9. Στην καλύβη του στο Άγιον ’Όρος

 

Διηγήθηκε ό γέροντας;

«Την περασμένη Σαρακοστή (21 Φεβρουάριου 1985) παρουσιάστηκε ή Παναγία ντυμένη στά άσπρα. Μοΰ είπε ότι θά συμβοΰν πολλά στον κόσμο, γι’ αυτό νά φροντίσω νά πάρω... (κάτι πού αφορούσε προσωπικά τον ίδιο)».

Φανερώθηκε κοντά στην βορειοανατολική γωνία τής Καλύβης του. Όταν τήν είδε ό Γέροντας, είπε ταπεινά.

— Παναγία μου, καί ό τόπος είναι βρώμικος καί εγώ βρώμικος.

Άπό τότε ευλαβείτο καί τον τόπο «ού έστησαν οί πόδες» τής άχράντου Θεομήτορος. ’Ήθελε στο μέρος εκείνο νά φυτέψει λουλούδια γιά νά μήν πατιέται.

Στο Ωρολόγιο, στις 21 Φεβρουάριου, σημείωσε κρυπτογραφικά το γεγονός.

28.     Στον μοναχό Ίωαννίκιο τής Σκήτης τής αγίας ’Άννης

Ό μοναχός Ίωαννίκιος ζοΰσε στήν άγια ’Άννα και ήταν συνομήλικος τοϋ παπα-Έφραίμ τού Κατουνακιώτη (f 1998). Ψηλού αναστήματος και γεροδεμένος άνθρωπος, ήταν Αγωνιστής τής ύπακοής. Γνωρίστηκε μέ τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή καί έγινε μαθητής του. Μετά από κάποιο όραμα ποΰ είδε ό Γέροντας Ιωσήφ, ό Ίωαννίκιος προσβλήθηκε άπό καλπά'ζουσα φυματίωση πού είχε καί κληρονομικά αίτια. Σύντομα καταβλήθηκε καί πέθανε. Όταν ήταν στά τελευταία του, ό γερο-Ίωσήφ τόν παρηγορούσε στους φριχτούς πόνους πού είχε, λέγοντας του νά κάνει ύπομονή, γιά νά είναι πίο λαμπρό το στεφάνι πού θά λάβει άπό τόν Χριστό. Κάποια στιγμή τόν είδε ταραγμένο ό μοναχός πού τόν υπηρετούσε. Όταν ρώτησε τήν αίτια, ό άρρωστος τού ζήτησε νά άπομακρύνει κάποια γυναίκα πού ήταν μέσα στο δωμάτιό του. Αμέσως όμως ηρέμησε λέγοντας.

—        Αφήστε την, άφήστε την, είναι ή Παναγία.

Ό μοναχός τόν ρώτησε:

—        Καί πώς κατάλαβες ότι είναι ή Παναγία, πάτερ Ίωαννίκιε;

Καί ό Ίωαννίκιος Απάντησε.

—        Τής είπα νά πει τό «Θεοτόκε Παρθένε» καί τό είπε όλο. Τή ρώτησα μάλιστα, πότε θά μέ πάρει ό Θεός καί μοΰ Απάντησε: «Όποτε Εκείνος θελήσει».

Αμέσως μετά κοιμήθηκε.

29· Στη Μάρω, τή θετή μητέρα τοΰ Μωάμεθ τού Πορθητή, κατά τή μεταφορά τών Τιμίων Δώρων στο Άγιον Ορος

Σύμφωνα μέ τήν παράδοση, ή Μητέρα τού Κυρίου, ή Παναγία, πριν άπό τήν Κοίμησή Της πρόσφερε στήν Εκκλησία τών Ιεροσολύμων τήν Τιμία Έσθήτα, τήν Αγία Ζώνη καί τά Τίμια Δώρα. Στά τέλη τού 4ου αιώνα ό αύτοκράτορας Άρκάδιος, γιος τοϋ Μεγάλου Θεοδοσίου, αντιμετωπίζει τις επιθετικές ενέργειες των Γότθων και τών θύννων πού σαρώνουν την αυτοκρατορία και μεταφέρει τά Τίμια Δώρα στίιν Κωνσταντινούπολη. Στόχος του ήταν ή ενίσχυση τοϋ ήθικοϋ τών πιστών σέ μια περίοδο πού ό ίδιος εξόριζε τον Ιερό Χρυσόστομο.

Άπό την ήμερα εκείνη έως και τό 1204 τά Τίμια Δώρα φυλάσσονταν στην Παναγία τών Βλαχερνών. Μέ την 'Άλωση τής Πόλης άπό τούς σταυροφόρους θά μεταφερθοΰν για λόγους άσφαλείας μαζί μέ άλλα κειμήλια στη Νίκαια τής Βιθυνίας, ή όποια άποτέ- λεσε την προσωρινή πρωτεύουσα τοϋ Βυζαντίου.

'Ο Μιχαήλ Παλαιολόγος θά επαναφέρει τά Τίμια Δώρα στήν Κωνσταντινούπολη άμέσως μετά τήν απελευθέρωσή της άπό τούς σταυροφόρους, δέν θά τά έναποθέσει όμως στήν Παναγία τών Βλαχερνών άλλά μέσα στό ίδιο του τό παλάτι και έτσι θά διασωθοϋν άπό τή μεγάλη πυρκαγιά πού κατέστρεψε όλοσχερώς τον ιστορικό ναό.

Ή σύζυγος τοϋ Μουράτ

Ή Μάρα ή Μάρω, κόρη τοϋ ήγεμόνα καί δεσπότη τής Σερβίας Γεωργίου Βράνκοβιτς καί τής Ειρήνης Καντακουζηνής, τών αύτοκρατόρων τής Τραπεζούντας, είναι ή δεύτερη γυναίκα πού έπαιξε καθοριστικό ρόλο στή διάσωση τών Τιμίων Δώρων. Τό 1430 ό Μουράτ Β' αρχίζει νά κατακτά τή μία μετά τήν άλλη τις επαρχίες τής άλλοτε κραταιάς ’Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ό Γεώργιος Βράνκοβιτς άνεγείρει φρούρια γιά νά προστατεύσει τήν πατρίδα του. Οί Τοϋρκοι θεωροΰν ότι  παραβιάζει τή συνθήκη πού είχε υπογράψει στό παρελθόν καί προ τής άπειλής παντρεύει τον Σεπτέμβριο τοϋ 1435 τήν κόρη του Μάρα μέ τον Μουράτ Β', πατέρα τοϋ Μωάμεθ τοϋ Πορθητή. Ή Μάρα εγκαταστάθηκε στό παλάτι τής Άδριανούπολης καί έριξε όλο το βάρος της στήν άνατροφή τοϋ Μωάμεθ ή Μεχμέτ, τοϋ τριτότοκου γιοΰ τοϋ σουλτάνου, ό όποίος καί τήν αγάπησε σάν μητέρα του.

Ή Μάρα φαίνεται νά καθορίζει πολλές άπό τις αποφάσεις τοΰ νεαρού σουλτάνου Μωάμεθ, όταν αυτός άνεβαίνει έπειτα άπό δολοφονίες και δολοπλοκίες στο θρόνο, άλλα και μετά την "Αλωση τό 1453 είναι ή γυναίκα πού θά βοηθήσει στην άπονομή προνομίων στους χριστιανούς άλλά καί θά άσκήσει, σέ ένα επίπεδο, την εξωτερική πολιτική τοΰ σουλτανάτου
.

Στον Αθω

Τά Τίμια Δώρα θά φθάσουν στά χέρια της, άφοΰ φυλάσσονταν στο παλάτι τών Πορφυρογέννητων, και αυτή θά τά μεταφέρει στο Περιβόλι τής Παναγίας, και στή Μονή Αγίου Παύλου, γιά νά τά προστατεύσει. Σύμφωνα μέ όσα μάς μεταφέρονται μέσα άπό τήν παράδοση, ή πριγκίπισσα έφθασε στόν Άθωνα καί καθώς άνέ- βαινε άπό τό λιμάνι γιά νά έπισκεφθεΐ τή Μονή Αγίου Παύλου, τό καθολικό τής οποίας χτίστηκε μέ χρήματα τά οποία πρόσφερε ό πατέρας της, εμφανίστηκε ή Παναγία καί τήν εμπόδισε νά συνεχίσει, γιά νά μήν παραβιαστεί τό άβατο. Ή ισχυρότερη γυναίκα τής νεοσύστατης ’Οθωμανικής Αύτοκρατορίας υπάκουσε στήν Παναγία καί παρέδωσε τά δώρα στούς μοναχούς. Καί στο σημείο όπου ή Μάρα είδε τό όραμα οί μοναχοί έστησαν έναν σταυρό πού σώζεται έως σήμερα καί ονομάζεται «Ό σταυρός τής βασιλίσσης». Τά Τίμια Δώρα γιά πολλά χρόνια βρίσκονταν σέ διάφορα μετόχια τής Μονής Αγίου Παύλου γιά τήν εύλογία τών πιστών.

30. Στόν Γέροντα Ίωσηφ τον Ησυχαστή

Ή άσκητική ζωή τοΰ γέροντος Ιωσήφ φάνηκε ξεχωριστή άπό τό ξεκίνημά της. Αυτό φαίνεται στά άκόλουθα περιστατικά:

Τον καιρό πού άσκήτευε στή Βίγλα δοκίμασε ένα δυνατό πειρασμό. Κατέφυγε μέ προσευχή καί μέ παράπονο στο Θεό καί τή

Θεοτόκο. Καθώς ήταν στραμμένος στόν’Άθωνα, είδε μια φωτεινή ακτίνα να σχηματίζει κάτι σαν ουράνιο τόξο, νά άκουμπά πάνω του. Αμέσως ένοιωσε άλλοίωση, κι άρχισε νά λέει τίιν εύχή ρυθμικά και άβίαστα. Ήταν πλημμυρισμένος άπό φώς και χαρά.

’Άλλη φορά, ενώ δοκίμαζε έναν άλλο πειρασμό, ένοιωσε τίιν καρδιά του νά πλημμυρίζει άπό θεϊκίι άγάπη. Όπως περπατούσε άκουσε ομιλίες. Γύρισε και είδε ένα στρατηγό νά τοΰ λέει: «Καλώς ήρθες, πέρασε νά προσκυνήσεις». Πήγαν σ’ ένα ωραίο ναό καί στάθηκαν στην εικόνα τής Παναγίας και ό οδηγός είπε: «Δέσποινα, δείξε τη δόξα σου στο δούλο σου, για νά μη καταποντιστεί άπό την λύπη». Τότε ή Παναγία ζωντάνεψε καί είπε στόν στρατηγό: «Πάρε τον στόν τόπο του νά άγωνίζεται καί νά έχει την ελπίδα του σ’ εμένα». Γιά ένα διάστημα ησύχασε.

Κάποτε πού πλήθυναν οί πειρασμοί, μπήκε σ' ένα έκκλησάκι καί στάθηκε μπροστά στην εικόνα τής Παναγίας κι Εκείνη ξαναζωντάνεψε καί τοΰ είπε: «Δε σοΰ είπα νά έχεις τις ελπίδες σ’ εμένα; Γιατί αποθαρρύνεσαι;» “Υστερα τό Θείο Βρέφος τον χάιδεψε τρεις φορές στο μέτωπο καί έπέστρεψαν στην εικόνα. Ό γερο-Ίωσήφ φιλούσε μέ πόθο τό μέρος πού στάθηκε ή Παντάνασσα, τό οποίο εύωδίαζε γιά πολύ καιρό.

Χαρακτηριστική είναι ή οπτασία πού είδε μέ τον ούράνιο εκείνο ναό, πού ψαλλόταν ό ύμνος πρός την Παναγία. Εκεί στόν ούράνιο ναό είδε την εϊκόνα τής Παναγίας στο τέμπλο πού κρατούσε στά γόνατά Της ώς βρέφος τον Προαιώνιο Κύριό μας. Τότε μού έκανε νεύμα ό οδηγός μου νά πλησιάσω γιά νά προσκυνήσω καί μέ γύρισε πρός την Δέσποινά μας Θεοτόκο καί Παραμυθία όλων τών Χριστιανών. Δέν κατάλαβα αν καί πόσο κινήθηκα καί ενώ ήμουν στραμμένος πρός Αύτήν καί προσπαθούσα νά θαυμάσω τη δόξα καί τό μεγαλείο Της, ό οδηγός μου, πού φαινόταν ότι είχε πολλή οικειότητα και παρρησία, μέ ύφος παρακλητικό καί φωνΐι πολλή καθαρή, είπε προς την Κυρία μας.

—        Δέσποινα τοϋ κόσμου, δείξε την δόξα Σου στον δοΰλο Σου νά μην κυριευθεΐ άπό την λύπη.

Τότε, τί νά πώ ό ευτελής καί περισσότερο άπό κάθε άνθρωπο άνά- ξιος; Έλαμψε όπως ό ήλιος ή παναγία μορφή Της καί είδα καθαρά πλέον, όχι σαν εικόνα, άλλα ζωντανή καί ολόσωμη κατά την δύναμη της θνητότητός μου την Κυρία των όλων καί Βασίλισσα νά βαστάζει στις αγκάλες Της τον Σωτήρα τοΰ κόσμου, τον Κύριό μας Τησοΰ, πλήρης χάριτος καί μεγαλείου. Μόλις είδα μέχρι σε ένα σημείο την θεοπρεπή εκείνη δόξα τής Κυρίας μας, δεν μπόρεσα νά σταθώ άλλο καί έπεσα κάτω στο δάπεδο καί άρχισα νά κλαίω ψιθυρίζοντας.

—        Δέσποινά μου, Δέσποινά μου, μη μέ εγκαταλείπεις.

Τότε άκουσα την μακαρία, μελισταγή καί ανώτερη κάθε παρηγοριάς φωνή Της νά λέει στον οδηγό μου.

—        Πάρε τον τώρα στον τόπο του νά αγωνίζεται καί νά έχει την ελπίδα του σέ μένα.

Αίσθάνθηκα ότι κάποιος μέ κτύπησε ελαφρά στον ώμο καί καθώς δοκίμαζα νά σηκωθώ βρέθηκα στον τόπο μου, όπως κάθισα στην αρχή καί προσευχόμουν μέ τό πρόσωπό μου βρεγμένο άπό δάκρυα. Άπό τότε καί πέρα τόση άγάπη καί εύλάβεια αισθανόμουν προς τήν Κυρία μας, ώστε μόνο τό όνομά Της μέ γέμιζε μέ χαρά πνευματική. Τό «ας έχει τήν ελπίδα του σέ μένα» ήταν άπό τότε καί μπρος Λ μόνιμη παρηγοριά μου.

Τέλος, επικαλέστηκε έκτενώς τήν Παναγία μας κατά τήν τελευτή του στον επίγειο κόσμο:

Όταν τοϋ εύχήθηκαν άνάρρωση, τούς είπε:

—        Όχι, όχι, φεύγω σύντομα. Όταν θά ακούσετε μετά άπό τρείς μέρες τις καμπάνες, νά ξέρετε ότι έφυγε ό φίλος σας. Υπολογίζω τής Παναγίας μας.

Στις δεκαπέντε Αύγουστου, ήμερα τής Κοιμήσεως, κοινώνησε για τελευταία φορά. Κοίταξε μέ επιμονή την εικόνα τής Κυρίας μας, πού τόσο αγαπούσε σαν νά Τής ξητοΰσε κάτι. Κάτι πού τό γνώριξε άκριβώς Εκείνη. Τά ήρεμα δάκρυά του μαρτυρούσαν την ενδόμυχη αίτηση τής ψυχής του πρός Αύτήν. Αυτήν, πού τόσες φορές τον παρηγόρησε και τού συνέστησε νά τρέφει βέβαιη ελπίδα πρός τήν ευσπλαχνία της.

Πράγματι τήν ’ίδια μέρα παρέδωσε τήν άγια ψυχή του πρός τον Κύριο καί άφησε άριστο παράδειγμα σε όλο τό Όρος, άλλα καί σέ όλους μας μέχρι καί σήμερα.

31. Στις Καρυές τής Χίου

Η Παναγία ή Άρβανίτισσα

Μία σοβαρή καί τεκμηριωμένη προσπάθεια για τήν πνευματική ανάδειξη τής Παναγίας τής Άρβανίτισσας τής Χίου έχει άναλάβει ό άγιορείτης μοναχός Νεκτάριος (Ιερά Καλύβη Αγίας Τριάδος στις Καρυές).

Ό γέρων Νεκτάριος είναι ένας λόγιος μοναχός, πού ό Χριστός φωτίζει τό νοΰ του καί μιλάει στήν καρδιά του. Ό Θεός έχει άφυπνί- σει μέσα του τήν άγάπη για τήν Παναγία μας, ή όποια εκδηλώνεται μέ τό νά Τήν ύμνε! καί νά Τήν ύπηρετεί όσο τό δυνατόν καλύτερα. Είναι γεμάτος από τον Χριστό καί τήν Παναγία Μητέρα Του.

Ο ναός τής Παναγίας τής Άρβανίτισσας

Στήν Παναγία τήν Άρβανίτισσα είναι αφιερωμένος ναός (έξωκ- κλήσι) στις Καρυές τής Χίου.

Ό αύτοκράτορας Κωνσταντίνος Μονομάχος ό Θ' (1042-1054), έ'στειλε πετράδες (πού κατάγονταν άπό τή Βόρειο ’Ήπειρο), γιά νά κτίσουν τή Νέα Μονή τής Χίου. Μετά τήν άνοικοδόμηση τής

Νέας Μονής (πού, παρά τις λεηλασίες και τις καταστροφές της από τούς Τούρκους, σώζεται μέχρι σήμερα), οί άνθρωποι αύτοί έμειναν στό νησί καί έγιναν κάτοικοί του. Οί άπόγονοί τους ήταν ποιμένες καί εγκαταστάθηκαν στην περιοχή «Κοχλία» (περιλαμβάνει τα χωριά Καρυές, Αύγώνυμα, Άνάβατο καί Δαφνώνα).

Οί ποιμένες, πού διέμεναν στην ονομαζόμενη σήμερα τοποθεσία «Παναγία Άρβανίτισσα», έβλεπαν μιά λυγερόκορμη κοπέλα με άρβανίτικη φορεσιά νά περιδιαβαίνει στις κορυφές.

Κατάλαβαν ότι είναι ή Παναγία καί άπό την ενδυμασία Της την άποκάλεσαν Παναγία Άρβανίτισσα.

Τδ 1905 βρέθηκε εικόνισμα τής Παναγίας καί κτίστηκε έκεϊ εκκλησία με την οικονομική αρωγή τού εμπόρου Αλέξανδρου Κων- σταντινίδη. Επειδή ήταν χρόνια σκληρής δουλείας στούς Τούρκους, πού απαγόρευαν τήν ανέγερση χριστιανικών ναών, ή εκκλησία χτίστηκε, όπως μάς πληροφορεί ό Σταμάτης Κάρμαντζης (ό οποίος έγραψε τό πρώτο Συναξάρι τής Παναγίας τής Άρβανίτισσας), «κρυφά με τή βοήθεια τών ποιμένων Καρούσων καί τών άλλων συγχωριανών, μετά άπό μεγάλο άγώνα, αφάνταστη ταλαιπωρία καί εργασία κυρίως τή νύχτα, διότι τήν ημέρα ήταν πολύ δύσκολο άπό τό φόβο τών Τούρκων».

Τό 1912, πού άπελευθερώθηκε ή Χίος άπό τούς Τούρκους, μιά ομάδα Τούρκων στρατιωτών διωκόμενη άπό τούς Έλληνες είσήλθαν στό ναό τής Παναγίας τής Άρβανίτισσας. Τον λεηλάτησαν καί προ- κάλεσαν ζημιές στις εικόνες. ’Άλλες τις έσπασαν, άλλες τις έκαψαν, άλλες τις κατατρύπησαν καί άλλες τις χαράκωσαν με τά ξίφη τους.

Ό Σταμάτης Κάρμαντζης σημειώνει ότι «επειδή ό ναός είναι κτισμένος σέ ύψωμα, άποφάσισαν οί κάτοικοι τών Καρυών νά τον έορτάζουν τήν ήμερα τής Άναλήψεως. Ταυτόχρονα οί ποιμένες κάνουν καί τή γιορτή τους λόγω τού τέλους τής κτηνοτροφικής περιόδου, ευχαριστώντας τήν Παναγία για τή χρονιά πού πέρασε.

Μάλιστα κουβαλούν στη. χάρη της και βράζουν γάλα για όλους τούς προσκυνητές. Επίσης βγάζουν σέ δημοπρασία κατσικάκια καί αρνάκια για τίι συντήρηση και τον εύπρεπισμό της εκκλησίας. Ό ναός άναφέρεται καί με τίς δύο ονομασίες άπό τον πληθυσμό της Χίου, ιερός ναός Άναλήψεως - Παναγίας Άρβανίτισσας, άλλα περισσότερο γνωστός είναι ό ναός ώς Παναγία Άρβανίτισσα».

Παναγία Άρβανίτισσα καί οχι Άλβανή

 Ό μοναχός Νεκτάριος διευκρινίζει, μέ αφορμή την άρβανίτικη ένδυ- μασία τής Παναγίας, ότι μέ την ονομασία Άρβανιτία εννοείται ή Β. ’Ήπειρος. Τονίζει χαρακτηριστικά: «Τό Συναξάρι τού αγίου Νικοδήμου τού Αγιορείτου στόν πρωτότυπο βίο τού άγιου Κοσμά τοϋ Αίτωλοΰ καί στη σελ. 232 γράφει: “...έκείθεν άναχωρήσας μετέβη εις τό άντι- πέραν μέρος τής Στερεός, ήγουν τής Αρβανιτιάς όνομαζόμενον 'Άγιοι Σαράντα, καί εκεί δίδασκε τούς Χριστιανούς”. Οί "Αγιοι Σαράντα εύρίσκονται ώς είναι γνωστόν στήν Βόρειο Ήπειρο, πού εκείνους τούς καιρούς ώνομάζετο “Άρβανιτία”. Έξ ού καί “Άρβανίται”.

Εμφανίσεις καί θαύματα τής Παναγίας τής Άρβανίτισσας

 ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί τής Χίου μέ επιστολές τους στόν Γέροντα Νεκτάριο, πού είναι γραμμένες μέ πίστη, άπλότητα, καθαρότητα καί δέος προς την Παναγία, αποκαλύπτουν θαυμαστά σημεία. Παραθέτουμε ενδεικτικά άποσπάσματα τριών επιστολών:

α) Ό Δημήτριος Μαλαχίας τού Μιχαήλ άναφέρει ότι, όταν συμμετείχε σέ εθελοντική εργασία γιά τήν έπισκευή τής εκκλησίας, εμφανίστηκε μπροστά του ή Παναγία ή Άρβανίτισσα. «Γύρισε τό πρόσωπό της, μέ κοίταξε καί μοΰ χαμογέλασε, χωρίς νά μοΰ πεί λέξη».

β) Ό Κωνσταντίνος Άνδριώτης τοϋ Νικήτα άναφέρει: «Ή προγιαγιά μου έ'λεγε πώς όταν ήταν νά κτίσουν τήν έκκλησία, έπειδή ή Παναγία τούς είχε όρμηνέψει να κτίσουν εκκλησία, αρχικά ξεκίνησαν να την τοποθετήσουν χαμηλότερα, εκεί πού σήμερα έχουν δημιουργήσει μια λιμνοδεξαμηνή. Άποβραδύς λοιπόν οί έργάτες, τελειώνοντας τη δουλειά τους, άφηναν τα εργαλεία στον τόπο πού έκτιζαν. Τό πρωί τα εργαλεία ήταν εξαφανισμένα άπό τον τόπο πού τά άφηναν. Μετά άπό 3-4 ήμερες ένας τσοπάνης βρήκε τά εργαλεία συγκεντρωμένα στο σημείο πού σήμερα είναι τό είκονι- σματάκι στην Πλατεία, δίπλα στην εκκλησία, όπου υπάρχει ένα άγιόκλημα.

Αύτό πού έχω νά πώ είναι ότι ή Παναγία ή Άρβανίτισσα πράγματι είναι ολοζώντανη και είναι εκεί».

γ) Ή Ελένη Κοψιδά άναφέρει: «Αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας συνέπεια τού οποίου ήταν νά δημιουργηθεΐ αιμάτωμα στο κεφάλι. Εκείνες τις ήμέρες σε τηλεφωνική επικοινωνία μας ό μοναχός Νεκτάριος μοΰ μίλησε με πολλή θέρμη για την Παναγία την Άρβανίτισσα τής Χίου. Σύν τοίς άλλοις μοΰ είπε ότι ή Παναγία εμφανίζεται ντυμένη Άρβανίτισσα. Σέ λίγες ήμέρες θά πήγαινα στην Αθήνα νά κάνω μαγνητική έξέταση στο κεφάλι. Ή άγωνία μου ήταν μεγάλη. Τότε βλέπω στον ύπνο μου νά στέκεται δίπλα μου μιά πανέμορφη γυναίκα, ψηλή καί λυγερόκορμη, ντυμένη Άρβανίτισσα. Ή στολή της ήταν λευκή. Θαύμαζα καί έλεγα: Τί ομορφιά είναι αυτή! Ξύπνησα άπό τό όνειρο τά μεσάνυχτα καί μισοκοιμισμένη λέω δυνατά: “Ή Παναγία ή Άρβανίτισσα!”. Αιηγή- θηκα τό όνειρο αύτό στη φίλη μου Αγαθή Μπογιατζή. Σέ δύο-τρεϊς ήμέρες βλέπει καί αύτή στον ύπνο της την Παναγία ντυμένη μέ την ’ίδια άκριβώς στολή, πανέμορφη καί μέ τό πρόσωπό της νά λάμπει σάν τον ήλιο. Σέ μία εβδομάδα έβγαλα τη μαγνητική. Πίταν πεντακάθαρη! Άνέφερα όλα αύτά σε μιά έξαδέλφη μου στο Αγρίνιο, την Εύφροσύνη Κυρίτση, ή όποια άποφάσισε νά μέ έπισκεφθεί. Στο πρακτορείο Αγρίνιου, πού περίμενε για νά έρθει στην Πάτρα, βλέπει μπροστά της νά σταματάει ένα λεωφορείο, πού στο τζάμι του έγραφε: “Παναγία ή Άρβανίτισσα”».

Πνευματική εγρήγορση

«...Ή Παναγία ή Άρβανίτισσα διδάσκει τούς εκλεκτούς κατοίκους τών ορεινών της Χίου καί φίλους του υίοΰ της, τΐιν άπόκτηση τής πνευματικής έγρηγόρσεως, ώς μιας έκ τών άρετών πού μας βοηθούν στην σωτηρία τών ψυχών μας. Αίσθητώς καί έν έγρηγόρσει, την έβλεπαν, πάντοτε με την ενδυμασία τής Άρβανιτίσσης μητέρας, μέ διάφορες έκφράσεις στο πανέμορφο πρόσωπό της, άνάλογα με τό τί ήθελε νά ύπογραμμίση προς όφελος τών Χριστιανών, καί μετά την έχαναν, καί πάλι έπέστρεφε στά αισθητά καί πάλι την έχαναν στην πορεία της προς την άνω Ιερουσαλήμ.

Τούς θύμιζε διαρκώς ή’Άμωμος ότι εκεί είναι ή αιώνια πνευματική πατρίδα, ή ετοιμασμένη γιά τούς φίλους τού υίοΰ της».

Πρώτη δημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο  απο το Βιβλίο :

ΠΑΝΑΓΙΑ η Μητέρα της ζωής

Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Άθανασίου

Πρεσβυτέρα Χαρούλα Τσουλιάη

Η ηλεκτρονική επεξεργασία αναρτήσων κειμένων, τίτλων  και εικόνων έγινε από τον N.B.B

Επιτρέπεται η χρήση, διάθεση και αναπαραγωγή κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα ,χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς, με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: