Οἱ νέοι μπροστὰ στοὺς δύο δρόμους τῆς ζωῆς
Οἱ
γονεῖς ποὺ γεννοῦν
τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς δίνουν
τὸ σῶμα πρέπει
νὰ
συντελέσουν, ὅσο μποροῦν, καὶ στὴν
πνευματική τους ἀναγέννηση. Ὕστερα, ὅ,τι δὲν
μποροῦν νὰ κάνουν οἱ ἴδιοι γιὰ τὰ παιδιά
τους, θὰ τὸ ἀναθέσουν σὲ δασκάλους. Γι᾿ αὐτὸ λέει καὶ ἡ Ἐκκλησία μας «τοὺς γονεῖς
ἡμῶν καὶ διδασκάλους». Ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ πνευματικοὶ Πατέρες, ποὺ ἐργάζονται
γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τῶν ἀνθρώπων καὶ βοηθοῦν πιὸ θετικὰ στὴν ἀγωγὴ τῶν
παιδιῶν.
Καὶ ἡ ἔγγαμη καὶ ἡ ἄγαμη ζωὴ εἶναι εὐλογημένες
–
Γέροντα, τί πρέπει
νὰ ἀπαντήση κανεὶς σὲ νέα παιδιὰ
ποὺ ρωτοῦν ἂν ἡ μοναχικὴ ζωὴ εἶναι ἀνώτερη
ἀπὸ τὴν ἔγγαμη;
– Κατ᾿ ἀρχὰς πρέπει νὰ τοὺς δώση νὰ
καταλάβουν ποιός εἶναι ὁ προορισμὸς
τοῦ ἀνθρώπου καὶ ποιό εἶναι τὸ νόημα τῆς
ζωῆς. Ὕστερα νὰ τοὺς ἐξηγήση ὅτι καὶ οἱ
δύο δρόμοι ποὺ ἔχει χαράξει ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι εὐλογημένοι, γιατὶ καὶ οἱ δύο
μποροῦν νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὸν Παράδεισο, ἂν ζήσουν κατὰ Θεόν. Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι δύο ἄνθρωποι ξεκινοῦν νὰ πᾶνε σὲ ἕνα
προσκύνημα. Ὁ ἕνας πηγαίνει μὲ τὸ λεωφορεῖο ἀπὸ τὸν δημόσιο δρόμο καὶ ὁ ἄλλος
πηγαίνει μὲ τὰ πόδια ἀπὸ κάποιο μονοπάτι. Καὶ οἱ δύο ὅμως ἔχουν τὸν ἴδιο σκοπό.
Ὁ Θεὸς καὶ τὸ ἕνα τὸ χαίρεται καὶ τὸ ἄλλο τὸ θαυμάζει. Κακὸ εἶναι ὅταν αὐτὸς ποὺ
πάει ἀπὸ τὸ μονοπάτι κατακρίνη μέσα του τὸν ἄλλον ποὺ πάει ἀπὸ τὸν δημόσιο
δρόμο ἢ καὶ τὸ ἀντίστροφο.
Read More ->>
Αναρτήσεις
