6. Το Σύνδρομο του Ευσεβισμού

Υπάρχουν  κάποιες  προτεσταντικές  αιρέσεις,  πού  δέν  χρησιμοποιούν  κρασί  γιά  τό  μυστήριο  τής  ΘείαςΕύχαριστίας άλλά σταφυλοχυμό, άπό τόν όποιο έχει αφαιρεθεί κάθε ίχνος οινοπνεύματος. Γι'  αύτούς είναι βλασφημία ή χρησιμοποίηση ενός τόσο κακού πράγματος, όπως τό κρασί γιά κάτι τόσο ιερό, όπως ή Θεία Εύχαριστία. Αύτή ή αντίληψη οδήγησε στήν ποτοαπαγόρευση τίς Ηνωμένες Πολιτείες , πού έκπαίδευσε καί εκπαιδεύει εκατομμύρια άνθρώπους νά βλέπουν καί νά χρησιμοποιούν τό οινόπνευμα σαν όργανο άμαρτίας.Οταν ήλθαν μ' αύτή τήν άντίληψη στόν τόπο μας οί προτεστάντες μισσιονάριοι κι είδαν τούς μοναχούς νά πίνουν κρασί  καί νά κερνούν ρακί τούς προσκυνητές στά μοναστήρια  καί τούς πανηγυριστές νά πίνουν κρασί στόν περίβολο του ναού τήν ήμέρα τής γιορτής τού Άγίου, σκανδαλίστηκαν , φρικίασαν καί κατέληξαν στό συμπέρασμα ότι οί Ορθόδοξοι βρίσκονταν σέ ηθική κατάπτωση, άπ' τήν όποια  αισθάνθηκαν τό ιερό καθήκον νά τούς άνασύρουν."Εκτοτε οί μισσιονάριοι έφυγαν άπό τόν τόπο μας, άν πραγματικά έφυγαν, άλλά άφησαν άξιους συνεχιστές τού έργου  τους. Γιατί, έν τω μεταξύ, οί διδασκαλίες τους πέρασαν  τήν Κερκόπορτα τής έκκλησιαστικής μας ζωής καί τήν άλωσαν έκ τών έσω. "Ετσι πού τώρα νά διδάσκουν καί να επιβάλουν τίς άντιλήψεις τών μισσιοναρίων «οί ορθόδοξοι»
Πίσω άπό τίς άντιδράσεις καί τίς αντιλήψεις αύτές, όμως, κρύβονται οί πιό δαιμονικές διαστροφές τής χριστιανικής διδασκαλίας, γιατί οί άντιδράσεις αύτές έκφράζουν τήν πεποίθηση ότι ύπάρχουν δύο κόσμοι, ένας καλός και  ένας κακός, καί ότι σάν συνέπεια μερικά πράγματα είναι κακά αύτά καθ' έαυτά, άνεξάρτητα άπό τήν ανθρώπινη προαίρεση. Ή δαιμονική καί ολέθρια γιά τόν άνθρωπο αυτή διαστροφή τής χριστιανικής διδασκαλίας έχει πάρει πολλά ονόματα μέσα άπό τούς αιώνες, όπως Γνωστικισμός, Μεσσαλιανισμός, Βογομιλισμός, Εύχάίτισμός κ.ά., άλλά ποτέ δέν ήταν τόσο έπικίνδυνη όσο σήμερα, πού φοράει όρθόδοξο ένδυμα.

Ή γνήσια χριστιανική παράδοση βλέπει όλα τά δημιουργήματα ώς καλά λίαν καί βλέπει τό κακό μόνο στήν άνθρωπινη προαίρεση πού χρησιμοποιεί κακά τά καλά έργα τού Θεού. Δέν βλέπει τά έργα τοϋ Θεοϋ σάν όργανα τής άμαρτίας. Συχνά άναφέρεται ή συμβουλή του Κοσμά τοϋ Αιτωλού: «Καί άν τύχη καί άπεράσης άπό ένα σοκάκι καί εις τό ένα μέρος είναι ή γυναίκα καί εις τό άλλον είναι ό Διάβολος, νά μήν άπεράσης έκείθε όπου ειναι ή γυναίκα, μόνον άπό έκεί πού είναι ό Διάβολος», άλλά παραλείπονται οί δύο γραμμές πού προηγούνται καί πού λένε: «Καί όχι πάλιν να μισάς τήν γυναίκα, διατί είναι πλάσμα τού Θεοϋ, άλλά διά τό πάθη όπου άκολουθοϋν οί άνθρωποι»1.

1. Ιωάννου Μενούνου, ο.π., σελ. 199.

Ό άνθρωπος μπορεί νά κάνει τά πάντα όργανα τής άμαρτίας καί τά έργα τοϋ Θεοϋ καί τά έργα τοϋ άνθρώπου. Μπορεί καί τόν άνθρωπο άκόμη, άντί νά τόν βλέπει σάν εικόνα τού Θεοϋ νά τόν δει σάν όργανο άμαρτίας. "Εκείνοι πού έχουν άποδεχθεΐ τήν άποψη τοϋ γνωστικισμοϋ, συχνά άνι πίγνωστα, προσπαθούν νά προφυλάξουν τόν άνθρωπο άπό τήν άμαρτία, έμποδίζοντάς τον νά έλθει σέ έπαφή μέ ό,τι θα μπορούσε νά χρησιμοποιήσει σάν  όργανο  άμαρτίας.    Ετσι,  τελικά  τον  αποκλείουν  σχεδόν  όπ'  όλο  τόν  κόσμο  μέ  μερικές  αύθαίρετες έξαιρέσεις πραγματικοτήτων, πού θέλουν να πιστεύουν ότι μπορούν νά παραμένουν καλές, άνεξάρτα από τήν άνθρώπινη προαίρεση. Τέτοιες όμως πραγματικότητες   ς δέν ύπάρχουν. Ό άνθρωπος, όπως λέει ό Παύλος, μπορεί καί αύτή άκόμη τή Θεία Εύχαριστία νά τήν κάνει όργανο άρρώστιας καί θανάτου.

Ενώ, όταν ή άνθρώπινη προαίρεση είναι εύλογημένη, εύλογημένη είναι καί ή χρήση τοϋ κάθε πράγματος. "Ετσι διαβάζουμε   στό Εύαγγέλιο ότι, άντίθετα μέ τόν Ιωάννη τόν Βαπτιστή, «έλήλυθεν ό υιός τού άνθρώπου έσθίων καί πίνων» (Λουκ. 7, 34), καί ότι έκανε κρασί τό νερό γιά τούς διασκεδαστές  τοϋ γάμου τής Κανά, όταν έκείνοι είχαν ήδη  μεθύσει ,ένώ ό Παύλος συμβουλεύει συχνά τούς χριστιανούς  νά μήν πίνουν πολύ κρασί, άλλά νά πίνουν λίγο γιά τό στομάχι  (Α' Τιμ. 5, 23). "Ετσι άκόμη βλέπουμε στά τυπικά της νηστείας νά έπιτρέπεται ή κατάλυση τοϋ οίνου, όταν επιτρέπεται μόνο κατάλυση έλαίου. Ο ΙΙαλλάδιος, έπίσκοπος Έλενοπόλεως τής Βιθυνίας (364 431 μ.Χ.) στόν πρόλογο τής Λαυσαϊκής του ιστορίας περιλαμβάνει μιά διεξοδικότατη πραγματεία γι' αύτότόθέμα  άπευθυνόμενος πρός τόν πραιπόσιτο Λαϋσο στόν οποίον γράφει τά έξής:

Παρακαλώ σε λοιπόν νά άνδρώνεσαι καί νά μήν αύξάνεις τόν πλούτο σου πράγμα πού, άλλωστε, έφάρμοσες, καί τον περιόρισες στά απαραίτητα, μέ τό νά προσφέρεις στούς αναγκεμένους, ύπηρετώντας έτσι τήν αρετή· καί δέν δέσμευσες   τήν προαίρεση σου μέ όρκο, άπό άνθρωπαρέσκεια   άπό κάποια βιασύνη καί άβάσιμη διάθεση, όπως έπαθαν μερικοί πού ύποδούλωσαν τό αύτεξούσιο στήν άνάγκη τού όρκου, πεισματικά καί μέ φιλοδοξία, νά μή φάνε  και να  μήν πιούνε, καί μετά πάλι έπεσαν οικτρά, άπό φιλοζωία  καί άκηδία καί ήδονή καί γνώρισαν τήν όδύνη τής επιορκίας. Άν λοιπόν μεταλαβαίνεις ή άπέχεις έλλογα, δεν θά αμαρτήσεις ποτέ. Γιατί είναι θείος ό λόγος τών κινημά των τής συμπεριφοράς μας, πού άπομακρύνει τά βλαβερά καί δέχεται τά έπωφελή. Διότι «δικαίω νόμος ού κείται» (Α'  Τιμ. 1, 9). Καί καλύτερα νά πίνει κανείς κρασί μετά λόγου, παρά νερό μέ οίηση. Καί παρακαλώ πρόσεξε τούς άγιους άνθρώπους πού ήπιαν κρασί μετά λόγου καί τούς βέβηλους πού ήπιαν νερό άνευ λόγου καί πλέον μή κατηγορήσεις ή έπαινέσεις τήν ύλη, άλλά μακάρισε ή λυπήσου γιά τό φρόνημα αύτών πού χρησιμοποιούν καλώς ή κακώς τήν ύλη. Ήπιε κάποτε καί ό Ιωσήφ κρασί μέ τούς Αιγυπτίους, άλλά δέν πειράχτηκαν τά μυαλά του, διότι είχε άσφαλισμένο τό φρόνημα. Καί ήπιε νερό ό Πυθαγόρας καί ό Διογένης και ό Πλάτων, καί μεταξύ τών άλλων οί Μανιχαίοι καί ό υπόλοιπος συρφετός τών αύτοχειροτόνητων φιλοσόφων, οί όποιοι καί τόσο πολύ βυθίστηκαν στήν άκολασία τής ματαιοφροσύνης, ώστε νά άγνοήσουν τόν Θεό καί νά προσκυνήσουν τά είδωλα. Γεύτηκαν δέ κρασί καί οί περί τόν απόστολο Πέτρο, ώστε νά μέμφονται γι' αύτό οί' Ιουδαίοι τό δάσκαλά τους καί Σωτήρα καί νά λένε: «Ινα τι οί μαθηταί σου ου νηστεύουσι ώς καί οί τού Ιωάννου;» (Μάρκ. 2, 18) και πάλι κατηγορώντας τούς μαθητές έλεγαν χλευαστικά:

«Ο διδάσκαλος ύμών μετά τών τελωνών έσθίει καί πίνει» (Ματ. 9,12). Καί βέβαια δέν θά σχολίαζαν, άν επρόκειτο γιά ψωμί καί νερό, άλλά γιά τροφή καί κρασί. Σέ όσους πάλι άκαιρα θαυμάζουν τήν ύδροποσία καί μέμφονται τήν οινοποσία, έλεγε ό Σωτήρας: «Ηλθεν Ιωάννης έν όδώ δικαιοσύνης μήτε έσθίων μήτε πίνων» δηλαδή κρέας καί κρασί, διότι χωρίς τά άλλα δέν θά μπορούσε νά ζήσει καί λέγουσι· Δαιμόνιον έχει. Ηλθεν ό υιός τοϋ  άνθρώπου έσθίων  καί πίνων   καί  λέγουσιν «Ίδού άνθρωπος φάγος καί  οίνοπότης τελωνών φίλος καί αμαρτωλών» (Ματθ. 11, 1Η19), έπειδή έτρωγε καί έπινε. Τί νά κάνουμε λοιπόν έμείς; Άς μήν άκολουθήσουμε ούτε όσους κατηγορούν ούτε όσους επαινούν, άλλά ή νά νηστέψουμε μέ μέτρο μαζί με τόν Ιωάννη, έστω κι άν πούν "Δαιμόνιο έχουν", ή νά πιούμε κρασι με σοφία μαζί μέ τόν Ίησοϋ, έστω κι άν ποϋν: "Ιδού οι άνθρωποι  φάγοι καί οϊνοπότες". Διότι στήν πραγματικότητα ούτε  ή μετάληψη τροφής είναι τίποτα, οϋτε ή αποχή, αλλά  ή πίστη πού φανερώνεται διά τής άγάπης μέ έργα. Διότι , όταν τίς πράξεις τίς συνοδεύει ή πίστη, είναι άκατάκριτος   αύτός πού τρώει καί πίνει γιά τήν πίστη: «πάν γάρ   ο ούκ εκ πίστεως αμαρτία έστίν»(Ρωμ. 14, 23). Άλλά έπειδή μπορεί ό καθένας άπό τούς σφάλλοντες νά ισχυριστεί ότι εκ πίστεως τρώει ή κάνει οτιδήποτε άλλο, άπό έσφαλμένη πληροφορία καί διεφθαρμένη συνείδηση, ό Σωτήρας διέκρινε λέγοντας:

«Έκ τών καρπών αυτών έπιγνώσεσθε αυτούς» (Ματ. 7, 16). Είναι άκόμη ομολογημένο ότι ό καρπός των όσων πολιτεύονται μέ λόγο καί σύνεση κατά τό θείο Απόστολο «άγάπη έστί καί χαρά καί ειρήνη καί μακροθυμία, χρηστότης, άγαθωσύνη, πίστις, πραότης καί εγκράτεια» (Γαλ. 5, 22)»2.

[29]

«Αδελφός έρώτησε τόν αββά Σισώη: Τί νά κάνω πού  πηγαίνω στήν έκκλησία καί πολλές φορές γίνεται κοινό γεύμα καί μέ κρατούν;

Του  λέγει ό γέρων: "Εχει κόπο τό πράγμα. Λέγει λοιπόν ό μαθητής του Αβραάμ: Έάν γίνει συνάντηση Σάββατο ή Κυριακή καί πίει ό άδελφός τρία ποτήρια, μήπως είναι πολλά;

Λέγει ο γέρων: Έάν δέν υπάρχει στό μέσο Σατανάς, δέν είναι πολλά»3.

2. Παλλαδίου, Λαυσαίκή ιστορία, έκδ. Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, Αγιον Όρος, 1980, σελ. 1921.

3.Αποφθέγματα Γερόντων, ό.π., σελ. 660661.

Ο Ιωάννης ό Χρυσόστομος, άπευθυνόμενος στούς χριστιανούς τής έποχής του, πού είχαν τή συνήθεια τίς ήμέρες που εορτάζονταν οί μνήμες τών άγιων μετά τίς ακολουθίες στούς ναούς νά πηγαίνουν γιά νά διασκεδάσουν στά καπηλειά, τούς λέει:

[30]

«Μήν κάμετε πάλι τήν ημέρα νύχτα μέ τή μέθη καί τήν κραιπάλη καί τά αισχρά τραγούδια. Τίμησες τούς μάρτυρες μέ τήν παρουσία σου, μέ τήν άκρόαση, μέ το ενδιαφέρον σου. Τίμησέ τους καί μέ τή σεμνή σου άνα χώρηση, μήπως κανείς, όταν σέ δεί νά φέρεσαι άσεμνο στό καπηλειό, πει ότι δέν ήρθες έδώ γιά τούς μάρτυρες, άλλά γιά νά αύξήσεις τό πάθος σου, γιά νά παραδοθείς στήν πονηρή επιθυμία.

Αύτά τά λέγω, όχι γιά νά σάς έμποδίσω νά διασκεδά ζετε, άλλά γιά νά σάς έμποδίσω νά άμαρτάνετε' όχι νά σάς έμποδίσω νά πίνετε, άλλά νά σάς έμποδίσω νά μεθάτε. Γιατί τό κρασί δέν είναι κακό, άλλά ή κατάχρηση είναι άμαρτία, άφοϋ τό κρασί είναι δώρο τοϋ Θεοϋ καί ή κατάχρηση είναι εύρημα τοϋ διαβόλου.,11). «Ύπηρετήστε λοιπόν τόν Κύριο μέ φόβο καί άπολαύσατε τήν αγαλλίαση με τρόμο» (Ψαλμ. 2 )Θέλεις νά άπολαμβάνεις τή διασκέδαση; Απολάμβανέ την στό σπίτι, όπου καί άν άκόμη μεθύσεις, ύπάρχουν πολλοί πού θά σέ συγκρατήσουν. Όχι στό καπηλειό, γιά νά μή γίνεις θέαμα σ' όλους τούς παρόντες καί σκάνδαλο σ' άλλους. Καί τά λέγω αύτά, όχι γιά νά σάς συμβουλεύσω νά μεθάτε στό σπίτι, άλλά γιά νά μή συχνάζετε στό καπηλειό. Σκέψου πόσο γελοίο είναι, μετά τή συγκέντρωση αύτή, μετά τίς παννυχίδες, μετά τήν άκρόαση τών άγιων Γραφών, μετά τήν κοινωνία τών θείων μυστηρίων καί μετά τήν πνευματική δωρεά, νά φαίνεται άνδρας ή γυναίκα νά περνά τήν ήμέρα του στό καπηλειό. Δέν γνωρίζετε πόση τιμωρία περιμένει αύτούς πού μεθούν; Γιατί  διώχνονται  άπό  τή  βασιλεία  τοϋ  Θεού, χάνουν  τά  άπερίγραπτα άγαθά  καί  στέλνονται  στό  πϋρ  τό αιώνιο»4.

4. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Όμιλ. Α' Εις μάρτυρας, ΕΠΕ, τόμ. 36, σελ. 570573.

[31]

«Δέν λέω ν' απέχουμε άπό τό κρασί, άλλά ν' άπέχουμε άπό τή μέθη. Δέν προκαλεί μέθη τό κρασί, γιατί είναι δημιούργημα τοϋ Θεοϋ καί τό δημιούργημα τοϋ Θεοϋ δεν προκαλεί τίποτε πονηρό, άλλά ή κακή προαίρεση προκαλεί τή μέθη»5.

[32]

Ό Νώε «φύτευσε αμπέλι καί ήπιε άπό τό κρασί καί μέθυσε. "Ετσι τό φάρμακο κατά τής λύπης, αύτό πού δημιουργεΐ ύγεία, έπειδή άπό άγνοια ξεπέρασε τό μέτρο, όχι μόνο δέν ώφέλησε σέ τίποτε, άλλά καί έπιδείνωσε τήν κατάστασή του. Αλλλά θά μπορούσε ίσως νά πει κάποιος· καί γιά ποιό λόγο μπήκε στή ζωή μας αύτό τό φυτό πού είναι γεμάτο απο τόσα κακά;

Μή μιλάς μονομερώς γιά τά άποτελέσματα, άνθρωπε. Διότι δέν είναι τό φυτό κακό οϋτε τό κρασί πονηρό, άλλά η υπερβολική χρήση... "Οταν λοιπόν έξετάσεις τή χρήση του κρασιού, μήν καταλογίσεις τά πάντα στό κρασί, άλλά στήν προαίρεση τή διεφθαρμένη, πού άπό μόνη της στρέφεται πρός τήν κακία. Καί άκόμη άναλογίσου πού χρησιμεύει τό κρασί, άνθρωπε, καί ανατρίχιασε. Διότι τό το θεμέλιο τής σωτηρίας μας... μέ αύτό συντελείται»6. «Ό "Αγιος είναι κατηγορηματικός στή δήλωσή του –πού θα είχε  άσφαλώς καί στίς μέρες μας πολλές έφαρμογές ότι η Αμπελουργική τέχνη καί τό παραγόμενο άπό αύτή άγαθό είναι πράγματα καλά καί ότι ό κίνδυνος να 'δημιουργηθεί από   τή χρήση τους κακό δέν προέρχεται άπό αύτά, άλλά από τήν έλεύθερη προαίρεση τοϋ άνθρώπου. Τήν κοινή και θεμελιώδη αύτή θέση τών πατέρων έκφράζει μέ τήν ίδια κατηγορηματικότητα καί ό Ιωάννης ό Δαμασκηνός»7.

5. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Κατά μεδυόντων καί εις τήν Άνάστααιν,ΕΠΕ τόμ. 36, σελ. 144145.

6. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις τήν Γένεσιν, Migne 53, σελ. 264

7.Παναγιώτη Νέλλα, Ζώον Θεούμενον, «Εποπτεία», Αθήνα 1979, σελ. 108.

[33]

«Μή κάκιζε τήν ύλη γιατί δέν είναι καταφρονητέα. Τίποτε δέν είναι άξιοκαταφρόνητο όπ' όσα έχει κάνει ό Θεός. Αύτό είναι πίστη τών αιρετικών Μανιχαίων. Τό μόνο πού είναι άξιο περιφρονήσεως, γιά τό όποιο δέν είναι αίτιος ό Θεός άλλά είναι εύρημα δικό μας μέ τήν αύτεξούσια παρέκκλιση καί ροπή τοϋ θελήματος μας άπό τό φυσικό στό άφύσικο, αύτό είναι ή αμαρτία»8.

8.Ιωάννου Δαμασκηνού, Λόγος πρώτος πρός τούς διαβάλλοντας τας αγίας εικόνας, Μίgne 10, σελ. 1017.

Άν καί εκείνοι πού ήταν έπηρεασμένοι έμμεσα ή άμεοα άπό τούς προτεστάντες μισσιονάριους καί πού κατέχονταν άπό τό πουριτανικό σύνδρομο, προσπάθησαν νά εκπαιδεύσουν τόν ορθόδοξο λαό νά άποφεύγει τά έργα τού Θεοϋ σάν όργανα τής άμαρτίας, οί άνθρωποι δέν μπόρεσαν νά τά άποφύγουν όλα αύτά τά έργα τοϋ Θεοϋ, άλλά τά προσέγγισαν πραγματικά σάν όργανα τής αμαρτίας καί γι'  αύτό ταλαιπωρούνται άνείπωτα. Αύτοί πού έκαναν αύτή τήν προσπάθεια θά πρέπει νά τήν έκαναν άνεπίγνωστα καί γι' αύτό ίσως νά μπορούν νά κατηγορηθούν μόνο γιά άμέλεια. "Οταν όμως τώρα έπιχειροϋν νά ύποσκάπτουν καί νά διασύρουν κάθε προσπάθεια πού γίνεται νά ξαναδεί ό ορθόδοξος λαός όλα τά έργα τοϋ Θεοϋ ώς καλά λίαν, πού μπορούν νά έχουν μιά εύλογημένη χρήση καί νά αναζητεί τό κακό μόνο στή δική του προαίρεση, ή άμέλεια δέν τούς καλύπτει πιά, γιατί τό πουριτανικό σύνδρομο έχει άποκαλυφθεϊ στίς μέρες μας. Γιά νά μπορούν νά τό δούν όσοι έχουν μάτια καί λίγη ταπείνωση.

 

ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Σε έναν ϋμνο του πού όλοι εμείς οί έκπουριτανισθέντες   αγγλοσαξωνισθέντες «νεορθόδοξοι» θά τόν καταγγέλαμε  σάν βλάσφημο καί σκανδαλώδη, άν δέν μάς τρόμαζε το όνομα τού συγγραφέα, ό Συμεών ό Νέος Θεολόγος, μεταξύ  άλλων, αναφέρει τά ακόλουθα γιά τόν γέροντά του τον Συμεών τόν Εύλαβή:

[34]

«Ετσι καί τώρα έγινε, στά χρόνια τά δικά μας·

Ο Συμεών ό άγιος, ό Εύλαβής, Στουδίτης αύτός ποτέ δέν ντρέπονταν τά μέλη καθ' άνθρώπου ούτε γυμνούς κάποιους νά δει ούτε γυμνός νά είναι γιατ' είχε όλο τό Χριστό, Χριστός ήτανε όλος κι όλα τά μέλη του αύτός καί κάθε άλλου μέλη ώσάν Χριστό τά έβλεπε όλα μαζί καί χώρια και άκίνητος καί άπαθής κι άβλαβος πάντα ήταν, σαν  νά 'τανε Χριστός  αύτός καί σά Χριστός θωρώντας όλους πού έχουν βαπτιστεί καί τό  Χριστό ντυθήκαν»1.

1.Συμεών Νέου Θεολόγου, Θείων Ύμνων Έρωτες, Ύμνος 15, στίχοι 205215

Τό κείμενο αύτό δίνει τή λύση στήν οξύτατη διαμάχη πού κυριαρχεί τόσο πολύ στίς ήμερες μας μεταξύ έκείνων  πού ύπεραμύνονται τού γυμνισμού καί έκείνων πού τόν καταδικάζουν.

Άλλά τό κείμενο αύτό δείχνει πώς καί τά δύο αύτά στρατόπεδα είναι δυό όψεις τοϋ ίδιου νομίσματος. Γιατί, άσφαλώς, οί ύπερασπιστές τοϋ γυμνισμού δέν βλέπουν ό ένας τό γυμνά μέλη τοϋ άλλου σάν μέλη τοϋ Χριστού, σάν άπόψεις τοϋ άνθρώπινου προσώπου, καί σάν άποτέλεσμα τά άντικειμενικοποιοϋν, τά κάνουν άντικείμενα πού, άναπότρεπτα, θά θελήσουν νά χρησιμοποιήσουν. Άλλά καί έμείς, τού αντιθέτου στρατοπέδου, μέ όσα λέμε καί κάνουμε, δείχνουμε πώς βρισκόμαστε στήν ϊδια άκριβώς κατάσταση με έκείνους. Γιατί άν βλέπαμε τά μέλη τών άλλων άνθρώποιν σάν μέλη Χριστού, όπως ό Συμεών ό Ευλαβής, δέν θά είχαμε κανένα πρόβλημα. Άν έκείνοι, έκθέτοντας τό σώμα τό ύποβαθμίζουν καί άπό «καλό λίαν» δημιούργημα πού είναι τό μεταβάλλουν σέ «κακό», έμεΐς ίσως νά θέλουμε νά τό κρύψουμε έπειδή τό θεωρούμε κακό. Ό Συμεών ό Νέος Θεολόγος βλέπει καί τή δική μας άντίδραση σάν έκφραση τοϋ 'ίδιου πάθους πού κινεί έκείνους πού ύποβαθμίζουν καί άντικειμενικοποιοϋν τό σώμα.

[35]

«Άν τό θελήσεις καί έσύ, δικό του μέλος θά '  σαι, κι έτσι τά μέλη καθενός θά γίνουν τότε όλα μέλη Χριστού, καί ό Χριστός δικά μας πάλι μέλη, καί όλα μας τά άπρεπα πρεπούμενα θά κάνει μέ ομορφιά στολίζοντας θεοτική καί δόξα, κι όλοι θεοί θά γίνουμε μέ τό Θεό μας ζώντας, τήν άσχημιά τού σώματος χωρίς πιά νά θωρούμε μά στό Χριστό μας μοιάζοντας μέ όλο μας τό σώμα, καί κάθε ένα μέλος μας θά ' ναι Χριστός ατόφιος» 2.

2. Ό.π., στίχοι 149157.

ΙΙοιά επομένως θά πρέπει νά είναι ή αντιμετώπιση τής μη κατστάσεως πού έχει δημιουργηθεί; Θά πρέπει νά μάς   απασχολούν οί έξωτερικές άφορμές πού φανερώνουν τήν  εσωτερική μας  έμπάθεια, ή τά πάθη πού μαίνονται μέσα στήν καρδιά μας, άνεξάρτητα άπό τό άν είναι έμφανή ή όχι;   Ο Ιησούς Χριστός απαντάει«καθάρισον  πρώτον  τό  έντός  του    ποτηρίου    καί  τής  παροψίδος,  ίνα  γένηται  καί  τό  έκτός  αυτών καθαρόν» (Ματθ. 23,26). Μά δέν πρέπει νά προστατεύσουμε τά παιδιά μας τουλάχιστον; Θά άντιτείνουν μερικοί   Καί βέβαια πρέπει, άλλά θά τά προστατεύσουμε πραγματικά, άν τά βοηθήσουμε νά δούν όλα τά δημιουργήματα του Θεοϋ όχι σάν καταραμένα καί έπικίνδυνα, άλλά σάν καλά λίαν» καί νά άναζητήσουν τήν

αιτία τοϋ κακού μόνο μέσα στήν καρδιά τους, στήν έλεύθερη δική τους προαίρεση «Έκ γάρ τής καρδίας έξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχεΐαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασθημίαι. Ταϋτά έστι τά κοινοϋντα τόν άνθρωπον» (Ματθ. 15.1920). Θά πρέπει νά προσέξουμε ώστε ή προσπάθειά μας νά προστατεύσουμε  τά  παιδιά  μας  άπό  έπικίνδυνα  έξωτερικά    έρεθίσματα  νά  μήν  τούς  δημιουργήσει  τήν έντύπωση ότι   τά δημιουργήματα τοϋ Θεοϋ είναι κακά ή έπικίνδυνα ή ακόμη νά τά εκπαιδεύσει πώς νά εξαντλούν τίς δυνατότητες τους γιά νά κρύβουν τά πάθη τους, αντί νά τίς χρησιμοποιούν γιά νά τά μεταμορφώσουν.

Εισαγωγή κειμένων σε πρώτη δημοσίευση  στό Ορθόδοξο Διαδίκτυο από το Βιβλίο :

ΗΘΟΣ ΑΗΘΕΣ

Π.ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ

Η ηλεκτρονική επεξεργασία αναρτήσων κειμένων, τίτλων  και εικόνων έγινε από τον N.B.B

Επιτρέπεται η χρήση, διάθεση και αναπαραγωγή κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα ,χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς, με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: