Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν

ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

«Γιὰ νὰ πάη κανεὶς στὸν γλυκὸ Παράδεισο, πρέπει νὰ φάη πολλὰ πικρὰ ἐδῶ,

 νὰ ἔχη τὸ διαβατήριο τῶν δοκιμασιῶν στὸ χέρι».

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - "Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος..."1

Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν               

 

 Γέροντα, τὸ σταυρουδάκι ποὺ μοῦ δώσατε τὸ φορῶ συνέχεια καὶ μὲ βοηθάει στὶς δυσκολίες μου.

– Νά, τέτοια σταυρουδάκια εἶναι οἱ δικοί μας σταυροί, σὰν αὐτὰ ποὺ κρεμοῦμε

στὸν λαιμό μας καὶ μᾶς προστατεύουν στὴν ζωή μας. Τί νομίζεις, ἔχουμε μεγάλο σταυρὸ ἐμεῖς; Μόνον ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ μας ἦταν πολὺ βαρύς, γιατὶ ὁ Χριστὸς ἀπὸ ἀγάπη πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους δὲν θέλησε νὰ χρησιμοποιήση γιὰ τὸν ἑαυτό Του τὴν θεϊκή Του δύναμη. Καὶ στὴν συνέχεια σηκώνει τὸ βάρος τῶν σταυρῶν ὅλου τοῦ κόσμου καὶ μᾶς ἐλαφρώνει ἀπὸ τοὺς πόνους τῶν δοκιμασιῶν μὲ τὴν θεία Του βοήθεια καὶ μὲ τὴν γλυκειά Του παρηγοριά.

Read More ->>

Ἡ ἀρρώστια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Ἡ ἀρρώστια

Οἱ ἀρρώστιες βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους

– Τί θὰ πῆ, Γέροντα, «Καλὸ Παράδεισο»;

– Μὲ τὸ καλὸ νὰ πᾶς στὸν Παράδεισο.

– Μπορεῖ, Γέροντα, νὰ ἐννοῆ: «Νὰ πᾶς στὸν καλὸ Παράδεισο»;

–  Ἄκουσες  ἐσὺ  ποτὲ  νὰ  μιλοῦν  γιὰ  κακὸ  Παράδεισο;  Πάντως,  γιὰ  νὰ  πάη

κανεὶς στὸν γλυκὸ Παράδεισο, πρέπει νὰ φάη πολλὰ πικρὰ ἐδῶ, νὰ ἔχη τὸ διαβατήριο τῶν  δοκιμασιῶν στὸ  χέρι.  Τί  γίνεται  στὰ  νοσοκομεῖα! Τί  δράματα!  Τί  πόνο  ἔχει  ὁ κόσμος! Πόσες μητέρες, οἱ καημένες, κάνουν ἐπεμβάσεις, σκέφτονται τὰ παιδάκια τους  καὶ  ἔχουν  τὴν  ἀγωνία  ὅλης  τῆς  οἰκογένειας!  Πόσοι  οἰκογενειάρχες  ἔχουν καρκίνο, κάνουν ἀκτινοβολίες καὶ τί βάσανο ἔχουν! Νὰ μὴν μποροῦν νὰ δουλέψουν, νὰ πρέπη νὰ πληρώσουν νοίκια, νὰ ἔχουν ἕνα σωρὸ ἔξοδα! Ἐδῶ ἄλλοι ἔχουν τὴν ὑγεία τους καὶ πάλι δὲν μποροῦν νὰ τὰ βγάλουν πέρα, πόσο μᾶλλον νὰ μὴν ἔχη κανεὶς τὴν ὑγεία του καὶ νὰ ζορίζεται νὰ δουλέψη, γιὰ νὰ ἀνταποκριθῆ λίγο στὶς ὑποχρεώσεις του! Πολὺ μὲ ἔχουν καταβάλει τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. Πόσα ἀκούω κάθε μέρα! Συνέχεια βάσανα, δυσκολίες!... Πίκρα ὅλη μέρα τὸ στόμα καὶ τὸ βράδυ νὰ πέφτω νηστικὸς λίγο νὰ ξεκουραστῶ. Νιώθω πολλὴ σωματικὴ κούραση, ἀλλὰ καὶ ἐσωτερικὴ ξεκούραση.

Read More ->>

Ἡ ἀναπηρία εἶναι εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

 Ἡ ἀναπηρία εἶναι εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ

Σωστὴ ἀντιμετώπιση τῆς ἀναπηρίας

– Μιὰ ἀναπηρία, Γέροντα, μπορεῖ νὰ δημιουργήση σύμπλεγμα κατωτερότητος;

– Αὐτά εἶναι μπανταλά1.

– Στοὺς ἀναπήρους ὅμως, Γέροντα, μερικὲς φορὲς συμβαίνει αὐτό.

–   Συμβαίνει,   γιατὶ   δὲν  τοποθετοῦνται   σωστά.   Ὅταν   καταλάβουν  ὅτι   ἡ ἀναπηρία εἶναι εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεό, τοποθετοῦνται σωστὰ καὶ ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὴν μειονεκτικότητα. Ὅταν ἕνα μικρὸ παιδὶ ἔχη κάποια ἀναπηρία καὶ δὲν ἔχη βοηθηθῆ, ὥστε νὰ χαίρεται γιὰ τὴν ἀναπηρία του, τότε ἔχει ἐλαφρυντικά, ἂν αἰσθάνεται μειονεκτικά. Ἀλλά, ἂν μεγαλώση καὶ παραμένη ἡ μειονεκτικότητα, σημαίνει ὅτι δὲν ἔχει συλλάβει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Σὲ ἕνα κοριτσάκι, ὅταν ἦταν ἐννέα χρονῶν, παρουσιάσθηκε ὄγκος στὸ μάτι του καὶ οἱ γιατροὶ τοῦ ἀφήρεσαν τὸ ἕνα μάτι. Τὰ παιδιὰ στὸ σχολεῖο τὸ κορόιδευαν καὶ αὐτὸ τὸ καημένο βασανιζόταν

Read More ->>

Οἱ πνευματικοὶ νόμοι

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4  Οἱ πνευματικοὶ νόμοι1

 

Πῶς λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι

 – Γέροντα, ποιοί νόμοι λέγονται πνευματικοί;

– Θὰ σοῦ ἐξηγήσω: Ὅπως στὴν φύση ὑπάρχουν οἱ φυσικοὶ νόμοι, ἔτσι καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ ὑπάρχουν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Ἂς ποῦμε, ὅταν πετάη κανεὶς ἕνα βαρὺ ἀντικείμενο ψηλά, μὲ ὅσο περισσότερη ὁρμὴ καὶ ὅσο πιὸ ψηλὰ τὸ πετάξη, μὲ τόσο μεγαλύτερη δύναμη θὰ πέση κάτω καὶ θὰ συντριβῆ. Αὐτὸς εἶναι φυσικὸς νόμος. Στὴν πνευματικὴ ζωή, ὅσο περισσότερο ὑψώνεται κανεὶς μὲ τὴν ὑπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θὰ εἶναι καὶ ἡ πνευματική του πτώση καὶ ἀνάλογα μὲ τὸ ὕψος τῆς ὑπερηφανείας του θὰ συντριβῆ. Γιατὶ ὁ ὑπερήφανος ἀνεβαίνει, φθάνει σὲ ἕνα σημεῖο καὶ μετὰ πέφτει καὶ σπάζει τὰ μοῦτρα του – «ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται»2. Αὐτὸς εἶναι πνευματικὸς νόμος.

Read More ->>

Ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ θανάτου

ΕΚΤΟ ΜΕΡΟΣ - Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΖΩΗ

 «Εἶναι πολὺ βαρύ, μετὰ ἀπὸ ὅσα ἔκανε ὁ Θεὸς γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους, νὰ πᾶμε στὴν κόλαση καὶ νὰ Τὸν λυπήσουμε. Ὁ Θεὸς νὰ φυλάξη,

ὄχι μόνον ἄνθρωπος ἀλλὰ οὔτε πουλὶ νὰ μὴν πάη στὴν κόλαση».

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

 Ἡ  ἀντιμετώπιση τοῦ θανάτου

 Μνήμη θανάτου

 

– Γέροντα, τί πρέπει νὰ σκέφτεται κανεὶς τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε;

– Νὰ σκέφτεται τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ πεθάνη καὶ νὰ ἑτοιμάζεται γιὰ τὸ μεγάλο ταξίδι.

– Γέροντα, ὅταν κατὰ τὴν ἐκταφὴ βρεθῆ ἄλειωτο τὸ σῶμα τοῦ νεκροῦ, αὐτὸ ὀφείλεται σὲ κάποια ἁμαρτία γιὰ τὴν ὁποία δὲν μετάνοιωσε ὁ ἄνθρωπος;

– Ὄχι, δὲν εἶναι πάντα αἰτία κάποια ἁμαρτία. Μπορεῖ νὰ ὀφείλεται καὶ σὲ φάρμακα ποὺ ἔπαιρνε ἢ στὸ χῶμα τοῦ νεκροταφείου. Ὅπως καὶ νἆναι ὅμως, ὅταν κάποιος βγῆ ἄλειωτος, ἐξιλεώνεται κάπως μὲ τὸ ρεζίλεμα ποὺ παθαίνει μετὰ τὸν θάνατό του.

Read More ->>

Θάνατος παιδιῶν

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

 «Ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα»1

 Θάνατος παιδιῶν

 – Μιὰ μάνα, Γέροντα, ποὺ τὸ παιδί της πέθανε πρὶν ἀπὸ ἐννέα χρόνια, σᾶς παρακαλεῖ νὰ κάνετε προσευχὴ νὰ τὸ δῆ ἔστω στὸν ὕπνο της, γιὰ νὰ παρηγορηθῆ.

– Πόσων χρονῶν ἦταν τὸ παιδί; ἦταν μικρό; Εἶναι σημαντικὸ αὐτό. Ἅμα τὸ παιδὶ ἦταν μικρὸ καὶ ἡ μητέρα εἶναι σὲ κατάσταση πού, ἂν τῆς παρουσιασθῆ, δὲν θὰ ἀναστατωθῆ, θὰ παρουσιασθῆ. Αἰτία εἶναι ἡ μητέρα ποὺ δὲν παρουσιάζεται τὸ παιδί.

– Μπορεῖ, Γέροντα, ἀντὶ νὰ παρουσιασθῆ τὸ παιδὶ στὴν μητέρα ποὺ τὸ ζητάει, νὰ παρουσιασθῆ σὲ κάποιον ἄλλον;

– Πῶς δὲν μπορεῖ! Κανονίζει ἀνάλογα ὁ Θεός. Ὅταν ἀκούω γιὰ τὸν θάνατο κάποιου νέου, λυπᾶμαι, ἀλλὰ λυπᾶμαι ἀνθρωπίνως. Γιατί, ἂν ἐξετάσουμε τὰ πράγματα πιὸ βαθιά, θὰ δοῦμε ὅτι, ὅσο μεγαλώνει κανείς, καὶ περισσότερο ἀγώνα πρέπει νὰ κάνη, ἀλλὰ καὶ περισσότερες ἁμαρτίες προσθέτει. Ἰδίως ὅταν εἶναι κοσμικός, ὅσο περνοῦν τὰ χρόνια, ἀντὶ νὰ βελτιώση τὴν πνευματική του κατάσταση, τὴν χειροτερεύει μὲ τὶς μέριμνες, μὲ τὶς ἀδικίες κ.λπ. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι πιὸ κερδισμένος, ὅταν τὸν παίρνη ὁ Θεὸς νέο.

Read More ->>

Ἡ μετὰ θάνατον ζωὴ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3                   

Ἡ μετὰ θάνατον ζωὴ

Οἱ ὑπόδικοι νεκροὶ

 – Γέροντα, ὅταν πεθάνη ὁ ἄνθρωπος, συναισθάνεται ἀμέσως σὲ τί κατάσταση βρίσκεται;

–  Ναί,  συνέρχεται  καὶ  λέει  «τί  ἔκανα;»,  ἀλλὰ  «φαϊντὰ  γιόκ»1,  δηλαδὴ  δὲν

ὠφελεῖ αὐτό. Ὅπως ἕνας μεθυσμένος, ἂν σκοτώση λ.χ. τὴν μάνα του, γελάει, τραγουδάει,  ἐπειδὴ  δὲν  καταλαβαίνει  τί  ἔκανε,  καί,  ὅταν  ξεμεθύση,  κλαίει  καὶ ὀδύρεται καὶ λέει «τί ἔκανα;», ἔτσι καὶ ὅσοι σ᾿ αὐτὴν τὴν ζωὴ κάνουν ἀταξίες εἶναι σὰν μεθυσμένοι. Δὲν καταλαβαίνουν τί κάνουν, δὲν αἰσθάνονται τὴν ἐνοχή τους. Ὅταν ὅμως πεθάνουν, τότε φεύγει αὐτὴ ἡ μέθη καὶ συνέρχονται. Ἀνοίγουν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους καὶ συναισθάνονται τὴν ἐνοχή τους, γιατὶ ἡ ψυχή, ὅταν βγῆ ἀπὸ τὸ σῶμα, κινεῖται, βλέπει, ἀντιλαμβάνεται μὲ μιὰ ἀσύλληπτη ταχύτητα.

Μερικοὶ ρωτοῦν πότε θὰ γίνη ἡ Δευτέρα Παρουσία. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ὅμως ποὺ

πεθαίνει γίνεται κατὰ κάποιον τρόπο ἡ Δευτέρα Παρουσία, γιατὶ κρίνεται ἀνάλογα μὲ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία τὸν βρίσκει ὁ θάνατος.

Read More ->>

Πνευματικός Αγώνας Γ ' Πίνακας Περιεχομένων

ΛΟΓΟΙ Γ’ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ  ΠΑΪΣΙΟΥ  ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

© Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Μοναζουσῶν

«Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»

Ὁ Γέροντας, ὅπως πάντοτε, ἀπαντάει σύντομα στὰ συγκεκριμένα ἐρωτήματα ποὺ τοῦ ὑποβάλλονται, χωρὶς νὰ κάνη συστηματικὴ ἀνάλυση τῶν θεμάτων καὶ χωρὶς νὰ ἐξαντλῆ τὸ θέμα στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται. Στόχο ἔχει νὰ βοηθήση τὴν ψυχὴ νὰ σωθῆ·

«γιὰ μένα, ἔλεγε, παρηγοριὰ καὶ χαρὰ εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς». Μιλάει ἀνάλογα μὲ αὐτὸ ποὺ διακρίνει ὅτι μπορεῖ νὰ βοηθήση τὴν συγκεκριμένη κάθε φορὰ ψυχὴ στὸν ἀγώνα της, δίνοντάς της τὴν «πνευματικὴ βιταμίνη» ποὺ τῆς χρειάζεται καὶ ἀναφέροντας συχνὰ κάποιο κατάλληλο παράδειγμα. Ὁ Γέροντας πίστευε ὅτι τὰ παραδείγματα βοηθοῦν πολύ. «Θέλω, ἔλεγε, νὰ γράψω – ἀλλὰ δὲν ἔχω χρόνο –, γιὰ μερικοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔζησαν τίμια, γιὰ μερικὲς κοπέλες καὶ ἀγόρια, καθώς καὶ γιὰ μερικοὺς οἰκογενειάρχες ποὺ εἶχαν μία ἁγία ζωή. Μὲ τέτοια καλὰ παραδείγματα ἐλέγχονται ὅσοι ἔχουν κάνει μόδα τὴν ἁμαρτία. Μὲ τὸ νὰ ἐλέγχης τὸ κακό, συχνὰ δὲν βγαίνει τίποτε. Μὲ τὸ νὰ παρουσιάζης ὅμως τὸ καλό, ἐλέγχεται ἀπὸ μόνο του τὸ κακό».

Read More ->>

Πρόλογος

Πρόλογος

Ὁ μακαριστὸς Γέροντας Παΐσιος, βλέποντας ὅτι στὶς  μέρες μας  «ἡ ἁμαρτία ἔγινε μόδα», τόνιζε ἰδιαίτερα τὴν ἀνάγκη τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἐξομολογήσεως, ὅπως φαίνεται καὶ στὸ τελευταῖο κεφάλαιο τοῦ Β´ τόμου. «Μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση, μᾶς ἔλεγε, χρειάζεται πάνω ἀπὸ ὅλα σήμερα, γιὰ νὰ κοποῦν τὰ δικαιώματα, ποὺ ἔδωσαν οἱ ἄνθρωποι στὸν διάβολο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἁλωνίζη τὸν κόσμο».

Πολλοὶ ὁδηγήθηκαν μὲ τὴν βοήθειά του γιὰ πρώτη φορὰ στὸ Μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως, ἄλλαξαν ζωή, ἀγωνίζονται ὡς φιλότιμα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ζοῦν ἀπὸ τώρα τὸν Παράδεισο. «Πάντως οἱ ἄνθρωποι, μᾶς ἔλεγε μὲ χαρὰ ὁ Γέροντας, εἶναι πολὺ καλοί. Ποτὲ δὲν μοῦ συνέβη νὰ πῶ σὲ κάποιον νὰ πάη νὰ ἐξομολογηθῆ, καὶ νὰ μὴν τὸ κάνη». Βέβαια σὲ αὐτὸ συντελοῦσε καὶ ἡ μεγάλη του ἀγάπη, ποὺ ἀλλοίωνε τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν ὁποῖο ἐπικοινωνοῦσε καὶ τὴν μετέτρεπε ἀπὸ ἄγονη γῆ σὲ καλλιεργήσιμη.

Στὸν παρόντα Γ´ τόμο, ὁ ὁποῖος ἐκδίδεται μὲ τὴν εὐχὴ καὶ τὴν εὐλογία τοῦ νέου

Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κασσανδρείας κ.κ. Νικοδήμου, συμπεριλαμβάνονται θέματα ποὺ μποροῦν νὰ βοηθήσουν τὸν ταλαιπωρούμενο ἀπὸ τὴν   ἁμαρτία   ἄνθρωπο   νὰ   ἀποκτήση   τὴν   καλὴ   ἀνησυχία   καὶ   νὰ   ἀγωνισθῆ πνευματικά,  ὥστε  νὰ  ἐλευθερωθῆ  ἀπὸ  τὰ  δεσμά  της.  Ζώντας  τὴν  μετάνοια  θὰ μπορέση νὰ ἀπεκδυθῆ τὸν παλαιό του ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, ὅπως λέει κάπου ὁ Γέροντας, εἶναι «ἕνας κακὸς ἐνοικιαστὴς μέσα μας καί, γιὰ νὰ φύγη, πρέπει νὰ γκρεμίσουμε τὸ σπίτι καὶ νὰ ἀρχίσουμε νὰ χτίζουμε τὴν νέα οἰκοδομή, τὸν καινὸ ἄνθρωπο».

Read More ->>

Ἡ δύναμη τοῦ καλοῦ λογισμοῦ

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ - Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ

Ὁ ἄνθρωπος, ὅταν τὰ βλέπη ὅλα μὲ καλοὺς λογισμούς, ἐξαγνίζεται καὶ χαριτώνεται ἀπὸ τὸν Θεό.

Μὲ τοὺς ἀριστεροὺς λογισμοὺς κατακρίνει καὶ ἀδικεῖ τοὺς ἄλλους,

ἐμποδίζει τὴν θεία Χάρη νὰ ἔρθη,

καὶ ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ τὸν ἁλωνίζει.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Οἱ καλοὶ καὶ οἱ κακοὶ λογισμοὶ399

Ἡ δύναμη τοῦ καλοῦ λογισμοῦ

Γέροντα, στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὸ Δ´ βιβλίο τῶν Μακκαβαίων, ἀναφέρεται:

«Ὁ  εὐσεβὴς  λογισμὸς  δὲν  εἶναι  ἐκριζωτὴς  τῶν  παθῶν,  ἀλλὰ  ἀνταγωνιστής»400.  Τί

σημαίνει;

– Κοίταξε νὰ δῆς: Τὰ πάθη εἶναι βαθιὰ ριζωμένα μέσα μας, ἀλλὰ ὁ εὐσεβής, ὁ καλός, λογισμὸς μᾶς βοηθάει νὰ μὴν ὑποδουλωνώμαστε σ᾿ αὐτά. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φέρνη ὅλο καλοὺς λογισμοὺς καὶ σταθεροποιήση μιὰ καλὴ κατάσταση, τὰ πάθη παύουν νὰ ἐνεργοῦν, ὁπότε εἶναι σὰν νὰ μὴν ὑπάρχουν. Δηλαδὴ ὁ εὐσεβὴς λογισμὸς δὲν ξερριζώνει τὰ πάθη, ἀλλὰ τὰ πολεμάει καὶ μπορεῖ νὰ τὰ καταβάλη. Νομίζω, ὁ συγγραφεὺς περιγράφει τί μπόρεσαν νὰ ὑποφέρουν οἱ Ἅγιοι Ἑπτὰ Παῖδες, ἡ μητέρα τους Ἁγία Σολομονὴ καὶ ὁ διδάσκαλός τους Ἅγιος Ἐλεάζαρος, ἔχοντας εὐσεβεῖς λογισμούς401, γιὰ νὰ δείξη ἀκριβῶς τὴν δύναμη τοῦ καλοῦ λογισμοῦ.

Read More ->>

Οἱ βλάσφημοι λογισμοὶ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

 Οἱ βλάσφημοι λογισμοὶ

Ποιοί λογισμοὶ εἶναι βλάσφημοι

Γέροντα, δὲν ἔχω καταλάβει πότε ἕνας λογισμὸς εἶναι βλάσφημος.

–  Ὅταν  μᾶς  ἔρχωνται  στὸν  νοῦ  ἄσχημες  εἰκόνες  γιὰ  τὸν  Χριστό,  γιὰ  τὴν

Παναγία, γιὰ τοὺς Ἁγίους ἢ γιὰ κάτι θεῖο καὶ ἱερό, ἢ ἀκόμη γιὰ τὸν πνευματικό μας Πατέρα κ.λπ., αὐτὰ εἶναι βλάσφημοι λογισμοί. Αὐτοὺς τοὺς λογισμοὺς δὲν πρέπει νὰ τοὺς λέη κιόλας κανείς.

– Οὔτε στὸν πνευματικό;

–  Στὸν  πνευματικὸ  ἂν  ποῦμε:  «μοῦ  περνοῦν  βλάσφημοι  λογισμοὶ  γιὰ  τὸν Χριστὸ ἢ γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἢ γιὰ τὴν Παναγία ἢ γιὰ τοὺς Ἁγίους ἢ γιὰ σένα τὸν πνευματικό μου», αὐτὸ ἀρκεῖ. Αὐτὲς οἱ βλασφημίες καὶ οἱ ἁμαρτίες εἶναι ὅλες τοῦ διαβόλου· δὲν εἶναι δικές μας. Γι᾿ αὐτὸ δὲν χρειάζεται νὰ στενοχωριώμαστε καὶ γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ διαβόλου. Ὅταν ἤμουν ἀρχάριος μοναχός, ἕνα διάστημα μοῦ ἔφερνε ὁ διάβολος,  ἀκόμη  καὶ  μέσα  στὴν  ἐκκλησία,  βλάσφημους  λογισμοὺς  καὶ στενοχωριόμουν πολύ. Ὅ,τι ἄκουγα νὰ λένε οἱ ἄλλοι, ὅταν ἤμουν στρατιώτης, βρισιὲς κ.λπ., τὰ ἔφερνε ὁ διάβολος στὸν νοῦ μου γιὰ τοὺς Ἁγίους. Μοῦ ἔλεγε ὁ πνευματικός:

Read More ->>

Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν λογισμὸ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

 Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν λογισμὸ

 

Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν λογισμὸεἶναι ἀρχὴ πλάνης

Γέροντα, ὅταν θυμώνω, γίνομαι σὰν χείμαρρος· δὲν μπορῶ νὰ συγκρατηθῶ.

– Γιατί νὰ μὴν μπορῆς νὰ συγκρατηθῆς;

– Γιατὶ πιστεύω στὸν λογισμό μου.

– Ἔ, τότε ἔχεις δικό σου πιστεύω, δικό σου σύμβολο πίστεως!... Ὁ ἐγωισμὸς

φταίει. Νὰ μὴ δικαιολογῆς τὸν λογισμό σου. Ἕναν μπανταλὸ1  λογισμό, μόνη σου νὰ τὸν πετᾶς, νὰ μὴν τὸν δέχεσαι.

– Καὶ πῶς θὰ καταλάβω ὅτι ἕνας λογισμὸς εἶναι μπανταλός;

– Ἔ, ἂν δὲν καταλαβαίνης, νὰ τὸν λὲς στὴν Γερόντισσα καί, τάκ, νὰ τὸν πετᾶς,

κάνοντας ὑπακοὴ σὲ ὅ,τι σοῦ πῆ. Τὸ νὰ ἐμπιστεύεται ἕνας πνευματικὸς ἄνθρωπος στὸν λογισμό του εἶναι ἀρχὴ πλάνης. Σκοτίζεται τὸ μυαλό του ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια καὶ μπορεῖ νὰ πλανηθῆ. Καλύτερα νὰ τρελλαθῆ, γιατὶ τότε θὰ ἔχη ἐλαφρυντικά.

Read More ->>

Ὁ ἀγώνας κατὰ τῶν λογισμῶν

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

 Ὁ ἀγώνας κατὰ τῶν λογισμῶν

 

Ἡ πνευματικὴ ζωὴ στὸν λογισμὸ βασίζεται

 

Διάβασα, Γέροντα, ὅτι οἱ Ἕλληνες στὸν Ἰταλικὸ πόλεμο πρῶτα προσπαθοῦσαν νὰ χαλάσουν τὰ ὀχυρὰ τοῦ ἐχθροῦ καὶ ὕστερα ἔκαναν ἐπίθεση.

– Καὶ ὁ διάβολος τὸ ἴδιο κάνει. Ὅπως δηλαδὴ ὁ ἐχθρός, πρὶν κάνη ἐπίθεση μὲ τὸ πυροβολικό, βομβαρδίζει μὲ τὴν ἀεροπορία τὰ ὀχυρά, γιὰ νὰ τὰ σπάση, ἔτσι καὶ ὁ διάβολος πρῶτα βομβαρδίζει μὲ λογισμοὺς τὸν ἄνθρωπο καὶ ὕστερα τοῦ ἐπιτίθεται. Ἂν  δὲν  χαλάση  τὸν  λογισμὸ  τοῦ  ἀνθρώπου,  δὲν  ἐπιτίθεται,  γιατὶ  ὁ  ἄνθρωπος ἀμύνεται μὲ τὸν καλὸ λογισμό· εἶναι στὸ ἀμπρί1 του!

Ὁ ἀριστερὸς λογισμὸς εἶναι ξένο σῶμα καὶ πρέπει ὁ ἄνθρωπος νὰ προσπαθήση

νὰ τὸ ἀποβάλη. Αὐτὸν τὸν ἀγώνα ὅλοι ἔχουμε τὴν δύναμη νὰ τὸν κάνουμε. Κανένας δὲν δικαιολογεῖται νὰ πῆ ὅτι εἶναι ἀδύνατος καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὸν κάνη. Δὲν εἶναι κασμᾶς οὔτε βαριά2, γιὰ νὰ μὴν μπορῆ νὰ τὰ σηκώση, ἐπειδὴ τρέμουν τὰ χέρια του. Δὲν τὸ βλέπω δύσκολο, τὸ νὰ τὰ παίρνουμε ὅλα δεξιά. Γιατί νὰ ἐξετάσω λ.χ. τὴν ἰδιοτροπία τοῦ ἄλλου; Μπορεῖ στὴν πραγματικότητα αὐτὸ ποὺ κάνει νὰ μὴν εἶναι ἰδιοτροπία, ἀλλὰ νὰ τὸ κάνη ἐπίτηδες, γιὰ νὰ ταπεινωθῆ.

Read More ->>

Ἀποδοχὴ τῆς ἀδικίας

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑ

Μακάρι νὰ μὲ ἀδικοῦσαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι! Εἰλικρινὰ σᾶς λέω, τὴν γλυκύτερη πνευματικὴ χαρὰ τὴν ἔνιωσα μέσα στὴν ἀδικία.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 

Ἀποδοχὴ τῆς ἀδικίας

Σωστὴ τοποθέτηση ἀπέναντι στὴν ἀδικία

Γέροντα, ὅταν μὲ ἀδικοῦν, ἡ καρδιά μου σκληραίνει.

– Γιὰ νὰ μὴ σκληραίνη, ποτὲ νὰ μὴ σκέφτεσαι ὅτι φταίει ἢ πόσο φταίει ὁ ἄλλος ποὺ σὲ ἀδικεῖ, ἀλλὰ πόσο φταῖς ἐσύ. Βλέπεις, ὅταν οἱ ἄνθρωποι μαλώνουν μεταξύ τους, ὅλοι τους λένε ὅτι ἔχουν δίκαιο, μόνον ποὺ παίρνουν περισσότερο δίκαιο ἀπ᾿ ὅσο δικαιοῦνται, γι᾿ αὐτὸ καὶ διαφωνοῦν συνέχεια. Πηγαίνουν στὴν ἀστυνομία π.χ., καὶ ὁ καθένας λέει: «μὲ ἔδειρε ὁ τάδε» – δὲν λέει πόσο τὸν ἔδειρε αὐτός! – καὶ τοῦ κάνει μήνυση.

Read More ->>

Ἡ δικαιολογία διώχνει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Ἡ δικαιολογία διώχνει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ

Ἡ δικαιολογία ἐμποδίζει τὴν πνευματικὴ πρόοδο

Γέροντα, ὅταν λένε ὅτι ἡ δικαιολογία δὲν ὑπάρχει στὴν Ἁγία Γραφή, τί ἐννοοῦν;

– Ὅτι δὲν δικαιολογεῖται κατὰ κάποιον τρόπο ἡ δικαιολογία.

– Ὅταν, Γέροντα, δικαιολογοῦμαι, ἐκ τῶν ὑστέρων σκέφτομαι ὅτι ἡ δικαιολογία δὲν εἶναι ἴδιον τοῦ μοναχοῦ.

– Ὄχι ἁπλῶς δὲν εἶναι ἴδιον τοῦ μοναχοῦ ἡ δικαιολογία, ἀλλὰ δὲν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ τὴν πνευματικὴ ζωή. Πρέπει νὰ καταλάβω ὅτι, ὅταν δικαιολογοῦμαι, βρίσκομαι σὲ λανθασμένη κατάσταση. Κόβω τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ στεροῦμαι τὴν θεία Χάρη, γιατὶ ἡ θεία Χάρις δὲν ἔρχεται σὲ λανθασμένη κατάσταση. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος δικαιολογεῖ τὰ ἀδικαιολόγητα, ἀπομονώνεται ἀπὸ τὸν  Θεό.  Μπαίνει  μόνωση,  ...καουτσούκ,  ἀνάμεσα  στὸν  ἄνθρωπο  καὶ  στὸν  Θεό. Μπορεῖ   νὰ   περάση   τὸ   ρεῦμα   μέσα   ἀπὸ   τὸ   καουτσούκ;   Ὄχι.   Ἀπομονώνεται. Ἰσχυρότερο μονωτικὸ ἀπὸ τὴν δικαιολογία δὲν ὑπάρχει γιὰ τὴν θεία Χάρη! Εἶναι σὰν νὰ χτίζης ἕναν τοῖχο καὶ νὰ χωρίζης τὸν ἑαυτό σου ἀπὸ τὸν Θεό, ὁπότε κόβεις κάθε σχέση μαζί Του.

Read More ->>

Ἡ θεία καὶ ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

 Ἡ θεία καὶ ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη

Γέροντα, τί εἶναι θεία δικαιοσύνη;

– Θεία δικαιοσύνη εἶναι νὰ κάνης αὐτὸ ποὺ ἀναπαύει τὸν ἄλλον. Ἂν ἔχης λ.χ.νὰ μοιρασθῆς κάτι μὲ κάποιον ἄλλον, νὰ τοῦ δώσης ὄχι τὸ μισὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔχεις, ἀλλὰ ὅσο θέλει ἐκεῖνος. Νὰ τοῦ πῆς: «Πόσα θέλεις; δυόμισι; τρία; πάρ᾿ τα». Νὰ δίνης τὰ  καλὰ  καὶ  νὰ  κρατᾶς  τὰ  σάπια.  Νὰ  δίνης  τὰ  περισσότερα  καὶ  νὰ  κρατᾶς  τὰ λιγώτερα. Νά, πὲς πὼς μᾶς φέρνει τώρα μιὰ ἀδελφὴ δέκα δαμάσκηνα. Ἂν ἐγὼ ἀπὸ λαιμαργία φάω τὰ ὀκτὼ καὶ σοῦ ἀφήσω τὰ δύο, θὰ σὲ ἀδικήσω. Ἂν πῶ: «ἀφοῦ εἴμαστε δύο, θὰ φάω τὰ πέντε καὶ θὰ σοῦ ἀφήσω τὰ ἄλλα πέντε», τότε ἔχω τὴν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη. Ἂν ὅμως δῶ ὅτι σοῦ ἀρέσουν τὰ δαμάσκηνα καὶ φάω μόνον ἕνα καὶ σοῦ πῶ: «κάνε ἀγάπη νὰ φᾶς ἐσὺ τὰ ὑπόλοιπα, γιατὶ ἐμένα δὲν μοῦ πολυαρέσουν, ἀλλὰ μὲ πειράζουν καὶ στὰ ἔντερα», τότε ἔχω τὴν θεία δικαιοσύνη.

Read More ->>

Ὁ ἐξαγνισμὸς τῆς καρδιᾶς

ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Μετάνοια πραγματικὴ εἶναι πρῶτα νὰ συναισθανθῆ ὁ ἄνθρωπος τὸ σφάλμα του, νὰ πονέση,

νὰ ζητήση συγχώρεση ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ μετὰ νὰ

ἐξομολογηθῆ. Ἔτσι θὰ ἔρθη ἡ θεία παρηγοριά.

Γι᾿ αὐτὸ πάντα συνιστῶ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση.

Μόνον ἐξομολόγηση ποτὲ δὲν συνιστῶ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Ἡ ἁμαρτία βασανίζει τὸν ἄνθρωπο

Ὁ ἐξαγνισμὸς τῆς καρδιᾶς

Γέροντα, ὁ Χριστὸς χωράει σὲ ὅλες τὶς καρδιές;

– Ὁ Χριστὸς χωράει, οἱ ἄνθρωποι δὲν Τὸν χωρᾶνε, γιατὶ δὲν προσπαθοῦν νὰ

διορθωθοῦν.  Γιὰ  νὰ  χωρέση  ὁ  Χριστὸς  μέσα  μας,  πρέπει  νὰ  καθαρίση  ἡ  καρδιά.

«Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός...»1.

– Γέροντα, γιατί τὰ ἄγρια ζῶα δὲν πειράζουν τοὺς Ἁγίους;

–   Ἀφοῦ   ἡμερεύουν   οἱ   ἄνθρωποι,   ἡμερεύουν   καὶ   τὰ   ἄγρια   ζῶα   καὶ ἀναγνωρίζουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀφεντικό τους. Στὸν Παράδεισο, πρὶν ἀπὸ τὴν πτώση, τὰ ἄγρια θηρία ἔγλειφαν τοὺς Πρωτοπλάστους μὲ εὐλάβεια, ἀλλὰ μετὰ τὴν πτώση πήγαιναν νὰ τοὺς ξεσκίσουν.

Read More ->>

Ἡ ἐπιμέλεια τῆς συνειδήσεως

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Ἡ ἐπιμέλεια τῆς συνειδήσεως

Νὰ μελετοῦμε τὴν συνείδησή μας

Ο Καλὸς Θεὸς ἔδωσε στοὺς Πρωτοπλάστους τὴν συνείδηση, τὸν πρῶτο θεῖο νόμο. Τὴν χάραξε βαθιὰ στὶς καρδιές τους καὶ ἀπὸ τότε ὁ κάθε ἄνθρωπος τὴν παίρνει κληρονομιὰ ἀπὸ τοὺς γονεῖς του καί, ὅταν δὲν ἐνεργῆ σωστά, αὐτὴ δουλεύει μέσα του, τὸν ἐλέγχει καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὴν μετάνοια. Πρέπει ὅμως ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνη σωστὴ πνευματικὴ  ἐργασία  καὶ  νὰ μελετάη  τὴν  συνείδησή  του, γιὰ νὰ μπορῆ  νὰ  ἀκούη πάντοτε τὴν φωνή της. Ἐὰν δὲν τὴν μελετάη, δὲν θὰ ὠφεληθῆ οὔτε ἀπὸ πνευματικὲς μελέτες οὔτε ἀπὸ συμβουλὲς ἁγίων Γερόντων, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ μπορέση νὰ τηρήση.

– Μπορεῖ, Γέροντα, ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴν πιάνη καθόλου τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ μὴ βλέπη ὅτι βαδίζει λανθασμένα;

– Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν παρακολουθῆ τὸν ἑαυτό του καὶ δὲν ξεσκονίζη τὴν συνείδησή του, ἡ συνείδησή του πιάνει σιγὰ-σιγὰ πουρὶ καὶ γίνεται ἀναίσθητος. Ἁμαρτάνει καὶ εἶναι σὰν νὰ μὴ συμβαίνη τίποτε.

Read More ->>

Ἡ παρακολούθηση καὶ ἡ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

 Ἡ παρακολούθηση καὶ ἡ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας

Ἡ μελέτη τοῦ ἑαυτοῦ μας

Στὸν στρατό, στὶς Διαβιβάσεις, εἴχαμε δίκτυο παρακολουθήσεως καὶ πίνακα ἀναγνωρίσεως. Παρακολουθούσαμε καὶ καταλαβαίναμε ποιός σταθμὸς ἦταν ξένος καὶ ποιός δικός μας, γιατὶ μερικὲς φορὲς ἔμπαιναν ἐνδιάμεσα καὶ ξένοι σταθμοί. Ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ παρακολουθῆ τοὺς λογισμούς του καὶ τὶς ἐνέργειές του, γιὰ νὰ βλέπη ἂν συμφωνοῦν μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ πιάνη τὰ σφάλματά του καὶ νὰ ἀγωνίζεται νὰ τὰ διορθώνη. Γιατί, ἂν ἀφήνη ἕνα σφάλμα του νὰ περνᾶ ἀπαρατήρητο ἤ, ὅταν τοῦ λέη ὁ ἄλλος κάποιο ἐλάττωμά του, δὲν κάθεται νὰ τὸ σκεφθῆ, δὲν μπορεῖ νὰ προκόψη πνευματικά. Ἡ μελέτη τοῦ ἑαυτοῦ μας εἶναι ἡ πιὸ ὠφέλιμη ἀπὸ ὅλες τὶς μελέτες. Μπορεῖ κανεὶς νὰ μελετάη πολλὰ βιβλία, ἀλλά, ἂν δὲν παρακολουθῆ τὸν ἑαυτό του, ὅλα ὅσα διαβάζει πᾶνε χαμένα. Ἐνῶ, ἂν παρακολουθῆ τὸν ἑαυτό του, καὶ λίγο νὰ μελετάη, πολὺ  ὠφελεῖται.  Τότε  ἡ  συμπεριφορά  του  γίνεται  λεπτὴ  σὲ  ὅλες  τὶς  ἐκδηλώσεις, ἀλλιῶς κάνει χονδρὰ σφάλματα καὶ δὲν τὸ καταλαβαίνει. Παρατηρῶ ἐκεῖ στὸ Καλύβι: Μὲ βλέπουν νὰ κουβαλῶ τὰ κούτσουρα1  πέρα ἀπὸ τὴν ἄλλη ἄκρη, γιὰ νὰ καθήσουν, καί, ὅταν σηκώνωνται νὰ φύγουν, δὲν σκέφτονται ποιός θὰ τὰ πάη στὴν θέση τους. Ἢ βλέπουν  ὅτι  φέρνω  ἕνα  κούτσουρο  καὶ  δὲν  ἔχει  ἄλλα,  γιὰ  νὰ  καθήσουν,  καὶ περιμένουν  νὰ τοὺς  τὰ κουβαλήσω ἐγώ.  Ἂν  σκέφτονταν  λίγο,  θὰ ἔλεγαν:  «καλά, εἴμαστε πέντε-ἕξι ἄνθρωποι· θὰ κουβαλήση μόνος του τόσα κούτσουρα ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά;», καὶ τὰκ-τὰκ θὰ πήγαιναν νὰ τὰ φέρουν.

Read More ->>

Ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητος συγκινεῖ τὸν Θεὸ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητος συγκινεῖ τὸν Θεὸ

Ἡ ἀναγνώριση τοῦ σφάλματός μας

Γέροντα, ὁ Ἀββᾶς Ἰσαὰκ λέει ὅτι πρέπει νὰ αἰσθάνεσαι στὴν προσευχὴ σὰν παιδί1.

– Ναί, ἀλλὰ νὰ νιώθης ὅτι εἶσαι ἕνα ἄτακτο παιδί.

Νὰ ἀναγνωρίζης ὅτι στενοχώρησες τὸν Πατέρα σου καὶ νὰ κλαῖς γι᾿ αὐτό.

Τότε θὰ νιώθης τὰ χάδια τὰ θεϊκά. Ὄχι νὰ λές: «Ἐπειδὴ εἶμαι παιδί, ὁ Θεὸς πρέπει νὰ μ᾿ ἀγαπάη καὶ νὰ μὲ συγχωρῆ, ἂς κάνω ἀταξίες».

– Γέροντα, ἀνησύχησα, ὅταν διάβασα στὸν Ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης ὅτι, γιὰ νὰ ἐπικαλεσθοῦμε «Πατέρα» τὸν Θεό, πρέπει νὰ ἔχουμε φθάσει στὴν ἀπάθεια2, ἀλλιῶς εἶναι «ὕβρις καὶ λοιδορία»3.

–  Εὐλογημένη,  μὴ στενοχωριέσαι.  Αὐτὸ  τὸ  ἔγραψε ὁ  Ἅγιος γιὰ ὅσους ζοῦν ρέμπελα καὶ ἁμαρτωλά. Ὅταν ὅμως ἁμαρτάνη κανείς, ἀλλὰ συναισθάνεται βαθιὰ τὴν ἐνοχή του, τότε μπορεῖ νὰ ὀνομάζη «Πατέρα» τὸν Θεό.

Read More ->>

Ἡ μετάνοια ἔχει μεγάλη δύναμη

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

 Ἡ μετάνοια ἔχει μεγάλη δύναμη

«Εἰς ἑαυτὸν ἐλθών...»1

Ο Θεὸς εἶναι πολὺ κοντά μας, ἀλλὰ καὶ πολὺ ψηλά. Γιὰ νὰ «κάμψη» κανεὶς τὸν Θεό, ὥστε νὰ κατεβῆ νὰ μείνη μαζί του, πρέπει νὰ ταπεινωθῆ καὶ νὰ μετανοήση. Τότε ὁ  πολυεύσπλαχνος  Θεός,  βλέποντας  τὴν  ταπείνωσή  του,  τὸν  ὑψώνει  ὣς  τοὺς Οὐρανοὺς καὶ τὸν ἀγαπάει πολύ. «Χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι»2, λέει τὸ Εὐαγγέλιο.

Ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο τὸν νοῦ, γιὰ νὰ ἀναλογίζεται τὸ σφάλμα του, νὰ μετανοῆ καὶ νὰ ζητάη συγχώρηση. Ὁ ἀμετανόητος ἄνθρωπος εἶναι σκληρὸ πράγμα. Εἶναι πολὺ ἀνόητος, ἐπειδὴ δὲν θέλει νὰ μετανοήση, γιὰ νὰ ἀπαλλαγῆ ἀπὸ τὴν μικρὴ κόλαση ποὺ ζῆ, ἡ ὁποία τὸν ὁδηγεῖ στὴν χειρότερη, τὴν αἰώνια. Ἔτσι στερεῖται καὶ τὶς ἐπίγειες παραδεισένιες χαρές, οἱ ὁποῖες συνεχίζουν στὸν Παράδεισο, κοντὰ στὸν Θεό, μὲ τὶς πολὺ μεγαλύτερες χαρές, τὶς αἰώνιες.

Ὅσο ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι ἐκτὸς ἑαυτοῦ. Βλέπεις,στὸ Εὐαγγέλιο γράφει ὅτι ὁ ἄσωτος υἱὸς «εἰς ἑαυτὸν ἐλθὼν εἶπε· πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου». Δηλαδή, ὅταν συνῆλθε, ὅταν  μετάνοιωσε, τότε εἶπε: «Θὰ ἐπιστρέψω στὸν πατέρα μου». Ὅσο ζοῦσε στὴν ἁμαρτία, ἦταν ἐκτὸς ἑαυτοῦ, δὲν ἦταν στὰ λογικά του, γιατὶ ἡ ἁμαρτία εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν λογική.

Read More ->>

Τὰ μάγια

ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

Οἱ μαῦρες δυνάμεις τοῦ σκότους εἶναι ἀδύνατες.

Οἱ ἄνθρωποι τὶς κάνουν δυνατὲς

μὲ τὴν ἀπομάκρυνσή τους ἀπὸ τὸν Θεό,

γιατὶ ἔτσι δίνουν δικαιώματα στὸν διάβολο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Τὰ μάγια

Επειδὴ πολλὲς φορὲς σᾶς μίλησα γιὰ τὸν Παράδεισο, γιὰ τοὺς Ἀγγέλους καὶ γιὰ τοὺς Ἁγίους, γιὰ νὰ βοηθηθῆτε, τώρα θὰ σᾶς πῶ καὶ λίγα γιὰ τὴν κόλαση καὶ γιὰ τοὺς δαίμονες, ὥστε νὰ γνωρίσετε μὲ ποιούς παλεύουμε, πάλι γιὰ νὰ βοηθηθῆτε.

Ἦρθε στὸ Καλύβι ἕνας νεαρὸς μάγος ἀπὸ τὸ Θιβὲτ καὶ μοῦ διηγήθηκε πολλὰ ἀπὸ τὴν ζωή του. Αὐτὸ τὸ παιδί, μόλις ἀπογαλακτίστηκε, τὸ ἀφιέρωσε ὁ πατέρας του, σὲ ἡλικία τριῶν χρόνων, σὲ μιὰ ὁμάδα τριάντα μάγων ἀνωτέρου βαθμοῦ στὸ Θιβέτ, γιὰ νὰ τὸ μυήσουν στὴν τέχνη τους. Ἔφθασε στὸν ἑνδέκατο βαθμὸ μαγείας· ὁ δωδέκατος εἶναι ὁ ἀνώτερος. Δεκαέξι χρόνων ἔφυγε ἀπὸ τὸ Θιβὲτ καὶ πῆγε στὴν Σουηδία, γιὰ νὰ δῆ τὸν πατέρα του. Ἐκεῖ συνάντησε τυχαίως ἕναν ὀρθόδοξο ἱερέα, πολὺ πιστό, καὶ τοῦ ζήτησε νὰ συζητήσουν.

Read More ->>

Γιὰ τοὺς δαιμονισμένους

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Γιὰ τοὺς δαιμονισμένους

 Γέροντα, στὸν δαιμονισμένο τῶν Γαδαρηνῶν1 πόσοι δαίμονες κατοικοῦσαν;

– «Δαιμόνια πολλά»2, γράφει τὸ Εὐαγγέλιο. Γι᾿ αὐτὸ εἶπε ὁ δαιμονισμένος ὅτι τὸ ὄνομά του ἦταν «λεγεών»3. Καὶ βλέπετε, ὅπως σὲ ἕναν δαιμονισμένο μπορεῖ νὰ κατοικοῦν ἕνα σωρὸ δαίμονες, ἔτσι καὶ στὴν καρδιὰ τοῦ πιστοῦ μπορεῖ νὰ χωρέσουν ὅλοι οἱ Ἅγιοι. Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς χωράει, πόσο μᾶλλον οἱ Ἅγιοι! Μεγάλα μυστήρια! Μιὰ φορά, ὅταν ἤμουν στὸ Καλύβι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, χτύπησε κάποιος τὸ καμπανάκι. Κοίταξα ἀπὸ  τὸ  παράθυρο,  καὶ  τί  νὰ δῶ!  Ἕναν  ἄνδρα ποὺ  τὸν  ἀκολουθοῦσε μιὰ ὁλόκληρη φάλαγγα δαιμόνων, ἕνα μαῦρο σμῆνος! Πρώτη φορὰ εἶδα νὰ ἐξουσιάζουν ἕναν ἄνθρωπο τόσοι δαίμονες. Αὐτὸς ἦταν μέντιουμ· εἶχε ἀνακατέψει εὐχὲς τῆς Ἐκκλησίας μὲ ἐπικλήσεις δαιμόνων, χριστιανικὰ βιβλία μὲ μαγικά, καὶ μετὰ τὸν ἐξουσίαζαν οἱ δαίμονες. Φοβερό! Πολὺ στενοχωρέθηκα.

Read More ->>

Ἡ φοβερὴ πλάνη

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Ἡ φοβερὴ πλάνη

 Ἄσκηση καὶ πλάνη

Γέροντα, φοβᾶμαι τὴν πλάνη.

– Καλὰ κάνεις. Ὅποιος φοβᾶται τὴν πλάνη, δὲν πλανιέται, γιατὶ προσέχει

καὶ λέει ὅλους τοὺς λογισμούς του· δὲν κρύβει τίποτε, κι ἔτσι βοηθιέται.

– Γέροντα, τί εἶναι ἡ προδιάθεση πλάνης;

– Προδιάθεση πλάνης εἶναι νὰ ἔχης τὴν ἰδέα ὅτι κάτι εἶσαι καὶ νὰ δείχνης στοὺς ἄλλους ὅτι κάτι κάνεις. Νὰ νομίζης ὅτι ἐσὺ ἔφθασες σὲ πνευματικὰ μέτρα, ἐπειδὴ κάνεις λ.χ. κάποια ἄσκηση, ἐνῶ οἱ ἄλλοι δὲν ἔχουν ἀκόμη συλλάβει τὸ νόημα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, καὶ νὰ φέρεσαι ὑπερήφανα. Τὸ νὰ ζορίζη κανεὶς τὸν ἑαυτό του ἐγωιστικὰ στὴν ἄσκηση, γιὰ νὰ φθάση στὰ μέτρα ἑνὸς Ἁγίου καὶ νὰ τὸν θαυμάζουν οἱ ἄλλοι, αὐτὸ εἶναι ἀρχὴ πλάνης. Ἄλλο βία καὶ ἄλλο ζόρισμα. Εἶχα πεῖ σὲ κάποιον:

«Πρόσεξε μὴν πλανηθῆς μὲ τὴν τακτικὴ ποὺ ἀκολουθεῖς· δὲν πᾶς καλά». «Ἐγὼ νὰ πλανηθῶ; μοῦ λέει. Ἐγὼ οὔτε κρέας τρώω». Οὔτε γιὰ ἐξομολόγηση πάει. Στὴν εἰκόνα λέει τὶς ἁμαρτίες του. «Ὀρθόδοξος εἶσαι ἐσὺ ἢ Προτεστάντης; τοῦ λέω. Ποῦ τὸ βρῆκες αὐτὸ γραμμένο;». «Γιατί, μοῦ λέει, ὁ Χριστὸς δὲν μὲ ἀκούει;». Ἄκου ἐκεῖ κουβέντα!

Read More ->>

«Πλανῶντες καὶ πλανώμενοι»

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

«Πλανῶντες καὶ πλανώμενοι»1

Γιὰ τὴν πλάνη τῶν Πεντηκοστιανῶν

 

έροντα, αὐτὰ ποὺ λένε ὅσοι προσχωροῦν στοὺς   Πεντηκοστιανούς, ὅτι δηλαδὴ βλέπουν ὁράματα, μιλοῦν γλῶσσες κ.λπ., εἶναι ἀπὸ φαντασία ἢ ἀπὸ δαιμονικὴ ἐνέργεια;

– Ἀπὸ δαιμονικὴ ἐνέργεια εἶναι. Γιατί, ὅταν πηγαίνουν στοὺς Πεντηκοστιανοὺς

καὶ ξαναβαπτίζωνται, περιφρονοῦν, ἀρνοῦνται τὸ Ἅγιο Βάπτισμα – «ὁμολογῶ ἓν Βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν», λέει τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως –, ὁπότε ξεβαπτίζονται, δέχονται δαιμονικὲς ἐπιδράσεις καὶ μιλοῦν βρρρ..., δῆθεν γλῶσσες. «Μιλάει, λένε, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τῆς Πεντηκοστῆς». Δὲν εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα· εἶναι ἕνα σωρὸ ἀκάθαρτα πνεύματα. Τί γλωσσολαλιές; Ἀσυναρτησίες εἶναι αὐτὰ ποὺ λένε· οὔτε οἱ ἴδιοι τὰ καταλαβαίνουν. Τὰ μαγνητοφωνοῦν κιόλας καὶ ὕστερα κάνουν στατιστικὲς καὶ βγάζουν συμπεράσματα: «Ἔχει τόσα «ἀλληλούια» στὴν τάδε γλῶσσα, τόσα στὴν τάδε...». Μὰ μέσα στὰ τόσα «βρρρ...» κάτι θὰ βρῆς ποὺ νὰ μοιάζη καὶ μὲ «ἀλληλούια» σὲ κάποια ἀπὸ τὶς γλῶσσες τοῦ κόσμου! Καὶ βλέπεις, ἐνῶ εἶναι κάτι δαιμονικό, αὐτὸν τὸν δαιμονισμὸ τὸν θεωροῦν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ λένε πὼς ζοῦν ὅ,τι ἔζησαν καὶ οἱ Ἀπόστολοι τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Εἶναι βλασφημίες αὐτὰ ποὺ πιστεύουν, γι᾿ αὐτὸ δαιμονίζονται.

Read More ->>

Ἡ ἀνάγκη πνευματικοῦ ὁδηγοῦ

ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ - Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Γιὰ νὰ νιώση κανεὶς ἀνάπαυση, πρέπει νὰ πετάξη τὰ μπάζα ἀπὸ μέσα του. Αὐτὸ θὰ γίνη

μὲ τὴν ἐξομολόγηση. Ἀνοίγοντας ὁ ἄνθρωπος

τὴν καρδιά του στὸν πνευματικὸ καὶ λέγοντας τὰ σφάλματά του, ταπεινώνεται, καὶ ἔτσι ἀνοίγει τὴν πύλη τοῦ Οὐρανοῦ, ἔρχεται πλούσια

ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἐλευθερώνεται.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Ἡ ἀνάγκη πνευματικοῦ ὁδηγοῦ

Μὲ τὴν ἐξομολόγηση ὁ ἄνθρωπος λυτρώνεται

Γέροντα, στὰ πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ οἱ   Χριστιανοὶ ἔκαναν δημόσια ἐξομολόγηση. Βοηθάει αὐτό;

– Ἄλλα τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἄλλα τώρα. Σήμερα αὐτὸ δὲν βοηθάει.

– Γιατί, Γέροντα; Τότε εἶχαν πιὸ πολὺ ζῆλο;

– Καὶ πιὸ πολὺ ζῆλο εἶχαν καὶ δὲν εἶχαν αὐτὰ ποὺ ἔχουν σήμερα οἱ ἄνθρωποι.

Τώρα, βλέπεις, τὰ ἀνδρόγυνα χωρίζουν στὰ καλὰ καθούμενα, δὲν εἶναι ὅπως παλιά.

Read More ->>

Γιὰ μιὰ σωστὴ ἐξομολόγηση

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Γιὰ μιὰ σωστὴ ἐξομολόγηση

Νὰ δένουμε τὸ τραῦμα μας

 

Γέροντα, ὅταν στὸν ἀγώνα μου ἔχω πτώσεις, πανικοβάλλομαι.

–   Μὴ   φοβᾶσαι.   Ἀγώνας   εἶναι   καὶ   θὰ   ἔχουμε   καὶ   τραύματα.   Μὲ   τὴν ἐξομολόγηση αὐτὰ θεραπεύονται. Βλέπεις, οἱ στρατιῶτες στὸν πόλεμο, ὅταν τραυματίζωνται ἐπάνω στὴν μάχη, τρέχουν ἀμέσως στὸν γιατρό, δένουν τὸ τραῦμα τους καὶ συνεχίζουν νὰ πολεμοῦν φιλότιμα. Ἐν τῷ μεταξὺ ἀποκτοῦν καὶ πεῖρα ἀπὸ τὸν τραυματισμὸ καὶ προφυλάγονται καλύτερα, ὥστε νὰ μὴν ξανατραυματισθοῦν. Ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ὅταν τραυματιζώμαστε πάνω στὸν ἀγώνα μας, δὲν πρέπει νὰ δειλιάζουμε, ἀλλὰ νὰ τρέχουμε στὸν γιατρὸ – στὸν πνευματικό –, νὰ τοῦ δείχνουμε τὸ τραῦμα μας, νὰ θεραπευώμαστε πνευματικά, καὶ πάλι νὰ συνεχίζουμε «τὸν καλὸν ἀγῶνα»1.  Κακὸ  εἶναι,  ὅταν  δὲν  ψάχνουμε  νὰ  βροῦμε  τοὺς  φοβεροὺς  ἐχθροὺς  τῆς ψυχῆς, τὰ πάθη, καὶ δὲν ἀγωνιζώμαστε, γιὰ νὰ τοὺς ἐξοντώσουμε.

– Γέροντα, μερικοὶ ἀπὸ φιλότιμο δὲν πᾶνε νὰ ἐξομολογηθοῦν. «Ἀφοῦ μπορεῖ

νὰ ξανακάνω τὸ ἴδιο σφάλμα, λένε, γιὰ ποιό λόγο νὰ πάω νὰ τὸ ἐξομολογηθῶ; γιὰ νὰ κοροϊδεύω τὸν παπᾶ;».

Read More ->>

Ὁ πνευματικὸς ἰατρὸς τῆς ψυχῆς

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Ὁ πνευματικὸς ἰατρὸς τῆς ψυχῆς

 Ἀνάγκη καλῶν πνευματικῶν

Οἱ ἄνθρωποι σήμερα εἶναι κουρασμένοι, ζαλισμένοι καὶ σκοτισμένοι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ  τὸν  ἐγωισμό.  Γι᾿  αὐτὸ  ὑπάρχει  ἀνάγκη, περισσότερο  ἀπὸ  κάθε ἄλλη ἐποχή, ἀπὸ καλοὺς καὶ ἔμπειρους πνευματικούς, ποὺ θὰ πλησιάζουν τοὺς ἀνθρώπους ἁπλὰ καὶ μὲ πραγματικὴ ἀγάπη καὶ θὰ τοὺς καθοδηγοῦν μὲ διάκριση, γιὰ νὰ εἰρηνεύουν. Χωρὶς καλοὺς πνευματικοὺς ἀδειάζουν οἱ ἐκκλησίες καὶ γεμίζουν τὰ ψυχιατρεῖα, οἱ φυλακὲς καὶ τὰ νοσοκομεῖα. Πρέπει νὰ συναισθανθοῦν οἱ ἄνθρωποι ὅτι ταλαιπωροῦνται, γιατὶ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐξομολογηθοῦν ταπεινὰ τὶς ἁμαρτίες τους.

Ἡ ἐργασία τοῦ πνευματικοῦ εἶναι ἐσωτερικὴ θεραπεία. Δὲν ὑπάρχει ἀνώτερος γιατρὸς ἀπὸ τὸν ἔμπειρο πνευματικό, ποὺ ἐμπνέει ἐμπιστοσύνη μὲ τὴν ἁγιότητά του, πετάει ἀπὸ τὰ εὐαίσθητα πλάσματα τοῦ Θεοῦ τοὺς λογισμοὺς ποὺ φέρνει τὸ ταγκαλάκι καὶ θεραπεύει ψυχὲς καὶ σώματα δίχως φάρμακα, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ.

Read More ->>