1 Νέο-Ειδωλολατρικές Περιπλανήσεις - Πρόλογος

Δίπλα στόν Μητροπολιτικό Ναό Ἀθηνῶν, πού εἶναι κτίσμα τοῦ ἔτους 1862 καί ἔργο ξένων καί Ἑλλήνων ἀρχιτεκτόνων μέ ἐμφανεῖς τίς δυτικές ἐπιδράσεις, σώζεται τό Ναΰδριον, ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος (παλαιότερα τιμώμενο στή μνήμη τῆς Παναγίας τῆς Γοργοϋπηκόου), μνημεῖο τοῦ ια’ αἰῶνος, ἐκφραστικό τῆς Παραδόσεώς μας.

Εἶναι ἀξιοπρόσεκτο ὅτι στήν τοιχοποιία τοῦ χαρίεντος αὐτοῦ Ναϋδρίου ἔχουν ἐνσωματωθῆ γλυπτά ἀπό ἀρχαίους Ναούς.

Αὐτό ἔκανε ἡ Ἐκκλησία: Ἀπεκάθηρε τήν Ἀρχαία Ἑλλάδα ἀπό τόν παγανισμό καί τήν προσέλαβε στό Σῶμα της, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ θεηγόρος Ἀπόστολος Παῦλος (πού χρησιμοποιοῦσε τόν ἐξελληνισμένο τύπο τοῦ ὀνόματός του ἀντί τοῦ ἑβραϊκοῦ Σαούλ) ἐκήρυξε τόν ἄγνωστο Θεό, πού ἐσέβοντο οἱ Ἀθηναῖοι χωρίς νά Τόν γνωρίζουν.

Ὁ Παρθενώνας ἔγινε ναός τῆς Παναγίας τῆς Ἀθηνιώτισσας.

Τά πολλά ὡραιότατα βυζαντινά Ἐκκλησάκια τῆς Μεσαιωνικῆς Ἀθήνας, ὑπό τήν σκιάν τοῦ Παρθενῶνος, μαρτυροῦσαν τόν ἑλληνικό καί χριστιανικό χαρακτῆρα τοῦ ἰοστεφοῦς ἄστεως.

Πολλά ἀπό τά ἐκκλησάκια αὐτά (περίπου 75) δυστυχῶς κατηδαφίσθησαν, γιά νά γίνη ἡ ρυμοτομία τῆς νέας πόλεως. Εὐτυχῶς πού σώθηκαν ἔστω καί δέκα πέντε ἀπό αὐτά.

Οἱ βυζαντινοί καί μεταβυζαντινοί Ἕλληνες δέν εἶχαν τό δίλημμα νά διαλέξουν μεταξύ ἀρχαίου ἑλληνισμοῦ καί Χριστιανισμοῦ. Οὔτε ἔπασχαν ἀπό κάποια σχιζοφρένεια λόγῳ τῆς ἑλληνικῆς καί χριστιανικῆς τους ἰδιότητος.

Read More ->>

2. Θέσεις - Κατηγορίες τών Νεο-Εἰδωλολατρών ἐναντίον τών Χριστιανών

Πολύ συνοπτικά θά ἀναφέρουμε μερικές ἀπό τίς κυριώτερες, κατά τήν γνώμη μας, θέσεις τῶν ὀπαδῶν τοῦ ἑλληνικοῦ αὐτοῦ νεο-παγανιστικοῦ κινήματος, πού εἶναι ἄλλωστε καί κατηγορίες τους πρός τήν Χριστιανική μας Πίστι καί εὐσέβεια. Ἀπαντοῦμε πρός αὐτές δι᾿ ὀλίγων, μέ ἀγάπη, εἰλικρίνεια καί καλή πρόθεσι, μή ἔχοντας ἄλλον στόχο καί σκοπό, παρά τήν Ἀλήθεια, πού βοηθεῖ καί ἐλευθερώνει ὅλους μας. Πιστεύουμε δέ ὅτι εἶναι ἀρκετά ὥστε νά πληροφορήσουν καί νά στηρίξουν ὅσους προβληματίζονται μέ καλή διάθεσι.

Α. Καταφέρονται κατά τῆς Πίστεώς μας, ἰσχυριζόμενοι ὅτι τάχα ὁ Χριστιανισμός μέ τήν περί ἁμαρτίας καί πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου διδασκαλία του, ὅσο καί μέ τήν ἀναγωγή τῆς ἀληθινῆς εὐτυχίας καί αἰωνίου ἀποκαταστάσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν μάταιο τοῦτο κόσμο στήν οὐράνιο βασιλεία τοῦ Θεοῦ, κατέστρεψε μιά ἀνέμελη, γλυκειά καί ὡραία, ξέγνοιαστη ζωή ἐδῶ πάνω στήν γῆ. Μιά ζωή, ὅπως λέγουν, τῆς χαρᾶς, τοῦ φωτός, τοῦ ἔρωτος. «Ὁ Χριστιανισμός -ἰσχυρίζονται- ἔστρεψε τό βλέμμα τῆς ψυχῆς ἀπό τό ἐνθάδε στό ἐπέκεινα, ἀναβάλλοντας τήν εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου σέ μιά μεταθανάτια ζωή καί ἀρνούμενος τήν παροῦσα ζωή»7, καί ἐπιβάλλοντας δῆθεν ἕνα σκυθρωπό τρόπο ζωῆς, γεμᾶτο στερήσεις καί ἀπαγορεύσεις.

Read More ->>

3. Δόξα τού Ἑλληνισμού δέν είναι μόνο ἡ ἀρχαιότητα.

 Δόξα τοῦ Ἑλληνισμοῦ δέν εἶναι      μόνο ἡ φιλοσοφία, οἱ τέχνες καί τά γράμματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων. Εἶναι, καί διαχρονικά μάλιστα, πολύ ἀνώτερη δόξα καί τιμή γιά τόν Ἑλληνισμό:

α΄.           Ὁ ἐκχριστιανισμός πολλῶν λαῶν ἀπό Ἕλληνες Ἱεραποστόλους, μέ οἰκουμενικό πνεῦμα, μέ σεβασμό στά ἰδιαίτερα δεδομένα τους.

β΄.           Ἡ θεολογία τῶν Ἑλλήνων Πατέρων, οἱ ὡραῖοι ἀγῶνες τους κατά τῶν αἱρέσεων, ἡ ποιμαντική μέριμνα «ὑπέρ πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν" καί ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου.

γ΄.           Ἡ Χριστιανική Ἑλληνική φιλοσοφία τῶν Χριστιανῶν Ἑλλήνων φιλοσόφων, πού ἔχει περίοπτη θέσι δίπλα καί πάνω ἀπό τήν θύραθεν ἀρχαία Ἑλληνική φιλοσοφία, καί ἡ ὁποία μέ τόν ἀληθινό φωτισμό τοῦ Πνεύματος διακρίνει, ἑρμηνεύει καί προσφέρει τήν ἀποκαλυπτική ἀλήθεια γιά τόν κόσμο, τόν ἄνθρωπο, τόν Ὄντως Θεό.

δ΄.           Ὁ ἐκχριστιανισμός καί ἐξανθρωπισμός τῶν ἠθῶν, τῆς παιδείας, τοῦ δικαίου.

ε΄.            Ἡ καταξίωσις τοῦ ἀπό Χριστοῦ σεβασμοῦ στό ἀνθρώπινο πρόσωπο.

στ΄.        Ἡ κατάργησις τῆς δουλείας, τῶν φυλετικῶν διακρίσεων, τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας.

ζ΄.           Ἡ κοινωνική ἀποδοχή περί τῆς ἰσότητος τῶν δύο φύλων.

Read More ->>

4. Νά τί λέγει καί ὁ Προφήτης Ἱερεμίας:

«Κύριε ἰσχύς μου καί βοήθειά μου καί καταφυγή μου ἐν ἡμέρᾳ κακῶν. πρός σέ ἔθνη ἥξουσιν ἀπ᾿ ἐσχάτου τῆς γῆς, καί ἐροῦσιν: ὡς ψευδῆ ἐκτήσαντο οἱ πατέρες ἡμῶν εἴδωλα, καί οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ὠφέλεια. εἰ ποιήσει ἑαυτῷ ἄνθρωπος θεούς, καί οὖτοι οὐκ εἰσίν θεοί. διά τοῦτο ἰδού ἐγώ δείξω αὐτοῖς ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ, γνωριῶ αὐτοῖς τήν χεῖρά μου καί τήν δύναμίν μου· καί γνώσονται ὅτι ὄνομά μοι κύριος.

Ἁμαρτία Ἰούδα ἐγγέγραπται ἐν γραφῇ ἐν ὄνυχι ἀδαμαντίνῳ, ἐγκεκολαμμένη ἐπί τοῦ στήθους τῆς καρδίας αὐτῶν, ἡνίκα ἄν μνησθῶσιν τά ἄλση αὐτῶν ἐπί ξύλου δασέος, καί ἐπί βουνῶν μετεώρων, καί ὀρέων ἐν ἀγρῷ. ἰσχύν σου καί θησαυρούς σου εἰς προνομήν δώσω, καί τά ὑψηλά σου διά τάς ἁμαρτίας σου τάς ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις σου. καί ἀφεθήσῃ μόνῃ, καί ταπεινωθήσῃ ἀπό τῆς κληρονομίας σου, ἧς ἔδωκά σοι. καί καταδουλώσω σε τοῖς ἐχθροῖς σου ἐν τῇ γῇ ᾗ οὐκ ἔγνως»40.

Καί ὁ Προφήτης Μιχαίας:

Read More ->>

5. Ἡ ἀδυναμία τών Ἑλλήνων Νεο-Eἰδωλολατρών

Nὰ ἀντιληφθοῦν τὴν Χριστιανικὴ ἱστορικὴ συνέχεια τοῦ ἀρχαίου Ἑλληνισμοῦ

Μᾶς κάνει ἐντύπωσι ὅτι πολλοί ἀπό τούς σημερινούς Ἕλληνες Νεο-παγανιστές δέν μποροῦν νά δοῦν τήν συνέχεια καί τήν ὡραία αὐτή ἐξέλιξι τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ κόσμου, καί πέφτουν σέ σοβαρά καί ἀντι-ἐπιστημονικά σφάλματα. Προκειμένου νά στηρίξουν μάλιστα κάποιες ἀστήρικτες θέσεις τους ἤ δέν ἀποδεικνύουν κἄν τά λεγόμενά τους ἤ ἐπιστρατεύουν ἀνιστόρητες ἀποδείξεις καί ἐπιτυγχάνουν ἀκριβῶς τό ἀντίθετο ἀπ᾿ ὅ,τι ἐπιθυμοῦν. Ὄχι μόνο δέν πείθουν μέ τά παρατιθέμενα, ἀλλά ἐνισχύουν ὅσα αὐτοί κατακρίνουν καί καταδικάζουν.

Ἀναφέρεται σέ κάποιο Περιοδικό τους:

«Τό Βατερλώ τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπῆρξε ἡ λαϊκή Ἐπανάσταση τοῦ 1821 γιά λευτεριά ἤ θάνατο ἤ ἡ ἀρχή τοῦ τέλους της. Καί μόνον ὅτι ὁ ἐξαθλιωμένος Ἕλληνας, τέως ραγιάς, ἀποφάσισε νά πεθάνει ἤ νά ζήσει λεύτερος (περίεργο νά μήν τοῦ φτάνει ἡ Ὀρθοδοξία, πίστη, παράδεισοι, ἀναστάσεις) αὐτό ἀναιροῦσε στήν πράξη τήν Ὀρθοδοξία στό σύνολό της. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἐπαναστατημένος Ἕλληνας καταφεύγει στήν ἀπιστία!...

Read More ->>

6. Νέες ἐν Χριστῷ διαστάσεις

Kαὶ διέξοδοι στὶς ἀνησυχίες καὶ τὰ προβλήματα τοῦ ἀρχαίου κόσμου

Παρά τό ἀξιόλογο τοῦ προβληματισμοῦ καί τῆς καλῆς ἐν γένει ἀνησυχίας τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ κόσμου (κυρίως σχετικά μέ τόν ἄνθρωπο καί τήν Δημιουργία), νομίζουμε ὅτι διακρίνονται καθαρώτατα οἱ νέες ἀσύγκριτες διαστάσεις τῆς φιλοσοφίας στόν ἐν Χριστῷ τώρα πλέον ἄνθρωπο. Ξεπερνῶνται ἐπίσης ὡρισμένα ὅρια καί ἀδιέξοδα, πού ἦσαν ἀξεπέραστα γιά τόν ἀνθρώπινο νοῦ κατά τήν ἐποχή πρό τῆς Χάριτος, καί ἀπό τά ὁποῖα μᾶς ἐλύτρωσε ὁ Χριστός.

Ἄς δοῦμε μερικά ἀπ᾿ αὐτά:

α.            Διαφοροποιεῖται ριζικά καί ἐμβαθύνει ἡ σχέσις τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Ἡ κοινωνία αὐτή ἀποκτᾶ τό ὀρθό και πνευματικό νόημά της, ὡς κοινωνία Φίλου πρός φίλους, Πατρός πρός τέκνα. Οἱ ἄνθρωποι μποροῦν τώρα ἐν Χριστῷ νά μετέχουν στήν ζωή καί τήν Χάρι τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ, νά γεύωνται καί νά ἀπολαμβάνουν τήν ἀγάπη Του, καί μποροῦν ἔτσι νά ἔχουν οὐσιαστικό νόημα καί αἰώνιο σκοπό γιά ὅ,τι μεγάλο καί πνευματικό στήν ζωή αὐτή.

Ὁ θεῖος ἔρως τῆς Ὀρθοδόξου ἐν Χριστῷ ζωῆς, μέθεξις στήν θεία ἀγάπη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, πού ἕπεται τῆς μετανοίας, τῆς καθάρσεως καί τοῦ φωτισμοῦ τοῦ νοός, ἀνοίγει ἄλλες, ἄγνωστες στήν ἐποχή τῆς ἀρχαιότητος, ὁδούς θεοκοινωνίας, ξεπερνῶντας τόν φόβο καί τίς ἀπροσπέλαστες ἀποστάσεις τῶν εἰδωλικῶν ψευδοθεῶν. «Ἐγώ οὐκέτι φοβοῦμαι τόν Θεόν, ἀγαπῶ γάρ αὐτόν· ἡ γάρ ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον» (Μεγ. Ἀντώνιος).

Read More ->>

7. Επαινετές μορφές

Ὡστόσο ὑπάρχουν καί σήμερα πολλές ἐπαινετές μορφές πού ὁμοιάζοντας μέ τούς Τρεῖς Παῖδας καταπατοῦν τά ὅποια ἀθεώτατα βασιλικά προστάγματα καί δέν προσκυνοῦν εἴδωλα καί εἰκόνες χρυσές.

Ἔτσι ὁ σύγχρονος Ὀρθόδοξος Χριστιανός Ἕλληνας περιφρονεῖ καί δέν προσκυνᾶ παλαιά καί σημερινά εἴδωλα:

Ὅταν ἀγωνίζεται νά ἀρέση ἡ ζωή του στόν ἅγιο Θεό καί νά μειώνη μέσα του κάθε ἀκάθαρτο πάθος καί ἀδυναμία.

Τοῦτο δέ δέν τό ἐπινόησε, μία «ἀρρωστημένη φαντασία τῶν στερήσεων»92, ὅπως δυστυχῶς ἀγνοῶντας συμπεραίνουν οἱ συμπαθεῖς Νεο-παγανιστές, ἀλλά ἀποτελεῖ τήν μακραίωνα ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία γέννησε, γεννᾶ καί θά γεννᾶ Ἁγίους, ἀνθρώπους πού μέ τόν ἐν Χριστῷ ἀγῶνα γίνονται καθαροί, χαριτωμένοι καί πραγματικοί ἄνθρωποι. Σέ τέτοιους ἀνθρώπους ἔχει ἐφαρμογή τό τοῦ ἀρχαίου Μενάνδρου: «ὡς χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ».

Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός Ἕλληνας λατρεύει τόν ζῶντα Θεό καί ὄχι ψευδεῖς θεούς:

Read More ->>

8. Σὲ ἀναζήτησι τής ἀληθείας

Πολλά εἶναι τά ἀρνητικά πού χαρακτηρίζουν μιά ἐποχή. Καί βέβαια θά ἔλεγε κανείς ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἶναι σχεδόν πάντοτε οἱ ἴδιοι σ᾿ ὅλες τίς ἐποχές (ἴδια ἡ φύσις, τά ἴδια πάθη, ἐγωισμοί, ματαιοδοξίες κλπ.). Ὡστόσο ὑπάρχουν πολλές διαφορές ἀπό γενεά σέ γενεά, ἀπό ἐποχή σέ ἐποχή.

Ζῶντας στήν ἐποχή μας καί βλέποντας καί πίσω στήν Ἱστορία, νομίζω ὅτι μποροῦμε νά εὕρουμε κάτι πού σύμφωνα μέ τήν ταπεινή γνώμη μου χαρακτηρίζει κατά πολύ τήν γενιά πού διερχόμαστε. Φρονῶ ὅτι αὐτό εἶναι ἡ ἄνευ ὅρων καταξίωσις τοῦ ὑποκειμενικοῦ, ἤ ἡ ἀπολυτοποίησις τοῦ σχετικοῦ. Μέ ἄλλα λόγια δηλαδή, πολλοί ἄνθρωποι σχεδόν παραδέχονται ἀπουσία τῆς ἀπολύτου Ἀληθείας στόν κόσμο.

Ἔτσι τοποθετεῖται ἀπό πολλούς στήν ἴδια μοῖρα τό ψευδές μέ τό ἀληθές, ἐξισώνεται τό καλό μέ τό κακό, γίνεται ἀποδεκτό ἐπί ἴσοις ὅροις τό φαῦλο, τό ἄσχημο, τό διαστρεβλωμένο, τό ἐξωπραγματικό μέ τό ἀγαθό, τό ὡραῖο, τό ἀκέραιο, τό πραγματικό.

Read More ->>

9. Ἀγωνία γιὰ τὴν σημερινὴ πορεία τού Ἑλληνισμού

Μέ πόση ὄντως προσευχή, πόνο καί ἀγωνία, γιά τίς σημερινές τύχες τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὀφείλουμε νά βλέπουμε τήν σημερινή ἀποστασία καί ἀπιστία πολλῶν!

Τί πόνος, ἀλήθεια, νά βλέπη κανείς σήμερα, μετά ἀπό 20 αἰῶνες συνεποῦς καί ἀδιακόπου διακονίας στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἑλληνισμός νά κινδυνεύη νά ἀποστατήση, νά γίνη ἐπιλήσμων τῆς ξεχωριστῆς αὐτῆς εὐλογίας του ἀπό τόν Θεό, νά ξεχνᾶ τήν ἀληθινή δόξα του, καί νά ἀνοητεύη ἀποζητῶντας καί ἐπιθυμῶντας ψεύτικη δόξα παρ᾿ ἀνθρώπων!

Τί πόνος νά βλέπη κανείς κάποιους Ἕλληνες, ἄρχοντες καί διανοουμένους, νά ἐργάζωνται κατά τῆς Πίστεως, δουλεύοντας κατ᾿ οὐσίαν γιά ξένα συμφέροντα, γινόμενοι πατραλοῖες καί μητραλοῖες, πρός ἐξοβελισμό τῶν Χριστιανικῶν ἱερῶν Παραδόσεων καί ἠθῶν!

Καί δύναται ὁ Κύριος καί «ἐκ λίθων ἐγεῖραι τέκνα»110. Μπορεῖ καί δέν εἶναι διόλου ἀπίθανο, ἄν δέν ἀλλάξουμε τρόπο σκέψεως καί ζωῆς, νά ἐπαναλάβη ὁ ἅγιος Θεός, ὅ,τι ἔκανε καί μέ τόν παλαιό Ἰσραήλ, τόν πάλαι ποτε ἐκλεκτό λαό Του.

Read More ->>

10. Ἐπίμετρο

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ

«Εὐλογητός εἶ, Κύριε ὁ Θεός τῶν πατέρων ἡμῶν, καί αἰνετός καί ὑπερυψούμενος εἰς τούς αἰῶνας, καί εὐλογημένον τό ὄνομα τῆς δόξης σου τό ἅγιον καί ὑπεραινετόν καί ὑπερυψούμενον εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

εὐλογημένος εἶ ἐν τῷ ναῷ τῆς ἁγίας δόξης σου καί ὑπερύμνητος καί ὑπερένδοξος εἰς τούς αἰῶνας.

εὐλογημένος εἶ ὁ ἐπιβλέπων ἀβύσσους, καθήμενος ἐπί τῶν Χερουβίμ καί αἰνετός καί ὑπερυψούμενος εἰς τούς αἰῶνας.

εὐλογημένος εἶ ἐπί θρόνου τῆς βασιλείας σου καί ὑπερύμνητος καί ὑπερυψούμενος εἰς τούς αἰῶνας.

εὐλογημένος εἶ ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ καί ὑμνητός καί δεδοξασμένος εἰς τούς αἰῶνας.

εὐλογεῖτε πάντα τά ἔργα Κυρίου τόν Κύριον· ὑμνεῖτε καί ὑπερυψοῦτε αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας.

εὐλογεῖτε οὐρανοί τόν Κύριον· ὑμνεῖτε καί ὑπερυψοῦτε αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας.

εὐλογεῖτε ἄγγελοι Κυρίου τόν Κύριον· ὑμνεῖτε καί ὑπερυψοῦτε αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας.

εὐλογεῖτε, ὕδατα πάντα τά ὑπεράνω τοῦ οὐρανοῦ τόν Κύριον· ὑμνεῖτε καί ὑπερυψοῦτε αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας.

Read More ->>