Έλληνες τής Βίβλου
Αγγελος Σακέτος
Η Παναγία και ο Ελληνισμός
Πώς και γιατί ο Ελληνικός λαός τρέφει τόση μεγάλη εμπιστοσύνη και ιερόν πάθος απέναντι του προσώπου της Αειπάρθενου Μαρίας μας και ποια ακριβώς τα κίνητρα τα οποία οδηγούν τους πιστούς εις παρηγοριάν και προσκύνησιν της ιερός και σεπτής εικόνας της Μητρός του Κυρίου μας!..
ΠΡΟ ΟΛΙΓΩΝ ετών, όταν είχε κυκλοφορηθή το βιβλίο μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός
Χριστιανισμός», πολλοί αναγνώστες όλων των κοινωνικών βαθμιδών και τάξεων, είχαν την ευγενική καλοσύνη να υποδεχθούν το βιβλίο αυτό μ£ υπέρμετρη αγάπη και σεβασμό. Μάλιστα, δεν ήσαν λίγοι εκείνοι οι οποίοι έπσευσαν να μου γράψουν θερμότατα λόγια για τις προσπάθειες που καταβάλλει ο γράφων στην συνέχιση της διαχρονικής πορείας Ελληνισμού καν Χριστιανισμού ως δύο μεγεθών που επί αιώνες τώρα συνοδοιπορούν στην αιωνιότητα και ίσως μέχρι το τέλος της ιστορίας του ανθρώπου.Επειδή, λοιπόν, πολλοί θέλησαν να επανέλθουμε στο θέμα των σχέσεων της Μητρός του Κυρίου μας με τον Ελληνισμό, αυτός και ο λόγος που αναδημοσιεύω το άρθρο μου για τις σχέσεις της Παρθένου Αθηνάς και της Αειπάρθενου Μρίας, καθώς και τις ερωταπαντήσεις που είχα με τον κοσμαγάπητο Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Μεταλληνό πάνω στις σχέσεις της Παναγίας μας με τον Ελληνισμό:
1. Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ Η ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ
Διαφορές και ομοιότητες του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού
ΑΠ’ ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ χρόνια είχε ριζώσει μέσα εις τα κατάβαθα της ψυχής των Ελλήνων το βαθύτατο θρησκευτικό αίσθημα περί υπάρξεως μιας γυναικείας θεότητος που θα τους προστάτευε ανά πάσαν στιγμήν «από παντός κινδύνου». Ήθελαν μίαν γυναικείαν θεότητα που θα συνεδύαζε την ομορφιάν της ψυχής και του πνεύματος με την ομορφιά της σοφίας καν της σκέψεως, μίαν θεότητα Παρθένον, άσπιλον και αμόλυντον, αγνήν και αμάραντον, «πυρίμορφον όχημα του Λόγου» και «των πιστών αναμφίβολον καύχημα».
Οι αρχαίοι Έλληνες το πρόσωπο αυτό το βρήκαν εις την θεάν Αθηνά, κόρην του Διός και της Μήτιδος. Σύμφωνα με την Ελληνικήν Μυθολογίαν, η Μήτις ήταν έγκυος και έτοιμη να φέρει εις τον κόσμον μίαν κόρην, όταν ο Δίας την κατεβρόχθισε. Το έκαμε με την συμβουλήν του Ουρανού καν της Γαίας, οι οποίοι του απεκάλυψαν ότι εάν η Μήτις αποκτούσε κόρην, θα αποκτούσε ύστερα και Αγόρι, που θα άρπαζε από τον Δία την εξουσίαν του Ουρανού. Όταν έφθασε η ώρα της γέννας ο Ζευς έδωσε εντολή εις τον Ήφαιστον να του σχίση του κεφάλι με μια τσεκουριά. Από το κεφάλι του ξεπήδησε μια κόρη πάνοπλος και αυτή ήταν η θεά Αθηνά. Η Αθηνά ξεπήδησε βγάζοντας μια πολεμική κραυγήν, που αντήχησε εις τον ουρανόν και την γην!
Όμως η Ελληνική Μυθολογία θέλει και άλλες λεπτομέρειες για την γέννησιν της θεάς Αθηνάς:«Ότε δε ήλθεν η ώρα να γεννηθή το βρέφος, εδοκίμαζεν ο Ζευς πόνους άπειρους και σφοδρούς εις την κεφαλήν αυτού επειδή εκεί εις τον μυελόν ανέβη και εκάθισεν, και εκείθεν εζήτει δρόμον να εύγη' όθεν στοχαζόμενος ο Ζευς, ότι δεν είναι άλλως δυνατόν, κράζει τον Ήφαιστον, και λέγει, να σχίση την κεφαλήν αυτού με τον πέλεκυν' εκείνος όμως εδίσταζεν φοβούμενος μήπως βλάψη την κεφαλήν αυτού, επειδή ήτο πολύ οξύς ο πέλεκυς και κοπτερός' τέλος δε αναγκασθείς, νπήκουσεν και ευθύς επήδησεν έξω η Αθηνά ένοπλος, ουχί ως βρέφος, αλλ ’ ως τελεία και ακμάζουσα παρθένος, πηδώσα, χορεύουσα, πάλλουσα το δόρυ, και τύπτουσα αυτό εις την ασπίδαν, όθεν ονομάσθη Παλλάς, κατ’ άλλους από του πάλλειν το δόρυ.
Ιδών δε ταύτα ο Ήφαιστος, έμεινεν εκστατικός, λέγων δικαίως, ω Ζευ, είχες τοσαύτας ωδίνας επειδή δεν είχες βρέφος εις την κεφαλήν σου, αλλά στράτευμα ολόκληρον. Κατ’ άλλους δε, εξήλθεν ουχί μόνον ένοπλος αλλά και εις άμαξαν καθήμενη' και ότι ο Ήφαιστος εζήτησεν πρώτον παρά του Διός, να εκπαρθενεύση αυτήν, και αφού υπεσχέθη ο Ζευς, τότε έσχισε την κεφαλήν αυτού και δια τούτο εδίωκε αυτήν ύστερον.
Κατ’ άλλους δε ο Προμηθεύς έσχισε την κεφαλήν του Διός. Εις την γέννησιν αυτής εφιλοτιμήθησαν δύο πόλεις να θνσιάσωσιν, η μία πρότερον της άλλης εις αυτήν, ως είρηται εν τω περί Ηλιάδων' εκείνην λοιπόν την ημέραν έβρεχεν εις την Ρόδον χρυσήν βροχήν...»!
Αυτά αναγράφει μεταξύ άλλων ο Αθανάσιος Σταγειρίτης, Καθηγητής Ελληνικής γλώσσης της Βιέννης της Αυστρίας εις την Καισαροβασιλικήν Ακαδημίαν, μέσα εις το βιβλίο του : «ΩΓΎΓΙΑ ή ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ»
(1815) ο οποίος, πέραν αυτών, αναφέρει για την θεάν Αθηνά και τα εξής:«Λέγουσιν ότι εχρημάτισαν πέντε γυναίκες του αυτού ονόματος' και η μεν πρώτη είναι άγνωστος, αυτή τε και οι γονείς αυτής' η δε δεύτερα ήτο η θυγάτηρ του Νείλον' η δε τρίτη εκ της κεφαλής του Δ ιός, η οποπία ωνομάζετο και Αμήτωρ, επειδή εγεννήθη άνευ μητρός' και της Κορύφης, θνγατρός του Ωκεανού, την οποίαν ωνόμαζον οι Αρκάδες Κορίαν και αυτή εύρε τον τρόπον, και έζευξε τέσσαρας ίππους εις την άμαξαν '* η δε πέμπτη ήτο θυγάτηρ του Γίγαντος Πάλλαντας όθεν ονομάσθη και Παλλάς.
Κατ’ άλλους δε η πρώτη ήτο Αθηναία, και θυγάτηρ τον Ηφαίστου, η δευτέρα Αιγύπτια, θυγάτηρ του Νείλου, η τρίτη θυγάτηρ του Κρόνου, και ευρετίς της πολεμικής τέχνης' η τετάρτη του Αιός, και η πέμπτη τον Πάλλαντος και της Τριτωνίδος, η οποία εφόνευσε τον πατέρα αυτής, και έγδαρε το δέρμα αυτού, επειδή εβίαζεν αυτήν. 2
Άλλοι δε λέγουσι μίαν θυγατέρα του Ηλιου και άλλην τον Ποσειδώνος και της Νύμφης Τριτωνίδος. Κατ’ άλλους δε ήτο θυγάτηρ του Ιτωνού μία Αθηνά, πολεμική και ανδρεία^ και δια τούτο συνηριθμήθη εις την τάξιν των θεών. Κατ ’ άλλους δε, ήτο θυγάτηρ του Κέκροπος ή τον Κραναού, και δια τούτο εμύθευσαν ότι εγεννήθη εκ του Κρανίου του Α ιός, εννοούντες Κρανίον τον Κραναόν, και Δία τον Βασιλέα. Κατ’ άλλους δε ο Κέκροψ έφερεν εκ της Σάεως, πόλεως της Αίγυπτον, την λατρείαν της πρώτης Αθηνάς εις τας Αθήνας' επισημοτάτην δε πασών λέγουσιν την γεννηθείσαν εκ της κεφαλής του Διός, και αυτήν επεφόρτισαν τας πράξεις των άλλων όλων».
Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ
Δυστυχώς για την γέννησιν της Υπέρ αγίας και Θεοτόκου ημών, της Αειπαρθένου Μαρίας, δεν υπάρχει σχετική αναφορά μέσα εις την Καινήν Διαθήκην πέραν του γενεαλογικού δένδρου, που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος : «Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα της Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός» (Ματθ. 1,15). Ακόμη και οι γονείς της Παναγίας μας, ο Ιωακείμ και η Άννα, δεν αναφέρονται καν εις την Αγίαν Γ ραφήν κάτι για το οποίο αναγκαζόμεθα να ανατρέξωμεν εις τα λεγάμενα Απόκρυφα Ευαγγέλια προς αναζήτησιν ιστορικών στοιχείων.
Προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως θα πρέπει να πούμε, ότι δια το γενεαλογικό δένδρο της Μητρός του Κυρίου μας, του Ιησού Χριστού, κάμνει αναφοράν ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ένας εκ των φωτισμένων Πατέρων της Εκκλησίας μας, ο οποίος έζησε τον 8ον αιώνα καν μάλιστα έδωσε πολλές εξηγήσεις ιστορικής υφής δια την Αειπάρθενον Θεοτόκον εις τον 940ν Τόμον της Ελληνικής Πατρολογίας του J. Ρ. Migne με τίτλον ειδικού κεφαλαίου: «Περί της γενεαλογίας του Κυρίου, και περί της Αγίας Θεοτόκου».3
Γράφει, λοιπόν, ο Ιωάννης Δαμασκηνός:«Ιωακείμ τοίνυν την σεμνή τε και αξιέπαινον Άνναν προς γάμον ηγάγετο. Αλλ ’ ώσπερ η πάλαι Άννα στειρεύουσα δι ’ ευχής και επαγγελίας προς Θεού την Θεοτόκον κομίζεται, ίνα καν τούτω μηδενός των περιφανών καθυστερίζοιτο' τϊκιει τοιγαρούν η χάρις (τούτο γαρ η Άννα ερμηνεύεται) την Κυρίαν' τούτο γαρ της Μαρίας σημαίνει το όνομα' Κυρία γαρ όντως γέγονε πάντων των ποιημάτων του Δημιουργού χρηματίσασα Μήτηρ. Τίκτεται
δε εν τω της προβατικής του Ιωακείμ οίκω, και τω ιερώ προσάγεται. Είτα εν τω οίκω θεού φυτευθείσα τε και πιανθείσα τω Πνεύματι, ωσεί ελαία κατάκαρπος, πάσης αρετής καταγώγιον γέγονε, πάσης βιωτικής και σαρκικής επιθυμίας τον νουν αποστήσασα και ούτω παρθένον την ψυχήν συντηρήσασα συν τω σώματι, ως έπρεπε την Θεόν εγκόλπιον υποδέχεσθαι μέλλουσαν' άγιος γαρ ων, εν αγίοις αναπαύεται' ούτω τοίνον αγιωσύνην μετέρχεται και ναός άγιος και θαυμαστός του υψιστού Θεού αναδεικνύεται άξιος».
Είναι βεβαίως, γνωστόν, το Πρωτευαγγέλιον του Ιακώβου (ένα από τα λεγάμενα «Απόκρυφα Ευαγγέλια») το οποίο αφιερώνει ειδικό κεφάλαιο περί της Γεννήσεως Μαρίας της Αγίας Θεοτόκου και Υπερενδόξου Μητρός Ιησού Χριστού, όπου κάνει μεγάλην αναφοράν εις το ιστορικό της γεννήσεως της Αειπάρθενου Μαρίας («εν δε τω ενάτω μηνί εγέννησεν Αννα. Και είπε τη μαία: Τι εγέννησα; Ή δε είπεν: Θήλυ. Και είπεν η Άννα: Εμεγαλύνθη η ψυχή μου εν τη ημέρα ταύτη και ανέκλινεν αυτήν. Πληρωθεισών δε των ημερών απεσμήξατο Άννα, και έδωκεν μαστόν τη παιδί, και επωνόμασε το όνομα αυτής Μαριάμ»).4
Αξίζει εδώ να μνημονευθή το γεγονός ότι ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, αναφερόμενος εις το γενεαλογικό δένδρο της Αειπαρθένου Μαρίας λέγει: «Ότι μεν ουν ο Ιωσήφ εκ Ααυϊτικής φυλής κατάγεται, Ματθαίος και Λουκάς, οι ιερώτατοι ευαγγελισταί διαρρήδην υπέδειξαν αλλ ’ ο μεν Ματθαίος εκ Δαβίδ δια του Σολομώντος κατάγει τον Ιωσήφ, ο δε Λουκάς, δια Νάθαν. Της δε αγίας Παρθένου την γέννησιν αμφότεροι παρεσιώπησαν»\\
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ
Θα μπορούσαμε ευθύς εξ’ αρχής να πούμε ότι δεν μπορούμε να κάνωμεν σύγκρισιν μεταξύ της Παρθένου Αθηνάς και της Παρθένου Μαρίας, δεδομένου ότι: α) Είναι μεγέθη ανόμοια .
β) Η παρθένος Αθηνά είναι μυθολογικό πρόσωπο ενώ η Παρθένος Μαρία πρόσωπο υπαρκτό εις την ιστορίαν και
γ) Θα πρέπει ευθύς να ξεκαθαρίσωμεν ότι άλλο θέμα η «ομοιότης» προσώπων και άλλο η «ταυτοσημία», που, ασφαλώς και αναντιρρήτως, δεν υφίσταται μεταξύ παρθένου Αθηνάς και Αειπάρθενου Μαρίας.
Ωστόσο, επειδή στόχος αυτού του δημοσιεύματος είναι η απόδειξις περί διαχρονικής και αδιαιρέτου ενότητος του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, θα μπορούσαμε να πούμε εις τον κ. Σάμουελ Χάντιγνκτον, που δια της θεωρίας του περί «συγκρούσεως πολιτισμών» επιθυμεί να απόσχιση την Ελληνικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν από τον Χριστιανισμόν ότι:
1)Τόσον η παρθένος Αθηνά όσον και η Παρθένος Μαρία λατρεύτηκαν πολύ δια το άσπιλον και άμωμον της παρθενικής των ζωής και οι αρχαίοι Έλληνες αφιέρωσαν εις την θεάν Αθηνάν το αριστούργημα του Παρθενώνος εις την Ακρόπολιν, ενώ εις την Παρθένον Μαρίαν χιλιάδες ναούς και ξωκκλήσια ανά τα πέρατα της Οικουμένης!
2)Ασφαλώς και ήταν υπερφυσικός ο τρόπος που γεννήθηκε η θεά Αθηνά (από το κεφάλι ή το πόδι του Διός)' κατά κάποιον τρόπον δε υπερφυσικός ήταν και ο τρόπος της συλλήψεως της Παρθένου Μαρίας
υπό της Μητρός Της αγίας Άννης. Σίγουρα, βέβαια, υπερφυσικός ήταν ο τρόπος συλλήψεως του Ιησού Χριστού υπό της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου κατά τον Ευαγγελισμόν αυτής.5
3)Κατά την γέννησιν της θεάς Αθηνάς εις την Ρόδον έβρεχε χρυσήν βροχήν...Τι περίεργον! «Ρόδον το αμάραντον» χαρακτηρίζουν και την Παναγίαν μας οι ψαλμωδοί...
4)Είναι γνωστόν ότι πολλοί ιστορικοί καταγράφουν την παρουσίαν της θεάς Αθηνάς εις το πλευρό των Ελλήνων όταν έδιναν την μάχην των κατά των εχθρών (Ιλιάδα Ομήρου κ.λ.π., κ.λ.π.).
5)Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός, ότι και η Παναγία μας εθεάθη εις τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως, επί Ηρακλείου, ή τόσες φορές το 1821, στο Έπος του 40 και αλλού;
6)Είναι γνωστός ο διαγωνισμός της θεάς Αθηνάς μετά του θεού Ποσειδώνος για το όνομα της πόλεως των Αθηνών, όπου ενίκησε η Αθηνά τοποθετησασα τον κλάδον ελαίας αντί της πηγής ύδατος που ήθελε ο Ποσειδών.
7)Τι περίεργον!... «Ωσεί ελαία κατάκαρπος, πάσης αρετής καταγώγιον» θεωρεί την Παναγίαν μας ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός και τόσοι άλλοι.
8)Η θεά Αθηνά εκρίθη υπό του Πάριδος δια το μήλον το οποίον έλαβεν, τελικώς, η θεά Αφροδίτη.
9)Ωστόσο η Παναγία μας, που ήταν η πιο όμορφη και σεμνή γυναίκα του κόσμου, σύμφωνα με μίαν επιστολήν που είχε στείλει εις τον Καίσαρα της Ρώμης ο Πούβλιος Λέντουλος, Κυβερνήτης της Ιουδαίας, από τους υμνωδούς μας χαρακτηρίζεται ως «μήλον
το εύοσμον» όπως ψάλλω μεν εις τον Ακάθιστον Ύ μνον.
10)Λέγεται ότι το φόρεμα της θεάς Αθηνάς ήταν κυανούν (γαλάζιον).
11)Να δεχθούμε συμπτωματικό το γεγονός ότι και η Παναγία μας, ως επί το πλείστον εικονίζεται με γαλάζιο φόρεμα, όπως εις τον Ιερόν Ναόν της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, όπου κρατά εις την αγκάλην Της τον Ιησούν Χριστόν με ελληνικόν χιτώνα:
12)Η θεά Αθηνά εζωγραφίζετο με περικεφαλαία εις την κεφαλήν, εις την οποίαν εκάθητο η Γλαυξ ' ενίοτε δε και η Σφιγξ' εις το στήθος είχε θώρακα, εις τον οποίον ήτο η Αιγίς, και εις την μέσην της Αιγίδος η κεφαλή της Μεδούσης. 9 Εις μεν την δεξιάν χείρα είχε το δόρυ, εις την αριστερόν την ασπίδαν. Πλησίον δε αυτής ήταν φυτό Ελαίας, και η Γλαυξ καθημένη10
13)Τι ψάλλομεν εις τον Ακάθιστον Ύμνον δια της Παναγίας μας; «Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα' Χαίρε ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα»!
14)Η θεά Αθηνά θεωρήθηκε υπό πολλών αρχαίων Ελλήνων η μεσίτρια προς τον Δία, για να βοηθάη συνεχώς του Έλληνες. Αυτή ξεσηκώνει τον Δία να βοηθήση τον Οδυσσέα. Αυτή μεριμνά να δοθή εντολή εις την Καλυψώ να αφήση τον Οδυσσέα και να του δώση καράβι για να ξαναβγή εις το πέλαγος.
15)Θεέ μου, τι σύμπτωσις! Πόσες φορές δεν παρακαλούμε και ικετεύουμε την Παναγίαν μας να γίνη μεσίτρια προς τον Υιόν Της για τις δικές μας αμαρ
τίες; «Γενού μεσίτρια» δεν ψάλλομεν εις τις εκκλησίες μας;
16)Η θεά Αθηνά είχε πολλά επίθετα: Πολιούχος, Παλλάς, Γλανκώπις κ.λ.π. Ως προστάτρια πόλεων, εκτός από την Αθήνα, που εχάρισε το όνομά της, είχε ναούς εις τις ακροπόλεις πόλεων, όπως εις την Σπάρτην, τα Μέγαρα, το Άργος κ.λ.π.11 Αλλά και η Παναγία μας δεν έχει πολλά επίθετα και είναι πολιούχος πολλών πόλεων; Πόσες «Παναγίες» θαυματουργές δεν φέρουν τα ονόματα όπως: Παναγία Φανερωμένη, Μολυβδοσκέπαστη, Αγαθωνίτισσα, Ιπταμένη, Μικρασιάτισσα, Προυσιώτισσα, Σπηλιάς Αγράφων, Ταταρνιώτισσα, Οδηγήτρια, Ελεούσα, Καρδιώτισσα, Παληανή Ηρακλείου, Πανάχραντος, Παναγία των κρίνων, Εκατονταπυλιανή, Τουρλιανή, Σπηλιανή, Λογγοβάρδας, Χρυσοπηγή, Παναγία της Τήνου, του ηγουμένου Κιλκίς, Αχειροποίητος, Σουμελά, Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής, Φανερωμένης, Αιμνιά, Τα φιδάκια της Παναγίας Κεφαλονιάς, Μνρτιδιώτισσα, «Αγία Σιών» Αγιάσου Λέσβου, του Χάρου Λειψώς, Διασώζουσα, Νιαμονίτισσα, Κυρά ή Τσαμπίκα της Ρόδου, Τρυπητή Αίγιου, Γιάτρισσα Γυθείου, Κρεμαστή Ηλείας, Παναγίας Αγίας Λαύρας, Μνροβλήτισσα Μαλεβής, Μεγαλοσπηλαιώτισσα, Χρυσαφίτισσα και τόσα άλλα;
1)Κάποιοι λέγουν ότι η Παναγία έκανε παιδί (τον Ιησούν Χριστόν) ενώ η θεά Αθηνά έμεινε αιωνίως παρθένα.
2)Πρώτον: Η Παναγία θεωρείται (και είναι) Αειπάρθενος διότι συνέλαβε κατά υπερφυσικόν τρόπον. Τρόπον θεϊκόν και αποδεκτόν.
3)Δεύτερον: Για την θεάν Αθήναν διηγούνται ότι απέκτησε γιο: Κάποτε πήγε να επισκεφθή τον Ήφαιστο εις το σιδεράδικό του, για να προμηθευθή όπλα. Ο θεός, που η Αφροδίτη τον είχε εγκαταλείψει, ερωτεύθηκε την Αθηνά, μόλις την είδε, και βάλθηκε να την κυνηγάη. Αυτή ξέφυγε. Ο Ήφαιστος, παρόλο που ήταν κουτσός, κατάφερε να την φθάση' την πήρε εις την αγκαλιά του, αλλά αυτή δεν του παρεδόθη. Από τον πόθον του ωστόσο ο Ήφαιστος... έβρεξε το πόδι της θεάς.12 Αηδιασμένη σκουπίστηκε με ένα κομμάτι μάλλινο ύφασμα και πέταξε καταγής το μίασμα. Έτσι λοιπόν από τη γην που γονιμοποιήθηκε μ’ αυτόν τον τρόπον, γεννήθηκε ο Εριχθόνιος τον οποίον η θεά Αθηνά θεωρούσε γιο της! Τον μεγάλωσε κρυφά από τους άλλους θεούς και θέλησε να τον κάμη αθάνατο. Τον έκλεισε μέσα εις ένα πανέρι, που το φύλαγε ένα φίδι, και το εμπιστεύθηκε εις τις κόρες το βασιλιά της Αθήνας.
4)Η θεά Αθηνά εθεωρείτο «αμήτωρ» επειδή με τον τρόπο που γεννήθηκε δεν είχε μητέρα. Αλλά και ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν απάτωρ μιας και δεν είχε γήινον πατέρα, ενώ ορισμένοι θεολόγοι λέγουν ότι ο Κύριός μας, δια του τρόπου που συνελήφβη υπό της Παναγίας μας, θα έπρεπε να λέγεται και «αμήτωρ» κάτι που ο γράφων θεωρεί «τραβηγμένο» και δεν φαίνεται διατιθέμενος να υιοθέτηση;
5)Ο Ζευς, ο πατήρ της θεάς Αθηνάς, όταν ήλθε η ώρα να γεννηθή η κόρη του, εδοκίμαζε φοβερούς πόνους εις το κρανίο του.
6)Τι περίεργον! Πόνους φοβερούς εδέχθη και η Αειπάρθενος Μαρία, η Μήτηρ του Θεού, εις τον τόπον λεγόμενον Γολγοθά, ο έστι λεγόμενος «κρανίου τόπος» όπου «έδωκαν αυτόν πιείν όζος μετά χολής
μεμιγμένον' και γευσάμενος (ο Ιησούς Χριστός) ουκ ήθελεν πιείν» μας λέγει το Ευαγγέλιο (Ματθ. 27, 3334).
7)Κλείνοντας επειδή είναι πολλές οι διαφορές και ομοιότητες θα ήθελα να πω τα εξής:
8)Ότι ο Ελληνισμός υπήρξε ο πρόδρομος και το πνευματικό υπόβαθρο του Χριστιανισμού, δεν υπάρχει αμφιβολία.
9)Κάποιαν στιγμήν, λοιπόν, ο περιούσιος λαός, που, κατά τον Πανεπιστημιακόν Διδάσκαλον της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Λουκά Χαρ. Φίλη, είναι ο ελληνικός και όχι ο εβραϊκός λαός,13 έπρεπε να προλειάνη την οδόν γνα την Έλευσιν του Ενός και Αληθινού Θεού, του Κύριου Ημών Ιησού Χριστού.
10)Και αυτό έπραξε.
11)Άλλως τε η θεά Αθηνά «εγεννήθη» μυθολογικούς υπό θεού ενώ η Μήτηρ του Ιησού Χριστού εγέννησε αληθινά τον Θεόν.
12)Και αυτό έκανε!...
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
Ο Παυσανίας λέγει, ότι η Αθηνά είχεν Ιερόν εις την Πύλον της Μεσσηνίας γι’ αυτό και ωνομάζετο Κορυφασία, από το Κορυφάσιον ακρωτήριον. Το «Κορύφη» άρα δεν δίδει αιτίαν να υποπτευθή κάποιος την ελληνικήν επωνυμίαν της θεάς Αθηνάς; (Μεσσηνίας 15).
Ο PIERRE GR1MAL εις το «ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ» του αναφέρει για την Αθηνά ότι ήταν θεά πολεμική οπλισμένη με το ακόντιο και την αιγίδα (ένα είδος θώρακος από δέρμα κατσίκας) που έπαιξε σημαντικό ρόλο εις την μάχην εναντίον των Γιγάντων. «Σκότωσε τον Πάλλαντα και τον Εγκέλαδο». Τον πρώτον τον έγδαρε ζωντανόν και με το δέρμα του κατασκεύασε μία ασπίδα. Όσο για τον Εγκέλαδον, τον κυνήγησε ως την Σικελίαν και τον ακινητοποίησε ρίχνοντας πάνω του ολόκληρο το νησί!
Ίδε εις εβδομαδιαίαν εφημερίδα «ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» της Παρασκευής 8 Οκτωβρίου 1999 άρθρον του υπογράφοντος υπό τον τίτλον: «ΚΥΡΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ; Το γενεαλογικόν όένδρον της Θεοτόκου κατά τον Ιωάννην Δαμασκηνόν», το οποίον δημοσιεύεται και στο παρόν βιβλίο.
Ο αείμνηστος θεολόγος, φιλόλογος και ιστορικός Μιχαήλ Δαμιανός Στρουμπούλης εις το βιβλίο του: «Το πρόβλημα της θείας δικαιοσύνης» (Πειραιεύς 1994) γράφει ότι το όνομα «Μαρία» στα Ελληνικά σημαίνει «μύρο της θάλασσας» ενώ εβραϊκά σημαίνει «πριγκίπισσα των υδάτων» της θαλάσσης. Η αδελφή του Μωϋσή, η Μαριάμ, τον εμπιστεύτηκε εις τα ύδατα του Νείλου. Ελληνικά μάλιστα, «μορέομαι» σημαίνει «ανάγομαι εις την θάλασσα, βγαίνω ανοιχτά»...
«Εν δε τω μηνί τω έκτο απεστάλη ο άγγελος Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν της Γαλιλαίας ή όνομα Ναζαρέτ, προς παρθένον μεμνηστευμένην ανδρί, ω όνομα Ιωσήφ, εξ οίκου Δαυίδ, και το όνομα της παρθένου Μαριάμ (...) Και είπεν ο άγγελος αυτή' μη φοβού, Μαριάμ' εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. Και
ιδού σύλληψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν». (Λουκ. 1, 2631).
«Ρόδον το αμάραντον, χαίρε, η μόνη βλαστήσασα ' το μήλον το εύοσμον, χαίρε, η τέξονσα' το οσφρόδιον, του πάντων Βασιλέως' χαίρε, απειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα». (Απ’ την Ακολουθίαν του Ακαθίστου Ύμνου).
Λέγεται ότι η θεά Αθηνά συνηριθμήθη εις την τάξιν των 12 Ολυμπίων θεών, διότι συνήργησε πολύ εις την απώλειαν των Γιγάντων. Αυτή εσκέπασε τον Εγκέλαδον με την Σικελίαν, εφόνευσε τον Πάλλαντα, εφόνευσε δε τόσους Γίγαντες ώστε μετά την μάχην, οι ίπποι, το άρμα, και τα όπλα αυτής ήσαν όλα καταματωμένα γι’ αυτό και απεδόόη εις αυτήν το αριστείον της νίκης.
Τι σύμπτωσις! «Τη Υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε' Αλλ ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι' χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε». (Από την Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου). Αυτό δεν ψάλλομεν εις τις εκκλησίες μας, κατά τους χαιρετισμούς; (Ως γνωστόν την προσωνυμίαν του Ακαθίστου Ύμνου την έδωσαν οι Έλληνες Χριστιανοί από του έτους 626, όπου επί βασιλέως Ηρακλείου εψάλη υπό του λαού της Κωνσταντινουπόλεως, εν ολονυκτίω ορθοστασία, για τις νίκες μας κατά των Αβάρων και των Περσών)
Ο Πούβλιος Λέντουλος, γράφοντας για τον Ιησούν και την Μητέρα Του, λέει: «Είναι ωραίος ως η μητέρα Του ήτις είναι η ωραιοτέρα γυνή» (Βιβλιοθήκη Μονής Λαζαριστών).
Πολλές φορές έγραφαν την Αιγίδα και την κεφαλήν της Μεδούσης, εις την ασπίδαν της Αθηνάς.
Το όρνεον τούτο ήτο Ιερόν της Αθηνάς, ως σύμβολον οξυδερκείας και προσοχής' επειδή αγρυπνεί την νύχτα, βλέπει και οξυδερκώς!...
11 )Στην Τροία, της απέδιδον ειδική λατρεία με την μορφήν ενός πανάρχαιου ειδώλου, το οποίο ωνομάζετο Παλλάδιο. Αυτό το άγαλμα επίστευσαν ότι ήταν εγγύησις για την επιβίωσιν της πόλεως. Κανείς δεν θα μπορούσε να πάρει την Τροία, εάν πρώτα δεν εγένετο κύριος του Παλλαδίου. Γι’ αυτό ο Διομήδης και ο Οδυσσεύς μπήκαν νύχτα μέσα στην Τροία και έκλεψαν το άγαλμα, στερώντας μ’ αυτόν τον τρόπο την πόλι από την προστασίαν του. Αυτό είναι το ίδιο Παλλάδιο που στα ιστορικά χρόνια εφύλαγαν στην Ρώμη στο ναό της Εστίας (Vesta) όπου εκπλήρωνε την ίδια αποστολή!
Η περίπτωσις αυτή, για να κάνουμε για λίγο χιούμορ μου θυμίζει τον.,.λεκέ της Μάνικας Λεβίντσκυ, υπό του ερωτιάρη Μπιλ Κλίντον!...
Η δήλωσις του κ. Λουκά Χαρ. Φίλη έγινε στην τηλεοπτική εκπομπή. «Το Ντοκουμέντο της Εβδομάδος» στην «ΤΗΛΕΤΩΡΑ» την Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 1999.
Εισαγωγή και δημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο:
Έλληνες τής Βίβλου
Αγγελος Σακέτος
Η επεξεργασία, επιμέλεια μορφοποίηση κειμένου και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο, για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο:
© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου