Το Αγριολούλουδο - Α'

Παύλος Νιρβάνας

Το Αγριολούλουδο
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' 

Στη βεράντα της ερημικής βίλλας της κ. Κράλη δεν ήτανε η συνηθισμένη πολυθόρυβη συντροφιά, το ανοιξιάτικο αυτό βράδυ. Μολονότι είχε νυχτώσει πια, τα ηλεκτρικά λουλούδια, που άνθιζαν άλλοτε με χίλια χρώματα τέτοιαν ώρα, ανάμεσα στα φυλλώματα των πυκνών περιπλοκάδων, ήσαν σβηστά ακόμα. Είχαν ξεχάσει να τ’ ανάψουν ή τα είχαν αφήσει σβησμένα επίτηδες.
Τρεις άνδρες, σκυφτοί γύρω από ένα ψάθινο τραπεζάκι, ξεχώριζαν μέσα στις σκιές, με ύφος ανθρώπων που μιλούσαν εμπιστευτικά για κάποια σπουδαία υπόθεση: Ο κ. Βιτούρης, ετεροθαλής αδελφός της κ. Κράλη, ζωντοχήρας εδώ και πέντε χρόνια, που κατοικούσε μαζί της, ο Άλκης Κράλης, ανιψιός της, και ο κ. Νικολαΐδης, γιατρός και παλιός φίλος της οικογενείας. Εκείνοι που μιλούσαν όμως ήτανε κυρίως ο κ. Βιτούρης και ο γιατρός. Ο Άλκης, νέος ως είκοσι πέντε ετών, πολύ μελαχρινός, πολύ χλωμός και πολύ αδύνατος, ακουμπισμένος στο τραπεζάκι, με το κεφάλι στηριγμένο μελαγχολικά στη δεξιά του παλάμη, φαινότανε ν’ ακούει, περισσότερο αφηρημένος παρά προσεχτικός, τους δύο άλλους, που πότε μιλούσαν μεταξύ τους και πότε γύριζαν το λόγο σ’ αυτόν, για να του κάνουν κάποια ερώτηση ή να του ζητήσουν τη γνώμη του για το θέμα της ομιλίας. Ήτανε φανερό πως το θέμα της ομιλίας ήταν αυτός και κάποια σπουδαία υπόθεσή του.

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - Β΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό Αγριολούλουδο


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'


Το ζήτημα, που είχε απασχολήσει το οικογενειακό συμβούλιο στη βεράντα της κ. Κράλη, ήταν ένα επεισόδιο της ζωής του ανιψιού της, που η αγαπητή του θεία το είχε χαρακτηρίσει με μια συνηθισμένη λέξη, που έπαιρνε όμως στα χείλη της μια εξαιρετική έκφραση φρίκης μαζί και αηδίας.
— Θλιβερό! Πολύ θλιβερό επεισόδιο!
Το θλιβερό αυτό επεισόδιο ήτανε το έξης:
Ο Άλκης είχε γυρίσει, εδώ και λίγους μήνες, από τη Βιέννη, όπου είχε κάμει λαμπρές σπουδές στην ιατρική, για πολλά χρόνια. Ανεξάρτητος υλικώς, με ασφαλισμένη πλουσιοπάροχα τη ζωή του, δε βιαζότανε ν’ αρχίσει το επάγγελμά του. Η ιατρική μάλιστα, ως επάγγελμα, δεν τον τραβούσε πολύ και την έβρισκε κάπως ασυμβίβαστη με τον χαρακτήρα του. Αγαπούσε την επιστήμη του για ό,τι είχε να του προσφέρει ως βαθύτερο αντίκρισμα της ζωής, στα πιο απόκρυφα μυστικά της και στις πιο ανεξήγητες δυσαρμονίες της. Και, αν είχε αποφασίσει να ξαναγυρίσει στην Αθήνα, ήτανε η επιμονή της θείας του — δεν είχε κανέναν άλλο πλησιέστερο συγγενή — που τον έπεισε.
Η κ. Κράλη είχε κάποιες ανώτερες φιλοδοξίες για τον ανιψιό της. Και μια έδρα στο Πανεπιστήμιο ήτανε το ιδανικό της για τον Άλκη, που με την ανώτερη και γενική του μόρφωση, θα μπορούσε να την τιμήσει μέσα σε τόσους άλλους ανάξιους και τιποτένιους. Η στιγμή, κατά την αντίληψή της, ήτανε πολύ κατάλληλη για να γίνει η σχετική ενέργεια, με πολλές ελπίδες επιτυχίας.
Η κυρία Κράλη είχε πολλές και εκλεκτές σχέσεις με πολιτευόμενα πρόσωπα και άλλους ισχυρούς της ημέρας, όπως έλεγαν τότε στην Αθήνα. Το κόμμα της είχε έλθει στα πράματα τις ημέρες εκείνες, ύστερ’ από μια καταπληκτική εκλογική νίκη.

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - Δ΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό Αγριολούλουδο


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄
 
Τρεις μέρες ύστερα από την ιδιαίτερη βραδινή συνομιλία της κ. Κράλη με τον ανιψιό της, ο Άλκης ταξίδευε για τον τόπο της προσωρινής αυτοεξορίας του.
Έτσι είχε κανονίσει τα πράματα η προβλεπτική σοφία της θείας του. Μετά το τελευταίο χτύπημα — το χτύπημα της χάριτος — που είχε καταφέρει η Καίτη στον έρωτα του Άλκη, ο νέος είχε πεισθεί να κόψει κάθε σχέση με τη γυναίκα, που η θεία του είχε χαρακτηρίσει πρόστυχη. Ύστερ’ από μια νύχτα αγρυπνίας, παραδόθηκε χωρίς όρους.
— Εγώ είμαι ανίκανος να σκεφθώ και να αποφασίσω το παραμικρό! είπε το άλλο πρωί στη θεία του. Ό,τι νομίζεις πως μπορεί να γίνει, με το φιλανθρωπότερο τρόπο για ένα κορίτσι, που ό,τι κι αν είναι, δε μου χρωστάει τίποτα να υποφέρει εξαιτίας μου, δεν έχετε παρά να το κανονίσετε με το θείο και με το γιατρό. Και εγώ δεν έχω παρά να υπακούσω και να υποφέρω.
Η Καίτη τον συγχάρηκε για τη θέληση, που έδειξε πως έχει σωθεί από μια κακή περιπέτεια, και του έδωκε να καταλάβει, ότι η νέα δεν ήτανε πρώτη φορά, που της συμβαίνει μια τέτοια απογοήτευση.
— Έννοια σου και θα βρει, σε βεβαιώνω, πολύ γρήγορα τον τρόπο να παρηγορηθεί. Σε κάθε περίσταση, δεν είναι από τις γυναίκες που παίρνουν κατάκαρδα μια ερωτική περιπέτεια, όπως φαντάζεσαι.

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - ς΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό Αγριολούλουδο


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ς΄

Το βαπόρι έφθασε αργά στο Αργοστόλι. Κάποιος κύριος, που είχε επιφορτισθεί να παραλάβει τον Άλκη, τον περίμενε στην προκυμαία.
— Θ’ ανεβούμε αμέσως στο βουνό; ρώτησε ο Άλκης,
— Είναι αργά τώρα, τον πληροφόρησε ο ξεναγός του. Προτιμότερο είναι να περάσετε τη νύχτα σας στο ξενοδοχείο και πρωί πρωί να ξεκινήσετε. Το ζώο θα σας περιμένει στις πέντε το πρωί κάτω από το ξενοδοχείο σας. θέλετε να κάνουμε ένα γύρο στην πόλη; Κατόπιν μου κάνετε την ευχαρίστηση να γευ-ματίσουμε μαζί και σας οδηγώ στο ξενοδοχείο σας.
Έκαναν ένα γύρο στην πόλη. Ο Άλκης ακολούθησε ανόρεχτα τον ξεναγό του, που προθυμοποιήθηκε να του δείξει όλα τα αξιοθέατα. Τίποτε όμως δεν μπορούσε να τον ενδιαφέρει στην ψυχολογική κατάσταση που βρισκότανε. Απαντούσε στον υποχρεωτικό κύριο με τυπικά μονοσύλλαβα, για να δείξει, από ευγένεια, κάποιο ενδιαφέρον, που δεν είχε καθόλου.
— Μου είναι πολύ συμπαθητική η πόλη σας... είπε στο τέλος, όταν πήγαν να γευματίσουν στο ξενοδοχείο. Έχει κάποιο γαλήνιο ρυθμό, που μου θυμίζει μερικές γερμανικές πολίχνες,, όπου πέρασα ωραίες, ήσυχες ημέρες.

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - Η΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό Αγριολούλουδο


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄

Η υποδοχή του Άλκη από τον κύριο Σταλίδη και τη δεσποινίδα Σταλίδη, όταν γύρισαν, σε λίγο, από την εκδρομή τους στο δάσος, έγινε μ’ ένα τρόπο εγκάρδιο και σχεδόν πανηγυρικό.
— Τόση καλοσύνη από μέρους σας ν’ αφήσετε τις δουλειές σας και να ’ρθείτε να κλεισθείτε μαζί μας εδώ στην ερημιά! του είπε ο κύριος Σταλίδης, σφίγγοντάς του το χέρι.
— θα του κάνει καλό! παρετήρησε, μ’ ένα ύφος χαριτωμένα προστατευτικό, η δεσποινίς. Μη ξεχνάτε, μπαμπά, ότι ο κ. Άλκης είναι περισσότερο ποιητής παρά γιατρός.
— Εμείς τον φέραμε για γιατρό! είπε, με μια προσποιημένη σοβαρότητα ο κ. Σταλίδης, θέλοντας να δείξει, ότι ένοιωθε ακέραια την ευγνωμοσύνη για τη θυσία, που είχε επιβάλει στον εαυτό του ο Άλκης για χατίρι τους.
— Ο καλύτερος γιατρός κάποτε είναι ο ποιητής! είπε ο Άλκης. Όταν μάλιστα η γιατρική του δεν πρόκειται να παίξει μεγάλο ρόλο. Δόξα τω θεώ, η δεσποινίς μου φαίνεται λαμπρά στην υγεία της. Δεν είναι έτσι, δεσποινίς;
Η Μίνα δεν είχε καμιά αντίρρηση.
— Ελπίζω κι εγώ, είπε, ότι δε θα χρειασθεί να ενοχληθεί η γιατρική σας. Αισθάνομαι τόσο καλύτερα, από την ημέρα που βρίσκομαι εδώ...

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - Ι΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό Αγριολούλουδο


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι΄

— Πώς είναι ο γιατρός; ρώτησε ο κ. Σταλίδης την κόρη του, με σιγαλή φωνή, πλησιάζοντας με τις μύτες των ποδιών του το τραπεζάκι, όπου η Μίνα ετοίμαζε με σοφές φροντίδες μια λεμονάδα.
— Κοιμάται, ψιθύρισε η Μίνα. Ευτυχώς κοιμάται από το πρωί. Αυτό ελπίζω να του κάμει καλό...
— Ύστερ’ από την τρομερή νύχτα που πέρασε... είπε με την ίδια ψιθυριστή φωνή ο κ. Σταλίδης. Όλη τη νύχτα τον άκουγα από την κάμαρά μου να βηματίζει απάνω κάτω. Και δε σταματούσε παρά για να ξεσπάσει σε λυγμούς. Το καημένο το παιδί!
— Ήτανε φρικτό αυτό που συνέβη... είπε με αληθινό πόνο η Μίνα.
Ο κ. Σταλίδης έκαμε στην κόρη του ένα σημείο, πως φεύγει.
— Καλύτερα, πατέρα! Καλύτερα να μη δει κανέναν άλλον από μένα, όταν ξυπνήσει. Εσείς δεν πρέπει να ξέρετε τίποτε απ’ την ιστορία αυτή.
Η προσφορά της αδελφικής φιλίας της Μίνας προς τον Άλκη είχε γίνει σε μια κρίσιμη στιγμή και σαν από κάποιο θέλημα αγαθής Μοίρας.

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - ΙΒ΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό Αγριολούλουδο


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ΄

Ο Άλκης ξαναγύρισε ευχαριστημένος από τη γιατρική του εκστρατεία.
— Πώς είναι η άρρωστή σας; τον ρώτησε με ανησυχία η Μίνα, ανησυχία περισσότερο για τη μικρή της φιλενάδα, παρά για την άρρωστη μητέρα της, που δεν την είχε ιδεί ποτέ της.
— Ευτυχώς τη γλύτωσε! είπε ο Άλκης. Θα μου ήτανε πολύ δυσάρεστο ο πρώτος μου άρρωστος, που βλέπω στο χωριό, να μου φύγει από τα χέρια μου. Φαντασθείτε τι υπόληψη θα κέρδιζε ο περίφημος γιατρός, που φέρατε από την Αθήνα!
Εξήγησε ύστερα, ότι η άρρωστή του είχε πνευμονία, ότι τη βρήκε ακριβώς απάνω στην κρίση της αρρώστιας και ότι είχε όλες τις ελπίδες πως θα πάρει πια τον καλό δρόμο.
— Εννοείται — πρόσθεσε — ότι η γιατρική μου δεν έχει να παίξει πια σπουδαίο ρόλο. Η φύση, όπως πάντα, θα κάνει ό,τι πρέπει. Οπωσδήποτε, θα περάσω για καλοπόδαρος. Και αυτό για ένα γιατρό έχει κάποτε περισσότερη σημασία από την επιστήμη του.
Ο Άλκης μιλούσε μ’ ενδιαφέρον για τη γιατρική του και η Μίνα συλλογιζότανε, πόσο δίκιο είχε όταν έλεγε στον πατέρα της, ότι η ενασχόληση του φίλου του με την επιστήμη του θα τον ωφελούσε να ξεχάσει τις μαύρες του ιδέες.
— Το βέβαιο είναι, του είπε η Μίνα, ότι κοντά μου κινδυνέψατε να ξεχάσετε τη γιατρική σας. Από τότε που ήρθατε φρόντισα να μη σας δώσω αφορμή να ενασχοληθείτε με την αρρώστια μου.
Και πρόσθεσε μελαγχολική.
— Μια τόσο κοινή αρρώστια!

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - ΙΔ΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό Αγριολούλουδο


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΔ' 

Ούτε την άλλη μέρα φάνηκε πουθενά η Μαρία. Το άλλο πρωί ο Άλκης αποφάσισε να κατεβεί ως το χωριό. Με την πρόφαση, πως είχε να ιδεί κάποιο άρρωστο παιδάκι, ξεκίνησε πρωί πρωί και πήρε το δρόμο του χωριού, περπατώντας. Γιατί τάχα — συλλογιζόταν — η Μαρία, μια κι έφθασε ως το σπίτι του δάσους, ν’ αλλάξει άξαφνα δρόμο και να μη φανερωθεί καθόλου; Αυτό του φαινόταν εντελώς ανεξήγητο. Πολλές φορές, στις σχέσεις του με τις γυναίκες, βρέθηκε μπροστά σε τέτοια μικρά και τόσο βασανιστικά, άλυτα προβλήματα. Αλλά τότε είχε να κάνει με σοφά και περίπλοκα πλάσματα, γεμάτα μυστήρια και αντιφάσεις. Η Μαρία όμως; Ήτανε δυνατό ποτέ η απλή αυτή ψυχούλα να κρύβει μέσα της τις ψυχικές φιλαρέσκειες και τις σοφές μαγγανείες, που καλλιεργεί η ζωή των πόλεων και το διάβασμα των μυθιστορημάτων;

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - Ις΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό Αγριολούλουδο


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ις΄

Στην ορισμένη μέρα, ο κ. Σταλίδης με την κόρη του φύγανε από το βουνό. Ο Άλκης είχε απομείνει μοναχός του πια στο μικρό σπιτάκι του δάσους, μαζί με τον υπενωμοτάρχη και τον πιστό του σκύλο. Το σπίτι όμως δεν τον έβλεπε και πολύ. Ελεύθερος τώρα και από την υποχρέωση να συντροφεύει τους καλούς του φίλους, περνούσε όλη του τη μέρα τριγυρίζοντας στο δάσος, που είχε μάθει όλα τα κατατόπια του σπιθαμή με σπιθαμή, και όπου τα συναπαντήματά του με τη μικρή του αγάπη είχανε γίνει τακτικά πια, συμφωνημένα, καθεμέρα πυκνότερα.Πού θα πάει αυτή η ιστορία; ρωτούσε κάποτε ανήσυχος τον εαυτό του. Έβρισκε όμως πάντα μια αναπαυτική απάντηση να δώσει στην ψυχή του και να ησυχάσει. Άλλοτε πάλι, στις ώρες που έμενε μοναχός του, με τα μελαγχολικά ηλιοβασιλέματα, μέσα στη γαλήνη του δάσους, ένοιωθε κάποιο βάρος στη συνείδησή του. Τόσο γρήγορα λοιπόν είχε ξεχάσει την αγαπημένη του νεκρή και τόσο γρήγορα είχε ανοίξει την καρδιά του στις χαρές μιας καινούργιας αγάπης; Μια σκέψη όμως πάλι ερχότανε να τον παρηγορήσει. Θυμότανε την πρώτη εντύπωση, που του είχε κάνει η Μαρία, όταν τη πρωτογνώρισε στο μοναστήρι του Αγίου, κοντά στο θαυματουργό πηγάδι. Του είχε φανεί τότε, πως η μικρή χωριατοπούλα είχε μια καταπληκτική ομοιότητα με τη Στέλλα. Το πρόσωπό της, το σώμα της, η φωνή της ακόμα, του είχαν θυμίσει, μ’ έναν τρόπο περίεργο, την Στέλλα. Δυο αδερφάδες να ήσανε, δε θα μοιάζανε έτσι. Έπειτα, όταν τη γνώρισε καλύτερα, απορούσε με τον εαυτό του και δεν μπορούσε να καταλάβει, πως είχε απατηθεί σε τέτοιο βαθμό.

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - ΙΗ΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό Αγριολούλουδο


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ΄

Την άλλη Κυριακή, στην εκκλησιά του χωριού, έγιναν οι γάμοι του Άλκη με τη Μαρία.
Ο Άλκης είχε πάρει την απόφασή του από το πρωί εκείνο, που είχε βρεθεί μοναχός του με τον πιστό του σκύλο στην κορφή του Μεγάλου Σωρού. Ως να τον είχε σπρώξει εκεί απάνω μια μυστική δύναμη, σα σε κάποιο αρχαίο ναό, για να ζητήσει ένα χρησμό, στην παραζάλη του νου του, ο χρησμός μίλησε μέσα στα βάθη της ψυχής του με το ιερό θρόισμα των φύλλων, που χαιρετούσαν, στη μυσταγωγική εκείνη στιγμή, τη γέννηση του φωτός. Και ο Άλκης, με την ψυχή του γεμάτη φως, υποτάχθηκε στην προσταγή του χρησμού.
Δε βασάνισε πια καθόλου τη σκέψη του. Ένας θεός του φαινότανε τώρα πως οδηγεί τη ζωή του. Δεν ήθελε να ξέρει ποιο δρόμο θα πάρει η ζωή του. Πάντα ωραίοι είναι οι δρόμοι που μας δείχνει τα χέρι ενός θεού. Μήπως τάχα κυβερνούμε μόνοι μας τη ζωή μας; Φανταζόμαστε πως την κυβερνούμε. Καλύτερα να εμπιστευόμαστε στο θεό, που κατοικεί μέσα μας, παραδίνοντας του όλη μας την ύπαρξη, με την απόλυτη πίστη, που κανένας δισταγμός δεν την ταράζει.

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - Κ΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό αγριολούλουδο

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ΄
 
Είχε περάσει ο κακός χειμώνας και είχ’ έρθει η άνοιξη. Το ομορφότερο λουλούδι της στα μάτια του Άλκη ήτανε η Μαρία. Μια χαρούμενη ανεμώνη κι η ωραία λυγερή κοπέλα μέσα στις άλλες αδερφές της, που είχανε γεμίσει τους κάμπους και τις πλαγιές του βουνού.
Είχε μεστώσει τώρα το άπλερο κορμί της, και ο ξεχωριστός τεχνίτης, που την είχε πλάσει, νόμιζες πως είχε περάσει το τελευταίο χέρι απάνω στο αριστούργημα του, είχε αρμονίσει το ρυθμό των γραμμών του, είχε στρογγυλέψει τα γλαφυρά σχήματα του έργου του, του είχε δώσει τελειωτικά το θείον αέρα της τέχνης του. Οι μυστικές δυνάμεις, που, δουλεύοντας όλο το χειμώνα, μέσα στα βάθη της γης και στην αόρατη ουσία του αέρα, είχαν αναστήσει το φυσικά θαύμα κάτω από τον καταγάλανο ουρανό, είχανε δώσει στις ανεμώνες του κάμπου τη γλυκιά τους αδερφή. Κι απάνω στο άλικο άνθισμα των χειλιών της, που ήτανε πάντοτε επαφρόδιτα υγρά, νόμιζες πως οι ανοιξιάτικες αυγούλες άφηναν κάθε πρωί τη δροσιά τους. Κι ο Άλκης, φιλώντάς της το στόμα, δεν ήξερε αν πίνει το μέλι του λουλουδιού ή τη δροσιά της αυγής..

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - ΚΒ ΄

Παύλος Νιρβάνας
Τό Αγριολούλουδο

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ΄

Στην ερημική βίλα της κ. Κράλη — όπου η ευγενική κυρία περνούσε χειμώνα καλοκαίρι — η εξαιρετική συγκέντρωση της Κυριακής αυτής δεν ήταν εντελώς αδικαιολόγητη. Το γεγονός της ημέρας στους κοσμικούς κύκλους των Αθηνών ήτανε το φθάσιμο του Άλκη μαζί με την ωραία του χωριατοπούλα. Το περίεργο ζευγαράκι δεν είχε παρουσιασθεί ακόμα σε κανένα κέντρο και τα τρομερότερα λαγωνικά της κοσμικής κακογλωσσιάς δεν είχαν κατορθώσει ως τώρα να το φερμάρουν. Όλοι έφταναν λοιπόν στο σαλόνι της κ. Κράλη, με την ελπίδα, ότι η θεία του Άλκη θα ήτανε περισσότερο από κάθε άλλον σε θέση να ικανοποιήσει την περιέργειά τους. Η ευγενική κυρία όμως σκόρπιζε διαρκώς γύρω της την απογοήτευση.
— Τι θέλετε να ξέρω εγώ; Από τη στιγμή που αυτός ο ανισόρροπος έκαμε το ανέλπιστο αυτό κου ντε τετ, έχω κόψει κάθε σχέση μαζί του. Ούτε ξέρω τι γίνεται, ούτε ενδιαφέρομαι να μάθω. Ένας άνθρωπος, που κύλισε το όνομα της οικογενείας μας στη λάσπη, δεν είναι πια τίποτε για μένα!
— Οι εφημερίδες στο μεταξύ χαλούν τον κόσμο... είπε μια ηλικιωμένη κυρία, με καταχθόνιο χαμόγελο. Ο ανιψιός σας μπορεί να καυχηθεί, πως έχει une bonne presse.

Read More ->>

Τό Αγριολούλουδο - ΚΔ'

Παύλος Νιρβάνας
Τό αγριολούλουδο


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' 

Είχε περάσει ένας μήνας από το φτάσιμό τους στην Αθήνα. Πολλά πράματα όμως δεν είχανε αλλάξει στη ζωή του Άλκη και της Μαρίας. Ο βαρύς χειμώνας εκείνης της χρονιάς τους κρατούσε, τον περισσότερο καιρό, μέσα στο σπίτι. Η μόνη επίσκεψη που είχε πεισθεί να κάμει η Μαρία μαζί με τον άνδρα της ήτανε στους Σταλίδηδες. Η Μίνα είχε δεχτή τη μικρούλα της φιλενάδα του δάσους με τη θερμότερη αγάπη. Την είχε βρει πιο όμορφη ακόμα με τη φορεσιά της μικρής κυρίας, που της έστεκε τόσο ταιριασμένα. Και της είχαν κάνει εντύπωση — όπως είχε πει χωρίς καμιά επιφύλαξη στον Άλκη — οι καλοί της τρόποι και η ανέλπιστη μόρφωση, που είχε πάρει τόσο γρήγορα, κοντά στον άνδρα της. Κι ο κ. Σταλίδης δεν εύρισκε λόγια να εκφράσει τον ενθουσιασμό του. Τους είχανε κρατήσει στο γεύμα και τους είχαν παρακαλέσει με τον πιο εγκάρδιο τρόπο να θεωρούν το σπίτι τους σα δικό τους.
Στο μεταξύ η Μίνα, που ήτανε σχεδόν καλά τώρα, αδύνατη όμως πάντα, όσες φορές ο χειμωνιάτικος ήλιος της Αθήνας την ευνοούσε, ερχότανε συχνά στο σπίτι του Άλκη και περνούσε τα απογέματά της μαζί με τη μικρή της φιλενάδα. Και η καλή κόρη μ’ ένα λεπτότατο τρόπο και χωρίς να το δείχνει καθόλου, συμπλήρωνε, με τις μικρές της συμβουλές και με το παράδειγμα της ευγενικής της ανατροφής, το έργο του Άλκη. Έτσι σιγά σιγά προσπαθούσε να μυήσει τη Μαρία στη ζωή και τις συνήθειες του καλού κόσμου της Αθήνας και να της δώσει τα θάρρος που της έλειπε, για ν’ αντικρίσει τη δύσκολη και όχι πολύ καλοκάγαθη κοινωνία, που μέσα της θα ζούσε τώρα αποδώ κι εμπρός.

Read More ->>

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κς'

Παύλος Νιρβάνας
Τό αγριολούλουδο
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κς'

Από τη βραδιά εκείνη, μια βαθιά μεταβολή έγινε στην ψυχή της Μαρίας. Τα δυο πικρά λόγια που είχε πει στον Άλκη, μέσα στους λυγμούς της, γυρίζοντας από τους Σταλίδηδες, ήτανε το τελευταίο της παράπονο.Δεν ξαναμίλησε πια, ούτε για το επεισόδιο των μασκαράδων, ούτε για τίποτε σχετικό. Και ούτε φανέρωσε κανένα αίσθημα ζήλειας για τη δεσποινίδα Δάφνη, όπως περίμενε ο Άλκης. Η αντίδραση της ψυχής της στον διπλόν αυτό κλονισμό ήτανε μια περίεργη απάθεια για όλα τα πράματα και μία επίμονη σιωπή, τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Δε μιλούσε, παρά στις αναγκαστικές μόνο στιγμές της καθημερινής ζωής και όταν είχε ν’ απαντήσει σε καμιά τυπική ερώτηση του Άλκη.Είχε χάσει κάθε φροντίδα και για τα βιβλία ακόμη και για τα ωραία πράματα που συνήθιζε να της διηγιέται ο Άλκης, κάνοντάς την άλλοτε να κρέμεται από τα χείλη του. Καθισμένη κοντά στο παράθυρο, ώρες ολόκληρες, πότε έσκυβε απάνω σ’ ένα εργόχειρο, πότε πλανούσε τα μάτια της εκστατικά στο πανόραμα των πράσινων κάμπων, με τ’ ανάρια κυπαρίσσια, που υψώνανε τη θλιβερή προσευχή τους στον καταγάλανο ουρανό.

Read More ->>