Γ΄ Ἀπόκτηση Ἀρχιερατικῆς Ἡγεσίας καὶ ἀντίδραση τῶν Καινοτόμων

Γ΄ Ἀπόκτηση Ἀρχιερατικῆς Ἡγεσίας καὶ ἀντίδραση τῶν Καινοτόμων

ΑΠΟ τὴν ἀρχὴ τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος,  οἱ ἐπικεφαλῆς Κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔκαναν ἐκκλήσεις, ὅπως καὶ ἐπισκέψεις  κατὰ  καιρούς,  σὲ διαφόρους φίλα  προσ κείμενους Ἀρχιερεῖς, παρακαλοῦντες αὐτοὺς νὰ ἐγκα ταλείψουν τὴν Καινοτομία καὶ νὰ ἀναλάβουν τὴν διαποίμανση τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων. Τέτοιες κρούσεις ἔγιναν  καὶ πρὸς τὸν σχολάζοντα ἐπιφανῆ Ἀρχιερέα πρώην  Φλωρίνης  Χρυσόστομο (Καβουρίδη), τὸν ἀπὸ  Ἴμβρου  καὶ Τενέδου  καὶ κα τόπιν  Πελαγονίας.Αὐτὸς  ὡς Μητροπολίτης Φλωρίνης  ἀπὸ  τὸ 1926 ἕως τὸ 1928 ἑόρταζε μὲ ἀπαίτηση μάλιστα  τοῦ τοπι κοῦ παραδοσιακοῦ πληθυσμοῦ τὶς Ἑορτὲς καὶ μὲ τὸ Παλαιὸ καὶ μὲ τὸ Νέο, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὸ Παλαιό. Ἡ δὲ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Καινοτομίας τὸν ὑποχρέωσε  νὰ καθιερώσει τὸ Νέο ἀπὸ  τὴν Ἑορτὴ  τῶν Ἁγίων  Πέ τρου καὶ Παύλου  τοῦ 1928. Τὴν ἡμέρα  ὅμως ἐκείνη σημειώθηκε ἀπρόσμενα καταστροφικὴ πλημμύρα (!) καὶ οἱ Φλωρινιῶτες, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολί της Χρυσόστομος, θεώρησαν τοῦτο ὡς μία θεομηνία γιὰ τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ Πατρίου! (βλ. Δημ. Μπεκάση, Ἡ μεγάλη πλημμύρα  τοῦ 1928, στὴν Ἱστοσελίδα «Λεύκωμα Φλωρίνης – Florinapast» τῆς 1911-2007).

 Ὁ Φλωρίνης Χρυσόστομος ἕνα ἀκριβῶς ἔτος μετά, τὸν Ἰούνιο  τοῦ 1929, κατέθεσε Ὑπόμνημα στὴν Σύν οδό  του  γιὰ  τὸ Ἡμερολογιακὸ θέμα, ζητώντας  νὰ ἐξετασθεῖ  τοῦτο  ἀπὸ  ἀπόψεως διαφορᾶς πρὸς  τοὺς Παπικούς, πρὸς τοὺς ὁποίους τὸ Παλαιὸ Ἡμερολό γιο ἀποτελεῖ ἕναν  «φραγμὸ» γιὰ τοὺς  Χριστιανοὺς Ὀρθοδόξους.Ἐφ’ ὅσον ὁ φραγμὸς αὐτὸς καταρρίφθηκε ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ὑποτιθέμενους φύλακες τῆς Μάνδρας  τοῦ Χριστοῦ, εἰσέρρευσε ἡ πλημμυρίδα τῶν Καινοτομιῶν καὶ τῆς Ἐκκοσμικεύσεως, τὰ δὲ οἰκτρὰ  ναυάγια τῆς Οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως  τῆς σήμερον εἶναι  εὐεξή γητα καὶ προφανῆ.Ἀπὸ τὸ 1932, ὅταν ὁ Μητροπολίτης Χρυσόστομος ἦταν  πλέον  σχολάζων Ἀρχιερεὺς  μὲ τὸν  τίτλο  τοῦ «πρώην  Φλωρίνης»,  ἄρχισε  νὰ παρακολουθεῖ τοὺς ἀγωνιζομένους Γνησίους Ὀρθοδόξους ἐγγύτερα καὶ ἰδίως ἀπὸ τοῦ 1934 νὰ συντονίζεται στὸν παλμό τους καὶ μάλιστα  νὰ ἀρθρογραφεῖ ὡς «Ἐκκλησιαστικὸς» ὑπὲρ αὐτῶν. Ἄλλωστε, δὲν ἔπαυε ὁ ἴδιος, ὅσο ἀκόμη ἦταν  ἐπαρχιοῦχος Ἀρχιερεύς,  νὰ ὑποδεικνύει στὴν Σύνοδο τῆς Καινοτομίας τὴν ἀνάγκη ἐπαναφορᾶς τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑορτολογίου, γιὰ  τὴν ἕνωση τῶν Χρι στιανῶν  καὶ τὴν εἰρήνευση τῆς Ἐκκλησίας.

***

Στὶς  12/25 Μαΐου τοῦ 1935, ἡ «Κοινότητα» ἀπηύ θυνε ἐπιστολὴἔκκληση στοὺς Σεβ. Μητροπολῖτες Δη μητριάδος Γερμανό,  πρώην  Φλωρίνης  Χρυσόστομο καὶ Ζακύνθου Χρυσόστομο, ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ  τοῦ κινδυνεύοντος Ἑλληνικοῦ  λαοῦ,  ζητώντας  τους νὰ ἀναλάβουν τὴν ποιμαντο ρία τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος  «ὑπὲρ τῆς ἐπαναφορᾶς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ  τοῦ πατροπαραδότου Ἡμερολογίου».Οἱ δὲ τρεῖς Ἀρχιερεῖς  εἰς ἀπάντησιν δήλωσαν  ὅτι διέκοψαν κάθε  σχέση καὶ  ἀναφορὰ πρὸς  τὴν Διοι κοῦσα  Ἱεραρχία, ἡ ὁποία  κηρύχθηκε  σχισματικὴ ἐξ αἰτίας  τῆς Ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας ἔναντι  τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ ἐπίσης ὅτι ἀνελάμβαναν τὴν πνευ ματικὴ διοίκηση καὶ ἐκκλησιαστικὴ ποιμαντορία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, γιὰ νὰ συνεχίσουν τὴν ἔνδοξη  ἱστορικὴ  σταδιοδρομία τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς  Ἐκκλησίας. Στὶς  13/26 Μαΐου  τοῦ 1935, τελέσθηκε πανη γυρικὴ Θεία Λειτουργία στὸν ἱστορικὸ Ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στὸν   Κολωνὸ   Ἀθηνῶν, ἐπὶ  τῇ  ἀναλήψει τοῦ  ἱε ροῦ   Ἀγῶνος   ἀπὸ   τοὺς τρεῖς Ὁμολογητὲς Ἱεράρ χες, στὴν ὁποίαν εἶχαν προστρέξει 25.000 πιστοί, παλλόμενοι ἀπὸ  ἐκκλησι αστικὸ ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὸ ἱστορικὸ γεγονός!

Τὴν ἑπομένη οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς, Δημητριάδος, πρώην  Φλωρίνης  καὶ  Ζακύνθου, ἔστειλαν  ἔγγραφη Ἀποκήρυξη στὴν Διοικοῦσα Σύνοδο  τῆς Καινοτομί ας. Ἔγραψαν ὅτι ἐξέλειπαν  οἱ λόγοι  γιὰ ἀκολούθη ση ἀπὸ  ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομία τῆς Καινοτομίας,  καὶ  ὅτι  γιὰ  λόγους  συνειδήσεως  καὶ  ἀπὸ  πόνο  γιὰ ἕνωση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων  στὸ ἔδαφος τῆς Ἡμερολογιακῆς καὶ  Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, προέβησαν σὲ διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τὴν Διοικοῦσα Σύνοδο, καλοῦντες σὲ ἐπαναφορὰ τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου γιὰ τὴν εἰρήνευση Ἐκκλησίας καὶ Ἔθνους.  Ἡ Διοικοῦσα Ἱεραρχία, στὰ πρόσωπα τῶν Ἀρχιερέων της, θεωρήθηκε ὅτι ἀποσχίσθηκε κατὰ τὸ πνεῦμα  τῶν Ἱερῶν  Κανόνων ἀπὸ  τὸν κορμὸ  τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ κηρύχθηκε  Σχισματική, γιὰ τὴν μο νομερῆ καὶ ἀντικανονικὴ εἰσαγωγὴ τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου, τὴν διάσπαση τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθο δοξίας καὶ τὴν διαίρεση  τῶν Χριστιανῶν.

Ἐπίσης,  οἱ τρεῖς Ὁμολογητὲς  Ἱεράρχες ἐξέδωσαν Διάγγελμα πρὸς τὸν Ἑλληνικὸ Λαό, Προκήρυξη πρὸς τὸν Ἐφημεριακὸ Κλῆρο καὶ τοὺς Μοναχοὺς  καὶ Δια μαρτυρία πρὸς τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες  σχετικὰ μὲ τὸ διάβημά τους.

***

Οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς ἄφησαν ἐν συνεχείᾳ νὰ περάσει ἕνα δεκαήμερο, γιὰ νὰ δοῦν ἐὰν ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία ἐπιδιώξει  τὴν Ἑνότητα στὴν Ὀρθοδοξία. Βλέποντας ὅμως, ὅτι ἀντίθετα αὐτὴ κινοῦνταν δραστήρια γιὰ νὰ πατάξει μὲ κάθε τρόπο καὶ μέσον τὴν θεάρεστη Ὁμο λογία  τους, καὶ φοβούμενοι  γιὰ ἐπικείμενη σύλληψή τους μὲ ὅ,τι ἀπρόβλεπτο θὰ ἐπέφερε αὐτή, προέβησαν σὲ χειροτονίες τεσσάρων  Ἐπισκόπων, γιὰ συγκρότη ση Ἀρχιερατικῆς Συνόδου,  ὀργάνωση τῆς ἐκκλησια στικῆς ζωῆς καὶ κάλυψη  τῶν πνευματικῶν ἀναγκῶν τοῦ Ποιμνίου.

Ἔτσι, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας Ἀττικῆς χειροτονήθηκαν διαδοχικὰ οἱ Ἀρχιμανδρῖτες Γερμανὸς Βαρυκόπουλος σὲ Ἐπίσκο πο Κυκλάδων, Χριστοφό ρος Χατζῆς  σὲ Ἐπίσκοπο Μεγαρίδος, Πολύκαρπος Λιώσης  σὲ Ἐπίσκοπο Δι αυλείας, καὶ Ματθαῖος Καρπαθάκης, Ἁγιορείτης, σὲ Ἐπίσκοπο Βρεσθένης.Πρόεδρος τῆς συγκρο τηθείσης Ἱερᾶς Συνόδου ἀνέλαβε ὁ ἀρχαιότερος ὡς πρὸς τὴν χειροτονία Μητροπολίτης Δημητριάδος Γερμανός.Εἶναι ἀξιοσημείωτον ὅτι τὴν συγκρότηση Συνόδου τοῦ Πατρίου ἔσπευσαν νὰ καταδικάσουν τὰ Πατριαρ χεῖα Κωνσταντινουπόλεως καὶ  Ἀλεξανδρείας καθὼς καὶ ἡ Θεολογικὴ  Σχολὴ Ἀθηνῶν μὲ ψήφισμά της.Ἡ δὲ Καινοτόμος  Ἑλληνικὴ  Ἱεραρχία προέβη σὲ παύση ἀπὸ τοὺς Θρόνους τους τοῦ Δημητριάδος Γερ μανοῦ καὶ τοῦ Ζακύνθου Χρυσοστόμου μὲ διορισμὸ Τοποτηρητῶν στὶς Ἐπαρχίες τους, παρέπεμψε δὲ τοὺς τρεῖς Ὁμολογητὲς Ἀρχιερεῖς  σὲ Ἐκκλησιαστικὸ Δι καστήριο καὶ ζήτησε τὴν συνδρομὴ τῆς Κυβερνήσεως γιὰ τὴν πάταξη τῆς ὅλης κινήσεως, πείθοντας αὐτὴν νὰ λάβει βίαια καὶ ἀνελεύθερα μέτρα κατὰ  τῶν Γνη σίων Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων.  Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες  Δη μητριάδος,  πρώην  Φλωρίνης καὶ Ζακύνθου τέθηκαν φρουρούμενοι σὲ περιορισμὸ στὰ  Γραφεῖα  τῆς διαμορφωθείσης  Συνόδου στὴν Ἀθήνα. Ὅμοια,  σὲ περι ορισμὸ τέθηκαν  στοὺς χώρους κατοικίας τους καὶ οἱ νεοχειροτόνητοι Ἐπίσκοποι ὅπως καὶ τὰ Γραφεῖα τῆς «Κοινότητος».Ἡ παραπομπὴ τῶν Ὁμολογητῶν Ἱεραρχῶν σὲ δίκη ξεσήκωσε σοβαρὴ  διαφωνία μέσα στὴν Σύνοδο  τῶν Καινοτόμων καὶ τρεῖς Μητροπολῖτες παραιτήθηκαν τῶν συνοδικῶν τους καθηκόντων σὲ ἔνδειξη διαμαρ τυρίας.Τὴν 1/14.6.1935 οἱ Ἀρχιερεῖς ποὺ εἶχαν ἀποκηρύξει τὴν Σύνοδο  χάριν  τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου δικά σθηκαν γιὰ ἵδρυση παρασυναγωγῆς καὶ καταφρόνη ση τῆς «κανονικῆς  καὶ νομίμου Ἐκκλησίας» καὶ γιὰ παρότρυνση Κλήρου  καὶ  Λαοῦ  σὲ ὅμοια  μὲ αὐτοὺς ἀποκήρυξη τῆς διοικούσας Ἐκκλησίας. Πλῆθος λαοῦ ἔσπευσε νὰ ἐκδηλώσει τὴν διαμαρτυρία του, ὅπως καὶ τὴν συμπαράστασή του στοὺς διωκομένους Ὁμολο γητές, ψάλλοντας τὴν Παράκληση τῆς Παναγίας στὴν Πλατεῖα Μητροπόλεως μὲ ἐπικεφαλῆς 40 Ἱερεῖς καὶ 60 Μοναχούς ! Τὸ συνοδικὸ δικαστήριο τῆς παρανομίας, ἀντὶ με τανοίας καὶ ἑνώσεως, καταδίκασε τοὺς Ὁμολογητὲς Ἀρχιερεῖς  σὲ δῆθεν καθαίρεση καὶ  σὲ πενταετῆ  σω ματικὸ  περιορισμό τους !

Ἡ εἴδηση ἀπογοήτευσε τὰ συγκεντρωθέντα πλήθη, τὰ ὁποῖα  διαμαρτυρήθηκαν ἔντονα  καὶ ἀντιμετώπι σαν τὴν βάναυση ἐπίθεση τῶν ἀστυνομικῶν ὀργάνων καὶ τὶς πυροσβεστικὲς  ἀντλίες ! Τραυματίσθηκαν τότε σοβαρὰ περὶ τοὺς 100 Γνησίους Ὀρθοδόξους πιστοὺς καὶ μάλιστα σὲ αὐτήν, ἤ σὲ ἄλλη παρόμοια σύγκρου ση, φονεύθηκαν τρεῖς Ὀρθόδοξοι πιστοί. Σὲ μία ἑβδομάδα οἱ καταδικασθέντες Ἀρχιερεῖς ἀπήχθησαν διὰ τῆς βίας ἀπὸ τὰ ἀστυνομικὰ ὄργανα, ἐφ’ ὅσον ἡ Κυβέρνηση ἐντελῶς ἀντικανονικὰ τάχθη κε στὴν ὑπηρεσία τῆς Καινοτόμου Ἐκκλησίας, στοὺς τόπους  Ἐξορίας τους : ἔτσι ὁ Δημητριάδος Γερμανὸς ὁδηγήθηκε στὴν  Ἱερὰ  Μονὴ  Χοζοβιωτίσσης στὴν νῆσο Ἀμοργό, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὁσίου Διονυσίου στὸν Ὄλυμπο, καὶ ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ρομβοῦ Ἀκαρνανίας. Πρὶν νὰ μεταβοῦν στὴν Ἐξορία, οἱ τρεῖς διωκόμε νοι Ἱεράρχες ἐξαπέλυσαν μία «Ποιμαντορικὴν Ἐγκύ κλιον»  πρὸς τὸν Ὀρθόδοξο Ἑλληνικὸ Λαό, ἡ ὁποία δημοσιεύθηκε στὸν  Τύπο  στὶς 21.6.1935. Μέσῳ τῆς Ἐγκυκλίου τους αὐτῆς, προέτρεπαν σὲ Ἀγῶνα ὑπὲρ ἐπικρατήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ  προέβαιναν καὶ πάλι στὴν διαπίστωση ὅτι ἡ Διοικοῦσα Ἱεραρχία δη μιούργησε  Σχίσμα, προσθέτοντας ὅτι  πρέπει  πάσῃ θυσίᾳ νὰ ἀποφεύγεται ἡ πνευματικὴ ἐπικοινωνία μὲ αὐτήν, διότι ἀπὸ τοὺς λειτουργούς της «ἔφυγεν ἡ Χά ρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος», ἐφ’ ὅσον ἀθέτησαν τὶς Ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων  ποὺ κατα δίκασαν τὸ Γρηγοριανὸ Ἡμερολόγιο.Ἡ τελευταία αὐτὴ θέση ἦταν διαδεδομένη σὲ Κληρικούς, κυρίως Ἁγιορεῖτες, καὶ Λαϊκοὺς τοῦ Πατρίου, καὶ  εἶχε ἐκφρασθεῖ ἐπίσημα  καὶ  τὸν Αὔγουστο τοῦ1934 στὴν Ἀποκήρυξη τῆς Καινοτόμου Ἐκκλησίας, ἀλλὰ δὲν ἐπινοήθηκε πρῶτα ἀπὸ αὐτούς. Πρῶτος τὴν διέδωσε ὁ Καινοτόμος  Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος τὸ 1926, χρησιμοποιώντας την ἀντί στροφα,  δηλαδὴ ἐναντίον τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖοι δὲν τὸν μνημόνευαν  γιὰ  λόγους  Πίστεως, σύμφωνα  μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ΛΑ΄ Ἀποστολικὸ καὶ ΙΕ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας, καὶ ἦταν βέβαια γι’ αὐτὸ ἄξιοι τιμῆς.Οἱ νεοχειροτονηθέντες Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι  ἐπί σης παραπέμφθηκαν σὲ δίκη  ἀπὸ  Ἐπισκοπικὸ Δι καστήριο ὡς Ἐπίσκοποι καὶ τοὺς ἐπιβλήθηκε  ἡ ἴδια καταδίκη σὲ δῆθεν καθαίρεση, ὅπως καὶ σὲ σωματικὸ περιορισμό, ὑπέστησαν ὁ μὲν Κυκλάδων Γερμανὸς ἐξορία  στὴν  Μονὴ  Στροφάδων Ζακύνθου, ἄν  καὶ ὅπως  φαίνεται ἀπὸ  διασωθεῖσα ἐπιστολή  του  ἐξο ρίσθηκε  τελικὰ  στὴν Μονὴ  Καθαρῶν Ἰθάκης,  ὁ δὲ Βρεσθένης Ματθαῖος ἁπλὸ  περιορισμό, παραμείνας στὴν  Γυναικεία Μονὴ  τῆς Πευκοβουνογιατρίσσης, κρυπτόμενος γιὰ νὰ διαφύγει προφανῶς τὸν κίνδυνο.Ὅμως, ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος, ὅπως καὶ οἱ Με γαρίδος Χριστοφόρος καὶ  Διαυλείας Πολύκαρπος, δειλιάσαντες, ἐπανῆλθαν στὴν Καινοτομία. Καὶ ὁ μὲν Ζακύνθου ἀποκαταστάθηκε στὴν ἕδρα του, ἀλλὰ οἱ Μεγαρίδος καὶ  Διαυλείας δὲν ἀναγνωρίσθηκαν ὡς Ἐπίσκοποι· ἐκεῖνοι θεωροῦντες τοὺς ἑαυτούς τους ὡς Ἐπισκόπους, δὲν ἱερούργησαν ὡς Πρεσβύτεροι, ἀνα μένοντες τὴν ἔκβαση τῶν πραγμάτων, μὴ δυνάμενοι  βέβαια στὸ Νέο νὰ ἀσκήσουν  τουλάχιστον τότε τὴν Ἀρχιερωσύνη τους.Ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος συνέγραψε κατὰ τὴν περίοδο  τῆς Ἐξορίας του, φρουρούμενος καὶ τα πεινούμενος  στὴν Μονὴ τοῦ Ὀλύμπου, τὴν ἀπολογη τικὴ πραγματεία του «Πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλλη νικὴν Συνείδησιν»: «Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Ἡμερολόγι ον ὡς Κριτήριον τῆς Ὀρθοδοξίας» (1/14.7.1935, σελ.

87).

Σύντομη Ἱστορία

τῆς Μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος

καὶ περὶ τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς Αὐτῆς

Ἔκδοση Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος

Ἐπιμέλεια

Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς

Δογματικῶν καὶ Κανονικῶν Θεμάτων

Ἀθήνα

ΠΗΓΗ

http://www.ecclesiagoc.gr/

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: