Η Ρώσική Εκκλησία της Διασποράς

Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ
Ὁμολογιακή καί Κανονική θεώρησις
Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ ἀπεστάλη ὡς ἐπιστολή σέ συνοδεία Ἁγιορειτῶν Ζηλωτῶν Πατέρων, προβληματιζομένων ἐπί τῆς συγχρόνου καταστάσεως τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, τόσο ἐντός, ὅσο καί ἐκτός Ρωσίας, τήν 15/28.7.2009.

Ὁσιώτατε Γέρων…μετά τῆς τιμίας συνοδείας σας, Εὐλογεῖτε.

Μετά τήν σημερινή τηλεφωνική ἐπικοινωνία μας, θά προσπαθήσω καί γραπτῶς νά ἀπαντήσω στό ἐρώτημά σας, ἄν καί κατά πόσον ἡ ὁμάδα τοῦ «Ἐπισκόπου Ἁγίου Φραγκίσκου» Ἀντωνίου εἶναι Ὀρθόδοξη ἤ μή.

Κατ’ ἀρχήν θά πρέπει νά ἀπαντηθεῖ τό ἐρώτημα, τι ἦταν ἀπ’ ἀρχῆς ἡ Ρωσική Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς (ΡΟΕΔ), ὥστε νά κατανοηθεῖ ἡ σημερινή κανονική κατάσταση τῶν διαφόρων ὁμάδων – «Συνόδων» πού προέκυψαν μετά τήν διάλυσή της, καθώς ἐπίσης καί τοῦ εὑρύτερου Φλωρινικοῦ χώρου, ὁ ὁποῖος ἔλκει τήν διαδοχή ἀπό αὐτήν.

Τά στοιχεῖα πού ὑπάρχουν ἀποδεικνύουν, ὅτι ἡ ΡΟΕΔ εἶναι ἕνα δημιούργημα πολιτικῆς σκοπιμότητος. Προέκυψε ἐπειδή ὁ ἱδρυτής της, φιλομοναρχικός Μητροπ. Κιέβου Ἀντώνιος (Κραποβίτσκυ, + 1936), ἀπέτυχε νά ἐκλεγεῖ Πατριάρχης Μόσχας τό 1917 (ἐνῶ εἶχε ἐξασφαλίσει τίς ψήφους τῶν περισσοτέρων μελῶν τῆς Πανρωσικῆς Συνόδου, διότι ἡ ἐκλογή ἔγινε μέ κλήρο) καί ὑποχρεώθηκε νά διαφύγει στή Δύση, ὅπου ὀργάνωσε τήν ΡΟΕΔ καί ἐργάσθηκε γιά τήν παλινόρθωση τῆς Δυναστείας τῶν Ρωμανώφ στή Ρωσία.

Read More ->>

Η ιστορική και θεολογική θεώρησης της αλλαγής του ημερολογίου

Η ιστορική και θεολογική θεώρησης της αλλαγής
του ημερολογίου .και των αποτελεσμάτων αυτής

Επειδή , τώρα τελευταία πολλοί  θεολογούντες  προσπαθώντας να δικαιολογήσουν  την μεγάλη πτώση της ελληνικής εκκλησίας στα νύχια του αντίχριστου οικουμενισμού , αναλίσκονται  σε ερμηνείες ιερών κανόνων ( με την δική τους λογική)  θέλοντας να δικαιολογήσουν την στάση –θέση τους ως προς την αντιμετώπιση του οικουμενισμού , προτείνοντας διάφορες ενέργειες , όπως αποτοίχιση , παύση μνημοσύνου οικουμενιστών επισκόπων , κ.α. πολλά , σύμφωνα με το μυαλό και την πίστη του κάθε θεολογούντως  αγωνιστή , κατηγορούν συλλήβδην τους λεγόμενους χλευαστικώς  παλαιοημερολογίτες , χωρίς να απαντούν όμως στο μεγάλο ερώτημα , 

ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ , η ελληνική εκκλησία εξέπεσε εκ του σώματος της Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ  και κατέστη σχισματική στην αρχή , και μετα από ολίγα χρόνια επισήμως και κυριολεκτικά ΑΙΡΕΤΙΚΗ , μαζί με όλα τα πατριαρχεία και τις αυτοκέφαλες εκκλησίες !! Βέβαια ο Θεάνθρωπος  Χριστός δεν ήταν δυνατόν να αφήσει την Στρατευομένη Εκκλησία του χωρίς ορθοδόξους ποιμένας , και φρόντισε ώστε σήμερα να υπάρχει ένα μικρό μεν , αλλά Ορθόδοξο πλήρωμα με γνήσια αποστολική διαδοχή , μυστήρια , και Ομολογία Πίστεως , όσο και να ξενίζει αυτό τους νεόκοπους <<αγωνιστές>> της ορθοδοξίας οι οποίοι δεν τολμούν να ομολογήσουν στον λαό  ότι είναι κληρικοί χωρίς έγκυρες χειροτονίες και μυστήρια λόγο του ότι έλαβαν την χειροτονία τους από μια φύση και θέση εκ πεσούσα αιρετική ιεραρχία , αναφέρονται ορισμένοι σε ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος από την εκκλησιαστική ιστορία , και προσπαθούν να εξηγήσουν πως έφτασε η αποστολική διαδοχή έως τις ημέρες μας , ενώ υπήρξαν στο παρελθόν μεγάλες αιρέσεις που παρέσυραν την πλειοψηφία της τότε ιεραρχίας , ξεχνούν όμως ότι πάντοτε και στις μεγαλύτερες αιρέσεις ο ΘΕΟΣ φρόντιζε να υπάρχει αυτό το μικρό ποίμνιο ΑΓΙΩΝ επισκόπων και λαϊκών οι οποίοι κρατούσαν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ , και όταν ο βόρβορος της αιρέσεως εξέλειπε , αυτοί οι λίγοι ορθόδοξοι μεταδίδαν – επικύρωναν την ιεροσύνη στους  πρώην αιρετικούς κληρικούς οι οποίοι επανέρχονταν  στην ορθοδοξία , το ίδιο μπορεί να γίνει και σήμερα εάν και εφόσον υπάρξουν κληρικοί οι οποίοι πραγματικά θα αποκηρύξουν την παναίρεση του οικουμενισμού και θα θελήσουν να επιστρέψουν στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ! εγκαταλείποντας μισθούς και προνόμια και γενόμενοι αληθινοί εργάτες του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού!

Read More ->>

Ὁ χρόνος καὶ ὁ κόσμος τῆς φθορᾶς

Ὁ χρόνος καὶ ὁ κόσμος τῆς φθορᾶς

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Ἡ πιὸ φοβερὴ καὶ ἡ πιὸ ἀνεξιχνίαστη δύναμη στὸν κόσμο εἶναι ὁ Χρόνος, ὁ Καιρός. Καλὰ-καλὰ τί εἶναι αὐτὴ ἡ δύναμη δὲν τὸ ξέρει κανένας, κι ὅσοι θελήσανε νὰ τὴν προσδιορίσουνε, μάταια πασκίσανε. Τὸ μυστήριο τοῦ Χρόνου ἀπόμεινε ἀκατανόητο, κι ἂς μᾶς φαίνεται τόσο φυσικὸς αὐτὸς ὁ Χρόνος. Τὸν ἴδιο τὸν Χρόνο δὲ μποροῦμε νὰ τὸν καταλάβουμε τί εἶναι, ἀλλὰ τὸν νοιώθουμε μοναχὰ ἀπὸ τὴν ἐνέργεια ποὺ κάνει, ἀπὸ τὰ σημάδια ποὺ ἀφήνει πάνω στὴν πλάση. Ἡ μυστηριώδης πνοὴ του ὅλα τ’ ἀλλάζει. Δὲν ἀπομένει τίποτα σταθερό, ἀκόμα κι ὅσα φαίνονται σταθερὰ κι αἰώνια. Μία ἀδιάκοπη κίνηση στριφογυρίζει ὅλα τὰ πάντα, μέρα-νύχτα, κι αὐτὴ τὴν ἄπιαστη καὶ κρυφὴ κίνηση δὲ μπορεῖ νὰ τὴ σταματήσει καμμιὰ δύναμη. Τοῦτο τὸ πράγμα ποὺ τὸ λέμε Χρόνο, τὸ ἔχουμε συνηθίσει, εἴμαστε ἐξοικειωμένοι μαζί του, ἀλλιῶς θὰ μᾶς ἔπιανε τρόμος, ἂν εἴμαστε σὲ θέση νὰ νοιώσουμε καλὰ τί εἶναι καὶ τί κάνει. Ὅπως εἴπαμε, δουλεύει μέρα-νύχτα, αἰῶνες αἰώνων, ἀδιάκοπα, βουβά, κρυφά, κι ὅλα τ’ ἀλλάζει μὲ μία καταχθόνια δύναμη, ἄπιαστος, ἀόρατος, ἀνυπάκουος, τόσο, ποὺ νὰ τὸν ξεχνᾶ κανένας καὶ νὰ θαρρεῖ πὼς δὲν ὑπάρχει, αὐτὸς ποὺ εἶναι τὸ μόνο πράγμα ποὺ ὑπάρχει καὶ ποὺ δὲ μπορεῖ ἡ διάνοιά μας, μὲ κανέναν τρόπο, νὰ καταλάβει πὼς κάποτε δὲν θὰ ὑπάρχει, πὼς θὰ καταστραφεῖ, πὼς θὰ λείψει. Πῶς, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ «κάποτε» εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χρόνος; Πῶς μπορεῖ νὰ φανταστεῖ κανένας πῶς κάποτε θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ «κάποτε»;

Read More ->>