10. Ιερά Μονή Ξενοφώντος

Η Ιερά Μονή Ξενοφώντος χτισμένη στη δυτική παράλια όχθη της χερσονήσου κείται μεταξύ των Ιερών Μονών Δοχειαρίου και Αγίου Παντελεήμονος. Η ιστορία της μονής είναι μακραίωνη και ανάγεται πίσω στον 10ο και 11ο αιώνα, εποχή που ιδρύθηκε και η Μεγίστη Λαύρα. Κτίτορας της μονής είναι ο άγιος Ξενοφών, ο οποίος διετέλεσε και ηγούμενός της.

Οι περιπέτειες δεν έλειψαν από τη ζωή της μονής ήδη από τον καιρό της σύστασής της. Ένα τέτοιο περιστατικό αποτελεί και η διένεξη που δημιουργήθηκε στο τέλος του 11ου αιώνα με τον κατά κόσμο ευνούχο Στέφανο ‐και μετέπειτα μοναχό Συμεών‐, δρουγγάριο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Βοτανειάτη. Αρχικά, αν και η είσοδος του Στεφάνου στην τάξη των μοναχών ευνόησε τη μονή με την παροχή χρημάτων που είχαν ως αποτέλεσμα

την ανέγερση κτηριακών εγκαταστάσεων, μετέπειτα η πορεία του ως ηγουμένου της μονής τον έφερε σε σύγκρουση με την πλειονότητα των μοναχών, με συνέπεια την απομάκρυνσή του από το μοναστήρι. Η προσφυγή του Συμεών στον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό κατέληξε στην με αυτοκρατορική εντολή επαναφορά του.

Read More ->>

11. Ιστορία τού Αγίου Όρους

Η Χερσόνησος του Αγίου Όρους (ΑΟ), ο βορειοανατολικός δάκτυλος της γιγαντιαίας μυθικής παλάμης της Χαλκιδικής, που εισέρχεται σε βάθος 60 και πλέον χιλιομέτρων στο Αιγαίο πέλαγος, κατέχει έκταση 332,5 τετρ. χιλιομέτρων. Η κατάσταση εδαφολογικά χαρακτηρίζεται ανώμαλη: λοφοσειρές που αρχίζουν από τη Μεγάλη Βίγλα σε παράταξη, κατευθυνόμενες προς τον Άθω, παρατάσσονται, για να στηρίξουν, στην απόληξη τους, τον μυθικό πέτρινο γίγαντα Άθω, υψόμετρου 2.035 μέτρων. Η γη είναι κατάφυτη, χωρίς να είναι ιδιαίτερα λιπαρή. Γίνεται όμως τέτοια στους κήπους των σκηνωμάτων, όπου, αιώνες μοναστικού μόχθου, δημιούργησαν γη καρπερή, από φυσικό λίπασμα, φυλλόχωμα μεταφερμένο από το δάσος.Η Χερσόνησος, πριν καθιερωθεί σε μοναχοπολιτεία, αποτελούσε τον τόπο όπου κατοικούσαν φύλα «δίγλωσσα», «Xαλκιδικόν ένι βραχύ, το δε πλείστον Πελασγικόν». Οι κοινότητές τους δεν ήταν παρά «μικρά πολίσματα», ολιγάνθρωπα και περιορισμένης ιστορικής σημασίας (Θουκυδίδης ΙV 109 ‐ Στράβων VII 35). 

Read More ->>

12. Η Διοίκηση του Αγίου Όρους

Η διοίκηση του Αγίου Όρους καθ΄ όλη τη μακραίωνη ιστορική του πορεία, από τότε δηλαδή που επίσημα οργανώθηκε σε αυτό ο μοναχικός βίος με την έκδοση του Τυπικού του βυζαντινού αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή το 972 μέχρι και σήμερα ακόμη, εξακολουθεί να διέπεται από ένα ιδιόμορφο πολιτικό και εκκλησιαστικό καθεστώς. Κι αυτό φαίνεται πολύ καθαρά μέσα από τα αυτοκρατορικά χρυσόβουλλα (διατάγματα) και «Τυπικά», τα Πατριαρχικά σιγίλλια (έγγραφα), τα σουλτανικά φιρμάνια, τους «Γενικούς Κανονισμούς» του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και τη μεταγενέστερη νομοθεσία. Σήμερα, ύστερα από τη Συνθήκη των Σεβρών της 10ης Αυγούστου 1920, που επικυρώθηκε με τη συνθήκη της Λωζάνης της 24ης Ιουλίου 1923, το Άγιο Όρος υπάγεται στην κυριαρχία της Ελλάδος και διοικείται σύμφωνα με τα όσα ορίζονται ρητά:

Πρώτο, στο άρθρο 105 του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδος του 1975/1986, το οποίο αποτελεί ακριβή επανάληψη των όσων περιλαμβάνονταν στα προηγούμενα Συντάγματα. Δηλαδή στα άρθρα: 106‐109 του Συντάγματος της Δ΄ Εθνικής Συνελεύσεως των Αθηνών που δημοσιεύτηκε το 1926, στα άρθρα 109‐112 του Συντάγματος του 1927, στο άρθρο 103 του Συντάγματος του 1952 και στο άρθρο 122 του Συντάγματος του 1968.

Read More ->>