24 ΨΑΛΜΟΙ - 1 - 29

Εισαγωγή

    Το βιβλίο τών Ψαλμών αποτελεί μια συλλογή 150 θρησκευτικών ποιημάτων “Ψαλμοί” ονομάζονται τα ποιήματα που απαγγέλλονται με τη συνοδεία ενός έγχορδου μουσικού οργάνου, του “ψαλτηρίου", και επειδή στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα περισσότερα ποιήματα της συλλογής, η ονομασία αποδόθηκε σε ολόκληρο το βιβλίο Στην Εβραϊκή Βίβλο η συλλογή φέρει τον τίτλο “Αίνοι, που επίσης αντιστοιχεί σε μία μόνον κατηγορία ποιημάτων. Μεταγενεστέρως τοποθετήθηκαν ατούς περισσότερους ψαλμούς και επιγραφές, που, αν και οε ορισμένες περιπτώσεις είναι δυσνόητες, παρέχουν πληροφορίες για το είδος του ποιήματος, τον τρόπο της μουσικής του εκτέλεσης ή τη λειτουργική του χρήση, τη συλλογή στην οποία ανήκε, κλπ.

    Οι Ψαλμοί ανήκουν στα "Ποιητικά-Διδακτικά Βιβλία” της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ στην Εβραϊκή Βίβλο κατατάσσονται στην τρίτη ομάδα των βιβλικών έργων, τα "Αγιόγραφα”. Οι Ψαλμοί αριθμούνται διαφορετικά στο ελληνικό απ’ ό,τι στο εβραϊκό κείμενο. Η ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο') αριθμεί τους ψαλμούς 9-10 και 114-115 ως 9 και 113 αντίστοιχα, ενώ τους ψαλμούς 116 και 147 ως 114-115 και 146-147 απίστοιχα, οπότε το σύνολο παραμένει 150. Διαφορά υπάρχει επίσης ανάμεσα στην παρούσα και σε παλαιότερες μεταφράσεις στην αρίθμηση των στίχων, καθώς σε παλαιότερες εκδόσεις του κειμένου οι επιγραφές δεν αριθμούνται ως στίχοι, οπότε ο στίχος 2 της παρούσας μετάφρασης αριθμείται εκεί ως1

    Η συλλογή περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες ποιημάτων, που με βάση τα φιλολογικά τους χαρακτηριστικά διακρίνονται σε τρεις κυρίως τύπους με τις υποδιαιρέσεις τους ύμνοι, θρήνοι και ευχαριστήρια άσματα. Από άποψη περιεχομένου όμως το βιβλίο των Ψαλμών καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα πνευματικών ενδιαφερόντων, καθώς σ’ αυτό, εκτός από την εξύμνηση του μεγαλείου και της δόξας του Θεού και την έκφραση των συναισθημάτων που πλημμυρίζουν την ψυχή του πιστού, διατυπώνονται υψηλές διδασκαλίες για το Θεό, την παρουσία του στην ιστορία, το έλεος και την αγάπη του αλλά και τη δίκαιη κρίοη του, τη ζωή και το θάνατο, την αγιότητα και την αμαρτία και προπάντων εκφράζεται η μεσσιανική προσδοκία. Η ποικιλία των θεμάτων στα οποία αναφέρεται και η δύναμη του ποιητικού του λόγου κατέστησαν το βιβλίο των Ψαλμών το υμνολόγιο τόσο της ιουδαϊκής Συναγωγής όσο και της χριστιανικής Εκκλησίας

    Η σημερινή μορφή του βιβλίου των Ψαλμών είναι το αποτέλεσμα της συνένωσης, ύστερα από μια μακρά διαδικασία εξέλιξης, μικρότερων συλλογών που διαμορφώθηκαν σε διάφορες εποχές Επειδή ένα μεγάλο μέρος των ψαλμών (3-41 και 51-72)  συνδέεται με το όνομα του ποιητή βασιλιά Δαβίδ, ολόκληρη η συλλογή αποδόθηκε τελικά σ’ αυτόν. Αργότερα, κατά το πρότυπο προφανώς της Πεντατεύχου, το βιβλίο των Ψαλμών διαιρέθηκε σε πέντε μέρη, το τέλος των οποίων σημειώνεται με δοξολογίες.

   

Διάγραμμα του περιεχομένου

    1ο βιβλίο:                1 - 41 (θ' 1 - 40)

    2ο βιβλίο:                42 - 72 (θ' 41 - 71)

    3ο βιβλίο:                73 - 89 (θ'72 - 88)

    4ο βιβλίο:                90- 106 (θ'89- 105)

    5ο βιβλίο:                107- 150 (θ' 106- 150)

  

 

 

ΨΑΛΜΟΙ 1

ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΟ

(Ψαλμοί 1–41)

Η αληθινή μακαριότητα

1Μακάριος ο άνθρωπος

που μ’ ασεβών ιδέες δεν πορεύτηκε

ούτε σ’ αμαρτωλών το δρόμο στάθηκε

κι ούτε συναναστράφηκε με θεομπαίχτες.

2Αντίθετα, είναι με το νόμο του Κυρίου

σύμφωνο ό,τι επιθυμεί,

μέρα νύχτα στοχάζεται το νόμο του.

3Γι’ αυτό σαν δέντρο γίνεται

που είναι φυτεμένο εκεί που τρέχουν τα νερά.

Δίνει τους καρπούς του στον καιρό του,

το φύλλωμά του δεν μαραίνεται ποτέ

και πετυχαίνει το καθετί που κάνει.

4Δεν είναι έτσι οι ασεβείς, δεν είναι!

Αυτοί είναι σαν τ’ άχυρο,

π’ αέρας το σκορπίζει.

5Γι’ αυτό και δεν θα παρουσιαστούν

οι ασεβείς κατά την κρίση,

ούτε οι αμαρτωλοί θα συναχθούν

μαζί με τους δικαίους.

6Γιατί ο Κύριος εκτιμάει

των δίκαιων τη συμπεριφορά,

ενώ η συμπεριφορά των ασεβών

οδηγεί στην καταστροφή.

ΨΑΛΜΟΙ 2

Ο βασιλιάς που τον έχρισε ο Θεός

1Γιατί στα έθνη ταραχή

κι οι λαοί ματαιότητες

σιγανοψιθυρίζουν;

2Της γης οι βασιλιάδες συσπειρώθηκαν

κι οι άρχοντες μαζεύτηκαν

ενάντια στον Κύριο,

στον εκλεκτό του ενάντια,

και σκέφτονται:

(Διάψαλμα)

3«Ας σπάσουμε τα δεσμά τους,

τις αλυσίδες τους ας τις αποτινάξουμε».

4Θ’ αναγελάσει εκείνος

που ’χει στους ουρανούς το θρόνο του·

θα τους χλευάσει ο Κύριος!

5Θα τους μιλήσει τότε οργισμένος,

με το θυμό του

θα τους συνταράξει:

6«Εγώ» –θα πει–

«έχρισα στη Σιών το βασιλιά μου,

στο άγιο μου βουνό».

7Διακηρύττω εκείνο

που ο Κύριος αποφάσισε.α

Μου είπε:

«Γιος μου είσ’ εσύ·

σήμερα εγώ σε γέννησα.β

8Ζήτα μου και θα σου χαρίσω όλους τους λαούς,

στην κατοχή σου θα ’ναι

ως και τα πέρατα της γης.

9Με σιδερένιο χέρι θα τους κυβερνήσεις,

θα τους συντρίψεις

σαν να ’ταν καμωμένοι από πηλό».

10Τώρα, λοιπόν, συνετιστείτε, βασιλιάδες·

του κόσμου κυβερνήτες διδαχτείτε.

11Τον Κύριο με φόβο υπηρετήστε

και με τρόμο γιορτάστε γι’ αυτόν.

12Αποδώστε στο γιο του

την τιμή που του αξίζει·

αλλιώς θα οργιστεί

και θα χαθείτε απ’ της ζωής το δρόμο,

γιατί ο θυμός του θα ξεσπάσει.

Μακάριοι όσοι προσφεύγουνε σ’ αυτόν!

 

ΨΑΛΜΟΙ 3

Με κύκλωσαν εχθροί

1Ψαλμός του Δαβίδ όταν τον καταδίωκε ο γιος του ο Αβεσσαλώμ.

2Κύριε,

πώς πλήθυναν οι εχθροί μου!

Πολλοί στρέφονται εναντίον μου.

3Πολλοί μου λένε: «Απ’ το Θεό

για σένα σωτηρία δεν υπάρχει».

(Διάψαλμα)

4Εσύ όμως, Κύριε,

είσαι ασπίδα προστασίας μου·

μου ξαναδίνεις την τιμή

γιατί με δικαιώνεις.

5Καλώ με τη φωνή μου το Θεό

και μ’ αποκρίνεται απ’ το βουνό της αγιότητάς του.

(Διάψαλμα)

6Εγώ πλάγιασα, αποκοιμήθηκα

και ξύπνησα· θα με βοηθήσει ο Κύριος.

7Δε σκιάζομαι πολυάριθμο λαό,

που μ’ έχθρα με κυκλώνει.

8Έλα, Κύριε,

σώσε με, Θεέ μου!

Τσάκισες των εχθρών μου την ισχύ,

των ασεβών τη βιαιότητα τη σύντριψες.

9Η σωτηρία ήρθε, Κύριε, από σένα

και στο λαό σου η ευλογία σου.

(Διάψαλμα)

ΨΑΛΜΟΙ 4

Η υποστήριξη του Θεού ενάντια στις ψεύτικες κατηγορίες

1Στον πρωτοψάλτη, με λαούτο. Ψαλμός του Δαβίδ.

2Στην ικεσία μου αποκρίσου, Θεέ,

που κάνεις για μένα

ό,τι είναι δίκαιο.

Στη θλίψη με ανακούφισες.

Ελέησέ με τώρα και πρόσεξε την προσευχή μου.

3Ω, εσείς σπουδαίοι, ως πότε

θα βλασφημείτε τη δόξα μου;

Γιατί αγαπάτε τα μηδαμινά,

το ψέμα κυνηγάτε;

(Διάψαλμα)

4Μάθετε ότι ο Κύριος

στην πρώτη θέση μ’ έβαλε,

όπως και κάθε γνήσιο πιστό του·

ο Κύριος μ’ ακούει

όταν βοήθεια του ζητώ.

5Να οργιστείτε αλλά μην αμαρτήσετε.γ

συλλογιστείτε στο κρεβάτι σας

και ησυχάστε.

(Διάψαλμα)

6Προσφέρτε τις θυσίες που του πρέπουν

κι έχετε την εμπιστοσύνη σας στον Κύριο.

7Λένε πολλοί:

«Ποιος θα μας δείξει το καλό;

Χάθηκε, Κύριε, η χαρά

που ’δινε η παρουσία σου».

8Σ’ εμένα όμως έδωσες χαρά,

πιότερο απ’ αυτήν που έχουν εκείνοι,

όταν πληθαίνουν τα γεννήματα και τα κρασιά τους.

9Πλαγιάζω με ειρήνη

και θ’ αποκοιμηθώ,

γιατί μόνο εσύ, Κύριε,

κάνεις με σιγουριά να ζω.

ΨΑΛΜΟΙ 5

Προσευχή στον Κύριο ν’ αποκριθεί

1Στον πρωτοψάλτη· με το νεχιλώθ.δ Ψαλμός του Δαβίδ.

2Κύριε,

άκουσε τα λόγια μου·

στο θρήνο μου στρέψε την προσοχή σου.

3Πρόσεξε την κραυγή μου για βοήθεια,

Θεέ μου και βασιλιά μου,

γιατί σ’ εσένα δέομαι.

4Κύριε, το πρωί θ’ ακούσεις τη φωνή μου,

θυσία για σένα θα ετοιμάσω το πρωί,

και θα προσμένω απόκριση.

5Γιατί δεν είσ’ εσύ Θεός

που την ασέβεια θέλει·

κοντά σου η πονηριά είν’ αδύνατο να φιλοξενηθεί.

6Οι άφρονες δεν θα σταθούν αντίκρυ σου·

μίσησες όλους που την ανομία πράττουν.

7Όλους τους ψεύτες τούς εξόντωσες·

αιμοχαρείς και ύπουλους

ο Κύριος τους απεχθάνεται.

8Εγώ, χάρη στην άπειρη ευσπλαχνία σου

στον οίκο σου θα μπω,

μ’ ευσέβεια θα προσκυνήσω

στον άγιο σου ναό.

9Οδήγησέ με, Κύριε, με τη δικαιοσύνη σου

ώστε να λυπηθούν οι εχθροί μου·

κοντά σου βόηθα με να ’ρθώ.

10Στο στόμα τους η αλήθεια δεν στεριώνει,

μέσα τους έχουν διαφθορά·

τάφος ολάνοιχτος ο λάρυγγάς τους

και κολακεύει η γλώσσα τους.

11Άσ’ τους, Θεέ, στην καταδίκη τους·

ας αποτύχουν τα σχέδιά τους!

Διώξ’ τους για τις πολλές τους ανομίες,

αφού στραφήκαν εναντίον σου.

12Όσοι σ’ εσένα ελπίζουν

ας ευφραίνονται,

ας χαίρονται παντοτινά,

γιατί τους προστατεύεις·

και τ’ όνομά σου όσοι αγαπούν,

για σένανε ας καυχιούνται.

13Τον δίκαιο εσύ, Κύριε, τον ευλογείς·

ωσάν ασπίδα η εύνοιά σου τον σκεπάζει.

ΨΑΛΜΟΙ 6

Κύριε, μη με καταδικάσεις

1Στον πρωτοψάλτη, με οκτάχορδο λαούτο. Ψαλμός του Δαβίδ.

2Κύριε,

μη με δικάσεις πάνω στο θυμό σου·

μες στην οργή σου μη με τιμωρήσεις.

3Ελέησέ με, Κύριε,

γιατί είμ’ αδύναμος·

θεράπευσέ με, Κύριε,

γιατί τα κόκαλά μου τρέμουν

4και πολύ συνταράζεται η ψυχή μου.

Αλλά ως πότε, Κύριε,

εσύ θα μένεις απαθής;

5Έλα, Κύριε,

λύτρωσε τη ζωή μου·

σώσε με,

χάρη στην ευσπλαχνία σου.

6Γιατί νεκρός κανείς δε σε θυμάται!

Ποιος μες στον άδη σε δοξολογεί;

7Από τους στεναγμούς μου απόκαμα·

στην κλίνη μου όλη τη νύχτα κλαίω,

με δάκρυα πλημμυρώ το στρώμα μου.

8Το φως μου

απ’ την εξάντληση αδυνάτισε·

καταρρακώθηκα απ’ όλη αυτή τη θλίψη.

9Μακριά από μένα φύγετε

της ανομίας οι εργάτες όλοι·

γιατί ο Κύριος άκουσε

του θρήνου μου τον ήχο.

10Άκουσε ο Κύριος τη δέησή μου,

δέχτηκε ο Κύριος το αίτημά μου.

11Θα ντροπιαστούν, θα ταραχτούν πολύ

οι εχθροί μου όλοι·

θα τραβηχτούνε πίσω,

θα καταντροπιαστούνε ξαφνικά.

ΨΑΛΜΟΙ 7

Κύριε, απόδωσέ μου δικαιοσύνη

1Σιγαϊώνε του Δαβίδ. Το έψαλε στον Κύριο για τις πράξεις του Βενιαμινίτη Χους.

2Κύριε, Θεέ μου,

σ’ εσένα καταφεύγω·

σώσε με από τον κάθε διώχτη μου

και ελευθέρωσέ με·

3να μην αρπάξει σαν λιοντάρι τη ζωή μου

και την κατασπαράξει,

και τότε ούτ’ ένας να με σώσει δε θα μπορεί.

4Κύριε, Θεέ μου,

δεν έπραξα αυτό που με κατηγορούν,

ούτ’ έκανα καμιά παρανομία·

5δεν ανταπόδωσα κακό

σ’ αυτόν που ειρηνικά μού φέρθηκε,

τους εχθρούς μου αναίτια δεν τους λεηλάτησα.

6Αλλιώς, ας με καταδιώξουν οι εχθροί μου

κι ας με φτάσουν·

και τη ζωή μου

ας την ποδοπατήσουνε στη γη·

στο χώμα ας ρίξουν την ατίμητη ύπαρξή μου.

(Διάψαλμα)

7Έλα, Κύριε, μέσα στην οργή σου,

ορθώσου ενάντια στη μανία των εχθρών μου·

υπερασπίσου με στην κρίση που εσύ όρισες.

8Θα σε περιστοιχίζει των λαών η σύναξη·

στο θρόνο κάθισε ψηλά πάνω απ’ αυτούς.

9Εσύ, Κύριε, που κρίνεις τους λαούς.

κρίνε με

κι ευνόησε το δίκιο μου,

την αθωότητά μου.

10Ας σταματήσει πια η κακία των ασεβών·

και στέριωσε τον άνθρωπο τον δίκαιο,

εσύ που ξέρεις σ’ όλο τους το βάθος

σκέψεις κι επιθυμίες, δίκαιε Θεέ.

11Με προστατεύει ο Θεός,

τους τίμιους τους σώζει.

12Ο Θεός είναι δίκαιος κριτής,

τον ένοχο παντοτινά καταδικάζει.

13Αν δεν μετανοήσουν οι ασεβείς,

θα κάνει πιο βαριά την τιμωρία·

τέντωσε τη χορδή του τόξου και σκοπεύει.

14Γι’ αυτούς ετοίμασε τα όπλα του θανάτου·

πάνω τους ρίχνει βέλη πύρινα.

15Να, ο άνομος κυοφορεί·

την πονηρία συνέλαβε, γεννοβολάει το ψέμα.

16Έσκαψε λάκκο και τον βάθυνε·

όμως αυτός θα πέσει

στο βόθρο που ετοίμασε.

17Πάνω στην κεφαλή του ξαναγυρνά η κακία του,

και πέφτει η ανομία του

πάνω στο μέτωπό του.

18Τον Κύριο θα δοξολογώ για τη δικαιοσύνη του·

θα ψάλλω του Κυρίου του ύψιστου την ύπαρξη.

ΨΑΛΜΟΙ 8

Η δόξα του Θεού και η μεγαλοσύνη του ανθρώπου

1Στον πρωτοψάλτη, όπως το γκιττίθ.ς Ψαλμός του Δαβίδ.

2Δέσποτα, Κύριέ μας,

πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου

σ’ ολόκληρη τη γη!

Τη δόξα σου ως τους ουρανούς θα ψάλλω.

3Την κραυγή των μικρών και των ανίσχυρωνζ

την κάνεις δύναμη εναντίον των εχθρών σου,

ώστε να βουβαθεί ο εχθρός κι ο διώκτης τους.

4Όσες φορές βλέπω στους ουρανούς σου

–έργα της αξιοσύνης σου–

τ’ αστέρια, τη σελήνη,

που εσύ τα στέριωσες,

αναλογίζομαι:

5Τι τάχα είν’ ο άνθρωπος

ώστε να τον φροντίζεις;

ο κάτοικος της γης

ώστε να νοιάζεσαι γι’ αυτόν;

6Τον έκανες ωστόσο

λίγο μικρότερο από σένα·η

με δόξα τον στεφάνωσες και με τιμή.

7Κύριο τον έκανες πάνω στα πλάσματά σου,

όλα στην εξουσία του τα ’δωσες.

8Όλα τα πρόβατα, τα βόδια,

ακόμη και τα ζώα τ’ άγρια,

9τ’ ουρανού τα πετούμενα,

της θάλασσας τα ψάρια

κι αυτά που πλέουν στους δρόμους των νερών.

10Δέσποτα, Κύριέ μας,

πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου

σ’ ολόκληρη τη γη!

ΨΑΛΜΟΙ 9

Ο Κύριος σωτήρας των φτωχών και των κατατρεγμένων

1Στον πρωτοψάλτη, για μουθ-λαββέν.θ Ψαλμός του Δαβίδ.

2Μ’ όλη μου, Κύριε, την καρδιά θα σε δοξολογήσω·

τα έργα σου τα θαυμαστά

όλα θα τα ιστορήσω.

3Θα ευφρανθώ και θα χαρώ μ’ εσένα, Ύψιστε·

την ύπαρξή σου θ’ ανυμνήσω,

4Οι εχθροί μου όλοι θα υποχωρήσουνε,

θα σκύψουν, θα εξαφανιστούν από μπροστά σου.

5Το δίκιο μου και την υπόθεσή μου υποστήριξες,

όταν σε θρόνο κάθισες δίκαιου κριτή.

(Διάψαλμα)

6Τους άλλους τους λαούς τους εξουθένωσες,

ξολόθρεψες τον ασεβή·

την ύπαρξή του για πάντα εξαφάνισες.

7Η εξόντωση του εχθρού ολοκληρώθηκε,

τις πόλεις του ισοπέδωσες·

κανένας πια δεν τις θυμάται.

8Ο Κύριος όμως μένει αιώνια·

το θρόνο του για κρίση ετοιμάζει.

9Κι αυτός την οικουμένη θα την κρίνει δίκαια·

αμερόληπτα θα κρίνει τους λαούς.

10Ο Κύριος είναι η προστασία του φτωχού,

στους δύσκολους καιρούς το καταφύγιο.

11Κι όσοι την ύπαρξή σου ξέρουν,

σ’ εσένα ελπίζουν, Κύριε,

γιατί δεν εγκατέλειψες

αυτούς που σε ζητάνε.

12Ψάλτε στον Κύριο, που μένει στη Σιών·

κηρύξτε στους λαούς τα θαυμαστά του έργα.

13Επειδή τους θυμήθηκε,

όταν την αιματοχυσία τιμώρησε·

δεν ξέχασε των καταπιεσμένων την κραυγή.

14Ελέησέ με, Κύριε·

δες την κατάντια όπου μ’ έφεραν οι εχθροί μου,

εσύ που με αποτραβάς

από τις πύλες του άδη,

15για να ιστορήσω στης Ιερουσαλήμ τις πύλες

όλα τα έργα σου τα θαυμαστά.

Θ’ αναγαλλιάσω για τη σωτηρία

που εσύ μου δίνεις.

16Τα έθνη πέσαν μες στο λάκκο που έσκαψαν·

μες στην κρυμμένη τους παγίδα

πιάστηκε το πόδι τους.

17Ο Κύριος γνωρίζεται

από τη δίκαιη που κάνει κρίση·

και παγιδεύεται ο ασεβής

απ’ των χεριών του το έργο.

(Διάψαλμα)

18Στον άδη θα επιστρέψουν οι ασεβείς·

τα έθνη αυτά που το Θεό ξεχνάνε.

19Γιατί δε θα λησμονηθεί ποτέ ο φτωχός·

ποτέ δε χάνεται των δύστυχων η ελπίδα.

20Σήκω, Κύριε!

Ας μην υπερισχύσει ο άνθρωπος·

και από σένα οι εθνικοί ας κριθούνε.

21Δώσε τους φόβο, Κύριε!

Οι ειδωλολάτρες

ας νιώσουνε πως είναι άνθρωποι.

(Διάψαλμα)

ΨΑΛΜΟΙ 10

ι

Κύριε, γιατί στέκεσαι μακριά;

1Κύριε, γιατί στέκεσαι μακριά;

Στους δύσκολους καιρούς απουσιάζεις.

2Η πανουργία του ασεβή

συνθλίβει τον φτωχό

–στις πανουργίες που σκέφτηκαν

μέσα ας παγιδευτούνε.

3Καυχήθηκε ο ασεβής

για της ψυχής του τις βουλές·

κι ο πλεονέκτης βλασφημεί,ια

καταφρονεί τον Κύριο.

4Στην έπαρσή του ο ασεβής

καταφρονεί τον Κύριο·

«διόλου δεν υπάρχει Θεός»

είν’ όλοι οι λογισμοί του.

5Στον οποιοδήποτε καιρό

οι κόποι του αποδίδουν.

Είσαι τόσο μακριά,

δεν τον τρομάζει η κρίση σου,

χλευάζει τους εχθρούς του.

6Σκέφτεται: «Δε θα κλονιστώ ποτέ·

καμιά δε θα μ’ αγγίξει δυστυχία».

7Κατάρα γεμάτο είν’ το στόμα του,

και πανουργία και φοβέρα·

κάτω απ’ τη γλώσσα του

έχει την ανομία και την κακία.

8Στήνει ενέδρα έξω απ’ τα χωριά

κρυφά να θανατώσει τον αθώο·

απ’ τη ματιά του δεν αφήνει τον αδύνατο.

9Καραδοκεί κρυμμένος

όπως λιοντάρι στο λημέρι του·

καραδοκεί ν’ αρπάξει τον αδύνατο,

στο δίχτυ του τον σέρνει.

10Λυγίζει, συσπειρώνεται,

τον ρίχνει κάτω·

μ’ όλη τη δύναμή του

πέφτει απάνω στους φτωχούς.

11Σκέφτεται: «Ξεχνάει ο Θεός,

αδιαφορεί, δεν δίνει προσοχή».

12Σήκω, Κύριε και Θεέ!

Δείξε τη δύναμή σου,

τους δύστυχους μην τους ξεχνάς.

13Ο ασεβής γιατί αψηφάει το Θεό;

Σκέφτεται πως δεν του ζητάς το λόγο.

14Είδες –γιατί εσύ ξέρεις–

τη δυστυχία και την εξαθλίωση·

θ’ ανταποδώσεις με τα έργα σου.

Σ’ εσένα ακουμπά ο φτωχός·

βοηθός στα ορφανά εσύ εστάθης.

15Σύντριψε εσύ τη δύναμη

του αμαρτωλού και του κακού·

τιμώρησε την ανομία του

ώστε να μην υπάρχει.

16Ο Κύριος είναι βασιλιάς

αιώνιος και παντοτινός·

θ’ αφανιστούν οι άπιστοι

από τη γη του.

17Άκουσες, Κύριε, την επιθυμία των φτωχών,

κραταίωσες την καρδιά τους,

η προσοχή σου όλη γι’ αυτούς.

18Θα δικαιώσεις ορφανά και καταπιεσμένους·

δε θα μπορέσει πια να τους τρομοκρατήσει

ο χωματένιος άνθρωπος.

ΨΑΛΜΟΙ 11

Όταν όλα μοιάζουν πως χάθηκαν

1Στον πρωτοψάλτη. Ψαλμός του Δαβίδ.

Στον Κύριο κατέφυγα,

και μη μου λέτε εσείς:

«Φύγε στα όρη σαν πουλί.

2Κοίτα τους ασεβείς!

Τεντώνουνε το τόξο,

σαΐτες βάζουν στη χορδή,

για να τοξέψουν στο σκοτάδι

εκείνους που έχουν τίμια καρδιά.

3Αν τα θεμέλια γκρεμιστούν,

ο δίκαιος τι θα κάνει;»

4Ο Κύριος βρίσκετ’ εδώ, στον άγιο του ναό,

όμως το θρόνο του στον ουρανό τον έχει·

βλέπουν τα μάτια του,

και τους ανθρώπους ερευνούν τα βλέφαρά του.

5Τον δίκαιο και τον ασεβή ο Κύριος εξετάζει,

κι εκείνον αποστρέφεται

που τ’ άδικο αγαπάει.

6Στους ασεβείς θα ρίξει θεομηνίες, συμφορές·

θειάφι, φωτιά και φλογισμένος άνεμος

θα ’ναι η απολαβή τους.

7Ο Κύριος είναι δίκαιος,

τη δικαιοσύνη αγαπά·

κι ο τίμιος θα ζει κοντά σ’ εκείνον.

ΨΑΛΜΟΙ 12

Ο λόγος του Κυρίου σ’ έναν κόσμο διαφθοράς

1Στον πρωτοψάλτη με το οκτάχορδο.ιβ Ψαλμός του Δαβίδ.

2Κύριε, βοήθα,

γιατί αλλιώς ο γνήσιος πιστός σου θα χαθεί·

λιγόστεψαν οι ειλικρινείς.

3Καθένας ψέματα στο διπλανό του λέει·

μιλούν με λόγια απατηλά

και με σκέψη διπλή.

4Ας καταστρέψει ο Κύριος το κάθε στόμα που απατά,

τη γλώσσα που μεγάλα λέει λόγια.

5Αυτούς που λέν’: «Θα δοξαστούμε με τη γλώσσα μας,

δικό μας είν’ το στόμα μας,

ποιος μας εξουσιάζει;»

6«Τώρα θα έρθω εγώ», λέει ο Κύριος,

«γιατί οι αβοήθητοι καταπιέζονται

και οι φτωχοί στενάζουν·

τη σωτηρία θα φέρω στους κατατρεγμένους».

7Τα λόγια του Κυρίου

λόγια καθαρά,

ασήμι ανόθευτο σε χωματένιο χωνευτήρι

καθαρισμένο εφτά φορές.

8Κύριε, εσύ κρατάς το λόγο σου·

απ’ τους αχρείους αυτούς

θα μας φυλάς για πάντα.

9Κυκλοφορούν οι ασεβείς,

κι η αχρειότητα χειροτερεύει

στους ανθρώπους ανάμεσα.

ΨΑΛΜΟΙ 13

Ως πότε, Κύριε;

1Στον πρωτοψάλτη. Ψαλμός του Δαβίδ.

2Ως πότε, Κύριε,

θα μ’ έχεις αποξεχασμένον;

ως πότε θα ’σαι αδιάφορος για μένα;

3Ως πότε θα ’χω έγνοιες στην ψυχή μου,

θλίψεις μες στην καρδιά μου καθημερνά;

ως πότε θα θριαμβεύει ο εχθρός μου εναντίον μου;

4Ρίξε το βλέμμα σου σ’ εμένα κι αποκρίσου μου,

Κύριε και Θεέ μου, κραταίωσέ με

για να μην αποκοιμηθώ

τον ύπνο του θανάτου,

5για να μην πουν οι εχθροί μου,

«τον νικήσαμε»,

κι οι αντίπαλοί μου

χαρούνε που κλονίστηκα.

6Αλλά εγώ στην ευσπλαχνία σου εμπιστεύομαι·

για τη βοήθειά σου θ’ αγάλλεται η καρδιά μου·

θα υμνολογώ τον Κύριο

για όσα μου ’χει κάνει.

ΨΑΛΜΟΙ 14

Οι πιστοί κι ο Θεός τους σ’ έναν κόσμο διαφθοράς

(Ψλ 53,2-7)

1Στον πρωτοψάλτη. Ψαλμός του Δαβίδ.

Είπε μες στην καρδιά του ο ασύνετος:

«Δεν υπάρχει Θεός που να ενεργεί».ιγ

Φθαρμένα είναι τα έργα τους κι ανόσια,

κανείς δεν είναι το αγαθό να πράττει.

2Παρατηρεί απ’ τους ουρανούς

ο Κύριος τους ανθρώπους,

να δει αν υπάρχει συνετός κανείς,

που το Θεό γυρεύει.

3Όλοι απομακρύνθηκαν, όλοι μαζί φθαρήκαν.

Κανείς δεν πράττει το καλό, έστω κι ένας μονάχος.

4«Δεν έχουνε», λέει ο Θεός, «επίγνωση

οι δράστες όλοι του κακού.

Κατασπαράζουν το λαό μου

έτσι όπως τρώνε το ψωμί·

σ’ εμένα δεν προσεύχονται».

5Θα πέσει μέγας φόβος

εκεί που φόβος δεν υπήρχε,

γιατί ο Θεός είναι με των δικαίων τη γενιά.

6Τη σκέψη εκμηδενίσατε του αδύνατου

αλλ’ αυτός έχει την ελπίδα του στον Κύριο.

7Ποιος θα χαρίσει απ’ τη Σιών

τη σωτηρία του Ισραήλ;

Όταν ο Κύριος ξαναφέρει το λαό του

στην πρωτινή ευτυχία του,

οι απόγονοι του Ιακώβ θ’ αγάλλονται,

όλος ο Ισραήλ θα χαίρεται.

ΨΑΛΜΟΙ 15

Τι ζητάει ο Κύριος από τους πιστούς του

1Ψαλμός του Δαβίδ.

Κύριε, ποιος μπορεί να μπει μες στη σκηνή σου;

και ποιος να κατοικήσει στ’ άγιο σου βουνό;

2Αυτός που είναι τέλειος στη ζωή του

και κάνει ό,τι είναι δίκαιο·

αυτός που την αλήθεια σκέφτεται.

3Με τη γλώσσα του δε συκοφάντησε,

το φίλο του δεν έβλαψε,

και ούτε χλεύασε το διπλανό του.

4Καταφρονούν τα μάτια του τον ασεβή,

τιμά αυτούς που το Θεό φοβούνται·

όταν υπόσχεται, δεν αθετεί το λόγο του,

ό,τι κι αν του στοιχίσει.

5Δε δάνεισε με τόκο τα λεφτά του,

και για να βλάψει αθώο δεν δωροδοκήθηκε.

Όποιος μ’ ετούτα συμμορφώνεται

ποτέ του δε θα κλονιστεί.

ΨΑΛΜΟΙ 16

Χαρά του ανθρώπου που ο Θεός τον λύτρωσε απ’ το θάνατο

1Μικτάμιδ του Δαβίδ.

Προστάτεψέ με, Θεέ, γιατί σ’ εσένα καταφεύγω.

2-3Είπα στον Κύριο:

«Εσύ ’σαι ο Κύριός μου.

Ό,τι καλό έχω δεν προέρχεται

παρά από σένα».ιε

4Τα βάσανα ας πληθαίνουν αυτών που ακολουθούν ξένους θεούς·

εγώ δεν θα προσφέρω τις αιματηρές σπονδές τους·

και δε θα ψιθυρίσουν τα χείλη μου τα ονόματά τους.

5Κύριε, μου δίνεις το μερίδιό μου

σ’ ό,τι έχω ανάγκη για να ζήσω,

κρατάς το μέλλον μου στα χέρια σου.

6Στο μοίρασμα μου πέσανε περιοχές ωραίες·

κι ο κλήρος μου μ’ ευχαριστεί.

7Τον Κύριο που με νουθετεί, τον ευλογώ,

κι οι σκέψεις μου τις νύχτες με διδάσκουν.

8Τον Κύριο έβαλα για πάντοτε μπροστά μου,

στα δεξιά μου,ις

για να μην ταλαντεύομαι.

9Γι’ αυτό και χαίρεται η καρδιά μου,

ευφραίνεται η ατίμητη ύπαρξή μου

και με ασφάλεια αναπαύεται το σώμα μου.

10Στον άδη δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου,

ούτε ο γνήσιος πιστός σου

θ’ αφήσεις ν’ αντικρύσει τη φθορά.

11Το δρόμο με μαθαίνεις της ζωής·

αμέτρητη χαρά είν’ η παρουσία σου,

απόλαυση, στα δεξιά σου, αιώνια!

ΨΑΛΜΟΙ 17

Τώρα σ’ εσένα προσφεύγω

1Προσευχή του Δαβίδ.

Άκουσε, Κύριε, τον δίκαιο,

δώσε στη δέησή μου προσοχή,

δώσε ακρόαση στην προσευχή μου

απ’ τα χείλη μου τ’ άδολα.

2Από σένα η καταδίκη μου ας προέλθει,

τα μάτια τα δικά σου ας διακρίνουν

ποιος είν’ ο τίμιος.

3Θα δοκιμάσεις την καρδιά μου,

θα μ’ εξετάσεις τούτη τη νυχτιά,

προσεχτικά θα με βυθομετρήσεις

και ανομία δε θα βρεις.

Τα λόγια σου δεν αποκρύπτουν τις προθέσεις μου,

4όπως κάνουν οι άνθρωποι·

εγώ τα λόγια σου ακολούθησα

κι όχι τους νόμους των παρανόμων.

5Έμειναν σταθερά τα βήματά μου

πάνω στα ίχνη σου,

δεν παραπαίουν τα πόδια μου.

6Θεέ, εσένα επικαλούμαι κι εσύ μ’ ακούς·

πρόσεξέ με κι εμένα

κι ό,τι σου λέω άκουσε.

7Κάνε να λάμψει η αγάπη σου με τρόπο θαυμαστό,

εσύ που σώζεις από τον εχθρό

όσους προσφεύγουν στην ευνοϊκή σου δύναμη.

8Σαν του ματιού την κόρη φύλαξέ με,

στον ίσκιο των φτερών σου κρύψε με,

9από τους ασεβείς που με καταδιώκουν,

απ’ της ζωής μου τους εχθρούς

που με περικυκλώνουνε.

10Έκλεισε από αναισθησία η καρδιά τους·

ανοίξανε το στόμα τους,

αγέρωχα μιλήσαν.

11Εκινηθήκαν εναντίον μου.

Να, με περικυκλώνουν!

τα μάτια τους κοιτάζουν

πώς στο χώμα να με ρίξουν.

12Μοιάζουνε με λιοντάρι άπληστο για τη λεία του,

με λιονταράκι που παραμονεύει.

13Έλα, Κύριε, αντιμετώπισέ τους!

Γονάτισέ τους· σώσε τη ζωή μου

με το σπαθί σου από τους ασεβείς.

14Κύριε, με το χέρι σου λιγόστεψέ τους τη ζωή!

Δώσ’ τους την τιμωρία που τους φύλαγες.

Είν’ αρκετή για να γεμίσουν τις κοιλιές τους

και τα παιδιά τους να χορτάσουν,

να μείνει ακόμα και για τα εγγόνια τους.

15Όμως εγώ, δικαιωμένος, θα δω το πρόσωπό σου·

όταν ξυπνήσω θα ευφρανθώ

από την παρουσία σου.

ΨΑΛΜΟΙ 18

Ο βασιλιάς ευχαριστεί το Θεό μετά τη νίκη

(Β΄ Σαμ κεφ. 22)

1Στον πρωτοψάλτη. Ύμνος του Δαβίδ, δούλου του Κυρίου, που τον απήγγειλε στον Κύριο όταν τον έσωσε από το Σαούλ κι από την εξουσία των άλλων εχθρών του. 2Τότε ο Δαβίδ είπε:

Σε αγαπώ, Κύριε, δύναμή μου!

3Εσύ είσαι, Κύριε, το καταφύγιό μου,

το φρούριό μου

κι ο ελευθερωτής μου.

Θεέ μου, είσ’ ο βράχος μου,

όπου και καταφεύγω·

η ασπίδα μου κι η δύναμη που με λυτρώνει·

είσαι ο ψηλός ο πύργος μου, το καταφύγιό μου.

Είσ’ ο σωτήρας που με σώζει από την αδικία.

4Στον Κύριο ανήκει κάθε ύμνος.

Αυτόν καλώ να με βοηθήσει

κι απ’ τους εχθρούς μου σώζομαι.

5Κύματα με περικύκλωσαν θανάτου,

ποταμοί ολέθρου με κατατρόμαξαν.

6Με ζώσαν τα δεσμά του άδη,

κι ο θάνατος μου ’στησε τις παγίδες του.

7Φώναξα μες στη θλίψη μου στον Κύριο

απ’ το Θεό μου ζήτησα βοήθεια.

Άκουσε τη φωνή μου απ’ το ναό του,

κι η έκκλησή μου προς εκείνον για βοήθεια

έγινε δεκτή.

8Τότε η γη σαλεύτηκε και άρχισε να τρέμει.

Ταράχτηκαν τα ουρανοθέμελα

και σείστηκαν, γιατ’ ήταν οργισμένος.

9Βγήκε καπνός απ’ τους μυκτήρες του

κι από το στόμα του μια καταλυτική φωτιά,

ανάμικτη με κάρβουνα αναμμένα.

10Χαμήλωσε τα ουράνια και κατέβηκε,

κάτω απ’ τα πόδια του το σύννεφο του γνόφου.

11Ανέβηκε στα χερουβίμ και πέταξε,

όρμησε με του ανέμου τα φτερά.

12Έκανε το σκοτάδι κάλυμμά του,

που τον περιτυλίγει,

σκηνή του τα τρισκότεινα νερά

και τα πυκνά τα σύννεφα.

13Με μια μπροστά του αστραπή

πέρασαν σύννεφα πυκνά,

χαλάζι κι αναμμένα κάρβουνα.

14Και βρόντησε απ’ τους ουρανούς ο Κύριος,

και τη φωνή του ο Ύψιστος άφησε ν’ ακουστεί

ωσάν χαλάζι κι αναμμένα κάρβουνα.

15Τα βέλη του ξαπόστειλε

και τους εχθρούς του σκόρπισε,

τις αστραπές του έστειλε

και τους κατατρόμαξε.

16Τότε οι πυθμένες φάνηκαν της θάλασσας

και ξεσκεπάστηκαν της οικουμένης τα θεμέλια

από την απειλή σου, Κύριε,

κι από την οργισμένη αναπνοή σου.

17Άπλωσε από ψηλά το χέρι του

και μ’ έπιασε,

με τράβηξε απ’ την πλημμύρα των νερών.

18Από τους δυνατούς εχθρούς μου μ’ ελευθέρωσε

από τους αντιπάλους μου, που ήταν από μένα πιο ισχυροί.

19Της συμφοράς μου την ημέρα μ’ αιφνιδίασαν,

αλλά ο Κύριος στάθηκε στήριγμά μου.

20Σε τόπο μ’ έβγαλε ανοιχτό, με γλίτωσε,

γιατί με αποδέχεται με καλοσύνη.

21Ο Κύριος με αντάμειψε

γιατί του στάθηκα πιστός.

μου ανταπέδωσε ό,τι ταιριάζει στην αθωότητά μου.

22Γιατί ακολούθησα τους δρόμους

που όρισε ο Κύριος

και στο Θεό μου δεν ασέβησα.

23Για οδηγό μου είχα όλα του τα προστάγματα,

και δεν απομακρύνθηκα απ’ τους νόμους του.

24Απέναντί του στάθηκα άψογος,

και φυλαγόμουν να μην ανομήσω.

25Ο Κύριος με αντάμειψε

γιατί του στάθηκα πιστός,

και για την αθωότητά μου, που την ξέρει.

26Με τον πιστό, Κύριε, είσαι πιστός,

τέλειος είσαι με τον τέλειο.

27Με τον καθάριο καθαρός

μα φέρεσαι εχθρικά στον διεστραμμένο.

28Σώζεις εσύ όλους τους ταπεινωμένους,

μα ταπεινώνεις όσους φέρνονται υπερήφανα.

29Εσύ, Κύριε, φως δίνεις στο λυχνάρι μου,

και το σκοτάδι μου φωτίζεις, Θεέ μου.

30Μαζί μ’ εσένα ορμώ σ’ εχθρικό στράτευμα,

με το Θεό μου διασκελίζω τείχος.

31Τέλειες είναι του Θεού μου οι ενέργειες,

ο λόγος του Κυρίου είν’ αξιόπιστος·

αυτός ασπίδα γίνεται σ’ όλους που καταφεύγουνε σ’ αυτόν.

32Γιατί ποιος άλλος απ’ τον Κύριο είναι Θεός;

Ποιος είναι βράχος αν δεν είναι ο Θεός μας;

33Με περιζώνει ο Θεός με δύναμη

κάνει να πετυχαίνει ό,τι επιχειρώ.

34Κάνει τα πόδια μου σαν ελαφίνας γρήγορα

και με κρατάει όρθιο

στους ψηλούς μου τόπους.

35Γυμνάζει για τον πόλεμο τα χέρια μου,

για να τεντώνουν άτρεμα τα μπράτσα μου

το τόξο τ’ ορειχάλκινο.

36Μου ’δωσες, Κύριε, την ασπίδα που μ’ αυτήν με σώζεις

και το χέρι το δεξί σου με στηρίζει.

Στην προσευχή μου η απάντησή σου

με κάνει δυνατό.ιζ

37Ανοίγεις δρόμο μπρος στα βήματά μου

και σταθερά τα πόδια μου πατούν.

38Παίρνω κυνήγι τους εχθρούς μου και τους φτάνω,

και δε γυρίζω πίσω ώσπου ν’ αφανιστούν.

39Τους εξοντώνω και δεν μπορούν να σηκωθούν·

πέφτουν κάτω απ’ τα πόδια μου.

40Με ζώνεις για τον πόλεμο με δύναμη

και κάνεις να λυγίζουν κάτωθέ μου

όσοι ξεσηκωθήκαν εναντίον μου.

41Σε φυγή τρέπεις τους εχθρούς μου από μπρος μου

κι εξολοθρεύω αυτούς που με μισούν.

42Ζητούν βοήθεια, μα δε βρίσκουνε σωτήρα·

στον Κύριο φωνάζουν,

μα δεν τους αποκρίνεται.

43Και τους σκορπίζω όπως το χώμα ο άνεμος,

όπως τη λάσπη τούς τινάζω, που ’ναι στους δρόμους.

44Μ’ έσωσες απ’ τη φιλονεικία του λαού μου,

μ’ έκανες αρχηγό εθνών·

λαοί που δεν τους γνώριζα,

έγιναν τώρα υποτελείς μου.

45Έρχονται ξένοι και με κολακεύουνιη

στον πρώτο λόγο μου γίνονται υπάκουοι.

46Οι ξένοι καταρρέουν

και βγαίνουν απ’ τα οχυρά τους τρέμοντας.

47Ο Κύριος ζει!

Ο βράχος μου ας είναι ευλογημένος

και δοξασμένος ο Θεός, ο λυτρωτής μου.

48Είν’ ο Θεός που παίρνει εκδίκηση για χάρη μου

που υποτάζει κάτωθέ μου τους λαούς,

49και που με σώζει απ’ τους εχθρούς μου.

Κύριε, με υψώνεις πάνω απ’ τους αντιπάλους μου,

μ’ ελευθερώνεις απ’ τους βίαιους ανθρώπους.

50Γι’ αυτό μέσα στα έθνη θα σε δοξάζω, Κύριε,

κι ύμνους θα ψάλλω στ’ όνομά σου.

51Μεγάλες νίκες δίνει στο βασιλιά του ο Κύριος·

και δείχνει αγάπη για τον εκλεκτό του,

για το Δαβίδ και για τους απογόνους του αιώνια.

ΨΑΛΜΟΙ 19

Η δόξα του Θεού μέσα στο σύμπαν. Ο νόμος του Κυρίου

1Στον πρωτοψάλτη. Ψαλμός του Δαβίδ.

2Τα ουράνια φανερώνουνε το μεγαλείο του Θεού

και δείχνει το στερέωμα τα έργα που έχει φτιάξει.

3Η μια στην άλλη μέρα μεταδίδει αυτό το μήνυμα

κι η μια στην άλλη νύχτα

μεταφέρει αυτή τη γνώση.

4Χωρίς να ’χουν μιλιά και δίχως λόγια·

η φωνή τους δεν ακούγεται.

5Κι όμως σ’ όλη τη γη απλώθηκε η λαλιά τους,

οι λέξεις τους στα πέρατα της οικουμένης.

Στον ουρανό τον ήλιο εγκατέστησε.

6Κι αυτός σαν νιόγαμπρος που βγαίνει απ’ τον κοιτώνα του·

χαίρεται σαν τον αθλητή

το δρόμο του που τρέχει.

7Απ’ τη μια άκρη τ’ ουρανού η ανατολή του

κι η τροχιά του ως την άλλη άκρη του·

τίποτ’ από τη θέρμη του δεν μπορεί να κρυφτεί.

8Ο νόμος του Κυρίου είναι τέλειος,

ανανεώνει τη ζωή·

η μαρτυρία του αληθινή,

σοφό κάνει τον άσοφο.

9Σωστοί είναι οι δρόμοι του Κυρίου,

ευφραίνουν την καρδιά·

οι εντολές του καθαρές,

φωτίζουν τη διάνοια.

10Ο λόγος του Κυρίου καθαρός,

κρατάει αιώνια·

οι αποφάσεις του αληθινές·

οι μόνες δίκαιες.

11Πιο επιθυμητές απ’ το χρυσάφι,

κι απ’ το πολύ το μάλαμα·

από το μέλι πιο γλυκές,

κι από κερήθρας στάλαγμα.

12Κι εγώ, ο δούλος του, φωτίστηκα απ’ αυτές!

Όποιος τις τηρεί, μεγάλη θα ’ναι η ανταμοιβή του.

13Ποιος συναισθάνεται τα σφάλματά του;

Καθάρισέ με, Κύριε,

απ’ τους κρυφούς διαλογισμούς!

14Συγκράτησε το δούλο σου,

έτσι που η έπαρση να μη με κυριέψει·

τότε θα είμαι τέλειος

κι ελεύθερος απ’ τη μεγάλη πλάνη.

15Τα λόγια μου μακάρι να ’ναι ευπρόσδεκτα ενώπιόν σου,

όπως κι οι σκέψεις της καρδιάς μου,

Κύριε, καταφυγή και λυτρωτή μου!

ΨΑΛΜΟΙ 20

Προσευχή για το βασιλιά

1Στον πρωτοψάλτη. Ψαλμός του Δαβίδ.

2Ας σου απαντήσει ο Κύριος τη μέρα της ανάγκης·

ας σ’ ενισχύσει η παρουσία του Θεού του Ιακώβ.

3Βοήθεια απ’ το θυσιαστήριό του ας σου στείλει

κι ας σε στηρίξει απ’ τη Σιών.

4Ας θυμηθεί τις προσφορές σου·

και τα ολοκαυτώματά σου ας τα δεχτεί.

(Διάψαλμα)

5Ας ανταποκριθεί στις προσδοκίες σου·

κι ας πραγματώσει όλα τα σχεδιά σου.

6Στη λύτρωσή σου θα πανηγυρίσουμε

–στ’ όνομα του Θεού μας

τις σημαίες θ’ ανεμίσουμε.

Ας εκπληρώσει ο Κύριος όλα σου τα αιτήματα.

7Τώρα γνωρίζω ότι δίνει ο Κύριος

νίκη στον εκλεκτό του·

από τον άγιο ουρανό του του αποκρίνεται

με τις σωτήριες δυνάμεις της δεξιάς του.

8Άλλοι ελπίζουν στ’ άρματα

κι άλλοι στο ιππικό τους·

μα εμείς εμπιστευόμαστε

στον Κύριο το Θεό μας.

9Αυτοί κλονίζονται και πέφτουν·

εμείς ορθοί στεκόμαστε,

κρατάμε σταθεροί.

10Κύριε, σώζε το βασιλιά

κι άκουγέ μας όποτε σε καλούμε.

ΨΑΛΜΟΙ 21

Ο βασιλιάς μπορεί να ελπίζει στον Κύριο

1Στον πρωτοψάλτη· ψαλμός του Δαβίδ.

2Κύριε, για τη δύναμή σου χαίρεται ο βασιλιάς·

κι η νικηφόρα σου βοήθεια

τον γεμίζει ευφροσύνη.

3Ό,τι η καρδιά του πόθησε, του το ’δωσες·

και δεν αρνήθηκες

ό,τι τα χείλη του ζητήσαν.

(Διάψαλμα)

4Έτσι ευλογίες του ’δωσες καλόδεχτες,

μαλαματένιο στο κεφάλι του έβαλες στέμμα.

5Ζωή σού ζήτησε και του ’δωσες,

μακροβιότητα αιώνια και παντοτινή.

6Μεγάλωσε τη δόξα του η βοήθειά σου·

του ’δωσες λάμψη και μεγαλοσύνη.

7Εσύ του δίνεις ευλογίες παντοτινές·

κι η παρουσία σου χαρά τον πλημμυρίζει.

8Ελπίζει ο βασιλιάς στον Κύριο·

και με του Ύψιστου τη χάρη θα ’ναι ασφαλής.

9Θα βρει το χέρι σου όλους τους εχθρούς σου,

το δεξί χέρι σου θα βρει

αυτούς που σε μισούν.

10Σαν το καμίνι της φωτιάς θα αισθάνονται την τιμωρία σου

–στης παρουσίας σου, Κύριε, τον καιρό–

με την οργή σου θα τους εξοντώσεις

και θα τους καταφάει η φωτιά.

11Θα εξαφανίσεις απ’ τη γη τα τέκνα τους,

τους απογόνους τους από την οικουμένη.

12Γιατί κακές προθέσεις είχαν εναντίον σου·

σκέφτηκαν πονηριές μα ξαστοχήσαν.

13Σ’ άτακτη θα τραπούν φυγή,

όταν με τη χορδή του τόξου σου

τους σκοπεύσεις κατά πρόσωπο.

14Κύριε, δείξε την ανωτερότητά σου με τη δύναμή σου!

Θα τραγουδάμε και θα μεγαλύνουμε τα κατορθώματά σου!

ΨΑΛΜΟΙ 22

Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;

1Στον πρωτοψάλτη· όπως «το ελάφι της αυγής». Ψαλμός του Δαβίδ.

2Θεέ μου, Θεέ μου,

γιατί με εγκατέλειψες;

γιατί στέκεις μακριά και δε με σώζεις;

γιατί τα λόγια της κραυγής μου δεν ακούς;

3Θεέ μου,

σου κράζω όλη τη μέρα, μα εσύ δεν αποκρίνεσαι·

φωνάζω και τη νύχτα, μα να ησυχάσω δεν μπορώ.

4Αλλά εσύ ’σαι ο Άγιος κι είσαι πάντα εκείνος

που ο Ισραήλ δοξολογεί.

5Σ’ εσένα ελπίσανε οι πρόγονοί μας·

ελπίσαν και τους ελευθέρωσες.

6Σ’ εσένα φώναξαν με δύναμη και σώθηκαν·

σ’ εσένα ελπίσανε και δεν ντροπιάστηκαν.

7Αλλά εγώ είμαι σκουλήκι κι όχι άνθρωπος·

ανθρώπου παρωδία και λαού απόδιωγμα.

8Με ειρωνεύεται καθένας που με βλέπει·

ζαρώνουνε τα χείλη τους,

κουνάνε το κεφάλι:

9«Κατέφυγε στον Κύριο», λένε, «ας τον σώσει·

ας τον λυτρώσει,

αφού τον αγαπάει».

10Εσύ με πήρες απ’ τη μήτρα·

και μ’ εμπιστεύτηκες στης μάνας μου τα στήθια.

11Είμαι κοντά σου από τη γέννησή μου·

απ’ την κοιλιά της μάνας μου

εσύ ’σαι ο Θεός μου.

12Μη φεύγεις από μένα!

Η θλίψη έρχεται·

και δεν υπάρχει βοηθός.

13Με βάλανε στη μέση δυνατοί πολλοί,

της Βασάν οι ταύροι με κυκλώσαν.

14Δείχνονται απειλητικοί εναντίον μου

σαν το λιοντάρι που ξεσκίζει και βρυχιέται.

15Σαν το νερό παρέλυσα,

τσακίστηκαν όλα τα κόκαλά μου.

Μέσα μου έγιν’ η καρδιά σαν το κερί που λιώνει.

16Σαν κεραμίδι ο λάρυγγάς μουιθ στέγνωσε,

κι η γλώσσα μου κολλάει στον ουρανίσκο·

με έριξες στο χώμα να πεθάνω.

17Σκύλοι με κύκλωσαν,

κακοποιών φατρία μ’ έβαλε στη μέση·

ξεσκίσανε τα χέρια και τα πόδια μου.

18Μπορούν να μετρηθούν όλα τα κόκαλά μου·

κι εκείνοι με κοιτάζουνε.

19Τα ρούχα μου μοιράζουν μεταξύ τους

και ρίχνουν κλήρο για τη φορεσιά μου.

20Εσύ όμως, Κύριε, μη μένεις μακριά μου·

έλα γοργά να με βοηθήσεις, δύναμή μου!

21Λύτρωσε τη ζωή μου απ’ το σπαθί,

από την εξουσία του σκύλου

την πολύτιμη ψυχή μου.

22Βγάλε με απ’ του λιονταριού το στόμα·

σώσε με απ’ του αγριοβούβαλου τα κέρατα.

Κύριε, μου ’χεις κιόλας αποκριθεί!

23Θα εξιστορώ στ’ αδέρφια μου την ύπαρξή σου·

μέσα σ’ όλη τη σύναξη θα σ’ εξυμνώ.

24Όσοι τον Κύριο σέβεστε υμνήστε τον!

Όλοι οι απόγονοι του Ιακώβ, δοξάστε τον!

Όλοι οι Ισραηλίτες, φοβηθείτε τον!

25Κανένα δεν περιφρόνησε φτωχό

ούτε για τη θλίψη του αδιαφόρησε·

δεν έκρυψε απ’ αυτόν το πρόσωπό του

μα στην κραυγή του για βοήθεια ανταποκρίθηκε.

26Ο έπαινός μου από σένα αρχίζει, Κύριε, σε σύναξη μεγάλη·

τα τάματά μου θα τα εκπληρώσω

μπροστά σ’ αυτούς που σε φοβούνται.

27Θα φάνε οι φτωχοί και θα χορτάσουν·

όσοι ζητούν τον Κύριο θα τον δοξάσουν·

οι καρδιές τους θα ζήσουν αιώνια.

28Θα θυμηθούν και θα γυρίσουνε στον Κύριο όλα τα πέρατα της γης·

και θα τον προσκυνήσουν οι οικογένειες όλες των λαών.

29Γιατί στον Κύριο η απόλυτη εξουσία ανήκει

κι αυτός στα έθνη κυριαρχεί.

30Μονάχα αυτόν θα προσκυνήσουνκ

οι καλοζωισμένοι όλοι της γης·

κάθε θνητός της γης θα υποκλιθεί μπροστά του·

θα ζήσει κι η ψυχή μου χάρη σ’ αυτόν.

31Οι επερχόμενες γενιές θα τον λατρεύουν·

θα μιλάνε για τον Κύριο στη γενιά που ’ρχεται,

32θα διαλαλούνε τη δικαιοσύνη του·

σ’ αυτούς που πρόκειται να γεννηθούν,

τα όσα έκανε θα πουν.

ΨΑΛΜΟΙ 23

Ποιμένας μου ο Κύριος

1Ψαλμός του Δαβίδ.

Ποιμένας μου ο Κύριος

και δεν θα στερηθώ.

2Σε πράσινα λιβάδια με αναπαύει,

με πάει σε νερά δροσιστικά.

3Ανανεώνει τη ζωή μου,

στο σωστό δρόμο με οδηγεί

για να δοξάσει τ’ όνομά του.

4Αν πορευτώ μες σε θανατερό σκοτάδι,κα

κακό κανένα δε φοβάμαι,

γιατί μαζί μου, Κύριε, είσ’ εσύ·

η γκλίτσα και το ρόπαλό σου

μου δίνουν σιγουριά.

5Τραπέζι μπρος μου ετοιμάζεις

αντίκρυ στους εχθρούς μου·

μυρώνεις το κεφάλι μου με λάδι,

και ξεχειλίζει το ποτήρι μου.

6Ναι, η καλοσύνη κι η αγάπη

θα ’ναι μαζί μου όλες τις μέρες της ζωής μου·

και στου Κυρίου θα κατοικώ τον οίκο

για πάντα.

ΨΑΛΜΟΙ 24

Η είσοδος του Κυρίου στο ναό

1Ψαλμός του Δαβίδ.

Του Κυρίου είν’ η γη

και ό,τι τη γεμίζει·

η οικουμένη κι όσοι μένουνε σ’ αυτήν.

2Αυτός στα νερά πάνω τη θεμέλιωσε·

και στα ποτάμια πάνω τη στερέωσε.

3Ποιος μπορεί ν’ ανεβεί στο όρος του Κυρίου;

και ποιος στον άγιο του τον τόπο να σταθεί;

4Καθένας που τα χέρια του δεν έπραξαν κακό

και καθαρή είν’ η καρδιά του,

όποιος δεν επιδόθηκε σε μάταια πράγματα,

ούτε ορκίστηκε με δόλο για το διπλανό του.

5Αυτός θα λάβει ευλογία από τον Κύριο·

και δικαιοσύνη απ’ το Θεό του που τον σώζει.

6Αυτή είναι η γενιά που τον ζητάει,

και λαχταράει την παρουσία του ο Ιακώβ.κβ

(Διάψαλμα)

7Ανοίξτε πύλες,

και υψωθείτε

θύρες αιώνιες,

να μπει ο δοξασμένος βασιλιάς.

8Ποιος είν’ αυτός ο δοξασμένος βασιλιάς;

Ο Κύριος ο κραταιός κι ο ισχυρός·

ο Κύριος, ο δυνατός στον πόλεμο.

9Ανοίξτε πύλες,

και υψωθείτε

θύρες αιώνιες,

να μπει ο δοξασμένος βασιλιάς.

10Ποιος είν’ αυτός ο δοξασμένος βασιλιάς;

Ο Κύριος του σύμπαντος,

αυτός είναι ο δοξασμένος βασιλιάς.

(Διάψαλμα)

ΨΑΛΜΟΙ 25

Γνώρισέ μου το θέλημά σου και συγχώρησε τα λάθη μου

1Ψαλμός του Δαβίδ.

Σ’ εσένα, Κύριε, υψώνω την ψυχή μου.

2Θεέ μου, σ’ εσένα έλπισα,

ας μη βγω γελασμένος·

ας μην καταχαρούν για μένα οι εχθροί μου.

3Κι όλοι που ελπίζουνε σ’ εσένα,

ας μην ντροπιαστούν·

ας ντροπιαστούν οι μάταιοι παραβάτες.

4Κύριε, δείξε μου τους δρόμους σου

και μάθε μου τα μονοπάτια τα δικά σου.

5Οδήγησέ με στην αλήθεια σου και δίδαξέ με,

γιατί εσύ ’σαι ο Θεός μου που με σώζεις·

σ’ εσένα ελπίζω όλη μέρα.

6Θυμήσου, Κύριε, πως ήσουν πάντα σπλαχνικός

κι όλος αγάπη.

7Τα παραπτώματα της νιότης μου

και τ’ ανομήματά μου μην τα θυμηθείς.

Όπως ταιριάζει στην αγάπη σου,

να με σκεφτείς·

σύμφωνα, Κύριε, με την καλοσύνη σου.

8Καλός και δίκαιος ο Κύριος·

γι’ αυτό και δείχνει στους αμαρτωλούς το δρόμο.

9Τους πράους τούς οδηγεί στη σωστή απόφαση·

σ’ αυτούς το δρόμο του διδάσκει.

10Όλοι οι δρόμοι του Κυρίου

είναι χάρη κι αλήθεια

σ’ όσους τη διαθήκη του εφαρμόζουν

και τις δικές του εντολές.

11Για τ’ όνομά σου, Κύριε,

συγχώρησε κι αυτή την ενοχή μου,

κι ας ήτανε μεγάλη.

12Εκείνος που τον Κύριο σέβεται

διδάσκεται απ’ αυτόν

τι δρόμο να διαλέξει.

13Θ’ απολαμβάνει μόνιμα τα αγαθά η ψυχή του·

κι οι απόγονοί του τη χώρα θα ’χουν κτήμα τους.

14Ο Κύριος εμπιστεύεται αυτούς που τον φοβούνται·

σ’ αυτούς θα φανερώσει τη διαθήκη του.

15Τα μάτια μου ασταμάτητα στον Κύριο τα στρέφω·

γιατί θα βγάλει αυτός τα πόδια μου απ’ την παγίδα.

16Κοίτα με και σπλαχνίσου με,

έτσι μόνος κι αδύνατος που είμαι.

17Αυξήθηκαν οι θλίψεις της καρδιάς μου·

λευτέρωσέ με από τα άγχη μου.

18Κοίτα την αθλιότητά μου και το μόχθο μου·

κι εξάλειψε όλα τα αμαρτήματά μου.

19Κοίταξε πόσο αυξήθηκαν οι εχθροί μου,

και με μισούν θανάσιμα.

20Φύλαξε την ψυχή μου και λευτέρωσέ με·

ας μη βγω γελασμένος που σ’ εσένα κατέφυγα.

21Δικαιοσύνη κι αθωότητα ας με φυλάνε,

γιατί σ’ εσένα, Κύριε, έλπισα.

22Λύτρωσε, Θεέ, τον Ισραήλ

απ’ όλες του τις θλίψεις.

ΨΑΛΜΟΙ 26

Ένας αθώος προσφεύγει στο Θεό

1Του Δαβίδ.

Κρίνε με, Κύριε,

γιατί με αθωότητα εγώ πορεύτηκα·

σ’ εσένα έλπισα, δε θα σαλευτώ.

2Δοκίμασέ με, Κύριε,

κι εξέτασε την πίστη μου·

τις σκέψεις μου και την καρδιά μου ερεύνησε.

3Γιατί ποτέ μου δεν ξεχνάω την αγάπη σου·

και σύμφωνα με την αλήθεια σου πορεύομαι.

4Δεν κάθισα μαζί με ευτελείς θνητούς·

και με υστερόβουλους ποτέ μου δε θα πάω.

5Τη σύσκεψη των φαύλων μίσησα·

και με τους ασεβείς δε θα συνεδριάσω.

6Στην αθωότητα, Κύριε, πλένω τα χέρια μου·

και συμμετέχω στη λατρεία σου.

7Για ν’ ακουστεί ηχηρά η ευχαριστία·

κι όλα τα θαυμαστά σου έργα να τα διηγηθώ.

8Κύριε,

πολύ πεθύμησα να μένω στο ναό σου·

στον τόπο αυτό που η δόξα σου τον κατοικεί.

9Μην κατατάξεις την ψυχή μου με τους ασεβείς·

ούτε με δολοφόνους τη ζωή μου.

10Τα δάχτυλά τους βάφτηκαν στο έγκλημα

κι απ’ τα δωροδοκήματα

γεμάτο το δεξί τους χέρι.

11Όσο για μένα

με την αθωότητά μου ζω·

Κύριε, λύτρωσέ με και σπλαχνίσου με.

12Το πόδι μου πατάει με σιγουριά·

σ’ ευλογώ στις συνάξεις, Κύριε.

ΨΑΛΜΟΙ 27

Κοντά στον Κύριο αισθάνομαι ασφαλής

1Του Δαβίδ.

Κύριε,

φως μου και σωτηρία μου,

ποιον θα φοβηθώ;

Κύριε,

καταφύγιο της ζωής μου από ποιον θα πανικοβληθώ;

2Όταν με ζύγωσαν κακοί

τη σάρκα μου να φθείρουν,

εχθροί και καταπιεστές μου,

αυτοί σκοντάψαν κι έπεσαν.

3Κι αν συναχτεί στράτευμα για να με πολεμήσει,

η καρδιά μου δεν δειλιάζει·

κι αν πόλεμος ξεσπάσει εναντίον μου

και τότε εγώ θα έχω εμπιστοσύνη.

4Ένα απ’ τον Κύριο ζήτησα,

και πάλι αυτό ζητάω:

Στον οίκο του να κατοικώ

όλες τις μέρες που θα ζω·

τη χάρη του Κυρίου να θωρώ

και στο ναό του να συχνάζω.

5Γιατί μες στη σκηνή του θα με προστατέψει

τη μέρα του κακού,

στα μύχια της σκηνής του θα μ’ αποκρύψει·

πάνω σε βράχο θα μ’ ανεβάσει ψηλό.

6Και τώρα το κεφάλι μου υψώνεται

πάνω από τους εχθρούς που με κυκλώνουν,

θυσίες θριάμβου στη σκηνή του θα προσφέρω·

θα ψαλμωδήσω και θα παιανίσω για του Κυρίου τη χάρη.

7Άκου, Κύριε, τη φωνή μου

που σ’ εσένα απευθύνεται·

σπλαχνίσου με και δώσ’ μου απόκριση.

8Θυμήθηκα πως είπες: «Αναζητήστε με».

Για τούτο, Κύριε, το πρόσωπό σου αναζητώ.

9Μην κρύβεσαι από μένα!

Το δούλο σου οργισμένος μην τον απωθείς!

Εσύ ήσουν ο βοηθός μου· μη μ’ αφήνεις

και μη μ’ εγκαταλείπεις,

Θεέ μου και σωτήρα μου.

10Η μάνα κι ο πατέρας μου μ’ εγκαταλείψαν,

μα ο Κύριος με δέχεται.

11Μάθε με, Κύριε, το δρόμο σου,

στο δρόμο οδήγησέ με το σωστό

σε πείσμα των εχθρών μου.

12Στη βουλιμία των εχθρών μου μη με παραδώσεις,

γιατί ψευδομάρτυρες κατέθεσαν σε βάρος μου

και αποπνέουν αδικία.

13Αλίμονό μου αν δεν πίστευα

πως του Κυρίου τ’ αγαθά

στη γη των ζωντανών θα δω.

14Στον Κύριο έλπιζε,

ας έχει θάρρος η καρδιά σου και γενναιότητα·

ναι, έλπιζε στον Κύριο.

ΨΑΛΜΟΙ 28

Προσευχή ενός ανθρώπου μπροστά στον κίνδυνο του θανάτου

1Του Δαβίδ.

Σ’ εσένα, Κύριε, φωνάζω,

βράχε μου,

αδιάφορος μη μου σταθείς.

Αν δεν μου αποκριθείς θα ’μαι όμοιος

μ’ εκείνους που τους κατεβάζουνε στον τάφο.

2Άκουσε τη φωνή μου όταν σου δέομαι,

όταν βοήθεια σου ζητώ·

όταν τα χέρια μου υψώνω

στον άγιο σου ναό.

3Μη με πάρεις κι εμένα μαζί με τους ασεβείς,

μ’ όσους πράττουνε την ανομία·

που φιλικά μιλάνε στον πλησίον τους,

μα έχουν στην καρδιά τους την κακία.

4Όμοια δώσ’ τους μ’ ό,τι πράξανε·

όπως ήταν οι πονηρές τους πράξεις,

τα ίδια τους τα έργα·

την ανταπόδοση που τους αξίζει δώσε τους.

5Γιατί δεν κατανόησαν τις πράξεις του Κυρίου

τα έργα του που έκαμε·

θα τους ρημάξει

και δε θα τους επανορθώσει πια.

6Ευλογημένος να ’ναι ο Κύριος

που άκουσε της δέησής μου τη φωνή.

7Ο Κύριος ενίσχυσή μου και προστασία μου,

σ’ αυτόν έλπισε η καρδιά μου!

Βρήκα βοήθεια κι αναγάλλιασα,

με το τραγούδι μου θα τον ευχαριστήσω.

8Ο Κύριος είναι του λαού του δύναμη·

κι εγγυητής αυτός της σωτηρίας του εκλεκτού του.

9Σώσε, Κύριε, το λαό σου

και τους δικούς σου ευλόγησε!

Γίνε τους οδηγός

και δείχνε τους αιώνια το δρόμο.

ΨΑΛΜΟΙ 29

Η φωνή του Κυρίου

1Προσφέρετε στον Κύριο, γιοι του Θεού,

προσφέρετε στον Κύριο τη δόξα,

τη δύναμή του διακηρύξτε!

2Προσφέρετε στον Κύριο δόξα στ’ όνομά του·

τον Κύριο προσκυνήστε,

που φανερώνει μεγαλόπρεπη την αγιοσύνη του.

3Φωνή Κυρίου πάνω απ’ τα νερά

–βροντά ο Θεός ο δοξασμένος,

ο Κύριος πάνω απ’ τους ωκεανούς.

4Φωνή Κυρίου έντονη·

φωνή Κυρίου μεγαλόπρεπη.

5Φωνή Κυρίου συντρίβει κέδρους·

ναι, θα συντρίψει ο Κύριος

τους κέδρους του Λιβάνου.

6Κάνει τα όρη να σκιρτούν,

σαν το μοσχάρι ο Λίβανος,

και σαν το δαμαλάκι το όρος το Σιριών.κγ

7Φωνή Κυρίου αστράφτει

φλόγες πύρινες.

8Φωνή Κυρίου κάνει την έρημο να τρέμει·

κάνει να τρέμει, ο Κύριος,

την έρημο της Κάδης.

9Φωνή Κυρίου ξεγεννάει τις ελαφίνες,

τα δάση απογυμνώνει·

και όποιος βρίσκεται μες στο ναό του

τη δόξα του υμνολογεί.

10Ο Κύριος δεσπόζει στην πλημμύρα

και κυβερνάει αυτός

σαν βασιλιάς αιώνια.

11Ο Κύριος τη δύναμη τη δίνει στο λαό του·

και στο λαό του δίνει αυτός

την ευλογία της ειρήνης.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: