Τὰ παιδιά, οἱ χαρὲς καὶ οἱ δυσκολίες τους

ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

«Ἡ εὐχὴ τῶν γονέων

εἶναι ἡ μεγαλύτερη κληρονομιὰ γιὰ τὰ παιδιά.

Γι᾿ αὐτὸ νὰ φροντίζουν νὰ ἔχουν τὴν εὐχή τους».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1  Τὰ παιδιά, οἱ χαρὲς καὶ οἱ δυσκολίες τους

Τὰ μικρὰ παιδιὰ

– Ἔχω παρατηρήσει, Γέροντα, ὅτι τὰ μωρὰ μερικὲς φορὲς τὴν ὥρα τῆς Θείας

Λειτουργίας χαμογελοῦν.

– Αὐτὸ δὲν τὸ κάνουν μόνο στὴν Θεία Λειτουργία. Τὰ μωρὰ εἶναι σὲ συνεχῆ ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν μέριμνες. Τί εἶπε ὁ Χριστὸς γιὰ τὰ μικρὰ παιδιά;

«Οἱ Ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ Πατρός μου τοῦ

ἐν οὐρανοῖς»1. Ἔχουν ἐπικοινωνία καὶ μὲ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τὸν Φύλακα Ἄγγελό τους, ποὺ εἶναι συνέχεια δίπλα τους. Στὸν ὕπνο τους πότε γελοῦν, πότε κλαῖνε, γιατὶ βλέπουν διάφορα.  Ἄλλοτε  βλέπουν  τὸν  Φύλακα  Ἄγγελό  τους  καὶ  παίζουν  μαζί  του  –  τὰ χαϊδεύει, τὰ πειράζει, κουνάει τὰ χεράκια τους, καὶ αὐτὰ γελοῦν -, ἄλλοτε πάλι βλέπουν καμμιὰ σκηνὴ τοῦ πειρασμοῦ καὶ κλαῖνε.

– Ὁ πειρασμὸς γιατί πηγαίνει στὰ νήπια;

– Καὶ αὐτὸ τὰ βοηθάει, γιὰ νὰ αἰσθάνωνται τὴν ἀνάγκη νὰ ζητοῦν τὴν μάνα τους. Ἂν δὲν ὑπῆρχε αὐτὸς ὁ φόβος, δὲν θὰ ἀναγκάζονταν νὰ ἀναζητήσουν τὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας τους. Ὅλα τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καλό.

– Αὐτὰ ποὺ βλέπουν, ὅταν εἶναι μικρά, τὰ θυμοῦνται, ὅταν μεγαλώσουν;

– Ὄχι, τὰ ξεχνοῦν. Ἂν θυμόταν τὸ παιδάκι πόσες φορὲς εἶδε τὸν Ἄγγελό του, θὰ ἔπεφτε στὴν ὑπερηφάνεια. Γι᾿ αὐτό, ὅταν μεγαλώση, τὰ ξεχνάει. Ὁ Θεὸς μὲ σοφία ἐργάζεται.

– Μετὰ τὸ Βάπτισμα τὰ βλέπουν αὐτά;

– Φυσικά, μετὰ τὸ Βάπτισμα.

– Γέροντα, ἕνα ἀβάπτιστο παιδάκι κάνει νὰ προσκυνήση ἅγια Λείψανα;

– Γιατί νὰ μὴν κάνη; Μπορεῖ καὶ νὰ τὸ σταυρώση κανεὶς μὲ τὰ ἅγια Λείψανα. Εἶδα σήμερα ἕνα παιδάκι, σὰν ἀγγελουδάκι ἦταν. «Ποῦ εἶναι τὰ φτερά σου;», τὸ ρώτησα. Δὲν ἤξερε νὰ μοῦ πῆ!... Στὸ Καλύβι, ὅταν ἔρχεται ἡ ἄνοιξη καὶ ἀνθίζουν τὰ δένδρα, βάζω καραμέλες πάνω στὰ πουρνάρια, ποὺ εἶναι κοντὰ στὴν πόρτα τοῦ φράχτη, καὶ λέω στὰ μικρὰ παιδιὰ ποὺ ἔρχονται ἐκεῖ: «Πηγαίνετε, παιδιά, νὰ κόψετε καραμέλες ἀπὸ τὰ πουρνάρια, γιατί, ἂν πιάση βροχή, θὰ λειώσουν καὶ θὰ πᾶνε χαμένες!». Μερικὰ ἔξυπνα παιδάκια καταλαβαίνουν ὅτι τὶς ἔβαλα ἐγὼ καὶ γελοῦν, ἄλλα πιστεύουν ὅτι φύτρωσαν, ἄλλα προβληματίζονται. Τὰ μικρὰ θέλουν καὶ λίγο λιακάδα...

– Βάζετε πολλὲς καραμέλες, Γέροντα;

– Ἔμ, πῶς! Τί νὰ κάνω; Ἐγὼ καλὰ γλυκὰ δὲν δίνω στοὺς μεγάλους· λουκούμια τοὺς δίνω. Ὅταν μοῦ φέρνουν καλὰ γλυκά, τὰ κρατῶ γιὰ τὰ παιδιὰ τῆς Σχολῆς2. Νά, κι ἐδῶ χθὲς βράδυ φύτεψα καραμέλες καὶ σοκολατάκια καὶ σήμερα... ἄνθισαν͵! Τὰ εἴδατε; Ὁ καιρὸς ἦταν καλός, τὸ χῶμα ἦταν ἀφράτο, γιατὶ τὸ εἴχατε σκάψει καλά, καὶ ἀμέσως ἄνθισαν3! Νὰ δῆτε τί ἀνθόκηπο θὰ σᾶς κάνω ἐγώ! Δὲν θὰ χρειάζεται νὰ

ἀγοράζουμε καραμέλες καὶ σοκολατάκια γιὰ τὰ παιδιά. Τί; νὰ μὴν ἔχουμε δική μας

παραγωγή;

– Γέροντα, κάποιοι προσκυνητὲς εἶδαν τὰ σοκολατάκια ποὺ φυτέψατε στὸν

κῆπο, ἐπειδὴ τὸ χαρτάκι τους ἔβγαινε πάνω ἀπὸ τὸ χῶμα. Παραξενεύτηκαν. «Κάποιο παιδάκι, εἶπαν, θὰ τὰ ἔβαλε».

– Δὲν τοὺς εἶπες ὅτι τὰ ἔβαλε ἕνα μεγάλο παιδί;

Ὁ Φύλακας Ἄγγελος προστατεύει τὰ παιδάκια

– Γέροντα, γιατί ὁ Θεὸς δίνει στὸν κάθε ἄνθρωπο ἕναν Φύλακα Ἄγγελο, ἀφοῦ μπορεῖ ὁ ἴδιος νὰ μᾶς προστατεύση;

– Αὐτὸ εἶναι ξεχωριστὴ φροντίδα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ πλάσμα Του. Ὁ Φύλακας Ἄγγελος εἶναι οἰκονομία Θεοῦ. Εἴμαστε χρεῶστες γι᾿ αὐτό. Οἱ Ἄγγελοι ἰδιαίτερα προστατεύουν τὰ μικρὰ παιδιά. Πῶς τὰ φυλᾶνε! Μιὰ φορὰ δυὸ παιδιὰ ἔπαιζαν ἔξω στὸν δρόμο. Τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο σημάδευε τὸ ἄλλο στὸ κεφάλι, γιὰ νὰ τὸ χτυπήση μὲ μιὰ πέτρα. Ἐκεῖνο δὲν τὸ ἔβλεπε. Τὴν τελευταία στιγμή, φαίνεται, ὁ Ἄγγελός του τὸ ἔκανε νὰ δῆ κάτι, τινάχτηκε πέρα καὶ γλίτωσε. Μιὰ μάνα πάλι εἶχε πάρει στὸ χωράφι καὶ τὸ μωρό της. Τὸ θήλασε, τὸ ἔβαλε στὴν κούνια καὶ πῆγε νὰ δουλέψη. Μετὰ ἀπὸ λίγο, ὅταν πῆγε κοντά του, τί νὰ δῆ! Τὸ παιδάκι κρατοῦσε ἕνα φίδι καὶ τὸ ἔβλεπε! Ὅπως τὸ εἶχε θηλάσει, εἶχε μείνει γάλα γύρω ἀπὸ τὸ στοματάκι του. Πῆγε λοιπὸν τὸ φίδι καὶ ἔγλειφε τὸ γάλα μὲ τὴν γλῶσσα του καὶ τὸ παιδάκι τὸ ἔπιασε μὲ τὸ χέρι του. Βάζει τὶς φωνὲς ἡ μάνα, τρόμαξε τὸ παιδί, ἄνοιξε τὸ χεράκι του καὶ ἔφυγε τὸ φίδι! Φυλάει ὁ Θεὸς τὰ παιδιά.

– Γέροντα, τότε πῶς πολλὰ παιδάκια ὑποφέρουν ἀπὸ ἀρρώστιες κ.λπ.;

– Ὁ Θεὸς ξέρει τί θὰ ὠφελήση τὸν καθέναν καὶ δίνει ἀνάλογα. Δὲν δίνει στὸν

ἄνθρωπο κάτι ποὺ δὲν θὰ τὸν ὠφελήση. Βλέπει λ.χ. ὅτι περισσότερο θὰ μᾶς ὠφελήση, ἂν μᾶς δώση ἕνα κουσούρι, μιὰ ἀναπηρία, παρὰ ἂν μᾶς προστατεύση νὰ μὴ χτυπήσουμε ἢ νὰ μὴ μείνουμε ἀνάπηροι.

Τὸ Βάπτισμα

– Γέροντα, οἱ Βορειοηπειρῶτες, ὅταν πεθάνουν, τί θὰ γίνουν ποὺ δὲν εἶναι βαπτισμένοι;

– Ἔ, οἱ περισσότεροι ἔχουν ἀπὸ τοὺς γονεῖς τους ἀεροβάπτισμα. Ὑπάρχουν καὶ νοσοκόμες ποὺ ἀεροβαπτίζουν τὰ παιδάκια. Μιὰ νοσοκόμα βάπτισε ἕνα παιδάκι μέσα σὲ μιὰ λεκάνη μὲ νερό. Σοῦ λέει αὐτὸ εἶναι πιὸ καλὸ ἀπὸ τὸ ἀεροβάπτισμα· ἀλλὰ ὁ Θεὸς εἶδε τὴν διάθεσή της... Πόση χάρη ἔχουν οἱ νεοφώτιστοι! Μιὰ φορὰ εἶχα γνωρίσει ἀνάμεσα σὲ τριακόσια πενῆντα ἄτομα μιὰ γυναίκα ποὺ ἦταν βαπτισμένη. Ρώτησα

«ποιά εἶναι αὐτή;», καὶ μοῦ εἶπαν ὅτι ἦταν μιὰ Τουρκάλα ποὺ εἶχε βαπτισθῆ. Ἔλαμπε

τὸ πρόσωπό της. Μπροστά της οἱ ἄλλοι φαίνονταν βάρβαροι.

– Γέροντα, εἶναι σωστὸ στὸ Βάπτισμα νὰ δίνωνται δύο ὀνόματα στὰ παιδιά;

– Ἂν εἶναι νὰ μαλώνουν τὰ ἀνδρόγυνα καὶ νὰ χωρίζουν, ἂς δώσουν καὶ τρία!

Ἂν καὶ τὰ σωστὰ ὀνόματα σήμερα τὰ ἔχουν κάνει!... Βίκυ, Πέπη, Μιμή...

– Γέροντα, μιὰ μητέρα ἔχασε τὸ παιδάκι της στὸν πέμπτο μήνα τῆς κυοφορίας

καὶ στενοχωριέται, γιατὶ γεννήθηκε νεκρὸ καὶ οὔτε ἀεροβάπτισμα δὲν μπόρεσαν νὰ κάνουν.

– Ἀφοῦ δὲν ἔφταιγε ἡ ἴδια, ἂς ἔχη ἐμπιστοσύνη στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἔχει ὁ

Θεὸς λογαριασμὸ γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ παιδάκια.

– Ἡ μητέρα μου, Γέροντα, μοῦ εἶπε ὅτι τὸ ἀδελφάκι μου πέθανε λίγες ὧρες μετὰ τὴν γέννησή του καὶ δὲν πρόλαβε νὰ τὸ βαπτίση. Τῆς εἶπα νὰ τὸ πῆ στὸν Πνευματικό.

– Ἀφοῦ ἤθελε νὰ τὸ βαπτίση, ἀλλὰ δὲν πρόλαβε, ἔχει ἐλαφρυντικά. Ἐδῶ ἄλλες

κάνουν  ἐκτρώσεις  καὶ  σκοτώνουν  τὰ  παιδιά  τους.  Τὴν  κρίση  τοῦ  Θεοῦ  δὲν  τὴν ξέρουμε. Βαρὺ ἁμάρτημα θὰ ἦταν, ἂν ἀπὸ ἀμέλεια δὲν βάπτιζε τὸ παιδὶ καὶ πέθαινε ἀβάπτιστο. Ἐσὺ ἀντιμετώπισες τὸ θέμα μὲ τὴν λογική. Αὐτὴ εἶναι ἡ θεολογία τοῦ ὀρθολογισμοῦ. Εἶπα κάποτε σὲ μιὰ συντροφιὰ ὅτι ἕνα παιδάκι στὴν Βόρειο Ἤπειρο τὸ εἶχαν βαπτίσει τρεῖς φορές. Μία φορὰ ἡ γιαγιά, μία ὁ παπποῦς καὶ μία ἡ μάνα, κρυφὰ ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, γιατὶ ὁ καθένας τὸ θεωροῦσε ἀβάπτιστο. Πετιέται τότε κάποιος καὶ λέει: «Αὐτὸ εἶναι ἀντικανονικό». «Βρέ, τοῦ λέω, δογματικὰ βάφτισαν τὸ παιδὶ τρεῖς φορές; Τρεῖς φορὲς εὐλογήθηκε αὐτὸ τὸ παιδί!».

– Γέροντα, ὁ Θεὸς οἰκονομάει νὰ βλέπουν στὸν ὕπνο τους οἱ ἄνθρωποι κεκοιμημένους συγγενεῖς τους καὶ νὰ συνομιλοῦν μαζί τους, γιὰ νὰ βοηθηθοῦν στὴν πίστη, στὴν μετάνοια;

– Ναί, δὲν σᾶς ἔχω πεῖ κι ἐγὼ κάποιο περιστατικό; Ἕνας μοναχὸς στὸ Ἅγιον

Ὄρος ἦταν ἀπὸ ἕνα χωριὸ ποὺ βρισκόταν στὸ βουλγαρικὸ ἔδαφος καὶ ὑπῆρχαν ἐκεῖ πολλοὶ ἀβάπτιστοι. Μοῦ εἶπε λοιπὸν ὅτι, ὅταν ἦταν λαϊκὸς καὶ ἦταν ἀκόμη ἀβάπτιστος, εἶδε στὸν ὕπνο του τὸ ἀνηψάκι του, ποὺ εἶχε πεθάνει πρὶν ἀπὸ λίγο καιρό, νὰ εἶναι ἔξω ἀπὸ ἕνα πολὺ ὄμορφο περιβόλι καὶ νὰ κλαίη. Μέσα στὸ περιβόλι ἦταν πολλὰ παιδάκια ποὺ ἔπαιζαν χαρούμενα. «Γιατί δὲν πᾶς κι ἐσὺ μέσα;», τὸ ρώτησε. «Πῶς νὰ πάω μέσα; Ἐγὼ εἶμαι ἀβάπτιστο», ἀπάντησε ἐκεῖνο. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ πῆγε ἀμέσως καὶ βαπτίσθηκε ὁ ἴδιος καὶ ὕστερα διηγήθηκε στὸν παπᾶ τὸ ὄνειρο ποὺ εἶδε. Ἔτσι οἰκονόμησε ὁ Θεός, γιὰ νὰ καταλάβουν καὶ οἱ ἄλλοι τί ἀξία ἔχει τὸ Βάπτισμα. Ἔπειτα ἄρχισαν νὰ βαπτίζουν τὰ παιδιά τους σ᾿ ἐκεῖνο τὸ χωριό.

–  Γέροντα,  ὑπάρχουν  γονεῖς  ποὺ  ἔκαναν  πολιτικὸ  γάμο,  ἀλλὰ  θέλουν  νὰ

βαπτίσουν τὰ παιδιά τους. Ἐπιτρέπεται;

– Γιατί νὰ μὴν ἐπιτρέπεται; Ἄλλωστε τί φταῖνε τὰ καημένα τὰ παιδάκια; Τὸ ὅτι

θέλουν νὰ βαπτίσουν τὰ παιδιά τους δείχνει πὼς κάτι ἔχουν μέσα τους· δὲν εἶναι τελείως ἀδιάφοροι. Φαίνεται, κάπου θὰ μπερδεύτηκαν. Ἂν θέλη κανεὶς νὰ τοὺς βοηθήση,  πρῶτα  πρέπει  νὰ  δῆ  γιὰ  ποιό  λόγο  δὲν  ἔκαναν  θρησκευτικὸ  γάμο  καὶ ὕστερα γιὰ ποιό λόγο θέλουν νὰ βαπτίσουν τὰ παιδιά τους.

–  Γέροντα,  μιὰ μοναχὴ ποὺ εἶχε βαπτίσει  κάποιο  παιδάκι,  ὅταν  ἦταν  στὸν κόσμο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν προσευχὴ ποὺ θὰ κάνη γι᾿ αὐτό, πρέπει νὰ τοῦ στέλνη δῶρα, ὅπως συνηθίζεται;

– Ἔ, τώρα ἡ μοναχὴ εἶναι ἀπαλλαγμένη ἀπ᾿ αὐτά. Οἱ γονεῖς τῆς μοναχῆς, ἂν

θέλουν, μποροῦν κάτι νὰ κάνουν. Ὁ μοναχὸς μὲ τὴν προσευχὴ θὰ βοηθήση.

– Δηλαδή, ἂν τὸ σκεφθοῦν οἱ γονεῖς μόνοι τους;

– Ναί, νὰ μὴν τοὺς ὑποχρεώση ἡ μοναχή. Νὰ κάνη προσευχὴ νὰ τοὺς φωτίση ὁ

Θεός. Πάντως ὁ νουνὸς ἔχει μεγάλη εὐθύνη. Οἱ γονεῖς μου εἶχαν ὑποσχεθῆ σὲ μιὰ φιλική μας οἰκογένεια ὅτι ἕνα παιδάκι τους θὰ τὸ βάφτιζε κάποιος ἀπὸ τὴν οἰκογένειά μας. Ὅταν ἦρθε ἐκείνη ἡ ὥρα, ἔλειπαν ὅλοι οἱ δικοί μου καὶ μοῦ εἶπαν νὰ τὸ βαπτίσω ἐγώ. Ἤμουν τότε δεκαέξι χρονῶν καὶ δὲν ἤθελα νὰ τὸ βαπτίσω, γιατὶ αἰσθανόμουν τὴν   εὐθύνη  ποὺ  θὰ   ἀναλάμβανα.   Βρέθηκα  σὲ  δύσκολη  θέση.   Ἔκανα  λοιπὸν προσευχή. «Θεέ μου, εἶπα, ἂν εἶναι νὰ γίνη καλὸς ἄνθρωπος, πάρε ἀπὸ ἐμένα ὅλα τὰ χρόνια καὶ δῶσ᾿ τα σ᾿ αὐτό. Ἂν ὅμως εἶναι νὰ γίνη κακός, πάρ᾿ το τώρα ποὺ εἶναι ἀγγελούδι». Τὸ βάφτισα καὶ τὸ ὀνόμασα Παῦλο. Σὲ μία ἑβδομάδα πέθανε. Στὸν Οὐρανὸ τώρα εἶναι ἀσφαλισμένο.

Τὰ ὀρφανὰ παιδιὰ

– Γέροντα, τὰ παιδάκια, ἂν πεθάνη ὁ πατέρας τους, πρέπει νὰ τὸν δοῦν νεκρό;

– Καλύτερα νὰ μὴν τὸν δοῦν. Ἐδῶ σὲ ἕναν μεγάλο προσπαθεῖς μὲ τρόπο νὰ

πῆς γιὰ τὸν θάνατο κάποιου δικοῦ του, πόσο μᾶλλον σὲ παιδιά!

– Μέχρι ποιά ἡλικία;

– Ἀνάλογα καὶ μὲ τὸ τί παιδὶ εἶναι.

– Στὸν τάφο του νὰ τὰ πηγαίνουν;

– Στὸν τάφο, ναί, ἂς τὰ πηγαίνουν. Νὰ τοὺς ποῦν: «Ὁ πατέρας πῆγε ἀπὸ ᾿δῶ στὸν Οὐρανό. Ἂν εἴσαστε φρόνιμα, θὰ ἔρχεται ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ νὰ σᾶς βλέπη». Θυμᾶμαι, ὅταν πέθανε ἡ γιαγιά μου, μὲ εἶχαν πάει σὲ ἕνα φιλικό μας σπίτι, γιὰ νὰ μὴ δῶ τὴν κηδεία καὶ νὰ μὴν ξέρω ὅτι πέθανε. Μοῦ ἔκαναν ἐκεῖ παιχνίδια, μὲ διασκέδαζαν. Ἐγὼ γελοῦσα καὶ ἐκεῖνοι ἔκλαιγαν. Ὅταν γύρισα, ρωτοῦσα: «Ποῦ εἶναι ἡ γιαγιά;». «Θὰ ἔρθη», μοῦ ἔλεγαν. Περίμενα τὴν γιαγιά... Καὶ μετὰ ἀπὸ καιρὸ ἔμαθα ὅτι πέθανε. Δὲν βοηθάει τὰ παιδιὰ νὰ δοῦν νεκρὰ τὰ ἀγαπημένα τους πρόσωπα.

– Γέροντα, τὰ μικρὰ παιδιά, ὅταν πεθάνη ἡ μητέρα τους, εἶναι πολὺ πονεμένα.

– Τὰ παιδιὰ ὀρφανεύουν πιὸ πολὺ ἀπὸ μάνα, ὄχι ἀπὸ πατέρα, γι᾿ αὐτὸ καὶ πονᾶνε πιὸ πολὺ – σπάνια συμβαίνει νὰ χάσουν τὴν μάνα τους καὶ νὰ εἶναι μετὰ ὁ πατέρας τους σὰν μάνα. Στὸν Παράδεισο ὅμως θὰ παρηγορηθοῦν. Ἔχουν νὰ λάβουν ἐκεῖ. Ἕνα ὀρφανὸ θὰ μπῆ μὲ λιγώτερες μονάδες στὸν Παράδεισο, ὅπως οἱ Ὁμογενεῖς ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ μπαίνουν στὸ πανεπιστήμιο χωρὶς ἐξετάσεις4, γιατὶ τοὺς πιάνει κάποιος νόμος. Τὰ ὀρφανὰ δηλαδὴ τὰ πιάνει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ λιγώτερο κόπο θὰ μποῦν στὸν Παράδεισο, ἐνῶ οἱ ἄλλοι χρειάζεται νὰ ἀγωνισθοῦν πολύ. Ἐγὼ μακαρίζω τὰ παιδιὰ ποὺ στερήθηκαν τὴν  μεγάλη στοργὴ τῶν  γονέων τους, γιατὶ κατόρθωσαν νὰ κάνουν Πατέρα τους τὸν Θεὸ ἀπὸ τούτη τὴν ζωὴ καὶ ἔχουν ἀποταμιεύσει παράλληλα στὸ Ταμιευτήριο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν στοργὴ τῶν γονέων τους ποὺ στερήθηκαν, ἡ ὁποία τοκίζεται.

Ἀλλὰ καὶ σ᾿ αὐτὴν τὴν ζωὴ ὁ Καλὸς Θεὸς θὰ τὰ βοηθήση, γιατί, ἀπὸ τὴν

στιγμὴ  ποὺ  παίρνει  τοὺς  γονεῖς,  εἶναι  κατὰ  κάποιον  τρόπο  ὑποχρεωμένος  νὰ  τὰ

προστατεύη. Τί λέει ὁ Δαβίδ; «Ὀρφανὸν καὶ χήραν ἀναλήψεται»5. Τὰ ἀγαπάει ὁ Θεὸς

φυσιολογικὰ  πιὸ  πολὺ  καὶ  τὰ  ἔχει  μεγαλύτερη  ἔγνοια.  Σ᾿  αὐτὰ  τὰ  παιδιὰ  δίνει

περισσότερα δικαιώματα σ᾿ αὐτὴν τὴν ζωὴ ἀπὸ ὅ,τι στὰ ἄλλα παιδιά. Ἂν τὸ ὀρφανὸ γυρίση τὸ κουμπὶ στὴν καλωσύνη, προοδεύει πολύ. Ἐνῶ, ἂν πῆ: «ἐγὼ ταλαιπωρήθηκα, ὁπότε τώρα κι ἐγὼ θὰ ταλαιπωρήσω ἄλλους», καταστρέφεται.

–  Γέροντα,  ἡ  ὀρφάνια  ἔχει  δυσάρεστες  ἐπιπτώσεις  σὲ  ὅλη  τὴν  ζωὴ  τοῦ

ἀνθρώπου;

– Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λές; Μπορεῖ τὰ ὀρφανὰ νὰ εἶναι λίγο συνεσταλμένα, νὰ

ἔχουν ἕνα μάζεμα, μιὰ δειλία – δὲν ἔχουν ἐκείνη τὴν χαρά, τὴν ζωηράδα ποὺ ἔχουν ὅσα παιδιὰ εἶναι χορτάτα ἀπὸ στοργή –, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ συστολὴ εἶναι ἕνα φρένο ποὺ τὰ βοηθάει σ᾿ αὐτὴν τὴν ζωὴ καὶ συγχρόνως ἀποταμιεύουν καὶ στὴν ἄλλη. Γιατὶ αὐτὸ τὸ μάζεμα νομίζεις ὅτι δὲν τὸ βλέπει ὁ Θεός; Δὲν θὰ τὰ βολέψη μετά; Γι᾿ αὐτό, τὸ ὀρφανό, ἰδίως ἀπὸ μάνα, πρέπει νὰ τὸ ἀγκαλιάσουμε μὲ πόνο καὶ μὲ θερμὴ ἀγάπη, γιὰ νὰ ζεσταθῆ  πρῶτα,  νὰ  ξεθαρρέψη,  ὥστε  νὰ  ἀνοίξη  τὴν  καρδιά  του.  Καί,  ὅταν  ἔχη φιλότιμο, πρέπει νὰ βάλουμε φρένο γερὸ στὸν μεγάλο του ἐνθουσιασμό, γιὰ νὰ μὴν πάθη ὑπερκόπωση, προσπαθώντας νὰ ἐκδηλώση τὴν μεγάλη του εὐγνωμοσύνη. Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης μεγάλωσε ὀρφανὸς καὶ ἀπὸ μάνα καὶ ἀπὸ πατέρα. Ἂν δὲν τὸ ἀντιμετώπιζε πνευματικά, μὲ λεβεντιά, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι βασανισμένος, νὰ εἶχε ψυχολογικὰ προβλήματα. Βλέπεις ὅμως τί παλληκαριὰ εἶχε! Τί ἀγῶνες ἔκανε! Καὶ αὐτὸ ποὺ μοῦ κάνει ἐντύπωση εἶναι ὅτι καὶ τὰ κόκκαλά του ἦταν σὰν βαμβάκι, σὰν σφουγγάρι. Στὴν ἐκταφή, ὅταν ἔβγαλα τὰ λείψανά του, τὰ πλευρά του καὶ οἱ σπόνδυλοι, μόλις τὰ χάραζα λίγο, ἔσπαζαν. Μόνο δύο σπόνδυλοι, ἡ λεκάνη καὶ ἡ κνήμη, ἦταν κάπως γερά. Τόσο ἀσθενικὸς ποὺ ἦταν, πῶς ἔκανε τόσες ὁδοιπορίες; Βάδιζε σὰν νὰ πετοῦσε! Ἐδῶ βλέπει κανεὶς τὴν ὑπερφυσικὴ δύναμη ποὺ τοῦ ἔδινε ὁ Θεός. Στὸ μεγάλωμα τῶν ὀρφανῶν θὰ σκαλώση ὁ Χριστός;

Ἀναγκαῖος ὁ περιορισμὸς τῶν παιδιῶν ὣς τὴν ἐνηλικίωσή τους

Τὰ παιδιὰ πρέπει πάντα νὰ αἰσθάνωνται ὡς ἀνάγκη μεγάλη τὶς συμβουλές, εἰδικὰ  στὴν  κρίσιμη  ἡλικία  τῆς  ἐφηβείας,  γιὰ  νὰ  μὴ  γλιστρήσουν  στὸν  γλυκὸ κατήφορο τῆς κοσμικῆς κατηφόρας, ποὺ γεμίζει τὴν ψυχὴ ἀπὸ ἄγχος καὶ τὴν ἀπομακρύνει αἰώνια ἀπὸ τὸν Θεό. Πρέπει νὰ μποῦν στὸ νόημα τῆς ὑπακοῆς. Νὰ καταλάβουν ὅτι στὴν ὑπακοὴ πρὸς τοὺς γονεῖς κρύβεται τὸ δικό τους συμφέρον, ὥστε νὰ ὑπακούουν μὲ χαρὰ καὶ νὰ κινοῦνται ἐλεύθερα στὸν πνευματικὸ χῶρο.

Βλέπετε, πῶς περιορίζουμε τὴν ἐλευθερία τοῦ μικροῦ παιδιοῦ; Τὸ ἔμβρυο εἶναι περιορισμένο ἐννιὰ μῆνες στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του. Τὸ νεογέννητο τὸ βάζουν σὲ κούνια. Ἔπειτα ἀπὸ πέντε-ἕξι μῆνες τοῦ βάζουν καὶ κάγκελα. Ἀργότερα δὲν τὸ ἀφήνουν μόνο του ἔξω, γιὰ νὰ μὴ χτυπήση, νὰ μὴν γκρεμισθῆ ἀπὸ καμμιὰ σκάλα. Ἂν τὸ ἀφήσουν ἐλεύθερο, θὰ πέση καὶ θὰ σκοτωθῆ.

Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀπαραίτητα, γιὰ νὰ μεγαλώση τὸ παιδὶ μὲ ἀσφάλεια. Φαίνεται

ὅτι τοῦ στεροῦν τὴν ἐλευθερία, ἀλλὰ δίχως αὐτὰ τὰ μέτρα θὰ κινδύνευε νὰ σκοτωθῆ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή. Τὰ παιδιὰ ὅμως δὲν καταλαβαίνουν, οὔτε ὅταν εἶναι μικρά, ὅτι χρειάζονται περιορισμό, ἀλλὰ οὔτε ὅταν μεγαλώσουν, ὅτι χρειάζονται ἄλλου εἴδους περιορισμό, γι᾿ αὐτὸ ζητοῦν ἐλευθερία. Τί ἐλευθερία εἶναι αὐτή; Ἐλευθερία, γιὰ νὰ

κουτσουρευτοῦν;  Μὲ  τὴν  ἐλευθερία  αὐτὴ  φθάνουν  στὴν  καταστροφή.  Πρέπει  νὰ

καταλάβουν ὅτι, μέχρι νὰ τελειώσουν τὶς σπουδές τους, νὰ πάρουν τὸ πτυχίο τους, νὰ ὡριμάσουν, γιὰ νὰ γίνουν σωστοὶ ἄνθρωποι, χρειάζεται κάποιος περιορισμός. Γιατί, ἅμα κουτσουρευτοῦν μιὰ φορά, θὰ καταστραφοῦν. Πρέπει νὰ αἰσθανθοῦν τὸν περιορισμὸ ὡς ἀνάγκη, ὡς εὐλογία Θεοῦ. Νὰ εὐγνωμονοῦν τοὺς γονεῖς τους ποὺ τοὺς περιορίζουν. Νὰ ξέρουν πώς, ὅ,τι κάνουν οἱ γονεῖς, τὸ κάνουν ἀπὸ ἀγάπη. Κανένας πατέρας, καμμιὰ μητέρα, δὲν περιόρισαν τὸ παιδί τους ἀπὸ κακότητα, ἔστω καὶ ἂν τοῦ φέρθηκαν βάρβαρα. Καὶ ἂν οἱ γονεῖς σφίξουν λίγο παραπάνω τὰ παιδιά, καὶ σ᾿ αὐτὸ μέσα κρύβεται ἡ πολλή τους ἀγάπη. Ἀπὸ καλὴ διάθεση τὸ κάνουν, γιὰ νὰ εἶναι πιὸ συμμαζεμένα καὶ νὰ μὴν ἐκτίθενται σὲ κινδύνους. Μπορεῖ καὶ ἕνας κηπουρὸς νὰ σφίξη  τὸ  δενδράκι  ποὺ  φυτεύει  μὲ  σύρμα  γιὰ  περισσότερη  σιγουριὰ  καὶ  νὰ  τὸ πληγώση λίγο, ἀλλὰ ὁ καλὸς Θεός, ὅταν πληγώνεται ὁ φλοιὸς τοῦ δένδρου, κλείνει σὲ λίγο τὴν πληγή. Καὶ  ἂν τὴν πληγὴ τοῦ δένδρου κλείνη ὁ Θεός, πόσο  μᾶλλον θὰ φροντίση γιὰ τὸ πλάσμα Του! Ἂν δηλαδὴ οἱ γονεῖς ἔσφιξαν τὸ παιδὶ λιγάκι παραπάνω καὶ λίγο πληγώθηκε, δὲν θὰ τὸ θεραπεύση ὁ Θεός;

Καὶ τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ συζητοῦν μὲ τοὺς γονεῖς τους, νὰ τοὺς λένε τοὺς λογισμούς τους. Ὅπως ὁ μοναχὸς στὸ μοναστήρι ἔχει τὸν Γέροντά του, στὸν ὁποῖο λέει τοὺς λογισμούς του καὶ βοηθιέται, ἔτσι καὶ τὸ παιδὶ πρέπει νὰ ἔχη μιὰ ἀναφορὰ στοὺς γονεῖς. Κανονικὰ τὸ παιδὶ πρέπει νὰ ἐξομολογῆται πρῶτα στὴν μητέρα καὶ μετὰ στὸν Πνευματικό. Γιατί, ὅπως ὅταν χτυπήση τὸ παιδὶ τὸ πόδι  του, οἱ γονεῖς πηγαίνουν μαζί του στὸν γιατρὸ καὶ ρωτοῦν τί πρέπει νὰ κάνουν, γιὰ νὰ θεραπευθῆ τὸ πόδι, ἔτσι πρέπει νὰ ξέρουν καὶ τί προβλήματα ἔχει τὸ παιδί, γιὰ νὰ τὸ βοηθήσουν. Ἂν τὸ παιδὶ λέη τὰ προβλήματά του μόνο στὸν Πνευματικό, πῶς μποροῦν οἱ γονεῖς νὰ τὸ βοηθήσουν, ἀφοῦ δὲν ξέρουν τί τὸ ἀπασχολεῖ;

Οἱ δυσκολίες τῶν παιδιῶν στὶς σπουδές τους

Παιδιὰ ποὺ ἔχουν κρίση καὶ ἐξυπνάδα, ἔχουν μερικὲς φορὲς προβλήματα καὶ βασανίζονται. Θέλουν νὰ τὰ τακτοποιήσουν ὅλα μὲ τὸ μυαλό τους καὶ ζητοῦν νὰ κάνουν  πράγματα  πάνω  ἀπὸ  τὶς  δυνάμεις  τους.  Ἔχουν  δυνατὸ  μυαλό,  ἀλλὰ  δὲν ξέρουν νὰ βάζουν φρένο. Κάνουν πειράματα μὲ τὸν ἑαυτό τους, λὲς καὶ θέλουν νὰ δοῦν πόσο ἀντέχουν, καὶ ταλαιπωροῦνται. Ἂν ταπεινωθοῦν, ἡ κρίση τους τὰ βοηθάει νὰ προκόψουν. Παιδιὰ ποὺ δὲν ἔχουν τέτοια κρίση καὶ ἐξυπνάδα, δὲν ἔχουν καὶ προβλήματα, ἀλλὰ οὔτε προβληματίζονται μὲ τὴν καλὴ ἔννοια.

Πόσοι φοιτητές, ἐνῶ ἔχουν διαβάσει καὶ ξέρουν τὰ μαθήματα, φοβοῦνται ὅτι

δὲν θὰ γράψουν καλὰ καὶ δὲν πᾶνε νὰ δώσουν ἐξετάσεις! Ἐνῶ τὰ καταφέρνουν, δημιουργοῦν μόνοι τους ἀπὸ δειλία μία κατάσταση πανικοῦ. Ἂν ὅμως ποῦν ταπεινά:

«εὐχηθῆτε νὰ πάω καλά, γιατὶ μόνος μου δὲν θὰ τὰ καταφέρω, ἀλλὰ μὲ τὴν εὐχή σας θὰ προσπαθήσω», τότε μὲ τὴν ταπείνωση θὰ δεχθοῦν καὶ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν θεῖο φωτισμό. Ὕστερα, πρὶν ἀρχίσουν νὰ γράφουν στὶς ἐξετάσεις, ἂς προσευχηθοῦν στὸν προστάτη τους Ἅγιο, καὶ ἐκεῖνος θὰ τοὺς βοηθήση ἀνάλογα μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν εὐλάβεια ποὺ ἔχουν.

– Γέροντα, μοῦ ἔγραψε μιὰ κοπέλα ποὺ σπουδάζει στὸ ἐξωτερικό: «Ἔχω τὸν λογισμὸ πὼς ποτὲ δὲν θὰ μπορέσω νὰ προχωρήσω περισσότερο πνευματικά».

– Καλά, ἡ εὐλογημένη ψυχὴ ἀπὸ τὴν Εὐρώπη βγάζει αὐτὸ τὸ συμπέρασμα;

Ἐκεῖ δὲν πῆγε γιὰ νὰ προχωρήση πνευματικὰ οὔτε γιὰ νὰ κοινοβιάση, ἀλλὰ γιὰ νὰ

πάρη  αὐτὰ  ποὺ  τῆς  χρειάζονται  γιὰ  τὴν  ἐπιστήμη  της.  Ἂς  προσπαθῆ  νὰ  διατηρῆ αὐτὴν τὴν πνευματικὴ κατάσταση ποὺ ἔχει καὶ νὰ μὴ ζητᾶ ἐκεῖ πνευματικὴ πρόοδο. Ἄλλωστε καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι στὶς ἐπιστῆμες εἶναι προοδευμένοι καὶ ὄχι στὰ πνευματικά. Νὰ μὴν πιέζη τὸν ἑαυτό της περισσότερο ἀπὸ ὅσο ἀντέχει καὶ νὰ μὴν τὰ παίρνη κατάκαρδα. Δὲν ἀξίζει ὁ κόπος νὰ δίνη κανεὶς τὴν καρδιά του καὶ νὰ ὑποφέρη γι᾿ αὐτά. Ἂς τὸ θεωρήση σὰν μιὰ στρατιωτικὴ θητεία. Στὸν στρατὸ ὑπομένει κανεὶς πολὺ κόπο,   κουράζεται,   καὶ   τοῦ   φέρονται   μερικὲς   φορὲς   πολὺ   σκληρά,   ἐνῶ   ἐκεῖ τοὐλάχιστον οἱ ἄνθρωποι φέρονται καὶ μὲ μιὰ εὐγένεια, ἔστω καὶ ἐξωτερική, ὑποκριτική, μὲ τὴν νοοτροπία τὴν εὐρωπαϊκή. Ἑπόμενο ἦταν νὰ συναντήση αὐτὲς τὶς δυσκολίες, γιατὶ βλέπουμε καὶ στὴν Ἑλλάδα παρόμοια. Μόνον ποὺ στὴν Ἑλλάδα, σὰν Ὀρθόδοξο ἔθνος ποὺ εἶναι, ὑπάρχει καὶ βοήθεια πνευματικὴ γιὰ ὅσους ἔχουν ἐνδιαφέροντα πνευματικά. Μὲ λίγη ὑπομονὴ καὶ λίγη προσοχὴ θὰ περάσουν οἱ δυσκολίες. Μιὰ ποὺ βρέθηκε ἐκεῖ, ἂς ἀξιοποιήση τὶς ἐλεύθερες ὧρες της στὴν μελέτη καὶ στὴν προσευχή, γιὰ νὰ τρέφεται καὶ πνευματικά. Ἡ προσπάθεια τὴν ὁποία θὰ καταβάλη γιὰ τὴν πρόοδο στὰ μαθήματα θὰ τὴν βοηθήση νὰ ἀπορροφηθῆ ἀπὸ αὐτὴν καὶ νὰ ἀποξενωθῆ ἀπὸ κάθε λογισμὸ κακὸ ἢ πειρασμὸ νεανικό.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1 Ματθ. 18, 10.

2 Γιὰ τοὺς μαθητὲς τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς.

3 Ὁ Γέροντας εἶχε φυτέψει στὸ φρεσκοσκαμμένο χῶμα καραμέλες καὶ σοκολατάκια καὶ

εἶχε βάλει ἐπάνω τους ἀνθάκια ἀπὸ πασχαλιά, γιὰ νὰ φαίνωνται σὰν ἀνθισμένα.

4 Εἰπώθηκε τὸ 1992, ὅταν ἀκόμη ἴσχυε σχετικὴ νομοθεσία.

5 Ψαλμ. 145, 9.

Εισαγωγή στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο :

ΛΟΓΟΙ Δ΄ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ  ΠΑΪΣΙΟΥ  ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

© Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Μοναζουσῶν

«Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»

Η ηλεκτρονική επεξεργασία  μορφοποίηση  κειμένου  και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο , για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο

©ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 http://www.alavastron.net/

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: