Ὅπου δὲν φθάνει ὁ ἄνθρωπος, βοηθάει ὁ Θεὸς

Ὅπου δὲν φθάνει ὁ ἄνθρωπος, βοηθάει ὁ Θεὸς

 

Ὁ Θεὸς βοηθάει σὲ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως

 Τί καπνὸς εἶναι ἐκεῖ;

– Κάτι καῖμε, Γέροντα.

– Βάλατε φωτιὰ μὲ τέτοιον ἀέρα;

– Γέροντα, ἔβρεξε τὸ πρωί.

– Ἔστω καὶ νὰ ἔβρεξε καὶ κατακλυσμὸ νὰ ἔκανε, ἂν σηκωθῆ μετὰ ἕνας ἀέρας, γίνεται τέτοια ξηρασία, ποὺ ὅλα γίνονται σὰν μπαρούτι! «Ἔβρεξε», σοῦ λέει ἡ ἄλλη! Παλιότερα εἶχε πιάσει φωτιὰ ἐκεῖ κάτω ἀπὸ χαζομάρα σας· τὸ ξεχάσατε; Ὅταν κανεὶς ρεζιλευθῆ  μιὰ  φορά,  πρέπει  στὴν  συνέχεια  νὰ  εἶναι  πολὺ  προσεκτικός.  Ὁ  Θεὸς βοηθάει ἐκεῖ ποὺ πρέπει, ἐκεῖ ποὺ δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐνεργήση ἀνθρωπίνως· δὲν θὰ βοηθήση τὴν χαζομάρα μας. Ρεζιλεύουμε ἔτσι καὶ τοὺς Ἁγίους.

– Γέροντα, καταλαβαίνει κανεὶς πάντοτε μέχρι ποιό σημεῖο πρέπει νὰ ἐνεργῆ ἀνθρωπίνως;

– Κατ᾿ ἀρχὰς αὐτὸ φαίνεται.Ἀλλὰ καὶ ἂν εἶχε διάθεση νὰ κάνη αὐτὸ ποὺ μποροῦσε νὰ κάνη καὶ δὲν τὸ ἔκανε, γιατὶ κάτι τὸν ἐμπόδισε, ὁ Θεὸς θὰ τὸν βοηθήση σὲ μιὰ δύσκολη στιγμή. Ἂν ὅμως δὲν εἶχε διάθεση, ἐνῶ εἶχε κουράγιο, ὁ Θεὸς δὲν θὰ βοηθήση. Σοῦ λένε λ.χ. νὰ βάζης τὸ βράδυ τὸν σύρτη στὴν πόρτα καὶ ἐσὺ δὲν τὸν βάζεις, γιατὶ βαριέσαι, καὶ λὲς ὅτι θὰ φυλάξη ὁ Θεός. Δὲν εἶναι ὅτι ἔχεις ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ δὲν βάζεις τὸν σύρτη, ἀλλὰ δὲν τὸν βάζεις, γιατὶ βαριέσαι. Πῶς νὰ βοηθήση τότε ὁ Θεός; Νὰ βοηθήση δηλαδὴ τὸν τεμπέλη; Ὅταν λέω σὲ ἕναν νὰ βάλη τὸν σύρτη καὶ δὲν τὸν βάζη, καὶ μόνο γιὰ τὴν παρακοή του θέλει τιμωρία.

Read More ->>

Η Προσευχή είναι όπλο Ισχυρό

ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΟΠΛΑ

«Ὅταν πονάη κανεὶς γιὰ τὴν σημερινὴ κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο καὶ προσεύχεται,

τότε βοηθιοῦνται οἱ ἄνθρωποι, χωρὶς νὰ παραβιάζεται τὸ αὐτεξούσιο».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Ἡ προσευχή, ὅπλο ἰσχυρὸ

Χρειάζεται πολλὴ προσευχὴ

Παλιά, γιὰ νὰ κάνη κάτι κανείς, ἂν ἦταν κοσμικὸς ἄνθρωπος, θὰ σκεφτόταν. Ἂν ἦταν πνευματικὸς ἄνθρωπος, θὰ σκεφτόταν καὶ θὰ προσευχόταν. Στὴν ἐποχή μας ἀκόμη   καὶ   «πνευματικοὶ»   ἄνθρωποι   ὄχι   μόνο   δὲν   προσεύχονται,   ἀλλὰ   οὔτε σκέφτονται. Καὶ μάλιστα, συχνὰ πρόκειται  γιὰ σοβαρὰ θέματα,  καὶ αὐτοὶ  κάνουν πρόβες  μὲ   τὸν   κόσμο.   Σὲ   ὅλες   τὶς   περιπτώσεις,   πρὶν   ἐνεργήσουμε,  νὰ   λέμε:

«Σκέφθηκα γι᾿ αὐτό; Προσευχήθηκα γι᾿ αὐτό;». Ὅταν κανεὶς ἐνεργῆ, χωρὶς νὰ σκεφθῆ

καὶ χωρὶς νὰ προσευχηθῆ, ἐνεργεῖ σατανικά. Καὶ βλέπεις, συχνὰ πολλοὶ Χριστιανοὶ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐνεργοῦν, δὲν ἀφήνουν τὸν Θεὸ νὰ ἐπέμβη. Νομίζουν ὅτι αὐτοὶ θὰ τὰ καταφέρουν ὅλα μόνοι τους. Ἐνῶ ἀκόμη καὶ ὁ ἄπιστος λέει «ἔχει ὁ Θεός», αὐτοὶ δὲν τὸ λένε. Τὰ βάζει λ.χ. κάποιος μὲ τὸν καρνάβαλο, ἐνῶ μπορεῖ νὰ κάνη προσευχὴ καὶ νὰ ρίξη ὁ Θεὸς τέτοιο χαλάζι, ποὺ νὰ σκορπίσουν ὅλοι καὶ νὰ ματαιωθῆ κάθε ἐκδήλωση. Ἤ, ἂς ὑποθέσουμε, μερικοὶ κατηγοροῦν ἕναν δεσπότη καὶ οἱ ἄλλοι καταφεύγουν στὸ Συμβούλιο Ἐπικρατείας. Ἀλλὰ οὔτε ἐκεῖ σταματοῦν. Διαδηλώσεις, φασαρίες, ἄρθρα στὶς ἐφημερίδες... Συνέχεια ἀνθρώπινες προσπάθειες καὶ δὲν ἀφήνουν τὸν Θεὸ νὰ ἐνεργήση. Δὲν καταφεύγουν στὴν προσευχή, ὥστε νὰ ἀπαντήση ὁ Θεὸς διὰ τῆς προσευχῆς. Μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν προσευχὴ διορθώνονται ὅλα τὰ ἀδιόρθωτα.

Read More ->>

Τὰ Μοναστήρια είναι τὰ ὀχυρὰ τής Ἐκκλησίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 

 Τὰ μοναστήρια εἶναι τὰ ὀχυρὰ τῆς Ἐκκλησίας[1]

Ὁ μοναχὸς εἶναι φάρος πάνω στὰ βράχια

Γέροντα, ποιό εἶναι τὸ ἔργο τοῦ μοναχοῦ;

– Ἔργο τοῦ μοναχοῦ εἶναι νὰ γίνη δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νὰ κάνη τὴν καρδιά του εὐαίσθητη σὰν τὸ φύλλο τοῦ χρυσοῦ τῶν ἁγιογράφων. Ὅλο τὸ ἔργο τοῦ μοναχοῦ εἶναι ἀγάπη, ὅπως καὶ τὸ ξεκίνημά του γίνεται ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ἡ ὁποία ἔχει καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Ὁ μοναχὸς  μελετάει τὴν δυστυχία τῆς κοινωνίας, πονάει ἡ καρδιά του καὶ προσεύχεται συνεχῶς καρδιακὰ γιὰ τὸν κόσμο. Ἔτσι ἐλεεῖ τὸν κόσμο μὲ τὴν προσευχή. Ὑπάρχουν μοναχοὶ ποὺ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους περισσότερο ἀπὸ ὅσο θὰ τοὺς βοηθοῦσε ὅλος ὁ κόσμος μαζί. Ἕνας κοσμικὸς λ.χ. προσφέρει δύο πορτοκάλλια ἢ ἕνα κιλὸ ρύζι σὲ κάποιον φτωχό, πολλὲς φορὲς μόνο γιὰ νὰ τὸν δοῦν οἱ ἄλλοι, καὶ κατακρίνει μάλιστα, γιατὶ οἱ ἄλλοι δὲν ἔδωσαν. Ὁ μοναχὸς ὅμως βοηθάει μὲ τόννους σιωπηλὰ μὲ τὴν προσευχή του.

Ὁ   μοναχὸς   δὲν   βάζει   δικά   του   σχέδια   καὶ   προγράμματα   κοσμικὰ   γιὰ ἱεραποστολές, ἀλλὰ προχωρεῖ χωρὶς κανένα δικό του σχέδιο καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς τὸν περνάει στὸ σχέδιο  τὸ δικό Του, τὸ θεϊκό, καί, ἂν χρειασθῆ γιὰ ἱεραποστολή,  τὸν στέλνει ὁ Θεὸς μὲ θεῖο τρόπο. Δὲν ζητάει ὁ Θεὸς ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς νὰ βγοῦν στὸν κόσμο, γιὰ νὰ κρατοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ περπατοῦν, ἀλλὰ ζητάει νὰ τοὺς δώσουν τὸ φῶς μὲ τὸ βίωμά τους, γιὰ νὰ ὁδηγηθοῦν στὴν αἰώνια ζωή. Ὁ μοναχὸς δηλαδὴ δὲν ἔχει ὡς ἀποστολὴ νὰ βοηθήση τὸν κόσμο μὲ τὸ νὰ βρίσκεται μέσα στὸν κόσμο. Φεύγει μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, ὄχι γιατὶ μισεῖ τὸν κόσμο, ἀλλὰ γιατὶ ἀγαπάει τὸν κόσμο, καὶ ζώντας μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, θὰ τὸν βοηθήση μὲ τὴν προσευχή του σὲ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως παρὰ μόνο μὲ θεϊκὴ ἐπέμβαση. Γι' αὐτὸ ὁ μοναχὸς πρέπει νὰ βρίσκεται σὲ διαρκῆ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό, νὰ παίρνη σήματα καὶ νὰ δείχνη στοὺς ἀνθρώπους τὸν δρόμο πρὸς τὸν Θεό.

Read More ->>

Τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

 - Τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς

Νὰ ἑτοιμασθοῦμε γιὰ τὴν ἄλλη ζωὴ

Γέροντα, ἕνας νέος ἐξαφανίσθηκε, ἀφοῦ ἄφησε σημείωμα στοὺς γονεῖς του ὅτι θὰ αὐτοκτονήση, γιατὶ δὲν εἶναι ὄμορφος καὶ ὅτι γι᾿ αὐτὸ φταῖνε ἐκεῖνοι.

–  Δὲν  ἔχουν  συλλάβει  τὸ  βαθύτερο  νόημα  τῆς  ζωῆς  οἱ  ἄνθρωποι.  Δὲν πιστεύουν στὴν ἄλλη ζωή. Ὅλο τὸ βάσανο ἀπὸ ἐκεῖ ξεκινάει. «Εἶμαι ἀδικημένος, σοῦ λέει· οἱ ἄλλοι χαίρονται, ἐγὼ δὲν χαίρομαι». Δὲν εἶναι εὐχαριστημένοι μὲ ὅ,τι ἔχουν, μπαίνει καὶ ὁ ἐγωισμός, καὶ βασανίζονται. Ὁ Θεὸς ὅλο τὸν κόσμο τὸν ἀγαπάει. Στὸν κάθε ἄνθρωπο ἔδωσε αὐτὰ ποὺ τὸν ὠφελοῦν, εἴτε τὸ μπόι εἴτε τὴν λεβεντιὰ εἴτε τὴν ὀμορφιὰ κ.λπ., ὅ,τι  θὰ τὸν  βοηθήση,  ἂν  τὸ  ἀξιοποιήση,  νὰ σωθῆ.  Ἀλλὰ ὁ  κόσμος βασανίζεται. «Γιατί ἐγὼ νὰ εἶμαι ἔτσι, ἐνῶ ἐκεῖνος ἔτσι;». Μὰ ἐσὺ ἔχεις αὐτά, ἐκεῖνος ἔχει ἄλλα. Ἕνας διὰ Χριστὸν σαλὸς Ρουμάνος ποὺ ἀσκητεύει στὸ Ἅγιον Ὄρος εἶπε σὲ κάποιον  ποὺ  εἶχε  τέτοιους  λογισμούς:  «Ἕνας  βάτραχος  εἶδε  τὸ  βουβάλι  καὶ  εἶπε: "Θέλω  νὰ  γίνω  καὶ  ἐγὼ  βουβάλι".  Φούσκωσε,  φούσκωσε  ὁ  βάτραχος,  καὶ  τελικὰ ἔσκασε. Ὁ Θεὸς αὐτὸν τὸν ἔκανε βάτραχο, ἐκεῖνο βουβάλι. Πῆγε ὁ βάτραχος νὰ γίνη βουβάλι καὶ ἔσκασε!». Ὁ καθένας νὰ χαίρεται, ὅπως ὁ Δημιουργὸς τὸν ἔφτιαξε.

Read More ->>

Α΄ Μέ Πόνο και Αγάπη Πίνακας Περιεχομένων

ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

Κυριακή των Αγίων Πάντων 14 Ιουνίου 1998

Η Καθηγουμένη του Ιερού Ησυχαστηρίου Φιλοθέη Μοναχή και αι συν εμοί εν Χριστώ αδελφαί

 

Περιεχόμενα

1. ΕΝΟΤΗΤΑ 6

Βιογραφικό σημείωμα            6

Πρόλογος        6

Κυριακή των Αγίων Πάντων 14 Ιουνίου 1998           9

Εισαγωγικά από λόγους του Γέροντα 9

Τι βάσανα έχει ο κόσμος         10

Ασφάλειες και... ανασφάλεια  11

Στην εποχή μας λείπουν τα παραδείγματα      12

Ο γλυκός κατήφορος είναι εύκολος    13

Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει 14

Έρχονται δύσκολα χρόνια       15

2 ΕΝΟΤΗΤΑ  16

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ          16

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Η αμαρτία έγινε μόδα           16

Η συνείδηση ελέγχει  17

Η απομάκρυνση από τον Θεό είναι κόλαση   17

Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις από αυτό θα πληρωθής            18

3 ΕΝΟΤΗΤΑ  19

Κεφάλαιο 2 Στις μέρες μας ο διάβολος αλωνίζει       19

Με την αμαρτία δίνουμε δικαιώματα στον πειρασμό 19

Η εξομολόγηση κόβει τα δικαιώματα του διαβόλου  20

Ο διάβολος δεν πλησιάζει στο καθαρό πλάσμα του Θεού     20

Ο διάβολος είναι κουτός         23

Read More ->>

1 Εισαγωγικά από λόγους του Γέροντα

Εἰσαγωγικά ἀπὸ λόγους τοῦ Γέροντα

«Τα χρόνια ποὺ περνοῦμε εἶναι πολύ δύσκολα καὶ πολύ ἐπικίνδυνα, ἀλλὰ τελικά θὰ νικήση ὁ Χριστός».

Ὁ περισσότερος κόσμος τῆς ἐποχῆς μᾶς εἶναι μορφωμένος κοσμικά καὶ τρέχει μὲ τὴν κοσμική μεγάλη ταχύτητα. Ἐπειδή ὅμως τοῦ λείπει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ – «ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου»1 –, λείπει τὸ φρένο, καὶ μὲ ταχύτητα, χωρίς φρένο, καταλήγει σὲ γκρεμό. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι πολύ προβληματισμένοι καὶ οἱ περισσότεροι πολύ ζαλισμένοι. Ἔχουν χάσει τὸν προσανατολισμό τους. Σιγά-σιγὰ  κατευθύνονται πρὸς τὸ νὰ μήν μποροῦν νὰ ἐλέγχουν τὸν ἑαυτό τους. Ἄν αὐτοί ποὺ ἔρχονται στὸ Ἅγιον Ὅρος εἶναι τόσο πολύ συγχυσμένοι, τόσο μπερδεμένοι, μὲ τόσο ἄγχος, σκεφθῆτε οἱ ἄλλοι ποὺ εἶναι μακριά ἀπὸ τὸν Θεό, ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πώς θὰ εἶναι!

Καὶ βλέπεις σὲ ὅλα τὰ κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ὁ καημένος ὁ κόσμος –

ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι Του! – βράζει σάν τὴν χύτρα ταχύτητος. Καὶ οἱ μεγάλοι πώς τὰ φέρνουν! Μαγειρεύουν-μαγειρεύουν, τὰ ρίχνουν ὅλα στὴν χύτρα ταχύτητος καὶ σφυρίζει τώρα ἡ χύτρα! Θὰ πεταχθῆ σὲ λίγο ἡ βαλβίδα! Εἶπα σὲ κάποιον ποῦ εἶχε μία μεγάλη θέση: «Γιατί μερικά πράγματα δὲν τὰ προσέχετε; Τί θὰ γίνει;». «Πάτερ μου, μοῦ λέει, λίγο χιόνι ἦταν πρῶτα τὸ κακό, τώρα ἔχει γίνει ὁλόκληρη χιονοστιβάδα. Μόνο ἕνα θαῦμα μπορεῖ νὰ βοηθήση». Ἀλλά καὶ μὲ τὸν τρόπο ποὺ πηγαίνουν μερικοί νὰ βοηθήσουν τὴν κατάσταση, κάνουν μεγαλύτερη τὴν χιονοστιβάδα τοῦ κακοῦ. Ἀντί νὰ λάβουν ὁρισμένα μέτρα γιὰ τὴν παιδεία κ.λπ., κάνουν χειρότερα. Δὲν κοιτάζουν πώς νὰ διαλύσουν αὐτήν τὴν χιονοστιβάδα, ἀλλὰ τὴν κάνουν μεγαλύτερη. Βλέπεις, τὸ χιονάκι εἶναι λίγο στὴν ἀρχή. Ἄν κυλήση στὸν κατήφορο, γίνεται ἕνας σβῶλος. Ὁ σβῶλος, καθώς μαζεύει καὶ ἄλλο χιόνι, ξύλα, πέτρες κ.λπ., γίνεται σιγά-σιγὰ μεγαλύτερος-μεγαλύτερος, καὶ τελικά γίνεται ὁλόκληρη χιονοστιβάδα. Ἔτσι καὶ τὸ κακό λίγο-λίγο ἔχει γίνει πιά χιονοστιβάδα καὶ κυλάει, τώρα θέλει βόμβα γιὰ νὰ σπάση.

Read More ->>

2.Η αμαρτία έγινε μόδα

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ - Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ

"Φαρμάκι γευόμαστε, ὅταν ζοῦμε μακριά ἀπὸ τὸν γλυκύ Ἰησοῦ".

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1- Ἡ ἁμαρτία ἔγινε μόδα

–  Γέροντα,  εἴπατε  σὲ  κανέναν  ὅτι  θὰ  γίνη  πόλεμος;  Ἔτσι  ἀκούσαμε.  Εἶναι ἀλήθεια;

– Ἐγώ δὲν λέω τίποτε καὶ ὁ κόσμος λέει ὅ,τι θέλει. Καὶ νὰ ξέρω κάτι, ποῦ νὰ τὸ πῶ;

 – Τί βάρβαρο πράγμα, Γέροντα, ὁ πόλεμος!

– Ἄν οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶχαν αὐτήν τὴν ... «εὐγένεια» τῆς ἁμαρτίας, δὲν θὰ ἔφθαναν σ' αὐτὸ τὸ βάρβαρο. Πιὸ βάρβαρο ἀκόμη εἶναι ἡ ἠθική καταστροφή. Διαλύονται ψυχικά καὶ σωματικά οἱ ἄνθρωποι. Μοῦ ἔλεγε κάποιος: «Λένε γιὰ τὴν Ἀθήνα, «ζούγκλα-ζούγκλα» καὶ κανεὶς δὲν φεύγει ἀπὸ 'κει! Ὅλοι «ζούγκλα» τὴν λένε καὶ ὅλοι στὴν ζούγκλα μαζεύονται». Πῶς ἔχουν γίνει οἱ ἄνθρωποι! Σάν τὰ ζῶα! Τὰ ζῶα ξέρετε τί κάνουν; Στὴν ἀρχή μπαίνουν στὸν σταῦλο, κοπρίζουν, οὐροῦν... Μετά ἀρχίζει νὰ χωνεύη ἡ κοπριά. Μόλις ἀρχίζη νὰ χωνεύη, αἰσθάνονται μία ζεστασιά. Δὲν τὰ κάνει καρδιά νὰ φύγουν ἀπὸ τὸν σταῦλο, ἀναπαύονται. Ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι, θέλω νὰ πῶ, νιώθουν τὴν ζεστασιά τῆς ἁμαρτίας, καὶ δὲν τούς κάνει καρδιά νὰ φύγουν. Κατα- λαβαίνουν ὅτι βρωμάει, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ζεστασιά ἐκείνη δὲν τούς κάνει καρδιά νὰ φύγουν. Νά, ἄν μπή τώρα ἕνας μέσα στὸν σταῦλο, δὲν μπορεῖ νὰ ἀντέξη ἀπὸ τὴν μυρωδιά. Ὁ ἄλλος ποὺ εἶναι συνέχεια στὸν σταῦλο δὲν ἐνοχλεῖται, ἔχει συνηθίσει πλέον.

Read More ->>

3. Γιατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζη

Γιατί ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει στὸν διάβολο νὰ μᾶς πειράζη

– Γέροντα, γιατί ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει στὸν διάβολο νὰ μᾶς πειράζη;

– Γιὰ νὰ διαλέξει τὰ παιδιά Του. «Κάνε, διάβολε, ὅ,τι θέλεις», λέει ὁ Θεός, γιατί, ὅ,τι καὶ ἄν κάνη, τελικά θὰ σπάση τὰ μοῦτρα του στὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο ποὺ εἶναι ὁ Χριστός. Ἐὰν πιστεύουμε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος, τότε τίποτε δὲν μᾶς φοβίζει.

Ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει μία δοκιμασία, ἄν δὲν βγῆ κάτι καλό. Ὅταν ὁ Θεὸς βλέπη ὅτι θὰ γίνη ἕνα μεγαλύτερο καλό, ἀφήνει τὸν διάβολο νὰ κάνη τὴν δουλειά του. εἴδατε τί ἔκανε ὁ Ἡρώδης; Σκότωσε δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια, ἀλλὰ ἔκανε δεκατέσσερις χιλιάδες Μάρτυρες Ἀγγέλους. Ποῦ εἶδες ἐσύ Μάρτυρες Ἀγγέλους; Ἔσπασε τὰ μοῦτρα τοῦ ὁ διάβολος! Ὁ Διοκλητιανός ἔγινε συνεργάτης τοῦ διαβόλου βασανίζοντας τούς Χριστιανούς σκληρά. Ἀλλά, χωρίς νὰ τὸ θέλη, ἔκανε καλό στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γιατί τὴν πλούτισε μὲ Ἁγίους. Νόμιζε ὅτι θὰ ἐξαφάνιζε ὅλους τους Χριστιανούς, ἀλλὰ δὲν ἔκανε τίποτε. Ἄφησε πλῆθος ἅγια Λείψανα νὰ τὰ προσκυνοῦμε καὶ πλούτισε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Read More ->>

4 Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία

Κεφάλαιο 4

- Ἡ ἀδικία εἶναι μεγάλη ἁμαρτία

Ἡ ἀδικία μαζεύει ὀργή Θεοῦ

Μεγάλη ὑπόθεση νὰ ἔχη ὁ ἄνθρωπος τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ! Πλοῦτος εἶναι! Ὅ,τι ἔχει εὐλογία, στέκει, δὲν γκρεμίζεται. Ὅ,τι δὲν ἔχει εὐλογία, δὲν στέκει. Ἡ ἀδικία εἶναι  μεγάλη  ἁμαρτία.  Ὅλες  οἱ  ἁμαρτίες  ἔχουν  ἐλαφρυντικά,  ἡ  ἀδικία  δὲν  ἔχει, μαζεύει ὀργή Θεοῦ. Φοβερό! Αὐτοί ποὺ ἀδικοῦν, βάζουν φωτιά στὸ κεφάλι τους. Ἀπὸ τὴν μία μεριά βλέπεις νὰ κάνουν μία ἀδικία καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ πεθαίνουν δικοί τους ἄνθρωποι καὶ νὰ μή δίνουν σημασία. Πῶς νὰ κάνουν προκοπή οἱ ἄνθρωποι μὲ τόσες ἀδικίες; Κάνουν αὐτὰ   ποὺ κάνουν, δίνουν δικαιώματα καὶ στὸν διάβολο, γι' αὐτὸ μετά περνοῦν δοκιμασίες, τούς βρίσκουν ἀρρώστιες κ.λπ. καὶ σοῦ λένε: «Κάνε προσευχή νὰ γίνω καλά».

Τὰ περισσότερα κακά ποὺ συμβαίνουν εἶναι ἀπὸ ἀδικίες. Ὅταν λ.χ. μαζεύεται μὲ ἀδικία ἡ περιουσία,  ζοῦν  οἱ  ἄνθρωποι  λίγα χρόνια σάν  ἀρχοντόπουλα καὶ  μετά τὰ δίνουν, ὅσα μάζεψαν, στούς γιατρούς. Τί λέει ὁ Ψαλμός; «Κρεῖσσον ὀλίγον τῷ δικαίω ὑπέρ πλοῦτον ἁμαρτωλῶν πολύν»39. «Ανεμομαζώματα, ἀνεμοσκορπίσματα». Ὅσα μαζεύουν, φεύγουν, ὅλα ἐξανεμίζονται. Σπάνια, σὲ πολύ λίγους συμβαίνει νὰ εἶναι οἱ ἀρρώστιες, οἱ χρεωκοπίες κ.λπ. μία δοκιμασία τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί θὰ ἔχουν καθαρό μισθό. Σ' αὐτήν τὴν περίπτωση συνήθως γίνονται  ὕστερα πιὸ  πλούσιοι,  σάν  τὸν  Ἰωβ.  Ἀλλά,  καὶ  πολλοί ἄνθρωποι ποὺ βγαίνουν ἄλειωτοι, εἶναι καὶ ἀπὸ αὐτό, κάποια ἀδικία ἔχουν κάνει.

Read More ->>

5 Ευλογείτε και μη καταράσθε

Κεφάλαιο 5

«Εὐλογεῖτε καὶ μή καταρᾶσθε»45

Μὲ ρώτησε κάποιος: «Αὐτὸ ποὺ ψάλουμε τὴν Μεγάλη Σαρακοστή, τὸ «Πρόσθες αὐτοῖς  κακά,  Κύριε,  τούς  ἐνδοξοις  τῆς  γῆς»46,  γιατί  τὸ  λέμε,  ἀφοῦ  εἶναι  κατάρα;».

«Ὅταν κάνουν ἐπιδρομή οἱ βάρβαροι, τοῦ εἶπα, καὶ πᾶνε νὰ καταστρέψουν στὰ καλά καθούμενα  ἕναν  λαό  καὶ  ὁ  λαός  προσεύχεται  νὰ  τούς  βροῦν  κακά,  δηλαδή  νὰ σπάσουν τὰ ἁμάξια τους, καὶ τὰ ἄλογά τους νὰ πάθουν κάτι, γιὰ νὰ ἐμποδισθοῦν, καλό εἶναι ἤ κακό; Αὐτὸ ἐννοεῖ, νὰ τούς ἔρθουν ἐμπόδια. Δὲν εἶναι ὅτι καταριούνται».

– Γέροντα, πότε πιάνει ἡ κατάρα; – Ἡ κατάρα πιάνει, ὅταν ὑπάρχη στὴν μέση ἀδικία. Ἄν λ.χ. κάποια κοροϊδέψη μία πονεμένη ἤ τῆς κάνη ἕνα κακό καὶ ἡ πονεμένη τὴν καταρασθῆ, πάει, χάνεται τὸ σόι της.  Ὅταν  δηλαδή  κάνω  κακό  σὲ  κάποιον  καὶ  ἐκεῖνος  μὲ  καταριέται,  πιάνουν  οἱ κατάρες του. Ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς καὶ πιάνουν, ὅπως ἐπιτρέπει λ.χ. νὰ σκοτώση ἕνας κάποιον ἄλλον. Ὅταν ὅμως δὲν ὑπάρχη ἀδικία, τότε ἡ κατάρα γυρνᾶ πίσω σ' αὐτόν ποὺ τὴν ἔδωσε.

– Καὶ πῶς ἀπαλλάσσεται κανεὶς ἀπὸ τὴν κατάρα; –   Μὲ   τὴν   μετάνοια   καὶ   τὴν   ἐξομολόγηση.   Ἔχω   ὑπ'   ὄψιν   μου   πολλές περιπτώσεις, ἄνθρωποι ποὺ ταλαιπωρήθηκαν ἀπὸ κατάρα, ὅταν τὸ κατάλαβαν ὅτι τούς καταράσθηκαν, γιατί εἶχαν φταίξει, μετανοιωσαν, ἐξομολογήθηκαν καὶ τακτοποιήθηκαν.  Ἄν  αὐτός  ποὺ  ἔφταιξε  πῆ:  «Θεέ  μου,  ἔκανα  αὐτὸ  καὶ  αὐτό, συγχώρεσε μὲ...» καὶ ἐξομολογηθῆ μὲ πόνο καὶ εἰλικρίνεια, τότε ὁ Θεὸς θὰ τὸν συγχωρήση, Θεὸς εἶναι.

Read More ->>

6 Η αμαρτία φέρνει τις συμφορές

Κεφάλαιο 6

- Ἡ ἁμαρτία φέρνει τὶς συμφορές

– Ἔρριξες φάρμακο γιὰ τὶς κάμπιες;

– Ἔρριξα, Γέροντα.

– Τόσες καλόγριες οὔτε μία κάμπια δὲν μπορεῖτε νὰ σκοτώσετε! Στὴν Κατοχή, ὅταν εἶχε πέσει ἀκρίδα, εἶχαν βγάλει ἐδῶ στὴν Χαλκιδική τὴν Ἁγία Ζώνη ἀπὸ τὴν Μονή Βατοπεδίου καὶ ἡ ἀκρίδα ἔπεφτε σύννεφα-σύννεφα στὴν θάλασσα. Στὴν Ἤπειρο,  θυμᾶμαι,  ἦταν  σάν  τὸ  χιόνι.  Κάναμε  ὅλοι  προσωπική  ἐργασία,  μὲ  τὰ σεντόνια τὴν μαζεύαμε καὶ μετά τὴν πετούσαμε. Ἦταν καὶ ἡ πείνα..., μήν τὰ ρωτᾶς! Τί σιτάρια εἶχαν ξαναδώσει, ἀλλὰ εἶχαν σακατευθῆ.

Οἱ ἀκρίδες, οἱ πόλεμοι, ἡ ἀνομβρία, οἱ ἀρρώστιες εἶναι μάστιγα. Ὄχι ὅτι ὁ Θεὸς θέλει νὰ παιδαγωγήση ἔτσι τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ εἶναι συνέπεια τῆς ἀπομακρύνσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅλα αὐτὰ  συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν Θεό. Ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ θυμηθῆ ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό καὶ νὰ ζητήση βοήθεια..  δὲν εἶναι  ὅτι  ὁ  Θεὸς τὰ κανονίζει  ἔτσι  καὶ  βγάζει  μία  διαταγή νὰ ἔρθη κάποια συμφορά στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ὁ Θεὸς βλέπει μέχρι ποὺ θὰ φθάση ἡ κακία τῶν  ἀνθρώπων  καὶ  ὅτι  δὲν  θὰ  ἀλλάξουν,  καὶ  γι'  αὐτὸ  ἐπιτρέπει  νὰ  συμβῆ  μία συμφορά, γιὰ νὰ συνετισθοῦν. Ὄχι ὅτι τὰ κανόνισε ἔτσι ὁ Θεός.

Read More ->>