7. Εμείς και Αυτοί

ΙΙολύ συχνά, έμείς πού νομίζουμε ότι συμμετέχουμε ενεργά στή ζωή τής Εκκλησίας, διαχωρίζουμε μέ πολλή αύταρέσκεια  καί θρησκευτικό σνομπισμό «έμάς» άπό «αυτούς», παρά τήν προειδοποίηση τού Παύλου, ότι οί πραγματικά δυνατοί δέν αύταρέσκονται, άλλά δίνουν τό χέρι τους σ' αύτούς πού είναι άδύνατοι.ΙΙαρά τήν προειδοποίηση, έπιμένουμε νά κολλάμε την επιγραφή τού άπιστου, τού άθεου ή τοϋ αιρετικού σέ άλλους  άνθρώπους καί τελικά νά βλέπουμε μόνο τήν έπιγραφή  καί νά χάνουμε έντελώς τόν άνθρωπο. Αύτή ή στάση είναι  αναμφισβήτητα ένδειξη τής πνευματικής μας άνωριμότητας  καί τής άνασφάλειας, πού στό βάθος αισθανόμαστε για τη δική μας πίστη καί γιά τή δική μας πνευματική κατάσταση.Οσοι έχουν επιτύχει πραγματική πνευματική άνάπτυξη  αισθάνονται γιά όλους αύτούς τούς «άλλους» όπως όΊωάννης  Χρυσόστομος, πού τονίζει: [36]

Read More ->>

8. Αλήθεια και Εμπάθεια

Τό κλίμα τής συγχύσεως πού είναι ένα άπό τά κύρια χαρακτηριστικά τής έποχής μας, δέν έχει άφήσει δυστυχώς ανηπηρέαστη τή ζωή τής Εκκλησίας, γιατί δέν έπηρεάζει μόνο ή Εκκλησία τόν κόσμο, άλλά καί ό κόσμος τήν Εκκλησία.

Τό πνεύμα τής συγχύσεως μέσα στήν Εκκλησία παρουσιάζεται, κυρίως, μέ τήν τάση πού φαίνεται νά έχουμε σέ κάποιο βαθμό όλοι μας, νά πιστεύουμε ότι εμείς μόνο άντιλαμβανόμαστε σωστά τή διδασκαλία τού Χριστού. Όλοι μας, σέ κάποιο βαθμό, θέλουμε νά έχουμε τό μονοπώλιο της εύσεβείας ή τής "Ορθοδοξίας καί αισθανόμαστε καί τήν όνάγκη νά συντρίψουμε οποιονδήποτε άλλο διεκδικεί αύτά τα μονοπώλια.

Πολύ  συχνά  αύτός  ό  πόλεμος  κατά  τών  άνταγωνιστών  μας  παίρνει  τό  χαρακτήρα  πολέμου  "ιερού, παρουσιάζεται σάν προφητικό λειτούργημα, σάν ή εκπλήρωση μιάς "ιερής αποστολής γιά τήν καταδίκη τής διαφθοράς καί τή διακήρυξη τής άλήθειας.

Πολύ σπάνια έχουμε τή δυνατότητα ή τή διάθεση νά εξετάσουμε τά έσωτερικά κίνητρα αύτού τοϋ προφητικού μένους καί φαίνεται νά μάς διαφεύγει ότι τόν   Ιησού Χριστό δέν  τόν ενδιαφέρει τόσο αύτό πού κάνουμε, όσο ό λόγος γιά τόν οποίο τό κάνουμε.

Read More ->>

9. Ο Άμεσος Εκκλησιαστικός Λόγος

Κάποτε, σέ μιά οικογενειακή συγκέντρωση, πού τήν είχε προκαλέσει μιά σοβαρή άπόπειρα αύτοκτονίας ένός εικοσάχρονου μέλους τής συγκεντρωμένης οικογένειας, οί γονείς καί τ' αδέλφια τού παρ'  ολίγο αύτόχειρα προσπαθούσαν νά τόν πείσουν ότι θά έκαναν οτιδήποτε γιά νά τόν βοηθήσουν. «Γιατί θά τά κάνατε όλα αύτά;» ρώτησε έκείνος μέ άπορία, καί αύτοί απάντησαν σχεδόν μέ μιά φωνή: «Μά, γιατί σ' άγαπάμε». Τότε έκεΐνος τούς κοίταξε σαστισμένος καί είπε: «Μά αύτό δέν μοϋ τό είπατε ποτέ».

Είχαν προσπαθήσει μέ πολλούς τρόπους νά τοϋ στείλουν τό μήνυμα τής άγάπης τους. Ό πατέρας δούλευε σκληρά γιά νά τού εξασφαλίσει τήν ικανοποίηση τών ύλικών άναγκών του. Ή μητέρα φρόντιζε γιά τήν τροφή καί τά ρούχα του. Όλοι ενδιαφέρονταν γιά τήν έκπαίδευση καί τήν ψυχαγωγία του καί μέ όλους αύτούς τούς άναρθρους τρόπους τού έλεγαν «σ' άγαπάμε», άλλά έπειδή δέν τοϋ τό είπαν ποτέ άμεσα καί έναρθρα, έκεϊνος δέν είχε λάβει τό μήνυμά τους ή, τουλάχιστον, δέν τό είχε λάβει αρκετά άποτελεσματικά.

Read More ->>

10. Εκκλησία και Εξουσία

Η εξουσία γιά τή χριστιανική παράδοση είναι ή δυνατότητα καί ή ικανότητα πού έχει κάποιος νά γιατρεύει τήν  άνθρώπινη αδυναμία, νά θεραπεύει  τήν  ανθρώπινη άνάγκη καί νά άποκαλύπτει, νά παρουσιάζει τήν άλήθεια.

Εξουσία είναι ή διαδικασία ύποδουλώσεως τών έχθρικών γιά τόν άνθρωπο δυνάμεων καί ή όπελευθέρωσή του άπ' αύτές. Ή γνήσια έξουσία έλευθερώνει καί σώζει τόν άνθρωπο.

"Ετσι δείχνει ό Ιησούς Χριστός ότι έχει έξουσία καί έτσι άντιλαμβάνονται τήν έξουσία του, άκόμη καί οί εχθροί του. Όταν τόν ρωτούν «έν ποία έξουσία ταύτα ποιείς;» (Ματθ. 21, 23), δείχνουν ότι, καί άποκαλούν έξουσία τή δυνατότητα θεραπείας καί άναγνωρίζουν ότι ό Χριστός έχει αύτή τή δυνατότητα. Εκείνο πού θέλουν νά έξιχνιάσουν είναι άπό πού ό Χριστός τήν παίρνει αύτή τή δυνατότητα. Δέν αμφισβητούν ότι ή έξουσία τοϋ Χριστού συνίσταται στήν ίκανότητά του νά έκβάλλει δαιμόνια, μόνο πού ύποπτεύονται ότι ή πηγή αύτής τής δυνάμεώς του είναι ό διάβολος, «έν τω άρχοντι τών δαιμονίων έκβάλλει τά δαιμόνια» (Ματθ. 9, 34).

«Μ' αύτόν πράγματι τόν τρόπο (ό Χριστός) έξήσκησε τή γνήσια καί άληθινή Του Βασιλεία, έπαρκώντας ό "Ιδιος σ' αύτήν. Καί κυβέρνησε έτσι σέ όσους έβασίλευσε, ώστε ήταν πιό προσηνής άπό φίλους, άλλά καί πιό δίκαιος άπό τυράννους, πιό στοργικός άπό πατέρα, πιό οικείος άπό μέλη, πιό άπαραίτητος κι άπό καρδιά. Όχι κάμπτοντάς τους μέ φόβο ή ύποτάσσοντάς τους μέ δώρα, άλλ' όντας Αύτός μόνος ή δύναμη της έξουσίας Του καί συνάπτοντας ό Ίδιος τούς ύπηκόους Του στόν έαυτό Του. Γιατί τό νά βασιλεύει κανείς μέ άπειλές ή δωροδοκίες δέν σημαίνει πώς ό Ίδιος άληθινό εξουσιάζει, άλλά ή ύπακοή σ' αύτόν κρίνεται άπό τίς έλπΐ δες άμοιβης καί τίς άπειλές

Read More ->>

1.Νοερά Προσευχή

Η Κακή  Αλλοίωση Περί Νοεράς Προσευχής

Ο μακαριστός Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης (1846-1929), ο σοφός, νηπτικός και διακριτικός αγιορείτης Γέροντας

Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση ο Άκτιστος Θεός μέσω της Άκτιστης Ενέργείάς Του (Βούληση, Δύναμη, κλπ.) αναδύει εκ του μη όντος ολόκληρη την δημιουργία και τις υπάρξεις.. Η Θεία Ενέργεια ουσιώνει ολόκληρη την δημιουργία και τις υπάρξεις.

Υπάρχουν διάφορες βιωματικές σφαίρες στις οποίες λειτουργεί ο άνθρωπος

1) Η σφαίρα του πνεύματος – λόγος, νους, μία εσωτερική δραστηριότητα

2) Η σφαίρα της νοητικής δραστηριότητας που έχει μία εσωτερική λειτουργία και μία εξωτερική δραστηριότητα

3) Η σφαίρα της υλικής ζωής.

Ανάλογα με το που απορροφιέται ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και αποκτά περιεχόμενο η ζωή του

Στην χριστιανική σκέψη η ύπαρξη, οι υπάρξεις, δεν έχουν δική τους ουσία αλλά υπάρχουν και συγκρατούνται στην ύπαρξη από την Θεία Ενέργεια, εξ’ αιτίας της μετοχής τους στην Θεία Ενέργεια. Η ύπαρξη δεν έχει «είναι» αλλά μόνο ύπαρξη. Η ύπαρξη είναι ένας συνειδησιακός δυναμισμός (ένας λογικός πυρήνας, πνεύμα, νους), μία δραστηριότητα, ένα φαινόμενο, με σωματική υπόσταση και εξαρτάται απόλυτα από την Θεία Ενέργεια. Ο άνθρωπος μπορεί να στραφεί προς την Πηγή της ύπαρξης, να ενωθεί μαζί Της, να μετέχει της Θείας Ενέργειας, να θεωθεί και να έχει έτσι ουσία, είναι, την Θεία Ενέργεια, κατά χάριν (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παύει να είναι κτιστή ύπαρξη), ή μπορεί να απομακρυνθεί από το ΕΙΝΑΙ, να αλλοτριωθεί, μένοντας χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο (ένα κέλυφος ύπαρξης, μία σκιά, μία δραστηριότητα χωρίς προσανατολισμό).

Read More ->>

2. Νοερά Προσευχή

Η  αδιάλειπτη Προσευχή του αγιου Νικοδήμου του Αγιορείτη

Αδελφοί μου, ας μη νομίσει κανείς πως μόνο οι μοναχοί έχουν χρέος να προσεύχονται ακατάπαυστα και παντοτινά και όχι όσοι ζουν και κινούνται μέσα στο κόσμο. Όχι. Όχι. Όλοι γενικά οι Χριστιανοί έχουμε χρέος και μας είναι απαραίτητο

να προσευχόμαστε πάντοτε. Ο αγιότατος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φιλόθεος μας αναπτύσσει το θέμα αυτό, αναφερόμενος στο βίο του αγίου Γρηγορίου, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, του Παλαμά, και μας διηγείται την εξής ιστορία:

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο μοναχός Ιώβ

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είχε ένα φίλο αγαπημένο που ονομαζόταν Ιώβ, ο οποίος ήταν άνθρωπος πολύ απλός και πολύ ενάρετος. Μ’ αυτόν κάποια φορά συνομιλούσε και του ανέφερε σχετικά με την αδιάλειπτη προσευχή, πως κάθε άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται στο θέμα της προσευχής, ώστε να φθάσει να προσεύχεται ακατάπαυστα. Όπως το παραγγέλλει ο απόστολος Παύλος σε όλους τους Χριστιανούς: «Αδιαλείπτως να προσεύχεσθε». Και καθώς το λέει και ο προφήτης Δαβίδ, «βλέπω πάντοτε τον Κύριο μου να βρίσκεται ενώπιον μου» (και τον έβλεπε προσευχόμενος ακατάπαυστα), παρόλο που ήταν βασιλιάς και είχε όλη τη μέριμνα

για το βασίλειό του· και καθώς μας το εξηγεί και ο Θεολόγος Γρηγόριος, λέγοντας ότι όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να επιδιδόμαστε στη προσευχή και να μνημονεύουμε το όνομα του Θεού περισσότερο και από την αναπνοή μας. «Μνημονευτέον του Θεού μάλλον ή αναπνευστέον».

Read More ->>

3. Νοερά Προσευχή

Η Προσευχή  και ο πλησίον μας

 
Κι εδώ ερχόμαστε στην τελική φάση της έρευνάς μας όσον αφορά αυτή τη συνάντηση, ερχόμαστε στη συνάντηση με την ανθρώπινη κοινότητα.

Αυτή η ανθρώπινη κοινότητα μας προσεγγίζει από δύο διαφορετικές σκοπιές. Από τη μια είναι η κοσμική κοινότητα, το σύνολο των ανθρώπων γύρω μας, στο οποίο ανήκουμε. Από την άλλη είναι η κοινότητα της Εκκλησίας, στην οποία επίσης ανήκουμε. Στην κοσμική κοινότητα ο χριστιανόςν πρέπει να είναι η παρουσία του Χριστού. Αυτό σημαίνει ολοκληρωτικό δόσιμο. Η κεντρική πράξη στην οικονομία της σωτηρίας είναι η ενσάρκωση του Λόγου του Θεού, μια πράξη διά της οποίας ο Μεγάλος, ο ελεύθερος Θεός γίνεται ένα με μας, συμμετέχει στα προβλήματά μας αιωνίως. Κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να συμμετέχει και ο χριστιανός. Δεν το είπε εξάλλου ο Χριστός; «Καθώς απέσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς...»(Ιωάννης

20,21).Όπως είπε και το ότι σας στέλνω στον κόσμο ως πρόβατα μεταξύ λύκων, και το άλλο, να είμαστε στον κόσμο, αλλά να μην είμαστε «εκ του κόσμου» (Ιωάννης17,13-21).

Read More ->>

4.Νοερά Προσευχή

Του Γέροντος  Ιωσήφ  του Ησυχαστού

Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής προς νέον που ερώτησε πέρι της ευχής: Λοιπόν η πράξις της νοεράς προσευχής είναι να βιάσης τον εαυτό σου να λέει συνεχώς την ευχή με το στόμα, αδιαλείπτως.

Εις την αρχή γρήγορα• να μην προφθάνη ο νούς να σχηματίζη λογισμό μετεωρισμού.

Να προσέχης μόνο στα λόγια. "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με".

Όταν αυτό πολυχρονίση, το συνηθίζει ο νούς και το λέγει. Και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχης μέλι στο στόμα σου. Και θέλεις όλο να το λέγης. Αν το αφήνης, στεναχωρείσαι πολύ.

Όταν το συνηθίση ο νούς και χορτάση - το μάθη καλά - τότε το στέλνει εις την καρδίαν. Επειδή ο νούς είναι ο τροφοδότης της ψυχής και οτι καλόν ή πονηρόν ιδή ή ακούση, η δουλειά του είναι να το κατεβάση εις την καρδίαν, όπου είναι το κέντρο τηε πνευματικής και σωματικής δυνάμεως του ανθρώπου, ο θρόνος του νού• λοιπόν, όταν ο ευχόμενος κρατάη τον νούν του να μήν φαντάζεται τίποτε, αλλά προσέχει μόνον στα λόγια της ευχής, τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποιαν βίαν και θέλησιν εδικήν του τον κατεβάζει εις την καρδιάν• και τον κρατεί μέσα, και λέγει με ρυθμόν την ευχήν:

Read More ->>

5. Νοερά Προσευχή

Περί Προσευχής

ΕΚΔ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ 1993.

 Μετάφρασις εκ του Ρωσικού Ιερομονάχου Ζαχαρίου.

Επιλεγμένα κείμενα από το βιβλίο.

Η προσευχή είναι ατελεύτητος δημιουργία ανωτέρα πάσης τέχνης ή επιστήμης. Δια της προσευχής εισερχόμεθα εις κοινωνίαν μετά του Ανάρχου Όντος. Ή άλλως: Η ζωή του όντως Όντος Θεού εισχωρεί εν ημίν δια του αγωγού της προσευχής. … ενίοτε θα ιστάμεθα επί των ορίων, τρόπον τινά, της αφροσύνης και εν οδύνη καρδίας θα ομολογώμεν εις Αυτόν την οικτράν ημών κατάστασιν:

«Συ έδωκας την εντολήν Σου να αγαπώ, και αποδέχομαι αυτήν μεθ’ όλης της υπάρξεώς μου• αλλ’ ιδού, εν εμοί τω ιδίω δεν ευρίσκω την δύναμιν της αγάπης ταύτης …» }015}

Εγκαταλείπει την ψυχήν ημών ως τινα καρπόν επί του δένδρου, να καίηται υπό του ηλίου να δέχηται τα κτυπήματα των ψυχρών και ισχυρών ανέμων, να καταπονήται υπό της δίψης ή να υποφέρη τα ρεύματα των υετών. Εάν όμως ημείς κρατώμεν ισχυρώς δια των χειρών ημών το κράσπεδον του ιματίου Αυτού θα ίδωμεν το αγαθόν αποτέλεσμα.

Read More ->>

6. Νοερά Προσευχή

Γ’ Η Προσευχή  υπερνικά  το αδιέξοδον της τραγωδίας

Επιτυχών του σκοπού αυτού είδεν ότι δεν έλαβεν εκείνο, όπερ ανέμενε: «Κατέλαβον την υψίστην εξουσίαν …, αλλά δεν υπάρχει ευτυχία εν τη ψυχή μου».

Υπάρχουν και άλλαι αναζητήσεις επί του επιπέδου του πνεύματος, της τέχνης ή της επιστήμης, αίτινες είναι ευγενέστεραι. Εις τον μεγαλοφυή νουν αποκαλύπτονται νοεραί θεωρίαι, τας οποίας αδυνατεί ούτος να πραγματοποίηση, διότι υπερβαίνουν το μέτρον του επιτευκτού εν τω κόσμω τούτω. Πειθόμενος δια την ανεπάρκειαν αυτού όπως επιτύχη εν τη τελειότητι την αρχικήν αυτού θεωρίαν, την οποίαν έθεσεν ως μοναδικόν σκοπόν του είναι αυτού υφίσταται βαθύ ρήγμα εν τω πνεύματι αυτού και απόλλυται. Η μορφή αύτη του μοιραίου τέλους παρατηρείται συχνότερον μεταξύ των ποιητών.

Ουχί άνευ τρόμου παρετήρουν και παρατηρώ εισέτι τα πεπρωμένα του κόσμου. Η ανθρωπίνη ζωή εις οιονδήποτε επίπεδον και αν θεωρήσωμεν αυτήν, εμφανίζεται τραγική. Και η αγάπη εισέτι είναι πλήρης οξειών αντιφάσεων και ουχί σπανίως μοιραίων κρίσεων.

Read More ->>

7. Νοερά Προσευχή

Γ’  Η  Προσευχη του Iησού  εν παντι καιρώ και πάση περιστάσει

Ο πιστός δεν επιτρέπει εις εαυτόν κριτικήν προσέγγισιν του λόγου του Κυρίου, αλλά θέτει εαυτόν υπό την κρίσιν αυτού. Δια της οδού ταύτης αναγνωρίζει εαυτόν ως αμαρτωλόν και συντρίβεται δια την οικτράν κατάστασιν αυτού. Η απουσία συντριβής δια τας αμαρτίας είναι ένδειξις ότι δεν απεκαλύφθη εισέτι εις αυτόν η θέα του  σχεδίου εκείνου, συμφώνως προς το οποίον συνελήφθη ο άνθρωπος προ καταβολής κόσμου. Ο αληθώς μετανοών δεν αναζητεί ουράνιον θεωρίαν: … Τότε αναπλάττεται η φύσις ημών η τεθραυσμένη υπό της πτώσεως, και διανοίγονται αι θύραι προς τον χώρον της αθανασίας.

Η οδός προς την αγίαν θεωρίαν διέρχεται δια της μετανοίας. Όσον κυριεύει ημών η ζοφώδης υπερηφανία, η }161} αλλοτρία του Θεού του Φωτός «εν ώ σκοτία ουκ έστιν ουδεμία», δεν είμεθα δεκτοί εις την αιωνιότητα Αυτού. Αλλά το πάθος τούτο είναι εξαιρετικώς λεπτόν και ημείς δεν είμεθα εις θέσιν να διακρίνωμεν πλήρως την παρουσίαν αυτού εντός ημών. Ως εκ τούτου η προσευχή ημών είναι θερμή: «Εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με …»

Read More ->>

8.Νοερά Προσευχή

Εις το παρόν κεφάλαιον θα αποπειραθώ να εκθέσω κατά το δυνατόν συντομώτερον τας πλέον ουσιώδεις απόψεις περί της προσευχής του Ιησού, της μεγάλης αυτής ασκήσεως της καρδίας, ως και την πλέον υγιαίνουσαν περί της ασκήσεως ταύτης διαδασκαλίαν την οποία συνήντησα εν Αγίω Όρει.

Επί πολλά έτη οι μοναχοί προφέρουν την προσευχήν αυτήν δια του στόματος, μη αναζητούντες τεχνητούς τρόπους ενώσεως του νου μετά της καρδίας. Η προσοχή αυτών συγκεντρούται εις την συμμόρφωσιν της καθ’ ημέραν ζωής αυτών προς τας εντολάς του Χριστού. Η αιωνόβιος πείρα της ασκήσεως ταύτης έδειξεν ότι ο νους ενούται ετά της καρδίας δια της ενεργείας του Θεού, όταν ο μοναχός διέλθη την σταθεράν πείραν της υπακοής και της εγκρατείας, όταν ο νους αυτού, η καρδία και αυτό το σώμα του «παλαιού ανθρώπου» ελευθερωθούν επαρκώς εκ της εξουσίας της αμαρτίας. Εν τούτοις και κατά το παρελθόν και κατά τον παρόντα καιρόν οι Πατέρες ενίοτε επιτρέπουν να προσφεύγωμεν εις την τεχνητήν μέθοδον εισαγωγής του νου εις την καρδίαν. Προς τούτο ο μοναχός, δίδων κατάλληλον θέσιν εις το σώμα και κλίνων την κεφαλήν προς το στήθος, νοερώς προφέρει την προσευχήν εισπνέων ησύχως τον αέρα μετά των λέξεων: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, (Υιέ του Θεού)» και έπειτα εκπνέων τελειώνει την προσευχήν: «ελέησον με (τον αμαρτωλόν)». Κατά τον χρόνον της εισπνοής η προσευχή του νου κατ’ αρχάς ακολουθεί την κίνησιν του εισπνεομένου αέρος και συγκεντρούται εις το άνω μέρος της καρδίας. Κατά την εργασίαν ταύτην επί τι χρονικόν διάστημα η προσοχή δύναται να διαφυλαχθή αδιάχυτος και ο νους να παραμείνη πλησίον της καρδίας, έτι δε και να εισέλθη εντός αυτής. Η πείρα θα δείξη ότι ο τρόπος ούτος θα δώση εις τον νουν την δυνατότητα να ίδη ουχί αυτήν την φυσικήν καρδίαν, αλλά εκείνο όπερ τελείται εν αυτή: Οποία αισθήματα εισδύουν εν αυτή· οποίαι νοεραί εικόνες προσεγγίζουν αυτήν εκ των έξω. Η τοιαύτη άσκησις θα οδηγήση τον μοναχόν να αισθάνηται την καρδίαν αυτού και να διαμένη εν αυτή δια της προσοχής του νοός μη προσφεύγων πλέον εις οιανδήποτε «ψυχοσωματικήν τεχνικήν».

Read More ->>

9.Νοερά Προσευχή

Το κομποσχοινάκι είναι θαυματουργό

Η καλυτέρα προσευχή είναι ό,τι εσύ επινοείς εκείνην την ώρα. Δεν είναι μόνον, θέλω να διαβάσουμε Μετάληψη να μεταλάβουμε, τρόπον τινά, αύριο. Α, «από ρυπαρών χειλέων, από βδελυράς καρδίας...»· διαβάζουμε, ούτε καταλαμβάνουμε τι λέμε. Εσύ ο ίδιος να βρεις προσευχή, εσύ ο ίδιος· οπότε καταλαμβάνεις τι λες εις τον Θεό. Αυτό έχει μεγάλη δύναμη, να πούμε, μεγάλη δύναμη!

Ε, ας υποθέσουμε ότι αύριο θα μεταλάβουμε. Θα μεταλάβουμε. Θά 'ρθει ουσιωδώς ο Παράκλητος ν' αγιάσει τα Δώρα· πώς θα τον υποδεχθείς; «Στο έλεός Σου, στην ευσπλαχνία Σου, συγχώρεσέ με». Έχει δύναμη διότι το λες και το καταλαμβάνεις, από μέσα απ' την ψυχή σου βγαίνει αυτή η ευχή, να πούμε. Διότι πολλές φορές διαβάζουμε, αλλού τρέχει ο νους, αλλά αυτό που βγαίνει από μέσα σου, το καταλαμβάνεις τι λες.

Η ευχή (προσευχή) είναι ο καθρέφτης του Μοναχού.

Ο άγιος Χρυσόστομος λέει: Μπορεί ο άνθρωπος, ο οποίος από ανάγκη δεν πηγαίνει στην εκκλησία, να κάνει τον εαυτό του Θυσιαστήριο, λέει, προσευχόμενος.

Οι άνθρωποι στον κόσμο είναι και επιστήμονες, ούτε το Σάββατο δεν μπορούν να πάνε στην εκκλησία, την Κυριακή, έχουν την υπηρεσία αυτή την ώρα. Μπορείς αυτή την ώρα να κάνεις τον εαυτό σου Θυσιαστήριο λέγοντας την προσευχή.

Read More ->>

10. Νοερά Προσευχή

Η νηπτική Προσευχή

Η Νηπτική Προσευχή, είναι το σημαντικότερο μέρος της εργασίας της Νήψης, δηλαδή είναι, μία εσωτερική διεργασία, εκείνη που γίνετε με συνείδηση απ’ τον ασκητή (εξ’ ου και η ονομασία του “ασκητή”) για να υπερβεί τον εαυτό.

Η ιστορία έχει καταγράψει αρκετούς πνευματικούς και μεγάλους ανθρώπους που διαβιούσαν στην άσκηση και την απομόνωση, αναζητώντας την αλήθεια της ζωής. Σ’ ένα πράγματι υπεράνθρωπο πολλές φορές αγώνα. Ηράκλειτος, Πυθαγόρας, Απολλώνιος Τυανέας, Κυνικός Διογένης, ο Σωκράτης και πολλοί άλλοι. Όλοι ετούτοι είχαν ένα κοινό, την εσωτερική διεργασία και την αναζήτηση της αλήθειας για την ύπαρξη της ζωής. Η φιλοσοφία που εργάζονται είναι, πρώτα απ’ όλα, η καλυτέρευση του εαυτού τους προς την αρετή, κατόπιν αποζητούν την αύξηση του πνεύματος μέσω της πνευματικής εργασίας και φυσικά του αποτελέσματος όπου είναι, η ένωση με την Θεία ουσία.

Σε όλες τις θρησκείες βέβαια θα συναντήσουμε ασκητικές μορφές που το είναι τους όλο είναι συνεπαρμένο απ’ την εσωτερική θεωρία, και που η καθημερινή αδιάλειπτη άσκηση τους οδηγεί στο ποθούμενο. Όμως εμείς θα σταθούμε στους Ασκητές Πατέρες της χριστιανοσύνης, στη διεργασία της Νήψης και στην θεολογία της Ανατολικής, Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τους διάφορους προσδιορισμούς, και τις εκδηλώσεις τους καθώς βαδίζοντας στη διαδρομή της Νήψης

Read More ->>

11. Νοερά Προσευχή

H αδιάλειπτος προσευχή τού Ιησού

Οσίου Παισίου Βελιτσκόφσκυ

Κεφάλαια κδ ΄

«᾿Εθερμάνθη ἡ καρδία μου ἐντός μου, καὶ ἐν τῇ μελέτῃ μου ἐκκαυθήσεται πῦρ» (Ψαλμ. λη    4)

ΓΙΑ τὸν ῞Οσιο Παΐσιο Βελιτσκόφσκυ (1722-1794), τὸν ξακουστὸ αὐτὸν Στάρετς καὶ ἀναμορφωτὴ τοῦ ρουμα- νικοῦ καὶ ρωσικοῦ Μοναχισμοῦ, βάσει τῶν ἡσυχαστικῶν προτύπων τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους ῎Αθω, τὸν περίφημο αὐτὸν ἀνανεωτὴ τῆς ᾿Ασκητικῆς Παραδόσεως, μὲ κέντρο τὴν ἡσυχαστικὴ νοερὰ-καρδιακὴ προσευχή, ὁ ἕλληνας ἀναγνώστης ἔχει πλέον τὴν ἰδιαίτερη εὐλογία καὶ δύναται νὰ ἐντρυφήση σὲ τέσσερα τουλάχιστον σύγχρονά μας προσιτὰ βιβλία, τὰ ὁποῖα περιλαμβάνουν τὸν Βίο, τὴν Διδασκαλία καὶ τὶς Συγγραφές του:

α. Πέτρου Μπότση (μετάφρ. - ἐπιμ.), ῞Οσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ, ᾿Αθήνα

1990 (σελίδες 278).

β. ῾Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ, Κρίνα τοῦ ᾿Αγροῦ, ἔκδοσις β   , ῾Ιερᾶς Μονῆς

Παρακλήτου ᾿Ωρωποῦ ᾿Αττικῆς

1996 (σελίδες 136). ῎Εχει ἐκδοθῆ καὶ ἀπὸ τὴν ῾Ιερὰ Μητρόπολι Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης (1996).

γ. ῾Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ, Τὸ Εἰλητάριο, Πνευματικὲς Διδαχὲς καὶ

᾿Ακολουθία τοῦ ῾Οσίου, ᾿Αθήνα 2005 (σελίδες 204). Μετάφρ. -ἐπιμ. Πέτρου Μπότση.

δ. Πρωθιερέως Σεργίου Τσετβέρικωφ, «῾Η Διδασκαλία τοῦ Γέροντος Παϊσίου περὶ τῆς Προσ- ευχῆς τοῦ ᾿Ιησοῦ, τῆς ἐκτελουμένης διὰ τοῦ νοὸς καὶ τῆς καρδίας», στὸ πολυωφελὲς βιβλίο: «῾Η Νοερὰ ῎Αθλησις», σελ. 225- 273, ἔκδοσις γ   , Γέροντος Κλήμεντος Μοναχοῦ ῾Αγιορείτου, ᾿Αθῆναι 1992 (μετάφρασις ἐκ τοῦ Ρωσικοῦ, μὴ ἱκανοποιητική).

᾿Εν συνεχείᾳ, παραθέτουμε μερικὰ χωρία ἀπὸ τὸ πνευματικώτατο ἔργο τοῦ ῾Οσίου Παϊσίου «Κρίνα τοῦ ᾿Αγροῦ», ἀναφερόμενα στὴν Εὐχὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ. ᾿

Ανθολόγησις, σύνθεσις, ἐπιμέλεια ἡμετέρα.

Read More ->>

12. Νοερά Προσευχή

Το τυπικό της προσευχής Γέροντα Παίσιου

Ό Γέροντας, αφού έκανε πολλές δοκιμές στον εαυτό του, προσπαθώντας να εφαρμόσει ότι γράφουν τα ασκητικά βιβλία καί συμβουλευόμενος έμπειρους Γέροντες, κατέληξε σε ένα τυπικό. Ανάλογα με τίς δυνάμεις, την ηλικία, τον χρόνο πού είχε, τον τόπο που εκανε την άσκηση του, ρύθμιζε καί το τυπικό του. Έλεγε ότι «ό μοναχός πρέπει να μπει σ' ένα μοναχικό τυπικό. Κάθε δέκα χρόνια πρέπει να κάνη αναθεώρηση των δυνάμεων του καί να κανονίσει στον εαυτό του την κατάλληλη άσκηση. Όταν κανείς είναι νέος, έχει περισσότερη ανάγκη από ύπνο καί λιγότερη από ξεκούραση. Όταν γεράσει, του χρειάζεται περισσότερη ξεκούραση καί λιγότερος ύπνος. Μεγάλη δύναμη έχει ή συνήθεια. Κάτι πού το συνηθίζει ό οργανισμός καί χωρίς να το εχη ανάγκη, όταν έρθει ή ώρα θα το ζητήσει». Το τυπικό του ήταν περίπου το εξής: Στις 3 μ.μ. (9η βυζαντινή) έκανε Ένατη καί Εσπερινό, καί μετά έτρωγε κάτι. Ύστερα έκανε το Απόδειπνο καί μερικές ώρες κομποσχοίνι.

Πριν από τα μεσάνυχτα ξυπνούσε καί άρχιζε τον κανόνα καί εν συνεχεία την Ακολουθία του με κομποσχοίνι.

Read More ->>