ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: Δεκεμβρίου 2016

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Η Ρώσική Εκκλησία της Διασποράς

0 σχόλια


Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ
Ὁμολογιακή καί Κανονική θεώρησις
Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ ἀπεστάλη ὡς ἐπιστολή σέ συνοδεία Ἁγιορειτῶν Ζηλωτῶν Πατέρων, προβληματιζομένων ἐπί τῆς συγχρόνου καταστάσεως τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, τόσο ἐντός, ὅσο καί ἐκτός Ρωσίας, τήν 15/28.7.2009.

Ὁσιώτατε Γέρων…μετά τῆς τιμίας συνοδείας σας, Εὐλογεῖτε.
Μετά τήν σημερινή τηλεφωνική ἐπικοινωνία μας, θά προσπαθήσω καί γραπτῶς νά ἀπαντήσω στό ἐρώτημά σας, ἄν καί κατά πόσον ἡ ὁμάδα τοῦ «Ἐπισκόπου Ἁγίου Φραγκίσκου» Ἀντωνίου εἶναι Ὀρθόδοξη ἤ μή.
Κατ’ ἀρχήν θά πρέπει νά ἀπαντηθεῖ τό ἐρώτημα, τι ἦταν ἀπ’ ἀρχῆς ἡ Ρωσική Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς (ΡΟΕΔ), ὥστε νά κατανοηθεῖ ἡ σημερινή κανονική κατάσταση τῶν διαφόρων ὁμάδων – «Συνόδων» πού προέκυψαν μετά τήν διάλυσή της, καθώς ἐπίσης καί τοῦ εὑρύτερου Φλωρινικοῦ χώρου, ὁ ὁποῖος ἔλκει τήν διαδοχή ἀπό αὐτήν.
Τά στοιχεῖα πού ὑπάρχουν ἀποδεικνύουν, ὅτι ἡ ΡΟΕΔ εἶναι ἕνα δημιούργημα πολιτικῆς σκοπιμότητος. Προέκυψε ἐπειδή ὁ ἱδρυτής της, φιλομοναρχικός Μητροπ. Κιέβου Ἀντώνιος (Κραποβίτσκυ, + 1936), ἀπέτυχε νά ἐκλεγεῖ Πατριάρχης Μόσχας τό 1917 (ἐνῶ εἶχε ἐξασφαλίσει τίς ψήφους τῶν περισσοτέρων μελῶν τῆς Πανρωσικῆς Συνόδου, διότι ἡ ἐκλογή ἔγινε μέ κλήρο) καί ὑποχρεώθηκε νά διαφύγει στή Δύση, ὅπου ὀργάνωσε τήν ΡΟΕΔ καί ἐργάσθηκε γιά τήν παλινόρθωση τῆς Δυναστείας τῶν Ρωμανώφ στή Ρωσία.

Read More ->>

Η ιστορική και θεολογική θεώρησης της αλλαγής του ημερολογίου

0 σχόλια

Η ιστορική και θεολογική θεώρησης της αλλαγής
του ημερολογίου .και των αποτελεσμάτων αυτής


Επειδή , τώρα τελευταία πολλοί  θεολογούντες  προσπαθώντας να δικαιολογήσουν  την μεγάλη πτώση της ελληνικής εκκλησίας στα νύχια του αντίχριστου οικουμενισμού , αναλίσκονται  σε ερμηνείες ιερών κανόνων ( με την δική τους λογική)  θέλοντας να δικαιολογήσουν την στάση –θέση τους ως προς την αντιμετώπιση του οικουμενισμού , προτείνοντας διάφορες ενέργειες , όπως αποτοίχιση , παύση μνημοσύνου οικουμενιστών επισκόπων , κ.α. πολλά , σύμφωνα με το μυαλό και την πίστη του κάθε θεολογούντως  αγωνιστή , κατηγορούν συλλήβδην τους λεγόμενους χλευαστικώς  παλαιοημερολογίτες , χωρίς να απαντούν όμως στο μεγάλο ερώτημα , 
ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ , η ελληνική εκκλησία εξέπεσε εκ του σώματος της Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ  και κατέστη σχισματική στην αρχή , και μετα από ολίγα χρόνια επισήμως και κυριολεκτικά ΑΙΡΕΤΙΚΗ , μαζί με όλα τα πατριαρχεία και τις αυτοκέφαλες εκκλησίες !! Βέβαια ο Θεάνθρωπος  Χριστός δεν ήταν δυνατόν να αφήσει την Στρατευομένη Εκκλησία του χωρίς ορθοδόξους ποιμένας , και φρόντισε ώστε σήμερα να υπάρχει ένα μικρό μεν , αλλά Ορθόδοξο πλήρωμα με γνήσια αποστολική διαδοχή , μυστήρια , και Ομολογία Πίστεως , όσο και να ξενίζει αυτό τους νεόκοπους <<αγωνιστές>> της ορθοδοξίας οι οποίοι δεν τολμούν να ομολογήσουν στον λαό  ότι είναι κληρικοί χωρίς έγκυρες χειροτονίες και μυστήρια λόγο του ότι έλαβαν την χειροτονία τους από μια φύση και θέση εκ πεσούσα αιρετική ιεραρχία , αναφέρονται ορισμένοι σε ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος από την εκκλησιαστική ιστορία , και προσπαθούν να εξηγήσουν πως έφτασε η αποστολική διαδοχή έως τις ημέρες μας , ενώ υπήρξαν στο παρελθόν μεγάλες αιρέσεις που παρέσυραν την πλειοψηφία της τότε ιεραρχίας , ξεχνούν όμως ότι πάντοτε και στις μεγαλύτερες αιρέσεις ο ΘΕΟΣ φρόντιζε να υπάρχει αυτό το μικρό ποίμνιο ΑΓΙΩΝ επισκόπων και λαϊκών οι οποίοι κρατούσαν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ , και όταν ο βόρβορος της αιρέσεως εξέλειπε , αυτοί οι λίγοι ορθόδοξοι μεταδίδαν – επικύρωναν την ιεροσύνη στους  πρώην αιρετικούς κληρικούς οι οποίοι επανέρχονταν  στην ορθοδοξία , το ίδιο μπορεί να γίνει και σήμερα εάν και εφόσον υπάρξουν κληρικοί οι οποίοι πραγματικά θα αποκηρύξουν την παναίρεση του οικουμενισμού και θα θελήσουν να επιστρέψουν στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ! εγκαταλείποντας μισθούς και προνόμια και γενόμενοι αληθινοί εργάτες του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού!
Read More ->>

Ὁ χρόνος καὶ ὁ κόσμος τῆς φθορᾶς

0 σχόλια

Ὁ χρόνος καὶ ὁ κόσμος τῆς φθορᾶς

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ


Ἡ πιὸ φοβερὴ καὶ ἡ πιὸ ἀνεξιχνίαστη δύναμη στὸν κόσμο εἶναι ὁ Χρόνος, ὁ Καιρός. Καλὰ-καλὰ τί εἶναι αὐτὴ ἡ δύναμη δὲν τὸ ξέρει κανένας, κι ὅσοι θελήσανε νὰ τὴν προσδιορίσουνε, μάταια πασκίσανε. Τὸ μυστήριο τοῦ Χρόνου ἀπόμεινε ἀκατανόητο, κι ἂς μᾶς φαίνεται τόσο φυσικὸς αὐτὸς ὁ Χρόνος. Τὸν ἴδιο τὸν Χρόνο δὲ μποροῦμε νὰ τὸν καταλάβουμε τί εἶναι, ἀλλὰ τὸν νοιώθουμε μοναχὰ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια ποὺ κάνει, ἀπὸ τὰ σημάδια ποὺ ἀφήνει πάνω στὴν πλάση. Ἡ μυστηριώδης πνοὴ του ὅλα τ’ ἀλλάζει. Δὲν ἀπομένει τίποτα σταθερό, ἀκόμα κι ὅσα φαίνονται σταθερὰ κι αἰώνια. Μία ἀδιάκοπη κίνηση στριφογυρίζει ὅλα τὰ πάντα, μέρα-νύχτα, κι αὐτὴ τὴν ἄπιαστη καὶ κρυφὴ κίνηση δὲ μπορεῖ νὰ τὴ σταματήσει καμμιὰ δύναμη. Τοῦτο τὸ πράγμα ποὺ τὸ λέμε Χρόνο, τὸ ἔχουμε συνηθίσει, εἴμαστε ἐξοικειωμένοι μαζί του, ἀλλιῶς θὰ μᾶς ἔπιανε τρόμος, ἂν εἴμαστε σὲ θέση νὰ νοιώσουμε καλὰ τί εἶναι καὶ τί κάνει. Ὅπως εἴπαμε, δουλεύει μέρα-νύχτα, αἰῶνες αἰώνων, ἀδιάκοπα, βουβά, κρυφά, κι ὅλα τ’ ἀλλάζει μὲ μία καταχθόνια δύναμη, ἄπιαστος, ἀόρατος, ἀνυπάκουος, τόσο, ποὺ νὰ τὸν ξεχνᾶ κανένας καὶ νὰ θαρρεῖ πὼς δὲν ὑπάρχει, αὐτὸς ποὺ εἶναι τὸ μόνο πράγμα ποὺ ὑπάρχει καὶ ποὺ δὲ μπορεῖ ἡ διάνοιά μας, μὲ κανέναν τρόπο, νὰ καταλάβει πὼς κάποτε δὲν θὰ ὑπάρχει, πὼς θὰ καταστραφεῖ, πὼς θὰ λείψει. Πῶς, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ «κάποτε» εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χρόνος; Πῶς μπορεῖ νὰ φανταστεῖ κανένας πῶς κάποτε θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ «κάποτε»;
Read More ->>

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Αλέξανδρος Μωραιτίδης

0 σχόλια


Αλέξανδρος Μωραιτίδης
Βιογραφικό 

Στο σημείωμά μας τούτο θα ασχοληθούμε με τον σχεδόν άγνωστο σε μας λογοτέχνη, τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη, τον ταπεινό συνοδοιπόρο του άλλου Αλέξανδρου, του Παπαδιαμάντη. Σίγουρα δεν υπήρξε δημιουργός πρώτου μεγέθους, είναι όμως απ' αυτούς τους πνευματικούς προγόνους μας που τίμησαν την εποχή τους αλλά δεν κατάφεραν να την ξεπεράσουν. Υπήρξε αδικημένος κι απ' την κριτική κι απ' το αναγνωστικό κοινό. Δεν διαβάστηκε και γύρω του αναπτύχτηκαν καταστάσεις «κριτικής αδικίας» συνυφασμένες με πνευματικούς μύθους και θρύλους και μ' αβασάνιστες αξιολογήσεις που έτυχε να επιβληθούν στις συνειδήσεις, όχι μόνο του κοινού αλλά και πολλών υπεύθυνων ανθρώπων των γραμμάτων. Και ξέρουμε πόσο δύσκολη επιχείρηση είναι η ανατροπή ή και η ανακατασκευή των μύθων αυτών. Αξίζει ευλαβικά να τον προσεγγίσουμε και να παλέψουμε με τη λησμονιά που τον σκέπασε κι αποξεχάστηκε. Η ζωή του Γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 15 Οκτωβρίου 1850, πρωτότοκος ανάμεσα σε εφτά αδέρφια. Ο πατέρας του, ξάδερφος της μητέρας του Αλ. Παπαδιαμάντη, κατάγονταν από αρχοντική οικογένεια του Μυστρά και η μητέρα του από ιερατική οικογένεια της Σκιάθου. 

Read More ->>

Χριστούγεννα 1898

2 σχόλια

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (1898)


Μου εφάνη πως δεν έκαμα Χριστούγεννα εκείνο το έτος. Ήμουν όλην την ημέραν κατηφής και λυπημένος. — Ακούς εκεί; Με τον ήλιον να σημάνουν αι εκκλησίαι; ημέρα πλέον;
Κατά το έθος, εκοιμήθην ενωρίς, την παραμονήν, και περί την δευτέραν ώραν, μετά τα μεσάνυκτα, εγερθείς, ανέμενα ν' ακούσω τον κώδωνα του γειτονικού μου ναού των Ταξιαρχών εις τους Αέρηδες — ένα γλυκύτατον, αργυρόηχον κώδωνα. Ενεδύθην, ητοιμάσθην, και ανέμενα. Και ήμουν όλος χαρά, αναλογιζόμενος την ιεράν, την θείαν, την ανεκλάλητον απόλαυσιν: «Όρθρου βαθέος. Οι πολυέλαιοι κατάφωτοι. — Το φως αναδίδει ιδιαιτέραν λάμψιν καιόμενον την νύκτα. Ο ναός απαστράπτων. Οι πιστοί συνηγμένοι πανηγυρικώς — Χριστός Γεννάται! — Οι ψάλται υπό ιδιαιτέρου ενθουσιασμού κατεχόμενοι. — Δεύτε ίδωμεν πιστοί. — Ο αχώρητος παντί — ήχοι καθ' εκάστην αδόμενοι εν ταις μοναίς, και σπανιώτατα ακουόμενοι εν τω κόσμω. — Παν σπάνιον επιθυμητόν. — Και να συρίζη ίσως ο βορράς. — Και να είνε σκοτία έξω. Και να πίπτη χιών. — Δόξα εν υψίστοις θεώ. — Ανατολή Ανατολών. — Επί γης ειρήνη. — Οποία ουράνιος απόλαυσις!

Read More ->>

Φώτης Κόντογλου - Τὰ δυὸ δένδρα

0 σχόλια

Φώτης Κόντογλου - Τὰ δυὸ δένδρα
Ὁ ἄνθρωπος ἀπαρνήθηκε τὴ γνώση καὶ τὴν ἁπλὴ ζωή

Ζαλίζεται κανένας κι ἀπελπίζεται, βλέποντας σὲ ποιὸν καιρὸν ζοῦμε. Σ᾿ ἕναν καιρὸ ὁλότελα παλαβὸν καὶ σκοτισμένον ποὺ ἡ τρέλλα κι ἡ ἀνοησία ἔχουνε κυριαρχήσει ἐπάνω σ᾿ ὅλον τὸν κόσμο...
Κάθουμαι καὶ συλλογίζουμαι κι ἀπορῶ πῶς οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι ἔχουνε τὴν ἰδέα πὼς πηγαίνουνε μπροστά, πὼς προοδεύουνε σὲ ὅλα, ἐνῶ στ᾿ ἀλήθεια πηγαίνουνε ὅλο καὶ πίσω, κατεβαίνουνε ὅλο καὶ παρακάτω;...
Ἀπ᾿ ὅλα λείπει κάποια οὐσία, κάποια νοστιμάδα, ποὺ εἴχανε ἄλλη φορά, λείπει ἡ θέρμη τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀγάπης, γιατὶ ἅπλωσε ἡ ψύχρα τοῦ θανάτου, ἡ ἀπιστία στὸν Θεὸ κι ἡ πίστη στὴ μηχανή.
Ἡ μηχανὴ στόμωσε τὰ αἰσθήματά μας καὶ σφάλισε μέσα μας τὴν πηγὴ ποὺ ἀνάβρυζε κάθε ἀληθινὴ πνευματικὴ χαρά. Σκότωσε τὴν ἁπλότητα. Ἡ μηχανὴ εἶναι ψυχρὴ γιατὶ εἶναι γέννημα τοῦ μυαλοῦ, γέννημα τῆς «ψυχρῆς λογικῆς». Πῶς νὰ μὴν παγώση ὁ μέσα μας ἄνθρωπος καθισμένος ἐπάνω στὸν Βόρειο Πόλο τοῦ μυαλοῦ; Θυσιάσαμε τὰ πρωτοτόκια γιὰ νὰ φᾶμε τὴ φακή. Χαλάσαμε τὸν μέσα μας ἄνθρωπο γιὰ νὰ βολέψουμε μόνο τὸν ἀπ᾿ ἔξω ἄνθρωπο. Σβήσαμε τὴν ἀπὸ μέσα φωτιὰ ποὺ μᾶς ζέσταινε, γιὰ νὰ ἀνάψουμε ἀπ᾿ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι μας μιὰ φωτιὰ ψυχρή, ποὺ δὲ ζεσταίνει, καὶ θαρροῦμε πὼς θὰ ζεσταθοῦμε κυττάζοντας τὴν ψεύτικη φεγγοβολή της.


Read More ->>

Συντροφιά με τήν θάλασσαν

0 σχόλια

ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑΝ (1899)
Αλέξανδρος Μωραιτίδης
Χριστουγεννιάτικο διήγημα

Ο Μέλτος ο Μισακός, αφού τα είπε συριανά τα Χριστούγεννα, ήρχισε να τα λέγη και ναξιώτικα. Ο καπετάν-Γιακουμής τον συνώδευε με την εξάχορδον κινύραν του, ένα λαξευτόν χρυσοκέντητον τσιβούρι, έργον των χειρών του οπού είχε κατασκευάσει εν ταις ώραις της απλοίας και νηνεμίας· ή και κατά τας μακράς του χειμώνος νύκτας, εφ' ου, είχε, μετ' επιμονής καλλιτέχνου, λαξεύσει ολόκληρον την αγοράν της πατρίδος του, με της βαρκούλαις στο ακρογιάλι, κ' ένα σπιτάκι, ψηλά-ψηλά, εις τον βράχον, την ποθητήν της αγάπης του κατοικίαν, της Μαριγούλας του. Μαριγούλαν δε ωνόμαζε και το ολόχρυσον τσιβούρι. Το είχε στολίσει σαν την ασπίδα του Αχιλλέως χωρίς να έχη διαβάσει τον Όμηρον. Ο Καπετάν-Γιακουμής ήτο αδελφός του πλοιάρχου, αλλ' ευθύμου και διαχυτικού χαρακτήρος, ηρέσκετο να συνανατρέφηται μετά των ναυτών συνήθως, εν τη πρώρα.
Οι λοιποί του πληρώματος, γύρω-γύρω, πάνω εις τας χρωματιστάς κασσέλλας των καθήμενοι, τας στενάς και μακράς, παρά τα ασκητικά ράντσα των, τας κρεμαστάς των κλίνας, ήκουον καπνίζοντες τα σιγάρα των, αναπαυόμενοι, εκεί όπως ήσαν, με τα χονδρά της εργασίας ιμάτια ακόμη, όζοντες πίσσαν και νάφθην. Ο Γιάννης ο Μπύρρος, ξηρός και υψηλός, ο ναύκληρος του πλοίου, ο καλλίτερος λοστρόμος της νήσου, περιζήτητος υπό των πλοιάρχων διά την ναυτικήν του πείραν και την διοικητικήν ικανότητα, στρίβων τον λευκόν μύστακά του με την αριστεράν, ακκουμβισμένος με την δεξιάν επί της τραπέζης, ήκουεν ευλαβώς το άσμα των Χριστουγέννων, με τον νουν του εις το χωρίον του, εις τα παιδάκια του, αλλά προσέχων πάντοτε κ' επάνω, προς τον καιρόν, ως να τον παρηκολούθει παραφυλάττων την μακρυνήν βοήν του ανέμου, οπού εσύριζεν άνωθεν απειλητικός, ωτακουστών δε συνάμα και προς την πρύμνην, μη ακούση την φωνήν του πλοιάρχου· καθόλου κύων πιστός, ο παλαιός αυτός ναύκληρος, ακουσμένος όχι μόνον εις την νήσον αλλά και εις την Πόλιν ακόμη, στόλισμα των πληρωμάτων. Το άσμα προέβαινε μελωδικώτερον πάντοτε, με τα ναξιώτικα τσακίσματά του και με την παθητικήν κρούσιν της Μαριγούλας του καπετάν-Γιακουμή, του ηδυμόλπου τσιβουρίου, όπερ ως παράπονον, το συνώδευε το παλαιόν άσμα, ηρέμα κρουόμενον, παράπονον ναύτου θαλασσοδαρμένου, παράπονον ξενιτευμένου, όπως ελαφρά-ελαφρά, κτυπά το θαλασσάκι 'ς την ακρογιαλιά, εις τας πρωίας της αύρας του πελάγους πνοάς, ή όπως κλαίει ο πεύκος εις το πρωινόν του βουνού αγεράκι, ένα κλαύμα οπού χαίρεσαι να το απολαμβάνεις.
Read More ->>

Βαρυχειμωνιά

0 σχόλια

ΒΑΡΥΧΕΙΜΩΝΙΑ (1891)
Αλέξανδρος Μωραιτίδης
Διήγημα
Όταν εξημέρωσε, το χωρίον ευρέθη κουκουλωμένον από άσπρο-άσπρο χιόνι. Και δεν ήτο ολίγον το λευκόν του χειμώνος προϊόν. Είχεν, αν αγαπάτε, τριών σπιθαμών πάχος, αρκετόν ώστε να βυθίζωνται οι πόδες των διαβατών μέχρι του γόνατος, και να διακοπή η συγκοινωνία των γυναικών μετά των φούρνων και των κήπων, των μόνον οδοιπορικών γραμμών, αίτινες εις τα χωρία διατελούσιν υπό την αποκλειστικήν χρήσιν των γυναικών.
Οδοί και στενωποί και καταλύματα, όλα έγειναν έν λευκότατον και καθαρώτατον στρώμα, μέσα από το οποίον ανέκυπταν οι οικίσκοι του χωρίου, λευκοί και αυτοί ως κύκνοι εντός παγωμένης λίμνης.
Τα πτηνά εσάστισαν απωλέσαντα το προσφιλές των πράσινον χρώμα της χλόης και με ημικλείστους τας πτέρυγας εσύροντο, εσύροντο, και είτα εκοκκάλοναν, ημιβυθιζόμενα επί της αφράτης χιόνος, αν δεν επρολάμβανον να πετάξωσιν επί της στενής αμμώδους παραλίας, ήτις — μια λωρίδα μόνον — έμενεν ελευθέρα ως τεφρόχρουν πλαίσιον της λευκής εικόνος.
Αι θύραι των χθαμαλών οικιών ήσαν ημίχωστοι εις την χιόνα, επί δε των στεγών εσωρεύθησαν βαρείς όγκοι στρογγυλούμενοι εύμορφα προς τα εμπρός και κλίνοντες προς τα γεισώματα, όμοιοι προς τα ρευστά σώματα, σαν άσπρα σύννεφα, τα οποία έμελλον, λέγεις, να καταρρεύσωσι, κι' επάγωσαν μετά την πρώτην κλίσιν των.
Read More ->>

Ο Κυρ-Μανωλάκης

0 σχόλια

Ο ΚΥΡ-ΜΑΝΩΛΑΚΗΣ (1891)
Αλέξανδρος Μωραιτίδης
Διήγημα

Ήτο περασμένη η ώρα. Το χωρίον εκοιμάτο βαθύν ύπνον παιδίου, το οποίον ύστερον από τόσα τρεξίματα και παιγνίδια και γέλοια, αποσταμένον, γέρνει εγγύς της εστίας του και αποκοιμάται. Τα νυκτοπούλια της ανοίξεως, τα οποία εστέναζον υπό τας καμάρας του κωδωνοστασίου, θαρρείς και συνεπλήρουν τον ανασασμόν της κοιμωμένης λευκής πολίχνης. Και μόνον είς θόρυβος ηκούετο κατά μακρά διαλείμματα. Ο κρεοπώλης, ο άγριος και εις την χαράν του, ο οποίος σφάζων αμνούς μέχρι της δύσεως του ηλίου δεν απηύδησε να φωνάζη: «Α και να πάμε ς' τον μπαρμπέρη!» κατά λάθος, φαίνεται, αφού εξεπούλησεν, εισελθών εις το γειτονικόν καπηλείον άναψε τα καντήλια — Πάσχα ξημέρωνε, βλέπετε, — και γεμίζων μίαν παμπάλαιαν κ' εσκωριασμένην πιστόλαν, από τον καιρόν του Καρατάσου, ήνοιγε κρυφά-κρυφά την θύραν του καπηλείου και προεώρταζε την Ανάστασιν, πυροβολών κρατερώς και επιμόνως. Και πάλιν αστραπιαίως έκλειε την θύραν προς μεγάλην απορίαν του γέροντος δημαρχικού κλητήρος, όστις από μακράν κάτω ακούων τον βαρύν πιστολισμόν έσπευδε μέχρι του καπηλείου υπόπτως, πλην βλέπων την θύραν κεκλεισμένην υπέστρεφε, κάμνων τον σταυρόν του και θαυμάζων το γεγονός.
Read More ->>

Εί Χριστός ούκ εσαρκούτο

0 σχόλια

Εί Χριστός ούκ εσαρκούτο
Λάμπρου Κ.Σκόντζου
Θεολόγου - Καθηγητού

Η έλευση του Κυρίου μας Ιησού στον κόσμο αποτελεί μια από τις λιγοστές ανάπαυλες χαράς που δοκίμασε το ταλαίπωρο ανθρώπινο γένος στο διάβα της ιστορίας του. Αυτή είναι αποτυπωμένη στον αγγελικό άγγελμα της Γεννήσεως στους απλοϊκούς ποιμένες της Βηθλεέμ: «ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» (Λουκ.2,12). Το ίδιο αποτυπωμένη είναι και στη θεσπέσια χριστουγεννιάτικη υμνολογία της Εκκλησίας μας: «Ευφραίνεστε δίκαιοι, ουρανοί αγαλλιάσθε, σκιρτήσατε τα όρη Χριστού γεννηθέντος» (1ο τροπ. των αίνων). Κι' αυτό διότι ο απόλυτα αγαθός Θεός της αγάπης και του ελέους δεν άφησε το πλάσμα Του αιώνια καταδικασμένο στην επήρεια του κακού και στη φθορά της αμαρτίας, αλλά έστειλε το μονάκριβο Υιό Του, να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος, κατατροπώνοντας τον αντίδικό Του διάβολο, εφευρέτη του κακού και πηγή κάθε δυστυχίας.
Κατά τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας: «ηρρώστησεν η ανθρωπίνη φύσις εν Αδάμ δια της παρακοής την φθοράν εισέδυ τε ούτως αυτήν τα πάθη» (P.G.74,788/9) και γι' αυτό σαρκώθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού για να έρθει στη γη ως μοναδικός ιατρός για να θεραπεύσει τον βαρύτατα τραυματισμένο από την αμαρτία και βαθύτατα νοσούντα από τη φθορά άνθρωπο. Να τον αποκαταστήσει στην προ της πτώσεως κατάστασή του, ότι «πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ.5,1).
Read More ->>

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

Αναφορά στο Άγιο Δωδεκαήμερο

0 σχόλια

Αναφορά στο Άγιο Δωδεκαήμερο
Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου - Καθηγητού
«ΛΥΤΡΩΣΙΝ ΑΠΕΣΤΕΙΛΕ ΚΥΡΙΟΣ ΤΩ ΛΑΩ ΑΥΤΟΥ»

Το πιο ευφρόσυνο άγγελμα όλων των εποχών: «ο Λόγος σάρξ εγένετο» (Ιωάν.1,14), αποτελεί την απαρχή της χαράς και της ελπίδας για το ανθρώπινο γένος. Η ενανθρώπηση του Θεού είναι το μέγιστο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, διότι χάρις σε αυτό βρήκε ο άνθρωπος και ολόκληρη η δημιουργία την πραγματική λύτρωση.Το ευλογημένο αυτό γεγονός είναι ο αντίποδας του φρικτού γεγονότος της πτώσεως του ανθρώπου και η αληθινή παλινόρθωσή του στην προπτωτική του κατάσταση, καθότι, σύμφωνα με τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας: «ηρρώστησεν η ανθρωπίνη φύσις εν Αδάμ δια της παρακοής την φθοράν εισέδυ τε ούτως αυτήν τα πάθη» (P . G .74,788/9). Αν η πτώση υπήρξε η χείριστη κατάρα και ο όλεθρος, η θεία ενανθρώπηση υπήρξε η ύψιστη ευλογία και η χάρη. Ο θεσπέσιος υμνογράφος των Χριστουγέννων αποδίδει με τον πλέον άριστο τρόπο αυτή την αλήθεια: «Ιδών ο Κτίστης ολλύμενον τον άνθρωπον χερσίν ον εποίησε, κλίνας ουρανούς κατέρχεται, τούτον δε εκ παρθένου αγνής όλον ουσιούται αληθεία σαρκωθείς» (Κανών των Χριστουγέννων). Μάλιστα μέσα από την πατερική θεολογία της Εκκλησίας μας διαφαίνεται πως, χωρίς να είναι το γεγονός της πτώσεως μέρος της θείας οικονομίας, η σάρκωση του Θεού Λόγου απέβη περισσότερο ωφέλιμη στον άνθρωπο, από την αποκατάσταση της προ της πτώσεως κατάστασής του. Δι' αυτής έχουμε αναδημιουργία του ανθρώπου εν Χριστώ. Η πρώην θνητή φύση του Αδάμ, χάρις στη θεία ενανθρώπηση, ενώθηκε με τη θεία φύση, με αποτέλεσμα την κατά χάριν θέωσή της.
Read More ->>

Η ουσία του Θεού και η γνώση του εκ μέρους μας.

0 σχόλια

Η ουσία του Θεού και η γνώση του εκ μέρους μας.
Μπορούμε να γνωρίσουμε το Θεό;


Να τον γνωρίσουμε; Και τι να γνωρίσουμε από το Θεό; Την ουσία, τη φύση, την τελειότητά του; Αδύνατο. Ως προς τούτο ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει: «Ἄπειρον τό θεῖον καί ἀκατάληπτον· καί τοῦτο μόνον αὐτοῦ καταληπτόν, ἡ ἀπειρία καί ἀκαταληψία». Δηλαδή· άπειρος είναι ο Θεός και παντέλειος και σε εμάς τους ατελείς και πεπερασμένους ανθρώπους ακατάληπτος. Τούτο μόνο μπορούμε ως προς το Θεό να εννοήσουμε· ότι ακριβώς είναι άπειρος και ακατάληπτος και ο νους μας ως εκεί είναι αδύνατο να φθάσει. Και αλήθεια, πώς να φθάσει; Και πώς να τον γνωρίσουμε το Θεό; Πώς να εισέλθουμε εμείς στα βάθη της ουσίας του και να ερευνήσουμε τη φύση, τη σύσταση και υπόστασή του; Αδύνατο. Και είναι αδύνατο, διότι ο Θεός είναι ουσία και φύση νοερά και εμείς άνθρωποι σαρκικοί και γήινοι. Ο Θεός είναι άπειρος και εμείς πεπερασμένοι. Ο Θεός είναι τέλειος και εμείς ατελείς. Ο Θεός είναι ο δημιουργός μας και εμείς τα δημιουργήματά του. Πώς, λοιπόν, να χωρέσει το άπειρο στο πεπερασμένο και να γνωρίσει το ατελές το τέλειο, το δημιούργημα το δημιουργό του; «Ὁ Θεός ἡμῶν ἀπρόσιτος καί τῷ νῷ ἡμῶν ἀχώρητος». 
Read More ->>

Η Ανατρεπτική αγάπη του Θεού.

0 σχόλια

Η Ανατρεπτική Αγάπη του Θεού.

 Ώ, Συ Νυμφίε, που ομορφαίνεις την ασχήμια της νύφης!
 Ομιλία Ιω. Χρυσοστόμου : « Ότε της Εκκλησίας έξω ευρεθείς Ευτρόπιος …»
Επιλογή (από P.G. 52, 404 Α-411 Β): +Παναγιώτης Νέλλας. Μετάφραση: Ελ. Μαϊνάς.

Πόρνη επιθυμούσε ο Θεός; Ναι πόρνη. Εννοώ τη δική μας φύση. Ήταν τρανός και αυτή ταπεινή. Τρανός όχι στη θέση αλλά στη φύση. Πεντακάθαρος ήταν, ακατάστρευτη η ουσία του, άφθαρτη η φύση του. Αχώρητος στο νου, αόρατος, άπιαστος από τη σκέψη, υπάρχοντας παντοτεινά, μένοντας απαράλλακτος. Πάνω από τους αγγέλους, ανώτερος από τις δυνάμεις των ουρανών. Νικώντας τη λογική σκέψη, ξεπερνώντας τη δύναμη του μυαλού, αδύνατο να τον δεις, μόνο να τον πιστέψεις …

Έριχνε το βλέμμα του στη Γη και την έκανε να τρέμει … Ποτάμια έβγαζε στην έρημο … Κι αυτός ο τόσο μέγας και τρανός πεθύμησε πόρνη. Γιατί; Για να την αναπλάσει από πόρνη σε παρθένα. Για να γίνει ο νυμφίος της. Τι κάνει; Δεν της στέλνει κάποιον από τους δούλους του, δεν στέλνει άγγελο στην πόρνη, δεν στέλνει αρχάγγελο, δεν στέλνει τα χερουβείμ, δεν στέλνει τα σεραφείμ. Αλλά καταφθάνει αυτός ο ίδιος ο ερωτευμένος.
Read More ->>

Γιατί οι άδικοι προοδεύουν;

0 σχόλια

Γιατί οι άδικοι προοδεύουν;
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

"Μέχρι πότε προοδεύουν; Και τί συμβαίνει στο τέλος σ΄ αυτούς και στους απογόνους τους; Αναρωτήθηκες ποτέ;Να μη σκοντάφτουν οι σκέψεις σου όταν βλέπεις ότι κάποιος καυχιέται με τη δύναμη και ξεχνά το Δωρητή της δύναμης.Θυμήσου πως ο υπερήφανος και καυχόμενος Γολιάθ σκοτώθηκε από τη σφεντόνα ενός αγοριού, του Δαβίδ. Να μη συγχύζεται η καρδιά σου όταν βλέπεις πως κάποιος πλουτίζει με άδικο τρόπο.Θα τρώει και δεν θα χορταίνει, θα αρπάζει και δεν θα του φτάνουν.Θυμήσου τους πλούσιους πολίτες στα Σόδομα, πως σε μία στιγμή ρίχτηκε πάνω τους φωτιά και έγιναν στάχτη μ’ όλο τους τον πλούτο.Εσύ είσαι χριστιανός, και ο χριστιανός παρατηρεί τα γεγονότα στην άλλη γραμμή, στην ολότητα, και όχι επί μέρους. Την πρόοδο του αδίκου ο χριστιανός δεν εκτιμά σαν κάποιο τετελεσμένο γεγονός αλλά περιμένει να δει τι ακολουθεί. Αυτός ξέρει πως ο άδικος δεν προοδεύει ούτε με τη δική του δύναμη ούτε με το δικό του μυαλό αλλά μόνο επειδή ο Θεός του επιτρέπει να προοδεύει, μπας και κάποια στιγμή θυμηθεί το Θεό.
Read More ->>

Οι ιδιότητες του Θεού

0 σχόλια

Οι ιδιότητες του Θεού  

Πολλές ιδιότητες έχει ο Θεός που είναι ένα και το αυτό με τη φύση και την ουσία του, διότι ο Θεός δεν είναι σύνθετος από πολλά μέρη, αλλά απλός, και οι ιδιότητες που λέμε δεν είναι χωριστά η μία από την άλλη, αλλά αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο που δείχνει το άφθαστο μεγαλείο της ουσίας και της δόξας του Θεού. Τις διακρίνουμε όμως τις ιδιότητες του Θεού, όχι διότι, όπως είπαμε, αυτές διακρίνονται και άλλη είναι η μία, άλλη η άλλη, αλλά για να καταλάβουμε καλύτερα εμείς οι άνθρωποι τις θείες ενέργειες, με τις οποίες μας ευεργετεί ο Ύψιστος. Και πώς τις βρίσκουμε αυτές τις ιδιότητες του Θεού; Τις ανευρίσκουμε «ἐν τῇ τῶν πάντων ἀφαιρέσει καί ὑπεροχῇ καί ἐν τῇ τῶν πάντων αἰτίᾳ», όπως εκφράζονται για το ζήτημα αυτό οι άγιοι Πατέρες. Δηλαδή· αφαιρέστε κάθε ατέλεια από τα ανθρώπινα, προσθέστε κάθε τελειότητα και στον ύψιστο βαθμό στα θεία και θα βρείτε τις ύψιστες ιδιότητες του Θεού. Έτσι λέμε, ότι:

α) Ο Θεός είναι πανταχού παρών
Read More ->>

Η Σωτηριολογική προοπτική των Χριστουγέννων,

0 σχόλια

Η σωτηριολογική προοπτική των Χριστουγέννων,
απέναντι στη παγανιστική – 
μαγική παρουσία, διαφόρων καινοφανών πνευμάτων 
του π.Δημητρίου Θεοφίλου.

Πολύς ο λόγος αναφορικά με τα Χριστούγεννα κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, ένας λόγος όμως παραπειστικός, κενός νοηματικού περιεχομένου, αφού ξαστοχά συστηματικά και δεν αναφέρεται σχεδόν ποτέ, στο ουσιαστικό νόημα των Χριστουγέννων, ως αφορμή υπαρξιακής σωτηρίας του ανθρώπου, με την ενανθρώπιση του θεανθρώπου Χριστού. Τα λαμπιόνια τα στολίδια, οι εξωπραγματικές φάτνες και τα πρόσωπα που ανεπιτυχώς προσομοιάζονται για να θυμίσουν το γεγονός, απέχουν μακράν από το να αποδώσουν το νόημα, του σωτηριολογικού γεγονότος της γέννησης του Χριστού.Από τη στιγμή που τα Χριστούγεννα απέκτησαν παγκοσμιοποιημένη διάσταση, ήταν μοιραίο να αδειάσουν ουσίας και να παραμείνουν νομιναλιστικά (ονομαστικά) μόνο, αφού κατάντησαν μια «απογυμνωμένη» ματεριαλιστική φιέστα, εμπορικού και οικονομικού χαρακτήρα. Τα Χριστούγεννα για τον «κόσμο» και το φρόνημά του, κατέστησαν μια «πλαστική» εορτή δίχως «σχήμα», «είδος» και «κάλλος», όπως και τόσες άλλες γιορτές και επέτειοι που κενώθηκαν νοήματος και απέμειναν άρρωστα σύμβολα, αφού ότι χάνει το νόημά του μέσα στο χρόνο, είναι καταδικασμένο να απενεργοποιηθεί, να στοιχειώσει, και να μετατραπεί σε σαμανικό ξόανο.


Read More ->>

Το πνευματικό νόημα των Χριστουγέννων

0 σχόλια

Το πνευματικό νόημα των Χριστουγέννων

Το πνευματικό νόημα των Χριστουγέννων και 
με ποιούς τρόπους βιώνεται από μας τους Χριστιανούς.


Το πνευματικό νόημα των Χριστουγέννων και με ποιούς τρόπους βιώνεται από μας τους Χριστιανούς. Ομιλία στην Κυριακή προ Χριστουγέννων. π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος.
Την περασμένη Κυριακή αδελφοί μου είπα τι λέγει η εντολή του Θεού μέσα στην Αγία Γραφή, σχετικά με την ενδυμασία ανδρών και γυναικών, και παρατηρήθηκε και προηγουμένως αυτό.
Η ενδυμασία των ανθρώπων από αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι και σήμερα, έχει υποστεί πολλές αλλαγές. Μάλιστα δε κατά τόπους, φυλές και έθνη υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις.
Πάντοτε όμως και παντού υπήρχε διαφορά στον τρόπον ενδυμασίας των γυναικών από τους άνδρες. Αυτό το βλέπουμε ακόμα και μέσα στην Αγία Γραφή. σαν νόμος και εντολή Θεού, και όπως καταλαβαίνετε για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ο Λόγος του Θεού ισχύει πάντοτε, είναι ο ίδιος, αναλλοίωτος και αιώνιος, χωρίς να τροποποιείται ανάλογα με τις εποχές και τα πάθη μας.

Read More ->>

Ή θέση μας μέσα στην κοινωνία και ή πνευματική βοήθεια

0 σχόλια

Ή θέση μας μέσα στην κοινωνία και ή πνευματική
 βοήθεια προς τα κοντινά μας πρόσωπα.


Πεποίθησή μου είναι ότι πολλοί από αυτούς πού εφαρμόζουν τις αρετές δε γνωρίζουν καθαρά μερικά πρωταρχικά πράγματα σε σχέση με τις αρετές. Συγκεκριμένα, πολλοί από τούς χριστιανούς δεν προσέχουν ότι ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, όταν μιλούσε για τη μία ή την άλλη από τις αρετές, δεν αναφέρθηκε ποτέ σε μία κατηγορία ανθρώπων, αλλά έστρεψε το λόγο προς όλους τούς ανθρώπους χωρίς καμία διάκριση.

Όταν είπε για παράδειγμα: «Άρατε τον ζυγόν μου εφαρμόζουν υμάς και μάθετε από εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» και «Πάς ό υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ό δε ταπεινών εαυτόν ύψωθήσεται», είπε αυτά τα λόγια προς όλους όσοι είναι σε θέση να τα γνωρίσουν. Δηλαδή άνθρωποι κάθε ηλικίας, κάθε επιπέδου μόρφωσης. Και βέβαια δεν εξαίρεσε καμία κατηγορία ανθρώπων, άνδρες ή γυναίκες, παιδιά ή ενήλικες, μορφωμένους ή αγράμματους, ανθρώπους πού ζουν σε απομόνωση και άλλους πού ζουν μέσα στην κοινωνία.
Read More ->>

Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως θρησκευτική και ηθική διάσταση.

0 σχόλια

Η  ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως θρησκευτική και ηθική διάσταση.


Ι.1. Η βασική έννοια, στην οποία στηρίζεται η θεώρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι η έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Γι’ αυτό το λόγο εμφανίζεται η ανάγκη προβολής της εκκλησιαστικής απόψεως σχετικά με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Σύμφωνα με την βιβλική αποκάλυψη η ανθρώπινη φύση όχι μόνο εκτίσθη από τον Θεό αλλά είναι και προικισμένη με ιδιότητες του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Του (πρβλ. Γεν. 1, 26). Μόνο στηριζόμενος πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί να ισχυρίζεται κανείς ότι η ανθρώπινη φύση έχει έμφυτη αξιοπρέπεια. Συσχετίζοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια με την πράξη της θείας δημιουργίας ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έγραφε, ότι ο Θεός: «τό τε τῆς φύσεως ὁμότιμον ἰσότητι τῆς δωρεᾶς τιμῶν, καὶ δεικνὺς τὸν πλοῦτον τῆς ἑαυτοῦ χρηστότητος» (Λόγος 14, «Περί φιλοπτωχίας»).

Με την ενσάρκωση του Θεού Λόγου διαπιστώθηκε το γεγονός ότι και μετά την πτώση η ανθρώπινη φύση δεν απώλεσε την αξιοπρέπεια της διότι το κατ’ εικόνα έμεινε ακατάλυτο και συνεπώς έμεινε η δυνατότητα της αποκαταστάσεως της ανθρώπινης ζωής στην πλήρη αρχική της τελειότητα. Αυτό άλλωστε διατυπώνεται και στα λειτουργικά κείμενα της Ορθοδόξου Εκκλησίας: «Εἰκὼν εἰμι, τῆς ἀρρήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων… Ὁ πάλαι μέν, ἐκ μὴ ὄντων πλάσας με, καὶ εἰκόνι σου θεία τιμήσας, παραβάσει ἐντολῆς δὲ πάλιν μὲ ἐπιστρέψας εἰς γὴν ἐξ ἦς ἐλήφθην, εἰς τὸ καθ’ ὁμοίωσιν ἐπανάγαγε, τὸ ἀρχαῖον κάλλος ἀναμορφώσασθαι» (Ευλογητάρια, Νεκρώσιμη ακολουθία). Η πρόσληψη από τον Κύριο Ιησού Χριστό ολόκληρης της ανθρώπινης φύσεως χωρίς ἁμαρτίας (πρβλ. Εβρ. 4. 15) αποδεικνύει ότι η αξιοπρέπεια δεν συμπεριλαμβάνει τις αλλοιώσεις, οι οποίες προέκυψαν στη φύση αυτή ως αποτέλεσμα της πτώσεως.
Read More ->>

Η γλυκειά εξομολόγηση : Τό κλειδί του Παραδείσου

0 σχόλια

Η γλυκειά εξομολόγηση  : 
Τό κλειδί του Παραδείσου
Π.Ιωάννης Κοστώφ

«Ὁ Πατήρ πού ἔστειλε τόν Πρόδρομο Ἰωάννη στό νά βαπτίζη, κήρυξε διά τοῦ στόματος ἐκείνου στούς ἁμαρτωλούς “Μετανοεῖτε”(Μθ 3, 2). Ὁ Υἱός, ὅταν φανερώθηκε στόν κόσμο, τοῦτο τό λόγο ἔβαλε ἀρχή καί θεμέλιο τοῦ κηρύγματός Του “Μετανοεῖτε”(Μθ 4, 17). Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ὅταν κατέβηκε ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, αὐτό τό λόγο ἐλάλησε διά τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου “Μετανοήσατε”(Πρξ 2, 38). Τρεῖς εἶναι οἱ μαρτυροῦντες, καί τῶν τριῶν ἡ μαρτυρία εἶναι ἀληθινή, μᾶλλον δέ αὐτοαλήθεια. Λοιπόν, ἁμαρτωλοί σύντροφοι δικοί μου: Μετανοεῖτε, Μετανοεῖτε, Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι ὁ Χριστιανός πρέπει νά ἔχη ἕνα καί μόνο Πνευματικό πρός ἐπίτευξι σωστῆς πορείας: «Ἕνας νέος πού ἀλλάζει διαρκῶς Πνευματικό, δέν ἔχει μεγάλες πιθανότητες νά προοδεύση. Φαντάσου μόνο, σέ κάθε μάθημα ἄλγεβρας ἤ γεωμετρίας, νά δίδασκε κι ἕνας καινούργιος καθηγητής! Τό ἀποτέλεσμα θά ἦταν ἕνα ὡραιότατο… χάος! Οὔτε ὁμοιομορφία στά σχέδια, οὔτε μιά ἑνιαία γενική ἄποψι, οὔτε γνωριμία μέ τούς μαθητές, οὔτε πρόοδος, φυσικά. Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καί μ᾽ αὐτούς πού κάθε φορά ἀναζητοῦν καινούργιο Πνευματικό».
Read More ->>

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

Τίς ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ;

0 σχόλια

Τίς οὗτος ὁ παραγενόμενος ἐξ Ἐδώμ, ἐρύθημα ἱματίων ἐκ Βοσόρ, οὕτως ὡραῖος ἐν στολῇ βίᾳ μετὰ ἰσχύος; ἐγὼ διαλέγομαι δικαιοσύνην καὶ κρίσιν σωτηρίου" 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ "Ποῖος εἶναι,  αὐτός, ὁ ὁποῖος ἦλθεν ἀπό τήν ἐκπροσωποῦσαν τούς ἐχθρούς τῆς νέας Ἱερουσαλήμ Ἰδουμαίαν, ἐκ τῆς πόλεως Βοσόρ μέ κόκκινα ἱμάτια;

Ποῖος εἶναι ὁ τόσον πολύ ὡραῖος μέ στολήν πολεμικήν, βαδίζων ἐσπευσμένως καί μέ δύναμιν;
Ἐγώ εἶμαι ὁ κηρύττων δικαιοσύνην καί δύναμαι νά ἀποδίδω αὐτήν εἰς τούς ἀδικουμένους καί νά σώζω αὐτούς"

"Ὁ εὐαγγελιστὴς Προφήτης, ὁ ὁποῖος πρὶν ἀπὸ ὀκτὼ ὁλοκλήρους αἰῶνας περιέγραψε μὲ τόσην σαφήνειαν τὸ σταυρικὸν πάθος τοῦ Κυρίου, προεῖδε καὶ προεφήτευσε καὶ τὸν θρίαμβον, ὁ ὁποῖος διὰ τῆς σταυρικῆς Του θυσίας ἐπρόκειτο νὰ συντελεσθῆ. Βλέπει λοιπὸν ὁ Ἡσαῒας — διότι περὶ αὐτοῦ τοῦ Προφήτου πρόκειται — βλέπει εἰς μίαν προφητικήν του ἔκστασιν νὰ παρουσιάζεται ἕνα μυστηριῶδες πρόσωπον. Τόσον ἡ ἐμφάνισις ὅσον καὶ ἡ ἐνδυμασία του προεκάλεσαν ἀμέριστον τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Προφήτου. Ἔκπληκτος καὶ συγκινημένος ἀναφωνεῖ: «Τὶς οὗτος ὁ παραγενόμενος ἐξ Ἐδώμ; Ἐρύθημα ἱματίων ἐκ Βοσόρ, οὕτως ὡραῖος ἐν στολῇ,βίᾳ μετὰ ἰσχύος;» (Ἡσ. ξγ' 1). Ποιὸς εἶναιὁ νικητὴς αὐτὸς πού δὲνἐγνώρισεν ἧτταν, πού κατενίκησε τοὺς ἐχθρούς του; Ποιὸς εἶναι ὁ ἀκατάβλητος αὐτὸς πολεμιστὴς μὲ τὸ ἐπιβλητικὸν βλέμμα, ὁ ἀκμαῖος, ὁ ἀήττητος, τοῦ ὁποίου τὰ ἐνδύματα εἶναι ἐρυθρά;

Read More ->>

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Χριστούγεννα

0 σχόλια

Χριστούγεννα
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Μυστήριο παράξενο καὶ παράδοξο ἀντικρύζω. Βοσκῶν φωνὲς φτάνουν στ' αὐτιά μου. Δὲν παίζουν σήμερα μὲ τὶς φλογέρες τοὺς κάποιον τυχαῖο σκοπό. Τὰ χείλη τοὺς ψάλλουν ὕμνο οὐράνιο.
Οἱ ἄγγελοι ὑμνολογοῦν, οἱ ἀρχάγγελοι ἀνυμνοῦν, ψάλλουν τὰ Χερουβεὶμ καὶ δοξολογοῦν τὰ Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν ὅλοι, βλέποντας τὸ Θεὸ στὴ γῆ καὶ τὸν ἄνθρωπο στοὺς οὐρανούς.
Σήμερα ἡ Βηθλεὲμ μιμήθηκε τὸν οὐρανό: Ἀντὶ γι' ἀστέρια, δέχτηκε τοὺς ἀγγέλους· ἀντὶ γιὰ ἥλιο, δέχτηκε τὸν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης. Καὶ μὴ ζητᾶς νὰ μάθεις τὸ πῶς. Γιατί ὅπου θέλει ὁ Θεός, ἀνατρέπονται οἱ φυσικοὶ νόμοι.

Ἐκεῖνος λοιπὸν τὸ θέλησε. Καὶ τὸ ἔκανε. Κατέβηκε στὴ γῆ κι ἔσωσε τὸν ἄνθρωπο. Ὅλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι' αὐτὸν τὸ σκοπό.
Σήμερα γεννιέται Αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει αἰώνια, καὶ γίνεται αὐτὸ ποὺ ποτὲ δὲν ὑπῆρξε. Εἶναι Θεὸς καὶ γίνεται ἄνθρωπος! Γίνεται ἄνθρωπος καὶ πάλι Θεὸς μένει!

Ὅταν γεννήθηκε, οἱ Ἰουδαῖοι δὲν δέχονταν τὴν παράδοξη γέννησή Του: Ἀπὸ τὴ μία οἱ Φαρισαῖοι παρερμήνευαν τὰ ἱερὰ βιβλία· κι ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ γραμματεῖς δίδασκαν ἀλλα ἀντὶ ἄλλων. OἩρώδης πάλι, ζητοῦσε νὰ βρεῖ τὸ νεογέννητο Βρέφος ὄχι γιὰ νὰ τὸ τιμήσει, μὰ γιὰ νὰ τὸ θανατώσει.
Ἐ λοιπόν, ὅλοι αὐτοὶ σήμερα τρίβουν τὰ μάτια τους, βλέποντας τὸ Βασιλιὰ τ' οὐρανοῦ νὰ βρίσκεται στὴ γῆ μ' ἀνθρώπινη σάρκα, γεννημένος ἀπὸ παρθενικὴ μήτρα.
Read More ->>

Ότι θεοπρεπές έργον η κατά Θεόν αγάπη εστί

0 σχόλια

Ὅτι θεοπρεπὲς ἔργον ἡ κατὰ Θεὸν ἀγάπη ἐστί.
Ιωάννης Χρυσόστομος
Ἀγάπην τὴν οὐρανοκλίμακα λόγος οὐδεὶς κατ᾽ ἀξίαν ὑμνῆσαι δύναται.

Ἀγάπη τοῦ Πατρὸς σύνθρονός ἐστιν, ἀγάπη τὰ ἐπίγεια συνάπτει πρὸς τὰ οὐράνια· περὶ ἧς γλῶττα οὐκ ἐπαρκέσει, οὔτε νοῦς ἐξευρήσει ἐπαξίως δοξάσαι· τὸ δὲ ἔργον αὐτὸ δεικνύει ἡγεμόνα οὖσαν τῆς ἀρίστης πολιτείας τὴν ἀγάπην. Τῇ γὰρ δημιουργίᾳ τοῦ Θεοῦ αὕτη τελείαν περιβάλλει εὐπρέπειαν· αὕτη τῶν πολλῶν εἰς ἑνότητα παιδαγωγὸς, ἡ πρὸς ὁμοιότητα τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ ἁγίου κάλλους τὰ πλήθη τῶν ἀνθρώπων ἐξεικονίζουσα ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους.
 Μία γὰρ οὖσα μορφὴ πᾶσαν λογικὴν φύσιν μορφοῖ εἰς τὴν τοῦ Θεοῦ ὁμοιότητα· οὐ τοῖς ἀπαλλοτριουμένοις ἀπ᾽ αὐτοῦ, ἀλλὰ τοῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ γενησομένοις καὶ συγκεκραμένοις ἐπανα παύεται. Πλείους μὲν ὄντες εἰς μίαν οἱ πάντες νενευ κότες συμφωνίαν, κάλλιστόν τι καὶ τερπνὸν ἐφ᾽ ἑαυτοῖς ἁρμονίαν ἐκφαίνουσιν. Οὕτω τὰ διὰ τοῦ ἁγίου Πνεύμα τος πολλὰ καὶ διάφορα ἐνεργήματα, πρὸς μίαν καὶ ἀγα θὴν ὁμοφροσύνην συναγόμενα, θεοειδέστατον καὶ θεο πρεπέστατον κάλλος ἐκφαίνει, τιμιώτατον Θεῷ καὶ τῆς ἁγίας εὐφροσύνης ἄξιον τῆς παρὰ τῷ Δημιουργῷ Διὰ τὴν ἀγάπην τὴν πρὸς ἀνθρώπους καταβέβηκεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ μετὰ τῶν ἀνθρώπων συνανεστράφη, οὐκ ἐν ἀποκρύφῳ καὶ ἀφωρισμένῳ, καθάπερ πρότερον, ἁγιάσματι προσκυνούμενος, ἀλλ᾽ ὁμόσκηνος ἀνθρώποις εἰς ὁμοιότητα καὶ συνδιατριβὴν ἡμετέραν κατελθὼν, ἵνα εἰς τὴν ἑνὸς Πνεύματος οἰκειότητα πάντας προσαγόμε νος, ὥσπερ ἓν σῶμα καὶ ἓν πνεῦμα κατασκευάσῃ. Ὑπηρέτις οὖσα τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Πνεύματος ὑπουρ γὸς ἡ θεία ἀγάπη, τὰ διεστῶτα συνάγει, τὰ ἀπηλλοτριω μένα οἰκειοῖ. Ὢ Χριστοῦ θαυμάσιον ἔργον, ἡ ἀγάπη! ὢ κόσμου σωτηρίας μυστήριον! Δι᾽ ἀγάπην ἀποστέλλει ὁ Πατὴρ καὶ Θεὸς εἰς τὸν κόσμον τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ· Ὁ Χριστὸς γὰρ, φησὶν, ἠγάπησε τὴν Ἐκ κλησίαν, καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς· ἀγά πη τοὺς ὑπὲρ τοῦ πλησίον πόνους ἡδέως φέρει, δι᾽ ἀγά πην δοῦλοι ἀλλήλων εἶναι κελευόμεθα· Διὰ γὰρ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις· ἀγάπη τὰς ἰδίας ἑνὸς ἑκάστου κτήσεις κοινὰς ἁπάντων ἐργάζεται· ἀγάπη δεικνύει σοι τὸν πλησίον, ὡς ἑαυτὸν, καὶ φέρει ἁμαρτή ματα, ὡς καὶ τὰ ἑαυτοῦ. Ὀλίγα μὲν ὀργισθήσῃ, πλεῖστα δὲ μακροθυμήσεις. Δι᾽ ἀγάπην αὐξάνεται ἡ ποί μνη τοῦ Χριστοῦ· ἀγάπη φονικοὺς πραΰνει θυμοὺς, ὅπλα πολεμίων ἀμβλύνει, καὶ λήθην πολεμίων ἐντίθησιν ἁπάντων, καὶ τὴν εἰρηνικὴν πολιτείαν Χριστοῦ τῷ κό σμῳ εἰσάγει

Read More ->>

Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί - Πρόλογος

0 σχόλια

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί
Πρόλογος
Ο Κύριος αποδοκιμάζει την προσευχήν, την ελεημοσύνην, την νηστείαν και παν καλόν έργον, όπερ τελείται «έμπροσθεν των ανθρώπων» εν υποκρίσει και αποβλέπει εις την παρ’ αυτών δόξαν. Ο Πατήρ ημών ο ουράνιος, «ο εν τω κρυπτώ …» και «βλέπων εν τω κρυπτώ», δεν ευαρεστείται εις παρομοίας πράξεις (Ματθ. στ’ 1‐18). Ουχί δε μόνον ο λόγος του Θεού εντέλλεται να αποκρύπτωμεν την εσωτερικήν ημών ζωήν από των αλλοτρίων οφθαλμών, αλλά και το υγιές πνευματικόν ένστικτον, ώσπερ «κατηγορική τις προσταγή», απαγορεύει την παραβίασιν του μυστικού της ψυχής της παρισταμένης ενώπιον του Θεού. Η προσευχή της μετανοίας ενώπιον του Υψίστου συνιστά τον πλέον ενδόμυχον χώρον του πνεύματος ημών. Εκ τούτου γεννάται η επιθυμία να παραμείνωμεν κεκρυμμένοι είς τι μέρος, υπό την γην, ούτως ώστε ουδείς να βλέπη ή να ακούη ημάς, αλλά το παν να διαμείβηται μόνον μεταξύ του Θεού και της ψυχής.
Read More ->>

Περι της Χάριτος της Μνήμης Του Θανάτου

0 σχόλια

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί
Περι Της Χαριτος Της Μνημης Του Θανατου


Μετά παρέλευσιν πεντήκοντα και πλέον ετών είναι αδύνατον να επαναφέρω εις την μνήμην μου την ακριβή χρονολογικήν ακολουθίαν των γεγονότων του εσωτερικού μου κόσμου. Η πτήσις του πνεύματος εντός του νοερού διαστήματος είναι ασύλληπτος, καθώς ο Ίδιος ο Κύριος είπε κατά την συνομιλίαν Αυτού μετά του Νικοδήμου: «Το Πνεύμα όπου θέλει πνει, και την φωνήν Αυτού ακούεις, αλλ’ ουκ οίδας πόθεν έρχεται και πού υπάγει· ούτως εστί πας ο γεγεννημένος εκ του Πνεύματος» (Ιωάν. γ’ 8). Επί του παρόντος η σκέψις μου ίσταται είς τινας εξ εκείνων των καταστάσεων οδύνης και απογνώσεως, αίτινες βραδύτερον απεδείχθησαν δι’ εμέ αιτία πολυτίμου γνώσεως και πηγή δυνάμεων δια την επιτέλεσιν του αγώνος, εις όν πάντες ημείς εκλήθημεν. Όσα έπασχον τότε εχαράχθησαν επί του σώματος της ζωής μου, ως χαράσσεται η πέτρα υπό της σμίλης, και τούτο παρέχει εις εμέ την δυνατότητα να ομιλώ περί εκείνου, όπερ εποίησε μετ’ εμού η δεξιά του Θεού. Από των νεανικών μου χρόνων η ψυχή μου εξωκειώθη προς την έννοιαν της αιωνιότητος. 

Read More ->>

Περι Μετανοίας

0 σχόλια

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί
Περι Μετανοίας
Θεμελιώδης Αρχή

Ο Πατήρ ημών «Φως οικεί απρόσιτον» (Α’ Τιμ. στ’ 16). Ούτος παραμένει αναλλοιώτως μέγα μυστήριον δι’ ημάς, και όταν εισέτι πληρούμεθα εκ της εγγύτητος Αυτού. Αλλά και ο Άνθρωπος, κτισθείς καθ’ ομοίωσιν του Υψίστου, είναι ωσαύτως απόκρυφον μυστήριον. Και εν τη στάσει ημών έναντι αυτού δέον όπως μη μειωθή η δίψα της συνεχώς βαθυτέρας γνώσεως ημών περί αυτού και του μεγαλείου της «προ καταβολής κόσμου» κλήσεως αυτού (Ιωάν. ιζ’ 24). Ο Θεός συνιστά το Απόλυτον Είναι, την Αρχήν πασών των αρχών. Απεκαλύφθη εις ημάς ως ο Εγώ Ειμι, ως Πρόσωπον‐Υπόστασις. Νυν επιγινώσκομεν Αυτόν δια του Ομοουσίου Υιού, του φανερώσαντος εις ημάς τον Πατέρα: «Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε· ο Μονογενής Υιός ο ών εις τον κόλπον του Πατρός, Εκείνος εξηγήσατο» (Ιωάν. α’ 18). Γνωρίζομεν τον Πατέρα ωσαύτως και δια του Αγίου Πνεύματος: «Ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, Ό πέμψει ο Πατήρ εν τω  Ονόματί Μου, Εκείνος υμάς διδάξει πάντα» (Ιωάν. ιδ’ 26). Και η ζώσα αύτη γνώσις ηλευθέρωσεν ημάς από του παραλογισμού της διανοητικής πτήσεως προς το Υπερπροσωπικόν Απόλυτον, την Καθαράν Ύπαρξιν, την υπερβαίνουσαν πάντα τα όντα, ήτις κατ’ ουσίαν αποτελεί το μη είναι. 

Read More ->>

Μετάνοια και Πνευματικός Αγων

0 σχόλια

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί
Μετανοια Και Πνευματικος Αγων

Άπασα η επίγειος ημών ζωή, από της γεννήσεως μέχρι και της τελευταίας αναπνοής, θα φανή εν τη υστάτη αυτής τελειώσει ως ενιαία τις άχρονος πράξις. Θα είναι δυνατόν να ίδωμεν το περιεχόμενον και την ποιότητα αυτής εν ριπή οφθαλμού. Αναλογισθήτε καθαρόν τι σκεύος ιδεώδους κρυστάλλου, πλήρες ύδατος. Ευθύς εξ αρχής δυνάμεθα να είπωμεν, εάν το ύδωρ είναι διαυγές ή ουχί, και μέχρι τίνος βαθμού. Ούτω θα συμβή και εις ημάς κατά την στιγμήν της μεταβάσεως ημών εις τον άλλον κόσμον. Εκάστη κίνησις, και η πλέον παροδική, της καρδίας ή του νοός αφίνει ίχνος τι επί του όλου σώματος της ζωής ημών. Ας υποθέσωμεν ότι καθ’ όλην την διάρκειαν της επιγείου υπάρξεως μου εισέβαλεν εις την καρδίαν μου πονηρός τις λογισμός, φόνου επί παραδείγματι, έστω και άπαξ μόνον (βλ. Ματθ. ιε’ 19). Και η μοναδική αύτη σκέψις θα παραμείνη ως μελανή τις κηλίς επί του συνόλου της ζωής μου, εάν δεν αποβάλω αυτήν δια της μετανοίας και αυτομεμψίας. Ουδέν δυνάμεθα να αποκρύψωμεν: «Ουδέν δε συγκεκαλυμμένον εστίν ό ουκ αποκαλυφθήσεται και κρυπτόν ό ου γνωσθήσεται» (Λουκ. ιβ’ 2‐3).
Read More ->>

Το Προνόμιον Το Γνώναι Την Οδόν

0 σχόλια

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί
Το Προνομιον Το Γνωναι Την Οδον
 Η Χαρις Της Διακρισεως

Ενθυμούμαι ότι, εν τη αρχή της ζωής μου εν τω Άθω, παρεκάλεσα ένα ερημίτην να ομιλήση εις εμέ περί της προσευχής. Διακρίνας ούτος εν τη παρακλήσει μου την επιθυμίαν να ακούσω περί της υψίστης ευχής, απήντησεν: «Ας ομιλήσωμεν δι’ ό,τι κείται εντός των ορίων των μέτρων ημών. Συζήτησις περί εκείνου, όπερ υπερβαίνει ημάς, δύναται να μετατραπή εις αργολογίαν.» Ησθάνθην συστολήν εκ των λόγων αυτού, αλλ’ εν τούτοις ετόλμησα να είπω: «Επιθυμώ όντως να γνωρίσω περί του τελείου, περί εκείνου όπερ υπερέχει του μέτρου μου. Αλλά τούτο, ουχί διότι έχω αξιώσεις πέραν των δυνατοτήτων μου. Ουχί· αλλ’ επειδή θεωρώ αναγκαίον να ίδω τον πλοηγόν αστέρα, ώστε να ελέγχω εαυτόν κατά πόσον ευρίσκομαι εν τη ορθή οδώ. Κατά την αρχαιότητα οι ναυτικοί προσηνατολίζοντο υπό απιστεύτως απομεμακρυσμένου αστέρος. Ούτω και εγώ θα ήθελον να έχω εν πνεύματι απλανές κριτήριον, έστω και άκρως υψηλόν, ώστε να μη επαναπαύωμαι εις εκείνο το ολίγον, όπερ μέχρι της ώρας αυτής γνωρίζω».

Read More ->>

Συνοπτική Εκθεσις της ζωης του Πνεύματος Ημών

0 σχόλια

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί
Συνοπτικη Εκθεσις της ζωης του Πνεύματος Ημων

 Η αυθεντική χριστιανική ζωή ρέει «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιωάν. δ’ 23). Ως εκ τούτου είναι αύτη δυνατή εν παντί τόπω, εν παντί καιρώ, εν οιαδήποτε ιστορική εποχή. Αι θείαι εντολαί του Χριστού φέρουν απόλυτον χαρακτήρα. Δεν υπάρχουν και δεν δύνανται να υπάρξουν εν όλω τω κόσμω συνθήκαι υπό τας οποίας η τήρησις των εντολών θα ήτο εντελώς αδύνατος. Αναμφιβόλως η εν Χριστώ ζωή, ούσα Θείον Πνεύμα και Αλήθεια, είναι κατά την αιώνιον αυτής φύσιν υπεράνω παντός εξωτερικού σχήματος. Επειδή ο άνθρωπος εμφανίζεται εις τον κόσμον ως «tabula rasa», κληθείς «να αυξηθή, να κραταιωθή πνεύματι, να πληρωθή σοφίας» (πρβλ. Λουκ. β’ ), δημιουργείται η αναγκαιότης όπως καταφύγη εις μορφάς τινας οργανώσεως, και εισαγάγη το έν ή το άλλο πρόγραμμα προς συντονισμόν της από κοινού ζωής και αναπτύξεως των ατελών εισέτι ανθρώπων. Οι Πατέρες ημών, οι Απόστολοι – ως ο Ίδιος ο Χριστός – χάρις εις τους οποίους εδιδάχθημεν να λατρεύωμεν τον αληθινόν Θεόν, εγνώριζον άριστα ότι αφ’ ενός μεν η ζωή του Θείου Πνεύματος υπερέχει παντός εγκοσμίου θεσμού, αφ’ ετέρου δε ότι το αυτό Πνεύμα οικοδομεί δι’ Εαυτό κατοικητήριον, 
Read More ->>

Περι κενώσεως Και Θεοεγκαταλείψεως

0 σχόλια

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί
Περι κενώσεως Και Θεοεγκαταλείψεως

Ασκητικαί εμπειρίαι

 «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ε’ 5). Μακάριοι, διότι ομού μετά της συναισθήσεως της εν πνεύματι πτωχείας αυτών κατέρχεται επ’ αυτούς Άνωθεν δύναμις δι’ ανάβασιν προς τον Θεόν. Άνευ της συναισθήσεως ταύτης δεν υπάρχει κίνησις προς τον Ύψιστον. Η αυτάρκεια είναι σύμπτωμα ή πνευματικής παραλύσεως ή πτώσεως. Δια της συνεχούς υποβολής ημών υπό την κρίσιν των εντολών του Θεού οξύνεται εν ημίν το αίσθημα της αποστάσεως ημών απ’ Αυτού και βαθύνεται η επίγνωσις ότι η υπερηφανία είναι η ρίζα πάσης κακίας. Η υπερηφανία είναι εναντία προς τον Θεόν. Είναι ο αντίπους της Θείας αγάπης. Δια της υπερηφανίας η ανθρωπότης υπετάγη εις την φθοράν. Είναι απαραίτητον όπως χειραγωγηθώμεν υπό της Ευαγγελικής διδαχής, ίνα αναγεννηθώμεν εν τω Θεώ και επανέλθωμεν εις το πρωτόκτιστον πνευματικόν κάλλος. Μόνον η ισχυρά πίστις, ότι ο Χριστός είναι ο Παντοκράτωρ Θεός, θα βοηθήση ημάς να στερεωθώμεν 194 «επί την ασάλευτον πέτραν των εντολών Αυτού».
Read More ->>

Περι του Ακτίστου Φωτός

0 σχόλια

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί

Περι Του Ακτιστου Φωτος

1.Η ΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑΝ

 Ως θεμέλιον της χριστιανικής ζωής κείται το γεγονός της Σαρκώσεως του Θεού. Εν τη σαρκί ημών, τη υπ’ Αυτού κτισθείση, εφανέρωσεν Ούτος εις ημάς την άναρχον τελειότητα Αυτού. Το γεγονός τούτο παρέχει εις ημάς ψηλαφητόν κριτήριον δεικνύον πόσον απεμακρύνθημεν απ’ Αυτού ή πόσον προσεγγίζομεν το υπερκόσμιον Αυτού Είναι. Μόνον όταν εξομοιούμεθα προς Αυτόν κατά τας εσωτερικάς κινήσεις της καρδίας ημών, τον τρόπον σκέψεως, τας αντιδράσεις προς πάντα τα συμβαίνοντα εις ημάς επί της γης, γινόμεθα όμοιοι προς Αυτόν και κατά την Θεότητα Αυτού. Τα Ευαγγέλια περιγράφουν Αυτόν μετ’ επαρκούς εναργείας και η πείρα της εν Αυτώ ζωής εκτίθεται εν ταις Επιστολαίς των Αποστόλων. Αι εντολαί Αυτού είναι το άκτιστον Φως, εν τω οποίω ιδιαιτέρως αποκαλύπτεται Ούτος «καθώς εστιν» (Α’ Ιωάν. γ’ 2). «Εγώ ειμι το φως του κόσμου· ο ακολουθών Εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιωάν. η’ 12). 2 Θαυμασταί είναι αι ενέργειαι του Φωτός τούτου εφ’ ημάς. Ιστάμεθα μετ’ άκρας εκπλήξεως προ του ασυλλήπτου θαύματος της εμφανίσεως ημών εις τον κόσμον τούτον.

Read More ->>

Περι της υποστατικής αρχής εν τω Θείω είναι

0 σχόλια

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ) 
Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΝ 
ΤΩ ΘΕΙΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝ ΤΩ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩ ΕΙΝΑΙ

Το αληθώς ασάλευτον θεμέλιον της θεογνωσίας εδόθη εις ημάς δια του σαρκωθέντος Λόγου του Πατρός, του Ιησού Χριστού. Ελκόμενοι προς Αυτόν δια της αγάπης πάσχομεν βαθείαν μεταμόρφωσιν πάσης ημών της υπάρξεως. Μεταδίδεται εις ημάς η άπειρος Αυτού ζωή. Το πνεύμα ημών εκτείνεται μεταξύ δύο αντιθέτων πόλων: των σκοτεινών εγκάτων του άδου αφ’ ενός, και της κατηυγασμένης υπό του αδύτου Ηλίου Βασιλείας του Θεού, αφ’ ετέρου. Το περιεχόμενον του είναι ημών ευρύνεται αρρήτως.   Η ψυχή εν παραφόρω προσευχή ορμά προς τον θαυμαστόν τούτον Θεόν. Μισούμεν εαυτούς, ως είμεθα. Θα παρέλθη πολύς χρόνος έως ότου αντιληφθώμεν ότι Αυτός ο Ίδιος προσεύχεται εν ημίν, μεταδίδων εις ημάς την άναρχον Αυτού ζωήν. Δια της θεοσδότου ταύτης προσευχής ενούμεθα υπαρκτικώς μετά του Χριστού: Κατ’ αρχήν εν τη ανεκδιηγήτως μυστηριώδει κενώσει και καταβάσει Αυτού μέχρι και των καταχθονίων, ύστερον δε εν τη Θεία Αυτού Παντοδυναμία. «Αύτη εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί Σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και Όν απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωάν. ιζ’ 3). 294 

Read More ->>

Περι Της Γεθσημανίου Προσευχής

0 σχόλια

Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Οψώμεθα τόν Θεόν καθώς εστί
Περι Της Γεθσημανιου Προσευχης

Η εν  Γεθσημανή προσευχή του Χριστού είναι αναμφιβόλως η υψίστη πασών των προσευχών κατά την εσωτερικήν αυτής αξίαν και την κοσμοσωτήριον δύναμιν. Συγχόνως αποτελεί αύτη μίαν των πολυτιμοτέρων αποκαλύψεων περί Θεού και Ανθρώπου. Προσφερθείσα εις τον Θεόν Πατέρα εν τω Πνεύματι της Θείας αγάπης, θα ενεργή αιωνίως εν τω κοσμικώ είναι ως Φως πάντοτε αμείωτον. Ως ιστορικόν γεγονός δεν διήρκεσεν επί μακρόν· ως πνευματική όμως πράξις Θείας αγάπης έλαβεν αρχήν προ καταβολής κόσμου (βλ. Α’ Πέτρ. α’ 20), και δεν παύει να ενεργή μέχρι σήμερον. Την παρουσίαν της δυνάμεως αυτής αισθανόμεθα κατά τας ώρας της προσευχής υπέρ όλου του κόσμου, κατ’ εξοχήν όμως κατά την τέλεσιν της Θείας Λειτουργίας. Η αγιότης και το μεγαλείον αυτής ελκύουν την καρδίαν εκείνων, οίτινες διεφύλαξαν εν εαυτοίς την εικόνα του Ζώντος Θεού. Ο Κύριος εν τη προσευχή ταύτη συμπεριέλαβε παν ό,τι εγένετο από της εμφανίσεως εις την ζωήν του Πρώτου Αδάμ μέχρι του εσχάτου ανθρώπου, όστις μέλλει να γεννηθή εκ γυναικός.
Read More ->>

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

«Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη»

1 σχόλια

«Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη»
Ενα διήγημα του ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ με ήρωα τον κυρ Αλέξανδρο

Ο ουρανός έβρεχε διαρκώς λεπτόν νερόχιονον, ο γραίος αδιάκοπος εφύσα και ήτο ψύχος και χειμών τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους…
Ο κυρ Αλέξανδρος είχε νηστεύσει ανελλιπώς ολόκληρον το Σαρανταήμερον και είχεν εξομολογηθεί τα κρίματά του (Παπά-Δημήτρη το χέρι σου φιλώ!). Και αφού εγκαίρως παρέδωσε το χριστουγεννιάτικον διήγημά του εις την «Ακρόπολιν» και διέθεσεν ολόκληρον την γλίσχρον αντιμισθίαν του προς πληρωμήν του ενοικίου και των ολίγων χρεών του, γέρων ήδη κεκμηκώς υπό των ετών και της νηστείας, αποφεύγων πάντοτε την πολυάσχολον τύρβην, αλλά φιλακόλουθος πιστός, έψαλεν, ως συνήθως, με την βραχνήν και σπασμένην φωνήν του, πλήρη όμως ενθέου πάθους, ως αριστερός ψάλτης, εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ελισσαίου τας Μεγάλας Ώρας, σχεδόν από στήθους, και ότε επανήλθεν εις το πτωχικόν του δωμάτιον, δεν είχεν ακόμη φέξει!
Ήναψε το κηρίον του και τη βοηθεία του κηρίου (και του Κυρίου!) έβγαλε το υπόδημά του το αριστερόν, διότι τον ηνώχλει ο κάλος, και ημίκλιντος επί της πενιχράς στρωμνής του, πολλά ρεμβάζων και ουδέν σκεπτόμενος, ήκουε τας ορυγάς του κραταιού ανέμου και τους κρότους της βροχής και έβλεπε νοερώς τον πορφυρούν πόντον να ρήγνυται εις τους σκληρούς αιχμηρούς βράχους του νεφελοσκεπούς και χιονοστεφάνου Άθω.
Read More ->>

Οί Έλληνες τής Βίβλου

0 σχόλια

Έλληνες τής Βίβλου
Αγγελος Σακέτος

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Ο Άγγελος Παν. Σακκέτος γεννήθηκε το έτος 1950 στο χωριό Βεσίνι Καλαβρύτων. Σπούδασε δημοσιογραφία, δημοσιολογία και κοινωνικές επιστήμες. Συνέχισε τις σπουδές του στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε σε διάφορες εφημερίδες καν περιοδικά γνωστών δημοσιογραφικών οργανισμών και συγκροτημάτων, την ίδια στιγμή, που συνεργαζόταν με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά του επαρχιακού Τύπου.
Διευθυντής Συντάξεως διαφόρων πολυβραβευμένων περιοδικών, όπως για παράδειγμα «Ο ΤΥΠΟΣ», δίδει το δημοσιογραφικό του παρόν σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές, που γράφει, επιμελείται και παρουσιάζει ο ίδιος, όπως για παράδειγμα: «Το Ντοκουμέντο της Εβδομάδος» και « Ίδε ο άνθρωπος» (Τηλετώρα), «Ελληνισμός και Ορθοδοξία» (Δίον TV), «Τι εστίν αλήθεια;» (Τηλεάστυ), ενώ παράλληλα παραχωρεί πολλές διαλέξεις και ραδιοτηλεοπτικές συνεντεύξεις για θέματα Ελληνισμού καν Ορθοδοξίας.

Read More ->>

Ο Αιγαιοκρητικός Πολιτισμός και η Παλαιστίνη

0 σχόλια

Έλληνες τής Βίβλου
Αγγελος Σακέτος
Ο ΑΙΓΑΙΟΚΡΗΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Οι Φιλισταίοι, ως γνωστόν, κοσμούσαν τα πήλινα φέρετρά τους με πρόσωπα, όπως της εικόνας μας

Τι αναφέρει ο μεγάλος πανεπιστημιακός δάσκαλος Παναγιώτης I. Μπρατσιώτης για την ελληνική καταγωγή των Φιλισταίων και τον πολιτισμό που προσέφεραν στην Μέση Ανατολή!..
Ανοίγοντας μια οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια θα διαβάσουμε, ότι οι Φιλισταίοι ήταν ένας λαός σημιτικής η ελληνοπελασγικής καταγωγής, που ξεκίνησε πιθανότατα από την Κρήτη και εγκαταστάθηκε στην Παλαιστίνη, όπου εισήγαγε τον ελληνικό πολιτισμό. Έκαναν πειρατικές επιδρομές εναντίον των Φοινίκων και κυρίευσαν τη Σιδώνα και κατόπιν εναντίον των Ισραηλιτών, έως την εποχή του Δαβίδ, που τους υπέταξε οριστικά. Από τότε υποτάχθηκαν διαδοχικά στους Πέρσες, τους Μακεδόνες και τους Ρωμαίους.
Έχουν, όμως, έτσι τα πράγματα;
Πριν λίγα χρόνια ο γράφων, παρουσιάζοντας μία τηλεοπτική εκπομπή για τις σχέσεις του Ιησού με τους Έλληνες με προσκεκλημένο τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Δ. Μεταλληνό (Τηλετώρα, 22 Νοεμβρίου 1998), είχα την ξεχωριστή τιμή να μιλήσω για τον μεγάλο πανεπιστημιακό διδάσκαλο της Θεολογικης Σχολής Παναγιώτη I. Μπρατσιώτη, καθώς και για τον γιο του, εξίσου σημαντικό επιστήμονα, Νικόλαο Π. Μπρατβιώτη, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μου αποστείλει «ιδίοις χερσί» μία πολύ σημαντική εργασία του πατρός του.
Read More ->>

Τό Άστρο της Βηθλεέμ

0 σχόλια

Έλληνες τής Βίβλου
Αγγελος Σακέτος
Τό Άστρο της Βηθλεέμ
Η Γέννησις.


Εκεί που η Επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήση ένα καινοφανές και παγκόσμιο φαινόμενο. Τι λέγουν οι Έλληνες αστρονόμοι!..«ίδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλη ν σφόδραν»

(Ματθ. 2,10)

Χριστούγεννα του 2004, ξημερώνοντας το 2005 μετά Χριστόν!...
Για μια ακόμη φορά οι καμπάνες της χριστιανοσύνης θα σημάνουν χαρμόσυνα για να αναγγείλουν την Θεανθρώπινη γέννηση και την «επί γης ειρήνη»!Για μια ακόμη φορά , παρά το γεγονός ότι η ανθρωπότητα διέρχεται μια από τις πλέον κρίσιμες στιγμές του βίου της, οι άνθρωποι θα στρέψουν για λίγο το βλέμμα τους στο αστέρι της Βηθλεέμ , ενθυμούμενοι τα λόγια του Ευαγγελίου, όπως ακριβώς τα περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος:

«Του δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας εν ημέραις Ηρώδου του βασιλέως, ιδού Μάγον από Ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα λέγοντες' πού εστίν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων ; Είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη Ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσω αυτώ» (Ματθ. 2, 12)
2005 μετά Χριστόν!..Κάποιοι θεοφοβούμενοι και κάποιοι άθεοι, κάποιοι χριστιανοί και κάποιοι αντίχριστοι, κάποιοι πιστοί και κάποιοι άπιστοι, θα θελήσουν να δώσουν πάλι τις επιστημονικές εξηγήσεις για το περιβόητο πλέον «Άστρον της Βηθλεέμ», για το οποίο πολλές φορές η Επιστήμη θέλησε να δώσει τα φώτα της, αλλά το σκότος της αγνοίας παρέμεινε ... θεόρατον!

Read More ->>

Ο Χριστός και η Παλαιά Διαθήκη

0 σχόλια

Έλληνες τής Βίβλου
Αγγελος Σακέτος
Ο Χριστός και η Παλαιά Διαθήκη

Ο Ιησούς όχι μόνον είχε διαβάσει την Παλαιά Διαθήκη, αλλά μπορούσε να δίδη τις πιο κατάλληλες απαντήσεις σε όποιον αμφισβητούσε τον Νόμο του Θεού και προσπαθούσε να μυκτηρίση τον Κύριον!..ΕΙΧΑ την ευκαιρία να διαβάσω με μίαν ξεχωριστή χαρά και ικανοποίηση ένα άρθρο του Richard France με τίτλο «Ο Ιησούς Χριστός και η Βίβλος», που βρήκα δημοσιευμένο μέσα στο «Εκπληκτικό εγχειρίδιο της Βίβλου».Ομολογώ ότι δεν έχω τον χώρο να φιλοξενήσω ολόκληρο το άρθρο, που είναι τόσο σημαντικό και παράλληλα τόσο απλοϊκά γραμμένο για να πείση και τον κάθε δυσπνστούντα. Θα φροντίσω, όμως, όσο μου το επιτρέπει αυτή η σελίδα, να καταγράψω εν συντομία τις πιο σημαντικές επισημάνσεις του εν λόγω επιστήμονος με την ελπίδα ότι θα συμβάλω κι εγώ στην μέθεξη ενός τόσο απλοϊκού και παράλληλα τόσο σημαντικού θέματος.
Γράφει, λοιπόν, ο Richard France:«Ως Χριστιανός, θέλω να ακολουθώ τον Ιησού Χριστό. Θέλω να κάνω ό,τι Εκείνος είπε, να πηγαίνω όπου με οδηγεί, να ακολουθώ το παράδειγμα Του, να μπω μέσα στη ζωή που Εκείνος προσφέρει.Για να γίνει αυτό πρέπει να διαβάσω τις αφηγήσεις εκείνων που Τον γνώρισαν και Τον είδαν. Ανακαλύπτω ότι Εκείνος είπε πως είναι η αποκάλυψη του Ίδιου του θεού, ο Ένας που μας δείχνει με τι μοιάζει ο Θεός. Κι ακόμα, ανακαλύπτω ότι Εκείνος είναι το απαύγασμα των αιώνιων αποκαλύψεων του Θεού που αναφέρονταν σε γραπτά κείμενα αιώνες πριν από τον Ερχομό Του.

Read More ->>
 

Flag counter

Flag Counter

Extreme Statics

Συνολικές Επισκέψεις


Συνολικές Προβολές Σελίδων

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρουσίαση στο My Blogs

myblogs.gr

Στατιστικά Ιστολογίου

Επισκέψεις απο Χώρες

COMMENTS

| ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ © 2016 All Rights Reserved | Template by My Blogger | Menu designed by Nikos Vythoulkas | Sitemap Χάρτης Ιστολογίου | Όροι χρήσης Privacy | Back To Top |