Θεωδορήτου Ιερομονάχου Αγιορείτου
Όταν οι Φύλακες προδίδουν
ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ
Δυστυχώς, ώς άποδεικνύεται από την πορείαν των πραγμάτων, ή Έλλαδική Εκκλησία από τό 1924 μέχρι σήμερα πορεύεται άπό πτώσεως εις πτώσιν, όσον αφορά την όρθόδοξον ομολογίαν καΐ την τήρησιν των ιερών Παραδόσεων. Καίτοι δέν πρωταγωνιστεί ή ιδία είς όλας τάς ανωτέρω πτώσεις, έπικροτει όμως αύτάς δι’ έργου ή τής σιωπής.
Ή πρόσφατος άντιπαράθεσις διά τήν μελετωμένην έπίσκεψιν τού πάπα είς τήν Ελλάδα έγινε αιτία νά άποκαλυφθοϋν πολλών «καρδιών διαλογισμοί», νά πέσουν προσωπεία καΐ νά άφυπνισθή τό άντιπαπικόν φρόνημα τού ορθοδόξου ποιμνίου, πού τόσα έχει ύποφέρει διά μέσου τών αΙώνων άπό τόν αίρετικόν παπισμόν. Διά μίαν άκόμη φο'ρά άπεδείχθη ότι τό ποίμνιον, όταν καθοδηγείται όρθώς, ομολογεί μετά παρρησίας τήν πίστιν του, άποστρεφόμενον καινοτομίας καΐ αιρέσεις. Τό ϊδιο ποίμνιον όδηγούμενον άπό καινοτόμους ποιμένας, άπεμπολεΐ τάς παραδόσεις του κατά τό μέτρον τής άποστασίας τών ποιμένων του, ώς συνέβη τό 1924 καΐ συνεχίζεται μέχρι τών ήμερών μας.
Διά τήν άνωτέρω έπίσκεψιν άντέδρασαν κληρικοί, μοναχοί καΐ λαϊκοί μέ ένα δυναμικόν τρόπον πού δέν μάς είχαν συνηθίσει άπό τήν δεκαετίαν του 196Θ μέχρι σήμερα. Βεβαίως καλώς έπραξαν, πράγμα πού διατρανώνει τήν έτέραν θέσιν, ότι κακώς έπραξαν μέχρι σήμερα πού δέν άντιδροΰσαν στίς χειρότερες προσβολές τής πίστεως άπό τούς οίκουμενιστάς ποιμένας των, είτε αυτοί ήσαν πατριάρχαι, αρχιεπίσκοποι ή άπλοι επίσκοποι, έσωτερικοϋ καΐ εξωτερικού.
Διότι πού ήσαν όταν έγίνοντο οί άρσεις των άναθεμάτων, αί συμπροσευχαι και συλλειτουργίαι τριών πατριάρχων μετά Ισαρίθμων παπών τής Ρώμης;
Πού ήσαν όταν τό Φανάρι διά τού Δη μητριού εγραφε:Έκατέρα τών Εκκλησιών (Όρθόδοξος καΐ παπική) εχει παραλάβει και τελεί τά αυτά ιερά μυστήρια. Άναγνωρίζομεν τον πάπαν ώς διάδοχον τών ’Αποστόλων, όπως ήμεις εΐμεθα διάδοχος τών Αποστόλων»; Eπίσκεψις, 15.6.’87).
Πού ήσαν όταν ό Αύστραλίας Στυλιανός έδήλωνε: «Εις τάς Ρωμαιοκαθολικός άκολουθίας είναι παρών ό ίδιος Κύριος ’Ιησούς» καΐ ότι «τό πανσθενουργόν Πνεύμα είναι τό τελειούν όλας τάς ιερουργίας καί τά μυστήρια εν τή ’Εκκλησία άμφοτέρων, ’Ορθοδόξων και Παπικών»; (Καθολική, 23.6.’87).
Πού ήσαν όταν ό Βαρθολομαίος συλλειτουργούσε τό 1995 στό Βατικανό με τόν πάπαν, ύπογράψας εν συνεχεία κοινήν δήλωσιν κατά τήν οποίαν «έχουν άμφότεραι αί Έκκλησίαι των, ίερωσύνην, μυστήρια καί είναι άδελφαί Έκκλησίαι» αί όποίαι «ήδη άπό τού νύν δίδουν κοινήν μαρτυρίαν πίστεως»; (Βατικανό, 29.6.1995).
Πού ήσαν όταν τό 1998 ενώπιον τής παπικής άντιπροσωπείας στό Φανάρι ό αύτός Βαρθολομαίος έδήλωνε ότι διά τό σχίσμα είναι συνυπεύθυνοι καΐ οί ’Ορθόδοξοι, και τό φοβερώτερον όλων: «Οί κληροδοτήσαντες εις ήμάς τήν διάσπασιν προπάτορες ήμών, υπήρξαν άτυχή θύματα τού άρχεκάκου όφεως καί εύρίσκονται ήδη εις τάς χειρας τού δικαιοκρίτου Θεού»; (Έκκλ. ’Αλήθεια, 16.12.’98).
Πώς μετά άπό τάς άνωτέρω άπεμπολήσεις τής ’Ορθοδόξου μοναδικότητας νά μή θελήση ό πάπας νά έπισκεφθή τήν Ελλάδα; Διότι όπως έπιτυχώς έγράφη: «Ποιό είναι τό μειζον: ή έλευσις τού πάπα σέ μιά ορθόδοξη χώρα (ώς φυσική καΐ άναγκαία συνέπεια τής συμμετοχής καΐ της Ελλάδος στον Οικουμενικό Διάλογο), η ή προσφορά θυμιάματος στο «είδωλο» του πάπα λ.χ. κατά τις συλλει-τουργικές συμπροσευχές στο Βατικανό και τό Φανάρι;...»Oρθόδoξoς Κατάθεση, Μάρτ. 01, σ. 16).
Θά πρέπη λοιπόν νά ομιλούν και αντιδρούν μέ πολλή ταπείνωση καΐ μέ αίσθημα συνενόχου διά τάς προδοσίας τής άνωτέρω περιόδου των οικουμενιστών ποιμένων των, όσοι διαμαρτύρονται διά την έπικείμενην έπίσκεψιν τού πάπα. Επιβαρύνουν αφάνταστα την θέσιν των όσοι επικαλούνται ώς πρόσθετον λόγον άντιδράσεως διά την άνωτέρω έπίσκεψιν την ύπαρξιν των παλαιοημερολογιτών, οι όποιοι «θά έκμεταλλευθούν τό θέμα πρός ίδιον όφελος»!
Γι’ αυτό όσοι άντέδρασαν διά την άνωτέρω έπίσκεψιν, άλλά καΐ όσοι συνέχισαν την ένοχη σιωπή τους, θά πρέπη μετά δέους και ταπεινώσεως νά έρωτήσουν έαυτούς:
«Ποιός φέρνει τελικά τον πάπα στην Ελλάδα: ή Πολιτική ηγεσία ή οί λατινόφρονες και παπόικοι Οίκου-μενισταί ποιμένες τους, οί όποιοι άποκαλοΰν τον πάπα «πρώτον τής άνά τόν κόσμον Χριστιανωσύνης Επίσκοπον;», «πρώτον τή τάξει καί τή τιμή έν τω καθόλου σώματι τού Κυρίου»;! (Αύτ.).
«’Ασφαλώς τήν κυρίαν ευθύνην διά τήν άντιπαραδο-σιακήν στάσιν τής Συνόδου στό θέμα τής έπισκέψεως φέρει ό άρχιεπίσκοπος τής καινοτομίας κ. Χριστόδουλος, ό όποιος έχων υιοθετήσει βατικάνειες μεθόδους δράσεως, ώς καΐ τό άλλότριον ήθος τής συνθηματολογίας, τού λαϊκισμού και τής δημαγωγίας, οδηγεί σταθερά τήν ’Εκκλησίαν τού νέου ήμερολογίου σε μίαν βαθυτέραν άλλοίωσι τής πνευματικής της ταυτότητας». (Αύτ.).
Τήν αύτήν εύθύνην φέρει καΐ σύνολος ή Ιεραρχία, ή όποία άπουσιάζει παντελώς άπό τά γεγονότα, όπως άλλως τε έπραξε καΐ καθ’ δλον τό διάστημα τής προδοσίας! (1965 -2000).
Ό προϊστάμενος τού Φαναρίου κ. Βαρθολομαίος -σαδιστικώς έξέφρασε την πλήρη ικανοποίησή του διά τήν επίσκεψη του πάπα, άποδείξας διά μίαν άκόμη φορά τά λατινόφρονα αισθήματα του καΐ τήν πλήρη υποταγήν του στάς θελήσεις τής παπικής έδ(ί)ας. ’Έτσι εδωσε τον «ήχον» στούς Έλλαδικούς συναδέλφους του διά τό πώς πρέπει νά ενεργήσουν...
Μόνη ελπίς άντιδράσεως παραμένει, ώς συνήθως, ό πιστός λαός του Θεού, ό όποιος καΐ απορρίπτει ώς παπικόν τό σύνθημα, «δ,τι πή ή Εκκλησία», δηλαδή οι έπίσκοποι, ώς τονίζει συχνώς ό ραδιοφωνικός σταθμός τής Εκκλησίας τής Ελλάδος! Οί έπίσκοποι, δυστυχώς, πλήν έλαχίστων, προσέφεραν γή και ύδωρ στον αίρεσιάρχην. Είπαν τό ναΐ καΐ άνοιξαν τΙς πύλες στον «ψευδοπροφήτην»!
Ό πιστός λαός πρέπει νά πή τό όχι σε ύπαίθριον διαμαρτυρίαν με έπικεφαλής τούς όμολογητάς τού πατρώου έορτολογίου καΐ τούς κληρικούς καΐ μονάζοντας τού Νέου, πού ένυπογράφως έδήλωσαν τήν άντίθεσή τους στήν επίσκεψη τού πάπα. Ηλθε ή ώρα οί ανωτέρω ύπογράψαντες ν’ άρχίσουν τήν εξιλέωσή τους διά τήν μακροχρόνια απουσία τους άπό τό στάδιον τής άγωνιζομένης ’Ορθοδοξίας... Θά δώσουν έτσι καΐ ένα καλό παράδειγμα σ’ όσους δεν τούς έμιμήθησαν στήν ώραία αυτή όμολογία τους. Τό εύχόμεθα όλοψύχως.
Ί. Μονή Εύαγγελισμοϋ Πάρου.
Κυριακή τού Θωμά 2001
Πρώτη εισαγωγή και δημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο:
ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ 'Αγιορείτου
ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ
Άρθρα καΐ σχόλια άναφερόμενα εις την αϊρεσιν του Οικουμενισμοΰ καί την μεγάλην ευθύνην των κοινωνούντων αμέσως η εμμέσως μετ’ αυτής
Εκδοσις περιοδικού «Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»
ΑΘΗΝΑΙ 2001
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου