Πρόλογος ΣΤ΄ Εκδόσεως
Επειδή καί ή Ε έκδοσις μέσα σέ μικρό χρονικό διάστημα έξηντλήθη, ύστερα άπό προτροπήν τής όσιωτάτης Μοναχής θεοδώρας, Ήγουμένης τής Ί. Μονής 'Οσιου Θεοδοσίου Άργολίδος, προβαίνομεν είς τήν παρούσαν Εκδοσιν, μέ τήν έλπίδα οΐ χριστιανοί νά εύρουν είς τό Γεροντικόν πολύτιμα μαργαριτάρια πρός πνευματικήν των ώφέλειαν. Ή ζωή των άγιων άποτελεϊ άνέκαθεν τό έφηρμοσμένον εύαγγέλιον καί χωρίς άμφιβολίαν κάθε βίος άγιου έμψυχώνει καί ένθαρρύνει τίς ψυχές τών πιστών. 'Ολόθερμη εύχή μας, πρός όλους έκείνους πού θά μελετήσουν τό Γεροντικόν, ό Κύριος νά άπαλύνη τήν καρδίαν των, νά ζήσουν έγγύτερον τού θεού καί νά άξκοθοΰν τών πλουσίων ευλογιών πού χαρίζει ό δωρεοδότης θεός στις ψυχές έκείνων πού μελετούν πνευματικά βιβλία καί άναζητοΰν στις σελίδες των νά σβήσουν τήν δίψαν τής ψυχής των. Είς τήν όσιωτάτην ήγουμένην έκφράζομεν τίς θερμές μας ευχαριστίες διά τήν καλαχτύνην της να παραχωρήση είς τήν άδελφότητά μας τό δικαίωμα νά προβή είς τήν άνατύπωσιν τοϋ Γεροντικοΰ πρός εύρυτέραν αύτού κυκλοφορίαν
Αδελφότης «ΛΥΔΙΑ»
Read More ->>
Κεφάλαιον Α΄
Η προς τον Θεόν αγάπη
ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΜΑΙ 'τόν Θεόν έλεγε στους μαθητές του ό Καθηγητής τής έρημου Μέγας ’Αντώνιος, διότι τόν άγαπώ. Ή τελεία άγάπη «έξω βάλλει τόν φόβον».
Ο ΑΒΒΑΣ Άμμούν ό Νιτριώτης έπεσκέφθη κάποτε τόν Μέγαν ’Αντώνιον καί έπειδή είχε μαζί του φιλική οικειότητα τόν έρώτησε:Πώς συμβαίνει έγώ μέν νά κοπιάζω περισσότερο άπό σένα, σύ δέ νά δοξάζεσαι περισσότερα άπό τούς ανθρώπους: Φαίνεται άτι θά άγαπώ τόν Θεόν περισσότερο από σένα, του άποκρίθηκε μέ καλοκάγαθο μειδίαμα ό φίλος του Θεού.ΕΝΑΣ ΓΕΡΩΝ ’Ερημίτης παρεκάλεσε κάποτε στήν προσευχή του τόν θεόν νά τού δείξη τους παλαιούς Πατέρας τής έρήμου. Τούς είδε λοιπόν όλους έκτός άπό τόν Μέγαν ’Αντώνιον. Ποϋ νά εύρίσκεται άρά γε ό Άββάς 'Αντώνιος; Έσκέπτετο μέ άπορία.Όπου είναι ο θεός, άκουσε φωνή νά τόν βεβαιώνη.Η ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ άγάπη. γράφει ό Άγιος Μάξιμος ό ‘Ομολογητής, είναι άγαθή διάθεσις τής ψυχής καί όποιος τήν κατέχει δέν προτιμά κανένα άπό τά δημιουργήματα περισσότερο άπό τόν θεόν. Είναι δέ άδύνατον νά τήν άποκτήση μονίμως ό άνθρωπος, όταν αισθάνεται τήν παραμικρή προσκόλλησι στά γήϊνα πράγματα. Εκείνος πού άγαπά τόν θεόν, ζή βίον αγγελικόν έπάνω στή γή. Νηστεύει, άγρυπνεί, ψάλλει, προσεύχεται καί έχει πάντοτε καλές σκέψεις γιά τούς συνανθρώπους του.
Read More ->>
Ανεξικακία
Ο ΑΒΒΑΣ Ισίδωρος ό Πρεσβύτερος μιάς σκήτης στήν Αίγυπτο είχε τόση Ανεξικακία. ώστε έπαιρνε κοντά του Κι΄ έδιώρθωνε όλους τούς κακούς υποτακτικούς. Όταν λόγου χάρι συνέβαινε νά έχη κανένας άπό τούς Γέροντας υποτακτικό άντίλογο ή Ανυπότακτο καί ήθελε νά τόν διώξη, ό Άββας Ισίδωρος προλάβαινε καί τού έλεγε Φέρε τον σέ μένα. Αδελφέ.Τόν κρατούσε στό κελλί, καί μέ τήν καλωσύνη καί τήν υπομονή του τόν διώρθωνε καί τόν έστελνε σωφρονισμένο στό Γέροντά του.
Στήν Εκκλησία πάλι τό πιό προσφιλές του κήρυγμα ήτο τό «έάν γάρ Αφήτε τοΐς άνθρωποις τά παραπτώματα αυτών...».Αδελφοί, συγχωρήσατε, συγχωρήσατε τούς Αδελφούς σας. γιά νά συγχωρηθοΰν αΐ άμαρτίαι σας, έφώναζε Από τόν άμβωνα μέ όλη τή δύναμι τής ψυχής του ό άγιος Γέροντας.·ΕΝΑΣ ΑΠΟ τούς Πατέρας τής έρήμου έκανε αυτήν τήν παραστατική διδασκαλία στούς νεωτέρους μοναχούς:Ύπόθεσε. άδελφέ μου, ότι αύτήν τήν στιγμή παίρνω τό πρόσωπο τού δικαίου Κριτού καί άνεβαίνω στό δικαστικό βήμα. Σέ έρωτώ λοιπόν «Τί θέλεις νά σού κάνω;». Άν μού είπής, «έλέησέ με», σού άποκρίνομαι «έλόησε καί σύ τόν άδελφό σου». "Αν πάλι μού είπής «συγχώρησόν με», σού άπαντώ «συγχώρησε καί σύ τά σφάλματα τού πλησίον σου».Μήπως είναι άδικος ό Κριτής; Μή γένοιτο!'Αδελφέ, στό χέρι σου είναι νά κερδίσης τή συμπάθεια
Read More ->>
Κεφάλαιον Γ’
Πίστις
Ο ΟΣΙΟΣ Βενιαμίν ‘Ησυχαστής στό όρος τής Νιτρίας, είχε μεγάλη άφοσίωσι καί πίστι στόν Θεόν 'Ογδόντα χρόνια έζησε στήν έρημο μέ προσευχή καί άσκησι καί άξιώθηκε νά λάβη χαρίσματα πνευματικά. Νά διώχνη πονηρά πνεύματα καί νά Οεραπεύη δλες τις άρρώστιες. Λίγους μήνες, προτού φύγει άπό τόν κόσμο αυτός ό "Οσιος, έπαθε ύδρωπικία. Τόσο πολύ διωγκώθηκε τό σώμα του. πού ήτο θέαμα φρικτό. Οί Αδελφοί πού τόν έπισκέπτοντο γύριζαν αλλού τό πρόσωπο, γιατί τούς έπιανε λιποψυχία νά τόν βλέπουν. Αντί λοιπόν νά τόν άνακουφίζουν καί νά τόν παρηγορούν, τόν άκουγαν νά τούς στηρίζη μ’ αύτά τά λόγια: Προσεύχεσθε, Αδελφοί μου. νά μήν ύδρωπιάση ό μέσα άνθρωπος. Τό σώμα τούτο ούτε όταν έθαλλε έπρόσφερε καμμία ωφέλεια στήν ψυχή, ούτε τώρα πού πάσχει έχει τή δύνάμι νά τή βλάψη.Καί τό σπουδαιότερο, ένώ ό Ιδιος ύπέφερε άπό αφόρητους πόνους, έξακολουθοΰσε μέχρι τήν τελευταία του πνοή νά Οεραπεύη τούς άρρωστους πού τού πήγαιναν στό κελλί του.ΕΝΑΣ άρχάριος Μοναχός πού πήγε νά έξομολογηθή σέ κάποιον Γέροντα, ανάμεσα στ’ άλλα τού έκανε Κι΄ αύτή τήν έρωτησι:
Γιατί. Αββά μου. πέφτω τόσο συχνά σέ αμέλεια;
Read More ->>
Κεφάλαιον Δ΄
Μετάνοια
ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΕΟΣ, μάς διηγείται ό Άββάς Ιωάννης τού Λυκοΰ. παρασυρμένος άπό τού κόσμου τις ήδονές. είχε βυθιστή στή λάσπη τής άσωτΐας. Κάποτε όμως συνήλθε, σάν τόν Άσωτο, κι έζήτησε τό δρόμο τού γυρισμού στό σπίτι τού Πατέρα. Άφησε τόν κόσμο, γιά νά βρή στήν έρημο τό λυτρωμό. μακριά άπό τις άφορμές τής άμαρτίας. Καταφύγιό του έκανε ένα παμπάλαιο μνήμα. Κλεισμένος θεληματικά σ' αυτή τή πρωτότυπη φυλακή, έκλαιε πικρά τήν τραυματισμένη ψυχή του.
Οί άγγελοι έχαίρονταν, άλλα τά πνεύματα τής πονηριάς πού είδαν νά φεύγη τόσο άπροσδόκητα ή λεία άπό τά χέρια του, δέν άργησαν νά κάνουν έφοδο. Τριγύριζαν τή νύκτα τό μνήμα Κι΄ έλεγαν οργισμένα.:
Πού είσαι, άθλιε; Γιατί μάς άπαρνήθηκες ύστερα άπό τόση φιλία; Αφού τά γεύτηκες όλα κατά κόρον, αποφάσισες νά γίνης άγιος. Πολύ αργά τώρα νά παριστάνης τόν σώφρονα, έλπίζοντας γιά έλεος.
"Ελα έξω, άνόητε. τού φώναζαν άλλοι. δέ περιμένει ή συντροφιά σου.Δυστυχισμένε, τού ψιθύριζαν οί πονηρότεροι, γιά σένα δέν υπάρχει σωτηρία. Αυτού πού τρύπωσες, γρήγορα θά βρής τό θάνατο καί την αιωνία καταδίκη Με πόση κακία πάσχιζαν νά τόν φέρουν σ’ άπελπισία! Μά ο γενναίος άγωνιστής ήταν πιά αποφασισμένος νά πεθάνη καλλίτερα, παρά νά γυρίση στά ίδια. Ζήτησε μέ θερμή ικεσία τή θεία βοήθεια, περιφρονώντας τή δαιμονική φαντασία.
Τήν άλλη βραδυά ό διάβολος έγινε πιό άπειλητικός;
Read More ->>
Μνήμη θανάτου
ΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, έλεγε ό Αββάς Αγάθων. έφερνε κάθε στιγμή στό νοΰ του τήν κρίσι πού ακολουθεί τόν θάνατο. δέ θα άμάρτανε μέ τόση ευκολίαΕΝΑΣ 'Ερημίτης πού άσκήτευε στήν έρημο του Ίορδάνου, είχε χρόνια πολλά νά πειραχτή άπό τό διάβολο. Αύτό τού είχε δώσει θάρρος Κι΄ έλεγε συχνά πώς ό έχθρός δέν τολμούσε νά πειράξη τούς άγωνιστάς, πήγαινε μόνο στους αμελείς καί οκνηρούς.Κάποτε παρουσιάστηκε μπροστά του ό διάβολος καί τού παραπονθηκε:Τί σού έχω κάνει. Άββά, καί μ' έξευτελίζεις έτσι; Μήπως ποτέ σ' έπείραξα;Φύγε άπό δώ. πονηρό πνεύμα, φώναξε άφοβα ό 'Ερημίτης. καί σήκωσε τό ραβδί του νά τόν χτυπήση. Δέν έχεις δικαίωμα νά πειράζης τούς δούλους τού Χριστού. Πήγαινε σ' έκείνους. πού μέ τήν απροσεξία τους σέ προσκαλούν."Ετσι, λοιπόν, νομίζεις; έκανε ό διάβολος μέ κακία. Δέ θά βρώ. λές, ευκαιρία νά σέ ρίξω στά σαράντα χρόνια, πού έχεις νά ζήσης άκόμη;
Βέβαιος τώρα πώς τό δόλωμα είχε Κι΄ όλας πετύχει. έγινε άφαντος, αφήνοντας στόν άέρα ένα γέλιο άνατριχιαστικό. Άπό τήν ΐδια στιγμή, λοιπόν, άρχισαν νά συγχύζωνται οί λογισμοί τού 'Ερημίτη.
Σαράντα χρόνια ζωή άκόμη! "Ω. είναι πάρα πολλά! μονολογούσε διαρκώς.
Read More ->>
Φόβος Θεού
ΕΝΑΣ ευσεβής νέος έρώτησε τόν Άββά Εύπρέπιον πάκ; μπορεί ή ψυχή ν’ άποκτήση τόν θείο φόβο. Δύο δρόμοι άσφαλεϊς υπάρχουν πού οδηγούν τήν ψυχή στό φόβο τού Θεού. άποκρίθηκε ό σοφός Γέροντας. Ή ακτημοσύνη κι ή ταπεινοφροσύνη.
ΤΟ ΑΝΑΜΜΕΝΟ λυχνάρι σκορπίζει τό σκοτάδι, έλεγε ό Άββάς Ιάκωβος, Κι΄ ό φόβος τού Θεού διώχνει τά σκοτάδια τής ανθρώπινης καρδιάς καί τή διδάσκει τις θείες εντολές.
ΑΛΛΟΣ σοφός Πατήρ συμβουλεύει:Μ ή συνηθίζης νά έλέγχης τόν άδελφό σου γιά τίς πράξεις του, άλλα μόνον τόν έαυτόν σου γιά τις δικές του καί νά θυμάσαι κάθε στιγμή πώς είσαι ύπόλογος γι’ αύτές. Τότε θά γεννηθή στην ψυχή σου ό θείος φόβος.ΕΝΑΣ αρχάριος Μοναχός, που επιθυμούσε πολύ νά κόψη τά έλαττώματά του. παρακάλεσε τό σοφώτατο Άββά Βαρσανούφιο νά τόν διδάξη πώς νά συγκρατή τή γλώσσα καί ν' άποφεύγη τήν παρρησία.
Πάρε σύντροφό σου τό πένθος, τέκνον. τού άποκρίθηκε ό άγιος Γέροντας. Κι΄ αύτό θά σέ διδάξη.Πώς μπορώ νά κρατήσω στήν καρδιά μου τό πένθος, Άββά αφού είμαι υποχρεωμένος νά έξυπηρετώ τούς ανθρώπους καί νά συναναστρέφομαι μαζί τους; έρώτησε πάλι ό νέος.Θυσίαζε κάθε μέρα τό δικό σου θέλημα στό θέλημα τού Θεού καί τού πλησίον σου καί μή προσέχης ποτέ τά σφάλματα τών άλλων παρά μόνον τά δικά σου καί θ' απόκτησης τό πένθος ζώντας ανάμεσα στούς ανθρώπους.Υπάρχει πένθος χωρίς δάκρυα; ζήτησε νά μάθη ό Αδελφός.
Read More ->>
Κεφάλαιον ΣΤ’
Ησυχία
ΡΩΤΗΣΑΝ μιά φορά οΐ Αδελφοί ιόν μεγάλο εραστή τής ήσυχίας, τόν "Οσιο Αρσένιο, γιατί τούς άπόφευγε τόσο πολύ.
Φοβάσαι μή ζημιωθής άπό μάς. Αββά;Ό θεός γνωρίζει, τέκνα, καί ότι σάς Αγαπώ πολύ καί ότι δέν σάς άποφεύγω άπό φόβο. Μά είναι άδύνατο νά μοιράσω στά δύο τήν καρδιά μου. ανάμεσα σέ Ανθρώπους καί στό θεό δηλαδή. Ούτε νά βρίσκομαι πότε μέ σάς καί πότε μ ’Εκείνον. Δέν είναι λογικότερο νά βρίσκομαι διαρκώς μ’ ’Εκείνον; Κι΄ οΐ "Αγγελοι ένα σκοπό κι ένα θέλημα έχουν, πώς νά υμνούν άκατάπαυστα τόν θεό καί νά υπηρετούν τίς βουλές Του. Τών άνθρωπον όμως οΐ βουλές καί οί σκοποί διαφέρουν μεταξύ τους. Συμφέρον λοιπόν τής ψυχής είναι ν' άρέση στό θεό πιό πολύ παρά στούς ανθρώπους.Λέγουν πώς άπό θεία προτροπή άγάπησε τόσο πολύ τήν ησυχία τούτος ό Όσιος. Ένώ προσηύχετο μιά μέρα καί παρακαλοΰσε τόν θεό νά τού ύποδείξη μέ ποιό τρόπο βέβαιο θά εΰρισκε τή σωτηρία του. Ακούσε φωνή νά τού λέγη:Αρσένιε, φεύγε, σιώπα, ήσύχαζε. Αυτές είναι οί ρίζες τής αναμαρτησίας. στούς Πατέρες , πού τόν έρωτοΰσαν γιατί οι ήσυχασταί άποφεύγουν τόσο πολύ τή συναναστροφή τών ανθρώπων, ό Όσιος 'Αρσένιος είπε τό παρακάτω χαριτωμένο παράδειγμα: Όσο ή κόρη βρίσκεται κλεισμένη στό σπίτι τού πατέρα της. πολλοί τή γυρεύουν σέ γάμο. Όταν όμως πανδρευθή πιά, άρχίζει νά μήν άρέση σ' όλους. "Αλλοι τήν έπαινούν Κι΄ άλλοι τής βρίσκουν πολλά ψεγάδια. Παύει έτσι νά έχη τήν ύπόληψι, πού είχε, όταν ήταν άθέατη. Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή. Όταν πολυπαρουσιάζεται, χάνει τό ύψηλόν πού έχει καί δέν άρέσει σέ πολλούς.
··
Read More ->>
Κεφάλαιον Ζ΄
Ταπεινοφροσύνη
ΕΡΩΤΗΣΑΝ κάποτε τόν Άββά Λογγΐνο ποια άρετή θεωρεί σπουδαιότερη άπ’ όλες. Ό σοφός Γέροντας άποκρίθηκε:Καθώς ή υπερηφάνεια είναι τό πιό μεγάλο άπό όλα τά κακά, άφού κατώρθωσε νά ρίξη τούς ’Αγγέλους άπό τόν Ουρανό στην άβυσσο, έτσι καί ή ταπεινοφροσύνη είναι ή πιό μεγάλη άπ' όλες τις άρεχές. Αύτή έχει τή δύναμι Κι΄ άπό τήν άβυσσο άκόμη ν' άνεβάση στόν Ούρανό τόν άμαρτωλό. Γιά τό λόγο αυτό ό Κύριος μακαρίζει πριν άπ' όλους τούς πτωχούς τφ πνεύματι.
Προτιμώ πτώσι μέ ταπεινοφροσύνη, παρά νίκη μέ ύπερηφάνεια, λέγει άλλος Πατήρ. ΚΑΙ Ο ΑΒΒΑΣ Σαρματίας:Προτιμώ άνθρωπο άμαρτωλό. πού άναγνωρίζει τό σφάλμα του καί ταπεινώνεται, παρά ένάρετο μέ αυταρέσκεια.
Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ χωρίς μεγάλο κόπο έσωσε πολλούς, λέγει άλλος Γέροντας. Τό πιστοποιούν ό Τελώνης καί ό Άσωτος, πού μέ δυό λόγια ταπεινά, πού είπαν, τούς δέχτηκε ό θεός.Η ΧΑΝΑΝΑΙΑ μιλάει Κι΄ άκούγεται. Ή αίμορροούσα σωπαίνει καί μακαρίζεται. Ό τελώνης δέν τολμά ν' άνοιξη τό στόμα του καί δικαιώνεται. Ό φαρισαϊος φωνάζει καί κατακρινεται. έλεγε ό Άββάς Έπιφάνιος.ΠΡΙΝ άπό κάθε τι άλλο, έχομε άνάγκη άπό ταπεινοφροσύνη. γράφει ό Άββάς Ήσαϊας ό Άναχωρητής. "Ας εϊμεθα έτοιμοι νά λέμε άμέσως στόν άδελφό μας σέ κάθε περίστασι «συγχώρησέ με». Ή ταπεινοφροσύνη έξαφανίζει όλες τίς παγίδες του διαβόλου.
···
Read More ->>
Κεφάλαιον Η΄
Ακτημοσύνη
Σ' ΕΝΑ νέο, πού είχε άποφασίσει νά μονάση σέ Κοινόβιο, ό Άββάς Ποιμήν έδωσε τήν ακόλουθη συμβουλή: ‘Αν θέλης. αδελφέ, νά γίνης καλός μοναχός καί μάλιστα κοινοβιάτης, κράτησε καλά στό νοΰ σου αυτά τά δύο: Πρώτον, άπόφευγε τις περιττές κουβέντες, καί, δεύτερον, μήν άποκτήσης ποτέ δικό σου πράγμα, ούτε μικρό λαγήνι γιά νερό, καί θά είσαι σ όλη σου τή ζωή αναπαυμένος.·ΕΝΑΣ άπό τούς παλαιότερους Πατέρας συνήθιζε νά λέγη πώς πολλοί άπό τούς Μοναχούς μοίρασαν τά υπάρχοντά τους στούς φτωχούς, άφησαν γονείς καί φίλους καί κλείστηκαν στά Μοναστήρια γιά τήν άγάπη τού Χριστού. Κατώρθωσαν τά πιό μεγάλα, μά νικήθηκαν στά μικροπράγματα Κι΄ έγιναν παιγνίδι στά χέρια τού διαβόλου. ΚΙ΄ όλα αύτά συνέβησαν, γιατί καταπάτησαν τήν ύπόσχεσι τής άκτημοσύνης, κρατώντας στό κελλί τους σακκούλια μέ ξηρούς καρπούς, καλαθάκια μέ όπωρικά. βελόνες, ψαλίδια ή ζώνες. Δέν καταλαβαίνουν oi δυστυχείς πώς μ’ αυτόν τόν τρόπο άκολουθοϋν τόν Άνανία καί τή Σαπφείρα τών Πράξεων.
·
Read More ->>
Κεφάλαιον Θ΄
Διάκρισις
ΥΠΑΡΧΟΥΝ άνθρωποι, έλεγε ό Μέγας Αντώνιος, πού έξαντλήσανε όλες τους τις σωματικές δυνάμεις σέ υπερβολική άσκησι κι έπειδή τούς έλειψε ή διάκρισι, δέν κατώρθωσαν νά πλησιάσουν τόν Θεό.
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ άπό όλες τίς άρετές όνομάζουν οΐ Πατέρες την διάκρισι.ΜΗ δοκιμάσης νά κάνης τίποτε, συμβουλεύει ένας σοφός Γέροντας, προτού έξετάσης τη συνείδησί σου. Εκείνη Οά σέ πληροφορήση άν αυτό πού έπιχειρής είναι κατά θεόν.ΒΛΕΠΕΙΣ άνθρωπο νά κρατά άξίνα στό χέρι του καί ν άγωνίζεται νύχταμέρα νά κόψη ένα δέντρο καί νά μή τό κατορΟώνη Κι΄ άλλον πάλι έμπειρο σέ τέτοια νά τό ρίχνη κάτω μέ λίγα κτυπήματα; συνήθιζε νά λέγη ό Άββάς Αμμωνάς. "Εμπειρο έννοοΟσε έκεϊνον πού έχει διάκρισι.ΤΟΝ σκόρπιο νοΰ. λέγει άλλος Πατήρ, συμμαζεύει ή μελέτη, ή άγρυπνία καί ή προσευχή. Τήν άλογη έπιθυμία μαραίνει ή νηστεία Κι΄ ό σωματικός κόπος. Τόν θυμό πάλι καταπραύνει ή ψαλμωδία, ή μακροθυμία καί ή όγάπη. "Ολα αύτά όμως πρέπει νά γίνωνται μέ διάκρισι καί στόν κατάλληλο καιρό. Ή άκαιρη καί άμετρη προσπάθεια είναι κατά κανόνα λιγόχρονη καί περισσότερο βλαβερή παρά ωφέλιμη.
Read More ->>
Εξομολόγησις
ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ άλλο δέ χαίρεται τόσο ό διάβολος, όσο μέ τό μοναχό πού κρύβει στήν έξομολόγησι τούς λογισμούς του, έλεγε κάποιος Γέροντας.ΑΝ ΕΝΟΧΛΗΣΑ άπό πονηρούς λογισμούς, συμβουλεύει άλλος Πατήρ, φανέρωσέ τους στήν έξομολόγησι, γιά ν' άπαλλαγής γρήγορα άπ' αυτούς. Όπως τό φίδι έξαφανίζεται, μόλις βγή άπό τή φωλιά του, έτσι χάνεται Κι΄ ό κακός λογισμός μόλις έξαγορευθή."Ενας άδελφός πειραζόταν άπό σαρκική έπιΟυμία. Πολλά χρόνια κόπιαζε μόνος του. άλλά δέν έβλεπε ωφέλεια στόν έαυτό του. Γιά νά νικήση τέλος τό πάθος του. στάθηκε μιά Κυριακή στή μέση τής έκκλησίας, ύστερα άπό τή Λειτουργία, καί είπε δυνατά, γιά ν’ άκουστή άπό όλους τούς μοναχούς:Προσευχηθήτε γιά μένα, αδελφοί, vti μ' έλεήση ό θεός, γιατί δεκατέσσερα όλόκληρα χρόνια έχω πόλεμο στη σάρκα.
.jpg)
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου