Για την ανισότητα

Για την ανισότητα
(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η ανισότητα είναι σοφότερη και προτιμότερη από την ισότητα. Η ανισότητα έχει τοποθετηθεί στο ίδιο το θεμέλιο του κτιστού κόσμου. Θα πρέπει να χαιρόμαστε με την ανισότητα αυτή και όχι να επαναστατούμε εναντίον της, επειδή την τοποθέτησε η αγάπη και όχι το μίσος, η σύνεση και όχι η παραφροσύνη. Δεν είναι η ζωή του ανθρώπου άσχημη επειδή λείπει η ισότητα αλλά εξαιτίας της έλλειψης αγάπης και πνευματικής κατανόησης ανάμεσα στους ανθρώπους. Προσθέστε ακόμα περισσότερη αγάπη Θεού και πνευματικής κατανόησης της ζωής και θα δείτε ότι και δύο φορές περισσότερη ανισότητα δεν μπορεί να βλάψει την μακαριότητα των ανθρώπων. Όλοι οι άνθρωποι είναι άνισοι επειδή δεν μας είναι το ίδιο απαραίτητοι ο Αλέξανδρος και ο Διογένης ούτε το ίδιο αδύναμοι ο Πέτρος και ο Αλέξιος ούτε πάλι το ίδιο ικανοί να αγαπήσουν ο Παύλος και ο Ιούδας, ούτε και κατάλληλοι για δικαιοσύνη ο Χαρούν αλ Ρασίντ και οι ευνουχισμένοι σουλτάνοι.

Read More ->>

Γιατί το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας

Γιατί το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας
(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Όταν ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε εν είδει περιστεράς. Εμφανίσθηκε όχι για να προσθέσει κάτι στον Χριστό, αλλά συμβολικά, έτσι ώστε να δείξει αυτό που υπάρχει μέσα στον Χριστό: την ακακία, την καθαρότητα και την ταπεινότητα. Αυτό συμβολίζει το περιστέρι. Όταν οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν την πεντηκοστή ημέρα από την ημέρα της Ανάστασης, το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινων γλωσσών. Εμφανίσθηκε ως πύρινη γλώσσα για να τους αφαιρέσει κάτι και να τους προσθέσει κάτι. Δηλαδή, να αφαιρέσει από αυτούς κάθε αμαρτία, κάθε αδυναμία, φόβο και ακαθαρσία της ψυχής και να τους δωρίσει τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά. Οι πύρινες γλώσσες επισημαίνουν συμβολικά αυτά τα τρία: τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά.

Read More ->>

Ομιλία εις την τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα – Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Ομιλία εις την τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα – Κυριακή της Σαμαρείτιδος

(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ’ 5-42)

Ανθρωπε! Αν εξακολουθείς να πιστεύεις πως η σω­ματική τροφή και το ποτό είναι ικανά να θρέψουν και να ξεδιψάσουν την ψυχή σου, θα βρεθείς στο επίπεδο όπου βρίσκονται τα οικόσιτα ζώα και τα άγρια κτήνη. Αν κατόρθωσες να ξεπεράσεις το επίπεδο αυτό κι ελπί­ζεις πως η ψυχή σου μπορεί να τραφεί και ν’ αναζωογονηθεί από την ανθρώπινη σοφία και το εγκόσμιο κάλλος, τότε θα βρεθείς στο επίπεδο εκείνων που έχουν απο­κτήσει ημι-εμπειρία, ημι-ανάπτυξη. Η πρώτη σκέψη είναι ανόητη, η δεύτερη (η ελπίδα) είναι στείρα. Στο δεύτερο αυτό επίπεδο ακούς τα βογγητά και τις κραυ­γές του διψασμένου κόσμου και νομίζεις πως είναι τρα­γούδια κι ευωχίες, μια προσπάθεια να ξεδιψάσει κανείς με τη δίψα των άλλων. Αν ξεπέρασες το επίπεδο αυτό κι ένιωσες μια ανέκφραστη δίψα, που καμιά πηγή στον κόσμο δε θα μπορούσε να τη σβήσει – που δε θα μπο­ρούσε ούτε κι ολόκληρος ωκεανός να τη σβήσει – τότε έχεις αποκτήσει πραγματική εμπειρία, είσαι άνθρωπος αληθινός. Μόνο όταν βρεθείς στο επίπεδο αυτό της ακό­ρεστης πνευματικής δίψας, της δίψας εκείνης που ένιω­σε κι ο Δαβίδ, θα κατανοήσεις με πληρότητα το σημε­ρινό ευαγγέλιο.

Read More ->>

«Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος»

«Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος»

Θανάσιμος εχθρός στην πορεία της μετανοίας μας είναι η αναβολή. Και γίνεται αυτή ο τάφος μιας μεγάλης απόφασης. Γιατί δεν είναι απλή η μεθόδευση της επιστροφής στο Θεό δια του μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως και μετανοίας. Είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος μετά τη διάπραξη της αμαρτίας ζητά την απαλλαγή. Και είναι αυτή η αναζήτηση φυσικό επακόλουθο μιας υγιούς συνειδήσεως. Δεν δέχεται την αμαρτία μέσα του, γιατί είναι ξένη προς αυτόν. Παρά ταύτα εμποδίζεται. Γι’ αυτό ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει: «Aμαρτωλοί πάντοτε επιθυμούσιν από της αμαρτίας απαλλάτεσθαι, αλλ’  υπό της έξεως και της επιθυμίας κωλύοvται».

Τι μηχανεύεται ο πονηρός προκειμένου να αποτρέψει τον αμαρτωλό από την εξομολόγηση; Δεν του λέγει βέβαια κατ’ ευθείαν, «μην εξομολογείσαι», αλλά «ανάβαλε». «Έχεις καιρό. Νέος είσαι ακόμη. Γλέντησε επί τέλους τη ζωή σου. Πότε θα χαρείς και συ; Όταν γεράσεις; Τότε δε θα μπορείς. Διασκέδασε τώρα. Και, όταν μεγαλώσεις, εξομολογείσαι και μετανοείς». Πόσοι νέοι άνθρωποι δεν κάνουν τέτοιου είδους σκέψεις; Πόσοι διεφθαρμένοι γέροντες δεν παιδιαρίζουν, συνιστώντας στα νέα παιδιά να ακολουθήσουν τα βήματα τους!

Read More ->>

Γιατί οι άδικοι προοδεύουν;

Γιατί οι άδικοι προοδεύουν;
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

"Μέχρι πότε προοδεύουν; Και τί συμβαίνει στο τέλος σ΄ αυτούς και στους απογόνους τους; Αναρωτήθηκες ποτέ;Να μη σκοντάφτουν οι σκέψεις σου όταν βλέπεις ότι κάποιος καυχιέται με τη δύναμη και ξεχνά το Δωρητή της δύναμης.Θυμήσου πως ο υπερήφανος και καυχόμενος Γολιάθ σκοτώθηκε από τη σφεντόνα ενός αγοριού, του Δαβίδ. Να μη συγχύζεται η καρδιά σου όταν βλέπεις πως κάποιος πλουτίζει με άδικο τρόπο.Θα τρώει και δεν θα χορταίνει, θα αρπάζει και δεν θα του φτάνουν.Θυμήσου τους πλούσιους πολίτες στα Σόδομα, πως σε μία στιγμή ρίχτηκε πάνω τους φωτιά και έγιναν στάχτη μ’ όλο τους τον πλούτο.Εσύ είσαι χριστιανός, και ο χριστιανός παρατηρεί τα γεγονότα στην άλλη γραμμή, στην ολότητα, και όχι επί μέρους. Την πρόοδο του αδίκου ο χριστιανός δεν εκτιμά σαν κάποιο τετελεσμένο γεγονός αλλά περιμένει να δει τι ακολουθεί. Αυτός ξέρει πως ο άδικος δεν προοδεύει ούτε με τη δική του δύναμη ούτε με το δικό του μυαλό αλλά μόνο επειδή ο Θεός του επιτρέπει να προοδεύει, μπας και κάποια στιγμή θυμηθεί το Θεό.

Read More ->>

Ἡ Μασονία εἶναι ὁ μέγιστος ἐχθρός τής Ορθοδοξίας

Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος :
Ἡ Μασονία εἶναι ὁ μέγιστος ἐχθρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐσωτερικὸς καὶ ἐξωτερικὸς

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς), Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος (1881-1956) ἀνήκει στὶς ἐπιφανέστερες καὶ μὲ οἰκουμενικὸ κῦρος θεολογικὲς μορφὲς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας τοῦ τελευταίου αἰῶνος, μαζὶ καὶ μὲ τὸν πνευματικό του υἱό, τὸν γνωστὸ Γέροντα καὶ Θεολόγο Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, τῆς Μονῆς τοῦ Τσέλιε, Καθηγητὴ (1935-1945) τῆς Δογματικῆς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Βελιγραδίου. Ὁ Νικόλαος Βελιμίροβιτς, διδάκτωρ τῆς Θεολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βέρνης (1908) καὶ τῆς Φιλοσοφίας στὸ Πανεπιστήμο τῆς Γενεύης (1909), ἀκολούθησε μετέπειτα τὴν ὁδὸ τῆς ἀφιερώσεως στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του. Ὑπηρέτησε τὴν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας ὡς Ἐπίσκοπος Ζίτσας (1919, 1934-1941) καὶ Ἀχρίδος (1920-1934). Μετὰ τὴν ἐπικράτηση τῶν Γερμανῶν στὴ Γιουγκοσλαβία (1941) ὑπέστη διώξεις καὶ κατέληξε στὸ στρατόπεδο συγκεντρώσεως Νταχάου, ὅπου ὑπέστη κακουχίες καὶ βασανιστήρια. Μετὰ τὸ πέρας τοῦ Β΄ Π.Π. καὶ τὴν ἐπικράτηση τοῦ κομμουνισμοῦ στὴ Νοτιοσλαβία, κατέφυγε στὶς Η.Π.Α. ὅπου δίδαξε σὲ διάφορες Ὀρθόδοξες Χριστιανικὲς Πανεπιστημιακὲς Σχολὲς καὶ Σεμινάρια. Ἀνακηρύχθηκε Ἅγιος ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας τὸ ἔτος 2003, ἑορταζόμενος στὶς 18 Μαρτίου (ἡμερομηνία κοιμήσεως).

Read More ->>

Θα δεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στις Εκκλησίες;

Θα δεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στις Εκκλησίες;
(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επισκ. Αχρίδος)

Στο προηγούμενο γράμμα μου απαντάτε πάλι με ερώτηση: «Θα ανεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στην Εκκλησία;». Οπωσδήποτε. Το ανεχόταν και τότε, θα το ανεχόταν και τώρα. Τότε υπήρχε στα Ιεροσόλυμα ο ναός του Σολομώντα, ένα από τα σπάνια θαύματα της αρχιτεκτονικής και πολυτέλειας στον κόσμο. Τούτος ο ναός είχε περισσότερο χρυσό και πολύτιμες πέτρες εσωτερικά απ' ό,τι έχουν σήμερα όλοι οι χριστιανικοί ναοί στα Βαλκάνια. «Και όλον τον οίκον περιέσχε χρυσίω έως συντέλειας παντός του οίκου» (Γ' Βασ. 6,22). Σ' αυτό το ναό έμπαινε ο Χριστός πολλές φορές, όμως ποτέ δεν εξέφρασε τη δική σας σκέψη, ότι θα έπρεπε όλα αυτά να μεταμορφωθούν σε ψωμί και να φαγωθούν.

Read More ->>

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Αργά βαδίζει ο Χριστός

Αργά βαδίζει ο Χριστός

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς 

Πρόλογος των Εκδοτών

Πίνακας Περιεχομένων

Ή έκδοση στά Ελληνικά των έργων του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς αποτελεί τιμή καί εύλογία γιά τίς 'Εκδόσεις Έν πλω. "Οχι μόνο γιατί ό άγιος Νικόλαος είναι ένας άγιος μέ θεολογική βαθύτητα καί οικουμενικό κύρος, αλλά καί γιατί αύτός καθαυτός ό λόγος του αποτελεί μιά πολυεπίπεδη μύηση σέ ένα κόσμο χάριτος καί άλήθειας.Όπως οί σταγόνες της βροχής πέφτουν από τόν ούρανό 'ίδιες παντού, άλλά τό έδαφος πού τίς δέχεται παρουσιάζει ποικιλία μορφολογίας, έτσι συμβαίνει καί μέ τή χάρη τού Θεού στούς άγιους: είναι'ίδιας ποιότητας γιά όλους, όμως κάθε άγιος παρουσιάζει  τά  δικά  του  ξεχωριστά,  προσωπικά  ιδιώματα,πού  ή  χάρις άναδεικνύει καί στιλβώνει μέ τό φώς καί τή λαμπρότητά της. Κι έτσι, κάθε άγιος έχει τόν ιδιαίτερο χαρακτήρα καί τήν ιδιαίτερη ομορφιά του -στόν ένα λαμποκοπά τό τάδε χάρισμα, στόν άλλο τό δείνα. Ό άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς συγκεντρώνει στό πρόσωπο του τέτοια χαρίσματα καί ιδιώματα, πού δέν θά ήταν ύπερβολή νά τόν χαρακτήριζε κανείς, σύγχρονο πατέρα της Εκκλησίας. Υπήρξε μεγάλος θεολόγος μέ βαθιά γνώση των θεολογικών καί φιλοσοφικών ρευμάτων της εποχής του- ποιμένας μέ ασίγαστη την έγνοια καί τη φροντίδα γιά τό ποίμνιο  του-  άνθρωπος  μέ  πλατιά  καλλιέργεια  καί  διεθνή  άκτινοβολία  σέ

ποικίλα περιβάλλοντα, θρησκευτικά καί μή· χριστιανός μέ βαθιά προσήλωση στήν εύαγγελική του αποστολή καί άσβεστο πόθο τών έσχάτων.

Read More ->>

Πρόλογος

Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς 
Αργά βαδίζει ο Χριστός
Πρόλογος
Ο Χριστός βαδίζει άργά μέσα στήν Ιστορία. Αργά  σάν βαθύ ποτάμι, πού κάποιο παιδί θά τό νόμιζε ακίνητο, άλλά πού ό άνθρωπος δέν θά μποροοσε νά τοϋ φτιάξει φράγμα. Άργά σάν σιτάρι, πού σπέρνεις τύ φθινόπωρο καί τό χειμώνα νομίζεις δτι είναι νεκρό. Άκόμα δέν ήρθε ή άνοιξη γιά τόν σπόρο τού Χριστού. Ό δρόμος Του είναι δύσκολος. Γι' αύτύ βαδίζει άργά. Πορεύεται μέσα άπό λακκούβες  αίματος,  μέσα  άπό  τό  σκοτάδι  τών  άμαρτιών,  καί  μέσα  άπό  τά άγκάθια τών ληστών. Είναι στενός ό δρόμος Του καί πολλοί πεσμένοι άμαρτωλοί βρίσκονται στύν γκρεμύ καί στίς δυό πλευρές τοϋ δρόμου Του. Εκείνος πρέπει νά σκύβει καί στίς δυύ πλευρές, νά τούς σηκώνει καί νά τούς τραβά πίσω Του και νά περπατά πρός τά μπρός. Γι' αύτό βαδίζει άργά.Βαδίζει άργά, γιατί τό πλήρωμά Του είναι μακριά. Τό πλήρωμά Του εκτείνεται στά πέρατα τής ιστορίας καί ή θέση Του είναι στά έσχατα...Ό άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1881-1956) ύπήρξε Επίσκοπος της 'Ορθόδοξης
Σέρβικης Εκκλησίας καί θεολόγος μέ οικουμενικό κύρος καί άκτινοβολία.Τόν Μάιο του 2003, ή 'Ιερά Σύνοδος της Όρθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας τόν διεκήρυξε "Αγιο καί τόν ενέταξε στό 'Αγιολόγιο της στίς 18 Μαρτίου (Κοίμηση) καί στίς 3 Μαΐου (Μεταφορά λειψάνων).

Read More ->>

Γιά οσους προσμένουν μέ ανυπομονησία τη Βασιλεία τού Χριστού

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Γιά οσους προσμένουν μέ ανυπομονησία τη Βασιλεία τού Χριστού

Λέγει αύτώ Σίμων Πέτρος· Κύριε, πού ύπάγεις;άττεκρίθη αύτώ ό Ιησούς· όπου έγώ ύπάγω, ού δύνασαί μοι νυν άκολουθησαι. ύστερον δέ ακολουθήσεις μοι. (Ίω. 13,36)

"Αργά περπατά ό Χριστός, άγαπητά άδέλφια. Προσέχει πού θά σταθεί τό άγιο πόδι Του, γιατί δέν θέλει νά σταθεί στό αίμα. Επιλέγει στενά σοκάκια στη γη, στενόχωρα,γιατί δέν μπορεί νά περπατά στήν πλατιά ιδιοκτησία της άμαρτίας. Ξεγλιστρά ανάμεσα στους ληστές, διαγκωνιζόμενος διαρκώς,γιατί πρέπει νά περάσει μπροστά. Έρχεται, φερ' ειπείν, ό Χριστός σέ μάς σάν φιλοξενούμενος καί μάς ρωτά: «Δείξτε μου δρόμο χωρίς αιμα,χωρίς άμαρτία καί χωρίς ληστές!»

Ποιά άπάντηση θά μπορούσαμε νά Του δώσουμε; Που θά βρίσκαμε δρόμο άξιο τού βαδίσματος Του; Έάν κόχλαζε όλο τό ξεραμένο αίμα άπό τή γη, ή γη θά παρουσίαζε έναν ώκεανό αίματος. Έάν άναβε φωτιά σέ κάθε μέρος ατιμασμένο άπό τήν άμαρτία,ή γή θά είχε μεταμορφωθεί σέ μία φλεγόμενη κόλαση. Έάν είχαν άναστηθεϊ όλοι οί νεκροί ληστές καί παρέλαυναν στή γή μαζί μέ τους ζωντανούς,ή γή θά ήταν ένα άδιάβατο δάσος άνθρώπινων σωμάτων.

Read More ->>

Αγαπάτε τούς φίλους σας

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Αγαπάτε τούς φίλους σας
Γιά τούς άρχάριους στήν άγάπη

Ό φίλος σου αρπάζει καί έσύ δέν τόν ξεσκεπάζεις; Φοβάσαι τόν θυμό άκόμα καί δταν δίκαια τόν ξεσκεπάζεις; Ξεσκέπασε τον λοιπόν καί έκφρασε τήν άρνηση σου λόγω της αγάπης γιά τόν Χριστό, λόγω της άγάττης  γιά  εκείνον  τόν  φίλο  σου·  σταμάτησέ  τον,  έάν βαδίζει  στήν καταστροφή. Στή φιλοξενία καί στά όμορφα λόγια καί στήν κολακεία δέν βρίσκεται κάποια ιδιαίτερη πράξη άγάπης.

'Ιωάννου Χρυσοστόμου ('Ομιλία στην επιστολή πρός Έφεσίους,9,18)

Τί άξία έχει, άδελφοί μου, έάν μιλώ αιώνια γιά τύν Θεό καί ό Θεός αιώνια σιωπά; Μπορώ άραγε νά ύπερασπιστώ τό δίκαιο τοϋ Θεοΰ, έάν ό Θεός δέν τό θέσει ύπό

τήν προστασία Του; Μπορώ νά άποδείξω τόν Θεό στούς άθεους, έάν ό Θεός κρύβεται; Μπορώ νά άγαπώ τά παιδιά Του, έάν Αύτός είναι άδιάφορος άπέναντι στά παθήματά τους;

Οχι. Τίποτα άπό όλα αύτά δέν μπορώ. Οί λεξεις μου δέν έχουν φτερά γιά νά μπορούν νά ύψώσουν στόν Θεό όλους τούς πεσμένους καί ξεπεσμένους άπό τόν Θεό ούτε έχουν φωτιά γιά νά ζεστάνουν τίς παγωμένες καρδιές τών παιδιών έναντι τοϋ Πατέρα  τους.  Οί  λέξεις  μου  δέν  είναι  τίποτα,  άν  δέν  είναι  άπήχηση  καί έπανάληψη αύτοϋ πού ό Θεός μέ τή δική του δυνατή γλώσσα λέει. Τί είναι ό ψίθυρος στά βότσαλα τής άκτής μπροστά στό φοβερό βουητό τοϋ ώκεανοϋ; Έτσι είναι καί οί λέξεις μου άπέναντι στούς λόγους τοϋ Θεοϋ. Πώς μπορεί νά άκούσει κάποιος τόν ψίθυρο στά βότσαλα, τά σκεπασμένα άπό τόν άφρό τοϋ μανιώδους στοιχείου, όταν είναι κουφός μπροστά στό βουητό τοϋ ώκεανοϋ;

Read More ->>

Περί αναστάσεως νεκρών

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Περί αναστάσεως νεκρών
Γιά τούς φοβισμένους άπο τό θάνατο καί άπαράκλητους άπό τή ζωή

Δέν θά σέ δοξάζουν οί νεκροί. Κύριε, ούτε όλοι όσοι κατεβαίνουν στόν  'Άδη.

Άλλά έμεϊς οί ζώντες θά ευλογούμε τόν Κύριο άπό τώρα καί έως τούς αιώνες.

Ψαλμός 113,25-26

Εφόσον ή πεποίθηση στην αθανασία είναι τόσο απαραίτητη γιά τήν ύπαρξη τού άνθρωπου, τότε οπωσδήποτε αύτη είναι καί ή φυσική κατάσταση τής άνθρωπότητας, καί έάν είναι έτσι, τότε καί ή 'ίδια ή αθανασία της ψυχής τού άνθρώπου ύπάρχει άναμφισβήτητα. Μέ μία λέξη, ή 'ιδέα περί άθανασίας είναι ή ϊδια ή ζωή, ή ζωντανή ζωή, ή τελική της μορφή καί ή κύρια πηγή τής άλήθειας καί τής όρθής γνώσης γιά τήν άνθρωπότητα. Ή ότγάττη πρός τήν άνθρωπότητα είναι τελείως αδιανόητη καί τελείως αδύνατη χωρίς τήν πίστη στήν αθανασία τής ψυχής τού άνθρώπου.

Ντοστογιέβσκι

Read More ->>

Σε ποιόν ανήκει η γή;

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Σε ποιόν ανήκει η γή;
Γιά όσους αντιδικούν περί γης

Ή γη είναι τού Θεου καί ο,τι είναι έπάνω της. Ψαλμ.23,1

Εάν κάποιος άπό μάς τούς θνητούς, άγαπητά άδέλφια, σηκωνόταν στό ύψος τού Θεού,  μόνο  γιά  είκοσιτέσσερις  ώρες,  καί  παρατηρούσε  τή  ζωή  όλων  τών άνθρώπων στή γή, θά έπρεπε δώδεκα ώρες νά γελά καί δώδεκα ώρες νά κλαίει. Άφοΰ οί άνθρωποι είναι μέ τό μισό τής ζωής τους γελοίοι, μέ τό μισό θλιβεροί. Καί όταν ι ίναι γελοίοι, δέν καταλαβαίνουν πόσο θλιβεροί είναι,ένώ όταν είναι θλιβεροί,δέν καταλαβαίνουν πόσο γελοίοι είναι. Είναι γελοίοι οί άνθρωποι όταν δίνουν ύπερβολική σημασία στή σοφία τους, στόν πλούτο καί στήν εύτυχία· είναι θλιβεροί  όταν  απελπίζονται  έξαιτίας  τής  φτώχειας  καί  τής  άδικίας  καί  τοϋ θανάτου. Είναι γελοίοι όταν καμώνονται τά παλικάρια καί άπειλοϋν τόν ουρανό μέ τή δόναμή τους, είναι θλιβεροί όταν ριγμένοι καί καταπατημένοι ρίχνουν τή στάχτη στό κεφάλι τους καί μοιρολογούν: «Μακάρια είναι τά σκουλήκια καί τά μυρμήγκια κάτω άπό τά πόδια μας, άφοϋ αύτά μπορούν νά ύποφέρουν καί σωπαίνουν»! Είναι γελοίοι οί άνθρωποι στήν ειρήνη καί θλιβεροί στόν πόλεμο. Γελοίοι ώς άφέντες καί θλιβεροί ώς ύπηρέτες. Όμως, σέ τίποτα δέν είναι οί άνθρωποι τόσο γελοίοι ούτε τόσο θλιβεροί όπως στή μεγάλη δίκη περί τού σέ ποιόν άνήκει ή γή;

Read More ->>

Η τραγωδία τής πίστης

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Η τραγωδία τής πίστης

Οπως ένα εύγενές φυτό στη μέση τών ζιζανίων αγωνίζεται νά βγει στό φώς, έτσι καί μία ευγενική σκέψη αγωνίζεται γιά τήν έπιβίωσή της καί τήν άνόψωσή της έπάνω άπό τά ζιζάνια τών άγενών σκέψεων,τών χαμηλών καί τών βρόμικων.

Κτσι τελικά αγωνίζεται μέσα μας καί κάθε εόγενική κίνηση τής καρδιάς, άγωνίζεται έναντίων τών παθών, πού τείνουν μέ τό αίμα νά τή βυθίσουν καί νά τήν πνίξουν. Καί τί είναι πίστη, άγαπητά άδέλ-φια, παρά μιά εύγενική σκέψη, πού προκαλεί τίς ευγενικές κινήσεις τής καρδιάς;

Δέν ύπάρχει πιό εύγενική σκέψη άπύ τή σκέψη   περί Θεού, ούτε μπορεί νά ύπάρχει πιο εύγενικό αίσθημα άπό έκείνο πού ένας άνθρωπος αίσθάνεται όταν σκέφτεται τόν Θεό. Όμως, όσο μία σκέψη είναι πιό λεπτή καί πιό ευγενική, τόσο είναι πιό δύσκολη ή μάχη της μέ άγαρμπες καί άγενεϊς σκέψεις. Τούτο έπιβεβαιώνεται καί στύν ύλικύ, σωματικό κόσμο. Ένα πιό τρυφερό καί πιό φροντισμένο σώμα πολύ περισσότερο δυσκολεύεται καί ύποφέρει κάτω άπύ άντίξοες συνθήκες ζωής άπ' ό,τι ένα σώμα άγαρμπο καί σκληραγωγημένο μέσα σέ τέτοιες   συνθήκες.   Ένα   πιό   τρυφερό   λουλούδι   νωρίτερα   μαραζώνει   στήν κουφύβραση καί νωρίτερα παγώνει στήν παγωνιά άπ' ότι ένα φυτό πιό σκληρό καί μέ πιό άνθεκτική ύφή.

Read More ->>

Αποσπάσματα άπό τόν Λόγο περί όπτιμισμοϋ

Αργά βαδίζει ο Χριστός
Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Παράρτημα Ι
Αποσπάσματα άπό τόν Λόγο περί όπτιμισμοϋ

Ο οπτιμισμός ένός άναπήρου αποτελεί τό   σημερινό μου θέμα. Τό θέμα μου είναι ένα αληθινό γεγονός. Υπάρχει κάποιος ανάπηρος, τρομακτικά άνάπηρος, πού όμως είναι μεγάλος όπτιμιστής. «Αύτό είναι παράδοξο», θά πείτε. Όχι,τό παράδοξο δέν υφίσταται. Έάν ή λογική κυριαρχεί άπό τό ένα έως τό άλλο άκρο τοϋ  σύμπαντος,  τύτε  δέν  υπάρχει  χώρος  γιά  τό  παράδοξο  .  Καί  όντως  δέν ύπάρχει. Τά παράδοξα είναι μόνον φαινομενικά τέτοια, άποτελοϋν ορατές συνέπειες μέ άόρατες αιτίες. Όταν οί αιτίες γίνονται ορατές, οφθαλμοφανείς, τότε οί συνέπειες παύουν νά είναι παράδοξες.

'Υπάρχει ένας άνάπηρος οπτιμιστής πού τόν είδα μέ τά μάτια μου. Είναι ένας στρατιώτης τοϋ προ ηγούμενου πολέμου. Τό έχθρικό βλήμα πέρασε μέσα άπό τό σώμα του πλάι στήν σπονδυλική στήλη. Οί γιατροί τοϋ είπαν πώς πολλά άπό τά νεύρα  άχρηστεύτηκαν,  πολλοί  γραμμικοί μύες  καταστράφηκαν  καθώς  καί  ή κινητική δύναμη τών ποδιών του. Ό άνάπηρος δέν αισθάνεται πιά ότι έχει τά πόδια του. Βάλτε θράκα ή πάγο στά πόδια του, τό ϊδιο κάνει, δέν πρόκειται νά αίσθαν θεϊ ούτε τό καυτό ούτε τό κρύο.

Read More ->>

Οἱ λίθοι κεκράξονται

Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος

Όταν ὁ Χριστός ἐπῆγε γιά τελευταία φορά στά Ἱεροσόλυμα, ὁ λαός βγῆκε σέ προϋπάντησή του. Ἀναρίθμητα μάτια Τόν κοίταζαν. Καί ἀμέτρητα στόματα ἐφώναζαν μέ ἐνθουσιασμό: Ὡσαννά Υἱέ Δαβίδ! Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος… Ὁ Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ! Μά αὐτό ἔκαμε τούς Φαρισαίους καί πρασίνισαν ἀπό τό κακό τους! Καί εἶπαν στό λαό, νά μήν κραυγάζει! Ἀπάντησε ἤρεμα ὁ Χριστός: «Ἄν αὐτοί σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται».

Καί τώρα, εἴκοσι αἰῶνες μετά, μέ ἐρωτᾶς: Πῶς εἶναι δυνατόν νά φωνάξουν οἱ πέτρες;

Σοῦ ἀπαντῶ: Μέ πολλούς τρόπους.

Πρῶτος τρόπος:Πέντε μέρες μετά τήν εἴσοδό Του στά Ἱεροσόλυμα, οἱ Ἑβραῖοι σιώπασαν, καί οἱ πέτρες φώναξαν: Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ! Ὅταν αὐτός τή Μεγάλη Πέμπτη ἦταν ἐπάνω στό Σταυρό «ἡ γῆ ἐσχίσθη καί αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν». Αὐτό τό σχίσιμο εἶναι ἡ φωνή τῶνλίθων! Μπορεῖ νά ὑπάρξει γλῶσσα πιό δυνατή καί πιό φοβερή ἀπ᾿ αὐτήν;

Read More ->>