Αγρυπνία είς τόν Άγιον Ελισσαίον

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΕΛΙΣΣΑΙΟΝ

Ἡ βροχὴ ἔπιπτε ραγδαία, ἀτελεύτητος ἀπὸ τῆς 11ης νυχτερινῆς. Τὴν 1ην μετὰ τὸ μεσονύκτιον ἦτο πλέον σωστὸ μπουρίνι.

Ὁ σκοπὸς τῆς ἀνατολικῆς πλευρᾶς τῶν φυλακῶν τοῦ Παλαιοῦ Στρατῶνος, τρυπωμένος εἰς τὴν σκοπιάν του, ἑξαφνίστηκε, ὅταν ἤκουσε τὸν ἠχηρὸν βηματισμόν μου μέσα εἰς τὰ νερὰ καὶ τῂς λάσπαις καὶ ἐπρόβαλε τὴν κεφαλήν του, διερευνῶν ἐν τῷ ἠμίφωτι, ὅπερ ἐσκόρπιζεν ὁ μετεωριζόμενος ἀπὸ τῆς σιδηρᾶς κρεμάστρας του φανὸς τοῦ φωταερίου.

-Ὁ Ἅγιος Ἐλισσαῖος; τὸν ἠρώτησα.

-Ποιός;

-Ὁ Ἅγιος Ἐλισσαῖος, μιὰ μικρὴ ἐκκλησία… κἄπου ἐδῶ κοντά, δὲν τὴν ξέρεις;

-Ὄχι! ἐβρυχήθη καὶ ὑπεχώρησεν ὑπὸ τὴν σκοπιάν του.

Τότε ἔκαμψα δεξιᾷ εἰς τὴν τύχην καὶ μετὰ τινὰ βήματα διέκρινα ἐν ἀορίστῳ σχήματι τὸν ναΐσκον χωσμένον εἰς τὰ βάθη τοῦ κιγκλιδωτοῦ περιβόλου καὶ εἶδα τὸ φῶς του τὸ ἀνέσπερον νὰ σελαγίζῃ μελαγχολικὸν καὶ μυστηριῶδες ὑπὸ τὴν θυρίδα τῶν ἀδύτων τοῦ ἱεροῦ βωμοῦ…

……

Ὅταν εἰσῆλθα, ἐδέησε νὰ σπρώξω δι’ ὅλης τῆς δυνάμεως τοῦ σώματός μου καὶ τότε ἡ θύρα ἠρέμα ὑπήκουσε, τῆς ἀνθρωπομάζης, ἥτις ἐπλήρου τὸν ναΐσκον, ἁπαλώτατα καμφθείσης πρὸς τὰ ἔνδον, ὥστε εὑρεθῆ τόπος καὶ δι’ ἐμέ. Ἀλλὰ θόρυβος ἐγένετο πάραυτα, διότι παιδίον ἀνήσυχον καὶ αὐθαδέστατον παρηνόχλει τὰς πλησίον του ἰσταμένας γραίας καὶ μία τούτων τοῦ ἐπετέθη δι’ ὑβριστικῶν κραυγῶν. Ἦσαν δὲ γραῖαι πολλαὶ καὶ γυναῖκες ὡρίμου ἡλικίας καὶ νεανίδες τρυφερώταται καὶ μητέρες μετὰ τῶν θηλαζομένων νηπίων εἰς τὰς ἀγκάλας, τινὲς ἐξημμέναι ἐν τῇ ἀσφυκτικῇ θερμοκρασίᾳ τοῦ στενοῦ ἐκείνου χώρου, ἄλλαι νησταλέαι καὶ κατάκοποι, αἱ πλεῖσται πληκτικώτατα ἐστοιβαγμέναι ἐν τῷ διαμερίσματι τοῦ γυναικωνίτου, ὅστις ἐχωρίζετο ἀπὸ τοῦ ναοῦ διὰ λεπτοῦ διαφράγματος μὲ θύραν εἰς τὸ μέσον καὶ τετράγωνα παράθυρα ἑκατέρωθεν ὡς ἂν ἦτο πτωχικῆς οἰκίας δωμάτιον. Σκιαὶ ἐπλανῶντο ἐπὶ τὰ γυναικεῖα ταῦτα πλήθη, σκιαὶ ἐπιτείνουσαι τὴν μυστηριώδη γοητείαν τοῦ ταπεινοῦ τούτου οἴκου τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ φῶς τοῦ πρώτου πολυελαίου δὲν ἔφθανεν ἕως ἐκεῖ καὶ μόνον κυανοχρόου μεγάλης κανδήλας ἀπὸ τοῦ μέσου ἀνηρτημένης ἡ μελιχρὰ ἀνταύγεια καὶ τῶν ἄλλων κανδηλίων τὸ ὠχρὸν φῶς διασκέδαζον ἐπ΄ ὀλίγον τὰ πυκνὰ σκότη τοῦ γυναικωνίτου.

Read More ->>

Παλαιόν και Νέον Ημερολόγιον

Θεοδωρήτου Ιερομόναχουν Αγιορείτου

ΠΑΛΑΙΟΝ ΚΑΙ NEON

’Από τήν ημερολογιακή καινοτομία του 1924 στήν σημερινή συγκριτιστική αίρεση του Οίκουμενισμού

Έκδοσις β' βελτιωμένη

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ - ΑΘΗΝΑΙ 2000

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ     2

Ό άνθρωπος καί ό χρόνος       3

Ή καινοτόμος Ρώμη    5

Τά πρό της αλλαγής     6

Α 'Ή πατριαρχική Εγκύκλιος τού 1920           10

Β'  Τό «Πανορθόδοξον» Συνέδριον τοΰ 1923            11

Ή αλλαγή        12

Τά μετά τήν άλλαγήν   15

Ή πατριαρχεία του Άθηναγόρου         20

Ή Πατριαρχεία του Δημητρίου           22

Πατριαρχεία Βαρθολομαίου   25

Τά ψεύδη των νεοημερολογιτων        28

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΡΥΝΟ ΚΑΝΑΔΑ         29

Πρό συνοδικής άποφάσεως    31

Τό πρόβλημα τής κοινωνίας    33

Ή κατάκριτος ένότης...            35

Η ΑΓΩΝΙΑ ΕΝ ΤΩ ΚΗΠΩ ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ            37

’Αδύνατη ή σωτηρία των αιρετικών καί των κοινωνούντων μέ αυτούς         41

Τό παλαιοημερολογιτικόν       49

Νεοημερολογιτισμός ϊσον Οικουμενισμός    52

Τό μικρόν ποίμνιον     54

ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ      56

ΠΑΡΑΠΟΜΠΑΙ        60

ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ    62

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

'Όταν ομιλούμε γιά παλαιό ημερολόγιο δεν έννοοϋμε τίποτα άλλο, παρά ιήν κατά Θεόν άντίδρασιν του πιστού λαοϋ στήν ημερολογιακήν καινοτομία του 1924.

Ό τρόπος με τόν οποίον έγινε ή εισαγωγή του παπικού ημερολογίου, τό πότε έγινε καί οι διωγμοί πού ύπέστησαν oi άντιδράσαντες, άποδεικνύει περίτρανος τό άντορθόδοξον καί άντικανονικόν του έγχειρήματος.

Τό κείμενα πού ακολουθούν περιγράφουν με άντικειμενικότητα καί ιστορικήν άκρίβειαν δλα τό γεγονότα πού έδη μιούργησαν τήν ημερολογιακήν καινοτομίαν. Άποδεικνύεται έπίσης σαφώς δτι μητέρα τού νεοημερολογιτισμοϋ είναι ή σύγχρονος αϊρεσις του Οικουμενισμοϋ, στήν όποιαν δυστυχώς έχουν ύποκύψει αι περισσότεροι ’Ορθόδοξοι Έκκλησίαι.

Ετσι  ό αγαπητός άναγνώστης θά άντιληφθη οτι ό άγων τών ένισταμένων κατά της αιρέσεως του αιώνος μας παλαιοη - μερολογιτών δεν γίνεται γιά τίς 13 ήμερες, άλλα διά νά διατηρηθούν οι άγωνιζόμενοι μακράν τής αιρέσεως καί έντός τής ’Ορθοδοξίας.

Τό θλιβερόν είναι δτι τό Ιερατείον τού νέου ημερολογίου καίτοι γνωρίζει ότι «λύκοι βαρείς» μέ σχήμα Ιερατικόν λυμαίνονται τήν αλήθειαν της ’Ορθοδοξίας, εν τούτοις διά ποικίλους λόγους καί άμαρτωλάς προφάσεις παραμένει ύπό τάς ευλογίας τών λυκοποιμένων του! Οτι δέν ύπερβάλλομεν τό άποδεικνύει τό κατωτέρω κείμενον πού έγράφη στήν γνωστήν έφημερίδα «’Ορθόδοξος Τύπος», ηδη πρό εικοσαετίας περίπου.

Read More ->>