ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  1 ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

1. Τί   εἶναι   ἡ θεία ἀποκάλυψη;

Λέγοντας αποκάλυψη δέν πρέπει να πηγαίνει το μυαλό μας στήν ᾿Αποκάλυψη, τό προφητικό βιβλίο τῆς Κ. Διαθήκης, πού ἔγραψε ὁ εὐαγγελιστής ᾿Ιωάννης στήν Πάτμο,στόὁποῖο καταγράφονται,ὅσα τοῦἀποκάλυψε ὁ Θεός γιάτή μελλοντική ἐξέλιξη τῆς ᾿Εκκλησίας καί τήν ἱστορία γενικότερα τοῦ κόσμου. Λέγοντας  ἐδῶ  ἀποκάλυψη  ἐννοοῦμε,  ὅσα  φανέρωσε  ὁ  Θεός  στόν  κόσμο  στό πρόσωπο τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου του, μέ σκοπό νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο  στήν  ἀληθινή  θεογνωσία,  νά  τοῦ  φανερώσει  τήν  ἀλήθεια  καί  τό πραγματικό νόημα τῆς ζωῆς καί τῆς εὐτυχίας του κοντά στό δημιουργό του. ῾Η θεία ἀποκάλυψη στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἦταν μιά βαθιά ἀνάγκη καί ἀπό μέρους τοῦ Θεοῦ καί ἀπό μέρους τοῦ ἀνθρώπου, τήν ὁποία προκάλεσε ἡ ἀταξία τοῦ  πρώτου  ἀνθρώπου,  πού  ἐλεύθερα  ἀπομακρύνθηκε  ἀπό τόν  πλάστη  του, ἔπεσε στή φθορά τῆς ἁμαρτίας καί τή δυνάστευση τοῦ διαβόλου καί κινδύνευε, νά  χαθεῖ  μέσα  στήν  ἄβυσσο  τῆς  κακοδαιμονίας  καί  τῆς  ἀλογιστίας  του βαδίζοντας τυφλά στά σκοτάδια τῆς εἰδωλικῆς πλάνης του. ῾Ο Θεός «ὄφειλε» νά σώσει τό πλάσμα του, τό δέ πλάσμα ἔπρεπε νά λυτρωθεῖ ἀπό τήν ἀθλιότητα τοῦ ὑπαρξιακοῦ του δράματος. Τήν ἐπιτακτική αὐτή ἀνάγκη, τό χάσμα πούἔσταζε πίκρα στήν ψυχή τοῦ παραβάτη, κάλυψε ὁἴδιος ὁ Θεός διά τῆς ἐνανθρωπήσεώς του, φανερώνοντας στόν πεσμένο ἄνθρωπο τό μέγεθος τῆς ἀποστασίας του, αὐτό πούἔχασε μέ τήν παρακοή του, ὁδηγώντας τον πίσω στήν ἀλήθεια καί τή χαρά τῆς ὑπάρξεώς του.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΘΕΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΘΕΟΣ

13. Ποιά εἶναι ἡ ἔννοια τοῦ χριστιανικοῦ Θεοῦ;

Τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ χριστιανικοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο τόν διαστέλλει ἀπό κάθε ἄλλη ἐξωχριστιανική περί Θεοῦ ἀντίληψη, εἶναι ἡ σύναψη  ἑνότητας καί τριαδικότητας. Δηλαδή, ὁ Θεός εἶναι ἕνας κατά τήν οὐσία ἤ τή φύση καί τριαδικός στά πρόσωπα ἤ τίς ὑποστάσεις. ῾Η ἑνότητα τῆς οὐσίας προφυλάσσει τό χριστιανικό Θεό ἀπό κάθε πολυθεϊστική παράσταση (ὅπως στήν ἀρχαία εἰδωλολατρική θρησκεία, ὅπου ὑπῆρχε δῆμος θεοτήτων), ἐνῶ ἡ πολλότητα τῶν ὑποστάσεων τόν προφυλάσσει ἀπό τήν πενία θεότητας, ἀπό μία ξηρή καί ἄκαμπτη   παράσταση   τῆς   φύσεως   τοῦ   Θεοῦ, ἀντίληψη πού εἶχε  ἡ περί  Θεοῦ  ἔννοια τοῦ ᾿Ιουδαϊσμοῦ.

14. Πῶς πρέπει νά ἐκλάβουμε τίς ὑποστάσεις στό Θεό;

Οἱ ὑποστάσεις στή θεότητα εἶναι τρεῖς· ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Πνεῦμα τό῞Αγιο. Δέν εἶναι δέ ψιλά ὀνόματα, ἁπλές ὀνομασίες χωρίς περιεχόμενο, οὔτε ἐκφάνσεις ἤ προσωπεῖα τά ὁποῖα ὑποδύεται ἡ

μία φύση τοῦ Θεοῦ γιά νά ἐπικοινωνεῖ ἐξωτερικά μέ τόν κόσμο (δημιουργία, ἀποκάλυψη, σωτηρία), ὅπως δίδασκε στήν ἀρχαία ᾿Εκκλησία ὁ Σεβελλιανισμός, οὔτε πάλι τρία αὐθυπόστατα κέντρα στά ὁποῖα νά μερίζεται καί νά ἐκφράζεται ἀδιάκριτα ἡ ὅλη οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ εἶναι τρόποι ὑπάρξεως τοῦ ἑνός Θεοῦ, στούς ὁποίους διακρίνεται καί συνάπτεται συγχρόνως ἡ θεότητα.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ

29. Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος;

Εἶναι τό τελειότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς. Πλάστηκε μετά τή δημιουργία τοῦ ὑλικοῦ κόσμου, τόν ὁποῖο ὁ Θεός ἔφερε στό εἶναι διαδοχικά σέ μακρά χρονικά διαστήματα, ἀκολουθώντας ἐξελικτικήπορεία ἀπό τά ἁπλούστερα καί ἀτελέστερα στά συνθετότερα καί τελειότερα, κατά τήν παντοδυναμία του.

῾Ο ἄνθρωπος εἶναι σύνθετο ὄν. Στήν ὑπόστασή του μετέχει τῶν δύο κόσμων, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρχαν πρό τῆς δημιουργίας του· τοῦ πνευματικοῦ, μέ τήν ἄυλη, λογική καί  νοερά  του  ψυχή  πούἔπλασε  ὁ  Θεός  ἀπό  τό  μηδέν·  καί  τοῦ  ὑλικοῦ  καί αἰσθητοῦ στόν ὁποῖο μετέχει μέ τό ὑλικό σῶμα του, τόὁποῖο πλάστηκε ἀπό τό χῶμα τῆς γῆς. ῎Ετσι ὁἄνθρωπος βρίσκεται στό μεταίχμιο τῶν δύο κόσμων, εἶναι μία ἐπιτομή καί σύνοψη τῶν ὑπαρκτῶν δημιουργημάτων. Αὐτό τοῦ χαρίζει μιά ἔξοχη θέση στήν πλάση καί μαζί μέ τά ἄλλα πλεονεκτήματα πού τοῦ χάρισε ὁ Θεός τόν κάνει τό ὀμορφότερο δημιούργημα, τή λαμπρή κατακλείδα καί τό στεφάνι τῆς δημιουργίας

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΑ

56. Ποιά εἶναι στόν πυρήνα της ἡ περί Θεοῦ διδασκαλία τῆς ὀρθόδοξης πίστης;

῾Ο Θεός τῆς ὀρθόδοξης πίστεως εἶναι ἕνας στήν οὐσία καί τριαδικός στίς ὑποστάσεις. Δέν ἔχει τήν «πενία» θεότητας τοῦ Θεοῦ τοῦ ᾿Ιουδαϊσμοῦ, ὁ ὁποῖος καμιά διάκριση δέν δέχεται στή θεότητα, οὔτε πάλι τήν πολλότητα θεῶν τῆς ἀρχαίας εἰδωλολατρίας, στήν ὁποία εἶναι ἄγνωστη ἡ ἑνότητα τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ. ῾Ο χριστιανικός Θεός βρίσκεται στό μέσο τῶν δύο αὐτῶν ἀκροτήτων. Εἶναι καί ἕνας (οὐσία) καί τρεῖς (ὑποστάσεις). Εἶναι Θεός τριαδικός.

῾Η μία οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀόρατη   καί ἀκατάληπτη, πληροῦται ἰσομερῶς καί στά τρία πρόσωπα τῆς ῾Αγίας Τριάδος, τόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Πνεῦμα τό ῞Αγιο. Τά θεῖα πρόσωπα εἶναι ἴδια τό ἕνα μέ τά ἄλλα ὡς πρός τήν οὐσία, ἄρα δέν ἔχουμε τρεῖς διαφορετικούς θεούς, ἀλλά ἕνα καί μόνο. ῾Η κατηγορία ἐπί τριθεϊσμῷ εἶναι ἐντελῶς ξένη καί ἀνάρμοστη πρός τήν ἔννοια τοῦ χριστιανικοῦ Θεοῦ.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5  ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

66. Ποιά εἶναι στόν πυρήνα της ἡ ὀρθόδοξη χριστολογία;

Τό δόγμα περί Χριστοῦ εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικό, ὅσο καί τό δόγμα περί῾Αγίας Τριάδος. Εἶναι δόγμα πίστεως κορυφαῖο, στό ποῖο ἀνακλᾶται ἡ οἰκονομική Τριάδα.   Λέγοντας   αὐτό   ἐννοοῦμε   τόν   Τριαδικό   Θεό   στίς   ἐξωτερικές   του ἐνέργειες, στή δημιουργία τοῦ κόσμου καί τήν ἀπολύτρωση. ῾Ο Λόγος τοῦ Θεοῦ πού στή μεταφυσική Τριάδα (στό Θεό καθ’ ἑαυτόν) σχετίζεται μέ τήν οὐσία καί τίς ἄλλες δύο Τριαδικές ὑποστάσεις τῆς θεότητας, ἀφήνει τούς οὐρανούς χωρίς νά χάσει τό θεοπρεπές του ἀξίωμα καί κατεβαίνει στή γῆ, γίνεται ἄνθρωπος ἱστορικός γιά νά σώσει τόν πεσμένο ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία. ῾Η εἴσοδος αὐτή στό πεδίο τῆς ζωῆς καί ἡ ἀνάληψη τῆς κακοπάθειας τῆς ἱστορικῆς στιγμῆς εἶναι γνωστή  ὡς  «κένωσις»  τοῦ  Λόγου  .  ῾Ο  Λόγος  γίνεται  ἄνθρωπος  γιά  νά λυτρώσει τόν ἄνθρωπο  ἀπό  τό  ζυγό  τῆς ἁμαρτίας   καί   τήν   ὀδύνη   τοῦ πνευματικοῦ θανάτου.

Στό Χριστό ὑπάρχουν δύο φύσεις, ἡ θεία καί ἡ ἀνθρώπινη, καί ἕνα πρόσωπο, τοῦ ἀιδίου Λόγου. ῾Η ἀνθρώπινη φύση του δέν εἶχε δικό της πρόσωπο, ἦταν ἀνυπόστατη. ῾Η θεία φύση τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἡ τέλεια φύση τῆς θεότητας. ᾿Επίσης τέλεια ἦταν καί ἡ ἀνθρώπινη φύση του, στήν ὁποία ὑπῆρχε ψυχή νοερά καί λογική, ἑνωμένη μέ  σῶμα  ὑλικό  καί  ἀληθινό.  ῾Η  ἕνωση  τῶν  φύσεων  ἔγινε  στή  μήτρα  τῆς Παρθένου «ἐξ ἄκρας συλλήψεως». Μόλις δηλαδή ἡ Μαρία δέχτηκε τόν ἀσπασμό τοῦ ἀγγέλου, τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἐμόρφωσε στήν παρθενική μήτρα της τό ἔμβρυο Χριστό, μέ τό ὁποῖο ἑνώθηκε ἀμέσως ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, χωρίς τό ἑνωθέν (ἡ ἀνθρώπινη φύση) νά προφθάσει νά ζήσει ἔστω καί μία χρονική στιγμή ἔξω ἀπό  τήν  ἕνωση,  ὡς  πρόσωπο  ξεχωριστό  καί  ἴδιο.  Συνεπῶς  ὡς  ἄνθρωπος  ὁ Χριστός δέν εἶχε δικό του ξεχωριστό πρόσωπο, ἀλλά φερόταν στό ἀΐδιο πρόσωπο τοῦ Λόγου.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ

79. Τί σημαίνει γιά τήν ᾿Ορθοδοξία ἡ Παναγία της;

῾Η  Παναγία  εἶναι  ἡ  λαμπρότερη  μορφή  στό  ἁγιολόγιο  καί  ἑορτολόγιο  τῆς ᾿Ορθόδοξης Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας.Οἱ θεομητορικές   γιορτές «πνίγουν» κυριολεκτικά τήν ὀρθόδοξη εὐσέβεια. Τήν τιμᾶ ὡς τό γλυκύτερο καί ὑψηλότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, τῆς ὁποίας τή δόξα τοποθετεῖ πιό πάνω ἀπό τή δόξα τῶν ἀγγέλων. Τήν ψάλλει ὡς «τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ». Καί εἶναι μέν ὁ ᾿Ιωάννης ὁ Πρόδρομος «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν»  , ὅμως ἡ τιμή καί ἡ χάρη του δέν μποροῦν νά παραβληθοῦν πρός τό «μητροπάρθενον κλέος» τῆς ἁγνῆς Κόρης, ἡ ὁποία φιλοξένησε στή μήτρα της καί γέννησε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ.

῾Η μεγάλη τιμή τῆς Θεοτόκου ὀφείλεται στό μεγάλο ἀξίωμα πού τῆς χάρισε ὁ ρόλος της στό

χριστολογικό μυστήριο. ῾Η Μαρία ἦταν ἡ χρυσή πύλη, διά τῆς ὁποίας εἰσῆλθε στόν κόσμο ὁ σαρκωθείς Λόγος τοῦ Θεοῦ. ᾿Από ἀνθρώπινη πλευρά ἦταν ἡ ἀπαραίτητη συνθήκη γιά νά γίνει ἄνθρωπος ὁ Θεός. ῾Η ἀνθρωπότητα πρόσφερε σάν δῶρο στό Θεό τήν Κόρη της, ἀπό τήν ὁποία μποροῦσε ὁ Λόγος Του νά περάσει  στό προσκήνιο  τῆς ἀνθρώπινης  ζωῆς. ῾Ο Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔπρεπε νά περάσει ἀπό ἀνθρώπινη Μάνα γιά νά γίνει ἀληθινός ἄνθρωπος. ῎Οχι ὅμως ἀπό ὅποια Μάνα, ἀλλά ἀπό Μάνα πού ἦταν ἄξια τοῦ φοβεροῦ  μυστηρίου.  ῎Αν  ἔλειπε αὐτή,  δέν  θά  συντελοῦνταν  τό  θεανθρώπινο μυστήριο. Καί σάν Μάνα του ἐπέλεξε ὁ Θεός τήν Μαρία, τήν κόρη τοῦ᾿Ιωακείμ καί τῆς ῎Αννας· τό πλάσμα τό ὡραῖο καί πάγκαλο, τήν «κεχαριτωμένην», ἡ πνευματική ὀμορφιά τῆς ὁποίας «μέθυσε» τόν ἄγγελο, ὅταν αὐτός τή χαιρέτισε στό ταπεινό σπίτι τῆς Ναζαρέτ. ῾Η ᾿Ορθοδοξία τιμᾶ τή Μητέρα τοῦ Θεοῦ, τό σέμνωμα καί ἐγκαλλώπισμά της, τήν ὁποία βλέπει καί σάν δική της Μητέρα, ἐλπίδα καί προστασία της.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 Η ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 Η ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΗ

 84. Τί ἐννοοῦμε λέγοντας ἀπολύτρωση;

᾿Εννοοῦμε   τή   σωτηρία   τοῦἀνθρώπου.   ῾Ο   ἄνθρωπος   εἶναι   ὄν   λογικό   καί ἐλεύθερο. Εἶναι αὐτεξούσιος καί αὐτοπροαίρετος. ῎Εχει τή δυνατότητα νά διαθέσει τή ζωή του, ὅπως αὐτός νομίζει. Μέ ποιά ἔννοια ὅμως εἶναι σκλάβος, ἀπό τί πιέζεται καί ἀσφυκτιᾶ, ὥστε νά ἔχει ἀνάγκη σωτηρίας;

῾Ο ἄνθρωπος μπορεῖ νά εἶναι ἐξωτερικά ἐλεύθερος, ὅμως στό ἐσωτερικό βάθος τῆς  ψυχῆς  του  εἶναι  δοῦλος τῆς  ἁμαρτωλῆς  του φύσεως  ,  τοῦ  νόμου  τῆς σάρκας πού βασιλεύει στά μέλη του, δοῦλος κάτω ἀπό τόν πιεστικό ζυγό τοῦ διαβόλου  . ᾿Από τότε πού ἔπεσε στήν ᾿Εδέμ, δυνάμεις ξένες πρός τή φύση του εἰσώρμησαν σ’ αὐτή, τήν κατέλαβαν καί τήν καταδυνάστευσαν. Σκότισαν τό μυαλό του, ἀδυνάτησαν τή βούλησή του, τόν αἰχμαλώτισαν στό ζυγό τῆς ἀποστασίας.  ῎Αλλαξε  αὐθέντη  ὁ  ἄνθρωπος.  ᾿Ενῶ  στήν  ἀρχή  ἦταν  δοσμένος στόν Πλάστη του, ἀφοσιωμένος στό θεῖο Του θέλημα κι εὐτυχισμένος κοντά Του, μέ τήν πτώση του ἄλλαξε αὐθέντη καί Κύριο, ὑποτάχθηκε στόν ἐχθρό τοῦΘεοῦ,  τόν  διάβολο,  ὁ  ὁποῖος,  ἀφοῦ  τόν  παραπλάνησε,  ἔγινε  ἄρχοντας  τοῦ κόσμου τούτου  . ῾Η ζωή τοῦ παραβάτη γέμισε ἔκτοτε δεινά καί ἀθλιότητα.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8  ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

95. Τί εἶναι ἡ᾿Εκκλησία;

῾Ο ὅρος σημαίνει κοινωνία, συγκέντρωση, συνάθροιση ἀνθρώπων    γιά ὁρισμένους σκοπούς. Μέ χριστιανική ἔννοια κυριολεκτεῖται σ’ αὐτούς πού πιστεύουν στό Χριστό. Καθόσον δέ οἱ πιστοί δέν εἶναι ὅλοι σέ ἕναν ὁρισμένο τόπο ἀλλά διασκορπισμένοι παντοῦ, ὁ ὅρος ᾿Εκκλησία σημαίνει ὅλες τίς κατά τόπους  ἐγκαταστημένες  χριστιανικές  παροικίες  ἤ  τήν  καθόλου  ᾿Εκκλησία.

᾿Εκκλησία εἶναι ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ  , πού εἴτε ζεῖ ἐδῶ κάτω στή γῆ στρατευόμενο κατά τῆς ἁμαρτίας εἴτε ζεῖ θριαμβευτικά στόν οὐρανό, ἀπολαμβάνοντας τή νίκη καί τό θρίαμβο τῆς πίστεως. Στούς κόλπους τῆς ᾿Εκκλησίας περιλαμβάνονται ὄχι μόνο οἱ πιστοί τῆς Κ. Διαθήκης, ἀλλά καί οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς καί οἱ ἄγγελοι, τό δοξασμένο πλήρωμα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.

῾Ορισμούς τῆς ᾿Εκκλησίας θά μποροῦσε, νά δώσει κανείς πολλούς ἀνάλογα πῶς τή βλέπει, τονίζοντας τοῦτο ἤ ἐκεῖνο τό στοιχεῖο της, αὐτήν ἤ ἐκείνη τήν ὄψη της. Θά  λέγαμε  ὅτι  ᾿Εκκλησία  εἶναι  τό  ἱερό  καθίδρυμα  πού  ἵδρυσε  στή  γῆ  ὁ σαρκωθείς Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, τό ὁποῖο φέρει τό κύρος καί τήν αὐθεντία τοῦ Θεοῦ καί περιλαμβάνει στούς κόλπους του ἀνθρώπους, πού ἔχουν τήν ἴδια πίστη, κοινωνοῦν  τῶν αὐτῶν μυστηρίων  καί διοικοῦνται  μέ  τό  ἴδιο  σύστημα  διοικήσεως  καί  τό  ὁποῖο  διακρίνεται  σέ  δύο τάξεις, τόν ποιμαινόμενο λαό καί τόν ποιμαίνοντα κλῆρο, πού ἔχει τήν ἀναγωγή του διά τῆς ἐπισκοπικῆς διαδοχῆς στούς ᾿Αποστόλους καί διά μέσου αὐτῶν στόν Κύριο.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9  Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ

114. Τί εἶναι ἡ θεία χάρις;

Εἶναι ἡ δύναμη ἐκείνη πού προέρχεται ἀπό τό Θεό, διά τῆς ὁποίας ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος μπορεῖ νά οἰκειοποιηθεῖ τό λυτρωτικόἔργο τοῦ Χριστοῦ καί νά πετύχει τή σωτηρία του. Χρειάζεται ὅμως προσοχή. Λέγοντας θεία χάρη, δέν ἐννοοῦμε μιά δύναμη ἀόριστη καί ἀπροσδιόριστη πού δέν εἶναι στήν οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δημιουργεῖται ἀπό τό Θεό γιά νά βοηθήσει τόν ἄνθρωπο νά σωθεῖ. Τέτοια ἀντίληψη δέν εἶναι σωστή. Τό κτιστό δέν μπορεῖ νά βοηθήσει δραστικά τόν ἄνθρωπο νά σωθεῖ, ἀλλά τό ἄκτιστο, ὁ ἄκτιστος Θεός. ῾Η θεία χάρη ἀνήκει οὐσιαστικά στή φύση τοῦ Θεοῦ. Ταυτίζεται μέ τή θεία ἐνέργεια, περί τῆς ὁποίας μιλήσαμε στά προηγούμενα. Εἶναι ὁἴδιος ὁ Θεός ὁἐκφραζόμενος στίς θεῖες του ἐνέργειες «ἐν τοῖς ἐκτός», ἀποκαλυπτόμενος στόν κόσμο καί σώζοντας τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

122. Τί ἐννοοῦμε λέγοντας δικαίωση;

Τήν ἀπελευθέρωση τοῦἀνθρώπου ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν ὀφειλόμενη σ’ αὐτήν ἐνοχή, τήν ἀναγέννηση, ἀνακαίνιση καί θέωση τῆς φύσεώς του, πού εἶναι ὅλα καρποί τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. ῞Οπως ἡ ἁμαρτία μέ τήν εἰσήγηση τοῦ πλάνου ἐπέφερε ἀχρείωση τῆς πνευματικῆς φύσεως τοῦ ἀνθρώπου καί ἐξασθένηση τῶν πνευματικῶν του δυνάμεων σταθερῶς ἀποκλινουσῶν ἀπό τό Θεό καί φερομένων πρός τό κακό, ἔτσι καί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, πού πλούσια ἀπέρρευσε ἀπό τό πάθος καί τήν ἱλαστική θυσία τοῦ Χριστοῦ, ἀποκατέστησε τό «κατ’ εἰκόνα» στήν ἀρχέγονή του εὔκλεια, ἐνισχύοντας τίς ἠθικές καί πνευματικές δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου στό ἀγαθό καί τήν ἀρετή. Παρόλο ὅτι ἡ δικαίωση εἶναι ἔργο καθαρό τῆς ἀγάπης καί τῆς χρηστότητας τοῦ Θεοῦ, ὅμως γιά τήν πραγμάτωσή της ἀπαιτεῖται ἀπό μέρους τοῦἀνθρώπου ἡἐλεύθερη σύμπραξη καί συνέργειά του μέ τή χάρη τοῦ Χριστοῦ. Τή δυνατότητα αὐτή τήν ἔχει ὁ ἄνθρωπος, τοῦ ὁποίου ἡ φύση δέν καταστράφηκε ὁλοσχερῶς διά τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά διασώζει, ἔστω καί τραυματισμένη, τήν ἐλευθερία της καί τόν πόθο πρός τά πνευματικά καί τά ἐπουράνια. ῾Η δικαίωση μέ ἄλλα λόγια δέν εἶναι ἔργο παθητικό. Καί προέρχεται μέν ἀπό τό Θεό, ὅμως γιά τήν ἐνεργό ἀξιοποίησή της ἀπαιτεῖται ἀπό τόν ἄνθρωπο, ὡς ἀπαραίτητη ὑποκειμενική συνθήκη, ἡ ἐλεύθερη συνέργειά του.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 - Η ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  11 
Η ΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

133. Εἶναι δυνατή ἡ πλήρωση τοῦ εὐαγγελικοῦ νόμου;

῾Ο εὐαγγελικός νόμος ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτό καταγράφτηκε στίς δύο διαθῆκες του, τήν Παλαιά καί τήν Καινή. ᾿Εφόσον δέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἅγιο, ἔτσι καί ὁ νόμος ὁ ἐκφράζων αὐτό εἶναι ἅγιος. ῾Ο νόμος ἐκφράζεται μέ τή μορφή ἐντολῶν, τίς ὁποῖες ὁ πιστός καλεῖται νάἐκτελεῖ. Μέ τήν τέλεση τῶν ἐντολῶν ἐμπνεομένων ἀπό τήν πίστη καί τή ζωογόνο πνοή τῆς χάριτος, ὁ χριστιανός πιστοποιεῖ τήν κλήση του, ἐκφράζει τήν αὐτοσυνειδησία του ὡς ζωντανό μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, προάγεται στήν ἀρετή καί τήν πνευματική του τελείωση καί γίνεται ἄξιος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Διά τῆς πιστῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος σώζεται. ᾿Αντίθετα, ἄν παραλείπει τήν τήρηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ ἤ καί καταπατεῖ αὐτόν, ὡς συνέπεια θά ἔχει τήν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς του.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12 ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12 ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

139. ῾Ο λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀγωγός τῆς θείας χάριτος;

Ναί, εἶναι. Σ’ αὐτό συμφωνοῦν ἡ᾿Ορθόδοξη καί ἡ Ρωμαιοκαθολική᾿Εκκλησία. Κοινό δίδαγμα ὅλων τῶν χριστιανικῶν ῾Ομολογιῶν εἶναι, ὅτι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, πού πλούσια ἀπέρρευσε ἀπό τή σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου, ἐνεργεῖ μέν ἄμεσα στόν ἔσω ἄνθρωπο, κυρίως ὅμως σέ συνδυασμό μέ αἰσθητά σημεῖα ἤ τελετές, σύμφωνα μέ τή σύνθετη φύση τοῦ ἀνθρώπου, πού ἀποτελεῖται ἀπό πνεῦμα καί ὕλη. ῾Η ὕλη καί γενικά τό αἰσθητό δέν ἀποδοκιμάζεται στή χριστιανική κοσμοθεωρία ὡς κάτι ἀκάθαρτο καί φύσει κακό, ὅπως δέχεται ὁ Μανιχαϊσμός, οὔτε πάλι ἀντιτίθεται πρός τό πνευματικό καί ὑπερφυσικό, ὡς θέλουν ἡ διαρχία καί ὁ Πνευματισμός, ἀλλά μπορεῖ νά λειτουργήσει ὡς σύμβολο συγχρόνως καί φορέας τῆς πνευματικῆς  καί ὑπερφυσικῆς  δυνάμεως,  ὅπως  εἶναι  ἡ χάρη  τοῦ Θεοῦ.

Σ’  αὐτή  τή  διάσταση  μπορεῖ  νά  λειτουργήσει  καί  ὁ  λόγος  τοῦ  Θεοῦ  , γραπτός καί προφορικός. Τόσο στό προπαρασκευαστικό στάδιο τῆς δικαιώσεως, διεγείροντας τόν ἄνθρωπο νά ποθήσει τή σωτηρία, ὅσο καί στό στάδιο τοῦ ἁγιασμοῦ, βοηθώντας τον νά προκόψει πνευματικά, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά μεταδώσει στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων τή σώζουσα χάρη τοῦ Θεοῦ. Διαβάζοντας τή Γραφή ἤ ἀκούοντας τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος διεγείρεται πνευματικά, ὥστε μέ τή βοήθεια τῆς θείας χάριτος νά καταπολεμήσει τά πάθη του καί τήν ἁμαρτία, νά προαχθεῖ πνευματικά στό πεδίο τῆς προσωπικῆς του οἰκειώσεως τῆς δικαιώσεως.

Δέν πρέπει ὅμως νά νομισθεῖ, ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅσον ἀφορᾶ τήν ποσότητα καί τήν ποιότητα τῆς παρεχόμενης δι’ αὐτοῦ χάριτος, βρίσκεται στήν ἴδια μοίρα καί στό αὐτό ἐπίπεδο μέ τήν ἀντίστοιχη ἐνέργεια τῶν ἐκκλησιαστικῶν μυστηρίων. Διότι τά ἱερά μυστήρια εἶναι δραστικά μέσα τῆς χάριτος ἐξ ἀνάγκης, δηλαδή σέ κάθε περίπτωση παρέχουν πραγματικά τή χάρη, ἐνῶ τό ἴδιο δέν συμβαίνει μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ, ἡ καρποφορία τοῦ ὁποίου ἐξαρτᾶται ἀπό ὑποκειμενικούς λόγους, ἀπό τήν ἐλευθερία καί τήν ἰδιοσυγκρασία τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦν διαφορετικά στό κάλεσμα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13 - ΤΑ ΕΠΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13 - ΤΑ ΕΠΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΕΙΔΙΚΑ

α. ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

158. Τί εἶναι τό βάπτισμα;

Τό βάπτισμα εἶναι τό ἱερό μυστήριο τῆς ᾿Εκκλησίας κατά τό ὁποῖο ὁ πιστεύων στόν ᾿Ιησοῦ Χριστό ἄνθρωπος βαπτιζόμενος μέ τριπλή κατάδυση καί ἀνάδυση σέ ἁγιασμένο ὕδωρ καί στό ὄνομα τῆς ῾Αγίας Τριάδος, ἀπό τή μιά μεριά ἐλευθερώνεται ἀπό τό σῶμα τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἐνοχῆς τῆς ὀφειλόμενης σ’ αὐτή, ἀπό τήν ἄλλη δέ ἀναγεννᾶται πνευματικά σέ μία νέα ἔνθεη ὕπαρξη καί ζωή, γίνεται υἱός τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμος τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀθανασίας. Κατά τό βάπτισμα ὁἄνθρωπος ἀποβάλλει τόν παλαιό᾿Αδάμ καί ντύνεται  τό Χριστό,  ἀποκτώντας  καθαρή  καί  ἄσπιλη  τή  θεία  εἰκόνα,  μέ  τήν ὁποία πλάστηκε ἀπό τό Θεό καί τήν ὁποία ἀχρείωσε ἡ ἁμαρτία.

Παρ’ ὅλα τοῦτα καί κατά τρόπο μυστηριώδη καί ἀνεξήγητο ἡ ἁμαρτητική ἐπιθυμία καί ὁρμή ἐξακολουθοῦν νά παραμένουν καί στό βαπτισθέντα, χωρίς ὅμως νά καταλογίζονται σάν ἁμαρτία στή φύση πού ἐλευθερώθηκε ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα, ἐνῶ ἡ ἴδια ὁρμή στόν ἀβάπτιστο, πού ἔχει ψυχή μολυσμένη ἀπό τήν ἀδαμική παράβαση, καταλογίζεται ὡς ἁμαρτία. ῾Η μετά τό βάπτισμα παρουσία τῆς ἁμαρτητικῆς ὁρμῆς ἀποτελεῖ προφανῶς μέσο τῆς θείας παιδαγωγίας,  ἀποτελούσα  κίνητρο  ἀγώνων  τοῦ  ἀναγεννημένου  κατά  τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας καί μέσο ἠθικῆς καί πνευματικῆς ἐμπεδώσεως καί τελειώσεως. ῾Η ἀδιαφορία ὅμως ἔναντι τῆς ἁμαρτητικῆς ὁρμῆς μπορεῖ νά ὁδηγήσει  τό  βαπτισθέντα  σέ  πτώσεις  ἠθικές  καί  στήν  ἀπώλεια  τῆς  αἰώνιας ζωῆς.  Τό  βάπτισμα  εἶναι  τό  μυστήριο,  διά  τοῦ  ὁποίου  ὁἄνθρωπος  γίνεται ἐπίσημα  μέλος  τῆς  ᾿Εκκλησίας  καί  ἀποκτᾶ  τό  δικαίωμα  νά  μετέχει  καί  τῶν ἄλλων ἐκκλησιαστικῶν μυστηρίων.

Καί μιά τελευταία λέξη. ῞Οπως τ’ ἀποτελέσματα τῆς δικαιώσεως εἶναι καί ἀρνητικά καί θετικά, δηλαδή ἀπό τή μιά μεριά κάθαρση ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό τήν ἄλλη πνευματική ἀναγέννηση καί ἀνακαίνιση τοῦ ἀνθρώπου, τά ἴδια ἀποτελέσματα ἔχει καί τό ἱερό βάπτισμα, ὅπως εἴδαμε πιό πάνω, τό ὁποῖο εἶναι καί τό ληπτικό ὄργανο τῆς δικαιώσεως.

Read More ->>

Ορθόδοξοι Σύνδεσμοι

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

1. Iερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου
2. Αγιορειτική Εστία
3. Agion Oros
4. Athos Agion Oros
5. Αγιορείτικες Μνήμες
6. Αγιορειτική Βιβλιοθήκη (Athos Library)
7. Αγιορειτική Βοτανοθήκη (Athos Soundarchiveve)
8. Αγιορειτική Ηχοθήκη (Athos Soundarchive)
9. Αγιορειτική Κληρονομιά
10. Αγιορειτική Μνήμη
11. Αγιορείτικη Παράδοση
12. Αγιορειτική Πινακοθήκη (Athos Artarchive)
13. Αγιορειτική Πινακοθήκη (Athos Artarchive)
14. Αγιορειτική Προσωπογραφία (Athos Prosopography)
15. Αγιορειτική Ταινιοθήκη (Athos Moviearchive)
16. Ερασιτεχνικός Ιστοχώρος «Άγιον Όρος»
17. Ιερά Καλύβη Αγίου Ακακίου, Σκήτη Καυσοκαλυβίων
18. Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
19. Ιερόν Κελλίον Αγίων Αποστόλων-Αλυπίου
20. Καλύβη Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, Νέα Σκήτη
21. Καλύβη Κοιμήσεως, Σκ. Μικράς Αγίας Άννας
22. ΚΕΔΑΚ (Κέντρο Διαφύλαξης Αγιορείτικης Κληρονομιάς)
23. Κελλί Αγίου Ευσταθίου, Μυλοπόταμος
24. Μαναχός Λεόντιος Διονυσιάτης
25. Μοναστηριακά
26. Μονή Εσφιγμένου (site)
27. Μονή Ζωγράφου
28. Μονή Καρακάλλου
29. Μονή Κουτλουμουσίου
30. Μονή Οσίου Γρηγορίου
31. Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους
32. Ομάδα Άγιον Όρος
33. Ομιλος Φίλων Αγίου Όρους «Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης»
34. Ορθόδοξος Μοναχισμός Νέα Σκήτη (Καλύβη Αγ. Σπυρίδωνος)
35. Οσιος Μάξιμος ο Βατοπαιδινός
36. Παγκύπριος Σύλλογος Ορθοδόξου Παραδόσεως «Οι Φίλοι του Αγίου Όρους»
37. πατήρ Μάξιμος Μόσχος (Αγιορείτης)
38. Σκήτη Αγίου Ανδρέα (Σεράϊ)
39. Σύλλογος Διδαξάντων & Φοιτησάντων εις την Αθωνιάδα Εκκλησιαστικήν Ακαδημίαν «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός»
40. Σύλλογος Φίλων Αγίου Όρους Νομού Σερρών «Οι Αθωνίτες»
41. Φίλοι Μονής Εσφιγμένου

ΜΟΝΕΣ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΑ

1. Άγια Μετέωρα
2. Lepavina Manastir
3. Studenica Monastery
4. Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης
5. Ησυχαστήριο Παναγία των Βρυούλων
6. Ησυχαστήριον Αγίας Τριάδος Λυθροδόντα
7. Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καρέα
8. Ι.Μ. Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Νικήσιανης
9. Ι.Μ. Παναγίας Δαμάστας
10. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου (Σκήτη Βεροίας)
11. Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Σερρών
12. Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα
13. Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Βαζελώνος
14. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής
15. Ιερό Προσκύνημα Παναγίας Σουμελά Καστανιά Βεροίας
16. Μονή Αγίας Αικατερίνης (Όρος Σινά)
17. Μονή Αγίου Αυγουστίνου Τρικόρφου
18. Μονή Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω
19. Μονή Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Πάτμου
20. Μονή Αγίου Νεκταρίου, Τρίκορφο Λωκρίδος
21. Μονή Αγίου Νεοφύτου
22. Μονή Αγίου Παντελεήμονος Κοκκιναρά (Μετόχι Μονής Πετράκη)
23. Μονή Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου, Κάλαμος
24. Μονή Ασωμάτων-Πετράκη
25. Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)
26. Μονή Θεοτόκου Καλλίπετρας Βεροίας
27. Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Γηρομερίου
28. Μονή Κορώνης
29. Μονή Κουδουμά
30. Μονή Νέου Βάλαμο Φιλανδίας
31. Μονή Οσίου Εφραίμ Σύρου, Κονταριώτισσα Πιερίας
32. Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Νηλείας
33. Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου Geelong Αυστραλίας
34. Μονή Παναγίας Παντανάσσης Mangrove Creek Αυστραλίας
35. Μονή Παναγίας Χαματούρα
36. Μονή Προφήτη Ηλία Θήρας
37. Μονή Φανερωμένης Λευκάδος

ΜΟΝΕΣ ΗΠΑ ΚΑΝΑΔΑΣ

1. Γέρων ΕΦΡΑΙΜ – Arizona USA
2. Μονή Αγία Παρασκευής Washington
3. Μονή Αγίας Σκέπης White Heaven
4. Μονή Αγίου Αντωνίου Arizona
5. Μονή Αγίου Κοσμά Αιτωλού Canada
6. Μονή Αγίου Χρυσοστόμου Pl. Prairie
7. Μονή Αγίων Αρχαγγέλων Kendalia
8. Μονή Ευαγγελισμού Reddick
9. Μονή Μεταμορφώσεως Harvard
10. Μονή Παναγίας Βλαχερνών Williston
11. Μονή Παντοκράτορος Μελισ/ρίου
12. Μονή Προυσιώτισσας N. Carolina
13. Μονή Τιμίου Προδρόμου Goldendale

Read More ->>

Αγιος Μάρκος ο Ασκητής

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ

Σύντομη βιογραφία

Ο όσιος πατέρας μας Μάρκος ο Ασκητής, είχε ακμάσει κατά το έτος 430. Χρημάτισε μαθητής του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου κατά το Νικηφόρο Κάλλιστο (τομ. II, βιβλ. 14. κεφ.53), και ήταν σύγχρονος του αγίου Νείλου και του Ισιδώρου του Πηλουσιώτη, οι οποίοι ήταν περιβόητοι ασκητές.Φιλόπονος στη μελέτη των Γραφών, συνέγραψε πολλούς λόγους γεμάτους από άφθονη μάθηση και πνευματική ωφέλεια. Από αυτούς, 32 αναφέρονται από τον Νικηφόρο Κάλλιστο, οι οποίοι διδάσκουν όλο το δρόμο του ασκητικού βίου και οι οποίοι τώρα δεν σώζονται. Σώζονται μόνο οχτώ λόγοι του, διαφορετικοί από τους παραπάνω, τους οποίους αναφέρει και ο Κάλλιστος και ο κριτικός Φώτιος (ανάγν. 200).

Από αυτούς, ο λόγος «περί πνευματικού νόμου» είναι πρώτος, και ο «περί των οιομένων εξ έργων δικαιούσθαι» τρίτος, διαιρεμένοι και οι δύο σε σύντομα κεφάλαια, και ο «προς μοναχόν Νικόλαον» είναι όγδοος. Οι λόγοι αυτοί καταχωρήθηκαν εδώ ως πιο χρήσιμοι από τους άλλους και γιατί ανήκουν και οι τρεις στον πνευματικό νόμο.

Αναφέρει τα συγγράμματά του και ο οσιομάρτυρας Πέτρος ο Δαμασκηνός και ο Γρηγόριος ο Σινάΐτης και ο αγιότατος πατριάρχης Κάλλιστος και ο Παύλος ο Ευεργετινός και πολλοί άλλοι Πατέρες. Ολοι αυτοί μελέτησαν τα έργα του και προτρέπουν και μας να τα μελετούμε.

Η αγία Εκκλησία του Χριστού τιμά τη μνήμη του στις 5 Μαρτίου και εγκωμιάζει τους ασκητικούς του αγώνες, τη σοφία των λόγων του και τη χάρη που του δόθηκε από το θεό. 

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ

Τα 200 κεφάλαια περί του πνευματικού νόμου

1.         Επειδή πολλές φορές θελήσατε να μάθετε πώς ο νόμος είναι πνευματικός(Ρωμ. 7, 14) κατά τον Απόστολο, και τι πρέπει να γνωρίζουν και να κάνουν εκείνοι που θέλουν να τον φυλάξουν, πάνω σ αυτό το ζήτημα θα σας πω κατά τη δύναμή μου.

2.         Πρώτα-πρώτα γνωρίζομε ότι ο Θεός είναι αρχή κάθε καλού και μεσότητα και τέλος. Το καλό δεν είναι δυνατό να πράττεται ή να πιστεύεται, παρά μόνο με την ένωση με τον Ιησού Χριστό και με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος.

3.         Κάθε αγαθό, κατ' οικονομίαν έχει χαριστεί στους ανθρώπους. Κι εκείνος που πιστεύει έτσι δεν θα το χάσει ποτέ.

Read More ->>

Αγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ ΤΟΜΟΣ Γ

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Σύντομη βιογραφία

O άγιος πατέρας μας Μακάριος ο Αιγύπτιος, που επονομάζεται Μέγας, έζησε την εποχή του βασιλιά Θεοδοσίου του Μεγάλου, κατά το έτος 370 μ.Χ. Αφού με τους υπερβολικούς κόπους της ασκήσεως έγινε τύπος και παράδειγμα του μοναχικού βίου, κι αφού μελέτησε στο μέγιστο βαθμό τις θείες Γραφές, συνέγραψε πολλών ειδών λόγους, γεμάτους ψυχική ωφέλεια και θεία σοφία του Πνεύματος• όλοι αυτοί είναι πενήντα.

Τους λόγους αυτούς, ο Συμεών ο Μεταφραστής, που ήκμασε στον καιρό του Βασιλείου του Μακεδόνος κατά το ετος 860, θαυμάζοντας την κοινωφελή διδασκαλία και την πνευματική σοφία που περιέχουν, τους μετέφρασε και τους χώρισε σε 150 κεφάλαια για να είναι πιο ευσύνοπτοι. Και αφού τους καταστόλισε με ωραία, θελκτική και πειστική γλώσσα, με ευφράδεια και αττική χάρη, τους έκανε γλυκύτερους από μέλι στις ακοές όσων τους ακούν. Και όπως με το ύψος των νοημάτων και με την ηθική διδασκαλία τους διαφέρουν από πολλούς άλλους, έτσι δεν υστερούν κι από κανέναν άλλο κατά τη φραστική ομορφιά και τα συχνά σχήματα. Γι’ αυτό και καταγοητεύουν τις καρδιές των μελετητών με τη γλυκόηχη σύνθεσή τους και διαβάζονται με πολλή ευχαρίστηση.

Παράφραση των 50 λόγων του Αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου σε 150 κεφάλαια

α') Περί της πνευματικής τελειότητας

1.         Με τη χάρη και τη θεία δωρεά του Πνεύματος ο καθένας από μας κερδίζει τη σωτηρία• με πίστη πάλι και αγάπη και με αγώνα της αυτεξούσιας προαιρέσεως μπορεί να φτάσει στο τέλειο μέτρο της αρετής. Και τούτο, για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή όχι μόνο με τη χάρη, αλλά και με τη δικαιοσύνη. Και μήτε να αξιώνεται την τέλεια αρετή με μόνη τη θεία δύναμη και χάρη, χωρίς να συνεισφέρει και τους δικούς του κόπους, μήτε πάλι με μόνη τη δική του προθυμία και δύναμη να φτάνει το τέλειο μέτρο της ελευθερίας και της καθαρότητας χωρίς να βοηθήσει από ψηλά το χέρι του Θεού. Όπως λέει και ο Ψαλμωδός, αν ο Κύριος δεν οικοδομήσει το σπίτι, ή δε φυλάξει την πόλη, μάταια αγρυπνούν οι φύλακες και μάταια κοπιάζουν οι οικοδόμοι(Ψαλμ. 126, 1).

Read More ->>

Αγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος

ΑΓΙΟΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ

Λόγος προς τον ηγούμενο Λεόντιο, για τους αγίους Πατέρες της Σκήτης και για την διάκριση

Από το χρέος που υποσχέθηκα στον μακαριότατο αρχιεπίσκοπο Κάστορα για την διήγηση του βίου των αγίων πατέρων και της διδασκαλίας τους, απέδωσα ένα μέρος, αγιότατε Λεόντιε, με όσα του έγραψα περί διαμορφώσεως των κοινοβίων και περί των οχτώ λογισμών της κακίας. Τώρα έβαλα σκοπό να το εξοφλήσω. Επειδή λοιπόν έμαθα ότι ο αρχιερέας που προανέφερα μας άφησε και απήλθε προς το Χριστό, έκρινα αναγκαίο, σε σένα που διαδέχτηκες την αρετή του και με τη βοήθεια του Θεού την φροντίδα του μοναστηριού, να σου γράψω τα υπόλοιπα της διηγήσεως.

Πήγαμε λοιπόν στην έρημο της σκήτης, όπου ζούσαν οι πιο δόκιμοι και αξιόλογοι πατέρες, εγώ και ο άγιος Γερμανός, ο οποίος από την παιδική ηλικία έγινε πνευματικός μου φίλος και στο σχολείο και στο στρατό και στη μοναχική ζωή. Εκεί είδαμε τον αββά Μωυσή, άγιον άνθρωπο, ο οποίος έλαμπε μεταξύ των άλλων, όχι μόνο στις πρακτικές αρετές αλλά και στην πνευματική θεωρία. Τον παρακαλούσαμε λοιπόν με δάκρυα να μας πει ένα λόγο πνευματικής ωφέλειας, με τον οποίο να μπορέσομε να φτάσομε στην τελειότητα. Και αφού πολύ τον παρακαλέσαμε, μας είπε: «Παιδιά μου, όλες οι αρετές και τα έργα έχουν κάποιο σκοπό, κι εκείνοι που αποβλέπουν σ’ αυτόν τακτοποιούν τον εαυτό τους και φτάνουν στον ποθούμενο στόχο. Όπως ο γεωργός υποφέρει και τη ζέστη και το κρύο, δουλεύοντας με προθυμία τη γη, έχοντας σκοπό να την καθαρίσει από αγκάθια και ξένα χόρτα και στόχο την απόλαυση των καρπών. Και ο έμπορος χωρίς να λογαριάζει τους κινδύνους ούτε της θάλασσας, ούτε της ξηράς, προχωρεί στο εμπόριο, έχοντας σκοπό το εμπορικό κέρδος και στόχο την απόλαυση του κέρδους.

Read More ->>

Αγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΡΠΑΘΙΟΣ - ΤΟΜΟΣ Α

Ερμηνεία του Αγ. Μαξίμου στη φράση του 100ου κεφ.«για να δοκιμαστούν από τη φωτιά της κρίσεως».

Εκείνοι που απέκτησαν την τελειότητα της αγάπης προς το Θεό και ανύψωσαν την ψυχή με τις αρετές, θ’ αρπαχτούν μέσα σε σύννεφα, κατά τον Απόστολο(Α' Θεσ. 4,17), και δε θα υποστούν κρίση. Εκείνοι όμως που δεν απέκτησαν ολόκληρη την τελειότητα, αλλά έχουν αμαρτήματα μαζί με τα κατορθώματα, αυτοί έρχονται στο δικαστήριο της κρίσεως. Και εκεί, με την εξέταση των καλών και των κακών πράξεων, θα είναι σαν να φλογίζονται, και αν βαρύνει η πλάστιγγα των καλών πράξεων, καθαρίζονται από την κόλαση.

Σύντομη βιογραφία

Ο χρόνος που έζησε ο άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος, ο τόπος όπου πέρασε τους αγώνες της ασκήσεως, και όλα τα σχετικά με αυτόν, μας είναι άγνωστα. Μόνο ο ιερός Φώτιος γράφει γι’ αυτόν (Ανάγνωση 201): Υπερτερεί πολύ ο Διάδοχος από τον Ιωάννη τον Καρπάθιο, ο οποίος επιγράφει το έργο του “Λόγος παρηγορητικός προς τους μοναχούς της Ινδίας”, που τον παρακάλεσαν να τους γράψει.

Διαιρείται ο λόγος αυτός σε εκατό κεφάλαια και προτρέπει τους αναγνώστες να έχουν εγκαρτέρηση στις συμφορές και να υπομένουν τους πειρασμούς που τους έρχονται. 

100 παρηγορητικά κεφάλαια προς τους μοναχούς της Ινδίας

Οι ζητιάνοι που προσφέρουν ανοιξιάτικα άνθη στους επίγειους βασιλείς, όχι μόνο δεν αποδιώχνονται, αλλά πολλές φορές δέχονται και κάποια δώρα . Κι εγώ επειδή με διατάξατε, δανείστηκα από δω κι από κει μια εκατοντάδα καλά λόγια και τα προσφέρω σ’ εσάς, που έχετε το πολίτευμα στους ουρανούς(Φιλιπ.3,20).Και εύχομαι να γίνουν καλόδεκτα και να μου ανταποδώσετε τη δωρεά των προσευχών σας.

Read More ->>

Αββά Κασσιανού -Συνομιλίες με τούς Πατέρες της Ερήμου

Ἀββᾶ Κασσιανοῦ Τόμος B΄

 

Συνομιλίες μέ τους Πατέρες τῆς ἐρήμου

Ὁ Ἀββάς Κασσιανός καταγράφει τή σοφή διδασκαλία καί τήν ἅγια βιοτή τῶν ἐρημιτῶν Πατέρων τοῦ 4ου αἰώνα, ὅπως τή γνώρισε κατά τήν πολυετή παραμονή του στήν ἔρημο τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Παλαιστίνης.

Ἕνα μνημειῶδες καί ἀνέκδοτο μέχρι σήμερα ἔργο, δοσμένο στήν νεοελληνική καί συνοδευμένο μέ ἐκτενή εἰσαγωγή, πλούσια βιβλιογραφία καί ἀναλυτικούς πίνακες.

Α´ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΙΩΣΗΦ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΛΙΑ

Κεφάλαιο 1· Πρώτη συνάντηση μέ τόν ἀββά ᾿Ιωσήφ.

ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ· ῾Ο πολυσέβαστος ἀββάς ᾿Ιωσήφ, τοῦ ὁποίου τίς διδαχές καί τίς ὑποθῆκες θά ἀναπτύξω εὐθύς ἀμέσως, ἦταν ἕνας ἀπό τούς τρεῖς Γέροντες πού ἀνέφερα σέ κάποια ἄλλη «Συνομιλία».

῾Ο ἀββάς ᾿Ιωσήφ ἦταν ἀπόγονος ἐπιφανοῦς οἰκογένειας καί διακεκριμένος πο- λίτης τῆς πόλεως Θμούεως, τῆς γενέτειράς του, στήν Αἴγυπτο. ῏Ηταν ἄριστα ἐκπαι- δευμένος καί κατεῖχε ἐκτός ἀπό τήν μητρική του γλώσσα καί τήν ἑλληνική. Τή γνώριζε μάλιστα τόσο καλά, ὥστε ὅταν συνομιλοῦσε μαζί μας, ἀλλά καί μέ κάθε ἄλλο ξένο πού ἀγνοοῦσε τήν κοπτική γλώσσα, μποροῦσε νά τή χειρισθεῖ ἄνετα καί νά ἐκφρασθεῖ σ᾿ αὐτή μέ πολλή ἀκρίβεια. Γι᾿ αὐτό δέν ἦταν ἀναγκασμένος νά ζητάει, ὅπως οἱ ἄλλοι μοναχοί, τή βοήθεια κάποιου μεταφραστῆ.

῾Ο Γέροντας ἀντιλήφθηκε ἀμέσως τόν πόθο πού εἴχαμε γιά νά ἀκούσουμε τίς διδαχές του καί ἀνταποκρίθηκε πρόθυμα στήν ἐπιθυμία μας. Τό πρῶτο πού ζήτησε νά μάθει ἦταν ἄν εἴμασταν ἀδέλφια. Τοῦ ἀπαντήσαμε πώς, ναί, πράγματι ἤμασταν ἀδέλφια, ἀλλά ὄχι «κατά σάρκα», ἀλλά «κατά πνεῦμα» καί ὅτι ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἀποταγῆς μας ἤμασταν ἀχώριστοι φίλοι καί εἴχαμε μαζί ἐπιχειρήσει αὐτό τό μακρύ ταξίδι. Σκοπός μας, τοῦ εἴπαμε, εἶναι νά προοδεύσουμε πνευματικά καί νά ἐνταχθοῦμε στό στρατό τοῦ ἐπουράνιου Βασιλιᾶ, στή μοναχική δηλαδή τάξη πού ἀσκεῖται στήν ἔρημο παρά σ᾿ ἐκείνη τῶν κοινοβίων. Τότε ὁ Γέροντας μᾶς εἶπε·

Κεφάλαιο 2· Λόγος τοῦ Γέροντα γιά τίς παροδικές φιλικές σχέσεις.

ΑΒΒΑΣ ΙΩΣΗΦ· ῾Υπάρχουν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων πολλά εἴδη φιλίας καί δεσμῶν.

Πολλούς τούς ἔκανε ἀρχικά γνώριμους μιά ἁπλή συνάντηση καί ἀπό τότε ἀνέπτυξαν στενές φιλικές σχέσεις. Κάποιοι ἄλλοι συνδέθηκαν ἀνταλλάσσοντας ἀγαθά ἤ κάνοντας κάποια ἀγοραπωλησία. ῎Αλλοι δέθηκαν μέ στενή φιλία, ἐξαιτίας τῆς ὁμοιότητας καί τῶν κοινῶν χαρακτηρολογικῶν στοιχείων πού ὑπῆρχαν μεταξύ τους. Μερικοί, γιά παράδειγμα, δημιούργησαν ἐμπορικές σχέσεις ἤ γνωρίσθηκαν σέ κάποια συντεχνία ἤ ἀκόμα καί στίς σπουδές τους. Αὐτή ἡ συνύρπαξη ἤ ἡ συνεργασία μπορεῖ νά φέρει καί στίς δύο πλευρές τόση ψυχική ἐγγύτητα καί ζεστασιά, ὥστε νά κάνει νά μαλακώσουν ἀκόμη καί οἱ πιό σκληρές καρδιές. Πολλές φορές ἀκόμα καί οἱ ληστές, πού ζοῦν σάν τ᾿ ἀγρίμια μέσα στά βουνά καί στά δάση καί βρίσκουν εὐχαρίστηση ὅταν χύνεται ἀνθρώπινο αἷμα, ἀφοσιώνονται καί ἀγαποῦν τούς συνεργούς τους στά ἐγκλήματα.

Read More ->>

Άγιος Ησαίας ο Αναχωρητής - Κεφάλαια περί τηρήσεως του νού

ΑΓΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ  Ο  ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ

Σύντομη βιογραφία

Ο όσιος πατέρας μας Ήσαιας ό Άναχωρητής έζησε γύρω στο 370 μΧ.

 Ήταν σύγχρονος τον άββά Μακαρίου τού Μεγάλου. Μελετώντας νύχτα καί ήμερα τις θείες Γραφές, άντλησε άπό τις σωτήριες πηγές τους πλούσιο τό νερό τής πνευματικής σοφίας και έγραψε πολλούς και πάρα πολύ καλούς λόγους πάνω σέ διάφορα ψυχωφελή θέματα, ώστε ν’ άποτελούν ολόκληρο βιβλίο. Από αύτούς παραθέτομε έδώ αύτόν τον μικρό λόγο, γιά χάρη έκείνων πού έπιθνμούν νά προσέχουν και νά φυλάγουν τό νού τους. Ό λόγος αύτός διδάσκει μέ συντομία πώς να άποκρούομε τις προσβολές τών πονηρών λογισμών,  γιά νά μή μάς κατηγορεί ή συνείδηση, πώς νά μελετούμε τά θεια και πώς νά διατηρούμε καθαρά τά τρία μέρη τής ψυχής μέ κάθε άταραξία και έπιτηδειότητα.

Εισαγωγικά σχόλια

Ασκητής τής εποχής τοΰ πρωτογενούς μοναχισμού τής Αίγυπτου, ό όσιος Ήσαίας ό Άναχωρητής, μεταξύ τών άλλων έργων του παρήγαγε και τά είκοσι επτά κεφάλαια, τά όποΐα οί έκδοτες τής Φιλοκαλίας, ώς ώφελιμότατα, ενσωμάτω  σαν σ’ αυτήν.

Πρόκειται γιά μιά δέσμη πνευματικών και άσκητικών έμπειριών ένός μεγάλου ήσυχαστή, πού ή άξία τους αυξάνεται άπό τό γεγονός τής πρωτοτυπίας τους, άφού άποτελούν άνθη τού πρώιμου μοναχισμού και έχουν γραφεί χωρίς τή βοήθεια τής άνύπαρκτης άκόμη ήσυχαστικής παραδόσεως.

Βέβαια, τού οσίου Ήσαία προηγήθηκαν έλάχιστα μέν, πλήν μεγάλα άναστήμα- τα τής Ερήμου, πού, ώς ταπεινός, έπωφελήθηκε τής πείρας τους καί διασταύρωσε τήν πνευματική του γνώση. ’Αλλά ό ίδιος συνεισέφερε τό μεγαλύτερο μέρος άπό τήν προσωπική του έμπειρία, κατά τούς πολέμους μέ τόν διάβολο καί τά πάθη, άλλά καί άπό τή μελέτη τών Γραφών, δπως προκύπτει άπό όλο τό εργο του καί τά κεφάλαια «περί τηρήσεως τού νοός», μέ τις συχνές άναφορές στις ιερές Γραφές.

Read More ->>

Αββάς Φιλήμων

ΑΒΒΑΣ ΦΙΛΗΜΩΝ - ΤΟΜΟΣ Β

Σύντομη βιογραφία

Ο οσιότατος πατέρας μας Φιλήμων, ο πιο νηπτικός αλλά και πενθικός από τους θεοφόρους πατέρες, πότε έζησε δεν μας το γνωρίζει η βιογραφία του. Ότι όμως έγινε ευλαβέστατος, όσο λίγοι από τους γέροντες, και πολύπειρος, φίλος της ησυχίας και γνησιότατος μιμητής του Μεγάλου Αρσενίου μπορούν όσοι θέλουν, να το δουν στον παρόντα λόγο.

Επιμένοντας καρτερικά στις προσευχές και τις δεήσεις νύχτα και ημέρα στην ασκητική του καλύβα, σαν μέσα σε κάποιο υπερώο, και πλύνοντας όλο και πιο πολύ τον εαυτό του στα συνεχή δάκρυα και τα γλυκύτατα κλάματά του, ανέβηκε θεοφιλώς ψηλότερα όχι μόνο από όλα τα κακά, αλλά ακόμηκαι από όσα είναι καλά, και πάνω απ’ όλα μαζί τα νοητά και τα αισθητά· και παρουσιάστηκε στο Θεό «κωφός και άλαλος» κατά τη Γραφή, και πέτυχε τον υπέρκαλλο φωτισμό της θείας χάρης Του. Από αυτόν, σαν από ηλιακό δίσκο, πλουτίστηκε άφθονα ο αοίδιμος με την ικανότητα της εξετάσεως και τη διάκριση και τη διορατικότητα και το προορατικό χάρισμα, μέσω της άκρας ησυχίας και σιωπής.

Αξιόπιστος μάρτυρας για όσα είπα, είναι αυτός εδώ ο λόγος. Σ’ αυτόν, περισσότερο απ’ ό,τι σε οποιοδήποτε άλλον, η διδασκαλία της ιερής νήψεως, με δύναμη διακρίσεως, υφαίνεται άριστα, σαν κεντημένη θεοΰφαντη βασιλική πορφύρα, και όσον άφορα στην πράξη, και όσο συντελεί στη θεωρία• και παρέχει την αξιοπιστία της με την πολύχρονη πείρα.

Όποιος λοιπόν επιθυμεί να ξεντυθεί το λεκιασμένο και βρωμερό φόρεμα των παθών, ή, πράγμα που είναι το ίδιο, τον «παλαιό άνθρωπο», και να ντυθεί το φωτεινό φόρεμα της απάθειας και της χάρης, το οποίο είναι ο «καινός άνθρωπος», όπως μας τον φανέρωσε ο Ιησούς Χριστός, αυτός θα επιτύχει την αξιέπαινη επιθυμία του, αν μελετά συνεχώς αυτό το λόγο και αν εκπληρώνει όσο μπορεί με τα έργα αυτά που μελετά.

Read More ->>

Συμβουλές για το ήθος και ενάρετη ζωή σε 170 Κεφαλαια

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ   ΓΙΑ ΤΟ   ΗΘΟΣ  ΤΩΝ   ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ  ΕΝΑΡΕΤΗ ΖΩΗ  ΣΕ 170 ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

Σύντομη Βιογραφία

Ο μέγας πατέρας μας Αντώνιος, ο κορυφαίος του χορού των ασκητών, είχε ακμάσει όταν βασίλευε ο Μέγας Κωνσταντίνος, γύρω στο έτος 330 μ.Χ. Ήταν σύγχρονος του Μεγάλου Αθανασίου, ο οποίος και έγραψε λεπτομερώς το βίο του. Έφτασε στον ύψιστο βαθμό της αρετής και απάθειας, και ενώ ήταν αγράμματος και απλός άνθρωπος, είχε ουράνιο δάσκαλο τη σοφία του Αγίου Πνεύματος, η οποία φωτίζει τους αλιείς και τους απλούς ανθρώπους. Με το φωτισμό της δίδαξε πολλές και διάφορες ιερές και πνευματικές συμβουλές πάνω σε διάφορα θέματα και έδωσε σοφότατες απαντήσεις γεμάτες ψυχική ωφέλεια σε όσους τον ερωτούσαν, όπως σε πολλά μέρη του Γεροντικού βλέπουμε. Εκτός από αυτές, ο αοίδιμος μας άφησε και τα 170 κεφάλαια που περιέχονται σ' αυτό το βιβλίο. Ότι αυτά είναι γνήσιο γέννημα της θεοειδούς διάνοιάς του, επικυρώνει και ο άγιος οσιομάρτυρας Πέτρος ο Δαμασκηνός. Αλλά και αυτός ο τρόπος της συνθέσεως και της εκφράσεως διώχνει κάθε αμφιβολία και σχεδόν φωνάζει σ' εκείνους που με προσοχή τα μελετούν, ότι ανήκουν στην ιερή εκείνη αρχαιότητα.

Δεν είναι θαυμαστό λοιπόν αν η ομιλία κλίνει προς το απλούστερο και αρχαιότροπο και παραμελημένο της φράσεως. αλλά το θαυμαστό είναι το ότι με τόση απλότητα, τόση σωτηρία και ωφέλεια επέρχεται σ' εκείνους που τα μελετούν, το πόσο πειστικά είναι, πόση γλυκύτητα στάζουν. Και γενικά πόσο πέφτει σαν βροχή από αυτά, το ενάρετο ήθος και η ακρίβεια της ευαγγελικής

ζωής. Θα γνωρίσουν δε πάντως την πνευματική ηδονή, όσοι γευτούν τα κεφάλαια αυτά με το νοητό φάρυγγα της διάνοιάς τους.

Read More ->>

Βασίλειος Νικηφόρωφ-Βόλγιν - Τὸ ὁδοιπορικὸ ῥαβδί

Βασίλειος Νικηφόρωφ-Βόλγιν - Τὸ ὁδοιπορικὸ ῥαβδί

Μετάφραση ἀπὸ τὰ ῥωσικά

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Στοὺς «ἀθλήσει καὶ ὁμολογίᾳ διαλάμψαντας» ὀρθοδόξους κληρικοὺς ὅλων τῶν αἰώνων

Σημ: Τὸ βιβλίο μοῦ τὸ χάρισε πρὸ ἐτῶν ὁ Σεβασμιώτατος

Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἱγιαλείας Ἀμβρόσιος,

εἰς μνημόσυνον τοῦ πατρός του Γεωργίου Λενῆ (+22.9.1995)         

Προλογικὸ σημείωμα

Τὰ κείμενα ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι γραμμένα ἀπὸ τὸ ῥῶσο λόγιο Βασίλειο Ἰωαχείμοβιτς Νιχηφόρωφ (1901-1941), γόνο φτωχῆς οἰκογένειας τῆς Τβέρ, πού, μετὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1917, κατέφυγε στὴν Ἐσθονία.

Ἀπὸ τὸ 1921 ὁ νεαρὸς ἐμιγκρὲς ἄρχισε νὰ δημοσιεύει ἄρθρα καὶ δοκίμια σὲ περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες μὲ τὸ ψευδώνυμο Βόλγιν (ἐπειδὴ ὁ μεγάλος ρωσικὸς ποταμὸς Βόλγας σχετιζόταν μὲ τὶς παιδικές του ἀναμνήσεις).

Τὸ 1937 κυκλοφόρησε τὸ βιβλίο του «Τὰ ὀνομαστήρια τῆς γῆς» καὶ τὸ 1938 «Τὸ ὁδοιπορικὸ ραβδί».

Ἡ ἐπιβολὴ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος καὶ στὴν Ἐσθονία, μετὰ τὴν κατάληψή της ἀπὸ τὰ σοβιετικὰ στρατεύματα (1940), τὸν ἀναγκάζει νὰ σταματήσει τὴ δημοσιογραφικὴ-συγγραφικὴ δραστηριότητά του. Ἕνα τρίτο βιβλίο του μὲ τὸν τίτλο «Ἀρχαία πόλη», ποὺ ἀπὸ τὸ 1939 ἑτοιμαζόταν νὰ ἐκδοθεῖ, δὲν θὰ δεῖ τελικὰ τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας.

Τὸ Μάιο τοῦ 1941, ἐνῷ δουλεύει σὲ ναυπηγεῖο, συλλαμβάνεται ἀπὸ τὴ μυστικὴ ἀστυνομία καὶ φυλακίζεται μὲ τὴν κατηγορία τῆς ἀντισοβιετικῆς προπαγάνδας. Λίγο ἀργότερα μεταφέρεται στὸ Κύρωφ (Βιάτκα), ὅπου δικάζεται καὶ καταδικάζεται σὲ θάνατο.

Ἐκτελέστηκε μὲ τουφεκισμὸ στὶς 14 Δεκεμβρίου τοῦ 1941 σὰν ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ. Ἀποκαταστάθηκε τὸ 1991.

Τὸ 1971 ἐκδόθηκε στὴ Νέα Ὑόρκη μιὰ ἐπίτομη συλλογὴ δημοσιευμάτων τοῦ Β. Νικηφόρωφ-Βόλγιν, στὴ ρωσικὴ γλώσσα, μὲ γενικὸ τίτλο «Τὸ ὁδοιπορικὸ ραβδί». Ὁ συγγραφέας ἀναπλάθει λογοτεχνικά, μὲ ἀπαράμιλλη ἐνάργεια καὶ περιγραφικὴ δύναμη, αὐθεντικὲς μαρτυρίες καὶ πραγματικὰ περιστατικὰ τῆς ἐποχῆς του — ἐποχῆς συνταρακτικῆς, «ἀποκαλυπτικῆς» γιὰ τὴν πατρίδα του καὶ τὴν Ἐκκλησία της.

Ἀπὸ τὴ συλλογὴ αὐτὴ δημοσιεύουμε ἐδῶ σὲ ἑλληνικὴ ἀπόδοση ἕνα μεγάλο τμῆμα χωρισμένο σὲ δυὸ μέρη.

Τὸ πρῶτο μέρος περιλαμβάνει τὸ αὐτοτελὲς ἔργο τοῦ συγγραφέα «Τὸ ὁδοιπορικὸ ραβδί». Πρόκειται γιὰ ἄτακτες ἡμερολογιακὲς σημειώσεις ἑνὸς ἀγνώστου ρώσου ἱερέα, ποὺ ἔζησε στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 20οῦ αἰῶνα, καὶ ποὺ ἀποτύπωσε στὸ χαρτὶ βιώματα καὶ γεγονότα τῆς ζωῆς του λίγο πρὶν καὶ μετὰ τὴν ὀκτωβριανὴ ἐπανάσταση.

Τὸ δεύτερο μέρος περιέχει τέσσερα κείμενα -μαρτυρίες, ὅπου ὁ συγγραφέας περιγράφει εἴτε προσωπικὲς μετεπαναστατικὲς ἐμπειρίες του εἴτε ἄλλα περιστατικά, ποὺ πληροφορήθηκε ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστές τους ἢ ἀπὸ αὐτόπτες μάρτυρες — τὸ τελευταῖο μάλιστα, ἔχει γίνει πλατιὰ γνωστὸ ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ὄχι μόνο μέσα στὴ Ῥωσία ἀλλὰ κι ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορά της.

Τὸ μικρὸ τοῦτο βιβλίο προσφέρεται στὸν εὐσεβῆ ἑλληνικὸ κλῆρο καὶ λαό, γιὰ νὰ «ἐπιχορηγήση... ἐν τῇ ἀρετῇ τὴν γνῶσιν» (Β´ Πέτρ. 1,5). Καὶ νὰ προβληματιστεῖ...

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Α  Τὸ ὁδοιπορικὸ ῥαβδί

Σελίδες ἀπὸ τὸ ἡμερολόγιο ἑνὸς λευΐτη

Πρίν...

Κάθε νέο χρόνο τὸν ὑποδέχομαι μὲ ἀνησυχία. Κάτι τὸ ἀπειλητικὸ ἁπλώνεται πάνω ἀπ᾿ τὴ χώρα μας. Τί εἶν᾿ αὐτό, δὲν μπορῶ νὰ τὸ προσδιορίσω — μόνο ποὺ ἡ ψυχή μου θλίβεται θανάσιμα!

...Παρατηρῶ ὅτι πότε-πότε σκοτεινιάζουν οἱ εἰκόνες. Ὁ Ἐσταυρωμένος, πίσω ἀπὸ τὴν ἁγία Τράπεζα, ἔγινε μαῦρος. Τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου πῆρε ἔκφραση βλοσυρή, ὀργισμένη... οἱ γεροντότεροι λένε, πὼς οἱ εἰκόνες σκοτεινιάζουν πάντα πρὶν ἀπὸ τὶς μεγάλες συμφορές.

Μὰ καὶ στὴ φύση κάτι τὸ ἀνήσυχο ὑπάρχει... Βγαίνεις στὸ δάσος ἢ στὸν κάμπο, καὶ στ᾿ αὐτιά σου φτάνουν ἀπὸ παντοῦ θόρυβοι ἀνησυχητικοί, ποὺ ποτὲ ἄλλοτε δὲν ἄκουγες.

Τὰ ὄνειρα ἔγιναν βαριά. Ὅλο πυρκαγιὲς καὶ καταστροφὲς βλέπω. Εἶδα καὶ τὸν ἑαυτό μου πολλὲς φορὲς ντυμένο μὲ τ᾿ ἄμφια, νὰ τρέχει γεμάτος φόβο στὰ χωράφια, μέσα στ᾿ ἄγριο σκοτάδι τῆς νύκτας, μὲ τὰ τίμια Δῶρα στὰ χέρια... Ἔτρεχα, ἔτρεχα... καὶ μὲ κυνηγοῦσαν, σφυρίζοντας ἀπειλητικά, ἀναμαλλιασμένοι χωρικοί, ποὺ φοροῦσαν ἀρχαϊκοὺς Εἰδωλολατρικοὺς χιτῶνες.

Τὸν τελευταῖο καιρὸ νιώθω τόση πίκρα, τόση θλίψη γιὰ τοὺς ἀνθρώπους — γιὰ ὅλους μας! Ἔχω τὴ μόνιμη αἴσθηση, ὅτι βρισκόμαστε ὅλοι σ᾿ ἕνα σταυροδρόμι, καὶ ὅτι πολὺ σύντομα δὲν θὰ βλέπουμε πιὰ ὁ ἕνας τὸν ἄλλο.

Read More ->>