«Καί παρά Σέ τί ηθέλησα επί τής γής;»

Ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Λατρείαν μας
Παν. Ν. Τρεμπέλας

«Καὶ παρὰ Σὲ τί ἠθέλησα ἐπὶ τῆς γῆς;»

Μὲ τὴν καρδίαν μας ὁλόκληρον. Μὲ ὅλας τὰς ἀνωτέρας καὶ πνευματικὰς τῆς ψυχῆς μας δυνάμεις. Μὲ πλήρη ἀφιέρωσιν καὶ ἀφοσίωσιν τοῦ ἐσωτερικοῦ μας. Μόνον οὕτω ἡ λατρεία μας θὰ εἶναι εὐπρόσδεκτος εἰς τὸν Θεόν.Θέλεις ν’ ἀντιληφθῇς μὲ ἀναλογίας καὶ διὰ παραδειγμάτων ἀπὸ τὰ συμβαίνοντα εἰς τὸν ἐπίγειόν μας βίον, τί σημαίνουν αἱ ἀνωτέρω γραμμαί, ἀδελφέ μου; Θυμήσου, τί γίνεται εἰς μίαν μητέρα στοργικήν, ποὺ ἐπαναβλέπει τὸ μονάκριβον παιδί της, τὸ ὁποῖον ὕστερα ἀπὸ χρόνια πολλὰ ξενιτευμένης ζωῆς ἐπανέρχεται εἰς τὴν ἀγκάλην της. Ὅλος ὁ νοῦς της καὶ ὁλόκληρος ἡ καρδία της εἶναι κολλημένα ἐπάνω του. Δὲν χορταίνει νὰ τὸ βλέπῃ. Δὲν σταματᾷ ἀπὸ τὸ νὰ τὸ περιποιῆται. Μὲ πολλὴν δυσκολίαν τὸ χωρίζεται δι’ ὀλίγας στιγμὰς ἀπὸ πλησίον της. Ἡ χαρά της εἶναι νὰ τοῦ ὁμιλῇ, νὰ τὸ ὑπηρετῇ, νὰ δημιουργῇ πάντα καὶ νέας ἀφορμάς, διὰ νὰ τοῦ δεικνύῃ τὴν ἀγάπην της καὶ νὰ τοῦ προσφέρῃ τὰς περιποιήσεις της.

Read More ->>

«Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον »

Ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Λατρείαν μας
Παν. Ν. Τρεμπέλας
«Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον»

Νὰ τοῦ δώσωμεν ὁλόκληρον τὴν καρδίαν μας. Νὰ τὸν ποθήσωμεν καὶ νὰ αἰσθανῶμεν δι’ αὐτὸν δίψαν ἀχόρταστον. Νὰ τὸν ἐνθυμούμεθα διαρκῶς καὶ νὰ μὴ ξεκολλᾷ ὁ νοῦς μας καὶ ἡ σκέψις μας ἀπὸ αὐτόν. Ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο ἀκόμη, οὐσιῶδες δὲ καὶ ἀπαραίτητον καὶ αὐτό. Νὰ προσπίπτωμεν συντετριμμένοι καὶ τεταπεινωμένοι ἐνώπιον αὐτοῦ.

Τί εἴμεθα ἡμεῖς καὶ τί εἶναι Ἐκείνος; Πολύ, πάρα πολὺ μικροὶ ἡμεῖς. Μεγάλος εἰς βαθμὸν ἄπειρον καὶ ἀνυπολόγιστον Ἐκεῖνος. Πλάστης καὶ δημιουργὸς Αὐτός. Πτωχὰ καὶ ἀδύνατα πλάσματά του ἡμεῖς. Ὄχι μόνον μᾶς ἕδωκεν Αὐτὸς τὴν ζωὴν καὶ τὴν ὕπαρξιν, ἀλλὰ καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ μᾶς συντηρῇ εἰς αὐτήν. «Ἐν αὐτῷ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν», λέγει ὁ θεῖος Παῦλος. Μπορεῖ ἕνα ψάρι νὰ ζήσῃ ἔξω ἀπὸ τὴν θάλασσαν; Εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος νὰ ζήσῃ χωρὶς ἀέρα καὶ χωρὶς ἀναπνοήν; Ἄλλο τόσον εἰμπορεῖ νὰ παραταθῇ ἡ ζωὴ καὶ ἡ ὕπαρξίς μας, ἂν σταματήσῃ ἔστω καὶ διὰ μίαν στιγμὴν ὁ Θεὸς νὰ φροντίζῃ καὶ νὰ προνοῇ δι’ ἡμᾶς. Ἡ Πρόνοιά του εἶναι ἡ ζωογόνος ἀτμόσφαιρα, μέσα εἰς τὴν ὁποίαν καὶ χάρις εἰς τὴν ὁποίαν «ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ὑπάρχομεν». Δὲν εἴμεθα, λοιπόν, ἁπλῶς καὶ μόνον μικροὶ ἀπέναντί του. Εἴμεθα καὶ δοῦλοι του· δοῦλοι δέ, τῶν ὁποίων ἡ ζωὴ ἐξαρτᾶται ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ Αὐτόν.

Read More ->>

«Ως αγαπητά τά σκηνώματα σου »

Ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Λατρείαν μας
Παν. Ν. Τρεμπέλας
 «Ὡς ἀγαπητὰ τὰ σκηνώματά σου»

Κάθε τόπος βέβαια εἶναι κατάλληλος διὰ νὰ δοξολογῶμεν καὶ λατρεύωμεν εἰς αὐτὸν τὸν Ὕψιστον Κύριον. «Ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον», λέγει ὁ Δαβίδ. Ὑπάρχει μέρος, τὸ ὁποῖον νὰ μὴ ὁρίζῃ ὁ Κύριος καὶ εἰς τὸ ὁποῖον νὰ μὴ ἐκτείνεται ἡ κυριαρχία του; Δὲν εἶναι παντοῦ καὶ εἰς ὅλα τὰ μέρη παρών; Ἀπὸ ὁποιονδήποτε, λοιπόν, μέρος καὶ ἂν τὸν ἐπικαλεσθῶμεν, μᾶς ἀκούει καὶ λαμβάνει γνῶσιν τῶν δεήσεων καὶ τῶν δοξολογιῶν μας. Καὶ εἰς τὸ δωμάτιόν σου ἐὰν εὑρίσκεσαι ἥσυχος καὶ μὲ συγκεντρωμένον τὸν νοῦν σου, καὶ εἰς τὸν τόπον τῆς ἐργασίας σου ἐὰν ξεκλέψῃς ὀλίγας στιγμὰς διὰ νὰ τὰς ἀφιερώσῃς εἰς τὸν Κύριον, καὶ εἰς τὴν φυλακὴν ἐὰν εἶσαι κλεισμένος, ὅπως ἦσαν ἄλλοτε εἰς στοὺς Φιλίππους ὁ Παῦλος καὶ ὁ Σίλας, καὶ εἰς τὸν δρόμον, ὅπου βαδίζεις, ἂν ἀνυψώσῃς ἔστω καὶ ἐπ’ ὀλίγον τὴν σκέψιν σου εἰς τὸν οὐρανόν, ἀλλὰ καὶ ὁπουδήποτε καὶ ἂν εἶσαι καὶ ἐπικαλεσθῇς τὸν Θεὸν μυστικὰ καὶ χωρὶς νὰ σὲ ἀκούῃ ἄλλος κανένας. Ἐκεῖνος σὲ ἀκούει καὶ δέχεται τοὺς ὕμνους σου καὶ δὲν ἀπορρίπτει τὴν λατρείαν σου.

Read More ->>

Εν ενί στόματι και μιά καρδία

Ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Λατρείαν μας
Παν. Ν. Τρεμπέλας

Ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ

Τὸ νὰ ταπεινωθῇ ὁ ἄνθρωπος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μάλιστα κατὰ τὰς ὥρας τῆς προσευχῆς καὶ τῆς λατρείας, παρουσιάζεται ἐκ πρώτης ὄψεως ἂν μὴ εὔκολον, τουλάχιστον ὅμως ὡς οὐχὶ καὶ πολὺ δύσκολον. Τί εἶμαι ἐγὼ ὁ σκώληξ ἐμπρὸς εἰς τὸν κυρίαρχον τοῦ παντὸς Θεόν; Τί εἰμπορεῖ νὰ προσφέρω ἐγώ, ὁ πτωχὸς καὶ ἐλεεινός, εἰς τὸν Κύριον ποὺ ἔχει τὰ πάντα ἰδικά του καὶ μὲ τὰ ἀνεξάντλητα πλούτη του πλουτίζει καὶ ἡμᾶς;

Δὲν φθάνει ἐν τούτοις τὸ φρόνημα αὐτὸ προκειμένου να διαπνέεται ἡ πρὸς τὸν Θεὸν λατρεία μας ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς συντριβῆς, ἡ ὁποία καὶ μόνη τὴν καθιστᾷ εὐάρεστον εἰς τὸν Κύριον. Πρέπει νὰ συνοδεύεται αὕτη καὶ ἀπὸ κάτι ἄλλο, τὸ ὁποῖον εἶναι δυσκολώτερον καὶ τὸ ὁποίον ἀποδεικνύει ἀληθινὴν καὶ εἰλικρινῆ τὴν ταπείνωσιν καὶ τὴν συντριβήν μας. Δηλαδὴ ὁ ἐγωϊσμός μας πρέπει νὰ συντρίβεται ὄχι μόνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον τῶν ὁμοίων μας. Καὶ μαζῆ μὲ ἐκείνους, τεταπεινωμένοι ἡμεῖς, τεταπεινωμένοι καὶ αὐτοί, νὰ συμπροσφέρωμεν ὅλοι ὡς συντετριμμένοι δοῦλοι τὴν ταπεινὴν λατρείαν μας εἰς τὸν Κύριον.

Read More ->>

«Πάσαν αποθώμεθα τήν μέριμναν »

Ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Λατρείαν μας
Παν. Ν. Τρεμπέλας
«Πᾶσαν ἀποθώμεθα μέριμναν»

Ὀλίγον ἐὰν προσέξωμεν εἰς τοὺς ὕμνους καὶ τὰς προσφωνήσεις καὶ τὰς προτροπάς, ποὺ μᾶς ἀπευθύνονται καὶ ψάλλονται κατὰ τὴν ὥραν τῆς λατρείας εἰς τοὺς ναούς μας, θὰ πεισθῶμεν, ὅτι ὅλα ὅσα ἔχομεν ἐκθέσει περὶ τοῦ πῶς ἐπιβάλλεται καὶ εἰς ἡμᾶς νὰ λατρεύωμεν τὸν Κύριον, ἐκφράζονται καὶ διακηρύττονται σαφῶς καὶ δι’ αὐτῶν. Πράγματι· τί μᾶς προτρέπουν καὶ ποῦ μᾶς καλοῦν νὰ προσηλώσωμεν τὴν σκέψιν μας καὶ τὴν διάνοιάν μας οἱ χοροὶ τῶν ψαλτῶν διὰ τοῦ χερουβικοῦ ὕμνου; «Πᾶσαν τὴν βιοτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν, ὡς τὸν βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι, ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν».

Ἐπρόσεξες ποτὲ καὶ ἐμελέτησες σοβαρῶς, ἀδελφέ μου, τί ἐκφράζει καὶ ποίαν ἔννοιαν ἐγκλείει ἡ προτροπὴ αὐτή; Ἆ! αὐτὸ τὸ «μέριμναν» τί μᾶς λέγει! Μέριμναν. Ἀπορρόφησιν δηλαδὴ ἀπὸ τὰ ὑλικά. Ἀπασχόλησιν ἐντατικὴν τῆς σκέψεως καὶ τοῦ νοῦ εἰς τὰ τῆς παρούσης προσκαίρου ζωῆς. Φροντίδα δι’ αὐτά, ποὺ συνοδεύεται καὶ ἀπὸ εἶδος τι ἀγωνίας. Εἰς τρόπον ὥστε, ὅταν εἰς κάποιαν στιγμὴν τῆς λατρείας συνέλθωμεν καὶ ἀπαλλαγῶμεν ἀπὸ τὴν μέριμναν ταύτην, διαποροῦμεν πότε καὶ πῶς, χωρὶς κὰν ἡμεῖς νὰ τὸ ἀντιληφθῶμεν, ἐπροχώρησεν ἡ λατρεία τόσον πολὺ καὶ ἀπηγγέλθησαν εὐχαὶ καὶ ἐψάλησαν ὕμνοι, τῶν ὁποίων ἡμεῖς δὲν ἐλάβομεν καμμίαν ἀπολύτως εἴδησιν.

Read More ->>

Αγαπήσωμεν αλλήλους

Ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Λατρείαν μας
Παν. Ν. Τρεμπέλας

 «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους»

Ὅλοι μαζῆ καὶ μὲ μίαν καρδίαν συντετριμμένην καλούμεθα μὲ ἕνα στόμα καὶ μὲ μίαν ψυχὴν νὰ προσφέρωμεν τὴν λατρείαν μας εἰς τὸν Θεόν. Εἰς αὐτὸ δὲ ἀκριβῶς προτρεπόμεθα καὶ διὰ τῶν ἐν τῇ Λειτουργίᾳ παρακελεύσεων τοῦ διακόνου: «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν» «πρόσχωμεν τὴν ἁγίαν ἀναφορὰν ἐν εἰρήνῃ προσφέρειν».

Τί κυρίως εἶναι ἐκεῖνο, ποὺ χωρίζει τοὺς ἀνθρώπους καὶ δημιουργεῖ μεταξύ των μίση καὶ ἐχθρότητας; Ὁ ἐγωϊσμός. Μοῦ μίλησες ἀπρεπῶς ἢ καὶ ὑβριστικῶς. Δηλαδή, προσέβαλες τὸ ἐγώ μου. Δὲν τὸ ἐτίμησες ὅπως εἶχα τὴν ἀξίωσιν. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι, ἐνῶ προτήτερα σὲ συνεπάθουν, τώρα μοῦ εἶσαι ἀνεπιθύμητος. Ἢ κατ’ ἄλλην περίπτωσιν ἔθιξες τὰ συμφέροντά μου. Κατεπάτησες κάποιαν λωρίδα εἰς τὸν ἀγρὸν ἢ τὴν ἄμπελόν μου. Προσεπάθησες μὲ ἀθέμιτον ἢ καὶ μὲ θεμιτὸν συναγωνισμὸν νὰ ἀποσπάσῃς κάποιον πελάτην μου. Ἢ εἰς τὴν μοιρασιὰν τῆς πατρικῆς μας κληρονομίας μὲ ἐξηπάτησες καὶ ἐπῆρες σὺ τὸ καλύτερον καὶ μεγαλύτερον μερίδιον. Καὶ ὡς συνέπεια εἰς ὅλα αὐτὰ ἐπηκολούθησεν, ὅτι ἀπὸ φίλοι ἢ ἀδελφοί, ποὺ ἤμεθα, κατελήξαμεν τώρα νὰ ἔλθωμεν κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον εἰς τὰ χέρια. Διατὶ δὲ αἱ συνέπειαι αὐταί; Διότι καὶ σὺ καὶ ἐγώ, ἀντὶ νὰ κυριαρχούμεθα ἀπὸ τὴν ἀγάπην, εἴμεθα δοῦλοι τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας…

Read More ->>

Μιμηταί και συνόμιλοι Αγγέλων

Ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Λατρείαν μας
Παν. Ν. Τρεμπέλας
Μιμηταὶ καὶ συνόμιλοι τών Ἀγγέλων

Ἐν τῇ λατρείᾳ μας γίνεται καὶ ἐν τῇ γῇ ἐπανάληψίς τις ὑπὸ τῶν φερόντων σάρκα ἀνθρώπων τῶν ἐν οὐρανοῖς τελουμένων ὑπὸ τῶν ἀσωμάτων Ἀγγέλων. Μὲ τὴν αὐτὴν τῶν Ἀγγέλων διάθεσιν καὶ τὸν αὐτὸν πόθον ἐκείνων καλοῦνται καὶ οἱ πιστοὶ νὰ ἁγιάζουν τὴν μολυνομένην ὑπὸ τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου γῆν, μιμούμενοι ἐν αὐτῇ καὶ πράττοντες ὅ,τι οἱ ἐν οὐρανοῖς Ἄγγελοι. Κατὰ τὴν ὥραν λοιπὸν τῆς λατρείας συνενοῦνται οἱ ἄνθρωποι μετὰ τῶν Ἀγγέλων καὶ ὁ οὐράνιος κόσμος συναναμιγνύεται μετὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος. Καὶ ἀκούεται ἀπὸ τὰ στόματα τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν ἀνθρώπων ὁ αὐτὸς τρισάγιος καὶ ἐπινίκιος ὕμνος, τὸν ὁποῖον ὁ προφήτης Ἡσαΐας εἰς ἐξαισίαν ὀπτασίαν του ἤκουσε νὰ ψάλλεται ὑπὸ τῶν ἐγγὺς τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ ἱπταμένων εὐλαβῶς Σεραφείμ. Κηρύττεται δὲ διὰ τοῦ ὕμνου αὐτοῦ ὁ Θεὸς Κύριος πάντων τῶν ἐν Οὐρανοῖς πνευμάτων, τὰ ὁποῖα εἶναι τὰ ὑπεροχώτερα καὶ ἰσχυρότερα πάντων ἐν γένει τῶν δημιουργημάτων.

Read More ->>

«Οι μυστικώς τα χερουβείμ εικονίζοντες»

Ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Λατρείαν μας
Παν. Ν. Τρεμπέλας
«Οἱ μυστικῶς τὰ Χερουβεὶμ εἰκονίζοντες»

Μὲ ἕν στόμα ὅλοι, ὅπως οἱ ἐν οὐρανοῖς Ἄγγελοι. Μὲ μίαν καρδίαν συντετριμμένην ὅλοι κατὰ μίμησιν τῆς βαθείας συστολῆς καὶ τῆς ἐμφόβου αἰδημοσύνης, μὲ τὴν ὁποίαν τὰ Σεραφεὶμ ὑμνοῦν ἀπαύστως τὸν Θεόν. Οὕτω πως καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν νὰ λατρεύωμεν τὸν Κύριον. Δὲν ἀκούεις τί ἄλλο εἰς τὸν χερουβικὸν ὕμνον ψάλλει ἡ Ἐκκλησία; Σεῖς οἱ πιστοί, ὅσοι συμμετέχετε εἰς τὴν ἐν τῷ ναῷ λατρείαν, κατὰ τρόπον μυστικὸν ποὺ γίνεται ἀντιληπτὸς ὄχι μὲ τὰς αἰσθήσεις τοῦ σώματος, ἀλλὰ μόνον μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως, εἰκονίζετε καὶ λαμβάνετε ἐδῶ εἰς τὴν γῆν τὴν θέσιν ποὺ ἔχουν εἰς τοὺς οὐρανοὺς τὰ Χερουβείμ.

«Οἱ τὰ χερουβεὶμ μυστικῶς εἰκονίζοντες καὶ τῇ ζωοποιῷ Τριάδι τὸν τρισάγιον ὕμνον προσᾴδοντες». Δηλαδὴ ὅ,τι γίνεται εἰς τὴν λατρείαν μας ἐδῶ εἰς τὴν γῆν, εἶναι μία εἰκὼν καὶ μία ἐπανάληψις ἀσθενής, σύμφωνα μὲ τὴν δύναμιν τῶν ἀδυνάτων ἀνθρώπων, αὐτῶν ποὺ γίνονται εἰς τοὺς οὐρανούς. Δὲν εἶναι βέβαια ἄσαρκοι καὶ ἀσώματοι οἱ ἄνθρωποι, ὅπως εἶναι οἱ Ἄγγελοι. Δὲν εἶναι ἀκούραστα καὶ ἀνύστακτα πνεύματα, ὅπως εἶναι τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ. Καὶ δι’ αὐτὸ εἶναι φυσικῶς ἀδύνατον εἰς τούτους νὰ ἀνυμνοῦν καὶ νὰ λατρεύουν τὸν Κύριον νύκτα καὶ ἡμέραν μὲ ἀκατάπαυστα στόματα καὶ μὲ ἀσιγήτους δοξολογίας. Πρέπει ὅμως νὰ ἀποκτήσουν βαθμηδὸν πόθον θεῖον ἀνάλογον πρὸς ἐκεῖνον ἀπὸ τὸν ὁποῖον φλέγονται τὰ ἅγια ἐκεῖνα πνεύματα. Ὀφείλουν καὶ οἱ ἄνθρωποι τὴν αὐτὴν νὰ ἔχουν διάθεσιν, ἀπὸ τὸν αὐτὸν νὰ συνέχωνται φόβον, πρὸς ἐκεῖνο τῶν Ἀγγέλων νὰ συμμορφοῦνται τὸ ὑπόδειγμα, τὴν αὐτὴν νὰ ἔχουν προσοχὴν καὶ ἀφοσίωσιν καὶ προσήλωσιν πρὸς τὸν Θεόν, τουλάχιστον κατὰ τὴν ὥραν τῆς λατρείας.

Read More ->>

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθείτου - Η τέχνη της σωτηρίας

«ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ- Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»

«Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»

 Ευλογημένα μου παιδιά,

Κινούμενος από αγάπη και ενδιαφέρον θα προσπαθήσω με την ελάχιστη δύναμι, που υπάρχει, να σας πω δυο λόγια πατρικής στοργής και αγάπης Εμείς οι ταλαίπωροι άνθρωποι- ων πρώτος ειμί εγώ- κρίνουμε εύκολα. Για έναν άνθρωπο, ή τον βλέπουμε αμαρτάνοντα ή ακούσαμε ότι αμάρτησε ή μας τον κατηγόρησαν άλλοι, αμέσως ασυζητητί , χωρίς έλεγχο, χωρίς βασανισμό, κατά πόσον είναι αυτό αλήθεια ή όχι, αμέσως καταφέρουμε τον λίθον του αναθέματος και τον χτυπάμε εφαρμόζοντας τον Μωσαϊκό νόμο.Έχουμε τόσες αμαρτίες επάνω μας, είμεθα τόσο φορτωμένοι, έχουμε τόσα προσωπικά σφάλματα κι όμως έχουμε κάνει τόσα λάθη στις κρίσεις μας. Παρ’ ότι έχουμε συλλάβει τον εαυτό μας να κάνει κρίσεις λανθασμένες, επιμένουμε∙ και με την παραμικρή αιτία και αφορμή, αμέσως ξεκινούν οι γλώσσες, τα τηλέφωνα κι αρχίζουν τα «κατηγορώ» και το «κουτσομπολιό». Έτσι ο διάβολοςανοίγει τα βιβλιάρια όλων μας κι αρχίζει να καταγράφη μέσα στο ποινικό μας ευθύνες. Γιατί να γίνεται αυτό, εφ’ ‘όσον ο Χριστός μας μας διδάσκει πολύ καθαρά να μη κρίνουμε;

Ο Απόστολος Παύλος, το στόμα του Χριστού μας λέει: «Συ δε τί κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και συ τί εξουθενείς τον αδελφόν σου; πάντες γαρ παραστησόμεθα τω βήματι του Χριστού… μηκέτι ουν αλλήλους κρίνωμεν» ( Ρωμ. 14, 10-13 ) . Και αν ακόμη βλέπουμε κάτι με τα μάτια μας, να αμφιβάλλουμε για την αλήθεια του πράγματος…

Read More ->>

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη
Βασιλική καταγωγή

Η Αγία Αικατερίνη είναι από τις πιό κοσμοαγάπητες Αγιες. Της κτίζουνε οι ανθρώποι μεγαλοπρεπείς Ναούς στο όνομα της. Οι ρήτορες της πλέξανε τα καλλίτερα εγκώμια. Οι υμνογράφοι της συνέθεσαν τους ωραιότερους ύμνους. Οι μεγαλύτεροι αγιογράφοι ασχολήθησαν με την μορφή της. Και οι ζωγράφοι κάνουν τις θαυμασιώτερες εικόνες γι' αυτήν.Γιατί όμως είναι τόσο δημοφιλής; Διότι υπήρξαν μεγάλα τα κατορθώματα της. Πράγματι, θαυμαστά και υπέροχα είναι τόσο η δράσις της, όσο και τα έργα της, όπως θα δούμε. Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Ελληνικώτατη και μεγάλη πόλη της Αιγύπτου, την Αλεξάνδρεια. Η οικογένεια της ήτανε από τις μεγαλύτερες και επισημότερες οικογένειες. Είχε καταγωγή βασιλική. Ήταν απόγονος των Πτολεμαίων, των βασιλέων της Αιγύπτου. Ο δε πατέρας της λεγόταν Κώνστας και είχε διορισθή από εκείνους, που διοικούσαν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τοπάρχης στην Κύπρο. Κατόπιν όμως μετετέθη στην Αλεξάνδρεια. Εις δε την Κύπρο έμεινε ένας αδελφός του. Όταν όμως πέθανε ο πατέρας της Αικατερίνης, αυτή ωδηγήθηκε στην Κύπρο, στον θείο της. Αλλά, όταν εκείνος έμαθε, οτι συμπαθούσε την Χριστιανική Θρησκεία, την έκλεισε στην φυλακή. Κατ' αρχάς μεν στην Σαλαμίνα και μετά στην Πάφο. Κατόπιν από εκεί την έστειλε πάλιν στην Αλεξάνδρεια.Σήμερα στην Κύπρο κοντά στο νεκροταφείο της αρχαίας πόλεως Σαλαμίνος, υπάρχη φυλακή που λέγεται " Φυλακή της Αγίας Αικατερίνης".

Read More ->>