Καθολική διδασκαλία περί Λαικών

ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ Α΄

Καθολικὴ διδασκαλία περὶ λαικῶν

[Πρ.] Οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι πᾶσι τοῖς ἐξ ἐθνῶν πιστεύσασιν ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν· Χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ τοῦ παντοκράτορος Θεοῦ διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πληθυνθείη ἐν ἐπιγνώσει αὐτοῦ. Θεοῦ φυτεία ἡ καθολικὴ Ἐκκλησία καὶ ἀμπελὼν αὐτοῦ ἐκλεκτός, οἱ πεπιστευκότες εἰς τὴν ἀπλανῆ θεοσέβειαν αὐτοῦ, οἱ τὴν αἰώνιον καρπούμενοι διὰ πίστεως βασιλείαν αὐτοῦ, δύναμιν αὐτοῦ εἰληφότες καὶ μετουσίαν ἁγίου Πνεύματος, ὡπλισμένοι διὰ Ἰησοῦ καὶ ἐνστερνισμένοι τὸν φόβον αὐτοῦ, ῥαντίσματος μέτοχοι τοῦ τιμίου καὶ ἀθώου αἵματος τοῦ Χριστοῦ, οἱ παρρησίαν εἰληφότες τὸν παντοκράτορα Θεὸν πατέρα καλεῖν, συγκληρονόμοι καὶ συμμέτοχοι τοῦ ἠγαπημένου Παιδὸς αὐτοῦ· ἀκούσατε διδασκαλίαν ἱεράν, οἱ ἀντεχόμενοι τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ ἐκ προστάγματος τοῦ Σωτῆρος, ὁμοστοίχως ταῖς ἐνδόξοις φθογγαῖς αὐτοῦ.

Read More ->>

Περί Επισκόπων,Πρεσβυτέρων,Διακόνων

ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ Β΄
Περὶ ἐπισκόπων, πρεσβυτέρων καὶ διακόνων

α. Ὅτι τὸ ἀγράμματον εἶναι, ἔμπειρον δὲ τοῦ λόγου, οὐ κωλύει πρὸς ἐπισκοπήν.

Περὶ δὲ τῶν ἐπισκόπων οὕτως ἠκούσαμεν παρὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν· τὸν ποιμένα τὸν καθιστάμενον ἐπίσκοπον εἰς τὰς Ἐκκλησίας ἐν πάσῃ παροικίᾳ δεῖ ὑπάρχειν ἀνέγ κλητον, ἀνεπίληπτον, ἀνέπαφον πάσης ἀδικίας ἀνθρώπων, οὐκ ἔλαττον ἐτῶν πεντήκοντα, ὅτι τρόπῳ τινὶ τὰς νεωτερικὰς ἀταξίας καὶ τὰς ἔξωθεν διαβολὰς ἐκπεφευγὼς ὑπάρχει πρὸς τάς τινων ψευδαδέλφων εἰς πολλοὺς ἐπιφιρομένας βλασφημίας οὐ γινωσκόντων ῥῆμα Θεοῦ τὸ ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ· Ὃς ἂν λαλήσῃ ῥῆμα ἀργόν, ἀποδώσει περὶ αὐτοῦ λόγον τῷ Κυρίῳ ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. Καὶ πάλιν· Ἐκ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ, καὶ ἐκ τῶν λόγων σου κατακριθήσῃ. Ἔστω οὖν, εἰ δυνατόν, πεπαιδευμένος· εἰ δὲ καὶ ἀγράμ ματος, ἀλλ᾿ οὖν ἔμπειρος τοῦ λόγου, καθήκων τῇ ἡλικίᾳ. Εἰ δὲ καὶ ἐν παροικίᾳ μικρᾷ ὑπαρχούσῃ που προβε βηκὼς τῷ χρόνῳ μὴ εὑρίσκηται μεμαρτυρημένος καὶ σοφὸς εἰς ἐπισκοπὴν κατασταθῆναι, νέος δὲ ᾖ ἐκεῖ, μεμαρτυρημένος ὑπὸ τῶν συνόντων αὐτῷ ὡς ἄξιος ἐπισκοπῆς, διὰ τῆς νεότητος ἐν πραότητι καὶ εὐταξίᾳ γῆρας ἐπιδεικνύμενος, δοκιμασθείς, εἰ ὑπὸ τῶν πάντων οὕτως μαρτυρεῖται, καθι στάσθω ἐν εἰρήνῃ. 

Read More ->>

Περί Χηρών

ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ Γ΄

α. Περὶ χηρῶν.

Χήρας δὲ καθιστᾶτε μὴ ἔλαττον ἐτῶν ἑξήκοντα, ἵνα τρόπῳ τινὶ τὸ τῆς διγαμίας αὐτῶν ἀνύποπτον βέβαιον ὑμῖν διὰ τῆς ἡλικίας ὑπάρχῃ. Εἰ δὲ νεωτέραν καταστήσητε εἰς τὸ χηρικὸν καὶ μὴ φέρουσα τὴν ἐν νεότητι χηρείαν γαμηθῇ, ἀπρέπειαν ἐμποιήσει τῇ δόξῃ τοῦ χηρικοῦ καὶ λόγον ὑφέξει τῷ Θεῷ, οὐχ ὅτι δευτέρῳ γάμῳ συνήφθη, ἀλλ᾿ ὅτι τὴν ἑαυτῆς ἐπαγγελίαν οὐκ ἐφύλαξεν, καταστρηνιάσασα τοῦ Χριστοῦ. Διὸ χρὴ μὴ προπετῶς ποιεῖσθαι τὴν ἐπαγγελίαν, ἀλλὰ μετὰ ἀσφαλείας· Κρεῖσσον γάρ ἐστιν αὐτὴν μὴ εὔξασθαι, ἢ εὔξασθαι καὶ μὴ ἀποδοῦναι. Εἰ δέ τις νεωτέρα ὀλίγον χρόνον σὺν τῷ ἀνδρὶ ποιήσασα καὶ ἀποβαλοῦσα αὐτὸν διὰ τελευτῆς ἢ δι᾿ ἀφορμῆς τινος ἑτέρας, καὶ μείνῃ ἐφ᾿ ἑαυτῆς δῶρον ἔχουσα χηρείας, μακαρία εὑρεθήσεται, ὁμοιωθεῖσα τῇ ἐν Σαρεφθοῖς Σιδωνίᾳ χήρᾳ, πρὸς ἣν ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ προφήτης Ἠλίας ἐπεξενώθη. Ἡ τοιαύτη ἐξομοιωθήσεται Ἄννῃ τῇ θυγατρὶ Φανουὴλ τῇ ἐκ φυλῆς Ἀσήρ, ἣ οὐκ ἀφίστατο τοῦ ἱεροῦ νύκτωρ καὶ μεθ᾿ ἡμέραν παραμένουσα ταῖς δεήσεσι καὶ ταῖς προσευχαῖς, οὖσα μὲν ἐτῶν ὀγδοήκοντα, ζήσασα δὲ μετὰ ἀνδρὸς ἐκ τῆς παρθενίας αὐτῆς ἔτη ἑπτά, καὶ τὴν τοῦ Χριστοῦ δοξάσασα παρουσίαν ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδοκῶσιν λύτρωσιν ἐν Ἰσραήλ· ἡ τοιαύτη μαρτύριον λαβοῦσα τιμηθήσεται, κλέος ἔχουσα καὶ παρὰ ἀνθρώποις ἐπὶ γῆς καὶ παρὰ Θεῷ ἐν οὐρανοῖς τὸν αἰώνιον ἔπαινον.

Read More ->>

Περί Ορφανών

ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ Δ

α. Περὶ ὀρφανῶν.

Ὀρφανοῦ δέ τινος γενομένου χριστιανοῦ ἤτοι παιδὸς ἢ παρθένου, καλὸν μέν, ἵνα τις τῶν ἀδελφῶν οὐκ ἔχων τέκνον προσλαβόμενος τοῦτο ἔχῃ εἰς παιδὸς τόπον, τὴν δὲ παρθένον ὁ ἔχων υἱὸν δυνάμενον αὐτῇ ταῖς τοῦ γάμου ὥραις συγχρονίσαι συζεύξῃ· τοῦτο γὰρ οἱ ποιοῦντες ἔργον μέγα ἐπιτελοῦσιν, ὀρφανῶν πατέρες ὑπάρξαντες, καὶ παρὰ Κυρίου τοῦ Θεοῦ λήψονται τὸν μισθὸν τῆς διακονίας ταύτης. Εἰ δέ τινες οὐκ εἰσὶ τοιοῦτοι ἀλλὰ κατὰ ἀνθρωπαρέσκειαν περι πατῶν ἐπαισχύνοιτο πλούσιος ὢν τὰ τῆς ὀρφανίας μέλη, τοῦ μὲν ὀρφανοῦ πρόνοιαν ποιήσεται ὁ πατὴρ τῶν ὀρφανῶν καὶ κριτὴς τῶν χηρῶν, αὐτῷ δὲ ἐμπεσεῖται τοιοῦτος, ὅστις αὐτοῦ δαπανήσει τὴν φειδώ, καὶ γενήσεται ἐπ᾿ αὐτῷ τὸ εἰρημένον· Ἃ οὐκ ἔφαγον ἅγιοι, ταῦτα φάγονται Ἀσσύ ριοι. Καθὼς καὶ Ἡσαΐας λέγει· Τὴν χώραν ὑμῶν ἐνώπιον ὑμῶν ἀλλότριοι κατεσθίουσιν αὐτὴν καὶ ἠρήμωται κατεστραμμένη.

Read More ->>

Περί μαρτύρων

ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ Ε΄
Περὶ μαρτύρων

α. Ὅτι τοῖς διὰ Χριστὸν θλιβομένοις παρὰ τῶν ἀπίστων δίκαιον τοῖς πιστοῖς τὰ δέοντα παρέχειν κατὰ τὴν τοῦ Κυρίου διάταξιν.

Εἴ τις χριστιανὸς διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν εἰς τὸν Θεὸν πίστιν καὶ ἀγάπην κατακριθῇ ὑπὸ ἀσεβῶν εἰς λοῦδον ἢ θηρία ἢ μέταλλον, μὴ παρίδητε αὐτόν, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ κόπου καὶ ἐκ τοῦ ἱδρῶτος ὑμῶν πέμψατε αὐτῷ εἰς διατροφὴν αὐτοῦ καὶ εἰς μισθαποδοσίαν τῶν στρατιωτῶν, ἵνα ἐλαφρυνθῇ καὶ ἐπιμελείας τύχῃ, ἵν᾿ ὅσον τὸ ἐφ᾿ ὑμῖν μὴ θλίβηται ὁ μακάριος ἀδελφὸς ὑμῶν. Ὁ γὰρ διὰ τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ καταδικαζόμενος, οὗτος μάρτυς ἅγιος, ἀδελφὸς τοῦ Κυρίου, υἱὸς τοῦ Ὑψίστου, δοχεῖον τοῦ ἁγίου Πνεύματος, δι᾿ οὗ καὶ τὸν φωτισμὸν τῆς δόξης τοῦ εὐαγγελίου ἔλαβεν ἕκαστος τῶν πιστῶν ἐν τῷ καταξιωθῆναι τοῦ ἀφθάρτου στεφάνου καὶ τῆς μαρτυρίας τῶν παθημάτων αὐτοῦ καὶ τῆς κοινωνίας τοῦ αἵματος αὐτοῦ, συμμορφωθῆναι τῷ θανάτῳ τοῦ Χριστοῦ εἰς υἱοθεσίαν. Τούτου οὖν ἕνεκεν ἅπαντες οἱ πιστοὶ διὰ τοῦ ἐπισκόπου ὑμῶν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν καὶ ἐκ τοῦ κόπου διακονή σατε τοῖς ἁγίοις· εἰ δὲ οὐκ ἔχει τις, νηστεύσας τὸ τῆς ἡμέρας καὶ μερίσας τοῦτο ἐκταξάτω τοῖς ὁσίοις· εἰ δέ τις ἐν περιουσίᾳ ὑπάρχει, καὶ πλεῖόν τι κατὰ ἀναλογίαν τῆς δυνάμεως αὐτοῦ διακονείτω αὐτοῖς. 

Read More ->>

Περί σχισμάτων

ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ ΣΤ΄

α. Περὶ σχισμάτων.

Πρὸ πάντων φυλάσσεσθε, ὦ ἐπίσκοποι, τὰς δεινὰς καὶ χαλεπὰς καὶ ἀθεμίτους αἱρέσεις, φεύγοντες αὐτὰς ὥσπερ πῦρ φλέγον τοὺς αὐτῷ πλησιάζοντας. Φεύγετε δὲ καὶ τὰ σχίσματα. Οὔτε γὰρ πρὸς ἀνοσίους αἱρέσεις θεμιτὸν ἐκκλῖναι τὸν νοῦν, οὔτε τῶν ὁμογνωμόνων χωρίζεσθαι διὰ φιλαρχίαν. Ταῦτα γὰρ καὶ τὸ παλαιόν τινες τολμήσαντες ἐπιχειρῆσαι οὐ διέφυγον τὴν τιμωρίαν. Δαθὰν γὰρ καὶ Ἀβειρὼν ἀντιπρό σωποι γενόμενοι Μωϋσεῖ κατεπόθησαν εἰς γῆν, Κορὲ δὲ καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ διακόσιοι πεντήκοντα, τῷ Ἀαρὼν διαστα σιάσαντες, πυρὸς παρανάλωμα γεγόνασιν, Μαριὰμ δὲ ὡς ἑλληνοκοίτην ὀνειδίσασα Μωϋσῆν ἔξω τῆς παρεμβολῆς ἀπε βλήθη ἑπτὰ ἡμέρας· ἔλεγεν γάρ, ὅτι γυναῖκα Μωϋσῆς Αἰθιόπισσαν ἔλαβεν. Οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ καὶ Ἀζαρίας ὁ καὶ Ὀζίας, οὗτος δὲ ἦν βασιλεὺς τοῦ Ἰούδα, κατατολμήσας τῆς ἱερωσύνης καὶ θυμιάσαι βουληθεὶς τὸ θυμίαμα, ὃ οὐ προσῆκον ἦν αὐτῷ, κωλυόμενος ὑπὸ Ἀζαρίου τοῦ ἀρχιερέως καὶ τῶν ὀγδοήκοντα ἱερέων καὶ μὴ ὑπακούσας, ἐξανέτειλεν λέπραν ἐν τῷ μετώπῳ καὶ ἔσπευσεν ἐξελθεῖν, ὅτι ἤλεγξεν αὐτὸν ὁ Κύριος.

Read More ->>

Περί Πολιτείας και ευχαριστίας κατά Χριστόν μυήσεως

ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ Ζ΄
Περὶ πολιτείας καὶ εὐχαριστίας καὶ τῆς κατὰ Χριστὸν μυήσεως

α. Ὅτι δύο ὁδοί εἰσι· μία τῆς ζωῆς καὶ μία τοῦ θανάτου.

Τοῦ νομοθέτου Μωϋσέως εἰρηκότος τοῖς Ἰσραηλίταις· Ἰδοὺ δέδωκα πρὸ προσώπου ὑμῶν τὴν ὁδὸν τῆς ζωῆς καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ θανάτου, καὶ ἐπιφέροντος· Ἔκλεξαι τὴν ζωήν, ἵνα ζήσῃς, καὶ τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ λέγοντος τῷ λαῷ· Ἕως πότε χωλανεῖτε ἐπ᾿ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις ὑμῶν; Εἰ Θεός ἐστι Κύριος, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ, εἰκότως ἔλεγεν καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς· Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Ἀναγκαίως καὶ ἡμεῖς ἑπόμενοι τῷ διδασκάλῳ Χριστῷ, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων μάλιστα πιστῶν, φαμὲν ὡς δύο ὁδοί εἰσιν, μία τῆς ζωῆς καὶ μία τοῦ θανάτου. Οὐδεμίαν δὲ σύγκρισιν ἔχουσιν πρὸς ἑαυτάς, πολὺ γὰρ τὸ διάφορον, μᾶλλον δὲ πάντη κεχωρισμέναι τυγχάνουσιν, καὶ φυσικὴ μὲν ἔστιν ἡ τῆς ζωῆς ὁδός, ἐπείσακτος δὲ ἡ τοῦ θανάτου, οὐ τοῦ κατὰ γνώμην Θεοῦ ὑπάρξαντος, ἀλλὰ τοῦ ἐξ ἐπιβουλῆς τοῦ ἀλλοτρίου.

Read More ->>

Περί χαρισμάτων και χειροτονειών κανόνων εκκλησιαστικών

ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΒΙΒΛΙΟΝ Η

Περὶ χαρισμάτων καὶ χειροτονιῶν καὶ κανόνων ἐκκλησιαστικῶν

α. Τίνων χάριν ἐπιτελοῦνται αἰ τῶν σημείων δυνάμεις.

Τοῦ Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τὸ μέγα τῆς εὐσεβείας ἡμῖν παραδιδόντος μυστήριον καὶ προς καλουμένου Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ ἑνὸς καὶ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, καθὼς αὐτός που φησὶν εὐχαριστῶν ἐπὶ τῇ σωτηρίᾳ τῶν πιστευσάντων· Ἐφανέ ρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις, τὸ ἔργον, ὃ ἔδωκάς μοι, ἐτελείωσα, καὶ περὶ ἡμῶν λέγοντος τῷ Πατρί· Πάτερ ἅγιε, εἰ καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἀλλ᾿ ἐγώ σε ἔγνων καὶ οὗτοί σε ἔγνωσαν, εἰκότως, ὡς ἂν τετελειωμένων ἡμῶν, φησὶ πᾶσιν ἅμα περὶ τῶν ἐξ αὐτοῦ διὰ τοῦ Πνεύματος διδομένων χαρισμάτων· Σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασιν ταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσιν, γλώσσαις λαλήσουσιν καιναῖς, ὄφεις ἀροῦσιν· κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει· ἐπὶ ἀρρώστους χεῖρας ἐπιθήσουσιν, καὶ καλῶς ἕξουσιν, τούτων τῶν χαρισμά των πρότερον μὲν ἡμῖν δοθέντων τοῖς ἀποστόλοις μέλλουσιν τὸ εὐαγγέλιον καταγγέλλειν πάσῃ τῇ κτίσει, ἔπειτα τοῖς δι᾿ ἡμῶν πιστεύσασιν ἀναγκαίως χορηγουμένων, οὐκ εἰς τὴν τῶν ἐνεργούντων ὠφέλειαν, ἀλλ᾿ εἰς τὴν τῶν ἀπίστων συγκατάθεσιν, ἵνα οὓς οὐκ ἔπεισεν ὁ λόγος, τούτους ἡ τῶν σημείων δυσωπήσῃ δύναμις. Τὰ γὰρ σημεῖα οὐ τοῖς πιστοῖς ἡμῖν, ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις Ἰουδαίων τε καὶ Ἑλλήνων· οὔτε γὰρ τὸ δαί μονας ἐκβάλλειν ἡμέτερον κέρδος, ἀλλὰ τῶν ἐνεργείᾳ Χριστοῦ καθαιρομένων, καθὼς αὐτός που παιδεύων ἡμᾶς ὁ Κύριος δείκνυσι λέγων·

Read More ->>

Οσιος Λεόντιος Σάμου ο διά Χριστόν σαλός

ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ, Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ (+ 1993), π.ημ.

Καθηγητοῦ Ἀντ. Μάρκου
ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«Στή μνήμη τοῦ ταπεινοῦ καί ἐναρέτου ἀγωνιστή τῆς πνευματικῆς ἄθλησης, πού ἦταν στήν πραγματικότητα σάν κάτι πού διαβάζουμε στά Συναξάρια καί μόνο μέ τήν φαντασία μας μποροῦμε νά συλλάβουμε».
Παναγιώτης ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ, Κόρινθος.

Προλεγόμενα

Ὁ ὅσ. Λεόντιος τῆς Σάμου ἀποτελεῖ τό πλέον πρόσφατο παράδειγμα διά Χριστόν σαλότητος στό χῶρο τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ θαυμαστός του βίος προκύπτει μέσα ἀπό τίς μαρτυρίες ἀξιοσεβάστων μαρτύρων – ἐντός καί ἐκτός Σάμου – πού τόν ἔζησαν καί καταθέτουν τήν μαρτυρία τους. Μεταξύ πολλῶν μνημονεύουμε (καί εὐχαριστοῦμε καί ἀπό αὐτή τήν θέση γιά τήν προσφορά τους στήν ἔρευνα μας), τήν Διδασκάλισσα κ. Εὐγενία Χίου ἀπό τόν Μαραθόκαμπο, τήν κ. Δέσποινα Ἰωαννίδου ἀπό τήν Σάμο (κάτοικο Ἀθηνῶν), τόν Μηχανολόγο κ. Ἰωάννη Κοτσοῦκο ἀπό τήν Κόρινθο καί τόν Ἱερέα κ. Χ. Σ. Ἀκόμη στοιχεῖα γιά τόν π. Λεόντιο ἀντλήθηκαν ἀπό δημοσιεύματα τοπικῶν ἐρημερίδων (κυρίως ἐπιμνημόσυνα) καί ἀπό βιβλία στά ὁποῖα γίνεται ἀναφορά στό πρόσωπό του.

Ἡ ζωή τοῦ π. Λεοντίου χωρίζεται σέ δύο περιόδους, στήν πρίν καί μετά τήν γνωριμία του μέ τόν Ἐπίσκοπο Βρεσθένης καί ἔπειτα Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος κυρό Ματθαῖο (Καρπαθάκη, + 1950). Ἡ γνωριμία αὐτή συνέβη μετά τήν λήξη τοῦ Ἐμφυλίου Πολέμου (1947 ἤ 1948) καί ὑπῆρξε καθοριστική γιά τήν μετέπειτα πορεία του.

Ἡ πρώτη περίοδος τῆς ζωῆς του χαρακτηρίζεται ἀπό τήν συμμετοχή του στήν Ἐθνική Ἀντίσταση κατά τῶν κατακτητῶν Ἰταλῶν καί ἡ δεύτερη ἀπό μεγάλους πνευματικούς ἀγώνες καί τήν θεληματική ἄρση τοῦ σταυροῦ τῆς διά Χριστόν Σαλότητος.

Read More ->>

Ο θεσμός τών Διακονισσών εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία

Ὁ θεσμὸς τῶν Διακονισσῶν ἐν τὴ Ὀρθοδόξω Ἐκκλησία
Εὐάγγελος Δ. Θεοδώρου
Ἡ ἱστορία τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν.

Κατὰ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰώνας ὑφίστατο «πλουραλισμὸς» εἰς τὴν κατὰ περιοχὰς καὶ χρονικάς περιόδους ἀπόδοσιν πρωτείου εἰς μίαν ἐκ τῶν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἀφιερωμένων γυναικείων τάξεων (διακονισσῶν, χηρῶν, παρθένων)[1]. Παρὰ ταῦτα, εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς καὶ ἤδη ἐκ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων φαίνεται ὅτι τὸ πρωτεῖον ἀποδίδεται εἰς τὴν τάξιν τῶν «διακόνων γυναικῶν (2)». Αὐτὸ ἐν συνέχεια γίνεται ὁλοὲν καὶ περισσότερον αἰσθητόν.

Ὡς πρώτη μαρτυρία περὶ τῆς τάξεως τῶν «διακόνων γυναικῶν» θεωρεῖται τὸ χωρίον Ρωμ. 16, 1-2, ἐν τῷ ὁποίῳ μνημονεύεται ἡ Φοίβη, ἥτις ἑορτάζεται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τὴν 3ην Σεπτεμβρίου καὶ ἀναφέρεται ὑπὸ τῶν ὀρθοδόξων λειτουργικῶν κειμένων ὡς πρότυπον διακονίσσης. Γράφει δι’ αὐτὴν ὁ Ἀπ. Παῦλος: «Συνίστημι δὲ ὑμῖν Φοίβην τὴν ἀδελφὴν ἡμῶν, οὗσαν διάκονον τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Κεγχρεαῖς, ἵνα αὐτὴν προσδέξησθε ἐν Κυρίῳ ἀξίως τῶν ἁγίων… καὶ γὰρ προστάτις πολλῶν ἐγενήθη καὶ ἐμοῦ αὐτοῦ».

Καὶ τὸ χωρίον Α΄ Τιμ. 3, 11 («γυναίκας ὡσαύτως σεμνάς, μὴ διαβόλους, νηφαλίας, πιστάς ἐν πᾶσι») πιθανῶς ἀναφέρεται εἰς γυναίκας διακόνους, ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τῆς φιλολογικῆς συναφείας καὶ τῶν λογικῶν συναρτήσεων καὶ πλαισίων τοῦ χωρίου. Ὡς ἐτόνιζεν ἤδη ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «τινὲς ἁπλῶς περὶ γυναικῶν εἰρῆσθαι τοῦτο φασιν, οὐκ ἔστι δὲ• τί γὰρ ἐβούλετο μεταξὺ τῶν εἰρημένων παρεμβαλεῖν τί περὶ γυναικῶν; Ἀλλὰ περὶ τῶν τὸ ἀξίωμα τῆς διακονίας ἐχουσῶν λέγει(3)».

Read More ->>

Αγνή Νεότητα

Φώτης Κόντογλου
Αγνή Νεότητα

Ο ΡΟΒΙΝΣΟΝΑΣ ΕΖΗΣΕ στό ρημονήσι του ολομόναχος είκοσιοχτώ χρόνια. Μά στ’ αληθινά δέν εζησε μοναχός. Μαζί του ζήσανε όσοι διαβάσανε την ιστορία του, καί τόν άγαπήσανε, χιλιάδες ψυχές τόν συντροφέψανε στό άγριονήσι τοΰ Χουάν Φερναντέζ, περάσανε μαζί του κάθε στιγμή, κάθε στενοχώρια του καί κάθε χαρά του. Αντάμα του ναυαγήσανε, κάνανε τήν καλύβα του, αρμέξανε τά γίδια του, σπείρανε τό σιτάρι του, φορέσανε τά ρούχα του άπό γιδοτόμαρα καί τό παράξενο καπέλο του, βαστάξανε τήν ομπρέλα του. Μαζί του πολεμήσανε μέ τούς άνθρωποφά-γους, γλυτώσανε τόν Παρασκευά, μπήκανε στό μονόξυλο πού τό σκάψανε σ’ ένα χοντρό δέντρο, αρπάξανε τούς Σπανιόλους θαλασσινούς από τά δόντια των κανίβαλων.Ναί, χιλιάδες παιδιά ζήσανε μαζί του στό ρημονήσι. Μά εγώ δέν έζησα μαζί μέ τόν Ροβινσόνα μέ τή φαντασία μοναχά, αλλά έζησα άληθινά, γιατί γεννήθηκα σ’ ενα μέρος πού ήτανε ίδιο μέ τό νησί του, καί πού είχε όλα όσα είχε άπάνω καί γύρω του, βράχους, δέντρα, άγριόγιδα, άγρίμια, σπηλιές, θάλασσες, κόρφους, ξερονήσια, ξέρες, μπουγάζια, άλυκές, θεριόψαρα, καράβια μέ παλιά σκαριά, ναυάγια, θαλασσινούς, ψαράδες, εξόν από άνθρωποφάγους. Γεννήθηκα μέσα στήν αρμύρα τής θάλασσας. Άπό μωρό παιδί έμαθα νά κουμαντάρω βάρκα, ν’ άρμενίζω μέ πανιά, νά φουντέρνω, νά σαλπάρω, νά παλεύω μέ τίς φουρτούνες, νά σκυλοπνίγουμαι. Ύστερότερα έμαθα καί καραβομαραγκός καί σκάρωσα μιά μεγάλη βάρκα.

Read More ->>

Αληθινά παραμύθια

Φώτης Κόντογλου
Αληθινά παραμύθια

ΠΟΛΟΙ ΔΙΑΒΑΣΑΝΕ στά μικρά χρόνια τους κάποια βιβλία μέ ταξίδια καί μέ παραμύθια, κ’ ίσως ταξιδεύανε μέ τή φαντασία τους, νομίζοντας πώς περνούσανε εκείνες τίς περιπέτειες πού είχανε διαβασμένες καί πώς βλέπανε εκείνες τίς παράξενες τοποθεσίες. Πότε θά γινόντανε θαλασσινοί καί καπετανοί καί κυβερνούσανε κάποιο μεγάλο καράβι πού άρμένιζε σέ μακρινές θάλασσες, πότε θά παλεύανε μέ φουρτούνες κι άνεμοζάλες, πότε θ’ άράζανε σέ κάποια ξωτικά νησιά μέ ά-γριανθρώπους καί μέ παράξενα άγρίμια, πότε θά κυνηγούσανε τά θεριόψαρα τού ώκεανοϋ. Άλλη φορά πάλι ή φοβερή φουρτούνα θά βούλιαζε τό καράβι τους κ’ οί άγριεμένες θάλασσες θά τούς πετούσανε άπάνω στούς βράχους, καί βγαίνανε μισοπεθαμένοι σ’ ένα ρημονήσι, καί ζούσανε ολομόναχοι σέ κείνο τό ρημονήσι, ξεχασμένοι από τόν κόσμο, σάν τόν Ρομπινσονα Κροΰσο.Παρεκτός άπό τή θάλασσα, άλλες φορές θά βρισκόντανε μέ τή φαντασία τους στά βάθη τής Αφρικής, μέσα στις ζούγκλες, ανάμεσα σέ λιοντάρια, σέ ρινόκερους, ζαρκάδια, ιπποπόταμους, κροκόδειλους, καί σέ άγριους άραπάδες άνθρωποφάγους, πού τούς πιάνανε καί τούς σφαλούσανε σέ μιά καλύβα γιά νά τούς θυσιάσουνε τήν άλλη μέρα, κι άκούγανε όλη τή νύχτα τ’ άραπομάνι πού ούρλιαζε καί χόρευε. Μά καταφέρνανε καί φεύγανε κρυφά, καί χωνόντανε στά πυκνά δάση, κ’ ύστερ’ άπό πολλά βάσανα γλυτώνανε. 

Read More ->>

Θολωτή ευτυχία

Φώτης Κόντογλου
Θολωτή ευτυχία

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ μέσα στη φύση, δεν μπορεί νά πει πώς την αγάπησε άληθινά, γιατί δεν τήν κατάλαβε άληθινά.Σάν ζεΐς μέ άλλους μαζί, κουβεντιάζεις μ’ αυτούς, περνάς τόν καιρό σου μαζί τους, κ’ ή φύση είναι γιά σένα λίγο-πολύ ξένη. Πολλοί λένε πώς άγαπάνε τη φύση, καί φεύγουνε άπό τήν πολιτεία γιά νά ζήσουνε μαζί της, μά κουβαλάνε μαζί τους, δίχως νά τό καταλάβουνε, όλη τήν πολιτεία, τις άναπαύσεις της, τις συνήθειές της, τις έγνοιες της, τήν παρέα της, κ’ έτσι ή φύση είναι γι’ αυτούς σάν μιά σκηνογραφία, χωρίς νά δίνουνε πολλή σημασία σ’ αύτή. Ενώ έκεϊνος πού θά ζήσει ξεμοναχιασμένος σ’ ένα έρημο μέρος, έπειδής έχει επιθυμία νά φύγει άπό τή ζωή τής πολιτείας, δέν πρέπει νά πάρει μαζί του πολλά πράγματα, άλλά πολύ λίγα, καί πρό πάντων ν’ άφήσει στό σπίτι του τις συνήθειές του, τις φροντίδες του, καί νά πάγει ξεφορτωμένος έκεΐ πού θά ζήσει λίγον καιρό πιό φυσική ζωή. Στήν άρχή, ή μοναξιά θά τόν στενοχωρήσει, θά θέλει νά γυρίσει πίσω, μά σάν μπορέσει νά νικήσει αύτή τήν επιθυμία, σιγά-σιγά, μέρα μέ τή μέρα, θ’ άρχίσει νά βλέπει πράγματα πού δέν τά ’βλεπε πριν, στή θάλασσα καί στή στεριά. Ή κάθε στιγμή θά τού φαίνεται διαφορετική άπό τήν άλλη, κι όπως θ’ άλλάζει ολοένα ό κόσμος πούείναι απ’ όξω του, δηλαδή ή φύση, θ’ αλλάζει κι ό κόσμος πού είναι μέσα του, κι αυτά τά δυό θά γίνουνε στό τέλος ένα.

Read More ->>

Η μάννα μου η θάλασσα

Φώτης Κόντογλου
Η μάννα μου η θάλασσα

ΘΑΛΑΣΣΑ! ”Ω στοιχείο γεμάτο μυστήριο! Φοβερό μαζί κι άγαπημένο! Τραβάς τόν άνθρωπο, σάν νά είσαι μαγνήτης! Ό βαθύς κ’ αιώνιος βόγγος σου νανουρίζει τήν ψυχή μας, γεμάτος μυστηριώδεις κι ανεξιχνίαστες φωνές!Άπό τήν πρώτη μέρα τής δημιουργίας ή θάλασσα ήτανε δπως είναι σήμερα, καί θά ’ναι ή ίδια ως τή συντέλεια τοϋ κόσμου. Δέν θ’ άλλάξει καθόλου όλότελα. Πριν νά πλαστεί ό άνθρωπος απάνω στή γή, αυτά τά ίδια τά νερά βογγούσανε κι άφρίζανε μέσα στόν έρημο τόν κόσμο, κάτω άπό τόν έρημον ουρανό, τά ι'δια κύματα ξεσπούσανε καταπάνω στίς έρημες στεριές, πού δέν υπήρχε άκόμα άπάνω τους καμιά ζωή, μήτε ζώο, μήτε άνθρωπος, μήτε μαμούνι. Τά νερά όμως τής θάλασσας ήτανε γεμάτα άπό πλήθος πλάσματα, μ’ όλο πού άπάνω σ’ αυτήν δέν άρμένιζε τίποτα. Μοναχά ό ήλιος τήν κοντράριζε μέ τίς πυρωμένες σαγίτες του άπό τήν ώρα πού έβγαινε ως τήν ώρα πού βουτοϋσε πίσω άπό τό έρημο πέλαγο, κατά τό βασίλεμα, καί τό φεγγάρι πλανιότανε άπό πάνω της, βουβό, λυπημένο, σάν κομμένο κεφάλι δίχως αιμα, ρίχνοντας άπάνω στ’ άτελείωτα νερά της τό ύδραργυρένιο κρύο φως του.

Read More ->>

Θάλασσα ήσυχη και φουρτουνιασμένη

Φώτης Κόντογλου
Θάλασσα ήσυυχη και φουρτουνιασμένη

ΠΟΤΕ ΔΩ ΘΑΛΑΣΣΑ, ξεπετά ή καρδιά μου. Θαρρείς πώς δέν έχω βγει άπό τήν κοιλιά τής μάννας μου, αλλά από τή θάλασσα. Δέν ξέρω καλά-καλά αν γεννήθηκα στή στεριά ή μέσα στό νερό. Άκούγω άπό μακριά τή βουή της, καί δροσίζεται ή ψυχή μου πρίν νά τήν δώ. Καταλαβαίνω πώς μέ καλεί κοντά της, σάν τή λιονταρίνα πού ρυάζεται καί γυρεύει τά λιονταρό- πουλά της.

Καλά λέγω πώς έβγήκα άπό τή θάλασσα. Γεννήθηκα σ’ ένα ρημονήσι, πού χοχλακοΰσε ή θάλασσα γύρω του. Τήν κούνια μου τή ράντιζε τ’ άρμυρό νερό της. Μέ άλισάχνη πασπάλιζε τά μαλλιά μου. Πρίν νά πιάσω νά περπατώ, έμαθα νά κολυμπώ. Μέ τά τέσσερα κατέβαινα στήν ακροθαλασσιά, καί τραβούσα όλόϊσα μέσα στό νερό, δπως τό καβούρι πού τ’ άφησε ή ξέρα στή στεριά κοιμισμένο, καί σάν ξυπνήσει τρέχει γλήγορα κατά κει πού μυρίζει ή αρμυρή δροσιά της.

Read More ->>

Πνεύμα καταιγίδος

Φώτης Κόντογλου

Πνεύμα καταιγίδος

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΜΕΡΑΚΙ καί κάθουμαι καί γράφω ο,τι έρχεται ατό νοΰ μου, χωρίς τάξη καί χωρίς καλά-καλά νά θέλω νά πω τίποτα άπό τά τόσα σπουδαία πού λένε όσοι γράφουνε βιβλία. Καί, μ’ όλα ταϋτα, αρέσουνε σέ πολύν κόσμο αυτά τά γραψίματα καί μάλιστα μέ παρακαλάνε νά τούς λέγω τέτοιες ιστορίες. Κι άπ’ αυτό παίρνω μεγάλη χαρά καί δοξάζω τόν Θεό πού υπάρχουνε ακόμα στό ντουνιά άνθρωποι μέ απλή γνώμη, πού θέλουνε ν’ άκοϋνε κάτι τέτοια τιποτένια πράγματα, όπού τά ’χουνε γιά άδιαφόρετα καί γιά χασομέρικα οί σοβαροί άνθρωποι, πού δέν χάνουνε τόν καιρό τους μέ τέτοιες χαζομάρες.Λοιπον, ας κάνουμε εμείς αυτό που μας αρεσει, κι ας κάνουνε καί κείνοι τις δουλειές τους. Μακάρι νά μή βρούνε ποτές τους καιρό, άπό τις άτελείωτες δουλειές πού κάνουνε, νά πάρουνε χαμπάρι πώς υπάρχει ήλιος, φεγγάρι, άστρα, θάλασσα, στεριά, άγέρας, ζώα, άνθρωποι, νά μήν πάρουνε ποτές τους χαμπάρι πώς υπάρχει ό ίδιος ό έαυτός τους, πού τρέμουνε ν’ άπομείνουνε μαζί του, άς είναι καί γιά λίγες στιγμές.

Read More ->>

Ο Βοριάς του Δεκαπενταύγουστου

Φώτης Κόντογλου

Ο ΒΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ό κύρ-Βοριάς παράγγειλε ουλών τών καραβιώνε: «Καράβια π ’ άρμενίζετε, κάτεργα που κινάτε, έμπάτε στά λιμάνια σας, γιατί θέ νά φυσήξω!»

ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΓΕΙ ό κυρ-Βοριάς άμα είναι θυμωμένος τόν χειμώνα. Μά τό καλοκαίρι είναι στά καλά του κ’ είναι ήμερος καί χαρούμενος. Φυσά καί δροσίζεχαι ή πλάση, λαμποκοπά ό ήλιος, κ’ οί θάλασσες μας μοσκοβολάνε. Γεμίζουνε τά πέλαγα άφρισμένα κύματα, πού χά σαλαγά σάν πρόβαχα ό παλληκαράς ό τσομπάνος, ό κυρ-Βοριάς. Οί άφροί πλεύουνε απάνω στά μαβιά νερά, πού άναχαράζουνται μέ βουή καί ρεμαχίζουνε άνάμεσα στίς στεριές καί στά νησιά.

Περνάνε κάμποσες μέρες δίχως νά φυσά πνοή άπό πουθενά, κ’ ή κάψα χά πλακώνει ολα, τή σχεριά, τή θάλασσα, κι οσα ζοϋνε στήν πλάση κάθουνχαι λαχανιασμένα καί βουβά, λές κ’ έπαψε ή ζωή. Μά άξαφνα σηκώνεχαι ό άγέρας άπό χόν βοριά καί δροσίζει χόν κόσμο, κ’ ή πλάση ξαναζωντανεύει κ’ οί καρδιές άνασχαίνουνται. Τά φύλλα τών δένδρων σαλεύουνε δυνατά, τά κλωνιά κουνιοϋνται σάν νά χορεύουνε, τ’ άγριοχόρτα

Read More ->>

Η Νοτιά

Φώτης Κόντογλου
Η Νοτιά

ΠΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΦΥΣΑ ΝΟΤΙΑ, αυτός ό όγρός καί χλιαρός καιρός, πού δίνει οπήν πλάση μιαν ιδιαίτερη όψη, όλότελα διαφορετική άπό τόν βοριά κι άπό τούς άλλους καιρούς! Όλα τά τυλίγει μέσα σέ μιάν άντάρα, βουνά καί πολιτείες. Μιά δυναμώνει, μιά λασκάρει. Γιά μιά στιγμή φουρτουνιάζει καί φέρνει ένα σκοτάδι μελανό, πού λές καί νύχτωσε μέρα-μεσημέρι, καί σέ λίγο ξανοίγει πάλι καί βγάζει ήλιο χαρά Θεού. Καί πάλι ξαναφρεσκάρει καί ρίχνει καμιά μπόρα, καί πάλι κόβει, κ’ έτσι ολοένα φουρτουνιάζει καί βάζει άγέρα, μέρες πολλές. Ένώ ό βοριάς είναι στρωτός καί σίγουρος καιρός, κι όσο περνάνε οί μέρες, τόσο στρώνει.

Ή νοτιά φυσά μ’ ένα δικό της φύσημα, κ’ έχει μιά βουή δυνατή καί ξεσυρμένη. Άξαφνα δέν άκούγεται όλότελα, καί λές πως μπουνατσαρισε κ επεσε ο αγέρας, και γίνεται σιωπή ολο- τελα, καί σέ μιά στιγμή πιάνει άξαφνα καί βογγά, σάν νά θέλει νά πάρει τή σκεπή. Έτσι φυσά ή νοτιά, μπουρίνια-μπουρίνια, γιά τούτο τή λένε καί παλαβονοτιά. Κι όσο περνάνε οί μέρες, τόσο σκυλιάζει, ενώ ό βοριάς τ’ άνάποδο, όσο περνάνε οί μέρες, τόσο στρώνει. Γι’ αύτό λένε οί θαλασσινοί:

Read More ->>