Ο ιερέας ώς Λειτουργός

Ο ιερέας ως λειτουργός


Είναι γνωστό ότι το κύριο έργο του ιερέα είναι το λειτουργικό και το κηρυκτικό. Αυτό εξάγεται αβίαστα μέσα από τις ευχές, κατά την χειροτονία εις πρεσβύτερον και κυρίως από την β΄ ευχή, που αναφέρει, ότι ορίζει τον ιερέα «κηρύσσειν το ευαγγέλιον της βασιλείας» του Θεού και «προσφέρειν δώρα και την ζωφοδεστάτην παράταξιν και την μανιώδη συμβολήν τούτοις τοις οφθαλμοίς ιδείν ηδυνήθεις ποτέ» , Ιωάννου Χρυσοστόμου, ό. π., Λόγος ΣΤ΄, ΄27-32, σσ300 89 Ιωάννου Χρυσοστόμου, ό. π., Λόγος Δ΄, 19-21, σσ216 θυσίας  πνευματικάς»90.  Ακόμα  και  όταν,  μετά  τη  χειροτονία, ο  τελών  την χειροτονία   αρχιερέας τοποθετεί μέσα στις παλάμες του νεοχειροτονηθέντος τον   καθαγιασμένο   Άγιο   Αμνό,   το   Άγιο   Σώμα   του   Χριστού,   ή   την
«παρακαταθήκην»,  την  οποία  του  εμπιστεύεται  και  τον  προτρέπει  να  τη φυλάξει «εως της παρουσίας του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού»91, του δίνει και του δείχνει το κατ’ εξοχήν έργο του, την κατ’ εξοχήν ιερουργία του. Και αυτή  είναι  η  τέλεση  της  Θείας  Λειτουργίας,  με  την  οποία  τρέφεται  και ποτίζεται πνευματικά ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας. Λέει για το θέμα ο Συμεών Θεσσαλονίκης: «τούτο δε φρίκης απάσης μεστόν ουκ άλλον, αλλά τον Ιησούν, τον ζώντα άρτον λαμβάνειν ιερουργείν και την ιερωσύνην αυτού και αυτόν ως παρακαταθήκην πιστεύεται» 92.

Read More ->>

Η ευθύνη του ιερέα έναντι του ποιμνίου του

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Η ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ
Η ευθύνη του ιερέα έναντι του ποιμνίου του

Για την ευθύνη του ιερέα, έναντι του ποιμνίου του, ως λειτουργού των μυστηρίων του Θεού, αναφερθήκαμε στα πιο πάνω κεφάλαια. Φαίνεται πολύ παραστατικά, ότι η ιεροσύνη είναι δωρεά του Θεού, που χορηγείται για την εν Χριστώ διαπαιδαγώγηση των χριστιανών. Ο ιερέας κατηχεί τον λόγο της αληθείας,   διδάσκει το ποίμνιό του, για να απαλλαγεί από τα πάθη και τις μεθοδείες  του  διαβόλου,    νοιάζεται  για  την  κατά  Θεόν  προκοπή  του,  με απώτερο σκοπό να το βοηθήσει να ζει ως μέλος της αληθινής ποίμνης του Χριστού. Ακόμα να το διδάξει να αποκτήσει την αγάπη προς το Θεό, τόση αγάπη, ώστε να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του γι’ Αυτόν. Το ως άνω θεραπευτικό έργο του ιερέα λειτουργεί και αποδίδει με τα μυστήρια και την ποικίλη ποιμαντική διακονία. Και όλο αυτό διασφαλίζεται με την αίσθηση της αγάπης του Θεού.Σε αυτή την ποιμαντική διακονία και ευθύνη του ιερέα θα επικεντρωθούμε στο παρόν κεφάλαιο. Γιατί ο ιερέας διαχειρίζεται και γίνεται επιστάτης   της   περιουσίας   του   Θεού.   Κατά   τον   Ιωάννη:   «΄Ετι   ουν αμφισβητήσεις ημίν του μη καλώς ηπατήσθαι, πάσι μέλλων επιστήσεσθαι του Θεού  τοις  υπάρχουσι  και  ταύτα  πράττων»120.  Και  η  ποιμαντική  του  ιερέα πρέπει να ποικίλλει, αφού οι ανάγκες του λαού του Θεού είναι ναι μεν πρωτίστως πνευματικές, αλλά ο άνθρωπος, επειδή συνιστά ψυχοσωματική ολότητα, η ποιμαντική καθοδηγεί, παρηγορεί, ενισχύει, φροντίζει, ελεεί τον πιστό ανάλογα με τις ανάγκες του.

Read More ->>

Η παιδαγωγική ποιμαντική του ιερέα

Η παιδαγωγική ποιμαντική του ιερέα


«Δια τούτο πολλής χρεία της μηχανής, ινα πεισθώσιν εκόντες εαυτούς υπέχειν ταις παρά του ιερέως θεραπείαις οι κάμνοντες, και ου τούτο μόνον, αλλ’ ινα και χάριν ειδώσι της ιατρείας αυτοίς»143. Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη τέχνη, ώστε να πεισθούν μόνοι τους οι ασθενείς να υποστούν την θεραπεία που επιβάλλουν οι ιερείς, και όχι μόνον αυτό, αλλά και να τους ανταποδίδουν ευγνωμοσύνη για τη θεραπεία. Ποια όμως είναι αυτή η τέχνη;Με αφορμή το παράδειγμα που αναλύει για τη στάση των πιστών έναντι του ιουδαϊκού νόμου, μας αφήνει μία οδό άριστη για την διαχείριση των πνευματικών αναγκών των πιστών, μέσα στην Εκκλησία. Και ποια είναι η παιδαγωγική ποιμαντική του ιερέα; Είναι η  μέση οδός της διακρίσεως. Μιας διακρίσεως που πρέπει να χαρακτηρίζει τον άνθρωπο του Θεού. Η αληθινή Εκκλησία του Θεού αποφεύγει τις ακρότητες. Κοιτάξετε τι ωραίο παράδειγμα αναφέρει για να δώσει αυτή την άριστη οδό. «Η εκκλησία του Θεού, όμως, αποφεύγουσα τας ακρότητας των δύο αυτών τάξεων βαδίζει την μέσην οδόν και ούτε δέχεται να υποκύψη εις τον ζυγόν του νόμου ούτε ανέχεται να τον διαβάλει, αλλά, παρ΄ όλον ότι η ισχύς του έληξε, τον επαινεί, διότι κάποτε εις τον καιρόν του ήταν χρήσιμος. Όταν λοιπόν πρέπει να αποδοθεί εις τον αγώνα πρέπει να γνωρίζει την συμμετρία αυτή»144.

Read More ->>

Τα αγαθά παρακολουθήματα της ένθεης ποιμαντικής διακονίας

Τα αγαθά παρακολουθήματα της ένθεης ποιμαντικής διακονίας

Γίνεται  χαρά  «εν  τω  ουρανώ  επί  ενί  αμαρτωλώ  μετανοούντι»156. Δεν είναι μόνο ότι ο αμαρτωλός σώζεται και γίνεται μακάριος, αλλά προκαλεί και τους αγγέλους, προκαλεί τα αγγελικά τάγματα να πανηγυρίζουν, να έχουν μεγάλη χαρά, να δίνουν μεγάλη επινίκια συναυλία ενώπιον του Θεού, διότι πληροφορήθηκαν την μετάνοια του αμαρτωλού ανθρώπου.
Η όλη ποιμαντική ζωή της Εκκλησίας και του ιερέα παίρνει το νόημά της από το σκοπό της πορείας  της ζωής του ανθρώπου. Σκοπό, που όρισε ο ίδιος  ο  Θεός  για  τον  άνθρωπο  από  την  στιγμή  της  δημιουργίας  του.«Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν»157. Αυτός είναι ο προορισμός του κάθε ανθρώπου, να ομοιάσει, να γίνει όμοιος με τον δημιουργό Θεό του. Να γίνει κατά Χάριν, ό,τι είναι ο Θεός κατά Φύσιν.  Και αυτός είναι και ο τελικός προορισμός της ένθεης ποιμαντικής διακονίας . Καταστήσαμε σαφές μέσα από τις αναφορές μας  στις ποιμαντικές προτροπές του Αγίου, ότι τελικός σκοπός μιας τέτοιας ποιμαντικής είναι η θεραπεία της ύπαρξης του ανθρώπου και η κατά χάριν θέωσή του μέσα από την κάθαρση, τον φωτισμό και τη θέωση.

Read More ->>

Συμπεράσματα

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι ο απλανής και αληθινός θεολόγος. Μιλά μέσα από την ένθεη πείρα του, μας διδάσκει για την ιεροσύνη, που αγάπησε και τίμησε ιδιαίτερα, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Γνώριζε και βίωνε το μέγεθος, την τιμή, αλλά και την ευθύνη του ιερέα, αφού η ιεροσύνη προέρχεται από τον ίδιο το  Χριστό. Η αγάπη του ιερέα προς τον Χριστό και την Εκκλησία πρέπει να είναι οδοδείκτης κάθε ιερέα. Και αυτή η αγάπη είναι που θα πρέπει να ωθεί κάποιον να λάβει αυτό το μέγα μυστήριο. Γι’ αυτό πρέπει να διαφυλάττει  την καθαρότητα της ψυχής και του βίου του, αφού ως λειτουργός των μυστηρίων του Θεού ασχολείται με ουράνια θέματα και βρίσκεται μεν στη γη, αλλά πολιτεύεται στον ουρανό. Βρίσκεται μέσα στα ενδότερα του καταπετάσματος, όπου  υπηρετούν Άγιοι Άγγελοι, χωρίς όμως να μπορούν να τελέσουν αυτά που τελεί.

Read More ->>

Ποιότητα ζωής, χωρίς ποιότητα ψυχής;

Σαράντος Καργάκος:

Ποιότητα ζωής, χωρίς ποιότητα ψυχής;

Ζούμε την εποχή της μεγάλης σύγχυσης. Παντού η ποσότητα εκτοπίζει την ποιότητα. Στον τομέα της τέχνης κυριαρχεί το «κιτς», στην αρχιτεκτονική η πολυκατοικία, στη δίαιτα η πολυφαγία, στις ανθρώπινες σχέσεις ηβαναυσότητα, στο συναίσθημα η ρηχότητα, στην πολιτική το σύνθημα, στον αθλητισμό το ρεκόρ επιδόσεων και αμοιβών, στην οικονομία ο ρυθμός παραγωγής και κατανάλωσης, στα βιβλία το εκάστοτε πολυδιαφημισμένο «μπεστ σέλερ», στην τηλεόραση η σαπουνόπερα ή κοινώς σήριαλ, στον κινηματογράφο το πορνό και η βία, στο θέατρο η βωμολοχία, στην επαφή μας με τη φύση ο εμπρησμός και η οικοπεδοφαγία. Είναι μια εποχή που ο άνθρωπος τρώει τον εαυτό του.
Μιλάμε για πρόοδο αλλά μάθαμε να την υπολογίζουμε μόνο από τα εξωτερικά στοιχεία, μόνο από τους επιβλητικούς αριθμούς παραγωγής και τους εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης. Όμως, ενώ την εξωτερική πρόοδο τη βλέπουμε, την υπολογίζουμε, τη βαθμολογούμε, αντίθετα την εσωτερική καθίζηση αδυνατούμε να τη μετρήσουμε. Ενώ ξέρουμε τι κερδίσαμε εξωτερικά, αγνοούμε το τι χάσαμε εσωτερικά. Είναι αδύνατο να βρεθούν δείκτες για την προσμέτρηση της ηθικής πτώσης του ανθρώπου.

Read More ->>

Πηγές Πατερικής Γραμματείας δια τήν Αποτείχισιν

Ποιά η κοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; (β΄ κορινθ. 6.14)
ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το ζήτημα  της αποτειχίσεως (δηλαδή της διακοπής του μνημοσύνου των αιρετικών επισκόπων) σε περίοδο αιρέσεως ήταν και είναι σημαντικό, ζωτικής σημασίας θα λέγαμε, διότι υπήρξε ανέκαθεν η ασφαλιστική δικλίδα που διαχώριζε τους καθαρούς στην πίστη (Ορθοδόξους) από τους καινοτόμους αιρετικούς, ακόμα και αν οι τελευταίοι είχαν την πολιτική εξουσία με το μέρος τους και κατείχαν την πλειάδα των επισκοπικών εδρών. Ήταν ανέκαθεν η πρώτη υγιής αντίδραση των Ορθοδόξων που αποσκοπούσε, σε βάθος χρόνου, στη σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου προς καταδίκη της αιρέσεως.
Ο  σκοπός    της  εργασίας  αυτής  δεν  είναι  απολογητικός  ή  επεξηγηματικός,  όσον αφορά την –ορθότητα- της αποτείχισης, ούτε σκοπό έχει να αποδείξει (το ούτως η άλλως αδιαμφισβήτητο γεγονός) ότι όλοι οι μεγάλοι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας είχαν προβεί στην διακοπή του μνημόσυνου των εκάστοτε αιρετικών επισκόπων ή πατριαρχών.

Read More ->>

Μέγας Αθανάσιος

4ος ΑΙΩΝΑΣ

Μέγας Αθανάσιος

Τοῖς   τὸν   μονήρη   βίον   ἀσκοῦσι ,   καὶ   ἐν   πίστει   Θεοῦ   ἱδρυμένοις, ἀγαπητοῖς  καὶ  ποθεινοτάτοις  ἀδελφοῖς  ἐν Κυρίῳ χαίρειν. Εὐχαριστῶ μὲν τῷ Κυρίῳ, τῷ δόντι ὑμῖν εἰς αὐτὸν πιστεῦσαι, ἵνα μετὰ τῶν ἁγίων καὶ ὑμεῖς ἔχητε τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον · ἐπειδὴ δέ εἰσί τινες οἱ τὰ Ἀρείου φρονοῦντες, περιερχόμενοι τὰ μοναστήρια, δι' οὐδὲν ἄλλο εἰ μὴ ἵνα, ὡς πρὸς  ὑμᾶς  ἐλθόντες  καὶ  ἀφ'  ἡμῶν  ὑποστρέφοντες,  τοὺς  ἀκεραίους ἐξαπατῶσι · τινὲς δέ εἰσιν οἱ διαβεβαιοῦντες μὲν τὰ Ἀρείου μὴ φρονεῖν, συγκαταβαίνοντες   δὲ,   καὶ   μετ'    αὐτῶν   εὐχόμενοι   ἐπὶ   τὸ   αὐτό  · ἀναγκαίως,  παρακελευόντων  τινῶν  εἰλικρινεστάτων  ἀδελφῶν,  πρὸς ὑμᾶς γράφειν ἐσπούδασα, ἵνα τὴν εὐσεβῆ πίστιν, ἣν ἡ τοῦ Θεοῦ χάρις ἐν ὑμῖν ἐργάζεται, ἀκεραίως καὶ ἀδόλως φυλάττοντες, οὐ μὴ πρόφασιν δῶτε σκανδάλου τοῖς ἀδελφοῖς.  Ὅταν γάρ τινες ὑμᾶς τοὺς ἐν Χριστῷ πιστοὺς  θεωρήσαντες  μετ'  αὐτῶν  συνερχομένους  καὶ κοινωνοῦντας, πάντως ὑπονοήσαντες ἀδιάφορον εἶναι τὸ τοιοῦτον, εἰς  τὸν  τῆς  ἀσεβείας  ἐμπεσοῦνται  βόρβορον .  Ἵν'  οὖν  μὴ  τοῦτο γένηται, θελήσατε, ἀγαπητοὶ , τοὺς μὲν φανερῶς φρον οῦντας τὰ τῆς ἀσεβείας ἀποστρέφεσθαι, τοὺς δὲ νομίζοντας τὰ Ἀρείου μὴ φρονεῖν,κοινωνοῦντας δὲ μετὰ τῶν ἀσεβῶν φυλάττεσθαι · καὶ μάλιστα ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους  ἀπὸ  τῆς  κοινωνίας  προσήκει φεύγειν.  Εἰ  δέ   τις   προσποιεῖται   μὲν   ὁμολογεῖν   ὀρθὴν   πίστ ιν, φαίνεται   δὲ    κοινωνῶν   ἐκείνοις,    τὸν    τοιοῦτον    προτρέψασθε ἀπέχεσθαι  τῆς  τοιαύτης  συνηθείας ·  καὶ  ἐὰν  μὲν  ἐπαγγέλληται, ἔχετε  τὸν  τοιοῦτον  ὡς ἀδελφόν ·  ἐὰν  δὲ  φιλονείκως ἐπιμένῃ, τὸν τοιοῦτον παραιτεῖσθε. Οὕτω γὰρ διατελοῦντες καθαρὰν τὴν πίστι διατηρήσετε· κἀκεῖνοι βλέποντες ὑμᾶς ὠφεληθήσονται, φοβηθέντες μὴ ἄρα ὡς ἀσεβεῖς καὶ τὰ ἐκείνων φρονοῦντες νομισθῶσιν  .

(TLG, Athanasius Theol., Epistula ad monachos (2035: 055); MPG 26.Volume 26, page 1185, line 41 – page 1188, line 30)

Read More ->>

Διάλογος Μόδεστου και Μ. Βασιλείου

Διάλογος Μόδεστου και Μ. Βασιλείου


{ Μόδεστος } Τί σοι, ὦ οὗτος, βούλεται, τοὔνομα προσειπών, οὔπω γὰρ ἐπίσκοπον ἠξίου καλεῖν, τὸ κατὰ τοσούτου   κράτους τολμᾶν, καὶ μόνον τῶν ἄλλων ἀπαυθαδιάζεσθαι ;
{ Βασίλειος } Τοῦ χάριν, ὁ γεννάδας φησί, καὶ τίς ἡ ἀπόνοια; Οὔπω γὰρ ἔχω γινώσκειν.

{ Μόδεστος } Ὅτι μὴ τὰ βασιλέως θρησκεύεις, τῶν ἄλλων ἁπάντων ὑποκλιθέντων καὶ ἡττημένων .
{ Βασίλειος } Οὐ γὰρ ταῦτα βασιλεὺς ὁ ἐμὸς βούλεται, οὐδὲ κτίσμα τι προσκυνεῖν ἀνέχομαι, Θεοῦ τε κτίσμα τυγχάνων καὶ θεὸς εἶναι κεκελευσμένος.
{ Μόδεστος } Ἡμεῖς δέ, τί σοι δοκοῦμεν; Ἦ οὐδέν, ταῦτα προστάττοντες; Τί δαί; Οὐ μέγα σοι τὸ μεθ' ἡμῶν τετάχθαι καὶ κοινωνοὺς ἔχειν ἡμᾶς;
{ Βασίλειος } Ὕπαρχοι μέν ὑμεῖς, καὶ τῶν ἐπιφανῶν, οὐκ ἀρνήσομαι, οὔπω δὲ Θεοῦ τιμιώτεροι. Καὶ τὸ κοινωνοὺς ἔχειν, μέγα μέν  · πῶς γὰρ οὔ; Πλάσμα Θεοῦ καὶ ὑμεῖς, ἀλλ' ὡσεί τινας ἄλλους τῶν  ὑφ' ἡμῖν τεταγμένων· οὐ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν, ἀλλὰ πίστει χαρακτηρίζεσθαι».

Read More ->>

Αγώνες των μοναχών κατά του Αναστασίου

6ος ΑΙΩΝΑΣ


Αγώνες των μοναχών κατά του Αναστασίου

 Όταν ο αυτοκράτορας Αναστάσιος εξαπάτησε τον ιερό Μακεδόνιο, και έλαβε από αυτόν «ὑπομνηστικόν»,διά του οποίου ωμολογούσε ότι αποδέχεται τις δύο πρώτες Οικουμενικές Συνόδους, ενώ αποσιωπούσε τις δύο επόμενες, οι κληρικοί και οι μοναχοί του σκανδαλίστηκαν  και  «ἀγανακτήσαντα  τα  περί  την Κωνσταντινούπολιν μοναστήρια ἀφίστανται τοῦ ἐπισκόπου Μακεδονίου». Όταν λοιπόν ο Μακεδόνιος πήγε να λειτουργήση στην περιώνυμη Μονή των Δαλματών, οι μοναχοί δεν δέχτηκαν να λειτουργήσουν μαζί του. Τότε αναγκάστηκε να απολογηθή επ’εκκλησίας,   ότι   αποδέχεται   την   Δ’   Οικουμενική   Σύνοδο   και αναθεματίζει   όσους   δεν   την   δέχονται.   Μόνο   έπειτα   από   την ομολογία του αυτή, οι μοναχοί καταδέχτηκαν να συλλειτουργήσουν μαζί του. (Νικ.   Καλλίστου   Εκκλησιαστική   ιστορία,P.G.147,   173Cκαι   Μ.   Γεδεών, Πατριαρχικοί πίνακες, σελ. 137)

Read More ->>

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης

9ος ΑΙΩΝΑΣ

Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης

Και   γε   ἡ   ἀλήθεια   οὕτως   ἔχει,   τοῦ   θείου   νόμου   ἐμφανῶς ἀπαγορεύοντος, οὐ διὰ τοῦ θείου Παύλου μόνον, ἀλλὰ καὶ δι’ ἄλλων θεολόγων Πατέρων, αὐτὸ τοῦτο διευκρινούντων καὶ ἀπολευκαινόντων  καὶ  συναποφαινομένων  τῆ  ἀποστολικῆ ἐγκελεύσει. Καὶ πῶς λοιπὸν ἀλόγως ἀδιαφορήσω καὶ μὴ μᾶλλον διασταλθῶ (=ξεχωρίσω) καὶ ὑπεξαγάγω (=απομακρύνω) ἑαυτόν ἀπὸ  τῶν  βλαπτόντων  τὴν  ἐλεεινήν  μου  ψυχήν;  καὶ  οἷος  ἂν κίνδυνος παρῆ, τοῦ τῶν Πατέρων κορυφαιοτάτου βοῶντος καὶ λέγοντος   ὅτι   ᾿Εάν   τι   παρ’   ἐντολήν   ἐστιν   ἢ   τὴν   ἐντολὴν παραβλάπτη, οὐδαμῶς ἀνέχεσθαι χρή· κἂν ζωῆς ἐπαγγελίαν ἔχη, κἂν θανάτου ἀπειλήν; ᾿Εῶ λέγειν ὅσαι παρυφίστανται καὶ ἄλλαι χρήσεις, μὴ ἐῶσαι ἡμᾶς ἐξυπάγεσθαι, κἂν τὸ σμικρότατον γοῦν ἔξω  τῆς ἐντολῆς ·  ἄλλως  τε  καὶ πάλιν  παραγγελίαν  ἔχοντες  τοῦ μεγάλου Βασιλείου, ὅτι δεῖ π άντα ἀπαραλείπτως φυλάττειν τὰ διὰ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν ᾿Αποστόλων ὑπὸ τοῦ Κυρίου παραδεδομένα. (῾Αγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, Βιβλίον Α’, ᾿Επιστολή Δ’, Πατερικαί ἐκδόσεις  ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμάς, σ. 32-35)

Read More ->>

Άγιος Αθανάσιος πατριάρχης Κων/λεως

13ος ΑΙΩΝΑΣ

Άγιος Αθανάσιος πατριάρχης Κων/λεως

Στην αρχή λοιπόν προσπαθεί (σ.σ. ο επίσκοπος του Γάνου όρους) με το καλό και τις κολακείες να τους καταπείσει και να τους αποσπάσει από την ευσέβεια και το ορθό δόγμα των Χριστιανών. Επειδή όμως οι  προσβολές του αποκρούσθηκαν από τους αλύγιστους και γενναίους υπερασπιστές  της  ευσεβείας  και  έχασε  κάθε  ελπίδα,  αποκαλύπτει τότε το σχέδιό του. Δοκιμάζει λοιπόν με τις απειλές να φοβερίσει τον λέοντα, απειλώντας τον με ψευδή φόβητρα.
Στην συνέχεια απαιτούσε από αυτούς να συμμετάσχουν μαζί τους τουλάχιστον στην προσευχή προ της τραπέζης και να φάγουν από το κοινό φαγητό. Όταν όμως ο μανιώδης εκείνος αρχιερεύς είδε, ότι ο Άγιος ήταν και σε αυτό ανένδοτος και παρουσίαζε στη συζήτηση τον (Ι’) αποστολικό κανόνα που λέγει ότι: «εάν κάποιος συμπροσευχηθεί με έναν ακοινώνητο έστω και μέσα σε σπίτι, να είναι και αυτός ακοινώνητος ». Τότε δεν μπόρεσε πλέον να αντέξει την απτόητη και θαρραλέα ευθύτητα του μεγάλου Πατρός.

Read More ->>

Ιωσήφ ο Βρυέννιος

15ος ΑΙΩΝΑΣ

Ιωσήφ ο Βρυέννιος

Ήταν  δυνατό  και  εξαιρετικά  εύκολο  να  συναινέσω  με  τους αρχιερείς της Κύπρου και να τους δεχθώ σε εκκλησιαστική κοινωνία (σ.σ. αυτό άλλωστε ήθελε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως) μέσα σε τρείς μόνο ώρες, αφού άλλωστε όλη η υπόθεσις είχε ανατεθεί σε μένα. Για τον σκοπό αυτό μάλιστα με παρακινούσαν και με πίεζαν με μύρια δώρα, απειλές, φόβητρα, υποψίες, υποσχέσεις, δόξα, κολακεία… Παρά ταύτα εγώ απετίναξα όλα εκείνα με μεγάλη ανδρεία –με την βοήθεια του Θεού φυσικά- και επέδειξα σε όλα γενναία αντίσταση χωρίς να ενδώσω ούτε στο ελάχιστο. Αντιθέτως, με όλη μου την ψυχή και την καρδιά  διάλεξα  την φτώχεια  και την  ακάθαρτη δυσφημία, μόνο και μόνο για να διατηρήσω καθαρή και αμώμητη την αγνή εν Χριστώ πίστη.
(Ιωσὴφ  Βρυεννίου,  Τα  ευρεθέντα  ἔργα,  Μελέτη  περί  της  των  Κυπρίων…,τόμος β’, σ. 29)

Read More ->>

Καλόμοιρος Αλέξανδρος

Καλόμοιρος Αλέξανδρος

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΛ. ΚΑΛΟΜΟΙΡΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ"

Θεσσαλονίκη, Πάσχα 1972

Κύριε Διευθυντά, Χριστός Ανέστη!

Εις την απάντησίν σας προς τον Μοναχόν Θεόκλητον Διονυσιάτην διαπράττετε κι εσείς το υπό πολλών διαπραττόμενων σφάλμα να διαχωρίσητε, ως δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, την αίρεσιν του Οικουμενισμού και την καινοτομίαν του νέου εορτολογίου.Διά τον μελετητήν της προσφάτου Ιστορίας ο διαχωρισμός αυτός είναι εντελώς τεχνητός και απαράδεκτος, η δε εμμονή των οψίμων κατά του Οικουμενισμού Νεοημερολογιτών αγωνιστών εις τον διαχωρισμόν αυτών, περά τα όσα έχουν γραφεί επί του θέματος, δίδει την εντύπωσιν εσκεμμένης παραποιήσεως της αληθείας και ελλείψεως καλής πίστεως.Διατί έγινε η αλλαγή του εορτολογίου το 1924; Ποίος   εμελέτησε   την   πρόσφατον   Εκκλησιαστικήν   Ιστορίαν   και   δεν γνωρίζει ότι η αλλαγή αυτή ήτο το πρώτον συγκεκριμένον βήμα του Οικουμενισμού εις τον Ελληνικόν χώρον; Οι Νεοημερολογίται, διά να παραπλανήσουν τον λαόν, είχον ισχυρισθή ότι προέβησαν εις μίαν διόρθωσιν διά λόγους αστρονομικής ακριβείας. Εάν τούτο ήτο αληθές θα είχεν εφαρμοσθεί εις την Ελλάδα ημερολόγιον αστρονομικώς τελειότερον του   πεπαλαιωμένου   ήδη ημερολογίου   του   Πάπα   Γρηγορίου.

Read More ->>

Διακήρυξη Κληρικών

21ος ΑΙΩΝΑΣ
Διακήρυξη Κληρικών

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες  με τους  ετεροδόξους,  αλλά  και  όσοι  κοινωνούμε  με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία…
(Μαρτυρία   ή   Αποστασία;   Σκέψεις   και   εκτιμήσεις   μετά   τη   Ραβέννα, Ορθόδοξος Τύπος, φ. 1466, 12.07.2002)

Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων προς την Ιεράν Κοινότηταν Αγίου Όρους
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ (2006)

Read More ->>

Κορναράκης Ιωάννης, Θεολόγος

Κορναράκης Ιωάννης, Θεολόγος

Γράφετε, σεβαστοί πατέρες (σ.σ. ομιλεί για το κείμενο Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού, συνταχθέν υπό του π. Θ. Ζήση και άλλων  επιφανών  πατέρων),  ότι  οι  οικουμενιστές  πατριάρχες  και λοιποί, αυτήν την παναίρεση του οικουμενισμού: «την διδάσκουν "γυμνή  τη  κεφαλή", την  εφαρμόζουν και  την  επιβάλλουν  στήν πράξη κοινωνούντες παντοιοτρόπως μέ τούς αιρετικούς, με συμπροσευχές, ανταλλαγές επισκέψεων και ποιμαντικές συνεργασίες»!
Με το κείµενο αυτό, περιγράφετε κατά λέξη τον ΙΕ΄ κανόνα της πρωτοδευτέρας, ο οποίος σας δίνει το δικαίωμα (σ.σ. την υποχρέωση σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες) να διακόψετε το μνημόσυνο των πατριαρχών, αρχιεπισκόπων και επισκόπων. Δεν το κάνετε όμως, και δεν θα το κάνετε ποτέ! Εν τούτοις, με την στάση σας αυτή, παραλογίζεσθε. Διότι αποφαίνεσθε ότι, οι οικουμενιστές «θέτουν εαυτούς εκτός της Εκκλησίας», εφ' όσον παραβαίνουν κανόνες της Εκκλησίας.  Αλλά,  άραγε,  είναι  εντός  της  Εκκλησίας  οι  ιερείς εκείνοι,  οι  οποίοι  καταγγέλλουν  ανωνύμως,  απλώς  με χαρτοπόλεμο  -ανιαρό  και  ανίερο-,  πατριάρχες,  αρχιεπισκόπους και επισκόπους; Επιπλέον, τους αναγνωρίζουν, τους κάνουν, κάποτε, και δώρα, και δημοσίως τούς χαρακτηρίζουν ορθοδόξους θεολόγους;

Read More ->>