυτά, άρα γε και τότε δεν θα λυπηθής αυτόν, οιοσδήποτε και αν ήτο, έστω και εχθρός της Εκκλησίας;
Ή  μήπως  έχης  καρδίαν  σιδηράν;  Αλλ’  εν  τω  παραδείσω  σίδηρος  δεν
«χρειάζεται» Εκεί είναι αναγκαία η ταπείνωσις και η κατά Χριστόν αγάπη, ήτις σπλαγχνίζεται τους πάντας
Όστις δεν αγαπά τους εχθρούς, εις αυτόν η χάρις του Θεού δεν κατώκησεν εισέτι
 Ελεήμον  Κύριε,  δια  του  Πνεύματος  Σου  του  Αγίου  δίδαξον  ημάς  να
αγαπώμεν τους εχθρούς και να προσευχώμεθα δι’ αυτούς μετά δακρύων
Ώ, Κύριε, δος Πνεύμα Άγιον επί της γης, ίνα πάντες οι λαοί Σε γνωρίσουν και μάθουν την αγάπην Σου!
Κύριε, ως Συ ο Ίδιος προσηύχου δια τους εχθρούς, ούτω και ημάς δίδαξον δια του Αγίου Σου Πνεύματος να αγαπώμεν τους εχθρούς
Κύριε, πάντες οι λαοί είναι έργον των χειρών Σου Απόστρεψον αυτούς από της έχθρας και του μίσους, και δος αυτοίς μετάνοιαν, ίνα οι πάντες γνωρίσουν την αγάπην Σου
Κύριε,  Συ  έδωκας  εις  ημάς  εντολήν  να  αγαπώμεν  τους  εχθρούς,  αλλά τούτο υπερβαίνει ημάς τους αμαρτωλούς, εάν δεν είναι μεθ’ ημών η χάρις Σου
Κύριε, έκχυσον επί την γην την χάριν Σου Δος εις πάντας τους λαούς της γης όπως γευθούν της αγάπης Σου, όπως γνωρίσουν ότι Συ αγαπάς ημάς ως μήτηρ και έτι πλέον, διότι είναι δυνατόν και η μήτηρ να επιλησθή του τέκνου αυτής, αλλά Συ ουδέποτε, διότι απείρως αγαπάς το πλάσμα Σου, και η αγάπη δεν δύναται «να λησμονή»
Κύριε Ελεήμον, δια του πλούτου του ελέους Σου σώσον πάντας τουςλαούς
Εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν ημών εδόθη η εν Πνεύματι Αγίω επίγνωσις των μυστηρίων του Θεού, και είναι ισχυρά εν τη αγία Αυτής σκέψει και υπομονή
Η ψυχή του ορθοδόξου είναι δεδιδαγμένη υπό της χάριτος να κρατήται ισχυρώς παρά του Κυρίου και της Αχράντου Αυτού Μητρός, και το πνεύμα ημών ευφραίνεται εν τη θεωρία του γνωριζομένου Θεού
Αλλ’ ο Θεός γνωρίζεται μόνον Πνεύματι Αγίω, και εκείνος, όστις λόγω της υπερηφανίας αυτού επιχειρεί να γνωρίση τον Ποιητήν του παντός δια του νοός αυτού, είναι τυφλός και ασύνετος
Δια της διανοίας ημών δεν δυνάμεθα να γνωρίσωμεν ούτε πώς εγένετο ο
ήλιος Και όταν παρακαλώμεν τον Θεόν, «ειπέ ημίν πώς τον ήλιον εποίησας», τότε ακούομεν ευκρινώς εν τη καρδία ημών την απάντησιν: «Ταπείνωσον σεαυτόν,  και  θα  γνωρίσης  ουχί  μόνον  τον  ήλιον,  αλλά  και  τον  Δημιουργόν αυτού»
Και όταν η ψυχή εν Πνεύματι Αγίω γνωρίση τον Κύριον, εκ της χαράς
αυτής επιλανθάνεται του ηλίου και πάσης της κτίσεως, και εγκαταλείπει την μέριμναν της επιγείου γνώσεως
Εις την ταπεινήν ψυχήν ο Κύριος αποκαλύπτει τα μυστήρια Αυτού
Καθ’  όλην την ζωήν αυτών οι Άγιοι εταπείνουν  εαυτούς  και  επάλαιον κατά της υπερηφανίας Και εγώ ταπεινώ εμαυτόν ημέρας και νυκτός, και όμως εισέτι δεν εταπεινώθην, ως πρέπει, αλλ’ εν Πνεύματι Αγίω η ψυχή μου εγνώσισε την ταπείνωσινν του Χριστού, την οποίαν παρήγγειλεν εις ημάς να μάθωμεν παρ’ Αυτού, και έλκεται συνεχώς η ψυχή μου προς τον Κύριον
Ώ, η κατά Χριστόν ταπείνωσις! Δίδει εις την ψυχήν  άρρητον εν Θεώ χαράν, και εκ της αγάπης του Θεού η ψυχή επιλανθάνεται της γης και του ουρανού και όλη τείνει επιθυμητικώς προς τον Θεόν
Ώ, η κατά Χριστόν ταπείνωσις! Οπόσον γλυκεία και ευχάριστος είναι! Μόνον εις τους αγγέλους και τας αγίας ψυχάς ευρίσκεται· ημείς δε οφείλομεν να θεωρώμεν εαυτούς ως χειρίστους πάντων, και τότε θα δοθή εις ημάς να γνωρίσωμεν την θεϊκήν ταπείνωσιν του Χριστού εν Πνεύματι Αγίω
Ο Κύριος και η δόξα Αυτού και παν ουράνιον γνωρίζεται μόνον ΠνεύματιΑγίω
Ο Κύριος έδωκεν εις ημάς το Άγιον Πνεύμα, και ημείς εμάθομεν το άσμα του Κυρίου, και εκ της γλυκύτητος της αγάπης του Θεού επιλανθανόμεθα των επιγείων
Φλογερά είναι η αγάπη του Κυρίου και σβεννύει την μνήμην της γης
Όστις εβίωσεν αυτήν, ούτος ακαμάτως ημέρας και νυκτός αναζητεί αυτήν και έλκεται προς αυτήν Εκπίπτομεν αυτής ένεκα της υπερηφανίας και της κενοδοξίας, ένεκα της προς τον αδελφόν αντιπαθείας ή του φθόνου, ένεκα της κατακρίσεως  του  αδελφού·  εγκαταλείπει  ημάς  ένεκα  των  εμπαθών  ημών σκέψεων και της προσκολλήσεως εις τα γήϊνα· δια πάντα ταύτα απομακρύνεται η χάρις, η δε ψυχή ηρημωμένη πλήττει και οδυνηρώς επιποθεί τον Θεόν, ως έπληττεν ο πατήρ ημών Αδάμ μετά την έξωσιν εκ του παραδείσου και μετά δακρύων έκραζε προς τον Θεόν:
«Σε  νοσταλγεί  η  ψυχή  μου,  Κύριε,  και  μετά  δακρύων  Σε  αναζητώ!
Επίβλεψον επί την θλίψιν μου και φώτισον μου το σκότος, ίνα ευφρανθή η ψυχή μου»
«Δεν δύναμαι “να Σε λησμονήσω” Το ιλαρόν και πράον βλέμμα Σου είλκυσε την ψυχήν μου, και ηυφραίνετο το πνεύμα μου εν τω παραδείσω, όπου έβλεπον το πρόσωπον Σου Πώς να επιλησθώ του παραδείσου, όπου  εχαροποίει εμέ η αγάπη του Ουρανίου Πατρός;»
Εάν εγνώριζεν ο κόσμος την δύναμιν των λόγων του Χριστού, «μάθετε απ’ Εμού  ότι  πράος  ειμι  και  ταπεινός  τη  καρδία»,  τότε  όλος  ο  κόσμος,  όλη  η οικουμένη, θα εγκατέλειπον πάσας τας άλλας επιστήμας και θα εμάνθανον μόνον αυτήν την επουράνιον επιστήμην
Οι άνθρωποι αγνοούν την δύναμιν της χριστομιμήτου ταπεινώσεως και
δια τούτο έλκονται προς τα γήϊνα Αλλά δεν δύναται να γνωρίση ο άνθρωπος την δύναμιν των λόγων αυτών άνευ του Αγίου Πνεύματος Και όστις εγνώρισεν αυτήν, ούτος δεν θα εγκαταλείψη την επιστήμην ταύτην, έστω και αν επλούτιζον αυτόν δι’ όλων των βασιλείων του κόσμου
Κύριε, δος μοι την αγίαν Σου ταπείνωσιν, ίνα σκηνώση εντός μου η θεία
Σου αγάπη και ζήση εν εμοί ο άγιος φόβος Σου
Δυσφόρητος είναι η ζωή άνευ της αγάπης προς τον Θεόν· σκότος και ανία εις την ψυχήν Όταν όμως έλθη η αγάπη, τότε αδύνατον να περιγραφή η χαρά της ψυχής
Η ψυχή μου διψά να αποκτήση την ταπείνωσιν του Χριστού, και ποθώ αυτήν ημέρας και νυκτός, και ενίοτε κραυγή μεγάλη κράζω:
«Σε διψά, Κύριε, η ψυχή μου, και Σε ζητώ μετά δακρύων»
Ώ, πόσον αγαπάς το πλάσμα Σου, Κύριε! Η ψυχή αοράτως βλέπει την χάριν Σου και εν φόβω και αγάπη ευλαβώς Σε ευχαριστεί
Αγαπητοί μοι αδελφοί, μετά δακρύων γράφω ταύτα
Όταν η ψυχή γνωρίση δι’ Αγίου Πνεύματος τον Κύριον, τότε καθ’ έκαστον λεπτόν εξίσταται δια την ευσπλαγχνίαν του Θεού, δια το μεγαλείον και την δύναμιν Αυτού εάν όμως η ψυχή δεν απέκτησεν εισέτι την ταπείνωσιν, αλλ’ απλώς επιδιώκει αυτήν, τότε θα υποστή  πολλάς αλλοιώσεις: Κατά καιρούς αγωνίζεται προς τους λογισμούς και ταράττεται· ενίοτε όμως ελευθερούται εκ των λογισμών, και τότε αξιούται της θεωρίας του Κυρίου και ούτως εννοεί την αγάπην Αυτού δια τούτο λέγει ο Κύριος:
«Μάθετε απ’ Εμού την πραότητα και την ταπείνωσιν και θα εύρητε ανάπαυσιν εις τας ψυχάς υμών»
Και εάν τις δεν μάθη την ταπείνωσιν, την αγάπην και την ακακίαν, τότε ο
Κύριος δεν θα δώση εις αυτόν την Εαυτού γνώσιν Ψυχή όμως, ήτις εγνώρισεν αληθώς τον Κύριον εν Πνεύματι Αγίω και ετρώθη υπό της αγάπης Αυτού, δεν δύναται πλέον να επιλησθή Αυτού, αλλ’ ως ο άρρωστος ενθυμείται διαρκώς την ασθένειαν αυτού Ούτω και η ψυχή, ήτις αγαπά τον Κύριον, πάντοτε ενθυμείται τον Κύριον και την αγάπην Αυτού προς άπαν το γένος των ανθρώπων
Τί ανταποδώσω Σοι, Κύριε;
Συ, Ελεήμον, ανέστησας την ψυχήν μου εκ των αμαρτιών και έδωκας εις εμέ να γνωρίσω το προς εμέ έλεος Σου· η καρδία μου ηχμαλωτίσθη  υπό της αγάπης Σου και έλκεται προς Σε, το Φως μου, αδιαλείπτως
Τί ανταποδώσω Σοι, Κύριε;
Συ ανέστησας την ψυχήν μου, ίνα Σε και τον πλησίον αγαπά, και δίδεις εις εμέ δάκρυα, ίνα προσεύχωμαι δι’ όλον τον κόσμον
Μακαρία η ψυχή, ήτις εγνώρισε τον Κύριον αυτής και ηγάπησεν Αυτόν,
διότι ανεπαύθη εν Αυτώ αναπαύσει τελεία
Απείρως ελεήμων είναι ο Κύριος
Γνωρίζει η ψυχή μου το έλεος Αυτού, και γράφω δι’ αυτό ελπίζων ότι έστω
και μία ψυχή θα αγαπήση τον Κύριον, ανημμένη υπό του πυρός της μετανοίας
Εάν ο Κύριος δεν έδιδεν εις εμέ να γνωρίσω εν   Πνεύματι Αγίω το έλεος Αυτού, θα απηλπιζόμην ένεκα του πλήθους των αμαρτιών μου Αλλά νυν είλκυσεν Ούτος την ψυχήν μου, και αύτη ηγάπησεν Αυτόν και επιλανθάνεται παντός γηΐνου
Ώ, Κύριε, ταπείνωσον την καρδίαν μου, ίναι είναι πάντοτε ευάρεστος ειςΣε
Εννοήσατε πάντα τα έθνη της γης: Πολύ αγαπά ημάς ο Κύριος και εν ελέει καλεί ημάς προς Αυτόν «Δεύτε προς Με … καγώ αναπαύσω υμάς»
«Θα αναπαύσω υμάς και επί της γης και εν τω ουρανώ, και θα βλέπητε την δόξαν Μου
»Νυν δεν αντιλαμβάνεσθε την αγάπην Μου δι’ υμάς, αλλά θα έλθη η ώρα,
οπότε το Άγιον Πνεύμα θα δώση εις υμάς να εννοήσητε αυτήν
»Μη   βραδύνητε,   έλθετε   προς   Με,   αναμένω   υμάς   μετά   πόθου,   ως
ηγαπημένα τέκνα, και θα δώσω εις υμάς την ειρήνην Μου, και θα είσθε εν χαρά,
και η χαρά υμών θα είναι αιώνιος»
Αδελφοί μου ηγαπημένοι, μετά δακρύων γράφω τας γραμμάς ταύταςξ
Όταν η ψυχή δια Πνεύματος Αγίου γνωρίζη τον Κύριον, τότε καθ’ έκαστον λεπτόν, ακαταπαύστως, θαυμάζει την ευσπλαγχνίαν του Θεού, το μεγαλείον και την ισχύν Αυτού, και ο Κύριος ο Ίδιος δια της χάριτος Αυτού, ως η μήτηρ το ηγαπημένον αυτής τέκνον, διδάσκει την ψυχήν δια ταπεινών αγαθών λογισμών και δίδει εις αυτήν να αισθάνηται την παρουσίαν και την εγγύτητα Αυτού, και ούτως εν ταπεινοφροσύνη θεωρεί τον Κύριον άνευ παντός διαλογισμού
Ο Κύριος αγαπά τον άνθρωπον και η χάρις Αυτού εν τη Εκκλησία θα είναι η  ιδία  έως  της  ημέρας  της  φοβεράς  Κρίσεως,  ως  και  εις  τους  παρελθόντας καιρούς
Ο Κύριος αγαπά τον άνθρωπον, καίτοι δε έπλασεν  αυτόν εκ της σποδού, όμως εκόσμησεν αυτόν δια του Αγίου Πνεύματος
Πνεύματι Αγίω γνωρίζεται ο Κύριος, Πνεύματι Αγίω αγαπάται ο Κύριος,
και άνευ του Πνεύματος του Αγίου ο άνθρωπος δεν είναι ει μη γη αμαρτωλός
Ο Κύριος ανατρέφει τα τέκνα Αυτού δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και δια της μεταλήψεως του τιμίου Αίματος και Σώματος Αυτού, πάντες δε, όσοι ακολουθούν τον Κύριον, είναι όμοιοι προς τον Κύριον, τον Πατέρα αυτών, εντεύθεν ήδη εκ της γης
Το Πνεύμα το Άγιον εποίησεν ημάς συγγενείς του Κυρίου, και γνώριζε ότι,
εάν αισθάνησαι εντός σου την ειρήνην του Θεού και αγάπην προς πάντας, τότε η ψυχή σου είναι ομοία προς τον Κύριον
Εδιδάχθημεν τούτο παρά της χάριτος του Θεού, και η ψυχή γνωρίζει πότε είναι εμπεπλουτισμένη δια της χάριτος Αλλ’ αισθάνεται εξ ίσου η ψυχή την απομάκρυνσιν της χάριτος, ως και την προσέγγισιν του εχθρού
Δεν εγνώριζον τούτο πρότερον, αλλά, ότε απώλεσα την χάριν, τότε μόνον
κατέστη τούτο εκ πείρας φανερόν εις εμέ
Δια τούτο, αδελφοί, δι’ όλων των δυνάμεων υμών φυλάττετε την ειρήνην του Θεού, ήτις εδόθη εις ημάς δωρεάν, και εάν τις κακοποιή ημάς, ας αγαπώμεν αυτόν, έστω και μετά κόπου, και ο Κύριος βλέπων τον κόπον ημών θα βοηθήση δια της χάριτος Αυτού
Ούτω διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες, και η πείρα πολλών ετών δεικνύει ότι είναι απαραίτητος ο κόπος
Όστις είναι εν τω Αγίω Πνεύματι, ούτος είναι όμοιος προς τον Κύριον ήδη επί της γης, όσοι όμως δεν μετανοούν και δεν πιστεύουν, εκείνοι είναι όμοιοι προς τον εχθρόν
Ο Κύριος ηξίωσεν ημάς να είμεθα όμοιοι προς Αυτόν, και ο Κύριος είναι τοσούτον πράος και ταπεινός,   ώστε, εάν έβλεπες Αυτόν, εκ της πολλής χαράς θα ήθελες να είπης: «Κύριε, τήκομαι εκ της χάριτος Σου»· αλλ’ εκείνην την στιγμήν δεν δύνασαι να είπης ούτε ένα λόγον περί Θεού, διότι η ψυχή σου ηλλοιώθη εκ της αφθόνου εκχύσεως του Αγίου Πνεύματος Ούτως ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, ότε είδε τον Κύριον, δεν ηδυνήθη να ομιλήση
Ο Κύριος κελεύει ημάς να αγαπώμεν Αυτόν εξ όλης καρδίας και εξ όλης ψυχής, αλλά πώς είναι δυνατόν να αγαπάς Εκείνον τον Οποίον ουδέποτε είδες, και πώς να μάθης αυτήν την αγάπην; Ο Κύριος γνωρίζεται εκ της ενεργείας Αυτού εις την ψυχήν Όταν ο Κύριος επισκεφθή αυτήν, η ψυχή γνωρίζει ότι ήτο ο προσφιλής Επισκέπτης και ανεχώρησεν, η δε ψυχή επιθυμεί και αναζητεί Αυτόν μετά δακρύων: «Πού εκρύβης Φως μου; Πού είσαι, χαρά μου; Τα ίχνη Σου ευωδιάζουν εν τη ψυχή μου, αλλά Συ απήλθες, και η ψυχή μου Σε ποθεί, και ηκηδίασεν η καρδία μου και θλίβεται, και ουδέν πλέον χαροποιεί εμέ, διότι επίκρανα τον Κύριον, και Αυτός εκρύβη απ’ εμού»
Εάν ήμεθα απλοί ως τα παιδία, ο Κύριος θα εδείκνυεν εις ημάς τον παράδεισον, θα εβλέπομεν Αυτόν εν τη δόξη των Χερουβίμ και των Σεραφίμ και πασών των επουρανίων δυνάμεων και των Αγίων Αλλά δεν είμεθα ταπεινοί, και δια τούτο βασανίζομεν και εαυτούς και τους άλλους, όσοι ζούν μεθ’ ημών
Οποία  χαρά  εις  ημάς!  Ο  Κύριος  ουχί  μόνον  συγχωρεί  τα  αμαρτήματα ημών,  αλλά  και  δίδει  εις  την  ψυχήν  να  γνωρίση  Αυτόν,  αρκεί  μόνον  να ταπεινωθή Και ο τελευταίος πτωχός δύναται να ταπεινωθή και να γνωρίση τον Θεόν εν Πνεύματι Αγίω Δεν είναι απαραίτητα ούτε χρήματα, ούτε τίτλοι, ίνα γνωρίση τις τον Θεόν, αλλά μόνον ταπείνωσις Δωρεάν δίδεται ο Κύριος, ένεκεν  μόνον του ελέους Αυτού Πρότερον δεν εγνώριζον τούτο, αλλά νυν βλέπω εναργώς καθ’ εκάστην ημέραν και ώραν, καθ’ έκαστον λεπτόν, το έλεος του Θεού  Ο  Θεός  δωρείται  ειρήνην  έτι  και  καθ’  ύπνον,  και  άνευ  του  Θεού  δεν υπάρχει ειρήνη εν τη ψυχή
Εις   πολλούς   ο   Κύριος   δεν   δίδει   να   γνωρίσουν   Αυτόν   ένεκα   της υπερηφανίας του νοός αυτών, και όμως ούτοι σκέπτονται ότι δήθεν γνωρίζουν
πολλά Και ποίαν αξίαν έχει η γνώσις αυτών, εάν δεν γνωρίζουν τον Κύριον, δεν
γνωρίζουν την χάριν του Αγίου Πνεύματος, δεν γνωρίζουν πώς έρχεται και δια τί αίρεται;
Αλλ’ ας ταπεινώσωμεν εαυτούς, αδελφοί, και ο Κύριος θα δείξη εις ημάς
τα πάντα, ως ο στοργικός πατήρ δεικνύει τα πάντα εις τα τέκνα αυτού
Παρατήρει δια του νοός σου τί συμβαίνει εν τη ψυχή Εάν υπάρχη ολίγη χάρις, τότε η ψυχή ειρηνεύει και αισθάνεται αγάπην προς όλους Εάν η χάρις είναι μεγαλυτέρα, τότε εις την ψυχήν έρχεται χαρά και φως μέγα· εάν δε είναι έτι μεγαλυτέρα, τότε και το σώμα αισθάνεται την χάριν του Αγίου Πνεύματος
Δεν υπάρχει μεγαλυτέρα δυστυχία από της απωλείας της χάριτος Η ψυχή νοσταλγεί τότε τον Θεόν Και προς τί να ομοιώσω την νοσταλγίαν ταύτην; Θα ομοιώσω αυτήν προς τον κλαυθμόν της μητρός, ήτις απώλεσε τον μοναδικόν ηγαπημένον υιόν αυτής και κράζει: «Πού είσαι, σπλάγχνον μου ηγαπημένον, πού είσαι, χαρά μου»;
Ούτω και έτι μάλλον πονεί η ψυχή μου δια τον Κύριον, όταν στερηθή της γλυκύτητος και της χάριτος της αγάπης του Θεού
«Πού είσαι, Θεέ μου ελεήμον; Πού είσαι, το Φως το Άδυτον; Δια τί εκρύβης απ’ εμού και δεν βλέπω πλέον το πράον και φωτεινόν πρόσωπον Σου»;
Σπάνιαι είναι αι ψυχαί, αίτινες Σε γνωρίζουν, και ολίγοι  εκείνοι, μετά
των οποίων δύναται τις να ομιλή περί Σου· οι πλείστοι σώζονται δια της πίστεως Αλλ’ ως Συ ο Ίδιος είπας εις τον Απόστολον Θωμάν: «Συ είδες και εψηλάφησας Εμέ, αλλά μακάριοι και εκείνοι οίτινες δεν είδον, αλλά πιστεύουν» Ούτω δεν αισθάνονται πάντες το Πνεύμα το Άγιον, αλλά πάντες όσοι φοβούνται τον Θεόν και φυλάττουν τας εντολάς Αυτού, θα σωθούν, διότι απείρως αγαπά ημάς ο Κύριος, και εγώ δεν θα ηδυνάμην να γνωρίζω την αγάπην αυτήν, εάν δεν με εδίδασκε το Άγιον Πνεύμα, Όπερ διδάσκει παν αγαθόν
Η καρδία μου Σε ηγάπησε, Κύριε, και δια τούτο Σε επιποθώ και μετά δακρύων Σε αναζητώ
Συ εκόσμησας τον ουρανόν δια των αστέρων, τον αιθέρα δια των νεφελών, την γην δια των θαλασσών, των ποταμών, των πρασίνων κήπων, ένθα άδουν τα πετεινά, αλλ’ η ψυχή μου Σε μόνον ηγάπησε και δεν ορέγεται του κόσμου τούτου, έστω και αν είναι ωραίος
Σε μόνον επιθυμεί η ψυχή μου, Κύριε Του ιλαρού και πράου βλέμματος Σου δεν δύναμαι να επιλησθώ και μετά δακρύων Σε ικετεύω: Ελθέ και σκήνωσον εν εμοί και καθάρισον με από των αμαρτιών μου Συ βλέπεις εξ ύψους της αγίας δόξης Σου πώς πάσχει η ψυχή μου δια Σε Μη εγκαταλείπης με, τον δούλον Σου· εισάκουσον μου: Βοώ Σοι, ως ο Προφήτης Δαβίδ: «Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Σου έλεος»
Άγιοι Απόστολοι, υμείς εκηρύξατε εις πάσαν την οικουμένην: «Γνωρίσατε την αγάπην του Θεού» Και η αμαρτωλή ψυχή μου εγνώρισεν αυτήν την αγάπην
εν  Πνεύματι  Αγίω  Απώλεσα  όμως  αυτό  το  Πνεύμα  και  ποθώ  Αυτό,  και
παρακαλώ υμάς, δεήθητε του Κυρίου να ανανεώση εις εμέ την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος, Όπερ γνωρίζει η ψυχή μου, και εγώ θα προσεύχωμαι δια τον κόσμον όλον, ίνα έλθη επί της γης η ειρήνη
 Άγιοι Πάντες, ικετεύσατε τον Κύριον δι’ εμέ Υμείς βλέπετε την δόξαν του Κυρίου εν τοις ουρανοίς, διότι επί της γης ηγαπήσατε τον Θεόν εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας υμών Υμείς ενικήσατε τον κόσμον τη δυνάμει της χάριτος, την οποίαν εδωρήσατο εις υμάς ο Κύριος ένεκα της ταπεινώσεως υμών Υπεμείνατε ένεκα της αγάπης του Θεού πάσας τας θλίψεις Το πνεύμα μου διακαώς επιθυμεί να ίδη πώς υμείς θεωρείτε την δόξαν του Κυρίου, και εκλείπει η ψυχή μου εις τον Κύριον ημέρας και νυκτός και ποθεί να απολαύση της αγάπης Αυτού
Οι καλοί Γέροντες είναι ταπεινοί και κατά τον χαρακτήρα όμοιοι προς τον Χριστόν Δια του βίου αυτών δίδουν ζωντανόν το παράδειγμα Απέκτησαν την ειρήνην και ομοίως προς το ξύλον της ζωής του παραδείσου τρέφουν πολλούς εκ των καρπών αυτών, ήγουν εκ των καρπών της αγίας αυτής ειρήνης
Το δένδρον της ζωής εν μέσω του παραδείσου είναι ο Χριστός Τούτο νυν κατέστη προσιτόν εις πάντας, και όλος ο κόσμος δύναται να τρέφηται εξ αυτού και να ποτίζηται υπό του Αγίου Πνεύματος
Εάν  δεν  ευρίσκης  καλόν  οδηγόν,  τότε  πρέπει  να  παραδίδησαι  εις  το
θέλημα  του  Θεού  εν  ταπεινώσει,  και  ο  Κύριος  δια  της  χάριτος  Αυτού  θα  σε σοφίση, διότι  ο  Κύριος  τοσούτον  πολύ  αγαπά  ημάς,  ώστε  είναι  αδύνατον  να εκφράση τις τούτο Αδυνατεί ο νους να συλλάβη αυτό Μόνον δε εν Πνεύματι Αγίω γνωρίζεται η αγάπη του Θεού, εκ της πίστεως, δια του νου όμως δεν γνωρίζεται
Τινές ερίζουν περί της πίστεως και τέλος δεν υπάρχει εις τας φιλονικίας
αυτάς, ενώ, αντί να φιλονικώμεν, πρέπει μόνον να προσευχώμεθα εις τον Θεόν και εις την Παναγίαν, και ο Κύριος άνευ ερίδων θα δώση τον φωτισμόν, και μάλιστα ταχέως θα δώση αυτόν
 Πολλοί εμελέτησαν πάσας τας θρησκείας, αλλά την αληθινήν πίστιν, ως πρέπει, δεν εγνώρισαν Εις εκείνον όμως, όστις παρακαλεί εν ταπεινώσει τον Θεόν όπως φωτίση αυτόν, ο Κύριος θα δώση να γνωρίση πόσον πολύ αγαπά τον άνθρωπον
Οι υπεροπτικοί άνθρωποι συνεχώς ελπίζουν να μάθουν τα πάντα δια του νοός αυτών, αλλ’ ο Θεός έθεσεν όριον εις αυτούς
Ημείς όμως γνωρίζομεν τον Κύριον Αυτός ο Ίδιος εν Πνεύματι Αγίω ενεφανίσθη εις ημάς, και η ψυχή γνωρίζει Αυτόν και χαίρεται και αγάλλεται και τελεί εν αναπαύσει, εις τούτο δε έγκειται η αγία ημών ζωή
Ο Κύριος είπεν: «Όπου ειμί Εγώ, εκεί και ο διάκονος ο Εμός έσται … ίναι θεωρή την δόξαν την Εμήν» (Ιωάν ιβ’  και ιζ’ ) Οι άνθρωποι όμως δεν εννοούν τας Γραφάς· είναι εις αυτούς τρόπον τινά ακατάληπτοι Όταν όμως το Πνεύμα το Άγιον διδάσκη, τότε τα πάντα καθίστανται καταληπτά, και η ψυχή
αισθάνεται εαυτήν ως εις ουρανούς, διότι το αυτό Άγιον Πνεύμα είναι και εν τοις
ουρανοίς  και  επί  της  γης  και  εν  τη  Αγία  Γραφή  και  εν  ταις  ψυχαίς  των αγαπώντων τον Θεόν Χωρίς δε Πνεύματος Αγίου οι άνθρωποι πλανώνται· έστω και αν συνεχώς μελετούν, αδυνατούν να γνωρίσουν αληθώς τον Θεόν και την εν Αυτώ ανάπαυσιν
Όστις εγνώρισε την αγάπην του Θεού, ούτος αγαπά όλον τον κόσμον και ουδέποτε μεμψιμοιρεί δια το πεπρωμένον αυτού, διότι η πρόσκαιρος θλίψις δια τον Θεόν εργάζεται αιωνίαν χαράν
Ψυχή ανυπότακτος, ήτις δεν παρεδόθη εις το θέλημα του Θεού, αποβαίνει ανεπίδεκτος θείας γνώσεως· από της μιας σκέψεως μεταφέρεται συνεχώς εις την άλλην, και ούτω ποτέ δεν προσεύχεται μετά καθαρού νου και δεν δοξάζει πρεπόντως τα μεγαλεία του Θεού
Ψυχή, ήτις παρεδόθη ταπεινώς εις το θέλημα του  Θεού, ανά πάσαν στιγμήν αοράτως ορά τον Θεόν, και πάντα ταύτα είναι ακατάληπτα και δια την ιδίαν την ψυχήν, και δεν δύναται να διηγηθή αυτά, αλλά μόνον δια της πείρας γνωρίζει το έλεος του Θεού, γνωρίζει δε και πότε ο Κύριος είναι μετ’ αυτής Η ψυχή παρεδόθη εις Αυτόν ως μικρόν παιδίον, το οποίον καθ’ εκάστην λαμβάνει την τροφήν αυτού, αλλ’ αγνοεί πόθεν προέρχεται αύτη Ούτω και η ψυχή καλώς αισθάνεται μετά του Θεού, αλλά δεν δύναται να εξηγήση πώς γίνεται τούτο
Κύριε,  δια  του  Πνεύματος  Σου  του  Αγίου  φώτισον  τον  λαόν  Σου,  ίνα πάντες γνωρίσουν την αγάπην Σου
Αυτός ο Κύριος εμπνέει εις ημάς την προσευχήν υπέρ του κόσμου, και ο Ίδιος δίδει δυνάμεις δια την προσευχήν ταύτην, ύστερον δε αμείβει την ψυχήν δια τούτο Τοιαύτη είναι η ευσπλαγχνία του Κυρίου προς ημάς
Από παιδικής ηλικίας ηγάπων τον κόσμον και τας καλλονάς αυτού ηγάπων τα δάση και τους πρασίνους κήπους και τους αγρούς· ηγάπων να βλέπω τα λαμπρά νέφη πώς φέρονται εις τα κυανά ύψη, και όλον τον τοσούτον μεγαλοπρεπώς κτισθέντα κόσμον του Θεού Αλλ’ αφ’ ότου εγνώρισα τον Κύριον μου,  Όστις  ηχμαλώτευσε  την  ψυχήν  μου,  το  παν  ήλλαξεν  εν  εμοί,  και  δεν επιθυμώ πλέον να βλέπω τον κόσμον τούτον, αλλ’ η ψυχή μου έλκεται αδιαλείπτως προς εκείνον τον κόσμον, όπου είναι ο Κύριος Ως το πετεινόν εντός του κλωβίου, ούτω καταπονείται η ψυχή μου επί της γης Ως το πετεινόν ποθεί και αγωνίζεται να πετάξη έξω του στενού κλωβίου εις πράσινον δάσος, ούτως η ψυχή μου ποθεί να ίδη πάλιν τον Κύριον, διότι Αυτός είλκυσε την ψυχήν μου και αύτη εκζητεί και επικαλείται Αυτόν
Πού κατοικείς, Φως μου; Συ βλέπεις ότι μετά δακρύων Σε ζητώ Εάν Συ δεν ενεφάνιζες Σεαυτόν εις εμέ, τότε δεν θα ηδυνάμην να Σε ζητώ ούτως, όπως και νυν Αλλά Συ ο Ίδιος εζήτησας εμέ τον αμαρτωλόν και έδωκας  εις εμέ να γνωρίσω την αγάπην Σου Έδωκας εις εμέ να ίδω ότι η αγάπη Σου δι’ ημάς Σε ωδήγησε μέχρι του Σταυρού, και εν οδύναις απέθανες δι’ ημάς Συ έδωκας να γνωρίσω ότι η αγάπη Σου Σε κατεβίβασεν από των ουρανών εις την γην και έτι έως άδου, ίνα ίδωμεν την δόξαν Σου
Συ ελυπήθης την πτωχείαν μου και έδειξας εις εμέ το Πρόσωπον Σου, και
νυν η ψυχή μου έλκεται προς Σε, Κύριε, και εις ουδέν ευρίσκει ανάπαυσιν, αλλ’
ημέρας και νυκτός κλαίω ως το παιδίον το απολέσαν την μητέρα αυτού
Αλλά  και  το  παιδίον  θα  επιλησθή  της  μητρός  αυτού,  και  η  μήτηρ  του
παιδίου αυτής, όταν Σε ίδουν Βλέπουσα Σε η ψυχή επιλανθάνεται του κόσμου παντός Ούτως έλκεται η ψυχή μου προς Σε, και εκλείπει δια Σε, και δεν ορέγεται να βλέπη το κάλλος του κόσμου τούτου
Όταν η ψυχή εν Πνεύματι Αγίω γνωρίση την Παναγίαν Μητέρα του Θεού, όταν   εν   Πνεύματι   Αγίω   γένηται   συγγενής   προς   τους   αποστόλους,   τους προφήτας, τους ιεράρχας, τους οσίους και προς πάντας τους αγίους και δικαίους, τότε έλκεται ακρατήτως εις εκείνον τον κόσμον και δεν δύναται να σταθή, αλλά νοσταλγεί, καταπονείται και κλαίει μη δυναμένη να αποσπασθή από της προσευχής· καίτοι το εξησθενημένον σώμα έχει ανάγκην να ανακλιθή, η ψυχή και επί της κλίνης έτι ορμητικώς ανατείνεται προς τον Κύριον και την Βασιλείαν των Αγίων
Ήλθε το γήρας, εξησθένησεν το σώμα και ζητεί να ανακλιθή επί κλίνης,
το δε πνεύμα δεν ανακλίνεται, αλλ’ ορμά προς τον Θεόν, τον Ουράνιον ηγαπημένον Πατέρα αυτού Ούτος κατέστησεν ημάς συγγενείς και οικείους Αυτού δια του σώματος και του τιμίου αίματος Αυτού και δια του Πνεύματος του Αγίου Έδωκεν εις ημάς να γνωρίσωμεν τί είναι η αιώνιος ζωή Εκ μέρους εγνωρίσαμεν ότι το Πνεύμα το Άγιον είναι η αιώνιος ζωή Η ψυχή ζη εν τη αγάπη του Θεού έμπλεως της ταπεινώσεως  και της πραΰτητος του Αγίου Πνεύματος Αλλ’ εις το Άγιον Πνεύμα πρέπει να δώσωμεν πλήρη άνεσιν να ζη εν τη ψυχή ημών, ίνα η ψυχή αντιλαμβάνηται τον Θεόν αισθητώς
Όστις  επί  της  γης  διαμένει  εν  τη  αγάπη  του  Θεού  δια  του  Αγίου Πνεύματος, ούτος και μετά θάνατον θα είναι μετά του Κυρίου, διότι ακατάλυτος είναι η αγάπη Ίνα μη αστοχήσωμεν όμως εις τας διανοητικάς κρίσεις ημών, ας ταπεινωθώμεν κατά τον λόγον του Κυρίου:
«Γίνεσθε ως τα παιδία· των γαρ τοιούτων εστίν η Βασιλεία των ουρανών» (πρβλ Ματθ ιη’  και ιθ’ )
Ουαί εις εμέ, διότι εγνώρισα τον Κύριον δια του Αγίου Πνεύματος, αλλά στερούμαι Αυτό και δεν δύναμαι να αποκτήσω Αυτό εν τω πληρώματι, καίτοι βλέπω το έλεος του Θεού μετ’ εμού
Ο Κύριος αγαπά ημάς πλείον ή ημείς δυνάμεθα να αγαπώμεν εαυτούς Αλλ’ η ταλαίπωρος ψυχή εν τη θλίψει αυτής σκέπτεται ότι ο Κύριος επελάθετο αυτής και ουδόλως θέλει να προσβλέπη εις αυτήν, και ούτω πάσχει και βασανίζεται
Όμως δεν συμβαίνει ούτως, αδελφοί Ο Κύριος αγαπά ημάς έως τέλους και
δίδει την χάριν του Αγίου Πνεύματος Αυτός παρηγορεί ημάς και ουδόλως θέλει να ευρίσκηται η ψυχή εν αθυμία και απορία περί της σωτηρίας αυτής
Πίστευε ακραδάντως ότι πάσχομεν μόνον έως ότου ταπεινωθώμεν Μόλις ταπεινωθώμεν, έρχεται το τέλος των θλίψεων, διότι το Πνεύμα του Θεού ένεκα της ταπεινώσεως πληροφορεί την ψυχήν ότι εσώθη
Μεγάλη  δόξα  εις  τον  Κύριον,  διότι  τοσούτον  πολύ  αγαπά  ημάς,  και  η
αγάπη αύτη γνωρίζεται Πνεύματι Αγίω
Διψά η ψυχή μου τον Κύριον και μετά δακρύων ζητώ Αυτόν
 Πώς δύναμαι να μη ζητώ Αυτόν; Ενεφάνισεν Εαυτόν εις εμέ εν Αγίω Πνεύματι, και η καρδία μου ηγάπησεν Αυτόν Είλκυσε την ψυχήν μου, και αυτή εκλείπει δι’ Αυτόν
Η ψυχή είναι ομοία προς την νύμφην, και ο Κύριος προς τον Νυμφίον Και αγαπούν ο είς τον άλλον και επιποθούν ο είς τον άλλον Ο Κύριος κατά την αγάπην Αυτού ποθεί την ψυχήν και λυπείται, αν εν αυτή δεν αναπαύηται το Άγιον Πνεύμα Και η ψυχή, ήτις εγνώρισε τον Κύριον, ποθεί Αυτόν, επειδή εν Αυτώ κρύπτεται η ζωή και η χαρά αυτής
Η αμαρτωλή ζωή είναι ο θάνατος της ψυχής· η αγάπη όμως του Θεού είναι εκείνος ο παράδεισος της τρυφής, εν ώ έζη προ της πτώσεως ο πατήρ ημών Αδάμ
Αδάμ, ο πατήρ ημών, ειπέ εις ημάς πώς η ψυχή σου ηγάπα τον Κύριον εν
τω Παραδείσω;
Είναι  αδύνατον  να  συλλάβωμεν  τούτο,  και  μόνον  εκείνη  η  ψυχή,  ήτις ήψατο της αγάπης του Θεού, δύναται να εννοήση τούτο εκ μέρους
Και η Παναγία, πώς ηγάπα τον Κύριον και Υιόν Αυτής;
Ουδείς  εκ  των  ανθρώπων,  εκτός  Αυτής  της ιδίας,  δύναται  να  συλλάβη
τούτο Το Πνεύμα του Θεού όμως διδάσκει ημάς την αγάπην Και εν Αυτή ήτο και είναι το αυτό Πνεύμα του Θεού, το Οποίον είναι αγάπη· και δια τούτο, όστις εγνώρισε το Άγιον Πνεύμα, δύναται εκ μέρους να κατανοήση και την αγάπην της Θεομήτορος
Πόσον ευτυχείς είμεθα ημείς οι χριστιανοί! Οποίον Θεόν έχομεν!
Αξιολύπητοι είναι εκείνοι, οίτινες δεν γνωρίζουν τον Θεόν Αυτοί δεν βλέπουν το αιώνιον φως, και μετά θάνατον πορεύονται εις το αιώνιον σκότος Ημείς γνωρίζομεν περί τούτου, διότι το Πνεύμα το Άγιον αποκαλύπτει  εν τη Εκκλησία εις τους αγίους τί υπάρχει εν τοις ουρανοίς και τί υπάρχει εν τω άδη
Ώ,   ο   αξιολύπητος,   ο   πεπλανημένος   λαός!   Ούτοι   δεν   δύνανται   να γνωρίζουν τί είναι η αληθινή χαρά Ενίοτε διασκεδάζουν και γελούν, αλλ’ ο γέλως, δια του οποίου γελούν, και η απόλαυσις, της οποίας απολαύουν, μετατρέπονται εις θρήνον και θλίψιν
Η χαρά ημών είναι ο Χριστός Δια των παθών Αυτού ενέγραψεν ημάς εν βίβλω ζωής· και εν τη Βασιλεία των Ουρανών θα είμεθα αιωνίως μετά του Θεού και θα βλέπωμεν την δόξαν Αυτού και θα ευφραινώμεθα εν Αυτώ Η χαρά ημών είναι το Πνεύμα το Άγιον Τούτο είναι τοσούτον γλυκύ και ευάρεστον Αυτό μαρτυρεί εις την ψυχήν την σωτηρίαν
Ώ, αδελφοί, παρακαλώ υμάς και ικετεύω εν ονόματι της ευσπλαγχνίας του Θεού, πιστεύετε εις το Ευαγγέλιον και εις την μαρτυρίαν της Αγίας Εκκλησίας, και τότε επί της γης ήδη θα γευθήτε της μακαριότητος του παραδείσου Αληθώς, η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστιν· η αγάπη του Θεού χαρίζεται εις την
ψυχήν  τον  παράδεισον  Πολλοί  πρίγκιπες  και  δεσπόται,  ότε  εγνώρισαν  την
αγάπην του Θεού, εγκατέλειψαν τους θρόνους αυτών Και τούτο είναι ευνόητον, διότι η αγάπη του Θεού είναι φλογερά Μέχρι δακρύων γλυκαίνει την ψυχήν δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και ουδέν επίγειον δύναται να συγκριθή μετ’ αυτής
Τα επίγεια μανθάνονται δια του ανθρωπίνου νοός, ο Θεός όμως και πάντα τα επουράνια γνωρίζονται μόνον δια του Αγίου Πνεύματος, και παραμένουν απρόσιτα εις τον μη αναγεννημένον νουν
Όστις δι’ Αγίου Πνεύματος εγνώρισε τον Θεόν, εκείνος επιλανθάνεται της
γης,  ως  να  μη  υπήρχεν,  αλλά  μετά  την  προσευχήν  ανοίγει  τους  οφθαλμούς αυτού και ιδού πάλιν βλέπει αυτήν
 Αδελφοί, οι Άγιοι εν τη Βασιλεία των Ουρανών θεωρούν την δόξαν του Θεού· ημείς δε ας ταπεινώσωμεν εαυτούς, και ο Κύριος θα αγαπήση ημάς και ουχί μόνον θα δώση επί γης παν το ωφέλιμον δια την ψυχήν και το σώμα, αλλά και θα αποκαλύψη εις ημάς πάντα τα μυστήρια
Οι   άνθρωποι   προσεκολλήθησαν   δι’   όλης   της   ψυχής   αυτών   εις   τας επιγείους κτήσεις και απώλεσαν την αγάπην του Θεού, και δια τούτο δεν υπάρχει επί της γης ειρήνη Πολλοί καθ’ όλην την ζωήν αυτών εκ περιεργείας θέλουν να μάθουν επί παραδείγματι, πώς εγένετο ο ήλιος, τον Θεόν όμως δεν μεριμνούν να γνωρίσουν  Ο  Κύριος  όμως  δεν  ωμίλησεν  εις  ημάς  περί  του  ηλίου,  αλλ’ απεκάλυψε τον Πατέρα και την Βασιλείαν των Ουρανών Είπεν ότι οι δίκαιοι εν τη Βασιλεία του Πατρός αυτών θα λάμψουν ως ο ήλιος (Ματθ ιγ’ ) Και η Γραφή λέγει ότι ο Κύριος θα είναι το Φως εν τω παραδείσω (βλ Αποκ κα’ , κβ’) και το Φως του Κυρίου θα είναι εν ταις ψυχαίς, εν τω νοΐ και εν τοις σώμασι των Αγίων
Ζώμεν επί της γης και δεν βλέπομεν τον Θεόν, ουδέ δυνάμεθα να ίδωμεν Αυτόν Αλλ’ εάν το Πνεύμα το Άγιον έλθη εις την ψυχήν, τότε θα ίδωμεν τον Θεόν, ως είδεν Αυτόν ο Πρωτομάρτυς Στέφανος Η ψυχή και ο νους Πνεύματι Αγίω αναγνωρίζουν αμέσως ότι Αυτός είναι ο Κύριος Ούτως ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος Πνεύματι Αγίω ανεγνώρισεν εις το μικρόν βρέφος τον Κύριον, και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής δια Πνεύματος Αγίου ωσαύτως εγνώρισε τον Κύριον και υπέδειξεν Αυτόν εις τον λαόν Άνευ δε Πνεύματος Αγίου ουδείς δύναται να γνωρίση τον Θεόν, και πόσον πολύ αγαπά ημάς Έστω και αν αναγινώσκωμεν ότι ηγάπησεν ημάς και έπαθεν εξ αγάπης προς ημάς, όμως περί τούτου σκεπτόμεθα μόνον δια του νοός, αλλά δεν εννοούμεν δια της ψυχής, ως πρέπει, την αγάπην του Χριστού Όταν όμως το Πνεύμα το  Άγιον διδάξη ημάς, τότε εναργώς και αισθητώς γνωρίζομεν την αγάπην και γινόμεθα όμοιοι προς τον Κύριον
Κύριε Ελεήμον, δίδαξον πάντας ημάς δια του Πνεύματος Σου του Αγίου να ζώμεν κατά το θέλημά Σου, ώστε πάντες ημείς εν τω Φωτί Σου να γνωρίσωμεν Σε   τον   αληθινόν   Θεόν,   διότι   άνευ   του   Φωτός   Σου   δεν   δυνάμεθα   να
κατανοήσωμεν το πλήρωμα της αγάπης Σου Φώτισον ημάς δια της χάριτος Σου,
και αύτη θα θερμάνη τας καρδίας ημών, ίνα Σε αγαπώμεν


Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ
Μετάφρασις εκ του ρωσικού υπό του ιδίου του συγγραφέως και του Ιερομ. Ζαχαρίου
Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας1999
Τίτλος πρωτοτύπου:
СТАРЕЦ СИЛУАН, ИЕРОМОН СОФРОНИЙ, Paris 1952.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: