Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Η τραγωδία τής πίστης
Οπως ένα εύγενές φυτό στη μέση τών ζιζανίων αγωνίζεται νά βγει στό φώς, έτσι καί μία ευγενική σκέψη αγωνίζεται γιά τήν έπιβίωσή της καί τήν άνόψωσή της έπάνω άπό τά ζιζάνια τών άγενών σκέψεων,τών χαμηλών καί τών βρόμικων.
Κτσι τελικά αγωνίζεται μέσα μας καί κάθε εόγενική κίνηση τής καρδιάς, άγωνίζεται έναντίων τών παθών, πού τείνουν μέ τό αίμα νά τή βυθίσουν καί νά τήν πνίξουν. Καί τί είναι πίστη, άγαπητά άδέλ-φια, παρά μιά εύγενική σκέψη, πού προκαλεί τίς ευγενικές κινήσεις τής καρδιάς;
Δέν ύπάρχει πιό εύγενική σκέψη άπύ τή σκέψη περί Θεού, ούτε μπορεί νά ύπάρχει πιο εύγενικό αίσθημα άπό έκείνο πού ένας άνθρωπος αίσθάνεται όταν σκέφτεται τόν Θεό. Όμως, όσο μία σκέψη είναι πιό λεπτή καί πιό ευγενική, τόσο είναι πιό δύσκολη ή μάχη της μέ άγαρμπες καί άγενεϊς σκέψεις. Τούτο έπιβεβαιώνεται καί στύν ύλικύ, σωματικό κόσμο. Ένα πιό τρυφερό καί πιό φροντισμένο σώμα πολύ περισσότερο δυσκολεύεται καί ύποφέρει κάτω άπύ άντίξοες συνθήκες ζωής άπ' ό,τι ένα σώμα άγαρμπο καί σκληραγωγημένο μέσα σέ τέτοιες συνθήκες. Ένα πιό τρυφερό λουλούδι νωρίτερα μαραζώνει στήν κουφύβραση καί νωρίτερα παγώνει στήν παγωνιά άπ' ότι ένα φυτό πιό σκληρό καί μέ πιό άνθεκτική ύφή.
Read More ->>