Ἡ τεκνοποιία

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

«Οἱ γονεῖς ποὺ γεννοῦν τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς δίνουν τὸ σῶμα

πρέπει νὰ συντελέσουν, ὅσο μποροῦν,

καὶ στὴν πνευματική τους ἀναγέννηση».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Ἡ τεκνοποιία

Οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα εἶναι τὸ ἀπαθέστερο ζευγάρι

–  Γέροντα,  πέστε  μας  γιὰ  τὴν  Ἁγία  Ἄννα  καὶ  τὸν  Ἅγιο  Ἰωακείμ,  τοὺς

Θεοπάτορες. Κάποτε κάτι ἀρχίσατε νὰ μᾶς λέτε.

– Ἀπὸ μικρὸς εἶχα σὲ μεγάλη εὐλάβεια τοὺς Ἁγίους Θεοπάτορες. Μάλιστα εἶχα πεῖ σὲ κάποιον ὅτι,   ὅταν μὲ κάνουν καλόγερο, θὰ ἤθελα νὰ μοῦ δώσουν τὸ ὄνομα Ἰωακείμ. Πόσα ὀφείλουμε σ᾿ αὐτούς! Οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα εἶναι τὸ ἀπαθέστερο ἀνδρόγυνο ποὺ ὑπῆρξε ποτέ. Δὲν εἶχαν καθόλου σαρκικὸ φρόνημα.

Ὁ Θεὸς ἔτσι ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο καὶ ἔτσι ἤθελε νὰ γεννιοῦνται οἱ ἄνθρωποι, ἀπαθῶς. Ἀλλὰ μετὰ τὴν πτώση μπῆκε τὸ πάθος στὴν σχέση ἀνάμεσα στὸν ἄνδρα καὶ στὴν γυναίκα. Μόλις βρέθηκε ἕνα ἀπαθὲς ἀνδρόγυνο, ὅπως ἔπλασε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ ὅπως ἤθελε νὰ γεννιοῦνται οἱ ἄνθρωποι, γεννήθηκε ἡ Παναγία, αὐτὸ τὸ ἁγνὸ πλάσμα, καὶ στὴν συνέχεια σαρκώθηκε ὁ Χριστός. Μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι θὰ κατέβαινε καὶ νωρίτερα ὁ Χριστὸς στὴν γῆ, ἂν ὑπῆρχε ἕνα ἁγνὸ ζευγάρι, ὅπως ἦταν οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα.

Οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ φθάνουν στὴν πλάνη καὶ πιστεύουν, δῆθεν ἀπὸ εὐλάβεια,

ὅτι ἡ Παναγία γεννήθηκε χωρὶς νὰ ἔχη τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Ἐνῶ ἡ Παναγία δὲν ἦταν ἀπαλλαγμένη ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ἀλλὰ γεννήθηκε ὅπως ἤθελε ὁ Θεὸς νὰ γεννιοῦνται οἱ ἄνθρωποι μετὰ τὴν δημιουργία. Ἦταν πάναγνη1, γιατὶ ἡ σύλληψή Της ἔγινε χωρὶς ἡδονή. Οἱ Ἅγιοι Θεοπάτορες μετὰ ἀπὸ θερμὴ προσευχὴ στὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίση παιδί, συνῆλθαν ὄχι ἀπὸ σαρκικὴ ἐπιθυμία, ἀλλὰ ἀπὸ ὑπακοὴ στὸν Θεό. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς τὸ εἶχα ζήσει στὸ Σινᾶ2.

Ἡ ἐγκράτεια στὴν ἔγγαμη ζωὴ

Ὁ Θεὸς «ἐποίησε τὰ πάντα, καλὰ λίαν»3. Ὁ ἄνδρας νιώθει μιὰ φυσικὴ ἕλξη πρὸς τὴν γυναίκα καὶ ἡ γυναίκα πρὸς τὸν ἄνδρα. Ἂν δὲν ὑπῆρχε αὐτὴ ἡ ἕλξη, ποτὲ δὲν θὰ ξεκινοῦσε κανεὶς νὰ κάνη οἰκογένεια. Θὰ συλλογιζόταν τὶς δυσκολίες ποὺ θὰ εἶχε ἀργότερα στὴν οἰκογένεια μὲ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν κ.λπ., καὶ δὲν θὰ ἀποφάσιζε νὰ ξεκινήση.

Μετὰ τὴν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων τὸ σαρκικὸ φρόνημα σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους μπορεῖ νὰ ὑπάρχη πέντε τοῖς ἑκατό, σὲ ἄλλους δέκα, τριάντα κ.λπ. Ἀλλὰ σήμερα ποῦ νὰ βρεθοῦν ἄνθρωποι νὰ ἔχουν πέντε τοῖς ἑκατὸ σαρκικὸ φρόνημα, νὰ ἔχουν δηλαδὴ ἁγνὸ φρόνημα! Πάντως σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἔχει δοθῆ ἀπὸ τὸν

Θεὸ ἡ δυνατότητα νὰ φθάσουν στὴν ἀπάθεια, ἂν ἀγωνισθοῦν μὲ φιλότιμο.

Δὲν δικαιολογοῦνται οἱ ἔγγαμοι, ἐπειδὴ ἀκολούθησαν τὸν ἔγγαμο βίο, νὰ ξεχνοῦν  ὅτι  ὁ  ἄνθρωπος  δὲν  εἶναι  μόνο  σάρκα,  ἀλλὰ  εἶναι  καὶ  πνεῦμα,  καὶ  νὰ ἀφήνουν  τὸν  ἑαυτό  τους  ἀχαλίνωτο4.  Πρέπει  νὰ  ἀγωνίζωνται  νὰ  ὑποτάξουν  τὴν σάρκα στὸ πνεῦμα. Ἂν προσπαθοῦν νὰ ζοῦν πνευματικά, μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ

Πνευματικοῦ   τους,   θὰ   ἀρχίσουν   νὰ   γεύωνται   σιγὰ-σιγὰ   καὶ   ἀνώτερες   χαρές,

πνευματικές, οὐράνιες, καὶ δὲν θὰ ἀναζητοῦν τὶς σαρκικές. Ἔχουν ὑποχρέωση νὰ ἀγωνίζωνται νὰ ἐγκρατεύωνται, γιὰ νὰ μὴ μεταδώσουν τὸ σαρκικὸ πάθος καὶ στὰ παιδιά τους. Ἕνα παιδάκι, ποὺ οἱ γονεῖς του ἔχουν πολὺ σαρκικὸ φρόνημα, ἔχει ἀπὸ μικρὸ τέτοιες τάσεις, γιατὶ παίρνει τὸ σαρκικὸ φρόνημα ἀπὸ αὐτούς. Στὴν ἀρχὴ αὐτὸ εἶναι ἁπαλό, ὅπως ὅλα τὰ κληρονομικὰ πάθη – σὰν τὴν τσουκνίδα πού, μόλις φυτρώνη, εἶναι ἁπαλὴ καὶ μπορεῖς νὰ τὴν πιάσης, ἐνῶ, ὅταν μεγαλώση, τσιμπάει – καὶ μπορεῖ νὰ θεραπευθῆ ἀπὸ ἕναν καλὸ Πνευματικό, ποὺ ἔχει διάκριση. Ἂν ὅμως δὲν τὸ κόψη στὴν μικρὴ ἡλικία, θὰ χρειασθῆ πολὺ νὰ ἀγωνισθῆ, ὅταν μεγαλώση, γιὰ νὰ τὸ κόψη.

Ἡ ἀνθρώπινη λογικὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν τεκνογονία

Πολλὲς φορὲς ἀνδρόγυνα μοῦ ἐκφράζουν τὴν ἀνησυχία τους γιὰ τὸ θέμα τῆς τεκνοποιίας καὶ ζητοῦν τὴν γνώμη μου. Ἄλλα σκέφτονται νὰ κάνουν ἕνα-δυὸ παιδιὰ καὶ ἄλλα θέλουν νὰ ἀποκτήσουν πολλὰ παιδιά. Αὐτὸ ὅμως ποὺ τοὺς συμφέρει εἶναι νὰ ἀφήνουν τὸ θέμα τῆς τεκνοποιίας στὸν Θεό. Νὰ ἐμπιστεύωνται τὴν ζωή τους στὴν θεία πρόνοια καὶ νὰ μὴ βάζουν δικά τους προγράμματα. Πρέπει νὰ πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός, ποὺ φροντίζει γιὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, πολὺ περισσότερο θὰ φροντίση γιὰ τὰ δικά τους παιδιά. Ἦταν ἕνας ναυτικὸς ποὺ παντρεύτηκε σὲ ἡλικία δεκαοκτὼ χρονῶν. Φτωχὸς αὐτός, φτωχὴ καὶ ἡ κοπέλα ποὺ πῆρε, νοίκιασαν ἕνα ὑπόγειο γιὰ νὰ μείνουν. Βρῆκε καὶ ἡ κοπέλα μιὰ δουλίτσα καὶ ζοῦσαν πολὺ λιτά. Νὰ φαντασθῆτε, γιὰ τραπέζι εἶχαν ἕνα καφάσι ἀπὸ γιαρμάδες ποὺ ἀγόρασαν μιὰ φορά. Μετὰ ἀπέκτησαν καὶ παιδάκια καὶ ἔκαναν μεγάλες οἰκονομίες γιὰ νὰ τὰ μεγαλώσουν. Καὶ ὅμως σιγὰ- σιγὰ ἔγιναν νοικοκυραῖοι.

Μερικοὶ προσπαθοῦν πρῶτα νὰ τακτοποιήσουν ὅλα τὰ ἄλλα καὶ ὕστερα νὰ σκεφθοῦν γιὰ παιδιά. Δὲν λαμβάνουν ὑπ᾿ ὄψιν τους καθόλου τὸν Θεό. Ἄλλοι πάλι λένε: «σήμερα εἶναι δύσκολη ἡ ζωή· ἕνα παιδὶ φθάνει, γιατὶ καὶ αὐτὸ μὲ δυσκολία τὸ μεγαλώνεις» καὶ δὲν κάνουν ἄλλα παιδιά. Δὲν καταλαβαίνουν πόσο ἁμαρτάνουν μ᾿ αὐτὴν τὴν τοποθέτηση, γιατὶ δὲν ἀφήνονται μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Ὁ Θεὸς ἔχει σπλάχνα. Μόλις δῆ ὅτι δὲν μποροῦν νὰ ἀνταποκριθοῦν, δὲν Τοῦ εἶναι δύσκολο νὰ μὴν τοὺς δώση ἄλλα παιδιά.

Ξεκινοῦν πολλοὶ νὰ παντρευτοῦν, χωρὶς νὰ σκεφθοῦν ὅτι πρέπει νὰ ἔχουν καὶ

ὡς σκοπὸ νὰ κάνουν παιδιὰ καὶ νὰ τὰ ἀναθρέψουν χριστιανικά. Δὲν θέλουν πολλὰ παιδιά, γιὰ νὰ μὴν ἔχουν σκοτοῦρες, καὶ ἔχουν στὰ διαμερίσματα σκυλιά, γατιά... Μοῦ εἶπαν ὅτι τώρα5  στὴν Ἀμερικὴ ἔχουν στὰ σπίτια ἀντὶ γιὰ σκυλιὰ ἕνα εἶδος χοιρίδια, ποὺ  εἶναι  πανάκριβα  καὶ  δὲν  μεγαλώνουν  πολύ.  Τὰ  ἔχουν  φτιάξει  ἔτσι,  γιὰ  νὰ μποροῦν νὰ τὰ ἔχουν μέσα στὰ διαμερίσματα. Παιδιὰ δὲν θέλουν νὰ ἔχουν, γιατὶ εἶναι φασαρία νὰ τὰ πλένουν κ.λπ., καὶ πλένουν τὰ γουρούνια! Τὸ σκυλὶ τοὐλάχιστον εἶναι σιγὰ νὰ βοηθηθεῖ νὰ λάβει τὴν ὑγεία ὁ φιλάσθενος, καὶ μὲ ὑγεία καὶ οἱ δυό τότε νὰ προχωροῦν».

(Βλ. π. Δ. Τάτση, Ὁ Γέροντας Παΐσιος, Κόνιτσα, 1995, σ. 176-178).

καὶ φύλακας. Ἀλλὰ νὰ ἔχης γουρούνια μέσα στὸ σπίτι! Φοβερό! Στὴν Αὐστραλία͵ εἶδα6 νὰ ἔχουν γηροκομεῖο γιὰ σκύλους, γιὰ γάτες..., ἀκόμη καὶ νεκροταφεῖο γιὰ τὰ ζῶα! Οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι ὅπως πᾶνε, θὰ μεγαλώνουν ποντίκια καὶ θὰ τὰ κάνουν κονσέρβες, γιὰ νὰ ταΐζουν τὰ γατιά· θὰ μεγαλώνουν λαγοὺς καὶ κουνέλια καὶ θὰ τὰ κάνουν κονσέρβες, γιὰ νὰ ταΐζουν τὰ σκυλιά, καὶ ἄλλοι ἄνθρωποι θὰ πεθαίνουν ἀπὸ τὴν πεῖνα. Καὶ βλέπεις, ἅμα σκοτώση κανεὶς ἕνα σκυλί, μπορεῖ νὰ πληρώση περισσότερα ἀπ᾿ ὅσα ἂν σκότωνε ἕναν ἄνθρωπο. Ἐξαρτᾶται φυσικὰ καὶ ἀπὸ τὸ τίνος θὰ εἶναι τὸ σκυλί... Ποῦ φθάσαμε!... Ὁ ἄνθρωπος στὴν ἐποχή μας ἀξίζει λιγώτερο καὶ ἀπὸ ἕνα σκυλί.

Καὶ  μερικοὶ  Πνευματικοὶ  ἀπορῶ πῶς λένε μερικὰ πράγματα.  Μιὰ φορὰ μὲ

ρώτησαν κάποιοι προσκυνητὲς ποὺ ἦρθαν ἐκεῖ στὸ Καλύβι: «Γέροντα, ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει πουθενὰ νὰ μὴν κάνουν οἱ σύζυγοι παιδιά;». «Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λέτε; Ποῦ τὸ ἀκούσατε αὐτό;», τοὺς λέω. «Νά, ὁ πατὴρ τάδε μᾶς τὸ εἶπε», μοῦ λένε. Πιάνω τὸν πατέρα τάδε καὶ τὸν ρωτάω. «Εἶπες τέτοιο πράγμα;». «Ναί», μοῦ λέει. «Ποῦ τὸ βρῆκες αὐτὸ γραμμένο;», τὸν ρωτάω. «Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τὸ ἀναφέρει στὸν Περὶ παρθενίας λόγο του», μοῦ λέει! «Κοίταξε, τοῦ λέω, ἐγὼ δὲν διάβασα Ἅγιο Χρυσόστομο, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ ὁ Ἅγιος νὰ λέη κάτι τέτοιο· κάτι ἄλλο θὰ λέη. Φέρε νὰ δῶ τί γράφει». Μοῦ φέρνει τὸ βιβλίο καὶ μοῦ δείχνει τὸ χωρίο. Τὸ διαβάζω καὶ βλέπω ὅτι ὁ Ἅγιος γράφει: «Τώρα ἔχουν αὐξηθῆ οἱ ἄνθρωποι καὶ σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ζήσετε καὶ ἐν παρθενίᾳ· δὲν εἶναι ὅπως παλιὰ ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀφήσουν ἀπογόνους»7͵· δὲν λέει δηλαδὴ «μὴ γεννᾶτε παιδιά»· καὶ αὐτὸς νὰ ἐπιμένη. Νὰ εἶναι κληρικὸς καὶ θεολόγος, καὶ νὰ λέη τέτοια πράγματα! Νὰ δείχνη ὅτι διαβάζει Χρυσόστομο, ὅτι κάνει καὶ διατριβές,  καὶ  νὰ  τὸν  ἔχουν  γιὰ  καλὸ  Πνευματικό!  Ξέρετε  τί  βλάβη  κάνουν  κάτι τέτοιες λανθασμένες ἑρμηνεῖες σὲ ἀνθρώπους ποὺ θέλουν νὰ ἀναπαύσουν τὸν λογισμό τους;

Γιὰ πολλοὺς ποὺ ζοῦν κοσμικὰ ἡ οἰκογένεια σήμερα δὲν ἔχει νόημα. Γι᾿ αὐτὸ ἢ

δὲν παντρεύονται ἢ παντρεύονται καὶ δὲν κάνουν παιδιὰ ἢ σκοτώνουν τὰ παιδιὰ μὲ τὶς ἐκτρώσεις, καὶ ἔτσι μόνοι τους ἐξαφανίζουν τὸ σόι τους. Δηλαδὴ μόνοι τους καταστρέφονται· δὲν τοὺς καταστρέφει ὁ Θεός. Ἐνῶ οἱ πιστοί, ποὺ τηροῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, δέχονται τὴν θεία Χάρη, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι ὑποχρεωμένος κατὰ κάποιον τρόπο νὰ τοὺς βοηθάη στὰ δύσκολα χρόνια ποὺ ζοῦμε. Καὶ βλέπουμε χριστιανοὺς οἰκογενειάρχες, μὲ ὅσα παιδάκια τοὺς δίνει ὁ Θεός, νὰ τὰ μεγαλώνουν μὲ φόβο Θεοῦ. Καὶ ὅλα τὰ παιδιὰ νὰ εἶναι ἰσορροπημένα, χαρούμενα, εὐλογία Θεοῦ, καὶ νὰ προκόβουν. Ἐκεῖ ποὺ λέμε: «τί θὰ γίνη ὁ κόσμος;», βλέπουμε τώρα νὰ προχωράη, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, μιὰ γενιὰ καλή. Ὁ διάβολος καταστρέφει, ἀλλὰ καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς ἐργάζεται καὶ δὲν θὰ ἀφήση νὰ ἐξαφανισθῆ τὸ γένος μας.

Δυσκολίες στὴν τεκνοποιία

– Γέροντα, μιὰ γυναίκα ποὺ δὲν εἶναι Ὀρθόδοξη, ἂν δὲν μπορῆ νὰ ἀποκτήση

παιδάκι, ἐπιτρέπεται, ἂν ζητήση, νὰ φορέση τὴν ζώνη͵ ποὺ ἔχουμε σταυρώσει στὰ

ἱερὰ Λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου8;

– Πιστεύει στὴν δύναμη τοῦ Ἁγίου ἢ μὲ μαγικὸ τρόπο νομίζει ὅτι θὰ βοηθηθῆ;

Ἂν πιστεύη στὸν Ἅγιο, ἐπιτρέπεται νὰ τὴν φορέση.

Σὲ μερικὲς γυναῖκες ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἀποκτήσουν παιδιὰ λειτουργοῦν καὶ

οἱ πνευματικοὶ νόμοι9, γιατὶ δὲν κάνουν οἰκογένεια ἐγκαίρως. Ἀρχίζουν νὰ διαλέγουν.

«Ὄχι,  αὐτὸς  εἶναι  ἔτσι,  ἐκεῖνος  εἶναι  ἀλλιῶς»,  δίνουν  μιὰ  ὑπόσχεση  σὲ  κάποιον,

κοιτάζουν  συγχρόνως  καὶ  ἄλλον,  λένε  μετὰ  «ὄχι»  σ᾿  ἐκεῖνον  ποὺ  ἔδωσαν  τὴν ὑπόσχεση – καὶ αὐτὸς ἀντὶ νὰ τὸ θεωρήση εὐλογία ποὺ τὸν ἀφήνει πρὶν παντρευτοῦν, πάει νὰ αὐτοκτονήση. Ἔ, τί οἰκογένεια θὰ κάνη μιὰ τέτοια κοπέλα; Ἄλλες γυναῖκες δὲν μποροῦν νὰ κάνουν παιδιά, γιατὶ στὰ νεανικά τους χρόνια ἔζησαν ἄτακτη ζωή. Μερικὲς πάλι ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὴν διατροφή. Πολλὲς τροφὲς περιέχουν πολλὰ φάρμακα καὶ ὁρμόνες.

Ὑπάρχουν καὶ ἀνδρόγυνα πού, μόλις παντρευτοῦν, θέλουν ἀμέσως νὰ ἀποκτήσουν παιδὶ καί, ἂν λίγο καθυστερήσουν, ἀρχίζουν νὰ ἀγωνιοῦν. Ἀλλὰ πῶς νὰ κάνουν παιδί, ἐνῶ εἶναι γεμάτοι ἀγωνία καὶ ἄγχος; Ἂν διώξουν τὴν ἀγωνία καὶ τὸ ἄγχος καὶ βάλουν στὴν ζωή τους μιὰ καλὴ πνευματικὴ σειρά, τότε θὰ κάνουν παιδί.

Μερικὲς φορὲς ὁ Θεὸς σκόπιμα ἀργεῖ νὰ δώση παιδὶ σὲ κάποιο ἀνδρόγυνο. Εἴδατε καὶ στοὺς  Ἁγίους Ἰωακεὶμ  καὶ  Ἄννα,  τοὺς  Θεοπάτορες,  καὶ  στὸν  Προφήτη Ζαχαρία καὶ τὴν Ἁγία Ἐλισάβετ, στὰ γεράματα ἔδωσε παιδί, γιὰ νὰ ἐκπληρωθῆ καὶ

στὶς δύο περιπτώσεις τὸ προαιώνιο σχέδιό Του γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Οἱ σύζυγοι πρέπει νὰ εἶναι πάντα ἕτοιμοι νὰ δεχθοῦν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή τους. Ὅποιος ἐμπιστεύεται τὸν ἑαυτό του στὸν Θεό, ὁ Θεὸς δὲν τὸν ἀφήνει. Τίποτε δὲν κάνουμε ἐμεῖς, καὶ ὁ Θεὸς πόσα κάνει γιὰ μᾶς! Μὲ πόση ἀγάπη καὶ ἁπλοχεριὰ μᾶς τὰ δίνει ὅλα! Ὑπάρχει τίποτε στὸν Θεὸ ποὺ νὰ μὴν μπορῆ νὰ τὸ κάνη; Ἕνα ἀνδρόγυνο εἶχε πέντε παιδιά, ἀλλά, ὅταν τὰ παιδιά τους μεγάλωσαν, ἀποκαταστάθηκαν καὶ ἔφυγαν ἀπὸ κοντά τους, ὁπότε ἔμειναν μόνοι. Τότε ἀποφάσισαν νὰ κάνουν ἀκόμη ἕνα παιδί, γιὰ νὰ τὸ ἔχουν στὰ γεράματά τους. Παρόλο ποὺ ἡ γυναίκα ἦταν σὲ ἡλικία ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ τεκνοποιήση καὶ ἀνθρωπίνως αὐτὸ ἦταν ἀδύνατο, εἶχαν ὅμως μεγάλη πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἀπέκτησαν ἕνα ἀγόρι. Ἔτσι εἶχαν μαζί τους στὰ γεράματά τους τὸν μικρότερο γιό τους, ποὺ τὸν μεγάλωσαν καὶ τὸν τακτοποίησαν καὶ αὐτόν.

Τὸ θέμα τῆς τεκνοποιίας δὲν ἐξαρτᾶται μόνον ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἐξαρτᾶται

καὶ ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅταν ὁ Θεὸς βλέπη ταπείνωση στὸ ἀνδρόγυνο ποὺ ἔχει δυσκολία νὰ ἀποκτήση παιδιά, τότε ὄχι μόνον ἕνα παιδὶ τοὺς δίνει, ἀλλὰ καὶ πολύτεκνους μπορεῖ νὰ τοὺς κάνη. Ὅταν ὅμως βλέπη πεῖσμα καὶ ἐγωισμό, ἂν τοὺς ἐκπληρώση τὸ αἴτημά τους, θὰ τοὺς ἀναπαύση στὸ πεῖσμα τους καὶ στὸν ἐγωισμό τους. Πρέπει νὰ ἀφεθοῦν ἐν λευκῷ στὸν Θεό. «Θεέ μου, νὰ ποῦν, Ἐσὺ γιὰ τὸ καλό μας φροντίζεις· "γενηθήτω τὸ

θέλημά Σου"10». Τότε θὰ γίνη αὐτὸ ποὺ ζητοῦν. Γιατί, ὅταν λέμε «γενηθήτω τὸ θέλημά

Σου» καὶ ἀφηνώμαστε μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, τότε γίνεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ ἐμεῖς ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος λέμε «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου», καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ἐπιμένουμε στὸ θέλημα τὸ δικό μας. Τότε τί νὰ κάνη καὶ ὁ Θεός;

Περιπτώσεις ἀτεκνίας

– Γέροντα, μᾶς ρώτησε κάποιο ἀνδρόγυνο, ποὺ ἔχουν καὶ οἱ δύο στίγμα μεσογειακῆς ἀναιμίας, ἂν πρέπη νὰ κάνουν παιδιά. Τοὺς εἴπαμε νὰ ρωτήσουν τὸν Πνευματικό τους.

– Οἱ Πνευματικοὶ δὲν μποροῦν νὰ ποῦν σ᾿ αὐτὰ τὰ ἀνδρόγυνα νὰ μὴν κάνουν παιδιά. Πρέπει νὰ τοὺς καλλιεργήσουν τὸ φιλότιμο, ὥστε νὰ κάνουν ἕναν ἀγώνα νὰ ἐγκρατεύωνται, καὶ μὲ διάκριση νὰ τοὺς οἰκονομοῦν.

– Γέροντα, εἶναι ἀνδρόγυνα πού, ἐνῶ ζοῦν πολὺ πνευματικὰ καὶ θέλουν νὰ

ἀποκτήσουν παιδιά, δὲν μποροῦν.

– Ὁ Θεὸς σὲ πολλοὺς δὲν δίνει παιδιά, γιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὰ παιδιὰ ὅλου τοῦ

κόσμου σὰν δικά τους καὶ νὰ βοηθήσουν γιὰ τὴν πνευματική τους ἀναγέννηση. Κάποιος δὲν εἶχε παιδιά, ἀλλά, ὅταν ἔβγαινε ἀπὸ τὸ σπίτι του, ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς γειτονιᾶς  ἔτρεχαν  κοντά  του  καὶ  τὸν  περιτριγύριζαν  μὲ  πολλὴ  ἀγάπη.  Δὲν  τὸν ἄφηναν νὰ πάη στὴν δουλειά του. Βλέπετε, ὁ Θεὸς δὲν τοῦ ἔδωσε δικά του παιδιά, ἀλλὰ  τοῦ  χάρισε  τὴν  εὐλογία  νὰ  τὸν  ἀγαποῦν  σὰν  πατέρα  ὅλα  τὰ  παιδιὰ  τῆς γειτονιᾶς του καὶ μὲ τὸν τρόπο του νὰ τὰ βοηθάη πνευματικά. Τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄβυσσος.

Ἄλλοτε πάλι ὁ Θεὸς δὲν δίνει παιδιά, γιὰ νὰ βολεύεται καὶ κανένα ὀρφανό.

Εἶχα γνωρίσει κάποτε ἕναν καλὸ Χριστιανό, ποὺ ἐξασκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικηγόρου. Ὅταν πέρασα μιὰ φορὰ ἀπὸ τὴν πόλη ποὺ ἔμενε, τὸν ἐπισκέφτηκα καὶ ἡ πολλὴ καλωσύνη του μὲ ἔκαμψε νὰ παραμείνω καὶ νὰ φιλοξενηθῶ μιὰ μέρα στὸ σπίτι του. Γνώρισα καὶ τὴν σύζυγό του ποὺ τοῦ ἔμοιαζε καὶ αὐτὴ στὶς ἀρετές. Καὶ ἀπὸ μὲν τὴν σύζυγο ἔμαθα γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ συζύγου, ἀπὸ δὲ τὸν σύζυγο γιὰ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τῆς συζύγου. Ἀργότερα ἔμαθα γι᾿ αὐτοὺς καὶ ἀπὸ πολλοὺς Χριστιανοὺς ποὺ τοὺς γνώριζαν καὶ τοὺς εἶχαν εὐεργετήσει. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς τοῦ Θεοῦ ἐξασκοῦσε τίμια τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικηγόρου. Ἐὰν ἔβλεπε ὅτι κάποιος ἦταν ἀπατεώνας, ὄχι μόνο δὲν ἀναλάμβανε τὴν ὑπόθεση, ἀλλὰ καὶ τὸν ἤλεγχε αὐστηρά, γιὰ νὰ συνέλθη. Ἐὰν ἔβλεπε ἔνοχο, ἀλλὰ μετανοιωμένο, προσπαθοῦσε νὰ συμβιβάση κάπως τὰ πράγματα ἢ νὰ ἐλαττωθῆ ἡ ποινή. Ἐὰν ἔβλεπε φτωχὸ ἀδικημένο, δὲν ἔπαιρνε καθόλου  χρήματα  καὶ  προσπαθοῦσε στὴν  δίκη νὰ  δικαιωθῆ.  Ζοῦσε πολὺ ἁπλά, καὶ ἔτσι τὰ λίγα χρήματα ποὺ ἔβγαζε τοῦ ἔφθαναν, ἀκόμη καὶ γιὰ νὰ βοηθάη φτωχὲς οἰκογένειες. Τὸ σπίτι τοῦ πιστοῦ δικηγόρου ἦταν μιὰ πραγματικὴ πνευματικὴ ὄαση μέσα στὴν Σαχάρα τῆς πόλεως. Ἐκεῖ μαζεύονταν ἄνθρωποι πονεμένοι, φτωχοί, ἄνεργοι, μὲ οἰκογενειακὰ προβλήματα, στοὺς ὁποίους συμπαραστεκόταν σὰν καλὸς

πατέρας. Εἶχε καὶ γνωστοὺς σὲ διάφορες θέσεις καί, ὅποιον ἔπαιρνε τηλέφωνο, γιὰ νὰ

ἐξυπηρετήση κάποιον γιὰ καμμιὰ δουλειά, γιὰ ἀρρώστιες κ.λπ., κανεὶς δὲν τοῦ ἔλεγε

"ὄχι", γιατὶ ὅλοι τὸν ἀγαποῦσαν καὶ τὸν ἐκτιμοῦσαν. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἐργαζόταν καὶ ἡ γυναίκα του. Βοηθοῦσε φτωχὰ παιδιὰ ἢ νέους ποὺ εἶχαν δυσκολίες στὶς σπουδές τους. Σὰν μάνα τὴν εἶχαν. Κάποια στιγμὴ ὅμως μοῦ ἐξέφρασε ἕνα παράπονο. «Ὅταν παντρεύτηκα, Πάτερ, μοῦ εἶπε, ἀμέσως παραιτήθηκα ἀπὸ καθηγήτρια, γιατὶ εἶπα νὰ γίνω μιὰ καλὴ μητέρα. Ζητοῦσα ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ μοῦ δώση ἀκόμη καὶ εἴκοσι παιδιά, ἀλλὰ δυστυχῶς οὔτε ἕνα δὲν μοῦ ἔδωσε». Τότε τῆς εἶπα: «Ἐσύ, ἀδελφή, ἔχεις περισσότερα ἀπὸ πεντακόσια παιδιά, καὶ ἀκόμη παραπονιέσαι; Ὁ Χριστὸς εἶδε τὴν ἀγαθή σου προαίρεση καὶ θὰ σὲ ἀνταμείψη γι᾿ αὐτήν. Τώρα ποὺ βοηθᾶς γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τόσων παιδιῶν, γίνεσαι καλύτερη μητέρα ἀπὸ πολλὲς μητέρες  καὶ  ξεπερνᾶς  καὶ  ὅλες  τὶς  πολύτεκνες  μητέρες.  Θὰ  ἔχης  καὶ  μεγαλύτερο μισθό, γιατὶ μὲ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση ἐξασφαλίζονται τὰ παιδιὰ πνευματικὰ στὴν αἰώνια ζωή». Εἶχαν ἐν τῷ μεταξὺ υἱοθετήσει μιὰ κοπέλα καὶ τῆς εἶχαν γράψει τὴν περιουσία τους. Αὐτὴ τοὺς γηροκόμησε καί, ὅταν ἀναπαύτηκαν, πῆγε σὲ μοναστήρι – ἂν καὶ τὸ σπίτι τους ἦταν σὰν μοναστήρι, γιατὶ διαβάζονταν ὅλες οἱ ἀκολουθίες. Στὸν ἑσπερινὸ καὶ στὸ ἀπόδειπνο εἶχαν καὶ ἄλλους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς· μεσονυκτικὸ καὶ ὄρθρο τὰ διάβαζαν οἱ τρεῖς. Οἱ εὐλογημένες αὐτὲς ψυχὲς πολλὲς ψυχὲς πονεμένων ἀνέπαυσαν. Ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύση καὶ αὐτούς.

Γι᾿ αὐτὸ λέω ὅτι ὁ μεγαλύτερος καὶ καλύτερος πολύτεκνος εἶναι ὁ ἄνθρωπος

ποὺ ἀναγεννήθηκε πνευματικὰ καὶ βοηθάει γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τῶν παιδιῶν ὅλου τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὶς ψυχές τους στὸν Παράδεισο.

– Μερικοί, Γέροντα, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ κάνουν παιδιά, σκέφτονται νὰ υἱοθετήσουν κάποιο παιδάκι.

– Ναί, καλύτερα νὰ υἱοθετήσουν. Δὲν πρέπει νὰ ἐπιμένουν. Αὐτὸ ποὺ θέλει ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι πάντοτε καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

– Γέροντα, οἱ θετοὶ γονεῖς πρέπει σὲ κάποια ἡλικία νὰ ποῦν στὸ παιδὶ ὅτι τὸ ἔχουν υἱοθετήσει;

– Ἔ, τὸ καλύτερο εἶναι νὰ τὸ ποῦν στὸ παιδὶ σὲ κάποια ἡλικία. Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία εἶναι νὰ ἀγαποῦν πολὺ καὶ σωστὰ τὸ παιδί. Ὑπάρχουν παιδιὰ ποὺ ζοῦν μὲ τοὺς πραγματικοὺς γονεῖς τους καὶ ἀγαποῦν ἄλλους ἀνθρώπους πιὸ πολύ, γιατὶ οἱ γονεῖς δὲν ἔχουν ἀγάπη.

Οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες

Ὁ Θεὸς ἀγαπάει καὶ φροντίζει ἰδιαίτερα τοὺς πολυτέκνους. Σὲ μιὰ μεγάλη οἰκογένεια δίνονται πολλὲς εὐκαιρίες στὰ παιδιὰ νὰ ἀναπτυχθοῦν κανονικά, ἐφόσον οἱ γονεῖς τοὺς δίνουν σωστὴ ἀγωγή. Τὸ ἕνα παιδὶ βοηθάει τὸ ἄλλο. Ἡ μεγαλύτερη κόρη βοηθάει τὴν μητέρα, τὸ δεύτερο παιδὶ φροντίζει τὸ μικρότερο κ.λπ. Ὑπάρχει αὐτὸ τὸ δόσιμο καὶ ζοῦν μέσα σὲ μιὰ ἀτμόσφαιρα θυσίας καὶ ἀγάπης. Ὁ μικρὸς τὸν μεγάλο καὶ τὸν ἀγαπᾶ καὶ τὸν σέβεται. Αὐτὸ φυσιολογικὰ καλλιεργεῖται σὲ μιὰ πολύτεκνη οἰκογένεια.

Γι᾿ αὐτό, ὅταν στὴν οἰκογένεια εἶναι μόνον ἕνα ἢ δυὸ παιδιά, οἱ γονεῖς χρειάζεται πολὺ νὰ προσέξουν πῶς θὰ τὰ μεγαλώσουν. Συνήθως κοιτάζουν νὰ μὴν τοὺς  λείψη  τίποτε,  ὁπότε  τὰ  παιδιὰ  τὰ  ἔχουν  ὅλα  δικά  τους  καὶ  ἀχρηστεύονται  τελείως. Πάρε μιὰ κοπέλα μοναχοκόρη ποὺ τὰ ἔχει ὅλα. Ἔχει τὴν ὑπηρέτρια ποὺ θὰ  τῆς φέρη τὸ φαγητὸ στὴν ὥρα του, ποὺ θὰ τῆς νοικοκυρέψη τὸ δωμάτιό της κ.λπ. Ἡ  ὑπηρέτρια  πληρώνεται,  ἀλλὰ  καλλιεργεῖται  κιόλας,  γιατὶ  δίνεται,  προσφέρει,  ἐνῶ αὐτή, ἂν δὲν κάνη καμμιὰ θυσία, μένει κούτσουρο, ἀκαλλιέργητη. Ἐγὼ συνιστῶ στοὺς νέους νὰ πάρουν σύζυγο ἀπὸ πολύτεκνη οἰκογένεια, γιατὶ τὰ παιδιὰ ποὺ μεγαλώνουν μὲ   οἰκονομικὴ   δυσκολία   συνηθίζουν   στὴν   θυσία,   ἐπειδὴ   σκέφτονται   πῶς   νὰ βοηθήσουν τοὺς γονεῖς. Αὐτὸ σπάνια τὸ συναντᾶς στὰ καλομαθημένα παιδιά.

Ἀλλὰ καὶ οἱ πολύτεκνοι γονεῖς ἔχουν πλούσια καρδιά. Θυμᾶμαι, στὴν Κατοχή,

ἦταν στὴν γειτονιά μας ἕνα παιδάκι ὀρφανὸ ποὺ εἶχε μείνει τελείως μόνο του. Ἕνας φτωχὸς οἰκογενειάρχης, μὲ δέκα παιδιά, τὸ λυπήθηκε, τὸ πῆρε στὸ σπίτι του καὶ τὸ μεγάλωσε καὶ αὐτὸ μαζὶ μὲ τὰ δικά του παιδιά. Καὶ ξέρετε ἔπειτα τί εὐλογίες εἶχε ἀπὸ τὸν Θεό! Θὰ τὸν ἄφηνε ὁ Θεὸς ἀβοήθητο μὲ τέτοιο φιλότιμο ποὺ εἶχε;

Ἕνας πολύτεκνος μπορεῖ στὶς ἀρχὲς νὰ ἀντιμετωπίση δυσκολίες, ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲν θὰ τὸν ἀφήση. Νὰ σᾶς πῶ γιὰ μιὰ περίπτωση: Ἕνας οἰκογενειάρχης, ποὺ εἶχε ἕξι παιδιά, μοῦ εἶπε μιὰ φορὰ νὰ κάνω προσευχὴ νὰ φωτίζη ὁ Θεὸς τοὺς νοικοκυραίους νὰ μὴν τὸν βγάζουν ἀπὸ τὸ σπίτι. Δυστυχῶς πολλοὶ ἰδιοκτῆτες, ἐνῶ νοικιάζουν τὸ σπίτι σὲ οἰκογένειες μὲ δύο ἀνθρώπους καὶ πέντε σκύλους ἢ γατιὰ ποὺ τὸ μουρνταρεύουν, δὲν θέλουν οἰκογένειες μὲ πολλὰ παιδιά, γιὰ νὰ μὴν τοὺς χαλάσουν δῆθεν τὸ σπίτι τους. Αὐτὸς λοιπὸν ὁ οἰκογενειάρχης εἶχε κουραστῆ ὁ καημένος νὰ τὸν διώχνη ὁ ἕνας ἰδιοκτήτης, νὰ μὴν τοῦ νοικιάζη τὸ σπίτι του ὁ ἄλλος καὶ νὰ μεταφέρη τὰ  παιδάκια  του  καὶ  τὰ  πράγματά  του  ἀπὸ  σπίτι  σὲ  σπίτι  μὲ  πολλὴ  ἀγωνία. Ἐργαζόταν σκληρά, οἰκονομοῦσε τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴν οἰκογένειά του καὶ δὲν ἔκανε παζάρια γιὰ τὸ ἐνοίκιο, ἀρκεῖ νὰ τὸν ἄφηναν οἱ ἰδιοκτῆτες νὰ μείνη λίγα χρόνια, γιὰ νὰ μὴν ταλαιπωροῦνται μὲ τὶς μετακομίσεις. Ὅταν τὰ ἄκουσα αὐτά, τὸν πόνεσα καὶ τοῦ εἶπα:  «Μὴ στενοχωριέσαι·  ὁ  Θεὸς ἔχει στὸν  λογαριασμό  Του καὶ  τὰ δικά σου

παιδιά. Αὐτὸς εἶναι ὁ Δημιουργὸς ποὺ δίνει στὰ παιδιὰ τὸ κυριώτερο, τὴν ψυχή, ἐνῶ

ἐσὺ   μὲ   τὴν   σύζυγο,   σὰν   συνδημιουργοί,   δίνετε   τὸ   σῶμα.   Ἑπομένως   ὁ   Θεὸς ἐνδιαφέρεται πιὸ πολὺ ἀπὸ σᾶς γιὰ τὰ παιδιά σας». Δὲν πέρασαν δυὸ-τρεῖς μῆνες, ἔρχεται χαρούμενος καὶ μοῦ λέει: «Δόξα τῷ Θεῷ, ὁ Θεὸς μοῦ οἰκονόμησε καὶ σπίτι, καὶ μοῦ περισσεύουν καὶ ἀρκετὰ χρήματα». Τὸν ρώτησα τί συνέβη καὶ μοῦ διηγήθηκε τὸ ἑξῆς  περιστατικό:  «Πηγαίνοντας  γιὰ  τὸ  χωριό  μου,  κάθησα  λίγο  στὸ  πρακτορεῖο, μέχρι νὰ ἔρθη ἡ ὥρα νὰ φύγη τὸ λεωφορεῖο. Μὲ πλησιάζει λοιπὸν ἕνας λαχειοπώλης καὶ  μοῦ  λέει  νὰ πάρω λαχεῖα.  Ἐγώ,  ἐπειδὴ εἶχα  τὴν  ἀρχὴ ὡς  Χριστιανὸς νὰ  μὴν παίρνω λαχεῖα, τοῦ εἶπα ὅτι δὲν ἤθελα. Ὅταν ὅμως εἶδα τὸν λαχειοπώλη νὰ φεύγη, σκέφτηκα  μήπως  εἶχε  μεγάλη  ἀνάγκη,  γι᾿  αὐτὸ  τὸν  φώναξα  πάλι  καὶ  ἔβγαλα χρήματα νὰ τοῦ πληρώσω ἕνα λαχεῖο, χωρὶς νὰ τὸ πάρω. Μὰ ὁ λαχειοπώλης ἦταν φιλότιμος καὶ δὲν τὸ δέχθηκε αὐτό. Πάλι στενοχωρέθηκα καί, ἐπειδὴ ἤθελα νὰ τὸν βοηθήσω, τοῦ εἶπα: «Δῶσ᾿ μου ἕνα λαχεῖο· ἴσως μοῦ χρειασθῆ». Καὶ ἀγόρασα ἕνα λαχεῖο μὲ σκοπὸ νὰ χαρῆ ὁ ἄλλος καὶ ἐγὼ νὰ στενοχωρηθῶ καὶ λίγο, ποὺ παρέβηκα τὸ τυπικό μου. Ἐκεῖνο λοιπὸν τὸ λαχεῖο κέρδισε ἕνα μεγάλο ποσό, ἀγόρασα καὶ σπίτι, μοῦ περίσσεψαν καὶ χρήματα, γιὰ νὰ μεγαλώσω τὰ παιδιά μου. Ἔμαθα καὶ ποῦ ἔμενε ὁ λαχειοπώλης καὶ πῆγα ἀθόρυβα καὶ τοῦ ἄφησα στὴν θυρίδα του ἕναν φάκελο μὲ ἀρκετὰ χρήματα, ἐπειδὴ ἤξερα πὼς δὲν θὰ τὰ δεχόταν, ἐὰν τοῦ τὰ ἔδινα στὰ χέρια». Εἶναι φοβερὸ πῶς ἐνεργεῖ στοὺς φιλότιμους ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ!

Οἱ ἐκτρώσεις εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία

–  Γέροντα,  κάποια  κυρία  σαράντα  χρόνων,  ποὺ  ἔχει  μεγάλα  παιδιά,  εἶναι ἔγκυος τριῶν μηνῶν. Ὁ ἄνδρας της τὴν ἀπειλεῖ πώς, ἂν δὲν κάνη ἔκτρωση, θὰ τὴν χωρίση.

– Ἂν κάνη ἔκτρωση, θὰ τὴν πληρώσουν τὰ ἄλλα παιδιά τους μὲ ἀρρώστιες καὶ

ἀτυχήματα. Σήμερα οἱ γονεῖς σκοτώνουν τὰ παιδιὰ μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ δὲν ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Παλιά, ἂν γεννιόταν ἕνα παιδάκι ἄρρωστο, τὸ βάπτιζαν, πέθαινε ἀγγελούδι, καὶ ἦταν πιὸ ἀσφαλισμένο. Εἶχαν οἱ γονεῖς καὶ ἄλλα γερὰ παιδιά, εἶχαν καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τώρα γερὰ παιδιὰ τὰ σκοτώνουν μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ διατηροῦν στὴν ζωὴ ἄλλα ποὺ εἶναι ἀρρωστημένα. Τρέχουν οἱ γονεῖς στὴν Ἀγγλία, στὴν Ἀμερικὴ νὰ τὰ θεραπεύσουν. Καὶ συνεχίζεται μετὰ νὰ γεννιοῦνται πιὸ ἄρρωστα, γιατὶ καὶ αὐτά, ἂν ζήσουν καὶ κάνουν οἰκογένεια, μπορεῖ νὰ γεννήσουν πάλι ἄρρωστα παιδιά, ὁπότε τί βγαίνει; Ἐνῶ, ἂν γεννοῦσαν μερικὰ παιδιά, δὲν θὰ ἔτρεχαν τόσο πολὺ γιὰ τὸ ἕνα, τὸ ἄρρωστο. Θὰ πέθαινε καὶ θὰ πήγαινε ἀγγελούδι.

– Γέροντα, διάβασα κάπου ὅτι κάθε χρόνο γίνονται σὲ ὅλο τὸν κόσμο πενῆντα

ἑκατομμύρια   ἐκτρώσεις   καὶ   διακόσιες   χιλιάδες   γυναῖκες   πεθαίνουν   ἀπὸ   τὶς ἀμβλώσεις ποὺ κάνουν11.

– Σκοτώνουν τὰ παιδιά, γιατὶ λένε ὅτι, ἂν πληθύνη ὁ κόσμος, δὲν θὰ ἔχουν νὰ φᾶνε, νὰ συντηρηθοῦν οἱ ἄνθρωποι. Τόσες ἀκαλλιέργητες ἐκτάσεις ὑπάρχουν, τόσα δάση, ποὺ σὲ λίγο χρόνο, μὲ τὰ μέσα ποὺ ὑπάρχουν σήμερα, μποροῦν νὰ τὰ κάνουν λ.χ. ἐλαιῶνες καὶ νὰ τὰ δώσουν στοὺς ἀκτήμονες. Δὲν εἶναι ὅτι θὰ κοποῦν τὰ δένδρα καὶ δὲν θὰ ὑπάρχη ὀξυγόνο, γιατὶ πάλι δένδρα θὰ μποῦν. Στὴν Ἀμερικὴ καῖνε τὸ σιτάρι καὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα πετοῦν τὰ φροῦτα κ.λπ. στὴν χωματερή, καὶ ἐκεῖ στὴν Ἀφρικὴ οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν ἀπὸ τὴν πεῖνα. Ὅταν στὴν Ἀβησσυνία πέθαιναν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ πεῖνα, γιατὶ εἶχε πολλὴ ἀνομβρία, εἶχα πεῖ σὲ κάποιον γνωστό μου ἐφοπλιστή, ποὺ βοηθάει σὲ τέτοιες περιπτώσεις, νὰ πάη στὴν χωματερὴ καὶ νὰ παρακαλέση νὰ φορτώση κανένα πλοῖο νὰ τὰ πάη ἐκεῖ δωρεάν. Μὲ κανέναν τρόπο δὲν τοῦ ἔδωσαν.

Πόσες  χιλιάδες  ἔμβρυα  σκοτώνονται  κάθε  μέρα!  Ἡ  ἔκτρωση  εἶναι  φοβερὴ

ἁμαρτία.   Εἶναι   φόνος,   καὶ   μάλιστα   πολὺ   μεγάλος   φόνος,   γιατὶ   σκοτώνονται ἀβάπτιστα παιδιά. Πρέπει νὰ καταλάβουν οἱ γονεῖς ὅτι ἡ ζωὴ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς συλλήψεως.

Μιὰ νύχτα ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ δῶ ἕνα φοβερὸ ὅραμα ποὺ μὲ πληροφόρησε γι᾿

αὐτὸ τὸ θέμα! Ἦταν βράδυ, Τρίτη τῆς Διακαινησίμου. Εἶχα ἀνάψει δυὸ κεράκια μέσα σὲ δυὸ τενεκεδάκια, ὅπως συνηθίζω νὰ κάνω, ἀκόμη καὶ ὅταν κοιμᾶμαι, γιὰ ὅλους ὅσους πάσχουν ψυχικὰ καὶ σωματικά. Σ᾿ αὐτοὺς συμπεριλαμβάνω ζῶντες καὶ κεκοιμημένους. Στὶς δώδεκα τὰ μεσάνυχτα, ἐκεῖ ποὺ ἔλεγα τὴν εὐχή, βλέπω ἕνα μεγάλο χωράφι περιφραγμένο μὲ μιὰ μάνδρα, σπαρμένο μὲ σιτάρι ποὺ μόλις ἄρχιζε νὰ ψηλώνη. Ἐγὼ στεκόμουν ἔξω ἀπὸ τὸ χωράφι, ἄναβα κεριὰ γιὰ τοὺς κεκοιμημένους καὶ τὰ στερέωνα πάνω στὸν τοῖχο τῆς μάνδρας. Ἀριστερὰ ἦταν ἕνας ξερότοπος, γεμάτος  βράχους  καὶ  κρημνούς,  ποὺ  σειόταν  συνέχεια  ἀπὸ  μία  δυνατὴ  βοὴ  ἀπὸ χιλιάδες  σπαραχτικὲς  φωνὲς  ποὺ  σοῦ  σπάραζαν  τὴν  καρδιά.  Καὶ  ὁ  πιὸ  σκληρὸς ἄνθρωπος ἂν τὶς ἄκουγε, ἦταν ἀδύνατο νὰ μὴ συγκλονισθῆ. Ἐνῶ ὑπέφερα ἀπὸ τὶς σπαραχτικὲς φωνὲς καὶ ἀναρωτιόμουν ἀπὸ ποῦ προέρχονται καὶ τί σημαίνουν ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔβλεπα, ἄκουσα μιὰ φωνὴ νὰ μοῦ λέη: «Τὸ χωράφι μὲ τὸ σπαρμένο σιτάρι, ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμη ξεσταχυάσει, εἶναι τὸ Κοιμητήρι μὲ τὶς ψυχὲς τῶν νεκρῶν ποὺ θὰ ἀναστηθοῦν. Στὸν τόπο δὲ ποὺ σείεται ἀπὸ τὶς σπαραχτικὲς φωνὲς βρίσκονται οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν ποὺ ἔχουν σκοτωθῆ μὲ τὶς ἐκτρώσεις». Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὅραμα μοῦ ἦταν ἀδύνατο νὰ συνέλθω ἀπὸ τὸν μεγάλο πόνο ποὺ δοκίμασα γιὰ τὶς ψυχὲς ἐκείνων τῶν παιδιῶν. Οὔτε νὰ ξαπλώσω μποροῦσα, γιὰ νὰ ξεκουραστῶ, παρόλο ποὺ ἤμουν κατάκοπος ἐκείνη τὴν ἡμέρα.

– Γέροντα, μπορεῖ νὰ γίνη κάτι, ὥστε νὰ ἀρθῆ ὁ νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις;

– Μπορεῖ, ἀλλὰ χρειάζεται νὰ κινηθῆ ἡ πολιτεία, ἡ Ἐκκλησία κ.λπ., ὥστε νὰ

ἐνημερωθῆ ὁ κόσμος γιὰ τὶς συνέπειες ποὺ θὰ ἔχη ἡ ὑπογεννητικότητα. Οἱ ἱερεῖς νὰ ἐξηγήσουν στὸν κόσμο ὅτι ὁ νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις εἶναι ἀντίθετος πρὸς τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Οἱ γιατροὶ πάλι ἀπὸ τὴν δική τους πλευρὰ νὰ μιλήσουν γιὰ τοὺς κινδύνους ποὺ διατρέχει ἡ γυναίκα ποὺ κάνει ἔκτρωση. Βλέπεις, οἱ Εὐρωπαῖοι εἶχαν τὴν εὐγένεια καὶ τὴν ἄφησαν κληρονομιὰ καὶ στὰ παιδιά τους. Ἐμεῖς εἴχαμε τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὸν χάσαμε καὶ δὲν τὸν ἀφήσαμε κληρονομιὰ στὴν ἑπόμενη γενιά, γι᾿ αὐτὸ τώρα νομιμοποιοῦμε τὶς ἐκτρώσεις, τὸν πολιτικὸ γάμο...

Ὅταν παραβαίνη ἕνας ἄνθρωπος μιὰ ἐντολὴ τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθύνεται μόνον

αὐτός. Ὅταν ὅμως κάτι ποὺ ἀντίκειται στὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ἀπὸ τὸ κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλο τὸ ἔθνος, γιὰ νὰ παιδαγωγηθῆ.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1  Ἡ Θεοτόκος γεννήθηκε κατὰ φυσικὸ τρόπο καὶ ὄχι παρθενικῶς. «Ἦταν πάναγνη»,

γιατί,  ὅπως  γράφει  ὁ Ἅγιος  Ἰωάννης  ὁ  Δαμασκηνὸς  στὸν  Λόγο  του  «Εἰς  τὸ  Γενέσιον  τῆς Ὑπεραγίας   Δεσποίνης   ἡμῶν   Θεοτόκου»,   συνελήφθηκε   ἀπὸ   τοὺς   Ἁγίους   Θεοπάτορες «σωφρόνως» (βλ. PG 96, 669Α), ἀλλὰ καὶ αὔξησε μὲ τὸν ἀγώνα της τὴν ἁγιότητα ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τοὺς γονεῖς της, ἀποκρούοντας «πάντα λογισμὸν περιττὸν καὶ ψυχοβλαβῆ πρὶν γεύσασθαι» (αὐτόθι 676Β).

2     Ὁ   Γέροντας   ἀσκήτεψε   στὸ   Σινᾶ,   στὸ   ἀσκητήριο   τῶν   Ἁγίων   Ἐπιστήμης   καὶ Γαλακτίωνος, ἀπὸ τὸ 1962 μέχρι τὸ 1964. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ δὲν μᾶς τὸ ἀπεκάλυψε.

3 Βλ. Γέν. 1, 31.

4   Σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῶν  συζυγικῶν σχέσεων  ἔγραφε ὁ Γέροντας Παΐσιος σὲ μιὰ

ἐπιστολή  του:  «Διὰ  τὸ  θέμα  τῶν  συζυγικῶν  σχέσεων  τῶν  ἐγγάμων  ἱερέων,  ἀλλὰ  καὶ  τῶν λαϊκῶν, ποὺ μοῦ ἀναφέρεις, ἀφοῦ δὲν καθορίζουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τὸ πῶς ἀκριβῶς, σημαίνει ὅτι εἶναι κάτι ποὺ δὲν καθορίζεται, γιατὶ δὲν μποροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ μποῦν σὲ ἕνα καλούπι. Οἱ Πατέρες τὸ ἀφήνουν στὴ διάκριση, τὸ φιλότιμο, τὴν πνευματικὴ εὐαισθησία καὶ τὴ δύναμη τοῦ καθενός. Διὰ νὰ  γίνω  πιὸ  ἀντιληπτός, γράφω  περιπτώσεις ἀγωνιστῶν  ἐγγάμων  ἱερέων  καὶ λαϊκῶν ποὺ ζοῦν καὶ γνωρίζω. Ἐξ αὐτῶν ὑπάρχουν ἐκεῖνοι ποὺ ἦρθαν σὲ ἐπαφὴ μετὰ τὸν γάμο καὶ ἀποκτήσανε ἕνα, δυό, τρία παιδιὰ καὶ μετὰ ζοῦν ἐν παρθενίᾳ. Ἄλλοι ἔρχονται μιὰ φορὰ τὸν χρόνο γιὰ τεκνογονία καὶ μετὰ ζοῦν σὰν ἀδέλφια πάλι. Ἄλλοι ἀπέχουν τὶς περιόδους τῶν νηστειῶν καὶ μετὰ ἔρχονται σὲ ἐπαφή. Ἄλλοι δὲν μποροῦν νὰ τὸ πετύχουν οὔτε αὐτό. Ἄλλοι μιὰ φορὰ στὸ ἐνδιάμεσο τῆς ἑβδομάδος, γιὰ νὰ εἶναι τρεῖς ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὴν θεία Κοινωνία καὶ τρεῖς μετὰ τὴν θεία Κοινωνία. Ἄλλοι σκοντάφτουν καὶ αὐτοῦ, δι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς μετὰ τὴν Ἀνάσταση ποὺ παρουσιάσθηκε στοὺς Ἀποστόλους, ἡ πρώτη του λέξη ἦτο: «Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατὴρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς... Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται». Ὁ σκοπὸς εἶναι νὰ ἀγωνισθεῖ κανεὶς μὲ διάκριση καὶ φιλότιμο, ἀνάλογα μὲ τὶς πνευματικές του δυνάμεις. Στὴν ἀρχὴ φυσικὰ δὲν βοηθάει ἡ ἡλικία, ἀλλά, ὅσο περνᾶνε τὰ χρόνια καὶ ἐξασθενεῖ ἡ σάρκα, μπορεῖ νὰ ἐπιβληθεῖ τὸ πνεῦμα καὶ παράλληλα  ἀρχίζουν  νὰ  γεύονται καὶ οἱ ἔγγαμοι λίγες  ἀπὸ  τὶς  θεῖες  ἡδονές.  Ἀποσύρονται φυσιολογικὰ ἀπὸ τὶς σαρκικὲς ἡδονές, τὶς ὁποῖες τότε τὶς βλέπουν πολὺ τιποτένιες. Ἔτσι ἐξαγνίζονται  κατὰ  κάποιον  τρόπο  καὶ  οἱ  ἔγγαμοι  καὶ  φθάνουν  στὸν  Παράδεισο  ἀπὸ  τὸ ξεκούραστο μονοπάτι μὲ τὶς στροφές. Ἐνῶ οἱ μοναχοὶ χτυπᾶνε κατακόρυφα, σκαρφαλώνοντας στὰ βράχια, καὶ ἀνεβαίνουν στὸν Παράδεισο. Πρέπει νὰ ἔχεις ὑπ᾿ ὄψη σου ὅτι τὸ θέμα τῶν σχέσεων δὲν εἶναι θέμα μόνο δικό σου, οὔτε ἔχεις δικαίωμα νὰ τὸ ρυθμίσεις μόνος σου, ἀλλὰ «ἐκ συμφώνου» κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. Ὅταν γίνεται καὶ αὐτὸ τὸ «ἐκ συμφώνου», πάλι χρειάζεται προσοχή. Ὁ δυνατὸς θὰ πρέπει νὰ παίρνει τὴ θέση τοῦ ἀδυνάτου. Πολλὲς φορές, γιὰ νὰ μὴ λυπήσει τὸ ἕνα μέρος τὸ ἄλλο, λέγει ὅτι συμφωνεῖ, ἀλλὰ ἐσωτερικὰ ταλαιπωρεῖται. Αὐτὸ συμβαίνει ἰδίως στὶς γυναῖκες ποὺ ἔχουν λίγο φόβο Θεοῦ καὶ ἔχουν ζωηρὴ σάρκα. Πολλὲς φορὲς ἀπὸ ἀδιακρισία μερικοὶ εὐλαβεῖς ἄνδρες, ἐπειδὴ ἀκοῦνε ἀπὸ τὶς γυναῖκες τους ὅτι συμφωνοῦν, προχωροῦν ἀδιάκριτα σὲ μεγάλο διάστημα ἐγκρατείας καὶ τότε οἱ γυναῖκες ταλαιπωροῦνται καὶ ξεσπᾶνε σὲ νευρικότητες κ.λπ. Οἱ ἄνδρες νομίζουν ὅτι οἱ γυναῖκες τους ἔχουν προχωρήσει στὴν ἀρετὴ καὶ θέλουν νὰ ζοῦν πιὸ ἁγνὰ σὲ μεγαλύτερα διαστήματα καὶ μπαίνει μετὰ ὁ πειρασμὸς στὶς γυναῖκες καὶ θέλουν νὰ γνωρίσουν φίλους. Καὶ ὅταν γίνει αὐτό, τὶς πιάνει ἡ τύψη τῆς συνειδήσεως γιὰ τὴν πτώση καὶ οἱ ἄνδρες προσπαθοῦν νὰ ζήσουν πιὸ ἁγνά, βλέποντας τὶς γυναῖκες νὰ μὴν ἔχουν διάθεση. Νομίζουν ἔτσι ὅτι ἔχουν προχωρήσει πιὸ πνευματικὰ καὶ δὲν ἐπιθυμοῦν σαρκικὰ πράγματα. Αἰτία φυσικὰ εἶναι καὶ ὁ δικαιολογημένος γυναικεῖος ἐγωισμὸς καὶ ἡ ζήλεια, ποὺ νιώθουν μειονεκτικές. Ἡ   γυναίκα, ὅταν ἰδεῖ τὸν ἄνδρα νὰ θέλει νὰ ζήσει πνευματικὴ ζωή, ζορίζει τὸν ἑαυτό της, γιὰ νὰ τὸν ξεπεράσει. Συγχώρησέ με ποὺ μπῆκα σὲ ξένα ἀμπέλια, διότι τὸ ἔργο τοῦ μοναχοῦ εἶναι τὸ κομβοσχοίνι καὶ ὄχι αὐτὰ τὰ θέματα, ἀλλά, γιὰ νά μὴ σὲ λυπήσω, ἀναγκάστηκα νὰ σοῦ γράψω μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ (ποὺ γνωρίζω ἀπὸ μακριά), τὰ ὁποῖα ταλαιπωροῦν τὰ  ἀδέλφια μας στὸν κόσμο καὶ δίνουν χῶρο στὸν ἐχθρό. Ἔχει μεγάλη σημασία ἐὰν εἶναι καὶ οἱ δυὸ σύζυγοι ὅμοιοι στὴν κράση. Ὅταν τύχει ὁ ἕνας νὰ ἔχει ἤπια καὶ ὁ ἄλλος ζωηρή, θὰ πρέπει νὰ γίνεται μιὰ θυσία ἀπὸ τὸν δυνατότερο πρὸς τὸν φιλάσθενο καὶ σιγὰ-

5 Εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1990.

6  Ὁ Γέροντας εἶχε πάει στὴν Αὐστραλία τὸ 1977, μετὰ ἀπὸ πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας,

γιὰ νὰ βοηθήση πνευματικὰ τοὺς ἐκεῖ Ἕλληνες.

7 Βλ. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Περὶ παρθενίας ΙΖ´, PG 48, 546.

8   Ὁ  Ἅγιος  Ἀρσένιος,  ὅπως  ἀναφέρεται  στὸν  βίο  του,  στὶς  περιπτώσεις στειρώσεως

εὐλογοῦσε ἕνα σχοινάκι καὶ τὸ ἔδινε στὴν γυναίκα νὰ τὸ φορέση, γιὰ νὰ λυθῆ ἡ στείρωση. Ὁ Γέροντας μᾶς ἔλεγε σὲ παρόμοιες περιπτώσεις νὰ σταυρώνουμε μία κορδέλα στὰ ἱερὰ Λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου καὶ νὰ τὴν δίνουμε στὴν γυναίκα ποὺ ἔχει τὸ πρόβλημα νὰ τὴν φορέση.

9 Βλ. σχετικὰ στὸ τέταρτο κεφάλαιο τοῦ πέμπτου μέρους.

10 Ματθ. 6, 10.

11 Εἰπώθηκε τὸ 1989.

Εισαγωγή στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο :

ΛΟΓΟΙ Δ΄ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ  ΠΑΪΣΙΟΥ  ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

© Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον Μοναζουσῶν

«Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»

               

Η ηλεκτρονική επεξεργασία  μορφοποίηση  κειμένου  και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο , για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο

©ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 http://www.alavastron.net/

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: