Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέως

Ορθρίσωμεν Ορθρου βαθέως

Φώτης Κόντογλου

Το Αιβαλί η Πατρίδα μου

ΜΕ ΤΟ ΓΛΥΚΟΧΑΡΑΓΜΑ σηκώνεται ό παπάς καί μπαίνει στην έκκλησιά γιά νά λειτουργήσει. Σκύβει μπροστά στους ανθρώπους πού στέκουνται σταυροχεριασμένοι, γιά νά πάρει συχώρεση, καί κείνοι πάλε γέρνουνε τά κεφάλια τους.“Υστερα μπαίνει μέσα στ’ Άγιο Βήμα άπό τή μικρή τήν πόρτα καί προσκυνά τρεις φορές τήν “Αγια Τράπεζα καί τήν άνεσπάζεται, έπειτα παίρνει τό θυμιατό, τό βλογά καί θυμιάζει λέγοντας: «Ευλογητός ό Θεός ημών πάντοτε, νϋν καί άεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων!» Τότες ό αναγνώστης άρχίζει νά λέγει τόν Εξάψαλμο, καί στό μεταξύ ό παπάς ξεσκούφωτος λέγει μέ κατάνυξη μυστικά τις εύχές τού Όρθρου: «Εύχαριστοΰμεν σοι, Κύριε ό Θεός ημών, τφ έξαναστήσαντι ημάς έκ τών κοιτών ημών καί έμβάλλοντι εις τό στόμα ημών λόγον αινέσεως!» Στή μέση τοΰ Εξάψαλμου βγαίνει ήσυχα άπό τή μικρή πόρτα τού 'Ιεροΰ καί τελειώνει τήν ευχή μπροστά στήν εικόνα τοΰ Χριστού, ύστερα τήν άνασπάζεται καί στέκεται άκίνητος ίσαμε νά τελειώσει ό Εξάψαλμος. Τότες λέγει τά Ειρηνικά.Είναι σάν αρχαίος ιερέας, βουνίσιος άνθρωπος, μέ μαλλιά μακριά, ξεμπλεγμένα στις πλάτες του. Όλόλευκα φορεμένος,,δέεται μυστικά μπροστά στήν 'Αγια Τράπεζα, ενώ οί ψαλτάδες ψέλνουνε τόν ιαμβικόν Κανόνα.

Read More ->>

Ἄγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός Ἀρχιεπισκόπος Κριμαίας

Ἄγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός (Ἀρχιεπισκόπος Κριμαίας)


Τὴν πρώτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πανηγυρίζει τὸ θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς ὀρθῆς πίστεως, ἡ ὁποία καταπάτησε ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ στερεώθηκε γιὰ πάντα. Γι' αὐτὸ ἡ Κυριακὴ αὐτὴ καλεῖται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

Οἱ αἱρέσεις φάνηκαν ἤδη ἀπαρχῆς τοῦ χριστιανισμοῦ. Οἱ ἴδιοι οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ προειδοποιοῦσαν τοὺς συγχρόνους τους, καὶ μαζί τους καὶ ἐμᾶς, γιὰ τὸν κίνδυνο ἀπὸ τοὺς ψευδοδιδασκάλους. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος στὴ Β' Καθολικὴ ἐπιστολὴ γράφει τὸ ἑξῆς: “Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας, καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην ἀρνούμενοι, ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοὶ ἑξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι’ οὕς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται” (Β' Πέτ. 2, 1-2).

Ὁ Ἅγιος Παῦλος, ἐπιστρέφοντας στὴν Παλαιστίνη ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἔκανε στάση στὴν Ἔφεσο. Ἐκεῖ στοὺς χριστιανοὺς κατοίκους τῆς πόλεως ἔλεγε: “Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου, καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν” (Πράξ. 20, 29-30).

Read More ->>

Πένθος και κατάθλιψη

Καλησπέρα, θα συνεχίσουμε από τους λόγους του γέροντος Πορφυρίου, αναφέρεται εδώ σε κάποια ζητήματα πρακτικά, τα σχετίζει με την μετάνοια και την πνευματική ζωή. Συγκεκριμένα θα αναφερθούμε στην έλλειψη χαράς και στην κατάθλιψη που μπορεί να περνά ο κάθε άνθρωπος, μας αναφέρει ο γέροντας τους δικούς του λόγους για τις αιτίες που μπορεί να προκληθεί η κατάθλιψη στην ψυχή του ανθρώπου, και ο τρόπος αντιμετώπισής της.

1. Πένθος και κατάθλιψη

Λέει συγκεκριμένα, “συμβαίνει πολλές φορές σήμερα ο άνθρωπος, να αισθάνεται θλίψη, απελπισία, νωθρότητα, τεμπελιά,  ακηδία και όλα τα σατανικά.” Προσέξετε τι λέει αυτά όλα τα ονομάζει σατανικά, γιατί ακριβώς το πνεύμα το αντίθετο μας λέει ο ίδιος, αποφεύγει να το ονομάσει συγκεκριμένα, εκφράζεται με την απελπισία, με το αρνητικό πνεύμα, με το αρνητικό φρόνημα, με την αρνητική διάθεση.

Κι αυτό είναι ένα στοιχείο από το οποίο μπορούμε να διακρίνουμε, την πνευματική υγεία ή όχι.  Δηλαδή η ψυχή η οποία καταλαμβάνεται από αυτό το βίωμα, από αυτή την διάθεση, τότε είναι σε λάθος δρόμο. Και αυτό συνήθως το παρεξηγούμε, γιατί στην πνευματική ζωή οι Πατέρες μας  μας μιλούν για το πένθος.  Και εμείς μπερδεύουμε τις έννοιες, μας μιλούν για την ταπείνωση και πάλι μπερδεύουμε τις έννοιες.

Read More ->>

Από το «Περί δουλείας και ελευθερίας του ανθρώπου»

Ν. ΜΠΕΡΝΤΙΑΕΦ

Από το «Περί δουλείας και ελευθερίας του ανθρώπου»

Υπάρχε  μια πολύ αυστηρή διάκριση ανάμεσα στον Θεό και την ανθρώπινη ιδέα για το Θεό, ανάμεσα στον Θεό ως υπάρχοντα και τον Θεό ως αντικείμενο. Ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο βρίσκεται η ανθρώπινη συνείδηση, η εξωτερίκευση και η προβολή της περιορισμένης κατάστασης αυτής της συνείδησης, με μια λέξη η αντικειμενοποίηση. Ο αντικειμενοποιημένος Θεός αποτέλεσε για τον άνθρωπο το αντικείμενο ενός δουλικού θαυμασμού. Αλλά το παράδοξο συνίσταται στο γεγονός ότι ο αντικειμενοποιημένος Θεός είναι ένας Θεός αλλοτριωμένος από τον άνθρωπο και που τον κυριαρχεί, ένας Θεός που δημιουργήθηκε από τον περιορισμένο και πεπερασμένο άνθρωπο και ο οποίος αντανακλά ό,τι το περιορισμένο και πεπερασμένο έχει ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος γίνεται -ας πούμε- δούλος εκείνου που ο ίδιος αντικειμενοποίησε και εξωτερίκευσε.Σ’αυτό ο Feuerbach είχε ασφαλώς δίκιο, παρ’όλο που το πρόβλημα του Θεού δε βρίσκει εκεί τη λύση του. Ο άνθρωπος πλάθει τον Θεό «κατ' εικόνα και ομοίωσίν» του, αποδίδοντάς του όχι μόνο ό,τι έχει καλύτερο, αλλά και ό,τι έχει χειρότερο. Ο Θεός, όπως αποκαλύπτεται στην ανθρώπινη συνείδηση, έχει μια σφραγίδα ανθρωπομορφισμού και κοινωνιομορφισμού.

Read More ->>