Χτίσε τήν προσωπικότητα του παιδιού σου
Αρχιμανδρίτου Διονυσίου Δ. Μπέκου
8. ΔΥΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ
α) Ένα παιδί που αργότερα θα παρουσιάσει έντονα ψυχικά προβλήματα από έλλειψη ψυχικής αυτονομίας, παρουσιάζει συνήθως από πολύ νωρίς μερικά σημάδια, τα οποία δηλώνουν και φανερώνουν, ότι το παιδί αυτό δεν εξελίσσεται ομαλά και ότι συναντά δυσκολίες στην ψυχική του ανάπτυξη, τις οποίες δυσκολεύεται να ξεπεράσει, με αποτέλεσμα να κινδευνεύει σοβαρά η ψυχική του εξέλιξη, η ψυχική του υγεία και η ψυχική του ισορροπία. Μερικά απ' αυτά τα σημάδια είναι τα εξής: Είναι υπερβολικά προσκολλημένο στους γονείς του και προ πάντων στη μητέρα του. Θέλει να είναι συνέχεια κοντά της και μαζί της. Μόνο κοντά της νιώθει κάποια σιγουριά και κάποια ασφάλεια η φοβισμένη και ανήσυχη ψυχή του. Του αρέσει να μένει μέσα στο σπίτι με συντροφιά τους γονείς του και τα παιχνίδια του, αποφεύγοντας να βγει στη γειτονιά και να παίξει με τα άλλα παιδιά. Παραπονιέται ότι τα άλλα παιδιά δεν το αγαπούν, ότι δεν το παίζουν, το χτυπούν κ.λ.π. Γενικά φοβάται τα άλλα παιδιά και δεν τα πάει καλά μαζί τους, όταν είναι της ίδιας ή μεγαλύτερης ηλικίας απ' αυτό. Με τα μικρότερα παιδιά φαίνεται να τα πηγαίνει καλύτερα, γιατί τα φοβάται λιγότερο και πιστεύει, ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα μαζί τους, αν παρουσιασθεί ανάγκη. Έχει πολλούς και διάφορους φόβους, που θα έπρεπε φυσιολογικά στην ηλικία του να τους έχει ξεπεράσει. Όπως π.χ. φοβάται υπερβολικά το σκοτάδι, τα σκυλιά, να πάει να ψωνίσει μόνο του από ένα μαγαζί κ.λ.π. Γενικά γίνεται φανερό αυτό το παιδί για την έλλειψή ψυχικής αυτονομίας από τη δειλία του, τη διστακτικότητα του, την έλλειψη κάθε πρωτοβουλίας, την παρασιτική και εξαρτημένη του διαγωγή και συμπεριφορά και από άλλα σημάδια που τονίζουν, ότι παραμένει υπερβολικά «μωρό», ενώ για την ηλικία του θα έπρεπε να δείχνει ψυχικά πιο ώριμο και πιο δυνατό.
Υπάρχουν λοιπόν γονείς, οι οποίοι παρόλο ότι το παιδί τους δείχνει από πολύ νωρίς έντονα τα σημάδια, ότι κάτι δεν πάει καλά στην ψυχική του εξέλιξη και ανάπτυξη, αυτοί οι γονείς ή δεν παρατηρούν καθόλου αυτά τα σημάδια ή δεν τους δίνουν σημασία, καθησυχάζοντας τον εαυτό τους με τη σκέψη πως, όταν μεγαλώσει, θα ξεπεράσει τις δυσκολίες του και «όλα θα πάνε καλά». Με τον τρόπο όμως αυτό οι γονείς αυτοί αφήνουν αβοήθητο το παιδί τους στην κρισιμότερη ηλικία του, αφού τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής του παιδιού είναι αποφασιστικά και καθοριστικά για την ψυχική υγεία του παιδιού και για τη δημιουργία μιας δυνατής ή όχι προσωπικότητας. Και μόνο όταν το παιδί περάσει τα 10 και 12 χρόνια της ζωής του, όταν δηλαδή μπει στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας, οπότε η κατάσταση του παιδιού γίνεται ανυπόφορη και τα προβλήματα του αξεπέραστα, τότε «ξυπνούν» οι γονείς, τότε βλέπουν τα προβλήματα του παιδιού τους και τότε αρχίζουν να τρέχουν σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους, για να βοηθήσουν το δόλιο και άμοιρο παιδί τους. Τότε όμως είναι συνήθως αρκετά ή και πολύ αργά. Γιατί ήδη η προσωπικότητα του παιδιού έχει «στραπατσαριστεί». Οι ψυχικές του δυνάμεις έχουν μείνει ατροφικές ή έχουν αποδιοργανωθεί.
Η διστακτικότητα και οι αμφιβολίες, οι φόβοι και οι δειλίες και η μικρή και άσχημη ιδέα για τον εαυτό του έχουν 70 ήδη ριζώσει βαθιά μέσα του και είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγεί από όλα αυτά. Αν όμως με τα πρώτα σημάδια των ψυχικών δυσκολιών του παιδιού τους έσπευδαν οι γονείς να του δώσουν «χείρα βοηθείας», δηλαδή από την ηλικία των τριών, τεσσάρων και πέντε ετών, χωρίς να διστάσουν να συμβουλευθούν κάποιον ψυχολόγο ή άλλον ειδικό, τότε θα είχαν προλάβει το μεγάλο κακό και τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα. Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο λάθος των γονιών, ότι δηλαδή αργούν πολύ να βοηθήσουν το παιδί τους, όταν αυτό από πολύ νωρίς δείχνει έντονα σημάδια έλλειψης ψυχικής αυτονομίας και εμπιστοσύνης στον εαυτό του.
β) Το δεύτερο λάθος των γονιών, για την περίπτωση που μελετάμε, είναι η άστοχη και εσφαλμένη τους τακτική να μη χτυπούν την αιτία και τη ρίζα του κακού, αλλά να ενδιαφέρονται απλώς να εξαλείψουν τα συμπτώματα και τις συνέπειες. Αντί δηλαδή να βοηθήσουν το παιδί τους να αναπτύξει και να καλλιεργήσει τις ψυχικές του δυνάμεις, αντί να το βοηθήσουν να αποκτήσει θάρρος και εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στις δυνάμεις του, αντί να το βοηθήσουν να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και ψυχική αυτονομία, αυτοί οι γονείς στέκονται μόνο στα εξωτερικά και στα δευτερεύοντα, μόνο στα συμπτώματα, και αυτά μόνο προσπαθούν να διορθώσουν. Έτσι, σ' αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς λένε πολλές φορές στο παιδί τους: Βρε παιδί μου, μην κάνεις έτσι, σαν μωρό!Βρε παιδί μου, πήγαινε και λίγο έξω να παίξεις με τ' άλλα παιδιά.
Μη φοβάσαι. Δεν πρόκειται να σε φάνε... Τι θα έλεγες για τους γονείς εκείνους, που έχουν άρρωστο το παιδί τους με πυρετό και με κρυάδες, κι αυτοί του λένε να μην κρυώνει και να μην έχει πυρετό; Θα έλεγες ασφαλώς, ότι δεν ξέρουν τι λένε! Μήπως θέλει το παιδί τους να έχει πυρετό ή να κρυώνει; Στην περίπτωση λοιπόν της αρρώστιας ο πυρετός και οι κρυάδες είναι συμπτώματα ή καλύτερα αποτελέσματα της αρρώστιας. Για να διώξουμε τον πυρετό και τις κρυάδες, πρέπει να χτυπήσουμε τη ρίζα της αρρώστιας, να σκοτώσουμε τα μικρόβια με κάποιο αντιβιοτικό, οπότε αυτόματα θα πέσει και ο πυρετός, θα φύγουν και οι κρυάδες. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να κάνουμε και στην περίπτωση του παιδιού, που πάσχει από ψυχική αδυναμία, από ψυχική αβιταμίνωση, από έλλειψη ψυχικής αυτονομίας και αυτοπεποίθησης. Μήπως θέλει και το ίδιο το παιδί να κάνει σαν μωρό ή να φοβάται τα άλλα παιδιά και να μένει συνέχεια κλεισμένο μέσα στο σπίτι; Υπάρχει κάποια αιτία, που το σπρώχνει και το αναγκάζει να κάνει σαν μωρό, που το γεμίζει με φόβο και το κρατάει μακριά από τα άλλα παιδιά. Αυτή την αιτία πρέπει να βρούμε και να την βγάλουμε από την ψυχή του παιδιού μας, οπότε αυτομάτως θα πάψει να «κάνει σαν μωρό», θα απαλλαγεί από τους φόβους του και θα τρέξει χαρούμενο να παίξει με τα άλλα παιδιά. Και η αιτία, στην περίπτωση που μελετάμε, είναι η έλλειψη της ψυχικής αυτονομίας, είναι η ψυχική αδυναμία του παιδιού μας, είναι το ότι δεν έχει αρκετή σιγουριά για τον εαυτό του και αρκετή αυτοπεποίθηση. Αλλά για το πώς αποκτάται η ψυχική αυτονομία και η αυτοπεποίθηση και πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί τους στο σημείο αυτό, θα μιλήσουμε στα επόμενα κεφάλαια.
Εισαγωγή και δημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο :
ΧΤΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Δ. ΜΠΕΚΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
(Η αναφαίρετη προίκα του παιδιού σου: Η ψυχική αυτονομία και η ολοκληρωμένη προσωπικότητα)
ΠΡΟΛΟΓΟΣ της Ψυχολόγου Σπυριδούλας Ευαγγέλου Λέκκου
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1988
Η ηλεκτρονική επεξεργασία, επιμέλεια κειμένων και εικόνων έγινε απο τόν Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο
ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου