15 ΟΜΙΛΙΑ Να΄ Είπε δε Ίακώβ προς Λάβαν· Άπόδος μοι τήν γυναΐκά μου

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

15 ΟΜΙΛΙΑ Να΄ Είπε δε Ίακώβ προς Λάβαν· Άπόδος μοι τήν γυναΐκά μου· πεπλήρωνται γαρ αι ήμέραι,όπως εισέλθω προς αύτήν.

α. Άπο τής άγάπης τοΰ Ίακώβ, ήν περί τήν 'Ραχήλ έπεδείξατο, εις τήν Παύλου άγάπην μεταστάντες χθες, καί το μέγεθος τοΰ περί τον Χριστόν πόθου αύτοΰ καταμαθόντες, καθάπερ ύπο ρύμης τινος σφοδροτέρας έξελκυσθέντες, ούκ ετι ισχύσαμεν έπί τήν άκολουθίαν έπανελθεΐν τοΰ λόγου. Διόπερ, ει δοκεΐ, σήμερον τοΐς έξής έπεξελθόντες, τα λειφθέντα άναπληρώσωμεν, ινα καί έκ τών σήμερον λεγομένων άρκοΰσαν ωφέλειαν καρπωσάμενοι, ούτως οικαδε έπανέλθωμεν. Επειδή γαρ έπληρώθη ο τών έπτα έτών άριθμος, Καί ήσαν, φησίν, ένώπιον Ίακώβ ώς ήμέραι ολίγαι ο τοσοΰτος χρόνος δια το άγαπαν αύτον αύτήν, είπε τω Λάβαν· Άπόδος μοι τήν γυναΐκά μου· πεπλήρωνται γαρ αι ήμέραι μου, όπως ειςέλθω προς αύτήν. Συνήγαγε δε Λάβαν πάντας τους ανδρας τοΰ τόπου, καί έποίησε τον γάμον. Καί έγένετο έσπέρα, καί λαβών Λάβαν Λείαν τήν θυγατέρα αύτοΰ, εισήγαγεν αύτήν προς Ίακώβ.

Read More ->>

16 ΟΜΙΛΙΑ ΝΖ΄.Έγένετο δε, ώς έτεκε Ραχήλ

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

16 ΟΜΙΛΙΑ ΝΖ΄.Έγένετο δε, ώς έτεκε  Ραχήλ τον Ιωσήφ, είπενό Ίακωβ τώ Λάβαν· Άπόστειλόν με, ίνα άπέλθω εις τον τόπον μου καί εις τήν γήν μου.

α. Τα λειπόμενα των χθες είρημένων άναγκαΐον άποδουναι σήμερον τή υμετέρα άγάπη, ινα και εκ των νυν λεγομένων καί τήν του Θεου κηδεμονίαν, ην περί τον Ιακώβ επεδείκνυτο, καί το του δικαίου φιλόθεον καταμαθόντες, ζηλώσωμεν του άνδρος τήν άρετήν. Ούδε γαρ άπλως ήμΐν τας Ιστορίας ταύτας άναγράπτους ή του Πνεύματος χάρις γενέσθαι παρεσκεύασεν, άλλ' ινα προς μίμησιν ήμας διεγείρη καί ζήλον των εναρέτων άνδρων. Όταν γαρ άκούσωμεν του μεν τήν υπομονήν, του δε τήν σωφροσύνην, έτέρου το περί τήν φιλοξενίαν έτοιμον, καί έκαστου τήν πολλήν άρετήν, και όπως τούτων έκαστος διέλαμψε και περιφανέστερος γέγονεν, είς ομοιον διεγειρόμεθα ζήλον. Φέρε ούν καί τα λειπόμενα τής κατα τον δίκαιον τουτον ιστορίας σήμερον επελθόντες, τέλος επιθωμεν τω λόγω. Έγένετο δε, φησιν, ώς έτεκε 'Ραχήλ τον Ιωσήφ, ειπεν Ιακώβ τω Λάβαν Άπόστειλόν με, ινα άπέλθω είς τον τόπον μου καί είς τήν γήν μου.

Read More ->>

17 ΟΜΙΛΙΑ ΝΗ΄.Καί άναβλέψας Ίακώβ είδε παρεμβολήν Θεοΰ

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

17 ΟΜΙΛΙΑ ΝΗ΄.Καί άναβλέψας Ίακώβ είδε παρεμβολήν Θεοΰ παρεμβεβληκυΐαν, καί συνήντησαν αύτώ οι άγγελοι τοΰ Θεοΰ. Είπε δε Ίακώβ, ήνίκα είδεν αύτούς· Παρεμβολή Θεοΰ αυτη· καί έκάλεσε το όνομα τοΰ τόπου έκείνου, Παρεμβολαί.

α. Οίδα ότι κεκμήκατε χθες, εις πολυ μήκος τοΰ λόγου προελθόντος ήμΐν· άλλά καί θαρσεΐτε· ο κόπος ύμών ούκ εστι κενός· έν Κυρίω γάρ έστι γινόμενος, δι' ον καί ο προς βραχυ πόνος μεγάλων μισθών πρόξενος γίνεται. Ει γάρ καί το σώμα κέκμηκεν, άλλ' ή ψυχή πλέον έρρώννυτο. Διο καί αύτος ορών ύμών άκμάζοντα τον πόθον, καί τήν έπιθυμίαν διεγηγερμένην, βουλόμενος συστεΐλαι τήν διδασκαλίαν, ούκ ήβουλήθην προ τοΰ τέλους εις σιγήν καταλΰσαι τον λόγον, ειδώς ώς ταύτη μάλλον ύμΐν χαριοΰμαι. Το γάρ πλήθος τών ειρημένων μάλιστα έδείκνυ τής ύμετέρας φιληκοϊας τήν πολλήν σπουδήν καί τον άκόρεστον πόθον· διά τοΰτο καί αύτος μετά πλείονος προθυμίας τής προς ύμάς άπτομαι διδασκαλίας, ορών ύμών καθ' έκάστην ήμέραν τήν όρεξιν έπιτεινομένην.

Read More ->>

18 ΟΜΙΛΙΑ ΝΘ΄.Καί ήλθεν Ίακώβ είς Σαλήμ πόλιν Σηκίμων

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

18 ΟΜΙΛΙΑ ΝΘ΄.Καί ήλθεν Ίακώβ είς Σαλήμ πόλιν Σηκίμων,καί έκτήσατο τήν μερίδα τοΰ άγροΰ παρά Έμώρ τοΰ πατρος Συχέμ έκατόν άμνών, καί έστησεν έκεΐ θυσιαστήριον, καί έπεκαλέσατο τον Θεον τοΰ Ίσραήλ.

α. Είδετε χθες καί τοΰ κοινοΰ των άπάντων Δεσπότου τήν ύπερβάλλουσαν φιλανθρωπίαν, καί των μαθητών τήν φιλοσοφίαν, καί των Ιουδαίων τήν άγνωμοσύνην.

Είδετε μεθ' όσης άνεξικακίας έπεστόμισεν αύτων τήν άναίσχυντον τόλμαν, τήν ύπερ των μαθητων άπολο γίαν ποιούμενος, καί δεικνυς ότι αύτοί οι τον νόμον έκδικεΐν έθέλοντες, άγνοοΰσι τοΰ νόμου το βούλημα, καί ότι τής άληθείας φανείσης ετι τή σκιά παρακαθήσθαι ήθελον. Είδετε πως άνωθεν καί έξ άρχής τάς παρατηρήσεις νομικάς άνελεΐν έσπούδαζε, διδάσκων αύτους ότι τοΰ ήλίου τής δικαιοσύνης φανέντος ούκ ετι δυνατον το λυχνιαιον ένεργειν φως· ή γαρ αύγή τοΰ φωτος τοΰ ήλιακοΰ προσβάλλουσα άποκρύπτει τούτου τήν χρείαν. Έμάθετε πως δυνατον άεί έορτάζειν, καί άπηλλάχθαι τής των καιρων παρατηρήσεως.

Read More ->>

19 ΟΜΙΛΙΑ Ξ΄.Και οικοδομήσας θυσιαστήριον έκάλεσε

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

19 ΟΜΙΛΙΑ Ξ΄.Και οικοδομήσας θυσιαστήριον έκάλεσε το ονομα τοΰ τόπου Βαιθήλ έκεΐ γαρ έπεφάνη αύτώ ο Θεος έν τω άποδιδράσκειν αύτον άπο προσώπου Ήσαΰ τοΰ άδελφοΰ αύτοΰ.

α. Φέρε και σήμερον, ει βούλεσθε, τήν άκολουθίαν τών πρώην ήμΐν ειρημένων άναλαβόντες, ουτω πάλιν έκ τών έξής τήν διδασκαλίαν προς ύμας ποιησώμεθα.

Έτι γαρ ήμας ή κατα τον Ίακώβ ιστορία και σήμερον ικανή παιδεΰσαι τήν πολλήν περι αύτον τοΰ Θεοΰ πρόνοιαν, και όπως ταΐς οικείαις αύτον ύποσχέσεσι πάλιν έπέρρωσεν άμειβόμενος αύτοΰ τήν εύγνωμοσύνην. Επειδή γαρ έν τοΐς προλαβοΰσι διηγήσατο ήμΐν, όπως κατα το τοΰ Θεοΰ πρόσταγμα καταλιπών τήν Σήκιμα δια τα ύπο τών παίδων αύτοΰ γεγενημένα, εις τήν Λούζαν ήπείγετο Και οικοδομήσας, φησι, θυσιαστήριον, έκάλεσε το ονομα τοΰ τόπου Βαιθήλ· έκεΐ γαρ έπεφάνη αύτώ ο Θεος έν τώ άποδιδράσκειν αύτον άπο προσώπου Ήσαΰ τοΰ άδελφοΰ αύτοΰ. Και τοΰτο προστάξας τώ δικαίω, και άπαλλάξας αύτον τοΰ φόβου, ού κατείχετο δια τήν τών Σηκιμιτών άναίρεσιν, τοΐς τας πόλεις έκείνας οικοΰσιν έπέβαλε, φησι, φόβον, ώστε μή καταδιώξαι οπίσω αύτοΰ. Όρα τοΰ Θεοΰ τήν πρόνοιαν, και όση κέχρηται κηδεμονία περι τον Ίακώβ. Κατέσεισε, φησι, τώ φόβω τας ψυχας τών τας πόλεις έκείνας οικούντων, ώστε μή καταδιώξαι οπίσω αύτοΰ· έβούλοντο γαρ ίσως έπαμΰναι τοΐς Σηκιμίταις. Άλλ' έπειδή και παρα γνώμην τοΰ δικαίου γέγονε τα γεγενημένα, και οι περι τον Συμεών και τον Λευι τής άδελφής τήν σωφροσύνην έκδικοΰντες έκεΐνα ειργάσαντο, ού μόνον αύτον και τους αύτοΰ παιδας τής άγωνίας τοΰ φόβου άπαλλάττει, άλλα κάκείνοις δειλίαν ένθεις άπέστησε τής κατ' αύτών ορμής.

Read More ->>

20 ΟΜΙΛΙΑ ΞΑ΄.Αύται δε αί γενέσεις Ιακώβ·

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

20 ΟΜΙΛΙΑ ΞΑ΄.Αύται δε αί γενέσεις Ιακώβ· Ιωσήφ δεκαεπτά έτών ήν ποιμαίνων μετά τών άδελφών αύτού τά πρόβατα.

α. Πάλιν έπί τήν συνήθη τράπεζαν ύμάς άγαγεΐν βούλομαι, καί τής άκολουθίας τών πρώην ήμΐν είρημένων λαβόμενος, έκ τών πρόσφατον άναγνωσθέντων τήν έστίασιν ύμΐν παραθεΐναι ταύτην τήν πνευματικήν. Ικανά γάρ τά σήμερον άναγνωσθέντα διδάξαι πάντας ήμάς, όση τής βασκανίας έστίν ή λύμη, καί όπως το ολέθριον τούτο πάθος το τού φθόνου καί μέχρι τής συγγενείας αύτής έκταθεν τήν οίκείαν ίσχύν έπεδείξατο. Άλλ' ίνα δόξη κατά άκολουθίαν ο λόγος προϊέναι, άναγκαΐον αύτής άψασθαι τής άρχής τού άναγνώσματος. Αύται δε, φησίν, αί γενέσεις Ιακώβ. Όρα τον θαυμαστον τούτον προφήτην, όπως έπαγγειλάμενος ήμΐν διηγεΐσθαι τού Ιακώβ τήν γενεαλογίαν, εύθέως έπί τήν ίστορίαν τού παιδος άνέδραμε· καί είπών, Αύται αί γενέσεις Ιακώβ, καί καταλιπών διηγεΐσθαι ήμΐν άκολούθως τούς τε έξ αύτού τεχθέντας, τούς τε έξ έκείνων πάλιν γεννωμένους (καθάπερ καί έπί τού Ήσαύ τούτο πεποίηκεν), έπί τον Ιωσήφ εύθέως εσπευσε, τον νέον, τον πάντων τών άδελφών, ως είπειν, έσχατον, καί φησιν·

Read More ->>

21 ΟΜΙΛΙΑ ΞΒ' .Καί είδεν Ιούδας θυγατέρα άνθρώπου Χαναναίου

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

20 ΟΜΙΛΙΑ ΞΒ' .Καί είδεν Ιούδας θυγατέρα άνθρώπου Χαναναίου,ή ονομα Σαύα, και ελαβεν αύτήν, και εισήλθε προς αύτήν, και συλλαβούσα έτεκεν υιον, και έκάλεσε το ονομα αυτού Ήρ.

 α. Ίκανώς ήμας πρώην ή κατά τον Ιωσήφ ιστορία έδίδαξε του φθόνου τήν λύμην, καί όπως το ολέθριον τουτο πάθος τήν τίκτουσαν αύτο ψυχήν πρότερον διαφθείρει. Καί είδετε όπως ύπο τούτου του πάθους συσχεθέντες οι άδελφοί του Ιωσήφ καί της συγγενείας έπελάθοντο, καί θηρίων άγρίων ώμότητα προς τον ούδέν ήδικηκότα έπεδείξαντο, τήν μεν έαυτών κακίαν εκδηλον πεποιηκότες, τον δέ άδελφον ούδέν τοσουτον καταβλάψαντες, όσον έαυτους αισχύνη περιέβαλλον.

Ει γάρ καί βαρβάροις αύτον πεπράκασι, κάκεΐνοι πάλιν άπέδοντο τω του Φαραώ άρχιμαγείρω, άλλ' όμως έπειδή είχε τήν άνωθεν αύτω ροπήν έν απασιν έπαρκουσαν, πάντα κουφα καί ραδια αύτω έφαίνετο.

Καί έβουλόμην μέν καί σήμερον της αύτης ιστορίας αψασθαι, καί έντευθεν ύμΐν ύφαναι τήν διδασκαλίαν·άλλ' έν μέσω έτέρα τις διήγησις παρέγκειται, ήν ούκ αξιον παραδραμεΐν, άλλά καί αύτήν, ως οΐόν τε, διερευνησαμένους, τότε πάλιν έπί τήν κατά τον Ιωσήφ ύπόθεσιν έλθεΐν. Τί ούν έστιν ή έν μέσω κειμένη διήγησις; Ή κατά τον Ιούδαν. Ούτος γάρ θυγατέρα Χαναναίου λαβών γυναίκα τήν Σαύαν, καί έσχηκώς έξ αύτης τρεΐς παΐδας, ελαβε, φησί, τω πρωτοτόκω Ήρ τήν Θάμαρ γυναΐκα. Επειδή δέ πονηρος έφάνη έναντίον Κυρίου, άπέκτεινεν αύτον ο Θεός. Καί έπέτρεψε τω Αύνάν λαβόντι τήν του άδελφου γυναΐκα άναστησαι σπέρμα τω άδελφω. Τουτο γάρ ο νόμος έκέλευεν, άτέκνου άποθανόντος άδελφου τον άδελφον λαβόντα τήν γυναΐκα, άνισταν τω άδελφω σπέρμα.

Read More ->>

22 ΟΜΙΛΙΑ ΞΓ.Καί ούκ ήν γινώσκων ούδέν ο άρχιδεσμοφύλαξ διά Ίωσήφ.

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

 21 ΟΜΙΛΙΑ ΞΓ.Καί ούκ ήν γινώσκων ούδέν ο άρχιδεσμοφύλαξ διά Ίωσήφ.

α. Τα λείψανα τών χθες ήμιν ειρημένων βουλόμεθα σήμερον άποδουναι τη ύμετέρα άγάπη, καί της κατα τον Ίωσήφ πάλιν ιστορίας αψασθαι. ’Ίστε γαρ οτι χθες εις μηκος ήμιν έκταθέντος του λόγου ούκ ισχύσαμεν περαιτέρω προελθειν, άλλα μέχρις έκείνου τον λόγον έστήσαμεν, ήνίκα δια τήν της Αιγυπτίας συκοφαντίαν ύπο του άρχιμαγείρου εις το δεσμωτήριον ένεβλήθη. Διο σήμερον άναγκαιον διδάξαι τήν ύμετέραν άγάπην τα κατα το δεσμωτήριον αύτω συμβεβηκότα. Επειδή γαρ ένεβλήθη εις το οχύρωμα, καί παρεδόθη τω άρχιδεσμοφύλακι, κάκει τοσαύτη γέγονεν εις αύτον ή παρα του Θεου ροπή, ώς πάσαν τήν άρχήν του δεσμωτηρίου αύτον έμπιστευθήναι παρά του άρχιδεσμοφύλακος. Καί ούκ ήν γινώσκων, φησίν, ούδεν ο άρχιδεσμοφύλαξ διά Ιωσήφ. Είδες πως έν αύταΐς ταΐς θλίψεσι γενόμενος ούδεμίαν αίσθησιν έλάμβανε των λυπηρών, άλλ' ή εύμήχανος του Θεου σοφία πάντα μετέβαλλε τά λυπηρά. Καί καθάπερ τον μαργαρίτην καν έν βορβόρω τις καταχώσειε, το οίκεΐον κάλλος έπιδείκνυται· ουτω καί ή άρετή, οπου δ αν αύτήν έμβάλης, τήν οίκείαν δύναμιν έπιδείκνυται, καν έν δουλεία, καν έν δεσμωτηρίω, καν έν θλίψει, καν έν άνέσει. Έπεί ούν καί έν τω δεσμωτηρίω έμβληθείς είλε τον άρχιδεσμοφύλακα, καί πάντων τών αύτόθι τήν έξουσίαν έδέξατο παρ' αύτου, ίδωμεν ένταυθα οπως τής προσούσης αύτω χάριτος έκκαλύπτει τήν ίσχύν. Έγένετο γάρ, φησί, μετά τά ρήματα ταυτα. Ποΐα;

Read More ->>

23 ΟΜΙΛΙΑ ΞΔ΄. ’Εξηλθε δε Ίωσήφ άπο προσώπου Φαραώ

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

22 ΟΜΙΛΙΑ ΞΔ΄. ’Εξηλθε δε Ίωσήφ άπο προσώπου Φαραώ, και διήλθε πάσαν γήν Αιγύπτου· καί έποίησεν ή γη έν τοΐς έπτά έτεσι τής ευθηνίας δράγματα καί συνήγαγε σίτον ώς τήν άμμον τής θαλάσσης.

α. Βούλεσθε καί σήμερον τήν κατά τον Ίωσήφ ιστορίαν έπεξέλθωμεν, καί ’ίδωμεν πώς τήν άρχήν της Αιγύπτου πάσης δεξάμενος ο θαυμάσιος ούτος, διά της προσούσης αυτω συνέσεως άπαντας παρεμυθήσατο; Εξηλθε γάρ, φησίν, άπο προσώπου Φαραώ, καί διηλθε πασαν γην Αιγύπτου· καί έποίησεν ή γη έν τοις έπτά ετεσι της ευθηνίας δράγματα καί συνήγαγε σΐτον ώς τήν άμμον της θαλάσσης. Παραλαβών παρά του βασιλέως τήν έξουσίαν άπασαν, συνήγαγε, φησί, τά γεννήματα, καί έν ταΐς πόλεσιν άπετίθετο, προπαρασκευάζων ικανήν παραμυθίαν τη μελλούση γίνεσθαι ένδεία. Είδες οίας άμοιβάς της καρτερίας καί της ύπομονης καί της άλλης άρετης καί ένταυθα έδέξατο ο δίκαιος, άπο δεσμωτηρίου είς τά βασίλεια άνελθών; Εγένοντο δε αυτω, φησί, δύο υιοί, πρίν ή παραγενέσθαι τά ετη της ένδείας· καί έκάλεσε το ονομα του πρώτου, Μανασση· οτι έπιλαθέσθαι με, φησίν, έποίησεν ο Θεος πάντων τών πόνων μου, καί τών του πατρός μου. Σκόπει του άνδρος το φιλόθεον, όπως τη προσηγορία του παιδος έναποτίθεται τήν μνήμην άπάντων, ώστε διηνεκή αύτον ποιεΐσθαι τήν εύχαριστίαν, ινα και ο έξ αύτου γεννηθείς δια τής οικείας προσηγορίας ειδεναι εχη τους πειρασμούς και τήν υπομονήν, ήν έπιδειξάμενος ο δίκαιος εις τοσαυτην άνήλθε περιφάνειαν. Ότι έπιλαθεσθαι με έποίησε πάντων των πόνων μου, και των του πατρός μου.

Read More ->>

24. ΟΜΙΛΙΑ ΞΕ.Καί άνέβησαν φησίν έξ Αίγύπτου,

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

ΟΜΙΛΙΑ ΞΕ.Καί άνέβησαν, φησίν, έξ Αίγύπτου, και ήλθον εις τήν Χαναναίαν προς Ιακώβ τον πατέρα αύτών, καί άνήγγειλαν αύτώ, λέγοντες, οτι ο υιός σου Ιωσήφ ζή, και αύτος άρχει πάσης γής Αίγύπτου. Καί έξέστη Ιακώβ τη διανοία  ού γαρ έπίστευσεν αύτοΐς.

α. Είδετε έκ τών χθες ήμΐν είρημένων του Ιωσήφ τήν φιλοσοφίαν και τήν αφατον άνεξικακίαν ην περί τους εαυτου άδελφους έπεδείξατο, ού μονον ούδεμίαν μνήμην τών είς αύτον γεγενημένων ποιησάμενος, άλλα καί αύτοΐς μέλλουσιν έπανιέναι προς τον πατέρα, τουτο αύτο παραινέσας καί συμβουλήν είσαγαγών, ώστε μή άλλήλους αίτιασθαι υπερ τών είς αύτον αύτοις είργασμένων, άλλα πασαν οργήν άπελασαντας μετα ομονοίας τήν οδοιπορίαν ποιεΐσθαι. Άναγκαΐον δε λοιπον σήμερον τα εξης άποπληρώσαι, ινα ίδωμεν καί τήν τούτων έπανοδον τήν προς τον πατέρα, καί του Ιακώβ τήν είς Αίγυπτον κάθοδον καί οπως αύτον άναθηλαι πεποίηκε τα κατα τον Ιωσήφ γνωρισθέντα αύτω, καί σχεδον είπεΐν, νέον έκ γέροντος αύτον είργάσατο. Τίς γαρ αν δυνηθείη τω λόγω παραστησαι τήν ήδονήν, έν ή τότε γέγονε, πυθόμενος ζην τον Ιωσήφ, καί έν τοσαύτη περιφανεία τυγχάνειν; ’Ίστε γαρ μάλιστα, οτι τα άπροσδόκητα τών άγαθών πολλήν έπίτασιν της ήδονης ένεργάζεσθαι πέφυκεν. Όν γαρ ένόμιζε προ τοσούτων έτών κατάβρωμα τών θηρίων γεγενησθαι, καί μαθών πάλιν τήν άρχήν της Αίγύπτου πασαν κατέχειν αύτον, πώς ούκ αν υπο του μεγέθους της ήδονης έξέστη τη διανοία; Όπερ γαρ υπερβάλλουσα άθυμία έργάζεται, τουτο πολλάκις καί έπιτεταμένη χαρά. Καί εστιν ίδεΐν πολλούς καί δάκρυα προχέοντας άπο χαρας υπερβαλλούσης, ετέρους δε πολλάκις καί άποπλήκτους γινομένους, οταν α μηδε προσεδόκησαν ιδωσι γεγενημένα, καί ους τεθνηκέναι νενομίκασιν, έξαίφνης ζώντας θεάσωνται.

Read More ->>

25. ΟΜΙΛΙΑ Ξς΄ Ήγγισαν δε φησίν αΐ ήμέραι Ίσραήλ τοΰ άποθανεΐν

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

               

ΟΜΙΛΙΑ Ξς Ήγγισαν δε, φησίν, αΐ ήμέραι Ίσραήλ τοΰ άποθανεΐν, καί έκάλεσε τον υιον αύτού τον Ίωσήφ,καί είπεν αύτώ· Εί ευρηκα χάριν έναντίον σου, υπόθες τήν χειρά σου υπο τον μηρόν μου, καί ποιήσεις έπ' έμε έλεημοσύνην καί άληθειαν,τοΰ μη με θάψαι έν Αίγύπτω· άλλά κοιμηθήσομαι μετά τών πατέρων μου· καί άρεΐς με έξ Αίγύπτου, καί θάψεις με έν τω τάφω αύτών.Ό δε είπεν· Έγώ ποιησω κατά το ρημά σου.Είπε δέ· Όμοσόν μοι. Καί ωμοσεν αύτω. Και προσεκύνησεν Ίσραήλ έπί το ακρον της ράβδου αύτοΰ.

α. Φέρε καί σημερον το τέλος έπιθώμεν τη κατά τονΊακώβ διηγησει, καί ίδωμεν τίνα έστίν, α μέλλων καταλύειν τον βίον διατάττεται. Άλλά μηδείς προς τήν νΰν τών πραγμάτων κατάστασιν άφορών ταΰτα άπαιτείτω παρά τών τότε δικαίων, απερ νΰν τους πιστους φιλοσοφεΐν προσηκεν· άλλά προς τους καιρους καί τά πράγματα κρινέτω. Ταΰτα δε έπίτηδες έπροοιμιασάμην διά τά μέλλοντα υπο τοΰ πατριάρχου τω Ίωσήφ λέγεσθαι. Τίνα δέ έστιν, άκούσωμεν·

Ήγγισαν δε, φησίν, αΐ ήμέραι Ίσραήλ τοΰ άποθανεΐν, καί έκάλεσε τον υΙον αύτοΰ τον Ίωσήφ, καί είπεν αύτω· Εί ευρηκα χάριν έναντίον σου, υπόθες τήν χεΐρά σου υπο τον μηρόν μου, καί ποιησεις έπ' έμε έλεημοσύνην καί άληθειαν, τοΰ μη με θάψαι έν Αίγύπτω· άλλά κοιμηθησομαι μετά των πατέρων μου· και άρεΐς με έξ Αίγύπτου, και θάψεις με έν τω τάφω αύτών. Ό δε είπε·

Ποιήσω κατά το ρήμά σου. Είπε δέ· Όμοσόν μοι. Καί ωμοσεν αύτω. Καί προσεκύνησεν Ισραήλ έπΐ το ακρον τής ράβδου αύτού

Read More ->>

26.ΟΜΙΛΙΑ ΞΖ΄ ΕΙπε δε φησίν Ίσραήλ τω Ίωσήφ·

Ιωάννης Χρυσόστομος Ομιλίαι είς τήν Γένεσιν

Τόμος 54

ΟΜΙΛΙΑ ΞΖ. ΕΙπε δε, φησίν, Ίσραήλ τω Ίωσήφ· Ίδου έγώ άποθνήσκω, καί εσται ο Θεος μεθ' ύμών, καί άποστρέψει ύμας ο Θεος έκ τής γής ταύτης εις τήν γήν τών πατέρων ύμών. Έγώ δε δίδωμί σοι Σήκιμα έξαίρετον παρά τους άδελφούς σου, ήν ελαβον έν μαχαίρα μου καί τόξω.

α. Πρώην έπαγγειλάμενος τέλος έπιθεΐναι τή κατά τον Ίακώβ ύποθέσει, εις μήκος ήμΐν έκταθέντος τοΰ  λόγου, τήν ύπόσχεσιν πασαν εις πέρας άγαγειν ούκ ισχύσαμεν. Διο βούλομαι σήμερον τά πρώην ήμΐν έκεΐθεν άπολειφθέντα εις μέσον προθεΐναι, ινα ουτω καί νΰν, Θεοΰ διδόντος, το τέλος έπιθώμεν. Άναγκαΐον δε πρότερον ύπομνήσαι τήν ύμετέραν άγάπην, καί δεΐξαι μέχρι τίνος τότε τον λόγον στήσαντες, ουτω τήν διδασκαλίαν κατελύσαμεν. ’Ίστε δήπου καί μέμνησθε, ότι ήνίκα τους τοΰ Ίωσήφ παΐδας μέλλων ο δίκαιος εύλογεΐν, τον Έφραϊμ τοΰ Μανασσή προέθηκε, καί ταΰτα τοΰ πατρος δυσχεράναντος, προς ον καί ειπεν, Οιδα, τέκνον· καί ούτος εσται εις λαον, καί ούτος ύψωθήσεται· άλλ' ο άδελφος αύτοΰ ο νεώτερος μείζων αύτοΰ εσται, καί το σπέρμα αύτοΰ εσται εις πλήθος έθνών. Καί εύλόγησεν αύτους έν τή ήμέρα έκείνη, λέγων· Έν ύμΐν εύλογηθήσεται Ίσραήλ, λέγοντες· Ποιήσαι σε ο Θεος ώς Έφραϊμ καί Μανασσή· καί εθηκε τον Έφραϊμ εμπροσθεν τοΰ Μανασσή. Μέχρι τούτου γενόμενοι, ώστε μή τω πλήθει καταχώσαι ύμών τήν μνήμην, έπαυσάμεθα τής διδασκαλίας· άλλ' ει δοκεΐ, σήμερον ’ίδωμεν τά έξής. Είπε γάρ, φησίν, Ίσραήλ τω Ίωσήφ· Ίδου έγώ άποθνήσκω, καί εσται ο Θεος μεθ' ύμών, καί άποστρέψει ύμας ο Θεος έκ τής γής ταύτης εις τήν γήν τών πατέρων μου. Έγώ δε δίδωμί σοι Σήκιμα έξ  αίρετον ύπερ τους άδελφούς σου, ήν ελαβον έν μαχαίρα μου καί τόξω.

Read More ->>