Εμφανίσεις καί Θαύματα τής Παναγίας

Θαυματουργές Εικόνες

Παναγία ἡ Πορταΐτισσα Παναγία ἡ Νιαμονίτισσα Παναγία ἡ Κασσιωπία Παναγία ἡ Λιμνιά Παναγία τῆς Σκριποῦς Παναγία ἡ Σπηλιώτισσα Παναγία ἡ Προυσιώτισσα Παναγία ἡ Μαλεβή Παναγία ἡ Παραμυθία

Πρόλογος

Ἡ Θεοτόκος Μαρία, ἡ πρώτη μεταξὺ τῶν ἁγίων, ἦταν τὸ πρόσωπο τὸ «προκατηγγελμένον ὑπὸ τῶν Προφητῶν» καὶ «ἐκλελεγμένον ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν», γιὰ νὰ συνεργήσει στὸ μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου. Τὸ ὄνομα Μαρία, τὸ ὁποῖο δόθηκε στὴ Θεοτόκο «κατὰ πρόγνωσιν καὶ βουλὴν τοῦ Θεοῦ», ἑρμηνεύεται

«Κυρία». Ὁ ἅγιος Νικόδημος δίνει στὸ ὄνομα τριπλὴ ἑρμηνεία: κυρία, φωτισμὸ καὶ θάλασσα, ποὺ

δηλώνουν ἀντιστοίχως τὴ δύναμη, τὴ σοφία καὶ τὴν ἀγαθότητα τῆς Θεοτόκου. Ἀπὸ τὸν Πατέρα ἔλαβε τὴ δύναμη, γιὰ νὰ ἐκπληρώνει σὰν Μητέρα στὴ γῆ ἐκεῖνο ποὺ ἐκπληρώνει ὁ Θεὸς σὰν Πατέρας στὸν οὐρανό. Ἀπὸ τὸν Υἱὸ ἔλαβε τὴ σοφία σὰν Μητέρα Του, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ συμφιλιώνει τὸν Θεὸ μὲ τὸν ἄνθρωπο. Ἀπὸ τὸ «Ἅγιο Πνεῦμα, τέλος, ἔλαβε τὴν ἀγαθότητα σὰν Νύμφη Του, γιὰ νὰ μεταδίδει τὰ πνευματικὰ χαρίσματα σὲ ὅλα τὰ κτίσματα.

Read More ->>

Παναγία ἡ Νιαμονίτισσα

Ἡ μυροβόλος Χίος, ἡ «παιπαλόεσσα», κατὰ τὸν Ὅμηρο, γιὰ τὸ βραχῶδες καὶ ὀρεινὸ ἔδαφός της, ἐθεωρεῖτο ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους «ὡς μία τῶν Μακάρων νήσων» γιὰ τὰ φυσικὰ τῆς πλεονεκτήματα

Αὐτὴ ἡ ὀνομασία θὰ τῆς ταιρίαζε μεταφορικὰ καὶ γιὰ τὴν εὐλάβεια τῶν κατοίκων της. Στὴν ἀρχαιότητα ἦταν γεμάτη ἀγάλματα καὶ εἰδωλολατρικοὺς ναούς. Ἀλλὰ καὶ στὴ χριστιανικὴ ἐποχὴ τὸ πλῆθος τῶν ἱερῶν ναῶν τῆς κινεῖ τὴν περιέργεια κάθε ἐπισκέπτου. «Ἡ χιακὴ κοινωνία, σημειώνει ὁ Μ. Ἴουσηνιανης τὸ 1606, εἶναι εὐλαβέστατη, ἐνῶ ὁ κλῆρος τῆς πολὺ πιὸ ἀξιόλογος ἀπὸ ἄλλων περιοχῶν». Ἔχει ἐπίσης νὰ ἐπιδείξει πολλοὺς ἁγίους καὶ πολλὰ μοναστήρια.

Λίγα χιλιόμετρα ἀπὸ τὴν πρωτεύουσα τοῦ νησιοῦ, στοὺς πρόποδες τοῦ Προβάπου ὅρους, προβάλλει τὸ πιὸ ἀξιόλογο μοναστήρι τῆς Χίου, ἡ παλαίφατη Νέα Μονή. Τὸ πατριαρχικὸ αὐτὸ σταυροπήνιο, μὲ τὰ βασιλικὰ χρυσόβουλα καὶ τὰ περίφημα ψηφιδωτά, εἶναι ὀχυρωμένο ἀπὸ φυσικὰ καὶ τεχνητὰ τείχη καὶ πύργους, τμήματα τῶν ὁποίων σώζονται μέχρι σήμερα.

Read More ->>

Παναγία ἡ Προυσιώτισσα

Ψηλά, στὶς ἐλατόφυτες βουνοκορφὲς τῆς νοτιοδυτικῆς Εὐρυτανίας, καὶ σφηνωμένη ἀνάμεσα σὲ κάθετους γκριζωποὺς βράχους μὲ ἄγρια μεγαλοπρέπεια, προβάλλει ἡ ἱερὰ μονὴ τοῦ Προυσσοῦ.

Εἶναι σταυροπηγιακὸ καὶ ἱστορικὸ μοναστήρι, μὲ μεγαλόπρεπα τριώροφα κτίρια. Ἀνάμεσα τοὺς ὑπάρχει σπήλαιο λαξευμένο, ποὺ φιλοξενεῖ στὸ ἐσωτερικό του τὸν πρῶτο καὶ παλαιὸ ναὸ τῆς μονῆς. Μέσα σ᾿ αὐτὸν φυλάσσεται ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας, ποὺ ἐπονομάζεται Προυσιώτισσα.

Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, ἡ εἰκόνα αὐτὴ ἦταν τοποθετημένη σ᾿ ἕνα ναὸ τῆς Προύσας. Στὰ χρόνια της εἰκονομαχίας (829) τὴν παρέλαβε κάποιος ἄρχοντας, ποὺ σκόπευε νὰ τὴ μεταφέρει στὴν Ἑλλάδα γιὰ ἀσφάλεια. Ὅταν ὅμως ἔφθασε στὴν Καλλίπολη, ἔχασε τὴν εἰκόνα, ἡ ὁποία κατευθύνθηκε θαυματουργικὰ στὸ σημεῖο ποὺ βρίσκεται σήμερα ἡ μονὴ τοῦ Προύσου. Τὸ γεγονὸς σύντομα διαδόθηκε. Δὲν ἄργησε νὰ φθάσει καὶ στ᾿ αὐτιὰ τοῦ ἄρχοντα ποὺ τὴ μετέφερε. Ἔτρεξε, τὴν ἀναγνώρισε συγκινημένος, ἐκάρη ἐκεῖ μοναχὸς καὶ θεωρεῖται ὁ πρῶτος κτίτωρ τῆς μονῆς.

Read More ->>

Παναγία ἡ Μαλεβή

Πάρνωνας, τὸ κατάφυτο Βουνὸ τῆς Κυνουρίας μὲ τὰ πολλὰ μοναστήρια, φιλοξενεῖ στὴ βορεινὴ τοῦ πλευρὰ τὴν ἱερὰ μονὴ τῆς Παναγίας Μαλεβῆς.

Ἡ θεομητορικὴ εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως, ποὺ φυλάσσεται σ᾿ αὐτή, ἡ μυροβλύτισσα καὶ θαυματουργή, ἔχει σαγηνεύσει τὶς τελευταῖες δεκαετίες τὸ πανελλήνιο.

Τὸ ἅγιο μύρο ἀναβλύζει εὐωδιαστὸ ἀπὸ τὴν ἁγία εἴκονα. Συχνὰ εἶναι τόσο πολύ, ὥστε κατεβαίνει στὸ προσκυνητάρι καὶ φθάνει μέχρι τὸ δάπεδο τοῦ ναοῦ.

Ἡ γυναίκα μὲ ἰὸ μόρο. Ὁ ἀείμνηστος λαϊκὸς ἱεροκήρυκας Δ. Παναγόπουλος, ὁ ὁποῖος συντέλεσε πολὺ στὴ διάδοση τοῦ θαυμαστοῦ αὐτοῦ γεγονότος, διηγεῖται τὴν ἐντυπωσιακὴ γνωριμία του μὲ τὸ ἅγιο μύρο καὶ τὸ μοναστήρι τῆς Μαλεβῆς:

Μετὰ τὸ τέλος μίας ὁμιλίας μου, μὲ πλησιάζει κάποια ἄγνωστη μαυροφορεμένη γυναίκα. Κρατοῦσε στὸ χέρι λευκὸ φάκελο μὲ ἀρκετὸ μπαμπάκι, ποὺ ἀνέδιδε μία πρωτόγνωρη εὐωδιά. Μοῦ τὸ προσφέρει καὶ μοῦ λέει:

Read More ->>

Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ἔζησε στὰ χρόνια της βασιλείας Λέοντος Γ´ τοῦ Ἰσαύρου (717‐741), καθὼς καὶ τοῦ διαδόχου του Κωνσταντίνου τοῦ Κοπρωνύμου.

Πατρίδα του ἦταν ἡ Δαμασκὸς τῆς Συρίας, ἕδρα τότε τοῦ ἀραβικοῦ χαλιφάτου. Οἱ γονεῖς του, ἐπιφανεῖς Ἑλληνοσύριοι, συγκαταλέγονταν στοὺς ἐλάχιστους χριστιανοὺς τῆς πόλεως. Ὁ πατέρας του Σέργιος ἦταν ὑπουργὸς στὴν κυβέρνηση τοῦ χαλίφη, ὑπεύθυνος γιὰ τὶς ὑποθέσεις τῶν χριστιανῶν. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, ὁ ὅσιος ἀκολούθησε τὶς ἐγκύκλιες σπουδὲς κοντὰ στὸν σοφὸ δάσκαλο Κοσμᾶ, αἰχμάλωτο ἕλληνα μοναχὸ ἀπὸ τὴν Ἰταλία. Μὲ τὴν ὀξύνοια καὶ ἐπιμέλειά του ἀπέκτησε σύντομα ἄρτια παιδεία, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ συγγράμματά του.

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα του, μπαίνει κι αὐτὸς στὴν ὑπηρεσία τοῦ χαλιφάτου σὰν πρωτοσύμβουλος. Μὲ τὴν κήρυξη τῆς εἰκονομαχίας ἀπὸ τὸν Λέοντα Ἴσαυρο ὁ Ἰωάννης ἀποδύεται μὲ τὴν πέννα του στὸν ἀγώνα ὑπὲρ τῶν Ἱερῶν εἰκόνων. Μὲ τὴ «μαχαίρα τοῦ Πνεύματος» στηλιτεύει τὸ δόγμα τοῦ Λέοντος. Τεκμηριώνει τὶς θέσεις του μὲ θεολογικὲς ἀποδείξεις, Ἱστορικὰ στοιχεῖα καὶ ἁγιολογικὰ παραδείγματα, καὶ ἀποκαλεῖ τοὺς εἰκονομάχους αἱρετικοὺς καὶ ἀντίθεους.

Read More ->>

Ὁ βλάσφημος ψαρᾶς

Πίσω Λιβάδι τῆς Πάρου, προπαραμονὴ Δεκαπενταύγουστου 1931, βρίσκονταν τρεῖς ὁμάδες ψαράδων, ποὺ ψάρευαν τὶς νύχτες μὲ τὰ γρί‐γρὶ στὸ στενὸ μεταξὺ Πάρου καὶ Νάξου.

Ἐκείνη τὴ νύχτα ἡ μία ὁμάδα ἔμεινε στὸ μικρὸ λιμάνι. Οἱ ψαράδες τὸ ἔριξαν στὸ πιοτό, τὸ πιοτὸ ἔφερε τὸ κέφι, κι ἐκεῖνο παρεξηγήσεις καὶ βαρεῖες κουβέντες.

Οὔτε τὴν Παναγία δὲν σεβάστηκαν οἱ βλάσφημοι. Τοῦ κάκου προσπαθοῦσαν ὁ λιμενοφύλακας καὶ ὁ μαγαζάτορας τοῦ μικροῦ λιμανιοῦ νὰ τοὺς συγκρατήσουν.

Ἀπότομα ὁ οὐρανὸς βάρυνε. Ἡ θάλασσα ἄρχισε νὰ μουγκρίζει. Σὲ μισὴ ὥρα τὸ κύμα σηκώθηκε βουνό, παρασύροντας τὸ ψαροκάικο καὶ τὶς βάρκες μὲ τὶς λάμπες, μέχρι ποὺ τὶς πέταξε σπασμένες στὴ στεριά. Κατόπιν ἡ θάλασσα γαλήνεψε, κι ἕνα καΐκι ἀπὸ τὴ Νάξο φάνηκε νὰ μπαίνει στὸ λιμανάκι. Ὁ καπετάνιος τοῦ ἀπόρησε βλέποντας τὰ συντρίμμια στὴ στεριά.

Read More ->>

Πρόλογος

Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Χαραλάμπους Νεοφύτου

Πρεσβυτέρου

Πρόλογος

 Στην κορυφή των αγίων μορφών του Χριστιανισμού , πιό ψηλά άπ’ όλους τους οσίους καί ομολογητές, τους πατέρες καί μάρτυρες, τους προφήτες καί άποστόλους, άλλά καί άπό τους άγγέλους άκόμη βρίσκεται ή ολόλαμπρη μορφή τής ύπεραγίας Θεοτόκου, άφοΰ αυτή είναι ή «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ καί ενδοξότερα των Σεραφείμ».

Ή Παναγία μας υπήρξε ή «ευλογημένη εν γυναιξίν», τό εκλεκτό δοχείο του Αχώρητου Θεού  διότι:« τόν άχώρητον εν παντί, έχώρεσεν εν γαστρί» καί έγινε «πλατυτέρα τών ουρανών».

Ή μοναδική αυτή τιμή που έκαμε ό πανάγαθος Θεός στή Θεοτόκο Μαρία προκαλει έκπληξη στον κάθε καλοπροαίρετο ερευνητή τής προσωπηκότητάς της. Καί προβάλλει μόνο του τό ερώτημα: Γιατί ό Πάνσοφος Θεός προτίμησε τήν ταπεινή Μαρία άπό τόσες άλλες νέες γυναίκες; Τί τό ιδιαίτερο καί ξεχωριστό είχε αυτή άπό τίς άλλες; Γιατί ό Αρχάγγελος Γαβριήλ προσπέρασε τά μέγαρα, καί τ’ άλλα άρχοντικά τών διαφόρων φημισμένων μεγαλουπόλεων καί κατευθΰνθηκε στό φτωχικό σπίτι τής άσημης πολίχνης Ναζαρέτ;

Τήν άπάντηση στό ερώτημα αυτό μάς τή δίνει ή προσφώνηση του  Αρχαγγέλου: «Χαιρε κεχαριτωμένη Μαρία...». Φορτωμένη χάριτες, περιβόλι τών άρετών ή καρδιά της, ήταν ή διαλεκτή άνάμεσα στίς διαλεκτές.

Read More ->>

Προτυπώσεις της Παρθένου στην Παλαιά Διαθήκη

4.Προτυπώσεις της Παρθένου στην Παλαιά Διαθήκη

Συνήθως όλοι  οί άνθρωποι έχουμε μόνο ιστορία. Μόνο ό Χριστός καί ή παναγία μητέρα Του έχουν προϊστορία. Δηλαδή, πρίν γεννηθούν γινότα άναφορά σ’ αύτοΰς καί στό έργο που θά έπιτελούσαν δταν θά έρχονταν στη ζωή αυτή. Γι’ Αύτοΰς μίλησαν οί Προφήτες, άλλά καί στή ζωή των Εβραίων, καί κυρίως στή λατρευτική τους ζωή, πολλά πράγματα συμβόλιζαν τό Χριστό καί τήν Παρθένο Μαρία πού θά γινόταν Μητέρα Του.

Επειδή εδώ τό θέμα μας είναι ή Παρθένος, θά μάς άπασχολήσουν οί προτυπώσεις πού άναφέρονται σ’ Αυτήν. Όπως φαίνεται άπό τά πράγματα, ή Παναγία μας ήταν περιεχόμενο άλλά καί κορυφή τής Παλαιάς Διαθήκης.

Έτσι στό πρώτο βιβλίο τής Γραφής, συναντούμε τόν πρώτο συμβολισμό. Μετά τήν παράβαση τού Άδάμ, ό Κύριος διαλέγεται μέ τούς παραβάτες καί ιδού τί λέγει στό φίδι: « Καί έχθραν θήσω άναμέσον σου καί άναμέσον τής γυναικός, καί άναμέσον τον σπέρματός σου καί άναμέσον τον σπέρματος αντής, καί αντός σον τμρήσει τήν κεφαλήν, καί τμρήσεις αυτού τήν πτέρναν»1. Ή γυναίκα τής οποίας τό σπέρμα θά συντρίψει τήν κεφαλή του φιδιού, του διαβόλου, είναι ή Παρθένος Μαρία καί τό σπέρμα της ό Χριστός.

Read More ->>

Η Σύλληψη και η Γέννηση τής Παρθένου

5. Η  Σύλληψη και η Γέννηση  τής Παρθένου

Τη Συλληψη της Παρθένου γιορτάζει ή Εκκλησία μας στίς 9 τού Δεκέμβρη καί τη Γέννησή της στίς 8 τού Σεπτέβρη.

Τίς πληροφορίες γιά τά γεγονότα αυτά τίς έχομε άπό τό « Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου» καί μέ βάση αυτές τίς πληροφορίες γράφτηκαν καί οί σχετικές άκολουθίες των Θεομητορικών εορτών.

Πρίν άναφερθούμε στά γεγονότα θά πρέπει νά πούμε δυό λόγια γιά τους γονείς τής Παρθένου Μαρίας ή Μαριάμ. Ό Ιωακείμ καί ή ’Άννα, οί γονείς τής Παρθένου, ήσαν πλούσιοι, άλλά καί ευσεβείς καί θεοφοβούμενοι. Δέν είχαν παιδί καί αυτό τους στενοχωρούσε πάρα πολύ. Σέ μιά μεγάλη γιορτή πήγαν πρώτοι στό ναό γιά νά προσφέρουν τά δώρα τους, άλλά οί ιερείς δέν τό έπέτρεψαν αυτό,γιατί ήταν άτεκνοι καί ή άτεκνία ήταν όνειδος γι'  αύτοΰς. Είπαν οί ιερείς στόν Ίωακείμ:« ούκ έξεστίν σοι πρώτος προσενεγκειν τά δώρά σου, καθ’ ότι σπέρμα ούκ έποίησας εν τώ ’Ισραήλ»· δηλαδή, δέ σου επιτρέπεται νά προσφέρεις πρώτος τά δώρα σου, επειδή δέν έγέννησες παιδί. Τά λόγια αυτά σάν μαχαίρι έσχισαν τήν καρδιά τού ’Ιωακείμ. Αναφέρει τό Πρωτοευαγγέλιο: « έλυπήθη σφόδρα καί λέγων εν έαυτώ δέ θά φάγω ούτε θά πίω μέχρι πού νά μέ έπισκεφθει ό Θεός», καί άνεχώρησε στήν έρημο καί ή Άννα γιά τό σπίτι της.

Read More ->>

Τά Εισόδια της Παρθένου στο Ναό

6 Τά Εισόδια της Παρθένου στο Ναό

Τις πληροφορίες και τα στοιχεία για το γεγονός  της εισόδου Παρθένου τίς εχουμε ;πό τό «Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου». Τά στοιχεια αυτά τά ξεκαθάρισε καί τά έβεβαίωσε ή συνείδηση τής Εκκλησίας με τό πέρασμα του χρόνου καί τά υιοθέτησαν όλοι οί Πατέρες μέ μεγάλο κύρος στην Έκλησία.

Σύμφωνα μέ τίς πληροφορίες αυτές, κάποτε είχε φθάσει ό χρόνος νά εκπληρώσουν τό τάμα τους ό Ιωακείμ καί ή Άννα. Νά άφιερώσουν δηλαδή τη μικρή κόρη στό Θεό, όπως είχαν ύποσχεθει. Καί εδώ είναι που πρέπει νά θαυμάζει κανείς την πίστη του άνδρογΰνου· Μιά καί μοναδική κόρη είχαν κι όμως δέ σκέφτηκαν όπως θά σκεφτόταν κάθε θνητός. Πιστοί στό Θεό του την άφιέρωσαν σάν δικό του δημιούργημα μέ την πίστη ότι Αυτός θά κάνει ό,τι καλύτερο. Αυτό φανερώνει άπόλυτη εμπιστοσύνη καί άγάπη στό Θεό. Αυτή ή πίστη πρέπει νά κυριαρχεί στίς σκέψεις καί στίς ψυχές όλων μας, πρός τό δικό μας συμφέρον.

Read More ->>

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

8 Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Ή Εκκλησία μας γιορτάζει τό γεγονός τοΰ Ευαγγελισμού τής Παρθένου στις 25 Μαρτίου.

Ή υπόθεση τοΰ Εύαγγελισμοΰ έχει ώς έξης: Ή Παρθένος Μαρία φεύγει άπό τό Ναό προετοιμασμένη, εφοδιασμένη μέ σπάνιες άρετές όσο κανένας άνθρωπος, άκολουθει τόν Ιωσήφ, τό μνηστήρα της, καί πηγαίνει στη Ναζαρέτ, 66 μίλια μακρυά άπό την Ιερουσαλήμ. Έκει στη Ναζαρέτ δέχεται την επίσκεψη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, που τής μετέφερε τό χαρμόσυνο μήνυμα του ουρανοί), τόν ερχομό του Μεσσία που μέ πολλή λαχτάρα περίμεναν οί Έβραιοι,.Τό χαρμόσυνο αυτό γιά όλη τήν άνθρωπότητα μήνυμα δόθηκε στή Μαρία 6 μήνες μετά που ή Ελισάβετ συνέλαβε τόν Ιωάννη τόν Πρόδρομο. Τή χαρμόσυνη αυτή άγγελία που δέχτηκε ή Μαρία άπό τόν άγγελο, τήν περιγράφει ό Ευαγγελιστής Λουκάς ώς εξής: « Έν δέ τω μηνί τω έκτω άπεστάλη ό άγγελος Γαβριήλ υπό τον Θεοϋ εις πόλιν τής Γαλιλαίος, ή όνομα Ναζαρέτ, πρός παρθένον μεμνηστευμένην άνδρί φ όνομα Ιωσήφ, έξ οίκον Αανίδ, καί τό όνομα τής παρθένον Μαριάμ. Καί είσελθών ό άγγελος πρός αύτήν είπε· Χοίρε, κεχαριτωμένψ ό Κύριος μετά σοϋ· ενλογημένη συ ’εν γυναιξίν. Ή δέ ίδοϋσα διεταράχθμ επί τώ λόγω αύτοϋ, καί διελογίζετο ποταπός εΐη ό άσπασμός οντος. Καί εΐπεν ό άγγελος αύτή μή φοβοϋ, Μαριάμ  ενρες γάρ χάριν παρά τώ Θεώ

Read More ->>

Επίσκεψη στην Ορεινή

9. Επίσκεψη στην Ορεινή

Μετά τόν Ευαγγελισμό της, ή Μαρία συνέλαβε εκ Πνεύματος Αγίου καί άρχισε ή εγκυμοσύνη της. Εκείνες τίς μέρες ξεκίνησε ή Παρθένος γιά τήν ’Ορεινή όπου κατοικούσε ή συγγενής της ή ’Ελισάβετ, ή Γυναίκα τοΰ Αρχιερέα Ζαχαρία.

Άς δοΰμε όμως πώς περιγράφει ό Ευαγγελιστής Λουκάς καί τό γεγονός αυτό: « ‘Αναστάσα δέ Μαριάμ έν ταϊς ήμέραις τανταις έπορεύθμ εις τήν ορεινή μετά σπονδής εις πάλιν Ιούδα, καί είσήλθεν εις τόν οίκον Ζαχαρίον καί ήσπάσατο τήν Ελισάβετ. Καί έγένετο ώς ήκουσεν ή Ελισάβετ τόν άσπασμόν τής Μαρίας, έσκίρτησε τό βρέφος έν τή κοιλία αυτής...»10 Καί στό γεγονός αυτό υπάρχει συμφωνία τοΰ Λουκά μέ τό κείμενο που προαναφέραμε.

Γιά την επίσκεψη τής Μαρίας, στη συγγενή της την Ελισάβετ προκύπτουν δυο ερωτήματα.

Read More ->>

Το Τέλος της Παρθένου

12 Το Τέλος της Παρθένου

Σάν άνθρωπος ή Παναγία Παρθένος, έπρεπε καί αυτή νά άποθάνει. Έτσι κάποια μέρα έφτάσε ή ώρα που έπρεπε νά φύγει άπό την πρόσκαιρη αυτή ζωή καί νά μετατεθεί στήν αιωνιότητα. Ή Άγια Γραφή δεν άναφέρει τίποτα γιά τήν κοίμησή της, όπως δεν άναφέρει καί γιά τή γέννησή της. Ό Κ. Καλλίνικος γράφει γιά τό τέλος τής Παρθένου:« Τά περί του τέλους τής Μαριάμ παρέμειναν εν τή άρχαία  επί μακρόν άκαθόριστα...

Ή Κ. Διαθήκη, καθώς ούδέν άναφέρει περί τής αρχής τής Παρθένου, ούτως ούδέν άναφέρει καί περί τής τελειώσεώς της. Τελευταίαν περί αυτής μνείαν ποιείται τό βιβλίον των Πράξεων, εν α΄ 14, όπου τήν άφήνει εν στάσει δεομένης, ήτις είναι καί ή πρεπωδεστέρα της στάσις... Ακόμη καί μέχρι τού 4° αίώνος ό Έπιφάνιος ήρνειτο νά έκφράσει οίανδήποτε γνώμην επί τού ζητήματος».

Ξαφνικά όμως, όταν άρχισαν οί χριστολογικές αιρέσεις, στίς συζητήσεις άναμείχθηκε καί τό όνομα τής Παρθένου, καί τότε άρχισε τό ενδιαφέρον γι’ αυτήν. Κατά τό τέλος τού 6ου αιώνα ό Αύτοκράτορας Μαυρίκιος (582-602), ώρισε νά εορτάζεται παντού ή Κοίμηση τής Θεοτόκου στίς 15 Αύγουστου. Άπό τότε συνετάχθησαν καί οί κατάλληλες άκολουθίες μέ ύμνολογικό καί εύχαριστηριακό περιεχόμενο, άλλά καί εικόνες άρχισαν νά ζωγραφίζονται καί νά δημιουργειται έτσι μιά παράδοση τήν οποία φυλάττει ή Εκκλησία.

Read More ->>

Η Παναγία στους Ουρανούς

13. Η Παναγία στους Ουρανούς

Από τη στιγμή που ή Παρθένος καί Θεοτόκος Μαρία άντάλλαξε τά φθαρτά με τά άφθαρτα καί τά εφήμερα με τά αιώνια, βρίσκεται δίπλα στό θρόνο του Υίοΰ της, τήν πηγή των θείων δωρεών καί χαρισμάτων καί άπό έκει συνεχίζει νά παρακαλει καί νά ικετεύει γιά τή σωτηρία του κόσμου καί κάθε άνθρώπου που τήν επικαλείται. Με τήν άδιάκοπη ικεσία της μεταφέρει τό έλεος του Κυρίου άπό τόν ουρανό στή γη. Απόδειξη τά τόσα θαύματα καί οί τόσες ευεργεσίες που άπολαμβάνουν όσοι μέ πίστη τήν επικαλούνται.

Γιά τό λόγο αυτό ή Εκκλησία στή λατρευτική μας ζωή, μετά τήν Παναγία Τριάδα καταφεύγει στή Δέσποινα του κόσμου, τήν Παρθένο, τή βασίλισσα τών ουρανών. Έτσι στό τέλος κάθε όμάδας τροπαρίων άκολουθει καί τό «Θεοτοκίον» που εξυμνεί καί παρακαλει καί ικετεύει την Θεοτόκον, όπως τό πιό κάτω τροπάριο:

« Την Υπερένδοξον Μητέρα καί των αγίων άγγέλων άγιωτέραν άσιγήτως ύμνήσωμεν καρδία καί στόματι, Θεοτόκον αυτήν όμολογοΰντες ώς κυρίως γεννήσασαν Θεόν σεσαρκωμένον καί πρεσβεΰουσαν άπαΰστως υπέρ των ψυχών υμών.» Άν θελήσει κανείς νά δει τά γραφόμενα τών ύμνωδών καί τών Πατέρων τής Εκκλησίας, θά διαβάσει πλήθος εγκωμίων. Κατά τόν Ήλία τόν Μηνιάτη, είναι, « Μητέρα του Θεοΰ καί πιό πλατιά Μητέρα όλων τών Χριστιανών.»

Read More ->>

Κακοδοξίες τών Αιρετικών

Α΄

Άπό τή συνέχεια του θέματος θά φανεί καθαρά ότι οί αιρετικοί δέν έχουν τήν ικανότητα νά ερμηνεύσουν καί νά κατανοήσουν σωστά τά κείμενα τής Γραφής, επειδή δέ μελετούν πλατιά τά κείμενα.

Ό Ευαγγελιστής Ματθαίος άναφέρει τή Μαρία σάν γυναίκα του Ιωσήφ άπό τή γενεαλογική άφήγηση που κάνει. Καί ήταν υποχρεωμένος νά τό κάνει, γιατί δε θά μπορούσαν νά τό καταλάβουν οί συμπατριώτες του, επειδή δεν μπορούσαν νά διανοηθοΰν μιά κόρη ξένη στό σπίτι του Ιωσήφ χωρίς νομική κάλυψη, γι’ αυτό έγινε καί ό άρραβώνας. Ό σκοπός του Ματθαίου δέν ήταν νά βεβαιώσει άν ή Μαρία ήταν πραγματική γυναίκα του Ιωσήφ, άλλά ήταν υποχρεωμένος νά τό κάνει, γιατί έτσι νομιζόταν άπό τόν κόσμο καί τό νόμο. ’Άλλωστε άποδείξαμε πρίν ότι ό άρραβώνας δέν είχε σκοπό τό γάμο. Ό Ματθαίος μόνο δυό φορές κάνει λόγο γιά γυναίκα του ’Ιωσήφ, τίς άλλες άναφέρεται ώς «μητέρα του παιδιού». Ό δέ Λουκάς, ενώ ή Μαρία ήταν έγκυος, τήν άποκαλει « μνηστή του ’Ιωσήφ».(Λουκ. β' 5).

Read More ->>

Οι αδελφοί του Κυρίου

16. Οι αδελφοί του Κυρίου

To ρητό κακοΰ μύριαέχει«ενός δοθέντος έπονται», μεγάλην έφαρμογή στην περίπτωση των αιρετικών. Από τη στιγμή που πέφτει κάποιος σε μιά αίρεση, προχωρεί άπό πλάνη σε πλάνη μέχρι που δλα θά άνατραποΰν. Έτσι έφτασαν άπό την πλάνη τής άειπαρθενίας τής Παρθένου, στον δρο Χριστοτδκος άντί Θεοτόκος, καί προχώρησαν καί στην υπόθεση γιά τους «άδελφοΰς» του Κυρίου.

Όμως όπως άναιρέσαμε τίς προηγούμενες πλάνες τους, έτσι καί θά άναιρέσομε καί την πλάνη τους αυτή, δτι ή Παρθένος Μαρία έγέννησε καί άλλα παιδιά που λέγονταν «άδελφοί του Κυρίου».

Ή πλάνη τους, σίγουρα, προέρχεται άπό την άδυναμία τους νά άντιληφθοΰν σωστά τά κείμενα τής Γραφής. Δέν μπόρεσαν νά καταλάβουν δτι άδελφοί στη γλώσσα τής Γραφής δέ σημαίνει κατ’ άνάγκη νά προέρχονται άπό τους ’ίδιους γονείς, άλλά μπορεί νά είναι άνήψια, άκόμα καί άπό τό ίδιο έθνος, ή την ’ίδια θρησκεία. Άς δούμε τί λέει ή Γραφή.

Read More ->>

1. Πτυχές τού Μεσιτευτικοΰ ’Έργου τής Θεομήτορος

1 Η Θεοτόκος ως υπέρμαχος τής Ορθοδοξίας

Ή Παναγία είναι, κατά την ορθόδοξη δογματική διδασκαλία, σύμφωνα μέ όσα άποφάσισε περ'ι αυτής ή Γ' έν Έφέσω Οικουμενική Σύνοδος (431 μ.Χ.): Ύπεραγία, Θεοτόκος, Αειπάρθενος και Μεσίτρια. Είναι ή Μητέρα τού Θεού καί τών άνθρώπων, βασίλισσα γής καί ούρανοΰ. Πολύ όμως πριν από τίιν οικουμενική αύτή απόφαση, οί πιστοί είχαν διαμορφώσει τη συνείδηση ότι ή Μαρία είναι τό δοχεϊον τοϋ Πνεύματος, διάκονος τής προαιώνιου βουλής τού Θεού «δί ημάς τούς ανθρώπους καί διά την ήμετέραν σωτηρίαν», άκαταίσχυντος προστάτιδα τών χριστιανών. Διά τούτο καί τιμάται ήδη από τούς πιστούς των πρώτων χριστιανικών αιώνων, ενίοτε με δόση, υπερβολής, τίιν όποια εγκαίρως (καί πριν ακόμη από τό 431 μ.Χ.) οί Πατέρες επιχείρησαν νά περιορίσουν στο ορθό πλαίσιο, όπως τούτο άποδεικνύεται καί από τον άγιο Έπιφάνιο, έπίσκοπο Σαλαμίνος Κύπρου (κοιμήθηκε τό 403 μ.Χ.), ό όποίος συνιστοΰσε ότι «εις μεν τον Κύριον πρέπει λατρεία, εις δε την Θεοτόκον τιμή και προσκύνησις». Ό άγιος Πατέρας ψέγει μέ παρρησία την παρατηρούμενη στις ημέρες του ύπερβολή έναντι τού τιμίου προσώπου τής Παναγίας, καί τούτο τον άναδεικνύει αληθινό Ποιμένα τής Εκκλησίας, πού αγρυπνεί, κατά τον Απόστολο Παύλο, ύπέρ των ψυχών τού ποιμνίου του. Μάλιστα στον Άγκυρωτόν λεγόμενο λόγο του άποκαλεϊ την Παρθένο, πολύ πριν από την Οικουμενική Σύνοδο τής Εφέσου, Θεοτόκο.

Read More ->>

2. Ή Θεοτόκος Βοηθός εν καιρώ πειρασμών

Στήν Παλιά Ρώμη ζοΰσε κάποιος πλούσιος, ό όποίος ήταν πολύ σπάταλος.

Ή σύζυγός του όμως ήταν θεοσεβούμενη καί είχε πολλή εΰλά- βεια στήν Παναγία στήν όποια καθημερινά προσευχόταν μέ πόθο καί κατάνυξη. Ό πλούσιος αύτός δαπανώντας τήν περιουσία του σέ συμπόσια καί γλέντια, «ζών άσώτως», έπτώχευσε. Επειδή δέν μπορούσε νά υποφέρει τήν ντροπή τών άνθρώπων, έ'φυγε άπό τό σπίτι του καί πήγε σέ άλλο τόπο, σκεπτόμενος πώς θά μπορούσε νά ξαναποκτήσει πλούτο. Κάποια μέρα εκεί πού καθόταν περίλυπος, τού παρουσιάζεται ό διάβολος σέ ένα μαύρο άλογο

Πήγαινε, πάρτην άπό τΐιν εκκλησία και νά φοβάστε τον Θεό για νά σωθείτε. Τον πλούτο πού βρήκες, άφησε τον στον διάβολο καί εγώ σάς στέλνω τά άναγκαία καί άπαραίτητα, διότι τά περισσεύματα είναι αιτία σέ πολλούς νά κολάζονται καί καλύτερα νά μίιν έχετε πλούτο καί νά σωθείτε».

Λέγοντας αυτά άναλήφθηκε. 'Ο άρχοντας πήγε στον ναό, βρήκε τη σύζυγό του καί της διηγήθηκε τά συμβάντα. Αυτή κλαίγοντας ευχαρίστησε την Ύπεραγία. Καί έπιστρέφοντας στο σπίτι τους βρήκαν δλο τον θησαυρό νά έχει γίνει στάκτη. Άπό τότε πέρασαν θεάρεστα τή ζωή τους μέχρις δτου κλήθηκαν στην Ούράνια Βασιλεία.

Read More ->>

3. Ή Θεοτόκος εν Χριστώ Παιδαγωγός

Ή Θεοτόκος έγγυήτρια στη μετάνοια τής όσιας Μαρίας τής Αιγύπτιας

Πατρίδα τής αγίας ήταν ή Αίγυπτος. Έδώ ζοΰσαν οί γονείς της, σέ ηλικία δώδεκα ετών τούς εγκαταλείπει, έρχεται στήν Αλεξάνδρεια καί έπί 17 έτη θά ζήσει ώς πόρνη, μέ άκατάπαυστο έρωτα τής άμαρτίας. Κάποτε βλέπει ανθρώπους νά ετοιμάζονται νά πάνε στά Ιεροσόλυμα γιά τήν εορτή τής Ύψώσεως τού Τιμίου Σταυρού. Ταξιδεύει μαζί τους, όχι γιά νά προσκυνήσει, αλλά γιά νά άμαρτή- σει. Φτάνει στον Ναό τής Άναστάσεως καί στήν πόρτα μιά δύναμη τήν εμποδίζει νά είσέλθει. Αφού συνέβη αύτό τρεις φορές, έκει συναισθάνεται τήν ακαθαρσία των έργων της, άρχίζει νά κλαίει καί νά θρηνεί, βλέπει τήν εικόνα τής Ύπεραγίας Θεοτόκου, τής ζήτα νά τίιν αφήσει νά χαιρετήσει τό Ξύλο τοϋ Σταυρού και τής υπόσχεται ότι θά έγκαταλείψει τον κόσμο και τήν αμαρτία:

«Παρθένε Δέσποινα» είπε «Σύ πού γέννησες τον ένανθρωπήσαντα Θεό Λόγο, ξέρω ότι δεν είναι ευπρεπές ουδέ δίκαιο, ώστε εγώ, ή τόσο ρυπαρή, ή τόσο πανάσωτος, νά ατενίζω τήν εικόνα Σου τήν Αειπάρθενο, εσύ πού είσαι αγνή καί έχεις σώμα καί ψυχή καθαρή καί άμόλυντη. Γνωρίζω ότι δίκαιο είναι ή άκάθαρτη εγώ νά είμαι μισητή καί βδελυκτή ενώπιον τής ίδικής Σου καθαρότατος. Όμως επειδή ακόυσα πώς γί αύτόν τό λόγο ό Θεός πού γέννησες έγινε άνθρωπος, γιά νά καλέσει τούς άμαρτωλούς σέ μετάνοια, βοήθησέ με τήν ταλαίπωρη, ή οποία, μόνη καί έ'ρημος στον κόσμο τούτο από κάθε άληθινή συμπάθεια, δέν έχω κανέναν νά μέ συντρέξει. Κάμε ώστε νά συγχωρηθεϊ καί σέ μένα ή είσοδος στήν εκκλησία.

Read More ->>

4. Ή Άνεπαίσχυντος Προστασία

Τό θαύμα τής Θεοτόκου στο παιδί Εβραίου πού κοινώνησε

Στα μέρη της Ανατολής ήταν κάποιος ’Ιουδαίος πού είχε ένα παιδί επτά χρόνων. Αυτό συναναστρεφόταν μέ χριστιανούς καί μιά μέρα πήγε στην εκκλησία καί βλέποντας τά άλλα παιδιά νά κοινωνοΰν κοινώνησε καί αύτό τό τίμιο Σώμα καί Αίμα τού Κυρίου, πιστεύοντας ό Ιερέας ότι είναι χριστιανός.

Αφού δε έφαγε τό άντίδωρο, πήγε στο σπίτι του καί τό είπε καί στούς γονείς του. Ό πατέρας του θύμωσε, ως έχθρός τού Χριστού πού ήταν, καί θέλοντας νά τιμωρήση τό παιδί τό άρπαξε καί τό έριξε σε ένα άναμμένο καμίνι, στο όποίο συνέχεια έριχνε ξύλα.

Αλλά «ό εν μέσω τής χαλδαϊκής καμίνου τούς τρεις Παΐδας αβλαβείς διαφυλάξας», σκέπασε καί αύτό τό εύλογημένο, καί δέν κάηκε άπό τήν παμφάγο φωτιά, αλλά στεκόταν σάν νά βρισκόταν σε δροσερό μέρος. Άκούγοντας ή μητέρα του τις πράξεις τού συζύγου της έτρεξε, μαζί μέ άλλους χριστιανούς, θρηνώντας γιατί πίστεψε ότι θά τό βρει στάχτη. Φθάνοντας στόν τόπο εκείνο βλέπει τό παιδί της νά στέκεται μέσα στη φωτιά σώο καί άβλαβές, χωρίς νά έχουν πάθει τίποτα ούτε τά ρούχα του. Αφού τό έβγαλαν, τό ρώτησαν πώς σώθηκε. Καί τό παιδί τούς είπε:

Read More ->>

5. Διηγήσεις άπό τα Συναξάρια τών Αγίων

1. Στον ’Απόστολο Θωμά

           

Ό Απόστολος Θωμάς, πού άπουσίαζε άπό τήν κηδεία τής Θεοτόκου, μεταφέρθηκε μέ θαυματουργικό τρόπο στά 'Ιεροσόλυμα καί στο χωριό Γεθσημανή, όπου είδε τήν Παναγία νά άνεβαίνει στούς ουρανούς. ’Έκπληκτος φώναξε στήν Παναγία καί εκείνη ώς ευλογία τού έριξε τή ζώνη Της στή γή.

2. Πρώτη εμφάνιση τής Παναγίας μετά την Κοίμησή Της στους αγίους ’Αποστόλους

Την ώρα πού τελούσαν τίι Θεία Ευχαριστία στό υπερώο των Ιεροσολύμων. Την ώρα της έπικλήσως τού Χριστού, κατά τον τεμαχισμό τού’Άρτου, εμφανίστηκε ή Θεοτόκος υπέρλαμπρη και συνοδευόμενη άπό πλήθος Αγγέλων και τούς ευλόγησε λέγοντας:

«Χαίρετε, ότι μεθ’ ύμών είμί πάσας τάς ημέρας».

Καί οί Απόστολοι μέ κατάνυξη φώναξαν:

«Παναγία Θεοτόκε, βοήθει ήμίν».

Read More ->>

6. Στον όσιο Κοσμά τόν Ζωγραφίτη

Ό όσιος Κοσμάς (τέλη ΙΓ' αί.), Βούλγαρος κατά τό γένος, άφοΰ ντύθηκε τό άγγελικό σχήμα των μοναχών, διορίστηκε άπό τόν τότε ήγούμενο νά υπηρετεί τήν έκκλησία τής μονής. Κάποια χρονιά βρέθηκε στήν Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, γιά νά παρακολουθήσει τήν άγρυπνία, λόγω τής εορτής τοϋ Εύαγγελισμοϋ, καί νά προσκυνήσει τήν Αγία Ζώνη. Όταν μπήκε στο ναό, έκπληκτος είδε μιά γυναίκα νά υπηρετεί καί νά επιμελείται τήν έκκλησία καθώς επίσης νά υπηρετεί στήν τράπεζα τής μονής. Δεν κατάλαβε, κατά θεία βούληση, ότι αύτή ή γυναίκα ήταν ή Παναγία. Έπιστρέφοντας στή Μονή Ζωγράφου, εξομολογήθηκε στον ηγούμενο όσα είδε νά κάνει αύτή ή γυναίκα. Ό ηγούμενος χάρηκε πού ένας μοναχός τής μονής του άξιώθηκε νά δεί τέτοια οπτασία καί τοϋ είπε:

«Γνώριζε, παιδί μου, ότι εκείνη ή γυναίκα ήταν ή Ύπεραγία Θεοτόκος, ή προστάτης τής Μονής καί όλου του Αγίου Όρους».

Όταν άκουσε αύτά ό όσιος Κοσμάς, μέ μεγάλη χαρά καί συγκίνηση εύχαρίστησε τήν Παναγία πού καταδέχθηκε νά παρουσιαστεί σ' αύτόν τόν άμαρτωλό καί άνάξιο.

Read More ->>

7. Εμφανίσεις τής Θεοτόκου, διηγήσεις άπό την Όρθόδοξη Παράδοση

1 Στην Πλακίδια, κόρη τοΰ Μεγάλου Θεοδοσίου

Παναγία ή Άντιφωνήτρια Μονής Βατοπαιδίου

Ή παράδοση αναφέρει ότι έπισκέφθηκε κάποτε τίι μονίι Βατοπαιδίου ή βασίλισσα Πλακίδια, κόρη τοΰ Μεγάλου Θεοδοσίου . Ένώ προχωρούσε για νά μπει στο καθολικό από τϊιν πλάγια μικρή πόρτα, ακούσε μια φωνή πού προερχόταν άπό τίιν εικόνα: «Στάσου και μίιν προχωρείς. Γιατί τόλμησες ώς γυναίκα καί ήλθες σάύτό τον τόπο;». ’Έντρομη ή βασίλισσα ζήτησε συγχώρηση άπό την Παναγία καί άναχώρησε άμέσως άπό τό "Αγιο Όρος.

2. Στη Μονή Ίβήρων

Τό 1004, την Τρίτη τοΰ Πάσχα, εμφανίστηκε ή Θεοτόκος στον ηγούμενο τής Τέρας Μονής Ίβήρων καί τού άποκάλυψε ότι ήρθε για νά προστατεύει τό μοναστήρι.

3· Στη μονάχη Μάρθα, ηγούμενη τής Μονής τής 'Οδηγήτριας Μονεμβασίας (σημερινή Αγία Σοφία)

Read More ->>

8. Στη χιονισμένη Μόραβα το 1940

Ό Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στην Αλβανία τό 1940, έστειλε άπό τό μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον άδελφό του.

«Αδελφέ μου, Νίκο. Σοΰ γράφω άπό μία άετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη άπό την κορυφή τής Πάρνηθας. Ή φύση τριγύρω είναι πάλλευκη.

Σκοπός μου όμως δέν είναι να σοΰ περιγράφω τά θέλγητρα μίας χιονισμένης Μόραβας με όλο τό άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι νά σού μεταδώσω αύτό πού έ'ζησα, πού τό είδα με τά μάτια μου καί πού φοβάμαι μήπως, άκούγοντάς το άπό άλλους, δέν τό πιστέψεις.

Λίγες στιγμές πριν όρμήσουμε γιά τά οχυρά τής Μόραβας, είδαμε σέ άπόσταση καμιά δεκαριά μέτρων μία ψηλή μαυροφόρα νά στέκει άκίνητη.

—        Τίς ει;

Μιλιά...

Ό σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε:

—        Τίς ει;

Τότε, σάν νά μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Ή ΠαναγίαΕκείνη, όρμησε εμπρός σάν νά είχε φτερά άετοϋ. Εμείς από πίσω της. Συνεχώς τίιν αισθανόμασταν νά μάς μεταγγίζει αντρειοσύνη. 'Ολόκληρη έβδομάδα παλέψαμε σκληρά, γιά νά καταλάβουμε τά οχυρά Ίβάν-Μόραβας.

'Υπογραμμίζω πώς ή επίθεσή μας πέτυχε τούς Ιταλούς στην άλλαγή τών μονάδων τους. Τά παλιά τμήματα είχαν τραβηχτεί πίσω καί τά καινούργια... κοιμόνταν! Τό τί έπαθαν δέν περιγράφεται. Εκείνη όρμοΰσε πάντα μπροστά. Κι όταν πιά νικητές ροβολούσαμε προς την άνυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε ή Ύπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό καί χάθηκε».

Read More ->>

9. Στην καλύβη του στο Άγιον ’Όρος

 

Διηγήθηκε ό γέροντας;

«Την περασμένη Σαρακοστή (21 Φεβρουάριου 1985) παρουσιάστηκε ή Παναγία ντυμένη στά άσπρα. Μοΰ είπε ότι θά συμβοΰν πολλά στον κόσμο, γι’ αυτό νά φροντίσω νά πάρω... (κάτι πού αφορούσε προσωπικά τον ίδιο)».

Φανερώθηκε κοντά στην βορειοανατολική γωνία τής Καλύβης του. Όταν τήν είδε ό Γέροντας, είπε ταπεινά.

— Παναγία μου, καί ό τόπος είναι βρώμικος καί εγώ βρώμικος.

Άπό τότε ευλαβείτο καί τον τόπο «ού έστησαν οί πόδες» τής άχράντου Θεομήτορος. ’Ήθελε στο μέρος εκείνο νά φυτέψει λουλούδια γιά νά μήν πατιέται.

Στο Ωρολόγιο, στις 21 Φεβρουάριου, σημείωσε κρυπτογραφικά το γεγονός.

Read More ->>

10. Άλλες θαυματουργικές εμφανίσεις τής Θεοτόκου

Δ. Άλλες σύγχρονες  θαυματουργικές  εμφανίσεις τής Θεοτόκου
 

1. Στην Τήνο τον Μάρτιο τού 1929

(Διατηρούνται ή γλώσσα καί ή ορθογραφία τού πρωτοτύπου)

«Πρός ικανοποίηση τής μητρός μου έπήγον τον Μάρτιο τού 1929 εις την πανήγυριν, διότι τότε είχον τόν μοντερνισμόν εις τούς λόγους, την πράξιν. [...]

’Έφτασα είς Τήνον τέσσερις ημέρες γρηγορότερον, έμεινα είς τό παραθαλάσσιον πολυτελές ξενοδοχείον.

[...]. Ηλθεν ή ήμερα της αγρυπνίας. Τότε άνήλθον καί εγώ. Εις τό δεσποτικόν ήτο μία ωραιότατη κόρη τρελή. Τραγουδούσε «Σμυρνιά μου, ποιος σέ φίλησε;» όλο το ’ίδιο. Δεν τής μίλησαν, επειδή δεν πείραξε κανόναν. Ή μητέρα της έστάθη εμπρός εις την εικόνα τοϋ Χρίστου εν προσοχή προσευχόμενη έως πρωίας. Ή Παναγία τής έδωσε τό ποθούμενον.

Όταν τελείωσε ή αγρυπνία, Ιερείς καί ψάλται έφυγον. Οί προσκυνηταί αγρυπνούσαν. Έξήλθον, έστάθην πλησίον εις τό μεγάλο κυπαρίσσι παρατηρώντας τον κόσμον. Μετά μεσονύκτιον έξήλθε εις λέγων στην παρέα του. Εις την Εκκλησίαν ήλθε ή Παναγία. [...] Αμέσως προχωρώ, μετά κόπου ήλθον στο άναλόγιον. Σέ λίγη ώρα έδωνείτο ή εκκλησία άπό τάς φωνάς... Ερωτώ τήν πλησίον μου ήλικιωμένην αν βλέπουν τίποτε, μοϋ λέει κύταξε στο τέμπλο πού είναι ό οφθαλμός. Κυτώ καί τής λέγω εΐδον φώς φακού. Άπαντά. Πρώτα έρχεται τό φώς καί έπειτα ή Παναγία. Πρόσεξε.

Read More ->>